کارکردگرایی (فلسفه ذهن)
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه است که توسط Pirhayati (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ۲۳ آوریل ۲۰۱۱، ساعت ۰۸:۳۵ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی داشته باشد.
برای دیگر کاربردها، کارکردگرایی را ببینید.
کارکردگرایی یکی از رویکردها در فلسفه ذهن است. ایده اصلی در این رویکرد آن است که وضعیت‌های ذهنی (اعتقادات، خواست‌ها، رنج و ...) فقط از طریق نقش کارکردی خود ایجاد می‌شوند- یعنی همان روابط علی و معلولی با سایر وضعیت‌های ذهنی، درون‌دادهای حسی و برون‌دادهای رفتاری هستند.
منابع
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||