In afwachting van...

Was het nu wel zo'n goed idee om zo'n babyticker op mijn blog te plaatsen, vroeg ik mij laatst af.
Ik word er namelijk knap onrustig van om de dagen te zien wegtikken.
De opruim- en verander"woede" gaat hier namelijk onverminderd door en het einde van deze bijzondere periode komt in zicht. En daar word ik dus behoorlijk zenuwachtig van...

Je zou zeggen, na vier kinderen ben je wel wat gewend. Mensen om mij heen, ja ook mijn manlief, zeggen dat ik die klus straks zo weer geklaard heb. En dan heb ik het natuurlijk over De Bevalling.
Maar weet je, teveel kennis is ook niet goed. En na de superbevalling van Jasmijn viel de komst van Thijmen zó ontzettend tegen. Ik heb er bij beiden even lang over gedaan, maar dat zou ik gevoelsmatig echt niet zeggen. Ik dacht bij (dacht ik) de laatste zelfs "Thank God, nóóit meer...!" en ik was tijdens de weeën op het laatst niet zo positief over de kleine uk (wat wil je, als hij tot het laatst toe nog bleef draaien, dat besluiteloze kind, en zo ongeveer als Superman steeds met zijn handje eerst ter wereld wilde komen). Blijkbaar hebben de omstanders van toen (mijn lief en de verloskundige) dat ruim twee jaar geleden toch anders ervaren, want die willen weer zo'n (snelle) bevalling als toen...

En dus houd ik stug vol aan mijn lijstje met nog-te-doen-dingen en vertik ik het om op tijd naar bed te gaan, want, zo redeneer ik hoopvol, dan houdt mijn lichaam de kleine vanzelf nog even binnen.
Idioot trouwens om dat te denken, dat weet ik, want de andere 4 lieten zich ook pas ná de uitgerekende datum zien (twee daarvan zelfs twee weken te laat) en ja, als het begint dan begint het, toch? En eens moet het toch gaan beginnen ;-)

Natuurlijk probeer ik daarnaast ook nog zoveel mogelijk te genieten van deze bijzondere tijd, van de schopjes en het gewoel in mijn buik, van mijn ronde buik, van het samen zo dicht met z'n 2-tjes zijn, van de huidige routine in ons gezin en breng ik tegelijkertijd alles heel langzaam op orde. In huis en in mijn hoofd en ook het besef bij de rest van ons gezin. Om straks heel bewust afscheid te nemen van deze speciale periode in mijn leven en tijdens mijn bevalling te kunnen vertouwen op mijn lichaam en mijzelf. Dat hoop ik echt van harte. Nu alleen nog een beetje (veel) moed verzamelen......

P.S. Mijn lieve vriendin, die straks ook bij ons komt kramen, stuurde mij gisteren per email nog even twee extra mobiele nummers waarop zij bereikbaar is en schreef dat ze vanaf nu de telefoon 's nachts aan laat staan en op haar nachtkastje legt. Hahaha, blijkbaar ben ik niet de enige die zenuwachtig wordt ;-)

Happy Birthday!

Vandaag, om 07.07 uur precies, is onze oudste kanjer alweer 12 jaar geworden.
Happy birthday lieve schat!!

Alweer 8 maanden (en 2 dagen)

Hield ik mijzelf heel lang voor dat de komst van de nieuwe beeb nog héééél ver weg was, is het ineens alweer 2011 en ben ik alweer 8 maanden, en 2 dagen, onderweg tijdens deze laatste zwangerschap. Ben ik sinds afgelopen week met verlof, maar van uitrusten is nog geen sprake ;-) En oh ja, krijg ik alleen bij het denken aan De Bevalling al ontzettend de bibbers. Want ja, dat kind moet straks ook nog ter wereld worden gebracht...

Maar goed, jullie hebben volgens mij nog wat foto's tegoed van wat er in de tussentijd is gebeurd.

Zo lieten wij met 29 weken een heuse 4D-echo maken:

Onze kleine "Jip"

Hollands welvaren..

Volgens de echoscopiste liep de kleine hier 2 weken voor qua groei.

 Nu al op grote voet hahaha

 Maakte mijn lief nog een paar buikfoto's, waarvan dit er één is.

(Met 32 weken en 6 dagen)

 Stuurde een lief blogdinnetje mij een verrassingspakket...

 ... waar al dit leuks in zat (een lief kaartje, een knisperboekje en een Weleda-pakket met heerlijke zwangerschapsolie, lavendel-badolie en een zacht rompertje). Nogmaals bedankt, lieve Mammalien!!

Verrasten mijn collega's mij op aangeven van collega en lieve vriendin M. eerst met een heuse lunch en twee dagen later met een afscheidsmomentje en een geweldige kadomand...

... waar o.a. deze kadootjes in zaten. En dit is pas de helft *bloos*... 

Dit was de kamer van Jasmijn, voordat we met de metamorfose aan de gang gingen. Let niet op de rommel ;-) In haar nieuwe kamer hebben we een beter systeem bedacht. 

We hebben zo'n 4 vuilniszakken vol haar kamer uitgedragen en naar de werf en de kringloop gebracht pffff

En dit is het geworden...

Een lief en neutraal kamertje met wat blauwe accessoires en een heus peuterbed voor onze grote kleine man en straks wat roze of blauw (of toch paars?) erbij voor onze kleine "Jip". De canvasdoeken worden straks nog door iets heel moois vervangen, maar dat is nog in de maak.

Nu druk met wassen van de kleertjes (wat klein weer) en het aankleden van het kamertje. De nesteldrang is ook nog niet voorbij en heeft zich uitgebreid tot het gehele huis. Mijn lief is zó blij ;-)

En eigenlijk moet ik mijn koffer(tje) ook maar eens inpakken, voor het geval dat.. Al hoop ik echt van harte dat we dit keer wederom thuis kunnen blijven.

Kortom, eindelijk heel veel babygeneuzel, heerlijk!!