ΕΥΔΑΙΜΟΝ ΤΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ,ΤΟ Δ ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΤΟ ΕΥΨΥΧΟΝ ΚΡΙΝΟΜΕΝ...…

[Το μπλόγκ δημιουργήθηκε εξ αρχής,γιά να εξυπηρετεί,την ελεύθερη διακίνηση ιδεών και την ελευθερία του λόγου...υπό το κράτος αυτού επιλέγω με σεβασμό για τους αναγνώστες μου ,άρθρα που καλύπτουν κάθε διάθεση και τομέα έρευνας...άρθρα που κυκλοφορούν ελεύθερα στο διαδίκτυο κι αντιπροσωπεύουν κάθε άποψη και με τά οποία δεν συμφωνώ απαραίτητα.....Τά σχόλια είναι ελεύθερα...διαγράφονται μόνο τά υβριστικά και οσα υπερβαίνουν τά όρια κοσμιότητας και σεβασμού..Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές..]




Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα κοινωνία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα κοινωνία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 17 Δεκεμβρίου 2024

Η ατζέντα του Bill Gates και του Dr. Caligari !!!

 


από  

Ο Μπιλ Γκέιτς αμφισβητήθηκε σκληρά στην Αγγλία. Καλό σημάδι: κάποιος αρχίζει να καταλαβαίνει ποια είναι η αντίστροφη ατζέντα των φιλάνθρωποι. Η αγανάκτηση κατά του δισεκατομμυριούχου προστάτη όλων των μεταβάσεων -σεξουαλικών, τροφίμων, ψηφιακών, κλιματικών- προκλήθηκε από μια είδηση ​​που αγνοήθηκε από τον ιταλικό Τύπο. Ο Γκέιτς έχει επενδύσει δώδεκα εκατομμύρια δολάρια - μικροπράγματα, μικροπράγματα για όσους κάθονται σε ένα σωρό δισεκατομμυρίων μεγαλύτερο από το ΑΕΠ πολλών πολιτειών - σε ένα πρόσθετο, το Bovaer, που θα χρησιμοποιηθεί στην κτηνοτροφία. Φαίνεται ότι το προϊόν μπορεί να προκαλέσει ανδρική υπογονιμότητα και αναπαραγωγική βλάβη. Ορισμένες πηγές προειδοποιούν επίσης για πιθανές καρκινογόνες επιδράσεις.

Η έρευνα που χρηματοδοτείται από τον Γκέιτς και άλλους ολιγάρχες με στόχο τη μείωση -λίγο πολύ σιωπηλά- του ανθρώπινου πληθυσμού συνεχίζεται. Παράξενοι φιλάνθρωποι εχθροί του ανθρώπου από σάρκα και οστά. Το πρόσθετο Bovaer ( nomen omen , καταλαβαίνετε τη συνάφεια; ) προορίζεται για ζωοτροφές που χορηγούνται σε αγελάδες και αναζωπυρώνει τη συζήτηση για τους πραγματικούς λόγους για τις επενδύσεις του Bill (αλλά ορισμένοι το αποκαλούν Kill Bill , από τον τίτλο μιας ταινίας για έναν κατά συρροή δολοφόνο ) στους τομείς της υγείας και της γεωργίας, σε συνδυασμό με το ενδιαφέρον του για μείωση του πληθυσμού, σύμφωνα με τη Μαλθουσιανή ατζέντα των δυτικών ολιγαρχιών.

Η διαμάχη πυροδοτήθηκε όταν ο γίγαντας γαλακτοκομικών Arla Foods, ο έβδομος μεγαλύτερος στον κόσμο στον κλάδο, ξεκίνησε μια συνεργασία με αλυσίδες σούπερ μάρκετ στην Αγγλία από τους ομίλους Aldi και Tesco, για να δοκιμάσει την Bovaer σε τριάντα φάρμες στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το παρασκεύασμα θα μείωνε τις φυσικές εκπομπές μεθανίου από τις αγελάδες κατά 27 τοις εκατό (η στατιστική ακρίβεια είναι πάντα εντυπωσιακή. Α, η επιστήμη!) και έχει χαιρετιστεί από τους περιβαλλοντολόγους ως σημείο καμπής στον αγώνα κατά της κλιματικής αλλαγής. Είναι κρίμα που οι αναφορές για τα προφίλ ασφάλειας του προϊόντος υποδεικνύουν ξεκάθαρα την πιθανότητα να βλάψει την ανθρώπινη ανδρική γονιμότητα, αφού καταναλωθούν προϊόντα εμβολιαστικής προέλευσης.

Ο ιδρυτής της Microsoft επενδύει πολλά χρήματα σε γεωργικές και κλιματικές τεχνολογίες και κατηγορείται ότι χρησιμοποιεί τους πόρους του για την προώθηση προγραμμάτων μείωσης του πληθυσμού. Όπως έχουμε αποδείξει στα βιβλία George Soros and the Open Society και Transhuman Man, ο εξαιρετικός Bill είναι ένας από τους κύριους του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας λόγω της γενναιόδωρης χρηματοδότησης που προσφέρεται, άμεσα και μέσω ελεγχόμενων οργανισμών όπως ο Gavi. Είναι επίσης ένας από τους σημαντικότερους παραγωγούς και προαγωγείς εμβολιαστικών φαρμάκων και άλλων παρασκευασμάτων που έχουν δοκιμαστεί σε σωματικές λάχνες σε κατοίκους των φτωχότερων περιοχών του κόσμου, τόσο που δοκιμάζεται στην Ινδία και αλλού για τη ζημιά που φέρεται να προκάλεσαν οι δοκιμές για τους εμπλεκόμενους πληθυσμούς.

Είναι επίσης ο κύριος επενδυτής - και ο πιο αφοσιωμένος χορηγός - σε τεράστια προγράμματα για την παραγωγή του λεγόμενου τεχνητού κρέατος και αλεύρων που προέρχονται από έντομα. Πολύ προφανές, για όσους εξακολουθούν να χρησιμοποιούν τον εγκέφαλό τους, είναι η ατζέντα που στοχεύει στην αναδιάρθρωση και τη μείωση των ανθρώπινων όντων με το πρόσχημα της περιβαλλοντικής βιωσιμότητας και της δημόσιας υγείας. Το Newspeak λειτουργεί αντίστροφα: τα νοήματα πρέπει να αντιστραφούν για να καταλάβουμε -τουλάχιστον εν μέρει- τι θέλουν και τι κάνουν οι Doctors Strangelove, εχθροί της ανθρωπότητας. Μερικές φορές λένε την αλήθεια: Ο Γκέιτς έχει παραδεχτεί σε διάφορες συνεντεύξεις ότι η πρόοδος στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης (οροί mRna και άλλα) «μπορεί να μειώσει την αύξηση του πληθυσμού». Αυτή η ρητορική, σε συνδυασμό με την τεράστια επιρροή της στις παγκόσμιες γεωργικές, χημικές, υγειονομικές και περιβαλλοντικές πολιτικές, τροφοδοτεί την πεποίθηση ότι οι επενδύσεις της έχουν ευγονικούς στόχους και στοχεύουν σε δραστική μείωση του παγκόσμιου πληθυσμού.

Η περιβαλλοντική αιτιολόγηση του Bovaer είναι απλή: μέσω των πεπτικών διεργασιών τους, οι αγελάδες εκπέμπουν μεθάνιο, ένα ισχυρό αέριο του θερμοκηπίου. Η μείωση αυτών των εκπομπών θα συμβάλει στον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής. Επομένως, για τα δεινά μας φταίει η κτηνοτροφία και όχι, για παράδειγμα, η μαζική εξόρυξη ορυκτών προϊόντων για παραγωγικούς σκοπούς. Βιασύνη προς την ηλεκτρική μετάβαση, λοιπόν, και δεν πειράζει αν η «καθαρή» ενέργεια απαιτεί - εκτός από την τεράστια βιομηχανική αναδιάρθρωση - τη διαρκώς αυξανόμενη χρήση ρυπογόνων προϊόντων για τη στήριξη της ζήτησης ηλεκτρικής ενέργειας. Απλά για να τροφοδοτηθούν οι εφαρμογές των τεχνολογικών κολοσσών που βασίζονται στην τεχνητή νοημοσύνη απαιτούνται αρκετές ποσότητες για την κατανάλωση 34 εκατομμυρίων ανθρώπων.

Στον τομέα των τροφίμων, μπράβο για τα βοοειδή και τον μετεωρισμό τους, εξαλείφοντας σταδιακά την εκτροφή - αυτό συμβαίνει ήδη στην Ολλανδία και τη Δανία, την έδρα του γίγαντα Arla Foods. Παρεμπιπτόντως, ευνουχίζουν χημικά το αρσενικό του ανθρώπινου είδους. Όταν λένε σκότωσε δύο πουλιά με μια πέτρα. Σε μια δήλωση που κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 2023, ο Gates περιέγραψε δύο λύσεις για τις εκπομπές των ζώων: «λύσει το πρόβλημα των αγελάδων» ή «παραγωγή κρέατος χωρίς αγελάδες». Οι επενδύσεις του, συμπεριλαμβανομένης της αυστραλιανής startup Rumin8, η οποία αναπτύσσει συμπληρώματα συνθετικών φυκών, και στο έργο διατήρησης σπόρων Millennium Seed Bank αντικατοπτρίζουν την αποφασιστικότητά του να αποκτήσει τον πλήρη πλανητικό έλεγχο της τροφικής αλυσίδας.

Οι προθέσεις της Arla Foods έχουν πυροδοτήσει κύμα αρνητικών αντιδράσεων. Οι επικριτές αποκάλεσαν τη χρήση του Bovaer πείραμα σε ανθρώπινο ινδικό χοιρίδιο και αμφισβήτησαν γιατί οι καταναλωτές δεν ενημερώθηκαν για τους πιθανούς κινδύνους γονιμότητας που σχετίζονται με τη χημική ένωση. Παρά τους ισχυρισμούς ότι το πρόσθετο έχει υποβληθεί σε αυστηρές δοκιμές, η έλλειψη δεδομένων για τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις του έχει οδηγήσει σε εκτεταμένη δυσπιστία. Πέρα από τις ανησυχίες για τον μετεωρισμό των ζώων, ο Bovaer αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης προσπάθειας του Gates και άλλων μελών της τεχνοοικονομικής ολιγαρχίας για την αναμόρφωση των συστημάτων τροφίμων και την εδραίωση του ελέγχου στη γεωργία και την κτηνοτροφία. Περιμένοντας να το καταστρέψετε και να αλλάξετε τον προορισμό, το τοπίο, την ιστορία μεγάλου μέρους της επικράτειας.

Αυτό συμβαίνει στη Σαρδηνία, όπου ένα άγριο κοινωνικό κίνημα -προς μεγάλη δυσφορία των πολιτικών δυνάμεων του συστήματος- κινητοποιείται ενάντια στην κατασκευή ενός εντυπωσιακού αριθμού γιγάντιων ανεμογεννητριών (ύψους εκατόν ογδόντα μέτρων) και την τοποθέτηση ενός τεράστιου συστήματος επίγειων φωτοβολταϊκών συστημάτων που θα αλλάξει το τοπίο του νησιού.

Το παγκόσμιο πρόγραμμα για το κλίμα, την ενέργεια και τα τρόφιμα προέρχεται από άτομα όπως ο Γκέιτς, ο Τζεφ Μπέζος, ο Ζούκερμπεργκ και ο ίδιος ο Τζορτζ Σόρος, οι οποίοι ωστόσο είναι οι μεγαλύτεροι ιδιοκτήτες γεωργικών και βοσκοτόπων στον κόσμο. Ότι θέλουν να κρατήσουν φυσική τροφή για τους εαυτούς τους και να μας πιέζουν γρύλους, έντομα και τεχνητό κρέας; Αρκετά πιθανό. Η χειριστική λειτουργία ξεκινά από την παιδική ηλικία. Στην Ιταλία χρησιμοποιείται θυγατρική για παιδιά της πρώτης δημοτικού που διδάσκει το ABC ως εξής: «Α για τις μέλισσες, Β για μεταξοσκώληκες, Γ για ζωύφια. Μια εξωτική δίαιτα για ένα πράσινο μέλλον . «Η διαμάχη Bovaer έρχεται στο πλαίσιο ευρέων παγκόσμιων μέτρων που στοχεύουν τις εκπομπές γεωργικών και κτηνοτροφικών εκπομπών με απώτερο στόχο τη μετάβαση στα τρόφιμα για τον άνθρωπο. Παρεμπιπτόντως, εμποδίζουν τη φυσική αναπαραγωγή καθιστώντας μας στείρους. Περίεργη φιλανθρωπία. Η ολιγαρχία της οποίας ο Μπιλ Γκέιτς είναι ένας από τους πυλώνες είναι ένα ακριβές τεχνοκρατικό έργο καταστροφής και κυριαρχίας. Η εγκληματική ατζέντα του Δρ. Καλιγκάρι.

Οι λάτρεις του κινηματογράφου θα θυμούνται ότι το 1920 κυκλοφόρησε η βωβή ταινία The Cabinet of Doctor Caligari, ένα έργο τρόμου που θεωρείται το αριστούργημα του γερμανικού εξπρεσιονιστικού κινηματογράφου. Είναι η ιστορία ενός τρελού υπνωτιστή – του Καλιγκάρι – που χρησιμοποιεί έναν υπνοβάτη, τον Τσέζαρε, για να διαπράξει φόνους. Η ταινία είναι μια σφοδρή κριτική της βάναυσης και παράλογης εξουσίας. Ο Καλιγκάρι εκπροσωπεί τη γερμανική στρατιωτική κυβέρνηση, ο Τσέζαρε ο απλός άνθρωπος που έχει δεσμευτεί να σκοτώνει, όπως οι στρατιώτες του πολέμου που μόλις τελείωσε. Ο ανησυχητικός κόσμος των εγκλημάτων του Καίσαρα δεν είναι παρά το παραλήρημα ενός τρελού που έχει πάρει τον έλεγχο του μυαλού του. Ο Καλιγκάρι ασκεί μια δεσποτική, τυραννική εξουσία σε έναν φτωχό υπνοβάτη, έναν κοιμισμένο που λόγω της αδύναμης θέλησής του υπακούει στις εντολές που δίνουν οι εξουσιαστές. Η σχέση μεταξύ των χαρακτήρων είναι μια σχέση στην οποία οι κυριαρχούμενοι πρέπει να υπακούουν σε αυτό που τους διατάσσεται σε έναν αυτοματισμό υποταγής.

Οι συνθήκες του Καλιγκάρι Ο Τσέζαρε για να σκοτώσει αθώους ανθρώπους μέσω τεχνικών προτάσεων. Ο Καίσαρας, που έχει χάσει την ελευθερία του να αποφασίζει, δεν μπορεί να αντιταχθεί στην εξουσία του. Δεν είναι δύσκολο να δεις σε εκείνη την παλιά ταινία μια μεταφορά για την προμηθεϊκή επιθυμία να επιβληθεί μια αντι-ανθρώπινη τυραννία σε μια γενιά υπνοβατών. Η μεταμοντέρνα ατζέντα του Καλιγκάρι επιβάλλει συμπεριφορές, ιδέες, γούστα, τρόπους ζωής που οι υπνοβάτες -εμείς- θα απορρίπταμε αν δεν ήταν εξαρτημένες, αλλοκατευθυνόμενες, απανθρωποποιημένες μέσω της σοφής χρήσης των νέων επιστημών και των ισχυρών τεχνολογιών.

 Ακριβώς όπως ο υπνωτιστής Καλιγκάρι χρησιμοποιεί τεχνικές υπόδειξης για να υποχρεώσει τον Καίσαρα να σκοτώσει, οι παγκοσμιοποιητικές ολιγαρχίες χρησιμοποιούν το γιγαντιαίο οπλοστάσιο κοινωνικής μηχανικής τους για να κάνουν τις υπνωτισμένες μάζες να αποδεχθούν την προπαγάνδα τους, εγκαταλείποντας ελευθερίες και δικαιώματα, δίνοντας συγκατάθεση σε ιδέες, πρακτικές, συνήθειες αντίθετες με ηθική συνείδηση ​​και φυσικοί νόμοι. Καταφέρνουν ακόμη και να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι οι κλιματικές καταστάσεις οφείλονται σε εκπομπές ζώων. Πεπεισμένοι από τον μηχανισμό των μέσων ενημέρωσης με την υποστήριξη μιας σκλαβωμένης επιστήμης, θα ζητήσουμε δυνατά να φάμε τεχνητά προϊόντα.

 Ο υπνοβάτης Καίσαρας σκότωσε, ο μεταμοντέρνος αυτοκτόνησε. Ο Καλιγκάρι ήταν τρελός, η ολιγαρχία μισεί ξεκάθαρα την ανθρωπότητα. Επιτηρείται εξ αποστάσεως, χειραγωγείται, ρυθμίζεται από τη μεγαμηχανή, υβριδοποιείται με τεχνητές συσκευές, αποστειρώνεται, διεισδύει στο σώμα και στην ψυχή, τροφοδοτείται με επιβλαβή προϊόντα: η ευτυχισμένη επιστήμη. Και τα υπέροχα και προοδευτικά πεπρωμένα των ανθρώπων.

https://www.ereticamente.net/

Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2024

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΔΡΟΜΟΙ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΟΙ ΗΠΑ ΚΑΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΟΥ ΕΠΕΛΕΞΑΝ

 


ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΔΡΟΜΟΙ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΟΙ ΗΠΑ ΚΑΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΟΥ ΕΠΕΛΕΞΑΝ
Το 2016, η Κίνα ξεπέρασε τις ΗΠΑ σε ΑΕΠ μετρημένο με όρους αγοραστικής δύναμης (PPP).
Λίγο αργότερα, ο πάντοτε σοβαρός και εκ Σινγκαπούρης ορμώμενος αναλυτής Kishore Mahbubani είχε διατυπώσει το γεγονός ότι οι ΗΠΑ βρισκόντουσαν μπροστά από ένα σταυροδρόμι: είτε να αποδεχτούν την φυσική εξέλιξη των πραγμάτων και να συμβιβαστούν με την απώλεια της πρωτοκαθεδρίας είτε να μην την αποδεχτούν και να εξαπολύσουν πόλεμο.
Κατά την τετραετία διακυβέρνησης Μπάιντεν, οι ΗΠΑ έκαναν απολύτως--και αιματηρά--σαφές ότι δεν αποδέχονται "τη φυσική εξέλιξη των πραγμάτων." Δεν υπάρχει σήμερα κανείς που να θεωρεί ότι ο δρόμος που επέλεξαν είναι ο συμβιβασμός με την απώλεια της απόλυτης πρωτοκαθεδρίας.
Θα ήταν άλλωστε παράλογο. Μια χώρα με περισσότερες από 750 στρατιωτικές βάσεις σε 80 χώρες (https://www.business-standard.com/.../st-martin-s-island...) δεν έχει οικοδομήσει όλον αυτόν τον τεράστιο μηχανισμό βίας για να αποδεχτεί στωικά τη μοίρα της.
Οι ΗΠΑ όμως δεν επέλεξαν, επίσης, τα πολιτικο-οικονομικά μέσα περιορισμού της κινεζικής ανόδου από τη μία, και της επανεκκίνησης της εκβιομηχάνισης στη χώρα από την άλλη. Ακριβέστερα, δεν βασίστηκαν σε αυτά. Βεβαίως και πέρασαν δασμούς και περιορισμούς στα κινεζικά αγαθά, βεβαίως και κατέβαλαν προσπάθειες να περιορίσουν την κινεζική πρόσβαση στις αγορές, με μεγάλη επιτυχία στην Ευρώπη, λιγότερη ίσως σε άλλες χώρες και ηπείρους.
Ωστόσο επουδενί δεν επέλεξαν τον δρόμο της δικής τους επαναβιομηχάνισης. Οι λόγοι για αυτό είναι πολλοί: σίγουρα, βασικός λόγος είναι η διαφορά κέρδους από την υπερεκμετάλλευση της εργασίας εκτός ΗΠΑ σε σχέση με τους αμερικανικούς μισθούς (και το κέρδος που επιτρέπει επιπροσθέτως η ισχύς του δολαρίου έναντι ασθενέστερων νομισμάτων με τα οποία πληρώνεται η ξένη εργασία), αλλά επίσης και ο βαθμός στον οποίο ο διαφορά αυτή επιτρέπει και στους Αμερικανούς την κατανάλωση σε βαθμό πολύ μεγαλύτερο από αυτόν που θα ήταν εφικτός αν έπρεπε να αγοράσουν προϊόντα που θα έφτιαχναν...οι ίδιοι (ο μισθός για τη βιομηχανική εργασία θα ήταν τέτοιος που θα δυσκόλευε ο ίδιος την καταναλωτική τους πρόσβαση σε αγαθά, λόγου της ανάλογης, και αλματώδους ανόδου στις τιμές τους).
Υπάρχουν όμως και άλλοι, εξίσου σοβαροί λόγοι: Η επαναβιομηχάνιση των ΗΠΑ θα σήμαινε επαναθεμελίωση της εργατικής τάξης στη χώρα, και συνεπώς των συνδικάτων και εργατικών ενώσεων, και συνεπώς προκλήσεις εκ νέου στον χώρο της ιδεολογίας. Ούτε οι ΗΠΑ ούτε καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν επιθυμούν μια βιομηχανική εργατική τάξη. Οι εν πολλοίς παρασιτικές τάξεις που έχει παράξει η αποβιομηχάνιση είναι απείρως πιο πειθήνιες και εύκολα χειραγωγήσιμες. Και υπάρχει πάντα και η περιβαλλοντική επιδείνωση που φέρνει η βιομηχανία, την οποία οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοι τους προτιμούν να φορτώνουν σε χώρες της Ασίας, της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής, ενώ οι ίδιες επαίρονται για "περιβαλλοντική πολιτική" και "αποανάπτυξη". Είναι σαφώς βολικότερα έτσι.
Δεν είναι λοιπόν εφικτή ούτε και επιθυμητή η επαναβιομηχάνιση των ΗΠΑ και των ευρωπαίων συμμάχων τους. Ωστόσο, εμπορικά αγαθά πρέπει να συνεχίσουν να παράγονται. Και πρέπει να συνεχίσουν να τα παράγουν άλλοι, κάπου αλλού, προς όφελος των δυτικών καταναλωτών. Αυτό φυσικά γινόταν για πολλά χρόνια. Αλλά η άνοδος της Κίνας σήμαινε ότι και αυτός ο δρόμος παρουσίαζε πλέον έντονους κινδύνους: αντί να υπηρετούν τους αφέντες τους στη Δύση, οι άνθρωποι στην Ασία και αλλού θα μπορούσαν να βελτιώνουν τη δική τους ζωή και τις δικές τους οικονομίες. Αυτή η πραγματικότητα ήταν που δήλωσε την ύπαρξη της επισήμως το 2016.
Οι ΗΠΑ λοιπόν ούτε μπορούν να ανεχθούν την απώλεια της πρωτοκαθεδρίας, ούτε δέχονται να αναλάβουν εκ νέου τον ρόλο της βιομηχανικής υπερδύναμης, ούτε δέχονται να τον αναλάβει άλλη χώρα αν αυτή γιγαντωθεί ως συνέπεια οικονομικά.
Συνεπώς μένει μόνο ένας δρόμος: η δια της βίας επιβολή στις χώρες με μεγάλες παραγωγικές δυνάμεις της βιομηχανικής παραγωγής προς όφελος της Δύσης και όχι του εαυτού τους. Αυτό σημαίνει πρωτίστως συντριβή της εθνικής τους κυριαρχίας και της δυνατότητάς τους να παίρνουν αποφάσεις για τον εαυτό τους και για το δικό τους συμφέρον. Σημαίνει νέα αποικιοκρατία, που θα έχει ως πρώτιστο μέλημα τον απόλυτο έλεγχο στη βιομηχανική παραγωγή άλλων: των μισθών, του πού θα πηγαίνουν τα εμπορεύματα, του ποσοστού κέρδους για τους αμερικανούς ιδιοκτήτες της ασιατικής ή αφρικανικής ή λατινοαμερικανικής εργασίας.
Σημαίνει, με λίγα λόγια, αποικιακή δουλεία. Και σε αυτό έχει προ πολλού ήδη συμφωνήσει και η ΕΕ της Γερμανίας και της Γαλλίας, για αυτό και δεν προβληματίζονται και ιδιαιτέρως που η βιομηχανία τους διαλύεται (ειδικά της Γερμανίας): θα εργάζονται άλλοι για λογαριασμό των ευρωπαϊκών παρασίτων στο αμερικανικό μεγαπαράσιτο. Φυσικά, υπό την απειλή εξάλειψης αν δεν το κάνουν.

-------Δεν γνωρίζω--δεν έχω τρόπο να γνωρίζω--αν οι γύρω μου έχουν αντιληφθεί ποιος είναι ο στρατηγικός στόχος των ΗΠΑ.
Ο στρατηγικός στόχος των ΗΠΑ δεν είναι ο απόλυτος και αρραγής έλεγχος της Μέσης Ανατολής. Αυτό είναι τακτικό μέσο. Δεν είναι η συντριβή και η κατάτμηση της Ρωσίας. Κι αυτό είναι τακτικό μέσο. Δεν είναι καν η συντριβή και η κατάτμηση της Κίνας. Κι αυτό είναι τακτικό μέσο.
Ο στρατηγικός στόχος των ΗΠΑ είναι η μετατροπή του μη δυτικού πλανήτη σε ένα τεράστιο στρατόπεδο δούλων, που θα εργάζονται όλη μέρα για να τρέφονται τα μητροπολιτικά παράσιτα που δεν παράγουν τίποτε: τα χοντρά παράσιτα, οι δισεκατομμυριούχοι, πιο πλουσιοπάροχα όλων, τα επικουρικά τους παράσιτα--πολιτικοί, "σελέμπριτι", "ινφλουενσερ", "δημοσιογράφοι", "διανοούμενοι" και όλη η τεράστια αυλή του μητροπολιτικού ιμπεριαλιστικού παρασίτου λιγότερο. Και, σε κάποια γεωγραφική απόσταση, όλοι οι συνεργοί στη νέα υποδούλωση τεράστιων πληθυσμών του πλανήτη. Με πρώτη και καλύτερη την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Οι ΗΠΑ δεν κάνουν κάτι που δεν το έχουν ξανακάνει. Και όχι απλώς στο έδαφος τους, με τους Αφρικανούς δούλους--και πιο πριν τους Ινδιάνους, που δεν άντεξαν και πέθαναν κατά εκατομμύρια. Έχουν εδώ και δεκαετίες οργανώσει και χρηματοδοτήσει στρατόπεδα συγκέντρωσης δούλων στον μη δυτικό κόσμο, για δωρεάν εργασία στις πολυεθνικές τους. Στην Ινδονησία, για παράδειγμα, τo 1965. Οι εργάτες εξοντώθηκαν κι εκεί όπως στη ναζιστική Γερμανία. Απλώς δεν ενδιαφέρεται κανείς για το γεγονός.
Οι ΗΠΑ δεν έχουν κανέναν σκοπό να συντρίψουν τους εχθρούς τους για να ανακάμψουν οι ίδιες παραγωγικά. Οι ΗΠΑ διενεργούν το ναζιστικό OstPlan, αυτό που σταμάτησε η ΕΣΣΔ προκειμένου να μη μεταμορφωθεί σε τεράστια γερμανική δουλοπαροικία, σε παγκόσμια κλίμακα. Οι νέοι δούλοι μπορεί να ονομάζονται συγκυριακά πρόσφυγες. Πολύ σύντομα θα εμφανιστούν τεράστια στρατόπεδα συγκέντρωσης για αυτούς. Και θα εμφανιστούν οι εταιρείες που θα τα διευθύνουν. Άλλωστε, αυτό γίνεται εδώ και χρόνια με τους αιχμάλωτους των αμερικανικών φυλακών, που εργάζονται δωρεάν για τις αμερικανικές πολυεθνικές ή και μικρότερες ακόμη εταιρίες. Πάντα υπό την απειλή των όπλων και την προοπτική του θανάτου.

Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2024

Το Τέρας μέσα μας......

 



Του Strange Attractor

Το 1961 ομάδα Ισραηλινών κομάντος έφερε σηκωτό από την Αργεντινή, όπου ήταν κρυμμένος από το τέλος του πολέμου, τον Άντολφ Άιχμαν.

Ο Άιχμαν ήταν στον πόλεμο αξιωματικός των SS, ένας γραφειοκράτης επιφορτισμένος με το περίφημο «εβραϊκό ζήτημα»,  και κύριο καθήκον του ήταν η μεθοδολογία και η αποδοτικότητα της εξόντωσης των Εβραίων, μέσα από αυστηρά τηρούμενα προγράμματα δρομολογίων τρένων προς τα στρατόπεδα εξόντωσης, κλπ.

Όταν δικάστηκε στο Ισραήλ, ενώ ο κόσμος περίμενε να δει έναν ψυχοπαθή δολοφόνο, ένα πραγματικό τέρας, αυτό που είδε ήταν ένας γκρίζος ανθρωπάκος, που επαναλάμβανε συνεχώς «είμαι αθώος, εκτελούσα εντολές».

Η δίκη του έγινε αφορμή για τη δημοσιογράφο τότε Χάνα  Άρεντ, που την κάλυπτε για λογαριασμό του περιοδικού Νew Yorker, να γράψει το 1963 το περίφημο πλέον Eichmann in Jerusalem, μέσω του οποίου αναλύει την κοινοτοπία, ή την ευτέλεια του κακού (the banality of evil).

Όπως υποστηρίζει η Άρεντ, η τερατωδία δεν είναι μόνο προϊόν ενός ριζοσπαστικού κακού, αλλά αποτελεί κυρίως δυνατότητα του μικρού ανθρώπου, του διπλανού μας, του μέσου ανθρώπου που δεν σκέφτεται, αλλά που «εκτελεί εντολές».

Το βλέπουμε καθημερινά πίσω από γκισέ δημοσίων υπηρεσιών, σε αστυνομικά τμήματα, εφορίες, κλπ.

Αντίθετα από τη λογοτεχνία και την ιστορία, όπου οι «κακοί» όπως ο Μακμπέθ, ο Ιάγος, ο Μεφιστοφελής, ο Τζένγκις Χαν, ο Χίτλερ, κ.ά. έχουν υπεράνθρωπες δαιμονικές ιδιότητες, στην πραγματική ζωή ο πιο επιρρεπής στο κακό είναι ο μέσος άνθρωπος, που δεν σκέφτεται, αλλά και ο άνθρωπος του συστήματος.

Ο δημόσιος υπάλληλος, ο βολεμένος, κλπ. Και σύμφωνα με την Άρεντ, το κακό δεν είναι ποτέ «ριζοσπαστικό»: είναι επιφανειακό, τετριμμένο… μπανάλ.

Ο ασήμαντος άνθρωπος μπορεί εύκολα να μεταμορφωθεί σε δήμιο όταν τοποθετηθεί κάτω από αρχή και εξουσία έναντι της οποίας αισθάνεται δέος.

Η άκριτη υπακοή, όπως η άκριτη ανυπακοή, αποτελούν ιδιότητες του «ανθρωπάκου» όπως τον ορίζει η Χάνα Άρεντ.

Στη συνέχεια, ψυχολόγοι όπως ο Μίλγκραμ και ο Ζιμπάρντο, έκαναν διάφορα κοινωνικά πειράματα, όπως π.χ. το πείραμα του Asch (1950) που μελέτησε τη συμμόρφωση, δείχνοντας πώς η πίεση από μια ομάδα ομοίων μας (peers) μπορεί να επηρεάσει τις ατομικές απόψεις.

Οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να κρίνουν μήκη γραμμών, ενώ άλλοι (συνεργάτες του πειραματιστή) έδιναν συνειδητά λανθασμένες απαντήσεις. Παρά την εμφανή λανθασμένη απάντηση των άλλων, πολλοί συμμετέχοντες υπάκουσαν στην ομάδα και έδιναν επίσης λάθος απαντήσεις!

Ή το πείραμα του Milgram, που στην ουσία  ήταν μια σειρά πειραμάτων κοινωνικής υπακοής που διεξήχθη από τον ψυχολόγο Στάνλεϊ Μίλγκραμ στο πανεπιστήμιο Yale, με σκοπό να διερευνήσει τον βαθμό στον οποίο οι άνθρωποι είναι διατεθειμένοι να ακολουθήσουν εντολές από μια εξουσία, ακόμη και όταν αυτές οι εντολές τους οδηγούν να προκαλέσουν σωματική βλάβη ή πόνο  σε άλλους.

Τέλος να μην ξεχνάμε το Πείραμα της Φυλακής του Στάνφορντ, το οποίο πραγματοποιήθηκε από τον ψυχολόγο Φίλιπ Ζιμπάρντο στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, και είναι ίσως το πιο διάσημο και αμφιλεγόμενο κοινωνικό πείραμα στην ιστορία της ψυχολογίας.

Στο πείραμα αυτό, οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν τυχαία σε δύο ομάδες: οι «φύλακες» και οι «κρατούμενοι».

Οι πρώτοι είχαν εξουσία πάνω στους δεύτερους σε μια προσομοίωση φυλακής και, μέσα σε λίγες μόνο μέρες, οι φύλακες άρχισαν να δείχνουν καταχρηστική και βίαιη συμπεριφορά, ενώ οι κρατούμενοι υπέστησαν ψυχολογική κατάρρευση.

Το πείραμα, το οποίο ήταν αρχικά προγραμματισμένο να διαρκέσει δύο εβδομάδες, διακόπηκε μετά από μόλις έξι ημέρες λόγω της εξαιρετικά βίαιης και επικίνδυνης κατάστασης που είχε δημιουργηθεί…

Όλα αυτά έρχονται να εξηγήσουν τον φασισμό, τον ναζισμό, τα γκούλαγκ της ΕΣΣΔ, το δικό  μας  ΕΑΤ/ΕΣΑ, και να  επιβεβαιώσουν το «Τέρας» που υπάρχει μέσα μας… σε όλους μας, και όχι μόνο σε ψυχοπαθείς διεστραμμένους εγκληματίες.

Επιβεβαιώνουν πως ο  καθένας από εμάς είναι έτοιμος να συμμορφωθεί με τις εντολές, αφού αυτό μαθαίνει να κάνει από παιδί.

Θα ακολουθήσει τις εντολές του δασκάλου, του αφεντικού, του προϊστάμενου, της κοινής γνώμης, του υπουργού, των ΜΜΕ, και του… συζύγου!

Αυτό έκανε ο Άιχμαν, αυτό έκαναν τα υποκείμενα του Μίλγκραμ, και του Ζιμπάρντο, αυτό έκανε και η σύζυγος του αιμομίχτη αστυνομικού της Βουλής!

Πολλοί πέφτουν από τα σύννεφα, και δεν μπορούν να καταλάβουν πως αυτά που βλέπουμε στα εν λόγω πειράματα μπορούμε να τα δούμε και στην πραγματική ζωή, στην πολυκατοικία μας δηλαδή.

Οι περισσότεροι από εμάς δυσκολεύονται να πιστέψουν πως όλοι είμαστε έτοιμοι να συμμορφωθούμε με εντολές που εξευτελίζουν, ίσως θέτουν και σε κίνδυνο, τον συνάνθρωπο.

Και όμως… όχι μόνο τον συνάνθρωπο, αλλά στην περίπτωση της συγκεκριμένης συζύγου, και μάλιστα αστυνομικού, τα ίδια τα παιδιά της.

Μια περίπτωση δηλαδή, που αν πιστέψω τα δημοσιεύματα και τα ρεπορτάζ, επιβεβαιώνει το συμπέρασμα πως οι περισσότεροι άνθρωποι θα συμμορφωθούν με τις εντολές, όσο παράλογες και να είναι αυτές.

Η σύζυγος αυτή π.χ. εκτελούσε, λέει, τις εντολές του ψυχάκια άνδρα της, ακόμη κι αν αυτό σήμαινε τη σεξουαλική κακοποίηση των ανήλικων παιδιών της.

Πηγαίνοντας κόντρα σε κάθε τι που πιστεύουμε για την ιερή έννοια της μάνας.

Και όπως λέει ο Μίλγκραμ,  μόνο αν υπάρχει ένας προσωπικός ηθικός κώδικας, τον οποίο το άτομο δεν δέχεται να παραβιάσει, μόνο τότε υπάρχει περίπτωση ο εντολοδόχος να αρνηθεί.

Πόσοι όμως από εμάς έχουμε αυτόν τον προσωπικό ηθικό κώδικα, έτσι ώστε σε μια χούντα να μην υπακούμε, ή αν είμαστε φαντάροι στην ΕΣΑ να μη βασανίζουμε αντιστασιακούς συμπολίτες μας, κ.ο.κ. όταν οι «αρμόδιες» αρχές μας εντέλλουν;

Ερώτημα…

ΥΓ-Δεν έπινε, δεν κάπνιζε, δεν έβριζε, ήταν σεξουαλικά εγκρατής, και μονογαμικός, ζωγράφος- καλλιτέχνης, και φανατικός φιλόζωος.

Ποιος; Ο κατά πολλούς «ο πιο κακός άνθρωπος» που έζησε ποτέ.

Ο Αδόλφος Χίτλερ.

Και όμως…

https://www.antinews.g

Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2024

Bullshit-ισμός η … μπουρδολογία των καιρών μας

 

Ο Bullshit-ισμός αποτελεί χαρακτηριστικό της εποχής μας. Είναι ο νεο-γκεμπελισμός, και χειρότερα. Το «πες, πες, όλο και κάτι θα μείνει» των Ναζί, σήμερα είναι η ακατάσχετη μπουρδολογία, κυρίως μέσω των social media, με ατάκες πολιτικών, στρατιάς των τρολ, αλλά και τεράστιας μάζας ανθρώπων, που, αδιαφορώντας πλήρως για την αλήθεια, κατασκευάζουν μια δικιά τους παράλληλη «αλήθεια», η οποία δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Είναι η αναπαράσταση του εαυτού τους (σέλφι). Κι’ αν η πραγματικότητα δεν είναι έτσι όπως τη θέλουν, τόσο χειρότερα για αυτήν.

Τα παραπάνω ισχύουν αναμφισβήτητα για τους μπουρδολόγους μανατζαρέους, εντός ή εκτός της πολιτικής, πάμπολλοι εκ των οποίων υπάρχουν στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, τους «αστέρες» των Μέσων «Ενημέρωσης», και τις κάθε λογής πληρωμένες μονταζιέρες που είναι στη δούλεψη της πολιτικο-οικονομικής διαπλοκής και των οικογενειών της ολιγαρχίας που θεωρούν χωράφι τους τη χώρα και υποτακτικούς τους πολίτες της.

Κατασκευάζουν τις δικές τους «πραγματικότητες», τόσο στην εσωτερική όσο και στη διεθνή σκηνή, που ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα, και τις επιβάλλουν στις κοινωνίες ως την «απόλυτη αλήθεια». Κατασκευάζουν ακόμα και «δολοφονίες χαρακτήρων» ανθρώπων και πολιτικών. Ολα αυτά βγάζουν μάτι, πλέον, για όλους μας που καθημερινά σερφάρουμε στον «κόσμο» των social media και των κατασκευασμένων «ειδήσεων». Αλλωστε, αυτό κάνει συστηματικά η κυβέρνηση Μητσοτάκη και πολλοί υπουργοί της που περιδιαβαίνουν τα κανάλια. Μπορεί να μην παράγει πολιτική και λύσεις, μονίμως όμως, για όλα, έχει επικοινωνιακό αφήγημα. Κι’ ας είναι πυροτεχνήματα και φούσκες. Με τη βοήθεια των ΜΜΕ και των τρολς, τα «περνάει» στην κοινωνία.

Ο Bullshit-ισμός

Στο περίφημο βιβλίο του «Η μεγάλη αφήγηση, εισαγωγή στην ιστορία του καιρού μας» (εκδόσεις Πόλις), ο Johann Chapoutot, μεταξύ των άλλων, αναφέρεται στον καθηγητή Χάρι Φράνκφουρτ, ο οποίος ως διδάσκων στο Γέϊλ, το 1984 έκανε μια διάλεξη, που δημοσιεύθηκε το 1986, με τον κωμικό ακαδημαϊκο τίτλο On Bullshit (μαλακίας το ανάγνωσμα, θα μπορούσαμε να το αποδώσουμε ελεύθερα). Καθιέρωσε, δε, τον όρο Bullshit (κατά κυριολεξία «σκατά ταύρου»). Προσωπικά, θα επέλεγα το «ό,τι να’ ναι», γράφει ο Chapoutot, διότι περί αυτού πρόκειται.

Ο Φράνκφουρτ παρατηρεί ότι ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του πολιτισμού μας είναι η πανταχού παρουσία της μπουρδολογίας. (…) Ο ψεύτης λαμβάνει υπόψιν του την αλήθεια. Πριν σκαρώσει ένα ψέμα, πρέπει να προσπαθήσει να καθορίσει τι αληθεύει. Και για να είναι αποτελεσματικό το ψέμα του, η φαντασία του πρέπει να καθοδηγείται από την αλήθεια. (…) Αντίθετα, ο Bullshiter (μπουρδολόγος), αυτός που λέει ό,τι να’ ναι, είναι μεγαλύτερος εχθρός της αλήθειας από τον ψεύτη. Το ζήτημα της αλήθειας είναι θεμελιωδώς αδιάφορο στα μάτια του.

Σε μια κριτική για την εποχή μας, ο Φράνκφουρτ σημειώνει ότι έτσι, υπονομεύεται η πίστη μας στην αξία των ανιδιοτελών προσπαθειών να διακριθεί το αληθές από το ψευδές, παραγκωνίζεται η αλήθεια, και το άτομο, αντί να προσπαθεί να φτάσει σε μια ακριβή αναπαράσταση του κόσμου, πασχίζει να δώσει μια αναπαράσταση του εαυτού του.

Ο Bullshit-ισμός, τονίζει, είναι ομοούσιος με τον μανατζερισμό, αυτή τη γλώσσα του κενού, αυτή τη νέα εμφατική -έως και ενθουσιώδης- και απολύτως ξύλινη γλώσσα, που είναι επίσης μια σύλληψη του ανθρώπου και της ανθρώπινης ομάδας της πόλεως, άρα και της πολιτικής, και κατά την οποία το πραγματικό πρέπει να εννοείται με όρους υπολογισμού και βελτιστοποίησης – kits, process και nudge.

Το «τέλος της ιστορίας»

Το 1992, σημειώνει σε άλλο σημείο του βιβλίου του ο Johann Chapoutot, δημοσιεύθηκε το The end of History. Το έγραψε ο καθηγητής πολιτικών επιστημών, Φρανσις Φουκογιάμα. Εκεί υποστήριζε ότι με την εξαφάνιση της σοβιετικής αντίθεσης, η ιστορική διαλεκτική έλαβε τέλος, δίνοντας τη θέση της στην κυριαρχία της φιλελεύθερης καπιταλιστικής δημοκρατίας. Διατυπώνει έτσι, λογίως, ό,τι ελπίζει και διακηρύσσει η κυβέρνηση Τζωρτζ Μπούς του πρεσβύτερου. Γνωρίζουμε, βέβαια, ότι η συνέχεια των γεγονότων -διότι υπήρξε τέτοια- ανέλαβε να διαψεύσει κάτι που ήταν πρόθεση.

Τότε, πάντως, εμφανίστηκε αυτό που ο ερευνητής λογοτεχνίας στο CNRS, ειδικός στη μυθοπλασία και στο σύγχρονο μυθιστόρημα, Κριστιάν Σαλμόν, πέτυχε με τη διαφωτιστική του πένα να δώσει σε αυτή την εποχή το όνομά της: εποχή του storytelling, αυτού του τρόπου αφήγησης που «κατασκευάζει» ιστορίες για να «μορφοποιήσει τα πνεύματα».

Την εποχή που η πώληση ενός αυτοκινήτου απαιτεί την αφήγηση μιας ιστορίας ώστε να γεννηθεί η επιθυμία, η ανάγκη και η ταύτιση, επιβάλλεται ένας στοχασμός πάνω σε αυτή την τέχνη που έγινε απλή τεχνική και, κατά συνέπεια, ολοένα και πιο διδασκόμενη, συχνά με δογματικό και στερεότυπο τρόπο, σε αυτές τις βιοτεχνίες συγγραφέων, αυτές τις φάρμες γραφιάδων για τηλεοπτικές σειρές που αποτελούν οι σπουδές «δημιουργικής γραφής» (creative writing).

Το storytelling είναι παντού, παρατηρεί ο Σαλμόν: στην κατασκευή ενός μελλοντικού προέδρου των ΗΠΑ, στην προώθηση της αμερικανικής soft power από τον κινηματογράφο και τα σίριαλ, στο storytelling management των ιδιωτικών επιχειρήσεων που προσπαθούν να λένε -και να κάνουν επίσης τους άλλους να λένε- ωραίες ιστορίες για τον εαυτό τους.

Ο κανιβαλισμός στα κοινωνικά δίκτυα

Ωστόσο, μέσα σε μερικά χρόνια, παρατηρεί ο ίδιος, περάσαμε από την εποχή του storytelling, στην εποχή του clash, που χαρακτηρίζεται από τον πυρετώδη κατακερματισμό των εκφερομένων, τη μεγάλη ταχύτητα της εναλλαγής τους και τη βιαιότητα της διατύπωσής τους. Το clash tweet αντικαθιστά την αφήγηση. Το clash tweet πρέπει να επαναλαμβάνεται ακατάπαυστα.

Ο φευγαλέος χαρακτήρας των εκφερομένων υπερισχύει πλέον της εγκυρότητάς τουςΗ παραγωγή εκφερομένων στα κοινωνικά δίκτυα δεν έχει στόχο να παραγάγει ή να μοιραστεί γνώσεις, αλλά να αυξήσει την ταχύτητα των ανταλλαγών, να εντείνει την κυκλοφορία.

Αναλύοντας τις αναλογίες ανάμεσα στη λειτουργία των κοινωνικών δικτύων και τη λειτουργία των χρηματοπιστωτικών αγορών, και στις δύο περιπτώσεις πρυτανεύει η αφαίρεση, η σχεδόν πλήρης αποκοπή από την πραγματικότητα. Πρέπει να καταλάβουμε ότι οι χρηματοπιστωτικές αγορές σήμερα είναι κυρίως αγορές παραγώγων, διαρκή και ολοένα πιο γρήγορα και συχνά κερδοσκοπικά στοιχήματα για «option». Και η πραγματική οικονομία; Οι χρηματοπιστωτικές αγορές τροφοδοτούνται από τις φημολογίες όσο και από τα γεγονότα. Και στην εποχή του trading υψηλής συχνότητας, δεν έχει καμία σημασία για τους κερδοσκόπους αν η πορεία μιας μετοχής αντανακλά τις επιδόσεις μιας επιχείρησης.

Η σχέση με την πραγματικότητα, με την πραγματική οικονομία, είναι ομιχλώδης όσο και η σχέση των εκφερομένων στα κοινωνικά δίκτυα με την γεγονική πραγματικότητα –το βασικό είναι να σοκάρεις, να κάνεις να μιλούν για σένα, και να προκαλείς όσο δυνατόν περισσότερα retweets. Η ορθολογικότητα των αγορών και η ορθολογικότητα των κοινωνικών δικτύων λειτουργούν παραβιαστικά, σε ένα είδος σπιράλ, πράγμα που συνεπάγεται ότι πριμοδοτούν την αντιπάθεια αντί της ενσυναίσθησης, τον διχασμό αντί της ομόνοιας, τη ρήξη αντί της συνέχειας. Πλέον η επικαιρότητα δεν ρυθμίζεται τόσο από την πλοκή όσο από το σοκ.

Τέλος του παραμυθιού

Το 2008, η τελευταία μεγάλη αφήγηση του 20ου αιώνα, αυτής της «νεοφιλελεύθερης επανάστασης» των Θάτσερ και Ρήγκαν, καταλύθηκε από τα γεγονότα. Τη στιγμή που θριάμβευε το storytelling, ξέσπασε η χρηματοπιστωτική κρίση και κατέστρεψε την αξιοπιστία του. Η χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 έπληξε θανάσιμα τη μεγάλη νεοφιλελεύθερη αφήγηση, μέχρι σημείου να διαβρώσει την ίδια τη δυνατότητα της αφήγησης.

Ο θρίαμβος του storytelling ήταν η εκλογή του Μπάρακ Ομπάμα στην προεδρία των ΗΠΑ – του ίδιου Ομπάμα που, όταν αποσύρθηκε από την πολιτική το 2017, εντάχθηκε στο Netflix.

Σε αυτό το σημείο βρισκόμαστε.

https://neostrategy.gr/

Η απάτη με τους εικονικούς γάμους μεταξύ αλλοδαπών με γυναίκες Ρομά – Γέμισαν παιδιά την Αχαΐα και Ηλεία με το επώνυμο... Σινκ

 


Αλλοδαποί εργάτες γης παντρεύονται με γυναίκες Ρομά προκειμένου να νομιμοποιήσουν την παραμονή τους στη χώρα μας, αλλά και για εισπράξεις επιδομάτων

Η ιστορία με τα νεκρά παιδιά σε Δυτική Αχαΐα και Ηλεία έφερε στο προσκήνιο τους εικονικούς γάμους που πραγματοποιούνται και στις δύο περιοχές μεταξύ αλλοδαπών – εργατών γης με γυναίκες Ρομά και άλλες προκειμένου να νομιμοποιήσουν την παραμονή τους στη χώρα μας, αλλά και για εισπράξεις επιδομάτων.

Η εφημερίδα «Πελοπόννησος» είχε αποκαλύψει το θέμα αυτό μέσα από σειρά ρεπορτάζ. Μάλιστα πηγή της αποκάλυψης ήταν η επικεφαλής του προγράμματος «Υγεία για όλους» Ελένη Σωτηροπούλου, η οποία στο πλαίσιο εμβολιασμού των παιδιών Ρομά διαπίστωσε ότι ένας πολύ μεγάλος αριθμός παιδιών σε Αχαΐα και Ηλεία είχαν το ίδιο όνομα πατρός, ενός αλλοδαπού.

Με τον ίδιο φέρεται ότι είχε παντρευτεί και η αρνητική πρωταγωνίστρια της υπόθεσης με τα νεκρά παιδιά, η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη.

Στα σχετικά ρεπορτάζ η κ. Σωτηροπούλου μάς είχε αναφέρει: «Διαπιστώθηκε ότι παιδιά έφεραν όνομα αλλοδαπού, το όνομα ‘’Σίνκ’’. Ενώ στο βιβλίο αναγραφόταν το όνομα του βιολογικού πατέρα και της μητέρας. Στο σύστημα του Εθνικού Μητρώου Εμβολιασμών που περνάμε τα στοιχεία φαινόταν το όνομα ‘’Σίνκ’’. Εγώ έχω διαπιστώσει σε Ηλεία και Αχαΐα περίπου 46 παιδιά, χωρίς όνομα πατέρα ή μητέρας, χωρίς κανένα άλλο στοιχείο, μόνο το όνομα αυτό».

Μάλιστα η κ. Σωτηροπούλου είχε ενημερώσει όλες τις αρμόδιες Αρχές ζητώντας αφενός να γίνει έρευνα και αφετέρου να ληφθούν μέτρα. Οι εξελίξεις ωστόσο δείχνουν ότι ουδείς ενεργοποιήθηκε κυρίως για την προστασία των παιδιών.

«Είναι θέμα της Πολιτείας, έχουμε ενημερώσει εγγράφως το υπουργείο Υγείας, Εργασίας, τους δήμους, και από εκεί και πέρα είναι θέμα των Αρχών» μας είχε αναφέρει η κ. Σωτηροπούλου, προσθέτοντας: «Οι αλλοδαποί, μετά τον γάμο, αφού αποκτήσουν τη δυνατότητα παραμονής τους στην Ελλάδα, συχνά εγκαταλείπουν τη σύζυγο, παίρνοντας μαζί τους όλα τα νομιμοποιητικά έγγραφα.

Ετσι συναντάμε σε αρκετούς καταυλισμούς της χώρας, αλλά ιδιαίτερα σε αυτούς που εμείς έχουμε κατατάξει στην κατηγορία Α’ που είναι οι πιο εξαθλιωμένοι, παιδιά που είναι εγκαταλελειμμένα και για τα οποία δεν ενδιαφέρεται κανείς. Οι κοινωνικοί λειτουργοί που πηγαίνουν δεν βρίσκουν κανένα νομιμοποιητικό έγγραφο. Τα παιδιά δεν δηλώνονται από κανέναν, με αποτέλεσμα να είναι ανύπαρκτα για το κράτος, αλλά και, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, για τους γονείς τους».


https://www.pentapostagma.gr/koinonia/7277327_apokalypsi-i-apati-me-toys-eikonikoys-gamoys-metaxy-allodapon-me-gynaikes-roma  https://www.epilekta.com/

Σάββατο 23 Νοεμβρίου 2024

Ἡ ραγδαία ἐκκοσμίκευση(=ἀποχριστιανισμός) τῆς Ἑλληνικῆς κοινωνίας

 


Παναγιώτης Ν. Γκουρβέλος

    Τίς προάλλες, ἕνας ἀκόμα συνάνθρωπός μας πού ἐτελεύτησε, ἐπέλεξε δυστυχῶς νά κηδευτεῖ μέ πολιτική κηδεία καί ἐν συνεχείᾳ νά μήν ταφεῖ, ἀλλά νά καεῖ. Βεβαίως δικαίωμά του ἦταν αὐτό, πλήν ὅμως μέ τήν πράξη τῆς πολιτικῆς του κηδείας, πιστοποίησε τήν ἑκούσια ἀποκοπή του ἀπό τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, τήν ἀπιστία του στήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ καί κατά συνέπειαν στήν μέλλουσα ἀνάσταση ὅλων τῶν κεκοιμημένων, ἐνῶ μέ τήν πράξη τῆς καύσης τοῦ νεκροῦ σώματός του, ἀσυνείδητα ἐφάρμοσε στόν ἑαυτό του τήν ὅμοια πρακτική τῶν Ἀπωανατολικῶν θρησκειῶν, οἱ ὁποῖες, μέ τήν καύση τοῦ σώματος μετά θάνατον, διαδηλώνουν τήν πλήρη ἀπαξίωση καί περιφρόνησή του.

     Ἀλλά δυστυχῶς ἡ ἄρνηση τῆς ἐκκλησιαστικῆς κηδείας, πού ὁλοένα πληθαίνει, δέν εἶναι τό μοναδικό δεῖγμα ραγδαίας ἐκκοσμίκευσης, δηλαδή συνεχῶς ἐπιδεινούμενου ἀποχριστιανισμοῦ τῆς κοινωνίας μας. Ὅλο καί περισσότεροι συνάνθρωποί μας ἐπιλέγουν νά παντρευτοῦν στό δημαρχεῖο καί ὄχι στήν Ἐκκλησία, ὅπως δυστυχῶς ἀρκετοί γονεῖς ἀποφασίζουν νά μήν βαπτίσουν τά παιδιά τους στήν Ἐκκλησία, ἀλλά νά τούς δώσουν ὄνομα ἐνώπιον τῶν πολιτικῶν ἀρχῶν.

     Καί στήν καθημερινή ζωή, ἡ συνειδητή πλήν ὅμως ὀλέθρια γιά τίς ἀθάνατες ψυχές μας ἀπομάκρυνση ἀπό τό ζωοποιό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας  εἶναι παντοῦ ὁρατή: ἀθρόα κατάλυση τῆς νηστείας –«Τοῦρκος εἶσαι;», ἔλεγαν οἱ παλαιότεροι ὅταν ἔβλεπαν κάποιον νά μήν  νηστεύει-, συμβίωση τοῦ ἀντρογύνου χωρίς ἐκκλησιαστικό γάμο, ἀστεφάνωτοι, -«Xωρίς στεφάνι», γιά νά θυμηθοῦμε τό γνωστό καί πολύ διδακτικό διήγημα τοῦ Ἀλέξανδρου Παπαδιαμάντη-, συχνότατα καί παρά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ  διαζύγια, πού ὡς αἰτίες ἔχουν τόν ἀχαλίνωτο, τόν πραγματικά ἑωσφορικό ἐγωϊσμό ἤ τήν συζυγική ἀπιστία, δηλαδή τήν βαρειά ἁμαρτία τῆς μοιχείας, ἐσχάτως δέ καί θεσμοθέτηση τοῦ βδελυροῦ καί ἐνάντιου στό θεῖο θέλημα παρά φύσιν γάμου τῶν ὁμοφυλοφίλων.

    Ἀκόμη, οἱ περισσότεροι συνάνθρωποί μας δυστυχῶς δέν ἐκκλησιάζονται -ἀλειτούργητους καί ἀλιβάνιστους καί γι’ αὐτό καί ἀθεόφοβους τούς ἀποκαλοῦσε παληότερα ὁ πιστός λαός-, δέν ἐξομολογοῦνται καί δέν κοινωνοῦν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων. Ἡ σκληρή, ζωώδης καί πολλές φορές θανατηφόρα βία μεταξύ τῶν ἀνθρώπων, ἀπότοκος τῶν ψυχοκτόνων παθῶν, τοὐτέστιν τοῦ ὑπερφίαλου ἐγωϊσμοῦ, τῆς ἀλαζονείας, ἤ τῆς φιλαργυρίας ἤ τῆς φιληδονίας, ὅλο καί συχνότερα φανερώνει τό ἀπαίσιο πρόσωπό της. Ἀρκετές δέ Εὐρωπαϊκές χῶρες ἔχουν ἐσχάτως νομιμοποιήσει τήν ὑποβοηθούμενη αὐτοκτονία ἤ εὐθανασία! Στό τελευταῖο σκαλοπάτι στή σκάλα τοῦ κακοῦ πού ὁδηγεῖ στήν Κόλαση, δικαίως θά τοποθετήσουμε τό φοβερό ἔγκλημα τῶν ἐκτρώσεων: 400.000 ἀθῶα καί ἀνυπεράσπιστα παιδιά φονεύονται βάναυσα κάθε χρόνο στήν πατρίδα μας μέσα στη μήτρα τῆς μητέρας τους, μέ τήν φρικτή πράξη τῆς ἄμβλωσης!

    Καί τό ἐρώτημα πού ἐναγωνίως γεννιέται σέ ὅλους μας εἶναι: Ὑπάρχει ἐλπίδα; Βεβαίως ὑπάρχει ἐλπίδα, ἐλπίδα στέρεα καί ἀδιάψευστη, ἐφ’ ὅσον ὑπάρχει Θεός, ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ὁ παντοκράτωρ καί πανάγαθος, ὁ ἀπόλυτος Κύριος τῆς Ἱστορίας (Ἀποκ. Α΄8), ὁ ὁποῖος κατευθύνει τήν ἱστορία τοῦ κόσμου πρός τόν τελικό της σκοπό, τήν ἔλευση δηλαδή τῆς μακαρίας καί εὐλογημένης Βασιλείας Του! Συνεργοί δέ τοῦ Θεοῦ στό ἱερό αὐτό ἔργο καθίστανται οἱ ἐκλεκτοί Του, οἱ συνειδητοί χριστιανοί, ὁ Νέος περιούσιος λαός τοῦ Θεοῦ, ἡ Ἐκκλησία, πού ὑπακοούουν στό νόμο Του καί, ὅταν ἁμαρτάνουμε, μετανοοῦμε καί μέ συντριβή ἐξομολογούμαστε τίς ἁμαρτίες μας στόν πνευματικό μας πατέρα. Ἀλλά μαζί μέ τόν πνευματικό μας ἀγώνα κάθαρσης ἀπό τόν μολυσμό τῆς ἁμαρτίας, μετάνοιας καί προσωπικοῦ μας ἁγιασμοῦ, ἀπαιτεῖται καί ἡ πολιτική συστράτευση ὅλων τῶν χριστιανῶν γιά τήν κατά Χριστόν μεταμόρφωση τοῦ κόσμου.

    Στήν Ἀμερική, ἡ πρόσφατη νίκη τοῦ Ντόναλντ Τράμπ στίς Προεδρικές ἐκλογές γεννᾶ χρυσές ἐλπίδες. Ἔτσι τό θέλησε ὁ Θεός καί ἔτσι ἀποφάσισε ὁ Ἀμερικανικός λαός: νά ἐκλεγεῖ Πρόεδρος τῶν ΗΠΑ ὀ Ντόναλντ Τράμπ. Καί ὅπως λέει ἡ παροιμία: «Φωνή λαοῦ, ὀργή Θεοῦ»!

    Ποιές ὅμως ἀκριβῶς ἐλπίδες γεννᾶ ἡ ἐπανεκλογή τοῦ Ντόναλντ Τράμπ, μετά ἀπό μιά  τετραετῆ θλιβερή διακυβέρνηση τῶν πολεμοκάπηλων και πολεμοχαρῶν Δημοκρατικῶν; Α) Ὁ ἐπανεκλεγείς Ἀμερικανός Πρόεδρος ὑποστηρίζει καί διατρανώνει τίς παραδοσιακές ἀξίες τῆς κοινωνίας: τήν θρησκεία, τόν Χριστιανισμό, τόν Προτεσταντικό βεβαίως Χριστιανισμό, τήν πατρίδα και τήν οἰκογένεια. Εἰς ἐπίρρωσιν τῶν λεγομένων μου, ἀναφέρω ὅτι, κατά τήν προεκλογική του ἐκστρατεία, ὁ Ντόναλντ Τράμπ ἐπικαλέτηκε τόν ἀρχάγγελο Μιχαήλ γιά νά πατάξει -ὅπως εἶπε- τίς δυνάμεις τοῦ κακοῦ, εἶχε ἐπίσης ὡς κεντρικό προεκλογικό του σύνθημα: «Πρῶτα ἡ Ἀμερική» καί τό: «Νά κάνουμε τήν Ἀμερική πάλι μεγάλη», ἐνῶ, ἀμέσως μετά τή νίκη του ἀπευθυνόμενος πρός τόν Ἀμερικανικό λαό, τούς εὐχήθηκε: «Ὁ Θεός νά σᾶς εὐλογεῖ!»,. Ὁ ἴδιος εἶναι ἀκόμη σφοδρός πολέμιος τῆς διαβόητης Woke ἀτζέντας, τῆς φασιστικῆς δηλαδή ἐπιβολῆς τῆς ὁμοφυλοφιλίας ἀπό τούς πολιτικοοικονομικά ἰσχυρούς («τήν παγκόσμια ἐλίτ»).

     Ἐπίσης, ὁ νέος Ἀμερικανός Πρόεδρος εἶναι πρός τιμήν του δριμύς ἐπικριτής τῶν ἐκτρώσεων. Ὡς ἀπόδειξη αὐτοῦ, συμμετεῖχε ὁ ἴδιος, ὡς Πρόεδρος τῶν ΗΠΑ κατά τήν πρώτη προεδρική του θητεία καί συγκεκριμένα τό καλοκαίρι τοῦ 2020, σέ γιγαντιαία διαδήλωση κατά τῶν ἀμβλώσεων, ἐνῶ τό Ἀνώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο τῶν ΗΠΑ, ἔχοντας στή σύνθεσή του δικαστικούς διορισμένους ἀπό τόν Πρόεδρο Ντόναλντ Τράμπ, ἐξέδωσε ἀπόφαση, τό καλοκαίρι τοῦ 2022, γιά πρώτη φορά μετά ἀπό 49 ὁλόκληρα χρόνια, ὑπέρ τῆς ζωῆς τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ ! Σημειωτέον ὅτι ἡ ἀντίπαλός του γιά τήν Προεδρία, Δημοκρατική ὑποψήφια Καμάλα Χάρις ὑπερασπίζεται καί ὑπερθεματίζει ὑπέρ τῶν ἀμβλώσεων.

    Β) Ὁ νεοεκλεγείς Πρόεδρος τῆς Ἀμερικανικῆς ὑπερδύναμης ἔχει δεσμευθεῖ πώς αὐτοπροσώπως θά μεσολαβήσει γιά τόν τερματισμό τοῦ μακροχρόνιου καί αἱματηροῦ πολέμου μεταξύ Ρωσσίας καί Οὐκρανίας. Καί αὐτή εἶναι ἀσφαλῶς μιά ἐλπιδοφόρα εἴδηση! Εὐχόμαστε ἀπό καρδιᾶς ὁ Πανάγαθος νά εὐοδώσει αὐτή τήν θεάρεστη πρωτοβουλία τοῦ νέου Ἀμερικανοῦ Προέδρου.

    Ἀναλαμβάνοντας, μέ τήν χάρη τοῦ παντοδύναμου Θεοῦ, τόν πνευματικό μας ἀγώνα γιά τήν κάθαρση καί τόν προσωπικό μας ἁγιασμό, διαδηλώνουμε ταυτόχρονα τήν ἀμέριστη συμπαράστασή μας πρός τόν ἀδίκως διωκόμενο συνάδελφό μας καθηγητή στό Λαύριο τῆς Ἀττικῆς, τοῦ ὁποίου τό «φοβερό ἔγκλημα» ἦταν πώς εὐθαρσῶς παρουσίασε στούς μαθητές του τίς θέσεις τῆς Ἐκκλησίας μας καί μάλιστα τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου σχετικά μέ τό μέγα ἁμάρτημα τῆς ὁμοφυλοφιλίας. Πλέον, οἱ θέσεις τοῦ Χρυσορρήμονος Ἁγίου καί συνεπῶς τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας κρίνονται ἀπό τήν Πολιτεία ὡς ἀπόβλητες καί καταδικαστέες. Ἀλλοίμονο!

Παναγιώτης Ν. Γκουρβέλος

 https://aktines.blogspot.com/

Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2024

Πρώην αριστερός Γερμανός δημοσιογράφος: «Η ιδεολογία της διαφορετικότητας σκοτώνει τη χώρα μας»

 

«Κάτω από τον όρο "ποικιλομορφία", υπάρχει σχεδόν μηδενική ελεγχόμενη μετανάστευση ειδικευμένων, σκληρά εργαζόμενων ανθρώπων, αλλά σχεδόν αποκλειστικά μια εισβολή από αναλφάβητους, ισλαμιστικούς πολιτισμούς της Λίθινης Εποχής».

Σε μια φλογερή καταγγελία των σημερινών αριστερών μεταναστευτικών πολιτικών της Γερμανίας και των κοινωνικών επιπτώσεών τους, ο Julian Reichelt, πρώην αρχισυντάκτης της Bild, έχει αναδειχθεί ως ένας από τους πιο εξέχοντες επικριτές της πολυπολιτισμικότητας. Μιλώντας μέσω του καναλιού του στο YouTube, Achtung Reichelt!, άσκησε δριμεία κριτική σε αυτό που αποκαλεί «ιδεολογία της διαφορετικότητας» στον απόηχο της μαζικής ισλαμικής επίθεσης με μαχαίρι στο Σόλινγκεν στις 23 Αυγούστου 2024, όπου τρεις άνθρωποι σκοτώθηκαν και οκτώ τραυματίστηκαν, συνοδευόμενη από τις κραυγές του Σύριου μετανάστη «Allahu Akhbar».

Οι δηλώσεις του Ράιχελτ σηματοδοτούν μια σημαντική απόκλιση από την προηγούμενη καριέρα του ως προοδευτικού δημοσιογράφου, αναφέρει ο Γκέιτς της Βιέννης. Κάποτε υποστηρικτής της υποδοχής των Σύριων προσφύγων και αντίπαλος της παροχής χρόνου ομιλίας στο συντηρητικό Alternative für Deutschland (AfD), ο Reichelt έχει πραγματοποιήσει μια πλήρη πολιτική στροφή, τώρα καταφέρεται εναντίον των πολιτιστικών και κοινωνικών συνεπειών της ανεξέλεγκτης ισλαμικής μετανάστευσης.


«Ένα ίχνος αίματος σε όλη τη χώρα μας»

Ο Ράιχελτ μάσησε τα λόγια του καθώς λοιδορούσε τη διαφορετικότητα ως πρόσοψη για την κοινωνική κατάρρευση και την κρατική αποτυχία. Επικαλούμενος τον αρχηγό της αστυνομίας του Βούπερταλ Markus Röhl, ο οποίος πρόσφατα παραδέχτηκε ότι οι Γερμανοί πρέπει τώρα να σταθμίσουν προσωπικά τους κινδύνους της συμμετοχής σε δημόσιες εκδηλώσεις, δήλωσε:

«Αυτή είναι η παράδοση στη βία που μαστίζει αυτή τη χώρα. Ο όρος «διαφορετικότητα» σημαίνει τώρα την εγκατάλειψη των κανόνων μας, την κατάρρευση της κοινωνικής μας τάξης».

Στην κριτική του, ο Ράιχελτ χάραξε μια ευθεία γραμμή μεταξύ των πολιτικών της Γερμανίας και της αυξανόμενης ανασφάλειας, περιγράφοντας την εισροή μεταναστών ως «εισβολή από αναλφάβητους, ισλαμιστικούς πολιτισμούς της Λίθινης Εποχής». Επεσήμανε μια ιδεολογική ατζέντα πίσω από την άρνηση της κυβέρνησης να εφαρμόσει ελεγχόμενη μετανάστευση, υποστηρίζοντας ότι έχει μετατρέψει την ποικιλομορφία σε ευφημισμό για το χάος.


Η επίθεση στο Σόλινγκεν: Μια καθοριστική στιγμή

Για τον Reichelt, η ισλαμική τρομοκρατική επίθεση στο Solingen συμπυκνώνει τις ολέθριες συνέπειες των μεταναστευτικών πολιτικών της Γερμανίας. Μακριά από ένα μεμονωμένο περιστατικό, το βλέπει ως εμβληματικό μιας ευρύτερης τάσης βίας που συνδέεται με την αποτυχημένη ενσωμάτωση. Βροντοφώναξε:

«Η ιδεολογία της διαφορετικότητας σκοτώνει τη χώρα μας. Θέτει σε κίνδυνο τα παιδιά μας. Σπέρνει το διαβρωτικό αίσθημα του συνεχούς φόβου και ανησυχίας στις ψυχές μας».

Ο Ράιχελτ εξέφρασε τη λύπη του για το πώς ο φόβος έχει αναδιαμορφώσει τη γερμανική κοινωνία, αναγκάζοντας τα κορίτσια να υποταχθούν στους ισλαμικούς ενδυματολογικούς κώδικες και τα αγόρια να συνθηκολογήσουν με την ιδεολογική βία. «Δεν θέλω τα παιδιά μας να μεγαλώσουν έτσι», είπε. «Δεν θέλω καμία σαρία πουθενά σε αυτή τη χώρα».


Η διαφορετικότητα ως δούρειος ίππος

Ο Ράιχελτ κατηγόρησε την έννοια της διαφορετικότητας ως δούρειο ίππο για το πολιτιστικό erosion. Αντί να εμπλουτίσει την κοινωνία, υποστήριξε, έφερε πρακτικές που τηρούν τη σαρία, έγκλημα και φόβο στους δρόμους του έθνους.

«Αυτή η λέξη "διαφορετικότητα" αντιπροσωπεύει ένα ίχνος αίματος που τρέχει σε όλη τη χώρα μας», δήλωσε. «Δεν αντιπροσωπεύει τον εμπλουτισμό μέσω νέων ιδεών ή προόδου, αλλά την ανεξέλεγκτη επίθεση του Ισλάμ στη χώρα μας και την ευημερία μας».

Σύμφωνα με τον Reichelt, τα ιδρύματα, οι επιχειρήσεις και οι πολιτιστικοί οργανισμοί της Γερμανίας έχουν συνθηκολογήσει με την ιδεολογία της διαφορετικότητας, δίνοντας προτεραιότητα στη σηματοδότηση της αρετής έναντι της δημόσιας ασφάλειας. Αυτή η συνθηκολόγηση, προειδοποίησε, θα συνεχίσει να αφαιρεί από τους Γερμανούς τις ελευθερίες και την ασφάλειά τους, αν αφεθεί ανεξέλεγκτη.


«Ζούμε μέσα από την κατάρρευση»

Η μεταμόρφωση του Ράιχελτ από προοδευτικό σε αμετανόητο επικριτή του πολυπολιτισμικού πειράματος της Γερμανίας αντανακλά την αυξανόμενη αναταραχή μεταξύ των Γερμανών που αισθάνονται εγκαταλελειμμένοι από την κυβέρνησή τους. Η ρητορική του δεν είναι απλώς αμφιλεγόμενη - είναι ένα σαφές κάλεσμα προς τους πολίτες να απαιτήσουν μια αντιστροφή των πολιτικών που θεωρεί ότι οδηγούν το έθνος στην καταστροφή.

«Αυτή, κυρίες και κύριοι, μοιάζει η κατάρρευση της κοινωνικής μας τάξης», δήλωσε ο Ράιχελτ. «Δεν μπορώ να σταματήσω και δεν θα αποφύγω να αντιταχθώ σε αυτές τις πολιτικές επειδή φοβάμαι για τα παιδιά μου και τα παιδιά αυτής της χώρας».


Ένα έθνος σε σταυροδρόμι

Το αμετανόητο μήνυμα του Ράιχελτ έχει απήχηση σε έναν πληθυσμό που ανησυχεί όλο και περισσότερο από τις κοινωνικές επιπτώσεις της μαζικής ισλαμικής μετανάστευσης και της πολυπολιτισμικότητας. Ενώ τα λόγια του έχουν προκαλέσει έντονη κριτική από την πολιτική αριστερά, αντικατοπτρίζουν την απογοήτευση πολλών Γερμανών που αισθάνονται ότι οι ανησυχίες τους για την ασφάλεια, την ταυτότητα και την πολιτιστική διατήρηση αγνοούνται.

Καθώς η φωνή του Ράιχελτ δυναμώνει, υπογραμμίζει μια ευρύτερη εκτίμηση εντός της Γερμανίας: εάν το έθνος θα ανακτήσει την κυριαρχία και την πολιτιστική του ταυτότητα ή θα συνεχίσει σε μια πορεία αυτού που ο Ράιχελτ περιγράφει ως «ιδεολογική παράδοση».

«Η Γερμανία βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι», κατέληξε ο Ράιχελτ. «Η ιδεολογία της διαφορετικότητας σκοτώνει τη χώρα μας. Ήρθε η ώρα να το πάρουμε πίσω».

https://rairfoundation.com/