„Apokalipsa” nie była pierwszą książką Koontza, którą miałem przyjemność czytać, dlatego wiedziałem mniej więcej, czego mogę się spodziewać. Tak mi się przynajmniej wydawało. Bo w tamtej książce, choć dużo grubszej, autor skupił się na bardzo realistycznym przedstawieniu przeżyć psychicznych opisywanych przez siebie postaci. Tutaj jest troszkę inaczej.
