Δολοφονήθηκε ο Ρώσος πρέσβης στην Τουρκία από πυρά... αστυνομικού. ΒΙΝΤΕΟ

Συνέβη και αυτό, σε μία εξαιρετικώς δύσκολη περίοδο για την Τουρκία και τον Σουλτάνο τους. Είναι τελικά εντελώς ανίκανοι να αντιμετωπίσουν την οποιαδήποτε κρίση αλλά και να διασφαλίσουν την σωματική ακεραιότητα ενός διπλωμάτη επιπέδου Πρεσβευτή της Ρωσίας...
Η Τουρκία πλέον είναι μία ανοχύρωτη χώρα και δυστυχώς για εμάς, που είμαστε ένα ξέφραγο αμπέλι, η παρούσα κρίση στην γείτονα, κάθε άλλο παρά πρέπει να μας χαροποιεί.
Δεν ξέρουμε τί θα σημαίνει αυτό για την ρωσική εξωτερική πολιτική και κυρίως για το ποιες κινήσεις θα επιχειρήσει να κάνει σε στρατιωτικό επίπεδο η Ρωσία, όχι βεβαίως ανοιχτά εναντίον της Τουρκίας, αλλά στην ήδη ευαίσθητη περιοχή της Συρίας.
Εν αναμονή λοιπόν των εξελίξεων...

Περισσότερα

"Οι μουσουλμάνοι ανακάλυψαν την Αμερική" κατά Ερντογάν

Ξέχωρα από την ξεκάθαρη μπαρουφολογία του συγκεκριμένου, κατά τα άλλα δυναμικού, ηγέτη, το θέμα το θέτουμε και για έναν ακόμη λόγο. Θέλουμε να καταδείξουμε, ότι ακόμη και σήμερα, δεν υπάρχει μία ενιαία φυλετική εθνότητα, στην γείτονα. Το μόνο που ενώνει αυτό το μόρφωμα, είναι ο μουσουλμανισμός και αν του τον αφαιρέσεις θα κομματιαστεί άμεσα.
Δεν είναι σαν την Ελλάδα δηλαδή. Κανείς δεν πιστεύει ότι άμα αφαιρέσεις τον χριστιανισμό από τους Έλληνες, δεν θα συνεχίσουν να είναι Έλληνες. Μη πούμε ότι συμβαίνοντας αυτό (και με την αφαίρεση της παλαιάς διαθήκης) θα γίνουν ακόμη "πιο Έλληνες".
Δεν θα αρνηθούμε βεβαίως ότι και για εμάς, από τα χρόνια της τουρκοκρατίας και μετά, κριτήριο τού να είσαι Έλλην, ήταν να είσαι και χριστιανός. Όμως το να είσαι χριστιανός δεν σε έκανε και Έλληνα. Εξ ου και οι διάφορες χριστιανικές φυλετικές ομάδες, δεν μπέρδεψαν την φυλετική διαφορετικότητά τους με το κοινό θρήσκευμα (Σέρβοι, Αρμένιοι, Βούλγαροι...)

Χαρακτηριστικά λοιπόν είπε:
«Οι επαφές ανάμεσα στη Λατινική Αμερική και το Ισλάμ χρονολογούνται από τον 12ο αιώνα. Οι μουσουλμάνοι ανακάλυψαν την Αμερική το 1178, όχι ο Χριστόφορος Κολόμβος», ανέφερε Ερντογάν κατά τη διάρκεια ομιλίας του σε συνάντηση μουσουλμάνων κληρικών από χώρες της Λατινικής Αμερικής που οργανώθηκε από τις τουρκικές αρχές.

Άλλη μία απόδειξη ότι το Τουρκικό κράτος, ποτέ δεν ήταν και δεν είναι εθνικό κράτος. Είναι μία θρησκευτική αυτοκρατορία, πολυφυλετική, πολυπολιτισμική, ακόμη και σήμερα, παρά τις ατελείωτες γενοκτονίες και την ωμή βία, των εκάστοτε καθεστώτων.
Ακόμη και ο Κεμάλ, που προσπάθησε να φτιάξει ένα κοσμικό τουρκικό κράτος και να δημιουργήσει τουρκική εθνική συνείδηση, πήρε ως πρωταρχικό κριτήριο, και μοναδικό, το θρησκεύεσθαι των υπηκόων του.
Τούρκος λοιπόν δεν ήταν ο φέρων κάποιο συγκεκριμένο φυλετικό χαρακτηριστικό, αλλά ο κάθε μουσουλμάνος της άλλοτε "μουσουλμανικής αυτοκρατορίας" ανεξαρτήτου φυλετικής καταγωγής. Για αυτούς, μιας και δεν έχουν ξεκάθαρη φυλετική καταγωγή, γραπώνονται από τον μουσουλμανισμό. Δεν είπε λοιπόν ο Ερντογάν ότι την Αμερική την ανακάλυψε... τούρκος.... αλλά μουσουλμάνος, και νοιώθει περήφανος για αυτό!

Και αυτή είναι μία μεγάλη διαφορά με τα ευρωπαϊκά φυλετικά κράτη. Τα ευρωπαϊκά κράτη δεν νοιώθουν υπερήφανα που ένας... χριστιανός ανακάλυψε την Αμερική. Δεν έχει σημασία η θρησκευτική ταυτότητα του εξερευνητή, αλλά η εθνική - φυλετική.
Η υπόθεση λοιπόν ανακάλυψης της Αμερικής (τα νεότερα χρόνια τουλάχιστον) είναι ζήτημα υπερηφάνειας των Ισπανών και κανενός άλλου... "χριστιανού".

Θα πρέπει λοιπόν, επ' ευκαιρία αυτής της δηλώσεως, να σκεφτούμε για ακόμη μία φορά, τί είναι ο μουσουλμανισμός για την τουρκία και τί ιδεολογία είναι ο μουσουλμανισμός εν γένει. Ο μουσουλμανισμός φαίνεται να είναι η θρησκεία που ξεπερνάει τα κράτη και τις φυλές.

Περισσότερα

Η "εξέγερση" ή υποβόσκουσα κεμαλική επανάσταση στην Τουρκία ή κατά άλλους "Τουρκική Άνοιξη", με δάκτυλο CIA. Εμείς τί θέση παίρνουμε;

Τί μας συμφέρει από την όλη αναμπουμπούλα στην γείτονα;

Ας ξεκινήσουμε από τα πιο ελαφρυά. Με την προϋπόθεση ότι θα μπορούσε να τραβήξει κάνα μήνα, θα εποφελούμασταν σαφώς στον τομέα του τουρισμού. Ήδη είμαστε σε πολύ καλό επίπεδο από τις κρατήσεις που έχουμε, πόσο μάλλον όταν ο κοντινός μας ανταγωνιστής έχει τέτοια προβλήματα.
Όμως, λογικά, δεν πρόκειται να συνεχιστεί πέραν της εβδομάδος... οπότε σχετικά μικρό το κέρδος σε αυτόν τον τομέα.

Ας πάμε λίγο βαθύτερα. Η εξέγερση έγινε ως αντίδραση στην ακραία μουσουλμανοποίηση της Τουρκίας. Και για να είμαστε πιο σωστοί όχι όλης της Τουρκίας, αλλά, κυρίως, των δυτικών παράλιων αυτής, δηλαδή της Ιωνίας και της Κωνσταντινούπολης.
Εκεί οι πληθυσμοί (στο μέγιστο ποσοστό τους ελληνογενείς και ας μη το ξέρουν) έχουν ξεφύγει κάπως, από την μουσουλμανική πίεση. Είναι άλλωστε γεγονός ότι οι περισσότερες γυναίκες, που κυκλοφορούν, δεν έχουν καμμία σχέση με τις μουσουλμάνες των ανατολικών επαρχιών. Εξευρωπαϊσμένοι λοιπόν, άνδρες και γυναίκες, δεν θέλουν τους περιορισμούς που επιβάλει ο μουσουλμανισμός.

Όμως, παρότι επιζητούν τον εκπολιτισμό τους, τον αναζητούν μέσω του... Κεμάλ. Αυτό εξηγείται, μιας και δεν έχουν βεβαίως και κάτι άλλο να αντιπαρατάξουν στο ισλαμισμό.
Ο Κεμάλ αποτελεί γι' αυτούς και ένα άλλοθι, μιας και μπορούν να τον επικαλεστούν στις διαδηλώσεις τους και να πιέσουν το κράτος προς τις θέσεις τους, προβάλλοντας ένα ιερό πρόσωπο για όλη την Τουρκία.
Πραγματικά δεν ξέρουμε ποιες είναι οι ιδεολογικές κατευθύνσεις των εξεγερθέντων, όμως χωρίς την προβολή της κεμαλικής πολιτικής, οι διαδηλώσεις θα είχαν καταπνιγεί εν τη γεννέση τους.
Η Τουρκία είναι ένα κράτος που επιτρέπει δύο ιδεολογίες: του κοσμικού κράτους του Κεμάλ και του ισλαμισμού. Οποιαδήποτε άλλη αναφορά, σε οποιοδήποτε άλλο θέλω των τούρκων, ή μοντέλου διακυβερνήσεως, πατάσσεται εξ αρχής.

Στον δε ελληνικό πολιτικό κόσμο, επιφέρει ανάμικτα συναισθήματα το γεγονός αυτό, μιας και, όπως και να το δούμε, βασικά, στις ταμπέλες, συγκρούεται ο κεμαλισμός με τον μουσουλμανισμό. Δηλαδή:
Θα μπορούσε να χαίρει η Χρυσή Αυγή, λόγο του αντιισλαμισμού των αναταραχών, αλλά κολλάει στο ότι προβάλουν τον Κεμάλ. Και επιπλέον των διαδηλώσεων μετέχει ενεργά το κομουνιστικό κόμμα της Τουρκίας. Θα λέγαμε ότι κρατάει μία στάση αρνητικής ουδετερότητας.
Αντιθέτως τα γνωστά κόμματα της αριστεράς, όπου δουν εξέγερση αμέσως να δηλώσουν συμπαράσταση. Όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη. Όμως υπάρχει ένα θέμα. Ο Κεμάλ είναι το εθνικιστικό πρόσωπο της Τουρκίας. Μικρά γράμματα για αυτά τα κόμματα. Νταβαντούρι να είναι και ό,τι να είναι.

Θα μπορούσαμε να πούμε μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.
Εμείς πάντως πιστεύουμε ότι ο κεμαλισμός αυτός, που εκφράστηκε στις διαδηλώσεις, έχει πιο πολύ σχέση με τον εξευρωπαϊσμό της Τουρκίας, παρά με τις όποιες εθνικιστικές βλέψεις. Αντιθέτως ο ισλαμισμός είναι αυτός που είναι και πάντα θα είναι ακραίος και επικίνδυνος.

Όμως, από όποια οπτική γωνία και να το δούμε, το κλίμα που έχει δημιουργηθεί είναι προς το συμφέρον μας. Αυτές οι εσωτερικές συγκρούσεις μπορεί να μη επιφέρουν κάποιες αλλαγές στην διακυβέρνηση της γείτονος αλλά εμείς κερδίζουμε χρόνο.

Θα θέλαμε όμως να θίξουμε και ένα άλλο θέμα, που λίγοι το σκέφτονται και ακόμη πιο λίγοι έχουν την δύναμη να το συζητήσουν, και αυτό είναι, η δυνατότητα που θα είχαμε, να κάνουμε την πολιτισμική μας επίθεση στην Ιωνία.
Πιστεύουμε ακράδαντα, ότι οι πληθυσμοί των παραλίων της δυτικής Τουρκίας έχουν ελληνικό αίμα και πρέπει να επανελληνιστούν. Οι διαδηλώσεις δείχνουν ότι κάτι διαφορετικό θέλουν, κάτι πιο πολιτισμένο, κάτι πιο ευρωπαϊκό. Αν υπήρχε ικανός προπαγανδιστικός μηχανισμός, θα μπορούσε να είχε ήδη αρχίσει δουλειά και να τους αντιτάξουμε, στον "πολιτισμό" των μογγόλων καταστροφέων, τον πολιτισμό της δημιουργίας του παγκοσμίου πολιτισμού. Αλλά για να γίνει κάτι τέτοιο, χρειάζονται Ηγέτες και Εθνική Συνείδηση, σημαντικά πράγματα βεβαίως που απουσιάζουν παντελώς από τους ραγιάδες πολιτικούς μας, τουλάχιστον από την περίοδο της μικρασιατικής καταστροφής και εντεύθεν.

Ψιλά γράμματα βεβαίως. Αυτήν την δουλειά, τώρα, την έχουν αναλάβει οι Τούρκοι με τις φθηνές τηλεοπτικές σειρές τους, για να μας "καλωσορίσουν" στην "πραγματική μας πατρίδα", την οθωμανική αυτοκρατορία.

Περισσότερα

Ιωάννου Μεταξά, ΠΡΟΠΟΣΙΣ ΚΑΤΑ ΤΟ ΓΕΥΜΑ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΥΠΟΥΡΓΩΝ (28 Απριλίου 1938)

Διευκρινιστικό σχόλιο:

Καταλαβαίνουμε ότι, στα πλαίσια οικοδομήσεως ενός κλίματος ειρήνης και συνεννοήσεως με τα όμορα βαλκανικά κράτη, θα πρέπει, διαχρονικά, οι κυβερνήσεις και οι πρωθυπουργοί της Ελλάδος, να έρχονται σε επαφή, συνεννόηση, συνεργασία, μαζί τους (ακόμα και μία μέρα μετά την καταστροφή της Σμύρνης).

Όμως θα πρέπει ένας ΕΛΛΗΝΑΣ ηγέτης, μέσω της παρουσίας του και των λόγων του, να κάνει εμφανές ότι η ΕΛΛΑΣ είναι το κυρίαρχο κράτος στην χερσόνησο του Αίμου. Υπερβολικές αβρότητες και καλοπιάσματα, δείχνουν μία τάση υποτέλειας και αδυναμίας.

Δεν γνωρίζουμε ποιό ήταν το πρωτόκολλο επικοινωνίας και ανταλλαγής ανακοινώσεων, που ακολουθούσαν την περίοδο εκείνη, αλλά διαβάζοντας το παρακάτω κείμενο, μπορούμε να καταλάβουμε ότι ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Κώστας Καραμανλής, οι νεότεροι, και λίγα έκαναν (αν σκεφτούμε πόσο δουλοπρεπείς ραγιάδες είναι, ιδιαιτέρως ο πρώτος).

Δυστυχώς είμαστε 100% σίγουροι ότι αν ο Ιωάννης Μεταξάς επισκεπτόταν την Τουρκία, εκείνη την περίοδο, μετά τον θάνατο του Κεμάλ, θα έκανε τις πιο βαθιές υποκλίσεις στον τάφο του (μεγαλύτερες και από αυτές του ΓΑΠ).  Μη ξεχνάμε ότι επί πρωθυπουργίας του ονοματίστηκε οδός στην Θεσσαλονίκη Κεμάλ Ατατούρκ, για να τιμήσουμε την μνήμη αυτού του σφαγέα.

"Κύριε Πρόεδρε,

Η Ελλάς απευθύνει διά του στόματός μου το θερμότερον και εγκαρδιότερον ως ευ παρέστητε εις τον Έξοχον Αρχηγόν της Κυβερνήσεως της φίλης και συμμάχου Τουρκίας, ένθερμον στυλοβάτην της Ελληνοτουρκικής φιλίας και εις τον διακεκριμένον συνεργάτην του τον Υπουργόν των Εξωτερικών του οποίου το όνομα ευρίσκεται εις πάσαν σελίδα της ιστορίας της συνεννοήσεώς μας. Παρακαλώ να ερμηενεύσητε τον χαιρετισμόν τούτον ως αδελφικήν εκδήλωσιν ολοκλήρου του Ελληνικού Λαού προς τον ευγενή τουρκικόν λαόν.

Φρονώ ότι ολίγαι ικανοποιήσεις είναι τόσον ισχυραί όσον η ανασκόπησις οδού ευτυχώς διανοιχθείσης και πλήρους πλουσίων πραγματοποιήσεων. Δυνάμεθα, Έλληνες και Τούρκοι, ν’ ατενίζωμεν με υπερηφάνειαν προς το κοινόν μας έργο. Στερεά επί της διπλής της βάσεως του συμφέροντος και του αισθήματος η φιλία μας διήνυσε κατά τα οκτώ έτη της υπάρξεώς της διαδοχικά στάδια υπαγορευθέντα από την πάντοτε αύξουσαν δύναμίν της και ωριμάσαντα εν σοφία. Το αρχικόν Σύμφωνον του 1930 ηυρύνθη διά του Συμφώνου του 1933. Το επόμενον έτος η εγκαρδία Ελληνοτουρκική Συνεννόησις υπήρξεν εις από τους σπουδαιτέρους παράγοντας εις την ίδρυσιν της Βαλκανικής Συνεννοήσεως, το επιβλητικόν τούτο οικοδόμημα το οποίον σκέπει σήμερον διά της ευεργετικής σκιάς του την Χερσόνησόν μας.

Ελλάς, Ρουμανία, Τουρκία και Γιουγκοσλαυΐα αποτελούν από της εποχής ταύτης συνασπισμόν συμπαγή και ισχυρόν, εμψυχωμένον από την ιδίαν θέλησιν ειρήνης και προόδου και εμφανίζοντα ενότητα τελείαν και αποτελεσματικήν. Οφείλω επίσης να μνημονεύσω ως νέον δείγμα του πνεύματος της ενώσεώς μας τας συγκινητικάς εκδηλώσεις των οποίων υπήρξα αντικείμενον κατά τας επισκέψεις μου εις την ωραίαν σας πρωτεύουσαν και των οποίων η ανάμνησις είναι πάντοτε ζωηρά εις την καρδίαν μου.

Προ ολίγου, Κύριε Πρόεδρε, εθέσαμεν ακόμη ένα σπουδαίον ορόσημον επί της οδού της Ελληνοτουρκικής Ενώσεως. Μία νέα συνθήκη προστιθέμενη κατά τρόπον ευτυχή εις τας συνθήκας του 1930 και του 1933 συνήφθη μεταξύ των δύο χωρών μας και θεωρώ εμαυτόν ιδιαιτέρως ευτυχή διότι έθεσα υπ’ αυτήν την υπογραφήν μου πλησίον της ιδικής σας και της του κ. Αράς.

Η συνθήκη αύτη γεννηθείσα εν τη ειρηνική θελήσει η οποία χαρακτηρίζει την ένωσίν μας και εν τω πνεύματι της Βαλκανικής Συνεννοήσεως, είναι το μελετημένον προϊόν ανταλλαγής σκέψεων αι οποίαι έλαβον χώραν τελευταίως μεταξύ των Συμμάχων Κρατών και αι οποίαι εκυρώθησαν υπό της προσφάτου Συνόδου του Συμβουλίου της Συνεννοήσεώς μας κατά την διάρκειαν της οποίας η συνθήκη αύτη εμονογραφήθη.

Επιθυμώ να υπογραμμίσω εντόνως και εν πάση νομιμοφροσύνη ότι το κείμενον τούτο είναι απηλλαγμένον πάσης αιχμής, ότι δεν στρέφεται καθ’ οιουδήποτε και ότι δεν είναι παρά επί πλέον όργανον εις την σειράν των ειρηνικών συμφωνιών, αι οποίαι διέπουν τα Βαλκάνια. Αλλά εκτός της σπουδαιότητός της διά την προάσπισιν της ειρήνης η Συνθήκη αύτη έχει επίσης υψηλήν ηθικήν σημασίαν. Δεικνύει άπαξ έτι πόσον βαθείς και στενοί είναι οι δεσμοί μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας και πόσον μεγάλη είναι η επιθυμία των δύο χωρών διά την ολοένα μεγαλυτέραν σύσφιγξιν της ενώσεώς των. Εξ άλλου, εκ του ότι η συνθήκη αύτη επραγματοποιήθη εν πλήρει συμφωνία με τους συμμάχους μας, την Ρουμανία και την Γιουγκοσλαυΐαν, υπογραμμίζεται επίσης η ευρεία και ειλικρινής συνεργασία η οποία υφίσταται εφ’ όλων των σημείων μεταξύ των τεσσάρων Κρατών της Συνεννοήσεώς μας.

Η νέα μας Συνθήκη γεννάται υπό καλούς οιωνούς. Την ανήσυχον ατμόσφαιραν η οποία εβάρυνε τελευταίως την Ευρώπην φαίνεται ήδη διαδεχομένη μία ευτυχής ύφεσις. Δυνάμεις αποφασιστικώς ειρηνικαί, ως αι απαρτίζουσαι την Βαλκανικήν Συνεννόησιν, δεν είναι δυνατόν παρά να χαίρουν ιδιαιτέρως δι’ αυτό. Ειδικώτερον όσον αφορά την Ανατολική Μεσόγειον η Ελλάς και η Τουρκία θα χαιρετούν πάντοτε με χαράν πάσαν πράξιν παγιώσεως της ειρήνης εις την περιοχήν ταύτην. Διότι εν κλίματι ειρηνικώ οι καρποί της Ελληνοτουρκικής Ενώσεως θα εύρουν ανάπτυξιν ταχυτέραν και τελειοτέραν.

Εκφράζων την ενθεμοτέραν ευχήν όπως η ειρήνη βασιλεύση οριστικώς εις τον κόσμον, όπως θα βασιλεύση αιωνίως μεταξύ των χωρών μας, υψώ το κύπελλον εις υγείαν του Μεγάλου Αρχηγού του Τουρκικού Έθνους Κεμάλ Ατατούρκ, εις το μεγαλείον και την ευημερίαν της φίλης και συμμάχου Τουρκίας, εις την προσωπικήν σας ευτυχίαν, Κύριε Πρόεδρε, καθώς και της χαριτοβρύτου Κυρίας σας, εις την ευτυχίαν του Κυρίου Υπουργού των Εξωτερικών της Τουρκίας, ως και όλων των ξένων μας."

Περισσότερα