Η κατοχή των Άγγλων με Αιμοσταγείς “αντιστασιακούς”– και οι δήθεν κακοί ναζί Γερμανοί δεν θα πείραζαν τους Έλληνες !!

Ναπολέων Ζέρβας, ιδρυτής του "αντιστασιακού" Ε.Δ.Ε.Σ..Καιροσκόπος και μηχανορράφος από τους λίγους, σκόπευε σε υψηλή μεταπολεμική πολιτική καριέρρα και γι’ αυτό συνομωτούσε, πότε με τους φιλομοναρχικούς Άγγλους και την εξόριστη βασιλική "κυβέρνηση" του Καΐρου, πότε με τους παραμείναντες εν Ελλάδι "αντιστασιακούς" αντιμοναρχικούς και πότε με τις διάφορες "αντιστασιακές" οργανώσεις.

Παθιασμένος με τον τζόγο και το αλκοόλ, όταν οι άγγλοι σύνδεσμοι στην Ελλάδα τον ρώτησαν τί ανάγκες είχε σε πολεμικό υλικό, ώστε να του το ρίξουν με αλεξίπτωτα, σαν γνήσιος συμμορίτης ζήτησε μερικά κιβώτια… γνήσιο αγγλικό ουίσκι (όπως αναφέρει ο καθηγητής Νεότερης Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Χάγκεν Φλάισερ, στο βιβλίο του "Στέμμα και Σβάστικα, η Ελλάδα της κατοχής και της αντίστασης", τόμος Α΄, εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα 1987). Αξίζει να προσεχθεί η ασυνείδητη επίδειξη του περιστρόφου ως υποκατάστατο του ανδρικού μορίου.

Βέβαια, κατά τη διάρκεια της “αντίστασης” οι σταλινικοί, παρ’ όλο που είχαν πάντα απλωμένο και ορθάνοιχτο το χέρι προς την αγγλική βοήθεια, δούλευαν –εννοείται όπως και οι άγγλοι- για τους δικούς τους σκοπούς. Ήξεραν ότι κάποτε ο πόλεμος θα τελείωνε και ότι ο πλανήτης θα ξαναμοιραζόταν με νέα δεδομένα. Σαν ευσυνείδητοι πράκτορες επιδίωκαν να δημιουργήσουν στη “ζώνη ευθύνης” τους τετελεσμένα γεγονότα, ώστε οι ρώσοι πολιτικοί τους προϊστάμενοι να βρεθούν, όσο γινόταν περισσότερο, σε θέση ισχύος κατά τη μεταπολεμική διανομή του κόσμου. Βέβαια αυτά δεν τα αγνοούσαν οι άγγλοι, αλλά για τα λίγα κατοχικά χρόνια η συμφεροντολογική αλληλοχρησιμοποίηση άγγλων και σταλινικών τούς εξυπηρετούσε αμοιβαία.

Παράλληλα το βρετανικό πολεμικό ναυτικό είχε εφαρμόσει ασφυκτικό αποκλεισμό των ελληνικών λιμανιών, έτσι ώστε η διεθνής ανθρωπιστική βοήθεια σε τρόφιμα και φάρμακα προς την κατεχόμενη Ελλάδα δεν μπορούσε να φτάσει στους αποδέκτες της (5) . Η Ελλάδα είχε άμεση ανάγκη από διατροφική βοήθεια λόγω της σχεδόν κατεστραμμένης από τον πόλεμο αγροτικής οικονομίας της. Αλλά ο στόχος των άγγλων ήταν να λιμοκτονήσουν οι έλληνες προκειμένου να αναγκαστούν να συμμετάσχουν στην “αντίσταση”. Την ίδια τακτική ναυτικού αποκλεισμού είχαν εφαρμόσει οι άγγλοι στις κατεχόμενες Βέλγιο και Νορβηγία.

Σημειωτέον ότι οι γερμανοί κι οι ιταλοί δεν είχαν κανένα συμφέρον να μην επιτρέψουν τη βοήθεια που απέστελλε π.χ. ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός, ή άλλες διεθνείς οργανώσεις προς τις κατεχόμενες χώρες. Αντίθετα, επειδή δεν ήθελαν να παίξουν το παιχνίδι των άγγλων, προσπαθούσαν να αποφύγουν κάθε αφορμή που θα οδηγούσε τον πληθυσμό σε απόγνωση και άρα θα τον έστελνε μαζικά σε αντιστασιακή στράτευση. Π.χ. προσπαθούσαν να διασφαλίσουν την ομαλή και διαφανή κυκλοφορία των περιορισμένων ποσοτήτων τροφίμων και δεν δίσταζαν να εκτελούν ομαδικά και δημοσίως όσους μαυραγορίτες συνελάμβαναν. Παρά την ψυχρότητά τους οι γερμανοί υπήρξαν απείρως πιο ανθρώπινοι με τον κατεχόμενο πληθυσμό, από τους έλληνες χωροφύλακες, ταγματασφαλίτες, και κρατικούς αξιωματούχους, οι οποίοι διαπλέκονταν σταθερά με την κατοχική μαύρη αγορά κάνοντας περιουσίες.

Οπωσδήποτε ο πόλεμος είχε προκαλέσει δυσλειτουργίες στην κυκλοφορία των αγαθών. Αλλά ακόμα κι έτσι, ο αγγλικός ναυτικός αποκλεισμός είναι η κύρια αιτία του κατοχικού λιμού με τους εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και όχι οι “κακοί” γερμανοί που δήθεν λεηλατούσαν και δολοφονούσαν για την πλάκα τους και ασταμάτητα -αν αυτό το προπαγανδιστικό στερεότυπο ήταν αληθές θα είχε εξαφανιστεί όλος ο ελληνικός πληθυσμός. Τις διαστάσεις της πείνας επέτεινε δραματικά η ληστρική δράση των “ανταρτικών” συμμοριών που κάθε τόσο έκαναν –με την ανοχή των άγγλων- επιτάξεις της ισχνής κατοχικής σοδειάς εν ονόματι του “πατριωτικού αγώνα”. Στο τέλος πολλοί αναγκάζονταν να βγουν στο “αντάρτικο”, όχι από πεποίθηση, αλλά μόνο και μόνο για να εξασφαλίσουν μια ημερήσια μερίδα φαγητού.

Αιμοσταγείς “αντιστασιακοί” θεατρινισμοί
Στην πραγματικότητα, όσο κι αν ψάξει κάποιος δεν θα βρει ούτε μια πραγματική μάχη που να έδωσαν οι “αντάρτες” -είτε σταλινοκίνητοι, είτε άλλοι- με τους γερμανούς, ή τους ιταλούς. Οι “επιχειρήσεις” τους (εκτός από τις συνηθέστατες περιπτώσεις όπου οι “αντιστασιακές” συμμορίες πολεμούσαν μεταξύ τους) εξαντλούνταν στο να σκοτώνουν μερικούς γερμανούς σε μια “ενέδρα” - δηλαδή σε αψιμαχίες - και μετά να διαφεύγουν με την ησυχία τους (κοινώς να την “κοπανάνε”) στα βουνά, αφήνοντας επίτηδες τον πληθυσμό να υποστεί τα τρομακτικά αντίποινα.

Ειδικά οι γερμανοί είχαν εγγυηθεί ότι δεν θα πείραζαν ούτε μια ελληνική τρίχα αν και οι έλληνες δεν πείραζαν τους γερμανούς, κάτι που τηρήθηκε σε περιοχές όπου αρκούσε απλώς να μην υπάρχουν “αντάρτες”.

Οι γερμανοί και οι ιταλοί μπορούσαν πράγματι να γίνουν κτηνώδεις με τους υπό κατοχή λαούς, αλλά μόνο όταν ένιωθαν ότι απειλούνται. Οι “αντάρτες” είναι οι αποκλειστικοί υπεύθυνοι για εκατόμβες αμάχων όπως αυτή των Καλαβρύτων, όταν εκτέλεσαν επίτηδες (και κατά παράβαση κάθε σύγχρονου πολεμικού δικαίου) πάνω από εβδομήντα γερμανούς αιχμαλώτους, εν πλήρει επιγνώσει των αναμενόμενων τρομακτικών συνεπειών της πράξης τους εις βάρος των εντοπίων. Με την τακτική της πρόκλησης αντιποίνων οι “αντάρτες” επιδίωκαν ό,τι και οι άγγλοι με τον ναυτικό αποκλεισμό, δηλαδή να κρατάνε τον πληθυσμό σε “πολεμική ετοιμότητα” (αλλά για τους δικούς τους σκοπούς, δηλαδή για να τον εκβιάσουν να ενταχθεί στον ψευτοαντάρτικο στρατό τους, ώστε να βρεθούν σε όσο γίνεται πλεονεκτική θέση στη μεταπολεμική αναμπουμπούλα). Επίσης, όσους περισσότερους “αντάρτες” δήλωναν, τόσο περισσότερες ήσαν οι αγγλικές λίρες που έπαιρναν οι “καπεταναίοι” ως “επιδότηση”.

Σε ό,τι αφορά στην αριστερόστροφη έκφανση της “αντίστασης”, στην πραγματικότητα επρόκειτο για έναν κομματικό στρατό, ο οποίος, για όσους δεν είχαν αυταπάτες, αποτελούσε πιστή εικόνα τού επιδιωκόμενου τύπου κοινωνίας και που είχε απλώς μια μυρωδιά “αντάρτικου” και “κλεφτουριάς” για να δημιουργούνται εντυπώσεις στους αδαείς. “Καταλάμβαναν” χωρίς μια τουφεκιά μερικές στρατηγικά αδιάφορες για τους γερμανούς βουνοκορφές, τις οποίες ανακήρυσσαν σε “ελεύθερη Ελλάδα” και στα εκεί χωριά έστηναν πιστά αντίγραφα του σταλινικού κράτους τους(4) ,

με κομισαριάτα, “λαϊκά” δικαστήρια, “προλεταριακά” σχολεία, “επαναστατικές” φυλακές, εκτελεστικά αποσπάσματα για τους “εθνοπροδότες”, όπως π.χ. τις χήρες που σιδέρωναν τα ρούχα ιταλών, ή γερμανών αξιωματικών για να εξασφαλίσουν μιά κουραμάνα για το σκελετωμένο παιδί τους κλπ.Οι γερμανοί ενδιαφέρονταν μόνο για τις πόλεις και για τον έλεγχο των οδικών αρτηριών, μέρη τα οποία οι “αντάρτες” δεν μπορούσαν ούτε κατά διάνοια να ελέγξουν.

Κι αν επιχειρούσαν, για προσχηματικούς λόγους, να το κάνουν σκοτώνοντας μερικούς γερμανούς σε κάποια ενέδρα, οι γερμανοί απαντούσαν με άμεσες εκκαθαριστικές επιχειρήσεις και τους ξαπόστελναν αυθημερόν στο βουνό. Ταυτόχρονα εξαπέλυαν τα προαναγγελθέντα αντίποινα εκτελώντας συγκεκριμένους αριθμούς αμάχων για κάθε σκοτωμένο γερμανό στρατιώτη, ή αξιωματικό. Ακόμα και η πολυδιαφημισμένη δολιοφθορά (σαμποτάζ) στη σιδηροδρομική γέφυρα του Γοργοπόταμου (επίσημη εορταστική επέτειος της “εθνικής αντίστασης”) περισσότερα προβλήματα δημιούργησε στην αποστολή πολύτιμων τροφίμων στους κατοίκους της Αθήνας, παρά στους γερμανούς.

Φυσικά παρομοίως σκέφτονταν και λειτουργούσαν κι οι - αρκετά λιγότεροι- εθνικόφρονες “αντάρτες” της άλλης πλευράς. Όπως αποδείχθηκε πανηγυρικά, οι “ανταρτικές” συμμορίες, ανεξαρτήτως της ιμπεριαλιστικής δύναμης τα συμφέροντα της οποίας υπηρετούσαν, φύλαγαν τις δυνάμεις τους για τον “εμφύλιο” πόλεμο, που ήξεραν ότι θα ακολουθήσει την κατοχή. Έναν πόλεμο στον οποίο έδειξαν όλη την ενεργητικότητα και τον φανατισμό που δεν είχαν δείξει με τους γερμανούς...

Όσο για τις περί κλεφτουριάς φαντασιώσεις που έτρεφε το “αντάρτικο”, κάτι που οι αδαείς δεν γνωρίζουν, είναι ότι οι Κλέφτες της τουρκοκρατίας όταν σκότωναν τούρκους δεν άφηναν τα γυναικόπαιδα και τους γέρους στο έλεος των αντιποίνων, αλλά υπερασπίζονταν τα χωριά, δίνοντας πραγματικές μάχες. Κάπου εδώ θα πρέπει να επισημάνουμε και την ειδοποιό κοινωνιολογική διαφορά των Κλεφτών και των ψευτοανταρτών της “εθνικής αντίστασης”: οι Κλέφτες ήσαν γέννημα-θρέμμα των περιοχών όπου δρούσαν, στα χωριά των οποίων είχαν όλους τούς συγγενικούς δεσμούς τους (γονείς, αδέρφια, συζύγους κλπ.) γι’ αυτό και τα υπεράσπιζαν από τουρκικά αντίποινα. Ενώ οι “αντάρτες” ήσαν απλώς μετατεθειμένοι κομματικοί στρατιώτες, συνήθως χωρίς δεσμούς με τους τόπους δράσης τους, που εκτελούσαν τις ψυχρές εντολές μιας απομακρυσμένης κεντρικής ηγεσίας.

Μια άλλη σημαντική διαφορά αφορά στην πολιτισμική παραγωγή των δύο αυτών κατηγοριών. Η λαϊκή Μούσα των Κλεφτών δημιούργησε μια μουσική παρακαταθήκη, αυθόρμητη και πηγαία, η οποία έκτοτε αποτελεί σταθερό αντικείμενο ευλαβικής μελέτης και θαυμασμού των λαογράφων. Ενώ τα τραγούδια των “ανταρτών” δεν ήσαν παρά αστεία προκάτ στιχοσκαρώματα, κατασκευασμένα κατά παραγγελία από συνθέτες του κόμματος και εγκεκριμένα από την κεντρική επιτροπή...

Το απόλυτο ντοκουμέντο (από διεθνιστική επαναστατική σκοπιά) για την “εθνική αντίσταση” κατά τη διάρκεια της κατοχής. Η “Εθνική Αντίσταση”, ο πιο πρόσφατος μύθος του νεοελληνικού κράτους, στο βιβλίο αυτό αποκαθηλώνεται ανελέητα και παραδίδεται στην ιστορική ανυποληψία: ως ενεργούμενο του σωβινισμού και του μιλιταρισμού των κυριάρχων και ως αιματοβαμένη καταστολή του διεθνισμού των εκμεταλλευομένων.

Το πιστοποιεί άλλωστε και η προσωπική στάση τού συγγραφέα, ο οποίος στη διάρκεια της κατοχής κυνηγήθηκε τόσο από τους “εθνικόφρονες” χίτες και ταγματασφαλίτες, όσο και από τούς εξίσου εθνικόφρονες σταλινοφασίστες του Ε.Α.Μ.-Ε.Λ.Α.Σ. και των θυγατρικών τους οργανώσεων (όπως η κομματική αστυνομία του Κ.Κ.Ε., η περιβόητη Ο.Π.Λ.Α.).

ΠΗΓΗ: http://www.aetos-apokalypsis.com/2014/12/h-katoxh-twn-agglwn-me-aimostaghs-antistasiakous.html

ΣΧΟΛΙΟ: Το ότι οι γερμανοί είπαν ότι δεν θα μας πείραζαν αν δεν σκοτώναμε στρατιώτες τους, δεν είναι δικαιολογία για να μη υπήρχε αντίσταση. Όμως από εκεί και πέρα, ο αρθρογράφος έχει πιάσει το γενικό νόημα. Η ξεφτίλα της ψευτο-εθνικής αντίστασης, όπως έχουμε γράψει και εμείς, είναι ότι κυρίως το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και το ΚΚΕ (που σχεδόν είχαν μονοπωλήσει το βουνό), προετοίμαζαν το έδαφος για την μετά κατοχής εποχή. Το πράγμα φαινόταν που πήγαινε. Αφού λοιπόν οι κατσαπλιάδες του ΚΚΕ (παρασύροντας τον απλό Έλληνα Πατριώτη) στελέχωσαν καλά τις μονάδες τους, εργάστηκαν μεθοδευμένα και με προσήλωση για την επόμενη μέρα. Όποιες δολιοφθορές και ενέδρες έγιναν, πραγματοποιήθηκαν για "εκπαιδευτικούς" λόγους για τον εμφύλιο και για να αποκτήσουν έρεισμα επαναστάτη στον λαό. 

Πότε έκαναν πραγματική αντίσταση αυτά τα καθάρματα (οι καπεταναίοι και οι διοικητές τους); ΠΟΤΕ. Αντιθέτως άφησαν αβοήθητα ολόκληρα χωριά να καούν και να εξολοθρευτούν. Μα καλά θα πει κάποιος, τόσες δεκαετίες μετά την κατοχή, πώς και δεν έχει βγει κάποιος να διαμαρτηρηθεί για αυτήν την διαστρέβλωση της ιστορίας; Μα αν έβγαινε κάποιος θα τον έτρωγε η μαρμάγκα, ενώ τώρα, με την ελευθερία που παρέχει το διαδίκτυο στον απλό σκεπτόμενο Έλληνα, ο οποίος δεν έχει παρωπίδες, κολλήματα και συμφέροντα, μπορεί να εκφραστεί χωρίς φόβο.

Εγκληματίες δεν ήταν μόνο οι Γερμανοί κατακτητές. Οι μεγαλύτεροι εγκληματίες, κατσαπλιάδες και δωσίλογοι ήταν οι ψευτο-αντιστασιακοί του βουνού. Δεν αναφέρομαι στον απλό στρατιώτη που ακολουθούσε διαταγές, αλλά στα καθάρματα καπεταναίους και κομματόσκυλα της εποχής που είναι αυτοί που πραγματικά αιματοκύλισαν την Ελλάδα. Έκαναν παιχνίδια εξουσίας και ψευτο-αντάρτικο στις πλάτες του ελληνικού λαού.
Πού ήταν όλοι αυτοί οι ΑΛΗΤΑΡΑΔΕΣ όταν οι γερμανοί κατέστρεφαν τα Καλάβρυτα, το Δίστομο κλπ.; Ξέρανε ότι θα ανταπέδιδαν οι γερμανοί και ήξεραν και το πότε. Πώς λοιπόν και δεν πρόταξαν αυτά τα "παλληκάρια" τα στήθια τους στον εχθρό και δεν έσωσαν τους κατοίκους; 
Όταν θα αρχίσει να σκέφτεται ο Έλληνας και όταν θα εμφανιστούν πραγματικοί μελετητές, τότε όλοι αυτοί οι διεστραμμένοι καπεταναίοι και όλο αυτό το ψέμα της αντίστασης θα αποδομηθεί πλήρως και θα λάβει την πραγματική θέση στην ιστορία. Την θέση της χλεύης και της αποστροφής.

Περισσότερα

"Τάγματα Ασφαλείας" ο λόγος της ιδρύσεώς τους, η στελέχωσή τους και οι αλήθειες που δεν ξέρουμε

Λένε ότι την ιστορία την γράφουν οι νικητές, όμως στην περίπτωση της ελληνικής μετεμφυλιακής περιόδου ίσχυσε το αντίθετο. Την ιστορία δεν την έγραψαν οι νικητές αλλά οι ηττημένοι.
Ενώ λοιπόν η τρομοκρατία των ταγμάτων ασφαλείας αν και υπαρκτή ήταν πολύ περιορισμένης κλίμακας, οι απίστευτες θηριωδίες του ΚΚΕ και των οργανώσεών του έχουν σχεδόν ξεχαστεί μέχρι και υμνηθεί...! Φυσικά, κάτι επίσης που δεν λέγεται είναι ότι, ο λόγος δράσεως αυτών των ταγμάτων ήταν η προστασία των πολιτών από αυτές τις θηριωδίες. Άλλωστε και η ημερομηνία ιδρύσεώς τους, Ιούνιος του '43, έναν σχεδόν χρόνο πριν την αποχώρηση των Γερμανών και η συνεχόμενη στελέχωσή τους μετά το πέρας της αποχωρήσεώς τους, αποδεικνύει περίτρανα ότι δημιουργήθηκαν, όχι για να προασπίσουν την κυριαρχία των γερμανών, αλλά για να αντισταθούν στον κομμουνιστικό φασισμό.

Σίγουρα όμως, εκεί που τα τάγματα ασφαλείας έχασαν, ήταν ότι η δημιουργία τους πήρε την έγκριση της Βέρμαχτ! Καίτοι λοιπόν, η δράση τους ήταν καθαρά αντικομμουνιστική και προστασίας των πληθυσμών της υπαίθρου απέναντι στις συμμορίες του ΚΚΕ, και (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) δεν συμμετείχαν σε εκκαθαρίσεις αμάχων Ελλήνων από τον στρατό κατοχής, εντούτοις παραμένει γεγονός ότι δεν ήταν αντιστασιακή οργάνωση. 

Όμως να μη ξεχνάμε ότι πολλοί εξ αυτών υπήρξαν μέλη αντιστασιακών ομάδων που είχαν διαλυθεί από το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και έβλεπαν το προδοτικό ΚΚΕ ως τον κύριο εχθρό, μεγαλύτερο και από τον κατακτητή.
Επίσης, τα ηγετικά στελέχη αυτών των ταγμάτων-ομάδων ήταν αξιωματικοί του ελληνικού στρατού και μάλιστα φανατικοί βενζελικοί, κάτι που επίσης τεχνηέντως αποκρύπτεται. 

Τελειώνοντας θα πρέπει να σταθούμε ξανά στην ημερομηνία ιδρύσεώς τους, ήτοι τον Ιούνιο του 1943. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι συμπίπτει με την αρχή της κατάρρευσης των γερμανικών στρατευμάτων στο ανατολικό μέτωπο, αλλά και της διαφαινόμενης πια ήττας τους...
Προφανώς λοιπόν δεν δημιουργήθηκαν για να στηρίξουν κανέναν κατακτητή, αλλά για να αντισταθούν στο προδοτικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος, που καθ'  όλη την διάρκεια της κατοχής, σαμποτάροντας βασικά την αντίσταση, προετοίμαζε το έδαφος για την κυριαρχία του.

Διαβάζουμε στο: http://rthodoxiapatridavasileia.blogspot.gr/2013/11/blog-post_3.html

Εμπνευστές, ρόλος και λόγος ίδρυσης των Ταγμάτων Ασφαλείας

Τα Τάγματα Ασφαλείας ιδρύθηκαν από την κατοχική κυβέρνηση Ράλλη τον Ιούνιο του 1943 και νομιμοποιήθηκαν με τον Νόμο 260/1943 κατόπιν έγκρισης της Βέρμαχτ. Οι εμπνευστές της ιδρύσεως τους δεν ήταν ο Ιωάννης Ράλλης αλλά οι αντιβασιλικοί, πρώην πραξικοπηματίες, αξιωματικοί Στυλιανός Γονατάς και Θεόδωρος Πάγκαλος, οι οποίοι μακροπρόθεσμα απέβλεπαν στην δημιουργία ενός ένοπλου αντιβασιλικού σώματος που θα απέτρεπε την αποκατάσταση του Βασιλέως Γεωργίου Β΄ στον Θρόνο. Επειδή όμως οι Γερμανοί δεν εμπιστεύονταν τον Πάγκαλο, ανέθεσαν στο νεοδιορισμένο πρωθυπουργό Ράλλη την ίδρυσή τους. 

Στην αρχή η ίδρυση των Ταγμάτων προχωρούσε με αργούς ρυθμούς. Λίγοι εθελοντές προσήλθαν, ενώ και οι Γερμανοιταλοί δεν ήταν πρόθυμοι να τα εξοπλίσουν. Οι περισσότερες επιφυλάξεις ήταν από την ιταλική πλευρά. Μετά όμως από την συνθηκολόγηση και την αποχώρηση των Ιταλών, οι Γερμανοί τελικώς άρχισαν να τα εξοπλίζουν, αρνούμενοι όμως την ίδρυση Ταγμάτων στην Θεσσαλονίκη όπως αρχικά προβλεπόταν.

* Ίδρυση: Απρίλιος-Ιούνιος 1943.
* Εμπνευστές: αντιβασιλικοί βενιζελικοί αξιωματικοί Στυλιανός Γονατάς, Θεόδωρος Πάγκαλος.

* Δημιουργός: Ιωάννης Ράλλης.

* Διοικητής: Συνταγματάρχης Ιωάννης Πλυτζανόπουλος.

* Νομιμοποίηση: 260/1943.

* Σκοπός: Αντιμετώπιση επικείμενης αναρχίας από τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ και διατήρηση της έννομης τάξης, κυρίως στην ύπαιθρο.
* Ιδεολογία: Αντικομμουνισμός, (στην αρχή: αντιβασιλισμός).

Ο αντικομμουνιστικός και αντιβασιλικός χαρακτήρας των ΤΑ

Ο Γεώργιος Β΄ επιθεωρεί τμήμα του Ελ. Στρατού στην ΜΑ

Αρχικά, τα Τάγματα Ασφαλείας είχαναντιβασιλικό χαρακτήρα ο οποίος δεν κράτησε πολύ. Βασιλόφρονες αξιωματικοί είχαν ιδρύσει την ΟΒΑ (Οργάνωσις Βασιλοφρόνων Αξιωματικών) συμμετέχοντας ενεργά στην Εθνική Αντίσταση αλλά διελύθη περί το 1943 από το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Η διάλυση της οργάνωσης είχε ως αποτέλεσμα την προσέλκυση ορισμένων αξιωματικών στα ΤΑ χάνοντας αυτήν την φανατική αντιβασιλική χροιά. Ωστόσο ο χαρακτήρας παραμένει αντιβασιλικός.

Συγχρόνως διευκρινίστηκε ότι τα Τάγματα δεν θα στρέφονταν κατά των Συμμάχων σε περίπτωση απόβασης, ούτε βέβαια κατά των Γερμανών. Ο ρόλος τους θα ήταν καθαρά αντικομμουνιστικός. Οι Έλληνες που πήγαν στα Τάγματα Ασφαλείας δεν πήγαν για να υπερασπιστούν τους Γερμανούς αλλά για να σωθούν από την λαίλαπα των ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.

Τα Τ.Α λοιπόν δεν πολεμούσαν για την νίκη του Άξονα και των Γερμανών. Αυτό άλλωστε φαίνεται και από τον χρόνο της ίδρυσής τους. Ιδρύθηκαν όταν πλέον η τροπή του πολέμου είχε γυρίσει για τα καλά εις βάρος του Άξονα και μεγάλωσαν την δύναμή τους μες στο 1944 όταν πλέον ο πόλεμος είχε κριθεί και η αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα ήταν θέμα χρόνου.

Τα Τάγματα Ασφαλείας σε Πελοπόννησο, Στερεά Ελλάδα, Αθήνα, Μακεδονία και Κρήτη

Η ακριβής ονομασία τους ήταν Τάγματα Ευζώνων (σε Αθήνα, Πάτρα, Αγρίνιο, Ναύπακτο). Στην νότια Πελοπόννησο και στην Εύβοια ιδρύονταν πρότυπα Τάγματα Χωροφυλακής, με πρωτοβουλία των ντόπιων. Γενικότερα επικράτησε η γενική ονομασία Τάγματα Ασφαλείας διότι αυτά τα ένοπλα σώματα πρακτικά υποκαθιστούσαν τον ρόλο των Σωμάτων Ασφαλείας, κυρίως της Χωροφυλακής.
Υπήρχαν πολλοί λόγοι για να ενταχθεί κάποιος στα Τ.Α. Οι αριστεροί αρέσκονται να πιστεύουν ότι σε αυτά πήγαιναν οι "προδότες". Αυτό όμως δεν λέει κάτι διότι οι αριστεροί προσπαθούν να βγάλουν "προδότες" όλους αυτούς που δεν ήταν τότε στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.
Για να αντιληφθεί κανείς σωστά τους λόγους ένταξης Ελλήνων στα Τ.Α θα πρέπει να μελετήσει κάθε περιοχή ξεχωριστά, ανάλογα με τις ιδιαιτερότητές της.
ΠελοπόννησοςΤα Τ.Α είχαν μεγάλο έρεισμα και απήχηση στην Πελοπόννησο. Αυτό συνέβη διότι είχαν προηγηθεί οι βίαιες επιθέσεις του ΕΛΑΣ το 1943 εναντίον της αντιστασιακής οργάνωσης Ελληνικός Στρατός και άλλων μικρότερων εθνικών αντιστασιακών ομάδων που είχαν ανέβει στον βουνό. Όλοι αυτοί διαλύθηκαν με την βία από τον ΕΛΑΣ, και παράλληλα έγιναν εκτεταμένες διώξεις εις βάρος των αντιφρονούντων (αυτοί ήταν "προδότες" και αντιδραστικοί κατά το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ). 

Μοιραία ο λαός της Πελοποννήσου αντέδρασε και στήριξε τα Τ.Α, στα οποία εντάχθηκαν πρώην αντιστασιακοί που είχαν υποστεί επιθέσεις από τον ΕΛΑΣ (π.χ. Κοκκώνης, Στούπας, Προκοπίου κτλ) φίλοι και συγγενείς τους, (ο Λεωνίδας Βρεττάκος αδελφός του αντιστασιακού ίλαρχου Τηλέμαχου Βρεττάκουπου δολοφονήθηκε απ΄τον ΕΛΑΣ) συγγενείς θυμάτων του ΕΛΑΣ ή άνθρωποι που ήθελαν απλά να προστατευτούν από την αριστερή τρομοκρατία. Η λαϊκή απήχηση που είχαν τα Τ.Α στην Πελοπόννησο και η ολοένα αυξανόμενη δύναμή τους ήταν άλλωστε ένας απ’τους λόγους που κατέβηκε εκεί το καλοκαίρι του 1944 ο αρχικαπετάνιος του ΕΛΑΣ Άρης Βελουχιώτης.
Στερεά Ελλάδα

Κάτι αντίστοιχο συνέβη  και με το Τάγμα Ευζώνων της Ναυπάκτου. Αυτό στελεχώθηκε από επιζήσαντες αντάρτες του 5/42 του Ψαρρού. Περίπου 100 εξ’αυτών με επικεφαλής τον ταγματάρχη Καπετζώνη που γλίτωσαν από την μανία του ΕΛΑΣ εντάχθηκαν στο Σύνταγμα Ευζώνων Πατρών και μετά πέρασαν στην Ναύπακτο, όπου αποτέλεσαν και τον πυρήνα του νέο-ιδρυθέντος Τάγματος Ευζώνων τον Ιούνιο του 1944. Σε αυτό εντάχθηκαν και ντόπιοι αξιωματικοί που άνηκαν πρωτύτερα στον ΕΔΕΣ αναπτύσσοντας αντιστασιακή δράση. Μετά όμως από την διάλυση από τον ΕΛΑΣ των τμημάτων του ΕΔΕΣ στην Ναυπακτία -και γενικότερα στην Αιτωλοακαρνανία- αλλά και την διάλυση του 5/42 στην γειτονική Φωκίδα τον Απρίλιο του 1944, οι αξιωματικοί είχαν μείνει εκτεθειμένοι απέναντι στις εχθρικές διαθέσεις του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ, και ο μοναδικός τρόπος αυτοπροστασίας τους ήταν τα Τάγματα Ασφαλείας.
Αθήνα

Στην Αθήνα, η βάση των Ταγμάτων ήταν η Φρουρά του Αγνώστου Στρατιώτη. Σταδιακά ιδρύθηκαν άλλα 3 Τάγματα. Αρχικά η κατάταξη ήταν εθελοντική. Επειδή όμως είχαν παρουσιαστεί αυθαιρεσίες από τυχοδιωκτικά περιθωριακά στοιχεία ή από εξαθλιωμένους ανθρώπους που εντάσσονταν για λόγους οικονομικούς, στην πορεία θεσπίστηκαν οι ατομικές προσκλήσεις.

Εκ πρώτης όψεως φαίνεται ότι τα Τάγματα Ευζώνων της Αθήνας ίσως ήταν λιγότερο ποιοτικά από άποψη ανθρωπινού δυναμικού απ΄τα Τάγματα Ασφαλείας της επαρχίας.
Ο λόγος πιθανότατα έχει να κάνει με το ότι στην Αθήνα ένας αντικομμουνιστής αντιστασιακός μπορούσε κάλλιστα να ενταχθεί σε μία από τις μικρές εθνικές αντιστασιακές οργανώσεις που δρούσαν στην πόλη. Αντιθέτως στην Πελοπόννησο ή στην Δυτική Στερεά, τα πρώην μέλη της εκτός-ΕΑΜ αντίστασης δεν είχαν άλλη επιλογή απ’τα Τάγματα. Αυτό σημαίνει ότι ενώ στην επαρχία ο κανόνας ήταν η ύπαρξη πρώην αντιστασιακών στα Τ.Α, στην Αθήνα αυτό δεν συνέβαινε. Οπότε μοιραία υπήρχαν περισσότερα περιθώρια δράσης για τυχόν αντικοινωνικά στοιχεία.

Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι η αντικοινωνική συμπεριφορά ήταν ο κανόνας στα Τάγματα Ευζώνων της Αθήνας. Σημαίνει απλά ότι ήταν μία υπαρκτή κατάσταση, εν αντιθέσει με άλλες περιοχές της χώρας.
Μακεδονία

Η γερμανοκρατούμενη Μακεδονία με τα εξοπλισμένα χωριά ήταν διαφορετική περίπτωση. Εκεί υπήρχε ο Εθνικός Ελληνικός Στρατός. Μία ένοπλη οργάνωση με χαλαρή συνοχή, που αποτελούταν από τις φρουρές διαφόρων εξοπλισμένων χωριών (κυρίως Πόντιων προσφύγων), αλλά και από πρώην μέλη της αντιστασιακής οργάνωσης ΠΑΟ που είχε διαλυθεί αρχές του 1944 απ’τα χτυπήματα του ΕΛΑΣ. Πολλοί -κυρίως αριστεροί- τους έλεγαν ταγματασφαλίτες, αφού τότε εχρησιμοποιείτο καταχρηστικά αυτός ο όρος για όλους όσους εξοπλίζονταν από τους Γερμανούς. Πρακτικά και ουσιαστικά όμως οι άντρες του ΕΕΣ δεν είχαν καμμία σχέση ούτε με τα Τάγματα Ευζώνων ούτε με τα Τάγματα Ασφαλείας της Πελοποννήσου.

Ο κάθε νοήμων αντιλαμβάνεται λοιπόν ότι αν δεν ήταν η διασπαστική δράση του ΕΛΑΣ που ήθελε να εξολοθρεύσει τις εθνικές αντιστασιακές οργανώσεις για να καταλάβει την εξουσία μεταπολεμικώς, τότε η προσπάθεια ίδρυσης των Τ.Α θα αποτύγχανε αφού δεν θα υπήρχαν Έλληνες πρόθυμοι να ενταχθούν σε αυτά. Η εμφυλιοπολεμική διασπαστική δράση του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ ήταν ο καλύτερος στρατολόγος για τα Τ.Α.

Κρήτη

Αυτό φάνηκε στην περίπτωση της Κρήτης. Η Κρήτη ήταν η μοναδική περιοχή της Ελλάδος όπου ο ΕΛΑΣ συνυπήρχε αρμονικά ή έστω σε καθεστώς αμοιβαίας ανοχής, με την ΕΟΚ (Εθνική Οργάνωση Κρητών). Στην Κρήτη λοιπόν όπου δεν υπήρχαν εκτεταμένες εμφύλιες συγκρούσεις κατά την Κατοχή, δεν ιδρύθηκαν Τάγματα Ασφαλείας.

Αυτή ήταν μία πρώτη προσέγγιση για τα Τάγματα Ασφαλείας. Το συγκεκριμένο ζήτημα θα απασχολήσει και στο μέλλον το ιστολόγιο, διότι πρόκειται για ένα θέμα αρκετά σκοτεινό που θα πρέπει να διερευνηθεί σε βάθος μακριά από τις νευροψυχωτικές υβριστικές εμμονές της μεταπολιτευτικής παρακμής.

Συνεργασία με τον κατακτητή

Ήταν μεν συνεργαζόμενοι των Γερμανών, αλλά δεν απετέλεσαν μέρος του γερμανικού στρατού, γι'αυτό και δεν απεχώρησαν με τους Γερμανούς. Μαζί με τους Γερμανούς απεχώρησαν μόνο οι μικρές μονάδες ατάκτων του Πούλου και του Σούμπερτ που δρούσαν στην Μακεδονία.

Τον Ιούνιο του 1944, ο συνταγματάρχης Χρήστος Γερακίνηςστην Εύβοια αναφέρει: “Εκ των ημετέρων, εις Γερμανός βαρέως τραυματίας”. Στην Αθήνα διαδραμάτισαν βασικό ρόλο στα μπλόκα στην Κοκκινιά, την Καλογρέζα, τα Λιόσια, το Βύρωνα, τα Παλιά Σφαγεία (Κουκάκι), την Καλλιθέα και σε άλλες περιπτώσεις, ήταν οι ταγματασφαλίτες που διαλέγουν ποιοι θα εκτελεστούν, ποιοι θα σταλούν για καταναγκαστική εργασία στη Γερμανία και ποιοι θα αφεθούν ελεύθεροι. Πολλές φορές, το προσωπικό μίσος ξεπερνάει ακόμα και τις στοχεύσεις των ναζί.

Η κυβέρνηση του Κάιρου τον Ιανουάριο του 1944 τα ονόμασε "προδοτικά".

Επίλογος

Τα "Τάγματα Ασφαλείας" αποτελούνταν κυρίως από ανθρώπους που προσπαθούσαν . Ήταν θέμα επιβίωσης. Κάποιοι ωστόσο για να ικανοποιήσουν το αντικομμουνιστικό τους μένος ή για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στους ναζί από ιδεολογία αλλά και από επιβίωση.
Πραγματικοί προδότες ήταν οι μαυραγορίτες, οι κουκουλοφόροι, οι προδότες. Όσοι βοήθησαν τον εχθρό και όσοι βοήθησαν τον εχθρό δεν ήταν μόνο από τα Τάγματα Ασφαλείας ή το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Ανήκουν σ΄ όλες τις παρατάξεις, αν θέλουμε να είμαστε συνεπείς και αντικειμενικοί. Αλλά τα Τάγματα Ασφαλείας χρειάζονταν διευκρίνιση γιατί η αριστερή ψευτοκουλτούρα βάφτισε όλους όσους δεν συμφωνούν με την ιδεολογία της προδότες και φασίστες. 

Βιβλιογραφία:

* "Πικρές αναμνήσεις 1941-44" Βασίλειου Σταυρογιαννόπουλου

* "Η ζωή της Κατοχής και τα Τάγματα Ασφαλείας" Βασίλειου Σταυρογιαννόπουλου

* "Κίτσος Μαλτέζος ο αγαπημένος των θεών",  Πέτρου Μακρή-Στάικου

* "Κατοχή - Η γερμανική πολιτική διοίκηση στην κατεχόμενη Ελλάδα 1941-44" του Αννίβα Βελλιάδη

* Το χρονικό της Εθνικής Αντιστάσεως Πελοποννήσου 1941-45, Ιωάννη Κοσσιώρη.

* Περιοδικό Ιστορικά Θέματα, τεύχος 105, Αύγουστος 2011.
* 1941-1949 Έτη αγώνων, θυσιών και αίματος, Κων/νου Μπαρμπή.

Περισσότερα

ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΚΚΕ Ψέματα-Βία-Προδοσία

Με την ελληνική σημαία ψηλά και να κραυγάζουν για δημοκρατία, για να παρασύρουν τον λαό. Ψεύτες και προδότες 

Αφορμή αυτού του άρθρου στάθηκαν σχόλια από την ανάρτησή μας Συνθήματα των εργαζομένων της ΕΡΤ για.... Βελουχιώτη και ΕΑΜ - ΕΛΑΣ...!

Και οτι ανάμεσα στα 7.500.000 που βρεθήκαν στην Γερμανία ως επιστρατευμένοι ξενοι εργάτες υπήρχε ενας αριθμός 12.000 μόνο Ελλήνων, αφού η Αντίσταση ματαίωσε την επιδίωξη των Γερμανών να εξασφαλίσουν εικοσαπλάσιους.

Μεγάλο ψέμα και παραπληροφόρηση:

1) Κατ' αρχάς προτίμησαν εργάτες από τις όμορες, σε αυτούς, χώρες. Και ήδη τους είχαν επιστρατεύσει πριν μπουν στην Ελλάδα...

2) Αλλά γιατί ο ΕΛΑΣ δεν εμπόδισε τους Γερμανούς να στείλουν τους εβραίους (κυρίως της Θεσσαλονίκης), σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως; Υπολογιζόντουσαν  γύρω στους 50.000, από τους οποίους σχεδόν όλοι εστάλησαν στο Άουσβιτς. Μήπως ήταν αντισιωνιστές; Ή μήπως δεν προλάβαιναν; Ένα χρόνο σχεδόν το προετοίμαζαν, από το καλοκαίρι του 1942 έως το 1943. Ή μήπως ήταν κωλοεβραίοι και δεν μας ένοιαζε;

3) Οι κακουχίες και ο πόλεμος είχαν εξολοθρεύσει το 10% του πληθυσμού μας. Σε αναλογίες πληθυσμών, είχαμε τις περισσότερες απώλειες, τουλάχιστον από όλα τα ευρωπαϊκά κράτη, συμπεριλαμβανομένης και της Σοβιετικής Ένωσης. Πόσους και ποιούς να στείλουν σαν εργάτες στην Γερμανία;

Μόλις το 1943 έγινε συζήτηση για κάποια ίσως πιο μαζική αποστολή εργατών στην Γερμανία. Οργανώθηκαν λοιπόν κάποιες απεργιακές κινητοποιήσεις στην Αθήνα, για την μη αποστολή εργατών. Όμως ποιός πιστεύει ότι, οι απεργιακές κινητοποιήσεις και κάποια διαδήλωση, που ένας θεός ξέρει πόσοι Έλληνες μπορεί να μαζεύτηκαν, εμπόδισαν τους ναζιστές να πράξουν αυτό που ήθελαν; Μήπως εστάλη και αντιπροσωπεία για να το συζητήσουν το θέμα;;;;

Αλλά ποιός, έστω και με λίγη λογική σκέψη, δεν καταλαβαίνει, ότι οι Έλληνες αγρότες και εργάτες στην Ελλάδα, για τον Άξονα δούλευαν; Τους τροφοδοτούσαμε με τα απαραίτητα πολεμοφόδια και είδη διατροφής.

4) Προφανώς και οι 12.000 που πήραν, πάρα πολύ ήταν. Πώς και δεν κατάφερε το "τιμημένο" ΚΚΕ να εμποδίσει την επιστράτευσή τους; Προφανώς αναλωνόντουσαν στο πώς θα διαλύσουν τις άλλες αντιστασιακές ομάδες.

Από την αρχή της Εθνικής Αντιστάσεως, το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ είχε άλλα στο μυαλό του και αυτό ήταν, πώς θα μπορέσει να κυριαρχήσει στο βουνό. Πρώτα έπρεπε να εξασφαλίσει την αποκλειστικότητα της αντίστασης, εξολοθρεύοντας ή απορροφώντας άλλες αντιστασιακές ομάδες και μετά να προετοιμάσει το έδαφος για την εισβολή του μπολσεβικισμού και των Σοβιετικών Στρατευμάτων στην χώρα.

Άλλωστε  η προδοτική ηγεσία του ΚΚΕ, δεν έκανε ποτέ ΕΘΝΙΚΟ ΑΓΩΝΑ, όπως ψευδός διέδιδε και διαδίδει, έκανε ταξικό αγώνα. Ή μήπως δεν είναι έτσι; Σκοπός της δεν ήταν η απελευθέρωση των Ελλήνων από τους Γερμανούς, αλλά η κυριαρχία της στην μετέπειτα απελευθερωμένη Ελλάδα. Αν αυτοί οι Γερμανοί ήταν κομμουνιστές, θα είχε στελεχώσει με μεγάλη χαρά, αντίστοιχα τάγματα ασφαλείας.

Στο βιβλίο του Χρόνη Μίσσιου «...καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς» διαβάζουμε χαρακτηριστικά, για την προδοτική ηγεσία του ΚΚΕ, την γάγγραινα του ελληνισμού;

.... Φτάνουμε, με μπάζουν σ’ ένα γραφείο, είναι τρεις αξιωματικοί. Χαιρετάω κανονικά και αναφέρομαι. Λαμβάνω την τιμήν να αναφέρω, στρατιώτης τάδε, τάδε και λοιπά. Μου λένε, ημιανάπαυση. Ανοίγω τα πόδια και στέκομαι. Ωραία, λέει αυτός, δε μου λες, αν μας επιτεθεί η Βουλγαρία, θα πας να πολεμήσεις; Λέω, κατ’ αρχήν είναι μία υποθετική ερώτηση, εν πάση περιπτώσει, αν δεν πάω, έχετε νόμους, θα με περάσετε στρατοδικείο. Ά, δέχεσαι ότι μπορεί να μας επιτεθεί η Βουλγαρία!  Που να ξέρω τί εμπλοκές μπορούν να συμβούν ανάμεσα σε δύο κράτη; Δε μου λες, παίρνει το λόγο άλλος, αν σε βάλουν στο απόσπασμα να εκτελέσεις έναν κομμουνιστή κατάσκοπο, θα πάς; Λέω, σας είπα, έχετε νόμους, όταν αρνηθώ, μπορείτε να με περάσετε στρατοδικείο. Δε μου λες, με ρωτάει ο τρίτος, είσαι κομμουνιστής; Είμαι στρατιώτης. Τί γνώμη έχεις για την ΕΔΑ; Είμαι στρατιώτης και δεν απαντώ σε πολιτικές ερωτήσεις....

Συνεχίζοντας, μιλώντας σε κάποιους φίλους του: ...Χτες τ’ απόγευμα με ξυρίσανε, με κουρέψανε και μ’ άφησαν να πλυθώ, και σήμερα από τα ξημερώματα με είχαν στο Α2 και μου έκαναν διάφορες ερωτήσεις, και εγώ τους απαντούσα ότι είμαι στρατιώτης και δεν απαντάω σε πολιτικού περιεχομένου ερωτήσεις.

Να μη στα πολυλογώ, το ψάξαμε από δω, το ψάξαμε από κει, και βγήκε το συμπέρασμα, ότι δεν άλλαξαν ταχτική, ότι δεν παίρνουν νέα μέτρα, αλλά ότι εγώ δε συμπεριφέρθηκα σύμφωνα με τη γραμμή του κόμματος. Διότι η γραμμή, την οποία δεν ήξερα, γιατί στην φυλακή δεν είχαμε ιδέα και έξω έμεινα μόνο τρεις μέρες, όπως σου είπα, ήτανε να μην υπογράψουμε τα αυτοβιογραφικά, και όταν μας ρωτάνε αν θα πολεμήσουμε όταν μας επιτεθεί η Βουλγαρία, ν’ απαντάμε ότι η «Βουλγαρία είναι σοσιαλιστική χώρα και συνεπώς δεν είναι δυνατόν να επιτεθεί εναντίον της Ελλάδος».  Αυτοί (οι αξιωματικοί), μαθημένοι να μας ακούν σαν πλάκες γραμμοφώνου να απαντάμε με τις ίδιες λέξεις και φράσεις, μπερδεύτηκαν μαζί μου. Σου λέει, εδώ κάτι συμβαίνει. Αυτός είναι διαφορετικός, ας τον ζορίσουμε λίγο να δούμε τι γίνεται. Και βέβαια την πλήρωσα την νύφη... (εννοεί ότι έπεσε σε δυσμένεια από το «τιμημένο» ΚΚΕ).

Τόσο προδότες και διαφθορείς των αγνών Ελλήνων Πατριωτών Αγωνιστών ήταν. Ποτέ δεν διεξήγαγε Εθνικό Απελευθερωτικό Αγώνα το Κόμμα του χαφιέ. Κατάφερε όμως, λόγω των συγκυριών, να εγκλωβίσει στις τάξεις του τούς Έλληνες Πατριώτες Αγωνιστές, που πόρο απείχαν από την κομμουνιστική ιδεολογία. Διαβάζουμε πάλι στο ίδιο βιβλίο:

«...Έλεγε, έλεγε ο Μανώλης: ο Μαρξισμός, ο Σοσιαλισμός, οι Αστοί, οι Προλετάριοι, το μεροκάματο, η καταπίεση... Εμείς δεν τον πιάναμε και χασμουριόμασταν, διότι τί μεροκάματο κι αρχίδια αφού κλέβαμε, κι όσο για καταπίεση, πρώτη φορά ακούγαμε τέτοια λέξη. Ο Νικόλας όμως το’ πιασε και λέει του Μανόλη, ασ’ τα, ρε, θα τους τα πω εγώ γιατί τους μπερδεύεις. Λοιπόν, ρε σεις, από δω είναι οι πλούσιοι και από κει οι φτωχοί. Είναι κανένας σας πλούσιος; Όχι, είπαμε εμείς. Έ, συνέχισε, το παιδί από δω μάς λέει, εμείς οι φτωχοί να κάνουμε ντου στους πλούσιους, να τους τα πάρουμε και να τα μοιράσουμε στα ίσα, έτσι που να μη υπάρχουνε πια φτωχοί και πλούσιοι. Έτσι δεν είναι, ρε Μανόλη; Έ, όχι ακριβώς, δηλαδή υπάρχει το πρόβλημα... Χέστ’ το ρε το πρόβλημα... Λοιπόν μάγκες είστε; Μπήκαμε.»

Έτσι εκμεταλλευόμενοι, την αμορφωσιά και τα δίκαια αιτήματα για ισονομία και ισοπολιτεία, οι προδότες αυτοί (γιατί στην χώρα που γεννήθηκαν οι μεγαλύτεροι ήρωες, φωλιάζουν και οι μεγαλύτεροι προδότες) διέφθειραν και μόλυναν την Ελληνική Φυλή. Κοντά τους βεβαίως και η αντίπαλη παράταξη, το Αμερικανοαγγλικό προτεκτοράτο. Από την μία οι πράκτορες των Σοβιετικών και από την άλλη οι πράκτορες της ΣΙΑ, σαν κοράκια κατέτρωγαν την ελληνική σάρκα.

Οι Έλληνες μαχητές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, ήταν λοιπόν κομμουνιστές, όταν στελέχωναν και εντάσσονταν στις τάξεις του; Εννοείται πώς ΟΧΙ. Έλληνες πατριώτες ήταν που ήθελαν να αγωνιστούν υπέρ Πατρίδος και Έθνους.

Διαβάζουμε χαρακτηριστικά στο έργο του Νικολάου Μουτούση (βασανισθείς από τον Άρη Βελουχιώτη και αντικομμουνιστής) «και διηγώντας τα να κλαις...» για το πώς ο λαός στην αρχή της αντιστάσεως, έχαιρε για όλους τους αγωνιστές:

Ξαναζούσε η προεπαναστατική περίοδος του 1821. Και ετοιμαζόταν, για ακόμα μία φορά, το ξεσήκωμα της Αγίας Λαύρας!

Δεν τους ενδιαφέρει ποιος θα είναι ο Αρχηγός. Αρκεί ότι πρόκειται να κτυπήσουν τον κατακτητή. Και ο Ελληνικός Λαός τους παρακολουθεί με καμάρι και τους ενισχύει σε ό,τι μπορεί.

Περνούν τώρα μπρος στο βάρβαρο επιδρομέα με περισσότερο αγέρωχο ύφος! Κάπου κάπου, ακούονται κάτι ονόματα αρχηγών: «ΖΕΡΒΑΣ»  «ΑΡΗΣ». Τα Ελληνόπουλα στο άκουσμά τους ζητωκραυγάζουν. Όλοι προσεύχονται για τους πατριώτες αυτούς, που οδηγούν τα παιδιά τους, επάνω στα βουνά. Δεν τους γνωρίζουν. Δεν ξέρουν ποιοι είναι: Μα και δεν τους ενδιαφέρει αυτό. Γι’ αυτούς, οι Αρχηγοί, στο βουνό είναι ήρωες, είναι Θεοί!

Είναι οι σωτήρες της Πατρίδας.

Αυτό τους αρκεί.

Σ’ αυτή την ψυχολογική θέσι βρέθηκε ο Ελληνικός Λαός τον χειμώνα του 1941 και μη αντέχοντας να στενάζη κάτω από την μπόττα του δυνάστη, θέλησε να οργανωθή για να πλήξη τον εχθρό.

Άργησαν να καταλάβουν το βδελυρό κόμμα:

... Αλλοίμονον! Από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκαν στο προσκήνιο του απελευθερωτικού αγώνα οι Κομμουνισταί, δεν έγιναν αντιληπτοί απ’ τον Ελληνικό Λαό. Γιατί παρουσιάστηκαν καμουφλαρισμένοι, με την μάσκα των απελευθερωτών, ήτοι με τρία γράμματα, που ποτέ δεν θα τα ξεχάση ο Ελληνικός Λαός: «Ε.Α.Μ.» και που εσήμαιναν:

Ελληνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο!!!...

Τι κρύβονταν πίσω απ’ αυτά τα τρία γράμματα, δεν ενδιέφερε τότε τους Έλληνας. Τους ενδιέφερε μόνον να ενωθούν όλοι μαζύ και να κτυπήσουν τον Γερμανο – Ιταλό. Έτσι ακγάλιασαν το Ε.Α.Μ. Κι όσο προχωρούσε ο καιρός, τόσο πληθύνονταν οι οπαδοί του. Προδότη θεωρούσαν εκείνον που δεν βοηθούσε το Ε.Α.Μ.! Διεκήρυτταν σ’ όλους τους τόνους, πως όλοι οι Έλληνες, σαν αγνοί απόγονοι του 21 πρέπει να προσφέρουν ό,τι μπορούν στον αγώνα. Δεν μιλούσαν για Κομμουνισμό. Παρουσιάζονταν πάντα σαν υπερπατριώτες και υποκριτικά μιλούσαν για λευτεριά, για να προσελκύσουν όσο το δυνατόν περισσότερους Έλληνας, στις τάξεις του. Συνέχεια

Δυστυχώς η καλοστημένη προπαγάνδα των ξενόδουλων στελεχών του ΚΚΕ, η κυριαρχία τους στο Βουνό, η ψυχολογική βία και η παραπληροφόρηση, και η απαράδεκτη στάση των (ξενόδουλων επίσης) μετέπειτα εθνικών κυβερνήσεων, απέναντι στους αγνούς Έλληνες Μαχητές της Αντιστάσεως, οδήγησαν σε αυτό το βδέλυγμα, μεγάλους αριθμούς Ελλήνων Πατριωτών Μαχητών και πολιτών.

«Μεταξύ τους υπήρχαν κανονικά σύνορα ,όπου όφειλες να επιδείξεις διαπιστευτήρια στους αντάρτες για να μετακινηθείς στην Ελεύθερη Ελλάδα, η οποία εκτεινόταν στον κύριο κεντρικό τμήμα της Πίνδου, άλλα και σε μεγάλο τμήμα της Πελοποννήσου»

Από πού και ως που τμήμα των κακοτράχαλων βουνών της Πίνδου είναι ... η απελευθερωμένη Ελλάδα; Από πού και ως πού ήθελε διαπιστευτήρια για να κινηθεί σε απάτητα βουνά, ο εχθρός; Προφανώς τα διαπιστευτήρια τα έβγαζαν για Έλληνες, με την προϋπόθεση να ασπαστούν τον κομμουνισμό! Χαρακτηριστικές οι απειλές του Καπετάν Γιώτη (Χαρίλαος Φλωράκης), ότι θα κάψει ολόκληρα χωριά της Ηπείρου, επειδή δεν ήταν κομμουνιστές. Και βέβαια λίγο τον ενδιέφεραν τον κατακτητή, στρατηγικώς, τα ορεινά χωριουδάκια.

Μήπως είχαν αναπτύξει και διακρατικές σχέσεις; Μήπως είχαν δική τους οικονομία;

Μήπως τα χωριά του Σουλίου, τα Άγραφα, η Μάνη, που ήταν για μεγάλο χρονικό διάστημα, σχεδόν ανεξάρτητα επί τουρκοκρατίας, αποτελούν απόδειξη ότι όλη η Ελλάδα ήταν ελεύθερη, την περίοδο εκείνη;

Καταργείται κάθε λογική, με ψέματα και απίστευτες υπερβολές.

Και τους Γερμανούς, βασικά, τα στρατηγικά σημεία τους ενδιέφεραν περισσότερο, γι’ αυτό και τα 2/3 σχεδόν της επικράτειας τα είχαν δώσει στους Ιταλούς και μέρος της Μακεδονίας – Θράκης στους Βουλγάρους.

«...στην Γαλλια των 35.000.000 η κατοχή της δεν απαίτησε παρα λιγότερους απο 8.000 Γερμανούς στρατιώτες, την υπόλοιπη δουλειά την έκανε η γαλλική αστυνομία.
Στην Ελλάδα δεν στάθηκαν επαρκείς οι 180.000 Γερμανοί στρατιώτες και οι περίπου 160.000 Ιταλοί για να επιβάλουν την εξουσία των κατακτητών.»

Δεν γνωρίζουμε αν τα νούμερα είναι αληθή, μιας και οι Γάλλοι λένε ότι είχαν γύρω στους... 220.000 αντιστασιακούς, αλλά αν είναι έτσι, αποτελεί ένα εύσημο, για την πατρίδα μας. Το μέγεθος της ανδρείας των Ελλήνων και της αγάπης τους για την ελευθερία και την αυτοδιάθεση, έναντι των Γάλλων και των άλλων λαών του κόσμου, απλά δεν συγκρίνεται. Άλλη μία απόδειξις της συνέχειας της φυλής μας και της σύνδεσής της με το παρελθόν και το αίμα των προγόνων μας. Μία χούφτα αποδεκατισμένων και πεινασμένων Ελλήνων, είχε την δύναμη και το σθένος να αντισταθεί και να παλέψει για τα ιδανικά της Πατρίδος και της Ελευθερίας.

Οι λαοί λοιπόν φαίνονται όταν είναι να μιλήσει το αίμα και όχι οι τάξεις και οι πολιτικές πεποιθήσεις. Το αίμα και η φυλή τα σκεπάζει όλα.

Όπως πολύ σωστά, κατά την άποψή μας, είχε διευκρινίσει και ο Λεωνίδας Κύρκος: «Πολλοί λένε ότι αν επιβαλλόταν ο κομμουνισμός θα γινόμασταν Αλβανία. Όμως το πολιτισμικό και πολιτικό υπόβαθρο των Ελλήνων δεν θα επέτρεπε να είχαμε γίνει Αλβανία». Χαιρόμαστε που έστω και στο τέλος της ζωής τους, κάποιοι «σύντροφοι» κατάλαβαν και παραδέχτηκαν την ανωτερότητα της φυλής μας, έστω και με αυτόν τον τρόπο.

Όσο για το αν έγιναν δολιοφθορές από όλη την Αντίσταση, αυτό δεν αμφισβητείται. Αλλά πού ήταν επί παραδείγματι, το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ όταν στην αποχώρησή τους οι Γερμανοί, κατέστρεφαν τον ισθμό της Κορίνθου;

«....Στην Θεσσαλονίκη απεφευχθη η καταστροφή της πόλης γιατι ο ΕΛΛΑΣ μέσο του ταγματάρχη G.Eckert επικεφαλής των Γερμανών αντιφασιστών , εξασφαλισε μια ρητη συμφωνια με τις αποχωρούσες γερμανικές δυνάμεις.........»

Αν τους ενδιέφερε τόσο πολύ να μη χύνεται ελληνικό αίμα, γιατί, αφού ήξεραν ότι θα ακολουθούσαν αντίποινα και σφαγές, έστηναν δολοφονικές ενέδρες στις φάλαγγες των κατακτητών; Πού ήταν όταν γινόταν η σφαγή στο Δίστομο; Προφανώς είναι ηθικοί αυτουργοί των σφαγών από τους κατακτητές μας.

Τους έπιασε λοιπόν ο πόνος όταν αποχωρούσαν οι Γερμανοί;;; Και δηλαδή ο «αντιφασίστας» Eckert μας απείλησε ότι αν τους αφήναμε ανενόχλητους, δεν θα μας κατέστρεφαν...; Και αυτοί οι «αντιφασίστες» πού τα πήγαιναν τα στρατεύματα; Για να πολεμήσουν τον Χίτλερ ή μήπως για δυναμώσουν την άμυνά του;;; 

Εν κατακλείδι, αυτό που ήταν το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, το ΚΚΕ μαζί με όλα τα παραμάγαζα, ήταν ο συνδυασμός, Αγνών Πατριωτών, εγκληματιών – συμμοριτών (οι οποίοι, αν και λίγοι, είχαν όμως ηγετικό ρόλο στις διάφορες ομάδες και τρομοκρατούσαν) και προδοτικής – αντεθνικής – εγκληματικής ηγεσίας. Η πιο προδοτική και ξενόδουλη ηγεσία που υπήρξε ποτέ.

Περισσότερα

Συνθήματα των εργαζομένων της ΕΡΤ για.... Βελουχιώτη και ΕΑΜ - ΕΛΑΣ...!

Κάναμε ένα ταξίδι... στον χρόνο. Σε κάποια στιγμή, αν τα ρούχα και το έγχρωμο δεν μου απεδείκνυαν τον πραγματικό χρόνο, θα πίστευα ότι βλέπω ντοκιμαντέρ της μετακατοχικής Ελλάδος.

Αλλά με κάθε ψυχραιμία και λογική θα ήθελα να αναλύσω αυτά τα συνθήματα. Πόσο αληθινά είναι και τί σχέση έχουν με τα γεγονότα της ΕΡΤ;

•  Ξεκινάμε από το τέλος. Τί σχέση έχουν αυτά τα συνθήματα με την ΕΡΤ;

Άσχετο – άσχετο – άσχετο. Φαντάζομαι ότι ακόμη και στις πιο σκληροπυρηνικές εκδηλώσεις του ΚΚΕ, δεν θα ακούγονται τέτοια πράγματα και φυσικά καμμία σχέση δεν έχουν με την υπόθεση που πήγαν εκεί να υπερασπιστούν, τα μαντρόσκυλα του ΠΑΜΕ (προφανώς) και άλλες «δημοκρατικές» δυνάμεις. Προφανώς κάθε εχέφρων άνθρωπος δεν μπορεί να διαφωνήσει με αυτό.

Αυτό όμως αποδεικνύει κάτι που ήταν πασίδηλο και το έχουμε αναφέρει κι εμείς εξ αρχής. Η ΕΡΤ έχει γίνει το άντρο και ο βασικός μηχανισμός προπαγάνδας των αριστεριστών. Για τους συγκεντρωμένους λοιπόν, βολεμένους επαναστάτες, και πεπλανημένα πρόβατα της ψευτοϊδεολογίας τους, τέτοια συνθήματα είναι πολύ λογικό να ακούγονται.

•  Το σύνθημα «Λαέ θυμήσου, το χώμα που πατάς... λευτέρωσε ο Άρης και το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ» πόσο αληθινό είναι;

Βασικά δεν μπορεί κάποιος να πει αν είναι αλήθεια ή ψέματα, πρόκειται για... παραληρηματική ψυχασθένεια. Από πού και ως πού ο Άρης και το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, απελευθέρωσαν την Ελλάδα;

Σίγουρα αποτέλεσαν το κύριο σώμα αντάρτικου στα βουνά, αφού πρώτα (ως γνήσιοι προδότες του εθνικού αγώνα) εξολόθρευσαν τα περισσότερα ανεξάρτητα σώματα αντάρτικου που ξεχυθήκαν στα βουνά. Όμως από πού και ως που απελευθέρωσαν την Πατρίδα μας;

Οι Γερμανοί απλώς... αποχώρησαν. Μάλιστα όχι μόνο δεν τους πολέμησαν κατά την αποχώρησή τους, αλλά συνθηκολόγησαν κιόλας μαζί τους με αντάλλαγμα οπλισμό.

Οι Γερμανοί λοιπόν απλώς... αποχώρησαν. Και ο λόγος φυσικά δεν ήταν το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, αλλά η κατάρρευση του ανατολικού μετώπου και η μαζική επίθεση των συμμάχων που ανάγκασαν τους γερμανούς να υποχωρήσουν, τώρα πια, αμυνόμενοι, για την δική τους πατρίδα. 

Πραγματικά πρέπει, πριν τους αμολήσουν στους δρόμους, να τους κάνουν λοβοτομή. Δεν εξηγείται διαφορετικά, δυστυχώς.

Περισσότερα