Wikipedia

HBO

amerykańska stacja telewizyjna
Ten artykuł dotyczy amerykańskiej sieci stacji telewizyjnych. Zobacz też: HBO Polska.

Home Box Office (HBO) – amerykańska sieć płatnych kanałów telewizyjnych, uruchomiona 8 listopada 1972 roku. Jest prowadzona przez przedsiębiorstwo Home Box Office, Inc., należące do korporacji mediowej Warner Bros. Discovery. Ramówka wchodzących w skład sieci kanałów obejmuje głównie filmy kinowe oraz oryginalne produkcje, takie jak filmy telewizyjne, seriale, programy dokumentalne czy okazjonalne stand-upy i koncerty.

HBO
Ilustracja
Rozpoczęcie nadawania

8 listopada 1972

Format obrazu

1080i (HDTV)

Właściciel

Home Box Office, Inc.
(Warner Bros. Discovery)

Kraj nadawania

Stany Zjednoczone

Język

angielski

Siedziba

Nowy Jork

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

HBO jest najstarszą i najdłużej funkcjonującą usługą telewizyjną opartą na modelu subskrypcji, co czyni z niej pioniera spośród tak zwanych stacji premium. Jest dostarczana użytkownikom telewizji kablowej za miesięczną opłatą, dodatkową względem standardowego pakietu. Dzięki temu transmituje programy bez reklam oraz cenzury. We wrześniu 1975 roku HBO stał się pierwszym na świecie kanałem transmitowanym poprzez satelitę telekomunikacyjnego. W sierpniu 1991 HBO, wraz z siostrzaną grupą stacji Cinemax, utworzyły pierwszy amerykański multipleks telewizyjny.

Sieć HBO obejmuje siedem stacji telewizyjnych, nadających w sposób linearny w trybie 24 godzin na dobę. Oprócz tego usługa oferuje serwis wideo na życzenie HBO On Demand, dostępy bez dodatkowych opłat dla wszystkich abonentów. Dawniej udostępniała swoje treści również poprzez aplikacje HBO Go i HBO Now. Od maja 2020 roku materiały HBO są dostępne w serwisie strumieniowym Max, prowadzonym przez Warner Bros. Discovery i obejmującym treści z innych podległych mu przedsiębiorstw, a także oryginalne i wypożyczone poprzez udzielenie licencji.

Od 1991 roku Home Box Office, Inc. prowadzi ekspansję HBO na rynki międzynarodowe. Według danych WarnerMedia, programy HBO są dystrybuowane do 140 milionów subskrybentów w ponad 150 państwach na świecie[1]. Lokalne oddziały stacji zostały otwarte w Kanadzie oraz wybranych państwach Ameryki Łacińskiej, Europy i Azji. W 1996 roku w Polsce została uruchomiona sieć HBO Polska, funkcjonująca w ramach europejskiego przedsiębiorstwa HBO Europe. Ponadto amerykański HBO udziela licencji na swoje programy dostawcom w innych państwach.

Opis usługi

edytuj

HBO dostarcza swoje usługi poprzez telewizję kablową, satelitarną i internetową w modelu subskrypcji à la carte. Pierwszą oferowaną opcją jest wykupienie pakietu siedmiu stacji linearnych u dostawcy telewizyjnego za dodatkową względem podstawowego pakietu miesięczną opłatą. Drugą opcją jest subskrypcja over-the-top: uiszczenie opłaty bezpośrednio dla HBO w zamian za dostęp internetowy do biblioteki programów poprzez aplikacje (w komputerze, przeglądarce, telewizorze i mobilne) – dawniej HBO Go i HBO Now, a od 2020 Max (do 2023 nazywał się HBO Max[2]). Co więcej, opcja pierwsza daje dostęp do aplikacji bezpośrednich HBO. Dzięki faktowi, że HBO oferuje swoje usługi za dodatkową opłatą, programy platformy są emitowane bez przerw na reklamy, które stanowią główne źródło dochodu stacji komercyjnych[3].

We wrześniu 2018 roku usługa HBO była dostarczana do około 35,656 milionów amerykańskich gospodarstw domowych[4], co jest najwyższym wynikiem spośród wszystkich telewizyjnych usług premium w Stanach Zjednoczonych. Wcześniej, według danych z 2015 roku, pierwsze miejsce zajmowała grupa Starz Encore z wynikiem 40,54 milionów, podczas gdy HBO miało 35,8 milionów użytkowników[5][6].

HBO udziela innym amerykańskim stacjom prawa do powtórkowych emisji niektórych swoich programów. Czasami są one edytowane w celu dopasowania do standardów stacji związanych na przykład z cenzurą, czasem długości lub koniecznością wprowadzenia przerw reklamowych. Ponadto HBO wydaje swoje programy na nośnikach domowych, na przykład DVD, oraz dystrybuuje je poza Stany Zjednoczone[7].

Firma Home Box Office, Inc. prowadzi w Stanach Zjednoczonych Cinemax – drugi multipleks telewizyjny, siostrzany względem HBO, uruchomiony 1 sierpnia 1980. Podobnie jak HBO, specjalizuje się on w emisji filmów, jednak zwykle starszych, w szczególności niezależnych i artystyczych. Cinemax składa się z ośmiu stacji.

Oferta programowa

edytuj

HBO emituje głównie filmy i seriale (fabularne i dokumentalne), programy sportowe oraz widowiska specjalne, na przykład koncerty i występy stand-upowe. Programy multipleksu dzielą się na oryginalne, czyli wyprodukowane na zlecenie HBO, oraz wypożyczone poprzez udzielenie licencji.

Filmy

edytuj

HBO specjalizuje się w telewizyjnych premierach filmów kinowych, zwykle od 10 do 12 miesięcy po zakończeniu ich emisji kinowej i nie później niż pół roku po ich wydaniu na nośnikach domowych (jak DVD)[8]. W szczególności multipleks ma wyłączne prawa do telewizyjnych premier filmów wytwórni:

Ponadto HBO emituje premierowo filmy telewizyjne produkowane na zlecenie stacji przez wytwórnię HBO Films, również należącą do Home Box Office, Inc.

Seriale

edytuj
Osobny artykuł: Lista oryginalnych seriali HBO.

Pierwszym serialem produkcji HBO był miniserial The Seekers z 1979[13]. Choć przez pierwsze lata oryginalne seriale stanowiły znikomą część oferty HBO, ich produkcja na większą skalę rozpoczęła się w latach 90. W odróżnieniu od głównych stacji amerykańskich, HBO stawiało wówczas na wysoką jakość artystyczną[14]. Według badaczy, produkcje HBO z lat 90. i początku XXI wieku zrewolucjonizowały standardy telewizyjne, rozpoczynając nurt wysokojakościowych seriali, zapoczątkowany przez Rodzinę Soprano (1999–2007), Seks w wielkim mieście (1998–2004), Sześć stóp pod ziemią (2001–2005) czy Prawo ulicy (2002–2008)[15][16].

Wszystkie premierowe sezony seriali HBO są emitowane według klasycznego schematu jednego odcinka na tydzień. W 2015 prezes HBO, Richard Plepler, zdradził, że nie jest fanem binge-watchingu, a stacja nie zamierza wypuszczać całych sezonów równocześnie, jak to robi na przykład Netflix[17].

Usługi

edytuj

Linearne stacje telewizyjne

edytuj

Multipleks telewizyjny HBO obejmuje siedem linearnych stacji, emitujących swoje programy 7 dni w tygodniu, 24 godziny na dobę. Wszystkie one funkcjonują w dwóch wariantach: standardowej rozdzielczości (SDTV) i wysokiej rozdzielczości (HDTV).

Logo i nazwa Opis
 
HBO		 Pierwsza i główna stacja multipleksu. Emituje premierowe programy, głównie w piątkowe, niedzielne i poniedziałkowe wieczory. W soboty zwykle transmituje filmy w ramach bloku HBO Movie Premiere.
 
HBO2		 Druga stacja multipleksu, uruchomiona 1 sierpnia 1992. 1 października 1998 zmieniła nazwę na HBO Plus, jednak we wrześniu 2002 powróciła do dawnej[18]. Emituje głównie powtórki programów i filmów głównej stacji, czasami w ramach maratonów na nadrobienie na przykład całego sezonu.
 
HBO Comedy		 Trzecia stacja multipleksu, uruchomiona 6 maja 1999[19]. Specjalizuje się w programach komediowych, między innymi stand-upach.
 
HBO Family		 Czwarta stacja multipleksu, uruchomiona 1 grudnia 1996[20]. Specjalizuje się w programach familijnych oraz dziecięcych (te drugie przestały być transmitowane na głównej stacji HBO w 2001). W dni powszednie od 6 do 8 rano na HBO Family trwa blok programowy HBO Kids, dedykowany najmłodszym widzom (2–11 lat).
 
HBO Latino		 Piąta stacja multipleksu, uruchomiona 1 listopada 2000[21]. Jest dedykowana społeczności latynoskiej, dla której emituje programy w językach hiszpańskim i portugalskim. Oferta stacji obejmuje zarówno oryginalne produkcje w tych językach, jak i produkcje anglojęzyczne z dubbingiem.
 
HBO Signature		 Szósta stacja multipleksu, uruchomiona 1 sierpnia 1991 jako HBO3. Od 1 października 1998 funkcjonuje pod aktualną nazwą[18]. Specjalizuje się w programach o wysokiej jakości artystycznej.
 
HBO Zone		 Siódma stacja multipleksu, uruchomiona 6 maja 1999[19]. Specjalizuje się w programach young adult.

HBO on Demand

edytuj
Zobacz też: HBO On Demand (Polska).

HBO On Demand to usługa wideo na życzenie, oferująca dostęp do programów HBO. Jest dostępna za pośrednictwem operatorów telewizyjnych, na przykład poprzez dekoder. Serwis wystartował 1 lipca 2001, kiedy to pojawił się w usłudze kablowej Time Warner w Columbii[22].

HBO Go

edytuj
Zobacz też: HBO Go (Polska).
 
Logo HBO Go

HBO Go to nieistniejąca już usługa wideo na życzenie typu TV Everywhere, oferująca dostęp do programów HBO. Była dostępna poprzez stronę internetową play.hbogo.com, aplikacje na urządzeniach mobilnych i telewizyjnych (na przykład Smart TV) oraz konsole. Zalogowanie się do niej wymagało subskrypcji telewizyjnej HBO. Prototyp HBO Go o nazwie HBO on Broadband wystartował w styczniu 2008 dla abonentów sieci kablowej Time Warner w Green Bay i Milwaukee. 18 lutego 2010 HBO Go wystartowało w całych Stanach, najpierw dla użytkowników Verizon Fios[23]. 31 lipca 2020 HBO Go został wygaszony ze względu na zastąpienie go przez HBO Max[24].

HBO Now

edytuj
 
Logo HBO Now

HBO Now to nieistniejąca już usługa wideo na życzenie, oferująca dostęp do programów HBO. Działała podobnie jak HBO Go, z tą różnicą, że była dostępna jako niezależna usługa, niewymagająca subskrypcji telewizyjnej HBO. Serwis wystartował 7 lipca 2015[25]. 1 sierpnia 2020 zmienił nazwę na HBO[24], a 17 grudnia 2020 został wygaszony ze względu na zastąpienie go przez HBO Max[26].

Max

edytuj
Osobny artykuł: Max (serwis strumieniowy).
 
Logo HBO Max
 
Logo Max

Max to serwis wideo na życzenie, uruchomiony w Stanach Zjednoczonych 27 maja 2020, pierwotnie pod nazwą HBO Max[27]. Stanowi przedłużenie oferty HBO oraz następcę wygaszonych usług HBO Go i HBO Now. W przeciwieństwie do nich nie jest jednak prowadzony przez Home Box Office, Inc., ale przez WarnerMedia Direct – dedykowaną mu jednostkę niezależną koncernu Warner Bros. Discovery (dawniej WarnerMedia). Serwis oferuje dostęp do programów różnych marek WarnerMedia, w tym HBO, Warner Bros. Pictures, New Line Cinema, DC Entertainment, CNN, Cartoon Network, Boomerang, Adult Swim, TBS, The CW, TCM i TNT. Oprócz tego w jego ofercie znajdują się materiały od innych dostawców, udostępnianie na licencji, oraz własne, oryginalne programy. Ze względu na pandemię COVID-19 w Stanach Zjednoczonych wybrane filmy Warner Bros. Pictures z lat 2020–2021 były udostępniane równocześnie w kinach i na HBO Max[28].

HBO Max, jako jednolity serwis koncernu WarnerMedia, był uruchamiany poza Stanami Zjednoczonymi. 29 czerwca 2021 wystartował w krajach Ameryki Łacińskiej[29], 26 października 2021 w sześciu krajach Europy[30], a 8 marca 2022 w 15 kolejnych państwach europejskich, w tym w Polsce[31]. Po fuzji WarnerMedia z Discovery, w wyniku którego powstał koncern Warner Bros. Discovery, rozpoczął się jego rebranding na Max, związany z rozszerzeniem oferty programowej o produkcje grupy Discovery. Przekształcenie serwisu odbyło się 23 maja 2023 w Stanach Zjednoczonych[2], 27 lutego 2024 w Ameryce Łacińskiej[32], 21 maja 2024 w części państw Europy[33] i 11 czerwca 2024 w pozostałych krajach Europy, w tym Polsce[34]. Ponadto serwis został uruchomiony i będzie uruchamiany na kolejnych terytoriach[35][36].

Lokalne oddziały

edytuj
W tym miejscu powinien znaleźć się wykres. Z przyczyn technicznych nie może zostać wyświetlony. Więcej informacji
     Terytoria, gdzie HBO funkcjonuje.
     Terytoria, gdzie HBO funkcjonowało, ale zostało wygaszone i zastąpione przez HBO Max.
     Terytoria, gdzie HBO funkcjonowało, ale zakończyło działalność.
  • HBO Europe[37] – europejski oddział HBO, założony 28 września 1991 w Budapeszcie pod nazwą HBO Central Europe. Początkowo zarządzał lokalnymi stacjami HBO w Europie Środkowej, a w 2012 zmienił nazwę na współczesną ze względu na rozszerzenie działalności na pozostałe rejony Europy. HBO Europe składa się z 8 oddziałów:
Dawniej w skład HBO Europe wchodziły także:

W niektórych państwach, gdzie HBO nie posiada lokalnych oddziałów, jego programy są dystrybuowane przez innych dostawców. Przykładowo, kanały grupy Sky Group mają do 2025 wyłączność na dystrybucję programów HBO w Wielkiej Brytanii, Irlandii, Włoszech, Niemczech, Austrii i Szwajcarii[41].

Przypisy

edytuj
  1. ↑ WarnerMedia Brands. WarnerMedia. [dostęp 2021-07-25]. (ang.).
  2. ↑ a b Jennifer Maas: Warner Bros. Discovery Unveils ‘Max’: Everything Revealed at Combined HBO Max-Discovery+ Streaming Presentation. Variety, 2023-04-12. [dostęp 2023-04-25]. (ang.).
  3. ↑ How HBO's Over-The-Top Streaming Service Can Shape The Network's Future. Forbes, 2015-01-12. [dostęp 2021-09-08]. (ang.).
  4. ↑ Andrew Bucholtz: Nielsen coverage estimates for September see gains at ESPN networks, NBCSN, and NBA TV, drops at MLBN and NFLN (Cable Network Coverage Area Household Universe Estimates: September 2018). Awful Announcing, NESN Digital, 2018-09-10. [dostęp 2018-09-20]. (ang.).
  5. ↑ Robert Seidman: List of how many homes each cable network is in as of July 2015. TV by the Numbers, 2015-07-21. [dostęp 2015-07-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-24)]. (ang.).
  6. ↑ 2015 Company Overview. Starz Inc., 2014-12-31. [dostęp 2015-03-23]. (ang.).
  7. ↑ Cable show producers shoot tamer versions. (Home Box Office, Inc., among other cable companies, sanitizes original versions of films produced for commercial television consumption). Multichannel News, 1991-07-29. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-11)]. (ang.). Dostęp wymaga subskrypcji.
  8. ↑ Jack Egan: Hooray for Hollywood. Variety, 2003-08-24. [dostęp 2021-09-17]. (ang.).
  9. ↑ Kathryn Harris: HBO Signs Deal for Exclusive Pay-TV Rights to Warner Movies. Los Angeles Times, 1986-06-05. [dostęp 2021-09-17]. (ang.).
  10. ↑ HBO bags Fox films. Broadcasting, 1988-05-16. [dostęp 2021-09-17]. (ang.).
  11. ↑ John Dempsey: HBO eclipses Starz in 8-year U pact. Variety, 2001-01-30. [dostęp 2021-09-17]. (ang.).
  12. ↑ HBO and Summit Entertainment Enter Into Exclusive Output Agreement. The Futon Critic, 2011-05-26. [dostęp 2021-09-17]. (ang.).
  13. ↑ The Best HBO Miniseries Of All Time. Ranker, 2021-09-10. [dostęp 2021-09-17]. (ang.).
  14. ↑ The 38 Best HBO Original Shows of All Time. Thrillist, 2020-01-22. [dostęp 2021-09-17]. (ang.).
  15. ↑ Jennifer Keishin Armstrong: The Sopranos: A revolutionary show we’ll talk about forever. BBC, 2019-01-10. [dostęp 2021-09-17]. (ang.).
  16. ↑ Michelle Dean: Today's TV shows are good – but they aren't The Sopranos. The Guardian, 2016-05-17. [dostęp 2021-09-17]. (ang.).
  17. ↑ Here’s Why HBO’s CEO Doesn’t Want You To Binge-Watch Shows. HuffPost, 2015-04-28. [dostęp 2021-09-17]. (ang.).
  18. ↑ a b Ray Richmond: Premium Nets: More Screens Mean More Value. Multichannel News, 1998-12-06. [dostęp 2020-05-13]. (ang.).
  19. ↑ a b Nolan Marchand: HBO courts Gen X with laughs. Cahners Business Information, 1999-05-03. [dostęp 2013-05-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-30)]. (ang.).
  20. ↑ Mark Robichaux: Channel's Success Breeds Suitors, Imitators While Tim Robertson Has Helped Turn Family Values into Big Business, His Own Family Connections Are Impeding His Ambitious Plans. The Virginian-Pilot, 1996-09-01. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-08)]. (ang.).
  21. ↑ HBO Latino set to debut on Monday. „Chicago Sun-Times”, 2000-09-15. Sun-Times Media Group. [dostęp 2013-03-02]. [zarchiwizowane z adresu 2013-05-07]. (ang.). 
  22. ↑ Doug Nye: Time Warner to Add HBO Video-On-Demand to Digital Cable in Columbia, S.C.. Knight Ryder Tribune. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-09-16)]. (ang.).
  23. ↑ Georg Szalai: HBO Go heads to FiOS. The Hollywood Reporter, 2010-02-17. [dostęp 2021-09-16]. (ang.).
  24. ↑ a b Joan E. Solsman: HBO is ending HBO Go, renaming HBO Now since HBO Max is live. CNET, 2020-06-13. [dostęp 2021-09-16]. (ang.).
  25. ↑ Janko Roettgers: HBO officially announces April launch of HBO Now at Apple event. Gigaom, 2015-03-09. [dostęp 2021-09-16]. (ang.).
  26. ↑ Tim Baysinger: HBO Max Finally Agrees to Deal With Roku Ahead of ‘Wonder Woman 1984’ Debut. TheWrap, 2020-12-16. [dostęp 2021-09-16]. (ang.).
  27. ↑ Anthony Ha: HBO Max launches today; here’s what you need to know. TechCrunch, 2020-05-27. [dostęp 2021-09-16]. (ang.).
  28. ↑ Anthony D’Alessandro: ‘In The Heights’ Has Slow Start On HBO Max In Addition To Soft Box Office Opening, Samba TV Says. Deadline.com, 2021-06-14. [dostęp 2021-09-16]. (ang.).
  29. ↑ HBO Max estará disponible a partir del 29 de junio en 39 países de América Latina, incluido Ecuador, y el Caribe. El Universo, 2021-05-26. [dostęp 2021-09-16]. (hiszp.).
  30. ↑ a b c J. Clara Chan: HBO Max to Begin European Launch in October. The Hollywood Reporter, 2021-09-08. [dostęp 2021-09-16]. (ang.).
  31. ↑ a b c HBO Max: Now Streaming in 61 Territories Worldwide. WarnerMedia, 2022-03-08. [dostęp 2022-03-08]. (ang.).
  32. ↑ Todd Spangler: HBO Max’s Conversion to Max to Hit Latin America, Caribbean in February. Variety, 2024-01-24. [dostęp 2024-02-09]. (ang.).
  33. ↑ Max Is Now Live And Available To Stream in Europe. Warner Bros. Discovery, 2024-05-21. [dostęp 2024-05-23]. (ang.).
  34. ↑ Max Arrives in France and Poland, and Enhanced Offering Rolls Out in Netherlands and Belgium Completing Initial Phase of European Launches. Warner Bros. Discovery, 2024-06-11. [dostęp 2024-06-11]. (ang.).
  35. ↑ Julian Clover: Dutch channel MAX means in the Benelux it’s still HBO Max. Broadband TV News, 2023-10-10. [dostęp 2024-02-09]. (ang.).
  36. ↑ Cynthia Littleton: Warner Bros. Discovery’s Good News Couldn’t Obscure the Warning Signs in Q4 Results. Variety, 2024-02-23. [dostęp 2024-02-23]. (ang.).
  37. ↑ HBO Europe. [dostęp 2021-09-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-09-20)]. (ang.).
  38. ↑ Jarco Kriek: HBO films en series vanaf 2017 in Nederland exclusief bij Ziggo. Totaal TV, 2016-09-28. [dostęp 2021-09-21]. (niderl.).
  39. ↑ HBO Latin America. [dostęp 2021-09-21]. (hiszp.).
  40. ↑ Naman Ramachandran: WarnerMedia to Halt HBO and WB Linear TV Channels in South Asia. Variety, 2020-10-15. [dostęp 2021-09-21]. (ang.).
  41. ↑ Richard Middleton, Jonathan Easton: HBO Max won’t launch in UK, Germany or Italy until Sky deal ends in 2025. Television Business International, 2021-03-23. [dostęp 2021-09-21]. (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=HBO&oldid=75403543”