Twórz swoją biblioteczkę, inspiruj się półkami innych osób, dodawaj oceny i opinie do książek
Katalog
Aktualności
Społeczność
Tomasz Patora
Amber V. Nicole
Edyta Prusinowska
Ewa Sobieniewska
Natalia Waloch
Sloan Harlow
Mieko Kawakami
Maria Paszyńska
Paweł Beręsewicz
Aga Antczak
Uznaje się, iż święci się nie psują – kto się odważy sprawdzić?Otto III to dwudziestoletnie genialne cesarskie dziecko, któremu powierzono władzę nad największa potęgą chrześcijańskiego świata. Od trzeciego roku życia w cesarskiej koronie. Otoczony najwybitniejszymi umysłami epoki. Zmęczony władzą, znajduje upodobanie w ekstazie.Bolesław Chrobry to trzydziestotrzyletni mężczyzna. Świadomy siebie, rozgrywający sojusze. Kocha kobiety, seks, szaleńcze polowania, przyjaciół, mocne wrażenia. Pragnie korony i dla niej gotów jest na wszystko. Europa wchodzi w rok tysięczny. Dwubiegunowa konstrukcja „Gry w kości” poprzez osobne sekwencje dworu piastowskiego, cesarskiego i papieskiego – świata Bolesława Chrobrego i świata Ottona III – wiedzie do spotkania w Gnieźnie w marcu 1000 roku. Każdy z władców zagra wtedy o wszystko.Ta powieść unika monumentu, koturnu, przerysowania. Jest współczesna do szpiku: wojna wywiadów, polityka, racje stanu, manipulacja informacją, średniowieczny public relation.A jednocześnie doskonale oddaje realia historyczne, szczegół, detal i to, co w średniowieczu najgłębsze: mentalność epoki, w której religijna ekstaza i okrucieństwo graniczą ze sobą. Z każdego grzechu można się wyspowiadać. Wszystko dzieje się szybko, bardzo szybko. „Gra w kości” chociaż może zdawać się brawurowa historycznie – opiera się na faktach. Tych, które można wyczytać ze źródeł. Tych, których szukamy między ich wierszami. Co się wydarzy, gdy Bolesław stanie z Ottonem twarzą w twarz? A gdzie miejsce świętego Wojciecha Adalberta? To jest właśnie „Gra w kości”.
Rewelacyjna opowieść, spełnienie marzeń o potędze naszego kraju, a co najpiękniejsze oparte na faktach.Mamy tu czasy Ottona III i Bolesława Chrobrego, pięć lat z ich życia oraz opis zjazdu w Gnieźnie w 1000 roku. Piękne opisy epoki, szybka akcja, intryga, fikcja zapodana razem z faktami oraz postacie bohaterów przedstawione w sposób znakomity, to pozytywy tego dzieła. Dla mnie jednak najpiękniejszy w tej książce jest klimat średniowiecza, ale nade wszystko potęga i osobowość najwybitniejszego naszego władcy, a potem króla Chrobrego, który wtedy wzbudzał nie lada strach i respekt. O jakże teraz by się ten respekt przydał...
Rewelacyjna opowieść, spełnienie marzeń o potędze naszego kraju, a co najpiękniejsze oparte na faktach.Mamy tu czasy Ottona III i Bolesława Chrobrego, pięć lat z ich życia oraz opis zjazdu w Gnieźnie w 1000 roku. Piękne opisy epoki, szybka akcja, intryga, fikcja zapodana razem z faktami oraz postacie bohaterów przedstawione w sposób znakomity, to pozytywy tego dzieła. Dla...
Moja ulubione książka Pani Cherezińskiej. Lubię od niej wracać. Może wydawać się trochę mało przyjazna z uwagi na mnogość faktów historycznych, jednak dla mnie to nie problem. Sytuacja polityczna w opisywanym czasie była skomplikowana i żeby choć trochę zrozumieć bohaterów trzeba poznać tło. Dzięki tej powieści Bolesław stał się moim ulubionym Piastem. A do tego tytuł powieści .... bardzo doby.
Moja ulubione książka Pani Cherezińskiej. Lubię od niej wracać. Może wydawać się trochę mało przyjazna z uwagi na mnogość faktów historycznych, jednak dla mnie to nie problem. Sytuacja polityczna w opisywanym czasie była skomplikowana i żeby choć trochę zrozumieć bohaterów trzeba poznać tło. Dzięki tej powieści Bolesław stał się moim ulubionym Piastem. A do tego tytuł...
Pierwsza powieść E. Cherezińskiej dotycząca Piastów. Przeczytałam ją w 2010, a teraz wróciłam. Od tej książki zaczęła się moja przygoda z twórczością pani Cherezińskiej, której jestem wierna do dzisiaj ,,Gra w kości" to opowieść o czasach Bolesława Chrobrego, o polityce i religii tamtych czasów, o powiązaniu cesarza z papieżem, o obyczajach epoki. E. Cherezińska moim zdaniem idealizuje Chrobrego, ale oczywiście ma do tego prawo. Fabuła oparta jest na idei Ottona III, który pragnął stworzyć imperium oparte na wspólnych wartościach, ideach i celu, jakim było propagowanie chrześcijaństwa. Wschodnim skrzydłem tego nowego państwa miała być Sklavinia z Bolizlausem na czele. Autorka pokazała sens tej idei, jego początek i próby przeprowadzenia planu przez Ottona III i jego przyjaciół: arcybiskupa Leona i papieża Sylwestra II. Otto III to postać bardzo ciekawa, historycy do dzisiaj zastanawiają się, czy był mistykiem, szaleńcem, czy tylko osobą chorowitą i porywczą? te niejasności wyzyskała E. Cherezińska, kreśląc portret uduchowionego młodzieńca, balansującego na granicy mistycyzmu, ale potrafiącego zlecić morderstwo polityczne bez zmrużenia okiem. Jedną z najlepszych scen powieści to ta, kiedy Otto III bez zbytniego sentymentu otwiera grobowiec Karola Wielkiego i odcina mu różne rzeczy. Wtedy jest bezwzględnym politykiem. W tej historii cesarz bardzo szanuje i lubi Bolizlausa. Nasz król jest przykładem silnego, brutalnego i bardzo sprawnego władcy. Otto III był wychowany w bizantyjskim przepychu, jest niezwykle wrażliwy na muzykę i modlitwę, ale fascynuje go słowiańska surowość. Dużo tu o Ottonie i jego polityce, ale nie brakuje też rozbudowanego wątku kanonizacji Wojciecha. E. Cherezińska pokazuje jak splot okoliczności i polityki doprowadził do powstania arcybiskupstwa w Gnieźnie i w Poznaniu. Opisuje jak prawdopodobnie przebiegało spotkanie Ottona III z Chrobrym, stawia swoją hipotezę dotyczącą epizodu, podczas którego cesarz nałożył na głowę Bolesława swoją koronę. Poznajemy życie prywatne Chrobrego, jego dzieciństwo, okoliczności dojścia do władzy, miłości, przyjaźnie, wrogowie; dowiadujemy się, co Bolesław jadł i i pił, w co się ubierał, co czuł do ojca, matki, macochy, swoich żon. Jest też wątek Świętosławy, której Cherezińska poświęciła swoje kolejne powieści. Pisarka utrwaliła moment, w którym Bolesław zrozumiał, na czym polega idea państwowości i nazwał nasz kraj ,,państwem Polan". Nad całością merytoryczną czuwał prof. Przemysław Urbańczyk, co bardzo mnie cieszy, bo nie lubię czytać jakiś kompletnych bzdur na temat początków naszej państwowości. P. Urbańczyk napisał w Posłowiu: ,,Bolesław Chrobry i Otto III nabrali w tej książce ludzkiego wymiaru. Przemówili własnymi głosami pełnymi emocji - dumy, wątpliwości, a nawet i cierpienia. Chciałoby się wręcz z nimi porozmawiać, wtrącić się w dialogi z pozycji znawcy przyszłych skutków ich decyzji. Nigdy się nie dowiemy, czy tak myśleli, ale jestem przekonany, że tak mogli myśleć".
Pierwsza powieść E. Cherezińskiej dotycząca Piastów. Przeczytałam ją w 2010, a teraz wróciłam. Od tej książki zaczęła się moja przygoda z twórczością pani Cherezińskiej, której jestem wierna do dzisiaj ,,Gra w kości" to opowieść o czasach Bolesława Chrobrego, o polityce i religii tamtych czasów, o powiązaniu cesarza z papieżem, o obyczajach epoki. E. Cherezińska moim...
Warto przeczytać Grę w kości a później Hardą i Królową, tak dla uzupełnienia całej historii, która jest omawiana w tych książkach.
Ksziążka faktograficznie i tematycznie bardzo bogata, ale strasznie sucha. Brakuje tu jakiegokolwiek bohatera, którego losy byśmy chcieli śledzić i przeżywać. Bardziej to przypomina drętwą prace naukową niż powieść. To moja pierwsza książka autorki i jakoś miłości od pierwszego wejrzenia nie było.
Z bólem serca tylko 5. Uwielbiam książki Pani Elżbiety i czytając je zawsze robię to z zapartym tchem. Harda, Królowa czy Saga Odrodzone Królestwo zapewniły mi wiele nie przespanych nocy bo nie mogłam się od nich oderwać. Liczyłam na historię Bolesława Chrobrego a w zasadzie dostałam historię Ottona III. Samej książce nie mogę nic zarzucić i z niecierpliwością czekam na kolejne ksiązki
Z bólem serca tylko 5. Uwielbiam książki Pani Elżbiety i czytając je zawsze robię to z zapartym tchem. Harda, Królowa czy Saga Odrodzone Królestwo zapewniły mi wiele nie przespanych nocy bo nie mogłam się od nich oderwać. Liczyłam na historię Bolesława Chrobrego a w zasadzie dostałam historię Ottona III. Samej książce nie mogę nic zarzucić i z niecierpliwością czekam na...
23 listopada 2010 roku na polskim rynku pojawiła się powieść pt. "Gra w kości", autorstwa pani Elżbiety Cherezińskiej. Tytuł ukazał się nakładem Wydawnictwa Zysk. Ja swój egzemplarz zakupiłem dopiero w maju 2017 roku, a lekturę rozpocząłem 18 lutego 2023 roku, więc po ponad 12 latach od premiery książki. "Gra w kości" jest to powieść historyczna, która opowiada o tym, co działo się w Polsce oraz w Europie w przededniu roku 1000. Wśród bohatetów jest książe Bolesław Chrobry, jest Otton III oraz sprawa świętego Wojciecha Adalberta. W powieści tej mamy do czynienia z polityką, zdobywaniem informacji od przeciwników oraz ukrywaniu swoich prawdziwych działań.Byłem zachwycony tym tytułem. Jednak do czytania ta książka nie jest najłatwiejsza. Na przeczytanie 396 stron potrzebowałem dziewięciu dni oraz jedenastu posiedzeń. Wynik taki plasuje "Grę w kości" na 168 miejscu wśród 210 książek Przeczytanych Na Tronie. Mimo tak słabego wyniku gorąco polecam Wam ten tytuł, bo naprawdę warto go przeczytać i znać.https://www.facebook.com/czytamnatroniehttps://www.instagram.com/czytamnatronie
23 listopada 2010 roku na polskim rynku pojawiła się powieść pt. "Gra w kości", autorstwa pani Elżbiety Cherezińskiej. Tytuł ukazał się nakładem Wydawnictwa Zysk. Ja swój egzemplarz zakupiłem dopiero w maju 2017 roku, a lekturę rozpocząłem 18 lutego 2023 roku, więc po ponad 12 latach od premiery książki. "Gra w kości" jest to powieść historyczna, która opowiada o tym, co...
Mnie w przeciwieństwie do większości tutaj akurat podobał się wątek Ottona i podział powieści na 2 wątki - Chrobrego i Ottona. Dzięki temu lepiej wybrzmiały różnice pomiędzy ich typami osobowości, wizjami świata i rządów. Otto mnie na tyle zainteresował, że zamierzam przeczytać o nim więcej. Był niezwykłą, złożoną postacią - człowiekiem inteligentnym, wykształconym, wyrafinowanym, refleksyjnym z filozoficznym zacięciem, a jednocześnie niestabilnym, popadającym w egzaltacje religijne (lub prawdziwie wierzącym - kwestia interpretacji),pysznym i okrutnym. Sceny z torturami antypapieża - dla mnie trudne do zrozumienia. Z kolei postać Chrobrego bardzo żywa, barwna, dynamiczna, taki właśnie mógł być, jego wzajemny stosunek z Ottonem także intrygujący, tajemniczy, poza oczywistymi korzyściami dla obu. Tym, co mi przeszkadza w kolejnych powieściach Cherezińskiej jest nadmierna ilość opisów i dialogów streszczających historię zamiast pokazanie jej "w działaniu" poprzez fabułę. Tymczasem mam wrażenie, że wiele opisów jest jak wyciągniętych z książek historycznych popularyzujących wiedzę. Może taki też jest zamysł autorki, ale przez to traci się czasami osobisty stosunek do przedstawianej historii. Zbyt wiele fragmentów referujących wydarzenia, a za mało rozwiązań na poziomie fabuły. Brakuje mi też opisów dotyczących wyglądu miejsc, postaci, obyczajów, wierzeń, takiego ogólnego klimatu epoki, zwłaszcza że autorka ma do tego dryg - czytając "Grę w kości" oczami wyobraźni widziałam tamten świat, ale zaledwie jego zarysy, brakowało mi rozbudowania tej rzeczywistości i wyjścia poza oczywisty kontekst polityczny. Sceny seksualne też mnie jakoś nie przekonują, choć akurat wątpliwości młodego cesarza przed aktem ciekawe, udane, prawdopodobne. Autorka ma talent do ukazywania wewnętrznego świata bohaterów, tylko robi to zbyt skrótowo na rzecz popularyzacji historii. Ma to oczywiście swoją zaletę, bo zachęca do poznawania historii własnego kraju, sama zajrzałam do innych źródeł o zjeździe gnieźnieńskim, tylko jest to ze stratą dla poziomu literackiego książki. Jej powieści są dla mnie taką średnią półką (oprócz świetnej opowieści o sekretarce Rumkowskiego),ale z możliwościami na więcej. Autorka ma talent, dlatego polecam jej książki i z zainteresowaniem będę czytała jej kolejne powieści.
Mnie w przeciwieństwie do większości tutaj akurat podobał się wątek Ottona i podział powieści na 2 wątki - Chrobrego i Ottona. Dzięki temu lepiej wybrzmiały różnice pomiędzy ich typami osobowości, wizjami świata i rządów. Otto mnie na tyle zainteresował, że zamierzam przeczytać o nim więcej. Był niezwykłą, złożoną postacią - człowiekiem inteligentnym, wykształconym,...
Nawet jeśli kogoś nie interesuje wczesne średniowiecze, to nie pozostanie obojętny na opisy posunięć Bolesława Chrobrego. Książka nie jest fikcją, tylko opisem realnych wydarzeń, miała konsultanta historycznego. Autorka musiała wymyślić jedynie dialogi i opisy tego, co czuli bohaterowie, jedynie w tym zakresie są tu jej domysły. Rewelacyjnie pokazane jest, jak w polityce Chrobry stosował zasadę coś za coś, nie było żadnych „przyjaźni” między państwami. Robił coś, lub nie robił w zależności od interesu jego księstwa. Tam gdzie trzeba, działał szybko, a tam gdzie wymagana była rozwaga, czekał na rozwój wypadków. Gdy zmarł król Czech, a pretendentów do tronu było kilku, nie wyrywał się z oficjalnym poparciem dla kogoś, kto mógł wyścig przegrać. Czekał z oficjalnym stanowiskiem do momentu, gdy wszystko będzie już rozstrzygnięte, aby pokazać się jako „odwieczny przyjaciel” nowego władcy, którego „od początku popierał”. Po cichu zaś podjął próbę osadzenia na tronie czeskim kogoś, kto będzie realizował polskie interesy. Używał do tego celu swoich ludzi, ówczesnych szpiegów, działających w różnych miejscach Europy, w tym też i na dworach królewskich.całośćhttps://powrot-do-krainy-ksiazki.blogspot.com/2023/11/elzbieta-cherezinska-gra-w-kosci.html
Nawet jeśli kogoś nie interesuje wczesne średniowiecze, to nie pozostanie obojętny na opisy posunięć Bolesława Chrobrego. Książka nie jest fikcją, tylko opisem realnych wydarzeń, miała konsultanta historycznego. Autorka musiała wymyślić jedynie dialogi i opisy tego, co czuli bohaterowie, jedynie w tym zakresie są tu jej domysły. Rewelacyjnie pokazane jest, jak w polityce...
W powieści czuć wyrazisty styl Cherezińskiej, który jednak nie jest jeszcze tak dopracowany jak w dalszych powieściach, w szczególności w Hardej oraz w Koronie Śniegu i Krwi. W szczególności rozdziały dotyczące Otta są znacznie mniej angażujące niż te o Bolesławie. Brakuje również istotnych postaci drugoplanowych, czy poświęcenia im nieco więcej czasu w powieści. Generalnie jednak warto przeczytać tę mieszankę powieści historycznej, przygodowej ze szczyptą fantastyki. I to nie tylko dla entuzjastów początków państwowości Polskiej.
W powieści czuć wyrazisty styl Cherezińskiej, który jednak nie jest jeszcze tak dopracowany jak w dalszych powieściach, w szczególności w Hardej oraz w Koronie Śniegu i Krwi. W szczególności rozdziały dotyczące Otta są znacznie mniej angażujące niż te o Bolesławie. Brakuje również istotnych postaci drugoplanowych, czy poświęcenia im nieco więcej czasu w powieści....
Raz przebaczyć zdrajcy to łaska. [...] drugi raz to słabość.
Wojna wyzwala w człowieku bestię, ale tylko tę, którą nosi w sobie od urodzenia.
Lepiej mieć niezasłużona sławe skurczybyka niż zasłużoną idioty
