Μικρά πράγματα

I think about the little things that make life great

(στίχος από τραγούδι της Avril Lavigne)

Η στιγμή που κρατάει για πάντα

Άραγε υπάρχει; Την αναζητώ;

Να βρω το ρολόι να τη χρονομετρήσω...

(Ο τίτλος είναι στίχος του Μ. Φάμελου)

Στο μεταίχμιο των στιγμών

κομμάτια μικρών στιγμών
στο μεταίχμιο πραγμάτωσης ή μη
έξω από όλα
έξω από κάθε πραγματικότητα
ρωγμές ευτυχίας
υπερβατικές στιγμές
υπερβατική ζωή...

Το ρόδο που έπεσε...

Περπατώντας είδα ένα τριαντάφυλλο καταμεσής του δρόμου

Ήταν άραγε το ξεχείλισμα του πάθους

ή το πάθος που τελείωσε;

Αέρινοι στίχοι

I hear you breathe so far from me

The sacrament of warmth is true
The sacrament is you

............

But a cold heart is a dead heart

Rescue me with your smile

............

Now all hope is gone so drown in this love

Στίχοι των Him, που κάποιος αέρας έφερε στο δικό μου

Join me

Για σένα, που αναζήτησες...

Αλμυρός Σεπτέμβρης

Τι κι αν σήμανε φθινόπωρο

αλμυρή η γεύση του Σεπτέμβρη

θαλασσινό το φόντο του

Αέρας βραδινός αγγίζει το ποδήλατο

απόηχος καλοκαιριού

το παίρνει μακριά

σε μια άλλη εποχή, ανύπαρκτη,

ψευδή;

Πύρινος πόνος

Πόνος για τις στάχτες και την καταστροφή

Η ανάσα χάνεται...

Δροσερός ανανεωμένος αέρας...μωβ

Μικρό φωτάκι...

«Ίσως να ‘θελα, αλλά δεν μπορώ,
Ίσως δε θα ‘θελα να φορτωθώ με άλλα»
Λέξεις που γράφτηκαν
Κάπως έτσι
Και μετά σιωπή
Μοναξιά στη μοναχική πορεία
Προσπάθησα να πιάσω ένα αστέρι
Δεν ήταν παρά ένα μικρό φωτάκι

Beautiful day

It's a beautiful day

Sky falls, you feel like

It's a beautiful day

Don't let it get away

U2

Ρωγμές χρωμάτων...

Είναι κάτι στιγμές της μέρας, ευαίσθητες

σαν μια ρωγμή

Τούτες τις ώρες που ανοίγονται οι ρωγμές
βλέπω τα ουράνια περάσματα,
Μονοπάτια χρωμάτων
Ανάμειξη αναμνήσεων και επιθυμιών
Επιπλέουν τα θέλω, αλλοτινά και τωρινά
Ρωγμές χρωμάτων, επιθυμιών, αναμνήσεων
Στο ουράνιο στερέωμα και μέσα μου

Ναυάγιο ηρεμίας

Ναυαγός στο νησί της ηρεμίας μου

Των μοναχικών σκέψεων

Στην έρημο της ακύμαντης θάλασσας των καταστάσεων

Στα βάθη και στα ύψη των αναμνήσεων

Εκεί που κανείς δε θα 'ρθει να με τραβήξει

Εκεί που επιλέγω το δικό μου ναυάγιο

Σαν σήμερα...

Σαν σήμερα ήταν, τέτοια μέρα

όλα μοιάζαν μα και όλα διαφορετικά

Ήμουν μόνος εκεί, μέσα σε τόσο κόσμο

ήταν καλοκαίρι κι οι λέξεις ίδιες

Έλειπες, δεν ήξερες καν ότι ήμουν εκεί

Κι όμως όλα ήταν τόσο ίδια

προχώρησα μόνος

έτσι έπρεπε να γίνει...

Αναζήτηση λέξης...

Ψάχνω τη λέξη
Θέλω να βρω τη λέξη που θα ερωτευτώ
Να πέσω στα πόδια της να την προσκυνήσω
Να την αγγίξω, να τη χαϊδέψω
Θαρρώ όμως καμιά δε θα με σώσει

Τροποποιημένες λέξεις του Μ. Ελευθερίου, «Ο καιρός των χρυσανθέμων»

Κι όμως ελπίζω...

Θα μπορούσαν όλα να’ ταν αλλιώς
Αυτό με θλίβει
Που δεν είναι αλλιώς, που όλα μένουν έτσι
Στατικά, αναλλοίωτα, ίδια
Δεν ξέρω αν μπορώ να ελπίζω ακόμη
Σ΄ αυτό που θα ‘θελα να είναι, να γίνει, να αλλάξει
Δεν κρύβω απαισιοδοξία
Αισιοδοξία λαχταρώ, αυτήν περιμένω
Σ΄ αυτήν αφήνομαι…

Κι όμως, τελικά ελπίζω...

Αναγέννηση

Κι εκεί που θαρρείς πως όλα πια τελείωσαν
Μια στιγμή, σπίθα πετάγεται
αναγεννιέται
Ένα σπινθηροβόλο χαμόγελο
ένα γνέψιμο του κεφαλιού
αυθόρμητα
Ελπίδα όχι για το αύριο
ελπίδα για τούτη τη στιγμή

Η φύση σε έξαρση

χρωματιστή ανεβαίνει στον αιθέρα

στα καλύτερά της

μαζί της κι εγώ θέλω να πετάξω

να γίνω ένα με τον αγέρα

ίσως στην καλύτερη στιγμή...

Άλλη γη...

Αυτή η άλλη γη ίσως και νάναι πολύ δίπλα μας
Ίσως να μη τη βλέπουμε
Ίσως και να μην υπάρχει...

Απρίληδες

Σημάδια του Απρίλη πάνω μου
Αμυχές σώματος και ψυχής
Σκέψεις που χάθηκαν
Άλλες που ήρθαν
Κι όλα μαζί μια άνοιξη γλυκιά
Καλώς ήρθες Απρίλη

Απρίλη των Απρίληδων

Χρωματιστή άνοιξη

Χρώματα, ανοιξιάτικα,

φωτεινά

κι αυτό μαζί, το μωβ

σε άγνωστο, μαύρο φόντο...

Καλώς ήρθες άνοιξη

Leaving by air

Θέλω να φύγω, μακριά
Ψηλά
Αέρινα
Μόνο να νιώθω
Να ακούω πνοές ανέμου
Να αισθάνομαι αγγίγματα αχτίνων
Πέταγμα ψυχής
Νιώσιμο ύπαρξης

Βλέπω...

Συχνά κοιτώ πίσω απ΄το παράθυρο

κι όμως αυτό που φαίνεται δεν είναι έτσι

είναι λευκό, γκρι ή κάτι άλλο...

είναι αυτό που βλέπω;

Οι διαστάσεις των πραγμάτων

είναι σίγουρα αυτές

και το φως του ορίζοντα εκεί

σημάδια της αλήθειας που υπήρξε

που πέρασε και υπάρχει...

Απέναντι

δυο μορφές απέναντι, στο ίδιο τραπέζι

αλλαγμένες, αλλοιωμένες στο πέρασμα του χρόνου

χωρίς ενέργεια, χωρίς επιθυμία

μια παρούσα απουσία κι ένα άδειο κάθισμα

μια μικρή στιγμή που πέρασε και χάθηκε

μια άλλη που ίσως έρθει...

Σημάδια εντός

Πολλά αλλάζουν
Μερικά πράγματα δεν μπορώ να τα ξεχάσω
Τα σημάδια είναι βαθιά
Τι κρίμα…

Μωβ ίχνη

Σημάδια, ίχνη

στο διάβα τους, στην περπατησιά της...

Μωβ ροές...

Μωβ ροές, αναίτια, καταιγιστικά
απρόσμενα μέσα μου
Το χρώμα πια δεν το ξεχωρίζω
ίσως και νάναι μόνο οι ροές

Ίσως να φταίει ο αντικατοπτρισμός

Αυτές βλέπω,

αυτές με κατακλύζουν

Ξεχειλισμένη ζωή

ποτήρι αποκάλυψης...