Koniec studiów to czas między dorosłością a jeszcze sobie takim bimbaniem studenckim. Marzec to czas między zimą a wiosną, która uparcie nie chce nadejść.
Trzeba kontynuować to co się zaczęło i szukać nowych wyzwań. Temat projektu magisterskiego wykrystalizował się do zagadnienia nowoczesnej wsi mazurskiej i rewitalizacji folwarku w Przystani. Jestem na etapie dokładnych inwentaryzacji i kreślenia nowych planów, ale nie zaszkodzi nadal wspierać się literaturą.

Jestem po uszy zakopana w książkach- piszę magisterkę. Temat jest ciekawy, pogoda za oknem nie skłania do spacerów, więc zakopana w polary mierzę się z historią architektury Prus Wschodnich.
W tak zwanym międzyczasie wyczyniam różne harce w przystaniowskiej kuchni. Powstało kilka nowych butelek soku jabłkowego, a owoców nie ubywa- nawet jakby wciąż ich więcej. Potrzeba mi nowych przepisów na to, jak się z nimi rozprawić- może w kolejnym cieście?
A propos przepisów. Widziałam niedawno piękną, ilustrowaną książkę kucharską z domowymi przepisami- "My Abuela's Table". Pewna studentka akademii sztuk pięknych zebrała przepisy swojej babci i zilustrowała je własnoręcznie, by później wręczyć zbiór w formie książki profesorom jako swoją pracę dyplomową. Książka spodobała się na uczelni tak bardzo, że namówiono Daniellę Germain na publikację jej pracy. Całe szczęście, bo tak ładnej pozycji na rynku książek kulinarnych nie widziałam już dawno. Jest przepełniona ciepłem i bardzo osobista.
Moim zdaniem każdy powinien mieć swój własny zbiór przepisów. Mój zeszyt założyłam jeszcze w liceum- zebrałam przepisy od rodziny i znajomych, a teraz gdy lepiej poznaję kogoś nowego, proszę go o wpis jego specialite do mojej książki. W ten sposób mam nie tylko dobre, wypróbowane przepisy, ale i rodzaj pamiętnika.

Kiedyś biblioteka kojarzyła mi się z labiryntami wysokich półek, z ciszą i tajemniczością pań bibliotekarek i z ich opierścienionymi palcami wprawnie przekładającymi kartki katalogu. Dziś wielkie katalogowe regały z drobnymi przegródkami na alfabetyczny spis różności ustąpiły miejsca komputerom. Ułatwiło to niesamowicie wynajdywanie książek, ale i odebrało bibliotekom część uroku. Nadal lubię gubić się w stosach książek, w antykwariatach i czytelniach. Na domowe książki znaleźliśmy miejsce w holu, a za okładki posłużyły moje stare rysunki. Książki tworzą wspaniały nastrój we wnętrzach, to obietnice tajemnic i wciągających historii, mogą być treścią wnętrza albo być jego dopełnieniem.