Przejdź do zawartości

Romuald Miller

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest najnowsza wersja artykułu Romuald Miller edytowana 19:32, 22 sie 2024 przez PBbot (dyskusja | edycje).
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Romuald Miller
Data i miejsce urodzenia

9 stycznia 1882
Łódź

Data i miejsce śmierci

29 lipca 1945
Otwock

Zawód, zajęcie

architekt, działacz polityczny

Narodowość

polska

Odznaczenia
Order Krzyża Grunwaldu II klasy
Dom Związku Zawodowego Kolejarzy z teatrem Ateneum w Warszawie
b. Dom ZZK we Lwowie, obecnie Muzeum Historii Kolei Lwowskiej
Dworzec kolejowy w Żyrardowie
Dworzec kolejowy w Gdyni
Grób Romualda Millera na Powązkach

Romuald Miller (ur. 9 stycznia 1882 w Łodzi, zm. 29 lipca 1945 w Otwocku) – polski architekt i działacz polityczny. Wolnomularz. Brat Jana Nepomucena Millera.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był uczestnikiem rewolucji w 1905. Założył pierwszą zespołową pracownię architektoniczną. W 1910 miał w Łodzi pracownię przy ul. Zielonej 14. Od 1918 był naczelnikiem wydziału budownictwa Warszawskiej Dyrekcji PKP. Współorganizował w 1929 (i pełnił funkcję prezesa) Związku Stowarzyszeń Architektów Polskich. W latach 30. pracował w komitecie redakcyjnym miesięcznika „Architektura i Budownictwo” oraz publikował w nim artykuły[1].

Działał w PPS. W 1939 współtworzył Stronnictwo Demokratyczne, a w czasie II wojny światowej działał w podziemnym Stronnictwie Demokratycznym. Po wojnie był działaczem PKWN, w maju 1945 został powołany do Prezydium Krajowej Rady Narodowej[2].

Pochowany został na cmentarzu Stare Powązki w Alei Zasłużonych (rząd 1, grób 20)[3].

Projekty

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. „Architektura i Budownictwo”, nr 2, Rok IX, Warszawa 1933
  2. Kuźnia nowej Polski. VII sesja Krajowej Rady Narodowej, „Życie Warszawy” (R. 2, nr 125 (194)), Warszawa, 7 maja 1945 [dostęp 2020-02-18].
  3. Cmentarz Stare Powązki: Romuald Miller, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-01-19].
  4. Wiesław Pierzchała, Forteca pałacowa w rejestrze; [w:] „Kocham Łódź” (dod. do „Polska. Dziennik Łódzki”), 16 IX 2016, nr 403, s. 6.
  5. Romuald Miller. witryna Pamięci Architektów Polskich.
  6. Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 9. Langiewicza-Łukasińskiego. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 2003, s. 104–105. ISBN 83-88372-24-6.
  7. Teatr Ateneum. oficjalna strona.
  8. Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie 1918–1939. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, s. 116. ISBN 83-60350-00-0.
  9. Michał Pszczółkowski, Projekty typowe w architekturze dworców kolejowych, [w:] Piękne, użyteczne, zbędne... Obiekty kolejowe w Polsce, pod red. M. Kapiasa i D. Kellera, Rybnik 2016, s. 241.
  10. Piotr Wierzbicki. No to jadziem na Bielany... na dwóch kółkach. „Skarpa Warszawska”, s. 28, marzec 2022. 
  11. Wyborcza.pl [online], warszawa.wyborcza.pl [dostęp 2024-02-09].
  12. M.P. z 1947 r. nr 34, poz. 286 „za działalność konspiracyjną w czasie okupacji na terenie całego Kraju”.