Books by Jack Barentsen
Barentsen, Jack, Gottlieb Blokland, Maarten Hertoghs, Frank Kamps, Kris Medart, and Petra Laaglan... more Barentsen, Jack, Gottlieb Blokland, Maarten Hertoghs, Frank Kamps, Kris Medart, and Petra Laagland Winder. Zoektocht Naar Hoop Voor de Stad: 100 Jaar Evangelische Stadsgemeenten in Belgische Grote Steden. Vol. 22. Leuvense Cahiers Voor Praktische Theologie. Antwerpen: Halewijn, 2019.
Barentsen, Jack. Emerging Leadership in the Pauline Mission: A Social Identity Perspective on Local Leadership Development in Corinth and Ephesus. Vol. 168. Princeton Theological Monograph Series. Eugene, OR: Wipf & Stock, 2011., 2011
Where did Paul find leaders for his new churches? How did he instruct and develop them? What proc... more Where did Paul find leaders for his new churches? How did he instruct and develop them? What processes took place to stabilize the churches and institute their new leadership? This book carves a fresh trail in leadership studies by looking at leadership development from a group-dynamic, social identity perspective. Paul engages the cultural leadership patterns of his key local leaders, publicly affirming, correcting, and improving those patterns to conform to a Christlike pattern of sacrificial service. Paul's own life and ministry offer a motivational and authoritative model for his followers, because he embodies the leadership style he teaches. As a practical theologian avant la lettre, Paul contextualizes key theological themes to strengthen community and leadership formation, and equips his church leaders as entrepreneurs of Christian identity. A careful comparison of the Corinthian and Ephesian churches demonstrates a similar overall pattern of development. This study engages Pauline scholarship on church office in depth and offers alternative readings of five Pauline epistles, generating new insights to enrich dogmatic and practical theological reflection. In a society where many churches reflect on their missional calling, such input from the NT for contemporary Christian leadership formation is direly needed.
Articles by Jack Barentsen
Barentsen, Jack. “Inbedding van theologische opleidingen in kerk en maatschappij.” Handelingen 48, no. 1: 25 – 31, 2021
Barentsen, Jack. “Embodiment, Identity Formation and Missional Leadership: Roots of Theory and Practice in Theological Education.” Acta Theologica Supplement 31: Integrating theory and praxis in theological education: 160 – 178., 2021
The relationship between theory and practice refracts
differently in my journey in practical theo... more The relationship between theory and practice refracts
differently in my journey in practical theology, during which
I moved from deductive to inductive approaches, and
from New Testament studies to practical ecclesiology and
religious leadership. This article offers a conceptual analysis
of the theory/practice relationship through the lens of three
major concepts that have marked my academic journey.
Embodiment focuses on our bodies as the empirical
and spiritual locus of human experience and knowledge.
Practices and theories emerge in our bodily engagements
with the world and one another. Identity formation is the
focus of learning processes that shape selves to create
personal, social and religious identities that enable us
to engage our social and religious worlds. Missional leadership is intent on discerning divine involvement in embodied faith practices in neighbourhoods, communities and contexts. The argument culminates in an agenda for theological education for the next decade.
Barentsen, Jack. ‘Pastoral Leadership as Dance: How Embodiment, Practice and Identity Shape Communities and Their Leadership’. Practical Theology 12, no. 2: 312–22. https://doi.org/10.1080/1756073X.2019.1591796. , 2019
Dance' aptly describes the complex nature of spiritual leadership within faith communities, altho... more Dance' aptly describes the complex nature of spiritual leadership within faith communities, although it is rarely used. Three scenarios describe the embodied leadership of a priest, a preacher and a pastor as they literally stand in front of their congregations. The scenarios demonstrate the importance of bodily position, how bodily performance accords with the community's beliefs and embodies the community's authority; and how virtuosity generates a sense of belonging as leader and followers participate in their common vision of God's presence. A mutuality arises in the congregation's complex interactions, so that leaders and followers shape and are shaped by the religious identity of the congregation as they seek to remain faithful and relevant amidst many competing influences. The practice of pastoral leadership is a dance as leaders navigate a complex landscape of various constituencies (dance partners), cultural values, civic priorities, and, most supremely, various visions of divine transformation.
Barentsen, Jack. ‘Review of Duerksen & Dyrness, Seeking Church: Emerging Witnesses to the Kingdom (IVP Academic, 2019)’. European Journal of Theology 29, no. 2: 289–92., 2020
Barentsen, Jack. "Altruism and Inclusive Leadership: A Social Identity Perspective." In Increasing Diversity: Loss of Control or Adaptive Identity Construction, edited by J. Barentsen, V. Kessler, and S. v. d. Heuvel. Christian Perspec on Leadership and Social Ethics 5, 69-85. Leuven: Peeters, 2018., 2014
en https://www.etf-ilse.org/ Postadres: Winckelgaard 25, 6227 HJ Maastricht
Barentsen, Jack. “Pastoral Leadership as Dance: How Embodiment, Practice and Identity Shape Communities and Their Leadership.” Practical Theology 12, no. 2 (2019): 312–22., 2019
‘Dance’ aptly describes the complex nature of spiritual leadership
within faith communities, alth... more ‘Dance’ aptly describes the complex nature of spiritual leadership
within faith communities, although it is rarely used. Three
scenarios describe the embodied leadership of a priest, a preacher
and a pastor as they literally stand in front of their congregations.
The scenarios demonstrate the importance of bodily position, how
bodily performance accords with the community’s beliefs and
embodies the community’s authority; and how virtuosity
generates a sense of belonging as leader and followers participate
in their common vision of God’s presence. A mutuality arises in
the congregation’s complex interactions, so that leaders and
followers shape and are shaped by the religious identity of the
congregation as they seek to remain faithful and relevant amidst
many competing influences. The practice of pastoral leadership is
a dance as leaders navigate a complex landscape of various
constituencies (dance partners), cultural values, civic priorities,
and, most supremely, various visions of divine transformation.
Barentsen, Jack. “The Social Construction of Paul’s Apostolic Leadership in Corinth.” HTS / Hervormde Theologische Studies (Ignatius van Wyk Dedication) 74, no. 4 (2018)., 2018
In a climate of institutional change and loss of authority, it is urgently needed to rethink the ... more In a climate of institutional change and loss of authority, it is urgently needed to rethink the legitimacy of religious authority. This article offers a case study of Paul’s authority claims in Corinth, using French & Raven’s theory of social power, to offer new insights into the construction of religious leadership.
Barensten, Jack. “The Social Construction of Paul’s Apostolic Leadership in Corinth.” HTS / Hervormde Theologische Studies (Ignatius van Wyk Dedication) 74, no. 4 (2018).
Barentsen, Jack. “Ambt En Leiderschap in Praktisch-Theologisch En Oecumenisch Perspectief.” Handelingen: Tijdschrift Voor Praktische Theologie En Religiewetenschap 2018, no. 1 (2018): 65–75.
en https://www.etf-ilse.org/ Postadres: Winckelgaard 25, 6227 HJ Maastricht
Barentsen, Jack. “Church Leadership as Adaptive Identity Construction in a Changing Social Context.” Journal of Religious Leadership 15, no. 2 (2015): 49–80.
In the Western world, organizations and their forms of leadership are changing dramatically. Chur... more In the Western world, organizations and their forms of leadership are changing dramatically. Churches are no exception to this trend. Pastoral leadership has shifted from people management to organizational management and now to identity management. The social identity theory of leadership provides a helpful lens through which to examine the challenges and tensions of these new forms of pastoral leadership. This article examines congregational identity-building strategies of the apostle Paul and a number of interviewed pastoral leaders in the United States and Europe. It also traces the relationship between the socio-religious identity of the community and the pastor's leader identity. The article explores innovative ways to form community and identity, and demonstrates how the identity-shaping dimension of pastoral leadership is particularly relevant in today's Western, postmodern society.
Barentsen, Jack. “Paulus En Korinte: Missionair Leiderschap Voor Een Emerging Church.” Soteria 29, no. 1 (2012): 61–71.
Barentsen, Jack. "Paulus En Korinte: Missionair Leiderschap Voor Een Emerging Church." Soteria 29... more Barentsen, Jack. "Paulus En Korinte: Missionair Leiderschap Voor Een Emerging Church." Soteria 29, no. 1 (2012): 61-71.
Barentsen, Jack. "Interdisciplinary Approaches to Early Christian Identity, a Review Article (Hol... more Barentsen, Jack. "Interdisciplinary Approaches to Early Christian Identity, a Review Article (Holmberg, Ed., Exploring Early Christian Identity (WUNT 1:226) and Holmberg & Winnenge, Eds., Identity Formation in the New Testament (WUNT 1:227))." Biblische Zeitschrift 54, no. 2 (2010): 245-52.
Geestkracht
Barentsen, Jack. "Paulus Als Charismatische Leider. Sociale Spanning Rond De Claims, Aanvechting ... more Barentsen, Jack. "Paulus Als Charismatische Leider. Sociale Spanning Rond De Claims, Aanvechting En Legitimatie Van Paulus Als Apostel." Geestkracht: Bulletin voor charismatische theologie 74, no. Najaar 2014 (2014): 25-34.
Inleiding 'Het ambt draagt niet meer de persoon, maar de persoon draagt het ambt.' Deze vaak gehoorde uitspraak typeert de veranderingen in kerkelijk leiderschap in veel kerken vandaag. Het gezag van de geestelijke leider, en de legitieme uitoefening van leiderschap lijken nog maar weinig te maken te hebben met kerkelijke en institutionele kaders. Indien de leider vanuit eigen geloofservaring, verkondiging en raadgeving het respect van de gemeenteleden verkrijgt, ontvangt hij veel ruimte om geestelijk gezag uit te oefenen. Echter, als een kerkelijke leider gemeenteleden wil overhalen tot volgzaamheid met een beroep op zijn roeping en aanstelling, en wellicht ook op basis van gemeentestructuren of statuten, dan roept dit al gauw weerstand op als te autoritair. Men wil immers eerst persoonlijk overtuigd worden van de noodzaak en juistheid van een bepaalde actie voordat men gehoor geeft aan de leider. De leider leidt op basis van persoonlijk moreel en geestelijk gezag, d.w.z. een leider moet vooral een charismatisch leider zijn. De apostel Paulus verkeerde in een vergelijkbare onstabiele situatie. Hij reisde rond en begon overal nieuwe geloofsgemeenschappen. Deze gemeenschappen leken weliswaar op synagogen of verenigingen 1 , terwijl het leiderschap ook wel herkenbare vormen aannam 2 , maar de jonge leeftijd van de Paulinische gemeenschappen en de manier waarop het evangelie contrasteerde met de omliggende cultuur veroorzaakten veel onzekerheid over Paulus' leiderschap. In dit prille begin kon Paulus zich niet beroepen op bestaande structuren, noch op formele aanstellingen, en moest hij op andere wijze zijn gezag beargumenteren en legitimeren 3. Paulus wordt daardoor wel vaker als charismatisch leider gezien, iemand die het toch maar voor elkaar kreeg dat er binnen 15 jaar in toonaangevende steden zoals Antiochië, Efeze, Korinte en Rome, stabiele geloofsgemeenschappen ontstonden die hem erkenden als apostel van Christus en leraar van de volken. Is het terecht om Paulus als charismatisch leider te zien? Spreekt Paulus zelf over zijn leiderschap als een charisma of als charismatisch? Hoe kunnen moderne theorieën over charismatisch leiderschap ons helpen om de leiderschapsontwikkeling van Paulus te traceren? Welke lessen mogen we voor vandaag leren over leiderschap in tijden van verandering en afbrokkelende institutionele kaders? Om deze vragen te kunnen beantwoorden, onderzoeken we eerst hoe Paulus zelf spreekt over charisma en leiderschap. Vervolgens kijken we naar moderne theorieën over charismatisch leiderschap en overwegen we of met nieuwtestamentische gegevens valt te onderbouwen dat Paulus een charismatisch leider was. Al deze gegevens tezamen schetsen een plaatje van de leiderschapsontwikkeling van Paulus, hoe zijn status als toonaangevend, apostolisch en wellicht
Barentsen, Jack. “Paulus En Korinte: Missionair Leiderschap Voor Een Emerging Church.” Soteria 29, no. 1 (2012): 61–71., 2012
Deze bundel begon met een bijdrage over 'perspectieven' op Paulus. Nu is het 'nieuwe perspectief'... more Deze bundel begon met een bijdrage over 'perspectieven' op Paulus. Nu is het 'nieuwe perspectief'van Sanders, Dunn and Wright alweer ruim dertig jaar oud en hebben zich ondertussen al heel wat nieuwere perspectieven aangediend. Zo beschrijft men hoe Paulus zich afzet tegen de Romeinse imperialistische ideologie, hoe Paulus temidden van zijn tegenstanders kan worden gesitueerd, hoe Paulus zich opstelt in ethnische vraagstukken en conflicten en hoe Paulus de Grieks-Romeinse retoriek aanwendt om Joden, vrouwen, armen en rijken hun plek in de gemeente te wijzen. 1 Een vrij nieuwe lijn van Paulus onderzoek richt zich op het ontstaan van een christelijke sociale identiteit en hoe deze zich verhield tot de joodse dan wel de Grieks-Romeinse identiteit. 2 Mijn bijdrage valt binnen deze onderzoekslijn.
Geestkracht: Bulletin voor charismatische theologie, 2014
Barentsen, Jack. “Redemption Has a Price: A Case Study of Jewish Influence on Greek Words from a Cognitive Semantic Perspective.” Analecta Bruxellensia 10 (2005): 70–88.
Perspective.) David Hill argued that Hebrew directly influences Jewish vernacular Greek. Thus, Hi... more Perspective.) David Hill argued that Hebrew directly influences Jewish vernacular Greek. Thus, Hill believed that the meaning of λύτρον no longer has a price component in the NT, but simply means 'deliverance.' However, our analysis shows that, as various cognitive domains interact, the price component does not disappear even when backgrounded. By metaphoric mapping, Jewish and Hellenistic literatures apply common ransom terminology to their respective religious contexts, resulting in unique religious features in each literature. Applying these findings to Jesus' λύτρον sayings, we see clear evidence of a price component. Our case study suggests that Jewish influence often exploited the linguistic flexibility of Greek (as it did in Hebrew), rather than simply attributing Hebrew meanings to Greek words. This opens the way to consider the impact of genre on lexical meaning.
Barentsen, Jack. “Stephanas as Model Leader: A Social Identity Perspective on Community and Leadership (Mis)Formation in Corinth.” Journal of Biblical Perspectives on Leadership 4 (2011): 3–14., 2011
This paper studies Paul’s recommendation of Stephanas as leader against the background of communi... more This paper studies Paul’s recommendation of Stephanas as leader against the background of community formation in Corinth. The divisions in the Corinthian church are shown to be a cultural response to the development of subgroups which expressed loyalty to different Jewish teachers. This resulted in intragroup competition, heightened social tensions, and a communication breakdown between subgroups and their leaders. Social identity theory helps to interpret these events as conflicting norms and values from cross-cutting social identities; the divisions can be understood as benevolent attempts to maintain Christian distinctiveness and social cohesion for these subgroups according to Corinthian cultural patterns. Paul, however, re-envisions the subgroups as nested social identities in an overarching Christian social identity with its focal point in Christ crucified. Thus, he reorients their search for honor towards the glory of the gospel which is shameful to outsiders and their search for social cohesion towards mutual respect and service. To implement his proposed changes in beliefs, norms, and values, Paul sends a letter, sends Timothy, and plans a personal visit. However, his key for long-term effectiveness is Stephanas, recommended as worthy of imitation in the new Christian leadership style needed for the expanding community.
Barentsen, Jack. “The Validity of Human Language: A Vehicle for Divine Truth.” Grace Theological Journal 9, no. 1 (1988): 21–43., 1988
Barentsen, Jack. "The Validity of Human Language: A Vehicle for Divine Truth." Grace Theological ... more Barentsen, Jack. "The Validity of Human Language: A Vehicle for Divine Truth." Grace Theological Journal 9, no. 1 (1988): 21-43.
Doubts have arisen about the adequacy of human language to convey inerrant truth from God to man. These doubts are rooted in an empirical epistemology, as elaborated by Hume, Kant, Heidegger and others. Many theologians adopted such an empirical view and found themselves unable to defend a biblical view of divine, inerrant revelation. Barth was slightly more successful, but in the end he failed. The problem is the empirical epistemology that first analyzes man's relationship with creation. Biblically, the starting point should be an analysis of man's relationship with his Creator. When approached this way, creation (especially the creation of man in God's image) and the incarnation show that God and man possess an adequate, shared communication system that enables God to communicate intelligibly and inerrantly with man. Furthermore, the Bible's insistence on written revelation shows that inerrant divine communication carries the same authority whether written or spoken.
Barentsen, Jack. “Interdisciplinary Approaches to Early Christian Identity, A Review Article (Holmberg, Ed., Exploring Early Christian Identity (WUNT 1:226) and Holmberg & Winnenge, Eds., Identity Formation in the New Testament (WUNT 1:227)).” Biblische Zeitschrift 54, no. 2 (2010): 245–52., 2010
Uploads
Books by Jack Barentsen
Articles by Jack Barentsen
differently in my journey in practical theology, during which
I moved from deductive to inductive approaches, and
from New Testament studies to practical ecclesiology and
religious leadership. This article offers a conceptual analysis
of the theory/practice relationship through the lens of three
major concepts that have marked my academic journey.
Embodiment focuses on our bodies as the empirical
and spiritual locus of human experience and knowledge.
Practices and theories emerge in our bodily engagements
with the world and one another. Identity formation is the
focus of learning processes that shape selves to create
personal, social and religious identities that enable us
to engage our social and religious worlds. Missional leadership is intent on discerning divine involvement in embodied faith practices in neighbourhoods, communities and contexts. The argument culminates in an agenda for theological education for the next decade.
within faith communities, although it is rarely used. Three
scenarios describe the embodied leadership of a priest, a preacher
and a pastor as they literally stand in front of their congregations.
The scenarios demonstrate the importance of bodily position, how
bodily performance accords with the community’s beliefs and
embodies the community’s authority; and how virtuosity
generates a sense of belonging as leader and followers participate
in their common vision of God’s presence. A mutuality arises in
the congregation’s complex interactions, so that leaders and
followers shape and are shaped by the religious identity of the
congregation as they seek to remain faithful and relevant amidst
many competing influences. The practice of pastoral leadership is
a dance as leaders navigate a complex landscape of various
constituencies (dance partners), cultural values, civic priorities,
and, most supremely, various visions of divine transformation.
Barensten, Jack. “The Social Construction of Paul’s Apostolic Leadership in Corinth.” HTS / Hervormde Theologische Studies (Ignatius van Wyk Dedication) 74, no. 4 (2018).
Inleiding 'Het ambt draagt niet meer de persoon, maar de persoon draagt het ambt.' Deze vaak gehoorde uitspraak typeert de veranderingen in kerkelijk leiderschap in veel kerken vandaag. Het gezag van de geestelijke leider, en de legitieme uitoefening van leiderschap lijken nog maar weinig te maken te hebben met kerkelijke en institutionele kaders. Indien de leider vanuit eigen geloofservaring, verkondiging en raadgeving het respect van de gemeenteleden verkrijgt, ontvangt hij veel ruimte om geestelijk gezag uit te oefenen. Echter, als een kerkelijke leider gemeenteleden wil overhalen tot volgzaamheid met een beroep op zijn roeping en aanstelling, en wellicht ook op basis van gemeentestructuren of statuten, dan roept dit al gauw weerstand op als te autoritair. Men wil immers eerst persoonlijk overtuigd worden van de noodzaak en juistheid van een bepaalde actie voordat men gehoor geeft aan de leider. De leider leidt op basis van persoonlijk moreel en geestelijk gezag, d.w.z. een leider moet vooral een charismatisch leider zijn. De apostel Paulus verkeerde in een vergelijkbare onstabiele situatie. Hij reisde rond en begon overal nieuwe geloofsgemeenschappen. Deze gemeenschappen leken weliswaar op synagogen of verenigingen 1 , terwijl het leiderschap ook wel herkenbare vormen aannam 2 , maar de jonge leeftijd van de Paulinische gemeenschappen en de manier waarop het evangelie contrasteerde met de omliggende cultuur veroorzaakten veel onzekerheid over Paulus' leiderschap. In dit prille begin kon Paulus zich niet beroepen op bestaande structuren, noch op formele aanstellingen, en moest hij op andere wijze zijn gezag beargumenteren en legitimeren 3. Paulus wordt daardoor wel vaker als charismatisch leider gezien, iemand die het toch maar voor elkaar kreeg dat er binnen 15 jaar in toonaangevende steden zoals Antiochië, Efeze, Korinte en Rome, stabiele geloofsgemeenschappen ontstonden die hem erkenden als apostel van Christus en leraar van de volken. Is het terecht om Paulus als charismatisch leider te zien? Spreekt Paulus zelf over zijn leiderschap als een charisma of als charismatisch? Hoe kunnen moderne theorieën over charismatisch leiderschap ons helpen om de leiderschapsontwikkeling van Paulus te traceren? Welke lessen mogen we voor vandaag leren over leiderschap in tijden van verandering en afbrokkelende institutionele kaders? Om deze vragen te kunnen beantwoorden, onderzoeken we eerst hoe Paulus zelf spreekt over charisma en leiderschap. Vervolgens kijken we naar moderne theorieën over charismatisch leiderschap en overwegen we of met nieuwtestamentische gegevens valt te onderbouwen dat Paulus een charismatisch leider was. Al deze gegevens tezamen schetsen een plaatje van de leiderschapsontwikkeling van Paulus, hoe zijn status als toonaangevend, apostolisch en wellicht
Doubts have arisen about the adequacy of human language to convey inerrant truth from God to man. These doubts are rooted in an empirical epistemology, as elaborated by Hume, Kant, Heidegger and others. Many theologians adopted such an empirical view and found themselves unable to defend a biblical view of divine, inerrant revelation. Barth was slightly more successful, but in the end he failed. The problem is the empirical epistemology that first analyzes man's relationship with creation. Biblically, the starting point should be an analysis of man's relationship with his Creator. When approached this way, creation (especially the creation of man in God's image) and the incarnation show that God and man possess an adequate, shared communication system that enables God to communicate intelligibly and inerrantly with man. Furthermore, the Bible's insistence on written revelation shows that inerrant divine communication carries the same authority whether written or spoken.
differently in my journey in practical theology, during which
I moved from deductive to inductive approaches, and
from New Testament studies to practical ecclesiology and
religious leadership. This article offers a conceptual analysis
of the theory/practice relationship through the lens of three
major concepts that have marked my academic journey.
Embodiment focuses on our bodies as the empirical
and spiritual locus of human experience and knowledge.
Practices and theories emerge in our bodily engagements
with the world and one another. Identity formation is the
focus of learning processes that shape selves to create
personal, social and religious identities that enable us
to engage our social and religious worlds. Missional leadership is intent on discerning divine involvement in embodied faith practices in neighbourhoods, communities and contexts. The argument culminates in an agenda for theological education for the next decade.
within faith communities, although it is rarely used. Three
scenarios describe the embodied leadership of a priest, a preacher
and a pastor as they literally stand in front of their congregations.
The scenarios demonstrate the importance of bodily position, how
bodily performance accords with the community’s beliefs and
embodies the community’s authority; and how virtuosity
generates a sense of belonging as leader and followers participate
in their common vision of God’s presence. A mutuality arises in
the congregation’s complex interactions, so that leaders and
followers shape and are shaped by the religious identity of the
congregation as they seek to remain faithful and relevant amidst
many competing influences. The practice of pastoral leadership is
a dance as leaders navigate a complex landscape of various
constituencies (dance partners), cultural values, civic priorities,
and, most supremely, various visions of divine transformation.
Barensten, Jack. “The Social Construction of Paul’s Apostolic Leadership in Corinth.” HTS / Hervormde Theologische Studies (Ignatius van Wyk Dedication) 74, no. 4 (2018).
Inleiding 'Het ambt draagt niet meer de persoon, maar de persoon draagt het ambt.' Deze vaak gehoorde uitspraak typeert de veranderingen in kerkelijk leiderschap in veel kerken vandaag. Het gezag van de geestelijke leider, en de legitieme uitoefening van leiderschap lijken nog maar weinig te maken te hebben met kerkelijke en institutionele kaders. Indien de leider vanuit eigen geloofservaring, verkondiging en raadgeving het respect van de gemeenteleden verkrijgt, ontvangt hij veel ruimte om geestelijk gezag uit te oefenen. Echter, als een kerkelijke leider gemeenteleden wil overhalen tot volgzaamheid met een beroep op zijn roeping en aanstelling, en wellicht ook op basis van gemeentestructuren of statuten, dan roept dit al gauw weerstand op als te autoritair. Men wil immers eerst persoonlijk overtuigd worden van de noodzaak en juistheid van een bepaalde actie voordat men gehoor geeft aan de leider. De leider leidt op basis van persoonlijk moreel en geestelijk gezag, d.w.z. een leider moet vooral een charismatisch leider zijn. De apostel Paulus verkeerde in een vergelijkbare onstabiele situatie. Hij reisde rond en begon overal nieuwe geloofsgemeenschappen. Deze gemeenschappen leken weliswaar op synagogen of verenigingen 1 , terwijl het leiderschap ook wel herkenbare vormen aannam 2 , maar de jonge leeftijd van de Paulinische gemeenschappen en de manier waarop het evangelie contrasteerde met de omliggende cultuur veroorzaakten veel onzekerheid over Paulus' leiderschap. In dit prille begin kon Paulus zich niet beroepen op bestaande structuren, noch op formele aanstellingen, en moest hij op andere wijze zijn gezag beargumenteren en legitimeren 3. Paulus wordt daardoor wel vaker als charismatisch leider gezien, iemand die het toch maar voor elkaar kreeg dat er binnen 15 jaar in toonaangevende steden zoals Antiochië, Efeze, Korinte en Rome, stabiele geloofsgemeenschappen ontstonden die hem erkenden als apostel van Christus en leraar van de volken. Is het terecht om Paulus als charismatisch leider te zien? Spreekt Paulus zelf over zijn leiderschap als een charisma of als charismatisch? Hoe kunnen moderne theorieën over charismatisch leiderschap ons helpen om de leiderschapsontwikkeling van Paulus te traceren? Welke lessen mogen we voor vandaag leren over leiderschap in tijden van verandering en afbrokkelende institutionele kaders? Om deze vragen te kunnen beantwoorden, onderzoeken we eerst hoe Paulus zelf spreekt over charisma en leiderschap. Vervolgens kijken we naar moderne theorieën over charismatisch leiderschap en overwegen we of met nieuwtestamentische gegevens valt te onderbouwen dat Paulus een charismatisch leider was. Al deze gegevens tezamen schetsen een plaatje van de leiderschapsontwikkeling van Paulus, hoe zijn status als toonaangevend, apostolisch en wellicht
Doubts have arisen about the adequacy of human language to convey inerrant truth from God to man. These doubts are rooted in an empirical epistemology, as elaborated by Hume, Kant, Heidegger and others. Many theologians adopted such an empirical view and found themselves unable to defend a biblical view of divine, inerrant revelation. Barth was slightly more successful, but in the end he failed. The problem is the empirical epistemology that first analyzes man's relationship with creation. Biblically, the starting point should be an analysis of man's relationship with his Creator. When approached this way, creation (especially the creation of man in God's image) and the incarnation show that God and man possess an adequate, shared communication system that enables God to communicate intelligibly and inerrantly with man. Furthermore, the Bible's insistence on written revelation shows that inerrant divine communication carries the same authority whether written or spoken.
Destabilisatie van opkomend leiderschap: Wisselwerking tussen cultuur en apostolisch gezag bij leiderschapspatronen te Korinte Barentsen, Jack. "Destabilisatie van opkomend leiderschap. Wisselwerking tussen cultuur en apostolisch gezag bij leiderschapspatronen te Korinte." In Gezag in beweging. Kerkelijk leiderschap tussen tekst en context, edited De studie van opkomend leiderschap is boeiend, zeker als we voor de term 'opkomend' het Engelse 'emerging' substitueren. Alles wat met 'emerging' te maken heeft, lijkt een spannende dynamiek in zich te bergen. Hoe ziet dit 'emerging' leiderschap eruit? Onze nieuwsgierigheid wordt geprikkeld. Als we echter spreken over opkomend leiderschap in de vroege kerk, lijkt dit sentiment juist tegengesteld. Hoe meer opkomend leiderschap zichtbaar wordt in de vroege kerk en hoe meer er over titels en structuren wordt geschreven, hoe groter de argwaan van vele bijbelwetenschappers dat hier iets niet pluis is. Men vermoedt dat het oorspronkelijke spontane functioneren van de gemeente, ieder naar eigen gave, dreigde te verstikken; het intieme contact met God zou alledaags zijn geworden en de enthousiaste ervaring van de Heilige Geest bekoeld, waardoor men continuïteit moest zoeken in structuren en ambten. Vanuit deze optiek is opkomend leiderschap een omen van neergang in de gemeente. Immers, men verstaat de Geest niet meer direct, maar moet het hebben van de leiders, liefst zelfs van officieel aangestelde leiders. Zo heeft men 1 en 2 Korintiërs vaak gelezen als een reflectie van de spontane, charismatische gemeenschap dichtbij de oorsprong, terwijl latere brieven zoals Efeziërs of 1 Timoteüs worden geïnterpreteerd als indicatie van de zich ontwikkelende hiërarchie met steeds minder ruimte voor charismatische leiding. Dit wordt niet gezien als een natuurlijk groeiproces maar als verlies van de werking van de Geest. De socio-historische studies van Chow and Clarke hebben echter duidelijk aangetoond dat dit geen houdbare hypothese is voor de situatie in Korinte.[1] Goed beschouwd blijken deze twee brieven van Paulus juist al bij uitstek over leiderschap te gaan, en dan met name over de interactie tussen lokaal en apostolisch gezag enerzijds, en culturele leiderschapsstructuren anderzijds. Er blijkt wel degelijk een vorm van georganiseerd leiderschap in de gemeente aanwezig, al benoemt Paulus de titels en structuren waarschijnlijk niet om geen extra aandacht te vestigen op de status van leiders in de gemeenschap omdat daar een kernprobleem lag. Een dynamiek die tot nog toe weinig is bestudeerd is de relatie tussen Paulus als apostel en grondlegger van de gemeente en het lokale leiderschap te Korinte. Paulus verdedigt zijn eigen leiderschap met diverse argumenten terwijl hij tegelijk het lokale leiderschap ondersteunt. Hij ervaart geen tegenspraak tussen het aanbevelen van deze lokale leiders en zijn eigen forse inmenging in de situatie. In overeenstemming met het thema 'leiderschap in context: eigenheid of conformiteit' stellen we ons tot doel inzicht te krijgen in Paulus' waardering van het lokale leiderschap van de gemeente te Korinte: enerzijds aanvaardt hij bepaalde culturele leiderschapsstructuren, maar anderzijds corrigeert hij bepaalde culturele normen voor de invulling van hun leiderschap. Bij de bestudering van de dynamiek tussen Paulus en de lokale groep leidinggevenden in de gemeente gaan we als volgt te werk. Allereerst brengen we de lokale groep leidinggevenden in kaart en bestuderen we hun invloed in de gemeente te Korinte (§ 2). Vervolgens bespreken we de mate waarin leiderschapskwesties gemoeid waren bij de problemen die speelden te Korinte. In deze bijdrage beperken we onszelf tot een studie van 1 Korintiërs 1-6. Met betrekking tot hfst. 1-4 stellen we ons de vraag welke rol de groep leidinggevenden speelde in de problematiek van de partijschappen (§ 3). Met betrekking tot hfst. 5-6 is de vraag in welke verhouding de leidinggevenden stonden ten opzichte van het morele gedrag in de gemeente (§ 4). Het thema 'leiderschap in context' richt onze aandacht vooral op sociale en culturele patronen te Korinte, waardoor een socio-historische benadering zich aanbeveelt. In deze bijdrage is daarom vooral oog voor aspecten in de tekst die verwijzen naar achterliggende sociale en culturele verschijnselen. Het zal gaandeweg duidelijk worden dat deze benadering de Korintische problematieken realistisch situeert, hoewel theologische aspecten ook zullen worden aangestipt waar van toepassing voor het thema van leiderschapspatronen.
Het beroep van voorganger verkeert in zwaar weer. Veel kerken kampen met krimpscenario's en hun voorgangers worden niet zelden met 'sterfhuisconstructies' geconfronteerd. Voorbij zijn de tijden waarin men met goede prediking en pastoraat de kudde wel kon behoeden en bewaren, ook voor een vitale toekomst. Kerken verkeren ook in de maatschappelijke marge; hun sociale en politieke invloed van weleer is vervlogen. In plaats daarvan worden kerken geplaagd door schandalen, die er waarschijnlijk altijd wel waren, maar die nu door intensieve en kritische media aandacht breed uitgemeten worden in de landelijke pers. Verder is het respect voor maatschappelijke instituties en hun vertegenwoordigers, zoals politici, hulpverlenend personeel en politie, enorm gezakt (of in ieder geval veranderd), zodat ook voorgangers nauwelijks nog gezag hebben binnen hun geloofsgemeenschap. Wat blijft er dan over van de beroepstrots van de voorganger? Wie wil nog theoloog worden van een afkalvende organisatie waar ondanks alle missionaire inspanningen weinig groei wordt gerealiseerd? Is dat niet als een TV verkoper die nog steeds zwart-wit televisies verkoopt? Of een gids van oude stadskathedralen die indrukwekkende geschiedenisverhalen kan vertellen, die soms zelfs onze emoties diep weet te raken, maar die verder ver van ons dagelijkse leven afstaat? Het verschil tussen een predikant en een pastoraal werker was ooit duidelijk: de eerste was academisch gevormd, de tweede had beroepsonderwijs gevolgd.
An appropriate way to introduce the theme for this chapter is a brief reflection on the 2010 film " The Prince of Persia: the Sands of Time. " 1 Rated average and by some as superficial, it features prince Dastan in a heroic effort to save the ancient Persian kingdom from the clutches of his evil uncle Nizan. Both Dastan and Nizan strive to obtain a magical dagger, that will give great powers, but which is protected by the armies of the beautiful princess Tamina. In spite of Nizan's betrayal and intrigue, Dastan secures the dagger, restores justice in the kingdom, and returns the dagger to Tamina's care. And, of course, he wins her heart. He fulfilled his mission to save the kingdom, to save the world.
Cet ouvrage collectif, écrit par des théologiens pour la plupart membres de la Société Internationale de Théologie Pratique, aborde l’autorité et le pouvoir dans l’agir pastoral selon un triple questionnement : d’abord méthodologique, sur la théologie pratique elle-même et ses propres critères de validation scientifique ; puis fondamental, sur ce qui fait autorité en christianisme, notamment la Bible, le droit canon, la liturgie, les ministères, etc. ; enfin pratique, par des études de cas dans les Églises protestantes, catholique et orthodoxe. Ce livre pourra éclairer la réflexion et les pratiques ecclésiales confrontées aujourd’hui à de multiples questionnements.
Les trois codirecteurs de cet ouvrage sont engagés dans le domaine de la théologie pratique en Belgique. Arnaud Join-Lambert est professeur à l’Université catholique de Louvain, Louvain-la-Neuve. Axel Liégeois est professeur à la KU Leuven (Université catholique néerlandophone de Louvain) et conseiller éthique chez les Frères de la Charité à Gand. Catherine Chevalier est docteure en théologie et formatrice au Centre universitaire de théologie pratique de l’Université catholique de Louvain.
Inclusive and exclusive practices are part of innovation and changes in
religious organizations like churches. In this contribution two cases of
change in leadership roles related to gender balance are analysed and
discussed. The dynamics of inclusion and exclusion are explored and
interpreted through the lens of a social identity approach and related to
the change in authority. Data show that the shift in Bible interpretation
on female leadership, as well as the practice of including women in a
previously male domain, affected the perception of the church’s social
and religious identity. In some cases this resulted in leaving the church
due to the authority shift, which can be perceived as a form of apostasy