Unutamıyorsun!

Biliyor musunuz? Bazen herşey bi' günlük, tek bi gün, son bi gün.

Son bi veda.


Biz karşılaştıktan bir hafta sonraydı sanırım, ayrılmışlar.
Hemen mesaj attı. Konuştuk bitti.

Sonra, bi kaç zaman sonra, aradı, saatlerce konuştuk, bi' gün gelicem dedi. Kapattık. Sanki uzun zamandır görüşmediğim bi dostumla konuşur gibi. Ama herşey iyi gibi. Sanki o iyi gibi.

Bir ay sonra aradı ''Bu akşam mı geleyim, yarın mı?''

Ertesi sabah kendimi onu beklerken buldum. Heyecanlı gibi, ama garip..

Buluştuk saatlerce oturduk, eskisi gibi değil, arkadaş gibi.
Sevgilisinden hiç bahsetmedik.
Ya da benim hayatımda biri olup olmadığından.

Görüşmediğimiz sürelerde neler olduğundan konuştuk, ve eskilerden.
Tavlada yine yenildim, yine bana zorla yemeğimi bitirtti. Ama artık sigara içmeme kızmıyordu.


Akşam içmek istedim, o araba kullanacağı için içmedi.
Ona veda edebilmem için sarhoş olmam gerekirdi.

Onunkini de içtim, bayağı sustuk, sonra ben anlattım. Ona benzeyen birine aşık olduğumdan, tabii bunlar istemsizce oldu ama nasıl düşündüysem..

Sevgilisi aradı, kim bilir ne yalanı söyledi, sonra sarıldım öptüm, bi daha arama, bi daha hiç görüşmiycez dedim. Ne yaptım dedi. Hiç bişey görüşmiycez dedim. Veda ettim, gittim.

Sonra saatlerce ağladım, ve şimdi geçti. Herşey tek tek silindi.

Herşeyi bitirdim orda. O ayrıldığımız yerde.
Şimdi sadece anılar kaldı. Ve boşluk.
Ama yerini doldurabileceğim birisi var. Bu yüzden u/mutluyum.

Bi hikaye de böyle bitti. Ve öğrendim ki; birinde kendinden parçalar bıraktığında, ve onun parçalarını kendine sakladığında
Unutamıyorsun!

Buna çekim yasası da deniyor. Sır bu işte.Unutamama hastalığı olmadığıma sevindim :)

İşte öyle.
Ve yeni bir yıl, yeni bir aşk, yeni başarılar, yeni hayatlar, yeni mutluluklar..

Herkese hayallerinin gerçekleştiği bir yıl diliyorum:)