Έχεις δίκιο, η φουρτούνα προηγείται του ναυαγίου και ναι, συμφωνώ κι εγώ πως μπορεί να είναι επιλογή μας το ναυάγιό μας και όχι γιατί φοβόμαστε την ανταριασμένη θάλασσα, όχι από δειλία, μπορεί κι από μεγάλο θάρρος να επιλέγουμε την ... ανάμνηση.
ναυαγησμένες οι λέξεις σου κι η σιγή που απλώνεις νεκρική... μα μη ξεχνάς μέσα από τις στάχτες μέσα από την ηρεμία του τίποτα αρκεί μονάχα μια στιγμή να εκραγεί σαν πυροτέχνημα εντός σου
σαν έρθει η ώρα... θα το νιώσεις... μοναχά αυτό... μη σταματάς να νιώθεις
ναυαγουμε πολλες φορες εκει... ισως να το εχουμε τελικα αναγκη... οσο για εκεινους που δεν θα μας τραβηξουν ποτε απο εκει...το εχω δεχτει τελικα... μονοι θα κολυμπαμε παντα...
18 σχόλια:
Κι εγώ ναυαγισμένη από καιρό..
Και πόσο θέλω να μη με βρουν ποτέ εκεί..
Κι έτσι ήσυχα να φύγω για άλλα μέρη.
Με κούρασε το εδώ.. το τώρα.
Επιλογή μας άραγε το ναυάγιο;
Καλημέρα.
Έχεις δίκιο, η φουρτούνα προηγείται του ναυαγίου και ναι, συμφωνώ κι εγώ πως μπορεί να είναι επιλογή μας το ναυάγιό μας και όχι γιατί φοβόμαστε την ανταριασμένη θάλασσα, όχι από δειλία, μπορεί κι από μεγάλο θάρρος να επιλέγουμε την ... ανάμνηση.
Απόλαυσέ το αέρα μου
jacki μου,
φυσικά και είναι επιλογή μας...αφού το λες κι εσύ, δε θάθελες να σε βρουν ποτέ.
Αν θελήσουν θα τα κάνουν.
Καλό απόγευμα:)
meggie,
έτσι είναι, η ανάμνηση καμιά φορά πονάει.
προσπαθώ λοιπόν να το απολαύσω:)
Καταφύγιο θα το πω εγώ σε λιμάνι ξεχασμένο
Έτσι που μόνο εσύ μπορείς να το βρεις στιγμές που το χρειάζεσαι …
Μέρα καλή
Αναστασία,
όπως και να το πεις εγώ ναυάγησα στις δικές μου στιγμές...
Καλό μεσημέρι:)
Μωβ αεράκι μου...
ναυαγησμένες οι λέξεις σου
κι η σιγή που απλώνεις νεκρική...
μα μη ξεχνάς μέσα από τις στάχτες
μέσα από την ηρεμία του τίποτα
αρκεί μονάχα μια στιγμή
να εκραγεί σαν πυροτέχνημα εντός σου
σαν έρθει η ώρα... θα το νιώσεις...
μοναχά αυτό... μη σταματάς να νιώθεις
μαργαριταρένια φιλιά καλέ μου ***
Μαργαρίτα μου,
οι σκέψεις σου μαργαριταρένια αγγίγματα στην ψυχή μου.
σαν έρθει η ώρα λοιπόν...
σ΄ευχαριστώ:)
ΜΟνάχα εκεί να μείνω για πάντα ναυαγός...
στο νησί της ηρεμίας μου....μέχρι την επόμενη καταιγίδα.
καλημέρα, Μαρία
ναυαγουμε πολλες φορες εκει...
ισως να το εχουμε τελικα αναγκη...
οσο για εκεινους που δεν θα μας τραβηξουν ποτε απο εκει...το εχω δεχτει τελικα...
μονοι θα κολυμπαμε παντα...
νεραιδενια φιλακια καλε μου!!!
νεράιδα μου,
πόσο δίκιο έχεις, μόνοι μας κολυμπάμε...
κολυμπούν σε άλλες θάλασσες, αυτοί που κάποτε κολυμπούσαν στη δική μας.
καλημέρα:)
Kάθε ναυάγιο, καθε περιπέτειεα, έχει κάτι να σου δώσει... Κι αν είναι από επιλογή, όλος ο θησαυρός δικός σου...
Τα φιλιά μου μωβ αέρα!
Πρωτόπλαστή μου,
ναυαγός σε ένα νησί παρέα με ένα θησαυρό...όπως και νάχει αξίζει.
αέρινα μωβ φιλιά κι από εμένα!
Megalh upothesh na mporeis na epilegeis to diko sou nauagio!!
Kalhmera :)
Καλησπέρα, Mafalda,
ναι, μεγάλη υπόθεση, όσο κι αν μοιάζει τραγικό...
Πολυ ωραια λογια mauveair :)..εκει που διαλεγω μονος μου ναυαγιο..!Ναυαγιο οντως..η ζωη ειναι ενα ναυαγιο τις περισσοτερες φορες..!
καλο σου μεσημερι!
τα λογια σου με εκαναν να σκεφτω πολλα πραγματα..:)
έφηβε,
χαίρομαι που οι λέξεις μου σε έβαλαν σε σκέψεις. Προσοχή όμως στα ναυάγια, αφήνουν πόνο...
καλό σου βράδυ:)
Δημοσίευση σχολίου