کارکردگرایی (فلسفه ذهن)
ظاهر
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
کارکردگرایی یکی از رویکردها در فلسفه ذهن است. ایده اصلی در این رویکرد آن است که حالتهای ذهنی (باورها، خواستها، احساس درد داشتن و ...) فقط از طریق نقش کارکردی خود ایجاد میشوند- یعنی همان روابط علی و معلولی با سایر حالتهای ذهنی، ورودیهای حسی و خروجیهای رفتاری هستند.
منابع
[ویرایش]- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Functionalism (philosophy of mind)». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۲۶ مه ۲۰۱۲.
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
این یک مقالهٔ خرد فلسفه است. میتوانید با گسترش آن به ویکیپدیا کمک کنید. |