ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΕΡΙΤΟΜΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Κατά τον Λόγο στην Περιτομήν ...κτλ (PG 97, 913-929) Του Αγίου Ανδρέου, Αρχιεπισκόπου Κρήτης του Ιεροσολυμίτου

«Και όταν συμπληρώθηκαν οι ο κ τ ώ μ έ ρ ε ς για να γίνει η π ε ρ ι τ ο μ ή του παιδιού, ο ν ο μ ά σ τ η κ ε Ι η σ ο ύ ς, όπως είχε ήδη ονομαστεί από τους αγγέλους πριν ακόμη συλληφθεί στην κοιλιά της μητέρας του» (Λουκάς 2:21). «Χριστού περιτμηθέντος, ετμήθη νόμος Και του νόμου τμηθέντος, εισήχθη χάρις» 

  1. Προοίμιο: Η 1η Ιανουαρίου είναι η Δεσποτική Γιορτή της Περιτομής του Χριστού πού γιορτάζει ένα γεγονός που έγινε οκτώ μέρες μετά την κατά σάρκα γέννησή του και κατά το οποίο πήρε το όνομά του Ιησούς (=Σωτήρας). Η Γιορτή αυτή συνδέει την Δεσποτική Γιορτή των Χριστουγέννων δηλ. των Γενεθλίων του Χριστού (25 Δεκεμβρίου) με την Δεσποτική Γιορτή των Θεοφανείων ή Φώτων δηλ. της Βαπτίσεως του Χριστού (6 Ιανουαρίου), και αποτελεί μαζί τους την λεγόμενη εορταστική περίοδο του Δωδεκαημέρου.

Αρχικά οι τρεις αυτές Δεσποτικές Γιορτές του Δωδεκαημέρου συμπεριλαμβάνονταν σε μία και αρχαία γιορτή, την Γιορτή των Θεοφανείων (6 Ιανουαρίου), της οποίας κεντρικό θέμα ήταν η αποκάλυψη του Τριαδικού Θεού στο πρόσωπο του Κυρίου Ιησού Χριστού. Η επιλογή της ημερομηνίας 6 Ιανουαρίου για την Γιορτή αυτή φαίνεται ότι οφειλόταν στο ότι ήταν ήδη ημέρα γιορτής στο παλαιό ρωμαϊκό ημερολόγιο ως ημέρα του χειμερινού ηλιοστασίου (ίσης ημέρας και νύχτας) από την οποία άρχιζε να μεγαλώνει η ημέρα και να μικραίνει η νύχτα.

Οι ρωμαίοι ειδωλολάτρες γιόρταζαν τα γενέθλια του αήττητου ορατού ήλιου ως του θεού του φωτός πού στηρίζει την φυσική ζωή στον κόσμο. Οι Χριστιανοί αντιμετώπισαν αυτήν την πρόσκληση γιορτάζοντας τον ερχομό του Χριστού στον κόσμο και προβάλλοντας τον Χριστό σαν τον ήλιο της δικαιοσύνης που μεταδίδει το άκτιστο θείο Φως του ενός Θεού «εν Τριάδι» και φωτίζει κάθε άνθρωπο που έρχεται στον κόσμο. Αργότερα επικράτησε η 25η Δεκεμβρίου ως η ημέρα του χειμερινού ηλιοστασίου και της γιορτής των γενεθλίων του ορατού ήλιου.

Σωτήρης Χατζηγάκης:Ο «διαχωρισμός» Κράτους και Εκκλησίας

Τύπος Κυριακής, 20/2/05

Ιστορικά η ιδέα χωρισμού κράτους και Εκκλησίας ανάγεται στον 16ο αιώνα με την Προτεσταντική Μεταρρύθμιση. Με την Μεταρρύθμιση, η Προτεσταντική θεολογία αποσταθεροποίησε την πολιτική εξουσία από τα παραδοσιακά στοιχεία της Ελληνορωμαϊκής πνευματικής κληρονομιάς. Μέσα λοιπόν σ' εκείνο το νεοδιαμορφωμένο θρησκευτικό και πολιτισμικό πλαίσιο η πολιτική σκέψη αξιοποίησε τις ρωγμές της Χριστιανικής παράδοσης. Έτσι άρχισαν ν' αναπτύσσονται οι θεωρίες του Αγγλικού δεϊσμού, του εμπειρισμού του Γαλλικού Διαφωτισμού και του Γερμανικού ιδεαλισμού. Οι θεωρίες αυτές στην υπερβολική τους έκφραση οραματίστηκαν ένα κράτος χωρίς θρησκεία, μία κοινωνία χωρίς θεό, και έναν πολίτη χωρίς θρησκευτική πίστη. Η υπερβολή αυτή ολοκληρώθηκε αργότερα μετά από έναν και πλέον αιώνα, με την αθεϊστική ιδεολογία του Μαρξισμού-Λενινισμού.
Μέσα λοιπόν από αυτήν την ιστορική διαδρομή, η πολιτική θεωρία των νεωτέρων χρόνων κατέληξε να απορρίψει την παραδοσιακή λογική για δύο παράλληλες και ισότιμες -αλλά με διακριτούς ρόλους- εξουσίες: την πολιτική και την εκκλησιαστική.
Η Ορθόδοξη όμως Εκκλησία εμμένει στην αρχή των δύο παράλληλων εξουσιών, που τις συνδέει η ενότητα του Γένους, όπως περιγράφεται με σαφήνεια και από τον μεγάλο ιστορικό μας Κωνσταντίνο Παπαρρηγόπουλο.
Η ενότητα αυτή του Γένους μας στηρίχτηκε ανέκαθεν στους δύο βασικούς της άξονες: στην Ορθοδοξία, με κιβωτό την Εκκλησία, και στον Ελληνισμό, όπως αυτός εμφανίστηκε και εκφράστηκε δια μέσου των αιώνων, με τη μορφή δηλαδή ενός μεγάλου πολιτισμικού και πνευματικού ρεύματος. Συνεπώς, η ταύτιση της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας με το Ελληνικό κράτος δεν απορρέει καταρχάς από νομικούς κανόνες, αλλά οφείλεται στην όσμωση της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης του λαού μας, που ζυμώθηκε και διαμορφώθηκε σ' ενιαίο πολιτισμικό και σε εθνικό σύνολο μέσα στη διαδρομή του χρόνου.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία λοιπόν έχει ένα διττό καθήκον και επιτελεί ένα διπλό σκοπό: πρώτα-πρώτα ένα καθαρά θρησκευτικό, ιερό και πνευματικό έργο και κατά δεύτερο ένα πολιτισμικό ρόλο, που είναι συνδεδεμένος με τον Ελληνισμό και τον εθνισμό μας. Γι' αυτό άλλωστε και δεν θα μπορούσε να διαχωριστεί από αυτόν τον δυσυπόστατο ρόλο της: ως Ορθόδοξης Εκκλησίας με θρησκευτικά καθήκοντα και παράλληλα ως Εκκλησίας του έθνους-Γένους. Το δισυπόστατο της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδας «αναπαράγεται και στην ερμηνεία του Συντάγματος και συγκεκριμένα στην ερμηνεία του άρθρου 3, το οποίο προβλέπει και κατοχυρώνει το Αυτοκέφαλο και οργανώνει το Αυτοδιοίκητο της Εκκλησίας σε συνδυασμό με το άρθρο 13 που κατοχυρώνει τη θρησκευτική ελευθερία και ανεξιθρησκία» (Πρβλ. Αντώνη Μανιτάκη «Οι σχέσεις της Εκκλησίας με το κράτος-έθνος», εκδόσεις ΝΕΦΕΛΗ).
Η ιδέα του «χωρισμού» Εκκλησίας και Πολιτείας, είναι καθαρά Ευρωπαϊκή και δεν συμβαδίζει με τους προσανατολισμούς του δικού μας πολιτισμού και των Ελληνικών μας παραδόσεων, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά και ο καθηγητής Πανεπιστημίου πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Μεταλληνός στο πόνημά του «Εκκλησία και Πολιτεία στην Ορθόδοξη παράδοση». Θα πρέπει πάντως να υπογραμμίσουμε, πως ακόμη και στη Δύση οι σχέσεις Πολιτείας και Εκκλησίας δεν στρέφονται απαραιτήτως υπέρ του χωρισμού των δύο μεγάλων αυτών θεσμών...
Παραθέτω μερικά τέτοια παραδείγματα.
Στα συντάγματα της Γερμανίας, της Ελβετίας, της Μεγ. Βρετανίας, αλλά και της κοσμικής Γαλλίας, υπάρχει η επίκληση του Θεού. Ο όρκος στη Χριστιανική θρησκεία προβλέπεται θεσμοθετημένα σε πολλές δυτικές χώρες, όπως η Ολλανδία, η Νορβηγία, η Ιρλανδία, η Γερμανία, η Αυστρία και το Λιχτεναστάϊν.
Ειδικότερα: Στη Γαλλία δεν υπάρχει ομοφωνία για το «κοσμικό κράτος», ενώ υπάρχει η κατήχηση στα σχολεία ως μάθημα. Είναι γνωστό άλλωστε πως η απόπειρα του Φρανσουά Μιτεράν στη δεκαετία του '80 να καταργήσει τη χρηματοδότηση των καθολικών σχολείων κατέβασε στους δρόμους του Παρισιού εκατομμύρια Γάλλους και οδήγησε στην υπαναχώρηση της Γαλλικής Κυβέρνησης. Και στην «κοσμική» συνεπώς Γαλλία υπάρχουν θρησκευτικές λαοσυνάξεις, οι οποίες δεν αποτελούν μόνο ελληνικό φαινόμενο.
Στη Γερμανία, όπου δεν υπάρχει διάταξη για χωρισμό, οι επίσημες Εκκλησίες εισπράττουν «εκκλησιαστική φορολογία», ενώ λειτουργούν κρατικές θεολογικές σχολές και το μάθημα των θρησκευτικών είναι υποχρεωτικό. Επί πλέον οι Εκκλησίες έχουν λόγο για τον διορισμό καθηγητή ως ΝΠΔΔ και στις δημόσιες υπηρεσίες υπάρχει σταυρός ή εσταυρωμένος. Και ακόμη: στη χώρα αυτή λειτουργεί θρησκευτική υπηρεσία στο στρατό και στις φυλακές. Οι Χριστιανικές μάλιστα Εκκλησίες έχουν διακεκριμένη θέση στη διοίκηση, στο στράτευμα, στην κρατική τηλεόραση, ενώ γίνεται μνεία του Θεού και στο Σύνταγμα.
Στην Ιταλία. Με κονκορδάτο αναγνωρίζεται η αξία της θρησκευτικής εκπαίδευσης και ο Καθολικισμός αποτελεί μέρος της ιστορικής κληρονομιάς της χώρας. Τα θρησκευτικά μάλιστα διδάσκονται και στα σχολεία, έστω και αν οι μαθητές ανήκουν σε διαφορετικά δόγματα. Η Καθολική Εκκλησία εξάλλου διατηρεί σημαντικά προνόμια, όπως π.χ. εκκλησιαστική φορολογία, ακόμη και για τους άθεους.
Στις ΗΠΑ, που επίσημα ισχύει ο χωρισμός «κράτους-εκκλησίας», στην πραγματικότητα το σύστημα δεν εφαρμόζεται άτεγκτα. Στο άρθρο 7 του Συντάγματος των ΗΠΑ για παράδειγμα αναφέρεται ο Ιησούς Χριστός («of our Lord»), ενώ το κράτος και η Χριστιανική Εκκλησία χαρακτηρίζονται σύμμαχοι («allies»). (Όλα τα παραπάνω παραδείγματα είναι σταχυολογημένα από το βιβλίο «Εκκλησία και Πολιτεία» του Πρωτοπρεσβύτερου Καθηγητή του Πανεπιστημίου κύριου Γεωργίου Μεταλληνού, καθώς και από έρευνα του Δρος Γ.Κρίππα).
Στο Ισραήλ. Όχι μόνον δεν έχουν θεσπίσει οποιονδήποτε χωρισμό, αλλά επενδύονται με θρησκευτικό χαρακτήρα ακόμη και τα πολιτικά τους κόμματα. Γιατί η χώρα αυτή -που έχει κοινά χαρακτηριστικά με την Ελλάδα, όπως αρχαία ιστορία, διασπορά κλπ.- θέλει να επιβιώσει ιστορικά, μέσα στη ζούγκλα των παγκοσμιοποιημένων κοινωνιών.
Στο διεθνές αυτό πλαίσιο ο Έλληνας συνταγματικός νομοθέτης επιχείρησε -με ιδιαίτερη περίσκεψη, αλλά και με επιτυχία- μια βαθιά τομή με την αναθεώρηση του Συντάγματος το 1975. Με την συντριπτική λοιπόν πλειοψηφία των πολιτικών δυνάμεων της χώρας, οριοθέτησε με σαφήνεια τους διακριτούς ρόλους Εκκλησίας και Πολιτείας στην Ελληνική κοινωνία, ώστε εφεξής να θεωρείται εξωπραγματική κάθε ιδέα για χωρισμό Εκκλησίας και Πολιτείας.
Σωστά παρατηρεί συνεπώς ένας από τους κορυφαίους συνταγματολόγους, ο αείμνηστος Αριστόβουλος Μάνεσης, σε γνωμάτευσή του (που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Εκκλησία» τον Οκτώβριο του 1975), πως με τις διατάξεις του Συντάγματος του 1975 (άρθρα 3 και 13) καθιερώθηκε κατά τρόπο συναινετικό ένας διοικητικός διαχωρισμός Εκκλησίας και Πολιτείας και προσδιορίστηκε επακριβώς το πλαίσιο των σχέσεων Εκκλησίας και Πολιτείας, καθώς και τα μεταξύ τους όρια.
Το νέο αυτό πνεύμα του Συνταγματικού νομοθέτη αποτυπώθηκε στον καταστατικό χάρτη της Εκκλησίας (νόμος 590/1977).
Το Εκκλησιαστικό μας συνεπώς πλαίσιο έχει μεταβληθεί ουσιαστικά με το Σύνταγμα του 1975, το οποίο κατοχυρώνει το Αυτοδιοίκητο της Εκκλησίας, αποκλείοντας την ανάμειξη της πολιτείας στη διοίκησή της. Συγχρόνως βέβαια καθιερώνεται και η αντίστροφη θέση -στηρίζεται στο γνωστό ρητό «Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, και τα του Θεού τω Θεώ»- η οποία επιβάλει την μη ανάμειξη της Εκκλησίας στα κρατικά ζητήματα.
Η Εκκλησία λοιπόν, ως Αυτοδιοίκητος Οργανισμός, διοικείται βάσει των ιερών κανόνων. Η πολιτεία διοικείται από τους νόμους και το Σύνταγμά της. Και οι δύο όμως διοικήσεις -και της πολιτείας και της Εκκλησίας- απευθύνονται στον ίδιο λαό, που στη χώρα μας στην συντριπτική του πλειοψηφία (άνω του 90%) είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Πώς λοιπόν είναι δυνατόν να γίνει χωρισμός Κράτους και Εκκλησίας, όταν τα μέλη της Εκκλησίας στη συντριπτική τους πλειοψηφία, είναι και μέλη της Πολιτείας; Γι' αυτό σωστά παρατηρεί ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος, (σε άρθρο του στο «ΒΗΜΑ»), πως πρέπει απαραίτητα να αντικατασταθεί από τις συζητήσεις μας και τα γραπτά μας κείμενα η ανεδαφική, αντιπαραδοσιακή και ξενότροπη φράση «σχέση και χωρισμός Εκκλησίας και Πολιτείας», από τη φράση «σχέση και χωρισμός εκκλησιαστικής και κρατικής διοικήσεως», που ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα του θέματος αυτού.
Είναι προφανές ότι πολλοί στη χώρα μας είναι διαποτισμένοι από τις ιδέες μιας τάχα «οικουμενικής» αντίληψης -κατασκεύασμα μιας παγκοσμιοποιημένης λογικής- και επιχειρούν να ισοπεδώσουν κάθε εθνικό έρεισμα και να εξαφανίσουν κάθε ανάχωμα, που θα μπορούσε να φρενάρει την ισοπεδωτική εφαρμογή της παγκοσμιοποίησης. Μία τέτοια όμως προσαρμογή στις «νέες» παγκόσμιες ιδεολογικές σκοπιμότητες, δεν έχει ούτε ιστορική αντοχή, ούτε προοπτική. Οι σχέσεις της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας και της Ελληνικής πολιτείας σφυρηλατούνται μέσα στο καμίνι της ιστορίας εδώ και πολλούς αιώνες. Όποιος συνεπώς θεωρεί πως η Ελληνική πολιτεία θα μπορούσε να χωρισθεί από την Ορθόδοξη Εκκλησία ζει σε μία ιδεολογική πλάνη που δεν έχει καμία σχέση με την ιστορική μας πραγματικότητα.
Πιστεύουμε εξ άλλου, πως το κράτος κυρίως δεν έχει συμφέρον από τον χωρισμό του από την Εκκλησία. Γιατί σε περίπτωση όπου η Εκκλησία από ΝΠΔΔ μετατραπεί σε ΝΠΙΔ, αυτή δεν θα χάσει τίποτε. Αντίθετα θ' αποκτήσει πλήρη ανεξαρτησία κινήσεων και ενεργειών και θ' απαλλαγεί από τον «δυνάστη» της.
Σωστά λοιπόν υπογραμμίζει ο καθηγητής Βλάσιος Φειδάς σε παλαιότερη συνέντευξή του στον «Τύπο της Κυριακής» πως η Εκκλησία έχει ισχυρότατες ιστορικές αντοχές όπου οι «ιδεολόγοι» πιστεύουν ότι αυτοί θα μπορούσαν να τις εξουδετερώσουν. Δεν μπορούν όμως να καταλάβουν ότι η Εκκλησία έχει ένα κώδικα επικοινωνίας με το λαό, που δεν υπόκειται στις αξιολογήσεις τους, ούτε βεβαίως στις αξιολογήσεις ημών των πολιτικών.
Κοντολογίς: αλήθεια πιστεύει κανείς πως η σημερινή κοινωνική δυσοσμία, οι ελλείψεις και τα ελλείμματα πολιτικής, ιδιαίτερα στον παιδευτικό τομέα, θα καλυφθούν από τον χωρισμό Κράτους και Εκκλησίας; Αυτή δηλαδή είναι η αιτία της κατακερματισμένης σήμερα κοινωνίας μας;

Πηγή:http://www.hatzigakis.gr/web/index.php?option=com_content&task=view&id=134&Itemid=35

Τι σημαίνει «χωρισμός Εκκλησίας και Πολιτείας».

* Τα επιχειρήματα τα οποία παρατίθενται υπέρ του χωρισμού είτε στηρίζονται σε ανύπαρκτες προϋποθέσεις είτε στερούνται αντικειμένου

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ Ν. ΜΑΡΙΝΟΣ
Επανήλθε και πάλι στην επικαιρότητα το ζήτημα του χωρισμού Κράτους και Εκκλησίας και, ως συνήθως, επανήλθε εξ αφορμής θέματος ασχέτου και ειδικότερα εξ αφορμής του θορύβου ο οποίος δημιουργήθηκε με τη Μονή Βατοπεδίου του Αγίου Ορους.

Τα επιχειρήματα τα οποία παρατίθενται υπέρ του χωρισμού είτε στηρίζονται, ως συνήθως, σε ανύπαρκτες προϋποθέσεις, είτε στερούνται αντικειμένου και πάντως από αυτά συνάγεται ότι όσοι ομιλούν για τον χωρισμό ή για τους «διακριτούς ρόλους Εκκλησίας και Πολιτείας», κατά τη νεωτέρα διατύπωση της μόδας, δεν έχουν ως σκοπό την «ολοκλήρωση της Δημοκρατίας» (άλλη καραμέλα αυτή), αλλά οι περισσότεροι από αυτούς επιδιώκουν την αποθρησκευτικοποίηση του λαού μας και κυρίως της νεολαίας μας όπως ζητούν οι εν γένει «δημοκρατικές δυνάμεις» του πολιτικού ή μάλλον του κομματικού φάσματος.
Την 21η Σεπτεμβρίου 2008 εδημοσιεύθη στην έγκριτη εφημερίδα «Το Βήμα της Κυριακής» σύντομο κείμενο του καθηγητού κ. Θ. Π. Λιανού με το οποίο ο κ. Καθηγητής επαναφέρει το θέμα του χωρισμού Κράτους και Εκκλησίας ως «μια καλή πρόταση» επειδή η Εκκλησία είναι ένας πολιτικο-οικονομικός οργανισμός και ασκεί ανεξάρτητη εξουσία όχι πάντοτε για το καλό των πολιτών».

Αυτά λέγει ο κ. Καθηγητής και από αυτά και τις εν συνεχεία προτάσεις του αποδεικνύεται ότι αγνοεί βασικές αρχές του θέματος.

Προτείνει λοιπόν, αφού πρώτα δηλώνει κατηγορηματικά ότι πρέπει να πάψουν να είναι υποχρεωτικές η βάπτιση των παιδιών και οι κηδείες, τα εξής:
α) Το όνομα του παιδιού να δηλώνεται από τους γονείς κατά τη γέννηση, η δε τέλεση βάπτισης (εάν θα γίνει, πού και πώς) είναι θέμα των γονέων. Η πρόταση αυτή του κ. Καθηγητού είναι άνευ αντικειμένου διότι αυτά που προτείνει ισχύουν στην Ελλάδα εδώ και πολλά πολλά χρόνια, δοθέντος ότι η ονοματοδοσία του παιδιού είναι, κατά τον Αστικό Κώδικα (άρθρο 1518), αποκλειστικό δικαίωμα του έχοντος την επιμέλεια του παιδιού, ο οποίος προβαίνει στην ονοματοδοσία ενώπιον του ληξιάρχου, η δε βάπτιση είναι αρμοδιότης και δη αποκλειστική της Εκκλησίας εφόσον συντρέχουν οι κατά τους Ιερούς Κανόνες προϋποθέσεις και υπό την απαραίτητη συναίνεση του έχοντος την επιμέλεια του τέκνου, όπως συνάγεται από τα άρθρα 13 και 16 του Συντάγματος.

Αλλωστε η βάπτιση δεν αποτελεί τρόπον ονοματοδοσίας, αλλά τρόπον εισόδου του βαπτιζομένου εις την Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία.

Και είναι μεν αληθές ότι ο τελών το μυστήριον της βαπτίσεως ιερεύς εκφωνεί το όνομα του βαπτιζομένου, αυτό όμως είναι το όνομα το οποίο δίδει ο γονιός στο παιδί και το οποίον θα αναγραφεί στη ληξιαρχική πράξη γεννήσεως που θα καταχωρηθεί στο Ληξιαρχείο ως δήλωση ονοματοδοσίας εκ μέρους του γονιού. Αυτά όλα ο κ. Καθηγητής δεν τα γνωρίζει;
β) Ο τρόπος ταφής των νεκρών είναι θέμα του Κράτους, το εάν δε θα γίνει κηδεία και πού και πώς είναι θέμα των συγγενών. Και εδώ όμως ο κ. Καθηγητής συγχέει κάπως τα πράγματα.

Ειδικότερα το εάν θα γίνει ταφή του σκηνώματος του νεκρού ή αποτέφρωση αυτό δεν είναι θέμα του Κράτους αλλά του ιδίου του νεκρού (εφόσον έχει κάνει δήλωση εν ζωή), άλλως των εγγυτέρων συγγενών του. Τα ίδια ισχύουν και για το εάν θα γίνει κοσμική ή θρησκευτική κηδεία.
γ) Να σταματήσει η χρηματοδότηση της Εκκλησίας από το Κράτος. Θα πρέπει όμως ο κ. Καθηγητής να απαντήσει προηγουμένως επί του εξής ερωτήματος: «Εάν αύριο το Κράτος απαλλοτριώσει ένα ακίνητο του κ. Καθηγητού και δεν του δώσει αποζημίωση, δεν θα διαμαρτυρηθεί ότι παρεβιάσθη το ατομικό δικαίωμά του επί της ιδιοκτησίας;

Για να μη διαμαρτύρεται λοιπόν και η Εκκλησία, χιλιάδες στρέμματα της οποίας (για να μην πω εκατομμύρια) της άρπαξε το Κράτος από της συστάσεώς του μέχρι και του σωτηρίου έτους 1952 χωρίς να πληρώσει ούτε μια δραχμή, γι' αυτό της δίδει σήμερα χρηματοδότηση. Και μη μας πει ο κ. Καθηγητής πού τα βρήκε η Εκκλησία τα στρέμματα αυτά, διότι τότε αρχίζει μια άλλη συζήτηση που δεν έχει τέλος.
Όσον αφορά το ζήτημα εάν και κατά πόσον η Εκκλησία ευρίσκεται εις παρακμήν, ως ισχυρίζεται ο κ. Καθηγητής, αυτό οφείλεται (και εάν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα) κατά μεγάλο ποσοστό σε όλους αυτούς (λαϊκούς και κυρίως κληρικούς) οι οποίοι ισχυρίζονται ότι η Εκκλησία δεν πρέπει να ομιλεί, αλλά να περιορίζεται στα θρησκευτικά της αμιγώς καθήκοντα, δηλαδή να κάνει μόνο λειτουργίες, μυστήρια και μνημόσυνα, με άλλα λόγια να περιθωριοποιηθεί και να αποκοπεί, κατά παράβαση της αποστολής της, από την κοινωνία.

Και όσοι λαϊκοί το ζητούν αυτό θέλουν (όσοι θέλουν) να αποθρησκευτικοποιηθεί ο λαός μας και κυρίως η νεολαία, οι κληρικοί όμως οι οποίοι έχουν την ίδια αντίληψη δεν αντιλαμβάνονται τον εξ αυτού κίνδυνο.
Οσον αφορά το περιεχόμενο του όρου «χωρισμός Εκκλησίας και Πολιτείας» θα χρειαζόταν πολύς χρόνος για να αναλυθεί σωστά ώστε να γίνει σαφές σε τι ακριβώς συνίσταται και να αντιληφθούν οι περισσότεροι από αυτούς που ζητούν τον χωρισμό τι είναι ακριβώς αυτό που ζητούν, εν όψει της ιστορικής εξελίξεως του καθεστώτος των σχέσεων Εκκλησίας και Πολιτείας τόσο διεθνώς όσο και στον ελλαδικό χώρο.

Ούτε χρόνος όμως υπάρχει για την ανάλυση αυτή, ούτε διαθέτει η φιλόξενη αυτή Εφημερίδα τον απαιτούμενο χώρο. Ας αφήσουμε λοιπόν την ανάλυση αυτή για άλλον χρόνο, αρμοδιότερο.
Τέλος, θα ήθελα να απευθύνω προς τον κ. Λιανό την εξής παρατήρηση και είναι αυτονόητο ότι μπορεί να την απορρίψει με αγανάκτηση, εάν δεν του αρέσει: είναι τουλάχιστον άκομψον να χαρακτηρίζει ως «άφρονα πολιτική» τις ενέργειες του Μεγάλου Αρχιεπισκόπου Μακαριστού Χριστοδούλου.

Πηγή :http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=6&artid=18649

ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ ΣΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΤΩΝ ΠΡΟΕΔΡΙΚΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ

Πολλοί Έλληνες πολιτικοί δεν γνωρίζουν ούτε τα βασικά θρησκευτικά θέματα. Αν τυχόν τους ρωτούσε κάποιος θα ανακάλυπτε πλήρη άγνοια . Αυτός ίσως είναι ένας λόγος που πολεμούν και το μάθημα των Θρησκευτικών.

ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ Η ΠΡΩΤΗ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ ΤΩΝ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ.

ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΤΙ ΓΡΑΨΑΝΕ ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ.

1.ΟΜΠΑΜΠΑ - ΜΑΚΕΪΝ Δίνουν “εξετάσεις” στα… θρησκευτικά

Άλλωστε αυτή η πρώτη αντιπαράθεση, αν και μεταδόθηκε τηλεοπτικά, διεξήχθη στο χώρο μιας εκκλησίας, στην Καλιφόρνια, με οργανωτή και συντονιστή τον Ρικ Γουόρεν, έναν γνωστό -στο αμερικανικό τηλεοπτικό κοινό- πάστορα και πετυχημένο συγγραφέα θρησκευτικών βιβλίων.

Αμβλώσεις και γάμοι ομοφυλόφιλων

Με εμφανή τη διάθεση των δύο υποψηφίων να προσελκύσουν την ψήφο των θρησκευόμενων Αμερικανών, Ομπάμα και Μακέιν αναφέρθηκαν κυρίως σε δύο σημεία αιχμής: τις αμβλώσεις και το γάμο ομόφυλων ζευγαριών.

Ο Ομπάμα επανέλαβε την καταρχήν υποστήριξή του στο δικαίωμα των γυναικών για διακοπή της κύησης, ενώ τάχθηκε υπέρ της κατοχύρωσης των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων. Σημείωσε όμως ότι ο γάμος πρέπει να νοείται μόνο μεταξύ άνδρα και γυναίκας.

Ο Μακέιν από την άλλη αποδοκίμασε τις αμβλώσεις, τάχθηκε υπέρ μίας πολιτικής “υπέρ της ζωής”, σημείωσε ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα αρχίζουν “με τη σύλληψη”, ενώ εξέφρασε έντονα την υποστήριξή του στη διατήρηση του καθεστώτος του γάμου.

Η πρώτη αυτή αντιπαράθεση έδωσε στον Ομπάμα την ευκαιρία να απαντήσει και στις φήμες που τον φέρουν ότι είναι μουσουλμάνος, δίνοντας χριστιανικές εξηγήσεις στις απόψεις του και κάνοντας αναφορές στη Βίβλο.

"Τι σημαίνει πίστη..."

Πάντως η αντιπαράθεση χαρακτηρίστηκε από αβρότητα μεταξύ των δύο αντιπάλων, ενώ οι ερωτήσεις, τις οποίες έθετε μόνο ο πάστορας και όχι το κοινό ή δημοσιογράφοι, δεν ήταν άμεσα πολιτικές.

Οι δύο προεδρικοί υποψήφιοι ερωτήθηκαν για παράδειγμα: “Ποια ήταν η μεγαλύτερη ηθική αποτυχία σας;”, “Ποιοι είναι οι τρεις σοφότεροι άνθρωποι στη ζωή σας;” και “Γιατί θέλετε να είστε πρόεδρος;”.

Ερωτηθείς ο Μπαράκ Ομπάμα τι σημαίνει “η πίστη στο Χριστό”, απάντησε “σωτηρία και μετάνοια”, ενώ ο Μακέιν αφηγήθηκε μία εμπειρία του από την αιχμαλωσία του στο Βιετνάμ, όταν ανήμερα των Χριστουγέννων ο δεσμοφύλακας του χαλάρωσε τα δεσμά και προσευχήθηκαν μαζί.

Πηγή :http://www.makthes.gr/index.php?name=News&file=article&sid=22706

2. Υπό το φως των προβολέων αναμετρήθηκαν στο θρησκευτικό Φόρουμ Πολιτών στο Λέικο Φόρεστ της Καλιφόρνιας οι υποψήφιοι πρόεδροι των Ρεπουμπλικανών Τζον ΜακΚέιν και των Δημοκρατικών Μπαράκ Ομπάμα. Στη μέση ο συντονιστής του Φόρουμ, πάστορας Ρικ Γουόρεν.

Πηγή :http://193.92.17.11/online/online_fpage_text/id=63680440

ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ : ΠΟΥ ΒΑΔΙΖΕΙΣ ΕΛΛΑΣ;

Γράψαμε σε προηγούμενη ανάρτηση «Η ΕΥΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ ΕΝ ΔΙΩΓΜΩ.»http://aktines.blogspot.com/2008/12/blog-post_1385.html για τον Διευθυντή του Πειραματικού Γυμνασίου Καβάλας και το άρθρο «Που βαδίζεις, Ελλάς;» .

Δεν γνωρίζουμε αν έχει ήδη απολογηθεί ο Διευθυντής .Γράφαμε ότι «το κείμενο που μοίρασε ο άξιος μάλλον επαίνου και όχι διωγμού εκπαιδευτικός δεν τορπιλίζει τον ομαλό δημοκρατικό βίο.

Ακραίες θέσεις και τοποθετήσεις δεν έχει το κείμενο αλλά οι διώκτες .

Αν κλήθηκαν να δώσουν εξηγήσεις όλοι αυτοί που έγραψαν τα γεμάτα λάθη και ανακρίβειες σχολικά βιβλία κατά καιρούς, να κληθεί και ο συγκεκριμένος εκπαιδευτικός να εξηγήσει γιατί κάνοντας σωστά το έργο του, είπε στα παιδιά την αλήθεια».

Βλέπε: http://aktines.blogspot.com/search/label/%CE%92%CE%99%CE%92%CE%9B%CE%99%CE%91

ΟΙ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΕΓΡΑΨΑΝ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΑΥΤΟ :
1.“Διένειμε στους μαθητές κείμενο με ακραίες θέσεις”

Πηγή :http://www.e-tipos.com/newsitem?id=66101

2. “Κατακριτέο το κείμενο που μοιράστηκε στο Πειραματικό Γυμνάσιο από τον Διευθυντή του”.
“Πρόσεχε να μην υπάρχει – ανάρμοστη συμπεριφορά και να μην προκαλούν ταραχή στην τάξη οι μαθητές.”

Πηγή : http://www.evdomi.gr/pub/starcms/repository/static/articles/ar_29023_1.asp


3.“Ξεσαλωμένοι, δεξιοί θρησκόληπτοι εκπαιδευτικοί κάνουν αισχρή προπαγάνδα.”

Πηγή : http://www.evdomi.gr/pub/starcms/repository/static/articles/ar_28965_1.asp


4.“Φωτοτυπίες από σελίδες μηνιαίου περιοδικού παραθρησκευτικής οργάνωσης μοίρασε την περασμένη Παρασκευή στους μαθητές του Πειραματικού Γυμνασίου Καβάλας ο διευθυντής του σχολείου Αντώνης Πολυχρονίδης.”

Πηγή : http://www.proininews.gr/?cat=11


Βρέθηκε επιτέλους ο υπεύθυνος για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Παιδεία.
Αν ο εκπαιδευτικός μοίραζε πολιτικά και ανθελληνικά έντυπα ίσως να είχε και τη συμπαράσταση πολλών.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ:

1.“Κανείς να μην “ψαρώσει”…

Στο νυχτερινό σχολείο του Κορυδαλλού ο διευθυντής τύπωσε και μοίρασε στους μαθητές το βιογραφικό σημείωμα του Π. Λαφαζάνη, βουλευτή του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στα πλαίσια εκδήλωσης για το… Πολυτεχνείο.

Πρόκειται για τον ίδιο διευθυντή που παρεμποδίζει συστηματικά την παρέμβαση της ΚΝΕ απαγορεύοντας στα μέλη της Οργάνωσης να κάνουν εξόρμηση με τον “Οδηγητή”! Καθόλου τυχαία η επιλεκτική ευαισθησία του διευθυντή. …….
Πηγή : http://www.odigitis.gr/2008/12/07/%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CF%82-%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CE%B7%CE%BD-%E2%80%9C%CF%88%CE%B1%CF%81%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9%E2%80%9D%E2%80%A6/

2.“Φιλόλογος διώκεται γιατί μοίρασε άρθρο για το 1821”

"Απαράδεκτη, αντιπαιδαγωγική και αυταρχική" χαρακτηρίζει η ΟΛΜΕ την παρέμβαση του προϊσταμένου του Γραφείου Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (Δ.Ε.) Κιάτου σε βάρος της \Έλενας Αγγέλου\, φιλολόγου εκπαιδευτικού του Γυμνασίου Βέλου Κορινθίας.
Από "ΑΥΓΗ ":

Κατηγορείται για "ανθελληνική παραποίηση" γιατί μοίρασε ως υλικό προβληματισμού άρθρο του Ανδρέα Παπά στο "Βήμα" με τίτλο "10 μικροί μύθοι για το 1821".
"Απαράδεκτη, αντιπαιδαγωγική και αυταρχική" χαρακτηρίζει η ΟΛΜΕ την παρέμβαση του προϊσταμένου του Γραφείου Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (Δ.Ε.) Κιάτου σε βάρος της \Έλενας Αγγέλου\, φιλολόγου εκπαιδευτικού του Γυμνασίου Βέλου Κορινθίας.
Όπως αναφέρει στην ανακοίνωσή της η ΟΛΜΕ: Η εν λόγω φιλόλογος, διδάσκοντας θέματα σχετικά με την ελληνική επανάσταση του 1821, χρησιμοίησε ως στοιχείο προβληματισμού των μαθητών της, μεταξύ άλλων, φωτοτυπία του άρθρου "10 μικροί μύθοι για το 1821" του Αν. Παπά, που είχε δημοσιευτεί στην εφημερίδα "Το Βήμα" (23.5.2006). Μετά από λίγες μέρες επισκέφθηκε το σχολείο της ο προϊστάμενος του Γραφείου Δ.Ε. Κιάτου για να προειδοποιήσει τη φιλόλογο, και μάλιστα ενώπιον συναδέλφων και μαθητών του σχολείου, ότι εκκρεμούν ανώνυμες καταγγελίες εις βάρος της, τονίζοντας ότι το θέμα θα φτάσει μέχρι την υπουργό Παιδείας, αν δεν "συμμορφωθεί".
Η φιλόλογος ζήτησε τη συμπαράσταση της Β' ΕΛΜΕ Κορινθίας.

Το Δ.Σ. της ΕΛΜΕ με απόφασή του χαρακτήρισε την παρέμβαση του προϊσταμένου εξωθεσμική και εκτός ορίων των καθηκόντων του, θεωρώντας, ορθά, ότι δημιουργεί προηγούμενο παρέμβασης και ελέγχου των διοικητικών προϊσταμένων σε ζητήματα διδασκαλίας.

Επίσης εκτίμησε ότι ο τρόπος της παρέμβασης του προϊσταμένου, παρουσία συναδέλφων εκπαιδευτικών και μαθητών, δημιούργησε επιπλέον προβλήματα.
"Το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ θεωρεί ότι περιλαμβάνεται στις αρμοδιότητες των εκπαιδευτικών η δυνατότητα να χρησιμοποιούν κατάλληλο διδακτικό υλικό το οποίο κατά την κρίση τους, στο πλαίσιο της παιδαγωγικής τους ευθύνης, συμβάλλει στην καλλιέργεια της σκέψης και του προβληματισμού των μαθητών-τριών και αναπτύσσει την κρίση και την πρωτοβουλία τους.

Θα ήταν, εξάλλου, πρόδηλη αντίφαση από τη μια πλευρά η πολιτεία μέσω των επίσημων οδηγιών να παρακινεί τους εκπαιδευτικούς να ανατρέχουν σε κατάλληλες πηγές πληροφοριών και να τις αξιοποιούν επωφελώς κατά τη διδασκαλία και από την άλλη διοικητικοί προϊστάμενοι, αναρμόδιοι από κάθε άποψη για την άσκηση ελέγχου σε παιδαγωγικά θέματα, να πιέζουν και απειλούν τους/τις εκπαιδευτικούς ασκώντας επιλεκτική λογοκρισία με πρόσχημα, κατά τον προϊστάμενο, καταγγελίες γονέων για 'ανθελληνική παραποίηση της ιστορίας'.
Εκφράζουμε τη συμπαράστασή μας στη συνάδελφο φιλόλογο και καλούμε όλους τους θεσμικούς φορείς και παράγοντες της εκπαίδευσης να διασφαλίσουν με κάθε τρόπο μια σύγχρονη παιδεία χωρίς αναχρονισμούς και προκαταλήψεις".

Πηγή : http://indy.gr/other-press/filologos-diketai-giati-moirase-arthro-gia-to-1821

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΜΟΙΡΑΣΘΕΙ ΑΠΟ ΦΙΛΟΛΟΓΟ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

3.“10 ΜΙΚΡΟΙ ΜΥΘΟΙ ΓΙΑ ΤΟ 1821”
του Ανδρέα Παππά

ΒΗΜΑ 25/3/2006

1. Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας δεν υπήρξαν βίαιοι εξισλαμισμοί στη μετέπειτα ελληνική επικράτεια. Οι Οθωμανοί, εφόσον οι υπόδουλοι λαοί κατέβαλλαν κανονικά τους φόρους που τους αναλογούσαν, δεν ασχολούνταν ιδιαίτερα με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις τους. Οι μαζικοί εξισλαμισμοί που παρατηρούνται στα Βαλκάνια (Βοσνία, Αλβανία κ.λπ.) έγιναν, κατά κανόνα, με τη θέληση εκείνων που αλλαξοπίστησαν, και ειδικότερα με σκοπό να έχουν καλύτερες σχέσεις με τον κατακτητή και να συμμετέχουν από καλύτερη θέση στη νομή και άσκηση της εξουσίας.

2. H επάνδρωση των Γενιτσάρων, από ένα χρονικό σημείο και έπειτα

τουλάχιστον, δεν γινόταν βιαίως, μέσω «παιδομαζώματος». Αντίθετα μάλιστα, όσο το σώμα αυτό αποκτούσε εξέχουσα θέση στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, αρκετοί γονείς προσπαθούσαν να εξασφαλίσουν τη «σταδιοδρομία» των παιδιών τους μέσω της κατάταξής τους στους Γενίτσαρους.

3. Ουδέποτε κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας υπήρξε - ή συνέτρεχε λόγος να υπάρξει - «κρυφό σχολείο», όπως τουλάχιστον αυτό έχει καταγραφεί στο εθνικό συλλογικό ασυνείδητο. Όποιος ήθελε μπορούσε να μάθει ελληνικά, σερβικά, βουλγαρικά κ.ο.κ. χωρίς να παρενοχλείται από τους κατακτητές, οι οποίοι - επαναλαμβάνω - ενδιαφέρονταν πρωτίστως, αν όχι σχεδόν αποκλειστικά, για την ομαλή καταβολή των κάθε είδους φόρων προς τον σουλτάνο.

4. Ο ρόλος της Εκκλησίας καθ' όλη αυτή την περίοδο υπήρξε τουλάχιστον αμφιλεγόμενος, αν όχι και αρνητικός σε αρκετές περιπτώσεις (προσοχή: της Εκκλησίας, όχι της θρησκείας). Τα παραδείγματα, πολλά και γνωστά, ξεκινούν από τους ανθενωτικούς της εποχής της Αλωσης και φθάνουν ως τις παραμονές του 1821, με τον λυσσαλέο πόλεμο κατά των οπαδών του Διαφωτισμού, των Φιλικών κ.λπ.

5. H εξέγερση που άρχισε το 1821 είχε ουσιαστικά κατασταλεί (μόνο μικρές εστίες αντίστασης απέμεναν, οι οποίες ήταν θέμα χρόνου να σβήσουν και αυτές), όταν τον Ιούλιο του 1827 οι Αγγλοι, οι Γάλλοι και οι Ρώσοι αποφάσισαν να δημιουργηθεί ελληνικό κράτος, με αποτέλεσμα να ακολουθήσει λίγους μήνες μετά η Ναυμαχία του Ναυαρίνου.

6. Μπορεί αυτό να μην αρέσει διόλου σε ορισμένους και να μην ταιριάζει με την εθνική μας μυθολογία, αλλά στους «δόλιους», «αναξιόπιστους» κ.ο.κ. Συμμάχους οφείλει, λοιπόν, εν πολλοίς η Ελλάδα την ανεξαρτησία της και την κρατική της (προσοχή: όχι την εθνική) υπόσταση. Οι ίδιοι αυτοί Σύμμαχοι, με την ίδια ή διευρυμένη «σύνθεση», ήταν επίσης εκείνοι που - και για δικούς τους βέβαια λόγους, αλλά το γεγονός παραμένει - προσέφεραν στην Ελλάδα τη Θεσσαλία το 1881, απέτρεψαν την προέλαση των Τούρκων προς την Αθήνα το 1897, έβαλαν την υπογραφή τους στη Συνθήκη των Σεβρών το 1920.

7. Στον ένοπλο αγώνα κατά των Τούρκων μετείχαν ποικίλων εθνικών προελεύσεων κάτοικοι του ευρύτερου γεωγραφικού χώρου, των οποίων η εθνική συνείδηση βρισκόταν εν πολλοίς στο στάδιο της διαμόρφωσης. Τόσο ο «Θούριος» του Ρήγα, με τις αναφορές του στο πλήθος των υπόδουλων στους Οθωμανούς εθνοτήτων, όσο και η καταγωγή αρκετών πρωταγωνιστών της Επανάστασης (Αρβανίτες της Υδρας και των Σπετσών, Σουλιώτες, Βλάχοι, σλαβόφωνοι κ.ά.) βεβαιώνουν «του λόγου το ασφαλές».

8. Και πάλι όχι επειδή οι Σύμμαχοι είναι εξ ορισμού «φιλέλληνες» ή «μεγαλόψυχοι», αλλά επειδή η χώρα ευτύχησε να ακολουθήσει τότε πολιτική σωστών συμμαχιών και ανοιχτών οριζόντων (αντί να παίξει τον ρόλο της μικρής «ανάδελφης» που κάθεται και κλαίει), η Ελλάδα υπήρξε η μεγάλη ευνοημένη από τη «μοιρασιά» στα Βαλκάνια μεταξύ 1910 και 1920. Ετσι η Θεσσαλονίκη έγινε «συμπρωτεύουσα» της Ελλάδας, αν και το 1912 ο πληθυσμός τής πόλης περιλάμβανε περίπου 40% Εβραίους, 25% Τούρκους, 20% Ελληνες και 15% άλλους.

9. Όταν μιλάμε συνεχώς και με τόση ευκολία για «χαμένες πατρίδες», καλό θα είναι να μην ξεχνάμε πως «χαμένες πατρίδες» υπάρχουν για όλους εκείνους τους οποίους αφορούσε η ανταλλαγή πληθυσμών, και όχι μόνο για τους Ελληνες. Χρήσιμη, από αυτή την άποψη, θα ήταν και η παράθεση ορισμένων στοιχείων που συστηματικά αγνοούμε ή αποσιωπούμε, όπως ότι στα τέλη του 19ου αιώνα στο Ρέθυμνο οι μουσουλμάνοι ήταν περισσότεροι από τους χριστιανούς, ότι τα Γιαννιτσά ήταν μία από τις ιερές πόλεις των Τούρκων ή ότι το 1913 ο ελληνικός πληθυσμός του Κιλκίς ήταν λιγότερο από 5%!

10. Τέλος, όταν γίνεται λόγος για την εκδίωξη των ελληνικών πληθυσμών από την «προαιώνια κοιτίδα» τους Μικρά Ασία, μπορεί το σχήμα αυτό να χαϊδεύει τα αφτιά των κάθε λογής «ελληνόψυχων» και «πατριδολάγνων», αλλά - δυστυχώς και πάλι γι' αυτούς - η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική.

Με εξαίρεση ορισμένους συμπαγείς ελληνικούς πληθυσμούς, κυρίως στον Πόντο και στην Καππαδοκία, οι περισσότεροι από τους Ελληνες που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν κάτω από δραματικές συνθήκες τη Μικρά Ασία το 1922-23 ήταν οικογένειες που, αναζητώντας καλύτερη τύχη, είχαν μεταναστεύσει εκεί από την ηπειρωτική Ελλάδα και από τα νησιά του Αιγαίου κατά τον 19ο αιώνα.

Αυτά, και μην ξεχνάμε: κάθε φορά που ο πειρασμός, με το πρόσωπο ενός αγγελικού στην όψη αλλά ιδιαίτερα επικίνδυνου ψευδοπατριωτισμού, χτυπά την πόρτα, ας τον ξορκίζουμε... με τη φράση του Σολωμού.

Ο κ. Ανδρέας Παππάς είναι επιμελητής εκδόσεων και μεταφραστής. Διδάσκει στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Μετάφρασης (ΕΚΕΜΕΛ). Από τις εκδόσεις Καστανιώτη κυκλοφόρησε πρόσφατα το βιβλίο του «Υπο-γλώσσια »
Πηγή : http://tovima.dolnet.gr/list_by_topic.php?fyllo=14722&tmhma=06


4.ΤΟ ΔΕΛΤΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΟΛΜΕ


Ο.Λ.Μ.Ε.

Ερμού & Κορνάρου 2

ΤΗΛ: 210 32 30 073 – 32 21 255

FAX: 210 32 27 382

www.olme.gr

e-mail : [email protected]

Αθήνα, 17/5/06

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΟΥ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΓΙΑ «ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΗ» ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Με αφορμή το ζήτημα που προέκυψε από την απαράδεκτη, αντιπαιδαγωγική και αυταρχική παρέμβαση του Προϊσταμένου του Γραφείου Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (Δ.Ε.) Κιάτου σε βάρους της Έλενας Αγγέλου, φιλολόγου εκπαιδευτικού του Γυμνασίου Βέλου Κορινθίας, επισημαίνουμε τα εξής.
Η εν λόγω φιλόλογος, διδάσκοντας θέματα σχετικά με την ελληνική επανάσταση του 1821, χρησιμοποίησε ως στοιχείο προβληματισμού των μαθητών της, μεταξύ άλλων, φωτοτυπία του άρθρου «10 μικροί μύθοι για το 1821», του Αν. Παπά, που είχε δημοσιευτεί στην εφημερίδα «Το Βήμα».

Μετά από λίγες μέρες επισκέφθηκε το σχολείο της ο Προϊστάμενος του Γραφείου Δ.Ε. Κιάτου για να προειδοποιήσει τη φιλόλογο, και μάλιστα ενώπιον συναδέλφων και μαθητών του σχολείου, ότι εκκρεμούν ανώνυμες καταγγελίες σε βάρος της, τονίζοντας ότι το θέμα θα φτάσει μέχρι την υπουργό Παιδείας, αν δεν «συμμορφωθεί».

Η φιλόλογος ζήτησε τη συμπαράσταση της Β΄ ΕΛΜΕ Κορινθίας. Το Δ.Σ. της ΕΛΜΕ με απόφασή του χαρακτήρισε την παρέμβαση του Προϊσταμένου εξωθεσμική και εκτός ορίων των καθηκόντων του, θεωρώντας, ορθά, ότι δημιουργεί προηγούμενο παρέμβασης και ελέγχου των διοικητικών προϊσταμένων σε ζητήματα διδασκαλίας.

Επίσης, εκτίμησε ότι ο τρόπος της παρέμβασης του Προϊσταμένου, παρουσία συναδέλφων εκπαιδευτικών και μαθητών, δημιούργησε επιπλέον προβλήματα.

Το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ θεωρεί ότι περιλαμβάνεται στις αρμοδιότητες των εκπαιδευτικών η δυνατότητα να χρησιμοποιούν κατάλληλο διδακτικό υλικό το οποίο κατά την κρίση τους, στο πλαίσιο της παιδαγωγικής τους ευθύνης, συμβάλλει στην καλλιέργεια της σκέψης και του προβληματισμού των μαθητών/-τριών και αναπτύσσει την κρίση και την πρωτοβουλία τους.

Θα ήταν, εξάλλου, πρόδηλη αντίφαση, από τη μία πλευρά η Πολιτεία μέσω των επίσημων οδηγιών να παρακινεί τους εκπαιδευτικούς να ανατρέχουν σε κατάλληλες πηγές πληροφοριών και να τις αξιοποιούν επωφελώς κατά τη διδασκαλία, και από την άλλη, διοικητικοί προϊστάμενοι, αναρμόδιοι από κάθε άποψη για την άσκηση ελέγχου σε παιδαγωγικά θέματα, να πιέζουν και απειλούν τους/τις εκπαιδευτικούς ασκώντας επιλεκτική λογοκρισία με πρόσχημα, κατά τον Προϊστάμενο, καταγγελίες γονέων για «ανθελληνική παραποίηση της ιστορίας».
Εκφράζουμε τη συμπαράστασή μας στη συνάδελφο φιλόλογο και καλούμε όλους τους θεσμικούς φορείς και παράγοντες της εκπαίδευσης να διασφαλίσουν με κάθε τρόπο μια σύγχρονη παιδεία χωρίς αναχρονισμούς και προκαταλήψεις.

Από το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ
Πηγή : http://www.paremvaseis.org/olme5mai2007.htm



ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ “ ΠΟΥ ΒΑΔΙΖΕΙΣ ΕΛΛΑΣ» ΕΔΩ:

http://aktines.blogspot.com/2008/12/blog-post_1385.html

Το πρόβλημα της ευθανασίας από εκκλησιαστικής πλευράς

του Μητρ. Ναυπάκτου
Ιεροθέου Βλάχου

Συζητείται ευρύτατα το πρόβλημα της “ευθανασίας” στις ημέρες μας. Βέβαια, και παλαιότερα γινόταν συζήτηση γύρω από το θέμα αυτό, αλλά σαφώς μέσα σε διαφορετική προοπτική. Δηλαδή, παλαιά εξεταζόταν το θέμα μέσα από την φιλοσοφική προοπτική, ενώ σήμερα μέσα από την ατομοκρατική και ωφελιμιστική πλευρά.

Η ευρύτατη συζήτηση προκαλεί πολλές υποψίες. Η σύγχρονη πείρα έχει αποδείξει ότι, όταν για κάποιο θέμα γίνεται δημοσιογραφικός θόρυβος, σημαίνει ότι επίκειται μια νομοθετική αλλαγή στο θέμα αυτό. Στα επόμενα δεν θα εξετάσω τις διάφορες μορφές της λεγομένης ευθανασίας, όπως την εκούσια ενεργητική ευθανασία, την ακούσια ενεργητική ευθανασία, την παθητική ευθανασία, την έμμεση ευθανασία και την υποβοηθούμενη αυτοκτονία, καθώς επίσης τις ψυχολογικές και κοινωνικές συνέπειες, αλλά την ευθανασία μέσα από την εκκλησιαστική προοπτική.
Η Εκκλησία δεν μπορεί να υποστηρίξη καμμιά μορφή ευθανασίας, γιατί η ίδια της ενδιαφέρεται να δώση στον άνθρωπο την ζωή, την προ του θανάτου και την μετά από αυτόν. Μάλιστα, επιδιώκει να οδηγήση τον άνθρωπο στο εύ θνήσκειν , που στην πραγματικότητα είναι υπέρβαση του θανάτου. Βέβαια, η επιστήμη μπορεί να βλέπη το θέμα μέσα από την δική της ανθρωποκεντρική πλευρά και ο σύγχρονος άνθρωπος, που αποφασίζει να ζη εκτός της Εκκλησίας, μπορεί να κάνη τις επιλογές του, όμως η Εκκλησία ποτέ δεν μπορεί να εκκοσμικεύη την αποκάλυψη και να την κατεβάζη στα ανθρώπινα, μονοδιάστατα και αυτόνομα επίπεδα.
Θα ήθελα να εκθέσω σύντομα τέσσερεις λόγους για τους οποίους η Εκκλησία δεν είναι δυνατόν να υποστηρίξη κάποια μορφή ευθανασίας.
Πρώτον. Η ζωή δεν είναι δημιούργημα δικό μας, αλλά δώρο Θεού. Και γι' αυτό δεν έχουμε αποκλειστικά δικαιώματα πάνω σε αυτήν. Ο Θεός είναι κύριος της ζωής και του θανάτου και κανείς άλλος. Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός κάνει λόγο για την διάκριση μεταξύ των “εφ' ημίν ”, όσων έχουμε εξουσία, και των “ουκ εφ' ημίν ”, όσων, δηλαδή, δεν έχουμε αρμοδιότητα και εξουσία. Ασφαλώς το δώρο της ζωής ανήκει στα “ουκ εφ' ημίν ” και επομένως υπάγεται στην αποκλειστικότητα του Θεού.
Δεύτερον. Δεν απολυτοποιείται η βιολογική ζωή. Είναι γνωστό ότι η ιστορία του ανθρώπου δεν τελειώνει με τον θάνατο, αλλά συνεχίζεται και πέρα από αυτόν. Και μπορεί κανείς να υπογραμμίση ότι η ζωή μετά τον θάνατο έχει μεγάλη αξία και σπουδαιότητα. Έτσι, λοιπόν, την διαδικασία του θανάτου την βλέπουμε και την αντιμετωπίζουμε ως απόκτηση και συνέχιση μιας άλλης ζωής. Η προσευχή της Εκκλησίας είναι σαφής: “ χριστιανά τα τέλη της ζωής ημών, ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά και καλήν απολογία την παρά του φοβερού βήματος του Χριστού”. Ο τρόπος του τέλους του βίου συνδέεται με τον τρόπο τελείωσης της ζωής του ανθρώπου και την παράστασή του στο φοβερό βήμα του Χριστού. Και μια μικρή προσευχή του ανθρώπου στο τέλος της ζωής του μπορεί να του δώση μια άλλη διαφορετική, αιώνια προοπτική. Παρατείνουμε την ζωή, γιατί ελπίζουμε στην τελείωση και σωτηρία.
Τρίτον. Ο πόνος στην ζωή του ανθρώπου είναι πολύ χρήσιμος και αποδοτικός, αρκεί να γνωρίζη ο άνθρωπος τον τρόπο να τον αντιμετωπίζη . Δυστυχώς ο λόγος για την ευθανασία ανθεί στις σύγχρονες κοινωνίες στις οποίες έχει αποβληθή ο πόνος ως ανάξιος λόγου. Είναι σημαντικό να λεχθή ότι κάποιος διάσημος ψυχοθεραπευτής έχει υποστηρίξει την άποψη ότι ο πόνος αποτελεί ένα βασικό υπαρξιακό πρόβλημα, και δι' αυτού δίνεται στον άνθρωπο η μοναδική ευκαιρία για εσωτερική πληρότητα. Διδάσκει εμφαντικά ότι ο άνθρωπος δεν πρέπει να αγωνίζεται να αποφύγη τον πόνο, αλλά μάλλον να είναι διατεθειμένος να υποφέρη στην ζωή του, με την προϋπόθεση, βέβαια, ότι ο πόνος έχει κάποιο νόημα. Μάλιστα, υποστηρίζει ότι, όταν ο άνθρωπος αντιμετωπίζη μια αθεράπευτη ασθένεια, τότε του δίνεται η ευκαιρία “ νά εκπληρώση και το πιο βαθύ του νόημα”. Οι περισσότεροι άνθρωποι αναζητούν την ευχαρίστηση, την απόλαυση και αποφεύγουν τον πόνο, αλλά είναι σίγουρο ότι η αντιμετώπιση, κατά σωστό τρόπο, του πόνου δίνει μια άλλη αίσθηση της ζωής, πιο ολοκληρωμένης και γνήσιας.
Τέταρτον. Η όλη διαδικασία του θανάτου, όσο και αν είναι επώδυνη, δεν είναι χαμένος χρόνος. Για τον άρρωστο είναι καιρός προετοιμασίας για την είσοδό του σε έναν άλλο “χώρο” ζωής, για τους συγγενείς και τους οικείους είναι ευκαιρία να εκφράσουν τα αισθήματα στοργής, αγάπης και συμπάθειας προς τα αγαπητά τους πρόσωπα. Για παράδειγμα, τα παιδιά έχουν την μοναδική ευκαιρία να ανταποδώσουν τις “οφειλές”, την αγάπη τους προς τους γονείς. Και η πείρα έχει βεβαιώσει ότι τις περισσότερες φορές γύρω από το κρεβάτι ενός μελλοθάνατου επανασυνδέονται φιλίες, αναπτύσσεται η τρυφερότητα και η αγάπη, τις οποίες καταστρέφει η πολυτάραχη και αγχώδης κοινωνική σύγχρονη ζωή. Ο λόγος της ευθανασίας γίνεται σε κοινωνίες όπου επικρατεί αστοργία, αμοραλισμός και ατομικισμός.
Γίνεται σήμερα πολύς λόγος για την ευθανασία, ακριβώς γιατί δεν μπορούμε να εννοήσουμε τον θάνατο. Ευθανασία και θάνατος είναι δύο αντιστρόφως ανάλογες έννοιες. Όταν κατανοήσουμε το μυστήριο του θανάτου, τότε δεν έχει θέση η λεγομένη ευθανασία, και όταν μιλούμε και δεχόμαστε την ευθανασία, δείχνουμε ότι έχουμε ανικανότητα να διεισδύσουμε στο μυστήριο του θανάτου.
Δυστυχώς, ζούμε σε μια εποχή η οποία δεν αντιμετωπίζει τα θέματα φιλοσοφικά και θεολογικά, αλλά εμπορικά και ατομικιστικά. Μακάρι να μην είναι αλήθεια, αλλά έχω μία υποψία ότι το θέμα αυτό, όπως και πολλά άλλα παρόμοια, έχουν περιπλεχθή σε οικονομικά μεγέθη, και ακόμη ίσως στους σκοπούς των ασφαλιστικών οργανισμών ή εταιρειών. Εύχομαι να μην είναι αλήθεια κάτι τέτοιο και να παραμείνη στον χώρο της υποψίας. Πάντως είναι σίγουρο ότι το θέμα βλαστάνει και καρποφορεί σε κοινωνίες αποπροσανατολισμένες και αφιλόσοφες , άστοργες και αφιλόστοργες, ευδαιμονιστικές και χρησιμοθηρικές. Αν όμως ο άνθρωπος δεν μπορεί να φιλοσοφήση πάνω στην διαδικασία του θανάτου, δεν μπορεί να καταλάβη τί είναι ζωή καί , βέβαια, δεν μπορεί να είναι πρόσωπο.

Από το περιοδικό:
"Εκκλησιαστική Παρέμβαση"
Ιανουάριος 1997

ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΤΟΛΜΗΣΕ ΝΑ ΠΕΙ ΟΧΙ.

Ο Πατριαρχικός Τοποτηρητής στη Ρωσία εξέφρασε την υποστήριξή του προς το Μεγάλο Δούκα του Λουξεμβούργου Ανρί Ι σε σχέση με τη θέση του για τη νομιμοποίηση της ευθανασίας

Εκτιμώντας κατ’ αξίαν τη θέση του Μεγάλου Δούκα Ανρί Ι, ο Πατριαρχικός Τοποτηρητής μητροπολίτης Σμολένσκ και Καλίνιγκραντ Κύριλλος απευθύνθηκε σ’αυτόν με επιστολή υποστήριξης.

Μετά από συζητήσεις που κράτησαν σχεδόν έναν χρόνο, το Κοινοβούλιο του Λουξεμβούργου,ψήφισε νόμο που σκοπεύει να νομιμοποιήσει την ευθανασία σ’αυτή τη χώρα.

Ωστόσο,την 1 Δεκέμβρίου, ο Μέγας Δούκας του Λουξεμβούργου Ανρί Ι αρνήθηκε να υπογράψει αυτό το έγγραφο,τονίζοντας την ασυμφωνία του προς τις παραδοσιακές χριστιανικές αξίες.

Η πρωτοφανής πράξη του Μεγάλου Δούκα (για όλο τον περασμένο αιώνα οι μονάρχες του Λουξεμβούργου χρησιμοποίησαν το δικαίωμα του βέτο μόνο μία φορά) προκάλεσε μια συνταγματική κρίση στη χώρα. Ως έξοδο από την κρίση, το Κοινοβούλιο και οι υπήκοοι του Μεγάλου Δούκα βρήκαν την απώλεια εκ μέρους του μονάρχη του δικαιώματος να εγκρίνει τη νομοθεσία του Λουξεμβούργου.

Οι τροπολογίες που πρόσφατα υπέβαλαν στο Σύνταγμα του Λουξεμβούργου,ορίζουν ότι ο Μονάρχης απλά θα ανακοινώνει τους νόμους, χωρίς να εκφράζει τη θέση του σ’αυτά,πράγμα που, ουσιαστικά, σημαίνει κατάργηση του βέτο.

Μετά την λήψη αυτής της απόφασης στις 19 Δεκεμβρίου, το Κοινοβούλιο ενέκρινε εκ νέου το νομο για την ευθανασία.

Εκτιμώντας κατ’ αξίαν τη θέση του Μεγάλου Δούκα Ανρί Ι, ο Πατριαρχικός Τοποτηρητής μητροπολίτης Σμολένσκ και Καλίνιγκραντ Κύριλλος απευθύνθηκε σ’αυτόν με επιστολή υποστήριξης.

Στην Αυτού Βασιλική Υψηλότητα, Μεγα Δούκα του Λουξεμβούργου Ανρί Ι

Υψηλότατε!

Έγινε ευρέως γνωστή η πληροφορία σχετικά με τη θέση σας απέναντι στο νόμο που επιτρέπει την ευθανασία στο Λουξεμβούργο. Εκφράζω την υποστήριξή μου στην απόφασή σας να αρνηθήτε να εγκρίνετε αυτό το νόμο.

Όπως γνωρίζετε, η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία παντού στην Ευρώπη αγορέυει υπέρ της διατήρησης των παραδοσιακών αξιών. Πέρυσι, από το βήμα του ΓΣΕΚ ο μακαριστός Αγιότατος Πατριάρχης Αλέξιος II μίλησε για την επιτακτική ανάγκη της προστασίας της παραδοσιακής ηθικής στις ευρωπαϊκές χώρες για το μέλλον τους.

Τον Ιούνιο του τρέχοντος έτους η Αρχιερατική Σύνοδος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας ενέκρινε τις « Βάσεις διδασκαλίας για την αξιοπρέπεια,την ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα».

Στο έγγραφο αναφέρεται το απαράδεκτο της εφαρμογής στον τομέα των ανθρώπινων δικαιωμάτων των προτύπων, που «διαβρώνουν ή καταργούν τόσο την ευαγγελική, όσο και τη φυσική ηθική».

Η νομοθετική προάσπιση του δικαιώματος στην ευθανασία είναι ένα παράδειγμα για το πώς μπορεί να διασπαστεί η παραδοσιακή ηθική.

Η νομιμοποίηση της ευθανασίας επιβουλεύεται το ιερό δώρο της ζωής, γύρω από το οποίο καλλιεργόταν μια ευαίσθητη στάση εδώ και αιώνες στο χριστιανικό πολιτισμό της Ευρώπης.

Η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, όπως και άλλες παραδοσιακές θρησκευτικές κοινότητες στην Ευρώπη, αντιτίθεται στην αναγνώριση της νομιμότητας της ευθανασίας, η οποία θίγει την αξιοπρέπεια του ανθρώπου και νοθεύει το επαγγελματικό καθήκον του γιατρού, καλείται να διατηρήσει , και όχι να καταστείλει τη ζωή.

Οι χριστιανοί γνωρίζουν το μαρτύριο του ανίατα αρρώστων. Προσεύχονται για να απαλύνει ο πόνος τους, να τους προσφέρουν βοήθεια και υποστήριξη.

Το να σκοτώνει κανείς τον ίδιο τον πάσχοντα, ή να τον βοηθήσει να αυτοκτονήσει είναι απολύτως απαράδεκτο.

Η απόφασή σας είναι ένα παράδειγμα θάρρους και αφοσίωσης στις πεποιθήσεις από τις οποίες εμπνέονται οι περισσότεροι κάτοικοι της Ευρώπης.

Πιστεύω ότι η προστασία των παραδοσιακών αξιών των λαών της ευρωπαϊκής ηπείρου θα βοηθήσει να διατηρηθούν τα θεμέλια του κοινού μας σπιτιού. Σας εύχομαι ο Θεός να σας βοηθήσει σε κάθε καλή πράξη.

Με τις καλύτερες ευχές,

Ο Τοποτηρητής του Πατριαρχικού Θρόνου Μητροπολίτης Σμολένσκ και Καλίνιγκραντ +Κύριλλος

Πηγή http://www.bogoslov.ru/

Η ΕΥΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ ΕΝ ΔΙΩΓΜΩ.

Είχαμε αναφερθεί στο ενδιαφέρον άρθρο «Που βαδίζεις, Ελλάς;» στις 14-12-2008( http://aktines.blogspot.com/2008/12/blog-post_293.html )

Το άρθρο δημοσιεύεται στο φοιτητικό περιοδικό «Η Δράσις μας στο τεύχος 464, του Δεκεμβρίου του 2008.

Το παραθέτω ξανά ολόκληρο για να καταλάβουν οι αναγνώστες ποιους ενοχλεί και γιατί αντιδρούν.

Δυστυχώς οι αντιδράσεις επιβεβαιώνουν το άρθρο.Το ερώτημα «Που βαδίζεις Ελλάς;» είναι στα χείλη όλων.

Το κείμενο που μοίρασε ο άξιος μάλλον επαίνου και όχι διωγμού εκπαιδευτικός δεν τορπιλίζει τον ομαλό δημοκρατικό βίο. Ακραίες θέσεις και τοποθετήσεις δεν έχει το κείμενο αλλά οι διώκτες .

Αν κλήθηκαν να δώσουν εξηγήσεις όλοι αυτοί που έγραψαν τα γεμάτα λάθη και ανακρίβειες σχολικά βιβλία κατά καιρούς, να κληθεί και ο συγκεκριμένος εκπαιδευτικός να εξηγήσει γιατί κάνοντας σωστά το έργο του, είπε στα παιδιά την αλήθεια.

Βλέπε: http://aktines.blogspot.com/search/label/%CE%92%CE%99%CE%92%CE%9B%CE%99%CE%91

Διαβάστε πιο κάτω το άρθρο που δημοσίευσε « Η Δράσις»:

Που βαδίζεις Ελλάς;

Τα τελευταία χρόνια ένα φάντασμα πλανάται πάνω από την Ελλάδα. Ή μάλλον μας έχει κυριεύσει ένα "πνεύμα πλάνης» (Α' Ιω. δ΄, 6) ένα πνεύμα που αποπλανά τούς ανθρώπους και προσπαθεί να τους απομακρύνει από «το πνεύμα της αληθείας» το Πνεύμα του Θεού που οδηγεί στην αλήθεια, στο φως και στην ελευθερία.

Η διαπίστωση αυτή δεν είναι ούτε αφοριστική ούτε αναπόδεικτη. Υπάρχει πλήθος στοιχείων που την τεκμηριώνουν. Αναφέρουμε μερικά:

α) Το λεγόμενο "συμβόλαιο ελεύθερης συμβίωσης» ή «Σύμφωνο συμβίωοης» που κτυπά καίρια την ιερότητα του θεσμού του γάμου. Ένα σύμφωνο ή συμβόλαιο, το οποίο δε δέχε­ται η Ε.Ε. αν δεν περιλαμβάνει και τους ομοφυλόφιλους! Άρα οι νομοθέτες μας είναι υποχρεωμένοι να αποσύρουν το «σχέδιο» αυτό ή να το διευρύνουν. Οπότε...

β) Την ως χθες απαλλαγή των αλλοθρήσκων ή ετεροδόξων μαθητών από το μάθημα των θρησκευτικών, εφόσον το ήθελαν, την επεξέτειναν, ώστε να γίνει το βασικό αυτό μάθημα προαιρετικό με μια απλή και αναιτιολόγητη δήλωση των γονέων ή κηδεμόνων του μαθητή.

γ) Την αφαίρεση του θρησκεύματος από τις ταυτότητες.

δ) Την κατάργηση της προαιρετικής ελεύθερης προσελεύσεως των μαθητών στο σωτήριο και λυτρωτικό μυστήριο της Ι. Εξομολογήσεως.

ε) Την καύση των νεκρών.

στ) Τη γλωσσική μεταρρύθμιση που ακολούθησε και η κατάργηση των τόνων.

ζ) Τις αντίχριστες αποφάσεις περί εκτρώσεων, μοιχείας, πολιτικού γάμου, διαζυγίων.Αυτά έγιναν τα τελευταία 30 χρόνια στο όνομα της... ταλαίπωρης προόδου.

Εμπνέονται οι αυτοαποκαλούμενοι προοδευτικοί, δημοσιογραφούν, συνθηματολογούν, αφορίζουν όσους έχουν διαφορετική άποψη ως αντιδραστικούς και επικίνδυνα συντηρητικούς, και ακολουθούν οι κυβερνήτες που ψηφίζουν τους σχετικούς νόμους, τους εκθεμελιωτικούς της κοινωνίας μας.

Πρώτα τα διδάσκει ο θίασος των διαμορφωτών της κοινής γνώμης επί σκηνής του εντύπου και ηλεκτρονικού τύπου και κατόπιν τα υλοποιούν με νόμους οι ...βουλευτές μας.Αλλά δεν είναι μόνον αυτά.

Είναι και τα εθνικά θέματα, στα οποία υφιστάμεθα συνεχείς ταπεινώσεις:

α) Οι Σκοπιανοί που χρόνια τώρα προπαγανδίζουν εις βάρος της χώρας μας, απαιτούν, απειλούν και επιμένουν. Και ενώ μας έχουν κλέψει το όνομα «Μακεδονία» εμείς σκορπίζουμε χαμόγελα.

β) Οι εθνικιστές Αλβανοί, που διεκδικούν δήθεν περιουσίες των «Τσάμηδων», προ­σφεύγοντας μάλιστα και στο δικαστήριο της Χάγης. Όλοι αυτοί τρομοκρατούν το λαό, αλλά και τα ηγετικά στελέχη της ελληνικής μειονότητας στη Β. Ήπειρο.

γ) Στην Κύπρο, όπου προχωρούμε από υποχώρηση σε υποχώρηση, το βαθύ κράτος της Τουρκίας αντιτάσσει ανοικτά ότι η Κύπρος πρέπει να χωρισθεί σε δύο ανεξάρτητα κράτη. Δηλαδή δε θέλουν επανένωση του νησιού, αλλά διχοτόμηση. Όπως τους δίδαξαν οι πρώην αποικιοκράτες Βρεταννοί.

δ) Την ελληνική Θράκη φαίνεται ότι την εκχωρήσαμε σιωπηρώς στους σουλτάνους της Άγκυρας αφού το Τουρκικό Προξενείο της Κομοτηνής συμπεριφέρεται άνετα ως κράτος εν κρατεί.

ε) Ταυτόχρονα νεοφανείς ιστορικοί, οι οποίοι το μόνο που διαθέ­τουν είναι η άγνοια της ιστορίας μας ή η αποστροφή προς ό,τι ελληνικό, διαστρεβλώνουν την ιστορία μας και επιμένουν να επιβάλουν τη λήθη των ηρωικών και δραματικών απελευθερωτικών αγώνων του έθνους μας.

στ) Διορίζουμε 240 ιεροδιδασκάλους νια τη διδασκαλία του Κορα­νίου, στις Μουφτείες Ξάνθης. Κομοτηνής και Διδυμοτείχου, τη στιγμή που κάνουμε ό, τι μπορούμε για να μην ακούουν τα ελληνόπουλα το λυτρωτικό μήνυμα του Χριστού, τη μόνη αλήθεια.

Γιατί να μην είναι και το Κοράνιο μάθημα επιλογής όπως τα θρησκευτικά στα Ορθόδοξα Χριστιανικά σχολεία;Αυτά σε πολύ γενικές γραμμές συμβαίνουν στην Ελλάδα εδώ και λίγα χρόνια.

Και ενώ στη σημερινή Ρωσία εισάγουν τη διδασκαλία των θρησκευ­τικών, εμείς τη διδασκαλία αυτή την απορρίπτουμε, επειδή είμαστε... προοδευτικοί!

Ενώ οι διοικούντες τη σημερινή Ρωσία σ' αντίθεση με τους προ του 1990 φανατικούς και στρατευμένους εχθρούς του Χριστού, διακηρύσσουν πως η άνοδος της Ρωσίας θα επιτευχθεί μόνο αν ο Ρωσικός λαός επανέλθει στις ρίζες του, εμείς αρνούμαστε τις ρίζες μας. Αποχριστιανίζουμε τη χώρα μας.

Αδιαφορώντας αν έτσι κλονίζονται τα θεμέλια του έθνους μας. Περιφρονούμε τούς αγώνες των προγόνων μας που αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν πρώτα για την πίστη, ώστε να μας χαρίσουν την ελευθερία.Ήδη μηνύματα που μας έρχονται από τα σχολεία για τη στάση των μαθητών έναντι του μαθήματος των θρησκευτικών, είναι πολύ περισ­σότερο από ανησυχητικά.

Από ολόκληρο σχολείο το μάθημα των θρησκευτικών το παρακολουθεί μια μόνο μαθήτρια! Από άλλο σχο­λεία στο Ίλιον, μάς είπαν ότι κανένα παιδί δε δέχθηκε να παρακο­λουθεί το μάθημα των θρησκευτικών!

Άρανε αυτό είναι αποτέλεσμα της θελήσεως των παιδιών ή είναι ντιρεκτίβα γνωστών αθεϊστικών κέντρων; Αν αυτά τα παραδείγματα αληθεύουν, και ασφαλώς δεν θα είναι τα μόνα τι έχει να απαντήσει το ΥΠΕΠΘ που επιμένει ότι το μάθημα των θρησκευτικών είναι υποχρεωτικό;

Ο φυσικός χώρος της κατηχήσεως είναι βεβαίως η Εκκλησία Αλλά και στο σχολείο, σ' όλες τις γνήσια προοδευτικές χώρες, που θέλουν να δώσουν σωστή και ολοκληρωμένη μόρφωση στα παιδιά τους διδάσκουν τα θρησκευτικά, γιατί έτσι τα βοηθούν να ζουν σωστά και ολοκληρωμένα σαν ώριμοι πολίτες.

Και σ' αυτήν ακόμη τη Γαλλία όπου δε διδάσκεται πάνω από 100 χρόνια ειδικό μάθημα θρησκευτικών, γίνονται εισηγήσεις για την επαναφο­ρά της συστηματικής διδασκαλίας του θρησκευτικού φαινομένου, διότι αυτό συνδέεται με τον πολιτισμό, την τέχνη, τα γράμματα μέσα από συναφή μαθήματα του γαλλικού σχολείου (βλ. Ρεζίς Ντεμπρέ, Η διδασκαλία της θρησκείας στο ουδετερόθρησκο σχολείο, Αθήνα εκδ. Εστία, 2004).

Οι μεν «προοδευτικές δυνάμεις», ενώ μιλούν για ελευθερία, φιμώνουν, αλυσσοδένουν και εγκλωβίζουν τα ανυποψίαστα θύματά τους σε απάνθρωπες ιδεολογίες, ο ελληνικός όμως λαός στην πλειοψηφία του, και αυτοί ακόμη που έχουν χαλαρή σχέση με την Εκκλησία δε θέλει την Ελλάδα κράτος αμοραλιστικό, άθεο και διεφθαρμένο.

Οι Έλληνες δε θέλουν να ζουν μέσα στο σκοτάδι μιας χωρίς νόημα ζωής. Δε θέλουν οι νέοι στην ηλικία των ονείρων και του ζενίθ της δράσεως τους να πορεύονται χωρίς ιδανικά και πριν ακόμη χαρούν τον ήλιο να σβήνουν μέσα στα σκοτάδια της αγνοίας, της αμαρτίας και της ποικίλης διαφθοράς.

Οι αρνητές των θεσμών, τα ΜΜΕ με την αποχαυνωτική δημαγωγία την αντιδημοκρατική συμπεριφορά, το γνωστό εμπορευματικό τους αμόκ και τη μεθοδική ιδεολογική τρομοκρατία σπιλώσεως, συκοφαντίας και διασυρμού, θέλουν την Εκκλησία περιθωριοποιημένη.

Μοχθούν να ελέγχουν κάθε έκφανση του ελληνορθόδοξου πολιτισμού μας. Τους ενοχλεί η αλήθεια Το φως του Χριστού δεν το αντέχουν, Και το χειρότερο: ούτε που νοιάζονται ότι γίναμε "χλευασμός και μυκτηρισμός τοις κύκλω ημών. (Ψαλ. μγ' [43] 14).

Μάλλον το απολαμβάνουν.Διαβάζοντας τις γραμμές αυτές οι «προοδευτικοί», οι «μεταρρυθμιστές», οι «εκσυγχρονιστές», οι "διεθνιστές», οι "νεοφιλελεύθεροι", οι «ανανεωτικοί», οι «ριζοσπάστες», οι «αγκυλωμένοι» και "ντοπαρισμένοι» από τα άθεα κηρύγματα του μαρξισμού, οι μύστες του τεκτονισμού, οι όποιοι άλλοι τυφλωμένοι από την ιδεολογική τους εμπάθεια ίσως γελάσουν.

Ίσως μας χλευάσουν και μας σαρκάσουν. Δικαίωμα τους.Αλλά ας μάθουν τούτο: «Προς κέντρα λακτίζουν». Η χώρα αυτή, η Ελλάς, αντέχει. Και θα ζήσει.

Όσα κτυπήματα κι αν της καταφέρουν. Υπάρχουν ακόμη εκατομμύρια που δεν έκαμψαν "γόνυ τη Βάαλ", στη σύγχρονη ειδωλολατρία.Την αγιοτόκο Ελλάδα δεν την έχει εγκαταλείψει ο Θεός..

ν. π. β.

Αυτό το άρθρο μοίρασε στους μαθητές του σχολείου του ο Διευθυντής του Πειραματικού Γυμνασίου Καβάλας (http://gym-peir-kaval.kav.sch.gr/basiki.htm ).

Όμως το "έγκλημα" έγινε αμέσως γνωστό και για να μην εισάγει καινά δαιμόνια στην παιδεία, αμέσως κλήθηκε σε απολογία.

Διαβάστε τι έγραψε η εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος:

Διένειμε στους μαθητές κείμενο με ακραίες θέσεις

Τρίτη, 16.12.08

Ως ιδιαίτερα ατυχή χαρακτήρισε ο διευθυντής της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Νομού Καβάλας Δημήτρης Ευαγγελίδης την «έμπνευση» του διευθυντή του Πειραματικού Γυμνασίου Καβάλας να διανείμει στους μαθητές κείμενο από περιοδικό θρησκευτικού περιεχομένου με ακραίες θέσεις.

Πρόκειται για ένα κείμενο που εμπεριέχεται στο περιοδικό «Η Δράσις μας», τεύχος 464, Δεκέμβριος 2008 που εκδίδει η Αδελφότης Θεολόγων «Ο Σωτήρ» με γενικό τίτλο «Που βαδίζεις Ελλάς;».

Στο κείμενο τορπιλίζεται ο ομαλός δημοκρατικός βίος της χώρας, τίθενται σε αμφισβήτηση νόμοι του κράτους, καταφέρεται κατά του Συμφώνου Ελεύθερης Διαβίωσης, των εκτρώσεων, της καύσης των νεκρών, της αφαίρεσης του θρησκεύματος στις ταυτότητες, τη μοιχεία, τον πολιτικό γάμο και το διαζύγιο.

Το κείμενο τάσσεται επίσης κατά της ηγεσίας του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας για την προαιρετικότητα της διδασκαλίας των θρησκευτικών και της εξομολόγησης στα σχολεία.

Το κείμενο μοιράστηκε στους μαθητές όλων των τάξεων του γυμνασίου.Σε δηλώσεις του ο κ. Ευαγγελίδης στα τοπικά ΜΜΕ τόνισε πως ήταν ένα κείμενο το οποίο είχε δύο σκέλη. «Στο ένα σκέλος αναφέρονταν στα Χριστούγεννα, το οποίο δεν είχε τίποτε το επιλήψιμο και ένα άλλο κείμενο το οποίο ήταν ας πούμε θρησκευτικού περιεχομένου αλλά είχε ακραίες τοποθετήσεις για θέματα τα οποία ήδη έχουν επιλυθεί και επιληφθεί από την πολιτεία».

Υπογράμμισε επίσης πως η έμπνευση του διευθυντή να το μοιράσει ήταν το λιγότερο ατυχής, επισημαίνοντας ότι έχει κληθεί να δώσει εξηγήσεις και στην συνέχεια θα ακολουθηθεί η προβλεπόμενη διοικητική διαδικασία.

http://www.e-tipos.com/newsitem?id=66101

Εκατοντάδες λάθη στα σχολικά βιβλία ανακάλυψε το υπουργείο Παιδείας.

Εκατοντάδες λάθη εντόπισε το υπουργείο Παιδείας στα καινούργια βιβλία και απέστειλε ήδη στα σχολεία τους καταλόγους με τις διορθώσεις που πρέπει να γίνουν, ώστε να ενημερωθούν οι δάσκαλοι, οι καθηγητές και οι μαθητές.
Όπως αναφέρουν Τα Νέα, τη Δευτέρα, τα λάθη είναι τόσα πολλά, ώστε για την ανάπτυξή τους στα βιβλία του Δημοτικού χρειάστηκαν 63 δακτυλογραφημένες σελίδες, ενώ για τα λάθη σε 16 βιβλία του Γυμνασίου απαιτήθηκε να γραφτούν 83 σελίδες.
Συνολικά, δηλαδή, τα διάφορα λάθη και παροράματα μόνα τους αποτελούν ένα νέο βιβλίο 146 σελίδων.
Στο Γυμνάσιο, τα περισσότερα λάθη εντοπίζονται στα βιβλία της Βιολογίας και των Μαθηματικών, με 16 και 15 σελίδες διορθώσεων αντίστοιχα, ενώ υπάρχουν και λάθη που προκαλούν γέλιο και ερωτηματικά για το μέγεθος της αβλεψίας.
Ενδεικτικά στο βιβλίο Νεοελληνικής Γλώσσας της Α` Γυμνασίου, στη σελίδα 104 δημοσιεύθηκε η διεύθυνση, το τηλέφωνο και το φαξ ενός καταστήματος.

Στο βιβλίο Μεσαιωνικής και Νεώτερης Ιστορίας Β` Γυμνασίου, οι μαθητές διδάσκονταν ότι οι πάροικοι πρέπει να περνούσαν καλά, αφού «η ενοικίαση της γης από τον πάροικο ήταν χρονικά απεριόριστη και κληρονομική.
Συγχρόνως ο πάροικος ήταν προσδεμένος στο χωράφι που καλλιεργούσε».
Με τη διόρθωση, θα καταλάβουν ότι τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς έτσι, αφού «οι πάροικοι ήταν εξαρτημένοι αγρότες που καλλιεργούσαν τη γη και πλήρωναν φόρο στους ιδιοκτήτες των μεγάλων κτημάτων, τα οποία δεν είχαν δικαίωμα να εγκαταλείψουν»…
Στο βιβλίο Οδηγός Νηπιαγωγού ζητείται να διορθωθεί η φράση «παίζοντας με τα όργανά τους», σε «παίζοντας με τα ονόματά τους».
Στα Μαθηματικά Β` Δημοτικού, όπου χρησιμοποιούνται παραδείγματα ώστε να μάθουν τα παιδιά, κάποια κοπελίτσα που λεγόταν Μαρίνα έγινε Σαββίνα ξαφνικά, ένας Σπύρος έγινε Μιχάλης και μια Ελένη έγινε Αννα. Ενώ τα παιδάκια που θα έπρεπε να υπολογίσουν πόσα γλυκά μένουν σε ένα κουτί, βλέπουν ξαφνικά τα γλυκά να έχουν μεταμορφωθεί σε κουλουράκια.
Τέλος, στο Εικονογραφημένο Λεξικό Α, Β και Γ Δημοτικού υπάρχει κατά λέξη η εξής απίθανη διόρθωση: «[σελ. 227] [κώλος] (Να προστεθεί: Συνήθως χρησιμοποιούμε τη λέξη αυτή όταν μιλάμε με τους φίλους μας και όχι όταν γράφουμε)».
Πηγή :http://www.aegeantimes.gr/article.asp?id=27236&type=29

Τα μαργαριτάρια των σχολικών βιβλίων.

146 σελίδες με διορθώσεις ετοίμασε το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο της Ελλάδας

Αν οι μαθητές έγραφαν σε ένα διαγώνισμα ορθογραφίας τη λέξη “καινούργιο” χωρίς το “γ”, θα έχαναν βαθμούς. Κι αν στο μάθημα της Γεωγραφίας απαντούσαν πως τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. είναι 25, τότε ο καθηγητής, θα τους συμβούλευε να διαβάζουν περισσότερο.

Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, οι εκπαιδευτικοί καλούνται να διορθώσουν τα βιβλία και όχι τους μαθητές τους. Αμέτρητα λάθη, παραλείψεις, ασάφειες και ανακρίβειες εντοπίστηκαν από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο της Ελλάδας σε πολλά νέα διδακτικά συγγράμματα του Δημοτικού και του Γυμνασίου.

Αρκεί να επισκεφθεί κανείς την σχετική ιστοσελίδα www.pi-schools.gr και να επιλέξει “Παροράματα στα νέα διδακτικά πακέτα” για να εξακριβώσει το μέγεθος της αβλεψίας των συγγραφέων ή έστω του τυπογραφείου.

Συνολικά 146 σελίδες χρειάστηκαν για να καταγραφούν όλα τα λάθη και να γίνουν οι απαιτούμενες διορθώσεις. Μόνο για τα βιβλία του Δημοτικού απαιτήθηκαν 63 σελίδες, ενώ για τα λάθη σε 16 βιβλία του Γυμνασίου χρειάστηκαν άλλες 83. Αρκετά από αυτά τα συγγράμματα, έχουν φτάσει και στις Κυπριακές αίθουσες διδασκαλίας.

Οι “κατηγορίες” των λαθών ποικίλουν. Κάποια προκαλούν γέλιο, άλλα προβληματισμό. Τα ορθογραφικά και συντακτικά λάθη είναι εκατοντάδες ακόμα και στα βιβλία της Γλώσσας, ενώ στα βιβλία των Μαθηματικών υπάρχουν λάθος προβλήματα. Αναφορές σε βιβλία της Γεωγραφίας δεν συμβαδίζουν με τα σημερινά δεδομένα ή προκαλούν ερωτηματικά για τις προθέσεις των συγγραφέων.

Λάθη έγιναν και σε τίτλους βιβλίων, σε ονόματα εκδοτικών οίκων ή ακόμα και στα εξώφυλλα π.χ. δεν αναγράφεται η πλήρης ονομασία του Ελλαδικού Υπουργείου Παιδείας. Πιο κάτω μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα >

- Στο βιβλίο Μεσαιωνικής και Νεότερης Ιστορίας Β’ Γυμνασίου οι μαθητές διδάσκονταν ότι οι πάροικοι καλοπερνούσαν αφού “η ενοικίαση της γης από τον πάροικο ήταν χρονικά απεριόριστη και κληρονομική.

Συγχρόνως ο πάροικος ήταν προσδεμένος στο χωράφι που καλλιεργούσε”. Με τη διόρθωση, τα παιδιά θα μάθουν ότι η κατάσταση τελικά, ήταν μάλλον καταπιεστική για τους παροίκους, μια και “οι πάροικοι ήταν εξαρτημένοι αγρότες που καλλιεργούσαν τη γη και πλήρωναν φόρο στους ιδιοκτήτες των μεγάλων κτημάτων, τα οποία δεν είχαν δικαίωμα να εγκαταλείψουν”.

-Στο βιβλίο Γεωγραφίας της Στ’ Δημοτικού, αναφέρεται ότι τα κράτη μέλη της Ε.Ε. είναι 25, ενώ ακόμα και ο αριθμός που δίδεται για τον πληθυσμό της Ελλάδας είναι λάθος.- Στη Γεωγραφία της Ε’ Δημοτικού η φράση “η Μακεδονία είναι η περιοχή όπου έζησε ο Μέγας Αλέξανδρος” αντικαθίσταται με την φράση “η Μακεδονία είναι η περιοχή όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε ο Μέγας Αλέξανδρος”. Στο ίδιο βιβλίο, στη σελ.145 όπου γίνεται αναφορά για την Κύπρο, δίνονται οδηγίες να αντικατασταθεί η λέξη “τουρκοκρατούμενη” με τη λέξη “κατεχόμενη” και η “γραμμή Αττίλα” να είναι διακεκομμένη.

- Στο βιβλίο Θρησκευτικών της Ε’ Δημοτικού, αναφέρεται στη σελ.26 πως “Οι ώρες μετά τη Σταύρωση του Χριστού είναι μελαγχολικές”. Η φράση αυτή, θα πρέπει να αντικατασταθεί “Οι ώρες μετά τη Σταύρωση του Χριστού είναι γεμάτες αγωνία και φόβο”.

- Μερικά από τα ορθογραφικά λάθη στα βιβλία Γλώσσας του Δημοτικού: “ρέγγα” και όχι “ρέγκα”, “στιλό” και όχι “στυλό”, “τρένο” όχι “τραίνο”.

- Στο βιβλίο Νεοελληνικής Γλώσσας της Α’ Γυμνασίου, σελ.104, τυπώθηκε εκ παραδρομής η διεύθυνση, το τηλέφωνο και το φαξ ενός καταστήματος.

- Στο βιβλίο Οδηγός Νηπιαγωγού αντικαθίσταται η φράση “παίζοντας με τα όργανά τους” με “παίζοντας με τα ονόματά τους”.

-Στο Εικονογραφημένο Λεξικό Α’, Β’ και Γ’ Δημοτικού υπάρχουν οι εξής διορθώσεις: Σελ.227, “[κώλος] Να προστεθεί: Συνήθως χρησιμοποιούμε τη λέξη αυτή όταν μιλάμε με τους φίλους μας και όχι όταν γράφουμε” Σελ.171, “[κακά] Να προστεθεί: Συνήθως χρησιμοποιούμε τη λέξη αυτή όταν μιλάμε με τους φίλους μας και όχι όταν γράφουμε”.

Τα λάθη των σχολικών βιβλίων

ΤΟ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ
Το να γράφεις κείμενα επιθεώρησης μάλλον θα είναι το πιο δύσκολο επάγγελμα στην Ελλάδα. Γιατί όσο και να τραβήξεις ένα γεγονός ώστε να προκαλέσει γέλιο, σίγουρα θα υπολείπεται της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας. Διαβάστε παρακάτω τις απτές αποδείξεις αυτού του ισχυρισμού.
ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ
Χρειάστηκαν 63 δακτυλογραφημένες σελίδες για να χωρέσει το Υπουργείο Παιδείας τα λάθη που το ίδιο εντόπισε στα καινούργια σχολικά βιβλία του Δημοτικού. Και 83 σελίδες στα καινούργια σχολικά βιβλία του Γυμνασίου. Και αυτό το πόνημα των συνολικά 146 σελίδων το έστειλαν στα σχολεία ώστε να τα διορθώσουν με στιλό οι δάσκαλοι, οι καθηγητές και οι μαθητές.
ΑΛΛΟ ΕΜΕΙΣ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΙΔΙΩΤΕΣ
Αν εγώ, ως εκδότης, κυκλοφορήσω βιβλία με τόσα πολλά λάθη, σίγουρα βιβλιοπώλες και αναγνώστες θα μου τα πετάξουν στο κεφάλι. Και φυσικά θα χάσω τα χρήματα που επένδυσα σε αυτά τα βιβλία. Και που δεν μπορώ να έχω ούτε το ένα εκατοστό από τις στρατιές των επιμελητών και διορθωτών που συντηρεί ο Οργανισμός Εκδόσεων Σχολικών Βιβλίων.
ΤΑΧΑ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ
Κατά τα άλλα ισχύει εν Ελλάδι η δωρεάν Παιδεία. Το σόι δωρεάν είναι όταν μας υποχρεώνουν να πληρώνουμε από τον Κρατικό Προϋπολογισμό το κάθε σχολικό βιβλίο από δύο φορές, επειδή δεν πρόσεξαν στην διόρθωση. Καλύτερα να έλειπε!
ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΧΡΥΣΟΣ ΟΔΗΓΟΣ
Θέλετε παραδείγματα από αυτά τα λάθη; Όπως γράφει ο Νίκος Μάστορας στοσχετικό ρεπορτάζ του στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ «στο βιβλίο Νεοελληνικής Γλώσσας της Α΄ Γυμνασίου, στη σελίδα 104 δημοσιεύθηκε κατά λάθος η διεύθυνση, το τηλέφωνο και το φαξ ενός καταστήματος!». Μα και μαστουρωμένος να ήταν ο διορθωτής -λέμε τώρα- έπρεπε αυτό να το δει!
ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΜΕ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ
Το βιβλίο «Οδηγός Νηπιαγωγού» αντί να συστήνει στους Νηπιαγωγούς να βάζουν τα παιδάκια να παίζουν «με τα ονόματά τους», λόγω λάθους τους συστήνει να παίζουν «με τα όργανά τους»! ……….
ΤΡΕΜΕ ΜΑΤΑ!
«Στα Μαθηματικά Β΄ Δημοτικού, όπου χρησιμοποιούνται παραδείγματα ώστε να μάθουν τα παιδιά, κάποια κοπελίτσα που λεγόταν Μαρίνα έγινε Σαββίνα ξαφνικά, και μια Ελένη έγινε Άννα». Εδώ το Υπουργείο θέλει να γίνουν τα παιδάκια Μάτα Χάρι. Να μην ξέρει ούτε ένα όνομα να αλλάξει;
ΑU MON DIEU!
«Ενώ τα παιδάκια που θα έπρεπε να υπολογίσουν πόσα γλυκά μένουν σε ένα κουτί, βλέπουν ξαφνικά τα γλυκά να έχουν μεταμορφωθεί σε κουλουράκια». Μιλάμε για πολύ προχωρημένη nouvelle cuisine!
SAVOIR VIVRE ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ
«Τέλος, στο Εικονογραφημένο Λεξικό Α, Β και Γ Δημοτικού υπάρχει- κατά λέξη- η εξής απίθανη διόρθωση: «[σελ. 227] [κώλος] (Να προστεθεί: Συνήθως χρησιμοποιούμε τη λέξη αυτή όταν μιλάμε με τους φίλους μας και όχι όταν γράφουμε)». Πάλι λάθος είναι! Θα πρέπει η αλλαγή να γίνει ως εξής: [κώλος]: Συνήθως χρησιμοποιούμε τη λέξη αυτή όταν αναφερόμαστε στο Υπουργείο Παιδείας μας.
ΣΙΓΑ ΜΗΝ ΑΠΟΛΥΘΕΙ…
Ερώτηση απλή: Θα απολυθεί κανείς από τους μονίμους -στα σίγουρα- υπαλλήλους/επιμελητές αυτών των βιβλίων; Ή σε λίγες μέρες θα τους δούμε κι αυτούς στους δρόμους να φωνάζουν για τα δίκαια αιτήματά τους; Όχι, τίποτε άλλο, αλλά δικαιώματα έχουμε κι εμείς που τους πληρώνουμε αδρά.
Πηγή:http://www.politismospolitis.org/?p=1049

Σχολικά βιβλία: Προσφέρουν δωρεάν διαφήμιση.

Τη στιγμή που απαγορεύεται η προβολή παιδικών διαφημίσεων σε ώρες που τα παιδιά παρακολουθούν τηλεόραση, έρχονται τα σχολικά βιβλία να αναπληρώσουν το κενό. Σε πολλά από τα νέα σχολικά βιβλία χρησιμοποιούνται ως παραδείγματα γνωστά καταναλωτικά προϊόντα.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ

- Θες να μάθεις προστακτική; Μάθε πρώτα να μαγειρεύεις. Είναι η επίσημη πρόταση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου για να μάθουν τα 12χρονα παιδιά γραμματική. Παραθέτει, μάλιστα, κάτω από τη συνταγή που διδάσκει την… προστακτική, τα πλήρη στοιχεία της μαγείρισσας, όπως και τον εκδοτικό οίκο.

Ο τσελεμεντές είναι πλήρης και αποτελεί την τέταρτη ενότητα, με τίτλο “Διατροφή”, του βιβλίου Γλώσσας της Στ’ δημοτικού.

- Το βιβλίο Γλώσσας της Στ’ δημοτικού περιέχει και άλλες ενδιαφέρουσες ενότητες, για παράδειγμα στις σελίδες 53-60 του α’ τόμου υπάρχουν κείμενα για τη διαφήμιση και τους διαφημιστές, όπου παρατίθενται διαφημίσεις γνωστής σοκολάτας, γάλακτος σε σκόνη και… ανθότυρου. Επιπλέον, στη σελίδα 42 υπάρχουν “Οδηγίες χρήσης καφετιέρας”, ενώ στις σελίδες 48-49 τα παιδιά καλούνται να πάνε “μια βόλτα στον Γουέμπι”, προβάλλοντας συγκεκριμένα παιδικά σάιτ.
- Στην ύλη του βιβλίου Γλώσσας της Ε’ δημοτικού περιλαμβάνεται μια ολόκληρη σελίδα (ενότητα 11, σελ. 78) με οδηγίες περί ηλεκτρονικού ποδοσφαίρου για την κονσόλα Play Station 2 του γνωστού Μπιλ Γκέιτς. Στο μάθημα της Γλώσσας οι μαθητές διδάσκονται πώς παίζεται το παιχνίδι, ενώ στις επόμενες σελίδες καλούνται να απαντήσουν σε ερωτήσεις πάνω στο κείμενο, το οποίο εντάσσεται σε μια ενότητα αφιερωμένη στα παιχνίδια, μέσα από τα οποία τα παιδιά υποτίθεται πως διδάσκονται τις εγκλίσεις των ρημάτων, τα απρόσωπα ρήματα και τις κλίσεις των επιθέτων.
- Στο Βιβλίο-Τετράδιο Εργασιών Μαθηματικών της Στ’ δημοτικού υπάρχει άσκηση, στην οποία αναφέρεται: Ο Μπίλι Γκέιτς, ιδρυτής της Mikrosoft, κερδίζει 5 λεπτά του δολαρίου κάθε δευτερόλεπτο. Πόσα χρήματα κερδίζει σε 1 λεπτό, σε 1 ώρα, σε 1 ημέρα, σε 1 μήνα και σε 1 χρόνο;”
Πηγή:http://www.makthes.gr/index.php?name=News&file=article&sid=7502

«Λάθη στα σχολικά βιβλία»

«Δεν πρόλαβαν να κυκλοφορήσουν τα νέα σχολικά βιβλία και ήδη βρέθηκαν να έχουν λάθη, τα οποία είναι δύσκολο να διορθωθούν, εάν κρίνουμε από παλαιότερα βιβλία, που συνεχίζουν να τυπώνονται με λανθασμένα στοιχεία.
Συγκεκριμένα, στο νέο βιβλίο Ιστορίας της Στ’ τάξης αναφέρεται ότι η πυξίδα και ο αστρολάβος είναι εφευρέσεις των Δυτικών του 15ου αιώνα. Σύμφωνα όμως με την εγκυκλοπαίδεια “Νέα Δομή”, η μεν πυξίδα θεωρείται ότι εφευρέθηκε από τους Κινέζους τον 2ο μ.Χ. αιώνα (υπάρχει μάλιστα στο Αρχαιολογικό Μουσείο Πεκίνου) πυξίδα της εποχής εκείνης, ο δε αστρολάβος είναι εφεύρεση των ελληνιστικών χρόνων (ο γεωγράφος Κλαύδιος Πτολεμαίος έχει γράψει μάλιστα ολόκληρο βιβλίο με θέμα τον αστρολάβο). Τα δύο αυτά όργανα ναυσιπλοΐας (πυξίδα, αστρολάβος) τα μετέφεραν στη Δύση οι Αραβες μέσω του εμπορίου.
Οι Δυτικοί μπορεί να τα τελειοποίησαν και να τα αξιοποίησαν, πάντως δεν τα εφηύραν, όπως αναφέρεται στο νέο βιβλίο της Ιστορίας».
Μπαζιργιάννης Αντώνης
Δάσκαλος - Κιλκίς
Πηγή:http://www.enet.gr/online/online_text/c=112

Σχολικά βιβλία και εγκυκλοπαίδειες : Η ΣΚΟΠΙΑΝΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΑΔΑ ΚΑΙ ΤΑ ΤΡΑΓΙΚΑ ΛΑΘΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Το εξωφρενικότερο όλων είναι ένα κείμενο που κατηγορεί με υβριστικούς χαρακτηρισμούς, σχόλια και φωτογραφίες κατηγορώντας την Ελλάδα ότι έκλεψε από την Ινδία και μάλιστα από μια ναυτική εταιρία το εθνικό της σύμβολο!

Αξίζει να διαβάστε το σχετικό “όπλο” της σκοπιανής προπαγάνδας που σε λίγο θα αρχίσει να κάνει την εμφάνιστη του στον Σκοπιανό Τύπο αλλά και στο διαδίκτυο. Διαβάστε και βγάλτε μόνοι σας τα συμπεράσματα σας. Ιδού και το σχετικό ντοκουμέντο!

Άλλα πέντε εξίσου σημαντικά σε περιεχόμενο σκαναρισμένα (όπως αντίστοιχα υπήρχε σκαναρισμένο σε μηχανήματα νέας τεχνολογίας και το εν λόγω απόρρητο κρατικό έγγραφο) ελληνικά έγγραφα, χάρτες, βιβλία και Ελληνικά κείμενα, περιφέρονται ως όπλο προπαγάνδας και τα οποία περιλαμβάνονται σε κρατικούς πολιτικούς και διπλωματικούς φακέλους των Σκοπίων.

Στο πόλεμο της προπαγάνδας εναντίον της Ελλάδας έχουν επιστρατευτεί μια σειρά από δικά μας λάθη του παρελθόντος, τα οποία αντλούνται ακόμα και σχολικά βιβλία και εγκυκλοπαίδιες όπως η «ΓΙΑ ΣΑΣ ΠΑΙΔΙΑ» (τόμος 3, σελ 63) όπου τα Σκόπια αναφέρονται ως «Μακεδονία», ενώ μεταξύ των άλλων γλωσσών που αναγράφονται ως επίσημη γλώσσα αναφέρεται και η μακεδονική! Προσέχτε τα συνοδευτικά σχόλια.

Αντίστοιχα στα επιχείρηματα των Σκοπιανών θα βρεί κάποιος ενδεικτικά και την έκδοση του γεωγραφικού άτλαντα (τεύχος Νο2 του Αλεξίου 1977) όπου τα Σκόπια γεωγραφικά προσδιορίζονται επίσης ως Μακεδονία!

Το ίδιο λάθος που σήμερα επιστρατεύουν οι σκοπιανοί βρίσκουμε και στην Γεωγραφία της β γυμνασίου του 1977 του οργανισμού εκδόσεων διδακτικών βιβλίων όπου σε εσωτερικό χάρτη τα Σκόπια αναφέρονται ως Μακεδονία! Ιδού το σχετικό ντοκουμέντο που οι Σκοπιανοί χρησιμοποιούν ως ιστορικό «τεκμήριο».

Στην σκοπιανή προπαγάνδα περιλαμβάνονται μια σειρά από χάρτες με πιο γνωστό αυτό που αποκαλύψαμε προ ημερών και δείχνει τις αλυτρωτικές διαθέσεις των Σκοπιανών .

Στους χάρτες που διακινούν όπως θα δείτε υπάρχουν και μια σειρά επίσημοι ελληνικοί χάρτες του παρελθοντος με τα ίδια επαναλαμβανόμενα λάθη του παρελθόντος μας… Ιδού το σχετικό ντοκουμέντο!

Πηγή http://www.greekamericannewsagency.com/gana/index.php?Itemid=83&id=2959&option=com_content&task=view

Διορθώσεις σε βιβλίο Θρησκευτικών από το Υπ. Παιδείας.

Διορθώσεις σε βιβλίο Θρησκευτικών πραγματοποίησε το υπουργείο Παιδείας, ύστερα από αναφορά θρησκευτικής κοινότητας στο Συνήγορο του Πολίτη και διαμεσολάβηση της ανεξάρτητης αρχής, που πραγματοποιήθηκε με πλήρη συνεργασία όλων των αρμόδιων φορέων.
Συγκεκριμένα, έπειτα από αναφορά θρησκευτικής κοινότητας, η οποία διαμαρτυρόταν για τον τρόπο με τον οποίο παρουσιαζόταν το δόγμα της σε σχολικό βιβλίο, ο Συνήγορος επισήμανε ότι η εγκύκλια θρησκευτική εκπαίδευση, αν και ομολογιακή, οφείλει να σέβεται όλες τις γνωστές θρησκείες και να αποφεύγει διατυπώσεις που υποτιμούν τα πρόσωπα των πιστών τους.

Οξείες και επιθετικές επικρίσεις, όπως αυτές που επιτρέπει στα φυσικά πρόσωπα η ελευθερία του λόγου, δεν έχουν θέση σε εκπαιδευτικό εγχειρίδιο της δημόσιας παιδείας.
Το υπουργείο Παιδείας, ανταποκρινόμενο στις επισημάνσεις της αρχής, παρήγγειλε την επανεξέταση του εγχειριδίου. Σε σχετική του εισήγηση, το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο επισήμανε συγκεκριμένα σημεία που πρέπει να τροποποιηθούν προκειμένου να απαλειφθούν απαξιωτικές κρίσεις και να εξασφαλιστεί ο επιστημονικός κριτικός, πλουραλιστικός τρόπος διδασκαλίας του μαθήματος, ενώ υπεραμύνθηκε αρκετών από τα κρίσιμα εδάφια.

Ο Συνήγορος του Πολίτη υπογραμμίζει ως ιδιαίτερα σημαντικό το γεγονός ότι η διόρθωση του επίμαχου βιβλίου έγινε με πιστή τήρηση της προβλεπόμενης διαφανούς διαδικασίας διαρκούς ποιοτικού ελέγχου, ενώ επισημαίνει ότι «η διαδικασία αυτή δεν αποτελεί πολυτέλεια, αλλά στοιχειώδη εγγύηση για την αποτελεσματική λειτουργία των εκπαιδευτικών θεσμών και για το συνδυασμό του επιστημονικού κύρους με το δημόσιο έλεγχο».

Πηγή http://www.e-tipos.com/newsitem?id=19010

Το ζήτημα των Γενετικά Τροποποιημένων Οργανισμών στα σχολικά βιβλία

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΒΙΟΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Η αναφορά του νέου βιβλίου Βιολογίας της Γ’ Γυμνασίου στους Γενετικά Τροποποιημένους Οργανισμούς (ΓΤΟ) έχει προκαλέσει έντονη συζήτηση και προβληματισμό σχετικά με τον τρόπο παρουσίασης και την «θέση» που φαίνεται να παίρνει το βιβλίο. Η ΠΕΒ επισημαίνει τα εξής:

- Η διαμόρφωση απόψεων σε ζητήματα που βρίσκονται στην αιχμή της επιστημονικής έρευνας και αφορούν στα ζητήματα γονιδιακής θεραπείας, στους διαγονιδιακούς οργανισμούς, στους γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς της κτηνοτροφίας και γεωργίας, ΠΡΟ απαιτεί σύγχρονες γνώσεις των εξελίξεων της λειτουργικής γονιδιωματικής, της περιβαλλοντικής βιολογίας και της οικολογίας.

Η απόπειρα διαμόρφωσης απόψεων χωρίς γνώση των σύγχρονων δεδομένων ή η επιμεριστική αξιοποίηση των ευρημάτων των παραπάνω γνωστικών πεδίων και εφαρμογών τους, στερείται επιστημονικής εγκυρότητας και ελλοχεύει κινδύνους που αφορμώνται κυρίως από οικονομικά συμφέροντα που αποσκοπούν μόνο στο κέρδος.

Σχετικά με τις επιπτώσεις της απελευθέρωσης Γ.Τ.Ο. (και όχι μεταλλαγμένων όπως συνήθως αναφέρεται) στο φυσικό περιβάλλον και τις συνέπειες των προϊόντων τους στους οργανισμούς δεν υπάρχουν προς το παρόν ασφαλή ή έστω επαρκώς επιστημονικά τεκμηριωμένα επιβαρυντικά στοιχεία, παρότι κυκλοφορούν ήδη για αρκετό διάστημα. Δεν γνωρίζουμε όμως τις μακροχρόνιες και αλληλοσυνδεόμενες επιδράσεις και θα πρέπει, μέχρι την ασφαλή εξαγωγή συμπερασμάτων από την επιστημονική έρευνα, να τηρούνται οι σχετικοί κανόνες ασφαλείας (Οδηγία ΕΕ 2001/18, κανονισμοί ΕΕ αρ. 1829/2003, 1830/2003, πρωτόκολλο της Καρθαγένης για την βιοασφάλεια).

Η παρουσίαση του θέματος των ΓΤΟ στο σχολικό βιβλίο της Γ’ Γυμνασίου δεν είναι η καλύτερη δυνατή και θα μπορούσε να οδηγήσει τους μαθητές σε λανθασμένες εντυπώσεις.

Συγκεκριμένα στο σχετικό εδάφιο (σελ 124) αναφέρονται αποκλειστικά οι ωφέλειες από τις καλλιέργειες ΓΤΟ, ενώ δεν αναφέρεται κανένας πιθανός κίνδυνος από τη χρήση τους.

Βέβαια, στην αμέσως επόμενη υποενότητα, υπάρχει αντίστοιχης έκτασης προβληματισμός για τις επιδράσεις των ΓΤΟ στο περιβάλλον στο όποιο απελευθερώνονται, όπως επίσης στις επόμενες σελίδες των ερωτήσεων και δραστηριοτήτων υπάρχουν εργασίες στις όποιες οι μαθητές ερευνούν το θέμα αξιοποιώντας πολλαπλές πηγές πληροφόρησης.

Γνωρίζουμε επίσης ότι σε αυτό το σοβαρό ζήτημα τον κύριο ρόλο παίζει ο εκπαιδευτικός, ο οποίος οφείλει να εφοδιάσει τους μαθητές και μελλοντικούς καταναλωτές με όλες τις απαραίτητες γνώσεις και πληροφορίες, αλλά, κύρια, οφείλει να τους βοηθήσει να αναπτύξουν κριτική σκέψη και ενεργητική στάση και συμπεριφορά.

Είναι σε όλους γνωστά τα τεράστια οικονομικά συμφέροντα των πολυεθνικών που προσπαθούν να προωθήσουν τους ΓΤΟ σε βάρος των τοπικών ποικιλιών με την αποκλειστική διάθεση των σπόρων, ελέγχοντας έτσι την παγκόσμια αγορά.

Δεν μπορούμε όμως να αγνοούμε ή να υποβαθμίζουμε τον υπαρκτό και πολλαπλά αποδεδειγμένο κίνδυνο των κάθε είδους φυτοφαρμάκων τα οποία εδώ και χρόνια βάζουμε στο πιάτο μας και για τα οποία υπάρχουν τεκμηριωμένες έρευνες για τις καταστροφικές τους επιδράσεις στα οικοσυστήματα.

Ούτε βέβαια να αγνοούμε ότι, πίσω από όλη αυτή τη χημική βιομηχανία, κρύβονται επίσης τεράστια οικονομικά συμφέροντα που, για προφανείς λόγους, αντιτίθενται στους ΓΤΟ.

Οποιαδήποτε μονομερής και μονοδιάστατη ανάδειξη των κινδύνων της μιας πλευράς λειτουργεί, ανεξάρτητα από τις όποιες καλές προθέσεις, υπέρ των οικονομικών συμφερόντων της άλλης.Η ΠΕΒ, μακριά από κάθε είδους και μορφής συμφέροντα, τάσσεται υπέρ της αειφορικής διαχείρισης του περιβάλλοντος μέσα από την συνεχή και αυστηρά επιστημονική τεκμηρίωση των όποιων παρεμβάσεων. Ταυτόχρονα θέτει, κάτω από επιστημονικά αλλά και κοινωνικά κριτήρια, τον έλεγχο της κάθε προτεινόμενης λύσης που αποβλέπει στην καλύτερη ποιότητα ζωής του ανεπτυγμένου κόσμου και συμβάλλει σημαντικά στην εξάλειψη της φτώχειας και του υποσιτισμού που μαστίζει τα 2/3 του πλανήτη.

Στο πλαίσιο αυτό προτίθεται να αναπτύξει μια σειρά πρωτοβουλιών και στον τομέα των ΓΤΟ με σκοπό την ολόπλευρη και επιστημονικά τεκμηριωμένη ενημέρωση της ελληνικής κοινωνίας.

Το ΔΣ της ΠΕΒ

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΒΙΟΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ

Πηγή:http://www.ecocrete.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=4265&Itemid=0

Διαμαρτυρία προς το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων για το βιβλίο Νεοελληνικής Γλώσσας της Γ’ Γυμνασίου

Σε εφημερίδα των Σκοπίων , στις 30 Οκτ 2006 (απάντηση αρ.6 http://www.mfa.gr/www.mfa.gr/Articles/el-GR/301006_F1800.htm ), η υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας κα.Μπακογιάννη δηλώνει ρητά ότι : «Δεν υπάρχει καμία επονομαζόμενη «Μακεδονική μειονότητα» καθώς και ότι : «…η Ελλάδα έχει μόνο μία μειονότητα: τους Μουσουλμάνους της Δυτικής Θράκης.»Προς μεγάλη μας έκπληξη κι απογοήτευση στο βιβλίο Νεοελληνικής Γλώσσας της Γ’ Γυμνασίου (σελίδα 116), παρατίθεται περίεργο κείμενο του κ.Νίκου Δήμου http://bp0.blogger.com/_2oeLbEhyIs8/SD1Oqn_DNNI/AAAAAAAACtM/JqXh7M4olIA/s1600-h/NikosDimou.jpg , που έχει εγκρίνει προφανώς το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, με υπουργό τον κ.Στυλιανίδη.
Στο κείμενο αυτό γίνεται αναφορά στις καταγγελίες για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Παρατηρητηρίου του Ελσίνκι >>http://www.greekhelsinki.gr/greek/pressrelease/31-7-96.html στο οποίο ανήκει ο ίδιος ο κ.Δήμου, και ειδικότερα στην «…καταπίεση των Σλαβόφωνων στην Ελλάδα»!
Υπάρχει και σχετική συνέντευξη του κ.Νίκου Δήμου που αναφέρεται στην ύπαρξη λογοκρισίας (!) και ότι δεν μπορεί να γράψει κανείς για την «Μακεδονική» μειονότητα»! … Δείτε το σχετικό video εδώ>> http://www.youtube.com/swf/l.swf?swf=http%3A//s.ytimg.com/yt/swf/cps-vfl58601.swf&video_id=-kuE6QJap9Q&rel=1&hqt=1&eurl=http%3A//edo-makedonia.pblogs.gr/tags/psifisma-gr.html&iurl=http%3A//i2.ytimg.com/vi/-kuE6QJap9Q/default.jpg&t=OEgsToPDskK6CG6BC60WWeAtyq812JnB&use_get_video_info=1&load_modules=1
Δεδομένου ότι το κείμενο του κ.Νίκου Δήμου έχει την έγκριση του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και συμπεριλαμβάνεται σ’ ένα σχολικό βιβλίο , είναι λογικό να εκλαμβάνεται από τους μαθητές αλλά κι από εμάς ως κείμενο που αναφέρεται σε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ και ΑΛΗΘΗ ΓΕΓΟΝΟΤΑ. Αναρωτιόμαστε λοιπόν… ΠΟΙΑ είναι τελικά η επίσημη θέση του κράτους και ΠΟΙΑ σχέση έχει με την «πραγματικότητα» που προωθεί μέσω των σχολικών βιβλίων σχετικά με τις μειονότητες;;;

Με την παρούσα συλλογή υπογραφών καθιστούμε σαφή την αντίθεσή μας στην ύπαρξη του προκλητικού κειμένου του κ.Νίκου Δήμου σε σχολικό βιβλίο διότι καθιστά πραγματικό γεγονός την «καταπίεση» των Σλαβόφωνων (!) κάτι που είναι ψευδές , αβάσιμο και προπαγανδιστικό. Θυμίζουμε ότι τα δεκαπεντάχρονα παιδιά ΔΕΝ είναι σε θέση να κρίνουν ουσιαστικά την αξία, την αλήθεια και τις αιτίες για τις οποίες ο κ.Νίκος Δήμου αναφέρεται στην δήθεν καταπίεση των Σλαβόφωνων.
Επίσης, λόγω του ότι ο μισός πληθυσμός της Ελλάδας ζει στην πρωτεύουσα, η οποία απέχει 500 χλμ από την Μακεδονία, ακολούθως οι μαθητές των μισών σχολείων στην Ελλάδα δεν έχουν δυνατότητα ούτε καν της πρακτικής κι εμπειρικής επαλήθευσης των όσων διαβάζουν για τη Μακεδονία.

Υπενθυμίζουμε ότι η δήθεν ύπαρξη καταπιεσμένης σλαβόφωνης μειονότητας αποτελεί πάγιο προπαγανδιστικό ισχυρισμό της Σκοπιανής αλυτρωτικής προπαγάνδας και ΔΕΝ κατανοούμε που αποσκοπεί η διάδοση μίας ψευδούς πληροφορίας μέσω των σχολικών βιβλίων που απευθύνονται σε μικρά παιδιά.

Για τους παραπάνω λόγους υπογράφουμε και ΖΗΤΟΥΜΕ την ΔΙΟΡΘΩΣΗ του βιβλίου της Γ’ Γυμνασίου του οποίου τα κείμενα διαψεύδονται από την Υπουργό Εξωτερικών , διαψεύδονται από την απογραφή της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας , διαψεύδονται απ’ όλες τις δημοσκοπήσεις μέχρι στιγμής, και κυρίως διαψεύδονται από την ίδια την πραγματικότητα που γνωρίζουν πολύ καλά όσοι ζουν στη Μακεδονία.
Πηγή : http://www.petitiononline.com/schoolpr