Matysová
Matysová | |
hungare: Máté, rutene: Матисова | |
municipo | |
|
|
Oficiala nomo: Matysová | |
Lando | Slovakio |
---|---|
Regiono | Regiono Prešov |
Distrikto | Distrikto Stará Ľubovňa |
Historia regiono | Supra Hungarujo |
Parto de | Ŝariŝo |
Montaro | Levočské vrchy |
Situo | Matysová |
- alteco | 600 m s. m. |
- koordinatoj | 49° 19′ 01″ N 20° 45′ 24″ O / 49.31694 °N, 20.75667 °O (mapo) |
Areo | 10,430 km² (1 043 ha) |
Loĝantaro | 73 (31.12.2011) |
Denseco | 7 loĝ./km² |
Unua skribmencio | 1408 |
Horzono | MET (UTC+1) |
- somera tempo | MET (UTC+2) |
Poŝtkodo | 065 46 |
Telefona antaŭkodo | +421-52 |
Aŭtokodoj | SL |
NUTS | 526894 |
Situo enkadre de Slovakio
| |
Situo enkadre de Regiono Prešov
| |
Vikimedia Komunejo: Matysová | |
Retpaĝo: www.matysova.sk | |
Portalo pri Slovakio |
Matysová (hungare Máté rutene Матисова [matisova]) estas vilaĝo kaj municipo en Slovakio.
Situo
[redakti | redakti fonton]Matysová situas fine de sakovojo el Malý Lipník. Stará Ľubovňa troviĝas voje je 16, aere nur je 5 km.
Historio
[redakti | redakti fonton]La unua mencio okazis pri la vilaĝo en 1408 en formo "Mathezhaw". La fondinto estis Mateo. En la 16-a jarcento rutenoj alvenis. En 1787 oni komputis 58, en 1828 68 domojn. En 1846 tifo, en 1871 kaj post 2 jaroj ĥoleroj okazis. Ĝis 1899 la oficiala hungara loknomo estis Matyiszova, poste ĝi ricevis hungaran nomon pro la hungariga politiko. En 1910 laŭ la popolnombrado vivis en Máté 494 homoj, (plejparte rutenoj). Ĝis Traktato de Trianon la komunumo apartenis al Hungara reĝlando, al Sáros, al distrikto de Lipany, poste al Ĉeĥoslovaka respubliko, dum la 2-a mondmilito kaj ekde 1993 al Slovakio. Antaŭ la 2-a mondomilito la poloj okupis la vilaĝon, sed poste germanoj kaj slovakoj reokupis ĝin. Matysová ricevis telefonon kaj akvodukton en 1957, post 2 jaroj kurenton. Aŭtobusoj trafikas ekde 1960. Kulturdomo konstruiĝis en 1969. En 2001 vivis en Matysová 88 homoj, (escepte unun ĉiuj slovakoj).
Vidindaĵoj
[redakti | redakti fonton]- grekokatolika preĝejo omaĝe al Sankta Mikaelo de 1833, en 1938 renovigita