Brabham BT45
O Brabham-Alfa Romeo BT45 de Rolf Stommelen no GP de Alemaña de 1976 | |
---|---|
Información | |
País | Reino Unido |
Fabricante | Brabham |
Deseñador | Gordon Murray |
Produción | |
Predecesor | Brabham BT44 |
Sucesor | Brabham BT46 |
Longo | mm |
Largo | mm |
Alto | mm |
Peso | 595 kg. |
Chasis | Monocasco de aluminio |
Suspensión | |
Motor | 1976:Ford-Cosworth DFV V8 1976-1977:Alfa Romeo 115-12 |
Potencia | 2.995 cm³ |
Transmisión | Hewland Brabham 6-velocidades manual. |
Tracción | Posterior |
Freos | |
Prestacións | |
Pneumáticos | Goodyear |
Debut | Gran Premio do Brasil de 1976 |
Pilotos | |
Carreiras | 36 |
Gañadas | 0 |
Poles | 1 |
Voltas rápidas | 2 |
Camp. Cons. | 0 |
Camp. Pilt. | 0 |
A Galipedia ten un portal sobre: Fórmula 1 |
O Brabham BT45 foi un coche de Fórmula 1 deseñado polo enxeñeiro surafricano Gordon Murray para a tempada de Fórmula 1 de 1976. Os actualizados modelos BT45B e BT45C, tamén competiron nas tempadas 1977 e 1978.
Tecnoloxía
[editar | editar a fonte]O coche foi o primeiro Brabham en utilizar o motor Alfa Romeo Tipo 115-12 de 12 cilindros con 500 CV de potencia e 340 Nm de par. Estaba equipado cunha transmisión Hewland de seis velocidades. Utilizou as tomas de aire dianteiras do anterior Brabham, pero por regulación xa non tiña os deflectores de aire detrás da cabina do piloto e contaba con paneis laterais con tomas de aire máis grandes para alimentar o motor e as superficies máis radiais. O bastidor era un monocasco de aluminio, mentres que o sistema de freado estaba constituído por freos de disco ventilados fabricados por Girling. A suspensión dianteira constaba de triángulos dobres con tirantes, resortes helicoidais e barras estabilizadoras, mentres que a parte traseira utilizaba resortes helicoidais e barras estabilizadoras. Para a tempada de 1978, en espera do desenvolvemento do BT46, creouse unha versión C do BT45. Este modelo foi equipado cun radiador revisado.
Carreiras
[editar | editar a fonte]O BT45 tivo a súa primeira saída no Gran Premio do Brasil de 1976 en mans de Carlos Pace e Carlos Reutemann. Eles sufriron problemas de confiabilidade, especialmente no motor. Durante a primeira tempada, os mellores resultados foron tres cuartos postos.
Pace terminou segundo na primeira carreira e liderou trece voltas en Suráfrica co BT45B, desgraciadamente morreu uns días despois nun accidente de avión . O seu compañeiro de equipo, John Watson, liderou desde a pole no Gran Premio de Mónaco de 1977, pero foi pasado na primeira volta polo Wolf de Jody Scheckter, logo pasou máis da metade da carreira na segunda posición, antes de retirarse con problemas na caixa de cambios. Logrou o segundo lugar en Francia, e logrou dous podios, en Alemaña e Austria. Os seus resultados permitiron aos alemáns terminar 11º no Campionato.
O BT45C competiu en dous Grandes Premios en 1978, antes da chegada do BT46. Nestas últimas participacións, Niki Lauda logrou dous podios. Jackie Stewart probou cedo o BT45C (chasis número 8) en 1978 e tivo unha impresión xenaral favorable do coche así como o equipo, cun bo torque do Alfa Romeo doce en liña e unha caixa de cambios de Brabham particularmente loable. O chasis aínda non estaba completamente listo e a Stewart non lle gustaba o embrague accionado por cable. Pero o Brabham era aínda o coche máis rápido nunha serie de probas en Paul Ricard.[1]
Resultados Completos na Fórmula Un
[editar | editar a fonte](Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.
Ano | Equipo | Motor | Chasis | Pneu. | Pilotos | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | Puntos | Pos. |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1976 | Martini Racing | Alfa Romeo F12 | BT45 | G | BRA | RSA | USW | ESP | BEL | MON | SWE | FRA | GBR | ALE | AUT | NED | ITA | CAN | USA | XPN | 9 | 9º | ||
Carlos Pace | 10 | Ret | 9 | 6 | Ret | 9 | 8 | 4 | 8 | 4 | Ret | Ret | Ret | 7 | Ret | Ret | ||||||||
Carlos Reutemann | 12 | Ret | Ret | 4 | Ret | Ret | Ret | 11 | Ret | Ret | Ret | Ret | ||||||||||||
Rolf Stommelen | 6 | Ret | ||||||||||||||||||||||
Larry Perkins | 17 | Ret | Ret | |||||||||||||||||||||
1977 | Martini Racing | Alfa Romeo F12 | BT45B | G | ARX | BRA | RSA | USW | ESP | MON | BEL | SWE | FRA | GBR | ALE | AUT | NED | ITA | USA | CAN | XPN | 27 | 5º | |
John Watson | Ret | Ret | 6 | DSC | Ret | Ret | Ret | 5 | 2 | Ret | Ret | 8 | Ret | Ret | 12 | Ret | Ret | |||||||
Carlos Pace | 2 | Ret | 13 | |||||||||||||||||||||
Hans-Joachim Stuck | Ret | 6 | Ret | 6 | 10 | Ret | 5 | 3 | 3 | 7 | Ret | Ret | Ret | 7 | ||||||||||
Giorgio Francia | NSC | |||||||||||||||||||||||
1978 | Parmalat Racing Team | Alfa Romeo F12 | BT45C | G | ARX | BRA | RSA | USW | MON | BEL | ESP | SWE | FRA | GBR | ALE | AUT | NED | ITA | USA | CAN | 53[2] | 3º[2] | ||
Niki Lauda | 2 | 3 | ||||||||||||||||||||||
John Watson | Ret | 8 |
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Stewart, Jackie (August 1978). "Track Test no 4: The Brabham BT45C". CAR (South Africa) (Ramsay, Son & Parker (Pty) ltd.) 22 (7): 35.
- ↑ 2,0 2,1 Este total inclue puntos anotados usando o Brabham BT46.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Brabham BT45 |