Δεν θα μπορούσε να λείψει ο σεβάσμιος μαϊντανός από το σούσουρο. Μας κέρασε λοιπόν κι αυτός ένα φοντάν για να πάνε κάτω τα φαρμάκια μας. Και για να συμπαρασταθεί στον καλό του φίλο και δοκιμαζόμενο πολιτικό άνδρα που βγήκε από τα σπλάχνα του λαού.
Με την πρώτη ματιά, και μέσα σ' αυτή την σκηνή του παραλόγου που βρεθήκαμε θεατές, φαίνεται ασήμαντο. Δεν είναι όμως.
Και δεν είναι, όχι επειδή μέσα στην καθολική απαξίωση του πολιτικού συστήματος και την σιχασιά που γεννά το οικτρό θέαμα της ανευθυνότητας και της χυδαίας ιδιοτέλειας αυτών των ανθρώπων, αποτελεί ακόμη μια προσπάθεια θεσμοθέτησης της παραβατικότητας και της ατιμωρησίας στους κόλπους τους.
Ούτε επειδή δείχνει ότι, μόλις ένα βήμα πριν από τον γκρεμό, αυτοί που διαλέγουμε για να νομοθετούν, να δίνουν το παράδειγμα και να κυβερνούν τις ζωές μας δεν έχουν κατορθώσει ακόμη να διαισθανθούν την παρακμή και να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων.
Ούτε, τέλος, επειδή αποτελεί αδιάψευστο μάρτυρα της πλήρους απομάκρυνσης της κοινωνίας μας από κάθε ηθική διάσταση του νόμου. Μια και οι "νομοθέτες" δεν κρύβουν την πρόθεση τους να αποδεσμεύσουν την φύση του εγκλήματος από την ηθική συγκρότηση και την ποιότητα του ατόμου που το διαπράττει και να το μετατρέψουν σε μια γραφειοκρατικά ελεγχόμενη πειθαρχική παράβαση. Που θα ρυθμίζεται με τον ανούσιο τύπο και τα δικονομικά τερτίπια. Έτσι θα μπορούν να γίνονται κυβερνήτες ακόμη και βιαστές μικρών παιδιών ή δολοφόνοι, μια και το παράπτωμα τους δεν θα έχει σχέση με την υπηρεσιακή τους ύλη και η λάσπη της ψυχής τους δεν θα ακουμπά τα στεγανά της αρμοδιότητας τους.
Το χειρότερο από όλα είναι ότι οι διανοητικά ανεπαρκείς βουλευτές του ΛΑΟΣ κάνουν αυτό που κάνουν επειδή προσδοκούν πολιτικά οφέλη. Μέσα σε αυτήν την καταιγίδα συνεχίζουν να θεωρούν τον χυδαίο λαϊκισμό και την κολακεία σαν μέσο που θα δώσει μια ακόμη μικρή ώθηση στα νούμερα του κόμματος τους στις δημοσκοπήσεις. Με κάθε κόστος.
Αλλά υπάρχει και κάτι ακόμη, περισσότερο τραγικό. Το ενδεχόμενο οι άνθρωποι αυτοί να έχουν εκτιμήσει σωστά. Και να υπάρχουν "πολίτες" έτοιμοι να επιβραβεύσουν τον πιο ελεεινό και τον πιο πρωτόγονο λαϊκισμό. "Πολίτες" που, προκειμένου να μην χάσουν από τα πρωϊνάδικα τον καραγκιόζη της καρδιάς τους, αυτό το απίθανο φαινόμενο αισθητικής παρακμής και ευτέλειας, δέχονται να θυσιάσουν ακόμη και το ίδιο το μέλλον των παιδιών τους.
Η Νέα Δημοκρατία, ασφαλώς, δεν έδειξε να έχει διαφορετικές απόψεις. Απλά για ακόμη μια φορά απέδειξε τα αργά αντανακλαστικά της και την έλλειψη πνευματικής εγρήγορσης των κουρασμένων και μαλθακών, από την χρόνια έκθεση στην εξουσία, στελεχών της. Την πρόλαβε πάλι στην στροφή ο δαιμόνιος συνένοικος στην πολυκατοικία. Ο πρόεδρος Καρατζαφέρης. Με την διορατικότητα του και το αλάνθαστο πολιτικό του αισθητήριο. Καημένε Αντώνη.
Tweet