Nieuwe hobby

Of verslaving ;-)

Al jaren kruip ik met regelmaat achter de naaimachine en maakte ik zwier-en-zwaaijurkjes vooral voor mijn jongste dochter, carnavalskleding voor allemaal, kussens en gordijnen. En af en toe denk ik aan projecten voor mijzelf. Die dan vervolgens in allerlei jeweetwel-tasjes belanden. Volgens mij is er nog niets echt afgemaakt ;-)

Naaien geeft mij een gevoel van rust en ik vind het heerlijk om van een lap stof, wat garen en knopen/rits iets moois te maken.

Met veel te lange lijstjes kom ik het laatste half jaar niet echt meer aan naaien toe. Niet voor mijn eigen gezin althans. Het blijft bij spulletjes voor de shop of reparatieklusjes voor anderen (ik kan zooo slecht nee zeggen…) en dat geeft helemaal niet. Maar die crea-kriebels bleven maar komen hahaha…

De oplossing?
Haken! Had ik nog nooit geleerd. Op allerlei blogs en op diverse sites zag ik zoveel leuks voorbij komen dat ik het graag wilde leren. Een lieve vriendin/collega leerde mij de eerste beginselen en daarna ging ik los ;-)
Maar nu heb ik dus een ander probleem, want ik kan niet kiezen wat ik wil maken…en dus zijn er een aantal jeweetwel-tasjes bij gekomen hihi. Gelukkig kun je haakwerkjes snel weer eens oppakken en hoef ik daarvoor niet alles te reorganiseren (met z'n 7-en ligt de grote tafel altijd wel vol met van alles).
En zo komt alles toch wel weer goed ;-)

Dit wordt een sjaal voor Jasmijn, bij haar nog af te maken paarse wollen winterjas ;-)

Een roze gehaakte muts (soort beanie), gewoon voor de leuk. Ze heeft inmiddels ook een lekkere warme lila met grijze versie voor buiten, die is al af :-)

Deze mooie bolletjes mochten met ons mee vanuit Madrid. Ik ben nog aan het zoeken wat ik hiervan ga maken, de kleuren zijn zo mooi! Zachtroze, petrol, lichtgrijs en een zachte kleur groenblauw...

En tot slot ben ik nog een sjaal aan het breien voor Thijmen, voor bij zijn nieuwe winterjas. Vorig jaar maakte ik een wit met blauw gemêleerde sjaal voor bij zijn donkerblauwe winterjas. Daar was hij helemaal blij mee, zo speciaal voor hem gemaakt. Dit jaar heeft hij een appelgroene jas en ik vond dat deze blauw met groene wol daar veel beter bij past. Het is echter dunnere wol, dus het breien duurt wat langer… Het is nog niet heel koud, maar de komende twee weken hoop ik de sjaal wel af te kunnen maken :-)

Blogswap 2013

Ik was dan niet vaak in blogland aanwezig, maar de leukste blogactie van het jaar liet ik natuurlijk niet aan mijn neus voorbij gaan.. Ook dit jaar deed ik dus weer mee aan de blogswap die door Lynda werd georganiseerd.
Ik vind het gewoon ontzettend leuk om iets te bedenken voor een ander en dat dan leuk in te pakken en met spanning uit te kijken naar de reactie van diegene. En natuuuurlijk vind ik het ook leuk om zelf iets te ontvangen. Ik kan als een kind zo blij zijn met mooi ingepakte leukigheidjes ;-)

Mijn pakketje voor Mieke van het blog kidsroomzuid zag er als volgt uit toen het de deur uitging:

Verpakt in een knalroze doos met witte stippen ;-) Ze keken bij de B.runa hun ogen uit hahaha...
Een foto van de inhoud had ik niet gemaakt, want ik ging ervan uit dat ik mijn pakketje wel op de betreffende blog zou terugzien, of in ieder geval een reactie dat het was aangekomen. Helaas geen van beiden … :-( Ik hoop dus maar dat ze er blij mee waren..
Wat erin zat? 4 gehaakte onderzetters (grijs en wit), lint, een C.ars-boekje voor haar zoontje, servetten, kersthangers van klei en van het laatste kadootje weet ik helaas niet meer wat het was (het was een te drukke periode)...

Natuurlijk kreeg ik ook iets leuks terug. De dag voor de Sint kwam er een grote envelop. Door de drukte rond Sinterklaas en twee zieke kindertjes die heel veel zorg en aandacht vroegen kon ik de envelop pas iets later openmaken.
Wat erin zat:

Allereerst een lieve brief van Ingrid. En dan al die prachtig ingepakte cadeautjes! 

Het tijdschrift " Daphne's Diary". Ik had het al eens gespot in de boekhandel, maar gek genoeg nog nooit ingekeken. En het is ontzettend leuk! De komende week nog twee dagen werken en dan ben ik heerlijk vrij tot 6 januari. Dus ruim de tijd om allerlei leuke dingen te gaan maken. Met mijn jongste dochter, want die vind het tijdschrift ook helemaal super. De houten bordjes (huisje, boompje, hartje) zijn met de bijbehorende krijtjes al ingepikt door de jongste 3 en er wordt naar hartelust op gekleurd :-) En de servetten liggen klaar voor de kerst. 

Verder kreeg ik nog echte Chinese thee, meegebracht door de zoon en schoondochter van Ingrid die daar wonen. Nog niet geproefd, maar daar ga ik zeker van genieten! Op mijn werk ontvangen we regelmatig delegaties uit China, dus deze link vind ik wel erg toepasselijk. Aan de brief zat ook nog een klein flesje geknoopt met geurend water. Ik hoop dat Ingrid nog even wil toelichten waar dit voor bedoeld is, zodat ik het voor de juiste doeleinden gebruik haha..

En tenslotte een mooie houten ster die inmiddels hangt te pronken aan de stolp op de lage tafel, zo mooi!

Ingrid, enorm bedankt voor het leuke pakket!! Helaas heb je (nog?) geen blog, maar wie weet komt dat nog een keer ;-) Ik ben nu natuurlijk wel extra nieuwsgierig naar je. 

En Lynda, heel erg bedankt voor de organisatie van deze fantastische actie!! Ik las dat je de instaswap in 2014 ook in de zomer wilt organiseren, dus wie weet doe ik daar dan ook wel aan mee ;-)

Wat deed ik in de tussentijd…

Dit keer een anders dan anders blogje.
Zo lang geleden alweer en weer zo veel gebeurd. Daarom een hap-snap verhaal met hier en daar een fotootje, zodat jullie kunnen lezen waar ik dan zo druk mee ben geweest ;-) En natuurlijk ook om het voor mijzelf weer eens op een rijtje te zetten, altijd leuk om later terug te lezen zeg maar…

Sinds april…
- waren we in het voorjaar getuige van de geboorte van twee lieve lammetjes. De kinderen keken hun ogen uit en wij ook. Mijn bevallingen gingen er toch iets anders aan toe haha;
- gaf onze oudste dochter met drie vriendinnen een spetterend feest voor heel groep 8 (48 bijna pubers) in een Hollands thema. Of ik ' even' vier jurken wilde maken. Tuurlijk schat ;-)
- ontmoette ik voor mijn werk heel veel Japanners, waaronder zelfs een Japanse minister (altijd leuk);
- ging ik voor dat werk (op het gebied van internationalisering) ook naar Brussel en vond ik zelfs het verplichte netwerken een leuke uitdaging (ik denk namelijk altijd dat ze toch echt niet op mij zitten te wachten…). Volle dagen met bijeenkomsten, maar enorm genoten. De kinderen vonden het wat minder dat mama ineens drie dagen weg was, dat zijn ze niet gewend. Zo word je ineens wel veel meer gewaardeerd na thuiskomst, dus misschien moet ik dit vaker doen?;
- vierde ik na jaren weer eens wat uitgebreider mijn verjaardag. Maar dan op mijn manier, heerlijk met mijn vriendinnen en een superlekkere high tea. Voor herhaling vatbaar!;

- heb ik inmiddels hulp in de huishouding;

- ging ik met mijn oudste dochter ter afsluiting van haar basisschoolperiode een lang weekend naar Londen!! Ze mocht, net als haar grote broer destijds, kiezen voor een stad in Europa, gekoppeld aan een passie. Nou is ze al heel erg lang weg van Londen en Engeland zonder er ooit te zijn geweest, en verder wilde ze dolgraag een musical op West End zien. We hebben ons vier lange dagen vermaakt (wilden bijna niet meer terug) met als klap op de vuurpijl kaartjes voor Mamma Mia in het prachtige Novello Theatre. Met behulp van een geweldige reisgids (100% Londen) kwamen we op plaatsen waar zelfs ik nog nooit geweest was, echt een aanrader om het op deze manier te doen;

- gingen we met ons gezin en met vrienden van ons naar een megacamping in Frankrijk en hadden we, ondanks wat twijfels vooraf, een geweldige tijd! Lekker veel zon, genoeg te doen voor alle leeftijden binnen ons gezin, leuke dingen gedaan en vooral met en van elkaar genoten en viel het met die megacamping heel erg mee. Goede keuze dus!;

- moest ik toch nog onverwachts afscheid nemen van een hele dierbare vriendin. Ik kan alleen maar zeggen dat ik diep respect heb voor haar keuze en dat ik er trots op ben dat ik haar vriendin mocht zijn, hoe zwaar het vaak ook kon zijn;
- hebben we -eindelijk!- die gezinsfotoshoot gedaan die al zo ontzettend lang op mijn wensenlijstje stond. Helaas waren mijn lief en onze jongste rakker de dagen voorafgaand aan de shoot behoorlijk ziek geweest en dat was goed te zien aan het snoetje van Valentijn. En hij had al zo weinig reserves.. Inmiddels heeft hij het wel weer ingehaald hoor, maar ik denk nog wel aan een tweede fotopoging alleen met hem. Voor de rest zijn de foto's heel erg mooi geworden en ben ik megatrots op mijn mooie gezin!!;

- heb ik, met hulp van een vriendin/collega, eindelijk leren haken en heb ik er nu weer een nieuwe hobby bij. Ach, toch tijd zat ;-)
- ging ik na mijn verblijf in Brussel een dag na thuiskomst alweer met het vliegtuig. Dit keer met de PV van mijn lief z'n werk naar Madrid voor drie volle dagen. Niet verkeerd! Mooie stad, heerlijke tapas en wat een geweldig leuke collega's met aanhang bleek hij te hebben. We hadden echt een klik en ook hier heb ik enorm genoten!! Opa en oma zorgden er thuis voor dat alles op rolletjes liep, een echt cadeautje;

- vierde Thijmen zijn vijfde verjaardag, voor het eerst ook een feestje op school. En denken we nu na over zijn eerste kinderfeestje…;
- vierde Jasmijn, mijn heerlijke hoofd-in-de-wolken-kind, alweer haar tiende verjaardag. Mensen, waar blijft de tijd pfffff;
- is het deze maand alweer vijf jaar geleden dat ik plotseling afscheid moest nemen van mijn superlieve, geweldige moeder. En is het pas vijf jaar geleden, zo dubbel voelt het… Onze tekst in de advertentie zegt het wel zo'n beetje vind ik:
We miss you a little
I guess you could say
A little too much
A little too often
A little more every day
Maar het is zoals het is en daar doe je niets aan. In haar geest ga ik verder…;
- dronk ik voor het eerst sake. Niet echt een bijzondere smaak vind ik, maar jeetje als je daarna opstaat, dan voel je die 65% wel hahaha;
- gingen mijn lief en ik weer eens net als vroeger een dagje naar de Woonbeurs waar we Ineke van &Styling hebben ontmoet. Ze heeft ons geweldige ideeën gegeven voor een metamorfose van de kamer van onze twee jongste deugnieten. Er staat nu nog van alles en nog wat bij elkaar, maar zodra ik wat meer tijd heb ga ik graag met deze klus aan de slag. Ik lees al heel lang bij haar en ben helemaal weg van haar smaak en stijl, maar om haar nu in het echt te ontmoeten was wel apart hoor. Ik hoop dat ze mij niet al te raar vond met mijn enthousiasme. Wat een leuk en mooi mens!;
- moeten we binnenkort afscheid nemen van onze nieuwsgierige, lieve, zwarte jeweetwelkater die al 16 jaar ons maatje is. Hij heeft een tumor en zal niet meer beter worden. We verwennen hem maar zoveel mogelijk en houden hem goed in de gaten;
- en deed ik volgens traditie weer mee met de jaarlijkse actie van Lynda, de blogswap! Blijft leuk om een pakketje samen te stellen voor iemand die je niet kent. Bij mij zaten er wat breekbare dingen in, dus voor de veiligheid toch maar gekozen voor pakketpost in plaats van brievenbuspost. Vandaag gepost en nu maar hopen dat ze het leuk vindt……. #duimduimduim;
- en nog veel, heel veel meer…;
- tot gauw!

Genoeg

Ik heb er genoeg van...

Genoeg van mijn onzekerheid.

Genoeg van de extra kilo's die ik meezeul. En dat zijn er, vooral de laatste paar jaar, steeds meer :-(

Genoeg van gedoe met familie, de mijne.

Genoeg van "je nooit goed genoeg voelen" voor die familie.

Genoeg van mijzelf altijd op de laatste plaats zetten (en ja, dat doe ik zelf, maar toch...).

Genoeg van die onrust in mijn hoofd en het altijd maar moeten.

Genoeg van mijn fictieve masker, van het altijd maar alles weglachen en zeggen en doen wat anderen graag horen en zien, maar in werkelijkheid met een grote snik rondlopen, maar het aan niemand laten zien.

En zo kan ik nog wel even doorgaan... Ben er zooo klaar mee..!

Ik realiseerde mij dit weekend dat ik twee dingen kan doen: mij erbij neerleggen en dan zal het nooit veranderen. Sterker nog, dan zal het volgens mij alleen maar lastiger worden. Of ik kan er wat aan doen. Dat klinkt banaal, maar zo simpel is het wel. Om te zeggen dan he, niet om te doen...

Ik weet het. Ik kan niet veranderen door weer een nieuw dieet te volgen of wat dan ook. Maar wel door een combinatie van meer (veel meer) bewegen, en door een manier te vinden om om te gaan met mijn emoties in plaats van ze weg te eten... 

Sommige dingen kunnen je niet veranderen en dat is voor iemand die graag de controle heeft verdraaid moeilijk. Accepteren dat het gezin waar ik uit kom verder lijkt te gaan zonder ons, zonder mijn gezin, dat kan ik niet en ik vraag mij af of ik dat ooit ga kunnen. Als mijn moeder nog had geleefd was alles anders geweest en dat is heel wrang. Mijn vader heeft een nieuwe liefde, al twee jaar nu en ik ben blij dat hij niet alleen is, maar hij leeft voornamelijk voor zijn nieuwe gezin. En met mijn zus heb ik eigenlijk ook niet veel contact. Wat eens was is niet meer en daar moet ik echt eens mee dealen. Want ik wil niet langer mijn geluk ophangen aan de betrokkenheid van mijn vader en zus, of liever gezegd het gebrek daaraan. Ik heb een prachtgezin waar ik ontzettend trots op ben en zij verdienen een vrouw en moeder die er helemaal voor hen is, maar die ook van zichzelf houdt en voor zichzelf kiest. Die weer geluk kan voelen tot in haar tenen en die eindelijk eens afrekent met dat terechtwijzende stemmetje in zichzelf.

Dus genoeg van dit alles. Tijd voor een nieuwe start!

Ondanks dat ik bijna niet zichtbaar was in blogland las ik af en toe wel hier en daar mee.

Wat zijn er een stoere en moedige vrouwen die hun verhalen durven delen. En wat hebben jullie allemaal meegemaakt. Verlies in allerlei vormen. Waar zeur ik dan over denk ik dan?

Het geeft mij nog meer reden om mijzelf een schop onder mijn kont te geven. 

Vandaar dat ik nu elke morgen om 6 uur opsta. En geloof mij, als avondmens valt dat 's morgens echt niet mee ;-) Sportkleding aan, muziek aan en dan 45 minuten op de crosstrainer. De eerste keer vond mijn lijf wel leuk, de volgende keren wat minder. Maar wat wil je, als je lijf niets meer gewend is... Toch zet ik door. En zet ik mijzelf letterlijk op de eerste plaats. Eerst trainen, en dan is er tijd voor de rest van het gezin en voor werk. En dat voelt goed. Beter dan als sluitstuk van een drukke dag nog ergens tijd vinden om te sporten terwijl ik nog zoveel zou willen doen. 

De eerste stap is gezet.

De volgende stap is om na het bereiken van mijn eerste streefgewicht te beginnen met hardlopen. Ja echt, ik kijk er zelfs naar uit na alle enthousiaste verhalen op allerlei blogs. Vooral Francine en Repel zijn een enorme inspiratie hiervoor, door hun strijdlust en positieve instelling. (Lieve Repel, ook via deze weg heel veel sterkte met je herstel). Tegelijkertijd vrees ik het, het lopen, weer door datzelfde stemmetje in mijn hoofd. Dat kan ik toch eigenlijk niet?
Who cares... E.vy staat al op mijn I.phone, dankzij een ijverige lief, en zwaar of niet, ik ga ervoor. Maar eerst maar eens goede vriendjes blijven met mijn crosstrainer...

Kerstknuffel

Dit jaar organiseerde Lynda weer zo'n geweldige kerstknuffelactie (dank je wel Lynda!!). Vorig jaar deed ik voor het eerst mee en dat was zó leuk dat ik mij dit jaar weer had aangemeld :-)

Ik mocht een knuffelpakket bedenken voor Ria van het blog It's me. De grootste uitdaging was nog wel dat het pakketje door de brievenbus moest passen ;-) Heerlijk om allerlei verrassingen te verzinnen voor iemand die je niet persoonlijk kent, maar die je wel iets moois gunt.

Zelf kreeg ik op dinsdag een verrassing van Pietrik van het blog Blomkje en Wenje.  Heel toepasselijk, aangezien ik met een echte Fries getrouwd ben ;-) Het pakketje kwam een dag later dan de 17e, maar beter getimed kon niet, zo liet ik haar al weten. We hadden die dag met onze jongste telg een afspraak in het ziekenhuis en dat is toch altijd spannend. Gelukkig ging het allemaal goed, maar het had wel de nodige stress gegeven. Hoe welkom is dan zo'n mooi gebaar dat je bij thuiskomst aantreft...

Een prachtige nostalgische kaart met een lief persoonlijk bericht, een heerlijk geurend linnen zakje en de 101 Woonideeën. Je slaat de spijker op zijn kop, Pietrik. Met mijn drukke leven neem ik veel te weinig een momentje voor mijzelf... Ik heb er al even snel doorgebladerd, wat een inspiratie. Dit weekend ga ik er eens even goed voor zitten. Bedankt voor je lieve woorden en het leuke pakket!!


P.S. Ik lig vaak overhoop met Blogger als ik een reactie bij iemand wil achterlaten. Dan heb ik een bericht getypt, druk ik op 'publiceren' en dan poef...bericht weg. Om moedeloos van te worden pffff... Hebben jullie hier ook last van??