Saltar ao contido

Brabham BT45

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Brabham BT45
O Brabham-Alfa Romeo BT45 de Rolf Stommelen no GP de Alemaña de 1976
Información
País Reino Unido Reino Unido
Fabricante Brabham
Deseñador Gordon Murray
Produción
Predecesor Brabham BT44
Sucesor Brabham BT46
Longo mm
Largo mm
Alto mm
Peso 595 kg.
Chasis Monocasco de aluminio
Suspensión
Motor 1976:Ford-Cosworth DFV V8
1976-1977:Alfa Romeo 115-12
Potencia 2.995 cm³
Transmisión Hewland Brabham 6-velocidades manual.
Tracción Posterior
Freos
Prestacións
Pneumáticos Goodyear
Debut Gran Premio do Brasil de 1976
Pilotos
Carreiras 36
Gañadas 0
Poles 1
Voltas rápidas 2
Camp. Cons. 0
Camp. Pilt. 0


O Brabham BT45 foi un coche de Fórmula 1 deseñado polo enxeñeiro surafricano Gordon Murray para a tempada de Fórmula 1 de 1976. Os actualizados modelos BT45B e BT45C, tamén competiron nas tempadas 1977 e 1978.

Tecnoloxía

[editar | editar a fonte]

O coche foi o primeiro Brabham en utilizar o motor Alfa Romeo Tipo 115-12 de 12 cilindros con 500 CV de potencia e 340 Nm de par. Estaba equipado cunha transmisión Hewland de seis velocidades. Utilizou as tomas de aire dianteiras do anterior Brabham, pero por regulación xa non tiña os deflectores de aire detrás da cabina do piloto e contaba con paneis laterais con tomas de aire máis grandes para alimentar o motor e as superficies máis radiais. O bastidor era un monocasco de aluminio, mentres que o sistema de freado estaba constituído por freos de disco ventilados fabricados por Girling. A suspensión dianteira constaba de triángulos dobres con tirantes, resortes helicoidais e barras estabilizadoras, mentres que a parte traseira utilizaba resortes helicoidais e barras estabilizadoras. Para a tempada de 1978, en espera do desenvolvemento do BT46, creouse unha versión C do BT45. Este modelo foi equipado cun radiador revisado.

Carreiras

[editar | editar a fonte]

O BT45 tivo a súa primeira saída no Gran Premio do Brasil de 1976 en mans de Carlos Pace e Carlos Reutemann. Eles sufriron problemas de confiabilidade, especialmente no motor. Durante a primeira tempada, os mellores resultados foron tres cuartos postos.

Pace terminou segundo na primeira carreira e liderou trece voltas en Suráfrica co BT45B, desgraciadamente morreu uns días despois nun accidente de avión . O seu compañeiro de equipo, John Watson, liderou desde a pole no Gran Premio de Mónaco de 1977, pero foi pasado na primeira volta polo Wolf de Jody Scheckter, logo pasou máis da metade da carreira na segunda posición, antes de retirarse con problemas na caixa de cambios. Logrou o segundo lugar en Francia, e logrou dous podios, en Alemaña e Austria. Os seus resultados permitiron aos alemáns terminar 11º no Campionato.

O BT45C competiu en dous Grandes Premios en 1978, antes da chegada do BT46. Nestas últimas participacións, Niki Lauda logrou dous podios. Jackie Stewart probou cedo o BT45C (chasis número 8) en 1978 e tivo unha impresión xenaral favorable do coche así como o equipo, cun bo torque do Alfa Romeo doce en liña e unha caixa de cambios de Brabham particularmente loable. O chasis aínda non estaba completamente listo e a Stewart non lle gustaba o embrague accionado por cable. Pero o Brabham era aínda o coche máis rápido nunha serie de probas en Paul Ricard.[1]

Resultados Completos na Fórmula Un

[editar | editar a fonte]

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano Equipo Motor Chasis Pneu. Pilotos 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 Puntos Pos.
1976 Martini Racing Alfa Romeo F12 BT45 G BRA RSA USW ESP BEL MON SWE FRA GBR ALE AUT NED ITA CAN USA XPN 9
Carlos Pace 10 Ret 9 6 Ret 9 8 4 8 4 Ret Ret Ret 7 Ret Ret
Carlos Reutemann 12 Ret Ret 4 Ret Ret Ret 11 Ret Ret Ret Ret
Rolf Stommelen 6 Ret
Larry Perkins 17 Ret Ret
1977 Martini Racing Alfa Romeo F12 BT45B G ARX BRA RSA USW ESP MON BEL SWE FRA GBR ALE AUT NED ITA USA CAN XPN 27
John Watson Ret Ret 6 DSC Ret Ret Ret 5 2 Ret Ret 8 Ret Ret 12 Ret Ret
Carlos Pace 2 Ret 13
Hans-Joachim Stuck Ret 6 Ret 6 10 Ret 5 3 3 7 Ret Ret Ret 7
Giorgio Francia NSC
1978 Parmalat Racing Team Alfa Romeo F12 BT45C G ARX BRA RSA USW MON BEL ESP SWE FRA GBR ALE AUT NED ITA USA CAN 53[2] [2]
Niki Lauda 2 3
John Watson Ret 8
  1. Stewart, Jackie (August 1978). "Track Test no 4: The Brabham BT45C". CAR (South Africa) (Ramsay, Son & Parker (Pty) ltd.) 22 (7): 35. 
  2. 2,0 2,1 Este total inclue puntos anotados usando o Brabham BT46.

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]