25 Οκτωβρίου 2006 ( Εκλογές ετεροδημοτών)

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Το προπερασμένο Σαββατιάτικο πρωϊνό, ο αδερφός μου έριξε την ιδέα :
« Προλαβαίνουμε το απογευματινό πλοίο, πάμε στο νησί, ψηφίζουμε, γυρνάμε αύριο βράδυ και πέρνω δυό μέρες άδεια. Τί λέτε ;»

Η μητέρα μου, είπε , ότι είναι καλή εποχή για να κλαδέψει τον κισσό και τις τζατζαμινιές .
Η αδερφή μου, είπε αχ ναι ! αχ ναι!
Η γιαγιά μου , είπε, ότι βαρέθηκε να ψηφίζει συνέχεια στο νησί και φέτος να ψηφίσουμε κάπου ορεινά.
Εγώ τους είπα στο καλό να πάνε , αλλά κατέβασαν μούτρα ομαδικά και είπαν αν δεν πάω δεν πάνε κι αν δεν πάνε θα με κάνουν να μετανιώσω που δεν ήθελα να πάω και δεν πήγαν . Και λύγισα.

Και πήγαμε στο νησί και η μέρα ήταν θαυμάσια και ασκήσαμε το εκλογικό μας καθήκον , εκτός της γιαγιάς που αποφάσισε να ακούσει τσάρλεστον μουσική από το γραμμόφωνο κοιτάζοντας παλιές φωτογραφίες.

Με την δύση του ήλιου και την ανακοίνωση ότι στο νησί θα υπάρξει δεύτερος εκλογικός γύρος , ο αδερφός μου έριξε άλλη ιδέα :
«Μένουμε ως την άλλη Κυριακή, ψηφίζουμε και πέρνω άλλες δυό μέρες άδεια. Τι λέτε; »

Η μητέρα μου, είπε , ότι θα μπορέσει να ασχοληθεί και με τον υπόλοιπο κήπο.
Η αδερφή μου, είπε αχ ναι ! αχ ναι!
Η γιαγιά είπε ότι ήδη είχε κανονίσει με φιλενάδες της να πάνε για ξεφάντωμα στο πανηγύρι του Αγίου .
Εγώ είπα ότι έχουμε έρθει μόνο με τα ρούχα που φοράμε και να λογικευτούμε. Κανείς δεν πτοήθηκε . Και μείναμε.

Τρίτη πρωϊ , υπέροχου καιρού επιτρέποντος, αποφασίσαμε να πλύνουμε τα ρούχα μας, όλα μαζί μιά κι έξω. Η εναλλακτική ενδυματολογική πρόταση για την περίσταση ήταν μαγιώ και σεντόνια φορεμένα ως χλαμύδες.

Πολύ το διασκεδάζαμε τριγυρίζοντας έτσι, ώσπου η μητέρα αποφάσισε πως το δεξί κλαδί τής ροδιάς στην άκρη του κήπου προσβάλει την αισθητική της και πρέπει να κοπεί.

Η αδερφή μου , είπε αχ ναι! αχ ναι!
Ο αδερφός μου, είπε, πως αυτός έχει όλες τις καλές ιδέες και δεν μπορεί να διεκπεραιώνει τα πάντα.
Η γιαγιά μου, είπε, να κόψουμε ολόκληρη την ροδιά και να φυτέψουμε μπανάνες που τις αρέσουν.
Εγώ είπα ότι το δεξί κλαδί της ροδιάς στην άκρη του κήπου είναι δυό στρέμματα μακρυά και κανέναν δεν ενοχλεί και να μην το ενοχλήσουμε κι εμείς, αλλά οι υπόλοιποι ήδη με έσπρωχναν προς την ροδιά κουβαλώντας το πριόνι και την παλιά, ξύλινη σκάλα.

Και ανέβηκα στην παλιά, ξύλινη, σάπια σκάλα κι έσπασε το πάνω σκαλί και πήρα σβάρνα τα υπόλοιπα και σκίστηκε στο σεντόνι μου κατά πλάτος και το πόδι μου κατά μήκος στις λάμες που συγκρατούσαν τα παλιά, ξύλινα, σάπια σκαλιά .

Η μητέρα μου, είπε ότι το κατάλαβε πως το έκανα επίτηδες για να αποφύγω την δουλειά.
Η αδερφή μου, είπε αχ όχι! αχ όχι !
Ο αδερφός μου, είπε πως μάλλον πήρα βάρος.
Η γιαγιά μου, είπε πως χάλασα το σετ των σεντονιών.
Εγώ είπα άουτς! και πριν αποφασίσω αν θα κλάψω, θα γελάσω ή θα τους βρίσω, με έσπρωχναν προς το σπίτι τρομαγμένοι από το μπόλικο αίμα.

Η μητέρα μου, είπε, πώς πρέπει να κάνω αντιτετανικό ορό.
Η αδερφή μου , είπε, πως κανείς μας δεν ξέρει να κάνει ενέσεις.
Ο αδερφός μου, είπε, πως είναι θαυμάσια ευκαιρία να μάθουμε να κάνουμε ενέσεις.
Η γιαγιά, είπε να με κλείσουν στην αποθήκη πριν αρχίσω να αφρίζω και να δαγκώνω όπως το σκυλί τού γείτονα προπολεμικά.
Εγώ είπα ότι όντως θα τους δαγκώσω αν δεν σωπάσουν.

Η μητέρα μου, με κοίταξε ανήσυχη. Kαλύτερα να την πάμε στο νοσοκομείο είπε.
Μετά τις πρώτες βοήθειες να την κοιτάξει και ψυχίατρος είπε η αδερφή μου.
Καλύτερα να την πάμε πρώτα στον ψυχίατρο είπε ο αδερφός μου.
Προτιμώ να πεθάνω παρά να εμφανιστώ δημόσια φορώντας λουλουδάτο σεντόνι, είπα εγώ.
Προκειμένου να πάψω την γκρίνια , ευχαρίστως μού δίνει το δικό της ριγέ σεντόνι, είπε η γιαγιά μου.

Εκείνη την στιγμή έκανα αυτό που έπρεπε να κάνω εξ αρχής: έβαλα τα κλάματα. Κι έκλεισαν τα στόματα κι άνοιξαν οι αγκαλιές. Κι όχι μόνο με συνόδευσαν όλοι μαζί στο νοσοκομείο, αφού στέγνωσαν τα ρούχα μας - χωρίς άλλες αντιρρήσεις - αλλά το κανάκεμα συνεχίστηκε καθ'όλην την εκδρομή μας.

Φαντάσου, αγαπητό μου ημερολόγιο, ότι δεν σχολίασαν ούτε καν την απόφασή μου να μαζέψω κοχύλια με την γιαγιά στην παραλία αντί να πάω να ψηφίσω...

5 Οκτωβρίο 2006 ( Ζώδιο παρορμητικό )

Αγαπητό μου ημερολόγιο ,

Ο κόσμος είναι άδικος . Το σόϊ σύσσωμο μ' έβαλε στην οικογενειακή μαύρη λίστα και δεν είναι καν δικό μου φταίξιμο!

Φταίω εγώ που σώνει και καλά έπρεπε να παρευρεθώ για συμπαράσταση, λέει, στην εκταφή της θείας Τασίας;

Φταίω εγώ πού είχαμε μαζευτεί 6-7 γυναίκες για συμπαράσταση ,ξαναλέει , που είχαμε καιρό να τα πούμε μεταξύ μας ;

Φταίω εγώ που ο κύριος που έκανε την εκσκαφή δεν βρήκε ενδιαφέρον στην συζήτησή μας και εκνευρίστηκε από το μπλαμπλά και από την θεία Τασία που επέμενε να βγαίνει σε κομμάτια ;

Φταίω εγώ που ξεστόμισε με υποτιμητικό ύφος εκείνο το : " δεν αφήνετε την πάρλα κυρίες μου και κοιτάξτε να δώσετε κα'να χέρι" ;

Φταίω εγώ που είμαι αναγκασμένη - εκ ζωδίου - να φέρομαι παρορμητικά;

Φταίω εγώ που έσκυψα, σήκωσα και του έτεινα το χέρι της θείας Τασίας;

Φταίω εγώ που η ξαδέρφη μου λιποθύμισε ακριβώς πάνω από την υπόλοιπη θεία Τασία και τον κύριο εκσκαφέα;

Γιατί πρέπει να φταίω εγώ για όλα; ε; ΓΙΑΤΙ;


Υ.Γ. Μεταξύ μας , πάντως αγαπητό μου ημερολόγιο , πολύ διασκέδασα και είμαι σίγουρη πως τό ίδιο καλά πέρασε από κεί που μας έβλεπε και η γλυκειά μου καλαμπουρτζού θεία Τασία ...