Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος: «Είμαστε εις το τέλος της προετοιμασίας για την Πανορθόδοξη Σύνοδο»

«Η πίστη ζει, και η Ορθοδοξία ζει. Η Ορθοδοξία ζει και βασιλεύει, όπως λέει και ο λαός μας, κάτω από την συντονιστική σκέπη και προσπάθεια της Πρωτοθρόνου Εκκλησίας εν τη Ορθοδοξία που είναι το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο, που έχω την τιμή να εκπροσωπώ και να είμαι επικεφαλής αυτού του αιωνοβίου, του ιστορικού θεσμού της Ορθοδοξίας και του Γένους μας. Η Ορθοδοξία θα ζήσει, θα κάνει την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της, την οποία ετοιμάζει η Πανορθόδοξη Σύνοδος και είμαστε εις το τέλος της προετοιμασίας.

Στις αρχές του 2011 θα έχουμε την προτελευταία, πιθανότατα, προπαρασκευαστική επιτροπή στο Πατριαρχικό μας Κέντρο της Γενεύης και θα γίνει αυτό το μεγάλο γεγονός, έχει να γίνει παρόμοιο γεγονός από το έτος 787, από τον 8ο αιώνα έχουμε να κάνουμε Οικουμενική Σύνοδο αυτού του μεγέθους, αυτής της εμβέλειας. Και όλα θα πάνε καλά με τη Χάριν του Θεού και ειδικά για την Ορθοδοξία και τις σχέσεις μας με τις άλλες χριστιανικές εκκλησίες και ομολογίες».

«Amen»31/08/2010

Δείτε σχετικά και:

-Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος και ο Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος για την επικείμενη Πανορθόδοξη Σύνοδο

-π. Σαράντης Σαράντου, Ερωτήματα εις την επιτροπή της «Πανορθοδόξου Διασκέψεως»

-Δ' Προσυνοδική Πανορθόδοξη Διάσκεψη: Μαθητεία στον Οικουμενισμό ;

Σκάνδαλο με τα Ισλαμικά «Θρησκευτικά» του Καντάφι

«Οι γυναίκες στον αραβικό και τον μουσουλμανικό κόσμο είναι σαν έπιπλα, μπορεί κανείς να τα μετακινήσει όποτε θέλει χωρίς να χρειάζεται να δώσει λογαριασμό σε κανέναν». Αυτό δήλωσε ο Λίβυος ηγέτης Μοαμάρ Καντάφι στην Ιταλία το 2009. –(βλέπε Καντάφι:«Στον μουσουλμανικό κόσμο oι γυναίκες είναι σαν τα έπιπλα»)

Το τέταρτο ταξίδι του ηγέτη της Λιβύης, Μουαμάρ Καντάφι, στη Ρώμη μέσα σε ένα χρόνο φαίνεται ότι θα είναι το πλέον σκανδαλώδες. Ο Λίβυος ηγέτης ξεσήκωσε πλήθος αντιδράσεων με τα σεμινάρια ισλαμισμού σε νεαρές, τις οποίες συγκέντρωσε για να τον ακούσουν μέσω εταιρίας εύρεσης συνοδών.

Ο Λίβυος ηγέτης έφτασε στην ιταλική πρωτεύουσα την Κυριακή για τις χτεσινοβραδινές εκδηλώσεις στη Ρώμη, με αφορμή τη δεύτερη επέτειο της Συνθήκης Φιλίας μεταξύ των δυο κρατών. Οπως και σε προηγούμενα ταξίδια, για την παραμονή του στήθηκε η χαρακτηριστική σκηνή των βεδουίνων στον κήπο της διπλωματικής αντιπροσωπείας της Λιβύης, ενώ ο Καντάφι ενημέρωσε για την πρόθεσή του σχετικά με τη διδασκαλία του Κορανίου σε ιταλικό ακροατήριο. Περίπου 500 νεαρές, η αμοιβή των οποίων ορίστηκε σε 70 ευρώ, συγκεντρώθηκαν στη λιβυκή αντιπροσωπεία και άκουσαν τον Καντάφι να εξηγεί το Κοράνι και να στέλνει μήνυμα ώστε «το Ισλάμ να γίνει η θρησκεία των Ευρωπαίων». Ο ίδιος κάλεσε τις «προσκεκλημένες» να ασπαστούν τη θρησκεία και τρεις ανταποκρίθηκαν, σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, ενώ ορισμένες έδειξαν τη δυσαρέσκειά τους, αποχωρώντας. Ολες πάντως, στις οποίες ο Καντάφι δώρισε από ένα αντίτυπο του Κορανίου, δεσμεύτηκαν να τηρήσουν το απόρρητο για όσα συνέβησαν στη συγκέντρωση, ενώ ανάλογοι όροι τέθηκαν στη δεύτερη «φουρνιά» των συνοδών, περίπου 200, που μετέβησαν χτες για ένα νέο γύρο διδασκαλίας. Ο Λίβυος ηγέτης επανέλαβε το κάλεσμα περί ασπασμού του Ισλάμ, επικαλούμενος αυτήν τη φορά το σεβασμό που χαίρουν οι γυναίκες στη χώρα του σε σχέση με τη Δύση.

Η... Ντίσνεϊλαντ

Ο προσηλυτισμός προκάλεσε έντονες αντιδράσεις, κυρίως μεταξύ κομμάτων που διατηρούν στενούς δεσμούς με την Καθολική Εκκλησία, ενώ στελέχη και οργανώσεις που πρόσκεινται στον πρόεδρο της Βουλής, Τζιανφράνκο Φίνι, ο οποίος βρίσκεται σε πορεία σύγκρουσης με τον κυβερνητικό εταίρο του, Σίλβιο Μπερλουσκόνι, φρόντισαν να στρέψουν τα πυρά τους στον πρωθυπουργό. «Η Ιταλία μετατράπηκε σε Ντίσνεϊλαντ για τον Καντάφι», υιοθετώντας τη λογική του εμπορίου όπου «ο πελάτης που πληρώνει έχει δίκιο», ήταν ορισμένα από τα σχόλια που ακούστηκαν, ενώ σε άρθρο της η εφημερίδα «Μεσατζέρο» αναρωτήθηκε τι θα γίνονταν αν ένας Ευρωπαίος ηγέτης πήγαινε στη Λιβύη ή άλλο μουσουλμανικό κράτος και τολμούσε να καλέσει τους πολίτες της να ασπαστούν τον χριστιανισμό. Εντονη κριτική στον Μπερλουσκόνι ασκήθηκε και από την Κεντροαριστερά, η οποία προτίμησε να επικεντρώσει τα πυρά της στο θέμα του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθώς η Συνθήκη Φιλίας με την οποία η Ιταλία δέχτηκε να καταβάλλει αποζημιώσεις στη Λιβύη για την κατοχή της χώρας στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, προβλέπει τον αδιάκριτο επαναπατρισμό των λαθρομεταναστών που συλλαμβάνονται στα νερά της Μεσογείου.

«Αγγελιοφόρος»31/08/2010

Δείτε σχετικά και:

-Καντάφι:«Στον μουσουλμανικό κόσμο oι γυναίκες είναι σαν τα έπιπλα»

-Εξοργίζει το «κήρυγμα» Καντάφι στις Ιταλίδες για το Ισλάμ

-Τα προσηλυτιστικά "επιτεύγματα" του Καντάφι σε Ιταλίδες

Η αρχή της Ινδίκτου

Για την εκκλησία η πρώτη Σεπτεμβρίου δεν σημαίνει μόνο την αρχή του μήνα και του φθινοπώρου αλλά και την αρχή της νέας χρονιάς. Πρωτοχρονιά, καινούρια χρονιά γιορτάζουμε. Έχουμε την αρχή της Ινδίκτου, δηλαδή αρχή του νέου έτους. Η λέξις Ινδικτιών προέρχεται από την λατινική indictio και σημαίνει την δεκαπενταετή περίοδο φόρων, όσα και τα χρόνια που υπηρετούσε ο Ρωμαίος στρατιώτης. Την αρχή της ινδικτιώνος εισήγαγε ο Αύγουστος Καίσαρ, ο οποίος διέταζε την είσπραξη των φόρων την πρώτη του μηνός Σεπτεμβρίου. Από του Μεγάλου Κωνσταντίνου έγινε επισήμως η χρήση της ινδικτιώνος ως χρονολογίας και έκτοτε η εκκλησία Κωνσταντινουπόλεως μέχρι και σήμερα εορτάζει την 1^η Σεπτεμβρίου ως αρχή του εκκλησιαστικού έτους.

Στο απολυτίκιο της ημέρας θα ζητήσουμε από Εκείνον που είναι «ο πάσης δημιουργός της κτίσεως, ο καιρός και χρόνους εν τη ιδία εξουσία θέμενος», να ευλογήσει «τον στέφανον του ενιαυτού της χρηστότητός του», να ευλογήσει όλο το κύκλο, όλη την περίοδο της νέας χρονιάς. Καινούρια χρονιά άλλωστε είναι για πολλούς ανθρώπους, αφού οι υπάλληλοι επιστρέφουν από τις θερινές διακοπές, οι δάσκαλοι και οι καθηγητές γυρίζουν στα σχολεία τους για την νέα σχολική χρονιά. οι μαθητές όλων των βαθμίδων επιστρέφουν στα θρανία τους για το νέο σχολικό έτος.

Εκείνο όμως που έχει σημασία, ανεξαρτήτως από το πότε αρχίζει ή τελειώνει η χρονιά, είναι το πώς ζούμε το χρόνο της ζωής μας και πώς θα τελειώσει ο χρόνος της ζωής μας. Αν προσέξουμε τα λόγια της Θείας Λειτουργίας θα παρατηρήσουμε ότι για το κύλισμα του χρόνου της ζωής μας παρακαλούμε « Τον υπόλοιπον χρόνο της ζωής ημών εν ειρήνη και μετανοία εκτελέσαι παρά του Κυρίου αιτησώμεθα». Ενώ για το τέλος της ζωής δεόμεθα: «Χριστιανά τα τέλη της ζωής ημών, ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά και καλήν απολογία την επί του φοβερού βήματος του Χριστού αιτησώμεθα ».

Ο χρόνος της ζωής μας θα πρέπει είναι μία προσφορά στον Ιησού Χριστό, που μας χαρίζει το χρόνο, διότι εκείνο που καταξιώνει το χρόνο μας είναι η ευλογία του Θεού. Γι’ αυτό και η Εκκλησία, όταν αρχίζει η νέα χρονιά ζητά την ευλογία Εκείνου: «Ίνδικτον ημών ευλόγει νέον χρόνον, ώ και παλαιέ, και δι’ ανθρώπους Νέε».

Ο Χριστός είναι ο παλαιός των ημερών, που έγινε νέος των εσχάτων ημερών για μας τους ανθρώπους. Είναι ο προαιώνιος Θεός, που έγινε η απαρχή της νέας κτίσεως. Ως Θεός είναι Παλαιός, άχρονος, προαιώνιος. Παλαιός αλλά και σήμερα αναγκαίος. Παλαιός βέβαια είναι και ο ήλιος, αλλά είναι πάντα απαραίτητος. Πιο παλαιός και από τον ήλιο είναι ο Θεός Λόγος, ο Ιησούς ως Θεός, και είναι απείρως αναγκαιότερος από τον ήλιο, γιατί είναι ο θησαυρός των πιστών που τον κρατούν σφιχτά στο θησαυροφυλάκιο της ψυχής τους. Αν χάσουμε την πίστη μας στο Χριστό, χάνουμε τα πάντα. Χωρίς ήλιο μπορούμε να ζήσουμε, χωρίς Χριστό δεν μπορούμε να ζήσουμε.

Αν λοιπόν ο χρόνος είναι μία προσφορά ,τότε αυτή η προσφορά ανήκει στο Χριστό. Εύκολα προσφέρουμε στο Χριστό μία λαμπάδα ή κάποιο τάμα, ενώ δύσκολα του προσφέρουμε καθημερινά λίγο από το χρόνο της ζωής μας. Πολύ δυσκολότερα του προσφέρουμε ολόκληρη την ζωή μας. Ένας από τους λόγους που ήλθε ο Χριστός στον κόσμο, είναι «κηρύξαι ενιαυτόν Κυρίου δεκτόν». Για να γίνει δεκτή και ευάρεστη στον Κύριο η περίοδος της ζωής μας.

Εκείνο που πρέπει να προσέξουμε εμείς είναι, το πώς περνάμε το χρόνο της ζωής και τις συνήθειες που αποκτάμε. Αν ο χρόνος μας είναι δεκτός από τον Θεό, αν είναι «ενιαυτός Κυρίου» κι αν οι συνήθειες που έχουμε είναι πράξεις αρεστές στο Θεό. Η συνήθεια για παράδειγμα του Κυριακάτικου εκκλησιασμού είναι ευάρεστη στο Θεό, όχι γιατί μετέχουμε στο σύνολο του αριθμού των πιστών της Εκκλησίας, αλλά γιατί μετέχουμε στο σώμα του Χριστού, που θυσιάζεται μπροστά μας και λαμβάνουμε την χάρη και την ευλογία του Θεού και τις δωρεές του Αγίου Πνεύματος. Η χαρά είναι πλούσια, γιατί είναι ουράνια. Άλλες όμως κυριακάτικες συνήθειες είναι επίγειες και διαρκούν για λίγο χρόνο.

Την πρώτη Σεπτεμβρίου το Ευαγγέλιο της ημέρας διηγείται την είσοδο του Ιησού στην συναγωγή της Ναζαρέτ και την ανάγνωση των Γραφών από τον Ίδιο. Αυτό αποτελεί και το παράδειγμα για μας. Ο Εκκλησιασμός και η μελέτη του Λόγου του Θεού. Δύο συνήθειες που αποδεικνύουν ότι ο Χριστός είναι ο Κύριος και Θεός μας. Αποδεικνύουν ότι ο χρόνος της ζωής μας ανήκει σε Αυτόν. Μία κατάθεση χρόνου με πολύ μεγάλο επιτόκιο στην ουράνια τράπεζα της βασιλείας των ουρανών.

Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Φιλίππων Νεαπόλεως και Θάσου

1η Σεπτεμβρίου: Η Αρχή της Ινδίκτου (Η αρχή του Εκκλησιαστικού Έτους)

Ίνδικτος ή Iνδικτιών

Tου Kωνσταντίνου Aπ. Σουλιώτη, Θεολόγου

Aν ξεφυλλίσουμε τον ημεροδείκτη μας και φθάσουμε στην 1η Σεπτεμβρίου, θα δούμε να σημειώνεται: «Aρχή Ινδίκτου». Πολλοί ίσως, διαβάζοντας τη φράση αυτή, να διερωτώνται: Tι σημαίνουν τα λόγια αυτά και τι είναι η Ίνδικτος;

Η λέξη Ίνδικτος είναι λατινική ελληνοποιημένη και σημαίνει ορισμός, διάγγελμα, πού εκδιδόταν από τους Ρωμαίους αυτοκράτορες, με σκοπό να καθορίζουν το ύψος των φόρων επί της παραγωγής της γης, που θα έπρεπε να πληρώσουν οι υπήκοοι της Ρώμης για τη συντήρηση του στρατού. Το διάγγελμα αυτό ίσχυε για δεκαπέντε χρόνια και τούτο, γιατί κάθε δεκαπέντε χρόνια απολύονταν οι παλαιοί στρατιώτες και κατατάσσονταν οι νέοι. Να σημειωθεί ότι το ύψος των σχετικών φόρων καθοριζόταν από τη νέα δύναμη του στρατού για την επόμενη δεκαπενταετία.

Με την πάροδο του χρόνου η λέξη Ίνδικτος έπαψε να σημαίνει μόνο διάγγελμα, αλλά σήμαινε και το διάστημα των δεκαπέντε ετών. Έτσι άρχισαν να μετρούν το χρόνο σε Iνδίκτους (πρώτη Ίνδικτος, δεύτερη Ίνδικτος κ.ο.κ.).

Πρώτος ο Μ. Κωνσταντίνος όρισε ως επίσημη μέτρηση του χρόνου (το 312 ή 313 μ.Χ.) την Ίνδικτο, πού άρχιζε την 1η Σεπτεμβρίου, εποχή που είχε τελειώσει η συγκομιδή των καρπών της γης. Η μέτρηση αυτή του χρόνου ονομάστηκε, από το όνομα του Κωνσταντίνου, Κωνσταντίνειος Iνδικτιών και Ελληνική.

Η Εκκλησία υιοθέτησε αυτό το σύστημα μέτρησης του χρόνου και μετρούσε τα έτη με τίς Ινδικτιώνες. Έτσι το Εκκλησιαστικό έτος άρχιζε την 1η Σεπτεμβρίου με Πατριαρχική Θεία Λειτουργία και ιδιαίτερη Iερά Παράκληση, ώστε να ευλογήσει ο Θεός τον καινούριο χρόνο.

Ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Ιουστινιανός ο Α΄ το 537 εισήγαγε τη μέτρηση κατά Ινδικτιώνες στα κρατικά έγγραφα και στίς δικαστικές αποφάσεις. Έλεγαν δηλαδή 1ο έτος της τάδε Ινδικτιώνος, 2ο έτος της τάδε Ινδικτι‘νος κ.ο.κ.

Με τον καιρό ορίστηκαν δύο είδη Ινδίκτου, η Καισαρική, δηλαδή η παλαιά ρωμαϊκή πού άρχιζε την 1η Σεπτεμβρίου και την οποία συνέχισε τό Βυζάντιο, και η Παπική, που άρχιζε στίς 25 Δεκεμβρίου και αργότερα την 1η Ιανουαρίου.

Στη Δύση σιγά-σιγά επικράτησε ως αρχή του νέου έτους η 1η Ιανουαρίου, ενώ στην Aνατολή είχε παραμείνει η 1η Σεπτεμβρίου. Αυτός είναι και ο λόγος που η πρώτη Σεπτεμβρίου παρέμεινε μέχρι και σήμερα η αρχή του Εκκλησιαστικού έτους, μετά την καθιέρωση για όλους ως αρχής του πολιτικού έτους της 1ης Ιανουαρίου. Πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι η Εκκλησία μας όρισε την ημέρα αυτή να αναγινώσκεται στους Ιερούς Ναούς η περικοπή από το Ευαγγέλιο του Λουκά, που αναφέρει το πρώτο κήρυγμα του Χριστού στη συναγωγή της Ναζαρέτ (Λουκ. 4, 16-18).

Οι Ινδικτιώνες μετριούνται από τη Γέννηση του Χριστού. Επειδή, όμως, η χρονολογία από της του Χριστού Γεννήσεως υστερεί κατά τρία έτη, για να βρούμε, παραδείγματος χάριν, την Ίνδικτο του 2004, προσθέτουμε 3 έτη και διαιρούμε δια του 15. Δηλαδή 2004 + 3= 2007 : 15 = 133 και υπόλοιπο 12 που σημαίνει ότι βρισκόμαστε στο 12ο έτος της 133ης Ινδίκτου (από την 1η Σεπτεμβρίου).

imd.gr/htm

Απολυτίκιο. Ήχος β'.

Ό πάσης Δημιουργός της κτίσεως, ο καιρούς και χρόνους εν τη Ίδία εξουσία θέμενος, ευλόγησαν τον στέφανον, του ενιαυτού της χρηστότητας σου, Κύριε, φυλάττων εν ειρήνη τους βασιλείς και την πάλιν σου, πρεσβείαις της Θεοτόκου, μόνε Φιλάνθρωπε.

O Mητροπολίτης Νέας Σμύρνης για τον μακαριστό επίσκοπο Φλωρίνης Αυγουστίνο Καντιώτη

Ο ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ κ. ΣΥΜΕΩΝ ΔΙ Α ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙ ΝΟ

Ὁ Σεβασμ. Μητροπολίτης μας, ἀ δυνατώντας νά μεταβεῖ στή Φλώρινα καί νά λάβει μέρος στήν ἐξόδιο Ἀκολουθία τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου πρ. Φλωρίνης ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ, λόγω τῆς πανηγύρεως τοῦ ἁγίου Ἀλεξάνδρου, πολιούχου τῆς πόλεως τοῦ Παλαιοῦ Φαλήρου, ἀπέστειλε πρός τόν Σεβασμ. Μητρο πολίτη Φλωρίνης, Πρεσπῶν καί Ἑορδαί ας κ. Θεόκλητο τήν ἀκόλουθη συλλυπητήρια ἐπιστολή.

Σεβασμιώτατον

Μητροπολίτην Φλωρίνης, Πρεσπῶν καί Ἑορδαίας

κύριον Θεόκλητον

531 00 ΦΛΩΡΙΝΑ

Σεβασμι ώτατε καί ἀγαπητέ ἐν Χριστῷ ἀδελ φέ,

Με τά πολλῆς συγκινήσεως ἐπληροφορήθην ὅτι τάς πρωϊνάς ὥρας τοῦ Σαββάτου ἐξεδήμησεν εἰς Κύριον ὁ μακαριστός πλέον Γέρων Ἱεράρχης καί σεπτός προκάτοχός Σας κυρός Αὐγουστῖνος.

Ὑπῆρξεν ἐκκλησιαστικός ἄνδρας πρώτου μεγέθους. Ἡ παρουσία του ἐσφράγισε τήν ἐποχήν του καί ἤσκησε τεραστίαν ἐπίδρασιν εἰς τήν ζωήν καί τήν πορείαν τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας μας καί ὄχι μό νον.

Ἀδαμάντινον ἦθος, πλουσιωτάτη θεολογική συγκρότησις, ἀγωνιστικό της μοναδική, ἀπαράμιλλος δύναμις λόγου, σπανία κηρυκτική ἱκανότης, συγγραφι κόν τάλαντον ἐξαίρετον, ποιμαντική καί φιλανθρωπική δρᾶσις ἐντυπωσιάζουσα ὑπῆρξαν μερικά ἀπό τά πολλά χαρίσματα τά ὁποῖα ἐκόσμουν τήν προσωπικότητά του, ἄλλα δῶρα τοῦ Θεοῦ καί ἄλλα καρποί τοῦ ἀξιοθαυμάστου κα τά Χριστόν ἀγῶνος του.

Διεκρίθη κατά τρόπον μοναδικόν ὡς πρεσβύτερος-ἱεροκήρυξ. Ἠκτινοβόλησεν ἔτι περισσότερον κατά τήν μακράν καί καρποφόρον ἐπισκοπικήν διακονίαν του εἰς τήν Φλώριναν.

Ἡ παρακαταθήκη ἤθους καί καρποφόρου διακονίας, τήν ὁποίαν καταλείπει εἰς τήν ἐν Ἑλλάδι στρατευομένην Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ἀνεκτίμητος.

Ταπεινῶς ἱκετεύω τόν Ἀρχιποίμενα τῆς Ἐκκλησίας καί λατρευτόν Κύριόν μας, νά ἀναπαύ σῃ τήν ψυχήν τοῦ πολιοῦ Γέροντος Ἐπισκόπου Του ἐν χώρᾳ ζώντων· μετά τῶν ἁγίων καί μεγάλων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας Του. Ἡ δέ πατρι κή εὐχή του, ἀγαπητέ ἀδελφέ, νά συνοδεύῃ πάντοτε τόσον Ὑμᾶς, πνευματικόν ἀνάστημα, στενόν συνεργόν καί διάδοχόν του, ὅσον καί τά πολυπληθῆ πνευματικά του τέ κνα.

Παρά τήν σφοδράν ἐπιθυμίαν μου νά ἀνέλθω εἰς Φλώριναν διά νά προσκυνήσω τήν σεπτήν σορόν του καί νά συμμετάσχω εἰς τήν ἐξόδιον Ἀκολουθίαν του, ἀδυνατῶ, λόγῳ τῆς μεγάλης Πανηγύρεως τοῦ ἁγίου Ἀλεξάνδρου, ἀρχιεπισκό που Κωνσταντινουπόλεως, προστάτου καί πολιούχου τῆς πόλεως τοῦ Παλαιοῦ Φαλήρου.

Με τά πολλῆς ἐν Χριστῷ ἀδελφικῆς ἀγάπης

† Ο ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ ΣΥΜΕΩΝ

Ιερά Μητρόπολη Νέας Σμύρνης

Video - Από την Εξόδιο Ακολουθία του μακαριστού Επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτη

kaplanhs

Δείτε και:

-Στιγμιότυπα από την Εξόδιο Ακολουθία του μακαριστού Αυγουστίνου Καντιώτη

-Επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτη, Η αιωνιότης

-Πλάνα από την Εξόδιο Ακολουθία του μακαριστού Επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτη

Πλάνα από την Εξόδιο Ακολουθία του μακαριστού Επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτη

Tο μακαριστό πρώην μητροπολίτη Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας, Αυγουστίνο Καντιώνη, αποχαιρέτισαν σήμερα πλήθος ιερέων και χιλιάδες πιστοί.

Η εξόδιος ακολουθία εψάλη στο Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Παντελεήμονα της Φλώρινας.

Ο ενταφιασμός του έγινε στην ιερά μονή Αγίου Αυγουστίνου, έπειτα από δική του επιθυμία.

kasmeri

Βρετανικές πιέσεις στο Βελιγράδι για το Κόσοβο

Επικαλούμενο ανώτατους κυβερνητικούς αξιωματούχους, η εφημερίδα NOVOSTI, αναφέρει ότι, κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στο Βελιγράδι, ο ΥΠΕΞ της Βρετανίας William Hague θα προσπαθήσει να ασκήσει επιπρόσθετη πίεση στη Σερβία, ώστε να αποσύρει το ψήφισμα από τη ΓΣ ΟΗΕ ή να δεχθεί δραστικές τροποποιήσεις του κειμένου του ψηφίσματος. Ωστόσο, η θέση της κυβέρνησης του Βελιγραδίου παραμένει αμετάβλητη και αυτό θα τεθεί με σαφήνεια υπόψη του βρετανού ΥΠΕΞ.

Η Σερβία θέλει να αποφύγει την αντιπαράθεση με τις μεγάλες δυνάμεις και είναι έτοιμη για συμβιβαστική λύση με τις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον, δεν πρόκειται όμως να αποσύρει το ψήφισμα ούτε να δεχθεί αλλαγές που θα επιβεβαίωναν την ανεξαρτησία του Κοσόβου.

Σε δηλώσεις του, ανώτατος αξιωματούχος της κυβέρνησης τόνισε ότι «Οι βρετανοί είναι γνωστοί για την πολύ σκληρή τους θέση σε ό,τι αφορά την επίλυση του προβλήματος του Κοσόβου και η πρώτη απαίτηση που θα μας θέσουν θα είναι η απόσυρση του ψηφίσματος.

Δεύτερη επιλογή τους θα είναι η δραστική αλλαγή του κειμένου. Η θέση μας είναι σαφής. Δε δεχόμαστε διατυπώσεις που μπορούν, έστω και οριακά, να επιβεβαιώσουν την ανεξαρτησία του Κοσόβου και επιμένουμε να ζητούμε επίλυση μέσω διαπραγματεύσεων».

Σύμφωνα με πηγές της εφημερίδας, η επίσκεψη του βρετανού ΥΠΕΞ διοργανώθηκε αίφνης και σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, στη διάρκεια του σαββατοκύριακου, κατόπιν αιτήματος του Foreign Office, όταν έγινε σαφές ότι παρά την επίσκεψη Westerwelle, το Βελιγράδι δεν υπαναχωρεί από τις κόκκινες γραμμές του.

* Άρθρο της Τεφημερίδας BLIC (ΜΠΛΙΤΣ), επικαλούμενο κυβερνητικές πηγές, σημειώνει ότι ο ΥΠΕΞ Hague δεν κομίζει ούτε απειλές ούτε τελεσίγραφα, αλλά καταφθάνει στη σερβική πρωτεύουσα κατόπιν πρόσκλησης του προέδρου Τάντιτς, το γραφείο του οποίου επεδίωκε επί ένα μήνα να πραγματοποιηθεί αυτή η επίσκεψη, προκειμένου να αποκαταστήσει τις σχέσεις με μία σημαντική χώρα της ΕΕ, η οποία εθίγη περισσότερο από όλες τις άλλες από το γεγονός ότι το Βελιγράδι υπέβαλε ψήφισμα στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ χωρίς προηγούμενες συνεννοήσεις με τις Βρυξέλλες.

Δεν αποτελεί μυστικό, επισημαίνει το άρθρο, ότι ο τρόπος με τον οποίον υπεβλήθη το ψήφισμα έθιξε προσωπικά το βρετανό πρέσβη στο Βελιγράδι Steven Wordsworth, όταν η σερβική κυβέρνηση, αφού είχε προσκαλέσει πρέσβεις στο υπουργείο Εξωτερικών, προκειμένου να τους ενημερώσει για την πρόταση του σερβικού ψηφίσματος, στη συνέχεια υπέβαλε αιφνιδίως το κείμενο στα Ηνωμένα Έθνη, χωρίς να περιμένει τη διατύπωση των απόψεων των πρέσβεων, κίνηση που θεωρήθηκε ταπεινωτική.

Αντίθετα πάντως, σύμφωνα με πληροφορίες της εφημερίδας DANAS για το ίδιο θέμα, η σερβική ηγεσία είναι έτοιμη για αλλαγές στο κείμενο του ψηφίσματος, σε συμφωνία με τα ισχυρά κράτη μέλη της ΕΕ, ενώ την ίδια στιγμή, οι Βρυξέλλες και η Ουάσιγκτον θα πιέσουν την Πρίστινα, ώστε να συζητήσει με το Βελιγράδι τρία βασικά θέματα και συγκεκριμένα, τον καθορισμό του καθεστώτος στο βόρειο Κόσοβο, τα δικαιώματα των Σέρβων νοτίως του ποταμού Ίμπαρ και το καθεστώς των μνημείων της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Η επίτευξη συμβιβαστικής λύσης επί του θέματος του σερβικού ψηφίσματος θα είναι το βασικότερο ζήτημα της κατ’ ιδίαν συνάντησης Χέηγκ-Τάντιτς, ενώ για το ίδιο θέμα συζήτησαν χθες στο Βελιγράδι οι πρέσβεις των ΗΠΑ στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ με το σύμβουλο του προέδρου Τάντιτς, Γιόβαν Ράτκοβιτς, και τον πολιτικό διευθυντή του σερβικού ΥΠΕΞ,Μπόρα Στεφάνοβιτς.

dragoumanos.gr/?p=8455

Ψήφισμα του Νομαρχιακού Συμβουλίου Κοζάνης για τον μακαριστό Επίσκοπο Αυγουστίνο Καντιώτη

Το Νομαρχιακό Συμβούλιο Κοζάνης σε έκτακτη σύγκλισή του με αφορμή την κοίμηση του Μητροπολίτη Φλωρίνης Πρεσπών και Εορδαίας Αυγουστίνου Καντιώτη εξέδωσε το ακόλουθο Ψήφισμα:

Η «απώλεια» του πρώην Μητροπολίτη Αυγουστίνου Καντιώτη στερεί τον τόπο μας από την εμβληματική μορφή ενός λατρευτού ιεράρχη, φλογερού ιεροκήρυκα, μεγάλου ανθρώπου.

Επί 34 συναπτά έτη καθοδήγησε θρησκευτικά το ποίμνιό του και πήρε θέσεις για διάφορα κοινωνικά ζητήματα, οι οποίες πολλές φορές τον έφεραν στο επίκεντρο της πανελλήνιας επικαιρότητας.

Στήριξε όσο κανένας τις άπορες οικογένειες, τους νέους και τις νέες, την τρίτη ηλικία με κατασκηνώσεις, οικοτροφεία, οίκους ευγηρίας, οικονομικές ενισχύσεις.

Επίκαιρα αποτελούν ακόμη και σήμερα εκατοντάδες από τα κηρύγματά του που κατά καιρούς δημοσιεύονται στον τύπο.

Το Νομαρχιακό Συμβούλιο Κοζάνης εκφράζει τα θερμά συλλυπητήριά του και αποφασίζει:

Να κρατηθεί ενός λεπτού σιγή στην πρώτη συνεδρίαση που θα γίνει.

Να αποφασίσει για την απόδοση τιμών στον Αυγουστίνο Καντιώτη βάσει του Κανονισμού Τιμητικών Διακρίσεων.

Αντιπροσωπεία του να παρευρεθεί στην εξόδιο ακολουθία που θα ψαλλεί στη Φλώρινα.

Να σημειωθεί ότι με απόφαση του Νομάρχη Κοζάνης Γιώργου Δακή, λόγω πένθους δεν θα λειτουργήσουν σήμερα οι υπηρεσίες της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Κοζάνης στην Πτολεμαΐδα.

Για το Νομαρχιακό Συμβούλιο Κοζάνης

Ο Πρόεδρος

Παναγιώτης Πλακεντάς

Εξοργίζει το «κήρυγμα» Καντάφι στις Ιταλίδες για το Ισλάμ

Ρώμη, Ιταλία

Κύμα αντιδράσεων από πλευράς Τύπου, κεντροαριστεράς και Καθολικής Εκκλησίας προκαλεί το θρησκευτικό «κύρυγμα» του συνταγματάρχη Καντάφι σε νεαρές Ιταλίδες, καθώς αυτή τη φορά ο Λίβυος ηγέτης έκανε ένα βήμα... παραπέρα λέγοντας ότι «το Ισλάμ θα έπρεπε να γίνει η θρησκεία όλης της Ευρώπης».

Αναλυτές στρέφονται με θυμό κατά του Ιταλού πρωθυπουργού Σίλβιο Μπερλουσκόνι, κατηγορώντας τον ότι θυσιάζει αρχές και την αξιοπρέπεια της χώρας προς όφελος των εμπορικών και επενδυτικών σχέσεων με την Τρίπολη.

Στην τέταρτη επίσκεψή του σε ένα χρόνο στην Ιταλία, ο Μοαμάρ Καντάφι μίλησε την Κυριακή στην έδρα του Λιβυκού Μορφωτικού Ινστιτούτου της Ρώμης για τις αρχές και τις αξίες του Ισλάμ μπροστά σε 500 νεαρές Ιταλίδες -προσεκτικά επιλεγμένες από πρακτορείο μοντέλων που έλαβαν μάλιστα αμοιβή για την παρουσία τους.

Ο Λίβυος συνταγματάρχης είχε δώσει «μαθήματα» για το Ισλάμ σε ανάλογο ακροατήριο και τον περασμένο Νοέμβριο, ωστόσο όπως δήλωσαν οι παρευρισκόμενες αυτή τη φορά προχώρησε σε πιο συγκεκριμένες αναφορές και συμβουλές.

«Ακολουθήστε τον Μωάμεθ. Το Ισλάμ θα έπρεπε να γίνει η θρησκεία όλης της Ευρώπης» είπε ο Μοαμάρ Καντάφι, μοιράζοντας στις καλεσμένες του αντίτυπα του Κορανίου.

Ο Λίβυος συνταγματάρχης θέλησε να συναντήσει και το πρωί της Δευτέρας άλλες 200 κοπέλες για ένα νέο «εντατικό σεμινάριο» σχετικά με την μουσουλμανική θρησκεία.

«Τι θα συνέβαινε εάν αρχηγός ευρωπαϊκού κράτους πήγαινε στη Λιβύη ή σε άλλη ισλαμική χώρα και καλούσε τους πάντες να μεταστραφούν στο χριστιανισμό; Πιστεύουμε ότι θα προκαλούσε πολύ μεγάλες αντιδράσεις στον ισλαμικό κόσμο» γράφει την Τρίτη η εφημερίδα Messagero.

Η Stampa τονίζει από πλευράς της ότι «το εθνικό συμφέρον δεν δικαιολογεί και βεβαίως δεν επιτάσσει σε κανέναν να συμφωνήσει να φιλοξενήσει θεατρινισμούς».

Δημοσιεύματα του ιταλικού Τύπου αναφέρουν ότι τρεις γυναίκες από το ακροατήριο του Καντάφι αλλαξοπίστησαν, αλλά δεν υπάρχει τρόπος επαλήθευσης.

«Πρόκειται για προπαγανδιστικούς εντυπωσιασμούς» δήλωσε από την πλευρά της Καθολικής Εκκλησίας ο επίσκοπος της Ματζάρα Ντελ Βάλλο (Σικελία), Ντομένικο Μογκαβέρο.

Ο Μογκαβέρο θα συναντήσει το απόγευμα της Δευτέρας τον Μοαμάρ Καντάφι στα εγκαίνια φωτογραφικής έκθεσης και έχει κάνει γνωστό ότι «θα του ζητήσει διευκρινίσεις σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο αναγκάζονται να ζουν οι λαθρομετανάστες, στα στρατόπεδα που έχουν δημιουργηθεί στην Λιβύη».

Την ίδια στιγμή από το κεντροαριστερό Δημοκρατικό Κόμμα η βουλευτής Ρόζι Μπίντι δήλωσε ότι «για μια ακόμη φορά η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι προσφέρει προβολή σε άτομα, που κάνουν απλώς και μόνο προπαγάνδα, περιστοιχιζόμενα από όμορφες κοπέλες».

Ο πανεπιστημιακός Φράνκο Καρντίνι, ο οποίος διδάσκει Ιστορία του Μεσαίωνα, προσθέτει επίσης ότι «κάποιος θα έπρεπε να υπενθυμίσει στον Καντάφι ότι το Ισλάμ δεν θέλησε ποτέ, στην πραγματικότητα, να αλώσει ολόκληρη την Ευρώπη. Αυτό αποδεικνύεται ακόμη και από την πολιορκία της Βιέννης».

Το βράδυ ο Μοαμάρ Καντάφι πρόκειται να παρακολουθήσει ιταλο-λιβυκά ιππικά γυμνάσια στην σχολή των Καραμπινιέρων της Ρώμης και να παρακαθίσει σε γεύμα που θα προσφέρει προς τιμήν του ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι.

Η οικονομική παράμετρος είναι η σημαντικότερη της όλης επίσκεψης .

Η Ιταλία έχει δεσμευθεί να στηρίξει την Τρίπολη με πέντε δισ. δολάρια σε διάστημα 20 ετών ως αποζημίωση για την περίοδο της αποικιοκρατίας. Το 70% του ποσού πρόκειται να επενδυθεί στην δημιουργία νέου αυτοκινητόδρομου 1.700 χιλιομέτρων, ο οποίος θα συνδέει όλες τις παράκτιες περιοχές της Λιβύης.

Οι ιταλικές επιχειρήσεις που έχουν εκφράσει ενδιαφέρον για την ανάθεση του έργου, έχουν ήδη ξεπεράσει τις είκοσι.

in.gr/30/08/2010

Δείτε σχετικά και:

-Τα προσηλυτιστικά "επιτεύγματα" του Καντάφι σε Ιταλίδες

Στιγμιότυπα από την Εξόδιο Ακολουθία του μακαριστού Αυγουστίνου Καντιώτη

taflorinea & taxalia

Με την εκδημία του πατρός Αυγουστίνου Καντιώτη, πρώην μητροπολίτου Φλωρίνης, επτώχευσαν Εκκλησία και Έθνος

ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΔΗΜΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ
ΠΡΩΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ

ΕΠΤΩΧΕΥΣΕΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΕΘΝΟΣ

1. Ὁ ἀνεπανάληπτος θρυλικὸς γέρων Αὐγουστῖνος Καντιώτης, ἀπὸ τὴν πρωίαν τῆς 28ης Αὐγούστου 2010 ἀνήκει εἰς τὴν θριαμβεύουσαν Ἐκκλησίαν.

2. Ἐν συντομίᾳ κατωτέρω ἀναφέρομεν, ὑπὸ μορφὴν τηλεγραφημάτων, μερικὲς πτυχὲς τῆς προσωπικότητος καὶ τῶν ἐνεργειῶν τοῦ μεγίστου ἐθνικοῦ καὶ θρησκευτικοῦ Ἑλληνος τῆς τελευταίας ἑκατονταετίας.

3. Παραθεωρὼν τὰ ὠργανωμένα συμφέροντα, τὶς καταχθόνιες σκοτεινὲς δυνάμεις, τὶς παραταξιακὲς ὀργανώσεις «ἀετονύχηδων», «πατριαρχῶν» τῆς διαπλοκῆς καὶ ἀνωμάλων, ὁ πατὴρ Αὐγουστῖνος ἐφήρμοζε μὲ ἀκρίβειαν τὸ τοῦ Θεανθρώπου: «...ἐγὼ παρρησίᾳ ἐλάλησα τῷ κόσμῳ· ἐγὼ πάντοτε ἐδίδαξα ἐν συναγωγῇ καὶ ἐν τῷ ἱερῷ, ὅπου πάντοτε οἱ Ἰουδαῖοι συνέρχονται, καὶ ἐν κρυπτῷ ἐλάλησα οὐδέν» (Ἰωάν. 18, 20).

4. Μὴ φοβούμενος οὔτε βασιλεῖες, οὔτε δικτατορίες, οὔτε τοὺς λίαν ἐπικινδύνους εἰς τὰ παρασκήνια δρῶντας «κοινοβουλευτικῶν καθεστώτων», οὔτε καὶ αὐτοὺς τοὺς Βουλγάρους ἤ Γερμανοὺς κατακτητές, γνωρίζων ὅτι διατρέχει μέγιστον κίνδυνον ὄχι μόνον ἡ φήμη του ἀλλὰ καὶ ἡ ἰδία ἡ ζωή του, δὲν ἐπτοεῖτο. Δὲν ἐχρησιμοποίει τὴν ξυλίνην γλῶσσαν τῆς διπλωματίας καὶ τῆς πολιτικῆς, ἀλλά, μιμούμενος τὸν ἅγιον Ἰωάννην τὸν Πρόδρομον, τὸν ἱερὸν Χρυσόστομον καὶ ἄλλους θαρραλέους μάρτυρες καὶ ἁγίους τῆς Πίστεως μας, ἐχρησιμοποίει πάντοτε τὴν γλῶσσαν τῆς ἀληθείας, ἔλεγε τὰ πράγματα μὲ τὸ ὄνομά των καὶ ποτὲ δὲν εἶπε ψέμματα εἰς τὰ πνευματικά του παιδιὰ καὶ τὸν ἀπὸ τοὺς πάντας καταπροδομένον ἑλληνικὸν λαὸν.

5. Εἰς τὸν ἀνεπανάληπτον θρυλικὸν γέροντα Αὐγουστῖνον εἶχε ἐφαρμογὴν τὸ Παύλειον: «...κινδύνοις ποταμῶν, κινδύνοις ληστῶν, κινδύνοις ἐκ γένους, κινδύνοις ἐξ ἐθνῶν, κινδύνοις ἐν πόλει, κινδύνοις ἐν ἐρημίᾳ, κινδύνοις ἐν θαλάσσῃ, κινδύνοις ἐν ψευδαδέλφοις· ἐν κόπῳ καὶ μόχθῳ, ἐν ἀγρυπνίαις πολλάκις, ἐν λιμῷ καὶ δίψει, ἐν νηστείαις πολλάκις, ἐν ψύχει καὶ γυμνότητι· χωρὶς τῶν παρεκτὸς ἡ ἐπισύστασις μου ἡ καθ’ἡμέραν, ἡ μέριμνα πασῶν τῶν ἐκκλησιῶν. τὶς ἀσθενεῖ, καὶ οὐκ ἀσθενῶ; τὶς σκανδαλίζεται καὶ οὐκ ἐγὼ πυροῦμαι (θλίβομαι, καίομαι);» (Β΄Κορ. 11, 26-29). Εἰς τὸν Αὐγουστῖνον εὕρισκεν ἐπίσης ἐφαρμογὴν τό: «...μᾶλλον ἑλόμενος συγκακουχεῖσθαι τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦ ἤ πρόσκαιρον ἔχειν ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν...» (Ἑβρ 11, 25).

6. Ὁ πατὴρ Αὐγουστῖνος δὲν ἦτο «καλοπερασάκιας», ὅπως, δυστυχῶς, οἱ περισσότεροι τῶν σημερινῶν Ἐπισκόπων, ἀλλὰ ἠγωνίζετο νὰ διδάσκῃ διὰ τοῦ παραδείγματος τῆς ζωῆς του. Ἐζησε τὰ περισσότερα ἔτη τῆς ζωῆς του, πρὶν γίνῃ Μητροπολίτης Φλωρίνης, ἀσκητικώτατα εἰς τὸ γεμᾶτον ὑγρασία, ἀνήλιον, ἄνευ παραθύρων ὑπόγειον τῆς ὁδοῦ Χριστοκοπίδου 12 εἰς τὴν συνοικία τοῦ Ψυρῆ τῶν Ἀθηνῶν καὶ ἀλλαχοῦ. Ἐνήστευεν αὐστηρότατα καὶ ἠργάζετο ἀπὸ 5ης πρωινῆς μέχρι καὶ τὰς μεταμεσονυκτίους ὥρας ἀκαμάτως, σκεπτόμενος διὰ τὴν καλυτέραν λειτουργίαν τῶν πολλῶν ὑπ’αὐτοῦ δημιουργηθέντων φιλανθρωπικῶν ἱδρυμάτων, ὡς π.χ. Ὀρφανοτροφείων, Γηροκομείων, Οἰκοτροφείων, καθὼς καὶ διὰ τὴν παροχὴν βοηθείας εἰς πολυτέκνους οἰκογενείας καὶ ἐν γένει δεινοπαθοῦντας συναθρώπους μας.

7. Ἐκπολίτισε μέχρι καὶ ἀθιγγάνους καὶ τοὺς μετέτρεψεν εἰς πρότυπα τάξεως, πειθαρχίας καὶ καθαριότητος.

Διέθετε τὰ πάντα, ἀκόμη καὶ τὸν μισθόν του πρὸς τοῦτο.

8. Ἐμελέτα συνεχῶς τὴν Ἁγίαν Γραφὴν καὶ τοὺς Πατέρας διὰ νὰ συντάσσῃ δεκάδες χιλιάδες συγκλονιστικῶν ὁμιλιῶν καὶ ἄρθρων καὶ νὰ γράψῃ 100 περίπου σπουδαῖα βιβλία.

9. Δὲν παρεσύρετο εἰς σατανικὲς ψευδαισθήσεις, ὅτι μὲ χαϊδευτικὰ κηρύγματα, ἄρθρα καὶ σαγηνευτικὲς φλογέρες θὰ ἐξευμένιζε τοὺς αἱμοδιψεῖς λύκους, ἀλλὰ πάντοτε ἥρπαζε τὶς σφενδόνες καὶ ἠγωνίζετο παντοιοτρόπως, διὰ νὰ κατατροπώνῃ τοὺς βαρεῖς λύκους...

10. Θὰ ἠμποροῦσε κανεὶς νὰ ἰσχυρισθῆ, χωρὶς ὑπερβολήν, ὅτι κανεὶς ἄλλος κληρικὸς δὲν ὑπέστη τόσον ἄδικον ἐξευτελισμὸν καὶ διασυρμὸν καὶ τόσους κατατρεγμούς. Τὸ «Τάγμα Φωστίνη», ἡ μεγάλη αὐτὴ πληγὴ τῆς Ἐκκλησίας, ἔφθασε μέχρι τοῦ σημείου νὰ διασύρῃ τὸν πατέρα Αὐγουστῖνον μὲ τὴν συκοφαντίαν, ὅτι οἱ γονεῖς του ἦσαν συφιλιδικοί ! ...

11. Ὅμως ὁ Θεὸς διέψευσεν ὅλους τοὺς ἐπαισχύντους διῶκτες καὶ διαβολεῖς τοῦ πατρὸς Αὐγουστίνου, ποὺ προέρχονταν ἀπὸ τὴν πολιτικήν, γενικώτερα τὴν κοσμικήν, ἀλλὰ καὶ τὴν θρησκευτικὴν ἡγεσίαν. Ὅλοι οἱ διῶκτες τοῦ πατρὸς Αὐγουστίνου ἀπέρχονται ἀπ’αὐτὸν τὸν κόσμον κακοὶ κακῶς, ἐνῷ τὸν ἀσκητήν, γεναῖον στρατιώτην καὶ ἀνιδιοτελῆ ἀγωνιστὴν τῆς στρατευομένης Ἐκκλησίας, τὸν θρυλικὸν Αὐγουστῖνον τὸν ἠξίωσεν ὁ δίκαιος Θεὸς νὰ γίνῃ ὑπεραιωνόβιος καὶ νὰ ἀπέλθῃ πλήρης ἡμερῶν ἐν ἡρεμία τὴν 28ην Αὐγούστου 2010.

12. Πολλοὶ οἱ σατανικοὶ καὶ ἀπερίγραπτοι κατατρεγμοὶ τοῦ πατρὸς Αὐγουστίνου ἀπὸ τὶς διάφορες πολιτικὲς καὶ θρησκευτικὲς ἡγεσίες. Καὶ ὅλους αὐτοὺς τοὺς κατατρεγμοὺς ὁ πατὴρ Αὐγουστῖνος ἀντιμετώπισε μὲ ἀκακία μικροῦ παιδιοῦ-ἦτο πλήρως ἀμνησίκακος. Εἰς αὐτὸν βρῆκε ἐφαρμογὴ καὶ τοῦτο τὸ Παύλειον: «δοκῶ γὰρ ὅτι ὁ Θεὸς ἡμᾶς τοὺς ἀποστόλους ἐσχάτους ἀπέδειξεν, ὡς ἐπιθανατίους, ὅτι θέατρον ἐγεννήθημεν τῷ κόσμῳ, καὶ ἀγγέλοις καὶ ἀνθρώποις. ἡμεῖς μωροὶ διὰ Χριστόν, ὑμεῖς δὲ φρόνιμοι ἐν Χριστῷ· ἡμεῖς ἀσθενεῖς, ὑμεῖς δὲ ἰσχυροί· ὑμεῖς ἔνδοξοι, ἡμεῖς δὲ ἄτιμοι. ἄχρι τῆς ἄρτι ὥρας καὶ πεινῶμεν καὶ διψῶμεν καὶ γυμνητεύωμεν καὶ κολαφιζόμεθα καὶ ἀστατοῦμεν καὶ κοπιῶμεν ἐργαζόμενοι τοῖς ἰδίοις χερσί· λοιδορούμενοι εὐλογοῦμεν, διωκόμενοι ἀνεχόμεθα, βλασφημούμενοι παρακαλοῦμεν· ὡς περικαθάρματα τοῦ κόσμου ἐγεννήθημεν, πάντων περίψημα ἕως ἄρτι» (Α΄Κορ. 4, 9-13).

13. Ὁ πατὴρ Αὐγουστῖνος συνεχῶς ἀγωνιζόταν διὰ τὴν ἠθικὴν κάθαρσιν τῆς κοινωνίας, ἰδίως τῆς Ἐκκλησίας, καὶ τὴν Ὀρθόδοξον Πίστιν. Οἱ δὲ συνεχεῖς καὶ συστηματικοὶ ἀγῶνες του συνένωναν ἐναντίον του ὅλους τοὺς πονηροὺς καὶ γόητες, «ἀετονύχηδες» καὶ «πατριάρχες» τῆς διαπλοκῆς, οἱ ὁποῖοι ἀδιακόπτως ἐμηχανεύοντο τρόπους ἐξοντώσεως του. Ἀλλὰ ὁ δίκαιος Θεὸς ἐρρύετο (ἔσωζε) τὸν ἅγιον αὐτὸν κληρικὸν ἀπὸ τὰ βέλη τοῦ Πονηροῦ.

14. Ὁ πατὴρ Αὐγουστῖνος ἐπίστευεν ἀπολύτως εἰς τὸν Χριστὸν καὶ ὄχι εἰς τὸν χρυσόν. Καὶ ἔζη διὰ τὴν Ἐκκλησίαν καὶ ὄχι ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν.

15. Ὁ πατὴρ Αὐγουστῖνος οὐδέποτε ἀγάπησεν κοσμικὴν δόξαν καὶ κοσμικὲς τιμές, ἀλλ’ ἐπεδίωκε τὸ οὐράνιον στεφάνι, συμφώνως πάλιν πρὸς τὸ Παύλειον: «τὸν ἀγῶνα τὸν καλὸν ἠγώνισμαι, τὸν δρόμον τετέλεκα, τὴν πίστιν τετήρηκα· λοιπὸν ἀπόκειταί μοι ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανος, ὅν ἀνταποδώσει μοὶ ὁ Κύριος ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, ὁ δίκαιος κριτής, οὐ μόνον δὲ ἐμοί, ἀλλὰ καὶ πᾶσι τοῖς ἠγαπηκόσι τὴν ἐπιφάνειαν αὐτοῦ» (Β΄Τιμ. 4, 7-8).

fotgrammi.gr/