Hartenparade...

Dit is nog een collage, die ik 2 jaar geleden gemaakt had, 

nadat ik vele harten in Harderwijk had gescoord.., maar...

Renny, van het mooie en gezellige blog "Bizzy at home", liet haar hartjes zien en heeft de uitdaging om jouw hartjes ook te showen.
Nu was ik vorig jaar net begonnen, om al mijn (decoratie) harten naar buiten te verhuizen...
In ons toen nog nieuwe houthok had ik een oude trapleuning (laten) monteren, waaraan ik al deze harten zou hangen..
Inmiddels hangen er al veel meer aan, en is het heel gezellig..
Er zijn kaarsenhouders bij, en deze steken we dan ook aan, als we bij dit gezellige tafereeltje plaats nemen..
Dus tja, binnen zijn nog een paar hartjes, maar buiten is het een grote hartenparade...aan een oude trapleuning dan wel...
Maar op deze blog staan al zoveel hartjes, dat ik sowieso wel mee kan doen aan deze uitdaging...haha...

Dus, hierbij...
De HARTelijke groeten, aan alle Lieverds...
Margot

2-en

02-02-2012 waren wij met zijn 2-en ,manlief en ik dus, 22 jaar getrouwd...

Dat halen deze 2 nooit meer in...

Lekker puh!!!

Lieve groetjes, 

Margot

Zoutloos...

Kijk, ik vind maar zo....als het dan toch moet, dan maar goed ook...
Waar heb ik het nou weer over???...
De winter hoefde niet van mij, maar toen ging ik even wat foto's kijken van vorig jaar en van daarvoor...en dat was wel heeel erg mooi.
Maar, ik ben gewoon een angsthaas op glad ijs, en als je elke dag in je otootje moet stappen, met kids erin, zweet ik toch wel peentjes.
Wij wonen dus een beetje in de achterbuurt/achteraf, en strooien vergeten ze hier wel eens...dus....dan is ik niet blij...
Oké, ik moet niet zeuren, want zo hard heeft het nu niet gesneeuwd, en de weg hier is gewoon asfaltzwart, maar toch.,bij de achterdeur gleed ik al bijna onderuit, zelfs met mijn sneeuwschuivers aan.
Ja, het lijkt net, dat als mijn benen maar sneeuw ruiken, ze alle kanten op zwabberen, behalve de goeie...
Dus, ik denk: manlief had in oktober (25 graden celcius+, HEEEERLIJK), al strooizout en sneeuwschuiver aangeschaft. Ja, hij was er vroeg bij...de Lieverd...
Na 8 weken brommen, dat hij die zooi eens op moest ruimen, want het stond natuurlijk onder mijn afgestylede overkapping, had hij eindelijk naar mij geluisterd...Het was weg, opgeruimd....maar waar naartoe???
Nu is het zo, dat manlief wel van sneeuw houdt, en daarom nu met schoenenbroers en vriend op wintersport is. So far, so good.
Maar nu zitten wij dus ook in de sneeuw, en willen wij, kids en ik, onze sneeuwbestendige schoenen en kleding aan, en het zout en schuiver gaan gebruiken.... maar waar is het???
Ik gebeld natuurlijk, en ja...Op het enige plekje in huis, waar ik niet bij kan komen...op het zoldertje in de garage...
Hoe kom je daar???
Dan moet je eerst een zware houten trap uit het plafond halen, die manlief ingenieus daar heeft gemonteerd, boven je hoofd tillen, en dan goed installeren in de ook prachtig geïnstallerde haken hiervoor.
Dan, met gevaar voor eigen leven, deze trap bestijgen, en na het zoeken tussen alle opgeslagen rommel (manlief kan heeeel goed ruimen, maar nix weggooien...), met een zak van 25 kilo zout en de rest, weer afdalen...
NOT DUS, mij niet gezien...
Als de zon vandaag zijn/haar werk niet heeft gedaan, ga ik wel met mijn potje huishoudzout over het paadje, zodat ik in iedere geval veilig bij mijn otootje kan komen, waar gelukkig de winterbandjes nog onder liggen.

Nou mensen, ik ga de komende tijd toch mijn winterklok nog even opstarten, want het ziet er naar uit, dat de winter toch nog even doorzet....en mijn Lieverdskids hebben er zin in...tja...

Warme wintergroetjes, 

Margot

Mijn eigen boekenopruimer...

Hier in huis, en elders ook, wordt veeeel gelezen.
Veel door zoonlief, een beetje door dochterlief, bijna niet door manlief, maar heeeel veeeel door moi.
En ik ben al aan het kijken geweest naar een E-reader, maar dat gevoel, dat je voor de eerste keer een dik, nieuw boek openslaat, dat gekraak van de kaft, die reuk van papier, je duim die zeer gaat doen van het lange omhooghouden, die boekenlegger in de vorm van een oude foto van mijn kidslieverds...nee, dat alles wil ik niet missen.
Dus, als gevolg, dat er ook veeel boeken in huis aanwezig zijn. (Nee, de bieb boeken zijn niet nieuw...)
Mijn/onze boeken staan in onze slaapkamer, maar omdat alles in de twee boekenkasten dubbel en dwars geparkeerd stond, kon manlief het niet meer aanzien...
Hij haalde van zolder eenzelfde kast tevoorschijn, maakte deze schoon, wat hard nodig was, en installeerde deze in onze slaap/leesroom...
Maar, hij is een Pietje Precies..alles moest op alfabetische volgorde van schrijver...
Oké, goed plan...
Inmiddels ligt de helft al twee weken op stapels op de grond, en zijn systeem is niet mijn systeem, dus ik kom er niet aan hoor...
En als hij nou gewoon even doorzet, kan hij straks tegen iedereen zeggen dat hij vorig jaar en dit jaar al honderden boeken in zijn hand heeft gehad...komt intellectueel over...toch???
Maar ja, ik weet het, ik moet niet zeuren, want ik heb mijn eigen boekenopruimer, eentje die zelf in zijn hele leven 5 boeken uitgelezen heeft, maar wel het alfabet goed kent...
                                             De Lieverd...

Namens mij en mijn Lieverds, 

een Liefdevol 2012

"MAMAAAAA"...

Wat ben je blij als je net mama bent/wordt...ik wel tenminste...
Maar de laatste keer, is inmiddels alweer 10 jaar geleden.
Ze blijven je nodig hebben, en laten dit ook goed merken...
"MAMAAAA"...
Hoe vaak per dag krijg je dit niet te horen???...
Maar het meest frapante vind ik dan toch wel, als ze dit weer eens gillen, want gewoon zeggen kunnen ze niet, ook al zit je ernaast, dat ze het dus roepen, als je net weg gaat, heel ergens anders in huis bent of als je net aan de telefoon zit...
Maar het meest vreemde is toch wel, als je net op de w.c. zit.
Het enige hokje in huis, waar je toch wel enige privacy mag verwachten...
Maar nee hoor, ook al zeg je dat je nodig moet, dan staan ze of aan de deur. of gillen dus vanuit een andere ruimte...
En ja, ze doen toch altijd na wat jij ze leert???... De Lieverds...
Nee, dit heb ik ze echt niet aangeleerd, dit is puur instinct...en stinken doet het er wel eens...haha...
Zo, ik ga maar weer eens naar???...een "rustig"plekje...

Warme, fris geurende groetjes.
Margot

Ik ben stapel op hem....

MIJN zoonlief....vandaag is hij 10 jaar geworden...
Twee Cijfers...een 1 en een 0...
Nu is het al een hele knaap, maar met die 2 cijfers wordt het zo bevestigd.
Ik vroeg aan hem of hij nou toch nog wel met me wil knuffelen, want dat kan hij zo lekker...en gelukkig...hij keek me aan, en het was een volmondig:"Natuurlijk...".
Alleen, vandaag moet ik voor twee dagen, ("je MOET nix", hoor ik jullie al denken...) naar Duitsland...schoenenbeurs, een hele grote, en een heel belangrijke....op zijn verjaardag dus...
Maar...hij klaagt niet hoor, het is meer dat het aan moeders knaagt...
Zijn verjaardag wilde ik eigenlijk komend weekend vieren, maar omdat de weergoden mij afgelopen weekend zo goed gezind waren, en ik dit s'woensdags al in de gaten kreeg, heb ik vlug iedereen gebeld/gemaild, of ze afgelopen zaterdag al konden komen...en ja hoor...allemaal!!!
Mijn lijstje van "wishfull thinkings", kwam helemaal uit...
Zon en warmte...check.
Slippertjes en barbecue...check.
Alleen maar leuke mensen uitgenodigd, en geen verplichtte...check.
Dorstig weer...en dat heeft de koelkast geweten..check.
Veel zwemmers...15 volwassenen en 13 kinderen...heerlijk!!!...check...
Een zwoele zomeravond....check...Ik heb tot 00.30 uur nog heerlijk met een kaarsje buiten, na zitten genieten...in gezelschap van een egel, kikker en een glaasje prosecco...

Oja, het ging over mijn lieverd van een zoon...nou, hij was net zo gelukkig als zijn moeder, en daarom ben ik ook zo stapel op hem!!!!
En vandaag mag hij bij zijn vriend logeren, ze hebben de slingers al hangen, ze gaan pannenkoeken bakken, en via Greetz heb ik een ballon met een grote persoonlijke kaart daar naartoe laten sturen...dus jarig is hij zeker...

Waarom ik dit berichtje op "DE Lieverds"zet????
De foto kleurt mooier op deze blog....en het gaat over één van mijn Lieverds dus....oja, en misschien krijg ik hier ook wat meer reacties op, zo...slim hè!!!
Mijn vorige berichtje hierop was ook leuk, en tegenovergesteld van wat ik nu heb geschreven...haha...

Tja, en de nazomer...brrr...rotwoord, is ook hier nu echt begonnen, of is het gewoon voor-herfst???...
Ik ga nu mijn koffertje pakken, en zorgen dat er volgende zomer weer leuke schoenen bij jullie in de winkels staan...

Lieve groetjes,
Margot

Fabeltjes...

Tja, dat was even schrikken...
Zijn we één dag terug van vakantie, is mijn maandelijkse ergernis niet op tijd, zit je lekker in de tuin...komen er ineens 3 ooievaren/ooievaars op je dak zitten...
Komen ze kijken of er hier nog een baby bij kan, of hebben ze er al één achtergelaten...whaahhh...
Bij de buren hadden ze er net een week daarvoor één afgeleverd, dus daar hoefde ze echt niet te zijn, maar hier waren ze ook niet welkom, in dat opzicht...
Ze mochten nog even blijven voor de foto...maar toen moesten ze van mij rap wegwezen...
O, wat was ik blij, dat mijn hormonen de volgende dag weer gewoon deden wat ze moesten doen...ook al ben ik daar anders nooit zo blij mee....
En gelukkig zijn het allemaal fabeltjes, en daar geloven we niet in hè!?!?....

Zonnige groetjes,
Margot