Saltar ao contido

Robert S. Mulliken

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaRobert S. Mulliken

Editar o valor en Wikidata
Nome orixinal(en) Robert Sanderson Mulliken Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento7 de xuño de 1896 Editar o valor en Wikidata
Newburyport, Estados Unidos de América (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Morte31 de outubro de 1986 Editar o valor en Wikidata (90 anos)
Condado de Arlington, Estados Unidos de América Editar o valor en Wikidata
Causa da morteinsuficiencia cardíaca Editar o valor en Wikidata
EducaciónUniversidade Harvard
Universidade de Chicago
Instituto de Tecnoloxía de Massachusetts Editar o valor en Wikidata
Director de teseWilliam Draper Harkins (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Actividade
Campo de traballoFisicoquímica, química orgánica e química teórica (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Ocupaciónfísico, theoretical chemist (en) Traducir, profesor universitario Editar o valor en Wikidata
EmpregadorUniversidade Estatal de Florida
Universidade de Chicago
Universidade de Nova York Editar o valor en Wikidata
Membro de
Obra
Obras destacables
DoutorandoLeona Woods e William Lichten (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Familia
PaiSamuel Parsons Mulliken Editar o valor en Wikidata
Premios

Descrito pola fonteGrande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Малликен Роберт Сандерсон)
Physicists: Biographical Dictionary (en) Traducir, (p.177) Editar o valor en Wikidata

Robert Sanderson Mulliken nado o 7 de xuño de 1896 en Newburyport de Massachusetts (USA) e finado o 31 de outubro de 1986 en Arlington, foi un físico, químico e profesor universitario norteamericano galardoado co Premio Nobel de Química en 1966.

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Naceu na cidade de Newburyport, situada no estado norteamericano de Massachusetts. Fillo de Samuel Parsons Mulliken, profesor de química orgánica no Instituto de Tecnoloxía de Massachusetts (MIT), estudou física, química e matemáticas en devandito instituto, onde se licenciou en 1917. Ampliou os seus estudos na Universidade de Chicago, onde se doutorou en fisicoquímica en 1921, e posteriormente pasou a ser profesor na Universidade de Harvard, na Universidade de Nova York e finalmente na de Chicago.

Morreu na residencia da súa filla, no condado de Arlington, situada no estado de Virxinia, a consecuencia dun paro cardíaco, sendo enterrado en Chicago.

Investigación científica

[editar | editar a fonte]

Durante a primeira guerra mundial, Mulliken foi membro do equipo de investigación dirixido por James Bryant Conant na Universidade Americana de Washington, D.C., realizando investigacións sobre gases velenosos. Nove meses despois, foi incorporado á Sección Química do Exército dos Estados Unidos, realizando o mesmo traballo. Co fin da Gran Guerra continuou a súa investigación científica, pero orientándoa ao redor dos efectos do carbón negro e o óxido de zinc sobre o caucho.

A partir de 1921, durante a súa primeira estancia na Universidade de Chicago, desenvolveu a súa investigación na separación dos isótopos do mercurio por evaporación, baixo a supervisión do futuro Premio Nobel Robert Andrews Millikan, que lle ensinou o modelo atómico de Bohr. Durante a súa estancia en Harvard coñeceu o método cromatográfico xunto a Robert Oppenheimer, John Hasbrouck van Vleck e Harold Clayton Urey. Durante a súa estancia en Europa (1925-1927) traballou con Erwin Schrödinger, Paul Dirac, Werner Heisenberg, Louis de Broglie, Max Born e Walther Bothe, todos eles especialistas en mecánica cuántica.

Ao seu regreso aos Estados Unidos achegou unha decisiva contribución ao coñecemento da estrutura electrónica das moléculas coa súa teoría dos orbitais moleculares, segundo a cal os electróns atómicos amplían os seus órbitas para estender a súa influencia ao conxunto da molécula da que forman parte. Así mesmo, desenvolveu a teoría da hiperconxugación, realizou estudos sobre a escala de electronegatividade dos elementos e a ocupación das integrais de superposición como medida da forza do enlace químico.

En 1966 foi galardoado co Premio Nobel de Química por ampliar o coñecemento de enlácelos químicos e a estrutura electrónica das moléculas mediante o método orbital.

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]
Predecesor:
Robert Burns Woodward
Premio Nobel de Química

1966
Sucesor:
Manfred Eigen,
Ronald George Wreyford Norrish
e
George Porter