نظریه نسبیت عاماینشتین پیش بینی می کند که توزیع های جرم-انرژی ساکن غیرایستا فضازمان را به گونه عجیبی تحت تاثیر قرار می دهند که منجر به بروز پدیده کشش چارچوب (به انگلیسی: frame-dragging) می شود. اولین استنتاج در مورد اثر کشش چارچوب در سال ۱۹۱۸ در چارچوب نظریه نسبیت عام توسط ژوزف لنز و هانس تیرینگ ارائه شد و به عنوان اثر لنز-تیرینگ نیز شناخته می شود.[۱][۲][۳]
آنها پیش بینی نمودند که چرخش یک جسم پرجرم متریک فضازمان را دچار اعوجاج می کند و باعث می‌شود که مدار یک ذره آزمون نزدیک به آن دچار حرکت تقدیمی شود. این موضوع در مکانیک نیوتنی که میدان گرانشی یک جسم تنها به جرم آن و نه به چرخش جسم بستگی دارد اتفاق نمی‌افتد. اثر لنز-تیرینگ بسیار ناچیزاست. برای آشکارسازی آن لازم است که یک جسم بسیار پرجرم را بررسی کنیم یا وسیله ای بسازیم که بسیار حساس باشد.
↑Thirring, H. (1918). "Über die Wirkung rotierender ferner Massen in der Einsteinschen Gravitationstheorie". Physikalische Zeitschrift. 19: 33. Bibcode:1918PhyZ...19...33T. [On the Effect of Rotating Distant Masses in Einstein's Theory of Gravitation]
↑Thirring, H. (1921). "Berichtigung zu meiner Arbeit: 'Über die Wirkung rotierender Massen in der Einsteinschen Gravitationstheorie'". Physikalische Zeitschrift. 22: 29. Bibcode:1921PhyZ...22...29T. [Correction to my paper "On the Effect of Rotating Distant Masses in Einstein's Theory of Gravitation"]
↑Lense, J. (1918). "Über den Einfluss der Eigenrotation der Zentralkörper auf die Bewegung der Planeten und Monde nach der Einsteinschen Gravitationstheorie". Physikalische Zeitschrift. 19: 156–163. Bibcode:1918PhyZ...19..156L. {{cite journal}}: Unknown parameter |coauthors= ignored (|author= suggested) (help) [On the Influence of the Proper Rotation of Central Bodies on the Motions of Planets and Moons According to Einstein's Theory of Gravitation]
