Saltu al enhavo

Ernst Heinrich Weber

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Ernst Heinrich Weber
(1795-1878)
Bildo de Ernst Heinrich Weber, germana fiziologo kaj anatomo.
Bildo de Ernst Heinrich Weber, germana fiziologo kaj anatomo.
Persona informo
Ernst Heinrich Weber
Naskiĝo 24-an de junio 1795
en Wittenberg, Saksio-Anhalto, Germanio
Morto 26-an de januaro 1878
en Lepsiko, Saksio, Germanio
Lingvoj germana vd
Loĝloko Wittenberg vd
Ŝtataneco Reĝlando Saksio Redakti la valoron en Wikidata vd
Alma mater Universitato de Lepsiko
Scienca Akademio de Malsupra Saksio en Gotingeno
Saksa Akademio de Sciencoj
Bavara Akademio de Sciencoj
Profesio
Okupo psikologo
fizikisto
statistikisto
anatomo
kuracisto
fiziologo
astronomo Redakti la valoron en Wikidata vd
Laborkampo Fiziologio, medicino kaj anatomio Redakti la valoron en Wikidata vd
Doktoreca konsilisto Johann Christian Rosenmüller vd
vd Fonto: Vikidatumoj
vdr

Ernst Heinrich Weber estis germana fiziologo, anatomo kaj universitata profesoro pri anatomio. Ernst Heinrich Weber estas kromnomita la fondinto de la "eksperimenta psikologio". Li studis en la Universitato de Wittenberg kaj iĝis asocia profesoro pri kompara anatomio en la Universitato de Lepsiko.

Biografio

[redakti | redakti fonton]
"Tractatus de motu iridis", verko de Ernst Heinrich Weber kaj Ernst Wilisch, publikigita en 1821.

Ernst Weber finis siajn medicinstudojn ĉe la Universitato de Wittenberg en 1815. En la Universitato de Lepsiko, li unue estis nomumita profesoro pri kompara anatomio en 1818, poste pri homa anatomio en 1821 kaj pri fiziologio en 1840 .

En 1825, li studis kun sia frato Wilhelm Eduard Weber (1804-1891) la mekanikon de ondodisvastigo en likvaj medioj. Inter ili, ili verkis gravan libron pri sintezo de la hidrodinamiko en kiu li prezentis la unuan takson pri la rapideco de la sangodisvastigo.

Ekde la 1860-aj jaroj, Ernst Weber laboris kun Gustav Theodor Fechner (1801-1887) rilate al la eksperimenta studo pri la psikologio de percepto, kiu iĝus psikofiziko. La du esploristoj kune establis fundamentan leĝon pri ĉi tiu nova kampo: la leĝon Weber-Fechner. Webero iĝis eksterlanda membro de la Reĝa Societo de Londono en 1862.

En 1866 kaj 1871, li forlasis siajn poziciojn kiel profesoro pri fiziologio kaj anatomio, daŭrigante sian laboron kun sia plej juna frato Eduard Friedrich Weber (1806-1871) en kio ili priskribis la inhibician rolon de la vaga nervo.[1]

Vidu ankaŭ

[redakti | redakti fonton]
  • Michael Weber (1754-1833) germana luterana teologo
  • Johann Christian August Heinroth (1773-1843) germana psikiatro, kuracisto kaj pedagogo
  • Johann Gottlieb Kreyßig (1779-1854) germana filologo kaj pedagogo
  • Ernst Heinrich Weber (1795-1878) germana fiziologo kaj anatomo
  • Gustav Theodor Fechner (1801-1887)
  • Wilhelm Eduard Weber (1804-1891)
  • Eduard Friedrich Weber (1806-1871) germana anatomo kaj fiziologo
  • August Hermann Kreyssig (1811-1889) germana sacerdoto
  • Heinrich Adolf Rinne (1819-1868) germana otorinolaringologo
  • Julius Pagel (1851-1912) germana kuracisto kaj historiisto

Referencoj

[redakti | redakti fonton]
  1. Artikolo verkita surbaze de la franca samnoma Vikipedio.