The Sugar Daddy Mafia Boss

~TheInvisibleMind~

💋💋💋💋💋

Ayshelle Santillan is a 20-year-old college student. Trabaho niya ang mang-akit ng

mga mayayamang negosyante tuwing weeknights. Wala siyang pakialam kung matanda man
o pangit, basta mayaman ay agad niyang pinapatulan para lang perahan at nang sa
gano'n ay mabigyan niya ng magandang buhay ang kanyang dalawang nakababatang
kapatid na umaasa lang sa kanya. Pero nang makilala niya ang gwapong si Cole
Morozov ay bigla na lang nagbago ang lahat, dahil ang inakala niyang isa lamang
mayaman na negosyante ay isa palang malupit na Mafia Boss. Ngunit hanggang saan nga
ba ang kaya niyang isakripisyo sa ngalan ng pera? Paano kung dahil sa paglapit niya
kay Cole ay makikilala naman niya ang mortal na kaaway nitong si Oliver Spassion na
isa rin Mafia Boss? Matatakasan pa kaya ni Ayshelle ang dalawang Mafia Boss kung
ang manhid na puso ng mga ito ay tuluyan nang nahulog sa kanya?

Dreame - PROLOGUE

“Wow nice, it looks awesome!” may pagkamangha na sambit ng isang binatilyo nang
makita ang isang red sports car na naka-park sa malawak na garage ng kanilang
mansyon. “Ito na ba talaga 'yun, Greg? Is this really mine?”

Nakangiti namang tumango ang butler nito. “Yes, Young Master. Bigay po 'yan sa inyo
ng inyong Ama bilang regalo sa inyong kaarawan, at ayon na rin sa iyong
kahilingan.”

Napahaplos sa kotse ang binatilyo kasabay ng malapad nitong pagngiti. “Give me the
key, Greg.” Inilahad nito ang isang kamay sa butler.

“Pero, Young Master—”

“Oh come on, Greg. Give it to me, now.”

“Ang bilin po sa akin ng inyong ama ay 'wag kayong hayaan na magmaneho dahil—”

“Okay, I won't drive it, I promise. I just want to go inside.”

Wala nang nagawa ang butler nito kundi ibigay ang susi.

Lihim naman napangisi ang binatilyo. Agad nitong binuksan ang pinto ng kotse at
mabilis na pumasok sa loob, pagkapasok ay pasimpleng ni-lock ang pinto. Kaya naman
nang buksan ng butler nito ang kabilang pinto para sana pumasok din sa loob ay ayaw
nang mabuksan.
“Young Master, open this door!”

“I'm sorry, Butler Greg, but this is my car now. Hindi ka puwedeng pumasok ng wala
ang pahintulot ko,” pabiro na sabi ng binatilyo na sinabayan pa ng mahinang
pagtawa.

Mas lalo namang nataratanta ang butler nito nang pindotin na ng binatilyo ang start
button ng sasakyan.

“Young Master, no! Don't drive!”

“I'm sorry, Greg, but you're not my boss!” Pinaandar na nito ang sasakyan at
mabilis na pinatakbo paalis. Humabol pa ang butler nito pero sa huli ay napabalik
din sa garage at sumakay sa isang kotseng naroon.

Nang nasa highway na ay nakangisi lang ang binatilyo habang tinitingnan sa side
mirror ang pagbuntot ng kotse ng kanyang butler. Kaya naman mas binilisan pa ang
pagmamaneho. Nang may paliko na daan ay agad niyang iniliko ang kanyang kotse at
mabilis na pinaharurot.

“I'm sorry but you can't defeat me, Greg!” natatawang sigaw ng binatilyo habang
pilit na nililingon ang butler. Pero sa kakalingon niya ay nagulat na lang siya
nang pagtingin sa unahan ay sasalubong siya sa isang malaking truck, kaya naman sa
pagkataranta ay mabilis niyang niliko pa kabilang side ang kanyang kotse, at sa
kanyang pagliko ay hindi na siya nakapag-preno pa dahil tuluyan niya nang nabangga
ang isang lalaking naglalakad sa daan na may bitbit na dalawang itim na plastic
bag.

Tumilapon ang katawan ng kanyang nabangga at bumagsak iyon sa semento, kasabay ng

pagbagsak nito ay ang pag-agos ng dugo mula sa ulo, nagkalat din ang bigas at gulay
mula sa dalawang supot nitong dala na nawasak na.

Na-shock ang binatilyo sa at sandaling natulala habang nakatingin sa nakahandusay

na lalaki na wala ng malay.

Agad namang dumating ang Butler nito at nagulat din nang makita ang pangyayari.

“Sige na, Young Master, umuwi na kayo sa mansyon. Ako na po ang bahala rito.”

Hindi na nagdalawang isip pa ang binatilyo at agad na pinatakbo paalis ang kotse
nito habang nanginginig pa ang mga kamay.

Pagdating sa mala-palasyong mansyon ay agad na bumaba ang binatilyo sa sasakyan

nito at tumakbo na papasok sa loob, dumiretso ito sa balcony kung saan naroon ang
ama nito kasama ng ilang mga tauhan.

“Dad, nakabangga ako! Nakapatay ako, Dad! Nakapatay ako!” humahangos na wika ng
binatilyo.

Isang malademonyong pagtawa naman ang pinakawalan ng ama nito na tila alam na ang
pangyayari dahil natawagan na ng butler. “Oh come on, Son. It was an accident so
stop panicking.”

“M-Makukulong ba ako, Dad?”

Napahalakhak ang matanda. “You don't have to worry, my son. Puputulan ko ng mga
paa't braso ang kung sino mang pulis na magtatangkang ikulong ka o pakialaman. Anak
kita kaya walang maaaring gumalaw sa 'yo nang wala ang pahintulot ko.”
Chapter 1💋

Ayshelle's Point of View

"How could you do this to me, Marlon? I trusted you! But why did you do this to me?
You cheated on me!" I shouted as I tearfully stared at the man standing in front of
me.

"I didn't cheat, babe! Please, believe me!" He was about to grab my arm but I
quickly avoided it.

"No! Stop lying to me! I saw it with my own eyes! You kissed her! You f****d her
inside that room!" I pointed to the closed door of the VIP room of this club.

“No babe, wala akong alam! Inakit lang ako ng babaeng 'yon at—”

“Oh, alam mo naman pala na inaakit ka na! Pero nagpaakit ka pa rin! And worse
pinatulan mo pa! Alam mo ba kung gaano kasakit ang ginawa mong pagtataksil sa
akin?” Gamit ang aking nakakuyom na kamao ay mahina kong binayo ang dibdib ko kung
saan banda ang puso ko. “Masakit banda rito, Marlon! Sinaktan mo ang damdamin ko!
Dinurog mo ang puso ko! Winasak mo!” Mahina akong umiling-iling habang nakatingin
sa kanya at patuloy ang pagdaloy ng luha sa aking mga mata. “I can't take this
anymore. Let's break up!”

Pero ganoon na lang ang paglaki ng mga mata ko nang bigla ako nitong niyakap ng
sobrang higpit na halos hindi ko na ikahinga ng maayos.

“No babe! Don't say that! Alam mong mahal na mahal kita! Please pakinggan mo muna
ang paliwanag ko! Maniwala ka hindi ko ginusto 'yon. Ikaw lang ang gusto kong
sipingan at anakan!”

Para akong kinilabutan sa narinig, pakiramdam ko'y nagsitayuan lahat ng balahibo ko

sa katawan.

Damn! This f*****g old man! Parang gusto ko na lang tadyakan!

Malakas kong binaklas ang mga braso nito sa pagkakayap sa akin at inis na tinulak
na muntik na nitong ikatumba kundi lang nakakapit sa isang lalaking napadaan.

“I don't need your explanation! Magmula sa araw na 'to huwag ka nang magpakita pa
sa akin! Ayoko nang makita pa ang pagmumukha mo kahit kailan!” Mabilis na akong
tumakbo papuntang exit nitong club.

“Babe! Babe, wait!” rinig kong pagtawag ni Marlon akin na agad na humabol.

No! Hindi niya ako puwedeng maabutan!

Mas binilisan ko ang pagtakbo, may mga nabangga pa akong tao pero hindi ko na
binigyan pa ng pansin, basta tumakbo lang ako para makalabas sa loob ng maingay na
club.

Pagkalabas ko ay napamura na lang ako nang wala ni isang sasakyan ang sumalubong sa
akin.

“f**k! Maaabutan na ako nito! Asan na ba ang bruhang 'yon?!” Hindi ko mapigilan ang
inis na mapapadyak.

“Babe!”

Nanlaki ang mga mata ko nang makitang nakalabas na rin si Marlon.

s**t!

Para akong nataratanta. Akmang tatawid na sana ako sa kabilang kalsada pero may
itim na kotse na ang huminto sa harap ko at agad na bumaba ang bintana nito.

“Sakay na dali!” pagtawag sa akin ng kaibigan kong si Mia na dumungaw pa sa

nakabukas na bintana ng sasakyan.

Mabilis naman akong lumapit at agad na binuksan ang pinto nito. Sakto namang
pagpasok kaupo ko sa loob ng sasakyan ay dumating si Marlon, buti na lang ay
mabilis kong na-locked ang pinto.

Para akong nakahinga ng maluwag. Thanks God, hindi ako naabutan.

Malapad akong napangiti at inis na binalingan ang kaibigan kong si Mia.

“Ba't ba ang tagal mong dumating! Muntik na akong maabutan ng matandang 'yun!”

“I'm sorry dear friend, may dinaanan pa kasi ako kaya late na. Pero ang mahalaga ay
dumating pa rin naman ako, 'di ba?” Kumindat pa ito sa akin bago pinatakbo na ang
kotse paalis ng club.

Kitang-kita ko pa ang paghabol ni Marlon sa sinasakyan namin. Napangisi na lang

ako.

Pagdating sa apartment ni Mia ay agad kong binuhay ang TV at naupo sa mahabang

sofa. Naglabas naman si Mia ng ilang piraso ng beer at mga chips para gawing
pulutan.

“Cheers para sa tagumpay!” Itinaas ni Mia ang kanyang basong puno ng beer. Kaya
naman Itinaas ko rin ang akin.

“Cheers!” Pinagbangga namin ang aming can beer bago sabay na tumungga ng inom.

Hays… Ang sarap sa pakiramdam, parang hindi ko nalasahan ang pait ng beer. Talagang
ang sarap makipag-break sa matandang 'yon, parang nabawasan ang mga problema sa
isip ko.

“So, magkano naman lahat ng nahuthot mo sa matandang Marlon na iyon?”

“Nahuthot talaga?” Tumaas ang isa kong kilay kay Mia. “Ang sakit sa pandinig, ah.
'Di ba puwedeng sinahod? Salary. Para sosyal naman pakinggan.” Maarte akong
napairap at napailing-iling. “Ikaw talaga ang dugyot mong kausap.”

Napatawa naman si Mia at maarte akong hinampas sa braso. “Oh I'm sorry, Señorita!
So, magkano naman ang salary mo sa Marlon na 'yon?”

“More than two million na I think, puro kasi luxury things ang mga binibigay niya.
Next semester may sasakyan na ako.” Kumindat pa ako kay Mia. “Ibebenta ko mga
luxury bags na natanggap ko para makabili na ako ng sarili kong sasakyan, at nang
sa gano'n ay hindi na ako mag-commute pa kapag pupunta ng university.”

Malapit na naman ang pasukan. Kailangan ko na namang kumayod para may pambayad sa
tuition fee ang kapatid ko, at siyempre sa akin.

“Ang dami mo rin pa lang nahuthot sa Marlon na 'yon, dapat hindi mo muna
hiniwalayan! Sayang naman!”

“Hindi ko pa nga sana hihiwalayan kaso hindi ko na talaga matiis! Paano ba naman
kasi ang baho ng hininga, palaging amoy sigarilyo! Hindi lang amoy sigarilyo kundi
amoy patay na palaka pa ang hininga! Tapos gusto pa talaga akong halikan, eh
nakakasuka nga 'yong hininga niya!”

Malakas na napahalakhak si Mia, halos namula ito sa kakatawa at napahawak pa sa

sariling tiyan.

“Naku, Hesh, mas mabuti nga na hiniwalayan mo na ang mokong na iyon kung gano'n
pala kabaho ang hininga!” Muli ako nitong hinampas sa braso habang tumatawa. “Pero
in fairness ah, natiis mo ang hininga niya sa loob ng mahigit isang buwan!”

I rolled my eyes again. “Kaya nga tuwing weekend lang ako nakikipagkita. Eh paano
kasi minsan ay napakamanyak din ng halimaw na 'yon, aba'y niyaya ba naman akong
makipag-sex sa kanya! Gusto niya raw magkaanak sa akin—like eww! What the f**k! I
can't imagine myself carrying his—oh damn! Nasusuka ako, Besh! Hindi ko talaga ma-
imagine, feeling ko matu-trauma ako.”

“Nakaka-trauma nga kung sakaling mangyari 'yon. Buti na lang pala hindi ka pumayag?
Pera din 'yon, ah?”

“Alam mong off limits sa akin 'pag s*x na ang pinag-uusapan. Hanggang kiss lang ang
kaya kong ibenta at konting haplos, 'no. Kahit kailan ay hindi ko ibebenta ang puri
ko, dahil para lang 'to sa magiging asawa ko.”

Napailing-iling na lang si Mia sa sinabi ko. “Hays. Sana nga mapanindigan mo 'yan
hanggang dulo ang pagiging virgin mo para sa magiging asawa mo. Good luck.”

I just shrugged.

Of course, paninindigan ko 'yon.

Makalipas ang ilang minutong inuman ay tumayo na si Mia.

“Sasagutin ko lang, Hesh. Baka si Mama ang tumawag,” paalam nito sa bago naglakad
papasok ng kuwarto kung saan tumutunog ang telepono.

Sakto namang pag-alis ni Mia ay nag-ring din ang cellphone ko. Nang makita kung
sino ang tumawag ay napasimangot na lang ako at wala nang nagawa kundi sagutin.

“Putangina, nandiri ako sa halik ng matandang 'yun kagabi, kaya dapat mahal ang
bayad mo!” bungad sa akin ni Thalia, ang isa mga kaibigan ko.

“Oo na. 'Yung tig 30k na bag, ayos na ba 'yun?” tamad kong sagot at muling lumagok
ng beer.

“Tsk. Oo, puwede na 'yon. Alam ko namang kuripot ka kaya hindi na ako aasa pa!”

“Mabuti naman kung gano'n.”

Tsk. Pasalamat ka na nga lang babalatuhan pa kita ng mamahaling bag. Knowing you?
Alam kong pinainom mo lang ng pampatulog ang matandang iyon at hinubaran.

“Ayshelle! Ayshelle!”
Napabalik ang tingin ko kay Mia na kakalabas lang ng kuwarto at mabilis na lumapit
sa akin. Parang Nanlalaki ang mga mata nito na siya namang kinataas ng kilay ko.

“Oh, bakit? Sino ba'ng tumawag at ganyan na lang ang reaction mo?”

“Tumawag si Faye, may new target daw siya para sa 'yo!”

Tumaas ang kilay ko. “Ows? Ano'ng status?

“Mayaman daw at sobrang guwapo! At higit sa lahat ay bata pa, hindi raw tataas sa
thirty ang edad. Iyon nga lang mahirap daw lapitan, hindi namamansin ng mga babae.
At parang hindi raw marunong ngumiti.”

“Ah, so ibig sabihin ay hindi tumalab sa lalaking 'yun ang beauty ng mga alipores
niya kaya sa akin siya lumalapit, ganoon ba?”

“Exactly.”

Hindi ko mapigilan ang mapairap. “That b***h. Basta siguradohin niya lang na
mayaman 'yan at hindi sindikato. 'Yung huling inalok niya sa akin ay miyembro pala
ng Gang, buti na lang ay nalaman ko agad.”

“Huwag kang mag-alala, sa akin siya malalagot kapag sindikato 'yon. Inom na nga
lang tayo. Bukas ng gabi pa naman daw ang meet up natin para mapag-usapan ang
hatian.”

Chapter 2💋

MATAPOS maglagay ng make up ay tumayo na ako at pinagmasdan ang sarili ko sa harap

ng salamin. Umikot-ikot pa ako kung okay na ba. Napangiti ako nang makitang bumagay
naman sa akin ang outfit kong backless dress na kulay gold; kumikinang-kinang pa.
Pinarisan ko lang ito ng three inches red stiletto heels.

“How do I look?”

“You look good, Ate,” sagot ng bunso kong kapatid na si Aya habang nakasandal sa
headboard ng kama at pinapanood lang ako. “Saan pala ang lakad mo ngayon, Ate?
Puwede ba akong sumama?”

“Oh, I'm sorry, Bunso. Importante ang lakad ni Ate ngayon, eh.”

Pansin ko ang pagsimangot ng kapatid ko. Agad itong nahiga at nagtalukbong ng

kumot. Napabuntong hininga naman ako at nilapitan ito. Naupo ako sa gilid ng kama.

“Pero hayaan mo, ngayong susunod na weekend ay ipapasyal kita sa magagandang lugar,
kaya huwag ka nang malungkot pa. Okay?”

Sumilip naman ito mula sa ilalim ng kumot. “Promise?”

“Cross my heart, promise na promise. Ipapasyal kita kahit saan mo gusto.”

Sa sinabi ko ay napalitan na ng ngiti ang pagsimangot ng kapatid ko.

“Sige, Ate, mag-iingat ka. Huwag mong kalimutang bilhan ako ng corn dog bago ka
umuwi, ha?

I smiled and nodded at her. “Sure, Bunso. Corn dog lang pala, eh. Ilan ba ang gusto
mo?”

“Gawin mo nang sampo, Ate. Bibigyan ko rin si Nana at Kuya.”

“Okay, no problem.” Bahagya ko pang ginulo-gulo ang buhok nito bago ako tumayo.
“Aalis na si Ate, magpakabait ka kay Nana mo, ha?

“Okay po, Ate. Ingat po.”

“I will, bunso. Don't wait for me, matulog ka na. Baka bukas pa ang uwi ko.”

Nang mapatingin ako sa wristwatch kong suot ay 5:35 PM na, tamang-tama lang ang
oras. Paglabas ko sa gate ng bahay namin ay sakto namang paghinto ng isang white
car at ang pagbaba ng bintana nito.

“Get in, Miss Beautiful!” pagkindat sa akin ng kaibigan ko mula sa loob ng kotse.

Nakangiti ko namang binuksan ang pinto ng sasakyan at pumasok sa loob.

Makalipas ang ilang minutong biyahe ay huminto na ang sinasakyan namin sa parking
lot ng isang magarang apartment.

“What are we doing here?” kunot-noo kong tanong sa kaibigan ko at agad na napasilip
sa labas.

“Kay Faye tayo pupunta, 'di ba? So here we are.”

“So, you mean . . . dito na nakatira ang bruhang 'yun ngayon?!”

“Yes. Nagulat nga din ako, eh. Mas sosyal na sa atin ang bruha. Akalain mong afford
agad ang ganito kamahal na apartment. Well, baka may big-time na nahuthutan ng
bonggang-bongga.”

Napaawang ang labi ko at napatingala sa mataas na building. Damn! This is my dream

apartment. Ito lang naman ang Isa sa pinaka-luxury na apartment dito sa Pilipinas.

“Ang suwerte naman pala ng Faye na 'yun!”

“Sinabi mo pa! Baka 'yung ibibigay niya sa atin ay sobrang big time nga! Kaya tara
na baka magbago pa ang isip ng bruhang 'yun.”

Bumaba na kami ni Mia sa kotse at pumasok ng building, hinanapan pa kami ng ID ng

dalawang security guards sa entrance bago kami pinapasok, buti na lang ay dala
namin ni Mia ang ID namin.

“Pasok, bitches!” taas kilay na sabi ni Faye nang pagbuksan kami ng pinto. Parang
katatapos lang nito naligo dahil naka-bathrobe lang at nakabalot pa ng puting
tuwalya ang buhok.

Pumasok namin kami ni Mia sa loob ng apartment ni Faye. At tulad nga ng inaasahan
namin ay malaki sa loob at talagang yayamanin.

“Hmm… nice place! Mukhang malaking isda ang nahuli mo ah,” kumento ng kaibigan kong
si Mia habang nililibot ang tingin sa buong paligid.
“Well, you know me, hindi ako pumapatol sa maliit na isda lang. Unlike you, okay na
sa 150,” maarteng sagot naman ni Faye bago naglakad papasok sa loob ng kanyang
kuwarto.

“You b***h, ano'ng akala mo sa akin pokpok! Ibahin mo ako sa 'yo, we're not the
same!” pahabol na sagot ni Mia na tila natamaan.

Napailing na lang ako. Well, ganito talaga, hindi sila magkasundo ni Faye,
palibhasa nag-agawan sila dati sa isang lalaki, na bandang huli ay wala naman
pinili ni Isa sa kanila, kasi si Thalia pala ang gusto.

Paglabas ni Faye sa kanyang kuwarto ay dala na nito ang isang white folder at agad
na ibinigay sa akin. “Basahin mo na lang. Sa Liexius Club siya matatagpuan, mga
bandang 10:00 to 11:00 PM.”

Napatango-tango naman ako at naupo sa couch. Binuksan ko ang folder at binasa ang
mga nakasulat sa papel.

Name: Cole Morozov

Age: 30

Gender: Male

Occupation: Business Man

Height: 6'2

Hair Color: Mocha Brown

Haircut: Low Fade

Eye Color: Blue ocean

“Ba't ito lang? Wala bang picture at nang makilala ko agad oras na makita ko?”
reklamo ko matapos basahin.

“Wala.” Faye shrugged. “Nakalimutan ko kasing kumuha ng pic niya. Makilala mo rin
naman 'yan agad oras na makita mo, dahil bukod-tangi naman ang kanyang kakisigan at
kaguwapuhan. Baka nga maglaway ka pa oras na ma-meet mo siya, eh.”

“So, he's not a Filipino?”

“He is, pero half lang. Ang pagkakaalam ko ay pure Filipino ang mother niya, at
Half Italian and Half Russian naman ang Dad niya.”

Napatango-tango ako. Wow! “Okay. So magkano naman ang hatian natian?”

“Well, hindi mo na ako kailangang balatuhan. Ibibigay ko na lang 'yan sa inyong

dalawa nang buo. Bahala na kayo kung sino ang papatulan sa inyong dalawa.”

Sabay na napataas ang kilay namin ni Mia sa narinig mula kay Faye. Sereyoso ba
siya? Knowing her, mas gold digger pa kaysa sa akin. Tapos ngayon sasabihin niyang
okay lang kahit wala siyang kahati? Masama ang kutob ko 'pag ganito.

“Sure ka? Hindi ka na makikihati sa kita?” Mia asked, parang nagtataka na rin tulad
ko.
“Yes, hundred percent sure. Basta ito lang ang payo ko sa inyo; Galingan niyo ang
pang-aakit sa kanya, dahil siya 'yung klase ng lalaking mahirap akitin kahit
maghubad ka pa sa kanyang harapan.”

Hindi ko mapigilan ang pagak na matawa. May ganoon pa bang klase ng lalaki sa
panahon ngayon? na kahit maghubad ka pa sa harap niya kung hindi ka type ay hindi
ka papatulan? Sa pagkakaalam ko kasi ay puro mga manyakis na lang ang mga lalaking
natira ngayon sa mundo. Ika-nga nila; Maginoo pero medyo bastos. So I think wala na
talagang totoong gentleman ngayon sa mundo, at kung meron man, hindi na 'yun one
hundred percent na gentleman talaga, dahil kalakip ng bastos.

“Oh, ano pa ang hinihintay niyo? You can go now, tapos na ang usapan natin,”
pagtataboy ni Faye sa amin ni Mia.

“Alam mo, nakakapagtaka talaga na ayaw mo nang makihati sa kikitain. Pero itong
tatandaan mo, Faye. Oras na malaman kong may masama kang binabalak, asahan mong
babalikan ka namin para kalbohin,” pagbabanta ni Mia na kinaismid lang ni Faye.

“Oo na, balikan niyo ako anytime. Sige na, umalis na nga kayo! Baka maabutan pa
kayo rito ng jowa ko!”

“Tsk, b***h!” pag-irap ni Mia bago ako hinila palabas ng room.

“Mas b***h ka! Pasalamat ka good mood ako kaya hindi kita mapapatulan!” pahabol ni
Faye.

Napailing na lang ako. Talagang wala nang pag-asa pa na magkasunod silang dalawa.

“Alam mo, beshy, masama talaga ang kutob ko sa Faye na 'yun. Ano kaya kung 'wag mo
na lang ipagpatuloy ang misyon mo diyan sa nireto niya sa 'yo? Humarap ka na lang
kaya ng iba?” suhestiyon ni Mia pagkapasok namin sa loob ng sasakyan.

“Masama nga rin ang kutob ko, eh. Imposible talaga na ayaw niyang makihati sa
kikitaing pera kung sakali, eh mas mukhang pera pa 'yun kaysa sa akin.”

Nagkatinginan kami ni Mia, at kalaunan ay sabay na napangisi sa isa't isa.

“Let's investigate first!” magkasabay naming bulalas na pareho na lang naming

kinatawa.

“Marunong ka naman kumilatis ng tao, 'di ba?”

I nodded. “Of course, isa 'yun sa mga talento ko.”

“Okay good. Let's go then!” Pinaharurot na ni Mia ang sasakyan paalis.

Matagal na ako sa trabahong 'to kaya marunong na akong kumilatis ng tao kung ito ba
ay manyak, rapist, bastos, mapagkakatiwalaan o hindi. Kaya pag alam kong mapanganib
ay hindi ko na tinutuloy ang balak ko kahit na sobrang yaman pa ng taong 'yun.
Well, minsan talaga kung sino pa ang sobrang yaman ay siya pa 'yung
pinakamapanganib.

But of course, kailangan talaga matalino sa ganitong klase ng trabaho.

Three years na mula nang mamatay Ang parents ko, at mula nang mawala sila ay ako na
ang nag-alaga sa dalawa kong kapatid. Sa loob ng ilang taon na pag-aalaga at
pagpapaaral sa mga kapatid ko ay masasabi kong napakahirap, dahil bukod sa
kailangan naming magbayad buwan-buwan sa aming inuupahang mailiit na apartment ay
kailangan ko pang kumayod nang kumayod para lang mapaaral sila at mapakain ng
tatlong beses sa isang araw. Buti na lang ngayon nakakaluwag-luwag na kami kahit
papaano dahil sa trabaho ko ngayon. Kaya kailanman ay hindi ko pinagsisihan ang mga
panluluko ko sa mga mayayaman na lalaking pumapatol sa akin. Ito ang trabaho ko, at
kailangan kong galingan pa lalo't dito ako kumikita, dito ko napapakain at
nabibigyan ng magandang buhay ang mga kapatid ko. Alam kong masama ang gawaing ito,
pero wala na akong pakialam pa. Ang mahalaga sa akin ay mabuhay ko ng maayos ang
mga kapatid ko. Kailangan kong kumita ng malaking pera, dahil kung walang pera ay
baka sa kangkungan kami pulutin, at siyempre, ayoko naman na mangyari sa amin ang
bagay na iyon. Kung tutuusin ay mas masama pa ang gawain ng ibang tao kaysa dito sa
trabaho kong 'to, kaya patas lang para sa akin. Bahala na si Batman. Hindi lang
naman ako ang nag-iisang tao na masama ang trabaho dito sa mundo.

“We're here,” anunsyo ni Mia pagkahinto ng kotse sa harap ng nasabing club.

“Okay na ba 'tong outfit ko or kailangan ko pang magpalit?”

Tiningnan naman ako ni Mia taas-baba. “Well, you look sexy naman. Pretty and
beautiful like a goddess!”

Napangiti na lang ako at bumaba na ng kotse. Nang mapatingin ako sa wristwatch ko

ay 8:45 PM na, tamang-tama lang ang oras.

Pagkapasok namin ni Mia sa loob ng club ay maingay agad na bumungad sa amin ang
malakas na music ng DJ, may mga tao na ring sumasayaw at umiinom. Naupo kami ni Mia
sa bakanteng mesa at agad na nilibot ang tingin sa buong paligid, pero hindi pa
namin makita ang hinahanap namin.

“Order muna tayo ng drinks, ano sa 'yo?” malakas na tanong ni Mia sa akin.

“No! Ayoko! Alam mo namang nagiging wild ako pag nalalasing! Uminom ka na lang kung
gusto mo!”

Napasimangot naman ito. “Eh 'di wag na lang kung ayaw mo!”

Lumipas ang mahigit thirty minutes ay nakaupo lang kami ni Mia sa aming table. May
mga lumapit na mga lalaki pero agad na tinaboy ni Mia paalis. Halos maduling na rin
ang mga mata ko sa kakalibot ng tingin sa buong paligid pero wala naman akong
makita na kamukha ng sinasabi ni Faye.

“Ilang oras na tayo rito pero wala namang guwapong blue ocean ang mga mata! Wala
akong mahagilap ni isa!” reklamo ni Mia na ngayon ay parang nainip na.

“Ang mas mabuti pa siguro ay makisaya muna tayo habang naghihintay. Baka mamaya pa
ang dating nu'n!”

Nang tumayo ako ay tumayo na rin si Mia. Kaya ang nangyayari ay naki-join na lang
kami sa mga taong nagsasayawan at sandaling nakalimutan ang talagang sadya namin
kung bakit kami narito.

Pero habang sumasayaw ay ramdam ko ang paghaplos sa puwetan, not once but twice.
Alam kong siksikan ang mga taong sumasayaw pero parang sinadya. Kaya naman agad
akong lumingon.

“Hi, Miss beautiful!” ngising bungad sa akin ng isang lalaking may balbas paglingon
ko. Sa tantiya ko ay hindi baba sa thirty four ang edad nito, at base sa kanyang
mukha ay halatang may pagkabastos.

“Sige, subukan mo ulit 'yung ginawa mo kanina! Talagang patitikimin na kita ng

kamao ko! At itong suot kong stiletto ay ipupukpok ko 'to sa ulo mo hanggang sa
mabutas 'yang bungo mo!” I shouted.

Pero tinawanan lang ako nito na tila hindi man lang natakot sa sinabi ko. Hindi ko
na lang ito pinansin at nakipagsiksikan na lang ako sa mga taong sumasayaw para
lumayo na lang. Ayokong masira agad ang mood ko lalo't hindi ko pa nakikita ang
hinahanap ko.

Muli kong pinagpatuloy ang pagsayaw ko. Nang hagilapin ko si Mia ay hindi ko na
makita pa, 'yun pa pala ay may ka-table na isang lalaki. Masaya nang nakikipag-
inuman ang bruha.

Napangiti na lang ako habang patuloy ang pagsayaw at pagsabay ng kanta sa tugtog ng
DJ. Pero wala pang dalawampung Segundo ako sumasayaw sa bago kong puwesto ay nang
may muli na namang humaplos sa puwetan ko.

I couldn't help myself, mabilis akong humarap sa likuran ko at agad na pinalipad

ang palad ko papunta sa mukha nung lalaki.

“How dare you touch my butt without my permission! You asshole!”

Pero nang humarap na sa akin ang lalaking sinampal ko ay ganoon na lang ang gulat
ko nang makitang iba na, hindi na 'yung lalaking nanghipo sa akin kanina!

No way!

“I . . . I'm…” I don't know what to say, natameme ako bigla.

It's him! Hindi ako maaaring magkamali. Mukhang ito na nga 'yung lalaking kanina pa
namin hinihintay ni Mia!

Do I have to say sorry?

s**t! Ang guwapo niya sa kanyang suot na black leather jacket. He looks cool. Totoo
nga ang sinabi ni Faye, talagang makalaglag panty nga ang kaguwapuhan ng lalaking
'to!

“I d-don't . . .” I don't know it's you, 'yun sana ang gusto kong sabihin. “Ikaw
kasi eh, mula kanina ka pa naghihipo sa akin!” I yelled at him.

Bahala na. Ayokong mapahiya. Malay ko ba na siya na pala ang nasa likuran ko at
hindi na 'yung lalaki kanina.

Hindi ito sumagot sa akin, bagkus ay napahaplos sa kanyang pisngi na nasampal ko

habang seryosong nakatitig sa akin, sa muka ko. Medyo nailang naman ako. Napaka-
wrong timing naman yata ito. Bakit siya pa? Damn it!

“Oh ano! Bakit hindi ka makapagsalita? Do you want me to slap you again—”

Hindi ko na natuloy ang pagsasalita ko nang bigla ako nitong hinaklit sa baywang,
dahilan para mapasubsob ako sa kanyang matigas na dibdib. Nahigit ko ang sarili
kong hininga dahil sa gulat. Agad na nanuot sa ilong ko ang halimuyak ng kanyang
pabango, napaka-manly, amoy pa lang ay halata nang mamahalin.

“Alam mo bang wala pang nagtatangkang sumampal sa akin ni isa? dahil lahat sila,
takot maputulan ng kamay. At ngayon, Ikaw pa lang ang babaeng sumampal sa akin.
Anong klaseng parusa ang gusto mong ipataw ko sa 'yo?” nakakapanindig balahibo
nitong bulong sa puno ng tainga ko.

Parang kinilibutan naman ako nang konti sa narinig. Parusa? Parang isang babala ang
kanyang sinabi, iwan ko ba pero'yun talaga ang dating sa akin.

Mahina ko siyang itinulak sa dibdib, dahilan para mapalayo ako ng konti sa kanya.

“Sa susunod kasi huwag kang b-bastos kung ayaw mong masampal ng babae!” pagtataray
ko pa kahit na hindi naman ako sigurado kung siya ba ang humaplos sa pang-upo ko sa
pangalawang pagkakataon.

Nakatitig lang siya sa akin. Parang nanghihiigop ang kanyang kulay asul na mga
mata.

Damn! He's serious as hell! Mukhang nagalit yata sa pagsampal ko.

“I'm not the one touching your butt, Miss. Dapat nga magpasalamat ka sa akin dahil
ako ang nagpaalis sa lalaking kanina pa nambabastos sa 'yo.”

Tumaas ang kilay ko. Kanina pa nambabastos sa akin? How did he know? Mula kanina
niya pa kaya ako pinapanood habang sumasayaw?

“Okay, sorry nagkamali ako—”

“I don't need your sorry. Mas gusto kong parusahan ka.”

W-What?

“At anong klaseng parusa naman? Ano, gusto mong ibalik sa akin ang sampal na
binigay ko sa 'yo.”

“No.”

“Eh ano'ng gusto mo?”

He just stared at me, hindi na siya sumagot.

I swallowed. Napakaseryoso niya pa rin.

Mukhang kailangan ko na nga simulan ang panglalandi. Sa klase kasi ng emosyon na

kanyang pinapakita ay mukhang siya nga 'yung klase ng lalaking mahirap pangitiin.
But no, not me. Sisiguraduhin kong babagsak ang pagkasuplado niya sa akin.

Matamis akong ngumiti at yumapos sa kanyang baywang.

“Kiss, 'yun na lang ang ibigay mong parusa sa akin..” mapang-akit kong sabi habang
nakatingala sa kanyang guwapong mukha na ubod ng seryoso. “I want you to kiss me.
Sapat na sigurong parusa 'yun para mabayaran ko ang pagsampal sa 'yo…”

Isang mapanganib na ngisi ang sumilay sa kanyang labi. Bahagya niyang inilapit ang
mukha sa puno ng tainga ko. “Ayoko ng halik lang, hindi sapat 'yun sa akin.”

Napalunok ako. “A-Ano naman ang gusto mo? M-Money?”

Oh my god, don't tell me golddigger ang lalaking 'to. Talagang tatadyakan kita,
Faye!

He smirked. “I don't need money, marami ako nu'n.”

Sa narinig ay napa-oh ang bibig ko. Ang yabang ng pagkakasabi pero parang naging
swabe yata sa pandinig ko. Of course, I love money, because money . . . is life.
“Ah, alam ko na, ililibre na lang kita ng drinks!” Hindi ko na hinintay pa ang
kanyang sagot at mabilis ko nang hinila ang kanyang isang braso papunta sa bar
counter.

Nang maupi ako sa stool bar ay naupo din siya sa tabi ko. Napangiti ako.

“Hey, excuse me!” pagtawag ko sa bartender.

“Yes, Ma'am?”

“Bigyan mo kami ng two glass ng drinks, 'yung pinakamatapang sa lahat ang isa,
'yung isa hindi.”

“Sure, Ma'am. Give me a minute.”

“Okay.”

Lihim akong napangisi. This is it.

Akala ko pa naman hindi namamansin ng babae ang lalaking 'to tulad ng sabi ni Faye?
Eh sampal lang pala ang kailangan para mamansin.

Mahina akong napabungisngis sa naisip. Pero agad akong natigilan nang mapatingin sa
lalaki, nakatitig pa rin pala ito. Parang may konting ngiti akong napansin sa
kanyang labi pero agad din itong naglaho nang tumingin ako sa kanya.

“May I know your name?” I asked.

“Cole,” he replied without breaking our eye contact.

“Nice name! Okay, Cole, sorry sa sampal ko, ha? Akala ko kasi ikaw 'yung bastos na
lalaki kanina, eh.”

He didn't answer, he just stared at me.

Hays. Malapit na akong matunaw sa kanyang titig! His breathtakingly icy-eyes

hypnotizing me!

Umiwas na lang ako ng tingin.

Ilang sandali pa ay binigay na sa amin ng bartender ang dalawang glass ng drinks.

“Saan 'yung pinakatapang dito?” I asked the bartender.

Napatingin naman ito sa akin at sandali pang sumulyap sa lalaking kasama ko, kay
Cole bago mahinang tumikhim. “T-The red one, Ma'am.”

“Okay, thanks.”

Lihim akong napangisi at kinuha 'yung pinakamatapang bago muling bumaling kay Cole
at binigay dito ang drinks.

“Drink this, dahil lalaki ka, kaya 'yung pinakamatapang ang sa 'yo.”

Pero hindi man lang niya tinapunan ng tingin ang hawak ko.

“Don't tell me natatakot ka sa alak? Omg, are you gay?” I said, mockingly.

His jaw clenched. “I'm not a damn gay. Damn it!” Tila napikon agad.
I smirked. “Prove it then…”

Dinampot na niya ang kanyang baso at dinala sa kanyang bibig, pero ang kanyang
tingin ay hindi pa rin talaga inaalis sa akin.

Hanggang sa napaawang na lang ang labi ko at napatingin sa glass na wala nang laman
nang ibaba niya. s**t! Ang tibay niya, ibang klase!

“Now, it's your turn,” he said. Nakatitig pa rin siya sa akin.

Gusto ko tuloy manalamin para makita kung may dumi ba ako sa mukha. Nakakailang sa
totoo lang. Sa dami na ng mga lalaking tumitig sa akin nang sobrang tagal ay dito
lang yata ako nailang sa titig ng lalaking 'to. Parang ang lalim kasi ng kanyang
titig na para bang may sinasabi ang kanyang mga mata, pero hindi ko naman mabasa
kung ano iyon.

Para maiwasan ang pagkailang ay mabilis kong ininom ng diretso ang drinks ko,
napasimangot pa ako sa matapang nitong pagdaloy sa lalamunan ko. Ito na yata ang
pinakamapakla at maanghang na inuming natikman ko sa buong buhay ko.

“Ouch… Shit…” ungol kong sambit at sandaling napapikit. Napahawak ako sa sarili
kong ulo dahil sa pagkirot nito.

Napahilot ako sa sarili kong sentido. Parang umikot agad ang paningin ko. s**t!
Bakit parang ang tapang naman yata ng nainom ko? Hindi 'to maaari!

Mahina kong pinilig-pilig ang ulo ko para sana maiwasan ang pagkahilo, pero parang
mas lalo lang yata umikot ang mundo ko.

s**t! I need backup!

Agad na hinanap ng mata ko si Mia, pero hindi ko ito mahagilap pa, wala na sa
kanyang table. Napamura na lang ako sa isip. Lintik na babaeng 'yun, iniwan na yata
ako!

Binuksan ko ang shoulder bag ko at kinuha ang wallet.

“Here's my number.” Nilapag ko sa harap ni Cole ang calling card ko bago tumayo.
“Tawagan mo ako, ah. I have to go now.”

Pero unang hakbang pa lang ng mga paa ko para umalis ay nang bigla na lang akong
nakaramdam ng pagkahilo, umikot bigla ang paningin ko at parang nanlambot ang mga
tuhod. Buti na lang ay may mabilis na braso ang yumapos sa baywang ko.

“Hey, be careful.”

“No, I'm okay.” Binaklas ko ang kanyang braso sa baywang ko, pero mas lalo lang
niya itong hinigpitan.

“Ihahatid na kita.” Bago pa ako makaangal ay binuhat na niya ako.

“Hey, ibaba mo nga ako!” nakasimangot kong reklamo. Pero hindi na niya pinansin pa
at binuhat na ako palabas ng club. Napasandal na lang ako sa kanyang dibdib.

“Saan mo ako dadalhin? Don't tell me kikidnapin mo ako?” tanong ko na sinabayan ng

pagtawa nang ipasok niya ako sa loob ng isang black luxury car. Sa backseat niya
ako pinaupo, at naupo naman siya sa tabi ko.
“Let's go.”

“Yes, Boss!” sagot ng driver sa front seat bago pinaandar ang sasakyan.

Napasimangot na lang ako napasandal muli sa kanyang dibdib. Nakaakbay naman ang
kanyang isang braso sa akin para alalayan ako.

“Are you rich?” tanong ko at inamoy-amoy pa ang kanyang suot na leather jacket.
Nang mag-angat ako ng tingin ay nakatitig pa rin siya sa mukha ko.

“Yes, I am.”

Lumapad ang ngiti ko. “Okay, take me to your home then . . . iuwi mo na lang ako sa
bahay mo.” Itinaas ko ang isa kong kamay at hinaplos ang kanyang ibabang labi gamit
ang aking hinlalaki. “You know, I like rich men...”

“You're drunk.”

“Yes, I am. Bakit, ayaw mo bang mag-uwi ng lasing na babae sa bahay mo, hmm?”

Napasimangot ako nang hindi siya sumagot, nakatitig lang sa akin.

“Sige na, isama mo na ako, please?”

“Baka magsisi ka.”

“Magsisi?” Napabungisngis ako at matamis na ngumiti. “As what I've said, I like
rich men. So if you're rich, then take me to your home. Own me. I'm all yours…”

He grinned. “As you wish.”

Chapter 3💋

"s*t!"Napahawak ako sa sarili kong sintedo dahil sa

pagkirot nito. I closed my eyes for a moment just to relax
myself.
Damn!
I feel dizzy and feel like I'm going to vomit anytime. f* *k!
What happened to me? Sa pagkakaalam ko ay hindi
naman 'yung pinakamatapang ang ininom ko. But why? I
couldn't even control myself anymore! Mas lalo lang yata
lumalala ang pagkahilo ko habang tumatagal.
Kaya naman nanatili lang akong nakasandal sa malapad
na dibdib ni Cole para pigilan ang masuka. I don't know,
pero parang mas matapang yata ang alak na nainom ko
kumpara sa alak na binigay ko sa kanya, ni hindi man
lang kasi siya tinablan at normal pa rin ang mukha at
kilos niya.
"Cole babe..." I looked at him and smiled. "You are so
handsomne" I touched his face, until my finger landed on
his lips. "I want to kiss you. Ang sarap siguro ng labi
mo.
He just smiled at what I said, hinayaan niya lang ako sa
paghaplos sa kanyang labi. Ang kanyang isang braso ay
mahigpit pa ring nakayapos sa baywang ko, kaya naman
kahit anong likot ang gawin ko ay hindi pa rin ako
nahuhulog sa aking kinauupuan.
"Hmm. What a masculine body, ang sarap hawakan,"
pagbungisngis ko habang pinaglalakbay ang mga kamay
ko sa loob ng kanyang leather jacket. Rinig ko ang mahina
niyang pagtikhim pero hinayaan niya lang ako, hanggang
sa napadpad ang kamay ko sa loob ng kanyang suot na
t-shirt Napahagikhik ako nang mahaplos ang kanyang
mabatong katawan. Pero ang paghagikhik ko ay napatigil
nang bigla na lang nagpreno ang sasakyan, dahilan para
mapasubsob lalo ang mukha ko sa kanyang mabangong
dibdib. Parang umiikot lalo ang paningin ko, ang bitrikko
ay parang hinalungkat bigla
"What's the matter?" Cole asked his driver
45 Pt
"Pasensya na, boss,'yung aso kasi bigla na lang tumawid
kaya
"Holy s**t!" Hindi na natuloy ng driver ang sasabihin nito
nang bigla na lang napamura si Cole. "F"ck!"
"P- Pasensya na po, Boss." Mabilis na pinaandar muli ng
driver ang sasakyan na tila natakot.
But no, Hindi dahil doon napamura si Cole.
Napapunas na lang ako sa sarili kong labi at napaangat
ng tingin sa kanya. Isang seryosong titig ang bumungad
sa akin.
"Pasensya na sa suka, kasalanan ng bibig ko ayaw
magpapigil, eh." I pouted.
Cole just closed his eyes for a moment, tila pinakalma
muna ang sarili. Nang muli itong magmulat ay malakas
na bumuga ng hangin at saglit na napatingin sa kanyang
damit na puno na ng suka bago turmingin sa akin nang
seryoso.
Napa-peace sign naman ako at matamis na ngumiti sa
kanya, nag-puppy eyes pa. "Sorry na. Don't worry,
papaliguan na lang kita mamaya since it's my fault
naman. Pero kung ayaw naman paliguan kita, ehdi
sasabayan na lang kita sa pagligo."
Sa sinabi ko ay parang naglaho bigla ang inis sa kanyang
mukha, sumilay ang kakaibang ngiti sa kanyang labi.
Hinawakan niya ang ulo ko at marahan na inalis sa
kanyang dibdib, maingat niya akong pinasandal sa aking
kinauupuan. Nang maisandal niya ako ay saka niya
mabilis na hinubad ang kanyang suot na leather jacket at
t-shirt na panloob, matapos niya itong hubarin ay
binuksan niya ang bintana ng sasakyan at basta na lang
inihagis sa labas ang mga ito.
Tila naman may magandang musika ang dumaan sa
tainga ko. Just wow, mansion! s*"t lang, ang gara sa
pandinig!
"Masusunod, boss!"his driver replied. And bigla nga
nitong binilisan ang pagpapatakbo ng sasakyan.
Parang mas lalo naman akong nahilo kaya ipinikit ko na
lang ang mga mata ko habang nakahilig pa rin ang ulo sa
kanyang dibdib. Dala ng kalasingan ay tuluyan na akong
nakatulog sa kanyang matipunong katawan.
Naalimpungatan ako nang makaramdam ng munting
kiliti sa aking leeg hanggang sa napasinghap na lang ako
nang biglang may kung anong basang bagay ang
sumipsip sa leeg.
Oh god! May bampira yata!
Bigla akong napamulat ng mata at agad na tiningnan
kung ano'ng meron, pero ang nakayukong ulo ng ta ong
nakasubsob sa leeg ko ang nakita ko.
Kumunot bigla ang noo ko. "W-Who are you? And what are
you doing with my neck? Are you a vampire?"
Nang marinig nito ang tanong ko agad na napahinto sa
kanyangginagawang pagsipsip sa leeg ko. And I heard
him chuckle. Unti-unti na rin itong nag-angat ng tingin
sa akin.
Ganoon na lang ang pag-awang ng labi ko nang isang
mala-Adonis na mukha ang bumungad sa akin.
Ang guwapong mukha na may kulay blue ocean na mga
mata, at may maliit na piercing sa kaliwang kilay ang
bumungad sa akin. May tattoo maliit na cobra tattoo sa
badang leeg. It's him. It's none other than Cole Morozov,
my soon to be Sugar Daddy.
Sumilay na ang ngiti sa labi ko. "Daddy Cole, ikaw lang
pala 'yan! Akala ko isang uhaw na bampira!"I said as I
laugh weakly. Hinawakan ko na ang kanyang guwapong
mukha at ikinulong sa aking mga palad. "Ang guwapo mo
talaga, Mr Morozov. May pera ka naman, 'di ba? Totoong
mayaman ka?"
He stared at me for a moment. "Kung pera lang ang
usapan, marami ako nu'n. Hinding-hindi ka mabibigo sa
akin."
Damn! Ang suwabe sa pandinig! Argh! Nakakagigil!
"Oh siya sige lang, ipagpatuloy mo lang ang ginagawa mo.
Medyo nakikiliti lang ako ng konti, but it's okay, just go on.
As long as you have money, unlimited kiss ka sa akin." I
winked at him.
Tumaas naman ang sulok ng kanyang labi kasunod ng
pagtaas ng kanyang isang kilay. "Kiss, huh? But that's not
enough for me. I want you. I want all of you to be mine" He
softly touched my face. "Tell me you don't tremble when I
touch you" His voice deepened, husky and low, with a
delicious hint of rough.
Tremble? Tsk.
"Yabang mo naman! Bakit may boltahe ba ng kuryente sa
katawan mo at nasabi mo 'yan?" I rolled my eyes, and
that's makes him laugh dangerously.
"Ah gano'n? Well, let's see" A devilish grin appeared on
him lips. "Hindi ka rin naman puwedeng umatras dahil
nasa kuwarto na kita. Fight me as long as you want. But no
matter what you do, you will be mine tonight." And he
finally sucked my lips.
Ang mga kamay ko ay mabilis na niyang hinuli,
hinawakan ako sa aking palapulsuhan at idiniin niya sa
aking uluhan
Halos hindi ko masundan ang kanyang labi dahil sa klase
ng kanyang halik na tila isang gutom na nilalang
He kissed me hungrily, savagely like he wanted to destroy
my lips.
I felt his wet tongue, rigid and aggressive, pressing
against my teeth. And when I opened my mouth for him.
his hot tongue immediately slipped between my parted
"Wow. you're so hot, Daddy Cole!" I gently caressed his
muscular chest til my hand fell on his n****e. I grinned
as Iglanced at him. "I'm thirsty, Daddy. Can I sip yoir
milke"
Tumaas-baba ang kanyang Adam's apple habang
nakatitig sa mukha ko, naroon pa rin ang pagka-amaze sa
kanyang mga mata at munting ngiti sa labi.
"Please, Daddy Cole?" I pouted again.
Saglit pa siyang napatitig sa akin. "Go on, baby.. Suck it,
it's all yours," he huskily whispered.
I laughed weakly as I gently squeezed his left n****e. "
Ayoko nga, alam ko namang wala kang gatas, 'no! So I'm
sure sasakit lang ang panga ko sa kakasipsip, wala naman
akong madadala!"
"Damn it!" He closed his eyes in frustration.
Napabungisngis naman ako at yumakap na lang sa
kanyang katawan bago inihilig ang aking ulo sa kanyang
matipunong dibdib. "Im sleepy. Hmm.can I sleep here in
your masculine body, Daddy Cole?"
He didn't answer me, so I looked at him again. Hindi ko
alam kung ano'ng meron sa mukha ko at titig na titig pa
rin siya sa akin, tila hindi nagsasawa.
"Daddy Cole, ano puwede ba akong matulog sa katawan
mo, hmm?"
Nang hindi pa rin siya sumagot ay ngumuso at
kinurap-kurap ang aking mga mata para magpa-cute sa
kanya. And yes, tumalab ang pagpapa-cute ko dahil
unti-unti na namang sumilay ang ngiti sa kanyang labi
hanggang sa isang marahan na pagtawa na ang kanyang
pinakawalan.
s*"t! Ang hot niyang tumawa, mas lalo siyang
gumuguwapo sa paningin ko.
"Bilisan mo ang pagmamaneho, kung maaari ay
maghanap ka ng shortcut para makarating agad tayo sa
mansyon!" maawtoridad niyang utos sa kanyang
expertly exploring inside my mouth until I moaned.

Chapter 4💋

PARA AKONG GINIGINAW DAHIL SA LAMIG. My head

hurts, pakiramdam ko ay parang may pumipiga sa ulo ko
dahil sa pagkirot nito. Napasimangot ako at pikit-matang
kinapa ang phone ko sa bedside table, pero wala akong
makapa at napatili na lang ako sa gulat nang may
mabasag dahil nasagi ng kamay ko.
Mabilis akong napamulat at napabalikwas ng
bangon.
Isang jar pala ang nahulog kaya nabasag.
"Hays naman, sino ba kasi ang naglagay ng jar na 'yan
diyan?" pagsimangot ko at napahikab na sinabayan ng
pag-unat ng katawan. Akmang hihiga na ako ulit nang
bigla akong natigilan nang may mapagtanto.
What the heck! Where am 1? Obviously, this is not my
f*****g room! This room was huge and luxurious!
Nang mapatingin ako sa sarili ko ay gano'n na lang
paglaki ng mga mata ko sa gulat nang makitang wala pala
akong kahit na anong saplot sa katawan.
"No!" Napatili ako nang wala sa oras. "Tangina, bakit ako
nakahubad!"' Mabilis akong nagpalinga-linga sa
paligid.
But damn, I didn't see my clothes!
"No, hindi this is just a dream," nailing kong sambit na
parang maiiyak na.
Dali-dali na akong bumaba ng kana habang mahigpit na
yakap ang nakabalot na kumot sa katawan ko para hindi
ito malaglag. Mabilis akong tumakbo papasok sa loob ng
bathroom. Pagkapasok ay hindi ko mapigilan ang
mamangha sa sobrang laki ng loob na kasing laki na yata
ng buong bahay namin, with jacuzzi pa ito sa loob, shower
room, bathtub, at mga nakahilirang gamit pampaligo na
ngayon ko lang nakita sa tanang buhay ko. Halatang
mamahalin.
Nilibot ko ang tingin sa loob ng malaking bathroom sa
pag-aakalang makikita ko ang kasuotan ko, pero wala,
bigo akong mahanap. Kaya naman nang makita ko ang
mga nakahanger na bathrobe sa loob ay agad akong
kumuha ng isa at malbilis itong isinuot bago naghilamos.
Nagulat pa ako nang makita sa salamin ang magulo kong
buhok
Paglabas ko ng malaking bathroom ay siya namang
paghinto ko nang marinig ang pagkatok sa pinto ng
kuwarto.
"Señorita, gising na po ba kayo" tanong ng boses babae
mula sa labas.
Kumunot naman ang noo ko. Senorita? Impossible
naman ako ang kanyang tinutukoy.
Nagpalinga-linga ako sa loob ng room, pero wala naman
akong makitang ibang tao sa loob.
"Señorita, papasok na po ako!"
Bago pa ako makasagot ay bumukas na ang pinto at
pumasok ang isang nasa mid-fifties na babaeng nakasuot
ng pangkatulong na uniform. May bitbit itong maraming
paper bags.
"S-Saan po ang mga damit ko?" agad kong tanong.
"Pinatapon na po ni boss, Señorita, dahil punit-punit na.
Heto na ang inyong bagong kasuotan, magbihis na po
kayo at lumabas na pagkatapos dahil naghihintay na si
boss sa baba."
Agad na kumunot ang noo ko.
"Who's your boss? "Yung lintik na Cole ba'yun ang boss
mo, ha?" Oo nga pala, ngayon ay naalala ko na na yung
lalaking 'yun ang kasama ko kagabi. "Siya ba ang pumunit
sa damit ko?"
Nanlaki naman ang mga mata ng matandang katulong sa
akin na tila hindi makapaniwala sa mga salitang
lumabas mula sa bibig ko.
"N-Naku, Señorita, hindi niyo basta-basta
pinagsasalitaan ng ganyan si Señorito at baka
mapahamak pa kayo!" pagalit nitong sabi sa akin na
pagak ko namang kinatawa.
"Mapahamak? Pwes iharap mo siya sa akin at nang
masapak ko!"
Napasatsat ang matanda sa akin at napailing-iling."
Mag-ingat ka sa mga salita mo mamaya paglabas mo rito
sa kuwarto."
Pero bago pa ako muling makapagsalita ay mabilis nang
nakalabas ang katulong.
Napabuga na lang ako ng hangin at napatingin sa mga
paper bags na nasa kama at agad na lumapit dito. Nang
buksan ko ang mga yun ay bahagyang umawang ang labi
ko nang makitang mga mga mamahaling dress at undies
ang laman. Kaya naman nagmamadali na akong nagbihis
habang gulong-gulo pa rin ang isip.
Ba't gano'n? Mas nalasing yata ako kumpara roon sa
lalaking'yun na mas pinainom ko ng matapang na alak.
Naguguluhan ako sa totoo lang, mukhang nagkamali yata
ang bartender sa pagbigay ng inumin sa akin. Talagang
malilintikan siya sa akin oras na makabalik ako sa club na
'yun.
Sandali ko pang pinakiramdaman ang sarili ko, pero
nakakapagtaka dahil wala naman akong maramdarnan
na kakaiba sa gitnang bahagi ng hita ko. Sabi ng mga
kaibigan ko ay kumikirot sa sakit ang private parts kapag
na-devirginized. Pero parang normal naman ang
pakiramdam ko. But why? Bakit ako nakahubad at nawala
pa ang dress ko?
"Hays, I don't remember what happened last night.
Pinagsamantalahan niya kaya ako habang lasing?" Pero
kahit lasing ay nakakaalala pa rin ng pangyayari Pero ang
huli ko lang natatandaan ay hinila niya ako palabas ng
club.
Sa isipin na may kung anong naglagay sa inumin ko ay
mas lalo akong nabahala.
Hindi na ako nag-abala pang ayusin ang buhok at mukha
ko, pagkatapos suotin ang isang red cocktail dress ay
mabilis na akong lumabas ng kuwarto.
Pero paglabas ko ay hindi ko mapigilan ang mamangha.
Nasa isang luxury hotel ba ako?" Hindi ko mapigilan ang
mapangiti.
Pero ang ngiti ko ay unti-unting naglaho nang pagtingin
ko sa baba ay puro mga armadong lalaki ang nakita ko.I
blinked many times, baka dinadaya lang ako ng paningin
ko. Pero kahit anong kurap ko ay gano'n pa rin ang
nakikita ko. And mukhang hindi naman sila mga pulis or
NBI.
Iguess they are... Syndicate!
Nanlaki ang mga mata. "S-Sindikato.." Bumaka-sara ang
bibig ko. s**t! This can't be!
"'Señorita?"
Kamuntikan na akong mapasigaw sa gulat nang marinig
ang boses mula sa likuran ko. Paglingon ko ay 'yung
katulong na pumasok kanina sa kuwarto ang nakita.
"Ah h-hello po," alangan kong pagbati na may kasamang
pilit na ngiti, pero alam kong ngiwi ang kinalabasan.
"Sumunod ka sa akin, Senorita. Ihahatid kita kung nasaan
si boss." Akmang mauuna na ito sa akin sa pagbaba sa
stairs nang mabilis kong pinigilan sa braso.
"Sandali lang po, Manang. N-Nasaan po ba talaga ako? At
b-bakit may mga armadong lalaki sa baba?" kinakabahan
kong tanong na sinabayan ng paglunok
Isang seryosong tingin naman ang binigay sa akin ng
matanda at sinagot na ako.
"Narito ka sa Morozov's Palace, Senorita. Nasa bahay ka ng
isang Mafia Boss, kaya umayos ka kung gusto mo pang
makalabas dito ng buhay dahil maiksi lang ang pasensya
ni boss."
Napasinghap ako. "M-Mafia boss?" Pakiramdam ko ay
namutla ako.
Hindi. Hindi ito puwede!
"No, manang!" marahas kong pag-iling at hinigpitan ang
paghawak sa braso nito. "H-Hindi na lang po ako bababa,
nagbago na ang isip ko. Ang mas mabuti pa ay hanapan
mo na lang po ako ng silkretong daan palabas ng palasyo
na to. Palkiusap po, Manang."I bit my shaking lip.
Pero agad na umiling sa akin ang matanda at parang
ngumisi pa ng nakakaluko.
"Pasensya na, Señorita, ngunit hindi puwede. Ako naman
ang mapapahamak kung susundin ko 'yang gusto mong
pagtakas." Malakas na ako nitong hinila pababa ng
stairs.
At siyempre nagpumiglas ako. "No, Manang! No, please!
Stop!"
Pero talagang napakalakas ng matandang to at nahila pa
rin ako hanggang baba, at tuluyan na nga napalingon sa
amin ang mga armadong kalalakihan, dahilan para
umamo ako at tumigil na sa aking pagpupumiglas.
Yumuko na lang ako para hindi ko masalubong ang tingin
sa akin ng mga lalaki. Nang tuluyang makababa ng stairs
ay hinila naman ako ng matanda sa kung saan, hanggang
sa namalayan ko na lang na nakatayo na ako sa harap ng
napakahabang luxury table na puno ng iba't ibang
pagkain. Bigla tuloy akong natakam sa nakita, pero nang
mapatingin ako sa pinakadulo ng table ay agad akong
napahinto at bahagyang napasinghap nang magtama
ang mga mata namin ng lalaking mala-hari na nakasuot
ng business suit. It's him, walang iba kundi 'yung lalaking
kasama ko kagabi na siyang target ko sana.
Damn. Sindikato ang lalaking 'to!
Now I know, kaya pala kahit guwapo at mayaman ay basta
na lang itong pinaubaya sa akin ni Faye dahil malaking
sindikato pala! Lintik na bruhang 'yun, malalagot talaga
yun sa akin oras na makabalik ako!
"H-Hi, Cole!" kunwari ay nakangiti kong pagbati. Pero ang
totoo ay nanginginig na ako sa takot at sobrang
kinakabahan.
This man is dangerous, kaya kailangan kong maging
matalino para hindi alko mapahamak.
Tinitigan naman ako nito nang walang ano mang
emosyon na pinapakita, kaya medyo nailang naman ako,
pero kahit gano'n man ay pinilit ko pa ring ngumiti.
"Come here." He finally spoke. "I want you to sit here in my
lap."
"H-Huh?" Nanginig pa ang labi ko sa pagsagot. Ano raw?
Tama ba ang pagkakarinig ko?
"Yes, you heard it right. Come here and sit on my lap."
Napalunok ako. Wow, ang galing din bumasa ng isip.
Kahit sobrang nerbiyos na ay agad akong tumango nang
may ngiti pa rin sa labi. Marahan akong lumapit dito, pero
paglapit ko ay siya ring pagsinghap ko nang bigla na lang
nitong hinaklit ang maliit kong baywang papunta sa
kanya, kaya naman awtomatiko akong napaupo sa
kanyang hita.
"Hmm...you smell good," he whispered. Parang
kinilabutan ako sa pagsinghot nito sa aking leeg.
Pero pinilit ko pa ring tumawa ng malandi. "of course, I
always smell good." Napilitan akong iyapos ang
nanginginig kong braso sa leeg nito. "So, can you tell me
what happened last night?"
And I didn't expect him to grin dangerously.
"Your performance last night was good. You're good in bed
even though you're still a virgin." he huskily
whispered.
Napalunok ako at parang namutla ulit. Parang gusto kong
maiyak at magwala., So he took my virginity. Damn. Para
lang 'yun sa lalaking pakakasalan ko! Hindi para sa isang
sindikato!
Mapapatay ko ang Faye na 'yun pagbalik ko!
Ngayon ang kailangan ko ay perahan na lang ang lalaking
to para kahit papaano ay hindi ako lugi sa pagkuha niya
sa pagkabirhin ko nang wala akong kamalat-malay.
"y-Yes, of course. K-Kaya dapat, bayaran mo ako ng
mahal. Hehe!" malandi kong pagtawa habang nakakapit
pa rin sa leeg nito. He was very handsome, pero parang
nawala na ang epekto ng kanyang kaguwapuhan sa akin
sa malamang isa itong sindikato.
Hìndi ko inaasahan ang mnarahan nitong pagtawa sa
sinabi kO at marahan na hinawi ang buhok sa mukha ko,
habang ang isang kamay ay nakayapos pa rin sa baywang
ko.
"Do you like my gift? That's worth a million dollars."
Gift? Kumunot ang noo ko at agad na sinundan ang tingin
nito sa leeg ko. And I almost gasped when I saw a pink
diamond necklace in my neck.
"Wow, it's beautiful.." hindi ko mapigilang sambit nang
nakangiti. "Thank you!"
And Cole smiled as well. "You're welcome. Let's eat
first"
Tumango na lang ako. At inumpisahan na nga namin
kumain, pero hindi ko inaasahan na susubuan ako ni Cole.
At dahil takot akong umangal ay ngumiti na lang ako at
kumain ng walang reklamo habang nakalambitin pa rin
ang aking mga braso sa kanyang leeg. Hindi ko na
pinansin pa ang mga mahigit sa sampung katulong na
nasa paligid namin, pare-parehong blanko ang
expression ng mga ito at tuwid ang pagkakatayo na tila ba
naghihintay lang ng utusan ng kanilang amo.
And after the breakfast ay dinala na ako ni Cole sa labas
ng kanyang palasyo at pinasakay sa isang black limousine
para ihatid na. Pero hindi ko sinabi ang totoo kong
address, mas mabuti na ang safe, kaya naman yung
address ng apartment na lang ng kaibigan ko ang sinabi
ko para doon ako ihatid. At habang nasa biyahe ay
nakayapos pa rin ang kanyang isang braso sa baywangko
habang nakatitig sa alkin na para bang pinag-aaralanang
bawat anggulo ng mukha ko. Kaya naman para akong
maiihi na sa nerbiyos, pero siyempre pinilit ko pa rin
ngumiti ng malandi para hindi mapaghalataan na
natatakot ako sa kanya. May mga apat na sasakyan din
ang nakabuntot sa likuran namin, mga tauhan niya na
mga armado ang sakay.
Makalipas ang mahigit thirty minutes na biyahe ay nang
sa wakas huminto na rin ang aming sinasakyan sa harap
ng isang apartment.
"Have a great day, handsome!" malandi kong pagpaalam
na kanyang kinangiti lang sa akin, 'yung klase ng ngiti na
simple lang pero puno ng panganib.
Kaya naman paglabas ko ng limousine ay hindi na ako
lumingon pa at tumakbo na papasok sa hindi kalakihang
building, Dumiretso na ako sa room ng kaibigan ko at
malakas na kumatok. Agad namang bumukas ang pinto at
bumungad sa akin ang kaibigan ko na malaki ang ngiti sa
labi.
"Mukhang naka-jackpot ka ngayon, ah! May pa limousine
pa with bodyguards yarn?" maarteng pagpapalakpak ni
Mia sa akin. Pero napasinghap na lang ito nang malakas
kong haklitin sa braso papasok ng oom.
"Aray naman, Hesh, dahan-dahan naman sa paghila!"
reklamoni Mia pero hindi ko na pinansin pa.
Matapos kong i-lock ang pinto ay patakbo akong lumapit
sa bintana at bahagyang hinawi ang kurtina. Pagsilip ko
sa baba ay kahit papaano nakahinga ako nang wala na
roon ang mga sasakyang naghatid sa akin, mukhang
umalis na.
"Wow, beshy, ang ganda ng necklace mo! Real diamond
ba yan?" namamangha na wika ni Mia nang makita ang
nasa leeg ko.
Pero imbes na sumagot ay agad akong napaupo sa may
sofa at napayuko sa dalawa kong mga palad. Hindi ko na
napigilan ang mapaiyak, hanggang sa tuluyan na akong
napahagulgol.
"What the f**k, beshy! Why are you crying?" Parang
nataranta si Mia sa biglaan kong pag-iyak. "May nangyari
bang hindi maganda?"
"Oo, Mia, kasi hindi na ako virgin! Wala na 'yung matagal
ko nang iniingatang pagkakabae!"garalgal kong sagot sa
kaibigan ko at tumingin na dito. "Ano na ang gagawin ko
ngayon, Mia? What now? Mabubuntis ba ako nito?"
Napamaang naman si Mia sa akin. "Hays, akala ko naman
kung ano na. Wait, may pills ako rito, kunin ko lang"
Mabilis na tumakbo si Mia papunta sa loob ng kanyang
kuwarto. Paglabas nito ay may dala ng pills.
Dali-dali ko namang binuksan ang pills at kumnuha ng
dalawang piraso nu'n bago diretsong tinapon sa aking
bibig at nilunok.
"Drink this baka mabulunan ka." Inabot naman sa akin ni
Mia ang isang basong tubig, agad ko itong kinuha at
diretsong ininom.
Para naman akong kumalma kahit papaano.
"Mia, sure naman hindi mabubuntis kapag uminom ng
pills, 'di ba?"
"Yes, hundred percent sure. So stop crying! It's just a
virginity!"
"Yes, it is! Pero malaking bagay 'yun sa akin, Mia!
Nakalaan 'yun para lang sa magiging asawa ko, para kahit
ganito ang trabaho ko ay mapatunayan ko pa rin sa kanya
na malinis ako! Pero ngayon wala na dahil naibigay ko na
sa lalaking 'yun!"
Napangisi naman si Mia. "So, nadala ka sa kanyang
kaguwapuhan kaya mo naibigay agad-agad nang 'di
nag-iisip ng mabuti, gano'n ba?"
"No, it's not like that!" malakas kong pag-iling habang
naiiyak pa rin. "Iwas drunk, at nang magising ako ay
hubo't hubad na ako sa kanyang kama!"
Namilog naman ang bibig ni Mia. "Oh, that was hot!"
"No, it's not! He's a syndicate, Mia! Isang sindikato ang
lalaking 'yun at napakarami niyang tauhan na puro may
mga baril!"
"W-What?" Tila namutla si Mia sa narinig mula sa akin."
S-Sinasabi mo bang.."
"Oo, naluko tayo ng Faye na'yun! Mayaman nga 'yung
lalaking 'yun pero isa palang malaking sindikato!" Mabilis
na akong tumayo at parang nataranta na."Dalian mo na
at mag-impake ka na, Mia, para makaalis na tayo rito!
Baka bumalik pa rito 'yung lalaking yun kasama ng
kanyang mga tauhan at kunin tayong dalawa! Mamaya ay
ibenta pa ang laman-loib natin sa black market!"
Parang nataranta na rin si Mia sa akin at sunod-sunod na
napamura. Kaya naman inunahan ko na ito at mabilis na
akong tumakbo papasok ng kanyang kuwarto. Mabilis
kong binuksan ang closet ko at nilabas lahat ng mga
damit sa loob.
"P-Pero beshy, wala akong mapupuntahan kung aalis ako
rito, wala pa akong sapat na ipon para lumipat!"
"Doon ka muna tumira sa akin, kaya sige na, iimpake mo
na lahat ng mga gamit mo at nang makaalis na tayo bago
pa bumalik dito ang mga sindikatong 'yun!"
"S-Sige, beshy!"
Napatakbo na si Mia at taranta nang pinagpasok sa
kanyang maleta ang mga gamit na nilabas ko sa kanyang
closet.
"Humanda talaga sa akin ang Faye na yun mamaya. Kaya
naman pala pinamigay niya dahil sindikato pala,"
humahangos na sabi ni Mia habang patuloy ang paglagay
ng mga gamit sa maleta.
"Balikan natin ang bruhang 'yun mamaya kapag nakalipat
na tayo. Talagang kakalbuhin ko 'yun!"mangigak-ngiyak
kong sagot sa kaibigan ko at tinulungan na lang ito sa
pake.

Chapter 5💋

INABOT ng mahigit anim na oras na paghakot bago nafnin

nailipat ni Mia lahat ng kanyang mga gamit sa bahay ko.
Parehong nanakit ang buo naming katawan dahil sa
kakabuhat ng kanyang mga mabibigat na gamit. Kaya
naman matapos mahakot lahat ay pareho kaming
napahiga na lang dito sa kama ko at napatulala sa kisame
nang hapong-hapo.
"Beshy, sure ka ba talaga na patitirahin mo ako rito sa
bahay mo ng libre?" tanong ni Mia habang habol pa ang
hininga.
Of course yes, kaysa naman madamay ka at baka kung
ano pa ang gawin sa 'yo ng mga sindikato na 'yun.
Mamaya kasi ay baka balikan ka pa kanila, maging
kawawa ka pa 'pag nagkataon. At sigurado akong ilalaglag
mo ako oras na tanungin ka nila kung saan ako nakatira.
So mas mabuti na ang advance kaysa sorry."
Mia sighed. "Kasalanan talaga 'to ng bruhang Faye na
yun. Talagang gusto tayo ipahamak, kaya pala pinamigay
niya ng gano'n na lang kadali kahit alam niyang
mayaman, eh malaking sindikato pala. My gosh,
kinikilabutan ako kahit na sabihing guwapo't mayaman
pa 'yung sindikatong yun!" Napayakap pa si Mia sa
kanyang sarili na akala mo'y nilamig.
"Puntahan natin sa kanyang suite mamaya after dinner
para maturuan ng mabisang leksyon ang Faye na yun."
Napabuntong hininga na lang ako at yumakap sa
malambot na unan.
Dahil sa pagod ay tuluyan na kaming nakatulogni Mia.
Naalimpungatan lang ako nang bulabugin ako ng kapatid
kong lalaki na si Jordan.
"Ate, bangon na kakain na tayo; nakapagluto na ako!"
"Sige, susunod ako.." inaantok kong sagot nang nakapikit
at kinapa ang phone ko nang marinig ang pagtunog
nito.
"Bilisan mo, naroon na ang kaibigan mo kumakain
na."
"Hmm.sige."
Lumabas na ulit ang kapatid ko.
Kahit inaantok pa ay bahagya ko namang minulat ang
mata ko para makita kung sino ang nag-text. Pero bigla
na lang akong napabalikwas ng bangon nang makita
kung anong klaseng text message ang dumating.
I was shocked.
No way. Is this a dream?!
"T-Ten million?" My lips parted for a moment. Hanggang
sa malakas na akong napatili sa sobrang tuwa. "Oh my
goodness! I'm a f*****g millionaire now! Yahoo!" I
shouted. Napatalon-talon na ako sa ibabaw ng kama dahil
sa labis na saya.
Bumukas naman ang pinto at humahangos na pumasok
ang kapatid kong si Jordan at kaibigan kong si Mia.
"What happened, beshy?!"
"What's the problem, ate? Bakit ka ba sumisigaw?"
Mabilis ko namang itinaas ang kamay kong may hawak na
phone at pinakita sa kanila ang text message na
dumating
"Look, guys, hindi kayo maniniwa rito, may nag-send lang
naman ng sampung milyon sa account ko! I'm rich now!
Milyonarya na ako!"
Nanlaki naman ang mga mata ng kaibigan ko, hanggang
sa bigla na lang itong napatalon papunta sa akin. "Oh my
goodness, beshy! Congratulations!" Napayakap na kami sa
isa't isa at sabay na napatili bago napatalon-talon na sa
ibabaw ng kama.
Maliban sa kapatid ko na nakatayo lang sa baba ng kama
na tila ba hindi man lang masaya sa kung anong
natanggap ko.
"Basta, beshy, balatuhan mo ako kahit konti, ah?"
pagnguso ni Mia matapos kaming mapatalon-talon sa
tuwa.
"Oo naman, ibibigay ko na lang sa 'yo ang one million
pesos!"
"Oh my gosh! Thank you so much!" Mia hugged me.
Napangiti na lang ako at yumakap din pabalik. Pero agad
na napataas ang kilay ko nang mapatingin sa kapatíd
kong si Jordan.
"Oh, bakit naman ganyan ang mukha mo?" taas kilay kong
tanong. Kaya napatingin din si Mia sa kapatid ko.
"Oo nga, Jordan, aren't you happy? Bakit nga naman
ganyan ang reaction mo?" Mia said.
"Kasi, ate, imposibleng may magbigay sa yo ng ganyan
kalaking pera. Siguradong may kapalit'yan kung sino
man ang nagbigay sa yo niyan," seryosong sagot kapatid
ko.
Natigilan naman kaming dalawa ni Mia at
nagkatinginan.
"Sino ba ang nag-send sa 'yo ng pera na 'yan, beshy?
"I don't know, hindi ko rin alam kung sino. Sandali nga.."
Muli kong tỉningnan ang text message sa phone ko at
tiningnan kung ano ang pangalan ng sender:. Gano'n na
lang ang paglunok ko nang mabasa ang, 'Cole Perseus
Morozov.."
"My gosh! So you mean, 'yung sindika" Mabilis kong
siniko si Mia at pasimpleng pinanlakihan ng mata. Agad
naman nitong na-gets ang ibig kong sabihin kaya tinikom
na lang ang bibig.
"Nakahain na ang pagkain, at baka lumamig na 'yun kaya
lumabas na kayo para makakain na tayo, seryosong sabi
ni Jordan bago kami nito iniwan sa loob ng room.
"Hay naku, panira naman ng moment ang kapatid mo,
dapat maging masaya na lang siya, eh," pag-iling ni
Mia.
"He's just worried, alam mo naman 'yun"
Si Jordan kasi 'yung klase ng kapatid na masyadong
matured mag-isip kumpara sa akin. He's just a
19-year- old, mas matanda lang ako sa kanya ng five years.
Pero sa edad nitong nineteen ay nagsisipag na sa
trabaho, umi-extra sa gabi bilang waiter sa isang sikat na
restaurant, at estudyante naman pagdating ng araw.
Pinagbabawalan ko nga na huwag nang magtrabaho at
mag-fucos na lang sa kanyang pag-aaral, pero talagang
matigas ang ulo; ayawniya raw maging mabigat sa akin
lalo na't nariyan pa si Aya na kailangan ng Nanny para
maghatid sa school nito araw-araw, hindi kasi ito
makalakad at naka-wheelchair lang dahil parang luno
ang mga boto nito sa paa nang ipinanganak kaya naman
hindi nito kayang makatayo, at hindi rin kayang gamutin
ng therapy dahil yun na talaga ang kanyang paa.
"Pero beshy, hindi ka ba nagtataka? Paano nalaman ng
sindikato na yun ang bank account mo?"
"Ano ka ba, malamang tiningnan niya 'yung mga gamit ko
sa bag habang tulog ako sa kanyang kama last night.
"Sabagay." Mia shrugged. "Pero at least, naisahan natin
siya, kasi kahit balikan ka pa niya roon sa apartment kO ay
ibang tao na ang nakatira."
Napatawa na lang kami ni Mia at nag-aperan pa.
"Oh siya, tara na nga. Mamaya baka tupakin na naman
ang kapatid kong 'yun dahil matagal tayong lumabas at
baka lumamig na ang dinner natin"
Lumabas na kamni ni Mia ng room habang may
magandang ngiti sa labi.
Pagdating namin ng dìning room ay naroon na ang
dalawa lkong kapatid na nakaupo kasama ni Manang
Petra na nanny ng bunso kong kapatid na si Aya.
Sabay-sabay na kaming kumain ng dinner. Magkatabi
kami ni Mia, at magkatabi naman sa kabila ang dalawang
kong kapatid katabi ng Nanny na tahimik lang, hindi ito
kasi pala-kwento; sumasagot lang kapag tinatanong, pero
masipag naman at maalaga.
Pareho lang kaming tahimik kumain, pero mabilis na
natapos ang bunso kong kapatid kaya sinamahan na ito
ng kanyang Nanny sa kuwarto. Nang maiwan kaming
tatlo ay saka nagsalita ang kapatid kong si Jordan.
"Siguro naman, ate, puwede mo nang itigil na 'yang
panluluko mo sa mga matatandang mayayaman ngayong
may milyon ka na. Pang negosyo mo na lang yang pera
mo para lumago, basta itigil mo na 'yang delikado mong
trabaho. Baka kasi dahil diyan sa trabahong 'yan ay
mapahamak ka pa,"
Pinilit ko naman ngumiti kay Jordan kahit hindi ito
nakatingin sa akin at naka-focus lang sa kanyang
pagkain.
"Susundin ko 'yang sinabi mo, so don't worry. From now
on, ititigil na ni ate ang pagiging gold digger."
"Mabuti naman kung gano'n."
Nagkatinginan na lang kami ni Mia at nagkibit-balikat
bago pinagpatuloy na ang kain.
Nang matapos mag-dinner ay agad kong pinasa sa
account ni Mia ang one million pesos, at tuwang-tuwa
naman ang gaga na agad akong pinaulanan ng halik sa
pisngi. Napagdesisyunan na rin namin na hindi na lang
sugurin si Faye, pinalampas na lang namin dahil sa
sampung milyon. Aba, malaking halaga din 'yun at
malaking tulong na para mapagtapos ko ang dalawa kong
kapatid at magkaroon ng maliit na negosyo, tutal may
bahay na rin naman kami, kaya negosyo na lang talaga
ang kulang.
Hanggang sa pagtulog ko ay hindi nawala ang ngiti sa labi
ko dahil sa saya gawa ng sampung milyon. Sobra akong
pinasaya ng pera na 'yun, kahit hindi na ako mang akit ng
mga matatandang mayaman ay sure nang mabubuhay ko
na ang nga kapatid ko dahil sa nine milyon na natira sa
akin.
DUMATING ang pasukan, at sa tulong ng 9 milyon ay
nakabili ako ng bagong sasakyan, binilhan ko rin ang
kapatid kong lalaki, at higit sa lahat ay nakapagpatayo
kami ng isang maliit na snack house, salon at barber shop
para sa negosyo namin. Kaming dalawa ni Mia sa salon,
at yung kapatid ko naman si Jordan ang namamahala sa
barber shop, pagdating naman sa snack house ay kumuha
ako ng dalawang empleyado. Tuwing weekend lang
namin binubuksan ang barber shop at salon, kapag
walang pasok.
And now I'm alone, mag-isa lang ako rito sa aking table
habang nagmemeryenda dito sa loob ng canteen ng
university dahil tapos na ang klase ko. Same university
kami ni Mia, pero dahil magkaiba kami ng kurso ay
magkalayo ang department namin at tuwing uwian lang
kami nagkikita, pero paminsan-minsan kapag break time
namin ay sabay naman kaming kumakain sa canteen,
pero ngayon ay mag-isa lang talaga ako.
Akala ko ay makakapagmeryenda na ako ng tahimik, pero
nang makita ako ni Jessa at ng kanyang mga alipores ay
mabilis itong nagsilapitan sa table ko at nakiupo.
"Hi dear cheap, bakit mag-isa ka lang yata ngayon? Saan
na ang friend mong mayabang?"
Inirapan ko lang ito at hindi pinansin. Si Jessa ay
maituturing na isang campus queen dito sa university,
nasa Nursing department nga lang ito, at ako naman ay
nasa Engineering, so hindi talaga kami magkaklase at
never ko pa naging classmate ito kahit sa isang subject.
Pero hanggang ngayon ay pinag-iinitan pa rin ako nito
dahil lang kay Jerome na siyang crush nito, sa akin kasi
nanligaw imbes na sa kanya, pero binasted ko kaya
naman saka napunta sa kanya, bale dumaan muna sa
akin. Pero talagang pinag-iinitan pa rin ako ng bruhang
to magpahanggang ngayon, hindi maka-move on.
"You know what, Ayshelle, naaalibadbaran talaga ako
kapag nakakakita ako ng mga cheap na tulad mo rito sa
university. Kung hindi ka lang naman scholar, sure akodg
hindi ka makakapasok sa university na 'to, kasi híndi
naman afford ng isang dukha na tulad mo!" muling
panlalait ni Jessa at nagtawanan pa kasama ng dalawang
babae nitong kaibigan.
"She's cheap na nga, ang landi pa!"
"Nakakasuka, girl!"
Saglit naman akong napapikit. Damn. Nakakabwisit
talaga ang mga babaeng 'to, sinisira ang araw ko.
"Puwede ba, wala ako sa mood para patulan ang
pagkaisip -bata niyo. Kung naaalibadbaran kayo sa akin,
then lumipat kayo ng table, hindi 'yung nakikihati pa kayo
rito sa talble ko," walang gana kong sagot at muling
sumubo ng fries bago humigop sa aking sundae.
"Ang kapal din naman ng mukha mo para palipatin kami,
dapat mga ikaw ang lumipat since basura ka lang naman
sa university na 'to. Look at your outfit, so cheap. And your
bag? Ohgosh, ang sakit sa mata; Chanel nga, pero
halatang pinaglumaan na, at halos araw-araw'yan lagi
ang gamit mo, may gasgas na nga eh! Wala ka na ba ibang
bag maliban diyan?" Jessa mocked me again. Muli itong
nagtawanan kasama ng dalawang babae.
Damn. Kung bakit naman kasi itong bag pa to ang
ginamit kO ngayon. Pero ito kasi talaga ang favorite ko sa
lahat ng mga luxury bags na natanggap ko sa mga naluko
ko.
"You know what, Jessa, hindi naman kasi sa presyo ng suot
nakikita kung gaano kadisente ang isang tao."
Pinasadahan ko ng tỉngin ang suot nito. "Look at you,
mamahalin nga 'yang suot mo, pero napaka-manang mo
naman mag-ayos, sobrang badoy. Kaya kahit na sabibing
mamahalin 'yang suot mo, nagmumnukha pa ring cheap
kapag sinuot mo kasi badoy ka. Unlike me, mumurahin
nga ang suot pero madalas pang mapagkamalan na
modelo."
Bigla na lang sumama ang timpla ng mukha nito sa
sinabi ko, at 'yung dalawa nitong kasama ay parang
pinipigilan na ang matawa.
Napangisi naman ako at sinukbit na ang bag ko. Tumayo
na ako habang hawak ang fries at sundae ko.
"Oops, sorry kung natamaan ka. Hindi kasi mapigilan ng
bibig kong magsabi ng totoo." I smirked. "Sige, sa inyo na
tong mesa. Pagsawaan niyo hangga't gusto niyo."
Nakangisi akong umalis ng table.
Pero nakakadalawang hakbang pa lang ako nang muling
magsalita si Jessa.
"Balita ko ay kamakabit ka raw sa mga lalaking may asawa
na at pineperahan mo sila. Is that true?"
Awtomatikong napahinto ako.
"May nagsabi kasi sa akin na nakita ka raw sa isang club at
may kasamang matanda, kahalikan mo pa nga raw eh.
Like eww, you're gross pala!" They laughed.
Napahigpit naman ang hawak ko sa sundae at fries.
No, hindi ako puwedeng magpaapekto sa mga bruhang
to.
Kaya naman muli akong humarap at tinaasan ng kilay so
Jessa. "It's none of your business."
"No, you're wrong; It's my business. At oras na
napatunayan kong totoo nga 'yun, then be ready, dahil
papasikatin kita rito sa loob ng campus. Ipapaalam ko sa
lahat ng estudyante at teachers dito na isa kang kabit at
gold digger. Isa kang kadiring babae!"
Hindi ko mapigilan ang mapalunok sa narinig, pero
gayunpaman ay hindi pa rin ako nagpahalata na
naapektuhan, bagkus ay ngumisi ako.
"Alam mo, ang mas mabuti mong gawin kung sakaling
gold digger man ako? Lock your boyfriend in your house,
or puwede rin in your panties- Imean, inside your
vigina, ikulong mo siya sa loob ng butas mo at huwag
palabasin hangga't nasa paligid ako, dahil tatangayin ko
yan lalo't alam kong mayaman. Favorite kasi ng mga gold
digger ang mga mayayaman na tulad niya, At nasisigusb
kong luhod sa akin 'yang boyfriend mo oras na
akitin ko!"
Tila namula si Jessa sa galit dahil sa sinabi ko.
"So good luck, dear!" Kumindat pa ako at maarteng
nag- flip ng hair bago naglakad palabas ng canteen.
"You b***"h! Mistress! Humanda ka sa akin next time!"
pahabol na sigaw nito sa akin na tila galit na galit na nga.
Napalingon pa tuloy ang ibang mga estudyante sa loob ng
canteen.
But Ijust smirked, lumabas na akO ng canteen. Pero
paglabas ko ay agad na kumunot ang noo ko nang
matanaw ang maraming mga estudyanteng
nagkukumpulan na tila ba may kung anong tinitingnan.
At dahil curious ako ay mabilis akong naglakad papalapit
para makita kung ano.
"Oh my gosh, sino kaya ang sinusundo ng mga yan? May
prinsesa ba rito sa university natin?"
"Gosh, with lots of bodyguards pa!"
"Rich din ang family ko, butI think hindi ako kayang
kunan ni dad ng ganyang karaming bodyguards. I'm sure,
super rich at isang prinsesa ang sinusundo ng mga yan.
Or baka anak ng presidente?"
Kumunot ang noo sa mga narinig na bulungan ng mga
estudyante.
Pero nang tuluyan na akong nakalapit at bumungad na sa
akin ang kanilang pinagkakaguluhan ay para akong
namutla at agad na nanlaki ang mga mata nang makita
ang mga pamilyar na sasakyan at mga lalaking nasa
mahigit sampo and dami na nakatayo; puro mga
naka-black suit with shades pa, bodyguard na bodyguard
ang dating, pero halos lahat ay malalaki ang mga
katawan, puwede nang isali sa body builder.
Sa gulat ko ay hindi ko na namalayan na nabitiwan ko na
pala ang hawak kong sundae at fries. May narinig pa
akong estudyante na nagreklamo dahil natalsikan ng
sundae na nahulog, pero hindi ko na ito binigyan pa ng
pansin. Bago pa makita ang mukha ko ng mga lalaki ay
mabilis na akong tumalikod. Sakto namang tumunog ang
phone ko, kaya agad ko itong sinagot nang hindi
tinitingnan kung sino ang caller.
"Hello, Mia, nasaan ka na?!" taranta kong tanong sa
tumawag habang natarantang naglakad. "Beshy. 'yung
mga sindikato narito sila sa university natin! Oh my god,
hindi nila ako puwedeng makita at baka-"
"I already saw you."
Para akong nanigas nang marinig ang boses na sumagot
sa akin. Unti-unti kong inalis ang phone sa tainga ko at
tiningnan ang number. And damn, hindi pala kaibigan ko
ang tumawag kundi ibang numero!
"Are you trying to escape me again, babe? But I already
paid you ten million, remember?" His voice was husky but
dangerous.
Sunod-sunod akong napalunok. Imbes na sumagot ay
nagmamadali ko nang pinindot ang end call. Pero bago
pa ako makatakbo para umalis ay may dalawang lalaking
naka-black suit na ang humarang sa akin na yumukod pa
tila nagbibigay galang.
"Hinihintay na kayo ni boss sa loob ng kotse, Señorita.
Please sumakay na kayo, ayaw ni boss nang pinaghihintay
siya ng matagal," wika ng isang lalaki matapos yumuko ng
bahagya at sinenyasan na ako na sumunod sa kanila
papunta sa sasakyan.
Napangiwi naman ako at parang nanginig na sa sobrang
kaba. Gusto kong tumakbo pero tila napako na ang mga
paa ko sa aking kinatatayuan. Nang mapatingin ako sa
mga estudyante na nasa paligid ko ay nasa akin na pala
lahat ng tingin. Nakita ko rin si Jessa kasama ang dalawa
nitong kaibigan na pare- parehong nakahalukipkip at
salubong ang mga kilay sa akin.
Kaya naman imbes na tumakbo para tumakas ay mas
pinili ko na lang ngumisi.
"Sure. Just carry my bag," nakangisi kong sagot sa lalaki At
ibinibigay ang school bag ko rito pero ang tingin ko ay
nasa kay Jessa. And agad namang tinanggap ng lalaki ang
bag ko.
Kaya naman kahit ayoko at natatakot na ako ay pinilit ko
na lang ngumiti. Tinaasan ko pa ng kilay si Jessa bago ito
tinalikuran at naglakad na papunta sa isang black luxury
car. Mabilis naman akong pinagbuksan ng pinto ng isa sa
mga lalaking naka-suit. Pagbukas pa lang ng pinto ng
sasakyan ay agad na nanuot sa ilong ko ang amoy ng
mamahaling pabango na nagmula sa lalaking nakaupo sa
loob; Nakasandal ito sa upuan at may suot na
shades.
And damn. He looks so handsome and attractive!
"Hi Cole babe!" I greeted him with a fake smile, mabilis na
akong pumasok at naupo sa tabi sabay yakap sa braso
nito. Kunwari ay masaya talaga akong makita siya kahit
na ang totoo ay mas gusto ko na lang maglaho ngayon
para makatakas. "Imissed you so much, daddy Cole! Did
you miss me too?"
Pansin ko ang pagngisi nito, hanggang sa napasinghap na
lang ako nang bigla akong hinaklit sa baywang palapit sa
kanyang katawan.
"Next time you try to escape me again, Ill give you a
punishment. Do you understand?" he whispered with a
dangerous grin.
Napalunok ako pero agad ding ngumiti at malandi pang
humaplos sa kanyang matipunong dibdib. "And what kind
of punishment is that? Punishment in your bed?
Bathroom? Swimming pool? Kitchen? Or what? Pero kung
ako ang tatanungin, mas gusto kong maranasan lahat ng
punishment mo with different positions, basta ba
masarap at mag-e-enjoy ako with you, my handsome Cole
.."I said seductively as I caressed his handsome
face.
And I didn't expect him to laugh, at dahil magkalapit lang
ang mukha namin ay langhap na langhap ko ang kanyang
napakapreskong hininga. Hanggang sa inalis na nito ang
kanyang suot na shades, dahilan para bumungad sa akib
ang kanyang breathtaking blue ocean eyes.
Hanggang sa naramdaman ko na ang pagtakbo ng
sasakyan na siyang kinabahala ko.
"T-Teka, saan mo naman ako dadalhin?"I panicked. Pero
muli niyang hinapit ang baywang ko at idiniin papunta sa
kanya.
"Choose where you want to go, and I will take you there
right away."
"P-Pero bakit?"I swallowed.
And he looked at me again. "It's because... I want to date
you; I want to date my girl"
My lips parted.
What? H-His girl?
Oh my god, ano na naman kaya ang trip ng sindikato na
to? Gosh, ngayon pa lang ay kinikilabutan na ako.
Napaiktad pa ako nang bigla nitong haplosin ang pisngi
ko. Tust tell me kung may gusto kang puntahan, kahit
saan pa yan pupuntahan natin."
Muli akong napalunok pero agad ding ngumiti sa kanya
ng peke.
"Okay, I want to go to Japan right now. As in ngayon na
mismo. Malamig kasi sa bansang 'yun, so mayayakap kita
buong araw hanggang magdamag, atgusto kong sabay
tayong magpapainit sa kama 24/7." I secretly grinned. As if
naman kaya niya akong dalhin doon ngayon.
Pero hindi ko inaasahan ang kanyang nakakakilabot na
paghalakhak bago muling ngumisi sa akin at nakuha
pang haplosin ang ibaba kong labi gamit ang kanyang
hinlalaki.
"Okay, we will go to Japan today to fulfill your wishes.
smile suddenly disappeared.
Holy s*"t.
No way!
Chapter 6💋

NAPAMAANG ako, hindi makapaniwala nang huminte

ang kotseng sinasakyan namin sa harap ng isang private
plane dito sa airport. At pagkahinto ng kotse ay may
dalawang naka-suit na lalaki ang agad na lumapit at
binuksan ang pinto ng sasakyan para makababa na kami
ng boss nila.
Hindi ko mapigilan ang mapalunok, lalo na nang
mapansin sa dulo ng mata ko ang pagtitig sa akin ni Cole
na para bang hinihintay ang pagbaba ko ng
sasakyan.
s**t. What shouldI do now? Talagang dito ako dinala ng
sindikato na to, seneryoso nga ang sinabi ko na gusto
kong pumunta ng Japan. Hays, gusto ko tuloy batukan ang
sarili ko sa padalos-dalos na pagsabi.
Nang hindi pa rin ako kumilos ay bumaba na si Cole at
umikot sa kabila papunta sa kabila kung saan ang
puwesto ko. Hanggang sa hindi ko inaasahan ang
paglahad ng kamay nito sa akin.
"Let's go? The pilots are waiting."
Damn.
Napatingin ako sa kanyang nakalahad na kamay at
muling napalunok. "A-Ano ka ba, paano naman tayo
pupunta sa Japan kung wala man lang akong passport at
visa-
"It's fine, ako na ang bahala sa lahat."
I swallowed my own saliva, again. No, kailangan kong
mag-isip ng paraan!
"N-Naku ikaw ha, napa-rich mo talaga!" Mahina akong
tumawa ng peke at pinalo pa ang kanyang nakalahad na
palad. "Kaya lang hindi pa ako nakakapag-impake, ano na
lang ang mga susuotin ko--"
"I told you, ako na ang bahala sa lahat" he cut me off,
seriously.
s**t!
Ibit my bottom lip. 'A-Ang totoo kasi niyan ay.. m-may
phobia- Oo tama, may phobia talaga ako sa pagsakay ng
eroplano! Nung huli akong sumakay ay muntik na akong
mamatay dahil hindi ako makahinga ng maayoS; para
akong sinasakal." Hindi ko mapigilan ang mapangiwi. Ang
totoo ay never pa akong nakasakay ng eroplano. Pero
sana lang ay maniwala ang lalaking'to. "Kaya oras na
isakay mo ako sa eroplanong 'yan, siguradong bangkay na
ako paglabas."
And he stares at me. Akala ko ay makakalusot na talaga
ako, pero hindi ko inaasahan ang kanyang isasagot sa
akin.
"it's okay, kompleto ang eroplano ko sa loob; There is
OXYgen to give you air so you can breathe normally till we
arrive. Ialso have a personal doctor to check on you
throughout the flight."
My goodness!
Mauubusan yata ako ng dahilan sa sindikatong to!
"Come on." Ginalaw na ang kanyang nakalahad na kamay
na tila nainip na dahil ayaw kong tanggapin. Hanggang sa
hindi na nga nakatiis. "Fine, let me just carry you." Mabilis
na itong lumusot sa loob ng sasakyan, dahilan para
manlaki ang mga mata ko at agad na nataranta. Pero
bago pa niya mabaklas ang seatbelt na nakakabit sa akin
ay mabilis ko nang pinigilan ang kanyang kamay.
"P-Pero natatakot talaga ako sumakay ng eroplano,
f-feeling ko mamatay ako kapag nagtagal ako sa loob
kahit na sabihing may oxygen pang nakasaksak sa bibig at
ilong ko! Please have mercy, I swear, mamatay talaga ako!
"mabilis kong dahilan.
Cole stopped, inihinto nito ang pagbaklas ng seatbelt ko at
tiningnan na ako ng seryoso. Napalunok naman ako, pero
kahit kinakabahan ay pinilit ko pa rin salubungin ang
kanyang tingin para mapaniwala siya na nagsasabi ako
ng totoo.
Hanggang sa tuluyan na niyang binitiwan ang seatbelt ko,
mukhang naniwala na.
"Okay, I understand."
Napangiti ako at lihim na napa-yes nang sa wakas umikot
na siya ulit sa kabila at muling pumasok ng kotse.
"Diego, sa port tayo!" he said to his driver.
"Yes böss!" agad na sagot ng lalaki sa driver at muli nang
pinaandar ang sasakyan.
Kumunot naman ang noo ko at napalunok bigla. "
S-Sandali, anong
"Let's just go to my yacht, 'yun na lang ang sakyan natin
para makapunta tayo ng Japan nang hindi sumasakay ng
eroplano."
f**k!
Tangina naman oh, ang dami naman paraan ng lalaking
to! Nakakagigil na!
Pero hindi maaari, hindi ako puwedeng sumama sa
kanya. Mahirap na at baka ibenta pa niya ako pagdating
sa Japan, o kaya naman kung hindi ako ibebenta ay
siguradong lalaspagin niya ako doon. And I'm sure wala
akong takas dahil wala naman akong alam sa bansang
'yun, magiging basang sisiw ako kung sakali, at magiging
sex-slave niya! Gosh, hindi hindi puwede 'yun!
"Cole babe..." nakakaakit kong pagtawag sa kanyang
pangalan at malanding kumapit sa kanyang braso,
dahilan para muling bumalik ang tingin niya sa akin."
N-Nagbago na ang isip ko, babe. Puwede bang next time
na lang tayo pumunta ng Japan? Ano kaya kung..."I bit my
lower lip. "Mag-hotel na lang tayo? I promise,
pagsisilbihan kita ng bonggang-bongga tonight."I winked
at him.
Pero muli akong npalunok nang tinitigan niya ako sa
mata na para bang binabasa kung ano ang nasa isip ko.
Hanggang sa unti-unti na nang sumilay ang kanyang
mapanganib na ngisi na muling nagbigay kilabot sa
akin.
"Okay." he simply replied.
"P-Pero puwede bang huwag mo nang isama ang mga
tauhan mo?" Marahan ko pang pinaglandas ang kamay ko
at hinaplos ang kanyang pisngi. "Mas maganda kasi pag
tayo lang dlawa, 'yun bang walang kasamang bantay.
Masyado kasing agaw atensyon, eh. Please, babe..."I
pouted.
Imbes na sumagot ay naramdaman ko na lang ang
paghaplos ng hinlalaki nito sa ibaba kong labi at muling
ngumiti sa akin, pero this time ang mnedyo parang mas
maliwanag na Ang ngiti niya. "No problem, babe, your
wish is my command,' he huskily said. Isang ngiti pa ang
binigay niya sa akin bago bumaling na sa kanyang driver.
"Thinto mo ang sasakyan ngayon din at bumaba ka, ako na
ang bahalang magmaneho. At pakisabi na rin sa mga
tauhan natin na huwag nang sumunod pa at bumalik na
lang sa palace."
Lihim akong napangisi. Thanks god, nauto ko rin ang
sindikatong to.
"Yes, boss!" agad na sagot ng kanyang tauhan at inihinto
nà ang pagmamaneho bago mabilis na bumaba ng
sasakyan.
Pagkababa ng driver ay lumipat na kaming dalawa sa
front seat, at siya na nga ang nagmaneho.
Nang tumingin ako sa suot kong wristwatch ay 05:54 PM
na. Kaya naman binuksan ko na lang ang phone ko at
nagpadala ng text message sa kapatid kong si Jordan na
mali-late ako ng uwi ngayong gabi, nagdahilan na lang
ako na may project akong ginagawa sa bahay ng
classmate ko.
Pero matapos kong i-send ang message ko sa kapatid ko
ay muntik ko nang mahigit ang sarili kong hininga nang
magtama ang mga mata namin ni Cole na nakatingin
pala sa akin kahit nagmamaneho.
"Ah k-kaibigan ko 'yung tenext ko, sinabi kong hindi pna
ako makakauwi ngayong gabi." Sinabayan ko na lang ng
konting tawa. "Nga pala, paanomo nalaman kung saang
university ako pumapasok? At saan mo nakuha ang
number ko?"
Binalik na nito ang tingin sa pagmamaneho. "Lahat ng
gusto kong alamin, nalalaman ko. At lahat ng gusto kong
kunin, nakukuha ko."
Napalunok na lang ako sa kanyang sagot. Damn. What a
cool answer. iba talaga pag may pera, lahat madaling
makuha.
Hays. Ang sarap siguro maging super rich.
Sa bilis ng pagpapatakbo ni Cole sa sasakyan ay wala
pang limang minuto at namalayan ko na lang na narating
na pala namin ang parking lot ng isang luxury hotel.
Nauna siyang bumaba sa akin at pinagbuksan pa ako ng
pinto bago naglahad ng kamay; Nakangiti ko naman iyon
tinanggap. Kaya naman magka -holding-hands kaming
pumasok ng hotel. Pero pagkapasok namin ay agad na
nanlaki ang mga mata ng mga babaeng nakatayo sa front
desk nang makita kami, o tamang sabihin siya. Para itong
nataranta, pero nang umiling si Cole sa kanila na para
bang sinasabing huwag nangipalam sa lahat ng
empleyado ang pagdating niya at huwag na rin bumati,
saka naman nakahinga ng maluwag ang tatlong
babae.
Mukhang siya nga ang may ari nitong hotel base pa lang
sa reaction ng mga babae pagkakita sa kanya. Talagang
napakayaman nga niya. Ang sarap lang gawing pang
matagalan kung hindi lang sindikato. Pero syempre mas
mahal ko pa rin ang buhay ko kaysa sa pera, so
hinding-hindi ako papatol sa kanya para gawing jowa.
Never.
Pagkahinto namin sa harap ng isang pinto ay agad niya
itong binuksan gamit ang kanyang key card. Parang
magigiba naman ang dibdib ko sa sobrang kaba. Nang
tuluyan nang bumukas ang pinto ay hinila na niya ang
kamay ko papasok pero nagmatigas ako, dahilan para
mapahinto siya at kunot-noo akong nilingon.
"Ah k-kasi ano.." Natameme na ako at napangiwi, hindi
na alam ang idadahilan.
"What?" Mas lalong nagsalubong ang kanyang mga kilay
sa akin. "What's the problem? Ayaw mo"
s**t! Mukhang baka mapikon na 'to sa akin at magalit,
hindi maaari!
"Just kidding!"I gave him a peace sign and laughed. "
Ginu-goodtime lang naman kíta, babe!" masigla kong
sagot nang nakangiti at napilitang yumakap na ako sa
kanyang baywang para hindi siya magalit. "Let's go inside,
babe!" Ako na mismo ang humila sa kanyang baywang
papasok ng hotel room.
Pero pagkapasok ay mabilis niya ring pinulupot ang
kanyang mga braso sa baywang ko, hanggang sa
napasinghap na lang ako sa gulat nang bigla niya akong
isinandal sa pinto pagkasara niya nito. Na-shock ako
dahil hindi ko inaasahan ang bilis niya. And he was about
to kiss me, pero buti na lang ay mabilis kong naiharang
ang hintuturo ko sa kanyang labi.
"Oops, mas maganda kung fresh tayong dalawa. Soi
suggest, maligo muna tayo?"I suggested. Napalunok pa
ako.
And again, tiningnan niya ako sa mata ng seryoso, pero
siyempre agad ko siyang sinalubong ng mapang-akit na
kindat. And damn, he finally smiled.
"Good suggestion, let's take a shower together then."
Hinila na niya ako sa baywang na kinalaki ng mga mata
ko
"s-Sandali lang!" Mabilis akong humarang sa pinto ng
bathroom nang akmang bubuksan na niya ito. "M-Mas
maganda kung hindi tayo magsabay maligo, k-kasi ano.
k-kailangan kong maghilod ng mabuti k-kasi ano.. nung
isang araw pa ako hindi nakakaligo kaya marami akong
libag sa katawan!" Napakagat labi na lang ako sa dahilan
ko.
Pero imbes na mandiri ay hindi ko inaasahan ang muling
pagsilay ng munting ngisi sa kanyang labi at mabilis na
inilapit ang mukha sa akin at bumulong sa puno ng
tainga ko, "It's okay; I can bathe you, babe."
Napalunok na lang ako, pakiramdam ko ay tumayo ang
balahibo ko sa katawan dahil lang sa pagdampi ng
kanyang mainit na hininga sa balat ko.
"A-Ano ka ba, nahihiya akong magpahilod sa 'yo 'no, at
baka ma-turn-off ka pa. Kaya sige na, mauna ka nang
maligo. Mamaya na lang ako."
Please sumunod ka na lang! My gosh! Nanginginig na ako
sa kaba!
"Okay" Sa wakas nilayo na rin niya ang mukha sa akin."
But in my rules; ladies first."
"0-Okay, sige mauna na ako!" Mabilis na akong punasok
sa loob ng bathroom at agad na ni-lock ang pinto
pagkapasok.
Habol ko ang sarili kong hininga at napahawak na lang sa
aking dibdib dahil sa kaba. My goodness! What should I do
now?!
Nagpalakad-lakad na ako sa loob ng malawak na
bathroom dahil sa pagkataranta. Hanggang sa may idea
na biglang pumasok sa isip ko; Oo nga pala,
magsa-shower muna ako, tapos pag nag-shower na siya
at nasa loob na ng bathroom ay saka ko tatakasan. Tama,
yun nga ang gawin ko!
Napangiti na ako at mabilis na naghubad bago naligo sa
ilalim ng shower.
Inabot lang yata ng mahigit limang minuto ang pagligo ko
at lumabas na ako ng bathroom suot ang white bathrobe
at nakabalot naman ng towel ang basa kong buhok,
binitbit ko na lang palabas ang t-shirt at jeans n hinubad
ko, yes hindi ako naka-dress dahil nga pumasok ako ng
school, ayokong magsuot ng maikli kaya tamang jeans at
t-shirt lang ang sinusuot ko.
Paglabas ko ay agad na napaangat ng tingin sa akin s
Cole na ngayo'y nakasandalna sa headboard ng kama at
may hawak na glass na naglalaman ng red wine.
Napatikhim ako nang titigan na naman niya ako ng
kanyang blankong expression na tingin pero talaga
namang nakakapaso dahil ang talas niyang tumingin,
feeling ko hinuhubaran niya sa tingin pa lang.
Kahit medyo nailang ay pinilit ko pa rin humakbang
papalapit.
"Hi, Cole babe, I'mn done. Now, It's your turn."Maarte akong
naupo sa kama at mabilis na inagaw ang wine sa
kanyang kamay. "Go take a shower now. Il just wait for
you here, babe"
And he stood up."Okay, I'll be quick." Ninakawan pa niya
ako ng halik sa pisngi bago nagmamadaling pumasok ng
bathroom.
Napa-yes naman alko sa tuwa. Finally, makakatakas na rin
ako!
Kaya naman pagkasara pa lang ng pinto ng bathroom ay
mabilis ko nang binaba ang hawak kong wine sa bedside
table at nagmamadali nang nagbihis; sinuot ko ulit ang
hinubad kong jeans at t-shirt. Nang matapos magbihis ay
hindi ko na inayos pa ang buhok ko at patakbo nang
lumapit sa pinto para sana lumabas. Pero paghawak ko sa
doorknob ay mabuksan, kahit anong pihit ko ay talagang
ayaw umnikot ng doorknob, tila naka-lock.
"Bullshit! Bumukas ka dali!" Hindi ko na mapigilan ang
manggigil sa inis nang ayaw pa rin itong bumukas.
Ramdam ko nang pinagpapawisan na ako sa kakapihit
pero nanakit lang ang kamay ko ay ayaw talaga, hindi ko
maintindihan kung sira ba o naka-lock, pero impossible
naman, dahil kahit naka-lock pa ay nabubuksan naman
kapag ang taong magbubukas ay nasa loob at wala sa
labas. "Tangina naman, oh!" Hindi ko mapigilan ang
mapasipa, pero napangiwi lang ako sa sakit.
Hanggang sa bigla na lang aking nataranta nang wala na
akong marinig na lagaslas ng tubig mula sa loob ng
bathroom.
Holy s* *t! Hindi ako puwedeng maabutan ng lalaking
yun! Tama na ang isang beses, hindi ako papayag na
laspagin niya.
Nataranta na ako at hindi na alam ang dapat gawin,
hanggang sa napatingin ako sa kama. Kaya naman sa
takot ko maabutan ay mabilis na akong tumakbo muli
palapit sa kama at sumuot sa ilalim.
Saktong paghiga ko sa ilalim ng kama ay narinig ko na
ang tunog ng pagbukas ng pinto. Napalunok ako at
tinakpan ang bibig ko para hindi makagawa ng ingay. At
halos pinipigilan ko na ang huminga nang marinig ang
papalapit na yapak. Sumilip ako ng konti, nakita ko ang
dalawang malaking paa suot ang white slippers, sandali
itong huminto na tila natigilan nang makitang wala na
ako, hanggang sa nakita kong lumapit ito sa pinto at doon
huminto ng ilang sandali, parang may tiningnan. And
after a few seconds, marahan na itong humakbang
papalapit sa kama kung saan ako nagtatago sa ilalim.
Pakiramdam ko ay pinagpawisan agad ako dahil sa
sobrang kaba lalo na nang makita na ang paghinto ng
kanyang paa sa tabi ko, hanggang naupo na sa kama.
Kahit papaano ay nabawasan ang kaba ko.
Hindi ko mapigilan ang mapangiti sa ilalim ng kana.
Mukhang iniisip na niyang nakatakas nga ako. Kaya ang
gawin ko na lang ngayon ay ang maghintay na lumabas
siya para makauwi na ako.
Pero akala ko lang pala, dahil.
"Come out, stop hiding"
Para akong nanigas sa ilalim ng kama.
Holy crap! How did he know I was just hiding?!

Chapter 7💋

"One." He started counting, dahilan para mabahala akő.

Hindi ko mapigilan ang mapakagat sa aking labi at
mapasimagot.
Oh Lord, please, tama na ang isang beses na pagkuha sa
p*******"e ko ng sindikatong to. Ayokong laspagin niya!
s**t.
Two."
Wala na akong nagawa kundi lumabas sa takot na baka
mas lalo siyang magalit dahil sa pagtago ko. Ang tanga ko
lang at talagang sa ilalim pa ng kama. Nakakainis!
"I was just playing hide and seek, babe!"' pagbungisngis ko
matapos gumulong palabas ng kama at mabilis na
tumayo. Ang I gave him a thumbs-up. "Ang galing mo,
nalaman mo agad kung saan ako nagtatago- aw!"
Napatili na lang ako sa kanyang malakas na paghila sa
akin na siyang kinaupo ko sa kanyang mga hita.
"Kahit saang sulok ka pa ng mundo magtago, asahan
mong mahahanap at mahahanap pa rin kita. So you
better stop hiding from me again. Do you understand?" he
whispered dangerously.
Napalunok naman ako at tumango na lang sabay lunok;
na-tense ako bigla sa pagdikit ng kanyang labi sa puno ng
tainga ko. s*"t lang. Nakakakiliti na parang iwan!
"So, should we start now?" his husky voice whispered
again. And I gasped when he lowered his kiss to my
neck.
Pakiramdam ko ay nanindig ang mga balahibo ko sa
pagdampi ng kanyang labi sa leeg ko. Oh my god,
inumpisahan na niyang halikan ang leeg ko! Ito na ba
'yun? Lalaspagin na niya ako? No! Hindi ito puwede!
Kailangan kong umisip ng ibang paraan!
"S-Sandali lang!" Mabilis akong umalis sa kanyang hitaat
tumayo. Ngumiti ako sa kanya nang pilit. "Sasayawan
muna kita p-para ganahan ka!" nasabi ko na lang bigla sa
pagkataranta ko.
Tumaas naman ang sulok ng labi ni Cole. "My pleasure,
babe, go ahead; dance for me." Dinampot na nito ang
glass sa may bedside table at mahinang inalog- alog ang
laman na wine bago sumimsim ng konti.
Napalunok ako sa kaba.
Tama, mas maganda siguro kong lilibangin ko na lang
ang sindikatong 'to hanggang sa makatulog. O kung hindi
naman siya antukin sa balak kong paglibang sa kanya,
mas maganda kung ma-turn-off na lang siya sa akin para
hindi na niya maisipan pang gamitin ang katawan ko at
maghanap na lang ng ibang babae na naaayon sa
kanyang panlasa.
Kaya naman mabilis kong ginulo ang buhok ko kahit
basang-basa pa.
And then, I dance like a psychopath. Pero sa unang
pagsayaw ko ay nagkataon naman sumimsim si Cole ng
wine kaya bigla na lang itong napaubo na tila nabulunan
bigla dahil sa sayaw ko.
Lihim naman akong napahalakhak. Sige lang.
ma-turn-off ka.
"Ang galing ko 'di ba, babe?" kumindat pa ako at mas
pinalakas ang pag-indak ng katawan ko.
This is it, konting push na lang at matu-turn-off din sa
akin ang lalaking to.
Pero kahit sumasayaw ako ay hindi ko mapigilang
pagmasdan ang kanyang katawan. s**t Ang hot niya pala
lalo na kapag nakatapis lang ng puting tuwalya katulad
ngayon, talagang tumnutulo pa ang konting tubig sa
kanyang basang buhok.
Pinagpatuloy ko lang ang pagsayaw ko habang nakangiti
ng malaki– na kasing laki ng ngiti ni joker.
Cole's lips parted, tuluyan nang umawang ang labi nito sa
akin matapos umubo, pinanood na ako sa aking pagsway
na parang baliw kahit walang music; Basta gumawa na
lang ako ng sarili kong music gamit ang aking bibig
habang umiindak.
Pero 'di nagtagal ay sumilay na ang munting ngiti sa labi
ni Cole na para bang pinipigilan na ang matawa. Marahan
na nitong inalog- alog ang hawak na wine bago
sumimsim ng konti habang hindi inaalis ang tingin sa
akin.
Para naman akong napaso na sa klase ng kanyang tingin,
it makes me uncomfortable. Kaya naman itinigil ko na
lang ang pagsayaw ko.
"So, do you like my dance?" hapong-hapo kong tanong na
napahawak na lang sa sarili kong baywang matapos
sumayaw sa harap niya.
Pero imbes na sumagot ay tumayO si Cole at inilapag na
muli ang hawak na wine sa bedside table bago marahan
na humakbang palapit sa akin. Bahagya naman akong
umatras sa aking likuran, pero nahigit ko na lang ang
hininga ko dahil sa paghuling isa niyang bisig sa
baywang ko at malakas akong hinila papunta sa
kanya.
"Yes, I love it..."he whispered.
Tumawa naman ako ng konti at tiningnan siya. "Sorry,
Cole, I don't know how to dance. Iyon lang talaga ang alam
kong sayaw. I don't know how to dougie" Napangiwi
ako.
Pansin ko naman ang pagtaas ng sulok ng kanyang labi sa
sinabi ko.
"Oh, so do you want me to teach you how to dougie.."
Mabilis niyang inilapit ang mukha sa puno ng tainga ko.
in bed?"
s**t!
"N-Naku, 'wag na. Ayoko sa mga dog style, 'no, dahil mas
gusto ko ang standing position!" agad kong depensa at
inilayo ang mukha sa kanya.
Pero nagulat na lang ako nang walang sabi-sabi nitong
sinakop ang labi ko. I was shocked. Pero mas nagulat ako
nang sa isang iglap at sabay kaming bumagsak sa
malambot na kama; Sa ilalim ako at sa ibabaw ko naman
siya.
Bahagya na niyang inilayo ang mukha sa akin at
pinakatitigan ako. Ang kanyang guwapong mukha ay
bumalik na sa pagiging seryoso.
s**t Ang guwapo niya talaga!
Napakurap pa ako nang matuluan sa mukha ng tubig
galing sa kanyang buhok. Langhap na langhap ko na ang
kanyang preskong hininga dahil sa sobrang lapit ng
mukha namin na halos maduling na ako sa kakasalubong
sa kanyang tingin. Pansin ko naman ang kanyang
paglunok nang mapatingin sa labi ko, hanggang sa hindi
na natiis at napasinghap na lang ako nang muli niyang
sinakop ang bibig ko.
Para naman akong nanigas sa aking kinahihigaan, hindi
alam kung tutugun ba o hindi. Nang mapatingin ako sa
kanyang mga mata ay nakatitig pala sa akin habang
hinahalikan niya ako ng marahan. Kaya naman mabilis
akong pumikit at hinayaan na lang siya sa paghalik sa
akin.
"I missed you..so bad..." rinig kong anas niya sa paos na
boses at marahan na sinisipsip ang ibabang labi ko. "Ilang
araw din akong nagtiis sa 'yo kung alam mo lang..."
Sinipsip naman niya ang itaas.
And Ididn't respond, kahit na ang totoo ay parang
rumiresponde na ang katawan ko at sobra akong
kinakabahan dahil mukhang magagawa na niya ang
gusto niya sa katawan ko. Mukhang hindi na ako
makakatakas pa nito.
He gently pressed his lips against mine.
Hanggang sa bigla na lang akong napamulat nang
maramdaman ang paglakbay ng kanyang mainit na
kamay sa loob ng suot kong t-shirt.
s**t. Parang biglang rumesponde ang katawan ko!
"C-Cole..." Iniwas ko na ang mukha ko na kinabitaw niya sa
paghalik sa akin. At bahagya ko siyang itinulak sa
kanyang dibdib para lumayo ng konti. And he looked at
me.
Muling nagtagpo ang mga mata namin.
He swallowed. Ilang sandali niya alkong tinitigan gamit
ang kanyang nakakapasong titig, hanggang sa
naramdaman ko na lang ang marahan niyang paghalos
sa mukha ko gamit ang likod ng kanyang kamay.
"Will you be my queen?"
I blinked.
What?
"Let's get married," he whispered again.
Teka, nagkamali lang ba ako ng dinig?
"H-Huh? A-Ano 'yun?" I stammered.
And again, tinitigan niya ako sa mata,'yung klase ng titig
na talaga namang nakakatunaw. Sa ganda ba naman ng
kanyang mnata, parang nakakalimutan ko ang paligid ko
tuwing nakikipaglaban ng titigan sa kanya.
"Let's get married. Ibibigay ko lahat ng gusto mo.
My lips parted.
So hindi nga ako nagkamali ng pandinig.
The heck! Ano na naman kaya ang trip ng
sindikatong to?
Pero ano pa nga ba ang magagawa ko; kailangan kong
sakyan ang trip niya.
"Yes, I do!"nakangiti kong sagot binigay ang daliri ko sa
kanya. "Sige na, isuot mo na ang singsing mo." Tingnan na
lang natin kung may singsing ka at may
pa-propose-propose ka pang nalalaman. Hays kung hindi
ka lang sindikato ay baka binatukan na kita.
"I'm serious."
"oh, seryoso din naman ako, ah? Come on, give me the
ring. Unless, nagpo-propose ka ng wala kang singsing na
dala?"
And he smiled, sa wakas ay umalis na rin sa ibabaw ko at
bumaba na ng kama, may dinukot sa loob ng pocket ng
kanyang hinubad na suit. Nagtataka naman akong
bumangon. Pero pagkabangon ko ay hindi ko inaasahan
ang marahan na pagluhod ng kanyang isang tuhod at
nilabas na ang isang red heart box sa harap ko. Parang
naging slow motion pa sa paningin ko ang kanyang
marahan na pagbukas sa box, hanggang sa tuluyan na
ngang bumungad sa akin ang isang kumikinang na
diamond ring.
"will you marry me?"
Bumuka-sara ang bibig ko.
The heck, may singsing talaga siya?!
Napatakip na ako sa aking bibig, hindi dahil sa
na-surprise ako sa kanyang pag-propose kundi
nagandahan ako sa singsing. s**t. Mukhang
milyon-milyon ang halaga!
Sayang 'to kung tatanggihan ko; pera na to, gagawin ko pa
bang ba 'to? Aba eh, sa hirap pa naman ng buhay
ngayon.
"of course, yes, I will marry you!" masigla kong sagot nang
nakangiti. And again, mabilis kong binigay sa kanya ang
kamay ko. "Sige na, babe, isuot mo na dali!"
Cole smiled, inalis na nga nito ang singsing sa box bago
tumayo at marahan na isinuot sa daliri ko. Kaya naman
parang nag-heart- heart ang mga mata ko. Tamang-tama
lang ang size sa daliri ko. s**t, ang ganda, bagay na bagay
sa akin!
"So beautiful," hindi ko mapigilang bigkas na punong
pagkamangha.
"Im glad you like it, babe." Napasinghap na lang ako
muling hinuli ni Cole ang baywang ko na muntik ko nang
ikasubsob sa kanyang matikas na katawan.
"Ano ka ba, nakakagulat ko naman, babe!"pagtawa ko at
mahina pang hinampas ang kanyang matigas na dibdib,
pero mabilis niyang hinuli ang kamay ko at walang
sabi-sabing muli na naman sinakop ang labi ko.
"I want you so bad, babe.." he whispered against my lips
while kissing me so gently.
And I get it, strategy niya lang siguro tong pagpropose
para laspagin ako nang hindi pumapalag. Damn. Fine, last
na to, ibibigay ko ulit ang sarili ko sa kanya sa
pangalawang pagkakataon, because after this, hindi na
ako magpapakita pa sa kanya.
Napilitan akong tumugon sa kanyang halik at niyakap na
ang braso sa kanyang leeg. Ramdamn ko naman ang
paghigpit ng yapos niya sa baywang ko at parang naging
agresibo ang paggalaw ng kanyang labi, basta namalayan
ko na lang ang paglandas ng kanyang malikot na dila sa
loob ng bibig ko, kaya agad ko itong hinuli gamit din ang
aking dila at marahan na sinipsip. Napaungol siya sa
ginawa ko na tila nagustuhan agad dahil ramdam ko ang
mas lalo niyang paghapit sa baywang ko at bahagya pa
itong pinisil. Hanggang sa tuluyan na niya aking binuhat
at muling inihiga sa malambot na kama nang hindi pa rin
pinapakawalan ang labi ko. Ang sarap lang ng kanyang
halik, napakapresko ng kanyang kanyang hininga, hindi
nakakadiring halikan, 'di tulad ng mga lalaking nahalikan
ko na, madalas ay nandidiri ako. Pero itong sindikatong
'to, kakaiba, parang nakakaadik ang humalik.
Habol kO ang hininga ko nang pakawalan niya ang labi ko
at bumaba ang kanyang paghalik papunta sa panga ko.
Nakakakiliti ang kanyang malambot na labi sa balat ko.
Napalunok na lang ako nang maramdaman ang pagtusok
ng matigas na bagay sa aking puson; Nang silipin ko
kung ano 'yun ay nanlaki ang mga mata ko nang makita
ang malaking bukol mula sa loob ng kanyang nakatapis
na tuwalya.
s*"t Mukhang galit na galit at halatang gusto nang
manakit. And damn, it looks big and long, base pa lang sa
pagkakabukol sa tuwalya halata nang matapang at ayaw
paawat.
Pinikit ko na lang ang mga mata ko at hinayaan na siya sa
paglakbay sa katawan ko. Siguro ay i-enjoy ko na lang to,
nakuha na rin naman niya ang pagkabirhin ko.
Naramdaman kong itinaas na niya ang suot kong t-shirt,
at muntik na akong mapasinghap nang maramdaman
ang paglapat ng kanyang labi sa tiyan ko. Napahawak na
ako sa kanyang ulo nang bumaba nang bumaba ang
kanyang paghalik, hanggang sa napunta na sa ibaba ng
puson ko na siyang sunod-sunod kong kinalunok.
Pero nagtaka ako nang bigla siyang huminto at nang
silipin ko ay nakatingin na pala siya sa akin- kung kaya
agad na nagtama ang mga mata namin. May kung anong
sinasabi ang kanyang mga mata pero hindi ko kayang
basahin.
"B-Bakit?" utal kong tanong na sinabayan ng
paglunok.
Pero imbes na sumagot ay hindi ko inaasahan ang bigla
niyang pagbaba ng kama at walang sabi-sabing pumasok
ng bathroom dala ang kanyang suit na
pinaghubaran.
Nagtataka naman ako at inayos na ang damit ko habang
nanatiling nakahiga. "Teka, anong problema nun?" hindi
ko mapigilang tanong nang mag-isa at nakatingin lang sa
pinto ng bathroom na kanyang pinagpasukan.
Atnang lumabas siya ay hindi ko inaasahan na nakabihis
na.
"Get up, ihahatid na kita sa inyo."
Mabilis naman akong napabangon sa narinig
"What do you mean? Aalis na tayo sa hotel na to? As in
ngayon na?" panigurado ko dahil baka nagkamali lang ako
ng pakinig
"Yes."
"So you mean, ayaw mo na sa.. uhm.. my body-"
"Let's just continue on our honeymoon," he cut me
off.
Parang gusto ko namang mapatalon sa tuwa. Oh my god,
so I'm safe?!
Pero ano raw? Sa honeymoon? Sinasabi niya bang
paninindigan niya talaga ang proposal niya? Wow ah,
kakaiba to, kung makapagsalita akala mo naman hindi pa
niya nagagamit ang katawan ko para i-reserve niya pa sa
honeymoon na sinasabi niya. Eh ninakaw na nga niya ang
pagkabirhin ko nang wala akong kamalay-malay,
sinamantala niya ang kahinaan ko. Nakakainis sa totoo
lang, napakamapagsamantala niya. Kung hindi lang
sindikato ay baka pinagsasampal ko na.
Pero at least, safe ako ngayon!
Nakangiti akong sumunod sa kanya palabas ng hotel
room. Nang hawakan niya ang kamay ko ay ngumiti lang
ako at hindi na umangal pa, hanggang sa tuluyan na
kaming nakalabas ng hotelat nakasay na muli sa kanyang
sasakyan.
"Your address?" he asked and started driving.
Napakagat-labi labi naman ako. Oo nga pala, saan ako
magpapahatid? Eh hindi naman puwede sa bahay dahil
malalaman niya kung saan ako nakatira, at siguradong
magiging katapusan ko na pag nagkataon, madamay pa
ang dalawa kong mahal na kapatid.
"Come on, tell me your address."
"Sa ano. sa uhm.." I bit my lower lip, sandali akong
napaisip. Hanggang sa napangiti na lang ako nang
makahanap ng solusyon. "Sa Polytelis Apartments, doon
ako nakatira kaya doon mo ako ihatid"
Tama, doon na lang ako magpahatid sa apartment ní Faye
para masabunutan ko na rin ang babaeng 'yun
"Are you sure?" he asked, tila hindi kumbinsido sa sagot
ko.
"Yes, Cole babe, doon na ako lumipat. Why? May problema
ba?"
And he exhaled. "No"
Napanguso na lang ako. Talaga ang tipid niyang
sumagot.
Makalipas ang ilang minutong biyahe ay nang sa wakas
huminto na rín ang sasakyan sa harap ng mataas na
building ng apartment.
"No babe, huwag ka nang bumaba pa, kaya ko namang
pagbuksan ang pinto ang sarili ko, mabilis kong pagpigil
sa kanyang braso nang bababa na sana ng sasakyan."
Seeya soon. Don't worry, magpapaganda ako sa susunod
natin pagkikita." I winked at him. Binaklas ko na ang
seatbelt na nakakabit sa akin.
Cole smiled, tipid lang ang ngiti nito pero sapat na para
madagdagan ang kanyang kaguwapuhan. "No need, you
are already beautiful in my eyes."
My smile widened. Ang galing din mambula ng
sindikatong to, ah.
"Okay, babe, goodbye. Ingat ka sa pagmamaneho,"
malambing kong paalam at bibigyan na sana siya ng
goodbye kiss sa pisngi, pero mabilis niyang kinalabit ang
batok ko at sinakop ang labi ko. Kaya naman naisip kong
pagbigyan na lang sa huling pagkakataon, tinugon ko na
ang halikniya.
Mahigit isang minuto pa ang tinagal ng paghalik niya sa
akin bago pinakawalan ang labi ko.
"Let's date tomorrow after your class, susunduin kita," he
said softly after kissing me. Inipit pa niya ang ilang hibla
ng buhok ko papunta sa likod ng tainga ko.
Bukas talaga agad?
Tumango na lang ako at matamis na ngumiti. "Sure,
babe." Bumaba na ako ng sasakyan at binigyan pa siya ng
flying kiss. "Drive safely!"
And I didn't expect him to wink at me. "See you tomorrow,
babe"
Lihim na lang akong napangisi at kumaway pa sa kanya
bago pumasok na ng building, dahil ayaw niya pang
umalis hangga't hindi ako nakikitang pumasok.
Tsk. "As if naman magkikita pa tayo after ng gabing to. No
way, dahil balak ko nang lumipat na ng school para hindi
mo na ako matunton pa, you asshole," nakangisi kong
bulong habang naglalakad sa lobby.
Nang maalala ang singsing ay agad kong tinaas ang
kamay ko at pinagmasdan ito. And I couldn't help but
smile. Talagang napakaganda ng singsing na to,
mukhang tiba-tiba na naman ako nito sa presyo oras na
ibenta ko!.

Chapter 8💋

PAKANTA-KANTA ako habang naghahain ng pagkain fara

sa almusal. Maaga akong nagising ngayon para lang
maipagluto ang dalawa kong kapatid, dahil balak ko ring
pumunta ng salon para magtrabaho buong
maghapon.
"Goodmorning, little princess! Nagluto si ate ng favorite
breakfast mo!" masigla kong sabi nang makita ang
pagpasok ng bunso kong kapatid kasama ng kaibigan
kong si Mia na siyang may tulak sa wheelchair nito.
"Wow beshy, may fried chicken at bacon! Paborito ko rin
ang mga yan!" excited namang sabi ng kaibigan ko nang
makita ang mga nakahain. Agad itong naupo matapos
ilapit ang wheelchair ni Aya.
Napangiti ako. "Well, buti na lang sinipag ako ngayon
magluto kaya pasalamat ka sa akin at naisipan kong
magluto ng paborito mong fried chicken kahit
umagang-umaga."
"okay, dear beshy, thank you so much! Muah!" Nag-flying
kiss pa ang luka-luka.
Sunod naman pumasok ang kapatid kong si Jordan na
nakabihis na rin ng kanyang school uniform, pero
pagkaupo nito ay agad na kumunot ang noo sa akin.
"Bakit hindi ka pa nakabihis, ate? Wala ka bang pasok
ngayon?"
"Wala, simple kong sagot at naupo na rin. "Kumain na
tayo at baka ma-late na kayo"
"Pero, ate, mula kahapon ka hindi pumapasok sa school.
Pumunta ako kahapon sa university niyo, nakita kong may
pasok naman."
Hays. Lintik talaga.
Bumuntong hininga ako. Pasasaan ba't itatago ko pa, eh
malalaman din naman nila.
"Ang totoo niyan ay naisip kong mag-stop muna sa
pag-aaral this year"
"What?!" sabay na bulalas ni Mia at Jordan nang marinig
ang sagot ko.
"Anong pinagsasabi mong titigil ka? You're just kidding.
right?" si Jordan na parang hindi makapaniwala sa
akin.
"Well, Tm not. Gusto ko kasing mag-focus muna sa
business natin. Puwede naman ako mag-aral next year
kapag malago na ang ating negosyo at marami na tayong
branch and employees."
Ang totoo kaya naisipan kong tumigil muna ay dahil sa
sindikatong 'yun. Balak ko sanang mag-transfer na lang.
pero kung kukunin ko ang mnga papers ko sa school ay
siguradong matutunton niya pa rin ako. Pero kung
patatagalin ko ng isang taon, siguro naman safe na ako
nu'n dahil nanawa na siya sa kakahanap sa akin. Well,
safe first pa rin naman ako. Kaysa naman magpalaspag
ako sa kanya at hayaan manganib ang buhay ko, mas
mabuting huminto muna ako sa pag-aaral ng isang taon
para lang masiguro ang kaligtasan ko.
"Di kaya napatalsik ka sa school, ate?"
"Oo nga, beshy. Na-kick-out ka ba?"
Tangina naman dalawang 'to, ang sarap lang
pag-untugin.
"The heck Ako mapatalsik? Baka nakakalimutan niyo na
kung gaano ako katalinong tao? Ni minsan hindi pa ako
nalaglag sa top, ah Kaya nga ako nakapasok sa
mamahaling university nang hindi gumagastos ng
malaki kasi matalino ako. Mas matalino ako kaysa sa
inyong dalawa.
Napaismid naman si Mia sa sinabi ko "Tsk Yabang nito,"
pagsimangot nito bago kumnagat ng fried chicken Pero
ang kapatid kong si Jordan ay nanatili pa ring nakatayo at
seryoso ang tingin sa akin na tila hindi pa rin kurmbinsido
sa desisyon ko.
"That's also my point, ate. Matalino ka, pero bakit mo
Sasayangin ang talino mo ng isang taon? Puwede naman
every weekend natin buksan yung salon, kaysa naman
huminto ka sa pag-aaral. Sayang din kasi ang isang taon.
Baka mas mauna pa akong makapagtap0S sa yo,eh.
Itong kapatid ko talagang si Jordan parang tatay lang
kung umasta, Masasabi kong medyo matured to mag-isip
kumpara sa akin, kaya lang minsan may pagka-bossy rin
na akala mo'y mas matanda siya sa akin kung
maka-disagree sa mga desisyon ko.
"Puwede ba, huwag a nga masyadong nagmamagaling.
Ako pa rin ang ate mo kaya ako ang masusunod sa mga
desisyon ko. Sige na, maupo ka na at mag-almusal,
mamaya ma-late ka pa!"
Napakamot na lang sa ulo ang kapatid ko at wala nang
nagawa kundimaupo. Kasi naman, ate, puro pera na lang
iniisip mo, eh, bulong panito.
"well, mas gusto ko maging bilyonaryo kaysa ang
makapagtapos. Aanhin ko ang diploma kung wala naman
akong pera? So mas magandang unahin ko muna ang
pera kasi doon tayo nabubuhay, saka na lang ako babalik
sa pag-aaral kapag nakaangat na ang negosyo
natin."
Jordan shook his head. "Tsk. Ibang klase ka rin talaga
mag-isip." Inumpisahan na nitong kumain.
Napailing nalang ako at kumain na rin.
Hays. Ayaw ko rin naman mag-stop sa pag-aaral, pero
wala akong choice. Kasalanan talaga 'to ng sindikatong
'yun. Kung bakit naman kasi napakaganda ko, ngayon
tuloy ay kailangan kong magtago para lang hindi
mapahamak. Talagang ang hirap maging maganda
Nang matapos kami sa pag-aalmusal ay ako na ang
Tnaghatid sa school sa bunso kong kapatid na si Aya
kasama ang Nanny nito. So Jordan at Mia naman ay
pumasok na rin sa kanilang school sakay ang
kani-kanilang kotse.
At nang matapos kong ihatid si Aya sa kanyang schooy
dumiretso na ako ng salon at nagtrabaho. Sumilip lang
ako saglit sa snack house namin para makita ang
dalawang empleyado kung okay lang ba sila, and pareho
naman masipag at active sa trabaho, kaya nama nanatili
na lang ako sa salon.
Nakaanim na customer naman ako bago sumapit ang
hapon. May dalawang nagpakulay ng buhok, isang
nagpakulot, dalawang nagpa-straight, at ang isa naman
ay nagpa-make-up lang, Naka-18k rin ako. Pero talagang
nangawit ang leeg ko at mga paa ko sa kakatayo at
kakayuko buong maghapon, kaya naman tinext ko na lang
si Jordan na siya na muna ang sumundo kay Aya dahil
hindi ko na ito masundo pa gawa ng pagod na ako. 05:20
PM na bago ako nakapagsara ng salon.
Bago umuwi ng bahay ay dumaan muna ako sa market at
bumili ng corn dogna favorite snack ng bunso kong
kapatid. Bumili na ako ng sampo, dahil ang totoo ay
paborito namin talaga lahat, paborito ni Mia, ni Jordan,
ako, at ng yaya ng bunso kong kapatid. So bale tig-isa
kami. Bumili na rin ako ng 2 large Pizza and fries.
Pero nang matapos akong mamili at saktong pagkaupo sa
loob ng sasakyan ko ay siya namang pagtunog ng phone
ko. Jordan is calling.
"Yes, bro?" I answered the phone call.
"Ate, anong oras ka ba uuwi?"
"May binili lang ako pero pauwi na rin Bakit ka pala
tumawag? May problema ba?"
My brother cleared his throat. "Uhm... about your
boyfriend, ate."
Mahina akong napatawa sa narinig, "What? Boyfriend? Do
Ihave a boyfriend?"l asked laungingly.
Pero hindi man lang natawa ang kapatid ko sa kabilang
linya.
"T'm serious, ate. You didn't tell me that you already have a
boyfriend."
Kumunot na ang noo ko at kinabahan bigla. "And whas
his name?" I swallowed. No, huwag naman sana.
"His name is Perseus, ate.
Natigilan ako.
Perseus? Saan ko nga ba narinig ang pangalang yun?
Parang napakapamilyar.
"Cole Perseus is his name, ate, pag-ulit ng kapatid.
My eyes widened.
s**t!
"What?! How did you know him?!"I freaked out.
"He introduced himself to me as your boyfriend- Imean
fiance.. And he's here in our house" Hindi ko na
pinatapos pang magsalita ang kapatid ko at agad ko na
itong binabaan.
Nataranta na ako.
No way! Paano ako nahanap ng sindikatong yun? At
paano niya nalaman ang bahay namin? My god, what
should I do now?! Paano na 'yung mga kapatid ko
nito?!
"Hindi. Hindi ito maaari, kailangan kong gumawa ng
paraan!"
Mabilis ko nang pinatakbo ang kotse ko pauwi. Sa bilis ng
pagmamaneho kO ay wala pang sampung minuto at
narating ko na ang gate ng bahay namin kung saan may
nakaparada na isang luxury car sa labas at dalawang itim
na Van. Hindi ko na pinapasok pa ang kotse ko sa loob at
ipinarada ko na lang ito sa labas ng gate. Mabilis na akong
bumaba at tumakbo papasok, halos magkandarapa na
ako sa pagmamadali ko.
Pero pagkapasok ko sa pinto ay agad akong napahinto at
parang nanigas sa aking kinatatayuan nang makita kung
sino ang lalaking nakaupo sa couch kausap ang dalawa
kong kapatid at kaibigan ko.
Si Mia ang unang nakakita sa pagpasok ko at agad na
sumenyas sa akin ng palihim na para bang sinasabing
lagot na tayong lahat, beshy. The syndicate is here,
natunton na tayo!
"oh, ate, buti naman at dumating ka na. Mula kanina ka pa
hinihintay ni Kuya Cole' wika ni Jordan nang
makita ako.
Hindi ako agad nakasagot. Na-shock pa rin ako.
But wait what?! Kuya Cole? My goodness!
"Hi babe, Cole greeted me with a warm smile. Pero sa
paningin ko ay parang nagmukhang kakilakilabot ang
ngiting iyon.
Oh my god, paano nalaman ng sindikatong 'to ang bahay
namin?!
"H-Hello, b-babe." pautal kong sagot na labas sa ilong at
pinilit na ngumiti. Nang mapatingin ako sa paligid ay
sandaling umawang ang labi ko nang makita ang mga
naglalakihang kahon. "W-What's going on here?"
Anong laman ng mga kahon na 'to? TV? Washing
machine? Refrigerator? Computer? Laptop?
"Nag-order ka ba online, Jordan?"
"Hindi, ate, dala ni Kuya Cole ang mga 'yan."
"Kasi beshy, namanhikan na siya atin. At ang mga yan ay
dala niya sa kanyang pamamanhikan, dugtong ni Mia sa
sagot ni Jordan.
"What?!Nanlaki naman bigla ang mga mata ko."
N-Namanhikan?"
"Oo, ate. Hindi mo sinabi na may fiance ka na pala Kaya
naman pala hindi ka pumasok dahil naghahanda ka sa
kasal niyo ni Kuya Cole. Akala ko talaga titigil ka na sa
pag-aaral. Ang galing mo rin mag prank, ha, sagot ng
kapatid kong si Jordan na kinalaglag ng panga ko
What the heck!
Literal na hindi alko nakapagsalita, dahil hindi ko na alam
ang isasagot ko sa kapatid ko. So ibig sabihin itong mge
naglalakihang kahon ay dalaniya para sa kanyang
pamamanhikan? Damn. Ano naman kaya ang trip ng
sindikatong to?!
"Oh ate, para ka nang natuod diyan?"
Paanong hindi ako matutuod kung narito sa bahay natin
ang sindikatong 'yan? st naman, oh. Naipit na naman
ako ng sitwasyon. Lagot na, mukhang ito na ang
katapusan ko at ng mga kapatid ko. Mukhang babagsak
kami sa kamay ng sindikatong to.
"Ah a-ang mabuti pa, Jordan, iwan mo muna kami.
Pumasok muna kayo ni Aya sa kuwarto.
"Sige po, ate.' Jordan stood up. Hinawakan na nito ang
wheelchair ni Aya. Sumunod na naman si Mia na
sumenyas pa sa akin sa pamamagitan ng tingin.
"Babye po, Kuya Cole!" Talagang nagbabye pa ang bunso
kong kapatid.
And the syndicate smiled, waving back at her, "Goodbye,
princess."
Pagkaalis ng kapatid ko ay saka ako naupo sa couch at
hinarap si Mr. Syndicate. Pinilit kong ngumiti at
pinakalma ang sarili.
"So, how did you know my house?" I asked.
And Cole smirked. "I already told you, didn't I? Kahit saang
sulok ka pa ng mundo magtago, mahahanap at
mahahanap pa rin kita."
Napalunok ako, bahagyang napapisil sa sarili kong
kamay.
"Umamin ka nga. may b-binabalak ka bang masama sa
amin ng mga kapatid ko?" Hindi na ako nakatiis pa Kapag
ganito ay talagang natatakot na ako Alam na ng
sindikatong to ang bahay namin, at kdlalang kilala niya
na ang mga kapatid ko. And I'm scared.
"Let's get married, magiging safe ang mga kapatid mo sa
akin."
What? D-Did he just blackmailing me?!
Tangina naman, oh, Ano kayang trip nito? May
pamanhikan pamanhikan pang nalalaman, pero may
halo namang blackmail. Ang sarap lang batukan ng
sindikatong to.
So sinasabimO bang. sasaktan mo ang mga kapatid ko
kapag hindi ako magpakasal sa 'yo?"
A dangerous smile appeared on his lips. Who
knows.
Napakuyom na ako sa nanginginig kong kamao, Sabi na
nga ba, mukhang kapahamakan ang dala sa akin ng
lalaking to. Ngayon ay patimga mahal kong kapatid ay
mukhang madadamay pa dahil sa akin.
But no, hindi ko papayagang mangyari ang ganitong
bagay.
Igiggled. Pansin kO naman ang bahagyang pagtaas ng
kanyang kilay sa pagbungisngis ko. Kaya tumayo na
ako,
"Ikaw talaga, babe!" Mabilis akong kumandong sa kanya at
yumapos sa kanyang leeg. "Tinanggap ko na ang proposal
mo, 'di ba? Kaya bakit ka pumunta pa rito sa bahay
namin?" Hinaplos-haplos ko ang kanyang maigsing
buhok kahit na ang totoo ay parang gusto ko nang
sabunutan. "Ikaw talaga, palagi mo na lang akong
sinu-surprise, babe, Dapat nagsabi ka kung pupunta ka
pala, para nanan-
"Para makatakas ka?" he cut me off and smirked. Hinapit
na ako nito sa baywang at marahan na hinawi ang buhok
sa mukha ko. "Don't be afraid. I'm not here to harm your
siblings
"Dahil namanhikan ka kaya ka narito, gano'n ba?
"Yes"
"Tapos ang dala mo puro appliances?"
Natigilan ito at napatitig sa akin. "D-Dapat ba hindi?
Damn it.
"No, okay na 'yun, mapalitan na rin ang mga lumang
gamit namin, Balak ko nga bumili ng bago, pero buti na
lang nagdala ka." I smiled. Ninakawan siya ng halik sa
labi. "I can't wait to be your wife, babe. Kapag naging
asawa mo na ako, ipagluluto kita ng mga paborito mong
pagkain araw-araw" Oh I have an idea.
Poison!
Tama, 'yun nga, sa lason ko na lang idadaan para mawala
na ang lalaking to at maging safe kami ng mga kapatid
ko.
"Kailan ba tayo magpapakasal, babe?"
"Next week."
"Okay. great!" Umalis na ako sa kanyang kandungan at
tumayo. "Let's go ihahatid na kita sa labas"
"No, I want to sleep here in your house."
What?!
"P-Pero bakit mo naman gustong matulog dito sa
bahay-
"Dahil gusto kong mas makilala pa ang mga kapatid
mo.
My goodness! Maluluka yata ako sa trip ng sindikatong
'to!
"Why? Ayaw mo?" Biglang sumeryoso ang kanyang
mukha.
Napilitan akong umiling at ngumiti na nagmukhang
ngiwi. "f course, gusto ko, labas sa ilong kong sagot na
kinalaki naman ng kanyang ngitt
Kaya wala na akong nagawa kundi ipaasikaso siya sa
kapatid kong si Jordan.
NASA KUSINA na kami ni Mia para magluto ng pagkaj
for dinner. Kaming dalawa lang dahil nasa living room
ang dalawa kong kapatid nanonood ng TV kasama si Cole,
at ganon din ang personal maid ni Aya na dapat sana ay
katulong din namin sa pagluluto pero hindi muna namin
pinatulong dahil kailangan namin mag-usap ni Mia ng
masinsinan dahil sa aming kinakaharap na
sitwasýon.
"Paano na yan, beshy? Ano na ang gagawin natin?
Mukhang kahit saan tayo magtago ay mahahanap pa rin
tayo ng lalaking 'yun. Okay na sana, eh, guwapo at
mayaman. Pero kung sindikato naman, talagang
nakakatakot," wika ni Mia habang naghuhugas ng bigas
para saingin.
Ilet out a tired exhale. "Hindi ko na rin kung ano na ang
gagawin, eh. Baka magalit na at saktan tayo kapag
tumakas pa tayo at matunton niya. I'm sure damay ka rin
dahil magkaibigan tayo.
"Let's just kill him," Mia suggested.
Bahagya naman nanlaki ang mata ko."What? Ano ka ba,
ayoko naman makulong,'no.
Napasatsat naman si Mia. "Paano ka naman makukulong?
Pwera na lang kung ipagsigawan mo sa buong mundo na
pumatay ka ng tao, talagang makukulong ka pag gano'n.
Ngayon ay dalawa na lang ang pagpipilian mo para sa
kaligtasan ng mga kapatid mo, beshy;, Patayin ang lalaking
yun, o tayo ang patayin niya at ibenta ang laman-loob
natin sa black market? I'm sure kaya 'yan narito para
ma-check kung ilan tayo rito sa bahay at nang
mapresyuhan niya tayo sa kanyang mga customer. Aba, sa
mahal ba naman ng mga organs ngayon. Halos lahat ng
ospital ay naghahanap ng nga organs para iligtas ang
mga nangangailangang pasyente.
No, Mia, hindi ako papayag na mamatay tayo, lalo na ang
mga kapatid ko-"
"Then let's just kill him. Huwag mong isipin na magiging
criminal tayo sa gagawin natin pagpatay sa kanya. Ang
isipin mo ay maliligtas ang buhay natin kapag pinatáy
natin siya. Ito ang tinatawag na 'Ang Gipit, Sa Patalim
Kumakapit, kaya kumapit na tayo sa patalim, beshy. Let's
just kill him tonight"
Napalunok ako. May punto nga si Mia.
"But how? Paano natin siya mapapatay ng walang
nakakaalam? At 'yung hindi siya puwedeng manlaban?
I'm sure mas malakas siya sa atin kung bigla na lang
natin sasaksakin ng kutsilyo para patayin"
Napaisip naman si Mia, hanggang sa napatango-tango
ito na parang nagkaroon na ng idea, "Alam ko na, beshy.
Painumin muna natin ng pampatulog, tapos kapag
nakainom na, saka natin takpan ng unan ang imukha
hanggang sa malagutan ng hininga, And then after that.
ilagay na lang natin sa loob ng maleta ang kanyang
bangkay at itapon sa dagato kaya sa ilog, basta sa malayo,
'yung walang pumupuntang tao, para bago makita ang
bangkay niya ay agnas na at hindi na siya makikilala
pa.
"H-Hindi kaya mahuli naman tayo pag ginawa natin 'yun?
"Ano ka ba, sino naman ang makakahuli sa atin kung
tayong dalawa lang naman ang nakakaalam at dito
naman natin sa bahay gagawin 'yun"
"Okay sige. Ako na ang bahalang magluto rito, bumili ka
muna ng sleeping pills doon sa botika
"No need na, beshy, may natitira pa akong pampatulog sa
bag, marami pa, kaya puwede nating gamitin 'yun
"Pero hindi kaya mahalata niya tayo?"
"Hindi. Ganito na lang, ilagay natin sa pitcher ng tubig
para hindi niya mahalata"
"Pero makakainom naman ang mga kapatid ko
"Yun nga ang punto ko Mas mabuting makainom silang
lahat, at ako, iinom na rin ako para hindi tayo
mabisto."
Kaya naman nang matapos sa pagluluto ayagad na
kinuha ni Mia ang sleeping pills sa kanyang kuwarto at
tinunaw sa loob ng pitcher Hindi ko naman mapigilan
ang kabahan ng sobra. Natatakot ako sa plano namin,
syempre ayoko maging mamatay tao, pero para sa
kaligtasan ng kapatid ko ay mukhang mapipilitan ako
maging killer ngayong gabi. Hindi ko lang alam kung kaya
ko, pero bahala na. Gagawin ko ang lahat para lang
masigurado ang kaligtasan ng mga kapatid ko. Ako na
lang ang tumatayo nilang magulang kaya kailangan ko
silang protektahan ano man ang mangyari.
"Alam mo, ate, gusto ko si Kuya Cole para sa 'yo. Suwerte
mo na sa kanya dahil bukod sa guwapo at mayaman ay
sobrang bait pa, walang paligoy-ligoy na sabing kapatid
kong si Jordan.
Kasalukuyan na kaming kumakain ng dinner dito sa
dining room, magkatabi kami ni Mia ng upuan, bale
nakapagitna ako sa kanila ni Yaya. At nasa kabila naman
ang dalawang kapatid ko katabi katabi ni cole. At ang
sindikato, talagang napaka-sweet ng pakikitungo sa
bunso kong kapatid, dahil ito ang naglagay ng pagkain sa
plato nito, at ang ganda pa ng ngiti sa kapatid ko na akala
moy mabuting tao. Talagang ang galing din
mang-uto.
"Ngayon alam ko na kung bakit ka nakapasok sa
mamahaling university na 'yun nang gano'n kadali, ate. Si
Kuya Cole naman pala ang may ari.
Muntik ko nang maibuga ang pagkain sa bibig ko dahil sa
narinig. Pero bago pa ako makapag-react ay naunahan na
ako ni Mia,
"Tkaw ang may ari ng university na pinapasukan namin?!"
gulat na bulalas ng kaibigan ko.
"Yes, Cole replied, naka-focus lang ito sa kanyang
pagkain at pag-iintindi sa bunso kong kapatid. ln fairness,
mukhang hindi naman maarte ang lalaking to dahil
kumain kahit hindi naman sosyal ang mga pagkaing
nakahanda.
"At siya rin pala ang may ari ng restaurant na dati kong
pinagtatrabahuhan, ate. Akalain mo yun, ang liit lang ng
mundo" Jordan said again.
Tila may kumuyog sa akin dahil sa mga nalaman.
Putangina! Ito na yata ang masamang balita na
natanggap ko ngayong taon!
"Kuya Cole is my knight in shining armor, ate. Palagi niya
po akong pinagtatanggol sa school kapag may umaaway
po sa akin"
Unti-unti kong naibaba ang hawak kong kubyertos at
napatingin sa bunso kong kapatid nang marinig ang
sinabi nito.
Anong ibig mong sabihin? Na matagal mno nang kilala
ang lalaking yan Imean, ang Kuya Cole mo?"
My little sister nodded. "Op0, ate, Palagi pong pumupunta
si Kuya Cole sa school ko at palaginiya p0 akong
binibigyan ng mga pagkain Nung isang araw nga po na
hindi mo kami sinundo ni Nana ay si Kuya Cole ang
naghatid dito sa amin sa bahay!"
"What? Bakit hindi ko alam 'yun?!"Napatayo ako bigla at
napabaling ang tingin sa katulong. Agad naman itong
napayuko.
"P-Pasensya na po, ma'am, ang sabi po kasi ng boyfriend
niyo ay huwag na huwag ko raw sasabihin sa inyo dahil
baka raw po magalit kayo kasi may tampuhan kayo nung
araw na yun."
What? Tampuhan? Aba't sindikato nga talaga ang lalaking
'yun dahil napakagaling mang-uto at
magsinungaling
"Umupo ka na nga, beshy, ang oa naman ng reaction mo,
pagtikhim ni Mia at hinila na ako paupo.
Nang mapatingin ako kay Cole nakatingin pala ito sa akin
at nang magtagpo ang mata namin ang nginitian ako, a
friendly smile. So Ijust smiled back, pinilit ko na lang
ngumiti kahit na kinikilabutan na ako sa mga nalaman.
Tbig sabihin ay talagang wala kaming kawala ng mga
kapatid ko kung lahat na lang ng ginagalawan námiray
alam niya, and wOrst, pag aari pa niya. Damn, OMG,
matagal na niya kaya akong kilala? Nakakatakot naman
pag ganon Baka nga matagal na niya akong
minamnanmanan at ngayon niya lang naisipan lumapit
para maisakatuparan ang masana niyang plano.
Pinagpatuloy ko na lang ang pagkain ko. Pero nang
makita ang pagsalín ni Cole ng tubig sa kanyang bas0 ay
agad kamning nagkatinginan ni Mia at lihim na napangisi
sa isat isa.
At nang matapos kúmain ay pinapasok ko na ang kapatid
ko sa kuwarto, gusto pa nga sana ni Jordan na sa kuwarto
niya matulog si Cole at magtabi sila dahil nga botong-boto
siya sa Kuya Cole kuno niya, pero hindi ako pumayag at
sinabing nakakahiya dahil bisita ito, kaya dapat solo lang
ito sa isang kuwarto. Kaya ang nangyari ay dinala ko si
Cole sa nag -11sa naming guestroom.
"Ayos na ba sa 'yo rito? Pasensya ka na kung maliit lang
itong kuwarto, pero nasisiguro ko naman sa 'yo na
makakatulog ka ng mahimbing dito wika ko
pagkatapasok namin ng guestroom at nilapag sa kama
ang dala kong unan at kumot.
"Yes, it's okay. Ang mahalaga ay katabi kita," he replied.
Naramdaman ko na lang ang pagyapos nito sa baywang
ko at pagsiksik ng mukha sa leeg ko matapos akong
halikan sa pisngi. "Imissed you, babe. Tabi tayo,
okay?"
Napalunok ako, pero agad ding napangisi. "Yeah sure,
babe." Mabilis na akong humarap sa kanya at binigyan
siya ng smack kiss sa labi bago matamis na ngumiti. Just
wait me here, may kukunin lang ako sa kuwarto namin ni
Mia. Babalik agad ako kaya 'wag mo akong tutungan
Okay?"
"Sure, babe, I'll wait for you then
Pangisi-ngisi na alkong lumabas ng guestroom.
Ang sabi ni Mia ay thirty minutes daw bago tumalab ang
gamot, pero puwede rin naman mapaaga since maral
siyang tinunaw sa pitcher.
Nang mapatingin ako sa suot kong Wristwatch ay fourteen
minutes pa bago mag thirty minutes.
Beshy" tawag ko kay Mia pagkapasok sa loob ng kuwarto
namin, pero agad akong napahinto nang makitang
nakabulagta na ito sa kama at humihilik na, mukhang
malalim na ang tulog. ganon din ang kapatid kong
si Aya,
s**t.Mükhang tumatalab na nga ang gamot!
Para makasigurado ay pinuntahan ko naman ang kuwarto
ng kapatid kong si Jordan. Pero pagkapasok ko ay
humihilik na rin ito sa kanyang kama. Sinilip ko na rin si
Yaya, at gano'n din, humihilik na.
Napakatahimik na tuloy ng buong bahay.
Huminga muna ako ng malalim at sandaling naupo sa
kama para pakalmahin muna ang sarili ko, dahil sa totoo
lang ay kinakabahan talaga ako sa gagawin ko ngayon.
Hindi ko alam kung kaya ko, perO sana kayanin.
After five minutes, lumabas na akO ng kuwarto at muling
bumalik sa guestroom kung nasaan ang target.
At pagkapasok ko nang guestroom ay ganoon na lang ang
pagngisi ko nang makita si Cole na nakatihaya na ng higa
sa kama at nakahubad pa ng damit, tanging pajama lang
ni Jordan ang suot na binigay ko kanina para pantulog
niya.
"Cole? Babe?" I called him, but he didn't answer Mukhang
tulog na nga talaga.
Marahan na akong lumapit sa kamna at naupo sa kanyang
tabi.
It's time.
Oh, Lord, sana mapatawad mo ako sa gagawin kong ito
mahina kong bulong at huminga muna ng malalim bago
dinampot ang unan. Nang makuha ang unan ay naupo na
ako sa hita ni Cole. At para makasigurado na tulog na i
ay tinapik-tapik ko pa ang kanyang guwapong mukha, at
hindi nga nagising, bagkus ay humilik pa. "Sayang ang
kaguwapuhan mo, babe. Kung hindi ka ba naman
masamang damo, baka pinakinabangan pa kita ng mas
matagal. Pero safe first na lang muna ang pipilin ko sa
ngayon. Singilin mo na lang ako sa kabilang buhay kung
sakaling magtagpo man ang landas natin doon."
Pikit mata ko nang tinakpan ang kanyang mukha ng
unan, pero pagdampi pa lang ng unan sa kanyang mukha
ay nang napatili na lang sa gulat dahil sa mabilis niyang
pagkilos nang hindi ko inaasahan. Basta namalayan ko na
lang na ang sarili ko na nakahiga na sa kama at nasa
ibabaw ko naman siya habang mariin na hawak ang
magkabila kong pulsuhan. Kaya naman ang hawak kong
unan ay nabitiwan ko.
"C-Cole." Para alkong namutla. st Bakit gising pa
siya?!
"What do you think you're doing?" he asked ne, Ang
kanyang mga mata ay parang biglang bumangis pero
nang makita ang takot ko ay parang biglang lumambot at
mabilis na inilapit ang mukha sa akin na kinapikit ko."
Paano ba 'yan mukhang tulog na silang lahat I think,
kung ano man ang gawin ko sa yo ngayon, hindi nila pa
rin mamamalayan. Ang daling tumalab ng sleeping pills
mo," he whispered.
Para akong nanigas sa aking kinahihigaan, pati balahibo
sa buo kong katawan ay parang nagsitindigan dahil sa
kanyang mapanganib na bulong.
Damn. How did he know?!
"A-Ano bang.. ano bang pinagsasabi mo?" nanginginig
kong tanong at muli nang minulat ang mga mata ko.
Cole smirked, pinakawalan na niya ang isa kong pulsuhan
at marahan na hinaplos ang pisngi ko, pinadaan ng likod
ng kanyang kamay ang aking pisngi hanggang sa
hinaplos na ng kanyang hinlalaki ang ibaba kong labi."
Stop pretending like you didn't know, babe." He looked
into my eyes as he softly touched my lower lip. "Alam kong
may kasabihan tayo na 'Ang Gipit, Sa Patalim Kufmakápit."
And he smirked again. "Pero sana huwag mo ring
kakalimutan na may kasabihan din tayo; Ang Masamang
Damo, Mahirap Mamatay"
fk! Mukhang narinig niya ang usapan namin ni Mia
kanina. Paano ko to lulusutan? Baka ako naman ang
patayin niya lalo't tulog na lahat ng tao rito sa bahay! At
alam kong kahit anong gawin sa akin ng lalaking to ay
hindi sila magigising dahil sa sleeping pills
Napilitan akong tumawNa ng peke. Tama ka, babe!"I
laughed again, tinapangan ko na ang sarili ko at hinaplos
din ang pisngi niya."P-Pero ano naman ang kinalaman
ko ro'n sa kasabihan na yun
Pero imbes na sagutin ang tanong ko, kinuha niya ang
kamay kong nakahaplos sa kanyang pisngi at dinala iyon
Sa kanyang labi, ginawaran niya ng halik bago ako muling
tiningnan sa mata na ubod ng seryoso.
MI don't need a killer, an assassin, dahil marami na ako
nu'n Ang kailangan ko. He paused and softly caressed
my face again. Reyna. Isang Reyna na bubuo sa mundo
ko, sa pagkatao. So please don't try to kill me again. Just
love me, and I'll give you myself, me, all of me. Ibibigay ko
sa 'yo ang buong pagkatao ko, ang buong mundo ko."
My lips parted. And I'm speechless. Ang t***k ng puso ko
ay bigla na lang bumilis, hindi ko alam kung dahil ba sa
takot dahil nahuli niya ako, o sa iba pang dahilan, pero
talagang parang magigiba na ang dibdib ko sa sobrang
bilis ng pintig ng puso ko.
Nakatitig lang ako sa kanyang blue ocean eyes na seryoso
ring nakatitig sa akin.
Napalunok ako, at ganoon din siya dahil pansin ko ang
pagtaas-baba ng kanyang nakakaakit na Adam's
apple.
"L.. I'm sorry.." nasambit ko na lang ang katagang yun
habang nakikipaglaban ng titigan sa kanyang
napakagandang mga mata.
Pero imnbes na pansinin niya ang pag-sorry ko ay
namalayan ko na lang ang kányang mabilis na na
pagsakop sa nakaawang kong labi,
Tuluyan na akong natuod sa aking kinahihigaan.
Ang inaasahan ko sana ay isang marahas na halik Pero
hindi, dahil wala akong maramdaman na kahit na ano
mang galit sa kanyang halik. Mapakamarahan ng bawat
galaw at sipsip ng kanyang labi sa labi ko na tila ba
iniingatan niyang makagat ito. Nakakapanghina.
Nakakapanglambot ng tuhod ang halik na binibigay niya
sa akin. Hanggang sa naramdaman ko na lang sarili ko na
tinutugon na ang kanyang mainitna halik.

Chapter 9💋

KINABUKASAN ay nanlaki ang mga mata ni Mia nang

makita si Cole na buhay na buhay pang lumabas ng
guestroom kasama ako. Sabay pa ulit kaming
nag- almusal pero napakatahimik na namin ní Mia at
nag-uusap lang kami sa pamamagitan ng tingin, habang
ang dalawa kong kapatid naman ay komportable na
komportableng kausap si Cole, at talagang nagpahatid pa
sa kanyang school si Aya. At dahil wala akong tiwala kay
Cole ay palihim pa namin itong sinundan ni Mia, pero buti
na lang ay hinatid nga sa kanyang paaralan ang bunso
kong kapatid.
At dahil sa hindimatagumpay naplano ay parang mas
lalo pang naging kumplekado ang sitwasyon namin,
pakirandam ko ay nasa hukay na ang mga paa ko. Of
course I'm scared, hindilang sa sarili ko kundi para sa
dalawa kong kapatid at sa kaibigan ko. Malay ko ba kung
anong plano ng sindikatong 'yun at namanhikan na lang
bigla nang hindi ko inaasahan For what? Na may gusto
siya sa akin or na-inlove na siya agad-agad? Like what
the heck, ang hirap namnan paniwalaan na ganon nga.
Talagang napaka-impossible na ma-inlove ang isang
tulad niya. I'm sure may binabalak siyang masama sa
amin at pinaghahandaan lang niya ang tamang
pagkakataon. Kaya naman natatakot ako, lalo na't
ngayong nalaman na niyang binalak ko siyang patayin
habang tulog. Siguradong magiging aware na siya sa mga
kilos ko. Hindi ko lang talaga inaasahan na narinig niya
pala ang usapan namin ni Mia tungkol sa balak naming
pagpatay sa kanya. Talagang napakalakas ng kanyang
radar SindikatO nga naman.
Kaya naman matapos namin sundan ni Mia ang sasakyan
ni Cole sa paghatid nito kay Aya ay dumiretso naman
kami sa apartment ni Faye. At tamang-tama lang ang
dating namin dahil wala itong kasama na kahit isa sa
kanyang mga alipores, kaya agad namin itong
sinabunutan ni Mia pagkapasok pa lang namin sa
apartment nito
"Aray! Ano bang problema niyo bitiwan niyo ang buhok ko!
Isusumbong ko kayo sa mga pulis!" halos
mangigak-ngiyak na pagmamakaawa ni Faye habang
sinasabunutan namin ni Mia.
"Kakalbohin ka namin ngayon, gaga ka! Binenta mo si
Shen sa isang sindikato!" sigaw ni Mia at pinanggigilan
lalo ang buhok ni Faye. At syempre gand'n din ako.
"Alam mo ba kung anong ginawa no, ha? Ngayon ay
parang nasa hukay na ang kalahati naming katawan dahil
sa kagagawan mo! Ang sabi mo businessman lang ang
lalaking'yun, pero sindikato pala!" sigaw ko at pinaghihila
ng malakas ang buhok nito.
Mas lalo namang napangiwi si Faye, nakatabingi na ang
ulo nito pababa dahil sa pagsabunot namin pero
gayunpaman ay pilit pa rin nitong lumalaban at
pinagsisipa kami ni Mia.
"Matatapang lang kayong dalawa dahil nag-iisa lang ako!
Mga duwag kayo! Hindi kayo marunong lumaban ng
patas!" sigaw ni Faye imbes na pansinin ang sinabi
namin. Hanggang sa 'di nagtagal ay may dalawang
security na ang biglang pumasok at inawat kami, pero
bago kami naawat ay sabay pa naming itinulak ni Mia si
Faye, dahilan para bumagsak ang pang-upo nito sa
matigas na sahig.
"Kulang pa 'yan sa ginawa mong pagbenta sa akin sa
sindikatong 'yun! Babalikan ka namin pagkatapos ng
klase mamaya kaya humanda ka, tawagin mo na rin ang
mga alipores mo para may kakampi ka dahil baka
mapatay ka namin sa susunod!" sigaw ko sa galit na
boses.
Isang panggigigil na tingin naman ang binigay sa akinni
Faye. "Makakaganti rin ako sa inyong dalawa, maghintay
lang kayo!"
"Eh di gumanti ka, dahil babalikan ka pa namin mamaya
pasigaw na sagot ni Mia kay Faye bago ako niyaya nang
lumabas.
Parehong gulung-gulo ang buhok namin ni Mía
pagkalabas ng apartment, inayos na lang namin ang sarili
namin sa loob ng kotse ko.
Pagdating ng university ay nagkanya-kanya na kami ni
Mia dahil hindi naman kami magkaklase. Pagkapasok kO
sa loob ng classroom ko ay late na ako dahil kasalukuyan
nang nagdi-discuss ang professor sa unahan, kaya
tahimik na lang akong pumasok at naupo sa aking upuan.
At kahit anong pakinig ko sa discussion ng prof ay
masasabi kong nasa iba pa rin ang isip ko, walang iba
kundi nasa kay Cole lang naman. Iniisip ko kung paano
maitakas ang mga kapatid ko mula sa kanya nang hindi
niya namamalayan. Masama talaga ang kutob ko na baka
isang araw ay may gawin siyang hindi maganda sa amin,
syempre sindikato siya, kaya kailangan kong protektahan
ang mga kapatid ko ano man ang mangyari.
Nang matapos ang klase ay naupo ako sa isang bench
chair at nag-isip ng mabuting plano. Pero sa kalagitnaan
ng pag-iisip ko ay bigla na lang may anim na paa ang
huminto sa harap kO. Nang mag- angat ako ng tỉngin ay
bumungad sa akin si Jessa kasama ang kanyang
dalawang alipores na pare-parehong nakangisi sa
akin.
"Hey cheap," bati sa akin ni Jessa at humalukipkip pa. "Na
gangrape ka ba ng mga matatanda mong customer kaya
parang lutang ka ngayon?" tanong nito. And they
laughed.
"Mali ka, Jes, mukhang siya ang nang rape ng matanda
kaya lutang kasi hindi raw masarap, panis na kasi ang
hotdog!" natatawang sagot ng isa na agad naman
dinugtungan ng isa.
"My gosh! Cheap na nga, trash pa! What a disgusting
woman, kadiri!"
Ilet out a tired exhale. "Puwede ba, wala ako sa mood para
patulan ang pagka-abnormal niyong tatlo kaya
tigil-tigilan niyo ako,' walang gana kong sagot sa kanila at
dinampot na ang bag ko bago tumayo mula sa
pagkakaupo sa bench chair.
Pero pangalawang hakbang ko pa lang para umalis nang
muntik na akong madama dahil sa biglang pagpatid sa
akin ng isang babae. And again, nagtawanan na naman
silang tatlo.
"Napakalampa mo naman, loser!" Jessa laughed.
Kaya naman hindi na ako nakapagpigil at agad na silang
hinarap, wala akong inaksayang oras at mabilis kong
hinawakan ang ulo ng dalawang babae bago pinag-untog
papunta sa ulo ni Jessa na nakapagitna sa kanilang
dalawa, at dahil halos magkatangkad sila ay sapol ang
pagbangga ng kanilang mga ulo.
"Ouch..."'ungot nilang tatlo na muntik pangmatumba sa
kanilang kinatatayuan dahil sa pagkahilo.
I smirked. "Higit pa riyan ang aabutin niyo sa susunod na
pakialaman niyo pa ako." Isinukbit ko na ang bag ko at
tínalikuran na silang tatlo.
Pero nakakatatlong hakbang pa lang ako nang bigla na
lang akong napatingala kasabay ng aking pag-igik sa
sakit dahil sa malakas na paghablot sa buhok ko mula sa
likuran.
"You b***h, tuturuan ka namin ngayon ng leksyon!"galit
na sabi ng isang babae. Napaatras na lang ako nang
kaladkarin nila akong tatlo papasok sa loob ng old
laboratory room na matagal nang hindi ginagamit At
pagkapasok ay malakas nila akong itinulak, dahilan para
bumagsak ang pang-upo ko sa matigas na semento.
Napangiwi na lang ako sa sakit.
"Humanda ka ngayon, b***h!" pagngisi sa akin ni Jessa at
agad na itinutok sa akin ang hawak nitong phone na tila
kukunan ako ng video. "Sige na, hubaran niyo!"
maawtoridad nitong utos sa dalawang kasama.
Medyo kinabahan naman ako, pero siyempre naging
alisto agad ako at hindi na tumayo pa mula sa
pagkakabagsak para madaling makadepensa. Kaya
naman nang akmang igagapos na ang kamay ko ng
dalawang babae ay malakas kong hinila ang mga bráso
nito, kung kaya sabay itong napasulbsob sa matigas ná
tiles. Pagkatumba ng dalawang babae ay malakas ko
namang sinipa si Jessa, tumama naman sa kanyang
hinaharap ang pagsipa ko, at dahil napalakas ay
bumagsak din ito.
"Ouch!" Nanlaki ang mga mata nito sa akin dahil sa galit."
How dare you push me! You b***h!"
Hindi ko inaasahan ang sabay-sabay nilang pag-atake sa
akin. Kaya naman ang nangyari ay nagsabunutan na lang
kaming apat. Kahit tatlo sila ay nilabanan ko pa rin. And
good thing, hindi nila ako nahubaran katulad ng gusto
nilang mangyari. Basta tumigil lang kami sa
pagsabunutan nang makaramdam na ng pagod.
Pare-pareho kaming hapong-hapo.
"Humanda ka, ipapatalsik kita rito sa university!
Nasisiguro kong ito na ang last day mo rito!" gigil na sabi
sa akin ni Jessa habang nakasalampak ng upo sa tiles at
may dugo pang lumalabas sa ilong, sobrang gulo na rin
ang buhok nito kasama ang dalawa pang babae na tila
hindi na makatayo pa dahil hinang-hina na.
Ngumisi naman ako at tumayo na kahit hapong-hapo
dahil sa pagod sa pakikipaglaban sa kanilang tatlo. "Go
ahead then. As ifnaman natatakot akong mapatalsik sa
school na 'to. Eh kayo naman ang unang sumnugod sa akin,
mga tanga! Look at you, tatlo kayo pero hindi niyo pa rin
ako kaya, kasi nga mga mahihina kayong tatlo! Mga losers
kayo!" I raised my middle finger to them.
Mas lalo namang nanggigil sa akin si Jessa at mabilis na
tumayo para sana sugurin ulit ako pero agad itong
napaigikna tila sumakit bigla ang katawan.
"Diyan na kayo, losers!" pagngisi ko at lumabas na ng old
laboratory room habang sukbit ang bag ko.
At habang naglalakad ako papunta sa parking lot ay
talaga namang agaw atensyon ako dahil pansin kong
napapatingin lahat sa akin ng bawat estudyanteng
nadadaanan ko at napapatawa pa ang ilan sa akin. Pero
hindi ko na sila pinansin pa.
Nang dumating na ako sa parking lot at huminto sa tabi
ng sasakyan ko ay agad kong sinilip ang mukha ko sa side
mirror, at gano'n na lang ang pagsimangot ko nang
makita ang itsura ko. Napakagulo ng buhok ko at para
akong nagahasa sa itsura ko.
"My goodness!" nasambit ko na lang.
Pero nang akmang papasok na ako sa kotse ko ay siya
namang malakas na pagtawag sa pangalan ko.
"Ayshelle! Ayshelle Santillan!"
Awtomatiko akong napalingon sa pinanggalingan ng
boses. Nakita kong si Mitsy na kaklase ko sa biology ang
tumakbo palapit sa akin.
"Oh bakit?" I asked.
"Pinapatawag ka ng Dean sa kanyang opisina
ngayon.
Kumunot ang noo ko. "Dean? Bakit naman daw? Sa anong
dahilan?"
"Hindi ko rin alam, basta pununta ka na lang. Ngayon na
raw mismo"
"Okay" I shrugged.
Hindi ko naman mapigilan ang magtaka, pero nang
maisip sina Jessa ay napasimangot na lang ako.
Malamang sila nga ang dahilan kung bakit ako
pinapatawag ng Dean Pero bakit Dean agad?
"Hays, nakakabwisit talaga ang mga bruhang'yun"
Inyos ko na lang muna ang sarili ko bago pumunta sa
Dean's office.
"Pumasok ka," rinig kong sagot ng Dean mula sa loob
nang kumatok ako sa pinto. Kaya binuksan ko na ito at
pumasok nga sa loob ng kanyang opisina.
Pagkapasok ko ay agad kong nakita ang Dean na nasa
mid-40s na ang edad, nakaupo ito sa kanyang swivel
chair habang may nakabukas na laptop sa harap nito ng
nasa taas ng table.
"Lock the door" utos nito sa akin matapos akong
pasadahan ng tingin.
Kahit nagtataka ay sinunod ko naman ang utos nito at
ni-lock nga ang pinto.
"Sir, bakit niyo po ako pinapatawag?" tanong ko nang
matapos i-lock ang pinto.
"Balita ko nakipag-away ka sa anak ko? Mina told me,
sinabunutan mo raw sila ng kanyang mga kaibigan?"
S**t. Sabi na nga ba.
But wait- what? So anak pala ng dean ang isa sa mga
alipores ng Jessa na 'yun?! Hays naman. Ang malas
ko.
"Sila ang nauna, sir. Sinabunutan nila kasi ako kaya
sinabunutan ko rin-
"Maghubad ka bilang punishment at kakalimutan ko ang
kasalanan mo."
Natigil ako sa pagsasalita dahil sa narinig at nanlaki ang
mata.
"W-What did you say, sir?" Napalunok ako at biglang
dinambol ng kaba lalo na nang makita ang pagngisi sa
akin ng Dean at pinasadahan ulit ng manyak na tingin
ang katawan ko.
"Gusto kong maghubad ka sa harap ko, 'yun ang
punishment mo para makalimutan ko ang
pakikipag-away mo sa mga estudyante ng university na
ito"
Para akong natuod sa aking kinatatayuan, hindi
makapaniwala sa narinig
"oh. huwag mong sabihing nahihiya kang maghubad sa
harap ko? Ang alam ko ay mahilig ka sa mga matatanda
Well, I'm 47-year-old."
Napakuyom na lang ako ng kamao. "Hindi porke't kayo
ang dean nitong university ay susundin ko na kung ap
ang iuutos niyo sa akin. Pinaghuhubad niyo ang
estudyante niyo?" Pagak akong napatawa. "Hindi ba labag
sa batas 'yang pinapagawa mo sa akin? Maari kitang
kasuhan."
Pero napahalakhak lang ito sa sinabi ko.
"If you don't accept the punishment, then I will just drop
you out of this university."
"W-What?"
"You're just a low-key student, you should know your
limitations. Kaya kung ayaw mong gawin ang utos ko, then
sorry. Pero ito lang ang masasabi ko sa 'yo, oras na
ma-kick out ka sa school na to, asahan mong hindi ka na
tatanggapin pa sa ibang paaralan."
Para akong nanginig sa galit dahil sa mga narinig. Dean
ba talaga ang matandang panot na to? Ilang estudyante
na kaya ang nabiktima nito? Pero tingin ko marami na,
halata sa pananalita at kilos.
Ngumisi ako. "Ako? Susunod sa punishment na gusto mo?
My goodness, hindi ko kaya maghubad sa harap ng pangit
na tulad mo at malaki pa ang tiyan na akala mo'y
Somo!"
Nanlaki ang mga mata nito sa akin at biglang napatayo
ng pagkakaupo sa kanyang chair. "Anong sabi mo?!"
Pero imbes na sumagot ay mabilis ko nang binuksan ang
pinto at nagmamadali nang lumabas.
"Bumalik ka rito! Hindi pa tayo tapos!" galit na pagtawag
nito sa akin at humabol pa talaga sa labas ng kanyang
opisina.
Pero hindi ako lumingon pa at patakbo nang pumunta
muli ng parking lot. Mabilis akong pumasok sa loob ng
kotse ko at pinatakbo na ito palabas ng university Nang
tuluyang makalabas ay tila ako nakahinga ng maluwag
kahit papaano.
"Hays, papaano kaya tumagal ang manyakis na 'yun
bilang Dean ng university?" hindi ko mapigilang tano
sa sarili ko habang nagmamaneho pauwi.
Talagang hindi pa rin ako makapaniwala sa punishment
na gusto nito. At ano raw? Low-key student ako? Wow, ang
kapal din ng mukha ng panot na 'yun, hindi patas sa
kanyang mga estudyante. Akala niya siguro ay madali
akong mapasunod sa kanyang kamanyakan. Pwes
nagkakamali siya.
Pero paano na ngayon to? Siguradong mapapatalsik na
nga ako sa university na 'yun.
"Nakakabwisit talaga ang mga bruhang yun."
Saglit ko munang inihinto ang sasakyan ko sa tabi ng
highway at nilabas ang phone ko sa bag.
"Mukhang kailangan ko ang sindikatong 'yun sa mga oras
na to, bulong ko nang mag-isa habang kinakalikot ang
phone ko.
Pero nakapagtataka. Saan na kaya ang Cole na 'yun at
hindi na ako naalalang sunduin sa university?
"Bahala na, basta gagamitin muna kita sa ngayon. Saka na
kita tatakasan kapag okay na ang sitwasyon ko at
nakalipat na ako ng university"
Nang mahanap ko ang number nito ay agad kong
tinawagan. At mukhang busy dahil patapos na ang call
bago nito sinagot.
"Hello, babe. Where are you?" bungad kong tanong sa
malambing na boses.
"Sorry, I'm busy today, babe. Hindi na kita nasundo.
Nakauwi ka na ba?" sagot nito. In fairness, may lambing
din ang kanyang boses.
Napangiti naman ako. "It's okay, babe. May sasakyan
naman ako kahit hindi no ako sunduin. And yes, pauwi pa
lang ako. Naaan ka pala ngayon? Busy ka ba talaga? Hindi
tayo puwedeng magkita today?"I bit
my lip.
Saglit naman itong natahimik mula sa kabilang linya,
pero kalaunan ay sumagot din naman.
"Tm going to Japan today. Next week pa ang balik ko
"Sama ako!" mabilis kong sigaw na kinahinto nito sa
pagsasalita.
"What?"
"Gusto kong sumama! Ayokong mawalay sa 'yo kahit isang
araw lang, at baka mabaliw ako kapag mas tumagal pa sa
isang araw! Tingin ko ay mahal na kita, babe!" Napakagat
labi na lang ako dahil sa mga salitang lumabas sa
bibig ko.
s**t. Bahala na. Di hamak na mas gusto ko pang
maghubad sa harap ng sindikatong to kaysa doon sa
panot na Dean. At least 'yung sindikatong to ay mabait sa
akin at guwapo pa. So I think, sa ngayon ay kailangan ko
munang pilitin ang sarili ko na huwag matakot sa kanya.
Bahala na kung anong mangyari sa akin sa Japan, I'm
sure hindi naman niya ako papatayin agad doon sa
bansang'yun.
"Okay, ipapasundo kita sa mga tauhan ko."
Napangiti ako. "Sige, babe. Ipasundo mo na lang ako sa
bahay, pauwi na rin ako ngayon."
"Okay, take care, babe. Darating diyan ang mga tauhan ko
within thirty minutes."
Kaya naman pagdating ko sa bahay ay mabilis akong
naligo at agad na nag-impake ng mga gamit na dadalhin
ko. Pero saktong pagkatapos kong nag-impake ay
dumating na ang mga tauhan ni Cole. At dahil wala pang
tao sa bahay ay nag-iwan na lang ako ng note para
malaman ng mga kapatid ko at kaibigan na aalis ako ng
bansa kasama si Cole.
Tatlong black car ang sumnundo sa akin. Pero ang ang
dalawang sasakyan ay sakay nito ang mga tauhan ni Cole
na nasa mahigit sampo yata at puro mga malalaki ang
katawan at mga naka-black suit pa, talagang pang
bodyguard ang datingan Dinala nila ako sa isang
malawak na place kung saan naghihintay ang isáng
chopper. Ang inaasahan ko ay naroon si Cole, pero wala
pala. Pero gayunpaman ay surmakay na lang ako at hindi
na nagtanong pa, dahil sa itsura ng kanyang mga tauhan
ay parang mahirap kausapin, halatang hindi man lang
marunong ngumiti.
Hindi nagtagal ay lumapag na ang sinasakyan kong
chopper sa rooftop ng isang luxury superyacht na nasa
gitna ng karagatan. Hindi ko naman mapigilan ang
mamangha sa aking nakikita.
What a rich!
s"t. Ngayon lang alko nakakita ng ganito kalaking yacht
sa tanang buhay ko.
Nang bumukas ang pinto ng chopper ay bumungad sa
akin si Cole na nakatayo at tanging gray bathrobe lang ang
suot, tila katatapos lang nito naligo dahil basa pa ang
maiksing buhok. And damn, ang guwapo niya pa rin
talaga at napaka-hot. Sumilay ang tipid na ngiti nito nang
makita ako at agad na naglahad ng kamay sa akin.
Napangiti naman ako at tinanggap ang kanyang kamay
bago maingat na bumaba ng chopper.
"Wow, babe. Is this yours?"hindi ko mapigilang tanong, na
ang tỉnutukoy ay ang yacht.
"Yes" he replied. Pero napatili na lang ako sa gulat nang
bigla ako nitong buhatin.
"Ano ka ba, ibaba mo nga ako. I can walk!" reklamo ko pa,
pero isang seryosong tingin lang ang binigay nito sa akin.
Kaya naman napakagat labi na lang ako at pinilit na
ngumiti sa takot na baka magalit siya. "Hehe, joke lang.
Mas gusto ko talagang binubuhat ako" kunwari ay
paghagikhik ko at mahina pang pinalo ang kanyang
balikat.
"Good" He sinirked, dinala na ako papasok ng yacht
Hays, lintik na sindikatong to, Gagawin pa akong lumpo
kung makabuhat. Pero in fairness, napakabango niya.
Langhap na langhap ko kung gaano siya ka- fresh. Ang
sarap lang amoy-amoyin. Hindi lang guwapo kundi
napakabango pa.
Pero nang makapasok na kami sa loob ng yacht ay ganoon
na lang ang paglunok ko nang makita ang mga
armadong kalalakihan na nagkalat sa loob. May mga
nakaupo harap ng mahabang mesa at naglalaro ng
baraha, mayroon ding nakatayo sa harap ng mga
nakasarang bintana na tila nagbabantay dahil may hawak
pang telescope at tinitingnan ang labas.
s*t. Nakakatakot silang tingnan. My gosh. Bakit ba ako
napadpad dito? Mukhang wrong move yata ako ngayon.
Hays naman. Kasalanan talaga to ng mga bruhang
babaeng yun.
Napahinga na lang ako ng malalim para pakalmahin ang
sarili ko.
Dinala ako ni Cole papasok ng kuwarto, pero hindi ko
inaasahan na ididiretso ako nito sa loob ng malawak na
bathroom.
"W-What are we doing here?" pautal kong tanong nang
ibaba na niya ako sa loob mismo ng shower room.
"Let's take a bath together, I'm not done yet."
Nanlaki ang mga mata ko. What the- "A-Ano ka ba,
t-tapos na akong naligo, 'no. H-Hihintayin na lang kita sa
labas-" Pero naapasinghap na lang ako sa dahil sa
mabilis na paghaklit nito sa baywang ko at mabilis na
ni-lock ang glass door ng shower room
"Take a bath again then. Mas masarap maligo kapag
kasabay mno ang fiance mo' he whispered in my ear:
Para akong kinilabutan na agad na napalunok. Pero
napatili na lang ako sa gulat nang biglang bumuhos ang
malamig na patak ng tubig mula sa taas. Binuhay na pala
niya ang shower.
C-Cole," paglunok ko na muling humarap sa kanya
And he dangerously smirked. "Yes, babe?" pilyo nitong
sagot sa akin at inalis na ang pagkakatali ng kanyang
robe. "Don't be afraid, babe. We're just going to take a balh
Napatili na lang ako at napatakip sa mata ko nang
tuluyan na niyang hubarin ang kanyang suot na robe sa
harap ko. Rinig ko naman ang kanyang nakakakilabot na
halakhak.
"It's your turn. Take off your clothes now, babe."

Chapter 10💋

EXCITED akong makarating ng Japan sa totoo lang ka

matagal ko na talagang pangarap na makapunta sa
malalamig na bansa. Kaya naman nang makarating kami
ni Cole ng Tokyo ay hindi kami agad dumiretso sa hotel,
tanging mga tauhan niya lang ang kanyang pinaasikaso
sa mga gamit namin, at niyaya ko naman siyang
mamasyal agad dahil nga sobrang excited ako
makapaglibot-libot at makita ang kagandahan ng Japan.
Pinagbigyan naman niya ako at namasyal nga kaming
dalawa habang nakabuntot ang kanyang ilang mga
tauhan sa amin. Nag-enjoy naman ako sa aming
pamamasyal at parang nawala ang takot ko sa kanya, kasi
sa totoo lang, ang sarap niya palang kasama, napakagaan
sa pakiramdam. Seryoso siya kung minsan pero go lang
sa mga gusto ko, at kahit saan ko siya hilahin ay talagang
nagpapahila sa akin nang walang reklamo. At bago kami
umuwi ng hotel mula sa aming pamamasyal ay marami
na naman siyang biniling mga gamit sa akin tulad ng
winter boots, trench coat at ilan pang mga gamit, and
most of all, binilhan niya pa ako ng mga jewelry na hindi
biro ang presyo. And I was very happy. Dalawang araw
muna kaming nanatli sa Tokyo bago kami pumunta ng
Hokkaido, dahil kung hindi ako nagkakamali ay nasa
Hokkaido ang kanyang sadya kung bakit siya pumunta ng
Japan. Pero pagdating namin ng Hokkaido ay hindi ko
inaasahan na may mas lalamig pa pala, kahit nakasuot na
ako ng makapal na sweater na pinatungan pa ng trench
coat ay talagang tagos na tagos pa rin ang lamig at
umuulan din ng snow.
And now I'm here standing in front of the glass windowof
this hotel here in Hokkaido. Nakatanaw lang ako sa labas
at pinapanood ang pagpatak ng snow sa labas. Ang mga
bubong ng kotse ay punong-puno na ng snow at ganoon
din ang kalsada. Pakiramdam ko ay magkakasakit na ako
kung patuloy pa akong lumabas. Hindi yata talaga sanay
ang katawan ko sa lamig, palibhasa ngayon lang ako
nakarating sa malamig na bansa.
Sa kakatingin ko sa labas ay naramdaman ko na lang ang
biglang pagyakap ng mga braso ni Cole mula sa baywang
ko galing sa likuran.
"What are you thinking, babe?" he asked me softly,
talagang isiniksik pa ang kanyang mukha sa leeg ko.
"Iniisip ko 'yung snow. Ang lamig pala talaga rito sa Japan,
lutang kong sagot habang nakatitig pa rin sa snow na
nasa kalsada.
"Don't worry I'm here, ready to cuddle you forever,
babe"
Sa narinig ay hindi ko mapigilan ang mapaismid. Heto na
naman siya, lalandin na naman ako. Hobby niya na yata
ang manglandi kapag boring siya. But no, hindi na ako
puwede pang kabahan sa kanya dahil alam ko na ang mga
trip niya.
"Gusto ko'yan, babe." Nakangiti na akong humarap sa
kanya at yumapos din sa kanyang baywang. "Mas gusto ko
talagang niyayakap mo. Ang sarap mo kasing yumakap at
talagang napaka-hot mo, nawawala tuloy ang panlalamig
ko' malandi kong sagot at kinagat pa ang ibaba kong
labi.
Isang sexy'ng pagtawa naman ang kumawala sa kanya at
mas lalong hinapit ang baywang ko papunta sa kanyang
katawan.
"Stop teasing me, baka hindi na ako makapagpigil pa," he
whispered in my ear.
Lihim akong napangisi at marahan na hinaplos ang
kanyang mukha gamit ang isa kong kamay. "Bakit, sino ba
kasi ang may sabi sa 'yo na kailangan mong magpigil?"
mapang-akit kong tanong
Tumaas ang sulok ng kanyang labi, saglit niya pa akong
tinitigan sa mata bago ako sinagot Bakit, ayaw mo bang
magpigil pa ako?"
Ako naman ang napatitig sa kanya. I know, oras na
sumagot ako ng oo ay hahalikan niya ako. Hindi ko pa rin
makakalimutan ang eksena sa loob ng shower roomnybg
nasa yacht kami. Akala ko nang alisin niya ang kanyang
suot na robe ay nakahubad talaga, pero naka-bOxer pala
ang luko. At pinaghalik-halikan ba naman ako sa loob ng
bathroom na 'yun, pero hindi sa labi kundi sa leeg, kaya
talagang nakakakiliti. My god, ang kulit niya pala, pero
kung titingnan ay napakaseryoso naman niya at
mukhang mapanganib, Hindi ko talaga mahulaan ang
kanyang ugali kung mninsan. Nung magkatabi naman
kami sa guestroom nung nakitulog siya sa amin na
muntik ko na siyang patayin, hinalikan niya lang ako
nang hinalikan at niyakap pagkatapos bago kami sabay
na natulog. Akala ko nga kung ano na ang gagawin niya
sa akin dahil ang inaasahan ko ay galit siya sa
pagtatangka ko sa buhay niya, pero hanggang halik lang
talaga ang ginawa niya sa akin. Minsan napapaisip na
lang ako; talaga kayang may nangyari na sa amin dalavwa?
Nung dinala niya ba ako sa kanyang mansyon at nagising
na walang saplot, may nangyari kaya sa amin nu'n?
Palaisipan talaga sa akin 'yun magpahanggang ngayon,
kasi sabi ng iba ay masakit daw kapag na-devirginize ang
isang babae, mahapdi raw ang p******e. Pero wala
naman akong naramdaman na sakit sa pagitan ng hita ko
nung magising ako nung araw na 'yun, nakapagtataka
talaga.
"oh, bakit hindi ka na nakasagot? Gano'n na ba ako
kaguwapo at ganyan ka na lang kung makatitig sa mukha
ng fiance mo?"
Para naman akong natauhan sa pagtitig sa kanyang
mukha at matamis na ngumiti sa kanya.
"Ang guwapo mo kasi, babe. Pero may tanong pala ako sa
'yo
"Hmm. And what is that?" Binuhat na niya ako sa aking
pang-upo, kaya napayapos na lang ang mga paa ko sa
kanyang baywang. habang nakayakap pa rin ang mga
braso ko sa kanyang leeg
"Nung dinala mo ba ako sa mansyon mo nung gabing
'yun, may nangyari ba sa atin dalawa?"
Pansin ko ang bahagyang pagtaas ng kanyang kilay s
tanong ko. "What do you think?"
Ibit my bottom lip. "I think, wala?"
Isang marahan na pagtawa ang pinakawalan niya dahil sa
sagot ko at inihiga na ako sa malambot na kama,
pumatong naman siya sa ibabaw ko at tinukod na lang
ang kanyang dalawang siko sa magkabila kong uluhan
para hindi ako mabigatan sa kanya.
Tinitigan niya ang buong mukha ko, hanggang sa
marahan na hinaplos ang pisngi ko gamit ang likod ng
kanyang kamay. "Bakit, gusto mo na bang may mangyari?
Hindi ka na makapaghintay sa honeymoon natin? Just tell
me, pagbibigyan kita ngayon din."
Lihim akong napa-yes!
So ibig sabihin wala nga nangyari sa amin Now, I know.
s*t. I'm so happy to know.
"Maybe you're a gay?" I joked.
Pero unti-unti akong napatigil sa aking pagtawa nang
makita ang biglang pagbangis ng kanyang mukha, tila
hindi nagustuhan ang sinabi ko. Of course, I'm just joking.
Pero mukhang nagkamali yata ako sa word ko.
"So you think I'm a gay?" His jaw clenched.
Napalunok naman ako, pero pinilit ko pa ring tumawa.
Ano ka ba, binibiro lang naman-" He immediately
claimed my lips.
Hindi niya ako pinatapos magsalita at kinuyumos na lang
bigla ng mapangahas na halik ang labi ko. It was rough at
first, tila may halong inis, pero naging marahan din
naman kalaunan. Kaya para mabawasan ang kanyang
pagkapikon ay tumugon na lang ako sa halik niya
"Let's see if l'm really a gay" rinig kong sambit niya sa
gitna ng halikan namin dalawa.
Pero nang pakawalan niya labi ko ay hindi ko inaasahan
ang bigla niyang pagtaas sa suot kong sweater at agad na
pag-angat ng kanyang kamay sa suot kong bra. Bastá
napasinghap na lang ako nang maramdaman ang mábilis
na pagsakop ng kanyang mainit na bibig sa isa kong
n****e.
Para akong nanigas sa aking kinahihigaan. Nagulat ako sa
totoo lang, hindi ko talaga inaasahan.
"C-Cole," sambit ko at bahagya siyang tinulak sa balikat,
pero mabilis niyang hinuli ang mga kamay ko at ito'y
pinigilan. At muntik na akong mapaungol dahil sa
kanyang malakas na pagsipsip sa tuktok ng dibdib
ko.
s*t Parang rumiresponde na ang katawan ko!
"C-Cole, n-nagbibiro lang namam ako," I said, biting my
lower lip.
"Am Ijust a joke to you? Tell me!" Muli akong napasinghap
nang ilipat niya ang kanyang bibig sa isa kong
dibdib.
"N-No, it's not like that. P-Please stop!" I begged.
"No, I don't want to stop. I want you now, babe!" he replied
with a dangerous grin.
Napakagat na lang ako sa aking ibabang labi at
napahawak sa kanyang ulo nang ipatong niya ang kamay
ko roon. Marahan nang umaba ang kanyang halik sa tiyan
ko, at bawat paglandas ng kanyang malambot na labi sa
katawan ko ay para akong kinikiliti dahil sa init ng
kanyang hininga na tumatama sa balat ko. Hanggang sa
sunod-sunod akong napalunok nang maramdaman ang
paghawak niya sa suot kong trouser.
s*"L Mukhang madi-devirginize na yata ako nang tuluyan
ngayong araw. No!
Pero bago pa niya mahubad sa akin ang troser kong suot
ay bigla na lang tumunog ang kanyang phone na nasa
kanyang pocket. Kaya naman imbes na ibaba ang suot
kong trOuser ay dinukot na lang niya ang phone niya sa
kanyang bulsa. Nang makita kung sino ang caller ay
mabilis siyang umalis na sa ibabaw ko at bumaba ng
kama, hanggang sa tumayo sa harap ng glass windowa
sinagot ang tawag.
Para naman akong nakahinga ng maluwag. s**t muntik
na. Mabilis na akong bumangon at inayos ang suot
ko.
Hindi ko maintindihan ang kanyang sinasabi sa kanyang
kausap sa kabilang linya dahil japanese ang kanyang
ginamit na salita, pero napakaseryoso ng kanyang mukha
habang nakikipag-usap at parang salubong pa ang mga
kilay.
Nang matapos makipag-usap sa phone ay tiningnan na
niya ako.
"Aaalis ako ngayon at baka mamaya pa sa hating-gabi ang
uwi ko. Maiiwan ka muna rito sa hotel
pansamantala."
Mabilis naman akong umiling sa kanyang sinabi. "No,
sasama ako! Ayokong maiwan dito nang mag-isa!"
"Hindi kita puwedeng isama, masyadong mapanganib sa
pupuntahan ko."
"Don't tell me hindi mo ako kayang protektahan?"
Tumaas ang kanyang kilay sa sinabi ko at saglit akong
pinagmamasdan bago ngumisi. "Fine. Magbihis ka na,
magsuot ka ng makapal para hindi ka lamigin."
Napangiti naman ako at mabilis na bumaba ng
kama.
Matapos kong magbihis ay umalis agad kami ng hotel
sakay ng black limousine May tatlong black car naman
ang nakabuntot sa aming likuran na kanyang mga
tauhan. Mahigit twenty minutes lang ang tinagal ng
biyahe nang dumating kamni sa isang luxury hotel. Pero
bago kami bumaba ng sasakyan ay sinuotan niya muna
ako ng black mask na kayang takpan ang buong mukha
ko.
"Huwag na huwag mong aalisin 'yan hangga't wala akong
sinasabi. Nagkakaintindihan ba tayo"
"Yes, boss!" pagsaludo ko, na kanya lang kinangisi at
niyaya na akong bumaba nang buksan na ng kanyang
mga tauhan ang pinto ng limo para sa amin.
Pumasok kami ng hotel kasama ng kanyang mga tauhan.
May lumapit sa amin na isang babaeng staff ng hotel at
sinamahan kami hanggang sa dumating sa harap ng
isang nakasaradong pinto, saka kami iniwan. Binuksan
naman ng dalawang tauhan ni Cole ang pinto para sa
amin, at pagkabukas ay agad na bumungad sa akin ang
mga taong nasa loob na mga lalaking japanese at puro
matatanda na nakasuot lahat ng kimono, may mga tattoo
sa mukha ang ilan, at lahat sila ay nakaupo sa papag
habang nakapalibot sa isang mahabang mesa na isang
dangkal lang yata ang taas pero puno ng mga pagkain.
Wala akong makitang kahit na akong gamit maliban sa
mga painting na nakasabit sa wall.
Hawak ni Cole ang kamay ko nang pumasok kaming
dalawa at naiwan naman ang kanyang mga tauhan sa
labas. Lumapit kami sa mga matatandang japanese at
naupo sa papag tulad ng mga ito. Agad nilang binati si
Cole sa salitang japanese, hanggang sa napunta ang lahat
ng tingin sa akin, pero nang may sabihin si Cole sa kanila
ay agad ding inalis ang tingin sa akin at nag-usap na
lang. Nanatili naman akong tahimik sa tabi ni Cole
habang suot pa rin ang mask ko.
Nagtawanan sila habang nag-uusap na hindi ko naman
maintindihan kung ano ang kanilang pinag-uusapan.
Pero wala pang limang minuto ay bumukas naman ang
pinto at pumasok ang lalaking naka-black suit na may
suot na kalahating maskara sa mukha, may isa itong
kasamang lalaki na naka-black suit din, tingin ko ay
bodyguard nito. Natigil naman ang tawanan at
kwentuhan dahil pagpasok ng bagong dating na lalaki
Naupo ito sa kabila paharap sa amin. At tulad ni Cole
kanina ay agad din itong binati ng mga matatandang
hapon, pero mukhang hindi ito marunong magsalita ng
japanese dahil 'yung kasama nitong lalaki ang
nakikipagsalin ng salita para sa kanya at nang sa gano'n
ay magkaintindihan sila ng mga matatandang hapon At
matapos bumati sa mga hapon ay agad na nagtama ar
kanilang tingin ni Cole. Parang nagkaroon ng ternsyon sa
loob ng room dahil sa kanilang tingin sa isa't ísa.
Hanggang sa napunta sa akin ang tingin ng lalaki.
Parang may kung anong gumnulat naman sa akin, dahil
bigla na lang sumibol ang kaba sa dibdib ko nang
magtama ang mga mata namin dalawa. Napalunok ako
nang wala sa oras. Hindi ko makita ang kanyang buong
mukha dahil nga nakasuot ito ng maskara na tanging labi
lang ang nakalabas at kalahati ng matangos nitong
ilong
Your new toy?" tanong nito kay Cole pero sa akin par rin
nakatitig.
"Stop staring at her if you don't want me to kill you right
here, right now," mariin namang sagot ni Cole na puno ng
babala.
Pero isang marahan na pagtawa ang pinakawalan ng
lalaki at tumango-tango pa. "Okay. Let's just see what will
happen. Good luck, Morozov," makahulugan nitong sagot
nang nakangisi bago muli nang binaling ang atensyon sa
mga hapon.
Hindi ko naman mapigilan ang mapasimagot sa loob ng
suot kong maskara. Hanggang sa naramdaman kO na lang
ang paghigpit ng paghawakni Cole sa kamay ko. Pero
nanatili pa rin naman itong kalmado.
Ilang sandali pa ay may pumasok na mga babaeng
nakasuot ng kimono at sumayaw sa loob ng room. Nang
matapos sumayaw ay nagpalakpakan sila, hanggang sa
may isang babae naman ang sumayaw na may hawak na
espada. Kung hindi ako nagkakamali ay sword dance ang
tawag sa kanyang sayaw. Naaliw naman ako kahit
papaano. Hanggang sa makaramdam ako ng
pagkaihi.
"Babe, pupunta lang ako ng restroom. Naiihi kasi ako,"
mahina kong bulong sa puno ng tainga ni Cole
"Isama mo ang mga tauhan ko," sagot nito sa akin na
tinanguan ko na lang.
"okay"
Lihim na lang akong napailing, Grabe narman, iihi lang
pasasamahin ko pa ang kanyang mga tauhan? Tsk.
Pero siyempre hindi ko sinunod ang kanyang sinabi.
"Don't follow me, sa restroom lang ako," agad kong sabi sa
kanyang mga tauhan nang makalabas ng room.
Kaya naman wala talagang sumunod sa akin kahit isa sa
kanila.
Nang makita ang isang staff ng hotel ay agad kong
tinanong dito ang restroom, at sinamahan naman ako
nito.
Pagkapasok ng restroom ay agad akong umihi, at nang
matapos ay hinubad ko naman ang suot kong mas at
nag-retouch. At nang matapos ayusan ang mukha ko ay
sinuot ko rin ulit ang mask at lumabas na ng restroom.
Pero pagkalabas ko pa lang sa pinto ng ay nang bigla na
lang may humablot sa akin kasabay ng matigas na braso
na mabilis na sumakal sa leeg ko. Muntik akong mapatili
sa gulat pero napahinto ako nang maramdaman ang
pagtutok ng baril sa ulo ko.
"Scream and you'll die," babala ng boses lalaki.
Nanlaki ang mga mata ko.
"L.. I won't scream, I promise. B-But please don't kill me,"
nanginig kong sagot sa takot na takot na boses.
Pero bigla na lang nitong nilusot ang kamay sa loob ng
suot kong mask at tinakpan ang bibig ko bago ako
kinaladkad papasok sa isang room. At pagkapsok ay
napaigik na lang ako sa sakit nang malakas ako nitong
isinandal sa nakasaradong pinto bago mabilis na inalis
ang suot kong mask.
Umawang ang labi ko sa gulat, pero mas lalo akong
mabigla nang bumungad sa akin ang lalaking naka-half
mask, na walang iba kundi 'yung lalaking nasa loob ng
room kanina na nakasagutanni Cole.
"W-Why?" utal na tanong na lumabas sa bibig ko.
Hindi akO nito sinagot, bagkus ay tinitigan niya ang buong
mukha kO. Until I gasped in fear when he gently caressed
my cheek with the tip of his gun.
"Be ready the next time we meet, because.." Inilapit na
nito ang mukha sa alkin at bumulong sa tainga ko. "Tm
going to make your life a living hell"
Para akong kinilabutan sa narinig at hindi nakagalaw sa
aking kinatatayuan. Until he released me and left me
alone inside the room.
Habol ko naman ang sarili kong hininga na kanina ko pa
pinipigilan, at napahawak na lang ako sa aking dibdib
para pakalmahin ang sarili ko dahil sa takot na
naramdaman.
Damn. Who is he? Bakit gano'n ang kanyang sinabi? May
nagawa ba akong kasalanan sa kanya?
Natulala ako sa loob ng room hanggang sa bigla na lang
bumukas ang pinto na kinasigaw ko sa gulat. Pero hindi
na 'yung lalaki kundi si Cole na ang pumasok na may
hawak na baril at agad na itinutok sa akin, pero nang
makitang ako na ang kanyang natutukan ay mabilis na
ibinaba at niyakap ako.
"Akala ko kung ano na nangyari sa 'yo at natagalan ka,"
sambit nito na tila nakahinga ng maluwag. At nang
bumitaw ng yakap sa akin ay agad na nagsalubong ang
kilay at saglit pang nilibot ang sa loob ng room bago
binalik sa akin. "Why are you here? May nagdala ba sa 'yo
rito at dito ka napunta imbes na sa restroom?"
"W-Wala, wala naman, n-naligaw lang ako, sagot na
lumabas sa bibig ko.
And Cole exhaled. "Tsk. Ang tigas kasi ng ulo mo, sabi
nang magpasama ka sa mga tauhan ko.
Tanging pilit na ngiti lang naisagot ko sa kanya at
nagpatianod na lang nang hilahin na niya ako palabas ng
room. Pero yung takot ko ay nasa katawan ko pa rin at
parang sirang plaka na paulit-ulit na nagpi-play sa úta
ko ang sinabi ng lalaki kanina.
I'm scared. Hindi ko alam kung dapat ko bang sabihin kay
Cole ang sinabi nito sa akin. Mukhang magkalaban nga
silang dalawa, at dahil kasama ako ni Cole ay mukhang
ako ang kanyang pupuntiryahin.
st Masama to, talagang nakita pa niya ang itsura ko.
Dapat pala ay hindi na lang ako sumama kay Cole sa hotel
na to.
Pero hindi, hindi ako dapat matakot sa lalaking 'yun. I'm
sure hindi na ulit magtatago ang landas namin dahil uuwi
naman kami ni Cole ng Pilipinas.
Nang nasa biyahe na kami pauwi ay nanatili ako walang
kibo at iniisip lang 'yung lalaki. Hanggang sa nagulat pa
ako dahil sa marahan na paghawi ni Cole sa buhok
ko.
"What's wIong, babe? Why are you so quiet? Is there a
problem?" he asked me.
I forced myself to smile and shook my head weakly.
Nothing, babe. But I have a question. Who was the masked
man earlier?"
Cole's expression suddenly changed when he heard my
question.

Chapter 11💋

MATAPOS ang siyam na arawW na pananatili namin niole

sa Japan ay umuwi na kami ng Pilipinas sakay pa rin ang
kanyang superyacht at kasama ang kanyang mga tauhan.
Nang makarating ng Pilipinas ay agad niya akong inihatid
sa bahay namin, at hindi ko inaasahan na may
pagsalubong pala siya sa dalawa kong kapatid; watch sa
kapatid kong si Jordan, at necklace naman kay Aya.
Niregaluhan ko naman ang kaibigan kong si Mia ng
bracelet, kaya tuwang-tuwa naman ito.
Ngayon ay nakahiga na ako sa loob ng aking kuwarto
habang nakatitig sa kisame. Inisip ko na naman ang
university na pinapasukan ko, Monday na bukas at may
pasok na naman, pero hindi ko alam kung paano ako
papasok ngayong alam kong expelled na ako sa university
na yun. Nakakainis lang talaga.
"oh, ba't parang ang lalim naman yata ng iniisip mo,
friend? Si Mr. Syndicate ba 'yan?" pilyong tanong sa akin
ni Mia habang nakaupo sa harap ng dressing mirror at
kasalukuyang sinusuklay ang kanyang buhok.
"Iniisip ko kasi kung papasok ba ako ng diretso sa school
bukas or isasama ko pa si Cole."
Biglang napatawa si Mia sa sagot ko.
"Wow ha, akala ko ba takot ka sa kanya at ayaw na ayaw
mo dahil isa siyang sindikato? Pero bakit ngayon parang
umiiba na yata ang ihip ng hangin? Teka lang, don't tell
me in love ka na sa kanya porke't dinala ka sa Japan?
Napaikot na naman ang mata ko. "Ano ka ba, hindi 'no.
Alam mong sa pera lang ako in love."
"Oh, eh bakit gusto mo pang isama si Mr. Syndicate sa
school?"
"Nothing, huwag mo na lang itanong, May dahilan lang
ako kung bakit gusto ko siyang isama."
Napanguso si Mia at tumayo na ito bago sumampa sa
kama. "Sus, ang sabihin mo in love ka na. And oo nga pala,
hindi ka pa nagkukwento, beshy. So kumusta naman ang
pananatili mo sa Japan? Masaya ba? Maganda naman ba
sa bansang yun? Sobrang lamig ba?"
"Well, nag-enjoy naman ako." I shrugged. "Pero alam mo,
nakakatakot ang mga pangyayari."
"Anong klaseng pangyayari naman?" Mia asked
curiously.
"May lalaki kasing nakamaskara at tinutukan ako ng baril,
at hindi lang yun dahil pinagbantaan pa ako."
"What?!" Nanlaki ang mga mata ni Mia sa akin. "At sinong
gago naman yun? Hindi ka ba pinagtanggol ni Mr.
Syndicate?!"
Ilet out a tired exhale. "Paano niya naman ako
ipagtanggol? Eh hindi naman niya alam, I didn't tell
him."
"Ano ka ba, dapat sinabi mo sa kanya!"
"For what? Para magbarilan silang dalawa? Mamaya
mataan pa ako, siguradong patay ako, 'no."
"Sabagay, may point ka. Pero bakit ka naman niya
tinutukan ng baril? May ginawa ka ba na ikinagalit
niya?"
"Wala. Pero tingin ko, kalaban siya ni Cole."
"Gwapo ba?" Mia smiled.
"Tsk. Tigil- tigilan mo nga ako, Mia. Puro ka na lang gwapo,
alam mong naka-mask 'yun kaya paano ko naman
malalaman? At ipagpalagay nang gwapo nga ang lalaking
yun, pero ano naman ngayon? He's dangerous. Kahit
gaano pa siya kaguwapo ay walang talab sa akin lalo na
'pag alarn kong isang mapanganib na sindikato
Mia frowned."Sabagay tama ka Marami pa rin naman na
mga guwapo sa mundo at mga matitino, híndi sindikato.
Dapat sila ang makatuluyan natin, mas maganda kung
CEO ng isang malaking kumpanya. Ano sa tingin
mo?"
Napailing na lang ako. "Matulog na nga tayo, may klase pa
bukas."
Pumikit na ako at pinilit na makatulog.
Pero kahit anong pilit ko sa sarili ko ay ayaw pa rin akong
dalawin ng antok, inisip ko pa rin ang pag- aaral ko sa
university na yon. Hindi ko pa naman sure kung si Cole
ba talaga ang may ari nu'n, dahil ang kapatid kong si
Jordan lang naman ang may sabi sa akin. What if na hindi
naman si Cole ang may ari? Siguradong katapusan na ng
pag-aaral ko
Dahil sa kakaisip ko ay paumaga na nang makatulog ako.
Atnang magising ay nagulat na lang ako nang makitang
07:34 AM na, at wala nang katao-tao sa loob ng bahay
maliban sa akin.
"Hays, nakakainis ang mga lukong 'yun, hindi man lang
ako ginising!" Napapadyak na lang ako at padabog na
pumasok ng bathroom.
Nang matapos akong naligo at nagbihis na ay agad kong
tinawagan ang number ni Cole. Nakatatlong tawag din
ako bago nito sinagot.
"Ano ka ba, ba't ngayong mo lang sinagot!" inis kong
bungad nang nakasimangot.
"Im sorry, I'm just busy. Good morning, babe."
I pouted. "Tsk. My morning isn't that good. Late na kasi
akong nagising. Puwede mo ba akong ihatid sa university
ngayon?" Napakagat-labi ako.
"Im sorry, but I can't. Hindi ako puwede today. Papuntahin
ko na lang diyan ang mga tauhan ko para maihatid ka
nila sa university-
"No, I want you!" l cut him off. "Please come here right
now! Gusto kong ikaw mismo ang maghatid sa akin sa
school!" Hindi ko mapigilan ang mapapadyak
Hays. Para tuloy akong batang nagdadabog, pero wala na
akong choice kundi pilitin ang sindikatong to.
"Im sorry, babe. But I'm here in Cebu right now, so I can't
go with you."
"What?! Nasa Cebu ka!" Napapikit na lang ako. My god,
paano na to ngayon? Hays naman. "Kasi ang totoo niyan,
babe.." I bit my lower lip. Sasabihin ko na ba sa kanya?
Ano naman kaya ang magiging reaction niya oras na
malaman niya?
"Yes, balbe? What's the matter?"
Hays. Bahala na, sasabihin ko na!
Babe, matanong ko lang, ikaw ba talaga ang may ari ng
university na pinapasukan ko?"
"Hmm. Yes?"
Napangiti ako sa kanyang sagot. Buti naman.
"Ang totoo kasi niyan, babe. na-expelled ako sa school,
eh.' Hindi ko mapigilan ang mapangiwi. Sana lang talaga
matulungan ako ng sindikatong to.
"For what reason?'" he asked, bigla na lang sumeryoso ang
boses.
Medyo kinabahan naman ako.
"K- Kasi nakipag- away ako sa Dean. Binastos niya kasi at
gusto akong paghubarin sa harap niya kaya"
"Pinagawa 'yun sa 'yo ng hayop na 'yon?" Biglang tumaas
ang boses nito na siya namang kinabigla ko.
Napatigil ako sa pagsasalita, kahit hindi niya nakikita ay
nagawa kong tumango. "Oo, eh. Ang manyak pala ng Dean
na 'yun,gusto ba naman akp paghubarin sa harap niya.
Pero siyempre hindi ako pumayag, kaya ayon, hindi na raw
ako puwedeng pumasok sa university na 'yun At kahit
gusto kong mag-transfer sa ibang school ay hindi na
puwede dahil hindi na raw ako tatanggapin.
Iheard him exhale from the other line. "I will teach himna
lesson, so don't worry. Papupuntahin ko riyan ang mga
tauhan ko para ihatid ka sa school. Darating sila in twesky
minutes."
Lihim naman akong napa-yes.
"Sige, babe, thank you! Muah! Ingat ka lagi riyan sa Cebu!"
Hindi ko na ito hinintay pang sumagot at binabaan
ko na.
Napangisi ako nang may maisip. Muli akong pumasok ng
dressing room at nagpalit ng outfit. Brown slack and
brown suit ang napili kong outfit, at sinuotan ko lang ng
white crop top sa loob. At pagkatapos ay sinuot ko ang
mga mamahalingjewelries na binili sa akin ni Cole, at
yung limited edition bag na binili niya sa akin nung nasa
Japan kami. Ang pang ibaba naman ay sinuot ko ang Louis
Vuitton rubber shoes na bagong bili niya rin sa akin.
Napangiti na lang ako nang makita ang sarili ko sa
salamin, umikot pa ako bago kinuha ang shades at sinuot
sa ulo ko.
Tulad nga ng sabi ni Cole na papuntahin niya ang
kanyang mga tauhan, dumating nga ito within twenty
minutes gamit ang black limousine na mas lalo kong
kinangisi.
09:25 AM nang dumating kami ng university.
Pinagbuksan pa ako ng pinto ng isa sa mga tauhan ni
Cole, at pagbaba kO ng sasakyan ay talaga naman naging
agaw atensyon ako sa loob ng camnpus dahil halos lahat ng
mga estudyante sa paligid ay napatingin sa akin. Eh kasi
naman, hindi talaga ako sa parking lot bumaba kundi sa
loob mismo ng university, malapit sa canteen.
"Nga pala, 'pag magsundo kayo sa akin mamaya, ibang
sasakyan naman ang ganmitin niyo, bilin ko sa mga
tauhan na agad namang sumagot.
"Yes, ma'am!" halos sabay-sabay nilang sagot sa akin na
bahagya pang yumuko.
Napangisi naman ako at lumakad na para pumunta na sa
classroom ko. Tamang-tama, dahil late na ang dating ko,
sa second subject na ako papasok kung saan magkaklase
kami ni Jessa at ng kanyang dalawang alipores na kasama
niyang sumabunot sa akin nung isang araw.
Pagdating ko ng classroom ay nasa loob na ang professor
at nakatalikod dahil may sinusulat sa blackboard, kaya
tahimik akong pumasok at naupo sa upuan ko. At nang
mapatingin ako sa puwesto ni Jessa ay masama ang
tingin nito sa akin kasama ng kanyang isang alipores na
katabi lang din niya sa upuan. Absent yata ang isa, yung
anak ng Dean dahil hindi ko na ito makita sa loob ng
room. I just smirked and raised my middle finger to them,
kaya mas lalong sumama ang tingin nilang dalawa sa
akin.
Nang matapos ang subject at lumabas na ang professor
ay lumapit nga silang tatlo sa akin.
"Ang kapal din ng mukha mong pumasok pa rito. Hindi
mo ba alam na kick out ka na sa university na 'to?" Jessa
said, humalukipkip ito sa harap ko at tiningnan pa ang
bawat suot ko. In fairness, mukhang mamahalin yang
outfit mno today. Saan mo naman 'yan ninakaw?"
Pagak naman akong tumavwa at tiningnan ito, nanatili
akong nakaupo at nakasandal lang sa akin upuan habang
pinapaikot-ikot sa kamay ko ang hawak kong ball pen. "At
paano mo naman nasabi na kick out na nga ako sa
university na 'to? Kakatawag ko lang sa boyfriend ko
kanina, 'yung mismong may ari nitong university. Hindi
pa naman daw ako kick out, at puwede akong pumasok
ano mang oras na gusto ko dahil girlfriend niya ako at
pinakamamahal."
Sa sinabi ko ay bigla na lang sila tumawang dalawa na tila
ba isang joke ang sinabi ko.
"What did you say? Boyfriend mo ang may ari nitong
university? Wow, ang lakas din naman ng trip mo. Ako na
campus queen dito sa university na 'to, eh hindi ko
naman kilala ang may ari. Ikaw pa kaya na isa lamang
hampas lupa? Huwag ka ngang magpatawa, Ms. Santillan!
My gosh, naaalibadbaran ako sa 'yo, b***h!"
"Ang mas mabuti pa ay lumabas ka na ng university na 'to
bago ka pa namin ipakaladkad sa mga security guard,
tingnan na lang natin kung hindi ka mapahiya sa buor
campus," dugtong naman ng isang babae na
nakahalukipkip din katulad ni Jessa at talagang nakuha
pang sipain ang upuan ko.
Pero imbes na magpaapekto sa kanilang dalawa ay
ngumisi lang ako."Sige, subukan niyo lang na
ipakaladkad ako sa mga security guard, para maisumbong
ko kayo sa boyfriend ko. At nang sa gano'n ay ma-kick out
kayo sa university na 'to at baka hindi na tanggapin pa sa
ibang school. And you know what, sínumbong ko pala sa
boyfriend ko ang Dean nitong university. And my
boyfriend told me, na tuturuan daw niya ng leksyon ang
panot na yun."
Sa sinabi ko ay bigla na lang natigilan si Jessa at ng babae,
parehong nanlaki ang mga mata at parang biglang
napalunok na siyang kinataas ng kilay ko.
"K-Kung gano'n..ikaw ang d-dahilan kung bakit nangyari
yun sa Dean?" utal na tanong ng isang babae.
"What do you mean?"
Pero imbes na sumagot ay mabilis na nila akong
tinalikuran at lumayo sa akin na tila ba takot na
takot.
Hindi ko naman mapigilan ang magtaka. "What's wrong
with them?"
At dahil curious ako ay agad kong pinigilan sa braso ang
isa kong babaeng kaklase na napadaan sa tabi ko.
"Mera, may nangyari ba sa Dean?"I asked her.
"Ah 'yung Dean? Naku oo, may mga lalaking naka-black
suit kanina ang pumasok sa kanyang opisina at binugbog
siya bago kinaladkad palabas. Pati kanyang anak na si
Patricia ay kinaladkad nila. Hindi ko alam kung saan nila
dadalhin, pero talagang nakakatakot sila."
Na-shock naman ako sa narinig, hindi ako
makapaniwala.
"Pero huwag mo nang intindihin 'yun, isipin mo na lang
na wala kang alam at hindi ko sinabi sa 'yo. Kasi sabi ng
iba, oras na may makialam sa nangyari sa Dean ay siy
naman ang bubugbugin o kaya papatayin," dugtong m
Mera bago ito umalis.
Natulala ako ng ilang saglit at napaisip.
st. No way.
Si Cole kaya ang may utos nu'n? At 'yung mga lalaking
kumaladkad sa Dean ay kanyang mga tauhan? Sa isiping
gano'n nga ay hindi ko mapigilan ang kabahan at
matakot. "No, impossible naman na patayin niya ang
Dean at si Patricia." Marahas akong umiling at tumayo na
para pumunta sa next subject ko.
Pero talagang hindi na maalis-alis sa isip ko ang sinabi ng
kaklase kong si Mera, kaya kahit nagdi-discuss ang prof
ay lutang lang ako. Hanggang sa natapos ang klase ko at
pumasok na ako ng Canteen ay talagang tulala ako.
Malamang si Cole nga may gawa nu'n sa kanila, ano pa
nga ba ang inaasahan ko sa isang sindikato? Pero kung
gano'n man, baka bangungutin ako ng konsensya at hindi
makatulog sa gabi dahil ako lang naman ang
dahilan.
Kaya naman hindi na ako nakatiis at tinawagan na ang
number ni Cole na agad naman nitong sinagot.
"Yes, babe?" sagot nito sa tawag ko na may kasamang
pang malalim na buntong hininga, tila ba pagod na
pagod.
Napalunok naman ako, at kahit na natatakot ay nilakasan
ko pa rin ang loob ko para magtanong.
"Babe, 'yung Dean at ng kanyang anak, ikaw ba ang
nag-utos nu'n"
"Hmm Parang gano'n na nga," he replied.
Umawang ang labi ko sa kanyang sagot at parang
nanginig pa ang kamay kong may hawak sa phone
"K-Kung gano'n.. saan mo sila dinala? H- Hindi mo
naman sila pinapatay sa mga tauhan mo 'di ba?"
Sa tanong ko ay natigilan ito, hindi ako sinagot, harnggapg
sa bigla na lang iniba ang usapan.
"Tapos na ba ang klase mo? Papunta na raw diyan ang
mga tauhan ko para sunduin ka"
Sunod-sunod akong napalunok at mahinang umiling
kahit hindi niya nakikita. "H-Huwag na, babe. Huwag mo
nang papuntahin pa rito ang mga tauhan mo, magta- taxi
na lang ako o kaya hahanapin ko na lang si Mia para
makisabay. Sige na, bye!"I immediately turned off the
call.
Tulala akong lumabas ng canteen at naglakad papunta sa
parking lot para hanapin ang sasakyan ni Mia at doon na
makisabay sa kanya. Pero pagdating ko sa parking lot ay
muntik na akong mapatalon sa gulat nang bigla na lang
may bumusina. Nang lingunin ko ay isang black
Bentley.
"Hays, sabi nang 'wag na akong sunduin, eh" Hindi ko
mapigilan ang mapasimagot at napabuntong hininga na
lang. Wala na akong nagawa kundi lumapit dito at
binuksan ang backseat.
Pero pagpasok ko sa loob ay napasinghap na lang ako sa
gulat nang biglang magtama ang mga mata namin ng
lalaking nakaupo sa loob; Brown Russian Eyes.
Napakapamilyar sa akin ng mga matang'yun, at 'yung
hubog ng kanyang matangos na ilong, parang yung
lalaking,.
s**t. Nang mapatingin ako sa driver seat ay hindi tauhan
ni Cole ang naroon, kundi isang hindi pamilyar na
mukha.
"N-Naku pasensya na, m-nukhang nagkamali yata ako
ng napasukang sasakyan," napapalunok kong sabi at
mabilis na binuksan ang pinto para sana lumabas na.
Pero ganoon na lang ang pagkabahala ko at paglaki ng
mga mata ko nang ayaw na itong bumukas pa, kahit
anong pilit ko ay ayaw talaga, tila naka-lock na Hanggang
sa napatill na lang ako sa malakas na paghila sa braso ko
at kasabay ng pagtakip ng panyo sa ilong ko.
Sinubukan ko pang magpumiglas, pero dahil mas
malakas ang mga kamay na gumapos sa akin ay nagizg
balewala ang pagpupumiglas ko.
"Stop fighting, mawawalan ka lang ng lakas." wika ng
mapanganib na boses ng lalaking pilit na gumapos sa
akin.
Hanggang sa unti-unti na akong nanghina at bumigat na
ang talukap ng mga mata ko dahil sa kakaibang amoy
mula sa panyo.
"Let's go,' rinig ko pang sabi ng boses ng lalaki bago ako
tuluyang bumagsak sa mga bisig nito. Hanggang sa
naramdaman ko na ang pag-andar ng sasakyan paalis ng
parking lot.

Chapter 12💋

WHAT'S Wrong with me? Bakit ganito? Hindi ako

makagalaw kahit anong pilit ko, parang binabanat ang
mga braso ko at katawan na tila ba ako nakatali?
Bigla akong napasinghap sa gulat nang may malamig na
tubig ang tumapon sa mukha ko. Napamulat ako at
tuluyan nang nagising mula sa aking pagkakatulog.
Nanlaki na lang bigla ang mga mata ko nang makitang
nakatali nga ako habang nakatayo, hindi ako nananaginip
lang dahil totoong nakataas ang imga kamay kO at
nakaposas sa nakabalagbag na bakal sa bandang uluhan
ko. Nang mapatingin ako sa paligid ay tila ako nasa isang
bodega dahil puro mga patong-patong na kahon ang
nakikita ko sa paligid. Hanggang sa biglang nagtama mga
mata namin ng lalaking may BroWn Russian Eyes na
ngayoy nakatayo sa harap ko, mga isang dipa ang layo
nito mula sa akin. My piercing sa kaliwang kilay at may
tattoo ng sa gilid ng kanya leeg na hindi ko naman makita
ng maayos dahil nakaharap siya sa akin.
"s-Sino ka? At bakit ako nandito? Anong ginavwa mo sa
akin? Pakawalan mo ako!" Nagpumiglas na ako. Pero dahil
nakaposas ang mga kamay ko sa taas ay nasaktan lang
ako sa aking marahas na pagpupumiglas.
Marahan namang lumapit sa akin ang lalaki habang
nanatiling blangko ang expression. Nang huminto ito sa
harap ko ay napasinghap na lang ako sa gulat nang bigla
nitong hinawakan nang marahas ang buhok ko at hinila
pababa, dahilan para mapatingala ako at mapangiwi sa
sakit.
"lalready told you, gagawin kong impyerno ang buhay mo
sa susunod nating pagkikita. And here we are; we met
again.
Bahagya nanlaki ang mga mata ko sa narinig, So ibig
sabihin ay tama nga ako ng hinala; ito ang lalaking nasa
Japan na nagbanta sa akin.
"Sino ka ba para kidnapin ako?! Ano bang kasalanan ko sa
'yo, ha?!" sigaw ko habang napapangiwi sa sakit at
bahagyang nakatingala gawa ng kanyang paghablot sa
buhok ko. Sa sobrang higpit ng kanyang pagsabunot,
pakiramdam ko ay madadala na ang anit ko.
"Tkaw wala, pero'yung lalaking 'yung Morozov na yun,
meron; Malaki ang atraso sa akin ng hayop na 'yun. At
dahil ikaw ang kinahuhumalingan niya ngayon, puwes
ikaw na lang ang magbabayad ng kanyang mga kasalanan
sa akin. Gagawin kong impyerno ang buhay mo!"
Napapikit na lang ako nang diinan nito ang paghila sa
buhok ko.
stit. Ang sakit!
"At bakit ako ang pinagbabayad mo sa kasalanan niya?!
Bakit hindi siya ang singilin mo?! Napakaduwag mo
naman at ako pa ang gusto mong pagbayarin, palibahasa
babae ako at madali mo lang magawa ang gusto mo!
Takot ka pala kay Cole, eh! You loser!" Hindi ko na
napigilan ang sarili kong bibig. Huli na para bawiin ang
aking binitawang salita.
Hanggang sa napangiwi na lang ako nang mariin nitong
hinawakan ang panga ko at gigil na pinisil na siyang muli
kong kinamulat at kinatingin dito. Muling nagtagpo ang
aming mga tingin. Parang robot ang kanyang expression,
wala akong makitang emosyon maliban sa kanyang mga
mata na tila puno ng galit. Seryoso rin naman si Cole,
pero at least yun ay marunong ngumisi at
paminsan-minsan ay ngumingiti. Pero ang lalaking to ay
masasabi kong iba, parang pinagkaitan ng salitang ngiti.
At kung gaano kaguwapo si Cole ay ganoon din naman
ang lalaking 'to; mula sa ilong, mata, labi at hubog ng
mukha ay masasabi kong perfect. Pero alam kong may
pagkademonyo ang isip nito at nagawa akong
kidnapin.
"Hindi ako natatakot sa hayop na Morozov na yun. Kaya
ikaw ang gusto kong pagbayarin sa kasalanan niya, para
maramdaman niya ang naramdaman ko nung.." He
paused and stared at me, into my eyes. "Nevermind.1 vsll
just kill you, tingnan na lang natin kung ano ang
mangyayari." Marahas na nitong binitiwan ang buhok ko
at paghawak sa panga ko, bago binunot ang kanyang
nakasuksok na baril sa kanyang likod at iyon ay kanyang
kinasa.
Nanlaki naman ang mga mata ko at agad na nabahala,
kung kaya marahas akong umiling. "N-No, please don't
kill me! He's just my sugar daddy, hindi niya ako girlfriend
o ano man. I'm just his toy, libangan niya lang ako. Kaya
kahit patayin mo pa ako ay magiging balewala lang sa
kanya!"
Pero tinutok pa rin nito ang baril sa akin, sa mismong noo
ko."Well, let's see. Malalaman natin kapag napatay na
kita."
Nahigit ko na lang ang sarili kong hininga at mas lalong
nanginig sa takot lalo na nang makita ang unti-unting
paglandas ng kanyang hintuturo sa gatilyo, tila ba
kakalabitin na, babarilin na niya ako!
"Marami pang paraan para makaganti ka sa kanya! You
can use me, handa akong sundin lahat ng utos mo basta
wag mo lang akong patayin! Pakiusap, may mga kapatid
akong umaasa sa akin!" Nagsimula na akong maiyak sa
takot.
"Sige, mag-suggest ka ng plano mo; kapag nagustuhan ko,
hahayaan kitang mabuhay."
Kahit papaano ay nakahinga ako ng konti, pero hindi ko
pa rin mapigilan ang mapalunok nang ayaw pa rin nitong
alisin ang pagkakatutok ng baril sa ulo ko.
"He loves me!" Bahala na, kailangan kong
magsinungaling para mabuhay. "Ang totoo niyan ay
sobrang mahal niya talaga ako at binabalak na namin
magpakasal. Tingnan mo ang daliri ko may
singsing!"
Napasigaw na lang ako sa gulat nang magpaputok ito ng
dalawang beses papunta sa kamay kong nakaposas. Akala
ko ay kamay ko ang kanyang binaril, pero'yung posas
pala dahil naramdaman ko na lang ang pagbaklas nitoa
pulsuhan ko at pagkahulog. Pansin kong tiningnán nfýa
ang daliri ko, at nang makitang may suot nga akong
singsing ay muli na niyang binalik ang tingin sa mukha
ko.
Muli akong napalunok. "S-Sasabihin mo lang kung anong
gusto mong ipagawa sa akin, susundin ko kahit ano pa
yan basta wag lang pumatay ng tao dahil hindi ko kaya
yun," napapahikbi kong sabi at napahilot-hilot na lang sa
aking kamay na pulang-pula na gawa ng posas at tila
puputok na ang dugo. Ang sakit lang.
"Kung gano'n.. gusto kong pa-ibigin mo ang lalaking yun,
at iwan sa ere pagkatapos. Kapag nakita ko siyang durog
na. saka pa lang magiging ligtas ang buhay mo sa
akin."
Napilitan akong tumango. "S-Sige, gagawin ko 'yang
sinabi mo.
And he stared at me, pakiramdan ko ay para akong
tinutukan ulit ng baril dahil sa klase ng kanyang tingin na
binibjgay sa akin, kaya naman iniwas ko na lang ang
tingin ko.
"A-Ano, puwede na ba akong umuwi?" may panginginig
kong tanong.
He didn't reply. Ilang sandali ko pa ng hinintay ang
kanyang sagot pero wala, nanatili lang siya sa harap ko at
ramdam kong nakatitig pa rin sa akin. Kaya naman
humakbang na lang ako at nilibot ang aking tingin sa
paligid. Nang makita ang pinto sa hindi kalayuan ay
nagmamadali na akong lumapit doon.
Pero nang akmang bubuksan ko na ang pinto ay siya
namang pagtili kO sa gulat dahil sa malakas na paghablot
sa braso ko, at sa isang iglap ay naramdaman ko na lang
ang malakas na pagsandal ng likod ko sa matigas na
pader na siyang kinangiwi ko sa sakit. And again,
sumalubong na naman sa akin ang Russian Brown Eyes
na puno ng galit.
"Itong tandaan mo: Oras na traydorin mo ako, papatayiny
ko ang mga kapatid mo, At kahit saang lupalop ka pa
mundo magtago, mahahanap at mahahanap pa rin kita.
Kaya huwag mo nang tatangkain pang tumakas, dahil
hindi na kita bibigyan pa ng pangalawang pagkakataon.
Nagkakaintindihan ba tayo?"
Mabilis akong tumango na puno ng takot. "Oo,
n-naiintindihan ko"
Nang marinig nito ang sagot ko ay binitawan na ako, kaya
naman nagmamadali ko nang binuksan ang pinto at
patakbo nang lumabas ng bodega. Pero paglabas ko ay
agad din akong napahinto nang bumungad naman sa
akin ang mga nakatayong lalaki sa labas na puro mga
armado. At gabi na pala dahil madilim na, pero may mga
nakabuhay na ilaw naman. Nang mapatingin ako sa
paligid ay ganoon na lang ang gulat ko nang mapansin na
puro mga kakahuyan ang nakatayo sa buong paligid. Ibig
sabihin ay nasa gubat ako, at itong mga lalaki ay mga
sindikato rin sila!
Parang gusto ko na lang mapahagulgol ng iyak pero
pinigilan ko lang ang sarili ko. Paaano naman ako nito
makakauwi? Ni hindi ko alam kung saang lupalop na ba
ako ng Pilipinas.
Napapisil ako sa sarili kong mga kamay at bahagyang
napaatras nang tingnan ako ng isang armadong lalaki,
pero sa aking pag-atras ay may naapakan ako at tumama
naman ang likod ko sa matigas na bagay. Paglingon ko ay
gano'n na lang ang pagsinghap ko sa takot nang
bumungad na naman sa akin ang lalaki na lumabas na
rin pala ng bodega, at nang mapatingin ako sa naapakan
ko ay 'yung black leather shoes pala nito.
"N-Naku pasensya ka na, hindi kita nakita, natataranta
kong sabi na parang hindi alam kung yuyuko ba para
punasan ang kanyang shoes na naapakan koo hindi na
lang. "H-Hindi ko sinasadyang maapakan ka,' muli kong
sabi at pinili na lang na hindi punasan ang kanyang
shoes.
Pero imbes na sumagot sa akin ay agad nitong
sinenyasan ang kanyang isang tauhan. Mabilis narman
itong lumapit sa akin, pero nagulat ako nang bigla nítog
lagyan ng piring ang mga mnata ko.
"Huwag! Maawa kayo sa akin! Huwag niyo akong
papatayin!" marahas kong pag-iling at malakas na tinulak
palayo sa akin ang lalaking maglalagay sana ng piring sa
mata ko, napalayo naman ito sa akin nang itulak ko. Kaya
naman wala na akong sinayang pang oras at mabilis na
lumuhod sa harap ng lalaking may Russian Brown Eyes.
Pakiusap, huwag mo akong patayin, please! Handa
naman akong sumunod sa mga utos mo! Handa ako
maging alipin mo habang buhay, basta 'wag mo lang
akong ipapatay!" naiiyak kong pagmamakaawa habang
nakatingala sa kanya.
Pero imbes na sumagot sa pagmamakaawa ko ay agad
nitong sinenyasan ang kanyang tauhan na ibigay sa
kanya ang piring, at nang maibigay ay marahan na
iniluhod ang isang tuhod sa harap ko para pumantay sa
akin.
"Masyado kang matakutin, ihahatid ka lang naman." He
Wipes my tears using his thumb.
Para namnan akong nabunutan ng tinik, at hindi na
nagpumiglas pa nang lagyan na niya ako ng piring sa
mata. Matapos akong piringan ay hinawakan na ako sa
braso at kinaladkad, halos magkandarapa ako dahil hindi
ko na makita pa ang aking nilalakaran. Hanggang sa
narinig ko ang kanyang iritadong pag-asik kasabay ng
kanyang paghinto, kaya napahinto rin ako. Peromuntik
na akong mapatili sagulat nang bigla na lang akong
lumutang; binuhat niya pala ako.
Pero makalipas ang ilang sandali ay napatili na lang ako
sa gulat nang bigla niya akong inihagis papasok sa loob
ng sasakyan nang walang sabi-sabi. Sa lakas ng kanyang
paghagis ay nagkauntog-untog ang katawan at ulo ko at
nahulog pa ako mula sa upuan na akong kinaigik sa sakit
dahil sa pagbagsak ng aking pang-upo. Pero hindi na lang
ako nagreklamo at kinapa na lang ang upuan at umupo
nang tahimik. Naramdaman ko naman ang kanyang
pagpasok at pag-upo sa tabi ko, hanggang sa narinig ko
na ang pagsalita ng kanyang seryosong boses.
"Let's go."
"Yes, boss!" agad na sagot ng kanyang tauhan sa driver
seat at pinaandar na ang sasakyan.
Nanatili akong walang imik sa buong biyahe habang
nanatiling nakapiring ang mga mata.
Makalipas ang mahabang biyahe ay naramdaman ko na
ang paghinto ng sasakyan, at ang pag-alis ng piring sa
mga mata ko. Nang mapatingin ako sa labas ay nasa
medyo na parte kami ng kalsada, pero napakapamilyar na
sa akin, dahil konting lakad na lang ay bahay na namin
ng mga kapatid ko.
Nang buksan ng kanyang tauhan ang pinto para sa akin
ay wala na akong inaksaya pang oras at nagmamadali
nang bumaba nang hindi lumiligon sa katabi kong
lalaki.
"oliver. is my name," pahabol nitong sabi sa akin. Pero
hindi ko na pinansin pa at nagmamadali ko nang nilakad
ang tahimik na kalsada. Pero nakakailang hakbang pa
lang ako nang humabol sa akin ang kanyang tauhan at
binigay ang bag kO na muntik ko nang maiwan.
Hindi ko alam kung anong oras na, pero mukhang tulog
na lahat ng mga tao sa kanilang mga bahay dahil
napakatahimik na, ni ingay ng nakabukas na TV ay wala
na akong marinig pa.
Nang makarating sa gate ng bahay ay nagmamadali kong
kinuha ang susi sa bag at binuksan ito, nataranta pa ako,
dahil nang lingunin ko ang kotse ay nakahinto pa rin ito
mula sa 'di kalayuan at tila pinapanood lang nila ako mula
sa loob.
Pagkapasok ko ng bahay ay nagkagulatan pa kami ni Mia
na gising pa pala.
"oh, bakit ganyan ang itsura mo? Nagahasa ka ba?" gulat
nitong tanong nang makita ako.
"Napaaway lang. Anong oras na pala?" balewala kong
sagot at pagod na naupo sa couch na nasa living
area.
"11:45 PM na, 'no. Akala ko nga hindi ka uuwi ngayon,
nag-text ka na makikitulog muna sa bahay ng kaklase mo
dahil may tinatapos kayong project."
Bahagyang nangunot ang noo ko. "What? Nag-text ako sa
'yo?"
"Oo, don't tell me hindi ikaw'yun?"
"Ako 'yun, nakalimutan ko lang" Tumayo na ako mula sa
pagkakaupo sa couch at umakyat na ng stairs.
"Teka lang, beshy, ba't parang ang weird mo ngayon? At
bakit parang basa ka yata? Ang gulo rin ng buhok mo,"
tanong ni Mia na sumabay na sa akin sa pag-akyat.
I told you, napaaway ako. Huwag mo na nga lang ako
tangungin Pagod na ako, eh."
Pagkapasok ng kuwarto ay dumiretso agad ako ng pasok
sa loob ng bathroom habang sukbit pa rin ang bag ko.
Binuksan ko na lang ang tubig at tahimik na umiyak para
hindimarinig mula sa labas.
Alam ng lalaking yun ang bahay namin ng mga kapatid
ko. Ano na ang gagawin ko ngayon? Siguradong totohanin
niya ang kanyang banta oras na hindi ko sundin ang
kanyang mga utos.
Nang mahimasmasan sa pagiyak ay binuksan ko ang bag
ko at kinuha ang phone ko. Pero pagbukas ko ng phone ay
ganoon na lang ang pagkagulat ko nang mabasa ang mga
text messages sa akin ni Cole, at lahat ay may reply.

Chapter 13💋

KAHIT umaga na ay nanatili pa rin akong nakahiga sá kaya,

hinayaan ko lang na asikasuhin si Aya ng kanyang Nanny at ihatid
ito sa school.
"Hoy, beshy, don't tell me hindi ka ulit papasok today?"
tanong ni Mia na kakalabas lang ng bathroom habang tapis ang
puting tuwalya; katatapos lang nitong naligo.
Hindi. Medyo masama na naman kasi ang pakiramdam ko
ngayon.'" I lied.
Baka 'yan na ang tinatawag na lovesick; Sumasama ang
pakiramdam mo kasi magtatatlong araw nang wala si Mr.
Syndicate, at miss na miss mo na siya ng sobra. O baka naman
buntis ka na kaya palagi na lang masama ang pakiramdam
mo?"
(Tsk I'm still a virgin." I rolled my eyes.
"Sus, akala ko ba naibigay mo na sa kanya ang pagkabirhin
mo?"
"Akala ko lang 'yun pero hindi pala."
"oh? Congrats then. May paiyak-iyak ka pang nalalaman ha,
pero wala naman pala. Hay naku, Hesh." Napailing-iling na lang si
Mia sa akin.
Pinikit ko na lang ang mata ko para maging makatotohanan
ang pagpapanggap kong may sakit.
"Mia, tingin ko ay malapit na akong mamaalam sa mundong
ito. Kapag nangyari 'yun, ikaw na lang ang bahala sa mga kapatid
ko. Sana huwag mo silang pababayaan," mahina kong sabi habang
nanatiling nakapikit at nakayakap sa unan.
Rinig ko naman ang pagtawa ng kaibigan ko. Naman, gaano
ba kalala 'yang sakit mong 'yan at namamaalam ka na agad? Don't
worry, ibibili kita ng gamot mamaya pag-uwi ko," sagot nito bago
lumabas ng kuwarto dahil tapos nang magbihis.
Nang mag-isa na lang ako sa loob ng bahay ay hindi ko na
naman mapigilan ang maluhang mag-isa habang nanatiling
nakahiga at nakatitig lang sa kisame. Dalawang araw na pero hindi
pa rin mawala-wala sa isip ko ang nga banta ng lalaking 'yun na
papatayin niya ako at mga kapatid ko oras na hindi ako sumunod
sa mga utos niya. Paano kung hindi ko mapapa-ibig si Cole katulad
ng gusto niyang mangyari? Hindi ko alam kung anong nagawa sa
kanya ni Cole at gano'n na lang kalaki ang galit niya. Tapos ngayon
ay ako pa talaga ang pinupuntirya niya.
Pero hindi maaari ang ganito, kailangan kong mag-isip ng
mabuting paraan para malampasan ito o kaya matakasan na lang.
Pero hindi pala ako puwedeng tumakas dahil may babala rin pala
ang demonyo na 'yun na mahahanap pa rin niya ako kahit saang
lupalop pa ako ng mundo magtago.
Sa kakatitig ko sa kisame ay nagulat pa ako sa biglang
pagtunog ng phone ko. Nang makitang si Cole ang tumawag ay
inayos ko muna ang boses ko bago ito sinagot.
"Hi babe!" Pilit kong pinasigla ang boses ko.
"Hey, where are you? Nasa school ka ba ngayon?" he asked,
malambing ang kanyang boses.
"No babe, hindi ako pumasok ngayon. Medyo tinatamad kasí
ako, eh." I sighed.
"Why? May nangyari ba? May umaway ulit sa 'yo sa school?
Just tell me, patatalsikin ko ngayon din."
Kahit stress ang isip ko ay hindi ko mapigilan ang mapangiti
sa kanyang sinabi.
Wala naman, tinatamad lang talaga ako. Kung dito ka lang
sana, mas gusto ko na lang manood ng movie kasama ka."
I'm on my way, let's watch a movie then."
Bigla akong napabalikwas ng bangon. “What do you mean?
Ibig mo bang sabihin ay nakauwi ka na galing Cebu?"
Yes."
My eyes widened, tila bigla akong nabuhayan. "Okay, babe.
Hihintayin ko ang pagdating mo ngayon!"
Kaya naman pagkababa ko ng phone ay mabilis na akong
tumakbo ng bathroom at agad na naligo.
«Tama, kailangan ko nang simularn ang plano at pagbutihin
para ma-inlove sa akin si Cole at nang sa gano'n ay mailigtas ko
ang buhay ko at mga kapatid ko mula sa kamay ng Oliver na 'yun,"
kausap ko sa sarili ko habang sinasabon ang hubad kong katawan
sa ilalim ng shower. Pero agad akong natiglan nang biglang
pumasok sa isip ko ang kahihitnan sa dulo. s**t. Oo nga pala,
ipagpalagay nang magawa ko ngang pa-ibigin si Cole at iwan
pagkatapos. Pero siguradong siya naman ang magbibigay sa akin
ng kapahamakan.
Bahala na, at least ngayon, mabait pa naman si Cole sa akin
kaya samantalahin ko na lang muna. Lalandiin ko siya ngayon
buong maghapon, kahit hanggang magdamag pa. Kailangan ko
siyang mapaibig ayon sa utos ng demonyong Oliver na 'yun.
Napabuga na lang ako sa hangin. Lintik na buhay 'to. Ang
malas ko. Siguro karma na 'to sa akin dahil sa mga pinaggagawa
ko sa buhay.
Nang matapos maligo ay nagtapis lang ako ng tuwalya at
pinunasan ang buhok ko bago lumabas ng bathroom. Pero
paglabas ko ay siya namang pagtili ko sa gulat nang bigla na lang
may malakas na humaklit sa baywang ko.
"Hi babe." Ang guwapong mukha ni Cole ang bumnungad sa
akin. "I've missed you so much." Hindi na ako nakapalag pa nang
salubungin na ako nito ng mapusok na halik sa labi. Napahigpit na
lang ang kapit ko sa tuwalya para hindi ito mahulog sa
katawan ko.
Saglit lang ang kanyang halik at bumitaw din haman agad
bago ako tiningnan. Kaya naman pinilit ko nang ngumniti ng
matamis sa kanya. "Na-miss din kita, babe."
Sumilay na rin ang munting ngiti sa kanyang labi at pinagos
ako ng tayo bago nilabas ang isang rose bouquet mula sa kanyang
likuran. "Flowers for you, miss beautiful."
Namilog naman ang labi ko. "oh wow, thanks, babe."
Pagkatanggap ko ng bulaklak ay inamoy- amoy ko pa ito bago
muling ngumiti kay Cole, pero unti-unting nawala ang ngiti ko
nang makitang nakatitig ito sa bandang dibdib ko at pansin ko ang
paglunok nito. Kaya naman mabilis kong tinakpan ng bouquet ang
dibdib ko. "Lumabas ka muna, babe. Magbibihis lang ako."
And he cleared his throat. "Okay."
Napangiti na lang ako nang lumabas na nga ito. In fairness,
masunurin yata ang lalaking 'to ngayon.
Kaya naman nagmamadali na akong nagbihis. Hindi ko alam
kung ano ba ang dapat kong isuot na outfit, pero pinili ko na lang
magsuot ng simpleng dress at pinarisan ko lang ng sandals na one
inch lang ang taas ng heels. Inayusan ko na rin ang mukha ko at
naglagay ng kaunting make-up, tinali ko lang ang mahaba kong
buhok Pero agad akong natigilan nang mapatingin sa kamay ko,
naroon pa rin ang bakas ng posas. Kaya naman para maitago ay
pinatungan ko na lang ang dress ko ng denim jacket.
"Hi babe, I'm done!" nakangiti kong sabi pagkalabas ng
kuwarto. Nakasandal pala si Cole sa tabi ng pinto at hinihintay ang
paglabas ko.
«You look beautiful, babe," pagpuri pa nito sa akin at tipid na
ngumiti bago kinuha ang kamay ko at pinayapos sa kanyang braso.
"Let's go.
Sabay kaming bumaba ng stairs habang nakakapit ako sa
kanyang braso. At paglabas namin ay natuwa ako nang makitang
wala siyang kasama ni isa sa kanyang mga tauhan at isang black
Ferrari lang ang naka-park na kotse sa labas ng gate.
Mabuti naman at hindi mo kasama ang mga tauhan mo,
babe. Mas gusto ko kasing manood ng cine nang tayong dalawa
lang, 'yun bang normal lang tulad ng iba," nakangiti kong sabi
nang nasa biyahe na kami. Siya ang nagmamaneho, at masasabi
kong para kaming nasa karera dahil sa bilis.
"Mas gusto ko rin ng gano'n. Kaya ayon, hindi ko na sila
pinasama pa."
Mas lalo akong napangiti sa kanyang sagot. "Pero nakasuot ka
pa rin ng suit, ang pormal no pa rin."
"This is my normal outfit, babe." He shrugged.
Nagkibit -balikat na lang din ako.
Pero makalipas ang ilang sandali ay nagtaka ako nang hindi
naman kami huminto sa mnall, kundi sa harap ng isang
boutique.
Teka, balkit tayo narito? Akala ko ba manonood tayo ng cíne?"
takang tanong ko pagkababa ng sasakyan. Pero imbes na sagutin
ako ay hinawakan niya lang ang kamat ko at dinala na ako papasok
sa loob ng boutique.
Para naman akong namangha pagkapasok. Bumungad lang/
naman sa akin ang mga magagandang wedding gown na
naka-display sa loob.
Agad namang may dalawang babaeng staff ang lumapit sa
amin at bumati na parang kinikilig- kilig pa kay Cole pero hindi ko
na binigyan pansin dahil nakatingin ako sa mga wedding
gown.
"Next week na ang kasal natin, kaya pumili ka na ng wedding
gown na gusto mo," Cole said.
Napangiti naman ako. "Sige, babe," I replied.
"Pumili lang po kayo ng design na gusto niyo, ma'am, at
puwede niyo pong isukat doon sa fitting room namin," wika ng
isang staff.
Kaya naman agad akong lumapit sa mga wedding gown at
pumili. Hindi ko na nilingon pa si Cole dahil bigla akong na -excite.
Pangarap ko kasi talaga dati pa na makapagsuot ako ng
magandang wedding gown.
"Ito, 'yun, at ng isang 'yun. Gusto ko silang isukat tatlo,"
nakangiti kong sabi sa staff na itinuro ang tatlong wedding gown
na pumukaw sa atensyon ko.
«Sige po, ma'am, doon na lang po kayo maghintay sa fitting
room. Dadalhin ko na lang po roon," magalang na sagot ng babae
sa akin.
"Sumunod po kayo sa akin, ma'am," sabi naman ng isa.
In fairness, ang babait ng mga staff.
Kaya naman agad akong sumunod, hanggang sa narating
namin ang malawak na fitting room. At pagkabigay nga sa akin ng
wedding gown ay agad ko itong sinukat. Medyo malaki ang una
kaya agad kong hinubad at sinuot naman ang isa na medyo
masikip naman pero kasya pa rin, tinulungan lang ako ng staff sa
pag-zipper ng likod nito dahil hindi ko kayang abutin.
"Bagay na bagay po sa inyo, ma'am."
Napangiti naman ako nang makita ang sarili ko sa salamin.
Maganda nga. Pero magkano naman 'to?"
"One hundred twenty thousand po, ma'am."
"oh..." sambit ko at napatango- tango bago tumingin sa
babae. Yung pinakarnahal ang gusto ko. Meron ba 'yung mas
double ang price sa isang 'to?"
"Ah 'yung isa po, ma'am. Nagkakahalaga po 'yun ng eight
million."
Nanlaki ang mga mata ko sa narinig. Eight million? The heck,
ang mahal nga!
ko."
"Iyon ang gusto ko, kunin mo sa akin at nang maisulkat
"sige po, ma'am."
Napangisi na lang alko.
Well, paminsan-minsan lang naman akong ikasal kaya dapat
'yung pinakamagandang wedding gown ang piliin ko. Ano naman
ngayon kung mahal, hindi naman ako ang magbabayad.
Nang makuha na ng staff ang nasabing gown ay hindi ko
mapigilan ang mamangha. Maganda nga at may mga maliliit na
crystal na nakadikit, pero long sleeve naman. Agad ko pa rin itong
sinuot. Napangiti na lang ako nang tamang -tama lang sa akin ang
laki at talaga namang hapit na hapit sa baywang ko, medyo labas
din ng konti ang cleavage. Ang cute pala kapag suot na.
"Ang ganda, bagay na bagay sa akin," sambit ko habang
tinitingnan ang sarili ko sa harap ng malaking salamin.
"Bagay nga po sa inyo, ma'am. Napakaganda niyo po."
Mas lalong lumapad ang ngiti ko. "Hawakan mo ang dulo para
hindi sumabit, gusto kong lumabas para makita ng fiance
ko."
Sige po, ma' am." Agad na sumunod ang staff at hinawakan
nga ang mahabang laylayan ng gown.
Paglabas ng fitting room ay nakita ko si Cole na mag- isang
nakaupo sa sofa habang hawak ang kanyang phone, tila may
ka-text.
"Babe!" pagtawag ko.
At nang marinig nito ang boses ko ay agad namang napaangat
ng tingin at huminto ang mata sa akin.
"Bagay ba sa akin, babe?" Matamis akong ngumiti sa kanya
habang nakatayo mga tatlong dipa ang layo.
Pero hindi niya sinagot ang tanong ko at nakatitig lang sa akin
na para bang na-hypnotize na.
"Naku, natulala na po sa inyo ang fiance niyo, ma'am,"
paghagikhik ng babaeng staff sa tabi ko na tila kinilig sa
amin.
"So ano, babe? Pangit ba at hindi ka na nakapagsalita riyan?")
kunwaring sabi ko, pero ang totoo ay gusto kong mapabungisngis.
Halata naman na nagandahan siya sa akin kaya siya
natulala.
"You look so beautiful..." Sa wakas nagsalita na rin, pero hindi
pa rin inaalis ang pagkakatitig sa akin.
And I bit my bottom lip. Parang kinilig naman ako sa kanyang
papuri lalo na nang pasadahan niya ako ng tingin kasabay ng
kanyang paglunok Pero biglang nagbago ang kanyang expression
nang mapalingon sa bandang gilid ko, pansin ko ang biglang
pagsalubong ng kanyang mga kilay na tila hindi nagustuhan ang
kanyang nakita. Kaya nagtataka ko naman sinundan ang kanyang
tiningnan, at hindi ko inaasahan na 'yung kamay ko pala, 'yung
namumula kong mga kamay na may bakas ng posas.
"Who did that to you?" he asked, napakaseryoso na naman ng
oukha nang muli akong tingnan.
Para naman akong nataranta na agad na tinago ang karnay ko
sa aking lilkuran at tumawa ng konti. "Wala lang 'to, babe,
napaaway lang ako nung isang araw sa school. sige, huhubarin ko
na itong dress. Ito na lang ang kukunin ko." Hindi ko na siya
hinintay pang sumagot at nagmamadali na akong pumasok muli
sa loob ng fitting room.
Nang mahubad ko ang wedding gown ay binayararı nga ito ni
Cole, at binigay ko naman ang address ko sa staff for delivery. And
muli na kaming bumalik sa kotse.
"So, babe, manonood na ba tayo ng cine?"
"Hmm," he replied without looking at ime. Napakaseryoso niya
pa rin habang nagmamaneho.
"Teka, bakit ganyan ang mukha mo? Parang galit ka sa akin,
babe. Galit ka ba, ha?" Hindi ko na napigilan ang
magtanong.
Tell me, napano 'yang kamay mo At sinong may gawa niyan
sa 'yo?"
What? So naaalala niya pa rin ang kamay ko.
I told you, napaaway lang ako sa kaklase ko."
Pansin ko ang kanyang pagtango- tango pero hindi na
nagtanong pa. Nagkibit -balikat na lang ako. Ang weird niya.
Dumating kami ni Cole sa mall at magkahawak kamay na
pumila sa ticket na parang tunay na magkasintahan. Seryoso pa
rin ang mukha niya pero mahigpit naman ang hawak sa kamay ko
at tahimik lang. Ewan, pero napapangiti ako. In fairness, kahit
seryoso siya ay hindi naman siya mukhang naiinip dahil chll lang
ang expression niya.
"Gusto mo ba tayong dalawa lang ang manood sa loob?
Paaalisin ko silang lahat, I can do that, just tell me."
Namilog naman ang mata ko at agad na umiling. “No. I told
you, mas gusto ko 'yung normal na date lang. Mas maganda 'yung
marami tayong kasamang manood, mas enjoy 'yun." Mahina ko
pang pinalo ang kanyang braso. "Ano ka ba naman, 'di porke't
sindika." Napatigil ako at sa pagsasalita at napakagat-labi nang
makita ang pagsama ng tingin niya sa akin. Kaya agad akong
nag-peace sign. "Hehe, joke lang, babe. Sige na, ikaw na ang sunod
sa ticket oh. Bumili na rin tayo ng popcorn at drinks
pagkatapos."
Tsk." He just shook his head. Pero hindi na nito napigilan ang
pagsilay ng ngiti nang abutin ko ang kanyang pisngi at binigyan
ng halik
Nang matapos bumili ng ticket at snacks ay pumasok na kami
sa loob ng sinehan kasama ng ilan pang manonood. Hindi pa rin
nawawala ang ngiti ko habang nakakapit sa isang braso ni Cole na
may dala sa aming snacks, yes siya ang may dala, pero hindi
naman siya mukhang napilitan lang dalhil may munting ngiti na sa
kanyang labi.
Nang mag umpisa na ang palabas ay hindi na naalis ang
pagkapit ko sa braso ni cole. Horror ang pinanood namin, kaya
paminsan-minsan ay napapasigaw na lang ako at mabilis na.
nagtatago sa dibdib ni Cole, pero agad ko ring tinatakparn ang bibig
ko at napahagikhik na lang dahil rinig kong may naiirita na sa
likuran namin.
"Babe, malakas ba ang boses ko," bulong ko kay Cole.
Agad naman ako nitong inakbayan. "Don't mind therm,
sumigaw ka lang hangga't gusto mo. Hayaan mo silang mainis,"
nakangisi nitong sagot sa akin na bumulong din sa tainga ko. Kaya
naman napangiti na lang ako at sumandal na lang sa kanyang
balikat. Pero agad din akong natigilan nang may ma-realize.
s**t. Bakit parang mula kanina pa ako masaya? Nakakalimutan
ko na yata kung ano ang totoo kong pakay sa kanya.
Napaayos ako bigla ng upo at mahinang pinilig ang ulo ko. 'No,
hindi ito puwede. Hindi ako pwedeng ma-fall sa Cole na 'to, dapat
siya lang ang ma-fall sa alkin.
"What's wrong?" he asked me, mukhang napansin ang
pagpilig ko ng ulo.
"Nothíng, babe. Natakot lang talaga ako," sagot ko at ngumiti
pa sa kanya. And he just smiled back.
Itinuon ko na lang ang tingin ko sa palabas nang
maramdaman kong may kung ano namang tumama sa ulo ko, na
para bang may bumato sa akin gamit ang maliit na bato mula sa
likuran. Kaya naman napahawak na lang ako sa likod ng ulo ko at
napalingon sa likuran ko para hanapin kung sinong bumato. Pero
napasinghap na lang ako nang biglang nagtama ang tingin namin
ng isang lalaking nakaupo sa pinahuli. Pakirandam ko ay namutla
ako. Kahit medyo malayo mula sa puwesto ko at may kadiliman
naman sa kanyang kinauupuan ay hindi pa rin ako maaaring
magkamali. It's him, Oliver the demon!
4oh, bakit?" It was Cole.
(H-huh? Ah wala." Mabilis ko na inalis ang tingin ko sa
likuran at binalik na lang sa malaking screen. Pero nang muli
akong lumingon makalipas ang ilang sandali ay hindi ko na ito
makita pa, wala na sa kanyang kinauupuan. Hindi ko tuloy matuloy
kung namamalik-mata lang ba ako, pero talagang nakita ko
siyang nakatitig sa akin, nagtama pa nga ang tingin namin
dalawa.
Pero bakit siya nasa sinehan din? Imposibleng nanood lang
siya. Malamang binabantayan niya kaya ako. s**t. Masama
'to!
Hanggang sa natapos ang pelikula at nakalabas na kami ni
Cole ng sinehan ay tuluyan na akong natahimik. Pero nang
mapatingin sa akin si Cole ay pinilit ko pa rin ngumiti.
What's the matter? Why are you so quiet?"
"Don't mnind me, babe, na- trauma lang ako sa palabas."
Ilied.
Ang totoo ay na- trauma ako sa pagkidnap ng oliver na 'yun sa
akin. Ang takot ko ay narito pa rin sa dibdib ko. Tapos ngayon,
sinusundan niya pala ako nang hindi ko alam. Nakakatakot siya,
baka bigla niya na lang akong barilin kapag nainis siya.
"Saan tayo pupunta, babe? Hindi ito ang daati pauwi sa bahay.
namin, ah?" taka kong tanong nang mapansin lumiko kami ang
sasakyan sa kabilang highway.
"Dadaan muna tayo ng mansyon, may ibibigay ako sa
'yo."
Bahagyang tumaas ang sulok ng labi ko. "At ano namann 'yun?
"Mamaya malalaman mo," he replied, may konting ngiti sa
kanyang labi.
Na-excite naman ako bigla.
Pagdating namin sa garage ng kanyang mansyon ay
pinagbuksan niya pa ako ng pinto, at magkahawak-kamay na
kaming pumasok ng mansyon. Pero pagkapasok pa lang namin ng
pinto ay agad na napahinto si Cole at mabilis niya akong tinakpan,
tunayo siya agad sa harap ko nang makita kung sino ang kanyang
bisita.
"D-Dad."
Bahagya naman akong sumilip para makita ang kanyang
tinawag na Dad, pero akmang sisilip pa lang ako nang mabilis na
niya akong hinarap.
"Go home," he said to me, at tumingin sa kanyang isang
tauhan na nasa loob ng mansyon. “Ihatid mo siya sa kanila
ngayon din."
"Yes, boss!" sagot ng kanyang tauhan na mabilis na lumapit
sa akin.
"Hindi ka dapat nagdadala ng babae rito sa mansyon.
Siguradong hindi 'yan magugustuhan ni Cassidy oras na malaman
niya," maawtoridad na sabi ng boses lalaki.
Nang silipin ko ay isang medyo may edad na lalaki ang
nakaupo sa couch nakasuot ng expensive suit at may hawak pang
tungkod. Masama ang tingin nito kay Cole, at nang mapatingin sa
akin ay agad akong umiwas ng tingin at nagpahila na sa lalaki
palabas ng mansyon.
«This is my house, Dad. Dadalhin ko kung sinong gusto ko, at
gagawin ko kung anong nais ko," rinig ko pang sagot ni Cole sa
kanyang ama bago ako tuluyang nakalabas ng mansyon kasama
ng kanyang tauhan.
Hindi ko naman mapigilan ang magtaka at mapaisip nang
nasa biyahe na ako pauwi.
Who's Cassidy?

Chapter 14💋

"HESH, hindi ka ba nagtataka?" Mia asked me in a whisp

Nasa canteen kami ng university ngayon at kasalukuyang
nagmemeryenda.
"Bakit, ano naman ang nakapagtataka?" pabalik kong tanong
nang nakakunot na ang noo
"Eh kasinaman, tingnan mo 'yung mnga schoolmates natin sa
kabilang table, parang mula kanina pa nagbubulungan at
patingin-tingin pa rito sa atin. Mukhang tayo ang kanilang
pinag-uusapan."
Napatingin naman ako sa paligid namin, at totoo nga, may
nagbubulungan, pero nang tingnan ko sila ay mabilis na iniwas
ang tingin sa akin at pinagpatuloy na ang pagkain na parang
walang nangyaring bulungan.
I raised mny eyebrows. What's their problem? Are these bitches
gossiping about me?
"And do you know, Hesh, there is a rumor spreading here at
the university that the Dean is dead."
I looked back at Mia. "T-Totoo ba 'yan?")
"Hmm." Mia nodded. Iyon ang sabi nila, pinatay raw ng mga
lalaking dumukot sa kanya nung isang araw. Siguro ay malaki ang
kasalanan niya kaya siya pinatay. May pagkamanyak din kasi ang
Dean na 'yun, akalain mong hinipuan ba naman ako nung isang
araw doon sa parking lot nang mapadaan ako sa harap niya. Naku,
kung hindi lang talaga siya Dean ay baka sinapak ko na nung araw
na 'yun, talagang nakuha pang kumindat sa akin ng gagong 'yun
matapos akong hipuan."
Natigilan ako at tila hindi makapaniwala sa narinig. Hanggang
sa tumayo na si Mia.
"Sige maiwan na imuna kita, beshy, may practice pa kasi ako
para sa pageant kaya baka mamaya pa ang uwi ko. Pero kung gusto
mong sabay tayong umuwi, then hintayin mo na lang ako sa
kotse, mnga two hours lang naman 'yun." Inihagis ni Mia ang susi
ng sasakyan.
Pero agad akong umiling at hinagis din pabalik sa kanya ang
susi pagkasalo ko, "No. Susunduin daw ako ni Cole, kaya sa kanya
na lang ako sasakay."
"Ay sus, sana all na lang may fiance. Oh siya sige na, magkita
na lang tayo sa bahay. Bibili ako ng pizza mamaya pag -uwi ko para
may merienda tayo habang nanonood ng movie."
Samahan mo na rin ng fried chicken at corn dog na
gustong- gusto ni Aya."
"No problem. I gotta go!"
Pagkaalis ni Mia ay lumabas na rin ako ng canteen. Pero
habang naglalakad papunta sa parking lot ay hindi mawala-wala
sa isip ko ang tungkol sa Dean.
lbig sabihin, pinatay nga siya ng nga tauhan ni Cole, at ako
ang dahilan kung bakit siya pinatay. Nakakakonsensya naman
kung gano'n nga, at nakakatakot din at the same time. Hindiyata
biro magsumbong kay Cole. Pero hindina nakakagulat 'yun dahil
alam ko namang isa siyang sindikato. Kaya lang nakakagulat pa rin
talaga. Si Jessa at ng isang babae ay hindi ko na rin makita pa,
dalawang araw ko na silang hindi nakikita dito sa university kahit
anong hanap ko. Nakapagtataka. Hindi ko tuloy mapigilan ang
mag- isip na baka may nangyaring masama sa kanilang
dalawa.
Hays. Hindi ko na dapat isipin 'yun, ano naman ngayon kung
patay na ang manyak na 'yun? Buti nga sa kanya,'" I murmured
and shook my head. "No, hindi na ako dapat makonsensya
pa."
"At saan ka naman nakokonsensya?"
Muntik na akong mapatalon sa gulat dahil sa pagsulpot ng
bulto sa harap ko.
"Hays, ano ka ba naman, babe! Nakakagulat ka naman, eh!"
pagsimangot ko at akmang hahampasin na ang kanyang dibdib
pero mabilis niya akong binuhat na kinalaki ng mga mata ko.
Hey, ibaba mo nga ako!"
Pero imbes na makinig ay ngumisi lang sa akin at dinala na
akong lumakad. Pinagtinginan na tuloy kami ng mga estudyante
na nasa paligid.
"Babe naman, nakakainis ka," pagnguso ko, pero napangiti na
lang din ako nang makita ang kanyang pagngiti.
Pagkalapit namin sa kanyang kotse ay saka niya ako binaba at
pinagbuksan pa ng pinto. Kaya naman agad akong pumasok.
“Nga pala, babe, matutuloy naman ba ang kasal natin this
week?" tanong ko nang makapasok na rin siya sa loob.
"Yes, of course. Unless hindi ka dumating. Pero kung sakaling
hindi ka man dumating dahil nagbago na ang isip mo, ipapasundo
pa rin kita at pipilitin na magpakasal sa akin." And he grinned,
pinaandar na ang sasakyan palabas ng university.
Napangisi na lang din ako at hindi na nagsalita pa. Gusto ko
sanang itanong sa kanya ang about sa Dean, pero naisip kong mas
mabuting hindi na lang. Kakalimutan ko na lang kung ano man
ang nangyari sa manyakis na 'yun, iisipin ko na lang na nasa loob
na siya ng kulungan at nakabilanggo para pagbayaran ang
kanyang mga kasalanan.
"Nga pala, babe, 'yung kapatid mong si Aya, gusto mo ba
siyang makalakad?"
Mula sa pagtingin-tingin sa labas ng sasakyan ay muli akong
nabaling kay Cole nang marinig ang tanong nito.
"Oo nanan, isa sa mga pangarap ko na makalakad ang kapatid
ko. Pero ang sabi ng doctor ay wala na raw siyang pag- asa na
makalakad pa."
Cole looked at me, saglit lang at muli rin binalik ang tingin sa4
daan.
"May kakilala akong magaling na doctor. I told him about the
condition of your sister, at sabi niya ay malaki raw ang pag as/na
makalakad ulit si Aya. Surgery lang ang kailangan."
Para akong na-shock sa narinig na agad na nanlaki ang mnata.
«T Talaga? Totoo ba 'yan? Maaati pang makalakad ang kapatid
ko?"
"Yes, 'yun ang sabi ng doctor. Kaya lang nasa Russia siya dahil
isa siyang russian. Pero kung gusto mong makalakad ang kapatid
mo at mapadali ang operasyon sa kanya, bukas na bukas din ay
ipaayos ko agad ang anyang mga papeles para makapunta ng
Russia."
Bumuka-sara ang bibig ko at para akong naiiyak sa saya.
"Babe, totoo ba 'yan? H-Hindi mo ako niluluko lang?"
(What?" Cole let out a soft laugh. "At ano naman ang
mapapala ko sa panluluko sa 'yo? Tsk. Ikaw talaga, palagi mo na
lang akong pinaghihinalaan ng masama."
"My god, babe! Sige, kakausapin ko ang kapatid ko mamaya.
Thank you so much! I love you na talaga!" Hindi ko na napigilan
ang sarili ko at napatalon na ng yakap sa kanyang leeg at hinalikan
ang kanyang pisngi.
And he smiled. You're welcome. Anything for you, babe."
Dinala na niya ang kamay ko papunta sa kanyang labi at
dinampian ito ng halik.
Napangiti na lang ako at umayos na ng upo. Ramdam na
ramdam ko ang saya sa dibdib ko.
Pagdating namin sa harap ng gate ng bahay ay hininto na ni
Cole ang sasakyan at nagmamadaling bumaba, pinagbuksan niya
ako ng pinto.
"Ayaw mo bang pumasok muna sa loob, babe?" malambing
kong tanong. But he shook his head.
(Hindi na, babe. May importante pa kasi akong pupuntahan, at
baka hindi muna kita mapupuntahan dito bukas. Basta magkita na
lang tayo sa araw ng kasal natin. Huwag kang mali-late.
Okay?"
"Okay, babe." I nodded. “No problem. Basta ano nan ang
mangyari, darating ako sa araw ng kasal natin."
"Dapat lang." Hinalikan niya pa ako sa labi bago muling
sumakay sa kanyang sasakyan.
Napapangiti naman akong pumasok ng bahay. Talagang
sobrang saya ang naramdaman ko ngayon. Gustong-gusto ko
talaga na makalakad ang kapatid ko, akala ko ay wala ng pag-asa
dahil 'yun ang sabi dati ng doctor. Pero ngayon na malaki naman
pala ang chance na makalakad ulit siya, ay talaga namang sobrang
saya ko. Para akong naiiyak sa saya.
Kaya naman pagkatapos kong nagbihis ay dumiretso agad ako
sa kusina at nagluto. Ilang minuto pa ay dumating na ang mga
kapatid ko kasama ang Nanny. At salktong naghahain na ako ay
dumating na rin si Mia. Kaya sabay-sabay na kaming
nag-dinner.
"Himala, beshy, ngayon ka lang yata ulit nagluto? Anong
meron?" tanong ni Mia na parang nagtataka pa.
"Oo nga, ate. May maganda bang nangyari at ang dami mong
niluto ngayon? Nakapagtataka kasi," dugtong naman ni
Jordan.
Napasimangot naman ako. "Grabe kayo magsalita sa akin, ha.
At ano naman ang akala niyo sa akin, tamad magluto?")
(Hindi nga ba?" taas kilay na sagot ni Mia.
Pero ngumiti lang ako. "Kasi ang totoo niyan, may maganda
akong sasabihin." I looked at my little sister. “Aya sweetie,
makalakad ka na. May chance na para makalakad ka!"
Napunta lahat ang tingin nila sa akin.
"Huh?" Pare-parehong nakaawang ang kanilang labi.
KPero, ate, paano naman po ako makakalakad? Di ba po sabi ng
doctor ay wala ng pag-asa?"
"Oo nga, ate. Paano mo naman nasabi na may pag-asa nang
makalakad si Aya?" Si Jordan na napatigil na rin sa pagkain.
Ibinaba ko naman ang hawak kong kubyertos sa plato ko at
ngumiti sa kapatid kong si Aya. "Ang sabi ng Kuya Cole mo, may
kakilala raw siya na magaling na doctor, at ang sabi ng doctor na
'yun ay kaya raw niya pagalingin ang mga paa mo. Iyon ay kung
papayag kang pumunta ng Russia para sa operasyon."
(Talaga, ate? Sige po, papayag ako! Gusto kong makalakad,
ate!" Aya replied happily.
Wow, Aya, congrats!" Pumalakpak naman si Mia.
"Sana nga makalakad ka na, bunso. Masaya ako para sa 'yo."
si Jordan na napangiti na dahil sa tuwa at muling tumingin sa akin.
“Ate, ang suwerte mo pala talaga kay Kuya Cole. Magpasalamat
ako sa kanya kapag nagkita ulit kami."
Ngumiti lang ako at tumango.
Nang matapos kaming kumain ay si Mia na ang naghugas ng
mga plato, at dahil good mood ako ay tumulong pa rin akO.
"Beshy, nagsasabi naman kaya ng totoo ang Cole na 'yun? Di
kaya niluluko ka lang nu'n at inumpisahan niya na tayong ibenta?"
paninigurado ni Mia habang naghuhugas kami ng plato.
Hindi ko naman mapigilan ang matawa at mapailing. "Kaw
talaga napaka-advance mong mag-isip. Pero tigilan mo na si Cole
sa pag-isip ng masama sa kanya. Tingin ko ay hindi naman niya
tayo ibebenta. Ang dami na nga niya nagastos sa atin kumpara sa
halaga ng mga laman-loob natin."
Napatango-tango naman si Mia. "Sabagay may punto ka nga.
Kaya lang... bakit parang..." Bigla na lang ako nitong siniko. "In
love ka na, 'no?"
Tsk Tigil-tigilan mo nga ako. Sa pera lang ako in love "
"Sus, sinasabi mo lang 'yan para makaiwas sa akin. Pero ang
totoo ay in love ka na talaga kay Mr. Syndicate."
"Ano ba, tumigil ka na nga. Hindi nga sabi, eh!"
"Sus, tanggi pa! In love na 'yan sa kanyang fiance!"
panunukso pa ni Mia na kinailing ko na lang pero hindi rin
mapigilan ang mapangiti
Nang matapos kami sa mga gawaing kusina ay ginugol ko
naman ang sarili ko sa pagbasang book. Pero maghatinggabi na
ay hindi pa rin ako dalawin ng antok. Ito talaga ang pinakaayaw ko
kapag sobrang saya ko, nahihirapan akong matulog.
11:21 PM na ng gabi at sinubukan kong humiga at pumikit, pero
bigla na lang nag play sa sa imagination ko ang guwapong mukha
ni Cole habang nakangiti sa akin, kaya namnalayan ko na lang ang
sarili kong nakangiti na sa dilim at kinikilig. Pero nang matauhan
ay agad akong napabalikwas ng bangon at marahas na pinilig ang
ulo ko. At dahil hindi pa rin ako makatulog ay naisipan kong
maligo na lang.
Pero pagkatapos kong naligo at saktong paglabas ng
bathroom ay nakita kong umilaw ang phone ko at nagba-viberate
sa ibabaw ng drawer, parang may tumawag. Nang tingnan ko kung
sino ay agad na kumunot ang noo ko nang makitang new
number.
(Yes hello? Sino 'to?" I answered the phone call.
"It's me."
Para akong nanigas nang marinig ang malamig na boses na
iyon. Hindi ako maaaring magkamali, it's him!
(I-I'm s-sorry but I don't know you," may panginginig kong
sagot at akmang ibaba na sana agad ang phone nang muli itong
T'm here outside your house."
My eyes widened. What?!
"I'll give you one minute. Kapag hindi mo ako nilabas sa loob
ng isang minuto, ako na mismo ang papasok diyan, at nasisiguro
kong hindi mo magugustuhan ang gagawin ko. So don't be late,
ayoko sa mga pabagal-bagal."
Hindi na ako nakasagot nang bababaan na akO nito.
Para naman akong nataranta, hanggang sa mabilis na akong
tumakbo palabas ng kuwarto. Nawala na sa isip ko kung ano lang
ang suot ko. One minute lang ang binigay na oras sa akin ng
demonyo na 'yun kaya hindi ako puwedeng ma-late, siguradong
malalagot ako, napakasama pa naman ng kanyang
pag-uugali.
Pagdating sa gate ay dali-dali ko itong binuksan at lumabas.
Nagpalinga-linga pa ako sa paligid para hanapin ang kanyang
sasakyan, hanggang sa napalingon na lang ako dahil sa pagbusina.
Kaya naman nang makita ko ang sasakyan ay mabilis na akong
tumakbo palapit. Walang pagdadalawang isip kong binuksan ang
pinto ng front seat at nagmamadali akong pumasok sa loob.
"Hindi naman ako late, 'di ba?" hapong hapo kong tanong
pagkapasok pa lang sa loob.
Pero agad akong natigilan at nahigit ang aking paghiaga hang
makatagpo ko ang kanyang seryosong tingin. Parang umurong
bigla ang dila ko para magsalita, Ijust looked into his eyes. JHis,
hypnotic gaze stopped my breath for a moment. Ilang sandal
siyang tumitig sa mnga mata ko nang seryoso, hanggang sa ibinaba
na niya ang kanyang tingin sa katawan ko; Sandaling huminto
ang kanyang tingin sa bandang dibdib ko, at pansin ko ang
pagtaas-baba ng kanyang Adam's apple, hanggang sa bumaba pa
ang kanyang tingin sa bandang hita ko. And again, he
swallowed.
Nang mapatingin naman ako sa sarili ko ay gano'n na lang ang
gulat ko nang ma-realize na nakatapis lang pala ako ng puting
tuwalya.
"Are you trying to seduce me?"
"H-Huh?" gulat kong sagot na taranta nang tinakapan ang
hita at bandang dibdib ko gamit ang mga kamay ko.
Salubong na ang kanyang mga kilay sa akin at bumangis na
ang tingin sa akin.
Bakit, tingin mo ba maaakit mo ako kung lalabas ka nang
nakaganyan lang?"
What?
"Kahit maghubad ka pa sa harap ko, hinding -hindi ako
maaakit sa 'yo."
Pinagsasabi ng lalaking 'to? Ang lakas naman ng trip niya at
naisip niya na inaakit ko siya kaya ako nakatuwalya lang lumabas.
Damn it. Kahit sabihing guwapo siya at mayaman, hinding -hindi
pa rin ako mangangahas na akitin ang isang demonyong tulad
niya na nananakit ng babaeng walang kalaban-laban.
H-Hindi kita inaakit, 'no. Sabi mo kasi one minute lang, kaya
nawalan na ako ng oras para magbihis." Napayuko na lang ako.
Hindi ko na kaya pang salubungin ang kanyang titig na parang
titig ng isang tigre; chill lang pero may dalang bangis.
Kung puwede ko lang sana siya sampalin sa mga sinasabi
niyang inaakit ko siya ay.baka namaga na ang kanyang pisngi sa
akin. Nakakagigil siya sa totoo lang.
Namayani ang katahimikan sa loob ng sasakyan. Nang muli
akong mag-angat ng tingin sa kanya, I did not expect that he was
still staring at my body. Pero nang makita niyang nahuli ko siyang
nakatitig ay agad niya akong pinukol ng masamang tingin at
binuksan na ang glove box ng kanyang kotse.
Napatingin ako nang ibigay niya sa akin ang isang dalawang
box, isang malit at isang medyo malaki. "Isuot mo 'yan at 'wag na
'wag mong aalisin sa 'yo kahit saan ka pumunta. Don't worry,
waterproof naman 'yan kaya ayos lang kahit basain mo."
Parang nanginig pa ang kamay ko sa pagtanggap at agad iyon
binuksan. Bumungad sa akin ang mamahaling relo, at nang
buksan ko ang isa ay isang necklace naman na may maliit na
snowflakes pendant.
"p-Pero bakit mo naman binibigay 'to sa akin?"
"May mga devices 'yan, kapag suot mo, malalaman ko kahit
saan ka pumunta at maririnig ko lahat ng mga sasabihin mo. Kaya
suotin mo 'yan lagi para marinig ko ang mga pag-uusap niyo yg
Morozov na 'yun. Dalawa 'yan para hindi ka niya mapaghinaan,
dapat suot mo ang isa sa bawat araw at gabi."
Hays. Sabi na nga ba. Nakakainis talaga.
"Sige," walang gana kong sagot at tinalikuran na siya para
lumabas na ng sasakyan. Pero nang akmang bubuksan ko pa lang
ang pinto ay nang mapatili na lang ako sa pagkabigla dahil sa
malakas niyang paghaklit sa braso ko.
"Huwag mo akong tatalikuran kapag kinakausap pa kita!
Napaharap naman ako pabalik sa kanya dahil sa malakas na
paghaklit niya sa braso ko. Pero kasabay ng pagharap ko ay ang
pagbaklas ng nakatapis na tuwalya sa katawan ko, nahulog ito sa
mga hita ko, kaya kahit papaano ay natakpan naman ang harapan
ko, pero 'yung dalawa kong malulusog na dibdib ay wala na,
kitang- kita na hanggang pusod ko.
And he stopped, apparently shocked by the incident. Ang
kanyang nmga mata ay napako na sa katawan ko, sa bandang dibdib
ko. His lips parted a bit as his Adam's apple moved. Pero nang
ma-realize niya ang kanyang nakakapaso na pagtitig ay mabilis na
niyang iniwas ang tingin sa akin at ibinaling sa labas ng sasakyan,
binitiwan na rin ang braso ko na tila biglang napaso. Rinig ko pa
ang kanyang maawtoridad na pagtikhim.
Ime.
I blushed in embarrassment and quickly picked up the towel
before wrapping it again over my naked body.
"oras na hindi mo suotin 'yang binigay ko sa 'yo, malalagot ka
sa akin. Nagkakaintindihan ba tayo?" he said, still can't lookat
I just nodded. N-Naintindihan ko."
"Good. You can leave now."
Kaya naman nagmamadali na akong lumabas habang
mahigpit nang hawak ng isa kong kamay ang tuwalya para hindi
na malaglag pa ulit. Pagkababa ko ng kanyang sasakyan ay mabilis
na akong tumakbo papunta sa gate ng bahay namin. Pero bago
tuluyang pumasok sa loob ay lumingon pa ako sa kanyang
sasakyan. Hindi kO na siya maaninag pa sa loob pero pakiramdam
ko ay nakatingin siya sa akin.

Chapter 15💋

PARANG ayaw nang mawala ang ngiti ko habang pinagmamasdan ang sarili ko sa
salamin. I'm so happy. Ganito pala kapag ikakasal na, napakasaya. Hindi ko
inaasahan
na totoong saya ang maramdaman ko ngayon, eh kasi hindi naman talaga ako
sincere nang tanggapin ko ang alok na kasal ni Cole. Pero ngayon, masasabi kong
totoo na sa puso ko ang balak kong pagpapakasal sa kanya. Bahala na kung ano ang
mangyayari, basta magpapakasal ako.
"So paano ba yan, magkakaroon ka na ng asawa na isang sindikato, ngising sabi ni
Mia habang nakatayo sa likuran ko, suot na rin nito ang kanyang pink gown, dahil
nga
pink ang gusto kong theme ng kasal.
Inimbitahan ko rin na lahat ng mga kaibigan ko pero nauna na sila sa simbahan at ng
dalawa kong kapatid, kami lang ni Mia ang natira dito sa bahay dahil si Mia ang
nag-ayos sa akin. Hindi na ako kumuha pa ng makeup artist dahil magaling naman si
Mia.
"Wala akong pakialam kahit sindikato pa siya. Ang mahalaga ay trinatrato niya pa
rin
naman ako ng maayos at sinusunod ang mga gusto ko. Kaya magpapakasal pa rin
ako sa kanya kahit siya na ang pinakamasamang tao sa mundo, at least, sa akin
mabait siya' nakangiti kong sagot kay Mia at bahagya pang sinilip ang likod ko sa
salamin. Talagang hapit na hapit sa akin ang gown, napakaganda.
"Wow ha, ang yabang. Okay fine, congrats. Basta kapag sinaktan ka niya, lalasunin
na
lang natin para may laban tayo, kasi hindi natin kakayanin ang kanyang
sandamakmak na mga tauhan Mia joked. "oh siya tara na, baka ma-late na tayo.
"Bakit anong oras na ba?"
"Seventeen minutes na lang at 03:00 PM na. Ang layo pa kaya ng simbahan nula rito,
baka abutin tayo ng twenty minutes sa biyahe. Kawawa naman ang groom mo kung
paghihintayin mo ng matagal."
"Pero naroon na kaya si Cole?"
"Ano ka ba, I'm sure papunta na 'yun or baka naghihintay na mula pa kanina."
"Teka sandali, tawagan ko muna." Mabilis kong inabot ang phone ko sa ibabaw ng
kama. Napailing na lang si Mia sa akin.
Halos patapos na ang pag-ring bago sinagot ng kabilang linya ang tawag ko.
"Babe, tapos na akong mag-ayos. Nasaan ka na? Nasa simbahan ka na ba?" bungad
kong tanong sa medyo excited na boses.
"I'm on my way, babe."
Napangiti ako. "Sige, papunta na kami. Ingat, babe. Muah!" Napahagikhik na lang ako
nang ibaba ko ang phone. Napasatsat na lang sa akin si Mia at tinulungan na ako sa
paghawak sa dulo ng gown ko.
Paglabas namin ng gate ay nakaabang na ang bridal car na isang white limousine
kung saan tauhan din ni Cole ang driver. Agad nitong binuksan ang pinto para sa
amin ni Mia. Nang tumakbo na ang limo ay may sumunod naman dalawang black car
sa hulihan namin na mga tauhan din ni Cole para magsilbing bodyguards sa amin ni
Mia.
"Beshy, kapag pala naikasal na kayo ni Cole, saan ka na titira?" tanong ni Mia
habang
nasa biyahe kami.
Saglit naman akong napaisip, pero agad din napangiti. "Well, I'm not sure. Pero
bahala
na, saka ko na pag-iisipan kapag mag-asawa na kami"
"Kung gano'n, sa akin na lang bahay mo.
"Aba, sinusuwerte ka naman yata, bruha. Talagang bahay ko pa ang target mo!"
paghampas ko sa balikat ng kaibigan ko. Napatawa na lang kami pareho.
Makalipas ang mahigit twenty minutes ay nang sa wakas huminto na rin ang
sinasakyan naming Limo sa harap ng malaking simbahan. Agad akong napasilip sa
labas, marami ng mga sasakyan ang naka-park pero halos kilala ko lahat dahil mga
sasakyan lang naman ng mga kaibigan ko na siyang inimbitahan ko para dumalo sa
kasal ko. Pero hindi ko makita ang sasakyan ni Cole.
"Mia, parang wala pa yata si Cole"
"Baka nasa loob na. Dito ka lang muna, tingnan ko lang" Bumaba na si Mia. Naiwan
naman ako sa loob ng Limo.
Mahina akong bumuga ng hangin at binuksan ang pouch ni Mia, kinuha ko ang
salamin at tiningnan ang mukha ko kung okay naman ba. Napangiti na lang ako nang
makitang maganda pa rin naman ako. Mahina akong bumuga ng hangin para alisin
ang pagkanerbiyos sa katawan ko. Pinaghalong kaba at excitement ang naramdaman
ko ngayon, ganito pala talaga kapag ikakasal na. Hindi ko alam kung anong
mangyayari sa akin after this, pero bahala na talaga. Basta gusto kong maiharap sa
altar ngayong araw.
Makalipas ang ilang sandali ay muli nang pumasok si Mia sa loob ng sasakyan.
"Wala pa si Cole, beshy. Puro mga kaibigan lang natin ang nasa loob at kapatid mo.
Baka mamaya pa ang dating ng groom mo."
Napasimangot na lang ako. "Ang tagal naman niya, dapat siya ang nauna rito eh,
dahil
siya ang groom"
"Ay sus, darating din naman 'yun. Ah alam ko na, ang mas mabuti pa ay tawagan na
lang natin Mabilis na kinuha ni Mia sa kanyang pouch ang kanyang phone at binigay
sa akin. "Call him"
"Ano ka ba, hindi ko naman memorize ang number niya." Napasimangot ako. "Dapat
pala dinala ko na lang ang phone ko"
And Mia smiled. "Wait me here, friend" Kumindat pa ito sa akin bago muling bumaba
ng sasakyan. Pero wala pang limang minuto ay muli rin itong pumasok at binigay ulit
sa akin ang kanyang phone. "Sige na, tawagan mo na ang groom mo. Nariyan na ang
number niya, hiningi ko sa kanyang tauhan."
Naglaho naman ang pagsimangot ko at mabilis na tinanggap ang kanyang phone.
Agad kong tinawagan ang number ni Cole. Matagal bago nito sinagot.
"Who's this?" Napakaseryoso ng kanyang boses nang sumagot.
Napangiti naman ako. "It's me, babe. Narito na kasi ako sa simbahan. Ikaw ba saan
ka
na?"
Saglit itong natigilan sa tanong ko, pero agad din naman nakasagot kalaunan.
"lIm sorry, babe, mukhang mali-late ako ng konti, may emergency kasing nangyari.
Can you wait for me?"
Agad naman akong tumango kahit hindi niya nakikita. "Of course, babe. Okay then, II
just wait. Basta huwag kang magtagal."
"I promise, darating ako."
Nakangiti ko nang binaba ang phone at binalik kay Mia.
"Mali-late lang daw siya ng konti."
Mia smiled. "I told you, darating 'yun. Kaya 'wag ka nang sumimangot diyan. Baka
papangit ka pa" Napatawa na lang kami pareho.
Nanatili na lang ako sa loob ng Limo, at si Mia naman ay nagpaalam na bumaba para
pumasok muna ng simbahan at kausapin ang mga kaibigan namin sa loob.
Thirty minutes later, wala pa rin si Cole, hanggang sa inabot na ng mahigit isang
oras.
I tried to call him again, pero ayaw nang makontak ang number nito. So I just
decided
to wait, nanatili pa rin ako sa loob ng sasakyan. Si Mia ay labas-masok lang.
Hanggang sa inabot na ng mahigit dalawang oras ay wala pa rin Cole na dumating,
papalubog na ang araw.
"Mia, mas mabuting umuwi na tayo. Mukhang hindi na darating si Cole."
"Ano ka ba, maaga pa para umuwi, 'no. Sure akong darating yun. Maghintay lang ta-"
Napatigil si Mia sa pagsasalita nang mag-ring ang kanyang phone. "oh ito na,
tumatawag. Sagutin mo"
Mabilis ko namang kinuha ang kanyang phone at sinagot ang tawag ni Cole.
"Babe, darating ka pa ba?" agad kong bungad.
I heard him sigh. "Im sorry, mukhang hindi ako makakarating. Sa susunod na lang
natin ituloy ang kasal" Hindi na ako nito hinintay pang muling makasagot at
binabaan
na lang ako bigla.
Para naman akong nanghina nang ibaba ko ang phone.
"Oh anong sabi? Nasaan na raw siya?" tanong ni Mia sa akin.
Pero imbes na sagutin ang tanong nito ay agad kong kinuha ang wallet nito sa pouch
at binuksan na ang pinto ng Limo. "Pahiram muna ng wallet mo ngayon, babayaran na
lang kita kung magkano ang magagastos ko. At pakisabi na rin sa mga kaibigan
natin na pasensya na dahil hindi na matutuloy ang kasal." Nagmamadali na akong
bumaba matapos sabihin 'yun.
"Anong sabi mo? Hindi matutuloy ang kasal? Pero bakit daw? Aba't- gago pala siya,
eh, dapat hindi na siya nagpahintay sa atin kung hindi naman pala siya darating!"
Hindi ko na pinansin pa si Mia at mabilis na akong naglakad palayo habang hawak
ang dulo ng gown ko. Pagdating sa may highway ay agad akong pumara ng taxi.
"Beshy, sandali lang! Saan ka pupunta?" Humabol si Mia sa akin.
"Baka bukas pa ako makakauwi sa bahay' sagot ko at mabilis na sumakay sa taxi
nang huminto ito sa harap ko. Parang gusto pa sanang sumakay din ni Mia pero agad
kong sinarahan at sinabi sa taxi driver na patakbohin na niya.
Nang makalayo na ang taxing sinasakyan ko ay hindi ko na mapigilan ang mapaiyak.
Nasasaktan ako sa hindi niya pagdating. Ang sakit pala na hindi siputin sa araw ng
groom mo sa araw ng kasal. Ganito pala kasakit 'yun.
"Miss, saan kita ihahatid?" the taxi driver asked.
"Kahit saan po, manong. Basta malayo po at wala masyadong tao, 'yung puwede
akong maglabas ng sama ng loob hangga't gusto ko."
Hindi na nagtanong pa ang driver at nagmaneho na lang, pero pansin kong
patingin-tingin lang ito sa akin sa rear view mirror, at parang napailing-iling pa
na tila
awang-awa sa akin. Hanggang sa muntik na akong mapasubsob nang bigla na lang
itong napapreno.
"Ano ba naman kayo, manong. Magdahan-dahan naman po kayo, hindi ibig sabihin
na hindi natuloy ang kasal ko ay gusto ko na agad magpakamatay, mahal ko pa ang
buhay ko, 'no, nakasimangot kong reklamo. Pero agad akong natigilan nang makita
ang sasakyang humarang sa amin, isang black Bugatti. Bigla akong kinabahan. Hindi
pamilyar dahil ngayon ko lang nakita ang sasakyan na yun, pero alam ko na agad
kung sino ang sakay. Hindi ako maaaring magkamali.
"Abat lukong yun, ah! Hindi porket maganda ang sasakyan niya ay bigla-bigla na
lang siyang haharang! Anong akala niya na sa kanya tong daan! galit na sabi ng taxi
driver at hindi na pinansin pa ang reklamo ko.
Pero bigla na lang bumusina ng malakas ang kotse na humarang sa amin. Kaya mas
lalong nagalit ang taxi driver at akmang baba na ito nang magsalita ako.
"Dito na lang po ako bababa, manong" Mabilis ko nang binuksan ang wallet ni Mia at
inabot sa driver ang bayad ko. "Pasensya na po kayo, kilala ko po 'yung humarang.
Kaibigan ko po pagsisinungaling ko para hindi na ito magalit pa, dahil sigurado
akong hindi maganda ang mangyayari rito kapag ito pinatulan ng lalaking humarang
sa amin. "Sa inyo na lang po ang sukli" Bumaba na ako ng taxi.
"Naku miss, pagsabihan mo yang kaibigan mo na huwag paharang-harang sa
susunod!" pahabol pa sa akin ng driver bago nito pinaatras ang kanyang taxi at
pinatakbo na paalis.
Mabilis naman akong tumalikod saglit at nagmamadaling pinunasan ang luha sa
pisngi ko. Pero nang humarap na ako ay nakababa na ang bintana ng Bugatti at nakita
ko na ang lalaking nakaupo sa loob suot ang kanyang black tuxedo. Hindi nga ako
nagkamali ng hula, it's him. Oliver.
"Yan na ba ang pinagyayabang mo na kayang-kaya mong paibigin ang lalaking 'yun?
Look at you, ni hindi ka nga niya sinipot" he said. Napakaseryoso pa rin ng mukha
nito pero halata sa kanyang tingin ang pagka-disappointed sa akin.
"H-He's just busy, nagkaroon lang ng emergency kaya hindi siya nakarating" sagot na
lumabas sa bibig ko at pasimpleng napapisil sa kamay ko na parang nanginig na
lang bigla pagkakita sa kanya. Hindi ko inaasahan na pupuntahan ako ng demonyo na
to.
"Dahil mas mahalaga sa Morozov na 'yun ang emergency na sinasabi niya kaysa sa
yo. Malamang 'yung pinakamamahal niya ang dumating, kaya ikaw na laruan niya ay
nakalimutan na niyang siputin."
Parang may kung anong humampas sa dibdib ko dahil sa narinig.
"P-Pinakamamahal?"
But Oliver just gave mea serious look.
"Ano pang hinihintay mo, sumakay ka na bago pa kita kaladkarin."
Napilitan naman akong sumakay sa kanyang sasakyan. At pagkasakay ko pa lang sa
loob ay agad niya na itong pinatakbo ng mabilis na muntik ko nang ikauntog, buti na
lang ay mabilis kong naikabit ang seatbelt sa katawan ko.
"Saan mo ba ako dadalhin?" garalgal ang boses kong tanong.
But Oliver didn't reply.
Kaya ibinaling ko na lang ang tingin ko sa labas at hinayaan lang ang pagtulo ng
luha
ko. Nasasaktan pa rin ako sa hindi pagsipot ni Cole. Hindi ko mapigilan ang
mapaisip.
May babae ba talaga siyang mahal? Yung Cassidy kaya na 'yun na narinig kong
sinabi ng kanyang ama nung isang araw? Kaano-ano kaya niya ang babaeng
yun?
Para akong kinain ng panibugho sa isipin na dahil sa babae kaya hindi niya ako
sinipot. Pero impossible naman, kung may mahal na pala siya, bakit siya magluluko
pa at maisip na magpakasal sa akin?
"Kapag hindi mo itinigil 'yang pag-iyak mo, malilintikan ka na sa akin" Oliver
warned
me. Narinig ko na lang bigla ang pagkasa nito ng baril.
Para naman akong kinain ng takot at mabilis na pinunasan ang luha ko gamit ang
mga kamay ko.
"H-Hindi ako umiyak, 'no" tanggi ko at pinilit na tumingin sa kanya para ipakitang
hindi na ako umiiyak.
Pero isang nakakamatay na tingin lang ang binigay nito sa akin at mas lalo nang
binilisan ang pagmamaneho habang hawak sa isang kamay ang kanyang baril.
Hindi ko alam kung saan na naman ako nito dadalhin. Pero mas lalong dumoble ang
kaba ko.
"Saan mo ba ako dadalhin?" muli kong tanong. Natatakot talaga ako sa presensya
niya.
"Pumalpak ka sa misyon mo. At pinakaayaw ko sa lahat ay 'yung mga taong wala
nang pakinabang. Ano sa tingin mno ang gagawin ko sa 'yo ngayon?"
Napalunok ako bigla. "P-Papatayin mo ba ako?"
But he just grinned, hindi na ako nito sinagot pa at pinaharurot na lang ng mabilis
ang
kanyang sasakyan.
Chapter 16💋

PAGABI na, nakabuhay na ang mga streetlights sa bawat highway pero hindi pa rin
tumitigil sa pagtakbo ang sasakyan. Wala na kami ng Makati, kung hindi ako
nagkakamali ay nasa Tagaytay na kami. Hindi ko alam kung saan ba ako talaga
dadalhin ng Oliver na to, ayoko nang magtanong pa dahil hindi rin naman niya
sasabihin sa akin, at baka iputok na lang niya sa akin bigla ang baril niya kapag
nainis
siya sa akin, kaya pinili ko na lang manahimik kahit kinakain na ako ng takot at
kaba
sa isipin na baka papatayin na niya nga ako.
And after a long drive, the car finally stopped. Pero hindi ko mapigilan ang
magtaka
nang makitang pumasok kami sa isang beach resort at huminto kung saan may mga
taong nakaupo na tila ba may hinihintay, at lahat sila ay naka-suit. Puro mga
lalaki
lahat, wala akong makita ni isang babae. Nahahati naman sa dalawa ang pwesto ng
mga upuan, at sa pinakagitna ay nakalatag ang red carpet, sa pinakadulo ng red
carpet ay parang may pinto na nakatayo at napapalibutan ng mga magagandang
bulaklak. Parang may ikakasal kung hindi ako nagkakamali, nakabuhay ang mga ilaw
sa paligid kaya maliwanag kahit gabi na. Nang marinig ng mga taong nakaupo ang
paghinto ng sinasakyan namin sa kanilang likuran, lahat sila ay napalingon sa amin,
at napangiti nang makita ang sasakyan na para bang sinasabi ng kanilang mga ngiti
na sa wakas ay dumating na rin ang kanilang hinihintay. May apat na lalaki ang
mabilis na tumayo, lumapit ang dalawa sa dalawang nakatayo na camera, habang ang
dalawa naman ay mayroon mismong nakasabit na camera sa leeg at agad na tinutok
sa sinasakyan namin, tila kinunan ng picture.
"B-Bakit tayo narito?" utal kong tanong kay Oliver na may pagtataka habang
nakatingin pa rin sa labas. Tanaw na tanaw ang hampas ng maliit na alon sa puting
buhangin.
"Fix yourself. Let's get married"
Nanlaki ang mga mata ko at agad na napabaling ang tingin sa kanya. "What?! Teka,
anong ibig mong sabihin?"
But I just caught my breath when he violently grabbed my neck and pulled me closer
to him.
"Huwag mong isipin na pakakasalan kita dahil gusto kita. This is just a fake
marriage:
ljust need to get something from Dad, at makukuha ko lang 'yun kapag nakita niyang
nakasal na ako. Kaya pasalamat ka dahil mapapakinabangan pa kita kahit papaano,
magiging ligtas pa rin ang buhay mo sa akin. Bibigyan na lang kita ng isang buwan
para mapaibig mo ang Morozov na 'yun. Dapat sa loob ng isang buwan ay mababaliw
na siya sa 'yo, dahil kung hindi..." He paused and looked me in the eye. ""ll take
your
life."
Tjust swallowed in fear. Hanggang sa marahas na niyang binitiwan ang batok ko at
umayos na ng upo, inayos na rin ang kanyang nagusot na tuxedo.
"Oras na lumabas ka ng sasakyan na to, pilitin mong ngumiti kahit ayaw mo, Do you
understand?"
Napilitan akong tumango. "N-Naintindihan ko"
Tumingin na lang ako sa rear view mirror ng sasakyan para ayusin ang sarili ko.
Pinunasan ko na lang ng aking kamay ang luha sa pisngi ko, nang abutan naman niya
ako ng panyo. Pero nang tumingin ako sa kanya ay nasa labas ang kanyang tingin na
napakaseryoso pa rin. Tinanggap ko na lang ang ang kanyang panyo at pinunasan
ang pisngi ko gamit nito. Pero pagkatapos kong punasan ang pisngi ko ay patapon
naman niyang inihagis sa lap ko ang isang maliit na paper bag.
"Gamitin mo para magmukha kang tao" he said without looking at me.
Nang buksan ko ay naglalaman ng face powder at lipstick.
Pero nang ma-realize ang kanyang sinabi ay hindi ko mapigilan ang mapasimagot.
Ano raw? Para magmukha akong tao? At ano naman ang tingin niya sa akin, mukhang
halimaw? Sabagay, isa nga rin palang demonyo ang tingin ko sa kanya.
"How about you? Wala ka bang gagamitin sa mukha mo? Para naman kahit papaano
matakpan ang pagiging demonyo mo I said sarcastically I couldn't help it.
Siguro naman ay puwede akong pumatol sa kanya ngayon, hindi naman niya siguro
ako papatayin agad kasi kailangan niya pa pala ako.
Pero napaigik na lang ako nang malakas niyang hinaklit ang braso ko paharap sa
kanya.
"Ulitin mo nga ang sinabi mo. His jaw clenched.
"J-Joke lang yun, wag kang magalit. Hehe" pagtawa ko ng pilit. Matamis pa akong
ngumiti sa kanya kahit nasasaktan na sa kanyang mahigpit na pagkakahawak.
"Subukan mong magbiro ulit sa akin ng ganyan at nang matapos ko na agad ang
buhay mo Patapon na niyang binitiwan ang braso ko.
ljust frowned. Inayusan ko na ang mukha ko gamit ang binigay niyang face powder at
lipstick.
Talagang ang init agad ng ulo niya, masyadong pikon, palibhasa natamaan sa sinabi
ko na isa siyang demonyo.
Nang makita niyang tapos na akong mag-ayos ay bumaba na siya ng sasakyan at
agad na umikot sa puwesto ko, pinagbuksan niya ako ng pinto at saka naglahad ng
kamay sa akin.
"Don't forget to smile he reminded me.
Tinanggap ko na lang ang kanyang kamay at bumaba na ng sasakyan. Pagkababa ko
ay agad niyang kinuha ang kamay ko at pinayapos sa kanyang braso. And we started
walking on the red carpet. Ang lahat ng mga taong nakaupo ay nasa amin ang tingin,
pero halos lahat ay puro mga seryoso, wala man lang kangiti-ngiti. Pero dahil utos
sa
akin ang ngumiti, pinilit ko na lang ang sarili ko. Ngumiti ako na para bang tunay
na
masaya. But when I looked at him, wala man lang kangiti-ngiti. Ako lang palang
mag-isa ang nakangiti.
"Don't mind me, just smile" he said, tila napansin ang pagtingin ko sa kanya.
Napairap na lang ako pero muli ring ngumiti nang pilit.
Dumating kami sa pinakadulo ng red carpet kung saan nakatayo ang isang pari. At
pagdating namin ay agad nitong sinimulan ang seremonya ng kasal. Tulad ng totoong
ikakasal ay tinanong kami ng pari kung tanggap ba namin ang isa't isa sa hirap at
ginhawa; si Oliver ang unang tinanong, and he replied 'yes' without hesitation.
Pero nang mapunta ang tanong sa akin ng pari ay hindi agad ako nakasagot, bagkus
ay tumingin lang ako kay Oliver. Napalunok ako nang salubungin niya ako ng
seryosong tingin, parang kinakausap niya ako sa pamamagitan ng tingin, tila ba
sinasabi ng kanyang mga mata na patay ako sa kanya oras na magkamali ako ng
sagot ko sa pari.
Bumibilis ang t**** ng puso ko sa kaba. Oo nga, fake mariage lang pala ito kaya
hindi ako dapat kabahan. Mas malalagot ako kapag tumanggi ako.
Nang hindi ako sumagot ay muli akong tinanong ng pari. Hanggang sa naramdaman
ko lang ang pagtutok ng matigas na bagay sa bandang tiyan ko, at nang makita ko
kung ano yun ay nanlaki ang mga mata ko nang makitang dulo iyon ng baril;
Tinutukan ako ni Oliver nang hindi napapansin ng pari.
"Ayshelle Santillan, do you take Oliver Spassion as your lawful husband, to have
and
to hold, from this day forward, for better or for worse, for richer or for poorer,
in
sickness and in health, to love and cherish until death do you part?" pangatlong
tanong ng pari sa akin.
"Yes father, I do!" nasagot ko na lang bigla nang hindi ko namamalayan.
"You may now kiss your bride" the priest announced.
And I almost gasped when Oliver cupped my face gently in his hands, pagkahawak
nito sa pisngi ko ay mabilis na inalapit ang kanyang mukha sa akin. Basta namalayan
ko na lang ang awtomatikong pagsara ng mga mata ko at hinintay ang paglapat ng
kanyang labi.
I thought he was going to kiss me, pero naramdaman ko na lang ang pagsipsip sa
leeg ko. Napamulat ako bigla at nanlaki ang mga mata. Hindi ako nakagalaw at para
lang akong natuod sa aking kinatatayuan.
D-Did he just sucked my neck?!
Gusto ko siyang itulak pero tila ayaw gumalaw pati mga braso ko. Ramdarn na ko ang
kanyang labi, ngipin at dila sa leeg ko dahil sa klase ng kanyang pagsipsip na para
bang uhaw na bampira; Ang kanyang mainit na hininga ay tumatama sa balat ko.
Inabot yata ng mahigit isang minuto ang kanyang pagsipsip bago ko naramdaman
ang pag-alis ng kanyang labi sa leeg ko, hanggang sa narinig ko na lang ang kanyang
mahinang pagbulong sa puno ng tainga ko.
"Isa yan marka, katunayan na pag-aari na kita." he whispered dangerously and
finally
looked at me in the eye. Pero sa kanyang pagsalubong sa mga mata ko ay pansin ko
ang pagtaas ng isang sulok ng kanyang labi dahil sa pagsilay ng kanyang munting
ngisi. "Aking alipin,; he added with a dangerous grin.
Tanging paglunok lang ang nagawa ko, bumuka naman ng konti ang bibig ko pero
walang Iumabas na salita. Hanggang sa nagulat na lang ako nang bigla niyang
binunot ang kanyang baril at nagpaputok ng isang beses sa taas. At kasunod ng
kanyang isang beses na pagbaril sa taas ay siyang sunod-sunod na putukan na ng
mga fireworks. Napatingala na lang ako sa taas.
'Congratulations, Mr. & Mrs. Spassion' iyon ang nakasulat sa fireworks bago ito
tuluyang naglaho sa kalangitan.
I was shocked, hindi ko to inaasahan. Pero hindi ko mapigilan ang mamangha.
Napakaganda ng mga fireworks. Hindi ko na namalayan ang pagngiti ko habang
nakatingala sa kalangitan.
Natauhan lang ako nang marinig ang malakas na palakpakan at sigawan ng mga
boses lalaki.
"Congrats, boss!"
"Boss, congratulations!"
"Happy wedding, boss!"
Kanya-kanyang sigaw ang mga lalaking naka-suit na kung kanina ubod ng mga
seryoso, pero ngayon ay tila nakawala naman sa kanilang mga hawla; They look
happy, mas masaya pa sila kaysa sa boss nilang ikinasal.
Napabalik lang ang tingin ko kay Oliver nang kunin nito ang kamay ko at pinayapos
sa
kanyang braso.
"Let's go" he said to me, pero ang kanyang tingin ay nasa mga kalalakihan na puro
pagbati sa kanya. Kung hindi ako nagkakamali ay mga tauhan din niya lahat.
Pero teka, namamalik-mata lang ba ako? Nginingitian niya talaga ang kanyang mga
tauhan? Hindi siya literal na ngiti talaga, dahil parang ngisi. Pero hindi ako
makapaniwala, dahil sa totoo lang akala ko ay wala siyang emosyon at tanging poker
face lang ang alam niyang ipakitang emosyon. But now he looks different.Yung
klase ng ngisi niya ay tila nagpipigil ng magandang ngiti.
Nang dumaan kami sa red carpet, sa gitna ng kanyang mga tauhan ay bigla na lang
kami nitong sinabuyan ng mga petals at may pahabol pa ulit na 'congratulations'.
Pinagbuksan na ako ni Oliver ng pinto pagkalapit namin sa kanyang kotse, at wala na
akong nagawa kundi pumasok sa loob. Nang mapatingin ako sa labas ay
nagsipasukan na rin ang kanyang mga tauhan sa sasakyan ng mga ito na nakapark
lang sa di kalayuan.
"S-Saan na tayo pupunta?" tanong na lumabas sa bibig ko nang tumatakbo na ang
sasakyan. I was still shocked.
Pero hindi na pinansin ni Oliver ang tanong ko at nag-focus lang sa pagmamaneho.
Bumalik na ang kanyang normal na expression sa dati, wala na akong nakitang ngisi
o ngiti sa kanyang labi, dahil muli na siyang bumalik sa pagiging seryoso.
Tumahimik na lang ako at hindi na nagtanong pa, pero napapahikab na lang ako sa
biyahe. Parang nakakaramdam na ako ng antok.
Sa aking pagtahimik ay hindi ko na namalayan ang pagkatulog ko. Basta
naalimpungatan na lang ako nang maramdaman na parang may mga matigas na
bisig ang bumuhat sa katawan ko. Nang imulat ko ang mata ko ay ang seryosong
mukha ni Oliver ang bumungad sa akin. Pero nang makita nitong gising na ako ay
bigla na lang akong ibinaba, at dahil bagong gising lang ako ay hindi ko agad
nabalanse ang pagtayo ko, kaya naman bumagsak ang pang-upo ko na siyang
kinaigik ko. Buti na lang hindi masyadong masakit dahil bermuda grass ang
binagsakan ko.
"Follow me" maawtoridad niyang sabi sa akin bago ako tinalikuran.
Napahawak na lang ako sa aking balakang at nakasimangot na tumayo. Nang
mapatingin ako sa paligid ay parang nasa isang playground kami. Napakalawak pero
wala akong makita na kahit ano. Nakapatay kasi ang maliwanag na ilaw, dim light
lang
ang nakabuhay sa malapit kaya hindi ko na makita kung anong klaseng lugar 'to, pero
may mga nagkalat na tauhan na may mga dalang armas.
"Teka lang, bakit mo ako rito dinala?" tanong ko na agad na humabol kay Oliver at
mabilis na pinigilan ang kanyang braso. "Bakit tayo narito?"
Pero imbes na sagutin ang tanong ko ay piniksi niya lang ang kamay ko at agad na
may pinindot sa kanyang suot na relo.
At gano'n na lang ang pagbuka-sara ng bibig ko sa pagkamang nang bigla na lang
bumukas ang bermuda grass at lumabas mula sa ilalim ng lupa ang tila isang
elevator.
"Let's go." Hinila na ni Oliver ang kamay ko papasok sa elevator nang bumukas ito.
Pagkapasok namin sa loob ay agad niyang pinindot ang button, kaya sumara na ang
pinto at naramdaman ko na ang pag-andar nito pababa.
"A-Anong... Anong klaseng lugar to?" tanong ko na hindi na nakatiis pa.
Pero hindi niya ako sinagot, bagkus ay tumikhim lang at bahagyang inayos ang
kanyang tuxedo gamit ang isa niyang kamay, habang ang isa ay mahigpit pa rin
nakahawak sa pulsuhan ko.
Nang bumakas ang elevator ay hinila na niya ako palabas. Bumungad sa akin ang
malawak na hallway na may mga armadong lalaking nakatayo na tila mga bantay na
naman.
Para lang akong nasa loob ng isang malaking building. Pero ito ay nasa underground
nga lang, napaka-unique.
Paglabas namin ng hallway ay bumungad ang malawak na lobby at mga taong
nakaupo na naglilinis ng mga baril. Napalingon silang lahat sa amin nang mapansin
kami.
"Boss, narito ka na pala!" wika ng isang babae na mabilis na napatayo at napatakbo
palapit. Pero agad itong napahinto nang mapansin ako at unti-unting naglaho ang
magandang ngiti sa labi. "S-Sino yang babaeng kasama mo, boss?" tanong nito
matapos pasadahan ng tingin ang suot kong wedding gown.
"Dumating na ba ang mga bisita?" tanong naman ni Oliver ng pabalik at hindi
pinansin
ang tanong ng babae tungkol sa akin.
"Kakarating lang boss, naroon na sa private room naghihintay sa yo;" sagot ng babae
na parang nawalan bigla ng buhay ang boses. Ang tingin nito sa akin ay tila puno ng
panibugho.
Mukhang may gusto sa kanya ang isang to, halata sa mga mata ang
pagka-disappointed nang makita ako, lalo na nang bumaba ang tingin nito sa kamay
ko na hawak ni Oliver, parang mas lalong kinain ng panibugho ang mukha.
"Pakisabing darating ako in five minutes, sagot ni Oliver sa babae bago nito hinila
na
ang kamay ko paalis ng lobby.
Nagpatianod na lang ako sa kanyang paghila. Hanggang sa ipinasok niya ako sa loob
ng malawak na room.
"Huwag na huwag kang lalabas, bukas na kita ihahatid sa inyo" bilin nito sa akin
bago
sinara ang pinto at iniwan ako nang mag-isa sa loob ng kuwarto.
Sinubukan ko pang buksan ang pinto pero naka-lock na pala mula sa labas.
"Tsk. Napakagago talaga, huwag daw ako lumabas, eh ni-lock naman niya ang pinto"
bulong ko na napairap na lang at naupo na sa king size bed na nasa loob ng
room.
"Pero mabuti na rin siguro to, mananatili muna ako rito kaysa magmukmok doon sa
bahay at kaawaan ng mga kapatid at kaibigan ko dahil lang sa hindi ako sinipot ng
groom ko.
Napatingin-tingin pa ako sa loob ng room, at sinilip ang bawat sulok. Nang wala
naman akong makitang camera ay napagdesisyunan kong hubarin na ang suot kong
wedding gown. Matapos mahubad ay tinabi ko lang sa sulok ng kama at pumasok na
ako ng bathroom.
"Wow hindi ko mapigilang sambit na may pagkamangha nang makita ang loob ng
bathroom. Kung gaano kalawak at kagara ang kuwarto ay ganoon din ang bathroom,
may jacuzzi din sa loob at complete sa mga gamit panligo.
Mabilis ko nang hinubad ang suot kong panty at n****e silicone pad sa aking dibdib.
Nang matapos maghubad ay naligo muna ako sa loob ng shower room at ginamit ang
mga sabon at shampoo bago ako nagbabad sa loob ng jacuzzi.
Kahit papaano ay narelax naman ang katawan ko at nakalimutan saglit ang pagkainis.
Sa kakasandal ko sa loob ng jacuzzi ay hindi ko na namalayan ang pagidlip ko.
Naalimpungatan lang ako nang marinig ang tunog ng pagpihit ng doorknob.
Parang nawala ang antok ko nang makita ang pagpasok ni Oliver.
Agad akong nataranta at agad na nagpalinga-linga sa paligid para humanap ng
tuwalya o kaya bathrobe, pero napasimangot na lang ako nang makitang nasa malayo
ang tuwalya nakatupi, kailangan ko pang tumayo para makuha. Kaya lang hindi ako
puwedeng tumayo dahil wala ako ni ano mang saplot sa katawan.
"Hays. Akala ko ba bukas pa papasok dito ang lalaking to, pero bat siya nandito na
agad?" taranta kong bulong na parang hindi na alam ang dapat gawin kung tatayo ba
o hindi.
Pero agad akong natigilan sa pagkataranta ko nang makita ang pasuray-suray na
pagpasok ni Oliver ng shower room. Tila lasing na lasing at mukhang hindi ako
napansin, nakalimutan na yata na narito ako sa kanyang teritoryo. Pagkapasok nito
sa
loob ng shower ay agad na hinubad ang kanyang tuxedo at sinunod naman ang white
polo, bago ang kanyang suot na pang ibaba. Umawang naman ang labi ko nang
makita ang kanyang hubad na katawan. Kitang-kita dahil nga glass wall ang shower
room. Nakatalikod siya sa akin kaya kitang-kita ang kanyang machong
pangangatawan. Napakakisig niya. Tanaw na tanaw ko pa ang pagdaloy ng tubig
galing sa shower mula sa kanyang malapad na likod pababa sa kanyang
pang-upo.
Nang ma-realize ko ang pagtitig ko sa kanya ay mabilis kong naipilig ang ulo ko at
agad na iniwas ang tingin sa loob ng shower room. Lumusong na lang ako sa tubig at
nagtago sa loob ng jacuzzi. Mukhang nakalimutan na nga niya ako, mas mabuti na
to. Mamaya na lang ako aahon kapag nakalabas na siya.
Hindi na ako tumingin pa sa loob ng shower room at nanatili lang nakalusong sa
jacuzzi, tanging kalahati lang ng ulo ko ang nakalabas sa tubig para makahinga
naman ang ilong ko.
Makalipas ang ilang minuto ay wala na akong narinig na lagaslas ng tubig mula sa
loob ng shower room. Pinalipas ko pa ng mga limang minuto bago ko naisipang
sumilip. Pero pagsilip ko ay agad bumungad sa akin dalawang makikisig na paa na
nakatayo sa harap ko, may dumadaloy pang tubig sa mga balahibo nito. Unti-unting
umangat ang tingin ko, bumungad ang nakatapis na tuwalya sa kanyang baywang, at
nang tumaas pa ang tingin ko, ay ang makisig na dibdib naman niya ang bumungad
sa akin na may mga butil pa ng tubig. Hindi ko na namalayan ang aking paglunok,
hanggang sa tuluyan nang napaangat ang tingin ko sa kanyang mukha. Nakayuko
pala siya at nakatingin sa akin, Basta nahigit ko na lang ang aking hininga dahil
sa
gulat nang magtama ang aming mga mata. Bahagya pa akong napakurap nang
matuluan ako ng tubig sa aking mukha galing sa kanyang basang buhok.
"So you're here. Anong ginagawa mo riyan?" he asked me, nakakunot pa ang kanyang
noo sa akin.
"H-Hindi ba halata? Kita mong naliligo nagtanong ka pa" pairap kong sagot na
parang nautal pa. Pero nang muli ako mapatingin sa kanya ay pansin ko ang kanyang
nakakapasong pagtitig sa katawan ko. Saka ko lang naalala na wala nga pala akong
saplot ni isa. Kaya naman para akong nataranta na mabilis na tinakpan ng mga kamay
ko ang dibdib ko at ibabang parte ng katawan.
Naalis ang kanyang pagtingin sa katawan ko at napunta sa mukha ko dahil sa ginawa
kong pagtakip. Pansin ko ang bahagyang pagkunot ng kanyang noo.
"Did you just cover yourself from me? Tingin mo ba maaakit ako ng katawan mong
yan?" he said sarcastically.
"Hindi sa maaakit ka, 'no. Sadyang ayaw ko lang ipakita sa iba ang katawan ko."
Pero hindi ko inaasahan ang kanyang nakakainsultong pagtawa sa sagot ko.
"Para saan pa at ayaw mong ipakita yan kung napagsawaan na rin ng mga
kalalakihan" He mocked me, tiningnan pa ako na parang may halong pandidiri.
Tila nagpintig naman ang tainga ko. Pinagsasabi ng lalaking to? Kung hindi lang ako
takot sa kanya ay baka nasampal ko na siya ng malakas.
"Hindi naman kita papatulan kahit maakit ka pa mahina kong bulong na parang
nainsulto na rin.
Dahil sa inis ko ay parang nawala na ang pagkahiya ko sa kanya. Kaya naman kahit
wala akong saplot sa katawan ay diretso na akong tumayo at umalis na sa loob ng
jacuzzi. Hindi na ako tumingin pa sa kanya at agad na lumakad papunta mga
nakatuping tuwalya para sana kumuha.
Pero nakakadalawang hakbang pa lang ako nang may matigas nang kamay ang
humablot sa braso ko, at sa isang iglap ay namalayan ko na lang ang pagsandal ng
likod ko sa malamig na pader. Hanggang sa bumungad na sa akin ang mabangis na
mukha ni Oliver na tila galit na galit na naman.
"Inaakit mo ba ako?" agad nitong tanong sa akin nang maisandal ako.
"Ano bang pinagsasabi mo? Bitiwan mo nga ako!" Pinilit kong magpumiglas para
makawala sa kanyang pagkakahawak. Pero mas lalo niyang hinigpitan at hinuli pa
pati ang isa kong pulsuhan bago idiniin sa pader.
Nagpumiglas pa rin ako pero idiniin niya lalo na siyang kinangiwi ko dahil sa
sakit.
Nakapahigpit ng kanyang pagkakahawak, parang nakapako ang mga kamay ko sa
pader. Kaya naman kaysa masaktan ay itinigil ko na lang ang pagpupumiglas.
Bumaba naman ang kanyang tingin sa dibdib ko, at pansin ko ang kanyang paglunok.
Hanggang sa muli nang tumaas ang kanyang tingin sa mukha ko at sinalubong ng
nakakapasong titig ang mga mata ko.
"Anong sabi mo, hindi ka papatol sa akin?" His jaw clenched as he asked me.
"Talagang hindi. Hinding-hindi ako papatol sa-"
Hindi ko na natuloy ang pagsagot ko nang bigla na lang niyang tinakpan ang labi ko
gamit ang kanyang labi. Medyo nabigla naman ako. Pero nakuha ko pang isara ang
bibig ko, kaya lang agad niya itong kinagat. Napaigik ako sa kanyang ginawa, hindi
naman malakas pero medyo masakit. At nang bumukas ang bibig ko sa kanyang
ginawang pagkagat ay saka niya ako sinunggaban nang mabilis.
He kissed me as if he wanted to consume me, devour me alive.

Chapter 17💋

Ramdam na ramdam ko ang galit sa klase ng kanyang paghalik sa akin, bawat sipsip
niya sa labi ko ay puno ng diin. At nang ipasok niya ang kanyang dila sa loob ng
bibig
ko ay agad niyang hinanap ang dila ko gamit din ang kanyang dila, at nang mahuli
niya ay agad niya itong sinipsip.
Nasasaktan ako sa klase ng kanyang paghalik sa akin, baka 'pag nagtagal ay
magkasugat na ang labi ko.
Kaya naman hindi na ako nakatiis pa at hinuli na rin ang kanyang dila, pagkahuli ay
agad ko rin itong sinipsip. And he groaned at what I did. Pero nang nasa dulo na
ako
nang kanyang dila ay agad ko itong kinagat na may halong gigil.
"Holyfuck!" he cursed, bigla akong nabitiwan at gulat na napahawak sa kanyang bibig
sabay talikod sa akin nang mabilis.
"Oh I'm sorry, I didn't mean to bite you. Masarap ba- Imean masakit?"
But he didn't reply, nanatili lang nakatalikod sa akin. Mukhang nasaktan talaga sa
pagkagat ko.
Buti nga sa kanya.
Napangisi na lang ako at mabilis nang kumilos, inabot ko ang isang tuwalyang
nakatupi at agad na itinapis sa hubad kong katawan. Pero pagharap ko ay nahigit ko
na lang ang hininga ko nang bumungad sa akin ang kanyang mabagsik na
mukha.
He looks mad. Lagot na na ako!
Hanggang sa bigla niyang hinawakan ang panga ko at mariin na pinisil paharap sa
kanya. "Ginagago mo ba ako, ha?" marin niyang tanong sa akin. Puno na naman ng
galit ang kanyang mga mata.
"H-Hindi ko talaga sinasadya, utal kong sagot at napangiwi na lang sa sakit habang
mahigpit na nakahawak sa aking nakatapis na tuwalya para hindi ito malaglag mula
sa katawan ko.
Binitiwan naman niya ang panga ko. Akala ko okay na, pero hinawakan naman niya
ang braso ko at marahas na hinila palabas ng bathroom. Pagkapasok namin ng
kuwarto ay bigla na lang niya akong binuhat at malakas na inihagis sa ibabaw ng
malambot na kama.
Napasubsob naman ang mukha ko sa kama at bahagya pang nauntog ang noo ko sa
headboard pero buti na lang ay foam kaya hindi naman ako masyadong nasaktan.
Pero hindi pa ako nakakabangon nang malakas na niyang hinila ang binti ko, kaya
naman tuluyan na akong napahiga. Namalayan ko na lang ang mabilis niyang
pagpatong sa ibabaw ko at paghuli sa dalawa kong pulsuhan bago ito idinii sa aking
uluhan.
"Masyado kang pangahas, ang lakas ng loob mong kagatin ako. Baka nakakalimutan
mong nasa teritoryo kita at kayang-kaya kitang patayin ngayon kung gustuhin ko he
said. Naroon pa rin ang bagsik sa kanyang mga mata.
I swallowed in fear. "HIkaw kasi eh, ang sakit mong humalik" halos pabulong kong
sagot. Nang mapatingin ako sa kanyang pisngi ay parang may dumaloy na luha roon,
mukhang naluha siya kanina dahil sa pagkagat ko sa kanyang dila. Malamang
masakit nga naman talaga 'yun. But of course, he deserves it.
"Subukan mong kagatin pa ako ulit at nang maparusahan na kita. Tingnan na lang
natin kung hindi ka luluha ng dugo sa akin, he warned me.
Mas lalo akong kinain ng takot sa kanyang sinabi. Alam kong hindi siya nagbibiro,
sa
kanyang tingin pa lang ay nakabagsik na, tila gusto na akong lunukin ng buhay.
Kaya naman nang muli niyang sakupin ang labi ko ay hindi na lang ako nagpumiglas
o umiwas, hinayaan ko na lang siya. Malayang naglakbay ang kanyang malikot na dila
sa loob ng bibig ko. Mapagparusa pa rin ang kanyang halik habang mahigpit pa rin
ang pagkakagapos niya sa mga pulsuhan ko. Hindi ako tumugon sa kanya, I just
opened my mouth for him. Nang magsawa siya sa bibig ko ay bumaba na ang
kanyang paghalik sa leeg ko at doon sumipsip nang sumipsip. Pakiram dam ko ay
lalabas na ang dugo sa balat ko dahil sa klase ng kanyang pagsisip. Ramdam ko rin
ang matigas na bagay na tumutusok sa ibaba ng puson ko, at hindi naman ako tanga
para hindi mahulaan kung ano 'yun. But I just bit my bottom lip so l couldn't moan,
dahil sa totoo lang ay parang rumiresponde na ang katawan ko sa kanyang pagsipsip.
Pero ayokong bigyan siya ng senyales na nagustuhan ko ang kanyang ginagawa.
Nang bumaba ang kanyang halik sa collar bone ko ay bigla na lang lumuwag ang
pagkakagapos niya sa mga pulsuhan ko. Hanggang sa naramdaman na lang ang
paghaplos ng kanyang kamay sa bandang hita ko. Bahagya akong napasinghap sa
gulat at parang nakiliti bigla lalo na nang tumaas pa ang kanyang kamay, pumasok na
sa loob ng tuwalyang nakatapis sa katawan ko. I hold my breath. Ang kanyang halik
ay patuloy pa rin hanggang sa bumaba na ito sa bandang dibdib ko.
Pero nang akmang babaklasin na niya ang tuwalya sa katawan ko ay mabilis ko itong
inagaw sa kanyang kamay. And he stopped kissing me, napaangat bigla ang tingin sa
akin. Bahagya tumaas ang kanyang isang kilay sa akin at inagaw sa kamay ko ang
tuwalya, pero inagaw ko rin sa kanya. Nag-agawan kaming dalawa hanggang sa siya
ang unang huminto at tiningnan ako ng seryoso.
"Nagpakasal ka sa akin, tapos ayaw mong ipagamit ang katawan mo?" he said
sarcastically, salubong na ang kanyang mga kilay sa akin.
"S-Sabi mo nga peke lang ang kasal natin. At isa pa, napilitan lang ako magpakasal
sa yo, 'no mahina kong sagot na agad na iniwas ang tingin sa kanya habang
mahigpit pa rin hawak ang tuwalya sa katawan ko.
He didnt reply, pero ramdam kong nakatitig pa rin siya sa mukha ko. Hanggang sa
napakislot na lang ako nang biglang niyang hinaplos nang marahan ang pisngi ko
gamit ang likod ng anyang kamay.
"You should be thankful that you married me instead of Morozov. Siguradong mas
lalo ka lang magiging kawawa sa kanya kung sakaling naging pangatlong asawa ka
ng gagong yun."
Napabalik ang tingin ko sa kanya. "W-What? What do you mean?"
Oliver smirked. "Oh, mukhang nagulat ka. Bakit, hindi ba niya nabanggit sa 'yo na
may
dalawa na siyang asawa?"
Na-speechless ako bigla, hindi agad nakasagot. May dalawang asawa na si Cole? No,
impossible.
"No, you're just lying. Isang beses lang puwede magpakasal, kaya paano naging
dalawa ang asawa niya?"
He grinned. "Trabaho mo ang mang-uto, pero nauuto ka rin pala, he said
sarcastically.
Natigilan ako at napatitig sa kanyang mukha, kahit nakangisi siya ng konti ay
mukhang hindi siya nagsisinungaling.
"N-Nagsasabi ka ba talaga ng totoo? May asawa na si Cole?"
Pero hindi na ako sinagot pa ni Oliver, bagkus ay bumalik na ang kanyang normal na
expression at tiningnan ako sa mata.
"Now tell me, magkano ang kailangan mo para mapapayag kitang pagsawaan ko ang
katawan mo?" Hindi ko na nahabol nang bigla na lang inagaw ang tuwalya sa kamay
ko at binaklas sa katawan ko.
My breasts popped out as he removed my towel.
Nawala ang isip ko kay Cole at napabalik kay Oliver dahil sa pagbaklas nito ng
tuwalya
sa katawan ko. Pansin ko ang pagtaas-baba ng kanyang Adam's apple nang
mapatitig sa dalawa kong malulusog na dibdib.
"Why don't you just force me, rape me? Mukhang kaya mo naman gawin yun kaysa
mag-aksaya ka pa ng pera, sagot na lumabas sa bibig ko, kaya naman muling
napabalik ang tingin niya sa mukha ko.
"Ah, so mas gusto mo ng binababoy ka?"
W-What?
Napahigpit ang kapit ko sa bedsheet dahil sa panggigigil. Akala ba ng lalaking 'to
ay
pokpok ako? Ang sama ng bibig, ha. Ang sarap sampalin ng paulit-ulit.
"Ang dami mo pang satsat, kung gusto mo ng katawan ko. Pwes, babuyin mo
hanggat gusto mo, tutal kayanig-kaya mo naman gawin yun
Ngumisi siya sa sagot ko, 'yung klase ng ngisi na tila nandidiri. 'Disgusting' iyon
ang
sinasabi ng kanyang mga mata habang nakatingin sa akin.
"Men who rape women are trash, and I am not one of them. Kaya swerte mo pa rin
dahil handa akong magbayad kahit magkano ka pa, mapagsawaan lang kita." he
whispered and caressed my face softly. "So tell me your price. Alam ko naman madali
lang magbago ang isip mo pagdating sa pera. You're a golddigger, right? Trabaho mo
ang magpagamit sa mga matatandang mayaman para lang magkaroon ng pera. Kaya
ano pang hinihintay mo, sabihin mo na kung magkano ang presyo mo at nang
maangkin ko na ang katawan mo"
"One billion. Ano, kaya mo?" matapang kong hamon. Talagang nainsulto na ako.
And he let out a sarcastic laugh. "Ang mahal mo pala kahit laspag ka na."
Ouch! Parang may sumapal sa akin dahil sa kanyang sinabi. Napakasama talaga ng
bibig ng demonyo na to.
"Kung hindi mo kaya ang isang bilyon, pwes umalis ka na riyan sa ibabaw ko. Gabi na
kaya kailangan ko nang matulog."
"One billion lang pala. Deal." And he sucked my breast. Nahigit ko bigla ang
hininga
ko sa kanyang ginawa.
s**t!
Para akong na estatwa sa aking kinahihigaan, hindi agad ako nakagalaw dahil sa
pagkabigla.
"Hmm, you have great boobs," he groaned as he sucked my breast.
Ang kanyang dalawang kamay ay pareho nang nakahawak sa malulusog kong dibdib
habang sinusubo niya sa kanyang bibig, salinsinan ang kanyang pagsubo na para
bang gutom na gutom.
His lips gently kissed my n*****s before he sucked it deep.
And I couldn't help myself anymore. Namalayan ko na lang ang na may kumawala
nang munting ungol sa bibig ko at napahawak na ako sa likod ng kanyang ulo. Nang
tingnan ko siya ay parang mauubusan, halos isubo niya na ng buo kung magkasya
lang sa kanyang bibig. Parang bigla tuloy na blanko ang utak ko na hindi na
makapag-isip ng tama.
Bakit ganito? Nagustuhan ko bigla ang kanyang ginagawa, gustong-gusto ng katawan
ko. Napakainit ng kanyang bibig, nakakakiliti ang kanyang dila, at napakainit din
ng
kanyang hininga na tumatama sa balat ko.
"oliver.." I whimpered.
Pero dahil sa pagbanggit ko sa kanyang pangalan ay napahinto siya sa pagsipsip sa
dibdib ko at napatingin sa akin.
"So you remember my name, huh?" Isang ngisi ang sumilay sa kanyang labi bago
pinagpatuloy ang kanyang ginagawa, pero this time ay nakatingin na siya sa akin.
Malaya niyang pinakita kung paano niya sambahin ang dibdib ko, how hungry he was
for me. His eyes were full of desire.
Hanggang sa muli akong napasinghap nang maramdaman ang isa niyang kamay na
humahaplos na sa ibabaw ng p********e ko. Ang kanyang mga mata ay seryoso pa
ring nakatitig sa akin, pinapanood ang reaction ko. Pinilit kong huwag umungol,
pero
nang maramdaman ang paglandas ng kanyang isang daliri sa hiwa ko ay hindi na
napigilan ang sarili ko, kumawala ang impit na ungol sa akin.
"You're so wet.." he said in a husky voice.
Pakiramdam ko ay inaapuyan ang katawan ko dahil lang sa paghaplos ng kanyang
daliri sa hiwa ko, bahagya niyang itinaas baba sa ibabaw, at nang alisin niya ito
ay
hindi ko inaasahan na dadalhin niya sa kanyang bibig. Sinipsip niya ang katas ko sa
kanyang daliri nang walang halong pandidiri, na akala mo'y isang lollipop lang ang
sinubo niya sa kanyang bibig habang ang kanyang mga nakapapaso na mga mata ay
nakatitig pa rin sa akin.
I couldn't look at him anymore so I just looked away and removed my hand from his
head.
I heard him chuckle. "Oh come on, dont be shy, my slave. Sanay ka naman sa ganito
kaya ano pang kinahihiya mo sa akin? Dahil ba hindi ako matanda katulad ng mga
customer mo?" He mocked me. "Don't worry, nasisiguro kong mag-e-enjoy ka naman
sa akin. Dahil mas magaling naman ako kumpara sa kanila, at kaya ko rin magtagal
nang walang pahinga kahit hanggang umaga pa" And he laughed like a demon.
Yung init ng ulo ko ay tila biglang bumalik dahil sa kanyang sinabi. Kumapit na
lang
ako sa bedsheet para doon ibuhos ang inis ko sa kanya, inisip ko na lang na siya
ang
bedsheet na unti-unti kong pinipiga.
May araw din sa akin ang lalaking to, yung puwede ko siyang sampalin, susulitin ko
talaga kapag dumating ang araw na yun.
ljust closed my eyes when his kiss went down to my stomach, sucked again, tila
nag-iwan na naman ng marka. Hanggang sa tuluyan na niyang hinawi ang tuwalya na
nakatakip sa ibaba ko at basta na lang niya itong inihagis sa loob ng kuwarto. Ang
kanyang nakakakiliting hininga ay tumatama na sa ibabaw ng p*******e ko. Hindi
ako nakatiis at pasimple na akong napasilip. Nakita ko ang kanyang pagtitig sa
ibabaw ng pagkakabae ko habang ang kanyang mga kamay ay nakahawak na sa
balakang ko. At bigla akong na-tense nang makitang inamoy niya ito, dahilan para
tumama nang bahagya ang dulo ng kanyang matangos na ilong sa sentro ng
p********* ko. Pero nang akmang hahalikan niya na ito ay siya namang sunod-sunod
na pagtunog ng doorbell.
"M-May tao, labasin mo usal ko pero agad mabilis kong iniwas ang tingin sa
kanya.
Rinig ko naman ang kanyang malakas na pagbuntong hininga, yung klase ng
buntong hininga na tila may halong inis. Hanggang sa binitiwan na niya ako at
mabilis na bumaba ng kama habang tapis pa rin ang tuwalya sa kanyang
katawan.
Para naman akong nakahinga ng maayos at mabilis na hinila ang kumot, agad kong
tinakpan ang hubad kong katawan.
"Ano 'yun?" rinig kong kanyang tanong nang pagbuksan ang pinto.
"Kasi, boss, si Mr. Haruko hinahanap ka" sagot naman ng boses babae. It sounded
like the voice of the woman who greeted us in the lobby earlier.
"Sabihin mong mamaya na, busy pa ako" And he closed the door, hindi na hinintay pa
ang sagot ng babae.
Mabilis naman akong nagtalukbong ng kumot at inipit ang bawat dulo nito para
mahirap buksan.
llang ay naramdaman ko na ang paglundo ng kama at ang paghila niya sa kumot,
pero dahil nakaipit ay hindi niya basta-basta mabuksan.
"Lalabas ka o paparusahan kita?" he warned me.
Natakot naman ako kaya napilitan akong lumabas mula sa ilalim ng makapal na
kumot, pero paglabas ko pa lang ay napatili na lang ako sa gulat nang malakas
niyang
hinila ang mga paa ko at bigla na lang sinubsob ang mukha sa pt*****e ko at
sinunggaban ito. Napaliyad na lang ako bigla nang maramdaman ang kanyang dila na
agad pumasok sa hiwa ko, pero sa aking pagliyad ay siyang pagsalo ng kanyang mga
kamay sa balakang ko at itinaas ito, nilapit lalo sa kanyang mukha.
Parang gusto kong magwala dahil sa hindi maintindihan na pakiramdam, para akong
nawawala sa sarili, nag-iinit lalo ang katawan ko, hindi na makapag-isip pa ng
tama.
His tongue moved up and down my slit, going inside for a moment before coming out
again, he licked each cheek of my womanhood and then sucked it up. Napaungol ulit
ako sa kanyang ginawa at para akong kinapos ng hininga na napakapit na lang ng
mahigpit sa bedsheet at napapikit ang mga mata. Rinig na rinig sa loob ng kuwarto
ang tunog ng kanyang dila sa aking p********e. Bahagya kong isinara ang paa ko
pero mabilis niya itong hinawakan at pinagparte. At ilang sandali pa ay naramdaman
ko na lang ang paghawak ng kanyang daliri sa p*******e ko at binuksan ang hiwa
nito bago dinilaan ang pinakaloob nang mabilis na siyang kinabaling-baling ng ulo
ko.
"0-oliver.. Please stop! i cant hold it anymore!" | begged. Talagang hindi ko na
kaya
dahil parang may gusto nang sumabog sa loob ko.
"Don't hold it then, let it out" he replied as he licked my entrance.
Pero kung kailan sasabog na talaga ako ay siya namang pagtigil niya bigla. Kaya
naman para akong nabitin na agad na napaangat ang ulo at tiningnan siya.
And I saw him staring at my p***y. Naramdaman ko pang bahagyang pinagparte ng
kanyang dalawang kamay ang pisngi ng p********e ko, at para siyang natigilan nang
may makita sa loob ng kung ano. Hanggang sa napatingin siya sa akin, at muli na
naman nagtama ang mga mata namin. May kung anong sinasabi ang kanyang mga
mata pero hindi ko mabasa, hindi naman mukhang galit, pero parang may something
sa kanyang tingin.
"W-What?" tanong ko na habol pa ang aking hininga.
But he just stared at me, tumitig lang siya sa mga mata ko at pansin ko rin ang
bahagyang pagkunot ng kanyang noo sa akin.
"You didn't tell me that you--" Hindi na natuloy ang kanyang sasabihin nang bigla
na
namang tumunog ang doorbell. "Bullshit!" he hissed, and stood up frustratedly.
Pagkatayo ay mabilis na bumaba ng kama na parang nagdadabog.
Hinila ko naman ulit ang kumot at tinakpan ang katawan ko, pero hindi na ako
nagtago dahil alam kong magagalit na naman siya.
"Mula kanina ka pa pabalik-balik! Pakisabi bukas na lang kung ano man yan! Hayaan
mo silang maghintay! I'm busy with my wife so stop disturbing me again!" galit
niyang
sigaw pagkabukas pa lang ng pinto.
Medyo nagulat naman ako sa lakas ng kanyang boses, at tingin ko ay nagulat din ang
kung sino mang nag-doorbell.
"P-Pasensya na, boss" Boses babae ulit.
Pero hindi na ito sinagot pa ni Oliver at malakas nang sinarahan ng pinto.
Tumagilid naman ako ng higa patalikod sa kanya. Pero pagsampa niya sa kama ay
agad na hinawakan ang balikat ko at muli akong pinatihaya bago siya pumaibabaw sa
akin ulit, inalis na rin niya ang kanyang nakatapis na tuwalya at inihagis na lang
sa
kung saan.
And he looked at me again, tinitigan niya ako na para bang may gustong sabihin pero
hindi kayang bigkasin ng kanyang bibig. Hanggang sa naramdaman kong
pinaghiwalay niya ang mga hita ko gamit ang kanyang mga paa, at ilang sandali pa ay
naramdaman ko na lang ang unti-unting pagpasok sa bukana ko ng matigas na
bagay mula sa kanya.
Napangiwi ako, parang masakit. At mukhang nasasaktan din siya, kahit seryoso ang
kanyang expression ay pansin ko ang bahagya niyang pagngiwi na tila nahirapan sa
pagpasok. Ramdam ko kung gaano siya kalaki, konti pa lang ang naipapasok niya ay
para akong hihimatayin na.
"B-Bunutin mo muna' nasabi ko na lang bigla habang nakasimangot.
"At bakit ko bubunutin?" he asked me back. Medyo salubong pa ang kanyang mga
kilay habang inuunti-unti ang pagpasok sa loob ko.
"M-Masakit kasi."
"Kaya natin to he said. Nanlaki na lang ang mata ko nang bigla niyang sinagad.
s*t. Ang sakit! Parang may kung anong napunit sa loob ko! Ang hapdi!
"Oh, fuck.." he groaned in ecstasy.
Dahil sa sakit ay bigla na lang uminit ang sulok ng mata ko. That's why before I
burst
into tears, I quickly grabbed the blanket next to me and covered my face. Pero
mabilis
niya itong inalis at sinalubong ng halik ang labi ko, hanggang sa hinuli na niya
ang
mga kamay ko at pinagsiklop ang aming mga palad. And he started moving above me
while kissing me softly. Wala na akong maramdaman na dahas sa kanyang
halik.
"You didn't tell me you were a virgin," he murmured against my mouth as he kissed
me slowly.

Chapter 18💋
NAGISING akong mag-isa na lang sa loob ng kuwarto, at para akong binugbog dahil
sa sobrang pagod. Nang bumaba ako ng kama ay muntik pa akong matumba dahil sa
panghihina, parang nawalan ng buto ang mga tuhod ko, at ang sakit din ng
pe***** ko, ramdam ko ang pagkirot nito. Napatitig pa ako sa bahid ng dugo sa
puting bedsheet, tanda na naibigay ko na nga ang p*******e ko.
Ang iniingatan kong p********e na para lang sana sa magiging asawa ko ay wala na.
Oo, naibigay ko nga sa asawa ko pero sa fake husband naman at masama pa ang
pag-uugali, sindikato pa. Pero hindi na rin masama, kung tutuusin ay swerte ko na
rin
dahil one billion naman ang kapalit, 'yun ay kung babayaran nga niya ako tulad ng
pangako niya. Pero aminin ko man o hindi, nag-enjoy ako sa nangyari sa amin. Hindi
ko alam na gano'n pala ang pakiramdam kapag may ka-sex; ang sarap sa
pakiramdam, talagang nakakablanko nga ng isip, nakakabaliw, saka ka lang
matatauhan at babalik sa katinuan kapag tapos na. And Oliver is so wild, talagang
expert na expert dahil halos lahat yata ng position na alam niya ay ginawa namin.
Hindi ko lang talaga inaasahan na seseryosohin niya ang sinabi kong one billion
kahit
ang pagkakaalam niya ay laspag na ako ng mga matatanda na sinasabi niya. Hindi ko
naman naikwento sa kanya ang trabaho ko, pero mukhang pina-background check
niya ako dahil alam niyang pineperahan ko ang mga matatandang mayaman.
Kahit hinang-hina ay pinilit ko pa rin pumasok ng bathroom at naligo. Nang umihi
ako ay hindi ko mapigilan ang mapangiwi dahil sa hapdi ng loob ng p********e ko,
tila
nagkasugat yata ng malala sa loob. Ikaw ba naman buong magdamag na hindi
tantanan, magkakasugat talaga lalo nat mahaba ang pumasok at napakalaki, tapos
virgin pa ang pinasok. s**t. Hindi ko akalain na ganon siya kalaki, na kahit siya
mismo ay nahirapan sa unang pasok. Buti na lang ay kinaya ko pa rin ang laki niya,
akala ko ay hihimatayin ako nung una.
Saktong paglabas ko ng bathroom ay tumunog ang doorbell nang sunod-sunod.
Nang buksan ko ang pinto ay bumungad sa akin ang pokerface na mukha ng
babae.
"Bingi ka ba? Mula kanina pa ako nagdo-doorbell pero ang tagal mong buksan agad
nitong reklamo sa akin na tila inis na inis na.
"Oh I'm sorry, nasa loob kasi ako ng bathroom naliligo kaya hindi ko narinig. Ano
bang kailangan mo? Where's your boss Oliver?"
Pero imbes na sagutin nito ang tanong ko ay basta na lang binitiwan ang bitbit na
mga paper bags sa harap ko.
"Magbihis ka na at lumabas pagkatapos" inis nitong sabi sa akin bago umalis.
Napasimangot naman ako at pinasok na lang ang mga paper bags sa loob ng
kuwarto bago muling sinara ang pinto.
Nang buksan ko ang mga paper bags ay naglalarnan ng mga branded na kasuotan,
may dress, simpleng t-shirt, pants, sandals, panty at bra. At lahat ay size ko,
kaya
naman kasyang-kasya sa akin.
Isang yellow dress ang napili kong isuot at white sandals na one inch lang ang
taas.
At dahil wala naman akong mahanap na mga makeup ay sinuklay ko na lang ang
buhok ko, at matapos magsuklay ay lumabas na ako ng room.
Hindi ko alam kung saan na ako dapat pumunta, pero since 'yung lobby lang ang
alam ko ay doon na lang ako dumiretso. May mga armadong kalalakihan pa akong
nadaanan pero hindi naman ako pinansin at mabilis lang tumabi nang dumaan
ako.
Pagdating ko sa lobby ay agad ay bumungad sa akin ang maraming kahon na
nakabukas at naglalaman ng ibat ibang klase ng baril, may mga kalalakihan din ang
nakatayo at tila nagche-check ng bawat laman ng kahon. Nagulat naman ako sa
nabungaran, napakaraming baril. Pero agad na napalingon sa akin ang mga lalaki
nang marinig ako.
"Where's Oliver?" tanong ko sa kanila.
Pero nagkatinginan silang lahat na para bang tinatanong nila ang bawat isa sa
pamamagitan ng tingin kung nasaan na ang boss nila.
"Nasa dining area, sumunod ka sa akin."
Napalingon ako sa babaeng nagsalita. Walang iba kundi yung babaeng nagbigay ng
paper bags na siya ring sumalubong sa amin kahapon. Magpahanggang ngayon ay
tila masama pa rin ang tingin nito sa akin. At pansin ko lang na parang nag-iisa
lang
siyang babae rito.
Sumunod na lang ako sa babae. Habang naglalakad kami sa hallway ay seryoso lang
ito na akala moy masama ang loob. Hindi ko alam kung ito na ba talaga ang kanyang
normal na expression pero tila masama ang timpla ng kanyang mukha, parang
badtrip.
"Tauhan ka ba ni Oliver?" tanong ko na hindi na nakatiis pa.
"At ikaw? Asawa ka niya?" pabalik nitong tanong din sa akin at hindi sinagot ang
tanong ko.
Napatikhim naman ako. "Kung ano ang sinabi niya sa 'yo, then 'yun na 'yun"
Sa sagot ko ay bigla itong napahinto at agad akong hinarap, kaya napatigil din
ako.
"ikaw, ano ba ang nakita niya sa 'yo at pinakasalan ka?"
Medyo nagulat naman ako sa tanong nito. Talagang tiningnan pa ako mula ulo
hanggang paa.
"Maybe dahil maganda ako kaya niya ako nagustuhan," kibit-balikat kong sagot. Dahil
hindi ko naman puwedeng sabihin sa kanya ang dahilan. Ayokong isipin ng babaeng
to na alipin lang ako ng boss niya at hindi naman talaga asawa.
"Ganda?" Sarcastic itong napatawa ng konti at agad na humalukipkip sa harap ko
bago ako mataray na tiningnan. "Bukod sa itsura mo, ano naman ang kaya mong
isakripisyo sa kanya? Kung sakaling magkaroon ng giyera at kailangan niya ng
panangga, handa ka bang saluhin ang bala para sa kanya?"
Napamaang ako sa tanong nito, na-speechless ako. Anong klaseng tanong naman
yun? Sinasabi ba ng babaeng to kung handa ako maging bulletproof vest ng boss
niya dahil lang sa pinakasalan ako nito? The heck, mahal ko pa ang buhay ko! At
hinding-hindi ko isasakripisyo ang buhay ko para sa iba! Bahala siyang mamatay sa
giyera, 'no, baka siya pa ang gawin kong panangga just in case na may giyera.
"No, hindi ko kaya maging bulletproof vest niya. Hindi ako pinanganak para lang
magsakripisyo para sa iba" Napahalukipkip na ako at tinaasan ito ng isang kilay.
Pinanganak ako para lang maging masaya dito sa mundo at magawa ko lahat ng mga
gusto ko. Isa lang ang buhay ko, at never ko tong sasayangin para lang sa iba. I
love
myself, that's it."
Tila hindi makapaniwala ang babae sa sagot ko, hanggang sa bigla na lang itong
bumangis at napakuyom ng mga kamao, parang gusto akong saktan pero nagpipigil
lang.
"Kung gano'n, wala ka palang kwentang asawa. You don't deserve my boss!" inis
nitong sabi sa akin bago ako tinalikuran at lumakad na.
Napasimangot naman ako. I dont deserve him? The hell. Baliktad yata, dahil ang boss
niya ang hindi ako deserve. Sa sobrang sama ba naman ng ugali nun, mas
gugustuhin ko na lang siguro maging matandang dalaga kung siya lang naman ang
magiging forever ko.
Kahit naiinis ay sumunod pa rin ako sa babae. Hanggang sa pumasok kami sa loob
ng glass room, saka ko nakita si Oliver kasama ng apat na mga lalaki na nakaupo sa
harap ng mahabang glass dining table na puno ng mga pagkain. Nagtatawanan silang
lahat pero nang makita ang pagpasok namin ay agad na napunta lahat ng tingin sa
akin at natigil ang tawanan.
Napahinto naman ako sa paglapit at parang nailang bigla. Hanggang sa nagtama ang
mata namin ni Oliver at agad ako nitong sinenyasan na pumunta sa tabi niya at doon
maupo. Kaya naman humakbang na ako palapit at naupo nga sa kanyang tabi. Pero
naupo rin sa tabi niya ang babae, kaya naman pumapagitna siya sa amin.
"Boss, favorite mo to wika ng babae na nilagyan ng isang nakatusok sa stick na
pagkain ang plato ni Oliver.
Napalsmid na lang ako at napatingin na sa mga pagkain. Pero halos lahat ng
nakahanda ay hindi pamilyar sa akin.
Hays, anong klaseng pagkain ba ang mga ito? Pero in fairness, ang bongga nilang
mag-breakfast. Pero tingin ko ay hindi na ito breakfast kundi lunch na dahil
tanghali
na.
Hindi ko alam kung anong pagkain ang ilalagay ko sa plato kaya inabot ko na lang
ang bacon at naglagay ng isang piraso. Pero napahinto ako nang lagyan ni Oliver ng
mga pagkain ang plato ko.
"Kumain ka ng marami, nakalimutan kong pakainin ka kagabi, he said.
Napatikhim naman ang dalawang lalaking nakaupo sa kabila.
"Ganyan talaga 'pag bagong kasal, boss. Nakakalimot kumain kasi nabubusog na ng
pagmamahal sa honeymoon" wika ng isang lalaking blonde at tumingin sa babae
nang nakangisi. "Di ba, Anica?"
So Anica it's her name.
Pero imbes na sumagot ang babaeng si Anica ay inirapan lang nito ang lalaki at
inumpisahan nang kumain.
"Ginamit mo naman ba 'yung wedding gift namin ni Efren sa 'yo, boss?" pangiti-ngiti
namang tanong kay Oliver ng isang lalaking may piercing sa ilong.
"Yes of course, regalo niyo yun, sayang naman kung hindi ko gagamitin" Oliver
replied and started eating.
"Woah, boss, ikaw na talaga! Pang eight hours 'yun!" hiyawan ng apat na lalaki. In
fairness, may mga itsura silang apat.
Nang mapatingin ako kay Oliver ay pansin ko ang munting ngisi nito sa labi, pero
nang mapatingin naman ako kay Anica ay napakasama ng tingin sa akin at inirapan
pa ako bago sinimulan nang kumain.
Napasimangot na lang ako at kumain na rin. Hindi ko alam kung anong regalo ang
sinasabi nila na pang eight hours, pero tingin ko ay for s*x, baka medicine na
pampatagal. Ang totoo ay paumaga na akong nakatulog dahil hindi talaga ako
tinantanan ni Oliver, kahit nakapikit na ako ay sige pa rin, tila walang kapaguran,
siguro ay dahil sa gamot na pang eight hours na 'yun.
Napatigil ako sa pagsubo ng pagkain sa bibig ko nang bigla na lang may kamay ang
huminto sa harap ko habang hawak ang nakatusok na pagkain.
"Try it, masarap 'yan, Oliver said while holding the stick.
Napatingin naman ako sa pagkain na hawak niya, walang iba kundi yung pagkain na
binigay sa kanya ng babae na si Anica, kulay brown ito, parang longganisa na parang
hindi, ewan.
"Pero, boss, wala na sa yo niyan. Nag-iisa na lang yan. Paborito mo 'yan, eh its
Anica.
Hindi pinansin ni Oliver ang sinabi nito at nakatingin lang sa akin, naghihintay na
tanggapin ko ang bigay niyang pagkain. Kaya naman kaysa magpakipot ay tinanggap
ko na lang, dahil ang totoo ay curious din naman ako kung anong lasa.
"Thanks pagpapasalamat ko na may tipid na ngiti, pero agad na naglaho nang
mapadpad ang tingin ko kay Anica. Ang sama ng kanyang tingin sa akin. Pero
siyempre nginisian ko siya nang hindi na nakatingin sa akin si Oliver. Kaya naman
mas lalong sumama ang tingin nito sa akin at pansin ko ang paghigpit ng hawak sa
kanyang kubyertos.
Mukhang may gusto nga talaga ang babaeng 'to kay Oliver.
Kinain ko na lang ang nakatusok na pagkain. And it was delicious, parang beef na
may cheese sa loob. Hindi ko lang alam kung anong tawag sa pagkain na to. Ang
sarap ng lasa pero ang weird ng itsura.
"Siguradong hindi magtatagal ay magkakaroon ka na rin ng tagapagmana mo, Boss.
Matutuwa si Señor panigurado" wika ng isang lalaki na agad naman sinang-ayunan
ng katabi nitong lalaki.
But Oliver just smirked. "Tsk. Kung anu-ano na lang ang naiisip niyo, kumain na nga
lang kayo. Maraming pang mga trabaho na kailangan niyong tapusin mamaya"
"Yes, boss."
Nanatili lang akong tahimik habang nakikinig sa kanilang usapan. In fairness,
parang
hindi siya masyadong masungit sa kanyang mga tauhan. Sa akin lang yata siya
malupit.
Nang matapos ang aming lunch ay dinala na ako ni Oliver palabas ng underground. At
paglabas namin ay bumungad sa akin ang malawak na golf course na inakala kong
park kagabi, pero golf course pala. May mga security guard na nagbabantay at bumati
pa ito kay Oliver, pero tinanguan lang nito.
Pareho kami walang kibo hanggang sa nakapasok na kami sa loob ng kanyang
sasakyan.
"Here."
Napatingin ako nang ilagay niya sa ibabaw ng hita ko ang isang maliit na paper
bag.
"Ano naman to?"
"Gamot 'yan, pampahilom ng sugat"
Nang buksan ko ang paper bag ay mga mga gamot nga ang laman.
"P-Pero wala naman akong sugat, ah' may pagtataka kong usal.
And he looked at me, bigla na lang hinawakan ang baba ko at mabilis na pinaharap sa
kanya. "So niluluko mo lang ako, gano'n ba?" Salubong na ang kanyang mga kilay sa
akin.
"A-Ano bang pinagsasabi mo?" simangot kong tanong. Buti naman hindi mariin ang
pagkakahawak niya sa akin.
"You told me to stop earlier, ang sabi mo mahapdi na dahil nagkasugat na sa
loob."
Saka ko lang na-gets ang ibig niyang sabihin. So it means, hindi niya pa ako
titigilan
kung hindi pa ako nagmakaawa sa kanya na tigilan na ako dahil masakit na? Tsk.
This asshole.
"Ah, akala ko ibang sugat.. hehe ngiwing sagot ko na sinabayan pa ng pilit na
tawa.
"Tsk." Binitiwan na niya ang baba ko at inirapan pa ako bago inabot naman ang isang
black suitcase sa backseat. Nang makuha niya iyon ay nilagay na naman sa ibabaw
ng hita ko. "Open it"
Agad ko namang binuksan ang suitcase. Pero pagbukas ko ay siyang pag-awang ng
labi ko nang bumungad sa akin ang maraming pera at isang cheke sa ibabaw.
"Fifty million lang yan, saka ko na ibibigay ang iba. Bawat pagkikita natin
bibigyan kita
ng fifty million, hanggang sa umabot ng one billion."
Napapalunok kong sinara ulit ang suitcase. s**t. Talagang totoo nga na babayaran
niya ako ng one billion.
"Kapag umabot na ng one billion at hindi pa ako nagsasawa sa 'yo, magdadagdag pa
ulit ako. Basta magpagamit ka lang sa akin, ipaangkin mo lang yang katawan mo ng
walang reklamo. Sa akin lang dapat."
Hindi ko mapigilan ang mapasimagot sa kanyang sinabi.
"Tsk. Hindi naman ako pokpok para magpagamit sa iba bulong kong sagot. Pero
hindi ko inaasahan na aabot iyon sa kanyang pandinig.
"Wala naman akong sinabing pokpok ka. It's good that you are a virgin. And l'm
sorry
for my bad mouth. I shouldnt have told you that"
Ang pagsimangot ko ay biglang naglaho.
Kahit papaano ay hindi ko mapigilan ang mapangiti ng konti. So nagso-sorry siya?
Akalain mong marunong din pala siyang mag-sorry. Medyo nabawasan ang
pagkainis ko sa kanya.
Pinatakbo na niya ang sasakyan, at ibinaling ko na lang ang atensyon ko sa labas
habang hawak ang suitcase sa hita ko.
"Bago mo ako ihatid sa amin ay idaan mo muna pala ako sa drugstore, may bibilhin
lang ako"
He didnt reply, pero alam kong narinig niya ang sinabi ko.
Makalipas ang ilang minutong pagtakbo ng sasakyan, huminto nga ito malapit sa
drugstore. Kaya naman agad kong binuksan ang suitcase at kumuha ng isang libo
bago bumaba ng sasakyan.
Matapos kong bilhin ang kailangan ko ay agad din akong bumalik.
"What is that?" tanong sa akin ni Oliver nang makita ang hawak kong maliit na paper
bag na naglalaman ng binili kong gamot.
"Pills to para hindi ako mabuntis kahit laspagin mo. Mahirap na, mas mabuti na ang
nag-iingat" sagot ko at muling kinabit ang seatbelt sa katawan ko.
Pero nang mapatingin ako sa rear view mirror ay kita ko ang bahagyang pagtaas ng
kanyang kilay sa sinabi ko. Hanggang sa bigla na lang inagaw ang paper bag sa
kamay ko at pinunit ito bago nilabas ang isang pakete ng pills.
"Ano ba, akin na nga yan!"
Pero mabilis niyang nilayo sa akin nang akmang aagawin ko na ito sa kanyang kamay.
Tiningnan niya bawat sulat sa pakete at binasa nang nakakunot ang kanyang noo,
nang hindi ma-satisfied ay binuksan niya ang pakete at kinuha ang papel sa loob,
binasa na naman niya. Hanggang sa narinig ko na ang kanyang pag-asik nang
mabasa ang mga nakasulat sa papel.
"Tsk. Wala tong kwenta, may nabuntis na sa ganito."
Napamaang na lang ako nang bigla niyang itinapon palabas ng sasakyan ang
pills.
"Ano ka ba, bakit mo naman tinapon!"
And he looked at me, salubong na ang mga kilay na parang inis na inis. "Don't
worry,
ibibili na lang kita ng ibang pills, 'yung epektibo. Ayoko rin naman na mabuntis
ka" he
said sarcastically.
Napairap na lang ako at umayos na ng upo, hindi na sumagot pa sa kanya. Hanggang
sa muli na niyang pinatakbo ang sasakyan.
Makalipas ang mahabang biyahe ay nang sa wakas dumating na rin kami, pero
talagang hininto niya mismo sa harap ng gate ng bahay namin.
"Ano ka ba, ilayo mo naman. Baka makita pa ng mga kapatid ko, magduda pa yun |
complained.
"Tsk. Lumabas ka na, ang dami mo pang satsat."
Napapikit na lang ako. Damn it.
Wala na akong nagawa kundi lumabas dala ang suitcase na naglalaman ng pera.
Hindi ko na sinara pa ang pinto ng kanyang kotse, pagbaba ko ay agad akong lumapit
sa gate at pumasok sa loob, ni hindi na ako lumingon pa sa kanya.
Pagdating ko sa harap ng pinto ng bahay namin ay naka-lock, mukhang walang
katao-tao sa loob, siguro ay nasa school silang lahat. Kinuha ko na lang ang susi
na
nakatago sa may halaman at binuksan ang pinto. Pagkapasok ko sa loob ay wala
ngang katao-tao, buti na lang, dahil siguradong makikita nila ang sasakyan ni
Oliver
kung narito sila.
Tinago ko na lang ang suitcase sa ilalim ng kama. At dahil pagod ang katawan ko at
nanghihina pa ay nahiga na lang ako. Gusto kong matulog ulit dahil parang antok na
antok pa ako.
Pero wala pang isang minuto akong nakapikit ay narinig ko naman ang pagbukas ng
pinto. Akala ko sina Mia na nakauwi na, pero nang makitang si Oliver ang pumasok ay
agad akong napabalikwas ng bangon.
"Anong ginagawa mo rito? Bakit ka pumapasok na lang bigla? Lumabas ka nga at
baka maabutan ka pa rito ng mga kapatid ko!" Nataranta ako bigla na mabilis na
bumaba ng kama.
Pero nang itutulak ko na siya palabas ng kuwarto ay hinawakan naman niya ang braso
ko.
"Im here for this, nakalimutan kong papirmahan 'to sa 'yo."
Napahinto naman ako at napatingin sa kanyang hawak na brown envelope. Wala na
akong nagawa kundi tanggapin iyon at buksan, nilabas ko ang papel sa loob. Pero
siyempre binasa ko muna. At agad na nangunot ang noo ko nang mabasa ang mga
nakasulat.
"ls this a marriage contract?" hindi makapaniwala kong tanong at agad na napaangat
ng tingin sa kanya. "Akala ko ba fake ang kasal natin? But why do I have to sign
this?"
Tiningnan niya ako, saglit na tinitigan ng seryoso bago ako sinagot.
"Bakit, tingin mo ba gagawin talaga kitang asawa ko? Fake din yan kaya pirmahan mo
na' he said irritatedly.
"A-Ah okay."
Kaya naman hindi na ako nagreklamo pa at pinirmahan na lang ito nang mabilis, dahil
baka biglang dumating ang kapatid ko at maabutan pa siya.
"Ayan tapos ko nang pirmahan, makakaalis ka na pagtataboy ko sa at tinalikuran na
siya.
Pero akmang sasampa na muli sa kama nang mabilis niyang hinuli ang baywang ko
na muntik ko nang ikatili sa gulat. Pagharap ko sa kanya ay mas nagulat ako nang
mabilis niyang hinawakan ang batok ko at walang sabi-sabing sinakop ang labi ko.
He kissed me, hindi naman marahas pero tila sabik na sabik, ang bilis ng kanyang
pagsipsip sa labi ko.
And I was shocked, pero bago pa ako makapag-react ay nakabitaw na siya sa akin at
mabilis nang lumabas ng kuwarto dala ang brown envelope, ni hindi na ako nilingon
pa.
"Aba't gagong 'yun ah, ang lakas ng loob kung makanakaw ng halik nasambit ko na
lang habang hindi makapaniwala na nakatingin sa pinto na kanyang
pinaglabasan.
Napabuga na lang ako ng hangin at dinampot ang kumot sa ibabaw ng kama bago
pinunasan ang labi ko na may bahid na naman ng kanyang laway. Pero agad akong
napahinto nang may maalala. Oo nga pala, muntik ko nang makalimutan!
Mabilis akong tumakbo palabas ng kuwarto, hanggang sa tuluyan akong lumabas ng
bahay.
"Sandali lang!" humahangos kong pagtawag pagkalabas ng gate. Buti na lang ay
naabutan ko pa siya bago pa paandarin ang kanyang kotse paalis. "Buksan mo to!" I
knocked on his car.
He lowered the window half way and looked at me with a frown. "What?"
"Anong what ka riyan! Akala ko ba ibibili mo ako ng pills?" I said, habol ko pa rin
ang
hininga ko dahil sa paghabol sa kanya palabas ng bahay.
"Bukas na lang
"No! Hindi puwedeng ipagpabukas yun! Baka mabuo mamayang gabi ang bata!"
His lips parted for a moment, tila hindi makapaniwala sa sinabi ko. Hanggang sa
mahinang napatikhim at iniwas na ang tingin sa akin, parang may kung anong
ibinulong ang kanyang bibig pero hindi ko marinig dahil mahina. Hanggang sa
in-start na ang kanyang sasakyan bago ako muling tiningnan.
"Mamayang hatinggabi, ihatid ko. Dont turn off your phone: At matapos niyang
sabihin 'yun ay mabilis nang pinaharurot paalis ang kanyang kotse.
Naiwan naman akong nakatayo sa labas ng gate at napatanaw na lang sa kanyang
papalayong sasakyan.

Chapter 19- part 1💋

TAHIMIK lang ako habang nagdi-dinner kasama ng dalawa kong kapatid, Nanny ni
Aya at kaibigan kong si Mia. Wala akong kibo at ganon din sila, tila nakikiramdam
lang sa akin. Napalalim ang tulog ko kanina kaya nang magising ako ay gabi na,
nakauwi na silang lahat sa school at nakaluto na rin ng dinner namin, Mia asked me
if
Im okay, and I said yes. Pero habang kumakain kami ngayon ay pansin kong kanina
pa sila patingin-tíngin sa akin, at kapag tumitingin naman ako sa kanila ay umiiwas
naman sila ng tingin sa akin at kunwari ay kumakain lang talaga. I know, inisip
nila
siguro na malungkot ako at nahihiya sa kanila dahil hindi ako sinipot ng groom ko
sa
mismong araw ng kasal namin.
Kaya naman tunog lang talaga ng kubyertos na tumatama sa plato ang tanging
maririnig habang kumakain kami rito sa loob ng dining room. Hanggang sa 'di
nagtagal ay hindi na nakatiis pa si Mia.
"Nga pala, beshy... pumunta si Cole dito kagabi at bumalik ulit kaninang umaga,
hinahanap ka niya kaso wala ka. Sinabi ko na lang na hindi ko alam kung saan ka
pumunta, kasi hindi ko naman talaga alam.
Bahagyang tumaas ang kilay ko. "At bakit naman daw niya ako hinahanap?" walang
gana kong tanong habang patuloy lang ang kain.
"1 guess, nagso-sorry sa yo dahil sa hindi niya pagsipot sa kasal niyo"
Hindi ko naman mapigilan ang mapaismid. "Magso-sorry? Para saan pa? Pinahiya
niya na ako sa mga kaibigan natin dahil sa hindi niya pagsipot. Dapat sana kung
hindi naman pala siya makakarating, sinabi niya sana ng mas maaga, eh di sana hindi
tayo naghintay na parang tanga sa kanya."
Napatikhim na lang si Mia sa sagot ko at hindi na ito nagsalita pa.
Matapos kumain ay kanya-kanya na kaming pasok sa kuwarto; Si Aya kasama ng
kanyang Nanny at si Jordan na solo lang, habang kami naman ni Mia na share sa
iisang room. Nag-tootbrush lang ako sa loob ng bathroom at naghilamos,
pagkatapos ay nahiga na ako sa kama. Si Mia ay nasa study table, may ginagawang
homework.
"Papasok ka ba bukas, beshy?" tanong nito habang nakatutok ang tingin sa libro.
"Of course, yes. Ano naman ang akala mo, na magmumukmok na lang ako rito sa
bahay dahil lang sa hindi natuloy ang kasal ko?"
'Hindi mo ba alam na nagkapera pa ako ng malaki dahil lang doon?' Gusto ko pa
sanang idagdag yun pero ayokong paulanan na naman ng tanong ni Mia.
"Okay, mabuti naman. Akala ko kasi magpapakamatay ka na dahil lang sa hindi ka
sinipot ni Cole."
Hindi ko mapigilan ang mapaikot ng mata. Magpapakamatay agad? No way! Mahal ko
pa ang buhay ko, 'no!
"So, saan ka naman natulog kagabi? Sa hotel ba?" Mia asked again.
"Malamang. Saan pa ba?" mapakla kong sagot.
"Malay ko ba na baka nakakilala ka pala ng hot papa habang bigo ka dahil sa hindi
natuloy ang kasal mo, then inuwi ka niya sa bahay niya or sa condo, puwede rin
nag-hotel kayong dalawa tapos nakipag-one-nightstand ka sa kanya"
My lips parted. What?
Hindi ko mapigilan ang mapatikhim. Muntik na siyang tumama, daplis nga lang.
"Pinagsasabi mo. Huwag mo na nga lang akong kausapin, matutulog na ako, may
pasok pa bukas" I said and closed my eyes. But Mia asked me again.
"Nga pala anong laman ng suitcase na yan diyan sa ilalim ng kama? Parang ngayon
ko lang nakita."
Nanlaki ang mga mata ko at napabangon bigla. "Binuksan mo?!"
"Tsk. Itatanong ko ba sa yo kung anong laman niyan kung nabuksan ko na?" inis na
sagot ni Mia na umirap pa sa akin bago binalik ang tingin sa kanyang libro.
Para naman akong nakahinga ng maluwag at muli nang nahiga. "Bagong bili ko 'yan,
balak kong diyan ilagay ang mga underwear ko pagsisinungaling ko. Hindi naman sa
wala akong tiwala kay Mia, ayoko lang talaga na paulanan niya ng tanong kapag
makita niya na mga pera ang laman ng suitcase. Narito pa naman ang mga kapatid
ko, baka mamaya ay marinig pa kami at magtaka pa yun kung saan na naman ako
nakakuha ng malaking pera, lalo na si Jordan, baka itanong pa kay Cole kung galing
sa kanya, siguradong malalagot ako pag nagkataon.
Hinayaan ko na lang si Mia sa paggawa ng kanyang homework at nauna na akong
natulog.
Kinabukasan ay maaga akong nagising dahil sa tunog ng alarm clock. Five pa lang ng
umaga ay naligo na ako sa loob ng bathroom, habang si Mia ay nakahiga pa rin sa
kama pero gising na, ayaw lang bumangon dahil tinatamad pa.
Ramdam ko pa rin ang hapdi ng p********e ko nang umihi ako, hindi pa rin talaga
naghihilom ang sugat. Sabagay, bago pa lang pala at hind naman hihilom na lang
agad-agad.
Nang matapos akong maligo sa loob ng shower room at humarap naman ako sa
salamin na nasa loob din ng bathroom. Pero ganoon na lang ang pag-awang ng labi
ko nang makita ang mga nagkalat na kiss mark sa leeg ko at sa bandang dibdib,
talagang pulang-pula. Nang hubarin ko ang tuwalya ay napamaang na lang ako nang
makitang buong katawan ay may kiss mark; mula sa leeg, dibdib, tiyan, at mga hita
ko
ay mayrOon!
s**t. Buti na lang pala hindi nila napansin kagabi habang kumakain kami, siguro ay
dahil natatakpan ng buhok ko ang bandang leeg ko.
"Hays, nakakainis talaga ang bampira na yun, dinumihan talaga ang katawan ko,
nakasimangot kong bulong at napahaplos na lang sa necklace kong suot.
Pero oo nga pala, ang sabi ng Oliver na 'yun ay maririnig niya lahat ng usapan
namin
ng magiging kausap ko kapag suot ko itong necklace, so malamang ay maririnig niya
kung ano man ang mga sasabihin ko ngayon.
Hindi ko mapigilan ang mapangisi nang may maisip. May paraan naman pala para
inisin ko siya.
"Hay naku, talagang dinumihan ng demonyong Oliver na yun ang maganda kong
katawan. Akala mo naman magaling sa kama, pero parang bading naman kumilos,
napakahina, sobrang bagal gumalaw. And worst, hindi siya masarap. Siguro kaya
uminom ng gamot ang lalaking yun ay dahil hindi na talaga siya tinitigasan, kasi
nga
bading siya, mas gusto niya ang mga lalaki. For sure, kaya niya ako ginamit para
magkaroon ng experience. Hay naku, ang sama ng pagka-devirginized ko, napunta
ako sa isang lampa na tulad niya!" I said loudly, bringing the pendant closer to my
mouth.
Napakagat-labi na lang ako pigilan ang aking pagtawa. Naiimagine ko na umuusok na
siya sa galit ngayon. Sigurado akong narinig niya ang mga sinabi ko.
Well, at least makaganti man lang ako sa kanya. Bahala siyang umusok sa galit, wala
naman ako sa tabi niya, so I'm safe kahit na magalit pa siya ng tudo.
"Beshy! Tapos ka na ba? Maliligo na rin ako!"
Nagulat pa ako sa malakas na pagkatok ni Mia sa pinto mula sa labas.
"0-Oo, palabas na!" taranta kong sagot. Kinuha ko na lang ang isang tuwalya at
tinakip sa bandang dibdib at leeg ko bago binuksan ang pinto ng bathroom.
"Hays, ang tagal mo naman maligo, reklamoni Mia na napahikab pa bago pumasok
ng bathroom. Buti na lang hindi napansin ang pagtatakip ko ng tuwalya sa bandang
dibdib ko.
Mabilis na akong naghanap ng bihisan. Isang white sleeveless turtle neck ang napili
kong isuot at pinarisan ko na lang ng black jeans and sneakers.
Paglabas ni Mia ng bathroom ay parang nagulat pa sa akin nang makitang nakabihis
na ako at nagsusuklay na lang ng hanggang baywang kong buhok.
"Himala ah, ang bilis mo yata magbihis ngayon, puna nito sa akin at
napatango-tango pa. "Oo nga pala, mula kanina nagba-vibrate 'yang phone mo. May
tumatawag yata, tingnan mo baka si Cole na 'yan"
Sa kanyang sinabi ay agad ko namang hinahanap ang phone ko. Nang makita ito sa
ibabaw ng drawer ay agad kong kinuha, pero nang buksan ko naman ay nakapatay na
pala, mukhang lowbat na. Kaya naman chinarge ko na lang sa power bank ko at
nilagay na sa loob ng school bag ko.
"Gagamitin mo ba ang sasakyan mo? Hindi ka sasabay sa akin?" tanong ni Mia na
ngayo'y kasalukuyan nang sinusuklay ang kanyang buhok na hanggang balikat ang
haba.
"Hindi na, magta-taxi na lang muna siguro ako ngayon, medyo tamad kasi ako
mag-drive. Basta sasabay na lang ako sa 'yo mamaya pag-uwi,' sagot ko at lumabas
na ng kuwarto.
Pagbaba ko ng stairs ay nasa baba na rin ang mga kapatid ko at naghahanda na rin
sa kanilang pag-alis papuntang school.
"Sabay ka na lang sa amin, ate" ani Jordan sa akin.
"Oo nga po, ate, madadaanan naman po ang school mo sang-ayon naman ni
Aya.
Kaya naman ang ending ay sumakay nga ako sa sasakyan ni Jordan para sumabay na
lang.
Pero habang nasa biyahe ay bigla na lang pumasok sa isip ko si Oliver.
"s**t. Oo nga pala 'yung pills! gulat kong bulalas at mabilis na binuksan ang bag
ko
"Anong pills, ate?" tanong ng bunso kong kapatid na si Aya. Nasa backseat ito at ng
kanyang Nanny habang nasa front seat naman kami ni Jordan.
"Gamot sa sakit ng ulo, sweetie." I lied.
Nang mabuksan ko ang phone ko ay maraming mga missed calls galing sa dalawang
numero, kay Cole ang isa at sa new number ang isa, kay Oliver.
Nang buksan ko ang inbox ay napakaraming text message. Hindi ko pinansin ang kay
Cole at una kong binuksan ang huling message ni Oliver.
From New Number: Nasa mailbox na yung pills, kunin mo na lang. I will call you
tomorrow, sana lang nakabuhay na 'yang phone mo.
"Stop the car, Jordan!" nasigaw ko na lang sa kapatid ko nang mabasa ang text
message.
Agad napapreno ang kapatid ko. "Oh bakit, ate? May problema ba?"
"Ah kasi ano, may nakalimutan pala ako sa bahay na kailangan ko pang balikan para
kunin. Mauna na lang kayo ni Aya at baka ma-late pa kayo sa school: Nagmamadali
na akong bumaba ng sasakyan.
"Pero, ate, malayo na masyado. Gusto mo bang ihatid na lang ulit kita sa bahay?"
Jordan suggested.
"No need, magta-taxi na lang ako pabalik; I replied. Pagkababa ng sasakyan ay
mabilis na akong pumuwesto sa tabi ng highway para mag-abang ng taxi. Pinaandar
naman ng kapatid ko ang kanyang kotse at pinatakbo na paalis.
Hindi naman nagtagal ay may huminto na ring taxi sa harap ko, kaya naman agad
akong sumakay at nagpahatid pabalik sa bahay.
"Sandali lang po, manong. Pakihintay lang po ako saglit, sa inyo na lang po ako
sasakay papuntang school" wika ko sa taxi driver bago nagmamadaling bumaba ng
taxi.
Mabilis akong lumapit sa may gate at binuksan ang mailbox. Nang makitang may
maliit na paper bag sa loob ay agad ko itong kinuha at binuksan. Dalawang pakete
ang nakita ko sa loob.
"Manong, wait lang po ah!" sigaw ko sa taxi driver at nagmamadaling binuksan ang
gate ng bahay.
"Sige lang, ening, makakapaghintay naman ako!" sagot ng matandang taxi driver sa
akin.
Mabilis na akong pumasok ng gate. Pagkapasok sa loob ng bahay ay dumiretso agad
ako sa kitchen at kumuha ng tubig sa loob ng ref. Nang makakuha ng tubig ay agad
kong binuksan ang malit na kahon at nilabas ang pills sa loob, kumuha ako ng
dalawa at agad itong ininom.
"Wow, milk flavor ba to?" sambit ko matapos lumunok ng dalawang pills.
Binasa ko pa ang nakasulat sa box ng pills at papel na nasa loob. Pero parang wala
rin naman naman pinagkaiba sa itsura ng pills na binili ko kahapon, medyo malaki
nga lang ng konti ito at parang iba ang lasa kumpara sa pills na pinainom sa akin
dati
ni Mia; wala akong nalasahan nung ininom ko ang bigay niyang pills sa akin nung
araw na yun inakala kong na devirginized na ako ni Cole, pero itong pills na to ay
parang lasang gatas, at parang madaling mag-melt.
"Siguro mas effective nga to compare sa iba" Napatango-tango na lang ako at
nilagay na lang sa loob ng bag ko ang dalawang pakete ng pills.
Pero paglabas ko ng gate ay agad akong napahinto nang isang magarang kotse ang
bumungad sa akin, at agad na nagtama ang mga mata namin ng lalaking nakatayo sa
tabi nito habang nakapamulsa ang dalawang kamay sa kanyang suot na black slacks.
Nakatupi naman hanggang siko ang manggas ng kanyang white polo at nakabukas
pa ang dalawa butones nito, kung kaya kitang-kita ang kanyang matipunong dibdib
na may kaunting balahibo. He was very handsome, at napaka-hot niyang tingnan sa
kanyang suot, ang neat.
"Hi babe, goodmorning!" he greeted me with a smile, 'yung klase ng ngiti na tipid
lang
naman.
It's him, Cole Perseus Morozov.
Parang sumiklab bigla ang pagkainis sa dibdib ko.
Ang lakas din ng loob ng lalaking to at nakuha pang ngumiti sa akin matapos akong
hindí siputin sa kasal!
Hindi ako sumagot o ngumiti at tinalikuran siya, humarap ako sa gate at ni-lock na
ito.
Pero pagharap ko ay nahigit ko na lang ang hininga ko nang nakatayo na pala siya sa
harapan ko.
"Let's go, ihahatid na kita sa school" Akmang hahawakan na nito ako pero mabilis
kong iniwas ang kamay ko.
"No, mas gusto kong mag-taxi" Napahinto ako nang makitang wala na ang taxing
sinakyan ko kanina. "Teka, nasaan na ang-"
"Pinaalis ko na, binayaran ko rin' Cole cut me off. "Ako na lang ang maghahatid sa
'yo
Hindi ko na napigilan ang mapairap. "Huwag na, baka makaabala pa ako sa yo,
gagamitin ko na lang ang kotse ko!" mapakla kong sagot at muling humarap sa gate
para sana buksan ulit ito.
Pero naramdaman ko na lang ang bigla kong paglutang nang may matigas na mga
bisig ang bumuhat sa akin.
"Ano ba! Ibaba mo nga ako!" Nagpumiglas ako at napasipa na sa hangin. But Cole just
let out a sigh, at sinakay pa rin ako sa loob ng kanyang kotse.
"I'm sorry. I know you're mad at me, but let me explain first" he said.
Wala na akong nagawa kundi sumimangotna lang.
Matapos niya akong kabitan ng seatbelt ay mabilis na rin siyang pumasok sa loob ng
kotse, at agad na niya itong pinatakbo paalis.
"Im sorry kung hindi ako nakarating sa kasal natin, may emergency lang
nangyari"
Hindi ako sumagot, bagkus ay ibinaling ko na lang ang atensyon ko sa bintana ng
sasakyan at tumingin na lang sa labas.
"Ituloy natin next week ang kasal, promise darating na ako. Ah mali pala,
magsasabay
na lang tayo papuntang simbahan"
Napasimangot lang ako. Parang ang dali lang sa kanyang mag-sorry dahil lang sa
hindi niya pagsipot. Hindi niya ba alam na sobra akong napahiya at nasaktan?
"Kaya lang nagpakasal na ako sa iba, walang gana kong sagot.
"Tell me his name, andI will kill him right away he answered. Seryoso ang kanyang
pagkakasabi nu'n pero sinabayan niya lang ng konting tawa para magmukhang
joke.
"Baka naman may asawa ka na kaya hindi ka sumipot sa kasal natin."
Muntik na akong mapasubsob dahil sa biglang preno ng sasakyan.
"And who told you that?" Cole faced me. Nang mapaharap ako sa kanyang ay iba na
ang kanyang expression, napakaseryoso at parang may dalang panganib.

Chapter 19 - part 2💋

Pilit kong binabasa ang sinasabi ng kanyang mga mata kung totoo bang may asawa
na siya, pero hindi ko kayang basahin dahil napaseryoso ng kanyang tingin sa
akin.
"J-Joke lang 'yun" mahina kong usal na ngumiti pa sa kanya, pero alam kong
nagmukhang ngiwi ang ngiti kong yun.
At pansin ko na para siyang nakahinga ng maluwag sa sagot ko, hanggang sa
umayos na ng upo at napatikhim.
"I have never been married, unless maikasal na tayo, walang emosyon niyang sagot
sa akin at muli nang pinaandar ang sasakyan.
Natahimik naman ako.
So nagsisinungaling lang ba sa akin ang Oliver na yun? Sino ba talaga sa kanilang
dalawa ang nagsasabi ng totoo?
Hindi na ako nagsalita pa. Hanggang sa huminto na ang sasakyan, pero imbes na sa
loob ng university ay nagtaka ako nang makitang sa isang parking area kami
huminto. Pero bago pa ako makapagtanong ay naunahan na ako ni Cole.
"Wait me here, may kukunin lang ako saglit." Lumabas na siya ng sasakyan at iniwan
akong mag-isa sa loob.
Nang mapatingin ako sa wristwatch ko ay napamura na lang ako nang makitang
08:23 AM na, late na ako sa school!
Mahigit five minutes lang yata ang hinintay ko at nakabalik na si Cole, pero may
dala
na sa kanyang kamay.
"Happy Valentine's Day! Flowers for you, babe!" Nakangiti niyang ibinigay sa akin
ang
isang bugkos ng bulaklak.
"Tsk. I can buy myself flowers,"' mahina kong bulong nang nakasimangot, pero
tinanggap din naman ang kanyang bigay na bulaklak. Kaya mas lalong lumapad ang
kanyang ngiti at bigla na lang nilapit ang mukha sa akin, he gave me a smack kiss
on
my lips.
"Let's date later after your class, may regalo ako sa 'yo he said. Pinatakbo na
niya na
muli ang sasakyan matapos akong nakawan ng halik.
Hindi pa rin ako umimik at hawak lang ang bugkos ng bulaklak na kanyang
bigay.
"Huwag ka nang magtampo pa, babe. Babawi na lang ako sa yo, I promise."
Naramdaman ko na lang ang pagkuha niya sa isa kong kamay at dinala sa kanyang
labi. "Sorry na, hindi na yun mauulit pa sa susunod nating kasal; Darating na ako
kahit bumagyo pa."
Napanguso lang ako sa kanyang sinabi; Gustong mapangiti ng labi ko pero pinigilan
agad ng utak ko sa isipin na baka may asawa talaga siya. At isa pa, ang utos sa
akin
ng Oliver na yun ay kailangan kong paibigin ang Cole na 'to para buhayin niya
ako.
Nang dumating kami sa loob ng university ay pinagbuksan pa ako ni Cole ng pinto, at
hawak ko pa rin ang kanyang bigay na bulaklak hanggang sa pagbaba ko ng
sasakyan.
"Susunduin kita mamaya, anong oras ang uwi mo?" malambing niyang tanong na
agad akong hinarangan pagkababa para hindi agad makaalis.
"Mga five pm sagot ko pero sa iba ang tingin. Hanggang sa hinawakan niya ang
mukha ko at marahan na pinaharap sa kanya.
"Smile he commanded me. "Sige ka, hahalikan kita rito kapag hindi ka ngumiti sa
akin"
At talagang tinakot pa ako, palibhasa maraming mga estudyante ang nakatingin sa
amin, o tamang sabihin sa kanya, dahil nga agaw atensyon ang kanyang
kaguwapuhan at isama na rin ang kanyang normal outfit na expensive suit, kasama
na rin ang kanyang luxury car. Kaya talagang agaw atensyon.
"Okay" Wala na akong nagawa kundi ngumiti.
Nang makita niya ang pagngiti ko ay sumilay na rin ang ngiti sa kanyang labi at
hinalikan na ako sa pisngi.
"Just call me if there's a problem, okay? Paparusahan ko lahat ng aaway sa 'yo."
Hindi ko mapigilan ang mapanguso sa kanyang sinabi pero ngumiti pa rin ako ng
tipid at tumango na lang bago siya tinalikuran.
Tulad ng inaasahan ko ay late na nga ako, dahil pagdating ko ng classroom sa first
subject ay siya namang paglabas ng professor na napailing-iling na lang sa akin
nang makita ako.
Napabuga na lang ako ng hangin at muling lumabas ng room para pumunta na lang
sa second subject. Pero hindi pa ako nakakalayo nang may biglang tumawag sa
pangalan ko.
"Ayshelle! Wait!"
Napahinto naman ako at mabilis na napalingon. Pero agad na tumaas ang isa kong
kilay nang makita na si Jessa at ng isang babae ang tumakbo palapit sa akin.
Awtomatikong napahalukipkip ang mga kamay ko kahit may hawak pang
bulaklak.
"What? Ano na naman ang kailangan niyo sa akin?" masungit kong tanong. Pero agad
na tumaas ang isa kong kilay nang bigla silang umayos ng tayo pagdating sa harap
ko at parang nagsikuhan pang dalawa.
"Ikaw na ang mauna pagsiko ni Jessa sa kasama.
Pero siniko rin siya nito pabalik. "Ikaw na lang ang mauna."
Nagsalubong na ang mga kilay ko. "Ano na naman ba ang kailangan niyo? Ano?
Bubwisitin niyo na naman ako? Masama ang mood ko ngayon at baka mapatulan ko
kayo-*
"I'm sorry!" mabilis na pagputol ni Jessa sa sasabihin ko. "Sorry sa mga nagawa
namin sa 'yo, pinagsisihan na namin 'yun"
"Promise, hindi na namin uulitin. Patawad talaga, dugtong naman ng isang
babae.
Napangisi na ako. "Himala, ano'ng nakain niyong dalawa at naisipan niyong
mag-sorry sa akin?"
Talagang nakayuko pa silang dalawa at hindi makatingin sa mga mata ko ng diretso,
tila takot na takot dahil parang nanginginig pa.
"Sana huwag ka nang magalit sa amin. Sorry talaga. At pakisabi na rin sa fiancé mo
na humingi na kami ng tawad sa 'yo muling sabi ni Jessa bago nito hinila ang braso
ng kasama paalis.
Napatingin na lang ako sa papalayong likod nilang dalawa. Hindi ako makapaniwala.
Seriously? Nagso-sorry talaga silang dalawa? And what? Pakisabi sa fiancé ko na
humingi na sila ng tawad sa akin? Nakakapagtaka. Tinakot kaya silani Cole?
Napailing na lang ako at pinagpatuloy na ang paglalakad ko papunta sa kabilang
building. Sakto naman pagpasok ko sa loob ng classroom ay siya ring pagpasok ng
professor.
Nag-focus lang ako sa pakikinig at inalis muna sa isip ko ang mga gumugulo sa utak
ko. Nang matapos sa second subject ay hinanap ko si Mia sa loob ng campus, pero
hindi ko makita kaya mag-isa na lang akong nag-lunch sa canteen. Pero habang
kumakain ng lunch ay pansin ko na parang pinagchi-chismisan na naman ako ng
ilang mga estudyante, nagbubulungan at pasimpleng tumitingin sa akin;
halatang-halata na ako ang kanilang pinag-uusapan. Pero kapag tumitingin naman
ako sa kanila ay umiiwas ang mga gaga, kunwari ay kumakain lang ng normal.
Hindi ko na lang sila pinansin at pinagpatuloy ko lang ang kain ko. Nang matapos ay
tumambay lang ako sa library at nagbasa ng libro para makakuha ng sagot sa mga
assignment na binigay ng professor.
05:30 PM bago natapos ang klase ko, at paglabas ko pa lang ng classroom ay nagulat
pa ako nang bumungad si Cole sa akin, naghihintay pala mismo sa labas ng
classroom.
"Kanina ka pa ba?" tanong ko pagkalapit niya sa akin. Yakap-yakap ko ang dalawang
libro na kinuha ko sa library.
"Yes, sabi mo five pm, pero five thirty pala. You fooled me" Mahina niyang pinitik
ang
noo ko.
"Aray ang sakit, ha!" reklamo ko na napahaplos na lang sa noo ko. But he just
smiled,
tipid lang ang kanyang ngiti dahil ganon naman siya tuwing ngingiti sa akin.
"Let's go, babe." Inakbayan niya na ako, pero agad din napahinto at tiningnan ako."
Gusto mo bang buhatin na lang kita papunta sa kotse?"
Mabilis akong umiling. "No, I can walk! Nakakahiya, ang dami kayang tao!"
And he shrugged. "Okay" Inakbayan na lang niya ako at sabay na kaming
lumakad.
And again, agaw atensyon na naman kami sa buong campus. But I don't care
anymore. Pagdating sa harap ng blue Rolls Royce Boat Tail ay pinagbuksan pa rin ako
ni Cole ng pinto.
"Galit ka pa rin ba sa akin?" he asked me. Pinaandar na niya ang kotse palabas ng
campus.
"I don't know' walang gana kong sagot habang nakatingin lang sa labas.
Cole cleared his throat. "Nga pala, bukas na ang flight ni Aya, napaayos ko na ang
kanyang mga papeles papuntang Russia for her operation."
Sa narinig ay mabilis akong napaharap sa kanya. "T-Talaga?"
And he nodded. "Yes. Ang sabi mo si Mia ang sasama sa kanya, kaya pinaayos ko na
rin pati mga papeles niya."
Parang biglang nagliwanag ang mukha ko at naglaho ang naramdaman kong inis sa
kanya.
"Wow, babe. Thank you so much!" Napangiti na ako.
And he smiled too. "Mabuti naman at ngumiti ka na. So, galit ka pa rin ba?"
I shook my head. "Hindi na, bati na tayo sagot ko na mas lalong kinalapad ng
kanyang ngiti.
"That's great"
Akala ko ay ihahatid niya ako sa bahay, pero hindi ko inaasahan na dadalhin niya
ako
sa kanyang mansyon.
"Teka, bakit tayo narito?" may pagtataka kong tanong pagkahinto ng sasakyan sa
malawak na garage ng mansyon.
Pero imbes na sagutin niya ang tanong ko ay naglahad lang siya ng kamay sa akin
nang mapagbuksan ako ng pinto, kaya naman tinanggap ko na lang.
Magkahawak-kamay kaming pumasok sa kanyang malaking mansyon. Pagkapasok
namin ay nakahilira ang kanyang mga katulong na agad na bumati sa amin. Napatayo
naman ang dalawang babaeng nakaupo sa couch sa may living area.
"Good afternoon, sir halos magkasabay na bati ng dalawang babae. Pero imbes na
sagutin ito ni Cole ay sinenyasan lang na para bang pinapakuha na ako. Kaya naman
agad na lumapit sa akin ang dalawang babae at nakangiti na akong hinila paakyat ng
stairs.
"Teka, saan niyo ako dadalhin?" naguguluhan kong tanong na kinangiti ng dalawang
babae sa akin.
"Kami ang mag-aayos sa yo para sa date niyo ni Señorito Cole mamaya, sagot ng
isang babae. Napakaganda nilang dalawa at parang hindi rin magkalayo ang edad
namin.
Nang makapasok sa loob ng malawak na room ay agad nila akong pinaupo sa harap
ng dressing table at inayusan. Inabot yata ng mahigit thirty minutes ang pag-ayos
nila sa akin bago natapos at pinapili na ako ng dress na gusto kong suotin. Nasa
mahigit sampo ang dress na pinapli nila sa akin, at dahil valentines, 'yung Red
Velvet
dress ang pinili ko, simple but elegant; off shoulder siya at kinang-kita ang
cleavage.
Pero nang makita ko sa salamin ang mga kiss mark sa leeg ko ay agad na nanlaki
ang mga mata ko.
"Don't worry, ma'am, gagawan na lang natin yan ng paraan wika ng isang babae nang
mapansin ang paglaki ng mata ko.
"Kaya bang takpan ng makeup?" tanong ko na kinakabahan.
And they nodded, kaya naman para akong nakahinga ng maluwag.
"lbang klase rin po pala ang fiancé niyo, ma'am" pagbungisngis ng isang babae
habang nilalagyan ng liquid foundation ang mga kiss mark.
Napatikhim lang ako at tipid na ngumiti. Iniisip yata nila na si Cole ang may
gawa.
Nang matapos akong ayusan ay nilagay ko agad ang phone ko sa loob ng handbag
bago lumabas na ng room. Inalalayan pa akong bumaba ng stairs ng dalawang
babaeng nag-ayos sa akin, at habang pababa ng stairs ay pasimple kong nilibot ang
tingin sa bawat pader ng mansyon. Pero kahit saan ako tumingin ay wala naman
akong makita na litrato ng babae.
Nakakapagtaka lang, kung talagang may dalawang asawa na si Cole, then bakit wala
rito sa kanyang mansyon? Ipagpalagay nang hindi dito nakatira, pero bakit wala man
lang litrato ni isa? Pero baka naman wala talaga siyang asawa at niluluko lang ako
ng
Oliver na 'yun.
Naalis lang ang pagtingin-tingin ko sa paligid nang tuluyan na akong nakababa ng
stairs. Nang mapatingin ako kay Cole nakabihis na rin dahil ibang suit na ang
kanyang suot, nakakulay red din tulad ko.
"You're so beautiful, babe." he uttered while staring at me. And I bit my bottom
lip,
bigla akong nailang sa kanyang pagtitig sa mukha ko.
"Stop staring" mahina kong saway sa kanya na kanya lang kinangiti.
"l just cant help it, you're too beautiful, babe." Ngumiti siya sa akin at
hinawakan na
ang kamay ko. "Let's go for a date, Mi Reina."
Napangiti na lang ako at magkahawak-kamay na kami lumabas ng mansyon. Mi
Reina? Of course, I know what it means. My queen lang naman ang ibig sabihin
nun.
Dumating kami sa isang fancy restaurant sakay pa rin ang kanyang luxury car na blue
Rolls Royce Boat.
Ang inaasahan ko ay normal na dinner lang, pero pagkapasok namin sa loob ng
restaurant ay walang katao-tao at isang table lang nakalagay sa pinakagitna kasama
ng dalawang chair. Napaka-romantic ng pagkakaayos ng loob ng restaurant, may
mga red balloons pa at red carpet pa ang aming nilakaran bago namin narating ang
table. Pinaghila pa ako ni Cole ng upuan, at pagkaupo namin ay may mga waiter na
ang nag-serve ng mga pagkain sa table namin.
"Wow, ang ganda rito," sambit ko na may pagkamangha. "Ngayon lang talaga ako
nakapunta rito" Eh kasi naman napakamahal ng kanilang mga pagkain, 'di ko afford,
at isa pa kuripot ako masyado.
Cole smiled. "Im glad that you like this place, babe."
Ngumiti rin ako pabalik. "Thank you, babe. Alam ko naman na bumabawi ka lang sa
akin"
Napangiti lang siya sa sinabi ko, pero parang unti-unting naglaho ang kanyang ngiti
nang mapadpad ang kanyang tingin sa bandang leeg ko.
Lumakas naman ang kalabog ng dibdib ko at bigla akong napalunok, na-tense ako
bigla. Napansin kaya niya ang mga kiss mark? Pero nakita ko sa salamin kanina ay
natakpan naman ng foundation at hindi na visible.
"Oh b-bakit? May problema ba?" l asked and swallowed again.
"Who gave that necklace to you?"
Saka lang ako nakahinga ng maluwag sa kanyang tanong. Hays, akala ko naman
yung kiss mark na, necklace pala.
"Grabe ka naman kung makatanong. Ano naman ang akala mo sa akin na wala na
talagang pera pambili ng necklace?" sagot ko na kunwari ay sumimangot pa sa kanya
pero agad ding ngumiti. "Pero hindi ko to binili, matagal na 'to, pagmamay-ari pa
ng
namayapa kong ina" | lied.
"No, si Oliver ang nagbigay nito sa akin, ang mortal mong kaaway na gusto kang
paghigantihan Kung puwede ko lang sana sabihin yun sa kanya.
I'm sorry, I'm just curious. Ngayon ko lang kasi nakita na suot mo yan" Bumalik na
ang kanyang tipid na ngiti. "Let's eat, babe. I have a surprise for you later"
"Ang dami mo namang surprise" I said. And we both smiled.
Nang umpisahan na naming kumain ay narinig ko na lang bigla ang marahan na
pagtugtog ng violin. Nang mapatingin ako sa paligid ay may tatlong babae pala ang
nakaupo at sila ang tumutugtog.
Napaka-romantic lang; dinner with a candlelight inside the fancy restaurant, tapos
may violin music pa habang kumakain.
"So how's the food, okay naman ba, babe?" Cole asked me, ang lambing ng kanyang
boses.
"Delicious, babe sagot ko. In fairness, masarap naman talaga lalo na 'yung steak
nila,
ngayon lang yata ako nakatikim ng ganitong kasarap na steak at wine.
Pero napatigil ako sa pag-slice ng steak nang maramdaman ang pag-vibrate ng
phone ko sa loob ng handbag na nasa tabi ko. Oo nga pala, baka si Mia o kaya si
Jordan. Hindi nga pala ako nakapagpaalam sa kanila!
Kaya naman binitiwan ko muna ang hawak kong kubyertos at agad na kinuha ang
phone sa loob ng bag. Si Mia at Jordan nga ang nag-text at may mga missed calls
din. Kaya naman agad ko itong ni-replayan at sinabing baka mamaya pa ang uwi
ko.
"Who texted you?" Cole asked.
"Si Mia at Jordan, tinatanong kung nasaan na ako at bakit hindi pa nakakauwi.
Nakalimutan ko kasi magpaalam sa kanila."
Pero nang akmang ibabalik ko na ang phone sa loob ng bag ay siya namang
pagdating ulit ng bagong mensahe. Akala ko ay si Mia at Jordan pa rin, pero agad
akong napalunok nang makitang number na ni Oliver na kung saan Demon ang
naka-save na name.
From Demon: Lumabas ka sa backdoor, ngayon na. Don't make me wait, maiksi lang
ang pasensya ko.
Napalunok ako sa nabasa at parang nanigas sa aking kinauupuan. So he was outside!
Pero paano naman nalaman ng lalaking 'yun na narito ako sa restaurant na 'to? Ah ok
nga pala, malamang dahil sa necklace.
Pasimpleng tumingin kay Cole, pero muntik na akong mapasinghap sa gulat nang
magtama ang mata namin, pinagmamasdan niya pala ako. Kaya naman kahit kabado
ako sa nabasang text message ay pinilit ko pa rin ngumiti ng matamis sa kanya.
"Bakit ka naman ganyan kung makatingin sa akin, babe?" tanong ko na sinabayan pa
ng mahinang tawa para hindi mapaghalataan.
"Because you're too beautiful, and I can't take my eyes off of you, he answered as
he
stared at me. "Napakaganda mo, babe."
My smile widened. "Hindi ko alam na may pagkabolero ka rin pala mahina kong
pagtawag at hinawakan na ang handbag ko sabay tayo. "Wait lang, babe, ladies room
lang ako saglit."
"Be quick."
"I will, babe" Matamis pa akong ngumiti sa kanya bago tumalikod.
Sinamahan naman ako ng isang waitress papunta sa kung saan ang ladies room.
"Sandali lang, miss, may tanong pala ako"
Napahinto naman ito sa tangkang pag-alis at napatingin sa akin. "Yes, ma'am? Ano
po 'yun?"
"Ah kasi, itatanong ko lang sana kung nasaan ang backdoor?"
Pansin ko ang bahagyang pagkunot ng noo ng waitress nang marinig ang tanong ko,
pero agad din naman akong sinagot.
"Doon po sa kabila ang daan papunta sa backdoor, malapit sa kitchen."
"Ah okay, thank you. Pasensya ka na, curious lang kasi ako"
Napangiti naman ito sa sinabi ko. "Sige po, ma'am, maiwan ko na po kayo"
Para naman akong nataranta nang mag-isa na lang ako. Dapat ba akong lumabas sa
backdoor? Pero paano naman si Cole? Anong sasabihin ko sa kanya? At kapag hindi
naman ako lalabas, siguradong malalagot ako sa demonyong Oliver na yun. Ang
sama pa naman ng kanyang pag-uugali lalo na kung galit, pumapatol kahit
babae.
Habang nag-iisip ng dapat gawin at paglakad-lakad lang sa loob ng ladies room ay
muli na naman nag-vibrate ang phone ko. Nagmamadali ko 'tong kinuha at tiningnan
kung sino na naman ang nag-text. Hinihiling ko na sana ay biro lang ang text ng
Oliver na yun sa akin, o kaya sana wrong send lang.
Pero nang mabasa ko ang bagong dating na message ay mas lalo akong
nataranta.
From Demon: Ill give you thirty seconds to come out."
Kaya naman wala na akong inaksaya pang oras at mabilis na hinanap ang daan na
sinabi ng waitress kanina. Nang makita ito ay agad kong tinakbo, hanggang sa nakita
ko na nga ang backdoor na nakasara. Buti na lang ay walang katao-tao kaya kahit
lumabas ako ay walang makakapansin.
At nang tuluyan na akong nakalabas ay siya namang paghinto ng black Lamborghini
sa harap ko. Mabilis na akong napatakbo palapit at agad na binuksan ang pinto nito.
Pagpasok ko sa loob ay agad na bumungad sa akin si Oliver na naka-black tuxedo,
parang galing sa party. Pero masama ang awra nito, nang magtama kasi ang mga
mata namin ay agad akong pinukol ng masamang tingin na akala mo'y may nagawa
na naman akong kasalanan sa kanya. Hanggang sa bigla na lang pinaharurot ng
mabilis ang kanyang sasakyan palayo ng restaurant.
Mas lalo naman domuble ang kaba ko dahil sa kanyang masamang aWra. Pansin ko
rin ang higpit ng kanyang pagkakahawak sa manibela, kung kaya umiigting kanyang
ugat sa kamay. At talagang napapaasik pa tuwing may mabagal na sasakyan sa
unahan at agad itong binubusinahan ng paulit-ulit. Ang ingay tuloy sa highway.
"Saan mo naman ako dadalhin?" tanong ko na hindi na nakatiis pa.
Pero hindi ko inaasahan ang kanyang isasagot sa akin.
"Sa impyerno, doon kita paparusahan ngayong gabi."

Chapter 20💋

I was horrified by what he said. Hindi na ako sumagot pa sa kanya pero ramdam kong
nate-tense na ako. Hindi ko alam kung saang impyerno naman niya ako dadalhin at
anong klase ng parusa ang ibibigay niya sa akin, wala naman kasi akong naalala na
may nagawa akong kasalanan sa kanya para parusahan na naman niya.
Wala pang limang minuto ang tinakbo ng sasakyan nang bigla na niya itong hininto
sa isang madilim na lugar. Agad naman akong napatingin sa labas para makita kung
saan na kami, pero mabilis niyang pinatay ang ilaw ng sasakyan, kaya wala na akong
maaninag sa labas dahil napakadilim, ni wala man lang streetlights.
"Nasaan ba tayo?" tanong ko at humarap na sa kanya, pero kasabay ng pagharap ko
ay siyang malakas niyang paghaklit sa baywang ko na kinasinghap ko na lang sa
gulat.
Napasubsob ako sa kanyang matigas na dibdib, nanuot pa sa ilong ko ang pabango
ng kanyang tuxedo. Napakabango niya.
"Aray naman, nakakagulat ka" nakasimangot kong reklamo at napahawak na lang sa
kanyang dibdib sabay angat ng tingin sa kanya. Pero hindi ko inaasahan na nakayuko
pala siya sa akin, kung kaya agad na nagtama ang aming mga mata.
Napakatapang ng kanyang tingin sa akin na tila ba gusto na akong lamunin, at halos
maduling din ako sa sobrang lapit ng mukha namin sa isat-isa.
"Don't let him f*k you. Itong katawan mo, 'wag na 'wag mong ipapagamit sa kanya.
Mas gusto kong mahulog siya sa yo nang hindi mo ginagamit ang katawan mo. Dahil
oras na malaman kong nagpapagalaw ka, papatayin kita. Do you understand?" he
warned me in a husky, dangerous voice.
Namalayan ko na lang ang aking pagtango sa kanya. "H-Hindi naman ako
nagpapagalaw, eh," mahina kong sagot.
Sa sinabi ko ay parang nabawasan naman ang bangis sa kanyang expression, pero
hindi niya pa rin inaalis ang pagkakatitig sa akin. Sa sobrang lapit ng aming mukha
ay
langhap na langhap na namin ang hininga ng isat-isa. Hanggang sa napaiktad na
lang ako nang haplosin niya ang pisngi ko gamit ang likod ng kanyang kamay.
"You look so beautiful tonight" he said softly and caressing my cheek.
Napalunok naman ako. ldon't know what to say, pero ramdam ko ang malakas na
pagkabog ng dibdib ko habang nakatingala sa kanya at nakatitig din sa kanyang
guwapong mukha. I feel like I have an earthquake inside of me.
Hanggang sa bumaba ang kanyang tingin sa labi ko, saglit na huminto roon bago
napadpad naman sa bandang dibdib ko, at doon na tuluyang huminto. Pansin ko ang
kanyang paglunok nang mapatitig sa cleavage ko.
"Binihisan ka na naman ni Morozov. But you look stunning in that dress," he
murmured and looked up into my eyes again. "Siya ang tagabihis sa yo, at ako naman
ang tagahubad mo" And he grinned.
Nagulat na lang ako nang bigla niyang pinasok ang kanyang isang kamay sa loob ng
dress ko at mabilis na dinukot ang isa kong dibdib palabas. And I gasped in shock
when he suddenly sucked my breast into his wet mouth.
Nanlaki ang mga mata ko sa pagkabigla. He sucked my breast hard and deep. Ang
kanyang isang braso ay mas lalong humigpit sa baywang ko at mas idinin pa ako
papunta sa kanyang katawan. Para akong nanigas na hindi na makagalaw at parang
biglang kinapos ng hininga.
Ramdam ko ang biglang pag-react ng katawan ko sa uhaw niyang paghalik sa dibdib
ko na akala mo'y isang gutom na sanggol. Pero hindi rin nagtagal at pinakawalan na
ito ng bibig niya. Parang habol pa niya ang kanyang hininga nang ayusin niya ang
suot kong dress at ibalik na sa loob ang dibdib ko.
Para naman akong nabunutan ng tinik at natauhan bigla.
Hindi na siya tumingin pa sa mga mata ko, matapos niyang ayusin ang suot kong
dress ay umayos na siya ng upo sa driver seat at pinatakbo na muli ng mabilis ang
sasakyan.
Napaayos na lang ako ng upo at napahinga ng malalim. s**t. Talagang hindi ko
inaasahan yun.
Namayani na ang katahimikan sa loob ng tumatakbong sasakyan; hindi na siya
tumingin pa sa akin o kinausap ako, binilisan na lang ang pagmamaneho na tila
nakikipaghabulan. Hindi na rin ako kumibo pa at kunwari ay napatingin-tingin na
lang
sa labas. Dahil sa totoo lang ay parang bigla akong nakaramdam ng pagkahiya, ang
awkward lang kasi.
Nang huminto muli ang sasakyan ay sa parking lot na. At pagkababa namin ay agad
niyang hinawakan ang kamay ko at hinila ako papasok ng hotel. Halos magkandarapa
ako sa bilis ng kanyang paghila, nakasuot pa naman ako ng stiletto na five inches
ang taas.
Pagkapasok namin sa loob ng hotel room ay saka niya binitiwan ang kamay ko at
agad akong hinarap.
Para maalis naman ang awkward na naramdaman ko ay agad ko siyang sinalubong
ng pekeng ngiti. "Bakit tayo narito?" tanong na lumabas sa bibig ko. Pero bahagya
akong napaatras nang humakbang siya palapit sa akin.
Imbes na sagutin niya ang tanong ko ay nagulat na lang ako nang bigla niyang
kinabig ang batok ko at hinila ang baywang ko papunta sa kanyang katawan, napatili
pa ako sa pagkabigla pero agad na napahinto ang pagtili ko nang mabilis niya akong
siniil ng marahas na halik. His tongue expertly exploring my mouth. At habang
hinahalikan niya ako ay nakatitig naman sa akin ang kanyang mabangis na mga mata,
pinapanood ang reaction ko. But l just looked at him, sinalubong ko lang din ng
tingin ang kanyang mga mata. Pero parang mas lalong nagalit ang kanyang tingin sa
akin at dumahas lalo ang paghalik sa labi ko. So l just closed my eyes and
responded
to his kiss.
Pero sa pagtugon ko sa kanyang halik ay siya namang paghinto niya, pero nakalapat
pa rin ang labi sa akin. And when I opened my eyes again, our gaze met.
"Now tell me, aking alipin... Sino ang mas magaling humalik sa amin ni Morozov?"
anas niyang tanong sa akin at bahagya pang kinagat ang ibaba kong labi habang
nakatitig pa rin sa mga mata ko.
I swallowed. "Of course, you."
A dangerous grin appeared on his lips, nilayo na ang mukha sa akin nang marinig
ang sagot ko, hanggang sa marahan na niyang hinawi ang konting buhok sa aking
mukha.
"And why me?" he asked again, his voice was soft now.
"Because you're a demon."
Nagulat naman ako sa sagot na lumabas sa bibig ko. Huli na para bawiin dahil bigla
nang dumilim ang kanyang anyo nang marinig yun.
"Pakiulit nga ng sinabi mo." Nagkaroon na ng diin sa kanyang boses at parang naging
tigre na naman ang expression.
"You're so handsome, Master, sagot ko imbes na ulitin ang aking sinabi. "And you're
a
good kisser, mas magaling ka kaysa kay Cole. Ang sarap mo rin humalik, and I love
the way you kiss me" I added.
'No, I dont like your kiss! Ang sakit mo kaya humalik, letche ka!' gusto kong
isigaw
yun sa pagmumukha niya kung puwede lang sana. Kaso baka masakal niya ako,
mahirap na, napakademonyo pa naman niya.
"Good answer." Sa wakas ay binitiwan na niya ako.
Pero agad akong nabahala nang bigla na lang niyang hinubad ang kanyang suot na
tuxedo, at nang mahubad ay sinunod naman ang butones ng kanyang white
longsleeve polo.
Nanlaki ang mata ko, mabilis na akong umalis sa harap at tumalikod para hindi
makita ang kanyang paghubad.
"Kung makaiwas ka naman ng tingin, akala moy hindi mo pa natitikman ang katawan
ko I heard him chuckle.
"H-Hindi naman sa gano'n, 'no. Ang laswa kasi kung panonoorin kitang maghubad,
eh hindi naman ako manyak, 'no"
"Tsk. Masyado kang pakipot, bibigay ka rin naman sa akin."
Napapikit na lang ako sa narinig. Damn it. Ako? Pakipot sa kanya? The heck, as if
naman papatulan ko siya kung hindi niya lang pinagbabantaan ang buhay ko at ng
mga kapatid ko. Natatakot lang naman ako sa kanya kaya ko sinusunod ang mga
gusto niya.
"Oh, huwag mong sabihing tatayo ka na lang diyan buong magdamag?"
Muli akong napalunok. Ano pa nga ba ang reason ng pagtalikod ko kung haharap din
naman ako sa kanya? Hays, nakakainis.
Wala na akong nagawa kundi humarap. Ang inaasahan ko sanang bubungad sa akin
ay ang hubad niyang katawan. Pero pagharap ko ay wala na siya sa likuran ko dahil
nakaupo na pala sa taas ng kama, nakasandal na sa headboard nito habang may
hawak na kupita na naglalaman ng red wine. Tanging coat niya lang pala ang kanyang
hinubad dahil suot niya pa rin ang kanyang while longsleeve polo na nakabukas lang
ang tatlong butones at nakatupi hanggang siko ang manggas nito. Kitang-kita ang
kanyang matipunong dibdib at mga braso.
"Ill give you five minutes" he said to me, marahan pang inalog-alog ang kanyang
hawak na wine bago uminom ng konti at dinugtungan ang kanyang sinabi, "kapag
naakit mo ako sa loob ng limang minuto, hindi kita paparusahan."
Muli akong napalunok. "Pero ano naman ang kasalanan ko at paparusahan mo ako?"
l asked.
Isang mapanganib na ngisi ang sandaling sumilay sa kanyang labi bago ako
tiningnan ng seryoso. "At anong karapatan mong itanong sa akin yan? I will punish
you as much as I want, with or without reason. Baka nakakalimutan mong alipin
kita?"
Damn.
Psychopath pa yata ang demonyo na 'to. Anong akala niya sa akin, isang laruan? Na
kahit walang kasalanan kung gusto niyang pagtripan ay go lang? Ang kapal naman ng
mukha ng lalaking to. Ang sarap balatan ng buhay!
"Pero paano naman kita aakitin?"
"Trabaho mo ang mang-akit, imposibleng hindi mo alam kung paano' mapakla
niyang sagot sa akin.
Napahinga na lang ako ng malalim para pakalmahin ang sarili ko.
Ano pa nga ba ang inaarte ko? Nakuha na rin naman ng lalaking to ang iniingatan
kong p********e, kaya wala ng dahilan para mag-inarte pa ako kung gusto niya pala
ng katawan ko. At isa pa, babayaran naman niya ulit ako ng fifty million, sayang
din
yun.
"Paano kung hindi kita maakit? Anong klaseng parusa naman ang ibibigay mo sa
akin?"
Bahagyang tumaas ang kanyang kilay sa tanong ko at napatitig na naman sa akin,
yung klase ng titig na tila nag-iisip ng tamang sagot.
"Who knows, pero nasisiguro kong iiyak ka ng dugo sa parusa na ipapataw ko sa
yo"
I let out a sigh again. Ano pa nga ba ang magagawa ko.
Kaya naman agad ko siyang binigyan ng patay-malisyang tingin at mapang-akit na
hinaplos ang leeg ko papunta sa baywang ko sabay giling ng marahan.
"Yung tingin mo, hindi ko gusto."
I stopped dancing.
Anak ng! Lintik na lalaking to.
"Can l just close my eyes? Wala akong magagawa, ganito na kasi talaga ang tingin
ko.
" parang gusto ka nang ibaon ng buhay! gusto ko sanang idugtong pa yun kaso baka
lumabas na naman ang kanyang pagkademonyo.
"No, dont close your eyes. Just look at me like you are thirsty for me" he said,
muli
itong sumimsim ng wine sa kanyang hawak na kupita.
Thirsty look pala, huh? Fine.
45 Point
Mabilis kong iniba ang tingin ko sa kanya, pinaseryoso ko na sabay labas ng aking
ngipin na kunwari ay may mga pangil ako. Marahan ko nang hinakbang ang mga paa
ko palapit sa kanya, pero nagulat na lang ako sa kanyang galit na boses.
"Damn. Hindi ko sinabing maging bampira ka!"
So I stopped again.
"Gusto ko yung mabangis na parang gutom ka sa akin at gustong-gusto mo na
akong lapain he said, parang sumama na ang kanyang tingin sa akin.
Ah gano'n?
"I got it, Master nakangisi kong sagot sa kanya at muling nagseryoso.
Mabangis na parang gutom lang pala ang gusto niya, huh? Pwes kayang-kaya ko
yun.
Mabilis ko nang tinaas ang dalawa kong kamay at binuksan na akala mo'y mahahaba
ang mga kuko at parang handa na siyang lapain. "Roarr! Roarr!"
Oliver's lips parted in disbelief.
"f**k! Wala akong sinabing maging tigre ka!" he shouted at me. Nanlisik na ang
kanyang mga mata sa akin at bigla na lang nagsilabasan ang ugat sa leeg dahil sa
pag-igting ng kanyang panga.
Napatigil naman ako sa akmang pagtakbo palapit sa kanya at hindi ko na mapigilan
ang mapabungisngis, pero mabilis kong tinakpan ang bibig ko.
And when I looked at him again, madilim na ang kanyang anyo at humigpit na ang
hawak sa kupita na tila napikon na talaga sa akin.
"Pinagluluko mo ba ako?"
Napalunok ako, bigla na naman kinain ng takot.
Napaayos na ako ng tayo at bahagyang napayuko para umiwas ng tingin sa kanya.
I'm sorry, Master." I bit bottom lip.
Pero nabahala ako nang ibinababa na niya ang kanyang hawak na kupita at mabilis na
binaklas ang lahat ng butones ng kanyang polo.
"Mas mabuting itigil mo na 'yang nakakainsulto mong pang-aakit, umiinit lang ang
ulo ko sa 'yo. Undress yourself now' he commanded me. Matapos hubarin ang
kanyang polo ay basta na lang itong itinapon sa loob ng room at sinunod naman
binaklas ang kanyang belt.
Nanatili naman akong nakatayo at nakatingin lang sa kanya. Pero mabilis akong
umiwas nang hubarin na niya ang kanyang slacks.
"What are you waiting for? Gusto mo pa bang ako ang maghubad sa 'yo? Nasisiguro
kong hindi mo na mapakikinabangan pa yang dress mo kapag 'yan nahawakan
ko."
Sa kanyang sinabi ay parang nataranta naman ako. Tumalikod na ako sa kanya at
inumpisahan na ring hubarin ang suot kong dress. Hindi na ako dapat mag-inarte pa
dahil nakita na niya rin naman ito at natikman na, kaya wala na akong dapat pang
ikahiya kahit maghubad ako sa harap niya.
Pero nang mahubad ko na ang dress ko at tanging panty at bra na lang ang natira sa
katawan ko, naramdaman ko na lang ang marahan na paghaplos ng isang kamay sa
bandang tiyan ko, hanggang sa yumapos na ito sa baywang ko. Kasunod ng
pagyapos ng isang braso ay ang pagdampi naman ng malambot na labi sa balikat ko
at pinaulanan ako ng maliliit na halik sabay lusot ng isang kamay sa loob ng suot
kong bra at manasalhe na ang dibdib ko. Napasinghap naman ako at napatigil bigla sa
paghubad sa dalawa kong saplot na natira.
"Ano nga ulit 'yung sinabi mo kanina? Bading? Mahina? Lampa?" he whispered
dangerously in my ear.
Nanlaki ang mga mata ko at namilog ang labi. Naku po. Oo nga pala, 'yung
pang-iinsulto ko sa kanya kaninang umaga, mukhang narinig niya nga talaga! s**t!
Lagot na!
"Gusto mo bang.. lumpuhin kita ngayong gabi, hmm? I can do that to you in the
bathroom, or in bed. Pumili ka lang kung saan mo gusto.. at kung anong posisyon
ang nais mo; Nakatayo, nakadapa, nakahiga, o nakagapos? Puwede rin patiwarik kung
gusto mo. Tingnan na lang natind kung mabanggit mo pa ang salitang bading
pagkatapos"
Para akong kinilabutan sa kanyang pangalawang bulong sa akin. Pakiramdam ko ay
nanindig lahat ng balahibo ko sa katawan. Pero hindi. Hindi siya maaaring magalit
sa
akin.
Kaya naman mabilis na akong humarap sa kanya nang may malaking ngiti sa labi,
pinilit ko talagang ngumiti ng malaki.
"J-Joke lang 'yun, Master. Gusto lang kitang inisin nu'n I caressed his handsome
face and looked at him in the eye. "Ang totoo niyan ay napaka-cool mo, halos
malumpo ako sa lakas mo. Ang sarap mo rin, nakakabaliw ka, katunayan ay
nakakalimutan ko ang mundo habang inaangkin mo ang katawan ko. So please,
huwag ka nang magalit pa sa akin. Please?" I pouted.
Napatitig siya sa akin, sa nangungusap kong mga mata. Naroon pa rin ang
kaseryosohan sa kanyang mukha, hanggang sa bumaba ang kanyang tingin sa
nakanguso kong labi, at pansin ko ang kanyang paglunok.
Sana lang makuha siya sa paawa effect ko.
"Please, I'm begging you, huwag ka nang magalit pa sa akin. Promise, hindi ko na
uulitin yung mga sinabi ko kanina. Sadyang ganito lang kasi talaga ang bibig ko,
nagiging masama kapag galit" Pinagsiklop ko pa ang mga kamay ko sa kanyang
harap para magmukhang sincere ang pag-sorry ko.
And he looked up again, hindi nagsalita pero tinitigan ulit ako ng seryoso na para
bang binabasa ang sinasabi ng mga mata ko.
"Medyo masakit pa kasi 'yung ano ko, kasi naman napuruhan nung nakaraang gabi.
Sa lakas mo ba naman, tapos hindi mo pa ako tinantanan buong magdamag. Kaya
hanggang ngayon ay may sugat pa rin sa loob, hindi pa humihilom; muli kong
pakiusap at pilit na sinasalubong ang kanyang tingin.
Hindi ko alam kung namamalik-mata lang ba ako, pero parang biglang lumambot ang
kanyang expression.
"Then just give mea good ride. Ikaw ang magmaneho sa akin para ma-adjust mo ang
tamang pagpasok at hindi ka masaktan" he said calmly.
Tila ako nabuhayan sa kanyang sinabi. Talaga? Para hindi ako masaktan? Wow,
himala at may konsensya rin pala ang demonyo na to.
Kaya naman agad akong sumaludo. "No problem, Master. Promise, gagalingan ko ang
pagmamaneho for you" I winked at him. "Sige na, mahiga ka na roon sa kama. Akong
bahala sa 'yo." Bahagya ko pang kinagat ang ibaba kong labi.
Pansin ko naman ang pagngisi niya sa ginawa ko. Pero imbes na sumunod sa utos ko
ay bigla niya akong hinapit sa baywang at binuhat sa pang-upo, kaya napayapos na
lang ako sa kanyang leeg.
Pagsampa namin sa kama ay agad niya akong inihiga, pero mabilis niyang pinagpalit
ang posisyon namin; siya ang nasa ilalim at nakapatong naman ako sa kanya. Nang
mapatingin ako sa kanyang ibaba ay saka ko lang napagtanto na wala na pala siyang
suot, hubot hubad na. Hindi ko mapigilan ang mapalunok nang makita ang kanyang
nakatayo na alaga, talaga namang napakalaki at haba. Magpahanggang ngayon ay
hindi pa rin ako makapaniwala na nagkasya 'yun sa akin at nakasagad pa. s**t.
Siguradong sasakit na naman ang p********e ko oras na ipasok niya ulit 'yun, hindi
pa
naman naghihilom ang mga sugat sa loob dahil medyo masakit pa.
"Kahit one round lang, okay na sa akin. May next time pa naman," he said.
Naramdaman ko na lang pagbaklas ng kamay niya sa hook ng suot kong bra.
"S-Sige.." mahina kong sagot at hindi na tumingin pa sa kanyang mukha, pinanatili
ko
lang ang tingin ko sa kanya katawan na puno ng mga abs.
Matapos niyang hubarin ang suot kong bra ay sinunod naman niya ang panty ko,
ibinaba niya hanggang hita ko, at ako na mismo ang tuluyang nag-alis.
And again, nagtagpo ang mga mata namin. Napalunok ako at ganon din siya.
"Start now, I'm waiting"
"y-Yes, Master utal kong sagot at iniwas na ang tingin sa mukha niya, dahil parang
bigla akong nakaramdam ng hiya, ewan ko ba.
Lakas-loob ko na lang hinawakan ang kanyang p********* at marahan na iyon
ipinasok sa akin nang paunti-unti. Pero konti pa lang ang naipapasok ko ay bigla na
lang,
"Ang bagal mo, nabibitin ako!" He slapped my ass. Medyo nagulat naman ako.
Pero mas nahigit ko ang hininga ko nang hinila niya bigla ang balakang ko pababa sa
kanyang katawan, kaya naman biglang sumagad agad sa loob ko ang kanyang
kahabaan. Sa pagsagad nito ay sinundan niya agad ng marahan na paggalaw.
"ohh shit. That was so f****g good." he broke off with a tortured groan. Kitang-
kita
ko pa ang sandaling pagsara ng anyang mga mata at pagbigat ng kanyang
paghinga.
Napasimangot naman ako.
"T-Teka, akala ko ba ako ang gagalaw?" tanong ko at napahawak na lang sa kanyang
magkabilang balikat.
"Mabagal ka masyado, kaya ako na lang. Dadahan--dahanin ko naman para sa 'yo,"
sagot niya sa akala moy malalagutan na ng hininga habang patuloy ang
paglabas-masok sa akin. Until he closed his eyes again and bit his lower lip.
Napaka-hot niya lang tingnan sa pagkagat ng kanyang labi habang nakapikit at
bumíbigat ang paghinga na tila high na high.
His muscles clenched with pleasure as his hips moved slowly. He was so hot.
I exhaled a deep, shuddering breath.
Ang katawan ko ay parang dinadarang na naman sa apoy, nag-iinit na naman ako.
Nagugustuhan ko na naman kanyang ginagawa sa akin.
Kaya naman hindi na ako nagreklamo at hinayaan na lang siya, sinabayan na lang ang
kanyang galaw.
Hanggang sa muli nang bumukas ang kanyang mga mata at tinitingnan na ulit ang
mukha ko habang patuloy na iginagalaw ang kanyang balakang at inilalabas-masok
ang kanyang kahabaan sa loob ko.
His eyes darkened as his gaze slid over my breasts.
"I love your boobs, my slave. Please, feed me" His voice was rough with passion.
At dahil lunod na rin ako ay agad kong nilapit ang dibdib ko sa kanyang mukha, at
sinalubong naman niya ito ng kanyang mainit na bibig. And his hands traveling down
my back as he sucked my breast.
"Hmm." I groaned and closed my eyes with pleasure. Until I run my fingers through
his hair, throwing my head back to press my breast into his mouth.
"Yes, my darling, that's it." he groaned, tila nagustuhan ang pagdiin ng dibdib ko
papunta sa loob ng kanyang bibig.
"Oliver.." I called his name, para akong malalagutan na ng hininga dahil sa labis
na
sarap na naramdaman.
Oliver lifted his head and smiled at me, a slow sexy smile. "l love the taste of
your
boobs... It's addicting, you know. It's like a drug to me" And he winked at me.
Sandali naman akong napamaang.
st*t. Ngayon ko lang siya nakitang ngumiti, akalain mong marunong din pala siya.
And in fairness, mas guwapo siya kapag nakangiti.
Pero bakit parang ang pilyo yata ng pagkindat niya sa akin? Is he flirting with
me?
Ewan ko, pero namalayan ko na lang ang pagngiti ko. Hanggang sa bigla na lang
niyang pinagpalit ang posisyon namin; Nakahiga na ako sa kama at nakapatong
naman siya sa ibabaw ko. Pero kung kailan nasa ibabaw ko na siya ay bigla na lang
binilisan ang kanyang pag-ulos.
s**t. Akala ko pa naman ay dadahan-dahanin niya. Scam lang pala!
"Oliver, akala ko ba--" Bigla niyang sinakop ang labi ko.
"Stop talking, my slave... just moan for me, moan my name." he murmured against
my mouth as he kissed me hard.
So ljust shut up, tumugon na lang ako sa kanyang halik. Sa pagtugon ko ay biglang
naging marahan ang kanyang paghalik sa akin, gano'n din ang kanyang paggalaw.
Pareho kaming napapaungol na lang, yung klase ng ungol na wala na sa katinuan. At
nang magsawa siya sa ibabaw ko ay pumuwesto naman siya sa likuran ko at doon
pinagpatuloy ang kanyang pag-ulos.
"Do you like what Im doing to you right now, hmm?" paos niyang bulong sa likod ng
tainga ko habang ang kanyang isang kamay ay naglalakbay sa dibdib ko, at mahigpit
naman nakayapos ang isa sa tiyan ko.
l just nodded at him. Napahawak na lang ako sa kanyang kamay na nakayakap sa
akin.
Matapos ang papalit-palit namin ng posisyon ay sa wakas naramdaman ko na ang
kanyang paghinto, pero hindi niya pa hinugot agad ang kanyang kahabaan sa loob ko,
pinatagal pa ng mahigit isang minuto. Ramdam ko naman ang tila pagkapuno ng
p******e ko at ang pag-agos ng kanyang katas nang sa wakas ay hugutin na niya
ang kanya.
Naka isang round lang kami pero napakatagal, kaya naman ang ending ay pagod pa
rin ako at parang nadagdagan ang hapdi ng loob ng p*******e ko.
Nang matapos ay nahiga na siya ng patihaya sa tabi ko at pinaunan ang ulo ko sa
kanyang bisig, hinila na rin niya ang kumot at tinakpan ang hubad naming
katawan.
"Kailan ang kasal niyo ni Morozov?" tanong niya sa akin habang nakatingin lang sa
kisame.
"N-Next week siguro sagot ko. Nakayakap naman ako sa malambot na unan at
nakatalikod sa kanya habang nakaunan sa kanyang matigas na braso.
"You're not sure?"
"Sabi niya kasi next week."
"So magpapakasal ka talaga sa kanya?" he asked again.
"Ewan ko I replied.
"You should be careful when you're with him, hindi siya kasing bait katulad ng kung
anong pinapakita niya sa 'yo"
Hindi na ako nakasagot pa dahil tuluyan na akong hinila ng antok.
Nang magising ako kinabukasan ay wala na akong katabi, wala ng Oliver. Mag-isa na
lang ako sa loob ng hotel room, pero may isang note ang nakita ko.
Naghihintay ang taxi sa labas, magpahatid ka na lang pauwi sa inyo.
Napasimangot na lang ako sa nabasa. Gano'n lang 'yun? Hindi niya man lang sinabi
kung saan na siya pumunta at bakit hindi niya ako hinintay na magising bago siya
umalis? And where's the fifty million?
Hays. Ang sarap niyang tirisin.
Sinuot ko na lang muli ang hinubad kong dress. Nanghagilap pa ako ng liquid
foundation at makeup para matakpan ang mga kiss mark sa leeg ko, buti na lang ay
may mabait na staff na pinahiram ako. Paglabas ko ng hotel ay may ngang
naghihintay sa akin.
"Excuse me, Manong, anong oras na po pala?" tanong ko sa taxi driver na nasa
mid-40s na yata ang edad.
"Eight thirty na, Eneng" sagot nito sa akin.
Napabuntong hininga na lang ako at itinuon na lang ang tingin sa labas. Pero agad
na
nanlaki ang mga mata ko nang maalala ang phone ko. s**t! Naiwan ko nga pala sa
loob ng sasakyan ni Oliver!
"Manong, tawagan mo po si Oliver, sabihin mong ihatid niya ang phone ko!"
"Sinong 0liver, Eneng?"
Kumunot ang noo ko. "Bakit po, hindi ka ba niya tauhan?"
"Ha?" naguguluhan na sambit ng taxi driver. "Naku, Eneng, hindi ko kilala yang
'yang
Oliver na sinasabi mo. Basta may pumara lang na isang lalaki sa akin kanina at
binayaran ako ng sampung libo, basta maghintay lang daw ako sa labas ng hotel,
hintayin ko ang paglabas ng magandang babaen naka-dress ng kulay pula. Kaya
ayon, nang makita kita ay agad akong lumapit at tinanong kung ikaw na ba ang
pasahero na hinihintay ko, ang sabi mo naman oo, kaya sinakay na kita
Napakamot-ulo na lang ako sa paliwanag ng taxi driver.
Lagot na talaga, siguradong nag-text o tumawag na si Mia at ganoon din si Jordan.
And oo nga pala, ngayong araw na ang alis ni Aya at Mia papuntang Russia! s**t.
Muntik ko nang makalimutan yun!
"Manong, pakibilisan po ang pagmamaneho at baka hindi ko na maabutan pa ang
kapatid ko sa bahay!"
"S-Sige, Eneng" Binilisan nga ng taxi driver ang pagmamaneho nito.
Pagkahinto ng taxi sa harap ng gate ay nagmamadali na akong bumaba at mabilis na
pumasok sa loob. Hindi naman naka-lock ang gate so ibig sabihin ay may tao pa sa
loob ng bahay, mukhang hindi pa nga sila nakakaalis. Salamat naman at nakaabot
ako.
"Aya! Mia!" pagtawag ko sabay bukas ng nakasaradong pinto.
Pero pagpasok ko sa loob ng bahay ay agad akong napahinto nang makita kung sino
ang lalaking mala-haring nakaupo nang mag-isa sa couch.
"Where have you been, babe?" he asked me coldly as his eyes looked at me so
dangerously.

Chapter 21💋

Para akong nanigas sa aking kinatatayuan, bigla rin akong dinambol ng matinding
kaba. He's here! Dapat pala nag-isip ako ng dahilan kanina habang nasa biyahe ako.
s*t. Paano na ako magpapalusot nito ngayon? Ano na ang sasabihin kong
paliwanag? Lagot na!
"C-Cole."I uttered, even though I was nervous, I still forced myself to give him a
nice
smile. "H-Hindi ko alam na narito ka pala, babe"
But he didn't even smile and just kept looking at me without showing any emotion.
Until he stood up and slowly stepped closer to me. Hindi ko naman mapigilan ang
mapalunok.
"You left me last night, saan ka naman pumunta?" seryoso niyang tanong pagkahinto
sa harap ko.
"Ah k-kasi, babe, tinawagan ako ng kaklase kO na may gagawin pala kaming
homework sa bahay nila. Nakalimutan ko kasing pumunta sa kanila kaya ayon,
nagpasundo na lang ako roon sa restaurant. Hindi nga lang ako nakapagpaalam sa
yo. Sorry talaga. Sa backdoor din pala ako lumabas."
s**t. Buti na lang mabilis ako mag-isip. Sana lang maniwala siya.
"N-Naghintay ka ba, babe? Galit ka ba sa akin?" tanong ko nang hindi siya sumagot
sa
paliwanag ko. Malambing ko pang hinawakan ang kanyang isang braso. "Sorry
talaga, babe. Sorry kung naghintay ka, sana huwag kang magalit sa akin."
Pero hindi niya pa rin ako sinagot at nakatitig lang siya sa akin ng seryoso. Hindi
ko
alam kung namamalik-mata lang ba ako pero parang sandaling umigting ang
kanyang panga nang marinig ang paliwanag ko.
"Nga pala, sina Mia at Aya? Nakaalis na ba, babe? Si Jordan nasaan na? Mag-isa ka
lang ba rito sa bahay?" pag-iiba ko sa usapan at kunwari ay napatingin-tingin pa sa
paligid ng bahay para maghanap ng mga tao sa loob, pero mukhang wala ngang
katao-tao.
"T don't like your scent."
"H-huh?" Napabalik ang tingin ko sa kanya. "My scent?" Mabilis ko namang inamoy
ang sarili ko nang may pagtataka.
And damn, amoy ni Oliver! Nahawaan pala ako ng pabango ng lalaking yun! s**t.
"0o, babe, nagpalit ako ng pabango- Ah mali pala, bale dalawa yung pabango na
ginagamit ko. Pantulog at papuntang school" I lied again.
And his jaw clenched, tila mas lalong nagkaroon ng inis ang kanyang expression sa
paliwanag ko.
"Tatanungin ulit kita sa huling pagkakataon, pero sana sagutin mo na ako ng toto0,
he said calmly, pero naroon pa rin ang pagkaseryoso sa kanyarng boses. "Where have
you been? At bakit mo hindi mo sinasagot ang mga tawag ko sa 'yo?"
Napalunok ako. s*t. Hindi siya naniniwala.
But no, kailangan kong umisip ng ibang palusot, yung kapani-paniwala.
"Okay, I'm sorry. Nawala ko kasi ang phone ko sa taxi na sinakyan ko" Kahit na
kinakabahan ay tinapangan ko pa rin ang sarili ko at sinalubong pa rin ang kanyang
nakakapanglambot ng mga tuhod na tingin. "Hindi talaga ako sa bahay ng kaklase ko
natulog kundi naki-check-in lang ako sa hotel. Ang totoo kasi niyan, kaya iniwan
kita
kagabi ng walang paalam ay para makaganti ako sa 'yo dahil sa hindi mo pagsipot sa
kasal natin" Napapisil na lang ako sa sarili kong kamay dahil sa mga
kasinungalingan
na lumalabas sa bibig ko.
He stared at me, binasa na naman niya ang mga mata ko kung nagsasabi ba ako ng
totoo. Pero syempre hindi ko iniwas ang tingin ko, kasi ganito raw para magmukhang
totoo, kailangan hindi ka umiwas ng tingin.
Halos pinipigilan ko na ang aking paghinga habang nakikipaglaban ng seryosong
tingin sa kanya. Pakiramdam ko ay binabasa niya pati kaluluwa ko dahil sa klase ng
kanyang tingin.
"Saang hotel?" he finally asked.
"Sa Atex Hotel, babe" mabilis kong sagot nang may konting ngiti na halatang pilit
lang.
Akala ko ay mapapaniwala ko na siya, pero talagang napakaseryoso pa rin ng
kanyang tingin sa akin. Hanggang sa dinukot na nito ang kanyang phone sa loob ng
kanyang coat at may tinawagan.
"Go to Atex Hotel, alamin mo kung may Ayshelle Santillan na nag-check-in sa kanila
kagabi; Ill give you thirty minutes."
My eyes widened. Matapos niyang sabihin yun sa taong tinawagan niya ay agad na
binaba ang phone habang ang tingin ay nasa akin pa rin, halatang hindi pa rin
kumbinsido.
"B-Babe, wala ka bang tiwala sa akin at kailangan mo pa talagang papuntahin sa
hotel
na yun ang tauhan mo para lang alamin kung nag-check-in ako roon kagabi?!"
tanong ko na parang nataranta na pero pinilit ko pa rin maging kalmado sa harap
niya.
Imbes na sagutin niya ang tanong ko ay umalis na sa harap ko at muling naupo sa
couch.
"Kakaalis lang ng kapatid at kaibigan mo kanina papuntang airport, hindi ka na nila
hinintay pa dahil baka ma-late na sila sa flight"
"Ah ganon ba" tangi kong sagot at hindi mapigilan ang malungkot bigla. Sayang
naman at hindi ko sila naabutan. "And what about Jordan?"
"Pumasok na sa school."
Napatango-tango naman ako at napatikhim, umiwas na rin ng tingin sa kanya. "Sige,
babe, maiwan na muna kita riyan. Maliligo lang ako saglit, balak ko kasing pumasok
din ngayon sa school kahit late na"
Cole didn't reply, kaya naman mabilis na akong umakyat ng stairs at pumasok sa
kuwarto. Matapos i-lock ang pinto ay mabilis kong hinawakan ang pendant ng suot
kong necklace at inilapit sa bibig ko.
"Hoy, Mr. Demon- I mean Master, gumawa ka naman ng paraan doon sa hotel, oh.
Siguradong mabubuko na ako nito ni Cole kapag hindi mo ginawan ng paraan. At
kapag nangyari 'yun, nasisiguro kong ilalaglag kita, bahala na kung patayin mo man
ako, tutal wala na rin naman dito ang kapatid ko. Safe na sila, kaya wala na akong
ikatakot pa kahit patayin mo pa ako; mahina kong pagkausap sa necklace na may
tinig ng pagbabanta. Sana lang talaga marinig niya at magawan ng paraan, dahil
kapag hindi, ewan ko na lang kung ano ang mangyayari.
Matapos bumulong sa necklace ay nagmamadali ko nang hinubad ang suot kong
dress at pumasok na ng bathroom.
Ngayong wala na si Mia at Aya ay parang pakiramdam ko ang lungkot na agad dito sa
bahay. Hindi ko alam kung ilang weeks or months sila mananatili sa Russia, pero
sana lang ay makabalik sila agad sa lalong madaling panahon, at sana ay maging
matagumpay ang operasyon ng kapatid ko. Hindi ko talaga inaasahan na may
pag-asa pa pala ang kanyang mga paa na makalakad. Thanks to Cole, kahit na hindi
ko pa siya kilala masyado at naiipit na ako sa sitwasyon dahil sa kanya, masasabi
ko
pa ring isang blessing ang pagdating niya sa buhay ko.
"Hays, ang sama ko nasambit ko na lang habang sinasabon ang katawan ko sa ilalim
ng shower at malalim na bumuntong hininga.
Nakokonsensya ako sa totoo lang, kasi ang bait ni Cole sa akin, tapos sinasamantala
ko naman at niluluko pa siya. Pero tuwing naiisip ko naman ang sinabi ni Oliver na
may asawa na ito at iyon ang dahilan kung bakit niya ako hindi sinipot sa kasal
namin
ay parang nabubwisit naman ako. Sabagay, mapera siya kaya balewala lang kahit
gumastos pa siya sa akin basta may mapanlibangan siya. Tama, panlibangan niya
lang yata ako. Pero okay na rin, at least napapakinabangan ko naman siya.
Nang mapatos maligo ay nagtapis lang ako ng puting tuwalya at binalot na rin ang
basa kong buhok ng isang towel. Pero pagbukas ko ng pinto ng bathroom para sana
lumabas na ay napatili na lang ako sa gulat dahil sa malakas na paghaklit sa
baywang
ko papasok muli sa loob.
Sa bilis ng pangyayari ay namalayan ko na lang na nakasandal na ako ang likod ko sa
pader at marahas na hinahalikan ni Cole ang labi ko. I was shocked. I tried to push
him, pero mabilis niyang hinuli ang mga kamay ko at ginapos sa taas ng alking
uluhan.
"C-Cole.." Pinilit ko namang iniwas ang mukha ko sa kanya pero agad niyang nahabol
ang labi ko at muling sinakop, hindi ako hinayaan na makapagsalita pa.
Ang sakit ng kanyang paghalik, tila nanggigil na para bang galit na galit. And it
hurts,
nasasaktan ang labi ko sa klase ng kanyang paghalik sa akin. s**t. What happened to
him? Ngayon niya lang ako hinalikan ng ganito kasakit.
Hapong-hapo ako nang pakawalan niya ang labi ko, pero hindi ang mga kamay ko.
And he looked at me dangerously, parang namumula ang kanyang buong mukha na
akala mo'y galit na galit pero pilit lang nilalaban ang sarili para huwag sumabog
ang
kanyang emosyon.
"Masyado ba ako naging maluwag sa 'yo, babe?" he asked me while seriously looking
into my eyes.
"Huh?" tanging salita na lumabas sa bibig ko. I was still shocked.
"Tell me the truth, saan ka nagpunta kagabi at sinong kasama mo? Oras na
magsinungaling ka pa sa akin, magsisisi ka sa gagawin ko sa 'yo ngayon" Puno na ng
pagbabanta ang kanyang boses.
I swallowed my own saliva again. "S-Sabi ko naman sa yo nag-check-in ako sa hotel
"Stop lying!" he shouted at me. Napapitlag pa ako sa lakas ng kanyang boses na
talaga namang umiko pa sa loob ng tahimik na bathroom, at parang namumula na rin
sa galit ang kanyang guwapong mukha habang nakatingin sa akin.
Sunod-sunod na akong napalunok, kumabog muli ang dibdib ko sa kaba. Halata sa
kanyang mukha ang galit. Nalaman na kaya niya ang totoo sa pag-alis ko kagabi?
S**t. Paano na 'to? Mukhang nabuko na niya yata ako.
"B-Babe, yung kamay ko masakit na, pagngiwi ko imbes na umamin. Pero mas lalo
niya lang diniin sa pader ang kanyang pagkakagapos sa pulsuhan ko.
"Stop playing with me, babe. Tell me where you went and who you were with last
night. Malapit nang maubos ang pasensya ko, kaya sige na, magpaliwanag ka sa akin
ng maayos at totoo."
Muli akong napalunok. Mukhang katapusan ko na nga ngayon.
"K-Kasi, babe, the truth is" Napatigil ako sa akmang pagpapaliwanag nang marinig
ang pag-vibrate ng kanyang phone. "May tumatawag, sagutin mo muna, babe" halos
manginig kong sabi.
Binitawan naman niya ang isa kong kamay at sinagot ang tumawag sa kanyang
phone, but his gaze was still focused on me and his face was still red with anger.
"Boss, meron palang Ayshelle Santillan na nag-check-in sa kanila kagabi. Pasensya
ka na, nagkamali ang staff na napagtanungan ko bungad ng kabilang linya
pagkasagot niya ng tawag nito.
"Itanong mo kung sinong kasama Cole replied.
"Mag-isa lang daw, boss"
"Watch the CCTV footage"
Muli akong napalunok. s**t. Talagang nagdududa nga siya sa akin. Katapusan ko na
talaga oras na mapanood ng kanyang tauhan ang footage, siguradong makikita kami
ni Oliver.
"Napanood ko na, boss, mag-isa lang talaga siya pumasok sa room at mag-isa lang
din lumabas"
Natigilan ako sa sagot ng kanyang tauhan. What? Nagkamali lang ba ako ng
dinig?
"Send me the footage now, gusto kong makita kung nagsasabi ka ng totoo!"
"Copy boss."
Nang ibaba na ni Cole ang phone ay hindi pa rin binitiwan ang isa kong kamay at
muli
pa akong tiningnan ng matalim na tingin. Hanggang sa narinig ko na ang
pag-pop-up ng bagong dating na message sa kanyang phone. Agad niya iyon
binuksan at pinanood ang video na pinasa ng kanyang tauhan. Pasimple naman
akong sumilip sa kanyang phone. At hindi ko inaasahan na makikita ko ang sarili
kong mag-isa lang pumasok ng hotel. He forwarded the video, at ang ending ay
mag-isa lang din akong lumabas ng hotel room kinabukasan, ni walang kahit na
sinong pumasok sa room buong magdamag.
Nakapagtataka.
Hanggang sa naramdaman ko na ang pagluwag ni Cole sa kamay kong nakagapos.
Nang muli akong mapatingi sa kanyang mukha ay wala na akong makita pang galit,
tila kumalma na.
"I told you, mag-isa lang talaga ako halos pabulong kong sabi at kunwari ay
inirapan
pa siya na may pagtatampo bago iniwas na ang tingin sa kanya.
And he let out a tired exhale. Hanggang sa naramdaman ko na ang kanyang marahan
na paghaplos sa pisngi ko.
l adore you, babe. And I respect you all the time, that's why I always control
myself
not to touch you. Mas gusto kong makasal muna tayo bago ko gawin sa yo ang bagay
na 'yun, dahil alam kong iningatan mo yun" he said softly.
Nang muli akong mag-angat ng tingin sa kanya ay nginitian na niya ako ng tipid.
"Im sorry, hindi ko lang mapigilan ang mag-alala" And he kissed my forehead softly.
"Get dressed. Ill wait for you outside, ako na ang maghahatid sa 'yo papunta sa
school." After he said that, he quickly left.
Naiwan naman akong mag-isa sa loob ng bathroom. Para akong nabunutan ng tinik
at nakahinga na ng maluwag.
"s*t. Muntik na, usal ko na napabuga na lang ng hangin at napahilot sa aking
pulsuhan. Ang sakit lang, para akong sandaling pinosas.
Paglabas ko ng bathroom ay nagmamadali na akong nagbihis. At paglabas ko ng
gate ay nakatayo na siya sa tabi ng kanyang black sports car. Agad niya akong
pinagbuksan ng pinto, at sumakay naman ako ng walang imik.
Tahimik lang ako sa biyahe at pinanatili ang atensyon ko sa labas ng sasakyan,
hindi
na ako tumingin pa sa kanya. Rinig ko naman ang kanyang panay buntong hininga na
tila nagpapansin sa akin, hanggang sa hindi na nga nakatiis pa.
"Are you mad?" he asked me. But I didn't reply, nagpanggap akong walang narinig.
Hanggang sa naramdaman ko na ang pagkuha niya sa isa kong kamay at dinala
papunta sa kanyang labi; he kissed my hand. "Im sorry, babe."
And I let out a sigh. "It's okay, hindi mo kailangang mag-sorry sa akin. Isipin mo
na
lang na patas na tayo" walang gana kong sagot habang ang tingin ay nasa labas pa
rin.
"Okay, babe. But I promise, matutuloy na ang kasal natin next week."
Hindi na ako sumagot pa sa kanya.
Pero hindi ko mapigilan ang mapaisip sa kanyang sinabi kanina tungkol sa iniingatan
ko. That he adore me? And he respect me all the time? Kaya pala nakahubad ako
nung araw na magising ako sa kanyang mansyon nung umagang 'yun. Now I know
kung bakit niya ako hindi ginalaw, dahil siguro nalaman niyang virgin pa. Akalain
mong may pagka-gentleman din pala siya? But what if malaman niya na hindi na ako
virgin ngayon at binigay ko na yun sa kanyang kalaban? Ano kaya ang gagawin niya?
Bubuhayin niya pa kaya ako? Magiging mabait pa kaya siya sa akin? Natatakot ako sa
totoo lang. Ngayon ay mas gusto ko na lang na hindi na matuloy ang kasal namin
next week.
Pagdating sa university ay hindi ko na hinintay pa na pagbuksan niya, mabilis na
akong bumaba ng sasakyan. Pero nang akmang aalis na ako ay mabilis naman
niyang nahuli ang baywang ko.
"Hey babe." He cupped my face. "What's wrong, hmm? Galit ka ba sa akin?"
I cleared my throat, iniwas ko ang tingin sa kanya. "Hindi naman. Ikaw kasi, eh,
parang
wala kang tiwala sa akin sagot ko na kunwari ay nagtatampo sa kanya. Dahil sa
totoo lang ay narito pa rin ang kaba ko.
And he chuckled. "May tiwala naman ako sa yo, babe. Kaya huwag ka nang
magtampo pa. I know, hindi mo ako pagtataksilan"
Muli akong napatikhim at tumingin na sa kanya. "Sige na nga, bati na tayo. Bitiwan
mo na ako, kailangan ko nang pumasok at baka late na naman ako"
"And where's my goodbye kiss?"
Wala na akong nagawa kundi tumingkayad para sana halikan siya sa pisngi, pero
mabailis naman niyang sinalubong ang labi ko at sinakop. Kung hindi ko pa kinurot
ang kanyang tagiliran ay hindi pa ako pakawalan.
"Nakakahiya, babe, kita mong maraming estudyante, reklamo ko na pinanlakihan pa
siya ng mata.
"Tsk. Wala akong paki sa kanila. Hahalikan kita hangga't gusto ko."
Napanguso na lang ako. "Sige na bye!" Hinalikan ko pa siya sa pisngi bago mabilis
na
akong tumakbo paalis.
Talagang napakapilyo niya rin, samantalang kani-kanina lang ay parang sasabog na
sa galit.
"Ayshelle! Miss Santillan!"
Napahinto ako sa paglalakad at napalingon nang marinig ang pagtawag sa pangalan
ko.
"Yes?" tanong ko sa lalaking estudyante na huminto sa harap ko.
"Isasauli ko na 'yung libro na hiniram ko sa 'yo nung isang araw sa library"
Napatingin naman ako sa chemistry book nang ibigay nito sa akin.
Oo nga pala, saka ko lang naalala na may nanghiram nga pala sa akin nung isang
araw.
"Ah ikaw pala 'yun, muntik ko na rin makalimutan natawa ko na lang sambit nang
maalala ito at tinanggap na ang book bago muling lumakad.
Pero sumabay rin sa paglalakad ko ang lalaking estudyante.
"Free ka ba mamaya?" he asked me.
"Free for what?" My eyebrows raised.
"Lunch time?"
Hindi ko mapigilan ang mapatawa. "Oh, Im sorry but I have a boyfriend. Siguradong
magagalit 'yun oras na makipag-lunch ako sa yo"
"oh.. how sad" Napakamot na lang ito sa ulo at humiwalay na sa akin.
Napailing na lang ako at tumakbo na para makarating sa klase. Nang muli kong
lingunin si Cole ay hindi ko na ito makita pa, pero hindi pa rin nakakaalis ang
kanyang
kotse. Mukhang nasa loob na siya at hinihintay lang ako na mawala sa kanyang
paningin bago aalis.
Pagdating ko sa classroom ay wala pang professor at konti pa lang ang estudyante sa
loob, kaya naupo na lang ako at naghintay na lang. 10:45 AM na rin kasi, last
subject
na lang ako sa morning class.
Nang dumating ang prof ay nag-focus na lang ako sa pakikinig. Pero kahit anong
focus ko ay nahahati pa rin ang isip ko kina Mia na nasa Russia, at kay Oliver
dahil
naiwan ko pala sa kanyang sasakyan ang phone ko.
Hanggang sa natapos ang professor sa lesson ay tila wala akong naintindihan,
palibhasa lutang na lutang ang isip ko, kunwari lang nakikinig pero absent minded
naman.
At tulad ng nakasanayan ay mag-isa ulit akong nag-lunch sa canteen nang sumapit
ang lunch time, ni wala man lang lumapit sa akin kahit isa sa mga classmates ko
para
lang maki-share sa table ko. Feeling ko tuloy may nakakahawa akong sakit.
Samantalang dati naman ay maraming nakiki-share sa akin, hindi lang basta babae
dahil karamihan ay mga lalaki at nakikipaglandian pa, pero ngayon ay talagang
nakakapanibago. Parang takot silang lahat lumapit sa akin. Hindi ko alam kung
bakit.
Nang matapos mag-lunch sa canteen ay lumabas din ako agad at balak sanang
tumambay muna sa library, pero agad akong napahinto nang mapadaan sa tennis
court at nakita ang mga estudyanteng nagkukumpulan, tla may kaguluhan na
nagagaganap. Kaya naman imbes na pumunta ng library ay mas pinili kong lumapit
sa nagkukumpulan.
"Miss, anong meron doon?" tanong ko sa babaeng napadaan sa tabi ko.
"Ah kasi 'yung lalaki sa nursing department, kasalukuyan binubugbog ngayon ng mga
'di kilalang lalaki; sagot sa akin ng babae na tila nagmamadali dahil hindi na ako
hinintay pang makapagtanong ulit at patakbo na itong umalis.
Mabilis naman akong lumapit sa kumpulan at tiningnan kung sino ang binugbog.
Pero saktong pagdating ko ay agad na nahawi sa dalawa ang mga nagkukumpulan na
mga estudyante dahil sa pagdaan ng apat na lalaking naka-black suit habang
akay-akay ang duguan na lalaking naka-uniform ng pang nursing; punong-puno na
ng dugo ang puti nitong uniform at halos hindi na makalakad ng maayos, duguan din
ang buong mukha. Pero para akong natuod sa aking kinatatayuan nang makilala ito,
walang iba kundi 'yung lalaking nagsauli sa akin kanina ng book.
Kahit isang estudyante ay wala man lang nagtangkang makialam, hanggang sa
tuluyan nang naisakay ng mga lalaking naka-suit ang estudyanteng lalaki.
"Naku nakakatakot na talaga dito sa university na 'to, dati 'yung Dean natin ang
binugbog nila at dinukot, tapos ngayon naman estudyante na, rinig kong wika ng
isang babaeng sa kasama nito nang mapadaan sa tabi ko. Lahat ng mga
estudyanteng nagkukumpulan ay kani-kanila nang alis at punta sa kanilang
classroom.
Natulala naman ako saglit dahil sa nasaksihan. Hanggang sa nasa library na ako ay
hindi ko pa rin mapigilan ang mapaisip, at imbes na magbasa ng book at gawin ang
mga kailangan kong gawin sa research ay natulala ako.
"No, imposibleng si Cole ang may gawa nu'n mahina kong usal habang nakasandal
lang sa upuan. Hinalungkat ko pa ang bag ko para sana kunin ang phone ko sa loob
at tawagan si Cole, pero naalala ko na naiwan ko nga pala sa sasakyan ni Oliver.
"Master, yung phone ko isauli mo, walang gana kong bulong sa suot kong
necklace.
Nang sumapit ang hapon at tapos na ang klase, akala ko ay susunduin pa ako ni Cole,
pero pagdating ko sa parking area ay ang kapatid kong si Jordan ang naghihintay sa
akin.
"Tinawagan ako ni Kuya Cole na ako na raw muna ang susundo sa 'yo, ate."
Napataas naman ang kilay ko at pumasok na ng sasakyan. "Bakit daw? Busy ba siya
kaya hindi niya ako masundo?"
"Siguro." My brother shrugged. Pinatakbo na nito ang sasakyan palabas ng
university.
"Nga pala, ate, saan ka nagpunta kagabi? Tawag ako nang tawag sa 'yo pero hindi mo
naman sinasagot. Hinahanap ka nga ni Kuya Cole sa amin, eh."
Hindi ko mapigilan ang mapairap at pagod na bumuntong hininga. "Ninakaw ang
phone ko, at nakitulog lang ako sa kaklase ko dahil may ginagawa kaming project" I
lied.
Napatango-tango naman ang kapatid ko, mukhang napaniwala agad sa
kasinungalingan ko. Hanggang sa biglang tumunog ang phone nito.
"Tumatawag si Kuya Cole, ate, sagutin mo muna" He handed me his phone.
Nang makitang si Cole nga ang tumawag ay agad kong sinagot.
"Yes, babe?" malambing kong bungad.
"Pack your things, susunduin kita mamaya sa inyo; Dito ka na muna tumira sa
akin."
Literal na tumaas ang kilay ko sa narinig. "Ano ka ba, hindi puwede, 'no. Walang
kasama si Jordan sa bahay kung sa 'yo ako titira." Napairap pa ako nang
mag-isa.
"Kapag sinabi kong dito ka sa akin titira, pwes dito ka," may diin nitong sagot na
tila
nainis agad sa pagtanggi ko. "lpapasundo kita mamaya sa mga tauhan ko, kaya
mag-impake ka na bago pa sila dumating diyan." Binabaan na ako nito ng phone, ni
hindi na ako hinintay pang makasagot.
"Tsk. Masyado siyang bossy!" inis ko na lang sambit at binalik na sa kapatid ko ang
phone.
"Bakit, ate, anong sabi ni Kuya Cole?"
"Ewan ko sa lalaking 'yun, gusto niyang tumira ako sa kanya, eh alam naman niyang
wala kang kasama sa bahay kung titira ako sa kanya!"
"Naku, huwag mo akong alalahanin, ate. Hindi na ako bata, 'no, mabilis na depensa
ng kapatid ko. "At oo nga pala, ate, magpapaalam pala ako sa 'yo ng dalawang araw.
Gusto ko sanang magbakasyon sa Boracay kasama ng mga kaibigan ko since wala
naman kaming pasok ng one week."
Muling tumaas ang kilay ko at napahalukipkip na tiningnan ang kapatid ko. "At
kailan
ka pa natutong magbakasyon kasama ng mga kaibigan? Masyado ka pang bata para
gumala!"
"Si ate naman oh." Napakamot si Jordan sa batok. "Mag-twenty na kaya ako next
week. Kaya sige na, payagan mo na ako. Pa-birthday mo na lang to sa akin.
Please?"
I sighed. "Basta mnag-iingat ka at huwag basta-basta gumala sa gabi kung saan-saan.
"Masusunod, ate!" Sumaludo pa sa akin ang kapatid ko sa tuwa. Napailing na lang
ako at napangiti na rin kalaunan.
Kaya naman pag-uwi ko ay agad akong nag-impake. Si Jordan naman ay nakaimpake
na pala at saktong pagdating namin ay siya ring pagdating ng kanyang mga kaibigan,
kaya agad na nagpaalam sa akin at umalis na.
Naiwan naman akong mag-isa sa loob ng bahay. Makalipas ang ilang minuto ay
narinig ko na ang paghinto ng sasakyan sa labas ng gate, at ilang sandali pa ay
tumunog na ang doorbell nang sunod-sunod. Kaya naman agad ko nang hinila ang
isang maleta na naglalaman ng ilan kong mga gamit palabas ng bahay.
Pero pagbukas ko ng gate ay agad akong natigilan nang bumungad sa akin ang isang
itim na Van at ilang mga kalalakihan na puro nakasuot ng itim na bonet, kaya hindi
makita ang kanilang mga mukha.
"K-Kayo na ba ang susundo sa akin?" tanong ko na hindi mapigilan ang mapalunok.
Bakit sila nakasuot pa ng bonet na akala moy mga holdaper?
Pero imbes na sagutin nila ang tanong ko ay bigla na lang akong kinaladkad ng
dalawang lalaki na kinalaki ng mga mata ko at kinabahala. Sapilitan nila akong
isinakay sa Van. Binalak ko pang magpumiglas at sumigaw pero may panyo na
kakaiba ang amoy ang agad na tumakip sa ilong ko. Tila biglang nanghina ang
katawan ko nang malanghap ang amoy na 'yun. Hanggang sa naramdaman ko na ang
mabilis na pagtakbo ng Van.
"Ano? Itatapon na ba natin agad sa tulay? Ano kaya kung pakinabangan muna
natin?"
"Masyado kang manyak, Oscar. Dalhin daw muna natin sa hideout sabi ni Boss saka
niya ibibigay sa atin at tayo na raw ang bahala' sagot ng boses lalaki sa kasama
nito.
Rinig ko pa ang kanilang nakakakilabot na tawanan bago ako tuluyang nawalan ng
malay.

Chapter 22💋

Napasinghap ako sa gulat at biglang nagising dahil sa tubig na tumapon sa mukha

ko. Pero hindi ko pa tuluyang naimumulat ang mga mata ko ng maayos nang bigla na
lang may dalawang magkasunod na sampal ang malakas na tumama sa magkabila
kong pisngi, halos namingi ang mga tainga ko sa lakas.
"Ano? Masarap bang masampal, ha?" tanong ng boses babae at marahas na hinila
ang buhok ko pababa, kaya naman napatingala ako bigla.
Hindi ko inaasahan na bubungad sa akin ang nakangising pagmumukha ni Faye,
kasama ang tatlo pang babae na nakatayo sa likuran nito at nakangisi rin sa akin.
"Bruha ka! lkaw pala ang nagpakidnap sa akin, pakawalan mo ako rito!" sigaw ko at
nagpumiglas na, pero napangiwi lang ako sa sakit dahil sa higpit ng pagkakatali ng
mga kamay ko na nakalagay sa aking likuran; Nakatali pala ako sa lumang plastic
chair na aking kinauupuan. Nang mapatingin ako sa paligid ay tila ako nasa isang
bodega dahil napakarumi, may isang ilaw naman ang nakabuhay na nagsisilbing
liwanag sa loob.
Napabalik ang tingin ko kay Faye nang mapahalakhak ito at mas lalong hinila pababa
ang buhok ko na kinaigik ko naman sa sakit.
"Akala mo ba nakalimutan ko na ang pambubugbog niyo sa akin ng gaga mong
kaibigan na si Mia? Pwes, nagkakamali ka dahil marunong akong gumanti, at
nasisiguro kong paluluhain kita ngayon ng dugo sa aking mga kamay. Suwerte lang
ng kaibigan mo dahil hindi siya mahanap ng mga tauhan ko, mararanasan niya rin
sana to! Faye slapped me again.
Parang umikot ang mundo ko dahil sa lakas ng kanyang sampal, at parang sandaling
namingi pati ang mga tainga ko.
s**t. Ang sakit!
"Faye, puwede bang pasampal din kami sa kanya?" tanong ng isang babae.
Faye grinned. "Of course, girls. Come here, paulanan natin ng sampal ang gaga na
ito!
Mabilis naman lumapit sa akin ang tatlong babae at pinagsasampal ako, hinablot pa
ng isa pababa ang buhok ko, kaya malaya na tumama ang kanilang mga palad sa
magkabilaan kong pisngi. Napaigik na lang ako sa sakit, at naluha na lang ang mata
nang wala sa oras dahil sa lakas ng kanilang mga sampal at sabunot sa buhok ko,
parang ginawa nila akong punching bag. Hanggang sa may nalasahan na rin akong
lasang kalawang sa loob ng bibig ko, tila nagdugo na dahil sa mga sampal nilang
apat.
Pero matapos akong pagsasampalin ay bigla na lang nilabas ng isang babae ang
gunting at pinaggupit-gupitan ang buhok ko. Nanlaki naman ang mga mata ko at
marahas na umiling para iiwas ang ulo ko, pero dahil nakatali ako ay balewala pa
rin
kahit anong iwas ko.
"Stop cutting my hair!" l yelled at them.
Pero mas lalo lang silang ngumisi at hinila pa ang buhok para gupitan, hanggang sa
mabilis na inagaw ni Faye ang gunting sa isang babae at ito na mismo ang naggupit
sa buhok ko.
"Siguro naman mababawasan nito ang ganda mo kapag ungas ka na' paghalakhak ni
Faye habang patuloy ang panggigigil sa paggupit ng buhok ko.
"Oras na malaman to ng fiancé ko, nasisiguro kong papatayin kayo nun! He's a Mafia
boss, nasisiguro kong ibebenta nuh ang mga laman-loob ninyo!" sigaw ko sa galit na
boses at muling nagpumiglas.
Pero hindi ko inaasahan ang mas lalong paglakas ng halakhak ni Faye na tila isang
mangkukulam. Hanggang sa muli nitong hinila ng marahas ang buhok ko pababa at
pinatingala ako sa kanya.
"Nakita kita kagabi na pumasok sa isang hotel kasama ng isang lalaki. In fairness,
ang guwapo at mukhang big time din. Talagang ibang klase ka, masyado kang
sinusuwerte pagdating sa mga lalaki. Pero syempre, hindi ako papayag na
malamangan mo, gaga!" Faye slapped me again, matapos ako nitong sampalin ay
muli na namang sinabunutan ang buhok ko na ngayo'y maiksi na dahil sa kanilang
paggupit. "At alam ko rin na karelasyon mo na ngayon ang Mafia Boss na binigay ko
sa 'yo. But I'm not afraid of him. You know why?" Ngumisi ito sa akin at nilapit
ang
bibig sa tainga ko bago bumulong. "Dahil sasabihin ko sa kanya na may iba kang
lalaki. So tingin ko, magpapasalamat pa yun sa akin kung sakaling patayin man kita
ngayon dahil taksil ka naman!" And Faye. laughed again.
Sandali naman akong napapikit. Damn it. Kung walang tulong sa akin ay 'di malabong
patayin nga nila ako.
"Kung gano'n, mukhang hindi mo alam na isa ring Mafia Boss ang kasama ko kagabi?
And he's my husband, sigurado akong siya ang papatay sa 'yo kapag pinatay mo ako!
" sagot ko sa gigil na boses.
Pero napahalakhak lang si Faye at nilayo na ang bibig sa tainga ko, muli na ako
nitong
tiningnan nang nakangisi.
"Ano naman ang paki ko kung marami kang karelasyon na Mafia boss? Papatayin na
rin naman kita ngayong gabi, at pagkatapos nu'n, aagawin ko na ang mga Mafia boss
na sinasabi mong karelasyon mo. Ako na ang papalit sa puwesto mo, at nasisiguro
kong gagawin nila akong Reyna nila!" she shouted at my face and laughed again.
Nagtawanan na silang apat at nag-apiran pa sa harap ko na tila ba enjoy na enjoy sa
pambu-bully sa akin.
"At pagkatapos ka namin bugbugin, ipapagahasa kita sa mga lalaki kong tauhan na
nasa labas ngayon. Tatlo sila, at nasisiguro kong pagsasawaan ka nila!" muling sabi
sa akin ni Faye nang nakangisi at muli na naman akong sinampal ng malakas.
Tuluyan nang uminit ang ulo ko.
"Putangina mong duwag ka! Pakawalan mo rito ako at tingnan na lang natin kung
hanggang saan ang tapang mo!" sigaw ko at nagpumiglas pa rin.
"Fine, kung 'yan ang kahilingan mo bago mamatay, sige, pagbibigyan kitang labanan
ako, Faye replied, tumingin ito sa mga kasamang babae. "Kalagan niyo ang gaga na
to!" maawtoridad nitong utos.
Lumapit naman ang dalawa sa akin at inalis ang pagkakatali ko sa upuan.
Nang mawala na ang tali ay agad akong tumayo at minasahe-masahe pa ang kamay
ko dahil talaga namang sumakit.
"Sabihan mo yang mga alipores mo na huwag makialam sa atin"
Napataas ang kilay ni Faye sa akin. "What?"
"Oh bakit? Don't tell me, natatakot kang lumaban nang mag-isa sa akin? Masyado
namang unfair kung apat kayo at mag-isa lang ako. Napakaduwag mo pag ganon" I
smirked. "Sabagay, duwag ka nga pala!" I mocked her.
Pero napahiyaw na lang ako bigla dahil sa paghablot ni Faye sa buhok ko.
"Ang dami mo pang sinasabi! Mamamatay ka rin naman!" sigaw nito at sinabunutan
na ako. Pero syempre agad akong gumanti.
"No, ikaw ang una kong papatayin!" pabalik kong sigaw.
Nagsabutan na kami ni Faye at nagpalitan ng sipa. Hanggang sa malakas ko itong
naitulak sabay sipa ng malakas sa tiyan nito, kaya naman bumagsak ito sa semento
na kinaigik nito. Mabilis ko naman itong pinaibabawan at sinakal.
"Oh, ano? Ngayon mo sabihing matapang ka- Ouch!" Napahiyaw ako at nabitiwan ang
leeg ni Faye dahil sa paghablot naman ng buhok ko mula sa likuran at kinaladkad na
ako. Pero agad ko itong siniko, rinig ko naman ang pag-igik nito sa sakit at
nabitiwan
ako.
"Huwag niyo kaming pakialaman, kayang-kaya ko siyang patayin nang mag-isa!"
saway ni Faye sa kanyang mga kasama at mabilis na bumangon bago ako muling
sinugod.
Sa pagsugod sa akin ni Faye ay agad kong sinalubong, pero pareho kaming natumba
at nagpagulong-gulong sa maruming semento ng lumang building, hanggang sa
napaigik ako nang may kung anong tumama sa tagiliran ko. Pagtihaya ko ay mabilis
akong naipabababawan ni Faye, at gano'n na lang ang paglaki ng mga mata ko nang
makita ang hawak nitong maliit na kutsilyo na may bahid na ng dugo. Akmang
isasaksak na sana nito sa mukha ko pero buti na lang ay mabilis kong nahawakan
ang pulsuhan nito at napigilan.
"Sige, pigilan mo hangga't kaya mo para hindi ko masira 'yang pagmumukha mo!
Napangisi naman ako. "Pagmumukha mo ang sisirain ko!" Malakas kong tinuhod ang
Dahil sa pagtuhod ko ay nanlaki ang mga mata ni Faye at napaalis bigla sa ibabaw
ko,
nabitiwan din nito ang hawak na kutsilyo. Mabilis naman akong bumangon at aabutin
na sana ang kutsilyo pero sinipa naman ng isang babae palayo sa kamay ko.
"Walanghiya ka!" sigaw sa akin ni Faye na namimilipit na sa sakit pero pinilit pa
ring
tumayo. "Sige, igapos niyo na siya!" utos nito sa mga kasama.
Napaatras naman ako pagkatayo, pero hindi na ako nakapalag pa nang hawakan ng
dalawang babae ang magkabila kong braso.
"Sige na, Faye, sirain mo na ang maganda niyang mukha!" utos ng isang babae na
agad na binigay kay Faye ang nabitiwan na kutsilyo kanina. Agad naman iyon inagaw
ni Faye at mabilis na lumapit sa akin.
"Bitiwan niyo ako! lpapakulong ko kayo kapag ako nakaalis dito!" pananakot ko at
nagpumiglas pa rin sa pagkakahawak ng dalawang babae. Pero tinawanan lang nila
ang sinabi ko.
Pagkahinto ni Faye sa harap ko ay agad nitong itinaas ang patalim para saksakin ang
mukha ko, kaya napapikit na lang ako. Pero kasabay ng pagpikit ko ay ang malakas na
malakas na ugong ng pagpasok ng motor ang narinig ko, at kasunod nito ay ang
pagsigaw ng boses ni Faye. Agad naman akong napamulat, pero nasilaw ako bigla sa
maliwanag na ilaw mula sa motorcycle, kaya muli akong napapikit. Hanggang sa
narinig ko ang pagsigaw sa sakit ng dalawang babae sa tabi ko at bigla na lang
nitong
nabitawan ang mga braso ko. Nang muli akong magmulat ay gano'n na lang ang
gulat ko nang makitang duguan na ang mga paa at nakadausdos na ng upo sa
semento ang tatlo babae. Si Faye ay nakatayo pa rin pero nakatalikod na sa akin at
napaatras habang hawak na nito ang duguan na braso.
Napatingin naman ako sa lalaking bumaba ng kanyang green Ducati, naka-black
leather jacket ito at may suot na helmet sa ulo kaya hindi makilala kung sino.
Nakaramdam naman ako ng takot nang makita ang kamay nitong naka-black gloves
at may hawak na silent gun.
Pati ako ay napaatras na at biglang natakot sa lalaki na baka pati ako ay barilin
nito.
"S-Sino ka?" nanginginig na tanong ni Faye kasabay ng muling pag-atras, parang
naiiyak na ito dahil sa pagkabaril ng braso nito, gano'n din ang tatlong babae,
naiiyak
na sa sakit at hindi na makatayo pa.
Pero nagulat na lang ako nang pagkalapit ng lalaki ay bigla nitong sinakal si
Faye.
"Ako lang ang may karapatang manakit sa asawa ko, hindi ikawo kung sino man,
dahil nasisiguro kong mananagot sa akin ang magtatangkang saktan ang pag-aari ko,
" may pagbabanta na sabi ng lalaki, at patapon nitong inihagis si Faye papunta sa
pader.
Para naman akong natuwa at nakahinga ng maluwag nang makilala ang pamilyar na
boses ng lalaki.
"M-Master, ikaw ba 'yan?" tanong ko.
"Bakit, may inaasahan ka pa bang iba bukod sa akin?" arogante nitong sagot sa akin
at hinubad na ang suot na helmet bago binato papunta sa sa isang babae, kaya
naman nawalan ito ng malay nang tamaan sa ulo.
Napangiti na ako at tumingin kay Faye. "See? I told you, may darating para iligtas
ako"
Pero hindi na pinansin pa ni Faye ang sinabi ko at napaatras lang ito habang
nakaupo
pa rin sa semento. At nagulat na lang ako nang muli nitong dinampot ni Oliver nang
marahas sa buhok.
"How dare you touch my wife, huh? You b**h And he slapped her hard.
Akala ko ay isang beses lang nitong sasampalin si Faye, pero hindi ko inaasahan na
susundan pa nito ng isa pang sapak, at isa pa, hanggang sa pinagwalaan na ang
magkabilang pisngi ni Faye, salinsinan nang sinampal. At habang pinapaulan ng
sampal ay makikita ang galit na galit na expression ni Oliver at panggigigil sa
guwapo
nitong mukha. Sa lakas ng kanyang mga sampal ay nawalan ng malay si Faye, saka
niya ito patapon na binitiwan. Muli na nitong binunot ang kanyang baril na
nakasuksok sa kanyang tagiliran at walang sabi-sabing pinutok papunta sa dibdib ng
isang babae.
Nanlaki naman ang mga mata ko sa gulat at napatingin sa babae na ngayoy
bumulagta na sa semento at butas na ang kabilang dibdib kung saan banda ang puso
nito.
"oh my god' nasambit ko na lang dahil sa pagkabigla. Hindi ako makapaniwala.
"H-Huwag! Maawa ka sa akin! Huwag mo akong patayin! Pakiusap, maawa ka!"
pagmamakaawa ng isang babae natira na bigla na lang napaluhod kahit may tama ng
bala ang isang binti.
And Oliver grinned dangerously. "Paano ba yan, hindi ko alam ang salitang awa."
Muli
nitong kinasa ang baril.
"Ayshelle, please sabihin mo sa kanya na huwag akong patayin! Please, sabunutan
mo na lang ako at sampalin para makaganti ka, basta hayaan niyo lang akong
mabuhay! Nasa ospital ang Lola ko at kailangan niya ako! Kaya pakiusap huwag niyo
akong patayin! Please!" nanginginig na pagmamakaawa sa akin ng babae na ngayo'y
mangigak-ngiyak na habang nakasiklop ang mga kamay papunta sa akin na tila ba
nagmamakaawa talaga.
Maawa naman ako. Pero hindi pa ako nakakasagot nang magulat na lang ako dahil sa
pagbaril ní Oliver sa balikat nito.
"No, don't kill her!" biglang sigaw ko ng malakas.
Ang babae ay natumba sa semento, pero dahil sa balikat at paa lang ang tama ay
buhay pa naman.
"Stop, Master, hayaan mo na lang siya" I said again.
Napatingin naman sa akin si Oliver at bahagyang tumaas ang kilay. "Masyado kang
malambot kaya ka naaapi, but not me--"
"No please, Master, ako na ang nakikiusap sa 'yo, huwag mo na siyang barilin pa."
Mabilis na akong lumapit dito at akmang aagwin na ang baril sa kamay nito pero
mabilis nitong iniwas sa akin at sinuksok na sa kanyang likod.
Parang nakahinga naman ako ng maluwag at muling napatingin sa babae, nakahiga
na ito sa semento at umiiyak na habang duguan.
Nang muli akong mapatingin kay Oliver ay hawak na nito ang phone at nakalagay na
sa tainga nito na tila may tinawagan.
"Pumunta kayo rito at linisin ang mga kalat. Ibenta niyo sila sa RG, ibibigay ko na
sa
inyo ang pera kaya bahala na kayo sa presyo wika nito nang sagutin na ng kabilang
linya ang kanyang tawag, pero agad ding ibinaba matapos magsalita, ni hindi man
lang hinintay ang sagot ng kabilang linya. At pagkatapos ay mabilis na itong tumipa
sa keyboard bago ibinulsa na ang phone at napatingin na sa akin
Pansin ko ang pagsalubong ng kanyang kilay nang mapatingin sa ulo ko, hanggang
sa biglang nag-iba ng kanyang expression, biglang ngumisi, yung klase ng ngisi na
parang nagpipigil ng tawa. Kaya naman napakapa na ako sa ulo ko na may pagtataka,
pero ganon na lang ang pag-awang ng labi ko nang ma-realize ang buhok ko.
"Kasalanan mo to eh!" Napapadyak na ako na parang bata habang hawak ang maiksi
kong buhok. "Kung bakit naman kasi ang tagal mong dumating! Tingnan mo tuloy
para na akong si Dora!" pagsimangot ko sa kanya na parang maiiyak na, at akmang
hahampasin na siya sa dibdib pero mabilis niyang nahuli ang pulsuhan ko at hinila
ako papunta sa kanya.
Pinagmasdan niya ang nakasimangot kong hanggang sa bumaba ang kanyang tingin
sa putok kong labi at doon na siya napatiim-bagang na tila hindi inaasahan ang
makikita.
"Damn. Dapat sa kanila i-torture muna bago patayin. Look what they did to you; they
didn't just ruin your hair, they even made your lips bleed" he said with anger.
Pairap naman akong umiwas ng tingin sa kanya. "Ang pangit ko na tuloy mahina
kong bulong na parang pinipigilan ang maiyak sa harap niya. Talagang hindi ko
matanggap ang buhok ko, sobrang iksi na, kung dati hanggang baywang, ngayon ay
hanggang batok na lang.
"Sige, umiyak ka sa harap ko at kukurutin kita Oliver warned me, at naramdaman ko
na lang ang marahan nitong paghaplos-haplos sa ulo ko na akala moy isa akong
bata kung haplosin niya. "Dont worry, you're prettier than that Dora, in fact, you
look
like her fellow monkey:"
Nawala naman ang pagsimangot ko at mabilis na napabalik ang tingin sa kanya.
What did you say?!"
But he just smiled, imbes na sagutin ako ay dinampot na dinampot na lang ang
kanyang helmet at isinuot na sa ulo ko.
"Tingnan mo, wala si Morozov kung kailan kailangan mo siya. But you're still lucky,
dahil nakilala mo ang demonyong tulad ko" He stared at me and added, "Nakahanda
akong pumatay para sa 'yo."
Hindi ko alam anong ibig niyang sabihin pero napasimangot lang ako.
Matapos niyang isuot ang helmet sa ulo ko ay hinila na niya ang braso ko palapit sa
kanyang Ducati.
Hindi na ako nagreklamo pa at umangkas na sa kanyang likuran. Napangiwi pa ako
nang maramdaman ang pagkirot ng tagiliran ko. Nang kapain ko ito ay ganoon na
lang ang pag-awang ng labi ko nang makita ang dugo sa kamay ko.
S**t Oo nga pala, nasaksak ako ng maliit na kutsilyo ng Faye na 'yun kanina. Ngayon
ko lang talaga naramdaman ang pagsakit.
"Kumapit ka para hindi ka mahulog" wika ni Oliver sa akin at pinaandar na ang
kanyang motorcycle palabas ng lumang building.
Paglabas namin ay kadiliman ang bumungad, lumiwanag lang dahil sa ilaw ng motor;
Nakita ko pa ang tatlong lalaki sa labas ng building na mga nakabulagta na at
duguan,
mukhang patay na.
Napayakap na lang ako sa baywang ni Oliver nang pinatakbo na nito ng mabilis ang
kanyang Ducati palayo sa abandonadong building.
Habang tumatakbo ang motor ay ramdam ko ang patuloy na pag-agos ng likido sa
tagiliran ko, at habang tumatagal ay parang unti-unting lumalabo ang paningin ko,
pati katawan ko ay parang nanghihina na. Hanggang sa isinandal ko na lang ang ulo
ko sa malapad na likod ni Oliver at pinikit ang mga mata ko.
"M-Master, malayo pa ba tayo?" nanghihina kong tanong. But he didn't answer,
mukhang hindi umabot sa kanyang pandinig dahil maingay na sa highway "Master.
m-mukhang hindi ko na kaya pa. hindi na kita kaya pang yakapin. Tingin ko, bibigay
na ang katawan ko ano mang sandali.." I said again. I can feel my arms getting weak
and my ision blurring.
Hanggang sa hindi ko na nga nakayanan pa at tuluyan nang napabitaw ang mga
braso ko sa pagyakap sa kanyang baywang. Pinilit ko pang labanan ang panghihina
ko, pero talagang hindi ko na kaya dahil tuluyan nang bumigay ang katawan ko at
nahulog na mula sa taas ng tumatakbong motor. Pero kasabay ng pagkahulog ko ay
ang pag-slide ng motor sa gitna ng highway na wala ng sakay. At bago pa tumama
ang ulo ko sa semento ay may dalawang mabilis na bisig na ang agad na sumalo sa
akin. Rinig ko pa ang malakas na busina ng mga sasakyan sa highway na tila
nagkaroon na ng banggaan dahil lang sa motor na bumalagbag sa kalsada.
"Ayshelle! What's wrong?! Ayshelle!" Oliver called my name, kitang-kita ko pa ang
pagkataranta sa kanyang guwapong mukhang habang nakatingin sa akin at marahan
akong inuuga para gisingin. Pero nang makapa nito ang duguan kong tagiliran ay
sunod-sunod na napamura at mabilis na akong binuhat. "Oh god, no. Please baby,
don't close your eyes. Just hold on, okay? I will take you to the hospital."
Hindi ko na narinig pa ang kanyang iba pang mga sinabi dahil tuluyan na akong
bumigay sa kanyang mga bisig.

Chapter 23💋

DAHIL sa natamo kong sugat sa tagiliran ay dalawang araw din akong halos hindi
makabangon sa aking higaan dahil nga nilagnat lang naman ako, pero buti na lang ay
may katulong na umasikaso sa akin at tinatanong ako from time to time kung may
mga kailangan ako o kung anong mga gusto akong kainin.
Ngayon ay pang tatlong araw na, kahit papaano ay nawala na ang lagnat ko at sakit
ng
ulo ko, medyo nanghihina lang ng konti ang katawan ko at parang balisa rin, eh kasi
naman dalawang din kasi ako walang ligo, puro punas lang dahil nga mataas ang
lagnat ko ng sa loob ng dalawang araw na iyon.
Pagkababa ko ng kama ay medyo napangiwi pa ako nang maramdaman ang konting
pagkirot ng tagiliran ko dahil lang sa nasagi ito ng konti ng braso ko.
Marahan akong lumakad papasok ng bathroom at naghilamos. Pero muntik na kong
mapasigaw sa gulat nang makita ang itsura ko sa salamin.
f**k! Nakakatakot lang naman ang buhok ko; Makakapasa na bilang isang
mangkukulam sa isang pelikula!
"Hayop na Faye na 'yun, dapat pinapatay ko na lang siya kay Oliver, eh!" Hindi ko
mapigilang ang mapapadyak sa inis, pero agad din akong napangiwi dahil sa pagkirot
ng tagiliran ko.
Napasimangot na lang ako. Matapos maghilamos at magsipilyo ay lumabas na ako
ng bathroom. Gusto ko pa sanang maligo pero baka lumala ang sugat ko. I think,
kailangan ko munang itanong kay Mr. Demon kung puwede ba.
And speaking of demon, nasaan na nga ba ang Oliver na yun? Siya pala ang nagtahi
sa sugat ko at gumamot. Napapaisip tuloy ako kung doctor ba siya o ano, eh kasi
naman ang galing niyang magtahi ng sugat.
Paglabas ko ng bathroom ay siyang pagbukas naman ng pinto ng kuwarto at
pumasok ang matandang katulong na siyang umasikaso sa akin sa loob ng dalawang
araw na hindi ako makabangon.
"Gising ka na pala, hija, kumusta naman ang pakiramdam mo?" magalang na tanong
nito sa akin at inilapag na sa ibabaw ng bedside table ang dalang tray na may
pagkain.
Marahan naman akong naupo sa kama. "Okay naman po ako, Manang. Si Oliver po
pala?"
"Umalis si Señorito kanina, hija. Hindi ko lang alam kung anong oras ang kanyang
balik"
Napasimangot ako. "Nakakainis naman siya, dapat magpaalam muna siya sa akin
bago umalis"
"Naku hija, pagpasensyahan mo na ang asawa mo. Binilin naman niya sa akin na
alagaan kita at huwag na huwag pabayaan. Heto oh, pinagluto kita ng lugaw. Gusto
mo bang subuan na kita?"
I let out a sigh and shook my head. "No, Manang, kaya ko naman po subuan ang sarili
ko. Salamat po sa pagkain."
"Sigé, maiwan na muna kita. Tawagin mo na lang ako kung may kailangan ka, nasa
baba lang ako"
Pagkalabas ng matanda ay kinain ko na lang ang dala nitong lugaw. Pero nakatlong
subo lang ako at binitiwan ko na, uminom na rin ako ng gatas, nangalahati naman
ang baso kahit papaano.
Nang matapos kumain ay muli akong tumayo at nagpalinga-linga sa loob ng
malawak na kuwarto, hanggang sa binuksan ko na ang mga drawer para hanapin ang
phone ko. Pero kumirot lang ang tagiliran ko sa paghahanap ay hindi ko naman
makita.
"Hays, nakakainis, anong oras naman kaya babalik ang Oliver na 'yun dito? Kailangan
ko nang maligo, parang ang baho ko na, reklamo ko nang mag-isa at inamoy-amoy
pa ang sarili ko, pero buti na lang ay mabango pa rin naman.
Hanggang sa napagdesisyunan ko nang lumabas na lang ng kuwarto.
Pero paglabas ko ng room ay agad na umawang ang labi ko nang makita kung ano
ang bumungad sa akin.
Akala ko pa naman ay nasa underground ako, sa hideout ni Oliver na nasa golf
course, pero mali pala dahil nasa isang mansyon ako. Mula rito sa taas ay natatanaw
ko ang mga babaeng padaan-daan sa baba na tila mga busy sa kanilang gawain, at
lahat sila ay nakasuot ng pang maid uniform.
Kahit masakit pa ang tagiliran ko ay nagmamadali na akong bumaba ng stairs.
"Excuse me" Mabilis kong pinigilan ang braso ng isang katulong na napadaan na 'di
magkalayo ang edad sa akin. "Nasa mansyon ba ako?" l asked her.
Marahan naman itong tumango sa akin na may pagtataka. "Opo, Señorita, narito ka po
sa Mansyon Dé Spació."
What? So tama nga ako, wala ako sa underground.
"Anong lugar naman to? I mean, saan parte na ba ako ng Pilipinas?"
"Nasa Batangas Lipa po kayo, Señorita, sagot ng katulong na parang napatawa pa
dahil sa tanong ko.
"Ah okay" tangi ko na lang nasambit at binitiwan na ang braso nito.
Siguro nga mas mabuti nang wala rito si Oliver, may taxi naman para makauwi
ako.
Mabilis na akong lumabas sa nakabukas na main door ng mansyon, pero paglabas ko
pa lang ay nagulat ako nang may biglang humarang sa akin na dalawang lalaking
naka-black suit at parehong malalaki ang mga katawan, may baril din na nakasuksok
sa kanilang tagiliran.
"Hindi ka maaaring lumabas ng mansyon na ito, Señorita."
Literal na napataas ang isa kong kilay. "At bakit naman hindi?" matapang kong
tanong.
"lyon kasi ang bilin sa amin ni Boss. Oras na payagan namin kayong lumabas ngayon
ay siguradong paparusahan niya kami, sagot naman ng isang lalaki sa akin.
Hindi makapaniwala naman akong napabuga ng hangin at napahalukipkip na
tiningnan silang dalawa. "Gago rin pala talaga 'yang boss niyo eh, 'no? At anong
gusto
niyang mangyari, ikulong ako rito habang buhay? Aba, hindi puwede yun! Kailangan
ko nang bumalik sa amin ngayon na mismo!"
Iniwas lang sa akin ng dalawa lalaki ang kanilang tingin at hindi na ako pinansin,
pero
nanatili pa ring nakaharang sa akin na tila ba ayaw pa rin akong padaanin.
"Ano ba, umalis nga kayo riyan! Huwag niyo akong harangan, dadaan ako!" Napataas
na ang boses ko.
But still, balewala pa rin at napatikhim lang silang dalawa, pero nakaiwas na ang
tingin sa akin.
"Mga duwag pala kayo, eh. Masyado kayong masunurin diyan sa boss niyo" Pagak
akong natawa at napatango-tango na habang palipat-lipat na tiningnan ang sa
kanilang dalawa. "Alam niyo, kapag ako nainis diyan sa boss niyo, uupakan ko talaga
'yan. Nakakainis na siya, eh!"
"Sige nga, upakan mo."
Napataas ang kilay ko at agad na napalingon. "Sige, iharap mo sa akin at nang
maupakan." Napahinto ako nang makita kung sino. "N-Narito ka na pala, Oliver..
Hehe pilit kong pagtawa at napakamot na lang sa ulo.
Langya, siya na pala.
"Masyado ka yatang matapang kapag wala ako?"
Napalunok na lang ako nang makita ang kanyang seryosong tingin at nakakunot pa
ang noo sa akin, pero hindi naman mukhang galit.
"Ah hindi ah, nagjo-joke lang naman ako sa mga tauhan mo, napakaseryoso nila kasi,
parang mga robot" sagot ko na sinabayan ulit ng pekeng pagtawa bago ngumiti sa
kanya ng matamis.
Pero nang mapahinto siya sa harap ko ay hindi ko naman inaasahan ang kanyang
pagkapa sa noo ko na para bang tinitingnan kung may lagnat pa ako. Nang makapa
niyang hindi na mainit ay tila nakahinga ng maluwag.
"How's your wound? Masakit pa ba?" he asked me. Parang may nahihimigan akong
pag-aalala sa kanyang boses.
"Medyo masakit kapag nasasagi. Pero gusto ko nang maligo, puwede naman ba?
"Puwede naman, pero hindi mo pa puwedeng basain 'yang sugat mo at baka
magsariwa ulit, mabinat ka na naman"
Napasimangot na ako. "Kung ganon, paano na? Nanlalagkit na ako, eh, kailangan ko
na talagang maligo para makauwi na ako!" Hindi ko mapigilan ang mapapadyak sa
inis pero agad din akong napangiwi dahil sa pagkirot ng gilid ko.
"Follow me" he said. Tinalikuran na niya ako at nauna nang pumasok sa loob ng
mansyon.
Napasunod na lang ako sa kanya.
"A-Aray, ang bilis mo naman' pagngiwi ko nang kumirot ang sugat ko dahil sa
mabilis na lakad para makahabol sa kanya.
Napahinto naman si Oliver sa tatlong palapag ng stairs at nilingon ako habang
nakapamulsa pa ang mga kamay sa suot nitong gray slacks. Hanggang sa mabilis
nang lumapit sa akin at nagulat na lang ako nang bigla niya akong buhatin.
"A-Ano ka ba, hindi mo naman ako kailangan buhatin pa, kaya kong maglakad,"
reklamo ko.
Bahagya lang tumaas ang kanyamg kilay at binuhat pa rin ako. Pero nang nasa
kalagitnaan na kami ng stairs ay bigla siyang huminto at tiningnan ako.
"Gusto mo bang bitawan na kita ngayon para mahulog ka? Tingnan na lang natin
kung ilang bukol ang matatamo mo oras na ilaglag kita mula rito pababa."
Tila hindi naman ako makapaniwala sa narinig, hanggang sa napairap na lang ako."
Ang sama talaga ng ugali mo" I mumbles.
"Matagal na he replied sarcastically.
And I just pouted.
Napayakap na lang ako nang mahigpit sa kanyang leeg sa takot na baka bigla na lang
niya akong bitawan kapag nasa taas na kami, siguradong patay ako kapag nahulog
ako, may sugat pa naman ako.
Dinala niya ako sa room na pinaglabasan ko kanina, at diniretso niya ako sa loob ng
bathroom, saka niya ako maingat na ibinaba. Pero nabigla ako nang bigla na lang
niyang itinaas ang suot kong t-shirt.
"Ano sa tingin mo ang ginagawa mo?!" hindi ko mapigilang sigaw at mabilis na
tinabig ang kanyang kamay.
And he looked at me in disbelief. "Ano pa bang inaarte mo, ha? Nakita ko na rin
naman yan at natikman pa. Ako rin ang nagbihis sa yo kagabi at nung nakaraang
gabi, Kaya bakit ka nag-iinarte pa?" Nagsalubong bigla ang kanyang mga kilay sa
akin.
Napatikhim naman ako. "H-Hindi naman sa nag-iinarte ako, pero hindi porke't
natikman mo na ang katawan ay basta-basta mo na lang ako hubaran kapag gusto
mo. Bawas-bawasan mo rin ang pagkamanyak mo!" sagot ko na sinabayan pa ng
pag-irap.
"What?" His eyebrows furrowed. "Ako manyak? Aba'" Napaigik na lang ako sa sakit
nang bigla nitong pinitik ang noo ko. "Nagmamagandang loob lang ako dahil sabi mo
gusto mong maligo, at tinutulungan lang kitang hubarin 'yang suot mo para hindi
mabanat masyado 'yang sugat mo na hindi pa magaling!"
Saka ko lang na-gets ang ibig niyang sabihin. Damn. Bakit ba iba agad ang pumasok
ko!
"Ah" Napakamot na lang ako sa ulo at nahihiyang ngumiti sa kanya. "Akala ko
kasi.."
"Akala mo ano?"
"Nevermind. Just get out, I can undress myself" pagtataboy ko sa kanya.
Pero imbes na makinig sa akin si Oliver ay pinukol lang ako nito ng masamang tingin
at itinaas pa rin ang damit ko. Kaya naman hinayaan ko na lang siyang hubaran ako,
hindi na ako umangal pa.
"Masyado talagang madumi yang utak mo rinig ko pang bulong niya na kinanguso
ko na lang. Matapos niyang hubarin ang suot kong t-shirt ay sinunod naman ang
pajama kong suot, hanggang sa tanging two piece na lang ang natira sa katawan ko."
Sige na pumasok ka na roon sa loob ng shower room; Im going to give you a bath so
your wound won't get wet."
I raised my eyebrows. "But what about my panty and bra? Aren't you going to take
them off? Why?"I smiled mischievously. "Naaakit ka, 'no?"
And he cleared his throat, iniwas bigla ang tingin sa akin, at imbes na sagutin ang
tanong ko ay hinila na lang ang braso ko palapit sa jacuzzi na walang tubig.
"Sige na, mahiga ka muna riyan sa loob" Parang nagkaroon bigla ng sungit sa
kanyang boses.
ljust frowned and didn't complain anymore, I just followed what he said. Pagsandal
ko sa loob ng jacuzzi ay pumuwesto naman siya sa likuran ko, hanggang sa
naramdaman ko na lang ang pag-shampoo niya sa ulo ko at marahan pang
minasahe-masahe.
"Hmm." Hindi ko mapigilan ang mapaungol sa sarap at napapikit na lang hatbang
ngiti sa labi. "Nakakapagtaka, bakit parang ang bait mo yata sa akin ngayon,
Master?"
hindi ko mapigilang tanong.
Pero hindi ko inaasahan ang kanyang masungit na sagot.
"Tsk. Don't think Im being nice to you, I'm just doing this so I don't lose my
slave!"
Napasimangot na lang ako, pero napangiti rin ulit. Nakakapanibago lang talaga ang
kabaitan niya ngayon. Pero sabagay takot lang siguro siya na mamatay ako dahil
kailangan niya pa pala ako para magamit niya sa kanyang paghihiganti kay Cole.
Hays. Ano pa nga ba ang inaasahan ko? He's a demon, imposibleng magiging mabait
na lang siya sa akin nang wala siyang dahilan.
Nang matapos niyang hugasan ang buhok ko ay saka niya ito binalot ng tuwalya at
pinatayo na ako, hinawakan na ako sa braso at hinila papasok sa loob ng shower
room. Pagdating sa loob ay pinaliguan na niya ako. Pangiti-ngiti lang ako habang
maingat niyang sinasabon ang katawan ko. Matapos niyang isabon ang ibang parte
ng aking katawan ay binabanlawan niya agad ito at pinupunasan ng towel para hindi
dumaloy sa sugat ang tubig.
Feeling ko tuloy ay siya ang alipin ko ngayon at ako naman ang Master niya. Ang
sarap sa pakiramdam kahit na may sugat ako, at least, hindi ako stress sa kanya
ngayon. How I wish na ganito na lang siya kabait sa akin. Pero impossible na
mangyari 'yun, dahil alam ko namang 'pag maghilom na itong sugat ko ay aalipinin
niya rin ako ulit.
Pero ang ngiti ko ay napalitan nang pagsinghap nang bigla na lang niyang nilusot
ang
kanyang kamay sa loob ng suot kong bra at marahan na minasahe-masahe ang
dibdib ko.
My eyes widened. What the f**k!
"A-Anong.. anong ginagawa mo?" usal kong tanong. Parang biglang na-tense ang
katawan ko. s*t. Kahit medyo malamig ang tubig ay ramdam ko ang init ng kanyang
palad.
"Sinasabon lang kita, huwag mo bigyan agad ng malisya" he whispered in my
ear.
I swallowed. "P-Pero bakit parang... feeling kO minamanyak mo na ako..."
"Problema mo na yun kung marumi ang utak mo.
Damn. Talagang ako pa ang marumi ang utak. Eh siya 'tong manyak.
Napasimangot na lang ako at hinayaan na lang ang kanyang malikot na kamay. Hindi
rin naman nagtagal at agad niya rin binanlawan ang dibdib ko ng tubig. Akala ko ay
tapos na, pero muli akong napasinghap nang napunta na naman na naman ang
kanyang malikot na kamay sa loob ng panty ko.
Holyshit!
Is he playing with me?
"Nananamantala ka na, ako na nga lang!" Mabilis ko nang inalis ang kanyang karmay
sa loob ng panty ko at akmang aagawin na ang sabon sa kanya pero napahiyaw na
lang ako nang bigla niyang kinagat ang tainga ko mula sa likuran. Hindi naman
masakit pero nakakagulat. "Aray naman!" Mabilis akong napaharap sa kanya at
hahampasin na sana siya sa dibdib pero mabilis niyang napigilan ang braso ko.
"Oops! Huwag ka masyadong palaban, aking alipin. Huwag mong kalimutan na nasa
teritoryo kita at kayang-kaya kong gawin ang kung ano man ang nais ko sa 'yo
ngayon" he warned me with a demon smirk on his lips.
Napalunok naman ako at biglang natakot, pero gayunpaman ay nakuha ko pa siyang
irapan sabay talikod ulit sa kanya.
Pero naramdaman ko na lang ang pagtama ng kanyang mainit na hininga sa likod ng
tainga ko.
"Pasalamat ka may sugat ka, alipin ko, dahil kung wala.. dudumugin kita ngayon
din.."
he whispered against my ear and licked my earlobe.
I cleared my throat. "S-Sumasakit na ang sugat ko sa kakatayo, matagal pa ba tayong
matatapos?" pag-iiba ko ng usapan. Dahil sa totoo lang, baka kung saan na naman
mapunta itong painosente niyang pangmamanyak sa akin.
"Malapit na, aking alipin. Just chill, Ill take care of you' pilyo niyang sagot sa
akin at
muli na akong pinaliguan. And good thing, hindi na niya ako minanyak pa, hindi na
rin
pinasok ang kanyang kamay sa loob ng panty ko.
Nang matapos niya akong paliguan ay agad niyang sinuot sa akin ang white bathrobe.
Akmang bubuhatin na niya ako pero mabilis kong tinabig ang kanyang kamay.
"Huwag mo na akong buhatin, kaya ko naman maglakad palabas"
"TSk. Asa ka, hindi naman talaga kita bubuhatin." Isang masamang tingin ang binigay
niya sa akin na tila nabadtrip sa pagpatabig ko sa kanyang kamay.
Napataas naman ang kilay ko sa kanyang sagot, pero mabilis na niya akong inunahan
sa paglabas ng shower room.
Just wow, tinatanggi pa niya, eh halata naman na bubuhatin na niya sana ako kung
hindi ko lang tinabig ang kanyang kamay.
Napailing na lang ako at sumunod na rin palabas. Pero nang mapadaan ako sa
salamin ay agad akong napahinto at inalis na ang pagkakabalot ng tuwalya sa buhok
ko.
"Hays! Ang pangit ko na!" Hindi ko mapigilan ang muling mapapadyak, pero agad din
akong napangiwi dahil sa pagkirot na naman ng tagiliran ko.
Nakakainis lang, alagang-alaga ko pa naman ang buhok ko, pero bababuyin lang pala
ng hayop na Faye na yun. Ang pangit ko na tuloy ngayon!
Paglabas ko ng bathroom ay agad akong sinenyasan ni Oliver na maupo sa isang
swivel chair na nasa loob rin ng kuwarto. Hindi na ako nagtanong pa at naupo na
lang. Inalis naman niya ang tali ng suot kong bathrobe at ginamot ang sugat ko.
Napangiwi na lang sa pagkirot nang linisan niya ito, pero buti na lang ay maingat
lang
ang kanyang paglinis na para bang iniingatan niyang huwag akong masaktan.
"Matanong ko lang, doctor ka ba?"
"Yes."
My lips parted a bit. "Wow, so doctor ka pala talaga. Kaya naman pala ang galing
mo.
" tangi kong nasambit. Pansin ko naman ang kanyang tipid na pagngiti.
Nang matapos niyang gamutin ang sugat ko ay muli niyang tinali ang suot kong
bathrobe saka siya tumayo sa likuran ko. Hanggang sa naramdaman ko na ang
pagpunas niya sa buhok ko, at pagkatapos ay sinuklay. Muli naman akong
napangiti.
My gosh. Hindi ako sanay na ganito siya. Bakit feeling ko para akong prinsesa kung
ituring niya ngayon? lbang klase rin pala tong demon na to. Masasabi kong half
angel siya ngayon.
Nang matapos niyang suklayin ang buhok ko ay narinig ko na lang ang pagtunog ng
gunting.
Natigilan ako at bahagyang kumunot ang noo, hanggang sa nanlaki bigla ang
mata.
"Teka lang, ginugupitan mo ba ako?!" gulat kong tanong at mabilis nang napalingon
sa kanya. Pero mabilis niya namang hinawakan ang ulo ko at muling binalik
pinatalikod.
"Inaayos ko lang ang buhok mo. First time ko 'to, kaya huwag kang masyadong
gumalaw kung ayaw mong makalbo."
Nanlaki lalo ang mga mata ko at agad na napatayo. "No, huwag mo nang gupitan!
Ipapaayos ko na lang to sa salon mamaya pag-uwi ko!"
Pero Isang masamang tingin lang ang binigay niya sa akin at muli akong hinila
paupo.
"Just sit and wait for the result. Oras na umangal ka pa, wala akong ititira sa
buhok
mo" pananakot niya pa sa akin.
Kaya kahit gusto kong umangal ay wala na akong nagawa pa. Napasimangot na lang
ako na parang maiiyak na. My god, kung first time niya maggupit, ibig sabihin
pagtitripan niya pa ang buhok ko!
I bit my lip, pinigilan ko na lang ang mapahikbi pero ang mga mata ko ay naluluha
na
dahil sa takot sa maaaring maging resulta. Hindi na rin ako gumalaw sa aking
kinauupuan, dahil baka konting galaw ko lang ay kalbo na agad ako.
"Tsk. Crying baby rinig kong bulong niya na parang sinadya pa talagang iparinig sa
akin.
Hindi ako sumagot pero bahagya nang yumugyog ang balikat ko dahil sa pagpipigil
ko ng hikbi.
Nang matapos ang mahigit limang minuto ay umalis na siya sa likod ko at binigyan
ako ng salamin, parang nanginig pa ang mga kamay ko nang tanggapin ko iyon.
Pero nang makita ko ang mukha ko sa salamin ay namilog na lang bigla ang mga
mata ko, hanggang sa tuluyan nang lumapad ang labi ko dahil sa aking pagngiti.
"Oh my god, mas maganda pala ako kapag short hair!" I said, surprisingly. Talagang
hindi ko ini-expect ang magandang resulta. Parang sa salon lang ako
nagpagupit!
Kita ko naman sa salamin ang pangngiti ni Oliver sa likuran ko.
"You look pretty. And by the way, kaya mo naman maglakad kahit may sugat ka di ba?
" he asked.
"Oo naman, 'no. Hindi naman ako nalumpo para hindi na makalakad, tagiliran ko lang
ang nasugatan, hindi ang mga paa ko."
"Good. Huwag ka munang umuwi, may Ball pa tayong pupuntahan mamayang
gabi."
"Ball? As in party?" tanong ko habang tinitingnan pa rin ang mukha ko sa salamin.
Ang ganda ng pagkakagupit kahit hanggang leeg na lang ang igsi.
"Yes. It's a Mafia party."
What? Mafia party? No way!
"Ayokong sumama. Kailangan ko nang umuwi dahil baka tumawag na si Mia kay Cole.
At oo nga pala, ibalik mo na 'yung phone ko, uuwi na ako pagkatapos kung magbihis.
"Tsk. Dinahilan mo pa ang kaibigan mo, as if naman hindi ko alam na si Morozov ang
inaalala mo.
"What?" Tumaas ang kilay ko at tiningnan siya sa salamin. Pero tila badtrip na ang
kanyang mukha, wala na akong makitang ngiti sa kanyang labi.
"Sasama ka sa akin sa ayaw at sa gusto mo. Ako ang masusunod dahil alipin lang
kita"
I frowned. "Tsk. Masyado kang bossy palibhasa isa kang demo.." Napahinto ako nang
makita mula sa salamin ang kanyang masamang tingin sa akin. "I mean, palibahasa
Master kita kaya napaka-b0ssy mo. Sige, sasama na ako sa 'yo!
And he smiled, 'yung klase ng ngiti na parang may kakaiba.
45 Poets
"Magpahinga ka na muna. Mamaya darating ang gown mo, pumili ka na lang kung
anong gusto mo."

Chapter 24 - part 1💋

1 COULD not stop smiling as I looked at myself in the mirror. Parang ibang Ayshelle
ang nakikita ko ngayon, ang layo ng pinagbago ko dahil sa ayos ko. Suot ko lang
naman ang mga mamahaling jewelries: bracelet, necklace and earrings; halatang
milyon milyon ang mga halaga nila. And of course, my elegant black evening gown na
talaga namang hapit na hapit sa baywang ko, may slit sa bandang gilid nito na abot
hanggang hita, kaya kitang-kita ang legs ko tuwing hahakbang ako, at kumikinang din
ito dahil sa mga malilit na crystal na nakapalibot. And about my hair naman, blonde
na
siya ngayon kasi naman kinulayan ni Oliver. Pero in fairness, nagustuhan ko; ang
ganda ng buhok ko, napaka-shiny tingnan, masasabi kong mas lalong bagay sa akin
kapag blonde na ganito.
Mula sa pagtitig sa salamin ay napalingon ako nang marinig ang marahan na
tunog ng pagbukas ng pinto. Napangiti ako nang makita nag pagpasok ni Oliver;
nakasuot ito ng black expensive tuxedo na talaga namang bumagay sa kanya. In
fairness, sobrang guwapo at hot niya. Napaka-neat niyang tingnan.
"What are you looking at?" medyo masungit niyang tanong sa akin nang mapansin
ang pagtitig ko sa kanya.
Para naman akong natauhan na agad na napatikhim at kunwari ay sumimangot na
sa kanya para maiwasan ang mapahiya dahil sa pagtitig ko.
"Napakasungit mo talaga. Bakit, bawal ka na bang titigan? Naguwapuhan lang
naman ako sa 'yo; pag-amin ko na hindi ko na napigilan; eh kasi naman tiningnan
niya
ako ng seryoso na para bang isang kasalanan ang pagtitig ko sa kanya. "Ang guwapo
mo ngayon at sobrang hot.
Pansin ko ang biglang paglaho ng kanyang masungit na expression at napalitaan
ng bahagyang pagtaas ng sulok ng kanyang labi na para bang pinipigilan na ang
mapangiti.
Napairap na lang ako at muli nang humarap sa salamin.
I smiled again while looking at myself in the mirror. "Oliver, bagay naman ba sa
akin tong suot ko? Paki-rate naman ng outfit ko ngayon, oh.
"One hundred he replied.
Nagsalubong bigla ang mga kilay ko. What? One hundred?!
"Walang kwenta ka naman mag-rate, eh. Hanggang ten lang yun dapat,t paano
naman naging one hundred? Ang labo mo talaga!" I rolled my eyes in the mirror. "And
by the way, hindi naman ba nakakatakot sa pupuntahan natin? Kasi 'di ba, Mafia
party
yun? Baka naman pagdating natin doon ay mapahamak tayo? I mean, ako."
He chuckled. "Masyado kang matakutin. But you don't have to worry, dahil
kailangan muna nilang dumaan sa bangkay ko bago ka nila magawang saktan"
Bahagya namang umawang ang labi ko sa kanyang sagot, hanggang sa napataas
na ang isa kong kilay.
Ano raw? Dadaan muna sa bangkay niya bago ako magawang saktan?
Wow, at saan naman niya kaya nakuha ang dialogue na yun? Feeling knight in
shining armor lang? Pero in fairness, ang sarap pakinggan; sana lang totoo. Pero
tingin ko baliktad yata, baka nga mamamatay muna ako bago siya mapatay ng mga
kalaban niya, kasi ipapain niya muna ako; iyon yata ang ibig niyang sabihin.
"We're getting late. Anong oras ka ba matatapos diyan sa pananalamin mo?" tila
inip niyang tanong sa akin.
"Ano ka ba naman, huwag mo nga akong minamadali, kita mong nananalamin pa
yung tao."
Rinig ko naman ang kanyang pag-asik, pero nakita ko mula sa salamin ang
kanyang paghinto sa likuran ko. Hanggang sa hindi ko inaasahan ang biglang
pagpatong ng kanyang mukha sa balikat ko at kunwari ay nanalamin din, pero
naramdaman ko na lang ang maingat na pagyapos ng kanyang mga braso sa baywang
ko at bahagyang isiniksik ang mukha sa leeg ko.
"A-Anong ginagawa mo?" hindi ko mapigilang tanong at napataas na ang isang
kilay.
"As you can see, nananalamin din tulad mo"
Wow, nananalamin pero nakayakap? Ang galing din ng lalaking to; para-paraan
lang ang manyakis!
I can't help but roll my eyes. "Tsk. Baka masagi mo pa 'yang sugat ko Binaklas ko
ang kanyang braso sa baywang ko at humarap na sa kanya. "Tara na nga at baka
ma-late na tayo tulad ng sabi mo"
Pero nagulat na lang ako nang bigla niyang nilapit ang kanyang mukha sa akin,
buti na lang ay mabilis akong nakaiwas kundi ay baka nag-untog pa ang mukha namin.
Binalak niya pang ilapit muli ang mukha sa akin na para bang hahalikan ako, pero
muli
akong umiwas.
"Tsk. Masyado kang pakipot" asik niya sa akin at pinukol pa ako ng masamang
tingin bago hinawakan na ang pulsuhan ko. "Let's go." Hinila na niya ako.
Paglabas namin ng mansyon ay may helicopter na pala ang naghihintay sa akin
kasama ng isang piloto. Pero bago sumakay ay muli akong hinarap ni Oliver at sinuot
sa akin ang isang gold masquerade mask na hanggang halati lang ng mukha ang
kayang takpan. At sa kanya naman ay kulay black na kalahati lang din.
"Don't take off your mask no matter what. Hindi pangkaraniwang ball ang
pupuntahan natin, dahil oras na mahuli ka ng RG na walang suot na maskara ay di
malabong hulihin ka nila. Do you understand?"
Agad na nangunot ang noo ko. "What do you mean? Magtanggal lang ng mask,
huhulihin agad? At ano naman ang gagawin nila kung sakali mahuli ako?"
"Gagawin ka nilang premyo sa laro; ibang klaseng laro 'yun dahil maililigtas mo
lang ang buhay mo kapag napatay mo na ang kalaban mo."
Hindi ko mapigilan ang mapalunok ng dalawang beses. What? My god, so
mapanganib pala talaga ang pupuntahan namin.
"So ibig mo bang sabihin, kahit ikaw na Mafia Boss ay walang magagawa kapag
hinuli nila ako?"
"Yes, kailangan ko pang makipaglaban ng p*****n bago ka mabawi. So don't take
off your mask no matter what happens. Do you understand?"
Tumango na lang ako habang hindi pa rin makapaniwala. Hindi ko mapigilan ang
matakot. Paano na lang kung aksidenteng matanggal ang mask? Hays. Nakakatakot
naman.
Sakay ang black helicopter ay dumating kami ni Oliver sa isang isla; na kung
titingnan mo sa taas ay pangkaraniwang isla lang at walang mga nakatira, pero nang
lumapag ang helicopter sa puting buhangin at dinala na niya ako papasok sa loob ng
kweba ay doon ako namangha ng sobra. Napakalawak ng loob ng kweba at
napaka-unique, para akong nasa loob lang ng isang luxury building; with elevator pa
pababa. May mga nakita na rin akong mga tao na nakasuot ng mga formal attire
kasama ng kanilang mga partner, at puro mga nakasuot din ng masquerade mask.
3/5
"Master, paano kung aksidenteng matanggal ang mask ko? lpaglalaban mo naman
ako, di ba?" tanong ko nang pumasok na kami sa loob ng isang elevator. Mahigpit pa
rin akong nakakapit sa kanyang braso.
"What do you think of me? A coward? Tsk" He chuckled.
Kahit papaano ay napangiti ako sa kanyang sagot. "of course not, you're not a
coward. Kaya dapat lang na makipaglaban ka ng p*****n sa kanila just in case na
matanggal ang mask ko at hulihin nila ako" Bahagya kong isinandal ang ulo ko sa
kanyang balikat. "l am your wife, Master, so you must protect me; dapat lang na
makipaglaban ka ng p*****n para sa akin"
Pansin ko ang kanyang pagngisi sa sinabi ko.
"You might just be traumatized when you see the losers of the game being
skinned alive and their organs removed from their body' bulong niya na hindi naman
umabot sa aking pandinig.
Paglabas namin ng elevator ay dumaan pa kami sa malawak na lounge bago
namin narating ang malawak na luxury room kung saan kasalukuyan nang ginaganap
ang party. May mga taong sumasayaw na sa marahan na tugtog na hindi ko alam kung
saan nagmula. Ang iba naman ay nakatayo at may kausap, nagtatawanan ang ilan; wala
namang kakaiba, kung titingnan ay parang normal na party lang.
Nanatili lang akong nakakapit sa braso ni Oliver, at nang may mapadaan na isang
waiter sa tabi ko ay agad akong kumuha ng dala nitong drinks; pero mabilis na
inagaw
ni Oliver mula sa akin at binalik sa tray na buhat ng waiter.
"Ano ka ba, gusto kong uminom, I complained and frowned at him.
"May mga sex-drugs ang inumin dito" he replied. "Baka mamilipit ka pa sa sakit
at magmakaawa na hubaran kita. Ikaw din, baka tuluyan ka nang hindi makalakad"
Nanlaki naman ang mata ko sa kanyang sagot. My god, buti na lang pala hindi ko
ininom agad!
I let heavy sigh to make myself calm. Hanggang sa napatingin ako sa mga lalaking
nakamaskara nang mabilis na nagsilapitan sa amin ni Oliver kasama ang kanilang
mga babaeng partner na nakasuot din ng maskara na kulay gold tulad ko. Pansin ko
lang na magkakapareho lahat ng mga mask ng babae, nakakulay gold lahat at same
design din.
"Hey you, Nightmare King!" pagbati ng mga lalaki kay Oliver.
"Hey' simpleng bati naman ni Oliver pagbalik sa kanila.
Pero nang huminto ang mga lalaki sa harap namin ay agad na napunta lahat ng
kanilang mga tingin sa akin. Hindi ko tuloy mapigilan ang mapalunok at bahagyang
pinisil ang braso ni Oliver na hawak ko.
"They are my group mate" Oliver whispered to me, tila naramdaman ang kaba ko.
Kahit papaano ay nabawasan naman ang takot ko sa kanyang bulong.
"Who is she?" tanong ng isang lalaki na nakasuot ng black maskara na parang ulo
ng dragon ang design.
"She's my wife!"
Bahagyang namilog ang kanilang bibig sa sagot ni Oliver. "Oh." halos magkasabay
na usal nilang tatlo.
"How come, you didn't invite us to your wedding" wika ng isang naka-green
mask.
4/5
"t's an emergency wedding. Maybe next time, imbitado na kayong lahat Oliver
replied again. Nang may dumaan na waiter ay agad na kumuha ng inumin at sumimsim
ng konti.
Nakangunot naman ang noo ko. What the f**k! Akala ko ba may sex-drugs ang
mga drinks, pero bakit siya uminom?
"Okay. So can you show her face to us?" the man in gray tuxedo requested. Muli
akong napalunok nang marinig yun lalo na nang makita ang pagsilay ng mga ngisi sa
labi nilang tatlo.
suit.
But Oliver just laughed sarcastically, at sumilay din ang malademonyong ngisi."
Sure, I can do that. Pero dapat tanggalin niyo rin ang mask ng mga asawa niyo para
patas tayo
Napatawa na silang lahat, 'yung klase ng tawa na marahan lang pero ramram na
ramdam mo ang panganib.
"Later after the party, let's do that; mukhang masaya nga yon. Matagal na rin ang
huling sali ng grupo natin sa laro mula nang umalis si Monster King sa grupo,
pangisi
ng lalaking nakatali ang mahabang buhok with gray mask.
"Siquradong babaha na naman dugo sa loob ng ring mamaya, the man in red
Nanatili lang akong tahimik at nakinig lang sa kanilang pag-uusap na hindi ko
naman masyadong gets pero alam kong p*****n ang kanilang tinutukoy. Nang
mapatingin ako sa mga partner ng tatlong lalaki ay nginitian nila ako, so syempre
ngumiti rin ako pabalik sa lanila; a friendly smile, pero syempre peke lang yun,
ngumiti
lang ako para kunwari friendly. Mahirap na at baka mapag-initan pa nila ako, kawawa
naman ako kung sakali.
"Look who's coming" puna ng isang lalaki at na parang may nakita.
Hanggang sa lumaki na naman ang kanilang ngisi at sabay na napatingin kay
Oliver.
"Your mortal enemy has arrived, bro."
Sabay pa kaming napalingon ni Oliver para makita kung sino ang kanilang
tinutukoy. Pero para akong nanigas sa aking kinatatayuan nang makita kung sino ang
bagong pasok na lalaki na may kasama pang isang sexy'ng babae na nakayapos pa sa
braso nito.
No way!
Hindi ako maaaring magkamali, kahit nakasuot ito ng mask ay kilalang-kilala ko
dahil sa hubog ng kanyang panga at labi na nakalabas sa kanyang suot na maskara na
tanging kalahati lang kanyang mukha ang natatakpan. It's him, Cole Perseus
MorozoV.
5/5
But wait, who's that girl with him?
Nang mapunta ang tingin nito sa akin ay agad na nanlaki ang mata konat mabilis
na tumalikod; humarap ako muli sa mga lalaki. Biglang sumibol ang malakas na kaba
sa dibdib ko.
"Baka ito na ang pagkakataon na makaganti ka sa kanya. Mas maganda siguro
kung gumawa tayo ng paraan para makalaban ang kanyang grupo sa gabing ito; wika
ng lalaking naka-green mask at ngumisi pa ng mapanganib bago niyaya nang
sumayaw ang kanyang babaeng kasama.
Nang mapatingin ako kay Oliver ay nakangisi na rin ito at hinila na rin ang braso
"Let's dance first."

Chapter 24 - part 2💋

Hindi na ako pumalag pa o nagreklamo, basta nagpahila na lang ako kay Oliver
palapit sa mga taong sumasayaw. Hanggang sa isinayaw na rin ako nito.
Habang sumasayaw kami ay pasimple akong tumingin sa pwesto ni Cole. May
kausap na itong mga lalaking nakamaskara, pero ang babae nitong kasama ay para pa
ring linta na nakakapit sa braso nito. Suot nito ang royal blue na gown, at napaka-
sexy.
Tigin ko ay maganda rin, base sa kalahati ng kanyang mukha na nakalabas sa suot
nitong maskara.
Hindi ko naman mapigilan ang makaramdam ng inis. So totoo nga na may asawa
na si Cole? Pero bakit ayaw niyang aminin sa akin nung tinanong ko kung totoo bang
may asawa na talaga siya? Well, siguro ay dahil kailangan niya lang talaga ng
laruan, at
ako ang napili niyang pagtripan, and okay lang sa kanya kahit gumastos pa siya ng
malaki dahil marami naman siyang pera. Malamang wala na siyang mapaglalagyan ng
pera niya kaya humanap siya ng mapaglalaruan. Well, at least, swerte pa rin naman
ako
dahil napakinabangan ko rin ang panluluko niya sa akin. Pero hindi ko pa rin talaga
mapigilan ang mainis sa isipin na may asawa na nga talaga siya. It hurts, yes.
Kahit na
pala ginagamit ko lang din siya, hindi ko rin mapigilan ang masaktan na niluluko
rin
niya ako. Akala ko pa naman ay iba siya, akala ko ay totoo ang pinapakita niya,
pero
kalukuhan lang pala.
"That woman is his wife."
Napabalik ang tingin ko kay Oliver nang marinig ang sinabi nito.
"At ano naman ang paki ko kung asawa niya ang babaeng yun?" mapakla kong
sagot na may kasama pang pag-irap.
"Jealous?" Oliver asked.
"Hindi, 'no" I denied. "Bakit naman ako magseselos, eh pareho din namin kami
naglukuhan. Niluko niya ako, ginagamit ko naman siya para mapabuti ang mga kapatid
ko"
1/6
"Then look at me, tingnan ko lang kung nagsasabi ka ng totoo na hindi ka nga
nagseselos."
I looked at him. Sinalubong naman ako ni Oliver ng tingin habang patuloy pa rin
ang marahan na pagsayaw sa akin; ang kanyang isang braso ay mahigpit na nakayapos
sa baywang ko, habang magkasiklop naman ang isa naming mga kamay.
"Dont fall in love with him, Ayshelle. I told you, may asawa na ang gagong 'yun at
ginagamit ka lang niya para..." He paused.
"Para ano? Para maikama, gano'n?"
"Exactly:"
Napairap na ako at muling umiwas ng tingin sa kanya. "Im not in love with him,
Master walang gana kong sagot.
Pero bigla na lang itinigil ni Oliver ang pagsayaw sa akin, at napasinghap na lang
ako nang bigla nitong haklitin ang baywang ko papunta sa kanyang katawan;
napangiwi pa ako dahil sa pagkirot ng sugat sa tagiliran ko.
"M-Master." gulat kong usal.
Nang muli akong mapaangat ng tingin kanya ay parang nagkaroon na ng galit sa
kanyang mga mata na siyang kinataka ko, at parang umigting pa ang kanyang panga
na akala mo'y iritado.
"You're not in love with him?" Hindi ko inaasahan ang kanyang paghawak sa panga
ko at bahagyang pinisil na parang may halo nang panggigigil. "Pero bakit sinasabi
ng
mga mata mo na nagseselos ka?"
What? Nagsalubong ang mga kilay kong natatakpan ng maskara. What the heck is
he saying?!
"No. I was just d-disappointed because he lied to me. Niloko niya ako."
But Oliver just smirked sarcastically, hindi pa rin nito binitiwan ang panga ko at
mas lalo lang humigpit ang hawak.
"Disappointed? At bakit mo kailangang ma-disappoint sa kanya? Akala ko ba
niluluko mo lang din siya? Hindi ba dapat balewala lang sa 'yo kahit makita mo pa
siyang may kasamang ibang babae?"
Damn it.
Lintik na lalaking to, parang sinapian na naman ng kanyang pagkademonyo. Ang
sakit na ng panga ko dahil sa kanyang pagpisil!
"A-Ano ka ba, huwag mong sabihing aawayin mo na naman ako at tatakutin?
Dapat hindi mo na lang ako pinasama pa rito kung hindi mo naman pala ako
tatratatuhin ng maayos.
My god! Ano naman kaya ang nangyayari sa demonyo na to!
"Prove it. Patunayan mo sa akin na hindi ka nagseselos sa gagong yun"
"At paano ko naman patutunayan 'yun sa yo?"
2/6
Binitiwan naman niya ang panga ko.
"You can't prove it? Then I will just take off your mask."
Nanlaki ang mga mata ko sa kanyang sinabi at agad na nabahala nang hawakan na
ang tali ng mask ko sa likod ng ulo ko, tila babaklasin na nga.
"M-Master, no please, don't!" Mabilis kong pinigilan ang kanyang kamay. "Huwag
mo naman akong takutin, ayoko pang mamatay, 'no"
But Oliver just grinned. "It's okay, you can't die here; lI'm here, ready to
protect
you."
Napalunok ako at mahinang umiling sa kanya, 'yung klase ng iling na puno ng
pagmamakaawa. "Huwag, Master, please." I begged.
No, hindi ako puwedeng makita ni Cole ngayon, hindi ko alam ang ipapaliwanag sa
kanya'pag nagkataon. At isa pa, hawak niya ang kapatid ko at kaibigan kong si
Mia.
"A-Ano bang kailangan kong gawin para patunayan sa yo na hindi nga ako
nagseselos?" nababahala kong tanong habang pilit na pinipigilan ang kamay ni Oliver
sa pagbaklas sa mask kong suot.
"At bakit ako ang tinatanong mo? Ikaw dapat ang mag-isip ng paraan dahil
Hindi ko na ito pinatapos pang magsalita dahil mabilis ko nang sinakop ang
kanyang labi, tumingkayad pa ako para lang maabot siya dahil mas matangkad siya sa
akin; niyakap ko na rin ang mga braso ko sa kanyang leeg. Ramdam ko namang
nabigla siya sa paghalik ko sa kanya at parang sandaling hindi nakagalaw, pero
hindi
ako tumigil at pinagpatuloy lang ang paghalik sa kanya, hanggang sa tuluyan na
siyang
bumigay at niyakap na ang mga braso sa katawan ko, hinapit na ako sa baywang.
Kahit papaano ay napangiti naman ako, pero dahil sa pagngiti ko ay sumilay na rin
ang
ngiti sa kanyang labi habang patuloy pa rin ang paghalik sa akin.
Pero sa kalagitnaan ng aming halikan ay bigla na lang may mga naghiyawan.
"You, Nightmare King! Nasa RG tayo, bro! Baka kung saan pa yan mapunta!"
hiyawan ng kanyang group mate sa amin.
3/6
Napabitaw naman kami ni Oliver sa aming halikan. Ako ang unang bumitaw,
parang ayaw pa nga niya dahil hinabol pa ang labi ko, pero agad kong hinarangan ng
aking hintuturo ang kanyang labi.
"So okay na bang patunay 'yun, Master?" pilyo kong tanong. Pero ang totoo ay
gusto ko na siyang kurutin sa inis.
And he finally smiled. Pero imbes na sagutin niya ang tanong ko ay agad na
tumingin sa kabilang banda, at pansin ko ang kanyang pagngisi, yung klase ng ngisi
na nakakainsulto tingnan. Napasunod naman ang tingin ko sa kanyang tinitingnan,
pero muntik ko nang mahigit ang sarili kong hininga nang magtama ang tingin namin
ni Cole. Nakatingin pala ito sa amin ni Oliver kasama ng kanyang grupo, pero siya
ay sa
akin talaga nakatitig. Hindi ko makita ang expression ng kanyang mukha dahil
natatakpan ng maskara, pero 'yung kanyang mga mata ay tila gulat na gulat nang
magtama ang mga mata namin.
Hindi ko na namalayan na napatitig na pala ako sa kanya. Natauhan lang ako nang
malakas na hinila ni Oliver ang baywang ko at mabilis akong pinatalikod kay Cole.
"Stop looking at him. Tingnan na lang natin kung nakilala ka pa rin niya kahit na
naka-mask ka."
Kahit nate-tense ay pinilit ko na lang ngumiti. "T told you, Master, I'm not
jealous.
Pero mukhang ikaw ang nagseselos."
"What?" Nangunot bigla ang noo ni Oliver sa akin.
"Umamin ka nga, may gusto ka na ba sa akin? Huwag mong sabihing in love ka
na?" ngisi long tanong.
Pero hindi ko inaasahan ang inis na pag-irap sa akin ni Oliver. "Tsk. In your
dreams! Bumalik na ang pagiging masungit nito at muli na akong isinayaw. "Let's
just
dance a little then well leave"
Hindi na lang ako umangal pa at sinabayan na lang ang kanyang marahan na
pagsayaw sa akin. Binalewala ko na lang ang presensya ni Cole, kahit na ang totoo
ay
sobra akong kinakabahan na baka makilala ako nito. Pero impossible na makilala niya
ako dahil may suot naman akong maskara.
Pinilit ko na lang ngumiti kay Oliver habang isinasayaw ako nito. Pero wala pang
isang minuto ang pagsasayaw namin ay nang nagulat na lang ako dahil sa malakas na
paghaklit ng sa braso ko; na kinawala ko sa pagkakahawak sa akin ni Oliver.
At nang mapaharap ako sa taong umagaw sa akin ay ganon na lang ang
pagsinghap ko at bahagyang paglaki ng mga mata ko nang bumungad sa akin ang
lalaking nakamaskara; na walang iba kundi si Cole.
Para akong natuod dahil sa gulat at muntik ko pang masambit ang kanyang
pangalan, buti na lang ay napigilan ko ang bibig ko. Pero hindi ko inaasahan ang
kanyang mabilis na paghawak sa suot kong mask na mas lalong kinalaki ng mga mata
ko.
4/6
Akala ko ay maaalis na nito ang mask sa mukha ko, pero saktong pagkahawak nito
sa mask ko ay siya ring paghawak ni Oliver sa pulsuhan nito at mapuwersa na
inalis.
"How dare you touch my wife!" galit na wika ni Oliver at mabilis akong hinila
papunta sa kanyang likuran.
"She's your wife? I didn't know you're married; sagotni Cole, mahinahon pero
mapanganib.
Oliver let out a sarcastic laugh. "Bakit? Kailangan ko pa bang ipaalam sa 'yo ang
pagpapakasal ko? As far as I know, we're not friends, Morozov."
Hindi pinansin ni Cole ang sinabi ni Oliver at nakatingin lang ito sa akin.
"1 wanna see her face, Spassion. Let me take off her mask" Akmang hahablutin na
ako ni Cole sa likod ni Oliver, but Oliver didnt let him, dahil malakas nitong
itinulak sa
dibdib si Cole na kinaatras nito nang bahagya.
"Don't try me, Morozov, huwag na huwag mong pakikialaman ang asawa ko. I'm not
like you; na hindi kayang protektahan ang kanyang asawa; dahil ako, handa akong
lumaban ng p*****n maprotektahan lang ang mahal ko"
Natigilan naman si Cole, hindi ito agad sumagot, pero ang tingin ay nasa akin pa
rin. Kaya naman iniwas ko na lang ang tingin ko at ibinaling sa ibang direksyon,
pero
hindi ko inaasahan na mapupunta sa babaeng kasama ni Cole; Nakatingin din pala ito
sa akin, at kahit natatakpan ng maskara ang kalahati nitong mukha ay halata pa rin
ang
nakakamatay nitong tingin sa akin na akala mo'y may nagawa akong kasalanan sa
kanya. Gusto ko sanang taasan ito ng kilay pero naalala long naka-mask pala ako,
kaya
naman inirapan ko na lang ito at hindi na at hindi na tiningnan pa, dahil ayokong
makaganti siya ng ira sa akin.
"Sa next game, sana makalaban na kita. I assure you that I will remove your organs
while you beg me for your life" mariin na babala ni Oliver kay Cole bago nito
muling
niyapos ang isang braso sa baywang ko at niyaya na akong bumalik sa puwesto ng
kanyang mga ka-grupo. Pero isang nakakaisang hakbang pa lang kami paalis, nang
biglang sumagot si Cole.
"Do you think you can kill me that easily? Maybe in your dreams. But in reality?
Don't expect too much, mabibigo ka lang! sarcastic nitong sagot.
But Oliver just grinned, hindi na ito sumagot pa o lumingon at pinagpatuloy lang
ang paghakbang pabalik sa kanyang group mate habang ang isang braso ay
nakayapos pa rin sa baywang ko.
"1 think he recognized you. Hindi ko alam na gano'n na siya kabaliw sa yo, pero
mukhang magandang laban to" Oliver murmured.
Hindi ko na masyadong naintindihan ang kanyang sinabi dahil sobrang hina
nu'n.
Pagkalapit namin ni Oliver sa kanyang mga ka-group ay nag-usap sila, pero ibang
language naman ang kanilang gamit, kung hindi ako nagkakamali ay Russian
language. Hindi ko man maintindihan ang kanilang pinag-uusapan pero halatang
tungkol kay Cole at sa ka-group nito dahil napapatingin sila rito
paminsan-minsan.
Nanatili lang akong walang imik at nakatayo lang sa tabi ni Oliver, pero nang
pasimple akong tumingin sa puwesto ni Cole ay hindi ko inaasahan na nakatitig pala
ito sa akin habang may hawak nang wine glass at marahan na inaalog-alog ang laman
nitong wine. Iniwas ko na lang ang tingin ko pero hindi ko mapigilan ang kabahan.
Bakit siya nakatingin pa rin sa akin? Nakilala niya kaya ako? Pero impossible,
dahil
bukod sa nakamaskara na ako ay iba na rin ang buhok ko. Baka kaya niya gustong
alisin ang maskara ko kanina ay hindi dahil nagduda siya na ako ang fiancee niya,
kundi para makilala ang babae ng mortal niyang kaaway. Dahil napaka-impossible na
makilala niya ako, unless, memorize niya ang bawat hubog ng katawan ko.
"Master, can I go to the bathroom? Naiihi kasi ako, eh" mahina kong bulong kay
Oliver sa puno ng tainga ni Oliver, tumingkayad pa ako para lang maabot ko.
Talagang naiihi na ako, siguro ay dahil na rin sa kaba at tensyon kanina sa pagitan
nilang dalawa ni Cole.
Nang marinig naman ni Oliver ang sinabi ko ay agad na humarap sa akin at
ngumiti ng tipid. "Sure, my darling, pumasok ka lang sa pinto na yun Ngumuso ito
papunta sa kabilang banda, "then just follow the arrow sign, dadalhin ka na nun sa
ladies rOom."
5/6
"H-Hindi mo ba ako sasamahan?" salubong ang kilay kong tanong.
And Oliver smiled, hinaplos-haplos pa ang ibaba kong labi. "Why? Are you scared?
"N-No! Hindi ako natatakot!" pagsisinungaling ko at inis kong tinabig ang kanyang
kamay bago siya mabilis nang tinalikuran.
"Don't worry, you're safe as long as l'm here, my darling!" pahabol niya pa sa akin
sa malakas na boses. Pero hindi na ako lumingon pa at pumasok na sa pinto na
itinuro
niya.
Pagkapasok ko ng pinto ay katahimikan na nag bumungad sa akin, mukhang
soundproof yung roof dahil hindi ko na marinig pa ang ingay sa loob.
Sinunod ko na lang ang arrow sign, hanggang sa nakita ko na ang ladies room.
Pero pagkapasok ko ng ladies room ay medyo nagulat ako nang makita ang isang
babaeng nakatayo sa harap ng salamin. Kamukhang-kamukha ko! I mean, yung gown,
hairstyle, body, mask, kulay ng lipstick sa labi, kamukhang-kamukha ko; kuhang-kuha
ang outfit ko. Hindi malabong mapagkamalan na ako.
Kaya naman imbes na umihi sa cubicle ay mas pinili kong tumitig sa babae nang
may pagtataka.
"Excuse me, Miss?" Hindi na ako nakatis pa.
Pero bago pa makalingon sa akin ang babae ay napatili na lang ako sa gulat nang
bigla na lang may malakas na kamay ang humila sa braso ko at tinakpan ang bibig ko
bago ako kalakadkad papasok sa loob ng isa sa mga cubicle. Pinilit ko pang
magpumiglas pero matagumpay pa rin ako akong naipasok at mabilis na ni-lock ang
pinto.

Chapter 24 - part 3💋

Kinain ako bigla ng takot sa totoo lang, akala ko ay kung sino na ang bigla na lang
humilla
sa akin, nanlaban pa ako sa pamamagitan ng pagsiko rito at pilit na pag-apak sa
kanyang
paa. Pero pagharap ko ay hindi ko inaasah an na bubungad sa akin ang guwapong mukha
ni
Oliver na nakataas na ang suot na maskara.
"Sshh." Sumenyas muna ito sa akin na huwag akong mag-iingay bago nito binitiwan
ang pagtakip ng bibig ko.
What the heck is happening? Why does that girl look like me?" I asked in a whisper.
I'm
really confused.
Pero imbes na sagutin ako ni Oliver ay dinukot lang nito ang kanyang phone sa loob
ng
suot na coat, at nang makuha ay agad na binuksan, pansin ko pa ang kanyang
pagngisi.
Nagtataka naman akong sumilip para makita kung ano. Pero pagsilip ko sa kanyang
phone ay
live cctv footage ng babae sa labas ang nakita ko.
"Kilala mo ba ang babaeng" Bigla na lang tinakpan ni Oliver ang bibig ko na
kinatigil
ko sa pagtatanongB
Magpupumiglas pa sana ako mula sa kanya pero agad akong natigilan nang marinig ang
malakas na pagbukas ng pinto ng ladies room, at mula sa phone na hawak ni Oliver ay
kitang-kita ko ang pagpasok ni Cole suot pa rin ang maskara nito. Nang makita nito
ang
babaeng karnukha ko ay mabilis na lumapit dito at walang sabi-sabing inalis ang
suot nitong
maskara.
Parang nagulat naman ako, hindi dahil sa pag- alis ni Cole sa mask ng babae, kundi
dahil
sa hindi ko naman pala kamukha 'yung babae, malayong -malayo ang mukha narmin
dalawa.
Outfit at buhok lang pala ang magkapareho sa amin. Kahit papaano ay nakahinga ako
ng
maluwag
Sandali namang natigilan si Cole nang makita ang mukha ng babae, hanggang sa
patapon
na nitong binitiwan ang mask na inalis mula sa babae at lurnabas na ng ladies room.
Nang muli akong mapatingin kay Oliver ay pangisi-ngisi na ito at binalik na ang
phone sa
kanyang coat.
So ikaw ang may pakana sa babae kaya pareho kaming outfit?" tanong ko habang
nakatingin ng masana sa kanya.
Tsk. Huwag mo ako nga akong tingnan ng ganyan." He pinched ny nose.
Napahawak na lang ako sa ilong ko at sumimangot sa kanya. "Ang sakit ha. Lumabas ka
na nga, kailangan ko pang umihi."
"Hintayin na lang kita rito sa loob, nakita ko na rin naman 'yan kaya 'wag ka nang
mahiya pa"
Napapikit na lang ako sa kanyang sagot. Damn this man.
"Ano ba! Hindi porke't nakita mo na ang katawan ko ay bubusuha mo na ako habang
umiihi. Labas na!"
"Masyado ka nang matapang ngayon, ah. Mamaya ka sa kin" Talagang pinitik pa nito
ang noo ko bago lumabas ng cubile.
Napabuga na lang ako ng hangin at sinara na ang pinto. Mabilis ko nang itinaas ang
suot
kong gowim at umihi sa toilet bowl. Nahiraparn pa ako gawa ng gown ko.
Nang makaraos ay binuksan ko na lit ang pinto ng cubicle para lurmabas na, pero
hindi
ko inaasahan ang biglang pagsalubong sa akin ni Oliver ng halik. He kissed me
aggressively.
Isinandal ako agad nito sa nakasaradong pinto at kung saan-saan na naglakbay ang
mga
kanyang malikot na kamay.
"Oliver.." gulat kong usal.
"Mamaya na tayo lumabas," he replied against my mouth. "I want you"
Iniwas ko naman ang labi ko at tinulak siya sa dibdib. "Ano ka ba, baka may pumasok
dito
at maabutan tayo
"Don't worry, naka-lock naman ang pinto," mabilis niyang pagputol sa sasabihin ko
at
muling hinabol ang labi ko. "Saglit lang to, parmpaalis lang ng sakit sa puson
dahil sa ininom
ko kanina." He kissed me again.
"Kung bakit naman kasi uminom ka, alam mo naman palang may sex-drugs 'yun," sagot
ko kahit habol na ang hininga dahil sa kakaiwas sa kanyang halik. Pero napilitan pa
rin akong
tumugon nang hawakan niya ang ulo ko para hindi na makaiwas pa.
"I drink it because I want you, that's it."
"Ang sabihin mo, masyado ka lang talaga malibog," I replied as we kissed.
"Kung ako malibog, ikaw naman masyadong pakipot. Kunwari ayaw mo, pero ang totoo
gustongB gusto mo naman."
Napairap ako at biglang itinigil ang pagtugon ng halik sa kanya, mabilis kong
iniwas ang
mukha nang hahabulin niya ulit ang labi ko, hanggang sa malakas ko na siyang
itinulak sa
dibdib.
"Stop it. Huwag mo akong babuyin dito, Master. Sa kama puwede pa, but inside this
ladies
room, in this situation? Hell no! Baka mamaya may hidden camera pa rito!"
Pinanlakihan ko
pa siya ng mata bago tinalikuran.
Pero saktong paglabas ko ng pinto ng ladies room ay siyang paghuli niya sa baywang
ko
"Okay fine. Sa VIP room na lang tayo. Let's go."
Agad na nangunot ang noo ko sa kanya. What?!
Magrereklamo pa sana ako pero mabilis na niya ako hinila. Napabuga na lang ako ng
hangin at nagpahila na lang sa kanya. Muli kaming pumasok sa loob ng room na
ginaganapan
ng party at lumapit sa kanyang mga ka-group na nagkukwentuhan.
"Saan kayo galing, bro? I was looking for you, " tanong ng isang lalaking walang
ka- partner na babae nang makalapit kami sa kanila.
"Tkuha niyo ako ng VIP room ngayon na," utos ni Oliver na akala no'y boss imbes na
sagutin ang tanong ng lalaking ka-grupo.
For what bro?" the man in a maroon suit asked, laughing
"For medication."
Napabaling ang tingin nilang lahat kay Oliver nang marinig ang sagot nito.
What? What kind of nedication, bro? May sugat ka ba? Nabaril ka? Nasaksak?" may
pagtataka na tanong naman ng isa at sinilip pa ang katawan ni Oliver nà para bang
tinitingnan kung may sugat nga.
Hanggang sa nagsalita ang isang lalaking may hawak na wine glass. "Don't tell me
uminom ka ng red drinks na may sex-drugs?"
"Bro, aminin mo, sinadya mo talagang uminom, 'no?" ngising tanong narnan ng isa
"Yes, I did. Sige na, ikuha niyo na ako ng key."
Bigla na lang naghiyawan ang kanyang ka grupo. Para naman akong nahiya lalo na nang
pilyo nila akong tingnan habang may mga nakakalukong ngisi. Harnggang sa durmukot
sa
kanyang pocket ang naka-green mask na lalaki, at nang ilabas ang kamay sa harap ni
Oliver
ay may hawak na itong red key.
"Heto, sa 'yo na lang, Mamaya na lang kami ng girlfriend ko after the game."
Agad namang tinanggap ni Oliver ang susi at hinila na ang baywang ko paalis. Pero
bago
kami lumabas ng room ay pasimple ko pang niläbot ang tingin ko sa paligid, kaya
lang hindi
ko na makita pa si Cole kasama ng babae nito.
Nilakbay namin ni Oliver ang medyo may kadiliman na hallway, pero kahit may
kadiliman
ay may mga armadong lalaki naman ang mga nakatayo sa bawat daarn na tila
nagbabantay.
Hanggang sa huminto kami ni Oliver sa harap ng nakasaradong pinto, kung saan may
nakasulat sa taas na 2541 VIP.
"What?"masungit kong tanong nang titigan niya ako imbes na buksan ang pinto.
And he let out a sigh, ang kanyang hawak na susi ay ibinulsa na, tila ba nagbago na
ang
isip.
"Mamaya na lang siguro pagkatapos ng laro, kaya ko pa naman magtiis sa ngayon.
Let's
go." Muli na niyang hinila ang baywanıg ko. "Let's watch the game first."
Tanging pagbuga na lang ng hangin at pag-iling ang nagawa ko. Basta nagpahila na
lang
ako sa kanya, dahil hindi narman ako puwedeng humiwalay at baka mapahanak pa ako,
knowing na masyadong mapanganib ang place na 'to, baka hindi na ako makalabas pa ng
buhay kung sakali.
Huminto kami ni Oliver sa isang tila bakal na pintuan kung saan may dalawang
malalaking lalaki ang nakatayo na may suot pang salamin sa mata. Tingin ko ay
security
guard, may mga nakasuksok ding baril sa gilidng mga ito. At paghinto namin ay agad
nitong
binuksan ang pinto para sa amin.
At nang sandaling bumukas na ang pinto ay nagulat ako nang narinig ang malakas na
ingay mula sa loob, ingay ng mga naghihiyawan na mga tao na tila ba may kung anong
pinagpupustahan. At nang mapatingin ako sa loob ng arena ay hindi ko inaasahan na
bubungad sa akin ang napakaraming mga tao, pero hindi 'yun ang kumuha sa atensyon
ko
kundi 'yung nasa loob ng malaking ring kung saan may mga babae ang nakaluhod sa
loob at
nakakadena ang leeg at mga braso, pati paa ng mnga ito.
I was shocked, hindi ko alam kung namamalikmata lang ba ako pero parang kamukha ni
Faye 'yung isa sa mga babae. May malaking screen kasi ang nakalagay sa taas ng
ring, kaya
kahit malayo ay malinaw na nakikita kung ano ang kaganapan sa loob ng ring
You want some popcorn?"
"Huh?" Napabaling ang tingin ko kay Oliver. "A-Ano 'yun?"
"Mamaya na tayo pumasok. Bibili muna tayo ng popcorn para may snacks ka habang
nanonood ng game." Muli na niya akong hinila paalis.
Para naman akong nabuhayan ng konti. Oo nga pala, mula kanina pa ako nauuhaw!
"Pati na rin drinks gusto ko, mula kanina pa ako nauuhaw, eh. Ayaw mo naman kasi
akong painumin kanina dahil sabi mo may mga sex-drugs ang inumin dito," reklamo ko
pa
Pero hindi na pinansin pa ni Oliver.
Matapos lakarin ulit ang madilim na hallway ay pumasok na kami sa isang lxury room
na
ang nakasulat sa labas ay Ruthless Game Snack. At pagkapasok narnin ay agad akong
hinila
ni Oliver palapit sa dalawang lalaking nakatayo suot ang kanilang maskara.
"One bucket of popcorn and one innocent drink," Oliver saíd to the masked guys
Agad namang kumilos ang mga ito, pumasok sa isang pinto ang isa, at paglabas nito
ay
may dala ng isang bucket ng popcorn at isang can ng soft drinks.
Two hundred dollars, sir."
Nanlaki ang mga mata ko sa narinig What? Two hundred dollars? Isang bucker lang ng
popcom at isang soft drinks, two hundred dollars na agad?!
"Ang mahal naman dito," bulong ko kay Oliver. Pero imbes na pansinin ang sinabi ko
ay
binigay lang nito sa akin ang popcorm at drinks, kaya naman niyakap ko na lang ang
mga ito.
At matapos bayaran ay niyaya na niya ako para lumabas na, ni hindi man lang ako
tinulungan sa pagdala ng snacks, palibahasa ay para sa akin lang. Pinagbuksan naman
niya
ako ng pinto para nakalabas.
Pero sa kakatingin ko sa popcom at kakaisip ng presyo nito ay nagulat na lang ako
nang
paglabas ko ng pinto ay nagbangga kami ng babae, papasok sana ito pero dahil sa
banggaan
namin ay natapunan ito ng dala kong popcorn.
"oh my god, I'm sorry," I said in surprise.
The woman looked in disbelief at the gown she was wearing, which was already
stained
with cheese from the popcorm.
"What the hell! Ang tanga mo naman, miss!" she shouted angrily at me when she
looked
me.
Napamaang naman ako nang makilala ito, walang iba kundi 'yung babaeng kasama ni
Cole.
"And who the hell are you saying that to my wife?" I didn't expect Oliver to defend
Tila hindi naman makapaniwala ang babae na agad na naalis ang tingin sa akin.
"What?
You asked me who I am? Ako lang naman ang "
"Morozov's wife," Oliver cut her off.
I's good that you know," the woman grinned at Oliver and turmed her gaze to me. "I
want you to kneel right now and ask for my forgiveness."
I raised my eyebrows. "And why would I do that? Ikaw 'tong hindi tumitingin sa
dinadaanan mo; kung umiwas ka lang sana, eh di hindi ka natapunan ng popcorn ko. So
it's
your fault," pairap kong sagot sa medyo inis na boses.
Pagak naman itong natawa na tila hindi makapaniwala sa sagot ko.
Mukhang hindi mo kilala kung sino ang asawa ko. Fine, heto na lang ang tikman mo!"
Mabilis nitong itinaas ang kamay na tila sasampalin ako. Kaya naman agad kong
binitiwan
ang yakap kong popcom para sana pigilan ang palad nito sa paglapat sa mukha ko,
pero bago
ko pa napigilan ay naunahan na ako ni Oliver, mabilis nitong nahawakan ang pulsuhan
ng
babae.
"Ano ba! Bitiwan mo nga ako kung ayaw nong madamay pati ikaw!"
But Oliver just grinned, binitiwan nga nito ang braso ng babae pero sa marahas na
paraan
naman, kaya malakas na bumagsak ang pang upo ng babae. Rinig ko pa ang pag igik
nito na
tila nasaktan. Sa tigas ba naman ng tiles.
Hindi naman ako makapaniwala. Hangga sa lumapit si Oliver sa babae at niluhod pa
ang
isang tuhod nito para lang pumantay.
"Bawasan natin ang sungay mo, Mrs. Morozov." Hindi ko inaasahan ang pag alis ni
Oliver sa mask ng babae.
My lips parted in disbelief.
Nanlaki naman ang mga mata ng babae nang maalis ang mask nito, parang kinain ito
bigla ng takot at tila namatla In fairmess, maganda rin pala Mukhang hindi
magkalayo ang
edad nanin dalawa.
Pero nagulat na lang ako sa malakas na boses ng bagong dating.
"What do you think you're doing?! Si Cole na mabilis na lurmapit kay Oliver at
inagaw
ang mask
And Oliver stood up. "Don't worry, Morozov. Binabawasan ko lang naman ang
kayabangan ng asawa mo. Good luck for the game later," ngisi nitong sbi at muli
nang
niyapos ang braso sa baywang ko, "Let's go to the arena, baby. "
Hinila na ako ni Oliver palabas ng room. Bago tuluyang umalis ay lumingon pa ako
kay
Cole, pero hindi ko inaasahan ang masama nitong tingin kay Oliver at parang
umigting pa
ang panga, at dahil sa paglingon ko ay muling nagtama ang mga mata namin dalawa.

Chapter 24- part 4💋

HINDE nga ako nagkamali sa aking nakita kanina, dahil si Faye nga talaga ang isa st
Tga
babaeng akakadena sa loob rng ring Narito na kami ngayon ni Oliver na nakatpo sa
leob g
arena, at mula nang makapasok kami rito ay parang natulala na ako sa mga nakikita
lko Isang
fight pa lang ang natatapos kong pan oorin pero para na akong na trauma Ang loob
rng riog
ay puno na ng sariwang dugo dahil parehong naka -espada ang dalawang fighter
kanitia, at
nang matalo ng isang lalaki ang kanyang kalaban ay agad nitong pinagtiwa ng espada
ang
katawan, kaya naman napuno ng dugo ang loob ng ring. Hiyawan naman ang mga audience
na tila tuwang tiwa sa napanood na p*****n. At matapos ang laban av agad na may
tunakyat na apat na lalaking nakamaskara sa taas ng ring at nilinis ang loob. Ang
nanalorng
fighter ay binigyan ng isang babaeng nakakadena, at inanunsyo ng emcee na ito ay
makakatanggap din ng one hundred million pesos.
At hanggang sa natapos ang unang fight ay mahigpit pa rin akong nakayakap sa braso
i
oiver na nakaupo sa tabi ko. Ang hawak kong soft drinks na kalahati pa ang laman ay
hindi
ko na namalayan na nabitiwan ko na, dahil talagang na-shock ako sa napanood ko
There are three more chained women left inside the ring, and one of them is Faye.
"Master, anong oras tayo uuwi?" tanong ko habang nakasiksik sa kanyang ditbdib.
Hindi
pa rin ako makatingin sa loob ng ring dahil kasalukuyan pang nililinis ng mga
lalaki ang mga
nagkalat na dugo.
"Mamaya pa, pagkatapos ng laro," Oliver replied calmly. Talagang napakakalmado niya
mula pa kanina; na akala mo'y nanood lang ng action movie.
"Pero hanggang kailan naman matatapos ang laro?"
"May two fight pa. Or puwede rin three, si Morozov pa pala." Oliver grinned.
You mean, si Cole?"
Dahil sa tanong ko ay bigla akong tiningnan ni Oliver, 'yung klase ng tingin na tla
hindi
Tia Thaman nagustuhan ang narinig mula sa akin.
"Don't you ever mention that asshole's narne again in tront of me. Dahil oras na
marinig
ko pang banggitin mo, malalagot ka na sa akin," he warned imne dangerously.
Napaisımid na lang ako at isinandal na lang ang ulo sa karnyang balikat habang
nakayakap
pa rin ang mga karnay ko sa kanyang isang braso.
Pasinple ko pang nilibot ang tingin ko sa loob ng malaking arena pero hindi ko
makita si
Cole at ng babae nitong kasama Hindi ko alam kung nasa labas pa ba sila o narito nà
sa loob,
pero ano riga ba ang paki ko sa kanila? Dapat burahin ko na sa isip ko ang Cole na
'yun He'sa
liar, and I should hate him. Talagang gusto pa akong gawing kabit ng lukong 'yun.
May
pa propose propose pa sa akin nalalarnan, eh may asawa na pala Ang sarap niyang
sampalin
Ig paulit-ulit
Binalik ko na lang ang tingin ko sa loob ng ring.
Atter cleaning up the blood inside the ring, the emcee announced again and called
the
next fighter A few moments later, a man wearing a kimono and a black suit entered
the ring
Tulad sa urnang laro ay nagpatayan din ang nga ito, at malakas na hiyawan naman
tmula sa
ga audience ang narinig ko habang nagpapatayarn silang dalawa sa loob ng ring Hindi
na
laig ako tuningin; parang bata tia sumiksik na lang ako sa katawan ni Oliver at
sunuot sa
coat nito para matakpan ang mga mata ko. Buti na lang ay hindi narman naiirita sa
akin si
oliver, palibhasa ay busy sa kakapanood sa laro. Mukhang gustong gusto nga niya ng
mga
nagpapatayan; ang tibay rin talaga ng kanyang sikmura, palibhasa masamang dano at
sanay
na sanay na sa karahasan.
llang sandali akong nakasiksik sa dibdib ni Oliver. Nang marinig ko ang muling
pag anunsyo ng emcee sa winner para sa pangalawang laro ay saka lang ako unayos ng
upo
at turningin na sa loob ng ríng, Nakita kong nakabulagta na ang lalaking nakasuot
ng suit at
pasuray-suray narnang lumabas ng ring ang kalaban nitong naka-kimono na may mga
talsik
pa ng dugo sa mukha, pero nang lumabas ito ay kasama na ang dalawang babaeng
nakakadena; na premyo nito sa larong napanalunan.
Nag- isa na lang si Faye na naiwan sa loob ng ring habang nakaupo sa pinakasulok at
yakap-yakap ang mga tuhod, umiiyak ito at nanginginig na sa takot. Hindi ko tuloy
mapigilan ang makaramdam ng awa, pero tuwing naiisip ko ang balak nitong pagpatay
sa
akin ay nainis naman ako at iniisip na lang karma na siguro sa kanya kung bakit
siya naging
bihag ngayon ng mga sindikato.
"Master, matanong ko lang doon sa isang babaeng nakakadena, ikaw ang nagpapasok sa
kanya rito, tana ba?" hindi ko mapigilang tanong na ang tinutukoy ay si Faye.
Oo nga pala, naalala ko na tinawagan ni Oliver ang kanyang mga tauhan nung gabing
"yun at narinig ko ang kanyang pagbanggit sa RG. So ito pala talaga 'yun.
"Yes, I did. Tama lang 'yan sa kanya dahil sa ginawa niyang pagkidnap at pananakit
sa
'yo; kung hindi pa ako dumating ay baka kung ano na ang nangyari sa 'yo"
Instead of being afraid by his answer, I smiled at him and leaned my head on his
shoulder
again. "Parang ang bait mo yata sa akin ngayorn, Master. Sana ganito ka na lang
lagi"
wTSk. Nagiging mabait lang ako dahil masunurin ka. Pero oras na rnaging pasaway ka
sa
akin at hindi mo sundin ang mga pinag-uutos ko sa 'yo, pwes huwag mo nang asahan pa
na
magiging mabait pa rin ako sa 'yo. You know me wihen I'm mad; pumapatol ako kahit
babae
pa."
Napalunok naman ako sa kanyang sagot, pero gayunpaman ay pinilit ko pa ring
ngumiti.
"of course, you are my Master, syempre susundin ko lahat ng mga utos mo. Sa takot
ko ba
naman sa 'yo; syermpre mahal ko pa ang buhay ko, 'no." And I kissed him on the
cheek.
Rinig ko naman ang kanyang pag-asik, pero nang muli akong tumingin sa kanya ay
pansin ko naman ang pagkagat niya sa kanyang ibabang labi na tila ba nagpipigil na
ng
magandang ngiti.
Hindi ko tuloy mapigilan ang lihim na mapangisi. Don't tell me, kinikilig siya sa
halik ko?
Bigla tuloy may idea na purnasok sa isip ko. Ano kaya kung imbes na si Cole ang
akitin ko ay
siya na lang? Baka sakaling ma-inlove siya sa akin at hindi na niya ako patayin,
palayin niya
na lang ako dahil in love na siya at hindi na niya ako kaya pang patayin o
parusahan.
iTana! Mukhang magandang idea nga 'yun!" bigla ko na lang nasigaw nang 'di
sinasadya.
At sa pagsigaw ko ay nagkataon naman na tahimik na ang loob ng arena, wala ng
nagsisigawan; kaya naman napunta sa akin ang halos lahat ng tingin ng mga audience,
dahil
talaga palang umiko sa loob ng arena ang boses ko, at mukhang narinig yata nlang
lahat
dabil pati ang mga naglilinis sa loob ng ring ay napatingin sa akin.
Pakiramdam ko ay namutla ako kasabay ng aking paglunok at hunigpit bigla ang
pagkapit sa braso ni Oliver. Napayuko na ako para hindi ko masalubong ng tingin ang
imga
audience na napalingon sa akin. I was suddenly consumed by fear. Syempre ayoko pang
mamatay.
Until Oliver spoke.
"At ano naman ang magandang idea?" he asked me, but his voice was calm as if my
shouting was not a big deal.
W-Wala narnan, Master, ibig kong sabihin ay m-magandang idea na sundin ko lahat ng
mga utos mo para hindi mo na ako pagmalupitan pa. N-Nakahanda ako maging alipin mo
habang bulhay, sa hirap at ginhawa mananatili akong alipin mo," pautal kong sagot
sa
mahinang boses habang nakayuko at nakakapit pa rin sa kanyang braso.
And Iheard him chuckle, until I felt his gentle caress on mny hair. "Don't be
afraid, my
wife. As long as I'm here with you, hinding -hindi ako papayag na saktan ka ng kung
sino
man."
Nagulat na lang ako nang maghiyawan muli ang mga audience; awtomatiko nang
napaangat ang ulo ko mula sa pagkakayuko.
Akala ko ay kami ni Oliver ang dahilan sa kanilang muling pag-ingay, pero pag-
angat ko
ng tingin ay hindi naman pala kamni, dahil sa ibang direksyon na sila nakatingin,
sa bandang
likuran namin. Kaya naman napalingon na rin ako para makita kung ano. Pero sa
paglingon
ko ay hindi ko inaasahan na makikita ko si Cole na nakaupo lang pala nga tatlong
upuan ang
layo mula sa amin. At ang dahilan ng hiyawan ng mga audience ay dahil pala sa asawa
nito;
dahil kinaladkad ito ng dalawang lalaking naka-black suit suot at naka-black mask.
"Master, bakit nila kinukuha 'yung asawa ni Cole Imean ni Mr. Morozov?" I couldn't
help but ask.
Kahit nagpumiglas na ang babae ay kinaladkad pa rin ito ng dalawang lalaki. At si
Cole ay
nanatili lang nakaupo, kalmado lang na para bang balewala lang ang nangyayari, pero
ang
tingin nito ay nakatutok sa amin, o tamang sabihin kay Oliver.
"Because I took off her mask," Oliver replied. "stop looking at him." Hinawakan na
nito
ang ulo ko at muling pinaharap para hindi na ako mapatingin pa kay Cole.
"Honey! Please help me! I don't wanna die here!" takot na takot na sigaw ng babae
habang pilit na kinakaladkad ng dalawang lalaki. Pero wala akong narinig na sagot
mula kay
Cole.
Dinala ng dalawang lalaki sa loob ng ring ang babae, at pagdating sa loob ay agad
na
nilagyan ng posas ang mnga kamay nito, pati leeg ay nilagyan ng kadena katulad ng
mga
babaeng bibag kanina. At matapos lagyan ng kadena ay bigla na lang sinipa ng isang
lalaki
ang likod ng tuhod nito, kaya naman napaluhod ito bigla.
Napalunok naman ako at hindi mapigilan ang maawa. Hindi niya ba ipagtanggol ni Cole
ang asawa niya? Bakit napakakalmado lang niya?
Akmang lilingon na ako muli para tingnan kung ano na ang reaction ni Cole gayong
nakakaderna na ang asawa niya. Pero saktong paglingon ko ay nagulat na lang ako sa
mablis
na kilos ni oliver. Basta namalayan ko na lang na gapos na nito ang isang lalaking
naka-black
suit na nagtangkang alisin sana ang mask ko pero naunahan niya.
Bago bitawan ni Oliver ang lalaki ay nagulat na lang ako nang bigla niyang
pinadaanan ng
kanyang híntuturo na may suot na singsing ang leeg ng lalaki. At nang pakawalan nya
ito ay
laslas na ang leeg at sumirit na ang dugo mula sa hiwa na nitong lalamunan.
Literal na na-shock ako, nanlaki ang mga mata ko sa pagkagulat.
"Kukuha ka na nga lang ng utusan, masyado pang mahina, " oliver murnured to Cole
with a devilish grin on his lips.
Ako ay hindi na nakagalaw dabil sa pagka shock, ni hindi ko na namalayan na
nakatayo
na pala ako.
Hanggang sa hinawakan na ako ni oliver sa braso. "Lumipat tayo ng upuan, masyado
nang malansa rito." Nagpatianod na lang ako sa kanyang paghila habang nakatingin pa
rin sa
lalaking nakabulagta na tila buhay pa dahil kahit dilat na ang mga nata nito ay
pilit pa rin
nitong pinipigilan ng nanginginig na kamay ang pagsirit ng dugo mula sa nalaslas na
leeg.
Hanggang sa iniupo na ako ni Oliver sa nilipatan naming puwesto ay parang tulala pa
rin
ako, pero inalis ko na ang tingin sa lalaki.
"Are you okay?" Oliver asked me, pero tanging pag-iling lang ang nasagot ko.
Hanggang
sa kinuha na nito ang ulo ko at marahan na isínandal sa kanyang dibdib. "Don't mind
him,
tama lang 'yun sa kanya."
Hindi na lang ako kumibo at tumingin na lang sa loob ng ring nang marinig ang
muling
pag- anunsyo ng emcee.
Tonight's prize is the wife of one of our famous fighters who is none other than
the
Devil King!"
Malakas na namang naghiyawan ang mga audience.
"And the next fighter is... Please welcome, Akuma Gang vs. Devil King!"" the emcee
announced.
"Devil King! Devil King!"
"Akuma Gang! Akuma Gang!" hindi magkandaugaga na hiyawan ng mga manonood;
kanya-kanyang sigawan ng mga code name ng gusto nilang fighter.
At ilang sandali pa ay pumasok na ang mga lalaking naka-black kimono hawak ang
kanilang mnga matatalas na espada, pero hindi lang sila isa kundi anim; tingin ko
ay mga
hapon sila. At kasunod ito ay ang pagpasok na ng nag-iisang si Cole na wala man
lang dala ng
kahit na anong weapon.
Napaayos naman ako bigla ng upo.
wTsk," rinig ko pang pag- asik ni Oliver pero hindi ko na binigyan pa ng pansin.
Hindi ko mapigilan ang ma-tense. Anim laban sa isa? Kaya ba 'yun ni Cole? Ni wala
man
lang siya espada o kahit na ano.
"M-Master, baka mamatay si Cole, please help him," hindi ko na namalayan na nasabi
ko
na pala iyon habang nakatingin pa rin sa loob ng ring. Hanggang sa napasinghap na
lang ako
sa malakas na paghaklit ni Oliver sa baywang ko palapit sa kanya, napaigik pa ako
sa pagkirot
ng sugat ko.
"Huwag kang maawa sa kanya, Ayshelle. Panoorin mo, at makikita mo kung gaano
kahalimaw ang gagong 'yan. Nasisiguro kong kikilabutan ka nang lumapit pa sa kanya
pagkatapos ng gabing ito," oliver whispered to me with a smirk
Natahimik lang ako at hindi sumagot o kahit tumingin sa kanya, dahil alam kong
sasalubungin na naman niya ako ng masamang tingin na akala mo'y boytriend na
nagseselos.
Itinuon ko na lang ang atensyon ko sa loob ng ring.
Nang matapos bumilang ang tatlo ang encee ay agad na nagsimula ang laban.
Mabilis na sinugod si Cole ng anim na lalaking may espada, pero bago makalapit
lahat ng
mga ito sa kanya ay mabilis na nitong nasipa ang kamay ng nasa unahan, dahilan para
maihagis nito ang hawak na espada; at mabilis naman iyon nasalo ni Cole. Pagkahawak
ni
Cole sa espada ay mabilis nitong hiniwa sa tiyan ang lalaking inagawan; na siyang
kinabagsak
nito. Sinugod naman siya ng apat na natira, habang ang isa namang lalaki ay hinila
sa isang
tabi ang bumagsak nilang kasama at tila kinausap, tiningnan kung buhay pa. Nang
sugurin si
Cole ng apat na lalaki ay agad itong nakipaglatban ng pabilisan ng espada.
And my lips parted, tila ako namangha sa kanyang mabilis na kilos. Hanggang sa na
s*e*hniya ang dalawa at bumagsak na. Kaya naman tatlo na lang ang natira. At sa
pagsugod
ng tatlo sa kanya ay mabilis siyang nag-slide, hindi iyon inaasahan ng kanyang
kalaban, kaya
naman nahiwa niya sa hita ang isa na siyang kinabagsak na naman nito lalo na nang
sundan
niya pa ng pag-slash sa likod nito; ang kimono nitong suot ay tila nahati at
sumirit din ang
dugo. At nang sugurin si Cole ulit ng dalawang natira ay sinipa na naman niya ang
karnay ng
isa na kinabitaw nito sa espadang hawak, at bago pa makalapit ang isang kasama ay
nakormer
na niya ang lalaki sa leeg gamit ang kanyang braso at itinarak na sa dibdib nito
ang
espada.
Napaatras naman ang isang hapon, tila biglang natakot lumapit.
Matapos saksakin ni Cole ng matalas na espada ang dibdib ng lalaki pababa sa
bandang
tiyan nito ay saka hinablot na ang espada at binitiwan. Pero hindi ko inaasahan ang
pagpasok
ni Cole sa butas na katawan ng lalaki, at nang ilabas nito ang kamay mula sa loob
ay hawak
na large intestine ng lalaki.
Kitang-kita ko kung paano niya nginisian ang natitirang hapon nang ipakita niya
rito
ang hawak niyang large intestine ng kasama nito, at hindi pa nakontento dahil
matapos
niyang dukutin ang large intestine ay muli na naman niyang pinasok ang kanyang
isang
kamay sa loob ng katawan ng lalaki, at nang muli niyang ilabas iyon ay hawak na
niya ang
puso nito. Ang kanyang kamay ay punong- puno na ng tumutulo na dugo habang hawak
ang
puso ng lalaki na tila tumitibok-tibok pa.
Para akong nanigas sa aking nasaksihan, hindi ako nakagalaw sa aking kinauupuan.
Kahit
yata paghinga ko ay tila napigilan ko.
Parang natakot naman ang lalaking natira, hanggang sa bigla na itong tumakbo para
lumabas ng malaking ring. Pero bago pa ito tuluyang makalabas ay mabilis nang
dinampot ni
Cole ang bínitawang espada at pinalipad na iyon papunta sa lalaki, tumarak agad
iyon sa likod
ng ulo nito.
Mas lalong lumakas ang hiyawan ng mga audience.
"Devil King!"
"Devil King!" tuwang-tuwa na pagsigaw ng mga nanonood sa kanyang code name.
Hanggang sa lurmapit na si Cole sa lalaking burmagsak na may nakatarak na espada sa
likod ng ulo ko. Akala ko ay tatantanan na niya ito dahil burmagsak na, pero
nagulat na lang
ako nang pugutan niya ito ng ulo. At magkakuha niya sa ulo nito ay bigla na lang
inihagis
papunta sa puwesto namin, pero dahil may kalayuan ay hindi iyon umabot sa amin.
Napasigaw pa ako sa gulat.
Hindi ko na napiglan pa ang siknura ko at tuluyan nang bumigay; nasuka na ako
papunta sa misnong katawan ni Oliver.
"Oh s**" rinig ko pang reklamo ni Oliver dahil sa bigla kong pagsuka sa kanyang
suot
na tuxedo. Pero hindi ko na pinansin pa ang kanyang galit.
"Master, please, I can't stay here anymore. Please umuwi na tayo, please!" I
begged,
sobbing Yumakap na ako sa kanyang katawan at tuluyan nang napaiyak.

Chapter 25- part 1

THREE DAYS PASSED.
Sa loob ng lumipas na tatlong araw ay nanatili lang ako sa loob ng mansion ní
Oliver; hindi
niya ako hinayaan na makalabas, ang dahilan niya ay kailangan munang gumaling ng
sugat ko
bago niya ako ihatid sa bahay namin. Pero tuwing hinihingi ko naman sa kanya na
ibalik na niya
ang phone ko para matawagan ko ang kapatid ko at makumusta ang operasyon nito ay
ayawW
naman niyang ibigay, saka na raw kapag gumaling na ang sugat ko, puro gano'n lang
ang
kanyang dahilan. Pero masama talaga ang kutob ko, pakiramdam ko ay sadyang ayaw
niya lang
talaga akong pauwiin. Ang sabi pa niya ay siya na ang bahala sa mga kapatid ko at
manatili lang
ako sa kanyang mansion. Hindi ko lang alam kung ano ang ibig niyang sabihin doon,
parang ang
weird niya. Minsan tuloy ay naiisip ko na lang na baka may gusto na siya sa akin,
pero
napaka-impossible naman kasi madalas niya pa rin akong sungitan.
At ngayon ay narito na ako sa isang salon para ipabalik sa dating kulay ang buhok
ko. And
yes, tinakasan ko si Oliver kaninang madaling araw; matagumpay akong nakatakas
dahit wala
siya mula pa kagabi, kaya pasekreto akong sumakay sa likod ng kotse na sinasakyan
ng kanyang
mga katulong kapag namamalengke sa umaga. And I succeed, matagumpay akong nakatakas
nang hindi nila namamalayan. Ang necklace ay iniwan ko rin sa mansion, dahil alam
kong
madali akong mahahanap ni Oliver kapag suot ko 'yun.
ka."
"Ayan, miss, okay na ang hair mo. But to be honest, mas labas ang ganda mo kapag
blonde
Napangisi na lang ako sa sinabi ng babaeng umayos sa buhok ko.
1/7
"Thank you. Maybe next time ipa-blonde ko ulit. So, how much?"
"Two thousand lang, miss."
My lips parted in disbelief, automatiko rin akong napatingin sa babae. "Two
thousand
talaga? Pero kinulayan mo lang naman ng itim ang buhok ko, ah? At isa pa, hindi rin
naman
masyadong mahaba, kaya paano umabot sa two thousand? Ang mahal naman." I couldn't
help
but complain.
Napataas naman ang kilay ng babae sa akin napa-cross-arms na; biglang tumaray ang

mukha. "Sa dalawang libo na babayaran mo, may ten percent discount na 'yun. Mas
mura na
nga rito sa amin kumpara sa iba, miss, kaya huwag ka nang magreklamo pa at magbayad
ka na
lang dahil may mga customer pa akong naghihintay."
Hindi ko mapigilan ang mapairap. "FYI, may salon ako, 'no, at hindi naman kami
kasing
taas niyo magsingil"
"oh, eh ba't ka rito sa amin pumunta kung may sarili ka naman palang salon?"
2/7
"Nevermind" I rolled my eyes.
Napabuntong hininga na lang ako at wala nang nagawa kundi buksan ang wallet ni
oliver
para kumuha ng dalawa libo. Buti na lang talaga ay dinala ko sa aking pagtakas ang
wallet nito
na puno ng isang libo. Naging magnanakaw tuloy ako. Pero tingin ko ay patas naman
dahil may
utang pa pala siya sa akin ng milyon, naalala ko na may usapan nga pala kami ng one
billion.
Pero tingin ko ay parang nakakalimutan na niya iyon, mukhang wala na yatang balak
na bayaran
ang kulang. But it's okay, fifty million na rin naman ang naibigay niya sa akin,
and I think sapat
na siguro 'yun kaysa maningil pa ako sa kanya at takutin na naman niya ako.
Matapos magbayad sa salon ay lumabas na rin ako at pumasok naman sa isang store na
nagbebenta ng mga cellphone; bumili ako ng isa, 'yung tig-16k lang. Pansamantala
lang naman
dahil kailangan kong kumustahin ang mga kapatid ko. Ngayon ko na uumpisahan ang
plano.
Kailangan ko na talagang matakasan lahat ng problema ngayon; tatakasan ko si
Oliver, at gano'n
din si Cole, hindi na ako babalik sa kanila, tatakasan ko na silang dalawa para
hindi na ako
maipit pa sa sitwasyon. Nakakatakot sila.
And speaking of Cole, na-trauma ako sa kanyang fighting scene; sa totoo lang ay
binangungot ako nung gabing iyon pag-uwi namin ni Oliver. Napanaginipan ko 'yung
pugot na
ulo na binato niya papunta sa amin. Nakakakilabot kapag naalala ko 'yun, and
nakakasuka at
the sanme time.
Talagang nakakatakot silang dalawa, hindi ko pa naman nakikita si Oliver na
makipaglaban, pero tingin ko ay pareho lang sila na walang awa kung pumatay at
alisan ng
laman-loob ang kanilang mga kalaban. Ayokong dumating sa punto na ako naman ang
alisan
nila ng laman-loob oras na magalit sa akin ang isa sa kanila, lalo na si Cole. Kaya
ngayon,
tatakas na talaga ako nang tuluyan.
Nang makabili ng phone ay naupo lang muna ako sa loob ng store at agad na tinawagan

ang number ng kapatid kongsi Jordan; buti na lang ay memorize ko ang number nito.
"Busy ba ang lokong 'to at ayaw sagutin ang tawag ko?" inis kong sambit nang
nakailang
tawag na ako ay ayaw nitong sagutin; ring lang nang ring.
Pero hindi ko pa rin tinantanan; mahigit sampung dial yata ang nagawa ko sa number
nito
bago sinagot.
"Hello? Who's this?" bungad sa akin ng boses ng kapatid ko.
"Ano ka ba! Bakit ngayon mo lang sinagot?!" agad kong sermon sa malakas na boses.
Napalingon tuloy sa akin ang ilang costumer sa loob ng store pati na rin ang mga
sales
lady.
"Ate? Ate Ayshelle, ikaw ba 'yan? Nasaan ka ngayon? Ayos ka lang ba? Saan ka ba
nagpunta? Bakit ngayon ka lang tumawag? Nakidnap ka ba?"
Hindi ko mapigilan ang mapangiti sa sunod-sunod na tanong ng kapatid ko; halatang
alalang-alala.
"Huwag kang mag-alala ayos lang naman ako, at hindi rin ako nakidnap. May
importante
lang kasi akong pinuntahan at nakalimutan ko nang magpaalam pa sa 'yo. Pasensya ka
na rin
kung ngayon lang ako tumawag, kasi ang totoo niyan ay nawala ko 'yung phone ko, at
ngayon
lang ako nakabili ng bago, kaya ngayon lang ako nakatawag sa 'yo' puno ng
kasinungalingan
kong paliwanag.
Pero hindi ko inaasahan ang pagsermon sa akin ng kapatid ko.
"Ayos ka lang naman pala, eh bakit ngayon ka lang tumawag? Sobra akong nag-alala sa
yo!
Tawag ako nang tawag sa number mo pero hindi ka na makontak! Akala ko kung ano na
ang
nangyari sa 'yo! Alalang-alala kami sa 'yol Pati si Kuya Cole hanap nang hanap sa
'yo!
Napakapasaway mo talaga, ate! Hindi mo alam kung gaano kami nag-alala sa 'yo!"
Aya?"
Hindi ko mapigilan ang mapangiti. Itong kapatid ko talagang si Jordan, kung
makasermon
akala mo'y mas matanda sa akin.
"Okay, I'm sorry. Si Mia pala nakatawag na ba sa'yo? Ano na Ang balita sa kanila ni
3/7
"Ayon, okay na raw ang operasyon ni Aya, nagpapagaling na lang daw. Ang sabi ni Mia
ay
next week na ang uwi nila rito sa Pilipinas."
Thanks, god.

"Mabuti naman kung gano'n. Sige, ipasa mo na lang sa akin ang number ni Mia para
matawagan ko. At oo nga pala, Jordan, makinig ka nang maayos sa sasabihin kong ito,
this is
important."
"Sige, ate, ano ba 'yun?"
"Umuwi ka ng bahay ngayon at"
"Narito ako sa bahay ngayon, ate, saturday ngayon kaya walang pasok. Balak ko nga
pumunta ngayon ng barber shop natin"
"No, Jordan, huwag ka nang pumunta ng barber shop. Makinig ka sa sasabihin kong
ito.
Pumasok ka ngayon ng kuwarto ko at kunin mo sa ilalim ng kama ang isang black
suitcase.
"Okay, ate, papasok na ako sa kuwarto mo."
"Tapos umalis ka na riyan sa bahay at pumunta ng airport; sumakay ka ng eroplano
papuntang Zamboanga. Pero bago ka pala sumakay ng eroplano ay magpalit ka ng
number,
itapon mo na ang simcard mo ngayon; basta i-save mo lang itong number ko para
matawagan
mo ako pagdating mo ng Zamboanga-"
"Ate, naguguluhan ako sa mga pinagsasabi mo," Jordan cut me off.
"Ano ka ba, basta sumunod ka na lang sa sasabihin ko-"
"Wow, ate! Ang daming pera nitong suitcase mo! Saan galing'to? Pera mo ba 'to?
Sinong
nagbigay sa 'yo?"
4/7
"Oo, akin 'yan"
"Nagnakaw ka ba, ate? Saan ka naman nakakuha ng ganito kalaking pera? O baka naman
si
Kuya Cole ang nagbigay nito sa 'yo?"
"Binigay 'yan ng nakarelasyon ko, huwag mo nang itanong kung sino dahil hindi mo
rin
naman kilala. Basta sumunod ka na lang sa mga sinabi ko sa 'yo; pumunta ka ng
airport ngayon
dala 'yang pera. Sumakay ka ng eroplano papuntang Zamboanga, at pagdating mo roon
ay
bumili ka ng bahay. Basta huwag kang magpauto, siguraduhin mong legit ang bibilhan
mo. At
huwag na huwag mo ring ipapaalam kay Cole ang pag-alis mo, huwag mo na siyang
tawagan pa
o i-text."
"Pero bakit naman, ate? Naguguluhan ako sa mga sinasabi mo. Nag-away ba kayo ni
Kuya
Cole? Kaya ka ba umalis ng walang paalam?"

na lang sumunod!
Hindi ko mapigilan ang mapapikit. Lintik na kapatid kong to, napakaraming tanong,
hindi
ko
"Puwede ba, Jordan! Huwag ka nang marami pang tanong! Basta sumunod ka na lang sa
mga sinabi ko sa 'yo kung gusto mo pa akong makitang buhay!"
Sandali namang natalhimik ang kapatid ko sa kabilang linya dahil sa pagtaas ng
boses
"S-Sige, ate, susundin ko 'yang mga sinabi mo. Aalis na ako ng bahay ngayon din,
mag-impake muna ako"
"No, huwag ka nang mag-impake pa! Bumili ka na lang ng mga gamit mo pagdating mo ng
Zamboanga. Basta umalis ka na riyan ngayon din, baka maabutan ka pa ni Cole. Saka
na ako
magpaliwanag sa 'yo, basta susunod na lang ako sa Zamboanga kapag nakauwi na sina
Mia,
susunod kami sa'yo."
"Pero, ate, paano na pala ang pag-aaral ko?"
Oo nga pala. Damn.
5/7
"Saka na lang natin 'yan pag-usapan, basta sa ngayon sundin mo na lang muna 'yung
mga
sinabi ko. At huwag na huwag mong ipapaalam kay Cole."
"Copy, ate. No problem, I got it."
"Good. Sige na, ibababa ko na to. Basta tawagan mo na lang ako kapag dumating ka na
ng
Zamboanga."
Matapos ang tawagan namin ni Jordan ay agad nitong pinasa sa akin ang number ni Mia
sa
ibang bansa. Pero nang tawagan ko ay ring lang nang ring, hindi sinasagot. Nang
tingnan ko ang
Moscow time ay madaling araw pa pala sa kanila, so baka tulog pa. Kaya naman
binuksan ko na
lang ang social media account ko at nag-chat sa account ni Mia nang hindi na
nagpaligoy-ligoy
To Mia: Beshy, kapag dumating ka na sa airport ng Pilipinas ay subukan mong takasan
ang
mga tauhanni Cole. Nakakatakot siya, nakita kong pinugutan niya ng ulo yung mga
nakalaban
niya at inalisan ng organs kahit humihinga pa. Kaya bago pa tayo mapahamak, mas
mabuting
takasan na natin siya. Ikaw na ang bahala kay Aya, basta magkita na lang tayo sa
Zamboanga.
Tawagan mo na lang ako kapag nabasa mo 'to.
Matapos mag-chat kay Mia ay saka ako lumabas ng store at sumakay na ng taxi.

Pagdating ko ng bahay ay wala ng katao-tao, hindi ko na naabutan pa si Jordan. Nang

pumasok ako sa kuwarto nito ay konti na lang ang mga naiwan nitong gamit, mukhang
nakapag-impake pa nga talaga bago umalis.
At dahil hindi pa ako nakakaligo ay pumasok na lang muna ako sa loob ng bathroom at
naligo, dahan-dahan lang ako sa pagsabon ng katawan dahil hindi pa masyadong
magaling ang
sugat sa tagiliran ko. Nang matapos maligo ay muli ko itong nilagyan ng gauze pad
para kahit
papaano ay hindi mabanat ang tahi kahit masagi, at para madali ring humilom.
Nang matapos magbihis ay nagmamadali na rin akong nag-impake, mga importanteng
gamit lang ang nilagay ko sa loob ng maleta. At nang matapos sa pag-iimpake ay
lumabas na
ako ng bahay at dumiretso sa garage, sinakay ko muna ang maleta ko sa loob ng kotse
bago ko
binuksan ng malaki ang gate.
Hindi ko alam kung saan na ako pupunta ngayon, pero tingin ko ay kailangan ko
munang
magtago ng ilang araw bago ako sumunod sa kapatid ko sa Zamboanga. Mahirap na at
baka
mahuli pa ako ni Oliver o kaya ni Cole sa airport, papalpak pa ang pagtakas ko at
baka mas lalo
pa akong mapahamak.
gate.
Nang mailabas ko na ang kotse ay muli akong bumaba at nilagyan ng padlock ang
"Paalam na my beloved house, mukhang hindi na kita masisilayan pang muli.. mahina
kong bulong habang nakatanaw sa bahay mula sa loob ng aking kotse.
6/7
Sayang din, nasa mahigit one million din yata ang ginastos ko sa bahay na 'to, pero
sa
bandang huli ay aabandonahin ko rin pala, ni wala pa ngang isang taon nang
malipatan namin
ito ng mga kapatid ko.
ako.
Napabuntong hininga na lang ako at binuhay na ang engine ng sasakyan.
Pero pagkapaandar ko pa lang ay nagulat na lang ako nang may mabilis na nag-
overtake sa
likuran ko, at sa isang iglap ay nakaharang na sa dadaanan ko; buti na lang ay
mabilis akong
nakapagpreno kundi ay baka nagbanggaan na kami.
"Aba't gagong'yun ah!" bulalas ko na habol pa ang aking paghinga, dahil talagang
nagulat
Pero nang makita kung sino ang lalaking bumaba mula sa kotseng humarang sa akin ay
para akong namutla.

"C-Cole.. ."
7/7

Chapter 25- part 2

Nataranta na ako at hindi na alam ang dapat gawin, para akong nanginig bigla sa
takot.
Hanggang sa napapitlag na lang ako sa gulat nang kumatok na si Cole sa bintana ng
kotse ko na
para bang sinabing bumaba ako.
I don't have a choice. "Bahala na."
Wala na akong nagawa kundi buksan ang pinto at nagmamadaling bumaba ng kotse. Pero
pagbaba ko ay agad ko siyang sinalubong ng mahigpit na yakap.
"Cole babe.. ." kunwari ay paghikbi ko at mabilis na isinubsob ang mukha sa kanyang
dibdib. "B-Babe ko.. " I sobbed again.
1/9
Hindi ko makita ang kanyang expression pero nanatili siyang nakatayo at hinayaan
lang ang
pagyakap ko sa kanya.
"B-Babe, I'm scared!" muli ko na namang paghikbi at pasimpleng pinitik ang mata ko;
muntik pa akong mapa-aray dahil sa sakit pero buti na lang ay mabilis kong natikom
ang bibig
ko; at nang maramdaman kong lumuha na ang mga mata ko dahil sa pagpitik ko ay saka
ako
nag-angat ng tingin sa kanya.
Damn.
Sumalubong lang sa akin ang kanyang napakaseryosong tingin; 'galit' 'yun ang nabasa
ko
sa kanyang mga mata habang nakatingin sa akin. Pero kahit nakita na niya ang luhaan
kong mga
mata ay tila balewala lang sa kanya, hindi man lang naapektuhan ang kanyang
emosyon,
gano'n pa rin katigas.
"B-Babe, bakit ganyan ka makatingin sa akin? Galit ka ba, ha? Hindi mo ba ako na-
miss?"
tanong ko nang maluha-luha habang nakatingala sa kanya at nakayakap pa rin ang mga
braso
sa kanyang katawan.
Kailangan kong galingan ang pag-arte ko at pagsisinungaling.
"You tried to escape me, right? Now tell me where you have been," sa wakas ay
malamig
niyang sagot sa akin.
Hindi ko naman mapigilan ang mapalunok, pero gayunpaman pa man ay pinilit ko pa rin

pagsalubungin ang mga kilay ko na para bang nagtataka sa narinig mula sa kanya.
"What? Trying to escape from you? Babe, ano bang pinagsasabi mo?" Binigyan ko siya
ng
naguguluhan na tingin. "lbig mo bang sabihin, iniisip mo na tinakasan kita kaya ako
nawala?"
Damn. So'yun nga ang iniisip niya? Hindi maaari. Masama 'to kung hindi ko
mapagtatagumpayan, mapapahamak ako. Kailangan kong galingan ang pag-acting ko.
"Hindi nga ba?" His jaw clenched.
Muli akong napahikbi at yumuko na sa kanyang dibdib, niyugyog ko pa ang balikat ko
para
lang maging makatotohanan ang pag-iyak ko.
"Ang sama mo naman sa akin, babe. Akala ko pa naman ay nag-alala ka sa akin nang
mawala ako, pero inisip mo lang pala na tinakasan lang kita," garalgal kong sabi na
kunwari ay
may kasama pang munting hikbi.
Pero imbes na pakinggan ang pagdadrama ko ay bigla na lang binuksan ni Cole ang
backseat ng kotse ko. Nang makita niya ang maleta ko sa loob ay pansin ko ang
muling
pag-igting ng kanyang panga.
"Bakit, tingin mo ba ay makakaya mo akong takasan?" Napapitlag na lang ako sa gulat
dahil sa malakas niyang pagsara sa pinto ng kotse ko.
GT
"No, babe, hindi nga ako tumakas!" Mabilis akong umiling sa kanya at muling
sinalubong
ang kanyang tingin. "Ang totoo niyan ay papunta sana akO sa 'yo ngayon, sa mansyon
mo ay
para doon muna pansamantalang tumira" Hindi ko na natapos ang pagpapaliwanag ko
nang
malakas na niyang hinaklit ang braso ko at kinaladkad na na ako papunta sa kanyang
black Ford
2/9
Pagkalapit sa kanyang kotse ay mabilis niyang binuksan ang pinto nito sa front seat
at
hindi ko inaasahan ang marahas niyang pagtulak sa akin papasok sa loob; sa lakas ng
kanyang
pagtulak sa akin ay nauntog pa ang ulo ko at kumirot bigla ang sugat sa tagiliran
ko.
ko
"Ouch.." ngiwing sambit ko at napahawak sa tagiliran ko. s**t. Ang sakit.
Matapos niya akong ipasok ay mabilis na siyang umikot sa kabila at pumasok na rin
ng
sasakyan; hanggang sa mabilis na niya itong pinaandar.
"Babe, I was kidnapped."' usal ko habang nakangiwi pa rin dahil sa sakit ng
tagiliran

Hindi ako pinansin ni Cole at pinagpatuloy lang nito ang pagmamaneho, pero
napakahigpit
ng kanyang pagkakahawak sa manibela, pansin ko ang paglabas ng ugat sa kanyang
matipunong braso. Gray long sleeve polo ang suot niya na nakatupi hanggang siko,
kaya
kitang-kita ang kanyang mga matigas na bisig.
"Nakidnap ako pero nakatakas din ako, kaya lang nanatili muna ako sa ospital at
hindi
muna umuwi dahil natakot ako na balikan ng mga taong kumidnap sa akin. Pero kanina
ay
naisipan kong umuwi na lang at pumunta sa 'yo para sa 'yo na muna titira kung payag
ka. Kaya
lang dumating ka; at heto ka ngayon, galit sa akin dahil pinagbibintangan akong
tinakasan ka.
Ibig sabihin, kung hindi ako nakatakas sa mga taong kumidnap sa akin ay 'di
malabong patay na
pala ako," patuloy kong pagdadrama at kunwari ay pasinghak-singhak pa.
Pero mas lalo lang umigting ang kanyang panga.
"Stop playing with me" mahina pero puno ng diin niyang sagot sa akin.
Napalunok naman ako. "I'm not playing with you, babe. I swear, lI'm not lying."
3/9
Pero nagtagis lang ang kanyang mga bagang sa sagot ko.
Nahalata kaya niya na uma-acting lang ako? Pero napaka-impossible naman na mahalata
niya, eh napakarami ko nang nauto dahil lang sa magaling kong pag-acting, trabaho
ko kaya
'yun dati para magkapera.
"Ganyan ka pala mag-isip sa akin; na pinaglalaruan lang kita." 'Samantalang ikaw
ang
naglalaro sa atin dalawa, pinaglalaruan mo lang ako dahil may asawa ka na palang
kupal ka,
gusto ko pa sanang idagdag 'yun kaso hindi puwede.
Mukhang kailangan nga niya ng evidence para mapaniwala ko siya sa mga
kasinungalingan
ko. Pero paano ko naman ipapakita sa kanya ang sugat sa tagiliran ko, eh dress ang
suot ko;
kailangan ko pang maghubad sa harap niya para makita niya.
"Nakakainis," pairap kong bulong at ibinaling na lang ang tingin sa bintana ng
kotse. Pero
hindi inaasahan na aabot sa kanyang pandinig.
"Matapos mo akong takasan, ikaw pa ang may ganang mainis? Why? Dahil ba nahuli na
kita
ngayon?" mariin niyang tanong sa akin pero naka-focus naman sa pagmamaneho habang
nanatiling seryoso ang expression.
Hindi na ako sumagot pa at binaling na lang ang atensyon ko sa labas. Baka mas lalo
ko
lang siyang magalit, eh ayaw naman niyang maniwala sa paliwanag ko. Pero alam kong
oras na

makita niya ang sugat ko ay saka siya maniniwala, kaya kahit papaano ay kampante pa
rin ako
na hindi ko siya magagalit.
Rinig ko ang kanyang pagpakawala ng mabigat na buntonghininga na tila ba pilit na
pinapakalma ang sarili, hindi na rin nagsalita pa at binilisan na lang ang
pagmamaneho. Sa
sobrang bilis ng takbo ng sasakyan ay napakapa na lang ako sa seatbelt at kinabitan
ang
katawan ko. Mahirap na at baka mauntog na naman ako oras na bigla siyang magpreno.
Sa layo ng biyahe ay nakaidlip pa ako. Nang magising ako ay pumasok na ang kotse sa
isang malaking gate, at nang makapasok ay bumungad na sa akin ang malawak na
lupain. Nang
mapatingin ako sa paligid ay hindi ko mapigilan ang mamangha; may mga natanaw akong
kabayo sa 'di kalayuan, at mga tao na tila trabahante.
"Nasa hacienda ba tayo?" tanong ko na hindi na nakatiis pa.
Pero hindi ako sinagot ni Cole, hanggang sa inihinto na nito ang kotse sa harap ng
isang
bungalow house. Hindi ko na hinintay na pagbuksan niya pa ng pinto; nang bumaba
siya ay
mabilis na rin akong bumaba. Pero paglapit niya sa akin ay agad na hinawakan ang
pulsuhan ko
at marahas na akong hinila papasok sa loob ng bungalow house.
Pero pagkapasok pa lang namin sa pinto ay siyang pagsalubong naman sa amin ng
tatlong
babaeng nakasuot ng maid uniform.
"Magandang tanghali, Señorito! Hindi niyo sinabi na darating" Natigilan ang
katulong
nang makita ako. "Sino 'yang kasama niyo, Señori-"
"Huwag kayong paharang-harang!" Cole shouted at them.
4/9
Mabilis namang tumabi ang tatlong katulong na tila biglang natakot at bahagyang
yumuko.
"Pasensya na, Señorito. Maligayang pagbabalik dito sa hacienda!"
Hindi na ito sinagot pa ni Cole at hinila na ang braso ko paakyat ng stairs.
"Aray, babe! Dahan-d ahan lang naman!" reklamo ko na bahagyang napangiwi nang
maramdaman ang muling pagkirot ng sugat ko dahil sa kanyang pagkaladkad sa akin.
Pero hindi ako pinansin ni Cole at sige lang ang hila sa akin. Sandali pa akong
napalingon
sa mga katulong, paglingon ko ay nagbubulungan silang tatlo habang nakatingin sa
amin, hindi
ko alam kung namamalikmata lang ba ako pero parang ang sama ng kanilang tingin sa
akin
nang magtama ang mga mata namin. Pero syempre, ngumiti pa rin naman ako sa kanila,
'yung

klase ng ngiti na kunwari ay friendly, but of course, fake lang. Alangan namang
bigyan ko sila ng
totoong ngiti kahit na nakakamatay ang tingin nila sa akin; hindi ako gano'n
kabait.
Pagkaakyat namin ng stairs ay binuksan ni Cole ang isang kuwarto at hinila ako
papasok, at
nang makapasok ay saka ako hinarap, pero bago pa ako muling makapagsalita ay
mabilis na
niyang kinabig ang batok ko at walang sabi-sabi akong sinalubong ng marahas na
halik.
"c-Cole..." Tinangka ko pang iiwas ang labi ko, pero hinawakan niya ang likod ng
ulo ko at
mas idiniin ako papunta sa kanya para hindi ako makaiwas pa.
Parang gusto na niyang sirain ang labi ko sa klase ng kanyang halik. Pakiramdam ko
ano
mang oras ay di malabong dudugo ang labi ko. Ngayon niya lang ako hinalikan ng
ganito
karahas na tila ba puno ng panggigigil. At habang hinahalikan niya ako ay
nakatingin siya sa
akin, tinitingnan ang reaction ko.
Gusto ko na siyang tuhurin sa totoo lang, pero baka mas lalo siyang magalit sa
akin. Kaya
naman napilitan akong tugunin na lang ang kanyang marahas na halik at ipinulupot ko
na rin
ang mga braso ko sa kanyang leeg.
5/9
Pero dahil sa pagtugon ko ay kumalma ang paghalik ni Cole sa akin, unti-unti naging
marahan. Hanggang sa bigla na lang niya akong binuhat sa aking pang-upo, at
naramdaman ko
na lang ang paghiga niya sa akin sa malambot na kama habang hindi pa rin
pinapakawalan ang
labi ko; patuloy lang ang paghalik sa akin na akala mo'y mauubusan.
Hanggang sa bahagya ko na siyang itinulak sa dibdib, dahil parang kinakapos na ako
ng
hininga. Pinakawalan naman niya ang labi ko, pero bumaba naman ang kanyang halik sa
leeg
ko, at naramdaman ko na lang ang mabilis na pagbaba ng kanyang kamay sa strap ng
suot kong
dress na bahagyang kinalaki ng mga mata ko.
"Cole babe, s-sandali lang..." pagpigil ko sa kanyang braso.
Pero tinabig niya lang ang kamay ko at itinuloy ang pagbaba sa suot kong dress,
hanggang
sa naibaba niya ito sa bandang tiyan ko, at bumaba na ang kanyang halik sa bandang
dibdib ko.
s**t. What should I do? Baka kung saan pa 'to mapunta!
"Babe, I don't want this. Please stop!"
Sa sinabi ko ay biglang napahinto ang kanyang paghalik at hindi naituloy ang akmang
pag-alis niya sa aking suot na bra.

"Umamin ka nga, ayaw mo ba sa akin kaya mo ako tinakasan?" he asked and looked up.
"O
baka naman may iba kang lalaki na itinatago sa akin?"
s**t.
Napalunok ako sa kanyang tanong, lalo na nang sumalubong sa aking ang kanyang blue
ocean eyes na ubod ng seryoso at halatang galit na galit.
ko na lang bigla habang nakatitig sa kanyang mga mata.
"Alam mo, kung wala kang tiwala sa akin, mas mabuti sigurong mag-break na tayo,'
nasabi
"What?" he uttered in disbelief. Nag-iba ang kanyang expression, bumangis lalo at
nagtagis
ang kanyang mga bagang. "So inaamin mo na rin na tinakasan mo nga ako? Dahil ayaw
mong
magpakasal sa akin. Tama ba?"
Pairap akong umiwas ng tingin. "Kung ano-anu na lang ang iniisip mo sa akin dahil
lang sa
nawala ako; ni wala kang kaalam-alam na nakidnap ako."
6/9
Pero hnawakan niya ang panga ko at muli akong pinaharap sa kanya.
"Alam mo bang halos mabaliw ako sa kakakahap sa 'yo? Pero nakakapagtaka, hindi kita
mahanap-hanap kahit anong gawin kong paghahanap."
usal.
I swallowed again, kahit kinakabahan ay pinilit ko na lang na salubungin ang
kanyang
mata. "Baka hindi ka lang talaga marunong maghanap kasi busy ka sa ibang bagay;
palibhasa
kasi hindi naman ako ang first priority mo. Kung hindi pa ako nakatakas sa mga
taong
kumidnap sa akin, malamang patay na ako ngayon, at syempre iisipin mo pa rin na
tinakasan
kita."
And he chuckled sarcastically, dumiin pa ang paghawak sa panga ko na siyang
kinangiwi
ko na naman. "Sige nga, patunayan mo sa akin na nakidnap ka talaga; kapag
napatunayan mo,
saka lang ako maniniwala sa 'yo."
Napatitig ako sa kanya, naroon pa rin ang bangis sa kanyang mga mata.
"Ang bigat mo, baka mabanat na ang tahi ng sugat ko at magdugo. . " mahina kong
Bahagyang kumunot ang kanyang noo sa akin, hanggang bumaba na ang kanyang tingin sa
bandang dibdib ko na para bang hinahanap kung saan banda ang sugat na tinutukoy ko.
Hanggang sa tuluyan nang napunta ang kanyang tingin sa tagiliran ko. Pero hindi ko
inaasahan
ang kanyang mabilis na pag-alis sa gauze pad na para bang gusto talagang
makasigurado. At

nang bumungad sa kanya ang sugat ko ay doon siya natigilan, parang nagulat sa
kanyang
nakita.
7/9
"Ano? Naniniwala ka na ba ngayon? Nakuha ko ang sugat na 'yan nang saksakin ako ng
patalim ng isa sa mga taong kumidnap sa akin. Kaya naman nang makatakas ako ay
hindi muna
ako nakauwi dahil kinailangan ko pang manatili sa ospital ng ilang araw para
magpagaling.
Nang mag- angat siya ng tingin sa akin ay wala na ang bangis ng kanyang mukha,
naging
malambot na ang kanyang expression. Kaya naman hindi ko na hinintay pa siyang
makasagot at
malakas na siyang itinulak sa dibdib, dahilan para mapaalis siya sa ibabaw ko.
Nagmamadali na
akong bumangon at inayos ang dress ko bago mabilis akong bumaba ng kama na kunwari
ay
nagtatampo. Pero akmang hahawakan ko pa lang ang doorknob para buksan ang pinto;
nang
mabilis na niyang napigilan ang braso ko.
"'m sorry, I didn't know; he said softly. Marahan na niya akong pinaharap sa
kanya."
Sabihin mo sa akin kung sinong kumidnap sa 'yo, and I will kill them; ako mismo ang
papatay sa
kanila gamit ang sarili kong mga kamay."
Umiwas ako ng tingin. "Hindi ko sila kilala, mga naka-bonet sila kaya hindi ko
nakita ang
mga mukha." I lied.
And he suddenly hugged me. "'m sorry. I'm really sorry, babe. Sorry kung nagawa
kitang
pagdudahan." He kissed my head two times, and hugged me again. "I promise,
ipapahanap ko
kung sino man ang mga walanghiyang 'yun. Magbabayad sila ng mahal sa akin" Ramdam
ko
ang panganib sa pagbigkas niya ng mga katagang'yun.
Hinayaan ko lang siyang yakapin ako, pero kahit papaano ay nakahinga ako ng
maluwag.
Mabuti na lang pala ay nasaksak ako, dahil kung hindi ay baka hindi niya ako
paniwalaan kahit
totoo naman na nakidnap talaga ako.
Nang bumitaw na siya ng yakap ay tiningnan na niya ako na puno ng pag-aalala at
marahan
na hinaplos ang pisngi ko. "Tell me, pinahirapan ka ba nila, ha? May ginawa ba
silang masama
sa 'yo?"
Ngumuso na ako sa kanya. "Muntik na nila akong patayin, pero buti natakasan ko."
And he sighed. "Hayaan mo, gagawin ko ang lahat mahanap lang ang mga walanghiyang
'yun, pangako 'yan." He kissed my forehead.

kita.
Napangiti na ako yumapos na sa kanyang baywang. "Thanks, babe." Salamat at
nalusutan
"l'm sorry.." Hinaplos-haplos na niya ang buhok ko, pero bigla rin siyang napahinto
nang
mapansin ang gupit ko. Pansin ko ang bahagyang pagkunot ng kanyang noo. "Anong
nangyari sa
buhok mo?"
"Ano pa nga ba? Pinagtripan lang naman ng mga kumidnap sa akin," pairap kong sagot
nang nakanguso.
And he finally smiled. "You're still beautiful in my eyes, babe. Parang mas gumanda
ka pa
lalo sa paningin ko; hindi ko alam na bagay na bagay pala sa 'yo ang ganyang
buhok."
"Tsk. Nambula ka pa." I rolled my eyes again.
8/9
Napangiti lang siya sa sinabi ko at hinawakan na ang mukha ko, muling hinaplos ang
pisngi
ko nang marahan. "Kahapon dapat ang kasal natin, kaya lang wala ka naman. Pero
ngayon
nandito ka na, itutuloy natin bukas. Okay lang ba 'yun sa 'yo, hmm?"
Napilitan akong tumango. "S-Sige, itutuloy natin. Pero puwede bang sa makalawa na
lang?
Medyo hindi pa kasi okay ang sugat ko, eh," pagdadahilan ko.
"No problem, babe. Sige, sa makalawa na lang natin ituloy ang kasal. Maupo ka muna,
gagamutin ko lang ang sugat mo, medyo dumugo ng konti." Marahan na niya akong
pinaupo sa
kama.
"1kaw kasi, eh, ang harsh mo kanina; dumugo tuloy." Mahina ko pang pinalo ang
kanyang
braso
And he sighed again, tila nagsisi sa nagawa. "Hindi ko sinasadya, sorry talaga,
babe."
Hinalikan niya pa ako sa noo bago lumabas ng kuwarto para kumuha ng first aid kit.
Napabuntong hininga na lang ako. Lintik na sitwasyon 'to.
Pero bahala na, sana lang talaga ay makahanap ako ng paraan para matakasan siya
nang
tuluyan bago pa dumating ang araw ng kasal namin, gusto ko 'yung hindi na niya ako
makikita
pa kahit kailan; Hindi na nila ako mahahanap pa ni Oliver; dahil sa totoo lang ay
gusto ko nang
matahimik ang buhay ko at ng mga kapatid ko, ayokong dumating sa punto na mapahamak
pati
sila dahil sa kagagawan ko. Kailangan ko silang protektahan ano man ang mangyari
dahil ako
ang ate nila.

Chapter 26 - part 1
1/6
DAHIL sa sugat ko ay nawala nga ang pagdududa sa akin ni Cole at napalitan ng pag-
aalala,
hindi ko na makita pa ang galit sa kanyang mga mata tuwing tinitingnan niya ako,
bagkus ay
malambot na expression na ang pinapakita niya sa akin at nagagawa na niya akong
ngitian,
bumalik na sa dati ang kanyang pakikitungo sa akin- ah mali pala, dahil mas naging
maalaga
siya sa akin ngayon kumpara dati.
Magkatabi kaming natulog kinagabihan, he kisses me and cuddle me; parang lumambing
siya sa totoo lang.
Kaya lang, iba ang mga katulong sa hacienda kumpara sa mga katulong sa mansyon na
dati
niyang pinagdalhan sa akin; dahil kung ang mga katulong sa mansyon na mababait ang
pakikitungo sa akin, kabaliktaran naman sa mga katulong sa hacienda; dahil
pakiramdam ko ay
isa akong criminal kung tingnan nila; ang sasama nilang tumingin sa akin na akala
mo'y may
nagawa akong kasalanan sa kanila; tinitingnan nila ako ng masama kapag hindi
nakatingin si
Cole sa kanila, at kapag nakatingin naman, kunwari ay mga nakangiti sila at
mababait ang
expression. Hindi ko alam kung bakit, pero wala naman akong pakialam masama ang mga
tingin nila sa akin. Isa lang ang pumasok sa isip ko, ayaw nila sa akin dahil mas
gusto nila ang
asawa ni Cole. Aksidente ko kasing narinig ang kanilang kwentuhan na ang kapal daw
ng mukha
ko at kumakabit sa may asawa na. Tinamaan ako sa totoo lang, nakaramd am ako ng
guilt at
pagkainis nang marinig 'yun, pero tumahimik na lang ako at nagpanggap na kunwari ay
hindi ko
sila narinig. Pati ang ibang mga trabahante sa hacienda ay parang ang sama ng
tingin sa akin
nang dalhin ako ni Cole sa kwadra dahil gusto kong sumakay ng kabayo; siguro ay
gano'n din
ang kanilang inisip na isa akong kabit at malandi. Nakakainis na sa totoo lang,
gustong-gusto
ko nang prangkahin si Cole at sabihin na sa kanya na may asawa na siya pero bakit
niya ako
pinagkakainteresan pa, dapat tantanan na lang niya ako at mag-focus na lang siya sa
asawa
niya; babayaran ko na lang ang mga utang ko sa kanya. Pero hindi ko magawang
prangkahin siya
dahil baka itanggi na naman niya na wala siyang asawa at baka magalit pa sa akin,
mapag-initan niya pa ako.
Napakasinungaling niya, nakakainis na rin. Gusto ko nang umalis ng hacienda at
tumakas

na lang, pero hindi ko alam kung paano dahil nakadikit lagi sa akin si Cole, at may
mga tauhan
din siyang armado na nakabantay sa bawat paligid ng hacienda. Ang hirap lang
tumakas, baka
kapag tangkain ko ay mahuhuli pa ako, at nasisiguro kong malalagot na ako 'pag
nagkataon.
Baka tuluyan na siyang magalit sa akin at kung ano pa ang magawa niya. Kaya mas
mabuting
sakyan ko na lang muna ang mga trip niya para maging safe pa rin ako at ng mga
kapatid ko at
kaibigan na kasalukuyan pang nasa bansang Russia.
ko.
And today is the day.
Ngayong araw na ang wedding namin ni Cole. And herel am, nakatayo sa harap ng
malaking salamin at mula kanina pa pinagmamasdan ang sarili ko. Suot ko na ang
wedding
gown; simple lang ang design but elegant naman tingnan, at mukhang mamahalin din;
tube ang
bandang dibdib nito, at tamang-tama lang ang haba ng laylayan kumpara sa una kong
wedding
dress na napakahaba. Ako na rin nagpresenta sa pag-makeup sa sarili ko; gusto pa
sanang
papuntahin ni Cole ang makeup artist pero tumanggi ako dahil kaya ko naman ayusan
ang sarili
"Babe, are you done?" rinig kong pagkatok ni Cole sa pinto.
"Malapit na, babe! Konti na lang at matatapos na ako!" pasigaw kong sagot para
marinig
niya sa labas.
nito.
2/6
Ang totoo ay tapos na akong mag-ayos mula pa kanina, pero ayaw ko lang lumabas agad
dahil iniisip ko kung paano na ako nito makakatakas. Hindi kami puwedeng makasal.
No way,
ba't ako magpapakasal sa kanya gayong alam kong may asawa na pala siya? Ano na lang
ang
gagawin ng asawa niya kapag malaman ang tungkol sa akin? Siguradong hindi 'yun
mananahimik lang; sa ugali pa lang ng asawa niya nang makabangga ko sa RG ay halata
nang
masama. Ikaw ba naman nakabangga lang tapos gusto niyang lumuhod ka agad sa kanya?
Anong akala niya sa sarili niya isang panginoon? Punyeta siya, naiinis ako sa
kayabangan
niya.
"Babe! Puwede ba akong pumasok?" It's Cole again, halata na ang pagkainip sa boses
Napahinga na naman ako ng malalim. Mukhang hindi ko na nga ito matatakasan pa. Pero
bahala na, susunod na lang muna siguro ako sa agos ngayon.
Humakbang na ako palapit sa pinto at marahan na itong binuksan.

"Hi babe" bungad ko kay Cole pagbukas ng pinto at tipid na ngumiti sa kanya.
He was wearing an expensive white tuxedo.
Paglabas ko ng kuwarto ay pinasadahan na niya ako ng tingin, parang may nakita
akong
paghamangha sa kanyang mga mata, hanggang sa huminto ang kanyang titig sa mkha ko.
"You look more beautiful today, babe," he murmured. Hanggang sa sumilay na ang
kanyang ngiti sa kanyang labi at humakbang na palapit, pagkahinto sa harap ko ay
sinalubong
na niya ako ng marahan na yakap.
Hindi ko naman inaasahan na yayakapin niya ako, ewan ko ba pero parang ang gaan ng
kanyang pagyakap sa akin; kung yakapin niya ako pakiramdam ko ay napakahalaga ko sa
kanya.
Hinayaan ko lang siya. Mahigit isang minuto yata ang itinagal ng kanyang pagyakap
sa akin
bago siya bumitaw at muling ngumiti sa akin. Pero unti-unting nawala ang kanyang
ngiti at
napalitan ng pagkunot ng noo nang mapansin ang nakabusangot kong mukha.
"Oh, bakit naman ganyan ang mukha mo, babe? What's wrong?" He caressed my face
worriedly. "Aren't you happy?"
3/6
Hindi ko naman mapigilan ang mapapisil sa aking kamay dahil sa kanyang tanong.
Yes, I am not happy. Kung dati na masyado akong excited makasal sa kanya, ngayon
naman
ay baliktad na, dahil parang ayoko na; wala na akong naramdaman ni konting
excitement sa
dibdib ko kundi takot na, natatakot na akong maikasal sa kanya.
Mahina akong umiling at pinilit na ngumiti ng tipid. "No, babe. Of course I'm
happy, and I'm
so excited to marry you. Kaya lang parang sumasakit ang tiyan ko ngayon,
magkakaroon na
yata ako ng buwanang dalaw.' pagsisinungaling ko at napahawak pa sa tiyan ko.
Ito na lang ang alam kong paraan para makaiwas sa kasal, magsasakit-sakitan na lang
ako
ng tiyan; sana lang ay mapaniwala ko siya.
"Sobrang sakit ba?" Hinaplos-haplos na niya ang buhok ko.
"Oo, eh, parang habang tumatagal ay mas lalong sumasakit. Ano kaya kung saka na
lang
natin ituloy ang kasal, babe?" I suggested.
And he stared at me, binigyan niya ako ng tingin na para bang pinag-aaralan ang
expression ng mukha ko. Kaya naman mas lalo ko pang ginalingan ang pag-acting ko;
ngumiwi
pa ako sa kanya habang nakahawak pa rin sa tiyan ko na akala mo'y namimilipit na sa

sakit.
Hanggang sa isang malalim na buntong hininga na ang kanyang muling pinakawalan at
bigla na lang akong binuhat.
Akala ko ay ibabalik na niya ako sa loob ng kuwarto, pero nabahala ako nang buhatin
niya
ako pababa ng stairs.
"B-Babe, saan mo ako dadalhin?" may pagtataka kong tanong na may halong kaba.
"You can rest inside the car; don't worry, I'll just buy you medicine later before
we go to
church."
My lips parted in disbelief. What?! "P-Pero, babe, masakit talaga ang tiy-"
"Hindi puwedeng hindi matuloy ang kasal natin ngayon," he immediately cut me off. "
Huwag kang mag-alala, bubuhatin na lang kita kahit hanggang sa loob pa ng simbahan
kung
talagang nahihirapan kang kumilos dahil masakit ang tiyan mo."
Para akong nanlulumo sa narinig.
Hindi na ako nakahanap pa ng palusot at natahimik na, hanggang sa tuluyan na niya
akong
nailabas ng bahay at naisakay na sa loob ng kanyang black Ford GT.
"Just rest, huwag ka lang masyadong gumalaw para hindi sumakit lalo ang tiyan mo."
Ginawaran niya pa ako ng smack kiss sa labi matapos akong kabitan ng seatbelt.
Pagkapasok niya sa loob ng kotse ay agad na niya itong pinatakbo palabas ng
hacienda.
Hindi na ako nakasagot pa, bagkus ay sinandal ko na lang ang ulo ko sa upuan at
pinikit
ang mga mata ko; pinanindigan ko na lang ang pagsasakit-sakitan ko ng tiyan.
I was so disappointed.
4/6
"Nga pala, babe, I can't reach your brother."
"Huwag mo nang hanapin, nagpaalam'yun sa akin na may pupuntahan kasama ng
kanyang mga kaibigan, at baka raw sa next week pa ang balik nila," walang gana kong
sagot.
"Oh, kaya naman pala hindi ko matawagan. And by the way, nakausap mo na ba si Aya?
Successful na ang kanyang operasyon, nagpapagaling na lang siya ngayon sa ospital.
Sinabi ko
na sa kaibigan kong doctor na huwag muna siyang palabasin ng ospital hangga't hindi
pa
magaling, dahil need pa ng therapy after the surgery."

Napamulat naman ako sa kanyang pagbanggit sa bunsong kapatid ko.

"Kung gano'n, hanggang kailan pa mananatili ang kapatid ko sa Russia? Matatagalan
pa ba
bago sila makauwi?" tanong ko at hindi mapigilan ang mapalunok.
Sandali namang tumingin sa akin si Cole, ngumiti ng konti at binalik din ang tingin
sa
pagmamaneho. "Nabanggit ko lang ang kapatid mo, sumigla ka na agad; parang nawala
na
bigla ang sakit ng tiyan mo."
Napatikhim ako. "A-Ano ka ba, syempre concern lang ako sa kapatid ko."
Kinuha ni Cole ang isa kong kamay at dinala sa kanyang labi. "Don't worry, babe,
I'll call
them later after the wedding, para makausap mo ulit ang kapatid mo. Sayang lang,
wala sila sa
kasal natin."
I let out a sigh. "Thanks, Cole."
"Anything for you, babe." He kissed my hand again.
Makalipas ang ilang minuto ay huminto na ang sasakyan malapit sa isang drugstore,
at
pagkahinto ay agad na bumaba si Cole, iniwan ako nito saglit sa loob. Napatingin
naman ako sa
labas para sana bumaba at tumakas na lang habang wala pa siya, pero nang mapatingin
ako sa
side mirror ay napasimangot na lang ako nang makita ang isang itim na van kung saan
mga
tauhan niya ang sakay.
Napabuga na lang ako ng hangin dahil sa pagkadismaya at bumalik na lang sa
pagkakasandal sa upuan.
Nang pumasok muli si Cole sa loob ng sasakyan ay may dala na itong gamot at isang
5/6
mineral water.
"Here, drink this, babe, para mawala ang sakit ng tiyan mo."
Wala na akong nagawa kundi tanggapin; binuksan niya pa ang mineral water para sa
akin.
Hindi ko alam kung anong klaseng gamot ang binili niya dahil tinamad na akong
basahin pa,
pero imbes na inumin ito ay mas pinili kong itapon sa loob ng suot kong wedding
gown,
pasimple kong hinulog sa bandang dibdib ko. Wala naman kasi akong sakit, so walang
dahilan
para uminom ako ng gamot.
Muli nang pinaandar ni Cole ang sasakyan, at nakasunod naman sa amin ang isang van
na
naglalaman ng kanyang mga tauhan.
Hindi nagtagal ay narating namin ang isang malaking simbahan. Pero nang akmang

bababa na si Cole ay bigla na lang itong natigilan nang may mapansin, hanggang sa
rinig ko na
ang kanyang pagmura nang makita ang kanyang ilang mga tauhan na nakabulagta na sa
labas
ng simbahan at naliligo na sa sariling mga dugo. Napasinghap naman ako sa nakita at
nanlaki
rin ang mga mata ko sa gulat. Pero hindi pa ako nakakabawi sa gulat ko ay nang
napasigaw na
lang ako sa dahil sa malakas na pagsabog mula sa likuran ng kotseng sinasakyan
namin.
Parang namingi ang tainga ko at nauga rin ang kotse dahil sa lakas ng impact ng
pagsabog.
6/6
"f**k! f**k!" malutong na pagmumura ni Cole na malakas na napahampas sa manibela at
mabilis nang pinaandar muli ang sasakyan.
Nang mapalingon ako sa likuran ay umaapoy na ang van na sinasakyan ng kanyang mga
tauhan at ito'y nakatagilid na.
I was shocked.
Pero ang gulat at takot ko ay mas lalong nadagdagan nang pagkapaandar pa lang muli
ni
Cole sa sasakyan ay agad din itong napapreno dahil sa mabilis na pagharang ng isang
puting
kotse sa unahan namin. Hindi lang isang kotse ang humarang sa amin kundi tatlo; isa
sa unahan
at dalawa naman sa gilid, kung kaya nakorner na kami sa gitna.
"C-Cole."' usal ko na napuno na ng takot lalo na nang makitang bumukas na ang pinto
ng
puting kotse sa unahan namin at bumaba ang mga armadong lalaki na nakasuot ng itim
na
bonet ang buong ulo.

Chapter 26 - part 2
Pagkababa ng mga armadong lalaki sa kanilang mga sasakyan ay agad nitong
pinalibutan
ang kotseng sinasakyan namin ni Cole at tinutukan ng kanilang hawak na bail. Sunod-
sunod
naman akong napalunok habang nanlalaki ang mga mata; hanggang sa muli akong nagulat
nang
marinig ang malakas na pagkatok sa bintana. Nang mapatingin ako sa labas ay nakita
ko ang
kamay na nakasuot ng itim na gloves at may hawak na baril, 'yung mismong hawak
nitong baril
ang ginawang pang katok sa bintana ng kotse.
1/6
"Oh my god, b-babe..." Napakapit na ako sa braso ni Cole dahil sa takot, pero nang
mapatingin naman ako sa kanya ay kalmado lang habang nakatingin sa mga armadong
lalaki sa
labas; pansin ko ang paglabas ng ugat sa kanyang mga kamay dahil sa higpit ng
pagkapit niya
sa manibela ng sasakyan. Nang tumingin ako sa kanyang mukha ay parang wala akong
mabasa
ni kahit konting takot sa kanyang emosyon kundi galit, dahil pansin kong umigting
ang kanyang
panga.
Hanggang sa muli na namang kinatok ng lalaki sa labas ang bintana ng kotse, but
this time
ay sobrang lakas na, tila gusto nang basagin ang salamin. Pero agad akong natigilan
nang
mapansin ang suot nitong relo na napakapamilyar sa akin. Hindi ako maaaring
magkamali dahil
kilalang-kilala ko ang relo na iyon, at wala pa akong nakikitang katulad nu'n.
"0-Oliver..." mahina kong usal na tanging ako lang ang nakarinig. It's him, kahit
hindi ko
makita ang mukha niya ay hindi ako maaaring magkamali, sa kanyang kamay ko lang
naman
nakita ang relo na 'yun, dahil iyon lagi ang paborito niyang isuot.
"Gusto niyong makipaglaro? Fine, pagbibigyan ko kayo."
Muling napabaling ang tingin ko kay Cole nang marinig ang pagsalita nito. Pero
kasabay ng
paglingorn ko sa kanya ay siyang mabilis nitong pagpaandar ng sasakyan at agad na
pinaikot na
siyang hindi ko inaasahan; pinagbabangga na nito ang mga lalaking armado sa labas,
pero mas
nagulat ako nang biglang nagsitumbahan ang mga kalalakihan, hindi dahil sa
pagbangga kundi
sa sunod-sunod na putok ng baril na nagmumula sa kotseng sinasakyan namin.
Mas lalong nanlaki ang mga mata ko at agad na nataranta; kahit patuloy ang pag-
ikot ng
kotse ay pinilit ko pa rin tumingin sa labas, hinanap ng mata ko ang lalaking may
suot na rela na

kumatok kanina, pero hindi ko na ito makita pa dahil nagkagulo na sa labas,

bumagsak na ang
mga natamaan at nagsitakbuhan naman papunta sa likod ng kanilang sasakyan ang ilan.
"Stop! Stop firing!" taranta kong sigaw kay Cole at malakas na niyugyog ang isa
nitong
braso. "ltigil mo sabi ang pagbaril mo sa kanila!"
Parang nabigla naman si Cole at napapreno, gulat itong napatingin sa akin, pero
saglit lang
at muli rin nitong binalik ang atensyon sa pagpaandar muli ng sasakyan, hanggang sa
muli
nitong pinindot ang isang button, kaya lang bigla na lang may nagsalita sa speaker
ng sasakyan
ng 'Empty bullet, at tumigil na nga ang kotse sa paglabas ng bala.
"Bullshit!" malakas na paghampas ni Cole sa manibela at pinatakbo na paalis ang
sasakyan
nang maubusan na ito ng bala.
Napalingon naman ako sa likod at napasigaw pa sa gulat nang bigla kaming
pinaputukan
ng mga lalaki, pero buti na lang ay bulletproof pala ang sasakyan namin dahil hindi
man lang
tumagos sa loob. Pinaputukan kami ng mga kalalakihan sa labas pero agad na natigil
ang
putukan ng mga ito nang sigawan sila ng isang lalaki, hindi ko man marinig dahil
nasa loob ako
ng umaandar na sa sasakyan, pero parang sinasabi nitong huwag kaming paputukan. And
I
know it's him, Oliver, base sa suot nitong relo na kitang-kita ko kahit may
kalayuan na.
Kahit papaano ay nakahinga ako ng maluwag. Salamat naman at hindi siya natamaan.
Umayos na ako ng upo, pero agad na nagtama ang mata namin ni Cole nang mapatingin
ako sa rear view mirror.
2/6
"Ah a-ano kasi... m-may phobia ako sa putok ng baril... lalo na kung may n-nakikita
akong
binabaril ay parang nahihirapan akong huminga," pagdadahilan ko na puno ng
kasinungalingan.
Isang buntong hininga naman ang pinakawalan ni Cole at inalis na ang tingin sa rear
view
mirror.
"I'm sorry, tayo ang papatayin nila kung hindi ko sila papuputukan."
Napatikhim lang ako sa kanyang sagot at ibinaling na muli ang tingin sa labas.
Mabuti
naman at pinaniwalaan niya agad ang dahilan ko.
Pero hindi malayo ang natatakbo ng kotse ay nang muli na namang napamura si Cole at
gigil na napahampas sa manibela nang makita ang paghabol ng isang puting kotse sa
likuran
namin.

"You know how to drive, right?" he asked me.

Agad naman akong tumango. "Oo naman, marunong."
Nang marinig ni Cole ang sagot ko ay agad nitong binuksan ang glove compartment at
kinuha ang isang baril na naroon, nang makuha ay agad nitong nilagyan ng bala at
mabilis na
kinasa.
"A-Anong gagawin mo, Cole?"
"Drive," he commanded me, ibinaba na ang bintana ng sasakyan.
3/6
Bago pa ako makasagot ay mabilis nang inilusot ni Cole ang kalahati ng kanyang
katawan
sa bintana ng sasakyan at pinagbabaril na ang kotseng nakabuntot sa amin.
Taranta naman akong napahawak sa manibela at agad na minaneho ito; pero isang
tingin
ko sa unahan ay siyang silip ko rin sa side mirror para makita ang nangyayari sa
hulihan. Nakita
kong nakalabas din sa bintana ng sasakyan ang lalaking nakabonet at gumanti ng
putok kay
Cole, nang mapatingin ako sa kamay nito ay nakita ko 'yung pamilyar na relo. Pero
dahil sa
kakasilip ko side mirror ay nagulat na lang ako nang biglang bumangga ang sasakyan.
Nanlaki
ang mata ko sa gulat nang makita nabangga ko na ang isang taxi sa unahan, buti na
lang ay
mabilis din akong napapreno at inunahan na lang ito nang makita kong puwede naman
makalusot sa highway dahil hindi naman traffic.
"Ayusin mo naman ang pagmamaneho mo, babe!" Cole shouted at me.
"Ihinto ko na lang 'to, Cole! Bababa na lang ako kung hindi mo pa ihihinto 'yang
pakikipagbarilan mo!" malakas kong sagot sa tarantang boses habang patuloy pa rin
ang silip
sa side mirror.
Pero pumasok na muli sa loob si Cole at inagaw na sa akin ang manibela. "Bullshit!
Kung
kailan kailangan saka pa naubusan ng bala!" iritado nitong sabi at basta na lang
itinapon ang
baril sa backseat ng sasakyan bago nito mabilis na dinukot naman ang kanyang phone
sa loob
ng suot na tuxedo gamit ang isang kamay, habang isang kamay naman ay patuloy pa rin
sa
pagmamaneho.
Nang lingunin ko muli ang hulihan namin ay nagulat pa ako nang makitang abot na
kami ng
puting kotse; at napatili na lang ako sa gulat nang malakas nitong banggain ang
likod ng
sasakyan namin.
"Damn itl" Mas lalong binilisan ni Cole ang pagmamaneho, kaya medyo nakalayo naman
ng
konti.
Napapalunok na lang ako habang mahigpit na nakakapit sa seatbelt na nakakabit sa
katawan ko.
"Dadaan kami ngayon diyan in two minutes; may mga peste na humahabol sa amin
ngayon, gusto kong pasabugin mo sila hanggang sa maging abo," pagkausap ni Cole sa
kabilang
linya.
Nanlaki naman ang mga mata ko sa narinig. Pasabugin? No!
"A-Anong ibig mong sabihin, babe? Sinong pasasabugin? Yung sasakyan bang sumusunod
sa atin?" tanong ko na puno na ng kaba.
Pero imbes na pansinin ako ni Cole ay nag-focus lang ito sa pagmamaneho at
nilampasan
lahat ng mga sasakyan sa unahan namin.
"B-Babe, ang mas mabuti pa ay takasan na lang natin sila. Please, huwag mo na lang
pasabugin. I told you, may phobia ako kapag nakakakita ng karahasan, babe. So
please-
"Don't be afraid, you're safe with me. Hindi ko naman hahayaan na masaktan ka,"
sagot
niya sa akin, at pansin ko ang pagsilay ng kanyang nakakatakot na ngisi nang muling
mapatingin
sa side mirror. "Sige, humabol ka lang, magiging abo ka rin naman mamaya," he
murmured as
he grinned while driving fast.
4/6
Hindi naman ako mapakali sa aking kinauupuan na parang hindi na alam ang dapat
gawin.
Pasasabugin niya ang sasakyan ni Oliver? No! Hindi puwede yun! Hindi ko papayagang
mangyari! Kailangan kong gumawa ng paraan!
"Stop the car, Cole, bababa ako. Mula kanina pa ako naiihi!"
"Mamaya na, tiisin mo muna ng konti-"
"Nol Gusto kong bumaba na ngayon! So please, stop the car!" I shouted at him.
"Ayshelle babe, kita mo namang may humahabol pa sa atin," kalmado niyang sagot sa
akin
pero halatang nagpipigil lang na hindi ako mabulyawan.
"Natatakot na kasi ako, Cole. Tapos magpapasabog ka pa, anong ibig sabihin do'n?
Huwag
mong sabihing pasasabugin mo ang humahabol-"
Hindi ko na natuloy ang pagsasalita ko nang bigla na lang akong napasigaw sa gulat
dahil
sa malakas na pagsabog. Napapreno naman si Cole.
Nang mapalingon ako sa hulihan namin ay nanlaki na lang ang mga mata ko nang makita

ang puting kotse na nakahinto na mula sa 'di kalayuan sa sasakyan namin at ito ay
umaapoy na.
Bumuka-sara ang bibig ko na tila hindi makapaniwala sa nasaksihan.
"oliver.." mahina kong usal na parang shock pa rin.
Hanggang sa muli nang pinaandar ni Cole ang sasakyan, at sa pag-andar nito palayo
ay
may bumaril na naman sa kung saan papunta sa umaapoy na kotse, dahilan para tuluyan
na
itong sumabog at kumalat sa kalsada, kung kaya napapreno na lang ang ilang sasakyan
na
dadaan sana.
"Losers." Cole grinned.
Parang namanhid naman ang utak ko at napatanaw na lang sa side mirror ng sasakyan.
Ang
mga mata ko ay parang unti-unti nang humapdi sa hindi malamang dahilan. I couldn't
see the
white car anymore because it was gone, and only burning parts were left on the
road.
5/6
"Babe? Are you okay?" Cole asked me. Nang hindi ako sumagot ay bumuntong hininga
ito
at kinuha na ang isa kong kamay, dinala sa kanyang labi at hinalikan habang patuloy
ang
kanyang pagmamaneho. "I'm sorry kung natakot ka, babe. At least, you're safe now."
I didn't answer him and just turned my gaze outside. Ramdam ko ang pagdaloy ng
mainit
na luha sa pisngi ko, pasimple ko na lang itong pinunasan gamit ang kamay ko, pero
tila ayaw
paawat dahil patuloy pa rin ang pagtulo.
Bakit ganito? Naiiyak ako sa isipin na naroon si Oliver sa loob ng kotse na 'yun at
kasama sa
pagsabog? I couldn't help my tears, kinagat ko na lang loob ng labi ko para hindi
ako
mapahikbi.
Hanggang sa nakarating na kami ng hacienda ay parang tulala ako. Kung hindi pa ako
pinagbuksan ni Cole ng pinto at naglahad ng kamay sa akin ay hindi pa ako
matatauhan. Pero
imbes na tanggapin ang nakalahad nitong kamay mas pinili kong tabigin at saka
lumabas ng
sasakyan.
"Hey, babe!" Agad akong hinabol ni Cole at hinuli sa pulsuhan. "Where are you
going?
Pero mabilis kong inagaw ang braso ko at agad na pinalipad ang palad ko papunta sa
kanyang pisngi. "How dare you kill him! Ang sabi ko huwag mong pasabugin! Pero
bakit
pinasabog mo pa rin!" I couldn't help but yell at him as my tears streamed down my
cheeks.
Parang nabigla naman si Cole sa malakas kong pagsampal sa kanya, pero nang
mapatingin
sa mga mata ko ay agad na natigilan nang makita akong luhaan. Imbes na magalit ay
bigla na
lang niya akong niyakap nang may pag-aalala.
"T'm sorry, alam kong natakot ka ng sobra, babe. Sorry if I have to"
"Don't hug me." Malakas ko siyang itinulak sa dibdib na kinabitaw niya ng yakap sa
akin.
Uuwi na ako sa amin, Cole, and please, hayaan mo na lang--
"Cole! Honey!"
6/6
Napatigil ako sa pagsasalita nang marinig ang pagtawag ng boses babae.
Nang mapalingon ako ay agad kong nakita ang isang babaeng patakbong lumabas mula sa
pinto ng bahay habang nakangiti nang malapad, pero agad itong napahinto nang
mapunta ang
tingin sa akin at tuluyan nang naglaho ang magandang ngiti lalo na nang makita ang
suot kong
wedding gown.

Chapter 26 - part 3
Nang ibalik ng babae ang tingin sa mukha ko ay bigla na lang nanlisik ang mga mata
nito sa
akin at napakuyom din ang mga kamao.
"So it's true, totoo nga ang sinabi sa akin ng mga katulong na may babae kang
itinatago
rito sa hacienda mo," hindi makapaniwala nitong kay Cole at marahan na humakbang
palapit sa
amin.
But I didn't expect Cole's answer.
"She's my fiancée, siya ang babaeng pakakasalan ko at magiging ina ng mga anak ko,"
Cole
answered seriously.
1/7
Tila hindi naman makapaniwala sa narinig ang babae; pain flashed on her face, at
nang
ibalik muli ang tingin sa akin ay mas lalong nanlisik ang mga mata nito. "Malandi
ka! Ang kapal
ng mukha mong agawin ang asawa ko!" Nagulat na lang ako nang patakbo na ako nitong
sinugod.
Pero kung gaano kabilis ang babae sa pagsugod sa akin, ay siya ring mabilis na
pagpigil ni
Cole sa mga braso nito bago pa ako masabunutan.
"What the hell! Let go of me, Hon! Sasabunutan ko ang malandi na 'yan! Ang kapag ng
mukha niyang kumabit sa 'yo kahit may asawa ka na!" pagpupumiglas ng babae na pilit
akong
inaabot na tila ba gustong-gusto nang hablutin ang buhok ko.
nito.
Medyo nabigla ako.
I didn't know what to say or how to react, I just kept standing and looking at the
woman.
Pero nagulat na lang ako nang marahas na itong binitiwan ni Cole sa braso, sa lakas
ng
pagbitaw ay bumagsak ang babae sa lupa at napaigik pa sa sakit kasabay ng pagngiwi
Bahagya namang umawang ang labi ko, nabigla sa nasaksihan. Nang mapatingin ako kay
Cole ay napakaseryoso pa rin habang nakatingin sa asawa nito ngayo'y nakadausdos na
ng upo
sa lupa dahil sa kanyang pagtulak dito.
"Huwag mong pakikialaman ang mga gusto ko. Matuto kang lumugar sa kung saan ka

dapat," Cole said, may diin pa sa boses.

"Matutong lumugar? So sinasabi mo bang ititira mo rito sa hacienda ang babaeng
malandi
na 'yan!" hindi makapaniwalang sagot ng babaeng asawa nito at itinuro pa ako. "Hoy,
ikaw na
babaeng malandi! Umalis ka na rito bago pa kita ipakalad kad sa mga trabahador!
Hindi ako
papayag na agawin mo ang ama ng anak ko! Malandi ka! Nakuha mong kumabit kahit alam
mong may asawa't anak na!'
Tila nagpintig naman ang tainga ko sa narinig. Ako? Kumabit sa may asawa at anak
na?
Aba, malay ko ba na may asawa na pala ang Cole na 'to na napakasinungaling din.
2/7
Sasagot na sana ako, pero naunahan ako ni Cole nang bigla nitong iniluhod nang
bahagya
ang isang paa para pumantay sa kanyang asawa, at mariin nitong hinawakan ang panga
nito
gamit ang isang kamay.
"Masyado na yatang matalas ang dila mo ngayon, baka gusto mong bawasan natin 'yan
ng
kalahati? I can cut it off for you... with my own bare hands," babala nito sa babae
at mariin pang
pinisil ang panga bago patapon na binitiwan. "Magsalita ka pa ng hindi maganda sa
fiancée ko
at nasisiguro kong hindi mo na magugustuhan ang susunod kong gagawin sa 'yo."
Bahagya pa rin nakaawang ang labi ko, mas lalo akong naguguluhan, hindi
makapaniwala.
Ganito ba itrato ni Cole ang asawa niya? Ang sama naman yata niya sa asawa niya.
Pansin ko ang paglunok ng babae na tila biglang natakot, pero gayunpaman ay hindi
pa rin
ito nagpatinag.
"Isusumbong kita kay dad! Tingnan na lang natin kung bubuhayin pa niya 'yang babae
mo
oras na hilingin ko sa kanya ang kamatayan ng malandi na 'yan!" sigaw na sagot ng
babae na
muling nanlisik ang mga mata sa akin.
Kaya naman hindi na ako nakatiis pa. "No, I'm not his mistress. Hindi ko alam na
may
asawa na siya, dahil hindi naman niya sinabi sa akin," matapang kong sagot at
tumingin na kay
Cole. "Magmula ngayon, tinatapos ko na kung ano man ang meron tayo. Ayoko sa
lalaking may
pamilya na!" Mabilis na akong tumalikod at nagmamadali nang umalis.
Pero nakakatatlong hakbang pa lang ako nang may kamay nang humuli sa braso ko.
"Dito ka lang, hindi ka pwedeng umalis." Hinila na ako ni Cole papasok ng bahay;
pero
agad akong nagpumiglas.
"Bitiwan mo ako, Colel You liarl May asawa ka na palal Napakasinungaling mo!
Bitiwan mo

ang kamay ko! Uuwi na ako sa amin!" pagmamatigas ko.

Pero balewala lang dito ang mga sinabi ko at hinila pa rin ako papasok ng bahay,
hindi na
normal na paghila lang kundi parang kinaladkad na ako dahil may dahas na. Pero
pagkapasok
namin ay agad din itong natigilan nang makita ang dalawang malaking maleta sa tabi
ng couch
na nasa living area.
"Kay Ma'am Cassidy po ang mga 'yan, Señorito, dito na raw po kasi siya titira
magmula
ngayon," wika ng katulong na nakatayo sa isang tabi kasama ng dalawa pa.
And Cole turned her gaze to the maids. "At sino ang nagbigay sa inyo ng pahintulot
na
papasukin siya rito? Ang sabi ko, huwag kayong magpapapasok ng kahit na sino rito
sa
hacienda nang wala ang pahintulot ko!"
3/7
Nagitla ang tatlong katulong dahil sa pagsigaw ni Cole, at bigla na lang itong
napayuko, tila
kinain agad ng takot. Kahit ako ay nagitla din, hindi ko inaasahan ang kanyang
pagtaas ng
boses.
"P-Pasensya na po kayo, Señorito, nagpumilit po kasi siya sa mga security guard na
papasukin siya dahil-"
Hindi na natuloy sa pagpapaliwanag ang katulong nang sumagot na si Cassidy na
humabol
din sa amin papasok.
"Sinabi sa akin ng dad mo na tumira ako kung saan ka naroon, dahil asawa mo ako at
may
anak tayo. So that's why I'm here, sa dad mo ako nagpaalam. Kaya kung may reklamo
ka, pwes
sa kanya ka magreklamo. At isa pa, may karapatan akong tumira dito kung gusto ko,
dahil tulad
ng sabi ko, ako ang asawa mo! Kasal tayo, Cole! Kaya mas may karapatan ako kaysa
diyan sa
kabit mo!"
"Hindi niya ako kabit!" pasigaw kong sagot kay Cassidy at muling nagpumiglas kay
Cole.
Bitiwan mo ako, Cole! Ayoko na rito! Ayoko na sa 'yo! Alagaan mo na lang 'yang
asawa mo! May
anak naman pala kayo, eh! Kaya bakit mo ako pinapakialaman pa! Bitiwan mo na lang
ako at
nang makaalis na ako rito!" I shouted at him while struggling.
But Cole just gave me a serious look, kinaladkad pa rin ako nito paakyat ng stairs.
Pero
hindi pa rin ako nagpaawat at pinagpatuloy pa rin ang pag-agaw ko ng kamay ko sa
kanya. Kaya
naman, imbes na kaladkarin ay bigla na lang ako nitong binuhat. Napasipa pa ako sa
hangin
dahil sa pagpupumiglas, pero balewala pa rin. Nang maipasok niya ako sa kanyang
kuwarto ay

agad niyang akong inihiga sa kanyang kama at mabilis na pinaibabawan, hinuli rin
ang
pulsuhan ko at idiniin sa aking uluhan para hindi ako makapalag.
"1 don't love her, mas gusto kita kaysa sa kanya."
Napatigil naman ako sa pagpupumiglas at pagak na natawa. "Napakababaero mo pala.
You don't her, pero pinakasalan mo? Ano 'yun, nabuntis mo kaya napilitan kang
pakasalan,
gano'n ba?"
Cole stared at me, hanggang sa isang buntong hininga ang pinakawalan bago sumagot.
Not exactly, pero parang gano'n na nga," he replied calmly.
"Pero ayoko pa rin, Cole. Ayoko sa may asawa na, lalo sa may anak na. Kaya
pakawalan mo
na ako, hayaan mo akong umuwi sa amin at huwag mo na akong"
He claimed my lips.
Napatigil ako sa pagsasalita dahil sa kanyang pagsakop sa labi ko. Pero pilit kong
iniwas
ang mukha ko sa kanya at sinara ang bibig ko. At dahil sa ginawa ko ay napahinto
siya sa
paghalik sa akin, hanggang sa pinakawalan na ang labi ko at muli akong tiningnan ng
seryoso.
"Hindi ka magiging kabit dahil pakakasalan kita. Ituloy natin ang kasal bukas na
bukas din
dito sa aking hacienda."
"Nahihibang ka na ba? Magpapakasal ka kahit kasal ka na?"
"Yes."
Marahas na akong umiling. "No! Ayoko nang magpakasal pa sa 'yo, Cole! Dahil may iba
na
akong mahal!"
His eyes widened in disbelief, nagtagis din ang kanyang mga bagang nang marinig ang
sinabi ko, tila hindi makapaniwala sa narinig na mula sa akin. Nagbago bigla ang
kanyang
expression, biglang bumangis.
4/7
Parang natakot naman ako.
Hanggang sa hindi ko inaasahan ang mahigpit niya paghawak sa panga ko. "At sino
naman?
Sinong mahal mo, ha? Sumagot ka!" he shouted at my face.
I swallowed my own saliva. "H-Hindi ikaw." Nakuha ko pa rin sumagot kahit
nakaramdam
na ng takot.
Pero napangiwi ako nang pisilin niya ang panga ko na tila nanggigil na.

"Sabihin mo sa akin kung sino 'yan. Hindi ko alam na may nakakalusot pa pala kahit
pinapabantayan na kita. I know, ginagamit mo lang ako para sa pera. Kaya lang,
hindi naman
ako gano'n katanga para gumastos nang hindi ko naman mapapakinabangan."
Hindi ko mapigilan ang mapalunok sa kanyang sinabi, hanggang sa muli akong
napangiwi
sa sakit nang maramdaman ang kanyang pagpisil na naman sa panga ko. Pakiramdam ko
ay
magkakaroon ng pasa dahil sa diin. Ang sakit!
"Tell me, sinong lalaki mo, ha? Ngayon din ipapahuli ko siya sa mga tauhan ko at
ipadala
rito, para makita mo kung paano ko siya katayin sa harap mo."
5/7
Para akong kinilabutan sa narinig, bigla akong natakot at parang biglang nag-replay
sa
imagination ko ang kanyang fighting scene sa RG nung araw na 'yun; kung paano niya
patayin ng
walang awa ang kanyang anim na kalaban.
Pero gayunpaman ay pinilit ko pa rin salubungin ang kanyang galit na mga mata.
"Hindi ko
sasabihin sa 'yo kung sino. At hinding-hindi ako magpapakasal sa 'yo, Cole," I
answered,
swallowing with fear.
And he gave me a devilish grin. "Kung mahal mo pa ang mga kapatid mo, pwes
magpakasal ka sa akin kahit ayaw mo!" he shouted at me. Napapikit pa ako sa kanyang
pagsigaw sa mukha ko.
"A-Are you blackmailing me now?" hindi makapaniwala kong tanong sa medyo
nanginginig
na boses at parang ano mang sandali ay maiiyak na.
Naroon pa rin ang kaseryosohan sa mukha ni Cole. Ilang sandali pa niya akong
tinitigan
hanggang sa pinakawalan na niya ang panga ko at bigla na lang hinaplos ng marahan
ang pisngi
ko gamit ang likod ng kanyang kamay.
"Kung'yun ang paraan para manatili ka sa akin, yes;l am blackmailing you."
Muli akong napalunok, at kahit nakakaramdam na ako ng takot sa kanya ay mahina pa
rin
akong umiling habang nagsisimula nang manubig ang sulok ng mga mata ko. "No, Cole,
ayoko
na. May asawa ka naman, eh. Pakawalan mo na lang ako, babayaran na lang kita sa
lahat ng
mga nagastos mo sa akin."
Pero hindi ko inaasahan ang kanyang sarcastic na pagtawa ng marahan at muling
hinaplos-haplos ang pisngi ko. "Hindi ko ugaling magpautang para bayaran mo ang mga
binigay
ko na sa 'yo... Ang gusto kong kapalit." he paused, nilapit ang mukha sa tainga ko.
".ay

walang iba kundi ikaw. Ikaw ang gusto kong maging kabayaran sa lahat ng mga
naibigay ko sa
yo, babe.." he whispered to my ear. Nang ibalik niya ang tingin sa akin ay muling
ngumisi ng
mapanganib at hinaplos-haplos na naman ng marahan ang pisngi ko na siyang muli kong
kinalunok, hanggang sa bumaba na ang kanyang paghaplos sa labi ko, at ilang
sandaling
napatitig doon bago muling binalik ang kanyang seryosong tingin sa mga mata ko.
"Pagtiisan
mo ako kahit ayaw mo, dahil oras na sumuway ka sa mga gusto ko, ang mga kapatid mo
ang
mananagot at magbabayad sa mga panluluko mo sa akin."
Tuluyan na akong nanghina. Hindi na nakasagot pa at kinain na ng takot sa kanyang
mga
pagbabanta. Hanggang sa umalis na siya sa ibabaw ko at bumaba na ng kama, inayos na
ang
kanyang nagusot na tuxedo.
You don't know me, babe, kaya mag-iingat ka sa akin," he said to me. Matapos ayusin
ang
kanyang tuxedo ay hinawakan na ang doorknob. "Asahan mo rin na ipapahanap ko ang
lalaking
tinutukoy mo. At oras na mahanap ko, huwag kang mag-alala dahil ihaharap ko rin
siya sa 'yo at
kakatayin sa harap mo, para makita mo kung gaano ako kaseryoso sa 'yo."
Matapos niyang sabihin sa akin 'yun ay nagitla na lang ako sa kanyang malakas na
pagsara
sa pinto.
Saglit akong natulala habang nakahiga sa kama. Talagang nagkamali nga ako ng akala
sa
kanya, hindi siya mabait katulad ng inaasahan ko. At talagang mga kapatid ko ang
ginamit
niyang panakot sa akin.
6/7
Pero kung ganito pala siya, kailangan kong makuha muli ang tiwala niya para mas
madali
akong makatakas kapag nakatakas na sina Mia at Aya. At least, si Jordan ay safe na.
Mabilis na akong bumangon at tumakbo papunta sa pinto para sana sumunod sa kanya
palabas, pero pagpihit ko ng doorknob ay gano'n na lang ang pagkabahala ko nang
ayaw na
itong bumukas. Naka-lock na pala ang pinto mula sa labas.
"Cole! Open the door! Palabasin mo ako rito!" malakas kong pagtawag at kinalabog na
ang
pinto. "Please, open the door! Let's talkl Pleasel Let me get out of here!"
Pero kahit anong pagkalabog ko sa pinto at pagtawag ko sa kanya ay wala pa rin
sumagot
mula sa labas, hanggang sa nanakit lang ang mga kamay ko at napabalik na lang ng
upo sa
kama.
Talagang ipinag-lock nga niya ako ng pinto. Nagkamall ako sa pagbitaw ng salita,
dapat

7/7
pala ay hindi ako nagpadala agad sa emosyon ko, hindi ko sana nasabi 'yun sa kanya.
Ngayon
tuloy ay nagalit na siya sa akin at baka hindi na ako pagkatiwalaan pa.
Pero hindi ito maaari. Kailangan kong gumawa ng paraan at bawin ang mga sinabi ko
sa
kanya para matakasan ko siya kapag okay na sina Mia at Aya.

Chapter 27
1/9
NAKATAOB lang ako sa kama habang nakasubsob ang mukha sa malambot na unan. Naiinis
na ako, nakakapanggigil na, magdadalawang gabi na akong hindi makalabas-labas dito
sa
kuwartong to. Talagang ikinulong nga ako ni Cole, at ang masama pa ay hindi man
lang ako
binisita, kaya hindi ko tuloy siya makausap para bawiin ang mga nasabi ko sa kanya.
Kagabi ay pinahatiran niya lang ako ng pagkain sa mga katulong, gano'n din kaninang
umaga at tanghali, kaya lang hindi ko mapigilan ang mabwisit sa mga katulong dahil
talagang
nakakainsulto ang pakikitungo nila sa akin; parang nagdadabog ba naman tuwing
nagdadala sa
akin pagkain, at ang sama lagi ng tingin sa akin; kaninang umaga ay tinawag akong
ahas ng isa,
at kabit naman ang tinawag sa akin ng isa, 'yung naghatid naman sa akin ng lunch
kaninang
tanghali.
Ngayon ay hindi ko alam kung sino na naman katulong ang maghahatid sa akin ng
pagkain,
07:45 PM na pero wala pang pumapasok. Medyo nagugutom na rin ako, kasi naman ang
konti
lang ng dinalang pagkain sa akin kaninang umaga, kahit yata pusa ay hindi
mabubusog, hmdi
rin ako dinalhan ng meryenda sa hapon. Pinag-initan yata ako ng mga katulong,
mukhang mga
kakampi sila ng asawa ni Cole.
Gustong-gusto ko na talagang lumabas pero naka-lock pa rin ang pinto. Mukhang
nagalit
nga talaga sa akin si Cole dahil hindi na ito nagpakita pa sa akin matapos ang
pagtatalo namin
dalawa. Hindi na rin ako nito tinabihan sa pagtulog tulad ng nakaraang gabi;
malamang doon
na nga sa asawa niya tumabi.
Mula sa pagsubsob sa unan ay napaangat na ako ng tingin nang marinig ang pag-
vibrate ng
phone ko. Tamad ko itong inabot sa ibabaw ng drawer at tiningnan kung sino ang
nag-text.
From Jordan: Ate, nakabili na ako ng bahay, eight million ang bili o kasama na ang
mga
appliances sa loob; may tatlong 65 inches TV, washing machine, ref, aircon, couch,
at iba pa.
Apat naman ang master's bedroom, dalawang guestroom, may malawak na swimming pool
din
at malaking jacuzzi, malawak din ang backyard. Swerte na nga dahil mura lang ang
benta;
papunta na raw kasi sa abroad ang may ari para doon na tumira.

Napangiti naman ako sa nabasa at agad na bumangon. Mabilis akong tumipa ng reply sa
kapatid ko.
Me: Mabuti naman kung gano'n. Sige, mag-iingat ka na lang diyan. Huwag ka munang
tatawag sa akin sa ngayon, hintayin mo na lang na tawagan kita.
Matapos mag-reply sa kapatid ko ay napaunat-unat na lang ako. Pero muntik na akong
mapatalon sa gulat dahil sa biglang pagbukas ng pinto. Bubulyawan ko na sana ang
pumasok sa
pag-aakalang isa sa mga malditang katulong, pero agad akong natigilan nang makitang
iba
pala ang pumasok.
"B-Babe..." gulat kong sambit.
si Cole lang naman ang pumasok, at napakaseryoso naman habang nakapamulsa pa sa
kanyang suot na gray slacks ang mga kamay, at nakatupi naman hanggang siko ang suot
na
white long sleeve polo; nakabukas din ang dalawang butones nito sa bandang dibdib.
"Let's go downstairs for a dinner"
"H-huh?" Napakurap naman ako. Pero nang ma-realize ang kanyang sinabi ay bigla
akong
nabuhayan. "Ah oo, sige!" Mabilis na akong bumaba ng kama at tumakbo papunta sa
kanya.
Pero hindi pa ako tuluyang nakalapit nang talikuran na niya ako at nauna nang
lumabas ng
kuwarto.
2/9
I frowned. Patakbo na lang akong napasunod sa kanya.
Nang maabutan ko siya ay agad akong yumapos sa kanyang isang braso at sumabay sa
kanya paglalakad.
"Babe, are you still mad?" malambing kong tanong.
Pero hindi niya ako pinansin.
"I'm sorry sa mga nasabi ko, babe. I didn't mean to. Hindi ko lang talaga napigilan
ang galit
ko nang malaman na may asawa't anak ka na pala, I feel betrayed." Malalim akong
bumuntong
hininga. "Pero kagabi ay napagtanto kong mali pala ako, dapat pala ay hiningi ko
muna ang
paliwanag mo."
But still, balewala pa rin sa kanya ang sinabi ko. Hindi pa rin ako sinagot at
patuloy lang sa
paglalakad, hanggang sa narating namin ang stairs.
Medyo naiinis na ako, Ang tigas naman niyang suyuin.

Kaya naman napilitan akong isandal na lang ang ulo kO sa kanyang braso na yakap ko,
baka
sakaling tumalab.
"Sorry na, huwag ka nang magalit pa sa akin, babe; walang katotohanan 'yung sinabi
kong
may mahal na akong iba, nasabi ko lang 'yun dahil sa galit ko. Pero ang totoo ay...
ikaw talaga
ang mahal ko."
Sa sinabi ko ay hindi ko inaasahan ang kanyang biglang paghinto sa kalagitnaan ng
stairs.
Kaya naman napahinto rin ako. And when I looked up, nakatingin na siya sa akin.
"Ilove you, babe." nasabi ko na lang kasabay ng aking paglunok habang pilit na
sinasalubong ang kanyang blue ocean eyes.
3/9
Hindi ko alam kung nililinlang lang ba ako ng aking paningin, pero pansin ko ang
kanyang
pagpipigil ng ngiti. Hanggang sa napasinghap na lang ako sa gulat nang bigla niya
na lang akong
binuhat, at muli nang pinagpatuloy ang pagbaba ng stairs.
I smiled and wrapped my arms around his neck. "So, ibig bang sabihin nito ay bati
na tayo,
babe? Hindi ka na galit sa akin?" pilyo kong tanong.
Ngunit imbes na sagutin ako, isang mahinang pagtikhim lang ang kanyang pinakawalan
at
hindi na tumingin pa sa akin, nag-focus na lang sa pagbaba ng hagdan habang buhat
ako.
ngiti.
"I love you, babe ko" | kissed his cheek.
Pansin ko na ang bahagyang pagkagat niya sa ibabang-labi, tila nagpipigil na talaga
ng
Gusto ko tuloy mapabungisngis, pero pinigilan ko na lang ang sarili ko at isinandal
na lang
ang ulo ko sa kanyang malapad na dibdib para lambingin pa siya.
Kahit papaano ay nakahinga ako ng maluwag, dahil sa wakas ay mukhang nawala na ang
galit niya sa akin. I love you lang pala ang sagot para mawala ang galit niya, at
konting halik na
rin sa pisngi. NowI know.
Pero ang ngiti ko ay biglang naglaho nang pagdating namin sa dining area ay nakita
ko si
Cassidy na nakaupo sa harap ng dining table, tila naghihintay; at nakatayo naman sa
isang tabi
ang tatlong mga katulong. Nang makita ako ni Cassidy ay sumama bigla ang timpla ng
mukha,
nagkaroon ng panibugho sa mga mata.
Iniwas ko na lang ang tingin ko.
Pagkalapit sa table ay mabilis na kumilos ang isang katulong at hinila ang isang
upuan para

kay Cole, and agad naman akong iniupo ni Cole bago ito naupo na rin sa tabi ko.
plato ko.
Pero pagkaupo namin ay hindi ko inaasahan na ipaglalagay agad ako ni Cole ng
pagkain sa
"What do you want?" he asked me softly.
"K-Kahit ano ayos lang," I replied.
Pinaglagay na lang niya ako sa plato ng lahat ng putahe ng nakahandang pagkain;
hanggang sa napuno ang plato ko.
akin.
"Eat now," he said to me, may lambing na sa kanyang boses.
"T-Thank you," tipid kong pagngiti at inumpisahan nang kumain.
Pero pangalawang subo ko pa lang, nang mapahinto ako dahil sa marahan na paghawi ni
Cole sa buhok na kumakalat sa mukha ko. Akala ko ay simpleng paghawi lang ang
gagawin niya,
pero isang buntong hininga ang kanyang pinakawalan at tumayo sa likuran ko;
hanggang sa
hindi ko inaasahan ang kanyang pagtali sa buhok ko.
"Hindi naman ba mahigpit?" tanong niya matapos itali ang buhok ko at muli nang
bumalik
ng upo sa kanyang upuan.
"H-Hindi naman. Thank you, babe." lgave him a warm smile.
At hindi ko inaasahan ang kanyang pagganti rin ng ngiti sa akin bago inumpisahan
nang
kumain.
Nang pasimple akong tumingin sa puwesto ni Cassidy ay nahuli kong masama na ang
tingin nito sa akin, pansin ko rin ang paghigpit sa hawak nitong tinidor; siguro
kung wala lang si
Cole ay baka sinaksak na ako nito, dahil parang nanlilingas na talaga ang mga mata
sa
Itinuon ko na lang ang tingin ko sa plato ko at muli nang pinagpatuloy ang kain.
I'm not comfortable, actually. Literal na nagmumukha akong kabit. Pero kailangan ko
'to,
4/9
ito lang ang paraan para makatakas ako. Bahala na kung masaktan man ang Cassidy na
'to.
Kapag naman makatakas na ako ay mapapasakanya rin naman si Cole. So, bahala na
kahit
magmukha akong malanding kabit at masaktan ko ang damdamin ng babaeng 'to sa
ngayon.
Namayani ang katahimikan sa dining area, tanging pagtunog lang ng kubyertos at
maririnig.

Pero habang kumakain ay hindi ko mapigilan ang mapaisip. Saan kaya ang isang asawa
ni
Cole? Ang alam ko ay dalawa ang asawa nito, ayon sa sinabi sa akin ni Oliver dati.
Pero bakit
parang isa lang ngayon ang humahabol sa kanya? Siguro ay tinatago niya lang sa
ibang lugar
ang isa, sa dami ba naman niyang mansion.
Akala ko ay matatapos kaming kumain nang tahimik lang, pero sa kalagitnaan ng
dinner
namin ay nang magsalita na si Cassidy.
"Nga pala, hon, muntik ko nang makalimutan; may magandang balita pala ako para sa
'yo.
Actually, kaninang tanghali ko lang din nalaman."
Hindi ko alam kung nagpapanggap lang ba ito, pero pansin ko ang excitement sa
boses.
Nang pasimple akong tumingin kay Cole ay tila walang narinig dahil patuloy lang ito
sa
pagkain. Gayunpaman ay hindi pa rin nawala ang ngiti sa labi ni Cassidy kahit hindi
ito
pinansin.
"I'm pregnant, Hon. Magiging daddy ka na ulit!"
I stunned.
Napahinto ako sa akmang pagdampot sa baso ng tubig para sana uminom; awtomatikong
napaangat ang tingin ko kay Cassidy nang marinig ang sinabi nito.
"Kaya dapat, Hon, maging maingat ka na sa akin sa susunod. Mabuti na lang ay hindi
ako
dinugo kahapon dahil sa pagtulak mo sa akin." Cassidy pouted at Cole.
Natigilan naman ako at hindi mapigilan ang mapalunok. Nang mapatingin ako kay Cole
ay
napahinto na rin ito sa pagkain, pero ang tingin ay nanatili lang sa kanyang plato.
He still looks
calm.
"Alam na ba 'yan ni Dad?" he asked after a moments of silence, pero parang may diin
pa sa
pagbigkas ng kanyang salita.
Nakangiti namang tumango si Cassidy. "Yes, Honey, alam na nila ni Mom. Ang saya nga
nila
nung ibalita ko sa kanila, eh. Sa wakas daw magkakaroon na rin sila ng pangalawang
apo.
Inimbitahan din tayo na pumunta sa mansion para sa dinner bukas."
Nang muli akong mapatingin kay Cole ay pansin ko ang paghigpit ng hawak nito sa
kubyertos, tila hindi man lang masaya sa balita ng asawa.
Hanggang sa muling nagsalita si Cassidy.

"Huwag kang mag-alala, Hon. Ngayon ay tanggap ko na kahit may babae ka pa, dahil
alam
ko naman na kahit ilan pa ang maging babae mo, ay hindi pa rin naman mababago ang
katotohanan na ako pa rin ang legal na asawa mo," Cassidy said again. Nang magtagpo
ang mga
mata namin dalawa ay bigla na lang ako nitong nginisian, 'yung klase ng ngisi na
para bang
sinasabing 'ano ka ngayon, bitch.
Para hindi na madagdagan pa ang inis ko ay inalis ko na lang ang tingin ko kay
Cassidy.
Pero hindi ko inaasahan ang mabilis na pagpunas ni Cole sa sariling labi gamit ang
table
napkin at mabilis na tumayo, dinukot ang phone sa kanyang pocket bago umalis sa
dining area
nang walang paalam.
Lumaki na ang ngisi ni Cassidy, ngising tagumpay.
"Oh ano? Malanding kabit. Magiging dalawa na ang anak namin ng asawa ko, kaya
lumayas
ka na bago pa may mangyaring masama sa 'yo," mahina pero puno ng pagbabanta nitong
sabi
sa akin nang makitang nakalayo na si Cole at hindi na kami marinig pa.
Pero imbes na patulan ito ay mas pinili kong bitawan na rin ang kubyertos kong
hawak at
agad na tumayo; walang imik akong umalis ng dining area.
"Hoy, kabit! Malandi! Makati!l Pokpok!" pahabol pa sa akin ni Cassidy, at parang
naghagikhikan pa ang tatlong katulong; they mocked me.
Pero hindi ko na pinatulan pa o nilingon. Pinakalma ko na lang ang sarili ko.
6/9
Hindi ko na mahagilap pa si Cole, kaya bumalik na lang ako sa kuwarto.
Matapos magsipilyo sa loob ng bathroom ay naupo na ako sa kama at napaisip. Hindi
ko
mapigilan ang mapahilot sa sarili kong sintedo. Sumasakit na yata ang ulo ko sa mga
pangyayari.
Hanggang sa napahiga na lang ako ng patihaya sa kama at napatitig sa kisame.
Nai-stress ako sa mga nangyayari sa akin ngayon sa totoo lang. I was so
disappointed.
Bakit ba ako napunta sa ganitong sitwasyon? Baka ito na ang karma sa akin dahil sa
mga
ginawa kong panluluko dati sa mga matatandang mayaman. Talagang totoo nga ang
karma.
Pero ang saklap lang ng karma ko dahil napunta ako sa sindikato, tapos may asawa't
anak
pa. Then may isang Mafia Boss din akong tinatakasan, si Oliver. I hope he's okay. I
was worried,
actually. Pero naisip ko na masamang damo rin pala ang lalaking 'yun, so
imposibleng mamatay
agad nang gano'n gano'n na lang.
Sa kakatulala ko sa kisame ay nagulat pa ako sa pag-vibrate ng phone ko. Agad ko
itong
kinapa sa kama. Nang makitang si Mia ang nag-text ay nagmamadali ko itong binuksan
at
binasa.
From Mia: Beshy, pasakay na kami ng eroplano mamaya; baka bukas ay nariyan na kami
ni
Aya sa Pilipinas. And don't worry, I'l try my best, para lang makatakas sa mga
bodyguards
namin.
Parang naglaho naman ang pagkainis ko at napalitan ng ngiti nang mabasa ang mensahe
ng kaibigan ko. Agad akong bumangon at mabilis na nag-reply.
Me: Sige, beshy, mag-iingat kayo sa pagtakas, basta tawagan mo na lang ako kapag
nakatakas na kayo.
Ilet out a sigh of relief.
7/9
Nakangiti na ako nang mahiga muli sa kama. Pero agad din akong napabangon nang
bigla
akong sinukin.
Damn it. Nakalimutan ko nga palang uminom ng tubig!
Kaya naman muli akong bumaba ng kama at lumabas ng kuwarto. Kailangan kong uminom
ng tubig at baka mahalungkat pa ang bituka ko sa kakasinok.
Pero pagbaba ko ng stairs ay napakatahimik na, medyo may kadiliman na rin sa loob
ng
mansyon dahil nakapatay na pala ang mga ilaw; pero kahit papaano ay aninag pa rin
naman,
dahil pumapasok pa rin ang liwanag ng buwan mula sa glass wall.
Dumiretso agad ako sa kung saan ang kitchen. Pero paghinto ko sa nakaawang na pinto
nito ay agad akong natigilan nang marinig ang mahinang boses sa loob na tila ba
nagtatalo.
Kumunot naman ang noo ko at maingat na sumilip sa nakasiwang na pinto. At sa aking
pagsilip
ay kasabay nito ang paglaki ng mata ko nang makita kung ano ang nangyayari sa loob
ng
kitchen.
"Inuubos mo ba ang pasensya ko, ha?" tanong ni Cole sa mariin na boses habang ang
leeg
ng asawa nito na nakasandal na Ang likod sa pader.
"N-Nasasaktan ako, Cole... b-bitiwan mo ang leeg ko," nahihirapan namang wika ni
Cassidy
na tila hindi na makahinga habang pilit na inaalis ang kamay na nakasakal sa leeg.

"Talagang masasaktan ka sa akin oras na traydorin mo ako at hindi sundin ang mga
sinabi
ko sa 'yo."
Bumuka-sara ang bibig ko dahil sa nasaksihan.
Hindi na ako nakinig pao nagtangka pang pumasok para kumuha ng tubig, mabilis na
akong umalis nang hindi gumagawa ng ingay.
Hindi ako makapaniwala. Anong pinagtatalunan nilang dalawa? Ba't gano'n? Sinasakal
ni
Cole ang asawa niya kahit buntis? Talagang nakakagulat at nakakatakot at the same
time.
Nakakatakot nga talaga siya, dahil kahit buntis ang asawa niya ay nagawa niya pa
rin
sakalin.
Pagbalik ko ng kuwarto ay napilitan akong uminom ng tubig sa bathroom para mawala
ang
aking pagsinok. Nang matapos uminom ng tubig ay bumalik na ako ng kama at nahiga,
yumakap sa malambot na unan. Pero nang marinig ko ang papalapit na hakbang mula sa
labas
ay agad na nanlaki ang mga mata ko. Para akong nataranta na mabilis na hinila ng
kumot at
pinikit ang mga mata ko.
Hanggang sa narinig ko na ang pagbukas ng ng pinto, at ang muling pagsara nito.
"Babe, are you still awake?" It was Cole's voice.
8/9
Nagpanggap akong tulog at hindi gumalaw sa aking kinahihigaan.
Hindi nagtagal ay naramdaman ko na lang ang paglundo ng kama at ang biglang
pagyapos
ng braso sa baywang ko.
"Babe ko..." he called me again, ang lambing na ng kanyang boses. At ramdam kong
sinilip
niya ang mukha ko.
Pero ginalingan ko ang pagpapanggap ko.
Hanggang sa narinig ko na lang ang kanyang pagbuntong hininga, at naramdaman ko na
lang paglapat ng malambot na labi sa pisngi ko.
"Te amo, mi amor."
Para akong nanigas sa kanyang paos na pagbulong. Of course, I know what it means.
It's l
LOVE YOU in English. Pero bakit naman niya sinasabi sa akin 'yun? Imposible namang
mahal na
niya ako. Baka may iba pang kahulugan ang pagsabi niya sa akin ng katagang iyon.
Matapos akong halikan ay muli na akong niyakap, pero halos mahigit ko ang sarill
kong
hininga dahil sa gulat nang maramdaman ang biglang paglusot ng kanyang isang kamay
sa loob

ng suot kong damit na pantulog at marahan na hinaplos-haplos ang tiyan ko.

Para akong kinilabutan sa klase ng kanyang paghaplos. Ewan ko ba, pero pakiramdam
ko
ay parang may ibig sabihin; na hindi ko naman matukoy kung ano.
9/9
"Soon, my love. Soon.." he whispered again as he caressed my tummy.

Chapter 28 - part 1
07:32 PM
TAHIMIK lang ako habang nakaupo sa loob ng tumatakbong kotse; dalawa lang kami ni
Cole ngayon sa loob ng sasakyan dahil nauna na si Cassidy kasama ng driver nito.
Sobra akong
kinakabahan sa totoo lang, papunta lang naman kami ngayon sa bahay ng parents ni
Cole.
Ayoko nga sanang sumama kaso isinama niya pa rin ako. And kanina rin dapat ang
kasal namin
pero napagdesisyunan ni Cole na saka na lang, dahil mas maganda raw na ipakilala
muna niya
ako sa kanyang parents bago kami magpakasal.
Actually, pabor naman sa akin na hindi na naman natuloy ang kasal namin, pero ang
dalhin
niya ako sa kanyang parents para ipakilala bilang babaeng pakakasalan niya, hindi
ko
mapigilan ang matakot.
"Babe, ano kaya kung ibaba mo na lang ako rito? Magta-taxi na lang ako pabalik ng
hacienda mo."
1/12
Cole chuckled. "Come on, babe, don't be afraid; walang mangyayaring masama sa 'yo
hangga't kasama mo ako." Kahit nagmamaneho ay nagawa pa nitong dalhin ang kamay ko
sa
kanyang labi at hinalikan. "Trust me, hinding-hindi kita pababayaan ano man ang
mangyari."
Isang buntong hininga naman ang pinakawalan ko, buntong hininga na may halong
konsensya. "p-Pero, babe, magkakaanak na kayo ulit ng asawa mo. Hindi ka ba naaawa
sa
kanya? Baka maapektuhan pa ang kanyang pagbubuntis dahil sa akin."
I really don't like this, nadadamay ako sa kanilang mag-asawa, and I feel sorry for
his wife.
Oo, ipagpalagay nang may kasalanan din ako dahil ako ang unang lumapit kay Cole;
pero malay
ko ba na pamilyado na pala ang lalaking'to. Ngayon tuloy ay naiipit ako sa
sitwasyon. Hindi ako
puwedeng umayaw dahil kinakain ako ng takot na baka magalit siya sa akin.
inis.
"Kahit kailan hinding-hindi ako naaawa sa babaeng 'yun. Ang mga tulad niya ay hindi
dapat kaawaan," makahulugan na sagot sa akin ni Cole na parang may din pa, tila may
halong
Tumahimik na lang ako at hindi na nag-usisa pa.

2/12
Hindi ko alam kung bakit ganito ang pakikitungo niya asawa niya, halata ngang hindi
níya
mahal. Pero bakit pinakasalan pa niya at binuntis pa ulit? Siguro ay dala lang ng
libog. Hays.
Ang labo ng lalaking 'to, nakapa-heartless. Baka ganito rin ang gawin niya sa akin
kung hindi
ako makakatakas sa kanya. Kaya kailangan ko talagang gumawa ng paraan ano man ang
mangyari. Kabit na kung kabit sa ngayon, basta safety first pa rin ang mahalaga sa
lahat.
Magiging kabit muna ako hangga't hindi pa nakakatakas.
Makalipas ang halos isang oras na biyahe, sa wakas pumasok na rin ang sinasakyan
namin
sa isang malaking black gate. Hindi ko mapigilan ang mapahinga ng malalim, mas
lalong
lumakas ang kaba ko lalo na nang huminto ang kotse sa harap ng isang mala-palasyong
mansyon.
Naunang bumaba si Cole, at pinagbuksan naman ako nito ng pinto.
"B-Babe..." mahina kong usal at tiningnan siya na may pag-aalangan. "Ayokong
bumaba,
hintayin na lang kita rito sa loob ng kotse."
Pero imbes na sumang-ayon sa sinabi ko ay bigla na lang niya akong binuhat palabas
ng
sasakyan at pinatayo.
"Let's go inside."
Wala na akong nagawa nang hilahin na niya ang braso ko; nagpahila na lang ako.
Pagkapasok namin ng mansyon ay agad na sumalubong ang isang may edad na
katulong.
"Magandang gabi, Señorito. Maligayang pagbalik dito sa mansyon," nakangiti itong
pagbati
kay Cole na may paggalang.
"Thanks, Manang. Where's Mom and Dad?"
"Nasa dining area na po kasama ang inyong asawa, Señorito." Napatingin pa sa akin
ang
matanda na para bang nagtataka kung sino ako, dahil pansin ko ang pagkunot ng noo
nito lalo
na nang mapatingin sa magkahawak naming kamay ni Cole.
Muli nang hinila ni Cole ang braso ko.
Pagdating namin sa nasabing dining area ay agad na bumungad sa akin ang mga taong
nakaupo sa mahabang dining table; Isang ginang, matandang lalaki; tingin ko ay
kanyang
parents, at si Cassidy katabi naman ang lsang batang babae. Agad na napabaling ang
tingin nila
sa amin nang marinig ang aming pagdating.

"oh, hi son, mabuti naman at dumating ka na, anak. Mula kanina pa kami naghihintay
sa
'yo,' nakangiting wika ng ginang na nakaupo sa wheelchair.
"I'm sorry, Mom, medyo na-late lang" Cole replied to his mother, inakbayan ako
nito. "This
is Ayshelle, my fiancée. Siya ang babaeng sinasabi ko sa inyo na pakakasalan ko,
Mom."
Napabaling naman ang tingin ng ginang sa akin, at parang unti-unting nawala ang
ngiti;
pinasadahan ako nito ng tingin mula ulo hanggang paa.
"Babe, she's my mom. And he's my dad,' wika naman ni Cole sa akin.
"M-Magandang gabi po,' magalang kong pagbati at bahagya pang yumuko. I couldn't
help
but squeeze my own hand out of nervousness.
Cole.
Pero nagulat na lang ako nang may maliit na boses ang umalingawngaw sa dining
area.
"Daddy!"
Tumakbo ang isang batang babae palapit sa amin at agad itong yumakap sa paa ni
3/12
"Daddy, are you here to see me?" nakangiti na tanong ng bata habang nakatingala sa
kanya.
Mabilis ko naman inalis ang braso ni Cole na nakaakbay sa balikat ko para mabuhat
nito
ang kanyang anak.
Akala ko nga ay bubuhatin niya talaga ito katulad ng normal na mag-ama kapag nakita
ang
kanilang anak. Pero hindi ko inaasahan ang kanyang inis na pagbaklas sa kamay ng
bata na
nakayakap sa kanyang paa.
"I'm not here to see you," sagot nito sa bata na tila iritado pa base sa boses.
Sa malakas na pagbaklas ni Cole sa kamay ng bata ay natumba ito, bumagsak ang
pang-up0 sa matigas na sahig.
"Daddy.." Napahikbi ang bata dahil sa pagbagsak.
"Cole Perseus!" Napatayo ang matandang lalaki, parang biglang namula sa galit.
"Zianne!" Napatakbo naman si Cassidy at dinaluhan ang bumagsak na anak.
"Cole, ano ka ba naman, anak. Umayos ka naman sa pakikitungo mo sa bata! She's
still
your daughter!" saway naman ng ginang na tila hindi makapaniwala sa inasal ng anak.

Pero tila balewala lang kay Cole at hinila na nito ang braso ko palapit sa dining
table. "Alam
niyo naman na ayoko sa mga batang makukulit, Mom. Matagal ko nang pinagsasabihan
ang
batang 'yan na huwag palaging sumasalubong sa akin kapag pumupunta ako rito, pero
talagang
napakatigas din ng ulo," mahinahon nitong sagot sa ina at pinaghila na ako ng
upuan.
Parang naiilang naman akong naupo habang ang tingin ay nasa bata pa rin; na ngayon
ay
ibinalik na ni Cassidy sa upuan nito matapos bangunin mula sa pagbagsak. Umiiyak na
ang
bata.
4/12
"Cole anak, bawas-bawasan mo naman ang pagiging malupit mo sa bata. Hindi ka na nga
nagpapakaama sa kanya, pero ganyan ka pa kung makitungo. Hindi ka ba naaawa sa anak
mo?"
muling wika ng ginang, napabuntong hininga na lang ito, halatang awang-awa sa apo.
"Sabihin niyo lang kung sesermunan niyo lang ako, Mom, aalis na lang kami ng
fiancée ko,"
Cole replied.
"No, son, I'm sorry. Okay, let's just eat" sagot ng ginang na parang natakot naman
na
umalis agad si Cole.
Nanatili lang akong tahimik, pero nang aksidente akong mapatingin sa ama ni Cole ay
muntik ko nang mahigit ang sarili kong hininga nang makitang nakatingin pala ito sa
akin ng
seryoso; pakiramdam ko ay binabasa nito ang kaluluwa ko dahil sa klase ng tingin na
binibigay
sa akin.
"Don't mind him, bulong sa akin ni Cole at nilagyan na ng pagkain ang plato ko.
Hindi na lang ako tumingin sa kanyang ama at itinuon na lang ang atensyon ko sa
plato ko.
"Thanks, babe)" pasimple kong pagpapasalamat matapos nitong lagyan ng pagkain ang
plato ko. And Cole just gave me a warm smile.
Hindi na ako tumingin pa sa kanyang parents o kahit kay Cassidy, kumain na lang ako
at
pinanatili ang tingin sa plato.
Tahimik lang kaming lahat habang kumakain, pero ramdam ko ang tensyon sa kanyang
ama. Kahit hindi ako nakaangat ng tingin ay ramdam kong may nmga matang nakatitig
sa akin.
Hanggang sa nabasag ang katahimikan nang muling nagsalita ang mommy ni Cole.
"Anak, sigurado ka bang hihiwalayan mo na ang asawa mo kahit alam mong buntis?"
"Yes" Cole replied.

"It's okay, mom, pananagutan naman po ako ni Cole kahit hiwalay na kami. Nangako
siya
sa akin na susuportahan pa rin niya ang anak namin kahit may iba na siyang asawa,"
sagot
naman ni Cassidy.
Kumawala naman sa ginang ang malalim na buntong hininga. "Nakakapagtaka lang, ayaw
mo na sa asawa mo pero binuntis mo naman ulit."
Pero hindi na umimik si Cole na akala mo'y walang narinig, dahil patuloy lang ito
sa
pagkain. Hanggang si Cassidy ulit ang sumagot.
5/12
"Kasi, mom, nakikita lang ni Cole ang kagandahan ko kapag nalalasing siya."
Sa narinig ay pasimple akong napatingin sa puwesto ni Cassidy. Nakangisi ito, at
nang
magtama ang mata namin ay bigla na lang akong inirapan. Hindi ko na lang pinatulan
at muli
nang binalik ang tingin ko sa pagkain na nasa plato ko. Hanggang sa muli na namang
nagsalita
ang ginang.
"Hindi niyo na ba puwedeng ayusin na lang ang pagsasama niyo ng asawa mo? Kahit
alang-alang man lang sa inyong mga anak."
Biglang naibaba ni Cole ang hawak na kubyertos at tiningnan nito ang ina nang
marinig ang
sinabi nito. "Mom, please, stop. Ayoko ng paulitulit; kapag sinabi kong ayoko na,
that's final.
Kasama ko ang fiancée ko, kaya ayusin niyo ang pananalita niyo."
ama.
"Son, ikaw ang umayos sa pananalita mo. Huwag kang ganyan sumagot sa mommy mo,
hindi na ako natutuwa sa 'yo!" maawtoridad na saway naman ng matandang lalaki, ang
kanyang
"Sige, huwag na natin 'to pagtalunan pa,' pagbuntong hininga ng ginang at pinilit
na
ngumiti kay Cole. "Kung gusto niyo na talagang maghiwalay, then wala na akong
magagawa
dahil desisyon niyo 'yan. Basta ang mahalaga ay hindi niyo pabayaan ang mga apo
ko."
Hindi na sumagot pa si Cole, bagkus ay bumaling sa akin at muling nilagyan ng
pagkain
ang plato ko.
"Babe, stop, hindi ko na maubos 'yan," pagpigil ko sa kanyang kamay; na siya namang
kinatikhim ng ginang. Nang mapatingin ako rito ay nakatingin pala ito sa amin, kaya
naman
nginitian ko ito, pero hindi ko inaasahan ang pag-iwas nito ng tingin sa akin, ni
hindi man lang
ako ginantihan ng ngiti. Halatang ayaw sa akin.
"Ang mas mabuti pa ay dito na muna kayo magpalipas ng gabi, anak. Matagal na rin
nung

huli kang nakitulog dito sa mansion.

"No, mom, uuwi kami ng fiancée ko," Cole replied.
His mother sighed. "Cole anak, kung makatanggi ka naman parang hindi ako ang mommy
mo. Paminsan-minsan lang naman akong humiling, anak. Sobrang na-miss lang kita,
bihira mo
na nga lang akong bisitahin.'
Imbes na sagutin ni Cole ang ina, ay tumingin ito sa akin. "Ayos lang ba sa 'yo na
dito muna
tayo matulog ngayong gabi?" he asked me.
Gusto ko sanang umayaw, pero nang mapatingin ako sa kanyang ina ay nakatingin sa
akin,
tila inaabangan ang sagot ko. Kaya naman napilitan akong tumango na lang. "Sure,
babe, no
problem."
Sa sagot ko ay pansin ko ang bahagyang pangiti ng ginang, 'yung klase ng ngiti na
parang
may halong ngisi.
"So, kailan naman ang kasal niyo ng fiancée mo, anak?"
"Next time, mom. Actually, ngayon sana dapat, pero naisip kong next week na lang
para
makadalo kayo."
6/12
"That's good. Dapat lang na naroon kami sa kasal mo, dahil kami ang mga magulang
mo,"
his father replied.
Matapos ang dinner ay dinala ako ni Cole sa veranda para magpahinga sandali at
lumanghap ng sariwang hangin. Nakatayo siya sa likuran ko at nakapatong ang mukha
sa
balikat ko habang ang kanyang mga braso ay nakayakap sa baywang ko.
"Akin ka lang, babe.." he whispered.
Hindi ko mapigilan ang mapalunok sa narinig, lalo na nang maramdaman ang kanyang
munting paghalik sa leeg ko.
"of course, babe, I'm all yours," sagot ko na lang.
Kahit hindi ko makita ang kanyang mukha ay ramdam ko naman ang kanyang pangiti sa
sagot ko.
"So, how many children do you want?"
"W What?" My lips parted.
"Ang sabi ko, ilan anak ang gusto mo kapag naikasal na tayo?"

Na-speechless ako, hindi. nakasagot, pero pakiramdam ko ay kinilabutan ako bigla sa

kanyang tanong. The heck! Tinatanong niya ako kung ilang anak ang gusto ko? Eh ang
anak nga
niya kanina ayaw niyang palapitin sa kanya, tapos ngayon gusto niyang anakan ako?
For what?
Para parusahan lang ang bata paglabas? No way!
Nang hindi ako sumagot ay inalis na ni Cole ang pagkakayap sa akin at hinawakan ako
sa
balikat, pinaharap na ako sa kanya.
"Bakit hindi ka makasagot? Ayaw mo bang magkaanak tayo?" Bahagyang kumunot ang noo
niya sa akin.
Napalunok naman ako, pero syempre agad akong umiling at ngumiti. "of course, gusto
ko."
Napilitan akong yumakap sa kanyang baywang, dahil bigla lang naman nag-iba ang
kanyang
expression dahil lang sa hindi ako nakasagot agad. “Gusto ko ng isang dosenang
anak,
babe."
7/12
Sa sinabi ko ay tumaas ang sulok ng kanyang labi at bumalik na sa normal ang
kanyang
expression. Hanggang sa hinapit na niya ako sa baywang. "Wala nang bawian?" pilyo
niyang
tanong sa akin.
Napatitig naman ako sa kanya. "Kaya lang, mukhang wala ka namang hilig sa mga bata.
So
I think, ikaw ang ayaw magkaanak." 'Anak mo nga kanina ang sama ng pakikitungo mo,
parang
gusto ko pa sanang idagdag'yun kaso baka sumama na naman ang timpla ng kanyang
mukha.
Tinitigan na niya ako, and he caressed my face softly. "Huwag kang mag-alala,
mamahalin
ko ang magiging anak natin, katulad ng kung paano kita mahalin."
Natigilan ako, napatitig sa kanyang mga mata. Parang totoo ang kanyang pagkakasabi
nu'n
dahil napakaseryoso niya.
Pero nang akmang sasagot na ulit ako muli ay siya namang pagdating ng kanyang
naka-wheelchair na ina.
her."
"Anak, puwede bang hiramin ko muna saglit 'yang fiancée mo? ljust want to talk to
Cole looked at his mother. "Mom, kung wala naman kayong magandang sasabihin sa
fiancée ko, mas mabuting huwag niyo na lang siyang kausapin' prangka nitong sagot
sa
ginang.

Scan @ 06 SEP 2023 05:02 AM

Chapter 28 - part 1
"Ano ka ba naman, anak, para namang hindi ako ang ina mo. Gusto ko lang naman
maka-bonding ang magiging asawa mo, masama ba 'yun?
"It's okay, babe" sagot ko na lang at binaklas na ang braso niyang nakayapos sa
baywang
ko. Lumapit na ako sa ginang at humawak sa likod ng wheelchair nito. "Saan po tayo,
tita?"
"Tara sa kuwarto ko, hija," mahinahon na sagot nito sa akin at napangiti na.
Kaya naman agad ko nang tinulak ang wheelchair nito. Hindi na nakaangal pa si Cole
at
hinayaan na lang kami.
8/12
"Bitawan mo na ang wheelchair ko, hija," wika sa akin nang ginang nang makalayo na
kami
kay Cole.
Hindi na ako umangal pa at binitiwan na lang. Pagkabitaw ko ay kusa na nitong
pinaandar
ang kanyang wheelchair.
"Sumunod ka sa akin" she said.
Napasunod na lang ako sa kanyang likuran, hanggang pumasok kami sa isang elevator
na
nasa loob ng mansyon. Habang nasa loob ng elevator ay hindi ako nito kinibo. At
nang
makalabas ng elevator ay nasa third floor na yata kami ng mansyon. Napasunod ulit
ako nang
patakbuhin na nito ang kanyang wheelchair, hanggang sa pumasok na kami sa loob ng
isang
walang katao-tao na kuwarto. Nang makapasok sa kuwarto ay hinarap na ako ng ginang
at
tiningnan ng seryoso.
"Hindi ako magpapaligoy-ligoy pa, gusto kong layuan mo ang anak ko."
Napakurap ako. "Huh? A-Ano po, tita?" Bahagya akong nagulat. Hindi ko inaasahan ang
sasabihin nito.
"Sinabi na sa akin ni Cassidy kung anong klaseng babae ka; Trabaho mo ang manluko
ng
mga mayayaman para pagkakitaan. Tama? Ngayon gusto kong layuan mo ang anak ko.
Sabihin
mo lang kung magkano ang kailangan mo."
My lips parted. What the hell!
Akala ko pa naman ay para maka-bonding ako kaya nito gusto akong makausap, pero
hindi
ko inaasahan na ganito pala. Ouch lang.
"Ayokong sirain mo ang pamilya ng anak ko. Ayokong lumaki ang mga apo ko ng hindi
buo
ang kanilang mga magulang. Huwag mong sirain ang pamilya namin, dahil kahit kailan,
hinding-hindi kita matatanggap bilang asawa ng anak ko. Sinakyan ko lang siya
kanina para

hindi sumama ang loob sa akin."

Napapisil na ako sa aking kamay para huminahon. Akala ko ay sa mga soap opera lang
nangyayari ang ganito; sa totoong buhay rin pala. And to be honest, it hurts.
Nakakainsulto nga
talaga.
akin.
"So, sinasabi niyo po bang babayaran niyo ako kahit magkano basta layuan ko lang si
Cole?
"Oo. Ngayon sabihin mo kung magkano ang kailangan mo" matapang na sagot nito sa
Saglit akong napapikit at nagpakawala ng malalim na buntong hininga habang
nanatiling
nakatayo pa rin malapit sa nakasaradong pinto.
"One billion, kaya niyo?"
"W-What?" Nanlaki ang mata ng ginang sa akin. "One billion? Aba, ang mahal mo naman
yata?" Pagak itong natawa at muli akong tiningnan na parang hindi na makapaniwala.
Hindi ko naman mapigilan ang mapangisi.
Tutal nainsulto na rin naman ako, pwes mang-iinsulto na rin ako.
9/12
"Yes, one billion po ang singil ko. 'Yung isa ko kasing client, one billion ang
binayad sa akin,
just to have s*x with him."
Nanlaki ang mga mata sa akin ng ginang. "Sinasabi ko nga ba, hindi ka matinong
babae."
And I smiled sarcastically. "Pasensya na kung namahalan kayo sa akin, tita, hindi
po kasi
ako pangkaraniwang bayaran."
Bumuka-sara na ang bibig nito na mas lalo ko namang kinangisi.
"Pero kung nanghihinayang kayo sa one billion, then tulungan niyo na lang akong
makatakas mula kay Cole. Ang totoo niyan ay wala naman talaga akong gusto sa anak
niyo,
tinatakot niya lang ako kaya napipilitan akong pagtiisan siya."
Pansin ko ang pagkuyom ng kamao ng ginang at mas lalong sumama ang tingin sa akin,
pero nang akmang sasagot na ito ay siya namang biglang pagbukas ng pinto.
"Mom, lumalalim na ang gabi, kailangan na nang magpahinga ng fiancée ko." It was
Cole
who entered.
"Son, nag-uusap pa kami ng flancée mo, lumabas ka muna

"No, Mom, bukas mo na lang siya kausapin"' Hindi na nakaangal pa ang ginang nang
hilahin na ako ni Cole palabas ng kuwarto.
Paglabas namin sa kuwarto ng kanyang Ina ay ipinasok naman niya ako sa isang
malawak
na room, tingin ko ay ang magiging kuwarto namin.
"Anong pinag-usapan niyoni Mommy?" he asked me.
I shrugged. "Ayon, alagaan daw kita at mahalin," balewala kong sagot at nahiga na
sa
kama.
'yo?"
10/12
Pansin ko naman ang pagtaas ng sulok ng kanyang labi. "Talaga? Sinabi 'yun ni Mommy
sa
"Hmm." I nodded. "And I said yes."
Sa sinabi ko ay mabilis na siyang sumampa sa kama at hinila ako sa baywang palapit
sa
kanya, sinalubong ako ng halik sa labi pero smack lang.
"Let's sleep now." Then, hinalikan naman niya ako sa noo. "Goodnight, babe."
Niyapos niya
na sa baywang.
"Goodnight..." I replied. Napilitan akong yumakap din sa kanya nang kunin niya
ang.braso
ko at nilagay sa kanyang katawan.
Pinikit ko na lang ang mga mata ko at pinilit na makatulog.
Nagising ako bandang 03:12 AM, malalim na ang tulog ni Cole pero nakayapos pa rin
ito sa
akin. Marahan ko namang inalis ang braso nito sa katawan ko, at nang maalis ay
maingat akong
bumangon at walang ingay na bumaba ng kama. Medyo nakaramdam ako ng panunuyo ng
lalamunan, kaya lumabas ako ng kuwarto at bumaba.
Balak ko sanang maghanap ng maiinom na tubig sa kitchen, pero pagbaba ko pa lang ng
stairs ay agad akong natigilan nang makarinig nang ingay. Bahagyang kumunot ang noo
ko, at
gano'n na lang ang paglaki ng mga mata ko nang makita kung ano 'yun at saan
nagmula. Kahit
medyo may kadiliman sa living area ay aninag pa rin naman sa loob dahil sa liwanang
ng buwan
na pumapasok sa glass wall.
Napaatras ako dahil sa gulat, pero kasabay ng aking pag-atras ay may kung ano akong
nasagi at nahulog iyon, gumawa ng malakas na ingay ang pagkabasag. Nanlaki naman
ang mga
mata ko sa gulat, nataranta na ako at mabilis na tumakbo paakyat muli ng stairs.
Para akong nahapo nang makapasok muli sa loob ng kuwarto. Nakita kong umilaw ang

phone kO sa ibabaw ng bedside table, kaya agad akong lumapit dito at dinampot.
Nang makita ang chat ni Mia ay agad kong binuksan.
From Mia: Beshy, gising ka?
Parang nanginig pa ang kamay ko nang tumipa ng reply sa kaibigan ko.
Me: Yes. Why?
From Mia: Narito na kami ni Aya sa Pilipinas. And guess what? Natakasan na namin
ang mga
tauhan ni Cole! Nakapagpa-book na rin ako ng ticket sa barko papuntang Zamboanga.
Kita-kits
na lang tayo roon, tumakas ka na rin as soon as possible. Ingat, beshy. Muah!
chat.
11/12
Nanlaki ang mga mata ko, at napangiti kahit kabado dahil sa aking nasaksihan
kanina.
"Babe?"
Muntik ko pang mabitiwan ang phone ko sa gulat nang marinig ang boses ni Cole.
"Yes, babe?" Nakangiti akong humarap at mabilis na binura ang message ni Mia sa
"Bakit gising ka pa?" he asked me, parang inaantok pa. Pero hindi pa ako
nakakasagot
nang hilahin na nito ang braso ko papunta sa kama at niyakap na naman ako. "Saan ka
bai
galing, hmm?" Isiniksik niya ang mukha sa leeg ko.
"Uminom lang mg tubig sa baba, babe."
Hindi na siya sumagot pa at niyakap na lang ako; mukhang antok na antok pa dahil
hinila
ulit ng antok nang yakapin ako.
Napabuntong hininga na lang ako sumiksik sa kanyang dibdib para pakalmahin ang
sarili
ko, dahil sa totoo lang ay narito na pa rin ang kaba ko dahil sa nakita ko kanina
at narinig.
Hindi ko mapigilan ang matakot ng sobra. Mukhang kailangan kong sabihin kay Cole
bukas
kapag nagising na siya para kahit papaano ay maprotektahan niya ako. I know he will
protect
me no matter what.
Hindi ako makakapayag na patayin lang ng kanyang ama. Kailangan ko pang makatakas
ano man ang mangyari, para makasama ko na ang mga kapatid ko. Mamumuhay na kami ng
tahimik.

Chapter 28 - part 2
Kinabukasan ay nagising ako sa malakas na boses ni Cole.
"Paanong nawawala?! Paano kayo natakasan, mga tatanga-tanga kayo!" galit nitong
sigaw
sa katawagan na nasa kabilang linya.
Kahit parang inaantok pa ay hindi ko mapigilan ang lihim na mapangisi. Malamang si
Mia
ang kanyang tinutukoy na nakatakas.
1/8
"Sige, papunta na ako riyan! Maghanap lang kayo sa paligid, siguradong hindi pa
'yan
nakakalayo! Pero imposibleng tumakas 'yan, tingnan niyo muna ang mga CCTV footage
sa
paligid, baka may kumidnap sa kanila nang hindi niyo namamalayan, you idiots!"
Matapos ang
tawag ay agad na nitong ibinulsa ang phone at inis na napahilamos sa mukha, pero
nang
mapaharap sa akin ay agad na natigilan.
"Bakit parang galit ka yata, babe? Sino ba 'yung tumawag?" kunwari ay inaantok kong
tanong at napaunat-unat pa sabay hikab.
"Wala lang 'yun. Nga pala, dito ka na lang muna, babalikan na lang kita mamaya."
My eyes widened. “No, ayoko!" Mabilis na akong napabalikwas ng bangon. "Mas gusto
kong doon mo na lang ako iwan sa hacienda mo!"
And Cole sighed. "I don't have time, kukulangin na ako sa oras kung ihahatid pa
kita roon.
Dito ka na lang, you're safe here." Pagkadampot nito sa kanyang coat ay agad na
binuksan ang
pinto at naglakad palabas.
"Babe, wait!" Mabilis naman akong humabol, tumakbo palabas ng kuwarto. "Just take
me
with you, babe!" |hugged him from behind. "Ayokong maiwan dito"
"Huwag masyad ong makulit, babe!" he yelled, kasabay ng kanyang pagsigaw sa akin ay
ang malakas niyang pagbaklas sa kamay ko at agad akong hinarap. "Kapag sinabi kong
dito ka
lang, pwes dito ka lang!" he yelled at me.
Nabigla ako, napakurap at bahagyang umawang ang labi. "B-Babe, sinisigawan mo ba
ako?
hindi makapaniwala kong tanong.
"Masyado ka na kasing makulit, babe, kitang mong nagmamadali ako." Muli na niya
akong

Scan @ 06 SEP 2023 05:01 AM

Chapter 28 - part 2
tinalikuran at bumaba na ng stairs.
Pero syempre hindi pa rin ako sumuko, humabol pa rin ako sa kanya at muling siyang
niyakap mula sa likuran, dahilan para muli siyang mapahinto.
"Please, babe, huwag mo akong iwan na lang ng basta rito. Pakinggan mo ako kahit
tatlong
minuto lang, please, may sasabihin lang akong importante sa 'yo." I sobbed.
Pero muli niyang inalis ang pagkakayakap ko sa kanya at hinarap ulit ako. Nang
makita niya
ang namumuong luha sa mga mata ko ay bahagyang kumunot ang kanyang noo. "Why are
you
crying?"
"Because I'm scared."
Parang lumambot naman ng konti ang kanyang expression at hinaplos na ang mukha ko.
What's wrong? Saan ka naman natakot?"
"Kasi, babe, natatakot ako sa da"
Son"
Naputol ang sagot ko dahil sa pagdating ng kanyang ama.
2/8
"Aalis na ba kayo agad?" tanong nito at umakyat ng stairs kung saan kami nakatayo
ni Cole.
"Bakit hindi muna kayo manatili pa rito ng mga ilang araw?"
"Hindi pa naman kami aalis, Dad, may pupuntahan lang ako saglit at iwan ko lang
muna
sana rito ang fiancée"
"No, babe, ayokong maiwan dito." Humawak ako sa kanyang braso at pinisil ito. And
Cole
looked at me again. "Please, babe, pakinggan mo muna ang sasabihin ko."
"Bakit, hija, ano ba 'yang sasabihin mo?" his father asked me.
"H-huh?" Napalunok ako, pakiramdam ko ay namutla ako. "A-Ano po kasi-"
Pero hindi na ako pinatapos pa ni Cole sa pagsagot sa kanyang ama at mabilis na
akong
hinila pabalik sa taas. Pagkapasok namin sa kuwarto ay saka niya binitiwan ang
kamay ko at
hinarap ako, pero tumingin muna ito sa kanyang suot na wristwatch bago ako
tiningnan.
"'ll give you one minute to talk, makikinig ako. Ano ba 'yung sasabihin mo, babe?"
Kahit
papaano ay mahinahon na ang kanyang boses, pero halata pa rin na nagmamadali siya.
"Kasi, babe, nakita ko kagabi si Cassidy at ang Dad mo, they are having s'x,"
mabilis kong
paliwanag nang walang paligoy-ligoy.

Natigilan si Cole nang marinig ang sinabi ko, napatitig ito sa akin, ni hindi man
lang
nagulat.
"T-Totoo, babe, nakita ko talaga sila sa couch na parehong hubo't-hubad. Si Cassidy
ang
nakapatong sa ibabaw ng daddy mo at"
"Magpanggap kang walang nakita, at lalong huwag na huwag mong sasabihin 'yan kay
Mommy" he cut me off.
sila?"
Napamaang naman ako. "So you mean, alam mo ang tungkol sa kanilang dalawa?"
"Hmm." Cole nodded, hinaplos na nito ang mukha ko. "Nakita ka ba nila nung naabutan
mo
3/8
Mahina naman akong umiling. “H-Hindi naman, tumakbo na kasi ako pabalik dito sa
kuwarto. Kaya lang..." Hindi ko mapigilan ang muling mapalunok nang maalala ang mga
narinig. "M-May hiniling kasi si Cassidy sa daddy mo. Ang sabi niya: Dad, gusto
kong mawala na
ang babaeng 'yun sa landas namin ni Cole, ipaligpit mo na siya. And your Dad said,
na huwag
siyang mag-alala dahil bukas na bukas din gagawa siya ng paraan para mawala ang
babaeng
tinutukoy ni Cassidy. And I think it's me, babe, dahil ako lang naman ang kasama
mong babae.
Natatakot ako na baka ipapatay ako ng dad mo."
Pansin ko naman ang pag-igting ng panga ni Cole, pero nakuha pa rin itong ngumiti
sa akin
ng tipid. "Huwag kang matakot, hindi ko hahayaan na mapahamak ka. Kakausapin ko si
Dad
bago ako umalis
"No! Huwag mo akong iwan dito, babe!" marahas kong pag-iling. "Baka ipapatay ako ng
dad mo!" Kumapit na ako ng mahigpit sa kanyang braso. "Please, isama mo na lang
ako."
And Cole let out a sigh again. "Hindi kita puwedeng isama, babe. Dito ka lang,
hintayin mo
na lang hanggang sa bumalik ako. Basta kahit anong mangyari ay huwag na huwag kang
kakain
ng kahit na anong pagkain dito sa bahay, o kahit uminom ng tubig, huwag na huwag
mong
gagawin. Do you understand ?"
Pero marahas pa rin akong umiling. "No, babe, pleasel Huwag mo naman akong iwan
dito,
ohl Baka pagbalik mo ay patay na akol" Napapadyak na ako habang naluluha na.
Pinunasan naman ni Cole ang dumaloy na luha sa pisngi ko gamit ang kanyang
hinalalaki."
Hindi mangyayari 'yan, kakausapin ko si dad at sabihin na huwag na huwag kang
pakikialaman,
dahil ako ang makakalaban niya oras na may mangyaring masama sa 'yo. And don't
worry,

mag-iiwan ako ng mga tauhan na magbabantay sa 'yo."

Napasimangot na lang ako. Halata sa kanya na ayaw talaga akong pasamahin kahit na
ano
pang pilit ang gawin ko.
"Saan ka ba kasi pupunta at ayaw mo akong pasamahin?"
Pero imbes na sagutin ang tanong ko ay hinalikan niya lang ako sa pisngi. "Babalik
ako in
two hours, I promise."
"Sandali lang" mabilis kong pagpigil sa kanyang braso nang akmang lalabas na ng
pinto.
Gusto ko lang malaman kung ikaw ba talaga ang ama ng anak ni Cassidy at ng
pinagbubuntis
niya ngayon-"
"si Dad" he cut me off. Napabuntong hininga ito at muli akong hinarap, hinaplos
ulit ang
pisngi ko. "Sasabihin ko sa 'yo lahat pagbalik ko, basta kahit anong mangyari,
huwag na huwag
mong sasabihin kay mommy ang nakita mo kagabi. Nagkakaintindihan ba tayo?"
Wala na akong nagawa kundi tumango at hinayaan na siyang lumabas, hindi na ako
humabol pa.
Napaupo na lang sa kama at malalim na napabuntong hininga.
4/8
Ngayon ay parang unti-unti nang nagiging malinaw sa akin ang lahat. lbig sabihin ay
nagpakasal lang si Cole kay Casidy ay para sa kanyang Ina, para matakpan nito ang
panluluko
ng kanyang ama. Kaya pala gano'n na lang ang pakikitungo niya kay Cassidy at sa
bata. Pero ang
tanong, nasaan na kaya ang isa pa niyang asawa? Totoo kaya na may asawa pa siyang
isa?
"Hays. Nakakatakot." Napahiga na lang ako sa kama.
Siguro ay mas mabuting dito na muna ako mananatili sa loob ng kuwarto hangga't
hindi pa
nakakabalik si Cole. Natatakot ako na baka kung anong gawin sa akin ng kanyang ama
katulad
ng hiling ni Cassidy dito na ipaligpit ako. Hanggang ngayon ay parang hindi pa rin
nawawala sa
isip ko ang naabutan ko kagabi. Nagse-sex silang dalawa sa couch, si Cassidy ang
nasa ibabaw
ng matanda, sinubo pa nga ang ari nito. Nakakadiri sa totoo lang, nandidiri ako
kapag
bumabalik iyon sa alaala ko. Hindi ako makapaniwala.
Napatingin ako sa phone ko nang mag-vibrate ito. Nang makitang si Jordan ang
tumawag
ay mabilis ko itong sinagot.
"Oh, Jordan, kumusta?" bungad ko.
"Hi, ate, mag-isa ka lang ba ngayon?"

upo.
"Yes, I'm alone. Sige, magsalita ka lang, ano na ang balita riyan?" Napaayos ako ng
"Sandali lang, ate, mas mabuting mag-video call na lang tayo kung mag-isa ka lang
naman
ngayon, para makita mo kami." Binabaan na ako nito ng phone.
Hindi nagtagal ay muling nag-ring ang phone ko. At nang sagutin ko ang video call
ni
Jordan ay ganoon na lang ang paglaki ng mga mata ko sa tuwa nang bumungad silang
tatlo sa
akin.
"Surprise, beshy! We're here na sa Zamboanga!" bungad sa akin ni Mia.
Tuluyan na akong napangiti at napatakip sa bibig ko dahil sa tuwa. "Oh my god,
beshy,
mabuti na lang at nakatakas kayo!" parangmaiiyak kong sabi dahil sa saya lalo na
nang makita
ang kapatid kong si Aya na marahan na tumayo sa kanyang wheelchair.
"Ate, tingnan mo, nakakalakad na ako nang paunti-unti."
5/8
Napaiyak na ako sa tuwa at bahagyang napatawa nang makita ang bunso kong kapatid na
humahakbang nang marahan sa loob ng kuwarto. Talagang nakakalakad na nga,
samantalang
dati ay hindi man lang nito kayang tumayo.
"'m so happy for you, bunso, talagang nakakalakad ka na nga," maluha-luha kong sabi
habang nakangiti.
"Kailan ang punta mo rito, ate?" Jordan asked.
"Oo nga, beshy, kailan ka ba tatakas diyan? Okay ka naman ba? Ano na Ang balita?
Anong
reaction ni Cole sa pagtakas namin ni Aya? Nalaman na ba niya?"
Pero hindi pa ako nakakasagot kay Mia nang bigla na lang bumukas ang pinto ng
kuwarto
na siyang kinagulat ko. Mabilis kong naibaba ang hawak kong phone nang makita kung
sino ang
pumasok; walang iba kundi si Cassidy kasama ang anak nitong batang babae.
"Hindi ka ba marunong kumatok at basta na lang kayo pumapasok dito? Ano bang
kailangan mo?" taas ang kilay kong tanong kay Cassidy.
Pero napangisi lang ito sa akin at bigla na lang bumulong sa kanyang anak. Kita ko
naman
ang pagtango-tango ng bata na may hawak pang isang baso ng gatas.
Nangunot ang noo ko sa pagtataka. Pero nagulat na lang ako nang matapos bulungan ni
Cassidy ang bata ay bigla na lang inagaw dito ang baso ng gatas at tinapunan ako.
Napasigaw
ako sa gulat at nanlaki ang mga mata, lalo na nang maramdaman ang init ng gatas na
tumama

lang naman sa hita ko. Kahit may suot akong trouser ay nanuot pa rin ang init sa
balat ko.
"You b***h!" nanlalaki ang mga mata kong sigaw kay Cassidy, at akmang susugurin na
ito.
Pero nagulat na lang ako nang sampalin ni Cassidy ang bata, sa lakas ng sampal ay
parang
umiko pa sa loob ng kuwarto ang tunog ng pagtama ng palad nito sa pisngi ng bata.
"Sige, isumbong mo kay Mamita mo na sinampal ka ng babae ng daddy mo," utos ni
Cassidy sa anak.
Napaiyak na ang batang babae at tumakbo na ito palabas ng kuwarto habang
hawak-hawak ang nasampal na pisngi.
Nataranta naman ako. "Ano bang pinagsasabi mo! Bakit mo sinampal 'yung bata!" hindi
ko
mapigilang sigaw at bumaba na ng kama.
Pero ngumisi lang si Cassidy sa akin at lumabas na rin ito ng kuwarto.
Hindi ko naman mapigilan ang mabahala at mabilis na humabol palabas.
Pero pagbaba ko ng stairs ay naabutan ko ang naka-wheelchair na ginang na
tinatanong na
ang batang umiiyak.
"Siya po, Mamita, sinampal niya po ako kasi natapunan ko po siya ng gatas!" umiiyak
na
sumbong ng bata at bigla na lang akO nitong itinuro.
6/8
Literal na nanlaki ang mga mata ko at mabilis na umiling. "No! She's lying, si
Cassidy po
ang sumampal sa kanya, not me!"
Pero hindi ko inaasahan ang biglang pagsugod sa akin ni Cassidy at sinabunutan ako
nito
bigla. "Sinungaling ka! Ang kapal ng mukha mong sampalin ang anak ko matapos mong
utusang
magpakuha ng gatas! Walanghiya ka!"
Napaigik ako sa sakit, pakiramdam ko ay madadala na ang anit ko sa lakas ng
pagsabunot
nito sa akin. Kaya naman gumanti agad ako.
"Ikaw ang sumampal sa sarili mong anak! Gaga ka! Ang kapal din naman ng mukha mong
pagbintangan ako!"
Nagsabutan na kami ni Cassidy. Hanggang sa bigla na lang umalingawngaw ang malakas
na boses ng ginang
"Kayong lahat! Kaladkarin niyo ang babaeng 'yan palabas dito sa pamamahay ko!"
galit
nitong utos sa mga katulong.
Kaya naman mabilis na nagsilapitan sa amin ang apat na katulong, ginapos na nila
ako,

Scan @ 06 SEP 2023 05:00 AM

Chapter 28 - part 2
dahilan para mabitiwan ko ang buhok ni Cassidy at napatigil na ang sabunutan namin
dalawa.
"Palayasin niyo rito ang masamang babae na 'yan at huwag na huwag nang papasukin pa
ulit dito sa pamamahay ko!" maawtorid ad na utos ng ginang.
"Opo, Señora!"
Kinaladkad naman ako ng mga katulong, pero agad akong nagpumiglas kasabay ng
marahas kong pag-iling sa ginang.
"Huwag kayong maniwala sa kanya, tita! She's lying! Nagsisinungaling sila ng
kanyang
anak! Siya ang sumampal sa anak niya, hindi po ako!" sigaw ko habang pilit na
nagpupumiglas.
Pero parang mas lalong namula sa galit ang ginang sa akin na ngayon ay yakap-yakap
na
ang batang umiiyak.
"Huwag ka nang magpalusot pa, hija! Totoo nga ang sinabi ni Cassidy na napakasama
mong babae, at pati ang walang kalaban-laban kong apo ay sinampal mo matapos mong
utusan! Ang kapal naman ng pagmumukha mo na gawin 'yan dito sa pamamahay ko!"
7/8
Marahas pa rin akong umiling at nagmatigas sa paglalakad sa akin ng mga katulong. "
Naabutan ko si Cassidy kagabi at ng asawa niyo na nagse-sex sa couch!" naisigaw kO
na lang
bigla.
Nanlaki naman ang mga mata sa akin ni Cassidy. "Huwag ka nga gumagawa ng kwento!
Sinungaling ka! Huwag mo akong siraan kay Mommy! Sige na, kaladkarin niyo palabas
ang
babaeng 'yan!"
"No, hindi kita sinisiraan dahil nagsasabi lang ako ng totoo! And Cole already told
me
about you and his dad! Na may relasyon kayong dalawa! At 'yang anak mo at
pinagbubuntis mo
ngayon ay hindi si Cole ang ama kundi ang kanyang daddy!" 1 shouted again.
Nanlaki na rin ang mga mata ng ginang nang marinig ang mga sinabi ko at napatingin
na ito
kay Cassidy. Pero nang bumuka ang bibig nito para sana magsalita ay nang bigla na
lang itong
namilipit at nabitiwan ang bata.
"Honey!" malakas na pagtawag ng ama ni Cole na kakapasok lang at mabilis na tumakbo
palapit sa asawa.
Napamaang naman ako at biglang naguluhan. "A-Anong nangyayari sa kanya?" tanong ko

sa mga katulong na may hawak sa akin. Pero imbes na sagutin ako nito ay kinaladkad
lang
ako.
"Kunin mo ang gamot at inhaler!" rinig ko pang utos ng ama ni Cole.
"Yes, dad," sagot ni Cassidy at mabilis na tumakbo paakyat ng kuwarto.
Hindi na ako nakapalag pa sa mga katulong nang kalakad karin na ako nito palabas ng
mansyon. At nang mailabas ako ng gate ng mga ito ay malakas akong itinulak, dahilan
para
bumagsak ako sa matigas na semento at napaigik sa sakit. Pero hindi pa ako
nakakatayo nang
bigla na lang may huminto na isang puting kotse sa harap ko at bumaba ang dalawang
lalaki.
8/8
"Anong gagawin niyo sa akin!? Bitiwan niyo ako!" Malakas akong nagpumiglas nang
damputin ako nito.
Pero napatigil ang pagpupumiglas ko nang bigla akong sikmuraan ng isa. Namilipit
ako sa
sakit at tuluyan nang nanghina, hanggang sa matagumpay na nila akong naisakay sa
kotse at
mabilis na itong pinatakbo.

Chapter 29 - part 1
Hindi ko na alam kung saan na ba ako dinala ng mga lalaking dumukot sa akin dahil
nawalan na ako ng malay gawa ng pamimilipit sa sakit ng tiyan; basta nang magising
ako ay
nagulat na lang ako nang makitang nasa loob na ako ng bakal na kulungan kasama ng
ilan pang
mga babae na hindi maglayo ang edad sa akin.
"Mabuti naman at gising ka na. Okay ka lang ba, miss?" tanong ng isang babae na
agad na
lumapit sa akin nang makita ang pagmulat ko.
Marahan naman akong bumangon, napangiwi pa ako dahil sa paghilab ng tiyan ko. "T-
Teka,
nasaan ako? Anong klaseng lugar 'to?" tanong ko at napalibot ang tingin sa paligid
ng kulungan.
Nasa presinto ba ako?
1/11
"Naku, miss, wala kang malay kanina nang ipasok ka rito sa kulungan ng mga lalaki.
Akala
nga namin patay ka na,"' sagot sa akin ng babaeng naka-red two piece lang ang suot
at
nakaposas pa ang mga kamay.
"Nasa isla tayo, narito para gawing premyo sa laro," sabat naman ng isang babaeng
naka-leather jacket na tila badtrip habang nakasandal sa pader, at nalkaposas din
ito. Actually,
lahat sila ay nakaposas, ako lang yata ang hindi.
But wait, nasa isla kami? And what? Para gawing premyo sa laro? Nanlaki ang mga
mata ko
nang may mapagtanto. "big mo bang sabihin ay nasa RG tayo?" gulat kong bulalas,
dahilan
para mapabaling ang tingin nilang lahat sa akin.
"Anong RG?" tanong ng isa na parang nagtataka.
"At anong klaseng laro? Bakit tayo ang premyo?" naguguluhan namang ng isa sa pang
babae.
"So ibig sabihin may alam ka sa larong 'to? Ano? Audience ka rito? O may kaibigan
ka na
mga manlalaro? Kasi ang alam ko ay bawal naman ang babae sa Ruthless Game, kaya
imposibleng isa kang manlalaro," muling wika ng babaeng naka-black leather jacket
na
kinatingin ko ulit dito.
"Asawa ako ng isa sa mga fighter sa larong RG," agad kong sagot.

"Oh?" Tumaas ang kilay ng babaeng naka jacket sa akin at napaayos bigla ito ng
upo."
Kung gano'n, swerte mo pala kung may kakilala kang fighter, dahil puwede mong
sabihin sa RG
ang codename niya para matawagan nila at maimbitahan na lumahok sa laro. Malay mo
naman
mailigitas ka niya. Pero kung asawa mo naman pala, sigurado namang ililigtas ka,
iyon ay kung
mahal ka niya. Unless, siya ang nagpadala sa 'yo rito?"
Mahina naman akong umiling, "NO, imposibleng ang asawa ko ang nagpadukot sa akin,"
mahina kong sambit.
Hindi ko mapigilan ang mapaisip. Sino nga ba ang mga lalaking nagdala sa akin dito?
Kaninong tauhan kaya sila? Sa daddy kaya ni Cole? Malamang sa daddy nga niya, dahil
tulad ng
narinig ko kagabi ay ipapaligpit nila ako. Pero kung dito lang pala sa RG, may pag-
asa pa akong
mabuhay. Nakakainis nga lang, akala ko pa naman ay mag-iiwan si Cole ng mga tauhan
na
magbabantay sa akin bago siya umalis para masiguro ang kaligtasan ko, pero
kasinungaling
lang pala; pinaasa niya lang ako na ligtas ako kahit iwan niya. Akala ko pa naman
poprotektahan
niya ako.
Napalingon ako nang marinig ang pagbukas ng bakal na pinto.
May dalawang nakamaskara na lalaki ang may bitbit na isang babaeng
2/11
nagpupumiglas.
Kahit masakit ang tiyan ko ay agad akong napatayo. Mga nakamaskara sila, ibig
sabihin ay
RG nga ito, baka nasa Arena nga kami ngayon ng Ruthless Game.
Matapos ipasok ng dalawang lalaki ang babae sa loob ng kulungan ay agad nitong ni-
lock
ang pinto, pero mabilis akong lumapit at humawak sa bakal. Para akong nataranta pa
sa
pag-isip kung ano ba ang codename ni Oliver sa RG, I forgot.
"Oh, I remember now! Call Nightmare King, he's one of the fighters here in RG! And
I'm his
wife!"
Sa sinabi ko ay napahinto ang dalawang lalaki sa akmang pag-alis at nilingon ako.
Napalunok pa ako sa kaba nang tingnan nila akong dalawa. Pero matapos akong titigan
ng ilang
sandali ay agad itong nagkatinginan dalawa at parang sandaling nag-usap sa
pamamagitan ng
tingin, hanggang sa dumukot na ang isa sa loob ng bulsa ng pants nitong suot at
nilabas ang
isang phone.
"W-Why?" may pagtataka kong tanong nang itutok nito sa mukha ko ang phone.

Pero hindi ako sinagot ng lalaki, dahil matapos ako nitong kunan ng picture ay
naglakad na
paalis.
"Sandali lang! Tawagan niyo si Nightmare King! Asawa niya ako! Totoo!" pahabol kong
sigaw pero hindi na ako nilingon pa ng mga ito.
Nanghihina akong napaupo muli at napahawak sa tiyan ko na sumasakit-sakit pa rin.
Talagang malakas ang pagsikmura sa akin kanina.
"Huwag kang mag-alala, siguradong tatawagan na nila'yun; basta kinuhanan ka na ng
litrato, ipapadala na nila 'yun sa nabanggit mong codename," wika ng babaeng naka
jacket sa
akin na ngayon ay kalmado lang, parang hindi man lang ito natatakot.
Napahinga na lang ako ng malalim at muling humiga sa matigas na semento habang
hawak-hawak pa rin ang aking tiyan.
"Anyare sa 'yo at nakasimangot ka ng ganyan?" the woman beside me asked.
"Masakit ang tiyan ko eh, sinikmuraan kasi ako ng mga lalaking dumukot sa akin
kanina.
And by the way, ilang minuto na mula nang dalhin ako rito ng mga lalaki?" ngiwi
kong
tanong.
3/11
"May isang oras na, miss."
Ang tagal ko rin pala nawalan ng malay.
Pero tingin ko ay mas mabuti nang dinala ako rito sa RG kaysa pinatay nang diretso,
at
least dito ay may pag-asa pa akong mabuhay, iyon ay kung darating si Oliver para
iligtas ako.
Kaya lang paano kung galit pala ito sa akin dahil sa pagtakas ko sa kanya? Baka
siya pa mismo
ang papatay sa akin.
"Ang malas ko talaga..." I let out a tired exhale.
Nanatili na lang akong nakahiga at hindi na masyadong gumalaw pa para hindi na
sumakit
pa ang tiyan ko. Napatingin lang ako ibang mga babaeng kasama ko sa loob ng
kulungan; ang
iba ay umiiyak na tila takot na takot, at tulala naman ang iba; tatlong babae lang
yata ang chill
lang at nakikipag-usap sa akin. Ang isang babae sa sulok ay duguan ang mukha at
parang
hinang-hina, tila bugbog sarado.
Pinikit ko na lang ang mga mata ko para ipahinga ang sarili ko, binalewala ko na
ang lamig
at dumi ng semento.
Pero wala pang limang minuto akong nakapikit nang muli kong narinig ang pagbukas na

naman ng bakal na pinto. Akala ko ay may naghatid na naman ng bagong babae para
ikulong,
pero napamulat ako nang bigla na lang may malakas na sumipa sa balakang ko mula sa
likuran.
"Ouch.." Napaigik ako sa sakit at agad na napalingon.
4/11
"Oh, hi dear Ayshelle!" ngising bungad sa akin ni Cassidy na nakasuot pa ng
maskara.
My eyes widened. Biglang uminit ang ulo ko.
"So ikaw pala ang nagp akid nap sa akin, you b***hl"' Mabilis akong tumayo at
akmang
susugurin na ito. Pero hindi ko inaasahan ang mabilis na paggapos sa akin ng
dalawang lalaking
kasama ni Cassidy. "Bitiwan niyo ako, mga gago kayo!" sigaw ko at nagpumiglas. Pero
bigla na
lang ako sinipa sa paa ng lalaki sa likuran ko, dahilan para mapaluhod ako sa
mismong harap ni
Cassidy.
Sa aking pagluhod ay bigla na lang akong pinaulanan ni Cassidy ng sunod-sunod na
sampal sa aking magkabilang pisngi ko. Pinagsasampal ako gamit ang dalawa nitong
palad.
Halos mahilo ako sa lakas, pati ang mga tainga ko ay tila namingi. Gusto kong
gumanti pero
hindi ko magawa dahil mahigpit na hawak ng dalawang lalaki ang mga braso ko.
Tuwang-tuwa naman si Cassidy sa pagsampal sa akin dahil tumatawa-tawa pa ito na
akala
mo'y tawa ng isang nakakatakot na mangkukulam. Tinigilan lang nito ang pagsampal sa
pisngi
ko nang mapagod na. Pero buhok ko naman ang kanyang marahas na hinablot pababa,
dahilan
para mapatingala ako sa kanya.
"Ano? Masarap bang makatanggap ng sampal mula sa akin?" pagngisi nito at mas lalong
pinanggigilan ang buhok ko.
"Walanghiya ka, matapang ka lang dahil may kasama ka at pinagapos mo akol Pero kung
tayong dalawa lang, nasisiguro kong luhod ka sa akin at baka luluha ka pa ng dugo!"
matapang
kong sigaw at dinuraan ang kanyang kalahating mukha na nakalabas sa maskara.
Nanlaki naman ang mga mata ni Cassidy at nabitiwan bigla ang buhok ko, napatili ito
na
tila diring-diri, mabilis na lumapit sa lalaking may hawak akin at agad na
pinunasan ang ilong
nitong may dura gamit ang suot na coat ng lalaki. At matapos nitong punasan ang
dura ay agad
na sumenyas sa lalaking nasa likod ko. Agad naman na-gets ng lalaki dahil tinakpan
nito ang
bibig ko gamit ang kamay.
"Ang tapang mo rin pala kahit mamatay ka na," pagngisi ulit sa akin ni Cassidy at
muli nang

lumapit, hindi na hinablot ang buhok ko, bagkus ay dinuro-duro na ako nito sa noo.
"Alam mo,
pasalamat ka sa akin dahil binenta kita rito sa RG. Sayang din kasi ang one
million. Pero
gayunpaman, dapat magpasalamat ka pa rin sa akin kasi nga binenta kita, dahil kung
naabutan
ka lang ni dad, siguradong papatayin ka niya. Alam mo ba kung bakit? Dahil pinatay
mo ang
asawa niya!"
Natigilan naman ko, bahagyang nanlaki ang mga mata sa gulat.
Muli akong nagpumiglas. "Anong ibig mong sabihin?" tanong ko kahit may kamay pang
nakatakip sa bibig ko.
5/11
Cassidy grinned. "Well, salamat sa 'yo dahil natuluyan na ang matandang lumpo na
'yun
dahil lang sa pagsasabi mo sa kanya ng katotohanan na nakipag-sex ako sa asawa
niya. Ngayon
ay mawawalan na ako ng kaagaw. Ako na ang magiging reyna sa mansion!" She laughed
again.
Tila hindi makapaniwala sa narinig.
"At tingin ko, oras na makita ka ni Cole? Nasisiguro akong papatayin ka rin niya
dahil ikaw
ang dahilan kung bakit namatay ang kanyang Ina!" muling sigaw sa akin ni Cassidy at
dinuro-duro ulit ang noo ko. "Ikaw kasi, masyado kang pabida. Pero tulad nga ng
sabi ko, dapat
ka pa rin magpasalamat sa akin dahil binenta kita rito imbes na ipapatay kay Dad!"
Sa inis ko ay malakas kong kinagat ang kamay ng lalaking nakatakip sa bibig ko,
dahilan
para mapadaing ito at naalis ang kamay sa mula sa bibig ko.
"Walanghiya kal lkaw ang may kasalanan, hindi akol Kaya kung may dapat mang patayin
si
Cole sa atin dalawa, pwes ikaw 'yun! Hindi ako! Pokpok ka! Malandi ka! Kabit!" I
shouted at
Cassidy. Ngayon ay sa wakas, naibalik ko na rin sa kanya ang mga binato niyang
salita sa
akin.
"Wow, kung makapagsalita ka naman akala mo'y ang linis-linis mo? As if naman hindi
ko
alam kung anong klaseng trabaho ang meron ka bago ka pa napulot ni Cole! Kumakabit
ka rin
naman sa matandal Kaya huwag ka nang magmalinis pa!" pabalik na sigaw sa akin ni
Cassidy
na pikon na pikon na.
"I'm not like you, Cassidy! Hindi ako nagpapagamit na tulad mo, hindi ako
nakikipag-sex sa
kanilal Kaya magkaiba tayol"
"You're right, magkaiba nga tayo, dahil isa kang basural!" Bigla na lang ako nitong

tinadyakan sa paa. "Isa kang basura na pinulot lang ni Cole! Basura ka, Ayshelle!
Tandaan mo,
isa ka lang basura!"
"Kung ako basura, ikaw naman kanal. Masyadong mabaho at marumi ang pagkatao mo!" |
shouted with anger.
"Sige, sabihin mo lang kung ano ang gusto mo. Dahil pagkatapos ng gabing ito,
nasisiguro
kong iba na ang magiging takbo ng buhay mo, mapupunta ka na sa impyerno!" Hindi na
ako
nakalaban pa ng pinagtatadyakan na ako ni Cassidy, dahil gapos pa rin ng dalawang
lalaki ang
mga braso.
6/11
Pero hindi ko naman inaasahan ang pagsugod ng mga babaeng kasama ko kay Cassidy at
pinagsabunutan ito, kaya naman napahinto ang pagtadyak nito sa akin. Kung hindi pa
bumunot
ng baril ang dalawang lalaking kasama ni Cassidy at tinutukan ang mga babae ay
hindi pa
matigil ang kanilang rambulan.
"Sige, good luck na lang sa pagpunta mo sa impyerno!" sigaw pa sa akin ni Cassidy
bago
ito lumabas na sa loob ng kulungan at ng dalawang lalaki.
Mabilis naman akong dinaluhan ng mga kasama kong babae.
"Miss, ayos ka lang ba?"
"Sino ba ang bruhang 'yun at ang tapang kung bugbugin ka?"
"Naku, matapang lang naman 'yun dahil may kasama siyang may baril. Pero tingnan mo,
layas agad nung pagtulungan natin."
"Oo nga, eh, dapat sumugod tayo agad, hindi sana napuruhan itong kasama natin."
Tama ka, dapat nagtutulungan tayo dahil tayo-tayo lang ang puwedeng magdamayan dito
sa kulungan na 'to."
Hindi ko na kaya pang sumagot sa mga kasama ko dahil nanghina na ang katawan dahil
sa
mga sapak at tadyak sa akin ni Cassidy. Basta napahiga na lang ako nang pabaluktot
sa
semento at pinikit na lang ang mga mata ko.
"Miss! Miss, okay ka lang ba?"
"Hoy! Bakit mo pinipikit ang mga mata mo!" nababahala na tanong sa akin ng mga
babae
at bahagya pang tinatapik-tapik ang mukha ko.
"Ayos lang ako, kailangan ko lang ng pahinga.. hinang hina kong sagot habang
nakapikit
at namimilipit na naman sa sakit. Kung kanina tiyan lang ang masakit sa akin,
ngayon ay halos

buong katawan na. Pakiramdam ko ay namaga na ang mukha ko dahil sa mga natanggap
kong
sampal.
Hinayaan naman ako ng mga kasama ko at hindi na kinulit pa, hanggang sa naramdaman
ko na lang ang pag-angat ng ulo ko ng isa sa kanila at pinaunan ako sa hinubad na
black leather
jacket.
"Matigas ang semento, gamitin mo muna 'yang jacket ko," wika ng isang babae.
Hindi na ako sumagot pa at nanatili na lang nakapikit.
Pero wala pang limang minuto ang pamamahinga ko ay nang bigla na lang may maraming
mga lalaking nakamaskara ang nagsipasukan sa loob ng kulungan at kinalad kad na
kami isa-isa
palabas. Nagpakaladkad na lang ako habang hinang-hina pa rin. Dinala nila kami sa
loob ng
malaking ring, at nilagyan na rin ng posas ang mga kamay ko.
7/11
Hindi nagtagal ay nagsimula na ang laro, katulad dati ay maraming mga audience na
nagsisigawan habang pinapanood ang nagpapatayan na fighters sa loob ng ring. At
kaming mga
babaeng bihag ay nakaupo lang ng palibot sa loob ng ring habang nakaposas. Nanatili
naman
akong nakapikit at nakasandal lang sa ring. Ayoko nang imulat pa ang mga mata ko
dahil parang
mas lalo lang akong nahihilo kapag nakakakita ng mga dugo na nagkalat, lalo na ng
mga
walang buhay na fighter.
Matapos ang dalawang round ng laban ay nabawasan kaming mga babae, dahil naibigay
na ang iba sa mga nanalo bilang mga premyo.
ko.
"Miss, dinudugo ka!"
Bahagya akong napamulat nang sikuhin ako ng babaeng katabi ko.
Nang mapatingin ako sa suot kong trouser pants kulay cream ay may bahid na nga ng
dugo
sa bandang hita.
"Naku, oo nga, kaya pala ayaw mawala ng sakit ng tiyan ko, kabuwanan ko na rin pala
ngayon," hinang-hina kong usal at muli nang pinikit ang mga mata ko. Hinayaan ko na
lang ko
ang paglabas ng dugo sa akin, dahil wala na rin naman akong magagawa kahit ano pang
gawin
Mahigit isang buwan din akong delay, kaya siguro ganito na lang kasakit ng tiyan
ko.
Sobrang sakit, katunayan ay pinagpapawisan na ako ng malagkit.
Pero kung mamatay man ako rito sa RG, bahala na, at least, ligtas na ang mga
kapatid
ko.
Habang patuloy ang sigawa at labanan ay patuloy naman ang panghihina ng katawan ko
at
pagsakit ng tiyan ko, kaya naman hindi ko na mapigilan ang mahinang mapaiyak habang
nanatiling nakapikit.
Hanggang sa muling inanunsyo ng emcee ang pangatlong winner. At matapos i-announce
ay naramdaman ko na lang ang paghawak sa mukha ko at inangat.
"1 want you," wika ng boses lalaki.
8/11
Nang bahagya kong imulat ang mga mata ko ay may nakatayo tatlong lalaki ang sa
harap
ko: dalawang nakatayo, at isang nakapantay sa akin na siyang nag-angat sa mukha ko.
"No, bro, huwag siya ang kunin mo. Look, parang malalagutan na ng hininga ano mang
sandali, lugi ka riyan kung mamatay 'yan bago mo maiuwi," wika ng isa at hinaklit
na ang isang
babae palabas ng ring.
"1 don't care. I still want her," sagot ng lalaking pumantay sa akin at hinawakan
na nito ang
braso ko. "Let's go, my slave."
ko
Pero mablis kong inagaw ang kamay ko at mahinang umiling. "No, huwag ako ang piliin
mo... dito lang ako, hihintayin ko ang pagdating ng asawa ko. I know, he will come.
Baka nasa
daan na siya..." pagtanggi ko na hinang-hina pa rin at muling sumandal, pinikit ko
muli ang mga
mata ko. Pakiramdam ko ay ano mang sandali, bibigay na ang katawan ko. Sobrang sama
na
talaga ng pakiramdam ko, humihilab ang loob ng tiyan ko, at masakit ang buong
katawan
Pero sa aking pagpikit ay nagulat na lang ako nang malakas na hinablot ng lalaki
ang
buhok ko.
"Sa lahat ng ayoko ay 'yung mga mareklamong tulad mo, masyadong maarte!" Bigla na
lang ako nitong sinampal ng malakas.
Parang nandilim ang paningin ko sa lakas ng sampal sa akin. Pero sa muling pagtaas
ng
kamay ng lalaki para sampalin ulit ako, ay hindi nito natuloy dahil may bigla na
lang may
pumigil sa braso nito mula sa likuran at bigla iyon pinilipit.
Napasigaw ang lalaki sa sakit, at ako ay parang nabuhayan nang makilala kung sino
ang
bagong dating na suot pa ang maskara nito.
Finally.

1
"M-Master!" | uttered.
Kahit nakasuot pa siya ng maskara ay hindi ako maaaring magkamali, kilalang-kilala
ko ang
kanyang tindig at kilos, ang kanyang pangangatawan, lalong-lalo na ang kanyang
labi.
"Close your eyes" he commanded me.
Mabilis naman akong sumunod at pinikit nga ang mga mata ko.
Sa pagpikit ko ay narinig ko na lang ang nahihirapan na sigaw ng boses lalaki at
kalampog
sa loob ng ring, hanggang sa may naramdaman akong likido na tumalsik sa braso ko;
nang
kapain ko ito ay medyo malagkit, and I know it's blood.
Rinig ko naman angmalakas na sigawan ng mga audience.
"Nightmare King!"
"Nightmare King!"
anas.
Tila tuwang-tuwa ang mga nanonood dahil nakasaksi na naman ng brutal na p****"n.
At makalipas ang ilang sandali ay wala na akong narinig na kalampog at pagdaing ng
nahihirapang boses ng lalaki. Hanggang sa naramdaman ko na lang ang marahan na
paghaplos
sa mukha ko.
9/11
"Hayop siya, pinabayaan ka lang ng ganito."
Nang imulat ko ang mga mata ko ay nakaluhod na si Oliver sa harap ko habang
nakasuot pa
rin ng maskara na may talsik na ng sariwang dugo.
"Paano na lang kung hindi ako dumating," he said. Parang may nahihimigan akong
takot at
pag-aalala sa kanyang boses. Nang mapatingin ako sa kanyang mga mata na nakikita sa
butas
ng kanyang suot na maskara, ay tila puno ng pag-aalala ang mga 'yun.
Kahit nanghihina ay pinilit ko pa ring ngumiti sa kanya. "I'm sorry, Master..."
mahina kong
"Pasaway ka, ang lakas ng loob mong takasan ako," paasik pa niyang sermon sa akin
at
nakuha pa akong irapan bago may inalis sa kanyang suot na relo, parang isang pin,
at nang
makuha ay ginamit niya iyon upang mabuksan ang posas sa kamay ko. Pero nang maalis
niya
ang pagkakaposas sa akin at hinawakan niya na ang kamay ko ay sandali niya itong
tinitigan,
saka isang buntong hininga ang kanyang pinakawalan at marahan na hinaplos-haplos.
"It's
swollen. Does it hurt?" He looked at me again.
Mahina naman akong umiling "No, it's okay. Hindi naman masakit, eh." I lied.

"And your face too. Sinong may gawa sa 'yo niyan?" Hinaplos naman niya ang mukha ko
nang may pag-aalala.
Kahit nanghihina ay nagawa ko pa rin ngumiti sa kanya. Mukhang alalang-alala siya
sa akin,
hindi ko inaasahan 'to. Akala ko galit siya dahil sa pagtakas ko mula sa kanya.
"luwi mo na ako, Master. Pasurahan mo na lang ako pag-uwi natin."
Tsk. Talaga lang. Humanda ka sa akin mamaya, talagang paparusahan kita." Binuhat na
niya ako.
Pero nang ilalabas na ako ni Oliver sa loob ng ring ay bigla na lang may mga
nakamaskarang lalaki na mga staff ang pumasok at hinarangan kami sa paglabas.
"You violated rule No. 129. So you'll have to defeat twenty players before you can
get out of
this ring with that woman, matigas na wika ng isang lalaking humarang sa amin at
tinutukan
na kami ng baril.
Napalunok naman ako sa gulat. Twenty players? No way!
Pero nang mapatingin ako kay Oliver ay ngumisi lang ito sa lalaki at humakbang na
paatras, hanggang sa maingat na akong ibinaba muli sa aking kinauupuan kanina.
"Just give me thirty minutes."
"K-Kaya mo ba ang gano'n kadaming kalaban, Master?" nababahala kong tanong sa
kanya.
"It's a piece of cake." And he smirked.
I pouted. "Ang yabang mo." Mahina ko pang hinampas ang kanyang braso.
Pero ngumisi lang siya sa akin at binaklas na ang kanyang suot na necktie.
10/11
"Teka, anong gagawin mo?"
"Tatakpan ko muna ang mata mo. Baka kasi masuka ka naman kapag makita mo kung
paano ako lumaban. I know you're too afraid of blood and violence." Nilagyan na
niya ako ng
blindfold gamit ang kanyang hinubad na necktie. Pero mabilis kong pinigilan ang
kanyang
braso.
"No, Maste, mas gusto kong makita kung paano ka makipaglaban."
Pero piniringan niya pa rin ako.
"Huwag mo nang pangarapin pa, baka matakot ka lang kapag makita mo kung paano ako

11/11
makipagpatayan sa kanila. Dalawampung tao ang kailangan kong talunin at patayin sa
larong ito
para lang mailigtas ka at mabawi.!"
Hindi na ako nakaangal pa. Hanggang sa narinig ko na ang pag-anunsyo ng emcee, at
ang
malakas na pagtawag nito sa dalawampung manlalaro.

Chapter 29 - part 2
Muling lumakas ang sigawan ng mga audience nang magsimula na ang laro. Nanatili
naman akong nakaupo sa isang sulok habang nakapiring at napalahawak sa aking
sumasakit na
tiyan; habang tumatagal ay parang pasakit nang pasakit. Hindi ko na maintindihan
ang sakit,
parang hindi na ako makapag-isip pa ng tama. Oo, sumasakit din naman ang tiyan ko
paminsan-minsan kapag may regla ako, pero hindi naman ganito kasakit na para akong
mamamatay na, as in sobrang sakit.
"Nightmare King! Nightmare King!" malakas na sigawan ng mga audience.
Kanina-kanina lang ay iba't-ibang codename ang kanilang sinisigaw, pero habang
tumatagal ay parang nagiging codename na ni Oliver ang kanilang. Mas malakas ang
sigawan ng
mga nanonood ngayon kumpara sa laban kanina. And I know, kapag malakas ang sigawan
ay
madugo ang laban.
Rinig na rinig ko pa ang pagdaing ng mga boses, ang tunog ng pagkabali ng buto,
langhap
na langhap ko rin ang amoy ng sariwang dugo. Para akong nasusuka, nahihilo lalo.
Sobrang
sama na talaga ng pakiramdam, lumalala habang tumatagal.
"Cut off that bastard's head!"

"Take out his eyes!"

"Cut his body into pieces!"
"Take out his organs!" nakakakilabot na sigawan ng mga nanonood.
Hindi ko alam kung sino ang tinutukoy nila na gusto nilang paalisan ng organs.
Natatakot
na ako para kay Oliver, baka pinagtulungan na siya ng twenty niyang kalaban.
Kaya naman hindi na ako nakatiis pa; gamit ang aking nanginginig na kamay ay inalis
ko na
ang blindfold sa mga mata ko para makita kung ano na ba ang nangyayari.
Pero pag-alis ko ng blindfold ay siyang pagsinghap ko sa gulat nang bumungad sa
akin ang
napakaraming mga dugo sa loob ng ring at mga nakabulagta na katawan ng mga patay na
lalaki
na nasa mahigit sampo yata. Nagkalalat din ang mga laman-loob na talaga naman
nakakadiri
tingnan, parang hinahalungkat ang bituka ko. Muntik pa akong mapasigaw sa gulat
nang makita
ang isang mata sa harap ko at talagang nakatingin pa sa akin. Nang mapatingin ako
kay Oliver
ay kasalukuyan na itong pinapalibutan ng pitong lalaking may mga hawak na weapon na
puro

may mga bahid na ng dugo; warhammer ang hawak ng isang lalaki, katana ang isa, two
ball flail
naman ang isa; Lahat sila ay iba-iba ang weapon. At nang mapatingin naman ako sa
hawak ni
Oliver ay agad kong nakita ang two-bladed sword sa kamay nito na may tumutulo pang
mga
dugo.
Hanggang sa bigla na lang sinugod si Oliver nang sabay-sabay ng pitong lalaki.
Nahinto ko
naman ang aking paghinga at pinanood kung paano siya makipaglaban. Ang isang
lalaking may
hawak na two ball flail ay pinuntirya agad si oliver, dahil agad nitong hinampas sa
kanya ang
flail; tatama sana sa mukha ni Oliver pero mabilis naman niya itong naiwasan, kaya
naman
tumama iyon papunta sa mukha ng isang lalaki, dahilan para mawasak ang suot nitong
maskara
at biglang natumba, hanggang sa tumulo na ang dugo mula sa wasak na mukha nito.
Muling
nagsigawan ang mga audience. Naging mabilis naman ang sword ni Oliver at naharangan
nito
ang katana ng isa pang lalaki, hanggang naging mabilis ang kanyang pagkilos at
nakorner na
ang lalaki sa leeg, at kasabay naman niyon ay ang kanyang pagsaksak ng isa pa sa
kanyang
likuran na aataki sana pero naunahan niya, at matapos bunutin ang kanyang sword
mula sa
kanvang sinaksak na lalaki sa likuran ay saka naman niya ginilitan ang leeg ng
kanyang nakorner
na lalaki, nang pakawalan niya ito ay bumagsak na habang duguan. Sa pagbagsak ng
kanyang
tatlong kalaban ay apat na lang ang natira. Sandali paang nakipaglaban si Oliver ng
pabilisan sa
may hawak na katana na talagang mabilis din kumilos, at sa isa pang lalaking may
hawak na
matulis na patalim; pinagtulungan siya, hanggang sa nasipa niya sa tiyan ang may
hawak na
katana at nakorner ulit ang isa pa, pero sa pagkorner niya rito ay hindi niya
ginilitan ng leeg
kundi sinaksak niya sa tiyan gamit ang kanyang two-bladed sword habang sakal ng
kanyang
braso ang leeg nito, at sa kanyang pagsaksak sa tiyan ng kanyang kalaban ay sumirit
ang dugo
nito at bigla na lang lumuwa ang mga laman-loob; at dahil nakaharap sila sa akin ay
hindi ko na
napigilan ang sikmura ko dahil tuluyan na akong nasuka.
Suka ako nang suka hanggang sa nagulat ako nang may dalawang lalaking nakamaskara
na
mga staff sa RG ang pumasok sa ring at huminto sa harap ko. Pansin kong napatingin
pa ito sa
saglit sa suka ko at bahagyang napailing. Natakot naman ako. Pero nang akmang
dadamputin
na ako nito ay bigla na lang may malakas na humawi rito, dahilan ng kanilang
pagkatumba sa
loob ng ring.
l just pay for the mess. Don't you ever touch my wife," mapanganib na babala ng

pamilyar na boses.
Kaya naman imbes na damputin ako ng staff ay umalis na lang ito, lumabas na ng
ring.
Mukhang bawal yata magkalat ng suka sa loob ngring, dugo lang ang allowed at mga
organs.
Napaangat ako muli ng tingin nang may mga paa nang lumuhod sa harap ko para
pumantay sa akin.
"M-Master.." nanghihina kong usal nang makita kung sino. It's oliver.
3/7
"Are you okay?" he asked me worriedly, nakuha niya pang haplosin ang mukha ko gamit
ang kanyang kamay na may talsik pa ng dugo. "Hindi mo dapat inaalis ang blindfold
mo kung
hindi mo naman pala kaya." Inagaw na niya sa kamay ko ang necktie. Pero nang akmang
pipiringan na ulit ako ay agad pansin kong natigilan siya nang mapatingin sa
bandang hita ko,
hanggang sa hindi ko inaasahan ang bigla niyang pag-alis sa kanyang suot na
maskara. "W-What
happened to you? B-Bakit ka dinudugo?!" tila gulat na gulat niyang tanong sa akin
habang
nanlalaki ang mga mata.
"What about you? What happened to your head?" pabalik kong tanong na puno rìn ng
pag-aalala. Bumungad lang naman sa akin ang kanyang naka-bandage na ulo nang alisin
niya
ang kanyang suot na maskara.
Hindi niya pinansin ang tanong ko, dahil parang nataranta na ang kanyang expression
nang
makita ang dugo sa bandang hita ko, pansin ko ang panlalaki ng kanyang mga mata na
tila
nagkaroon ng takot. At parang gusto na niya akong buhatin pero nang mapagtantong
may mga
kalaban pa siya ay parang hindi na alam ang dapat gawin, napuno na ng pagkataranta
ang
kanyangguwapong mukha.
"Master, sa likod mo!" malakas kong sigaw nang makita ang pagtakbo palapit sa amin
ng
lalaking may hawak na two ball flail.
Pero kasabay ng paglingon ni Oliver sa likuran ay ang paghampas ng lalaki sa flail
nito
papunta sana sa akin, pero naging mabilis ang pagkilos ng braso ni Oliver at
nasalag ang bakal
na bola,
"Fuck.." Rinig ko na kanya pagdaing sa sakit at kitang-kita ko ang kanyang pagngiwi
na tila
nasaktan; nanginig din ang kanyang kamay at nagdugo ito dahil sa pagsalo sa bakal
na bola na
may mga matulis na tinik. Pero bago pa makahampas ulit ang lalaki sa kanya ay
mabilis nang

nadampot ni Oliver ang kanyang sword at sinaksak sa tiyan ang lalaki. Nang masaksak
niya ito
ay mabilis na siyang tumayo at pinagsasaksak pa sa dibdib ang lalaki bago nito
inihagis sa
labas ng ring at binalikan na ang kanyang natitira pang kalaban.
Pinanood ko lang siya dahil hindi ko na kaya pang gumalaw gawa ng panghihina. Halos
maligo na rin ako sa sarili kong pawis, hindi dahil sa naiinitan ako kundi dahil sa
sama talaga ng
aking pakiramdam.
Wala pang limang minuto nang matalo na ni oliver ang kanyang natirang kalaban; at
sa
wakas, inanunsyo na ng emcee ang kanyang pagkapanalo sa laro.
Patakbo na siyang lumapit ulit sa akin at tinapon na Ang kanyang hawak na sword,
agad
niya akong binuhat pagkalapit.
"Hold on, wife, I will take you to the hospital, taranta niyang sabi sa akin at
itinakbo na ako
palabas ng ring nang bumukas na ang pinto nito. "M-Masakit ba'yung tiyan mo? Mula
kanina ka
pa ba dinudugo?" puno ng pag-aalala niyang tanong sa akin.
Parang ibang Oliver ang nakikita ko sa kanya ngayon, ibang-iba.
4/7
"M-May dalaw yata ako ngayon kaya sumasakit tiyan ko... tapos nasikmuraan pa,"
hinang-hina kong sagot. Hanggang sa bigla na lang namin nadaanan kung saan si
Cassidy
nakaupo. "Walanghiya ka!" paos kong sigaw nang makita ang pagngisi nito sa akin na
tila
tuwang-tuwa nang makita ang sitwasyon ko na parang mamamatay na.
Napatigil naman si Oliver nang marinig ang sinabi ko, agad nitong sinundan ang
tingin ko.
"Siya ba? Siya ba ang dahilan kung bakit ka narito?"
"Hmm." nodded.
At nagulat na lang ako sa mabilis na kilos ni Oliver; may hinablot ito sa kanyang
nakasuksok sa likuran na isang patalim at walang sabi-sabing ibinato niya iyon
papunta kay
Cassidy. Na-shock ako nang makitang sapol iyon sa butas ng maskarang suot ni
Cassidy,
tumusok ang kutsilyo sa mata nito. Napasigaw si Cassidy sa gulat at parang nanginig
bigla,
bumaka ang bibig sa gulat. Kahit ang ilang mga audience sa tabi nito ay nagulat.
Pero matapos batuhin ng kutsilyo ay pinagpatuloy na ni Oliver ang pagbuhat sa akin,
hindi
normal na lakad lang kundi itinakbo na ako palabas ng arena. Pinikit ko na lang ang
mga mata
ko. Pero nang maramdaman ang kanyang biglang paghinto ay bahagya akong nagmulat ng
konti

para makita kung bakit siya huminto. Nakita kong may mga humarang pala sa amin. At
nang
mag-angat ako ng tingin at magtama ang mga mata namin ng lalaking humarang, ay para
akong
na-tense nang makila ito.
Walang iba kundi si Cole; na suot pa ang maskara nito kasama ang mga tauhan na
nakabuntot sa kanyang likuran.
"Tumabi ka." Oliver said.
Pero nakatingin lang si Cole sa akin, hanggang sa bigla na lang itong humakbang
palapit at
akmang kukunin na ako, pero mabilis akong iniwas ni Oliver.
"Ano sa tingin mo ang ginagawa mo! Tumabi ka nga!" Oliver shouted at him.
"Pag-aari ko ang babaeng'yan, iwan mo siya rito, handa akong magtbayad kahit
magkano,"
Cole replied.
Hindi ko inaasahan ang sinabi nito, habang ang tingin ay nakatutok sa akin. Mabilis
ko
naman iniwas ang tingin ko sa kanya.
"What did you say? Pag- aari mo?" oliver chuckled sarcastically. "Ang kapal din
naman ng
mukha mo para mang-angkin ng pag-aari ng iba. Para sabihin ko sa 'yo, asawa ko ang
babaeng
'to; we are legally married. Kaya huwag ka nang mangarap pa na magiging pag-aari mo
ang akin
na, dahil hinding-hindi 'yun mangyayari; kailangan mo munang dumaan sa ibabaw ng
bangkay
ko bago mo maagaw sa akin ang asawa ko."
Napalunok ako sa sinabing iyon ni Oliver, hindi ko inaasahan. Pasimple akong
napatingin
muli kay Cole, kahit nakasuot ito ng maskara ay pansin ko mula sa mga mata nito ang
gulat sa
narinig.
"A-Asawa mo?" he uttered in surprise.
Oliver grinned. "Yes. Kaya tumabi ka na!"
"No," matigas nitong sagot kasabay ng pag-igting ng panga.
"Sabi nang tabi!" Oliver shouted again.
Hanggang sa bigla na lang naglabasan ng kanilang baril ang mga tauhan ni Cole at
tinutukan kami. Pero hindi naman nagpatalo ang mga tauhan ni Oliver at tinutukan
din sina
Cole.

6/7
Nang muling magtama ang mga namin ni Cole ay sobrang sama na ng tingin nito sa akin
at
parang umigting pa ang panga, tila nanggigil. Kaya naman iniwas ko na lang ang
tingin ko at
sumiksik na sa dibdib ni Oliver.
"Kung ayaw mong maubos ang mga tauhan mo, pwes ngayon din, ibaba mo ang babaeng
'yan." It's Cole again, mahinahon pero mapanganib.
"Hindi ako natatakot sa mga pipitsugin mong tauhan, Morozov; just step aside
becausel
have to take my wife to the hospital!"
Pero imbes na pumayag ay bigla na lang bumunot ng baril si Cole at tinutukan sa noo
si
Oliver.
"Bibilangan kita hanggang tatlo, Spassion... kapag hindi mo pa rin ibinigay sa akin
ang
babaeng 'yan, pwes ipuputok ko 'to sa ulo mo. At nasisiguro kong hindi ka na
sisikatan pa ng
araw"
Napalunok naman ako at natakot para kay Oliver. Kaya hindi na ako nakatiis pa,
kahit
hinang-hina ay pinilit kong itaas ang kamay ko at tinakpan ang dulo ng baril.
"Umalis ka na, Cole... ayokong sumama sa 'yo. At ayoko na ring makita ka pa kahit
kailan."
Biglang napabaling ang tingin nito sa akin at nagtagis ang mga bagang. Pero imbes
na
sagutin ako ay hindi ko inaasahan ang malakas nitong pagtabig sa kamay ko na siyang
kinaigik
ko sa sakit; muli nitong tinutok ang baril kay Oliver, at kakalabitin na sana ang
gatilyo pero bigla
na lang may mga red laser ang tumama sa katawan namin lahat.
"You cannot murder each other here inside the arena without the king's consent; the
game
is ended. We will shoot you right away if you violate the RG law;' anunsyo ng boses
babae mula
sa speaker na hindi ko alam kung saan nagmula.
Mabilis naman nagsibabaan ng baril ang mga tauhan ni Cole at Oliver, pwera kay Cole
na
nakatutok pa rin ang baril kay Oliver. Hanggang sa bigla na lang may nagsidatingan
na mga
lalaking nakamaskara at tinutukan na kami ng baril.
"See you next time, Morozov; magtutuos pa tayo sa susunod na laro," pagngisi ni
Oliver at
inilabas na ako ng arena. Hindi na nakahabol pa sina Cole dahil hinarang na ito ng
mga
armadong lalaki na mga staff ng RG.
Hanggang sa tuluyan na nga akong nailabas ni Oliver mula sa kweba at mabilis na
isinakay

sa isang Helicopter na nakaabang sa labas. Pero sa paglipad ng helicopter, ay siya

namang
paglabas ni Cole mula sa kweba kasama ang mga tauhan nito at sumakay din sa isa
pang
helicopter na nasa dulong bahagi ng Isla, habang ang ilan ay sumakay naman sa yate,
tila
hahabulin kami dahil kitang-kita ko ang kanilang pagtingala sa amin.
Pero hindi ko na nakayanan pa dahil tuluyan nang bumigay ang katawan ko gawa ng
sobrang panghihina at sakit ng tiyan.
"Plan B, pasabugin niyo agad kapag nakalayo na ng isla para hindi na makahabol pa,"
rinig
ko pang sabi ni Oliver na parang may kinausap sa kabilang linya bago ako tuluyang
nawalan ng
malay.
Chapter 30
IWOKE UP IN THE HOSPITAL, pero paggising ko ay hindi si Oliver ang bumungad sa akin
kundi ang kanyang tauhan na si Anica na nakaupo sa sulok ng room habang
nakahalukipkip.
"Mabuti naman at gising ka na" pairap nitong sabi nang makita ang pagmulat ko.
Marahan naman akong bumangon. Kahit papaano ay hindi na masakit ang tiyan ko, pero
ramdam ko pa rin ang panghihina ng katawan ko.
"Where's oliver?" tanong ko at nilibot pa ang tingin sa loob ng private room.
"Nasa labas, may inaasikaso lang. Kung okay ka na, pwes bumangon ka na riyan. Huwag
ka
masyadong pabigat kay boss, puro problema na lang ang dala mo sa kanya!" masungit
na
sagot sa akin ni Anica sabay tayo at mabilis na lumabas ng room.
Tsk. Ang taray, akala mo naman siya ang asawa," hindi ko mapigilan bulong at
napairap na
lang. Nang makita ang isang bote ng mineral water sa bedside table ay agad ko itong
inabot at
ininom nang mabuksan. Kahit papaano ay nabawasan ang panunuyo ng lalamunan ko nang
makainom ng tubig.
Pero akmang baba na ako ng kama;, nang mapatigil ako dahil sa muling pagpasok ni
Anica,
at pagkapasok ay nagmamadali nitong sinara ang pinto at bumaling sa akin.
"Anong gusto mong kainin?" agad nitong tarnong sa akin na parang medyo taranta.
1/5
Napataas naman ang kilay ko at napahinto sa tangkang pagbaba. "Bakit mo tinatanong
kung anong gusto kong kainin?"
Umikot ang mata nito sa akin. "Ano pa nga ba, syempre para madalhan kita-" Hindi na
nito natuloy ang pagsagot nang bumukas na muli ang pinto.
Pumasok ang lalaking naka-white t-shirt na may bitbit na dalawang paper bags. Naka
bandage pa rin ang ulo nito at isang braso.
Para namang biglang nagliwanag ang mukha ko. "Master," nakangiti kong usal.
And he smiled back, pero parang pilit lang ang kanyang pagngiti sa akin. "How's
your
feeling? May masakit pa ba sa 'yo?" he asked me, parang may konting lambing naman
ang
kanyang boses kahit papaano. Pagkalapit sa akin ay agad nitong ibinaba ang kanyang
dalang
paper bag sa tabi ko at kinapa ang noo ko gamit ang likod ng kanyang kamay. "Mabuti
naman at
hindi ka na mainit."

"Okay na ang pakiramdam ko, Master. How about you? Kumusta 'yang kamay mo? Masakit
ba?" Napatingin ako sa kanang kamay nito na may nakapalibot na bandage, iyon ang
kamay na
tinamaan ng ball flail.
"Don't worry, I'm okay," he replied. Hinila na niya palapit sa kama ang isang upuan
at
naupo. "Dinalhan pala kita ng pagkain, mga bagong luto 'to, pinaluto ko sa mga
katulong.
Kumain ka muna para bumalik ang lakas mo." Nilabas naman niya ang lunch box sa loob
ng
paper bag at binuksan iyon.
Napangiti lang ako, parang natakam ako bigla sa nakakagutom na amoy ng pagkain.
Mukhang mga paborito ko ang kanyang dala base sa amoy.
Nang mabuksan ang dalawang lunch box na may tatlong layer bawat isa ay dinampot na
ni
oliver ang kutsara gamit ang kaliwang kamay nito na walang bandage.
«Susubuan na kita," he said, nilagyan na ng pagkain ang kutsara.
"It's okay, I can feed myself," agad kong pag-iling.
Pero tiningnan niya ako ng seryoso. "Ngayon lang kita pagsisilbihan, kaya huwag ka
nang
tumanggi pa," he said. Napabuntong hininga pa, 'yung klase ng buntong hininga na
akala mo'y
may mabigat na problemang dinadala.
2/5
Kaya naman hindi na lang ako umangal at binuksan na lang ang bibig ko nang subuan
na
niya ako. Sa unang pagsubo niya sa akin ay ayos naman, pero sa pangalawa ay muntik
nang
mapunta sa ilong ko; paano kasi kaliwang kamay ang gamit niya, dahil nga naka-
bandage ang
kanyang kanang kamay, hindi kayang humawak ng kubyertos.
"M-Master..." usal ko na lang. Gusto ko sanang magreklamo pero tila wala sa mood
ang
kanyang expression. Natatakot ako na baka bigla na lang niya akong bulyawan. I
know, galit siya
sa akin dahil sa pagtakas ko sa kanya.
Ibinaba na niya ang kutsara at tumingin kay Anica na nakatayo lang sa isang tabi
habang
masama ang tingin na binibigay sa akin.
"Subuan mo nga muna ang asawa ko, Anica."
Napairap naman si Anica sa narinig. "S-Sige, boss," walang buhay nitong sagot at
napilitang lumapit sa akin. Agad itong naupo sa gilid ng kama, sa kabilang banda.
Agad naman akong umiling. "No, Anica, kaya ko naman subuan ang sarili ko-"

"Masyado ka pang nanghihina, hayaan mong subuan ka niya," Oliver cut me off.
Kaya naman wala na akong nagawa kundi ang pumayag. Kahit halata sa mukha ni Anica
ang pagkaayaw ay sinubuan pa rin ako nito. Pero habang kumakain ako ay tahimik lang
si
oliver, seryoso lang itong nakatitig sa kawalan na tila ba malalim ang iniisip.
"Master, ayos ka lang ba?" hindi ko mapigilang tanong.
Saka ito nag-angat ng tingin sa akin, pero sa kanyang pag-angat ay tinitigan naman
niya
ako ng seryoso. Pansin ko rin na parang namumula ang kanyang mga mata.
"M-Masama ba ang loob mo sa akin dahil sa pagtakas ko sa 'yo? Galit ka ba sa akin?"
1
asked, swallowing. Napapisil pa ako sa aking kamay dahil sa kaba.
3/5
"Bakit, dapat ba akong magalit sa 'yo?" pabalik niyang tanong sa akin sa malamig na
boses
habang nakatitig pa rin sa mukha ko.
Mahina naman akong napatikhim at iniwas ang tingin sa kanya. "I'm sorry... sorry
kung
kinailangan mong makipaglaban ng p****n dahil sa akin. And thank you, dahil
niligtas mo ako.
Utang ko sa 'yo ang buhay ko."
Namayani ang ilang sandaling katahimikan. Nang muli akong mapatingin sa kanya ay
nakatitig pa rin siya sa akin.
"I'm afraid, Ayshelle. Hindi mo alam kung gaano ako natakot nang malaman na naroon
ka
sa RG bilang isang bihag. Natatakot ako na baka huli na pagdating ko." He
swallowed. "Ngayon
lang ako natakot ng gano'n para sa isang babae.."
Hindi ko na namalayan na napatitig na rin ako sa kanya. Ang kanyang mga mata ay
parang
may kung anong emosyon na nakatago, there's something in his eyes that I couldn't
explain.
Hanggang sa iniwas na niya ang tingin sa akin at mahinang bumuga ng hangin.
"it's game over now. Magmula ngayon ay ayoko nang isipin mo pa si Morozov; hindi na
kita
gagamitin pa para maghiganti sa kanya. Magtutuos na lang kami sa tamang panahon."
His jaw
clenched.
Natahimik naman ako at napatitig lang sa kanya. Hindi ko alam kung ano ang
kasalanan ni
Cole at bakit ang laki ng galit niya. Malaking katanungan talaga sa akin kung
bakit. Ano ang
dahilan?
"Master, huwag ka sanang magagalit, pero gusto ko lang itanong, ano ba ang dahilan
kung

bakit napakalaki ng galit mo kay Cole?" Hindi ko mapigilan ang mapalunok sa tanong
ko.
And Oliver looked at me again, saglit pa akong titigan sa mata. "Because he killed
my sister,
pinatay niya ang kapatid ko sa mismong gabi ng kanilang honeymoon."
Na-speechless ako. My lips parted. Literal na nabigla ako sa kanyang sagot. Hindi
ko
inaasahan. Kapatid niya? lbig bang sabihin nu'n, ang isang asawa ní Cole ay patay
na? At siya ay
kapatid ni Oliver?
"Hinding-hindi ako papayag na sapitin mo ang kung ano mang sinapit ng kapatid ko sa
mga kamay ni Morozov," he said again, and he stood up when his phone rang.
"Magpahinga ka
na muna, kapag ayos na ang pakiramdam mo, saka tayo uuwi.'"
Hindi na ako nakasagot pa. Hanggang sa naglakad na si Oliver palabas ng room para
sagutin ang tumawag.
Napatulala ako, napatingin lang sa pinto na kanyang pinaglabasan. Talagang hindi
ako
makapaniwala sa mga nalaman. Kaya pala gano'n na lang ang galit niya.
4/5
"Subuan mo na nga ang sarili mo, hindi mo ako alipin para utus-utusan mo lang!"
inis na
reklamoni Anica at padabog na binaba ang kutsarang hawak saka tumayo. Pero mabilis
kong
pinigilan ang braso nito.
"Anica, ibig bang sabihin ay naging asawa ni Cole ang kapatid ni Oliver?"
And Anica rolled her eyes. "Oo! At hindi lang 'yung Cole na 'yun ang pumatay sa
kapatid
niya, kundi pati ikaw, pinatay mo ang anak niya!" iritado nitong sagot sa akin at
inis na piniksi
ang kamay ko sabay tayo.
Nangunot naman ang noo ko. "Ano bang pinagsasabi mo? Wala naman akong naalala na
pumatay ako ng bata, 'no- oh wait... don't tell me, may anak na si Oliver? May
asawa din ba
siyang iba?!" My eyes widened.
Pero inirapan lang ako ni Anica. "Ewan ko sa 'yo! Ang labo mo!" At padabog na itong
lumabas ng room.
"lkaw ang malabong kausap, kung ano-anu na lang ang pinagsasabi mo! Palibahasa
nagseselos ka!" pahabol kong sabi.
Napabuntong hininga na lang ako at nilagay na lang sa loob ng paper bag ang lunch
box na
konti lang ang nabawas na pagkain. Kahit nagugutom pa ay parang nawalan na ako ng
ganang

kumain. Hindi ko mapigilang isipin ang mga nalaman. Si Cole nga ba talaga ang
nagpatay sa
kapatid ni Oliver? Pero bakit? Bakit niya pinakasalan kung lalasunin din pala niya?
Ano ang
dahilan niya? Ang sama naman pala niya kung gano'n. Hindi malabong sasapitin ko rin
'yun
kung hindi ako nakaalis sa poder niya, baka lasunin din niya ako.
Pero, at least, ngayon, safe na rin ako. And thanks to Oliver. Hindi ko lubos na
aakalain na
ililigtas niya ako sa mapanganib na larong 'yun. Talagang pumatay pa siya ng twenty
na
manlalaro para lang mabawi ako.
Pero hindi ko alam kung magiging safe pa ba ako sa mga susunod na araw. Bahala na.
Makalipas ang ilang minuto ay muling bumukas ang pinto at pumasok si Oliver.
"Wala na bang masakit sa 'yo?" he asked, naroon pa rin ang kanyang blangkong
expression
pero mahinahon naman kanyang boses. Nang makalapit sa akin ay marahan na hinawi ang
buhok na kumalat sa mukha ko. "Kung ayos na ang pakiramdam mo, puwede na kitang
iuwi
kung gusto mo."
And I nodded. "Sige, gusto ko nang umuwi, Master.. umuwi na tayo."

Chapter 31 - part 2
Buong puso kong tinugon ang kanyang halik at hinayaan siyang angkinin ang katawan
ko
nang paulit-ulit. Pareho kaming pawisan, pagod na pagod, at halos madaling araw na
nang
makatulog. Niyakap niya ako, at sumiksik naman ako sa kanyang hubad na katawan.
Nang magising ako kinabukasan ay tulog pa siya. Naligo muna ako bago bumaba ng
kusina
at tinanong ang mga katulong kung anong paboritong breakfast ni Oliver. Pero ang
sagot nila sa
akin ay tanging black coffee lang iniinom nito sa umaga. Kaya naman naisipan kong
mag-bake
na lang ng bread for him. Pero syempre, nagluto na rin akO ng para sa akin, bacon
and fried rice
lang naman ang favorite kong umagahan, kaya 'yun na lang ang niluto ko.
Nang matapos magluto ay nilagay ko na sa iisang tray lahat ng mga inihanda ko at
muli na
akong umakyat. Pero pagpasok ko sa loob ng kuwarto ay nakahiga pa rin si Oliver ng
nakadapa
sa kama at masarap pa rin ang tulog nito. Hindi ko tuloy mapigilan ang mahinang
mapatawa
nang mapatingin sa matambok nitong pang-upo. Nakahawi kasi ang kumot kaya kitang-
kita ang
kanyang hubad na katawan. Buti na lang hindi siya nakatihaya.
"Ang hot mo naman, Master" puna ko at napakagat-labi pa para pigilan ang aking
paghagikhik.
Hays. Nagmumukha tuloy akong manyak. Ang hot naman niya kasi.
Nang mapatingin ako sa hanging clock ay 08:31 AM na. Kaya naman nilapag ko na lang
muna ang dala kong tray sa bedside table bago ako umakyat ng kama.
"Master." Mahina ko siyang niyugyog para gisingin.
"Hmm..." he groaned in response, pero ang kanyang mga mata ay nanatili pa ring
nakapikit.
1/6
"Gising na, umaga na."
Pero hindi na niya ako sinagot.
"oliver..."| called his name, nilambingan ko pa ang boses ko. But still, humihinga
lang siya
ng malalim, tila bumalik na sa malalim na pagkakatulog.
Talagang ayaw niyang magising, palibahasa madaling araw na nang makatulog at lasing
pa.
Napanguso na lang ako at humiga sa kanyang tabi para hintayin na lang ang kanyang
paggising. Baka kasi magalit siya sa akin kapag pilitin ko siyang gisingin.
Nakakatakot pa naman

siya kapag nagagalit.

Pero nang maisip kong lalamig pala ang mga pagkain kong dala kapag magtagal, muli
akong napabangon. Hanggang sa napangiti na ako nang may maisip na paraan para
gisingin
siya.
Mabilis akong pumatong sa kanyang likod, dumapa ako sa kanyang katawan. "Master.."
I
called him and kissed his cheek. "Oliver.." And I kissed him again. "Wake up, my
darling..."
Pinaulanan ko na siya ng munting halik sa pisngi.
Akala ko ay ayaw niya pa rin magising, pero napatili na lang ako sa gulat nang
bigla niyang
hinila ang braso ko, dahilan para mapahiga ako sa kama. Sa bilis ng kanyang kilos
ay namalayan
ko na lang na nakapatong na siya sa ibabaw ko at nakatitig na sa akin nang seryoso.
"M-Master.." glat kong sambit.
2/6
"Alam mo bang sa lahat ng pinakaayaw ko ay'yung pinapakialaman ang pagtulog ko," he
said dangerously. Hindi ko inaasahan ay pag-igting ng kanyang panga sa akin.
Napalunok naman ako, biglang kinain ng takot. Bumabalik na yata ang dati niyang
ugali
dahil hindi na siya lasing.
"S-Sorry, Master" Hindi ko na natuloy ang pag-sorry ko nang bigla na lang niyang
tinakpan ang bibig ko gamit ang kanyang labi. He kissed me softly.
Hindi ako nakagalaw, dahil sa totoo lang ay medyo nabigla ako. Saglit niya lang ako
hinalikan, nang bumitaw siya at muling tumingin sa akin ay nakangiti na.
"1 was just kidding. Natakot ba kita?" ngiti niyang tanong sa akin at hinaplos-
haplos pa ang
pisngi ko gamit ang kanyang hintuturo.
Hindi ko naman mapigilan ang irapan siya. "Malamang, natakot. Nakakatakot ka naman
kasi talaga, eh,' sagot ko sa boses na nagtatampo at kinurot pa siya sa braso.
And he just smiled. Hinalikan niya lang ako sa pisngi at marahan nang binangon.
Pero
pagkabangon sa akin ay inabot niya naman ang tray na may pagkain at nilapag sa
harap namin
dalawa.
"Okay, feed me now, my darling" he said.
Bahagya namang tumaas ang isang kilay ko. "Sure ka? l asked your maid, pero ang
sagot sa
akin ay black coffee lang ang gusto mo sa umaga."

And he chuckled. "Huwag ka na kasi marami pang satsat. Just feed me, okay? Akala ko
ba
niluto mo 'yan para sa akin? Ginising mo na nga ako, eh." Talagang pinanggigilan
niya pa ang
pisngi ko sa pamamagitan ng mahinang pagkurot.
Napasimangot naman ako at mahinang pinalo ang kanyang kamay. "Nakakainis ka, palagi
mo na lang akong tinatakot!"
"Tsk. Bakit ka matatakot sa akin, eh hindi naman ako nambubugbog ng asawa. Subuan
mo
na nga lang ako, ang dami mo lang satsat., eh"
Sumimangot naman ako, pero agad ding napangiti at sinubuan na nga siya ng mga
pagkain
kong dala. Pero habang sinusubuan ko siya ay nakatitig lang sa akin at pangiti-
ngiti. Hindi ko
tuloy mapigilan ang mailang. Anong nginingiti-ngiti niya?
"Huwag mo nga akong tingnan ng ganyan, Master. Hindi ako sanay na ganyan ka
tumingin,
parang nakakaluko, eh."
Pero nginisian niya lang ako. Tsk. Subuan na nga lang kita." Inagaw na niya ang
kutsara sa
akin at sinubuan ako.
Ngingiti-ngiti naman ako habang kumakain. Pero hindi ko mapigilan ang mapatikhim
nang
mapatingin sa kanyang harapan kung saan may nakatayo sa ilalim ng kumot. Kaya
mabilis kong
kinuha ang unan at nilagay sa harapan niya. "Takpan mo nga 'yan, ang laswa tingnan,
eh, kay
aga-aga pero nakatayo."
3/6
And he smirked. "Malamang nilalamig 'to, gusto ulit magpainit sa loob ng maligamgam
na
kweba. Ipasok mo naman, oh."
Nilakihan ko siya ng mata. "Ang bastos mo!"
And he just laughed. "Mamaya pala magbihis ka, may pupuntahan tayo."
"Saan naman?"
"Sa labas. Let's date."
Bahagyang tumaas ang kilay ko. "Date?"
"Hmm. Ayaw mo?"
"Syempre gusto. Pero bakit naman tayo magdi-date?"
"Because we're married. I'm your husband, and you're my wife." He shrugged.
Napakagat-labi na lang ako para pigilan ang malapad kong ngiti.
Wow ha, ngayon niya lang ako niyayang mag-date. Ano kayang nakain niya? As if naman
totoo kaming mag-asawa, eh sabi naman niya dati peke ang kasal namin.
Nang matapos mag-breakfast ay agad akong humanap ng masusuot sa closet ko, habang
si
oliver naman ay pumasok ng banyo at naligo. Mabuti na lang at kumpleto ako ng mga
masusuot sa closet na kanyang bagong bili sa akin nung nakaraang araw, pinadala
niya kay
Anica para may masuot ako, ang dami nga, eh.
Nang matapos namin magbihis ay umalis nga kami ng mansyon sakay ng kanyang luxury
car. Akala ko kung saan na kami pupunta, pero dinala niya lang pala ako sa
restaurant at kumain
kami ng lunch.
And after the lunch ay dinala naman niya ako sa isang boutique, pinapili ng mga
gusto ko.
And syempre, pinili ko talaga lahat ng mga dress na gusto ko at pinabili sa kanya.
And now, here we are, nasa park na kami kung saan maraming mga tao ang
4/6
nakatambay, at karamihan ay mga mag-jowa na nagdi-date. Magkahawak-kamay kami ni
Oliver habang marahan na naglalakad. Hindi tuloy mawala-wala ang ngiti ko. Mukhang
pinandigan niya yata ang salitang date. Para tuloy kaming mag-jowa dahil talagang
magka-holding hands pa.
Hanggang sa naupo na kami sa isang bench chair.
"Master, hindi mo na ba ako paparusahan dahil sa pagtakas ko sa 'yo?" l asked,
inihilig ko
pa ang ulo ko sa kanyang balikat.
"Bakit mo tinatanong? Hindi pa ba sapat ang parusa na binigay ko sa 'yo kagabi?"
Kinuha
niya ang kamay ko at hinaplos-haplos.
"So, parusa pala 'yun?"
"Yes. Gusto mo ulitin natin?"
"Dito sa park?!" Nanlaki ang mga mata ko sa kanya.
And Oliver chuckled. "Tsk." Binitiwan na ako nito at lumapit sa nagbebenta ng ice
cream.
Nang bumalik ay may ice cream ng dala, pero isa lang, at agad na binigay sa akin.
"Happy
birthday!" He greeted me with a warm smile as he gave me the ice cream.

Kumunot naman ang noo ko. "Birthday ko ba ngayon?" Imbes na tanggapin ang kanyang
ice cream ay mabilis kong binuksan ang phone ko. Pagbukas ko ay mga birthday
greetings nga
mula sa dalawa kong kapatid at kay Mia. "Oh, I forgot, birthday ko nga pala talaga
ngayon.."
hindi makapaniwala kong sambit at binalik na ang phone sa bag, tinanggap na ang ice
cream.
Muli namang naupo si Oliver sa tabi ko. "Make a wish, tutuparin ko sa 'yo kahit
ano."
My eyebrows raised. "Sure ka? Kahit ano pa?"
"Hmm." He nodded.
"Kung gano'n, gusto kong hilingin sa 'yo na hayaan mo na akong mamuhay ng tahimik
kasama ang mga kapatid ko."
5/6
Sa sinabi ko ay bigla niya akong tinitigan ng seryoso, pero hindi naman galit ang
kanyang
expression.
Napatikhim naman ako at iniwas ang tingin sa kanya, sumandal na lang ako sa bench
chair
habang sige lang ang kain ng ice cream. "Sabi mo kahit ano, eh, pero parang hindi
mo naman
yata kayang tuparin 'yun."
"Fine, bibigyan kita ng three hours para makatakas. Galingan mo, dahil pagkatapos
ng
tatlong oras, hahanapin na kita."
Mabilis akong napabaling muli sa kanya at medyo nanlaki ang mga mata ko. "S-
Sigurado
ka? Hahayaan mo talaga ako sa loob ng tatlong oras?"
"Yes, that's my birthday gift to you. Sige na, umalis ka na' pagtataboy niya sa
akin na akala
mo'y seryoso talaga.
My lips parted, hanggang sa napatayo na ako mula sa pagkakaupo. "Pero paano kung
mahuli mo ako? Hindi ka ba magagalit sa akin? Hindi mo ako paparusahan?"
"Hindi. Mamahalin lang kita."
Parang na-speechless naman ako sa kanyang sagot at napatitig sa kanyang mga mata na
ngayon ay nakatitig din sa akin. Mamahalin? Nagkamali lang ba ako ng dinig?
"p.Pero wala pala akong dalang pera ngayon." mahina kong usal at iniwas na ang
tingin
sa kanya. My heart beats faster.
Muli na lang akong naupo at hindi na tumingin pa sa kanya. Napatingin-tingin na
lang ako

sa paligid ng park habang sige lang ang pagkain ng ice cream kong hawak.
Pero hindi ko inaasahan ang paglahad ni Oliver ng kanyang black wallet sa harap ko.
"Here,
sa 'yo na lahat 'yan."
Napatingin naman ako sa wallet, sandaling napatitig dito, hanggang sa nag-angat na
muli
ako ng tingin sa kanya. "H-Hindi ka ba nagbibiro lang, Master?"
"T'm not. It's your birthday, kaya samantalahin mo na."
Napalunok ako, hanggang sa namalayan ko na lang ang pagtanggap sa kanyang wallet.
Nang buksan ko ay naglalaman ng maraming pera na puro isang libo.
"One," he started counting.
And I swallowed again.
"Two"
Three. Go noW, my darling, run as fast as you can."
Kaya naman mabilis akong tumayo at nagmamadaling lumakad palayo sa kanya, hanggang
sa tumakbo na ako. Hindi ako lumingon hanggang sa tuluyan na akong nakalabas ng
park at
pumara ng taxi. At nang nasa loob na ako ng taxi ay saka ako sumilip sa labas at
tumingin sa
pinag-iwanan kO sa kanya, pero nakaupo pa rin siya sa bench chair at nakatingin sa
taxi na
sinakyan ko, tinitingnan niya ako.
"Bilisan mo po ang pagmamaneho, Manong. Sa airport po tayo."
6/6
Mabilis namang pinatakbo ng driver ang kanyang taxi paalis ng park.
Pagdating ng airport ay agad akong nagpa-book ng ticket papuntang Zamboanga. Panay
pa ang linga-linga ko sa paligid na baka sakaling sinundan niya ako o pinasundan sa
kanyang
mga tauhan. Pero wala, wala akong makita ni kahina-hinala na sumusunod sa akin.
Hanggang sa tuluyan na akong nakasakay ng eroplano.
At lahat ng pangamba ko ay tuluyan nang naglaho nang lumapag na ang eroplanong
sinasakyan ko sa airport ng Zamboanga.

Chapter 32- part 1

11 Months Later
"Ate, 1 PM ang appointment ko kay doc. Anong oras ba ang alis natin? Magbihis ka na
kaya?
wika ng kapatid kong si Aya habang nakahalukipkip at mula kanina pa patingin-tingin
sa suot
nitong wristwatch.
"Mamaya na, kita mong wala pa si Manang; walang magbabantay kay baby," sagot ko
habang karga sa aking bisig ang anak kong napapahikab na. Kakatapos lang nitong
dumidede
kaya inaantok na naman. Talagang napakamaantukin ng batang ito.
"Don't worry, beshy, ako na muna ang magbabantay kay baby habang wala pa si
Manang."
Napatingin naman ako sa kaibigan kong si Mia na kakalabas lang ng kusina habang may
dalang isang baso ng umuusok na kape. Pagkaupo nito ay agad na nilapag sa ibabaw ng
table
ang dalang kape at naupo sa couch sa tabi ko.
"Akin na si baby, ako na ang bahala sa kanya. Lumakad na kayo."
1/4
"Sure ka? Akala ko ba may date ka ngayon?"
busy."
Napaikot naman ang mata ni Mia. "Ayon nga, kakatawag lang ni Marc, mamaya na lang
daw
sa gabi, dinner-date na lang kami. Busy pa kasi ang mokong na 'yun, dahil marami pa
raw
siyang nakatambak na mga trabaho na dapat na niyang tapusin ngayong araw, at may
mga
meetings pa siya."
Napangiti naman ako at mahinang umiling. “Hay naku, iba talaga 'pag isang CEO ang
boyfriend, palaging busy. Ang mas mabuti pa ay i-break mo na 'yan, wala namang oras
sa 'yo,
eh" ljoked.
CEO kasi sa isang malaking kumpanya ang boyfriend ni Mia. And mukhang mabait naman
dahil nakadalawang beses na rin bumisita sa bahay namin. Nakitulog pa nga ng isang
gabi.
Mia rolled eyes, maarte pa itong napa-flip sa kanyang blonde hair. "Ano ka ba
naman,
beshy. Pera na, gagawin ko pa bang bato? Syempre, hindi ko na siya pakakawalan pa,
'no.
Maging busy siya hangga't gusto niya, basta ba, akin na ang buong oras niya kapag
hindi na siya
Napangisi na lang ako at binigay na rito ang anak ko. "Alagaan mo ng mabuti 'yan,
ha;
ilayo-layo mo ang kape mo at baka matapunan ang anak ko."

"Tsk. Hindi naman ako tatanga, 'no. Aba, sa takot ko lang sa ama nito, baka patayin
pa ako
kapag napaso ko ang anak niya."
"Talaga lang."
Napapangisi na lang akong pumasok ng kuwarto at nagbihis na. Saturday ngayon, wala
ang kapatid kong si Jordan dahil may practice ito ng basketball, at wala naman ang
nag-iisa
naming katulong dahil namalengke pa ito.
Ngayon ay masasabi kong napakagaan na ng takbo ng buhay ko rito sa Zamboanga
kasama ng mga kapatid ko at kaibigan. May negosyo naman kami na pinagkukunan namin
ng
kabuhayan; may isa kaming coffee shop, isang salon, at may pinapaupahan naman kami
na
maliit na apartment para sa mga estudyante. Kaya masasabi kong nakakaangat-angat
kami
ngayon kahit papaano. And to thanks Oliver's money, napalago ko ang kanyang fifty
million at
nadagdagan pa.
Pero sa totoo lang, magpahanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala na
pinatakas niya ako. Ano kaya ang dahilan niya? Siguro ay naawa siya sa akin dahil
sa sinapit ko
sa RG, eh kasi wala naman akong kasalanan sa kanya para pag-initan niya. Hindi ko
alam na may
awa rin pala siya. At lubos akong nagpapasalamat na hindi na niya ako hinanap pa, o
kahit si
Cole. Sana lang ay hindi ko na sila makita pa ulit, dahil ayoko nang magulo pa ang
buhay ko.
Masaya na ako ngayon at payapa na kasama ng mga kapatid ko at mahal kong anak.
"May pera ka na bang pambayad?" tanong ko sa kapatid ko habang nagmamaneho.
2/4
"Yes, ate, meron na."
"Itabi mo na lang'yan, ako na lang ang magbabayad."
"Okay, thanks, ate." Aya happily smiled.
Papunta na kami ngayon sa clinic, dahil gusto nitong magpalinis ng ngipin; every
four
months kasi ay nagpapalinis ito, gano'n kaarte ang kapatid ko. And I am very happy
for her,
dahil tuluyan na nga itong nakalakad nang normal. And thanks to Cole, hindi ko
makakalimutan
ang kabutihan niya kahit gano'n ang naging relasyon namin.
Pagdating ng clinic ay naupo lang ako sa waiting room at hinintay na lang ang
kapatid kong
sİ Aya. Hanggang sa may pumasok na isang babae na agad na napahinto sa harap ko
nang
mapatingin sa akin; pansin ko ang pamimilog ng mata nang makita nito ang mukha ko.

"Oh, it's you. I know you, ikaw nga 'yun!" wika nito matapos akong pagmasdan ng
ilang
segundo na para bang kinikilala ako.
Napataas naman ang kilay ko. "I'm sorry, miss, pero parang ngayon lang kita
nakita."
Sinabayan ko na lang ng konting pagtawa. Talagang hindi ko ito kilala.
"Oh, I'm Doc Trisha, kapatid ko ang may ari nitong clinic." Naglahad ito ng kamay
sa akin,
at tinanggap ko naman. "And I know you, dahil minsan na kita naging pasyente last
year. Hindi
kita makakalimutan, dahil nasigawan lang naman ang kinaiinisan kong doctor dahil sa
'yo. And
thanks to your husband."
Napaisip naman ako, hanggang sa pumasok sa isip ko ang RG. Oo nga pala, naospital
pala
ako pagkatapos ko maging bihag.
"Grabe nga 'yung asawa mo kung makasigaw sa mga doctor. Nagkataon kasi na maraming
nagsidatingan na mga pasyente sa ospital nung araw na 'yun, kaya hindi agad kayo
naasikaso.
So, 'yung husband mo ay sinigawan ang mga doctor na unahin ka sa lahat dahil nga
dinudugo
ka. Butit so sad, dahil wala na ang baby niyo."
"W-What? B-Baby?" Bigla naman akong naguluhan at kumunot ang noo sa babae. Pero
bago pa ako makapagtanong ay may tumawag na rito mula sa loob ng room na
pinagpasukan
ng kapatid ko.
Third POv
PAGLABAS ng airport ng Zamboanga ay agad na sumakay si Oliver sa kotse ng kanyang
tauhan na nagsundo sa kanya.
"Boss, didiretso na ba tayo?" tanong ng kanyang tauhan.
"Yes. Drive fast"
"Copy, boss."
3/4
Mabilis namang pinatakbo ng kanyang tauhan ang kotse paalis ng airport.
Habang nasa biyahe ay chill lang si Oliver sa loob ng sasakyan, at hindi mapigilan
ang
mapangiti nang mapagmasdan ang litrato ng isang sanggol sa kanyang phone.
He was a little bit nervous, but excited at the same time.

Pagdating sa Caragasan ay huminto na ang kotse sa tabi ng isang kalsada.

"Puwede na raw kayong pumasok sa backdoor, boss. Nagawang na ng paraan ni Leo."
Napangiti si Oliver at agad na bumaba ng sasakyan. Sandali pa nito inayos ang
nagusot na
suit bago lumapit sa gate at binuksan ang pagkaka-lock nito gamit ang susi. Nang
mabuksan ay
dumiretso agad siya sa back door ng bahay at binuksan din iyon gamit naman ang pin
ng
kanyang wristwatch dahil nga magkaiba ang lock at ng gate, kaya di match sa kanyang
susi na
dala.
4/4
Pagkapasok ng bahay ay agad siyang umakyat ikalawang palapag at binuksan ang mga
kuwartong naroon, pero hindi naman niya makita ang kanyang hinahanap. Hanggang sa
narinig
niya ang pag-iyak ng sanggol sa ibaba. Kaya naman nagmamadali siyang bumaba.
At pagkapasok niya ng living room ay saka niya nakita ang kanyang hinahanap na
nakahiga
sa loob ng baby crib nito.
Oliver smiled. Marahan siyang lumapit sa crib. At nang sandaling masilayan na niya
ang
umiiyak na sanggol ay mas lalong lumaki ang ngiti niya. Parang nanginig pa ang
kanyang kamay
nang buhatin niya ito na kinatigil naman nito sa pag-iyak.
"Hi, son, nice to meet you." His voice broke. "Your daddy is here to pick you up."
He kissed
his son's forehead. "Daddy loves you so much!"
Pero hindi niya inaasahan ang pagngiti ng sanggol na tila naging komportable agad
sa
kanya. Kaya bahagya siyang mapatawa.
"Oh, so you're happy to see dad, huh? Okay, come with me, uuwi na tayo. Hihintayin
na
lang natin ang mommy mo sa mansion." Binuhat na niya ito palabas ng bahay at dinaan
sa
backdoor para walang makakita.

Chapter 32 - part 2
Ayshelle's POV
Hanggang sa nakalabas kami ni Aya ng clinic ay hindi mawala-wala sa isip ko ang
sinabi ng
babae kanina. Buntis kaya ako nung mga panahong 'yun? Kaya ba ako dinugo ng gano'n
at
namilipit sa sakit ng tiyan dahil nakunan ako? Pero napaka-impossible naman na
mabuntis ako
that time. Hindi ko naman nakakaligtaan uminom ng pills na bigay ni Oliver para
lang masiguro
na hindi ako mabuntis kahit makailang beses niya akong gamitin. Nakalimutan ko lang
uminom
nung pinalaya na niya ako, dahil akala ko ay hindi ako mabubuntis sa isang beses
lang, pero
mali pala ako dahil namalayan ko na lang na buntis na pala ako ng dalawang buwan.
Kaya
naman ang balak ko sanang pagpatuloy sa pag-aaral ay itinigil ko na lang, dahil
ayoko naman
ipalaglag ang anak ko. At ngayon ay hindi naman ako nagsisi sa desisyon ko dahil
talagang
napakasaya ko sa pagdating ng anak ko sa buhay namin ng mga kapatid ko.
"Ate, ihatid mo na lang ako diretso sa school. Nakalimutan kong may dance practice
pa
pala kami ng mga classmates ko ngayong hapon."
"Ate"
"Ate!"
Bigla akong napapreno at napabaling sa kapatid ko. “Huh? Ano 'yun, Aya?"
"Lutang ka naman yata, ate, eh. Ang sabi ko, idaan mo na lang ako sa school dahil
may
dance practice pa kami ng mga kaklase ko."
"Ah, sige." Napabuga na lang ako ng hangin at muli nang pinatakbo ang sasakyan.
Matapos kong ihatid ang kapatid ko sa school ay dumiretso naman ako sa coffee shop
para
bisitahin saglit ang mga empleyado ko. Pero pagbaba ko pa lang ng sasakyan para
pumasok na
ng coffee ay shop ay siya namang pag-ring ng phone ko. Mia calling.
"Yes, beshy, ano 'yun?" l answered the phone call.
1/4
Pero nagulat ako nang sumagot sa akin ang umiiyak na boses ni Mia.
"Beshyl Oh my god, come here right now! Nawawala si baby Seus! May nagnakaw sa
kanya
dito sa loob ng bahay!"
Nanlaki ang mga mata ko sa narinig, "What? Ano bang pinagsasabi mo, Mia?! Paanong
nawawala ang anak ko sa loob ng bahay? Huwag mo nga akong pinagluluko!"

"l'm not kidding, beshy! Totoo ang sinasabi ko! Nawawala si baby! Lumabas lang
naman
ako saglit dahil may nag-doorbell, pero pagbalik ko sa loob ng bahay wala na ang
anak mo!"
Para akong nataranta at biglang dinambol ng matinding kaba. Hindi na ako nagtanong
pa
kay Mia at agad na binaba ang phone. Mabilis na akong pumasok muli sa loob ng kotse
ko at
pinatakbo pauwi.
Pagdating ko sa bahay ay nasa labas si Mia umiiyak, at kasama nito si Jordan na
nakauwi
na. At totoo nga na nawawala ang anak ko. Nang tingnan namin ang CCTV sa may
kalsada ay
sira, kaya hindi nakuha ang pangyayari kung sino ang nagkuha sa anak ko na pumasok
pala sa
back door.
Pakiramdanm ko ay gumuho ang mundo ko. Ang mahal kong anak, hindi ko kayang mawala
sa akin. Talagang ikakamatay ko!
Pumunta kami agad sa police station at ni-report ang nangyari. Agad naman kumilos
ang
mga police para mag-imbestiga.
lyak ako nang iyak hanggang sa nakalabas kami ng police station at nakauwi na ng
bahay.
"lI'm really sorry, beshy, hindi ko talaga alam na mawawala si baby. Lumabas lang
naman
ako saglit dahil may nag-doorbell, pero pagbalik ko sa loob ay wala na. Humabol pa
ako sa
labas pero wala akong naabutan."
Marahas akong umiling habang patuloy ang paglabas ng masaganang luha sa mga mata
ko.
"Hindi puwedeng mawala ang anak ko, Mia. Kailangan ko siyang hanapin ano man ang
mangyari!"
Patakbo na akong pumasok sa loob ng dressing room at kinuha ang isang maleta bago
mabilis na pinaglalagay ang mga damit ko, basta kung ano ang nahawakan ng kamay ko
ay
diretso ko nang nilagay sa loob ng maleta.
"Teka, saan ka pupunta, beshy? Bakit nag-iimpake ka? Aalis ka ba?" tanong ni Mia na
nang
makitang hila-hila ko na ang maleta paglabas ng dressing room.
"Pupuntahan ko ang ama ng anak ko para humingi ng tulong sa kanya."
Nanlaki ang mga mata ni Mia. "What?l Sigurado ka ba? Ipapaalam mo na sa lalaking
'yun na
may anak kayo? Magpapakita ka na sa kanya?"
"Oo, kailangan! Hindi ako papayag na mapahamak ang anak ko! Kung kinakailangan na

pumunta ako sa kanyang ama at magmakaawa, gagawin ko, Mia, makapiling ko lang muli
ang
anak ko. Maraming tauhan ang lalaking 'yun, kaya alam kong makakaya niyang ipahanap
ang
anak namin. Bahala na kung ano man ang gawin niya sa akin, basta ang mahalaga
ngayon ay
ang anak ko!"
Mabilis na akong lumabas ng bahay, at napasunod naman sa akin si Mia; nang pumasok
ako ng kotse ay pumasok na rin ito. Hinatid ako ni Mia sa airport.
At hanggang sa loob na ng lumilipad na eroplano ay hindi pa rin matigil ang pagkuha
ko.
Natatakot ako para sa anak ko na baka kung ano na ang ginawa sa kanya ng kidnaper.
Ngayon ay si Oliver na lang ang tangi kong pag-asa para mahanap ang anak ko sa
lalong
madaling panahon. Siguro naman pakikilosin niya agad ang mga tauhan niya para
maghanap
oras na malaman niyang nawawala ang anak namin. Bahala na kung anong gawin niya sa
akin
dahil sa pagpakita ko sa kanya, basta ang mahalaga sa akin ngayon ay ang kaligtasan
ng anak
ko. Gagawin ko ang lahat para lang makita at mabawi ang mahal kong anak.
Nang makarating na ang eroplanong sinasakyan ko sa airport ng manila ay halos
tumakbo
ako makalabas lang agad ng airport. Agad akong pumara ng taxi paglabas.
Mahigit thirty minutes yata ang biyahe ng taxi na sinakyan ko bago ako nito
inihinto sa
harap ng magarang gate ng mansyon ni Oliver.
Huminga muna ako ng malalim bago sunod-sunod na pinindot ang doorbell.
Wala pang limang minuto ay marahan nang bumukas ang gate at bumungad sa akin ang
dalawang katulong na agad na namilog ang mga mata nang makita ako, hanggang sa
napangiti
na sila pareho.
"Maligayang pagdating, Ma'am!" nakangiti nilang bati sa akin.
"Si Oliver po narito ba siya?" agad kong tanong.
3/4
And they nodded. "Yes po, Ma'am. Nasa loob po, naghihintay na sa inyo."
Bahagya namang kumunot ang noo ko, Naghihintay? Don't tell me, alam niya na
darating
ako ngayong araw para puntahan siya?
Mabilis na akong pumasok ng gate at halos takbuhin ko na ang mansyon habang hila-
hila
ko ang maleta na naglalaman ng mga gamit ko.
"Oliverl Master!" I called him. Medyo garalgal pa rin ang boses ko dahil naiiyak pa
rin ako

para sa nawawala kong anak.

Pero pagkapasok ko ng mansyon ay unti-unti akong napahinto nang makita kung sino
ang
lalaking nakadikwatro ng upo sa couch habang may karga na bata sa bisig nito at
kasalukuyang
pinapadede ng babyrone na naglalaman ng gatas.
Para akong nabunutan ng tinik nang makilala ang sanggol, walang iba kundi ang mahal
kong anak!
Halos atakihin na ako sa puso sa pag-aakalang kinuha ang anak ko ng masamang tao,
pero
siya lang pala ang kumuha, ni hindi man lang pinaalam sa akin.
"Your mommy is finally here, son" oliver said when he saw me, hanggang sa sumilay
na
ang ngiti nito sa labi nito habang nakatingin sa akin. "Hi, dear wife. Welcome
back, my queen!"
And I couldn't help myself, mabilis na akong lumapit sa kanya at walang sabi-sabing
pinalipad ang palad ko papunta sa kanyang magkabilang pisngi. Sa lakas ng sampal ko
ay
talagang umiko pa sa loob ng tahimik na mansyon, pati ang anak kong dumidede ay
parang
4/4
"Ouch, naman, asawa ko. Ang sakit nu'n ah." oliver laughed slightly and smiled
again. "I've
missed you so much. Paano ba 'yan, nahanap na kita ngayon."

Hanggang sa nakalabas kami ni Aya ng clinic ay hindi mawala-wala sa isip ko ang

sinabi ng
babae kanina. Buntis kaya ako nung mga panahong 'yun? Kaya ba ako dinugo ng gano'n
at
namilipit sa sakit ng tiyan dahil nakunan ako? Pero napaka-impossible naman na
mabuntis ako
that time. Hindi ko naman nakakaligtaan uminom ng pills na bigay ni Oliver para
lang masiguro
na hindi ako mabuntis kahit makailang beses niya akong gamitin. Nakalimutan ko lang
uminom
nung pinalaya na niya ako, dahil akala ko ay hindi ako mabubuntis sa isang beses
lang, pero
mali pala ako dahil namalayan ko na lang na buntis na pala ako ng dalawang buwan.
Kaya
naman ang balak ko sanang pagpatuloy sa pag-aaral ay itinigil ko na lang, dahil
ayoko naman
ipalaglag ang anak ko. At ngayon ay hindi naman ako nagsisi sa desisyon ko dahil
talagang
napakasaya ko sa pagdating ng anak ko sa buhay namin ng mga kapatid ko.
"Ate, ihatid mo na lang ako diretso sa school. Nakalimutan kong may dance practice
pa
pala kami ng mga classmates ko ngayong hapon."
"Ate"
"Ate!"
Bigla akong napapreno at napabaling sa kapatid ko. “Huh? Ano 'yun, Aya?"
"Lutang ka naman yata, ate, eh. Ang sabi ko, idaan mo na lang ako sa school dahil
may

Chapter 32 - part 2
dance practice pa kami ng mga kaklase ko."
"Ah, sige." Napabuga na lang ako ng hangin at muli nang pinatakbo ang sasakyan.
Matapos kong ihatid ang kapatid ko sa school ay dumiretso naman ako sa coffee shop
para
bisitahin saglit ang mga empleyado ko. Pero pagbaba ko pa lang ng sasakyan para
pumasok na
ng coffee ay shop ay siya namang pag-ring ng phone ko. Mia calling.
"Yes, beshy, ano 'yun?" l answered the phone call.
1/4
Pero nagulat ako nang sumagot sa akin ang umiiyak na boses ni Mia.
"Beshyl Oh my god, come here right now! Nawawala si baby Seus! May nagnakaw sa
kanya
dito sa loob ng bahay!"
Nanlaki ang mga mata ko sa narinig, "What? Ano bang pinagsasabi mo, Mia?! Paanong
nawawala ang anak ko sa loob ng bahay? Huwag mo nga akong pinagluluko!"

"l'm not kidding, beshy! Totoo ang sinasabi ko! Nawawala si baby! Lumabas lang
naman
ako saglit dahil may nag-doorbell, pero pagbalik ko sa loob ng bahay wala na ang
anak mo!"
Para akong nataranta at biglang dinambol ng matinding kaba. Hindi na ako nagtanong
pa
kay Mia at agad na binaba ang phone. Mabilis na akong pumasok muli sa loob ng kotse
ko at
pinatakbo pauwi.
Pagdating ko sa bahay ay nasa labas si Mia umiiyak, at kasama nito si Jordan na
nakauwi
na. At totoo nga na nawawala ang anak ko. Nang tingnan namin ang CCTV sa may
kalsada ay
sira, kaya hindi nakuha ang pangyayari kung sino ang nagkuha sa anak ko na pumasok
pala sa
back door.
Pakiramdanm ko ay gumuho ang mundo ko. Ang mahal kong anak, hindi ko kayang mawala
sa akin. Talagang ikakamatay ko!
Pumunta kami agad sa police station at ni-report ang nangyari. Agad naman kumilos
ang
mga police para mag-imbestiga.
lyak ako nang iyak hanggang sa nakalabas kami ng police station at nakauwi na ng
bahay.
"lI'm really sorry, beshy, hindi ko talaga alam na mawawala si baby. Lumabas lang
naman
ako saglit dahil may nag-doorbell, pero pagbalik ko sa loob ay wala na. Humabol pa
ako sa
labas pero wala akong naabutan."
Marahas akong umiling habang patuloy ang paglabas ng masaganang luha sa mga mata
ko.
"Hindi puwedeng mawala ang anak ko, Mia. Kailangan ko siyang hanapin ano man ang
mangyari!"
Patakbo na akong pumasok sa loob ng dressing room at kinuha ang isang maleta bago
mabilis na pinaglalagay ang mga damit ko, basta kung ano ang nahawakan ng kamay ko
ay
diretso ko nang nilagay sa loob ng maleta.
"Teka, saan ka pupunta, beshy? Bakit nag-iimpake ka? Aalis ka ba?" tanong ni Mia na
nang
makitang hila-hila ko na ang maleta paglabas ng dressing room.
"Pupuntahan ko ang ama ng anak ko para humingi ng tulong sa kanya."
Nanlaki ang mga mata ni Mia. "What?l Sigurado ka ba? Ipapaalam mo na sa lalaking
'yun na
may anak kayo? Magpapakita ka na sa kanya?"
"Oo, kailangan! Hindi ako papayag na mapahamak ang anak ko! Kung kinakailangan na

pumunta ako sa kanyang ama at magmakaawa, gagawin ko, Mia, makapiling ko lang muli
ang
anak ko. Maraming tauhan ang lalaking 'yun, kaya alam kong makakaya niyang ipahanap
ang
anak namin. Bahala na kung ano man ang gawin niya sa akin, basta ang mahalaga
ngayon ay
ang anak ko!"
Mabilis na akong lumabas ng bahay, at napasunod naman sa akin si Mia; nang pumasok
ako ng kotse ay pumasok na rin ito. Hinatid ako ni Mia sa airport.
At hanggang sa loob na ng lumilipad na eroplano ay hindi pa rin matigil ang pagkuha
ko.
Natatakot ako para sa anak ko na baka kung ano na ang ginawa sa kanya ng kidnaper.
Ngayon ay si Oliver na lang ang tangi kong pag-asa para mahanap ang anak ko sa
lalong
madaling panahon. Siguro naman pakikilosin niya agad ang mga tauhan niya para
maghanap
oras na malaman niyang nawawala ang anak namin. Bahala na kung anong gawin niya sa
akin
dahil sa pagpakita ko sa kanya, basta ang mahalaga sa akin ngayon ay ang kaligtasan
ng anak
ko. Gagawin ko ang lahat para lang makita at mabawi ang mahal kong anak.
Nang makarating na ang eroplanong sinasakyan ko sa airport ng manila ay halos
tumakbo
ako makalabas lang agad ng airport. Agad akong pumara ng taxi paglabas.
Mahigit thirty minutes yata ang biyahe ng taxi na sinakyan ko bago ako nito
inihinto sa
harap ng magarang gate ng mansyon ni Oliver.
Huminga muna ako ng malalim bago sunod-sunod na pinindot ang doorbell.
Wala pang limang minuto ay marahan nang bumukas ang gate at bumungad sa akin ang
dalawang katulong na agad na namilog ang mga mata nang makita ako, hanggang sa
napangiti
na sila pareho.
"Maligayang pagdating, Ma'am!" nakangiti nilang bati sa akin.
"Si Oliver po narito ba siya?" agad kong tanong.
3/4
And they nodded. "Yes po, Ma'am. Nasa loob po, naghihintay na sa inyo."
Bahagya namang kumunot ang noo ko, Naghihintay? Don't tell me, alam niya na
darating
ako ngayong araw para puntahan siya?
Mabilis na akong pumasok ng gate at halos takbuhin ko na ang mansyon habang hila-
hila
ko ang maleta na naglalaman ng mga gamit ko.
"Oliverl Master!" I called him. Medyo garalgal pa rin ang boses ko dahil naiiyak pa
rin ako

para sa nawawala kong anak.

Pero pagkapasok ko ng mansyon ay unti-unti akong napahinto nang makita kung sino
ang
lalaking nakadikwatro ng upo sa couch habang may karga na bata sa bisig nito at
kasalukuyang
pinapadede ng babyrone na naglalaman ng gatas.
Para akong nabunutan ng tinik nang makilala ang sanggol, walang iba kundi ang mahal
kong anak!
Halos atakihin na ako sa puso sa pag-aakalang kinuha ang anak ko ng masamang tao,
pero
siya lang pala ang kumuha, ni hindi man lang pinaalam sa akin.
"Your mommy is finally here, son" oliver said when he saw me, hanggang sa sumilay
na
ang ngiti nito sa labi nito habang nakatingin sa akin. "Hi, dear wife. Welcome
back, my queen!"
And I couldn't help myself, mabilis na akong lumapit sa kanya at walang sabi-sabing
pinalipad ang palad ko papunta sa kanyang magkabilang pisngi. Sa lakas ng sampal ko
ay
talagang umiko pa sa loob ng tahimik na mansyon, pati ang anak kong dumidede ay
parang
4/4
"Ouch, naman, asawa ko. Ang sakit nu'n ah." oliver laughed slightly and smiled
again. "I've
missed you so much. Paano ba 'yan, nahanap na kita ngayon."

Chapter 32 - part 3
"Stop smiling! Ang kapal ng mukha mong nakawin ang anak ko nang walang paalam! Alam
mo ba kung anong takot ang naramdaman ko sa pag-aakalang nawala ang anak ko ha!"
galit
kong sermon matapos siyang sampalin nang dalawang ulit sa pisngi. Nakalimutan ko
nang takot
ako sa kanya dahil mas nangibabaw na ang galit ko.
Pero imbes na patulan ang sinabi ko ay sinenyasan lang ako ni Oliver gamit ang
kanyang
hintuturo na nilapat sa kanyang labi. "Sshh... huwag kang maingay, natutulog na ang
anak
natin, oh. Ang mas mabuti pa ay magpahinga ka na lang muna sa kuwarto, baka pagod
ka sa
biyahe."
"No, akin na ang anak ko, uuwi na kami.!"
1/7
Akmang kukunin ko na ito sa kanyang bisig pero agad niyang iniwas sa akin at inis
akong
tiningnan.
"TSk. Anak ko 'to, asa ka pa na ibabalik ko sa 'yo." And he stood up, pinukol pa
ako ng
masamang tingin bago ako tinalikuran at umakyat na ng stairs habang buhat-buhat pa
rin ang
anak sa bisig.
Napabuga na lang ako ng hangin.
Naiwan ako sa living area at napatingin lang sa kanyang papalayong likod. He looks
happy.
parang ama na ama ang dating kung makabuhat sa anak. In fairness, ang cute niya.
Mabuti
naman at mukhang mahal na mahal naman niya ang anak namin kahit ngayon niya lang
ito
nakasama. Hindi ko lang talaga inaasahan na may alam pala siya tungkol sa
panganganak ko,
malamang pinapabantayan niya ako ng palihim sa kanyang mga tauhan.
Napahinga na lang ako ng malalim at pagod na naupo sa couch. Kahit papaano ay
nawala
na ang pangamba ko. Thanks god, ama lang pala ng anak ko ang kumuha sa kanya.
Talagang
natakot ako ng sobra. Baka mabaliw ako kapag nawala sa akin ang mahal kong anak.
Nagpadala na lang ako ng text message kay Mia at sinabing huwag na siyang mag-
alala pa
dahil safe naman ang anak ko at ama lang nito ang kumuha. Pero wala pang isang
minuto ay
naka-reply na agad ito sa akin.
Mia: Aba't lukong lalaking 'yan ahl Upakan mo, huwag kang matakot sa tarantadong
'yan!
Halos atakihin na ako sa nerbiyos, sinisisi ko pa ang sarili ko, natakot ako ng
sobra. lyon pala ay

siya lang ang kumuha! Naku, Ayshelle, kung nandito lang sa harap ko ang lalaking
yan ay
talagang pagsasampalin ko "'yan hanggang sa mamaga ang pisngi at pumutok ang dugo!
Napangiti na lang ako sa reply ni Mia at napasandal sa couch. Parang naramdaman ko
na
ang pagod ko sa biyahe dahil nawala na ang pangamba ko.
"Ma'am, ano pong gusto niyong merienda at nang madalhan ko kayo rito?" tanong ng
matandang katulong na agad na lumapit sa akin.
"No need, manang, Mas gusto ko pong magpahinga muna, pagod ako sa biyahe, eh."
"Kung gano'n ay iakyat ko na lang po itong bagahe niyo sa taas, ma'am."
"Sige po, pero huwag sa kuwarto ni oliver."
"Okay po, ma'am, naiintindihan ko,"
Sa kakapahinga ko sa couch ay tuluyan na akong nakatulog nang hindi ko namamalayan.
Naalimpungatan lang ako nang maramdaman ang paglutang ko. And when I opened my
eyes,
bumungad sa akin ang gwapong mukha ni Oliver.
"Oh, you're awake. Bubuhatin sana kita sa kuwarto. Pero since gising ka na, magdi-
dinner
na lang tayo."
Hindi ko mapigilan ang mapairap. "Puwede ba, Oliver, kagigising ko lang, huwag mo
munang dagdagan agad init ng ang ulo ko sa 'yo. Ibaba mo ako ngayon din."
2/7
Pero tumaas lang ang sulok ng kanyang labi. "Pinalaya lang kita ng ilang buwan,
tumapang
ka na agad. Ibang klase ka rin ah, hindi ka na takot sa master mo," he murmured
while smirking.
Binuhat niya pa rin ako.
"lbaba mo sabi ako!"
"Tsk. Pakipot ka pa, alam ko naman na mas gusto mong binubuhat kita."
Kaya naman sa inis ko ay kinurot ko na lang ang kanyang tagiliran, pero napatawa
lang siya
sa ginawa ko at hindi pa rin ako ibinaba. Hanggang sa dumating na kami sa dining
area kung
saan may dalawang matandang katulong ang nakatayo at marami nang mga nakahandang
pagkain sa mahabang table.
"Magandang gabi, Señorito,' magalang na pagbati ng dalawang katulong.
"Magandang gabi rin sa inyo, Manang," sagot ni Oliver sa katulong at pinaupo na ako
sa

upuan.
"Sinong nagbabantay sa anak ko, Oliver? Baka pinabayaan mo lang sa kuwarto mo?"
"Oh, honey, hindi naman ako gano'n ka-irresponsible na ama para pabayaan nang mag-
isa
ang anak ko sa kuwarto. Don't worry, naroon nagbabantay ang isa sa mga katulong.
Let's just
eat." Hinalikan niya pa akO sa pisngi bago naupo sa kabilang upuan.
Pero agad kong pinunasan ang pisngi ko na kanyang hinalikan. And when I looked up,
nakatingin pala siya sa akin, pero agad ko siyang inirapan. Pansin ko pa ang
kanyang pag-iling
at naglagay na ng pagkain sa kanyang plato.
Ibinaling ko na rin ang atensyon ko sa mga pagkaing nakahanda. Parang bigla akong
nagutom nang bumungad sa akin ang iba't ibang putahe ng mga masasarap na pagkain na
umuusok pa. Hanggang sa hindi ko inaasahan ang bigla na lang pagtunog ng tiyan ko,
at nang
muli akong mapatingin kay Oliver ay nakangisi na ito sa akin.
3/7
"Kain na, mahal, mukhang gutom ka na" pilyo nitong sabi at nakuha pang kumindat sa
akin sabay tawa ng marahan.
And I gave him a death glare. But he just smiled and started eating.
Hindi ko lang talaga mapigilan ang mas lalong mainis sa kanyang ngisi. Ang kapal ng
mukha, ni hindi man lang nag-sorry sa akin dahil sa pagnakaw niya sa anak ko. Hindi
niya ba
alam kung anong klaseng takot ang naramdaman ko dahil sa ginawa niya. Kung hindi
lang ako
takot sa kanya ay baka inupakan ko na talaga siya tulad ng gusto ni Mia.
Kumain na lang ako nang tahimik at hindi na tumingin pa sa kanyang pwesto. Kung
hindi
lang ako gutom ay talagang hindi ako sasabay sa kanya. Pero gutom na gutom ako
dahil sa
Zamboanga pa ang huli kong kain, nakalimutan ko nang kumain muli dahil sa
pagkataranta, ni
hindi na nga ako nakapagbihis ng maayos, kahit pananalamin ay nakalimutan ko. Hindi
ko na
tuloy alam kung ano na ang itsura ko ngayon.
"Manang, may tanong ako."
"Yes, Señorito, ano po 'yun?"
"Kapag ang babae ba katatapos lang manganak, talaga bang masyadong matapang?"
Nahinto ako sa pagkain at napaangat ng tingin. Ano raw? Ako ba ang tinutukoy niya?
"Opo, Señorito, parang inahing manok lang," sagot ng mayodorma sa kanya.

And Oliver laughed. "Ah kaya naman pala. So anong dapat gawin kapag gano'n?"
"Hayaan na lang po, Señorito, kasi ang mga babae, sa una lang ang galit ng mga yan,
pero
pagdating sa huli, lalambot din naman."
Hindi na ako nakatiis at tumingin na sa matandang mayodorma. "Kung makapagsalita ka
naman, manang, parang hindi ka babae."
Napatikhim naman ito at parang nagpipigil na ng ngiti. "Kaya nga alam ko, ma'am,
kasi
babae po ako."
Napaikot na lang ang mata ko at hindi na sila pinansin pang dalawa kahit alam kong
ako
ang tinutukoy nila. Kumain na lang ako nang kumain.
4/7
At dahil sa bilis kong kumain ay ako ang naunang natapos. Kaya agad akong umakyat
sa
kuwarto kung nasaan ang anak ko. Pero pagpasok ko ng kuwarto ay saktong umiiyak ito
habang
buhat-buhat ng matandang katulong.
"Ma'am, mukhang hinahanap po kayo, ayaw kasing dumede sa kanyang babyrone."
"Akin na, manang, sa akin ko na lang po padedehin. Mas sanay kasi 'yan sa akin
kaysa sa
bote."
Matapos ibigay sa akin ng katulong ang anak ko ay nagpaalam na rin itong lumabas.
Para mapadede ko nang mabuti ang mahal kong anak ay naupo na lang ako sa taas ng
kama at sumandal sa headboard nito.
"Ano, na-miss mo ba ang mommy, ha? Loko 'yang daddy mo, eh. Tinakas ka sa akin,
akala
mo naman mayroon siyang dede," pagkausap ko sa anak ko na sige lang ang pagdede,
tila uhaw
na uhaw. Malamang ay hindi ito napadede ng maayos ng kanyang ama, eh hindi naman
kasi ito
sanay sa bote; dumidede pero konti lang, siguro ay nauumay agad. Sinanay ko kasi sa
akin,
dahil mas okay pa rin daw ang breastfeeding kaysa sa babyrone.
Sa kalagitnaan ng pagpapadede ko sa anak ko ay siya namang pagbukas ng pinto at
purmasok si Oliver. Nang mapatingin ito sa akin ay parang nagulat pa nang makitang
nakataas
ang damit ko, pero agad ding napangiti at marahan nang lumapit matapos isara ang
pinto.
"oh, how cute. So you breastfeed him, huh? Sana ako rin.
Napataas naman ang kilay ko. What? "Maybe next life, malay mo maging babae ka na sa
susunod mong buhay, then you can breastfeed."

"Nah, it's not what I mean." He laughs, umakyat na sa kama. "I want you to
breastfeed me
as well. Puwede?2"
My lips parted. Talagang dumila pa sa akin sabay kindat. Wow ha, ang sarap lang
sapakin
ng lalaking 'to.
"Ang kapal mo naman. Huwag ako." Mabilis kong dinampot ang unan at binato papunta
sa
kanyang mukha. "Humanap ka ng inahing aso at doon dumidede, manyakis ka!"
Mabilis naman nitong nasalo ang unan at natatawa na lang nahiga sa hita ko. "Gusto
lang
magpa-breastfeed, manyakis na agad? Kaw ha, ang dumi agad ng isip mo. Palibhasa,
sabik na
sabik ka na sa akin, hindi mo lang maamin. You missed me that much, didn't you?"
My eyebrows raised. "Hindi, 'no, never kitang na-miss kahit minsan! Umalis ka na
nga,
doon ka muna matulog sa kabilang kuwarto!"
Bigla naman naging seryoso ang mukha ni Oliver sa pagtataboy ko. "No, dito lang
ako. Mas
gusto ko kayong makatabi ng anak natin."
"Kung ayaw mong umalis, then kami na lang ang sa kabilang kuwarto"
5/7
"Hey, huwag ka nang magalit pa sa akin." Mabilis itong napabangon at pinigilarn ang
braso
ko sa akmang pagbaba ko sa kama habang karga si baby. "Okay, I'm sorry. Sorry kung
pinag-alala kita ng sobra sa anak natin. Mali ang ginawa kong pagkuha sa kanya,
dapat
pinaalam ko sa 'yo para hindi ka mag-alala. I'm sorry, sobrang nasabik lang akong
makita ang
anak natin."
Napahinto naman ako at mahinang napatikhim. Mabuti naman at nag-sorry na rin ang
kumag na 'to.
Nang hindi ako sumagot ay naramdaman ko na lang ang pagyakap niya mula sa likuran
ko
at pinatong ang kanyang mukha sa balikat ko.
"Sorry na, okay? Huwag ka nang magalit pa." Malambing na ang kanyang boses.
Napatikhim lang ako pero hindi ako sumagot.
"So bati na ba tayo?" He kissed my cheek. "silence means yes. Right?"
"Bumitaw ka nga, bababa na ako."
"Hey, I told you, dito ka na lang matulog gusto kita--
"Ano ka ba, ilalagay ko lang si baby sa loob ng kanyang crib at baka maipit pa rito
sa kama.
"Oh, okay." He let go of me.
6/7
Bumaba naman ako ng kama at maingat na nilapag ang anak ko sa baby crib na nasa
loob
din ng kuwarto. Nang matapos ay muli rin akong bumalik ng kama at nahiga na rin,
pero
patalikod kay Oliver.
"Huwag mo akong istorbohin, matutulog na ako," I said and closed my eyes.
Pero niyakap pa rin ako nito mula sa likuran at hinila sa baywang palapit sa kanya
na
siyang kinasinghap ko na lang.
"Mas gusto kong matulog nang kayakap ang asawa ko." And he kissed my cheek again.
Napakagat-labi na lang ako para pigilan ang aking pagngiti. Hinayaan ko na lang
siya at
hindi na ako sumagot pa, pinikit ko na lang ang mga mata ko dahil parang inaantok
na ulit ako.
Akala ko ay makakatulog na ako ng mahimbing. Pero wala pang limang minuto akong
nakapikit nang maramdaman ko na ang munting halik sa pisngi ko pababa sa aking
leeg.
"Oliver, stop... inaantok ako..." paungol kong saway sa kanya at sinabunutan ang
kanyang
ulo palayo sa akin. Pero hinawakan niya lang ang kamay ko at bigla na lang akong
hinila na
kinatihaya ko ng higa, at sinamantala niya agad dahil mabilis siyang pumaibabaw sa
akin at
walang sabi-sabing sinakop ang labi ko.
Napaungol sa klase ng kanyang paghalik sa akin, marahan niyang sinipsip ang ibaba
kong
labi at pagkatapos ay sa taas naman, hanggang sa tuluyan na niyang pinasok ang
kanyang dila
sa loob ng bibig ko. Nag-init na ang katawan ko, hanggang sa tuluyan na akong
bumigay,
tumugon na sa kanyang halik.
"I missed you so damn much.." paos niyang anas sa gitna ng halikan namin dalawa.
"Na-miss din kita.." paos ko ring sagot habang ang mga braso ko ay nakayapos na sa
kanyang leeg.
Pero dahil sa pagsagot ko ay bigla na lang siyang bumitaw sa halikan namin dalawa.
Tiningnan nlya ako, pinakatitigan, 'yung klase ng titig na parang nakakatunaw, puno
ng
pananabik, pangungulila, lyon ang sinasabi ng kanyang mga mata habang nakatitig sa
akin.
Hanggang sa marahan na niyang hinaplos ang mukha ko.

"Ngayong nahanap na kita at naibalik na sa akin, nakahanda ka na bang mahalin ko?

At
manatili sa piling ko habambuhay?"
7/7

Chapter 32 - part 4
Napalunok ako sa kanyang tanong at napatitig sa kanyang malamlam na mga mata na
ngayo'y nakatitig din sa akin habang naghihintay sa sagot ko.
Mahalin niya at manatili sa piling niya habambuhay?
Kung seryoso siya, then why not? Ama siya ng anak ko, at pangarap ko rin naman na
magkaroon ng buo at masayang pamilya ang anak ko, dahil ayokong matulad siya sa
akin na
walang mga magulang. Ang lungkot kaya kapag hindi buo ang pamilya.
ko.
Kaya lang...
"P-Paano kung sasabihin kong oo, anong gagawin mo?" l asked in a low voice
accompanied
by a swallow.
1/9
My heart beat faster, tila magigiba na ang dibdib ko sa sobrang lakas ng pagtibok
ng puso
"What else?" Oliver gave me a warm smile. "Syempre, aalagaan kita, kayo ng anak
natin...
at magiging anak pa. Mamahalin ko kayo ng sobra at poprotektahan. And you will be
my wife for
real." Saglit pang bumaba ang kanyang tingin sa labi ko at napalunok bago muling
binalik sa
mata ko, "Pero kahit ayaw mo, asawa pa rin naman kita dahil hindi naman fake ang
kasal natin.
Kaya wala ka pa rin magagawa kundi ang manatili sa piling ko, at maging akin
habambuhay.'"
And he grinned.
My lips parted in disbelief.
Wow, nagtanong pero may blackmail pala sa huli. Pinagluluko ba ako ng lalaking 'to?
Sabi
na nga ba, hindi fake ang kasal namin. Now I know, kaya naman pala may papirma-
pirma pa
siyang nalalaman dati, totoong marriage contract na pala 'yun, hindi pala talaga
fake.
"Ah gano'n?" Tumaas na ang isa kong kilay sa kanya. "But sorry to say, ayoko sa
masyad ong
bossy at nakakatakot na lalaki. Baka kasi ituring mo lang akong alipin mo imbes na
asawa.
Kawawa naman ako kung sakali."
Biglang napahalakhak si Oliver sa sagot ko na akalay mo'y kiniliti. Hindi pa sana
titigil kung
hindi ko inis na kinurot ang kanyang dibdib.
"Stop laughingl Baka madagdagan lang ang pagkainis ko sa 'yo!" saway ko sa kanya na
kunwari ay inis.

"Hindi ko alam na mas cute ka pala kapag nagmamaldita ng ganyan." Pinanggigilan

niya
ang pisngi ko bago muling ngumiti ulit sa akin nang matamis. "Then how about this,
baliktarin
na lang natin ang sitwasyon: you will be my boss, and I will be your slave. What do
you think?"
ko?"
Bigla na lang sumilay ang ngisi sa labi ko. "Are you sure? Papayag kang gawin
kitang alipin
"Hmm." oliver nodded.
2/9
Mas lalong lumaki ang ngisi ko. "Kung gano'n, gusto kong boss' na ang itawag mo sa
akin
mula ngayon."
And he laughed again. "Okay, boss," tawang-tawa niyang sagot sa akin. Pero nang
samaan
ko siya ng tingin ay agad na napatikhim at muling nagseryoso. “Pero hindi ka lang
magiging
boss sa piling ko, kundi magiging reyna ka pa. You'll be my queen from now on.."
Napaismid naman ako at inikutan pa siya ng mata. "Then what are you waiting for?
Kung
ayaw mong latiguhin kita bilang parusa sa lahat ng mga kasalanan mo sa akin, then
halikan mo
na ako ngayon din, aking alipin." lgrinned.
Muli pang napahalakhak si Oliver sa sinabi ko. “Okay, my majesty." And he finally
claimed
my lips.
Automatiko naman akong napapikit nang halikan niya ako. Damn. I've missed this man
so
much!
Hindi na ako nagpakipot pa at mabilis na yumakap sa kanyang leeg. Binigyan ko ng
laya
ang kanyang dila na makapaglakbay agad sa loob ng bibig ko. Hanggang sa 'di
nagtagal ay
tuluyan na akong tumugon sa kanyang halik, ramdam ko pa ang kanyang pagngiti dahil
sa
ginawa kong pagtugon, kahit ako ay napangiti rin naman.
Lumalim ang halikan namin, hanggang sa pareho nang may munting ungol na kumakawala
sa amin dalawa habang nakikipag-espadahan ng dila sa isa't isa. At nang pareho na
kaming
kinakapos ng hininga ay binitawan na niya ang labi ko at bumaba na ang kanyang
paghalik sa
aking leeg. Pero sa kalagitnaan ng pagsipsip niya sa leeg ko ay may naalala naman
ako, kaya
mabilis ko siyang pinigilan, itinulak nang bahagya sa bandang dibdib.
"Sandali lang, Oliver, may tanong pala ako sa 'yo."
He stopped kissing me, tumingin na siya muli sa mukha ko habang habol pa ang
kanyang

paghinga na tila bitin na bitin.

"What's wrong?" He caressed my face softly. "Ano 'yun, hmm?"
Napalunok naman ako, biglang kinabahan.
"Yung binigay mo bang pills sa akin dati, pills ba talaga 'yun?" I asked.
And he was stunned by my question, gradually stopped caressing my cheek. Napatitig
siya
sa mga mata ko at sumeryoso na ang mukha. Pansin ko rin ang kanyang paglunok na
akala mo'y
biglang na-tense.
"Please answer me, Oliver"
"It's not pills, it's milk candy:"
Napatigil ako sa kanyang sagot at napatitig na lang sa kanyang mga mata. I don't
know
what to say, pero ramdam ko ang malakas na pagkabog ng dibdib ko.
"Pero bakit hindi pills ang binigay mo sa akin? Dahil ba pinaglalaruan mo lang ako
nung
mga panahong 'yun?"
He swallowed. Ilang sandali niya pa akong tinitigan bago mahinang umiling sa akin.
3/9
"No, hindi kita pinaglaruan. Ang totoo niyan ay..." he paused and caressed my face
again. "
.ginusto ko talagang magkaanak tayo since we're already married... at kailangan ko
rin ng
tagapagmana, kaya naisip kong buntisin na lang kita."
Muli akong natigilan, mas lalong lumakas ang kaba sa dibdib.
"So ibig sabihin ba... nung dinugo ako dati-"
"Nakunan ka."
Parang may kung anong kumurot sa bandang dibdib ko dahil sa kanyang sagot. So totoo
nga ang hinala ko. Ouch. Ang sakit naman. Kahit sabihing nakaraan na lang'yun,
parang ang
sakit pa rin. Wala akong kaalam-alam na buntis pala ako nung mga panahong 'yun.
Kaya pala
gano'n na lang ang pagsakit ng tiyan ko dahil nakunan na pala ako. Ni hindi ko man
lang
naprotektahan ang anak ko.
"Pero bakit hindi mo sinabi sa akin?" Nagsimula nang manubig ang sulok ng mga mata
ko
habang nakatingin pa rin sa kanya.
"I'm sorry, ayoko lang ma-stress ka." He caressed my cheek again., "Kaya nga kita
pinalaya

pansamantala para hindi ka na ma-stress pa, at mailuwal mo ng mabuti ang anak natin
kung
sakaling mabuntis man ulit kita. And you did."
"So inaasahan mo talaga na mabubuntis mo ako, gano'n ba?"
"Hmm." He nodded.
Hindi ko na napigilan ang pagland as ng luha sa mata ko at inis na siyang hinampas
sa
dibdib. "I hate you!" My voice cracked.
"l love you," he replied. Marahan nang pinunasan ng kanyang hinlalaki ang luha na
dumaloy sa pisngi ko. "Mahal na mahal kita..."
Parang may kung anong nilalang ang bigla na lang nagwala sa loob ng dibdib ko dahil
sa
sobrang bilis na ng pagtibok ng puso ko.
"M-Mahal mo na ba ako, o mamahalin pa lang?" tanong na lumabas sa bibig ko sa medyo
garalgal na boses.
"Mahal na kita," he replied without breaking our eye contact.
4/9
"No, I don't believe you. Alam ko naman ginamit mo lang ako kaya mo ako pinakasalan
dati. At kaya mo ako binawi ngayon ay dahil may anak ka sa akin. Pero hindi mo
talaga ako
mahal, kailangan mo lang ako kasi ako ang ina ng anak mo."
Pero isang mahinang pag-iling ang kanyang isinagot sa akin habang nakatitig pa rin
sa mga
mata ko.
"Pinakasalan kita dahil gusto kita.." he whispered. "Binuntis kita dahil gusto kong
ikaw
ang maging ina ng mga anak ko. At ngayon... binabawi na kita dahil ayoko nang
mawalay ka pa
sa akin, kayo ng anak natin, dahil... mahal na mahal kita. Mahal na mahal ko kayo
ng anak natin.
Natigilan ako at nakatitig lang sa kanya. Pinipigilan ko na ang maluha dahil sa
labis na saya,
pero talagang kumawa pa rin ang luha sa mga mata ko. Bakit ganito? Sinabihan niya
lang ako
na mahal niya ay parang natuwa na bigla ang puso ko. Damn. I was very happy. Hindi
ko naman
siya mahal, pero bakit ganito ako kasaya!
"Gusto kong mabuo na tayo, maging totoong pamilya.I promise, I will be a good
husband
to you. At nasisiguro kong hinding-hindi ka na magsisisi pa sa akin this time."
Kahit nalyak na ang mga mata ko ay tinaasan ko pa rin siya ng kilay. "No, you're
wrong. You

will be a good slave dapat, dahil ako na ang magpaparusa sa 'yo magmula ngayon. At
kapag
pumalag ka sa parusa ko sa 'yo, ipapabugbog kita sa anak mo." I showed him my
clenched fist.
"Makikita mo, Mr. Spassion. Pagtutulungan ka namin ng anak mo bugbugin."
But he just smiled warmly and nodded. “No problem, Mrs. Spassion. Nakahanda naman
akong magpabugbog, basta ba 'yung mahal ko ang bubugbog sa akin."
5/0
Hindi ko na hinintay pang halikan niya muli at ako na mismo ang umabot sa kanyang
labi.
At agad din niyang tinugon ang halik ko nang buong puso.
Basta namalayan ko na lang na pareho na kaming walang saplot at nakapatong na siya
sa
ibabaw ko habang marahan na gumagalaW, pero ang kanyang malamlam na mga mata na
ngayo'y puno na ng pagnanasa ay nakatitig pa rin sa akin, tinititigan niya ako
habang
gumagalaw siya sa ibabaw ko at naglalabas-masok ang kanyang kahabaan sa loob ko.
Nakatukod ang kanyang mga siko sa magkabila kong uluhan, at halos maduling ako sa
lapit ng
kanyang mukha, langhap na langhap ko ang kanyang napakapreskong hininga, at para
akong
matutunaw na sa klase ng kanyang pagtitig sa akin na tila ba ayaw na niya akong
mawala pa sa
kanyang paningin.
"Ngayon ko lang na-realize, na-miss pala talaga kita ng sobra, aking alipin.." usal
ko na
parang malalagutan na ng hininga dahil sa pinapalasap niyang sarap sa akin.
Pareho na kaming pawisan kahit malamig naman sa loob ng kuwarto dahil nakabuhay
naman ang aircon.
"Mas na-miss kita, Ayshelle mahal, tinitiis ko lang na huwag ka munang kunin dati
dahil
pinagbubuntis mo pa ang anak natin,"' paos na paos niyang sagot sa akin at bigla na
lang
sinagad ang kanyang p"*a*ns**i sa loob ko. Pero kaming napasinghap at kumawala ang
malakas na ungol.
Nang hugutin niya ang kanyang p*********i ay umalis na siya sa ibabaw ko at
pinadapa na
ako sa una. Mabilis niyang pinagparte ang mga hita ko at muling ipinasok ang
kanyang
p'********i sa loob ko na sabay na naman naming kinasinghap.
"Stop calling me by my name. Boss ang itawag mo sa akin. Boss lang!" I said,
groaning.
"okay boss. f "k. Ang sarap mo pa rin talaga, walang kupas! Nakakabaliw ka pa rin!
Sobrang nakakabaliw!" And he slapped my ass hard. Napahiyaw pa ako sa kanyang
pagsapak at

papaluin sana siya, pero mabilis siyang umulos mula sa likuran at sinipsip ang
batok ko. Kaya
tanging pag-ungol na lang ang nagawa ko at mahigpit na pagkapit sa unan para doon
kumuha
ng lakas, dahil parang magigiba ang katawan ko sa lakas ng kanyang pag-ulos.
Nakakahilo pero
sobrang sarap naman. Nakakabaliw sa labis na sarap!
Sinabayan ko na ang kanyang galaw, hanggang sa muli kaming nagpalit ng posisyon.
Mabilis akong pumaibabaw sa kanya nang nakangisi. At ngumisi rin siya sa akin,
halatang-halata
ang excitement sa mukha dahil ako na ang magmamaneho para sa kanya, and it's my
first time.
Pero akmang ipapasok ko na muli ang kanyang matigas na p*********i sa loob ko, ay
siya
namang pag-iyak ng anak namin. Hanggang sa muntik na akong mapatili sa gulat nang
mabilis
akong inalis ni Oliver sa kanyang ibabaw at pinahiga sa kama. Basta namalayan ko na
lang na
nasa baba na siya at karga-karga na ang umiiyak naming anak habang nakahubad at
nakatayo
pa ang kanyang p*********i.
Wow, he was so fast.
6/9
Kahit nabitin ay hindi ko mapigilan ang mapangiti. Ang cute niya. Napaka-cute niya
pala
maging ama. Nakikita kong responsable siyang ama base pa lang sa tingin na
binibigay niya sa
aming anak, parang puno ng pagmamahal. Nararamdaman ko ang pagiging mabuti niyang
ama.
"Akin na, dalhin mo rito, padedehin ko, ayaw kasi niyan sa bote."
Mabilis nang umakyat muli si Oliver sa kama at binigay na sa akin ang umiiyak na
anak
namin, agad ko naman itong pinadede sa kanang dibdib ko.
"Mas masarap kasi sa 'yo kaysa sa bote. Kahit ako mas gusto ko sa 'yo, boss." And
he
sucked my left breast.
Nanlaki naman ang mata ko sa pagkabigla at napasinghap nang maramdaman ang
kanyang mabilis na pagsipsip. Ramdam na ramdam ko na may nadadala na rin siyang
gatas
mula sa akin. And damn. Mas malakas pa siya sumipsip kaysa sa anak namin!
Nang makabawi sa pagkabigla ay malakas ko na siyang sinabunutan ang kanyang
maigsing
buhok at mabilis na nilayo sa dibdib ko.
"Aray naman, mahal, ang sakit ah!'" reklamo niya sa akin habang nahawak sa kanyang
ulo
at nakasimangot na sa akin.
"Matanda ka na para dumidede, baka maubusan mo ng gatas ang anak mo!" Pinanlakihan

ko siya ng mata.
Pero lumabas lang ang kanyang pilyong ngiti sa labi at nahiga na lang sa hita ko,
pinanood
na lang niya kami ng anak niya.
KINABUKASAN ay iniwan muna namin si baby Seus sa mansyon at dinala ako ni Oliver sa
isang private cemetery, sa puntod ng nawala naming anak; dahil ginawan niya pala
ito ng
puntod.
Hindi ko mapigilan ang maging emosyonal.
"Oliver, bakit walang pangalan?" tanong ko habang nakatitig sa lapida, tanging date
lang
kasi ang nakalagay, pero walang pangalan.
"Hinintay kasi kita, mas gusto kong dalawa tayo ang magbibigay ng pangalan sa
kanya" he
replied, hinalikan pa ang pisngi ko habang nakayakap ang mga braso sa baywang ko at
nakatayo mula sa likuran ko.
"Babae kaya siya o lalaki?"
"Hindi ko rin alam, mahal."
7/9
"Siguro babae siya, kaya pangalanan na lang natin siya ng Blythe. Ano sa tingin
mo?" I
asked.
"Gusto ko 'yun, mukhang bagay sa anak natin. Ipapaayos ko lang ang kanyang lapida
para
malagyan ng kanyang pangalan."
Tumango na lang ako at pinunasan ang kumawalang luha.
"Oliver, may I ask, kung anong naramdaman mo nung nalaman mong nakunan ako?"
Ramdam kong sandali siyang natigilan sa tanong ko. Pero agad din naman akong
sinagot.
"I was so sad. Baka hindi ka maniwala kung sabihin ko sa 'yo na iniyakan ko ang
pagkawala
ng anak natin. Hindi ko kayang humarap sa 'yo dahil sumisikip ang dibdib ko kapag
tinitingnan
kita sa mata, nakokonsensya ako. Labis kong sinisi ang sarili ko dahil hindi ko
kayo nagawang
protektahan."
Ako naman ang natigilan sa kanyang sagot. Parang may hinanakit sa kanyang boses.
"I'm sorry, dapat nag-ingat ako, hindi sana nawala ang anak natin." Hindi ko na
napigilan
ang muling pagdaloy ng luha sa pisngi ko.

8/9
"No, wala kang kasalanan. You didn't know that you're pregnant that time, dahil
umasa ka
sa pills na binigay ko sa 'yo. Kaya kung may kasalanan man sa pagkawala ng anak
natin, walang
iba kundi ako 'yun, hindi ikaw." Muli niya akong hinalikan sa pisngi.
Namayani ang katahimikan, hanggang sa naramdaman ko na ang pagbaklas ng kanyang
yakap sa baywang ko. Pero pagharap ko sa kanya ay agad na umawang ang labi ko nang
bumungad siya sa akin nang nakahulod na ang isang tuhod at nakatingala na sa akin
habang
hawak ang isang nakabukas na red box kung saan naroon ang isang kumikinang na
singsing sa
loob.
"'m sorry kung may nagawa man akong kasalanan sa 'yo dati, sobra akong nagsisi sa
pagkawala ng anak natin. Pero gayunpaman, gusto ko sanang makasal ulit tayo,
magsimula ulit.
This time mas gusto kong pakasalan ka sa malaking simbahan, o kahit saan mo gusto,
ikaw ang
mamili. At mas maganda kung saksi ang mga kapatid mo at ng mga kaibigan mo sa
pagpapakasal natin, pati buong pamilya ko. Now, I want you to answer my question.
Mrs.
Ayshelle Santillan Spassion, will you marry me again?"
My lips parted as my heart beat fast. Is this man really proposing to me? Ang
lalaking
kinakatakutan ko dati, ngayon ay lumuluhod na sa harap ko? I can't believe this.
But damn. I'm
so happy!
"Please, boss, sagutin mo naman ako, oh. Ang sakit na ng tuhod ko sa matulis na
bato! Will
you marry me again? Come on, say yes, dahil wala ka na rin naman kawala kahit
umayaw ka pa
sa akin. Kahit tumakbo ka pa ng ilang beses palayo sa akin, hahabulin at hahabulin
pa rin kita.
Kaya sa akin pa rin ang bagsak mo. You'll stay with me until the last breath of
your life"
Hindi ko na mapigilan ang mapatawa. Wow. Tingnan mo 'to, ang kapal din talaga ng
mukha. Nagpo-propose nga pero may halo namang pamba-blackmail. Hay naku, ang sarap
pingutin ng tainga ng lalaking 'to.
"Oh sige, tutal hindi pa naman kita napaparusahan sa mga kasalanan mo sa akin, at
gagawin pa kitang alipin ko, then yes, isuot mo na 'yang singsing mo bago pa
magbago ang isip
ko."
At hindi ko inaasahan ang kanyang biglang pagtalon kasabay ng kanyang malakas na
pagsigaw ng 'yes.

"Narinig mo 'yun, anak? Pumapayag nang magpakasal muli sa akin ang mommy mo,"
masaya pa niyang pagkausap sa lapida ng anak namin bago mabilis na sinuot ang
singsing sa
daliri ko at binuhat na ako.
Hindi ko na mapigilan ang mapatawa at napayakap na lang sa kanya.
q/g
"Hindi ko alam na may pagka-oa ka rin palang tinatago, aking alipin!" natatawa kong
sabi
at tumingin na sa kanyang napakasayang mukha.
"Ngayon ko nga rin nalaman, boss. Nakakabaliw pala talaga ang pag-ibig, Pero
nakahanda
naman akong mabaliw, kung ikaw mismo ang magsisilbing mental support ko" And he
claimed
my lips.
Buong puso ko na lang tinugon ang kanyang halik kahit na pareho na kaming natatawa
sa
isa't isa.

Chapter 33
"NAPAKAGANDA mo, ate, para kang anghel na bumaba mula sa kalangitan," puno ng
pagkamangha na wika sa akin ng bunso kong kapatid na si Aya nang makita ako suot na
ang
aking kumikinang na wedding gown na galing pa ng Paris.
"Kaya nga na-in-love ang Kuya Oliver mo dahil nadala sa kagandahan ng ate mo," Mia
said
jokingly.
"Masaya ako para sa 'yo, ate. Mukhang mabait naman si Kuya Oliver at mukhang mahal
ka
niya, kaya sana maging masaya ka sa kanya." Si Jordan. Suot nito ang black tuxedo.
Napangiti naman ako."Oh siya, tara na nga at bka magkaiyakan pa tayo rito, masira
pa
ang makeup ko."
Natatawa na kaming lumabas ng mansyon at sumakay sa kotse na naghihintay na sa
labas.
It's my wedding today, kasal na namin ni Oliver. Isang buwan din ang ginawa naming
paghahanda sa aming kasal, at sa wakas ay dumating na rin ang araw na 'to. Lahat ng
pamilya
ko ay narito, ang dalawa kong kapatid at si Mia, sila lang naman ang pamilya ko.
But of course, I
also invited all my friends. At ang parents ni Oliver ay hindi ko pa nakikita, pero
ang alam ko ay
kararating lang nila ngayon galing Russia para dumalo sa kasal namin, at dumiretso
na agad sila
sa simbahan pagdating kanina. Naroon na rin si Oliver, nauna na kasama ang anak
namin.
"Bakit ganito, sobra akong kinakabahan," mahina kong usal habang nasa byahe na kami
sakay ng bridal car.
Mia.
1/6
"Ano ka ba, beshy, ganyan talaga kapag ikakasal na. Sobrang nakakakaba," sagot sa
akin ni
"Sus, kung makapagsalita ka naman akala mo'y naikasal ka na,' sabat ni Jordan na
nasa
front seat katabi ng driver.
And Mia frowned. "Malapit na akong ikasal, 'no. Magiging wife na ako ng isang
bilyonaryong CEO."
"Tsk. Baka nga niluluko ka lang nu'n, kasi ang balita ko ay may asawa na raw 'yun."
Napataas naman ang kilay ni Mia. "Oh, ano naman ngayon kung may asawa na siya?
Puwede naman niyang palitan 'yun, at ako ang ipapalit niya. Gagawin niya akong
reyna niya."
Napangisi na lang ako. Talagang itong si Mia ay wala pa rin pagbabago, mahilig pa
rin sa

mga bilyonaryo.
Pagdating namin sa church ay bumaba na ako ng sasakyan, at nauna namang pumasok
ang dalawang kong kapatid. And when I looked around, there was a lot of security
standing all
around the church. Mukhang mga tauhan ni oliver.
"Ayan, beshy, okay na. Maiwan na kita," wika ni Mia matapos ayusin ang dulo ng gown
ko.
Patakbo na itong umikot sa kabilang pinto ng simbahan at pumasok na sa loob.
Napahinga naman ako ng malalim at napahigpit ang hawak sa flower bouquet.
Halo-halong emosyon ang naramdaman ko ngayon, pero mas nangingibabaw ang kaba.
Parang magigiba ang dibdib ko sa labis na kaba. But when the door of the church
opened, all
my nervousness suddenly disappeared, especially when our eyes met with my groom,
who was
very handsome in his white tuxedo.
Napangiti ako nang ngitian niya ako. Ang guwapo niya. Ngayon ay nagagawa na niya
akong
ngitian, hindi tulad dati na parang ang mahal ng ngiti niya at palagi lang
nakakunot ang noo na
akala mo'y laging may kaaway.
As I slowly walked down the red carpet, a very romantic song was playing, the theme
song
of our wedding: How Do I Live by Leann Rimes. Pero ang isa sa mga kaibigan kong
singer ang
kumanta, and her voice was really beautiful.
"Hi, my beautiful bride," nakangiting wika sa akin ni Oliver pagkalapit ko at agad
na
naglahad ng kamay.
2/6
l accepted his hand with a smile, and when I accepted it, he immediately put it on
his arm.
"You're so handsome, my groom," I mouthed.
"I know." He smirked.
Napangisi na lang din ako at sabay na kaming humarap sa altar.
"Bago ko umpisahan ang seremonya ng kasal, gusto kong malaman kung meron bang
tumututol sa kasalan na ito?" the priest asked us.
Pero hindi ko inaasahan ang pag-asik ni Oliver. "Tsk. There's no need to ask such a
question, father. Start the ceremony now."
Napatikhim na lang ang pari.

"Ano ka ba naman," pagsiko ko kay Oliver at pinanlakihan ito ng mata, pero ngumiti
lang sa
akin at nagkibit-balikat lang bilang sagot.
And the ceremony started. Until the priest asked both of us, oliver was the first
to be asked,
and he said, I do, while staring at me like l'm his whole world.
"Ayshelle Santillan, do you take Oliver Spassion to be your husband again? Do you
promise
to be faithful to him in good times and in bad, in sickness and in health, to love
him and to
honor him all the days of your life?" tanong naman sa akin ng pari.
Ngumiti ako at tumingin sa mga mata ni Oliver. Pero nang akmang bubuksan ko na ang
bibig ko para sumagot, ay bigla na lang may malakas na putok ng baril ang
umalingawngaw sa
loob ng simbahan.
Rinig ko ang pagsigaw ng mga guest sa gulat.
Nahigit ko naman ang aking paghinga at sabay pa kaming napalingon ni Oliver sa
pinanggalingan ng putok.
3/6
"Hi lovers, it's been a long time" nakangising wika ng lalaking nakatayo sa bungad
ng pinto
ng simbahan habang hawak ang baril nito.
Para akong natuod sa aking kinatatayuan nang makilala ito. "C-Cole." Pakiramdam ko
ay
tinakasan ako ng dugo.
Hanggang sa naramdaman ko na lang ang mabilis na paghawak ni Oliver sa pulsuhan ko.
Pero mas nagulat ako sa muling kilos ni Cole.
"Sige, bumunot ka ng baril. And I will kill your son right away," he warned Oliver.
Nanlaki
ang mga mata ko nang makitang nakatutok pala ang hawak nitong baril sa anak ko na
buhat
buhat ng mommy ni Oliver.
"Huwag, Cole! Huwag ang anak ko! Ibaba mo 'yan!" agad kong sigaw na sinabayan ng
marahas na pag-iling. Bigla akong nataranta, at tatakbo na sana papunta kay Cole
pero
hinigpitan naman ni Oliver ang paghawak sa pulsuhan ko.
"Stay, don't panic," he said calmly.
"Come to me." Inilahad naman ni Cole ang isang kamay nito sa akin, habang ang kamay
na
may hawak na baril ay nakatutok pa rin papunta sa anak ko. "Or else... I will kill
your son."
"Hindi!l Pakiusap ibaba mo 'yang baril mo!" sigaw ko at napaiyak na habang umiling.

Napangisi lang si Cole sa akin at pinakita ang kanyang nakalahad na kamay na para
bang
sinasabing lumapit na ako bago pa maubos ang pasensya niya.
"Okay, sasama ako sa 'yo, basta ibaba mo lang 'yang baril mo at baka maiputok mo sa
anak ko!"
"lbababa ko kapag nahawakan ko na ang kamay mo."
4/6
Pero nang akmang aagawin ko na ang kamay ko mula kay Oliver ay siya namang mabilis
nitong pagkilos na agad na nakabuntot ng baril at ipinutok iyon papunta kay Cole.
Basta rinig ko
na lang ang pagsigaw ng mga guest sa loob ng simbahan at nagkagulo na. Pero mabilis
akong
nahila ni oliver papunta sa may upuan, sa likod nito at doon nagtago. Nang
mapatingin ako sa
kabilang side ng upuan, kahit papaano nakahinga ako nang makita ang parents ni
Oliver na
nakatago rin; hawak pa rin ng kanyang mommy ang anak ko, habang ang kanyang dad ay
may
hawak nang baril at nakipagpalitan na ng putukan.
Mabilis namang dinukot ni Oliver ang kanyang phone at tinawagan ang kanyang mga
tauhan para humingi ng backup. Pero hindi ko inaasahan ang biglang paghagalpak ng
iyak ng
anak ko na tila natakot na sa mga putok ng baril.
"Come on, Spassion, huwag ka nang manlaban pa. Ubos ko na ang mga pipitsugin mong
tauhan sa labas. Kaya bago pa maubos ang pagtitimpi ko sa 'yo, pwes, ibalik mo na
sa akin ang
babaeng inagaw mo!"
Napalunok ako nang marinig ang sinabi na 'yun ni Cole, at napatingin ako kay
oliver. Pero
umigting lang ang panga nito at muling kinasa ang baril sabay tayo at lumaban ng
putukan.
Hindi ko na alam ang gagawin, nataranta na ako at halos mabingi sa putok ng baril,
pero
gayunpaman ay naka-focus pa rin ang tingin ko sa anak ko na panay pa rin ang iyak.
Gusto kong
tumakbo papunta rito pero baka tamaan ako ng bala. At umiling naman sa akin ang
mommy ni
Oliver na huwag akong lalapit at siya na ang bahala sa anak ko.
"Ah!"
Muling napabaling ang tingin ko kay Oliver nang marinig ang pagdating nito, at
gano'n na
lang ang paglaki ng mga mata ko nang makitang umaagos na ang dugo sa balikat nito.
"Oh my god, Oliver, may tama ka!" taranta kong wika na parang hindi na alam ang
dapat
gawin. Naiiyak na ako.

"Son, I will cover you, go out the back door!" sigaw ng ama ni Oliver.
Pero isang sarcastic na pagtawa ang umalingawngaw sa loob ng simbahan.
"Oh come on, Mr. Spassion! Tauhan ko na ang lahat ng mga nasa labas. Kaya oras na
lumabas 'yang anak mo, para na rin siyang naghukay ng kanyang sariling libingan. If
you didn't
understand whatI said, you can go out and ask for translation. My men will surely
answer you
with their bullets."
Natahimik ang daddy ni Oliver.
ko
"Bullshit. Ba't ang tagal naman yata dumating ng mga 'yun," oliver murmured, still
holding
his gun.
Sa pagkataranta ko ay mabilis ko na lang pinunit ang dulo ng gown ko at itinali sa
balikat ni
oliver. "Are you okay?" naiiyak kong tanong. Pero hindi ko pa naaayos ang
pagkakatali ko ay
nang mapahinto ako dahil sa boses ng kaibigan ko at kapatid.
"Beshy!" naiiyak na pagtawag ng boses ni Mia.
"Ate!" boses naman ni Aya na takot na takot at naiiyak na rin.
Napahinto ako at mas lalong nanlaki ang mata. Hanggang sa narinig ko na ang muling
pagsalita ng boses ni Cole.
"Bibilangan kita hanggang tatlo, babe. Ifyou still don't come, papatayin ko itong
kaibigan
mo at kapatid."
Para akong nanginig sa narinig.
"No! Huwag mong gawin 'yan!" sigaw ko at akmang tayo na pero mabilis na hinawakan
ni
Oliver ang braso ko at pinigilan ako.
5/6
"It's a trap. Paparating na ang mga tauhan ko, maghintay lang tayo ng konti."
Marahas alkong umiling. "Baka totohanin niya ang sinabi niya"
"One." Cole started counting.
Mas lalo akong nataranta at pilit na binabaklas ang kamay ni Oliver sa akin.
"Two."
"Ate, lumabas ka na, natatakot na po ako!" rinig kong wika ng umiiyak na boses ng
kapatid
"Please, Oliver, mas lalo tayong mapapahamak kung hindi ako sasama sa kanya. Puwede
mo naman akong bawiin."
Sa sinabi ko ay unti-unti namang lumuwag ang pagkakahawak sa akin ni oliver, kaya
hindi
ko na inaksaya pa ang oras at mabilis na akong tumayo.
6/6
Parang namanhid ang buong katawan ko nang bumungad sa akin ang mga patay na guest
na nakabulagta na sa loob ng simbahan at naliligo na sa sariling dugo. Habang ang
bunsong
kapatid ko at kaibigan ko ay tinututukan ng mga tauhan ni Cole. Si Jordan lang ang
nakapagtago malapit sa parents ni Oliver.
"Sasama na ako sa 'yo! Pakawalan mo ang kapatid ko at Mia!"
Napangisi si Cole sa sinabi ko. “Madali naman akong kausap, babe. Come here."
Napilitan akong humakbang papunta sa kanyang kinatatayuan.
Paglapit ko rito ay agad na hinawakan ang braso ko at hinila palapit sa kanya bago
sinenyasan ang kanyang tauhan na pakawalan na ang kapatid at kaibigan ko.
"Ang dali mo lang pala bawiin, hindi man lang ako pinagpawisan," ngisi nitong sabi
sa akin
bago muling sumenyas sa kanyang mga tauhan. "Sige na, paulanan niyo ng bala si
Spassion
hanggang sa maging abo."
"No! Don't kill him!" pag-iling na sigaw ko at nagpumiglas bigla. "Hindi ako sasama
sa 'yo
kung papatayin mo siya!"
But he just gave me a devilish grin. "l don't need your permission. Sasama ka sa
akin sa
ayaw at sa gusto mo dahil pag-aari kita."
Hanggang sa napahinto ang pagpupumiglas ko nang bigla na lang nitong hinampas ang
bandang batok ko gamit ang gilid ng kanyang kamay. Basta na naramdaman ko na lang
bigla
kong pagbagsak sa kanyang mga bisig kasabay ng pagdilim ng paningin ko.

Chapter 34
SA UNANG pagmulat ng mga mata ko ay bahagya pa akong napapikit at tinantiya muna
ang
liwanag na nakakasilaw, nang okay na ay saka ko tuluyang minulat. And I was shocked
whenl
looked around, all l could see was white. Where am 1?
"Finally, you're awake."
Agad kong hinanap ang pinanggalingan ng boses, hanggang sa huminto ang tingin ko sa
lalaking nakadikwatro ang upo sa isang white chair na mga tatlong dipa lang ang
layo mula sa
akin.
"Cole!" Akmang babangon na ako mula sa pagkakahiga pero gano'n na lang ang gulat ko
nang ma-realize na naka-belt pala ang mga braso ko at mga paa ko sa bed na aking
kinahihigaan.
1/5
"So how do you feel right now, babe? Relaxed? Stressed? Or Scared?" Cole asked me
with a
devilish grin.
"Cole, bakit ako nakatali? Pakawalan mo ako!" Nagpumiglas na ako.
Pero ngumisi lang si Cole sa akin at tumayo na. Agad itong humakbang ng marahan
palapit
sa akin, at nang makalapit ay marahan na hinaplos ang mukha ko gamit ang likod ng
kanyang
kamay. "Alam mo bang dahil sa pagsasabi mo kay mommy ng katotohanan ay nilisan niya
ang
mundong ito? Why, babe? Why did you tell her? Sinabi ko na sa 'yo na huwag na huwag
mong
sasabihin sa kanya ano man ang mangyari. Look what you did, you killed my mom."
I was speechless for a moment.
Patay na ang mommy niya? At namatay dahil sinabi ko ang katotohanan? No way!
I swallowed. “P-Patay na ang mommy mo?"
"Hmm." Cole nodded, still caressing my cheek softly. "Pero palalampasin ko na lang
'yun,
isisisi ko na lang kay dad ang kanyang pagkamatay dahil kasalanan naman talaga
niya. Ang
hindi ko lang matanggap ay ang pagwasak mo sa tiwala na binibigay ko sa 'yo.
Pinagkatiwalaan
kita, babe, pero pinaglaruan mo lang pala ako. Ginawa ko naman ang lahat, naging
mabait ako
sa 'yo kahit na hindi naman ako gano'n klase ng tao. At sinunod ko rin lahat ng mga
gusto mo,
binigay ko ang lahat ng alam kong magpapasaya sa 'yo, katulad na lang ng
pagpapagamot sa
kapatid mo; I did it because I know it will make you happy. Pero sa kabila ng mga
ginawa ko,

nakuha mo pa rin akong pagtaksilan at ipagpalit sa iba. Hindi ko matanggap 'yun.

Talagang
hindi..." His voice was so calm, pero ramdam ko ang hinanakit.
ko roon.
Muli akong napalunok habang nakatitig sa kanyang mga mata. Parang galit ang
nababasa
"I'm sorry.. " tanging lumabas na sagot mula sa akin.
Pero isang disappointed na ngiti lang ang sumilay sa kanyang labi. "The damage has
been
done, babe. Kahit ilang beses ka pang mag-sorry.. nangyari na, may anak na kayo ng
lalaking
'yun." He looked into my eyes and stopped caressing my cheek. "Alam mo, dapat pala
pinwersa
na lang kita, naging akin ka sana at sa akin ka nagkaanak. Pero hindi pa naman huli
ang lahat,
you're still alive; puwede ka pa maging akin habang nabubuhay ka."
2/5
Mahina akong umiling at kinabahan sa kanyang sinabi. "I'm sorry, Cole, but I don't
love
you. Please, pakawalan mo na lang ako. Kailangan ko nang bumalik sa mag-ama ko.
Sorry kung
niloko kita, babayaran ko na lang ang mga pera na naibigay mo sa akin dati."
Pero bigla na lang bumangis ang kanyang mukha sa sinabi ko.
"Mag-ama mo? No, hindi mo na sila makikita pa dahil ipapalimot ko na sila sa 'yo!
At kapag
nalimutan mo na, saka ko sila papatayin para hindi na sila bumalik pa sa alaala
mo!" he
shouted at me.
that?"
Nagulat pa ako sa biglang pagtaas ng kanyang boses at nabahala sa kanyang sinabi.
"Anong ibig mong sabihin?"
Pero pinukol lang ako ni Cole ng masamang tingin at muli nang bumalik sa kanyang
upuan.
Sakto namang pagkaupo nito ay bumukas ang pinto at pumasok ang dalawang lalaking
nakasuot ng white lab coat at naka-face mask din; may dala ang isa na isang maliit
na suitcase
at agad itong binigay kay Cole. Binuksan naman ni Cole ang suitcase, nang mabuksan
ay agad
na inilabas ang isang injection na naglalaman ng kulay green na likido. And he
looked at me
again, pinakita sa akin ang injection.
"Alam mo ba kung ano 'tong hawak ko, babe? This liquid is worth a million dollars.
Binili ko
'to para sa 'yo, dahil kayang-kaya nitong ipalimot sa 'yo ang lahat kapag naturukan
ka nito."
Nanlaki na ang mga mata ko. "A-Anong ibig mong sabihin? Are you going to inject me
with

And again, Cole smirked at me. "Yes. But before that, I have something to confess
to you."
Sandali pa nitong pinaikotikot ang injection sa kanyang daliri habang nakatingin sa
akin. "1 was
the one who killed your father, nineteen years ago, sanggol ka pa lamang noon.
Actually, last
year ko larng din nalaman na tatay mo pala ang nabangga ko nung araw na 'yun. And I
would like
to say sorry, babe. It was an accident. Ako man ang nakapatay sa tatay mo, pero
hindi ko naman
'yun sinasadya dahil aksidente."
Hindi ko alam kung matatawa ba ako o ano. Pinagluluko ba ako ng lalaking 'to?
"Anong bang pinagsasabi mo? Para sabihin ko sa 'yo, namatay sa sakit ang tatay ko,
at
hindi nineteen years ago kundi six years ago!" Hindi ko na rin mapigilan ang
mapataas din ng
boses.
Pero tiningnan lang akoni Cole. "So you didn't know? Stepfather mo lang ang
kinalakihan
mong ama, or should I say, ama ng dalawa mong kapatid. Dahil ang totoo mong ama ay
namatay sa aksidente, at ako ang nakabangga sa kanya. Sinasabi ko 'to sa 'yo para
malaman mo
ang katotohanan bago kita alisan ng memorya."
Hindi ako sumagot at nakatingin lang sa kanyang mga mata, binabasa kung nagsasabi
ba
siya ng totoo. Pero wala akong makita na nagsasabing joke lang ang mga sinabi niya
tungkol sa
ama ko.
Hindi maaari. Totoo kaya ang kanyang sinabi? Pero kung totoo man 'yun, ang saklap
naman, ang sakit sa isipin na ngayon ko lang nalaman after all these years.
Nang hindi ako sumagot ay sinenyasan na ni Cole ang isang lalaking naka lab coat.
"Sige
na, alisin mo na siya ng memorya. Basta siguraduhin mo lang na maayos ang pag-
inject mo,
dahil oras na magkamali ka ng pagturok, buong angkan mo ang magiging kabayaran."
3/5
"Yes, boss" sagot ng lalaki at agad na lumapit sa akin habang hawak ang isang
injection na
may green liquid.
Muling nanlaki ang mga mata ko, pilit akong bumabangon at nagpupumiglas mula sa
pagkaka-belt sa nga paa at kamay ko.
"Cole, ano bang balak mo?! Pakawalan mo ako rito!" sigaw ko na naiyak na dahil sa
pangamba sa green injection.
"Pwede kang maihalintulad sa isang bagong silang na sanggol na wala pang

kamuwang-muwang sa mundo kapag naturukan ka niyan. But don't worry; I'm here to
teach
you how to eat, how to act, how to love me, and most importantly, how to be
faithful to me.
Magiging tuta kita na sunod-sunuran sa mga gusto ko."
ko
Marahas akong umiling sa kanyang sinabi at tuluyan nang ilamon ng takot.
"Maawa ka, Cole, please just let me go!" | begged, crying.
But he just chuckled sarcastically. "oh babe, I'm sorry to inform you, pero hindi
ko alam
ang ibig sabihin ng salitang awa, lalo na sa mga taong traydor, taksil, at hindi
makuntento sa isa
na katulad mo. Just like my father, I really hate him so bad."
ko
4/5
Mas lalo akong nagpumiglas nang maramdaman ang bahagyang pag-angat ng kinahihigaan
"Please, Cole, don't do this to me! Promise, magpapakabait na ako sa 'yo! Huwag mo
lang
ipaturok sa akin 'yang injection!" muli kong sigaw sa naiiyak na boses.
Pero tanging mala-demonyong paghalakhak lang ang isinagot sa akin ni Cole na siyang
hindi ko inaasahan at sinenyasan na ang lalaki sa likuran ko.
Basta naramdaman ko na lang ang pagtusok ng karayom sa bandang leeg ko na siyang
kinahinto ko sa pagpupumiglas. Napatulala ako sa pagkabigla at napatingin muli kay
Cole na
ngayo'y nakadikwatro pa rin ng upo sa white chair habang nakangising demonyo.
"C-Cole... paano mo nagawa sa akin 'to?" mahina kong tanong kasabay ng pagtulo ng
luha
Sumenyas naman si Cole sa lalaking naka lab gown na nagturok sa akìn, hanggang sa
naramdaman ko na ang pagbaklas ng belt sa mga paa at braso ko. Mabilis akong
napabangon,
pero kasabay ng pagbangon ay ang biglang pagsakit ng ulo ko. Sa sobrang sakit ay
napahawak
na ako sa ulo ko at bigla na lang napasigaw ng malakas.
"What happened?!" tanong ni Cole na tila nagulat dahil bigla itong napatayo
nangmakita
ang reaction ko.
Pero hindi ko na narinig pa ang sagot ng lalaki dahil nagsisigaw na ako sa sobrang
sakit,
pakiramdam ko ay mabibiyak ang ulo na hindi ko maintindihan. Hanggang sa kakasigaw
ko at
kakalikot sa aking kinauupuan ay bigla na lang akong nahulog sa matigas na sahig.
Pero sige pa
rin ang pagsigaw ko habang naiiyak at hawak pa rin ang ulo ko.

ako.
"Babel Babe, are you okay?" tanong sa akin ni Cole sa boses na taranta at dinaluhan
na
Pero hindi ko na 'yun naintindihan pa dahil nagsisigaw lang ako na parang wala na
sa sarili.
Ang sakit. Sobrang sakit ng ulo ko. Parang ikakamatay ko na ano mang sandali.

Chapter 35
Seven Yers Later
Halos maligo ako sa saril kong pawis habang nakikipaglaban sa tatlong babae sa loob
ng
ring: malakas kong sinipa sa tagiliran isa, at nang sumugod naman sa akin ang
dalawa ay
mabilis akong kumilos, humawak ako sa balikat ng babae sabay tumbling papunta sa
likuran at
sinakal ito sa leeg pabagsak sa sahig: napadaing sa sakit ang babae, at nang
sumugod naman
ang isa ay mabilis akong nakipagpalitan ng suntok hanggang sa bumagsak ito nang
matamaan
ko sa mukha.
Hapong-hapo ako nang matapos ang laban at agad na tumihaya ng higa sa loob ng ring
para magpahinga; pero narinig ko na lang ang malakas na pagpalakpak, kung kaya agad
din
akong napabangon. And my face lit up when I saw my husband clapping for me.
"Babe!" I said in surprise.
Mabilis na akong tumakbo palabas ng ring at tumalon na ng yakap sa asawa ko.
Sinalubong
din ako nito ng yakap.
"YA tak gorzhus' toboy, moya zhena. Ang galing mo nang makipaglaban ngayon," he
said,
smilingly.
1/4
Napanguso naman ako. "Pero mas magaling ka pa rin kaysa sa akin. Kailan kaya kita
matatalo? Gusto kasi talaga kitang mapaiyak sa loob ng ring, eh."
He laughed at whatI said and wiped the sweat from my face with his handkerchief.
"You
can't defeat me, babe. The king protects his Queen, kaya dapat lang na mas malakas
ako kaysa
sa 'yo para maprotektahan kita, kayo ng anak natin."
Napangiti na ako. "Sus, buhatin mo na nga lang ako palabas at baka hinahanap na
tayo ni
Cally. At oo nga pala, hindi ba aalis tayo ng Isla ngayon para pumunta ng hacienda
at
mag-shopping na rin?"
"1 don't know." He shrugged.
"Hey, huwag kang paluko-luko! Nangako ka sa anak mo na aalis tayo ng isla ngayon
dahil
gusto raw niyang bisitahin ang kabayo niya sa hacienda!" Pinanlakihan ko siya ng
mata.
And Cole just laughed. "Im just joking, babe." Binuhat na ako nito palabas ng gym
at
pumasok na kami sa loob ng elevator para makaalis na ng underground.

"Good morning, ma' am and sirl" magalang na pagbati sa amin ng mga katulong
pagkalabas namin ng elevator.
said.
"Where's my princess Cally?" Cole asked.
"Nasa labas po, sir, kasama si Poreng, nagyaya po kasing maligo sa dagat," sagot ni
Ate
Jullea, ang isa sa mga katulong namin dito sa isla.
"Sige po, sabihan mo na tama na at bihisan na niya si Cally. Aalis kami ngayon ng
Isla," I
"Sige po, ma'am." Mabilis na tumakbo ang katulong palabas ng mansyon.
Binuhat na ako ni Cole paakyat ng stairs.
"Sabay na tayong maligo, babe; I will bathe you." He winks at me.
Napaismid naman ako habang nakayakap sa kanyang leeg. "Sus, alam ko naman na
kukulitin mo lang ako kung magsasabay tayong maligo; kaya mas mabuting huwag na
lang. Mas
pipiliin ko na lang maligo ng walang kasabay, mas relax 'yun, kaysa naman may
kasabay nga
pero manyakis naman." I rolled my eyes at him.
Rinig ko naman ang mahinang kanyang paghalakhak. "Manyakis? Ako pa talaga, ha?
Well,
let's see.
Pagkapasok namin ng kuwarto ay dinala ako ni Colediretso papasok ng bathroom, at
ibinaba ako sa ilalim ng shower. Pero pagkababa sa akin ay mabilis naman akong
hinapit sa
baywang papunta sa kanyang katawan at walang sabi-sabi akong siniil ng halik.
2/4
Napabitaw lang siya sa labi ko nang bigla kong buhayin ang shower na kanyang
kinagulat
dahil sa lamig ng tubig.
"Babe," he said smiling.
Napangiti na rin ako at yumapos din sa kanyang baywang. "Nakita ko pala kagabi sa
loob
ng drawer mo ang invitation ng RG para sa kanilang anniversary. Isama mo ako, ha?"
His smile suddenly disappeared. "Hindi puwede, sa next year na lang kita isasama."
"Then don't kiss me!" Inis kong inalis ang kanyang kamay sa baywang ko. "Doon ka na
lang
maligo sa kabilang room, ayoko nang makasabay ka," pag-irap ko sabay talikod sa
kanya.
Mabilis ko nang hinubad ang suot kong damit para makaligo na.

Hindi na ako humarap pa sa kanya at naligo na lang. Pero di nagtagal ay naramdaman

ko
na lang ang pagyapos ng mga matipunong bisig sa baywang ko at inagaw na ang sabon
sa
kamay ko.
"Oo na sige, isasama na kita," Cole said, hanggang sa marahan na sinabon ang
katawan ko.
Napangiti naman ako at muli nang napaharap sa kanya. "Talaga? Promise? Isasama mo
talaga ako?"
"Kung yun ang magpapasaya sa asawa ko, then why not?"
"Oh my gosh, babe, thank you so much! I'm so excited!" I hugged him.
Napatawa naman si Cole at bigla na lang akong binuhat sa aking pang-upo, basta
naramdaman ko na lang ang pagsandal ko sa glass wall; at nang bumitaw na ako ng
yakap sa
kanya ay kasabay naman nito ang pagsakop niya sa labi ko. And I kissed him back.
Matapos maligo at magbihis ay sabay na kaming bumaba ng kuwarto. Napangiti ako nang
makita ang anak ko na nakaupo na naghihintay na at nakabihis na rin ng kanyang pink
dress.
"Hello, my baby Cally!" masigla kong pagtawag habang pababa ng stairs.
Napangiti naman ang anak ko nang makita kami ng kanyang ama.
"Mommy... Daddy.." malumanay nitong sagot habang nakasandal pa rin ang ulo sa
kanyang wheelchair.
3/4
Napahinga na lang ako ng malalim at ngumiti pa rin. Parang may kung anong kumukurot
lagi sa puso ko tuwing pinagmamasdan ko ang kalagayan ng anak ko, pakiramdam ko ay
kasalanan ko kung bakit ko siyang ipinanganak na ganito, hindi makalakad at hindi
rin
makabangon, tamang higa lang; pero gayunpaman ay makakaya namang magsalita at
ngumiti
sa amin ng kanyang ama.
Pagkababa ng stairs ay mabilis na lumapit si Cole sa anak namin at binuhat na ito.
"Kiss daddy, please?" Malambing na inilapit ni Cole ang pisngi sa anak.
"Tlove you, daddy ko..." Hinalikan naman ni Cally ang kanyang ama.
Napangiti lang ako at lumapit din sa anak ko, humalik sa pisngi nito.
Sabay na kaming lumabas ng mansyon para sumakay na sa private helicopter na
naghihintay na sa amin kasama ng piloto.

"Are you excited to see your horse again?" Cole asked his daughter.
"Yes po, daddy... Let's ride him when we get there, ha?"
"of course, my princess. Isasakay ka ni Daddy kahit saan mo pa gusto. Basta kung
saan
ama.
masaya ang prinsesa ko, naroon din si daddy."
4/4
Cally smiled. "Thank you po, daddy ko. Nakahiga lang ang ulo nito sa balikat ng
kanyang
Sakay ng private helicopter ay umalis na kami ng Isla.

Chapter 36
NAKATAYO lang ako sa isang tabi habang pumapalakpak at pinapanood ang mag-ama ko
na ngayo'y masayang nakasakay sa puting kabayo, naka-belt ang katawan ni Cally sa
kanyang
ama at nakasand al naman ang ulo nito sa dibdib.
Ang saya nilang panoorin, ang sarap pakinggan ng kanilang mga tawa; makikita ang
saya sa
mukha ng anak ko kahit nakasandal lang sa dibdib ng ama.
Wala na kami sa isla kundi narito na sa Hacienda.
"Faster pa po, daddy ko! Patakbuhin mo pa si Pocholo!" tawang-tawa na wika ng anak
ko.
Binilisan naman ni Cole ng konti ang pagpapatakbo sa kabayo; tamang pabalik- balik
lang
silang mag- ama rito sa loob ng riding hall, habang ako ay tamang palakpak lang sa
kanila at
ngiti.
"oh, tama na muna, princess. Mamaya ulit, baka pagod ka na," Cole said to his
daughter
after a while.
1/6
"Sige po, daddy... mamasyal na lang po tayo sa labas, ibili mo po ako ng ice-cream
tapos
doon ko po kakainin sa park."
Cole smiled at what his daughter said and stopped the horse. Agad naman akong
lumapit
sa kanila at kinuha na si Cally sa kanyang ama.
"Nag-enjoy ba sa pag-horse riding ang prinsesa namin?" malambing kong tanong at
hinalikan pa ang pisngi ng anak ko ito bago maingat na pinasandal sa balikat ko.
"Yes, mommy, Pocholo is very good at running. But my daddy is better than him!"
"of course, because daddy is the best!" proud na sagot naman ni Cole sa anak at
agad na
lumapit sa amin matapos itali ang kabayo, humalik ito sa pisngi nito bago yumapos
ang isang
braso sa baywang ko. "Let's go, babe. Aalis tayo after lunch."
"Okay."
Lumabas na kami ng riding hall at sumakay ng golf cart pabalik ng mansyon.
Pagkapasok namin ng mansyon ay nakahilira na ang mahigit sampung mga katulong na
sabay-sabay na bumati sa amin pagkapasok namin ng pinto. Pero agad kaming napahinto
ni
Cole nang makita kung sino ang lalaking nakasuot ng business suit na mala-haring
nakaupo sa
couch na nasa living area.

"And what is that old man doing here in my territory? Hindi ba't ang sabi ko huwag
kayong
magpapapasok ng kahit na sino kundi kami lang kami ng pamilya ko?" marin na wika ni
Cole sa
mga katulong habang masama ang tingin sa ama na siyang nakaupo sa couch.
Parang nanginig naman ang mga katulong na hindi na alam kung ano ang dapat isagot.
"Parte ako ng pamilya, son. I am your dad, kaya may karapatan akong pumunta rito
para
kumustahin kayo ng asawa at anak mo,' wika ng matanda na agad na tumayo at marahan
na
lumapit. "Kumusta ka na, mahal kong apo?" tanong nito sa anak ko at nakuha pang
ngumiti,
'yung klase ng ngiti na mukhang hindi naman masaya.
Pero agad na humarang si Cole para hindi makalapit ang ama sa aming mag-ina.
"Babe, take Cally to the room first so she can rest. We'll leave later."
Tumango na lang ako at dinala na si Cally paakyat ng stairs. Hindi na ako lumingon
pa sa
kanila pero ramdam ko ang tensyon sa pagitan nilang dalawa.
Nasanay na rin ako na ganito palagi tuwing nagkikita si Cole at ng kanyang ama,
dahil
tuwing pumupunta ito rito o kaya aksidente kaming nagkikita sa mga party ay hindi
niya
hinayaan na makalapit sa akin. But Cole told me once, na daddy's boy siya dati,
pero nagbago
ang lahat dahil lang sa pangangaliwa ng kanyang ama na nadiskubre niya when he was
still in
college, at ang malala pa ay ipinakasal sa kanya ang kabit nito nang mabuntis. At
wala siyang
nagawa kundi pakasalan para lang hindi umabot sa kaalaman ng kanyang inang may
sakit. Pero
ang pangangaliwa na iyon ng kanyang ama ay siya ring naging dahilan ng pagkamatay
ng
kanyang ina nang malaman nito ang katotohanan dahil inatake ito sa puso at hindi na
naka-survive pa.
And I understand him, ang saklap nga naman ng ginawa sa kanya ng kanyang ama, kaya
may karapatan talaga siyang magalit.
"Mommy, why does daddy always hate grandpa?" tanong ng anak ko pagkapasok ng
2/6
kuwarto.
"Hindi naman sa gano'n, anak. May hindi lang pagkakaunawaan ng konti ang Lolo at
Daddy
mo, pero siguradong magkakaayos din naman sila soon," malambing kong sagot at
marahan na
itong inihiga sa kama.
"Pero, mommy, mukhang nakakatakot po si Lolo. Natatakot po ako sa kanya kasi

napanaginipan ko po siya na sinasakal ka po niya."

I couldn't help but laugh a little and gently caressed her hair. "Anak, panaginip
lang 'yun, at
wala 'yun katotohanan. Kaya huwag ka nang matakot sa Lolo mo, dahil love na love ka
naman
nu'n katulad ng kung paano ka namin kamahal ng daddy mo." I kissed her temple.
"Matulog ka
na muna, saka na tayo aalis paggising mo."
"Sige po, mommy." Agad na sinara ng anak ko ang kanyang mga mata.
Napangiti na lang ako at hinaplos lang ang ulo nito para tuluyan nang makatulog.
Hindi nagtagal ay tuluyan na ngang nakatulog ang anak ko, at siya naman pagpasok ng
kanyang ama sa loob ng kuwarto.
"How's your dad, babe?" agad kong tanong.
Cole let out a sigh. "Pinaalis ko na." Umakyat din ito sa kama at tumabi rin sa
anak. "
Mukhang napagod ang prinsesa ko sa pangangabayo, ah." He kissed his daughter on the
forehead, at matapos halikan ang anak sa noo ay nahiga na sa tabi nito at pumikit.
"Matutulog ka pa, babe?"
"Hmm" he responded.
Ngingiti naman akong bumangon at agad na lumipat ng puwesto, nahiga ako sa kanyang
tabi at yumakap sa kanyang baywang mula sa likuran.
Pero mas lalong lumapad ang ngiti ko nang humarap si Cole sa akin at niyakap din
ako.
"Babe, kailan nga ulit 'yung anniversary ng RG?"
"Next week."
3/6
"Basta sama ako, ha?"
"Let's see. Titingnan ko muna ang list ng mga guest na a-attend."
Napaangat na ako ng tingin at napasimangot. "Bakit kailangan pa tingnan kung sino
ang
mga nasa list? Don't tell me hindi mo ako kayang protektahan?" Napanguso ako.
"It's not what I mean." He let out tired exhale. "Okay, isasama kita kahit sino pa
ang nasa
list. Akin ka na rin naman, and I will do everything to make you mine forever.
Hindi ko hahayaan
na makuha ka pa ng iba mula sa akin."
Hindi ko mapigilan ang matawa at mahina siyang hinampas sa dibdib. "Ikaw talaga,
babe,

akala mo naman may aagaw sa akin kung makapagsalita ka. Of I'm all yours, and
you're mine."
And he just kissed my head.
Natulog muna kaming tatlo dahil pare-pareho kaming pagod sa biyahe mula Isla, pero
mas
pagod ang mag-ama ko sa pangangabayo.
Nang magising ay saka kami umalis ng hacienda para mamasyal sa labas.
Pumunta kami sa isang shopping mall na pag-aari din ni Cole, at pagkapasok namin sa
loob ng mall ay napakatahimik dahil walang ibang mga tao maliban sa mga nakahilira
na mga
staff at sabay-sabay kaming binati pagkapasok namin.
"So anong gustong bilhin ng baby girl ko?" malambing kong tanong sa anak ko habang
tulak-tulak ang wheelchair nito. Nakaalalay naman sa akin si Cole, nakayapos ang
isang braso
nito sa baywang ko.
"Gusto ko po ng bagong doll, mommy. Snow-white doll po ang gusto ko."
"Okay, let's buy a new doll then." Marahan ko nang itinulak ang wheelchair ng anak
ko
papunta sa mga toys section.
4/6
Pero habang pumipili ang anak ko ng nga gusto nitong doll ay hindi ko naman
inaasahan
ang biglang paglapit sa akin ng isang sales lady.
"Ayshelle, is that you?"
Napatingin ako sa babae, at sa aking pagtingin diti ay siyang paglaki ng mga mata
nito.
"Oh tama nga ako, it's you! Ayshelle Santillan!" pagtili nito.
Kumunot naman ang noo ko. "Excuse me? Do I know you?"
"Ano ka ba naman, Ayshelle, nakapag-asawa ka lang ng mayaman, nakalimot ka na agad
sa
pinanggalingan mo? Ako 'to si Honey, magkasama tayo dati sa Esperanza Club para
lang
manloko ng mga matatandang big-time. And swerte mo pala ngayon dahil nakabingwit ka
talaga ng sobrang big-time at guwapo pa!" Maarte pa itong napaipit ng buhok sa
likod ng tainga
at nginitian si Cole na parang nagpapa-cute.
Hindi ko naman alam kung matatawa ba ako sa narinig o ano.
"I'm sorry, miss, pero mukhang nagkamali ka yata; I'm not Ayshelle. Vasilisa is my
name."
Unti-unting naglaho ang ngiti sa labi ng babae at parang umasim ang mukha, hanggang
sa

ibinaba nito ang tingin sa anak kong nasa wheelchair bago muling tumingin sa akin.
"Nakapag-asawa lang ng mayaman, ang yabang na, inutil naman ang anak!" pairap
nitong
bulong sabay lakad palayo.
Parang nagpintig naman ang tainga ko, kaya binitiwan ko muna ang wheelchair ng anak
ko
at mabilis na sumunod sa babae.
"Sandali lang!"
The woman stopped. "What?" mataray nitong tanong sa akin at tinaasan pa ako talaga
ako
ng kilay.
"How dare you say that to my daughter!?" I slapped her hard on both cheeks.
Nagulat ang babae sa malakas kong pagsampal at sandaling umawang ang labi habang
hawak ang pisngi. Parang gaganti pa sana ito dahil itinaas na rin ang kamay para
sampalin ako,
pero bago pa lumapat iyon sa akin ay mabilis na napigilan ni Cole ang pulsuhan
nito.
"You're fired."
Nanlaki ang mga mata ng babae at biglang nabahala. "W-What?"
5/6
"Kaladkarin ninyo ang babaeng 'to palabas at huwag na huwag na ulit pang papasukin
dito! Oras na malaman kong pinapasok niyo, mananagot kayong lahat sa akin!"
maawtoridad
na wika ni Cole sa mga staff sa paligid.
Mabilis namang tumakbo palapit ang dalawang security guard at hinawakan ang babae
sa
magkabilang braso bago kinaladkad palabas.
"You b***h, Ayshelle! Ang yabang mo porke't nakapag-asawa ka lang ng mayaman!
Magkatulad din naman tayo na nanggaling sa lansangan, bruha ka!" sigaw pa sa akin
ng babae
na tila nagalit na nang tuluyan.
Napailing na lang ako at muling binalik ang atensyon sa mga laruan, pero nang
mapatingin
ako sa anak ko ay nakasimangot na ito na parang iiyak na.
"oh, bakit? May problema ba?" Agad kong binitiwan ang nahawakan kong laruan at
pumantay na sa anak ko. "Bakit parang maiiyak ang prinsesa ko?"
"Mommy, am I inutil po?"
Parang dinurog ang puso ko nang marinig ang tanong ng anak ko.

"No, princess, of course not. That woman is crazy, she's not in her right mind to
say that to
our little princess," pagpapatahan ni Cole sa anak at binuhat na ito. "Hush, don't
cry, sweetie.I
promise, pagbabayarin ni Daddy ng mahal ang babaeng 'yun."
Pero talagang mababaw ang luha ng anak ko at umiyak pa rin ito.
"I wanna go home, daddy. Ayoko na po ng doll, at ayoko na rin ng ice-cream." She
cries.
Nagkatinginan kami ni Cole at tumango na lang sa isa't isa.
Kaya naman imbes na mag-shopping pa sa loob ng mall ay mas pinili na lang namin
lumabas.
"Ate! Ate Ayshelle!"
ko pa matingnan ay humarang naman ang katawan ni Cole sa akin.
Nabitin ako sa akmang pagpasok sa kotse nang marinig ang pagtawag ng boses. Pero
bago
"Come on, babe, pumasok ka na at nang makaalis na tayo."
Tumango na lang ako at pumasok na sa loob ng kotse. Pumasok na rin si Cole habang
buhat pa rin si Cally na ayaw nang umalis sa ama habang sumisinghak-singhak pa rin.
Cole.
Hanggang sa pinatakbo na ng driver ang kotse paalis, at napalingon naman ako sa
likuran
nang 'di sinasadya; nakita kong may dalagita na parang humahabol sa sasakyan namin.
6/6
Hindi ko mapigilan ang mapakunot noo, pero nawala ang paglingon ko nang magsalita
si
"Babe, gusto na raw ni Cally sa 'yo."
"No, daddy, mas gusto ko rito sa 'yo," agad namang sagot ng anak ko.
Nang muli akong mapalingon ay malayo na ang dalagita.
Ewan ko ba, pero parang bigla na lang lumakas ang kabog ng dibdib ko sa hindi
malamang
dahilan; pakiramdam ko ay ako ang tinatawag ng dalagita na 'yun kahit na alam kong
hindi
naman. Talagang magkatulad pa ang pangalan na binanggit sa pangalan na itinawag sa
akin ng
bruhang babae kanina sa loob ng mall.

Chapter 37
sUOT ko ang black elegant evening gown na hapit na hapit sa baywang ko at may slit
sa
kaliwang hita, labas din ang aking cleavage at ang aking makinis na balikat.
Ngayong gabi na ang 10th anniversary ng RG. At ngayon ay sakay na kami ni Cole ng
yacht
para pumunta na ng Isla kung saan gaganapin ang party.
I'm so excited. Minsan na rin kasi akong isinama ni Cole sa RG, at nakakamangha ang
mga
performance ng bawat team, may sword dance, martial arts, archer at iba pa. Ang
panalong
team sa paligsahan ay nakakatanggap ng 200 million pesos. But Cole once told me, na
kung
gaano kasaya sa anniversary, kabaliktaran naman sa laro dahil nagpapatayan at
talagang
madugo, sobrang lupit daw ng RG. Pero hindi ko pa naman nakikita, dahil kapag may
game ang
RG ay hindi ako pinapasama ni Cole, alam kong uma-attend siya, hindi niya lang
sinasabi sa
akin.
"Babe." Cole hugged me from behind and kissed my cheek. “Hindi ka ba nilalamig?" he
asked me softly.
"Hindi naman, babe, gusto ko lang lumanghap ng sariwang hangin. Nakakarelax kasi
pagmasdan ang karagatan," sagot ko habang nakatayo sa may ralings ng yatch at
nakatanaw sa
malawak na karagatan na kahit gabi na ay nakikita pa rin dahil sa liwanang ng
buwan.
"Behave ka lang mamaya sa tabi ko, okay?"
I chuckled. "Babe naman, kung makapagsalita ka naman sa akin akala mo'y pasaway
ako."
1/8
"Bakit, hindi nga ba?" pagkurot ni Cole sa tagiliran ko.
Napatawa naman ako at pinalo ang kanyang kamay. "Hindi no!"
"Tsk."
Ang totoo kasi ay nung pinasama niya ako last year ay nagkaroon ng paligsahan sa RG
na
one by one fight sa loob ng ring, hindi naman p*****n, basta kung sino lang ang
unang
bumagsak sa bugbugan ay talo; at sumali ako nu'n, kaya si Cole ay hindi mapakali sa
kanyang
upuan, wala siyang magawa dahil nailista na ang pangalan ko. Nagtamo ako nu'n ng
pasa sa

mga braso pero nanalo naman ako. And he was mad, pero hindi naman ako pinagalitan,
kundi
doon sa nakalaban ko siya nagalit, dahil nga nagkapasa ako.
"Subukan mong magpasaway mamaya, kakagatin kita pag-uwi natin. Understand?" He bit
my ear.
"Naman babe, nilawayan mo naman ang tainga ko, eh!" inis kong pagpadyak at natatawa
siyang hinarap para sana hampasin sa dibdib pero mabilis niyang nahuli ang kamay
ko.
"Why? Gusto mo bang lawayan ko lahat? Hindi lang tainga, kundi pati..." He gave me
a wild
smile, mapang-akit pa akong tiningnan sa dibdib.
"Tumigil ka! Masisira ang ayos ko!" Pinanlakihan ko siya ng mata.
2/8
But my husband just grinned. "Well, let's see." Napatili na lang ako nang bigla
nito akong
buhatin.
"Babe! lbaba mo ako!"
"Sure, in bed." He winks at me.
Wala na akong nagawa nang dalhin na niya ako papasok ng room at hinalikan.
DUMATING kami sa isla at pumasok sa loob ng malaking kweba. Marami ng mga tao sa
loob
na puro mga naka-formal attire at suot ang kanilang mga maskara. Pero bago kami
pumasok ni
Cole ng Arena ay binlihan muna niya ako ng snacks, kasi nga nakakauhaw manood at
mahirap
nang lumabas ng Arena kapag nagsimula na ang party, naghihigpit ang RG.
Five minutes nang maupo kami sa loob ng arena ay nagsimula na ang paligsahan. Unang
tinawag ang mga kasali sa Archery, sinarahan ng glass ang loob ng ring at may
binitawan na
mga maliliit na ibon na maya-maya kung tawagin, iyon ang pinana ng mga archery, one
minute
lang ang binigay na oras ng RG at paramihan ng mapapana na ibon. Nanalo ang Blue
Team sa
Archery, at natalo nito ang Red Team.
"Wow, ang galing nila. Ikaw babe, kaya mo kaya pumana ng lumilipad na ibon ng
mabilis?"
may pagkamahang kong sambit matapos pumalapakpak para sa mga winner.
"Tsk. It's a piece of cake, of course I can."
"Hmm. Yabang mo." Napanguso na lang ako at muli nang tumingin sa loob ng ring,
automatic na itong nagpalit ng sahig na bakal mula sa ilalim para maalis ang mga
patay na ibon,
at inalis na rin ang pader na salamin.
Sa ikalawang paligsahan ay sword dance, pagalingan sa sayaw habang may hawak na

espada. Panalo naman ang orange team. Hanggang sa ikatlong paligsahan ay one by one
fight
na, at itataas ko na sana ang kamay ko para sumali pero mabilis na pinigilan ni
Cole ang braso
ko
"No, don't. Siguradong magkakapasa ka na naman."
"Babe, bitiwan mo ako please! Gusto kong sumali!"
Tsk. No."
Napasimangot na lang ako at walang nagawa dahil mas malakas siya sa akin. Binitiwan
niya lang ang braso ko nang matapos na ma-detect lahat ng mga nagtaas ng kamay.
Sa ikaapat na paligsahan ay martial arts; bugbugan naman, at nanalo ang black team.
Pero
pagkatapos ng pang apat na paligsahan ay bigla na lang nagkaroon ng anunsyo sa loob
ng
arena na magkakaroon ng ramble fight para sa ikalimang paligsahan at sila ang
pipili ng mga
magiging kalahok sa laro. At matapos ang anunsyo ay bigla na lang may lumabas na
red laser sa
kung saan at tumama sa mga audience. AndI was surprised dahil isa ako sa mga
natamaan.
"s**t!" rinig kong sambit ni Cole sa tabi ko.
"Paano ba 'yan, babe, 'yung tadhana na mismo ang nagbigay sa akin ng pagkakataon
para
lumahok sa paligsahan." I grinned.
3/8
"No, stay here." Mabilis pa rin nitong pinigilan ang braso ko sa akmang pagtayo.
"Ako na
ang lalaban para sa 'yo.
"Ano ka ba naman, babe, tamang bugbugan lang naman 'yun. Hindi naman p*****n! Kapag
natumba na ako, then talo na ako, 'yun lang 'yun, hindi naman ako magpapabugbog
kapag alam
kong di ko na kaya, 'no."
Cole let out a sigh, tila suko na. "Mag-iingat ka, mahiga ka na lang para matalo ka
agad at
hindi na magkaroon pa ng pasa."
"Tsk. Parang talunan naman ako nu'n kapag ginawa ko 'yun, 'no."
"Just do it."
"Tsk. Masyado kang bossy." Hindi ko mapigilan ang mapairap.
Umalis na ako sa puwesto ko at bumaba na. Nagsialisan na rin ang mga natamaan ng
laser
at isa-isa nang pumasok sa loob ng ring. Nasa mahigit biente yata kami, may babae
at mayroon
din mga lalaki. Hindi ko nga lang makita ang kanilang mga mukha dahil pare-pareho
kaming

suot ang aming mga maskara, 'yung iba ay full mask, kaya tanging mata lang sa butas
ang
nakikita, pero iba naman ang akin dahil labas naman ang labi ko, hanggang ilong
lang ang
natatakpan ng maskara ko na kulay pula.
Pagpasok namin sa loob ng ring ay agad na bumaba ang pulang tila sa paligid at
nagsilbing
pader, kaya bale anino lang namin ang mapapanood ng audience sa labas. Nang
mapatingin
ako sa mga kasama ko ay pareho silang napapangisi na tila ba na-eexcite na
makipagbugbugan.
Pero ang kanilang ngisi ay napalitan ng pagtataka at pagkalito nang may
magsipasukan na mga
lalaking staff ng RG at isa-isa kaming binigyan ng espada.
Nabahala naman ako at napalunok.
"Teka, bakit may espada?" rinig kong tanong ng isang babae na tila nalito rin.
Hanggang sa bigla na lang may boses na nag-anunsyo mula sa speaker sa loob ng
4/8
Arena.
This game is called Ramble Shadow; this is the new game of RG, and tonight is the
first
launch of this game, so we need this to be bloody. All you have to do is kill your
opponent with
your swords."
Nanlaki ang mga mata kO sa narinig, gano'n din ang mga kasamahan ko sa loob ng
ring. We
all panicked.
No, this can't be. Akala ko ba kapag anniversary ay walang p****"n na magaganap?
Pero
bakit ganito?
"Hindi ko aakalain na ngayon sila maglalabas ng panibagong laro. Kailangan nating
patayin
ang isa't-isa."
Napatingin ako sa isang lalaki sa sinabi nito. So ibig sabihin kahit anniversary
kapag may
bagong laro na ilalabas ay may madugong laban pa rin nagaganap? Hindi ko 'to
inaasahan. I'm
sure, nagpa-panic na si Cole sa labas.
"Don't be afraid, girls, sa heaven naman ang punta niyo kapag natalo kayo sa ramble
natin.
Makikita niyo na ang langit mamaya," wika ng isang lalaki na sinabayan pa ng
mayabang na
halakhak.
"Ang yabang mo, ah, baka gusto mong pugutan ka namin ng ulo?" sagot naman ng isang
babaeng nakasuot ng red dress.
"Wow, kayo ang pupugot ng ulo sa akin? Oh come on, kahit mapugutan niyo pa ako ng
ulo,

magpapatayan pa rin kayo pagkatapos dahil isa lang ang maaaring maging winner sa
ating
lahat!"
Nanatili lang akong tahimik habang nagsasagutan sila at hinigpitan na lang ang
paghawak
sa aking espada.
5/8
Hanggang sa nagsimula na ang timer na umilaw ng kulay green sa pulang tila na
nakapalibot sa ring. Agad na sumugod ang iba sa kanilang mga target na unahin, at
nang may
sumugod sa akin na babae ay agad akong nakipaglaban, pero limang segundo lang at
na-slash
ko na ito sa tiyan na siyang kinabagsak nito. May dalawa pa ang sumugod sa akin,
isang lalaki at
isang babae; madali kong naibaon ang espada ko sa tiyan ng babae na kinalaki ng mga
mata
nito, hanggang sa tuluyang bumagsak. At 'yung isang lalaki na sumugod sa akin ay
muntik na
akong masaksak sa dibdib pero buti na lang ay may biglang lumipad na isang maliit
na kutsilyo
mula sa mga audience sa labas at tumusok iyon sa butas ng tainga ng lalaki, tagos
hanggang sa
kabilang tainga na kinalaki ng mga mata nito at nabitawan ang hawak na sword bago
bumagsak.
Rinig ko ang malakas na hiyawan ng mga audience sa labas, tila tuwang-tuwa kahit
anino
lang naman namin ang kanilang napapanood dahil nga may harang na tila. And I know,
galing
kay Cole ang kutsilyo mula sa labas, siguradong patay na ako kung hindi siya
kumilos, talagang
napakabilis niya at alam niya ang nangyayari sa akin kahit anino lang ang
napapanood niya,
kilalang-kilala niya talaga ako pati anino ko.
Hapong-hapo ako matapos makipaglaban sa mga sumugod sa akin. Nang mapatingin ako
sa paligid ay nagulat ako nang bulagta na pala lahat at wala nang mga buhay pa, ang
pulang tila
na nakapalibot na siyang nagsilbing pader sa loob ring ay may mga talsik na ng
sariwang
dugo.
" won." I let outa tired exhale, binitiwan kO na ang sword ko.
Akala ko ay panalo na ako talaga dahil bulagta na lahat, pero nang mapaharap ako sa
kabilang banda ay nagulat ako nang makitang may isang nakamaskarang lalaki pa ang
nakatayo
habang hawak ang sword nito na may dugo din, at nang mapatingin ako sa katawan nito
ay
parang wala man lang tama ni isa, tanging talsik lang nga mga dugo sa maskara at
suit nito. And
he was looking at me, pansin ko ang pagngisi ng labi nitong nakalabas sa butas ng
suot na
maskara. He was wearing a black whole mask, may bilog na butas lang sa bandang
bibig ng
mask kaya kitang-kita ang labi ng lalaki.

Napalunok ako at pasimpleng tiningnan ang binitiwan kong espada. s*t! Medyo malayo.
Bakit ko naman kasi binitiwan agad!
6/8
Pero hindi, hindi ako papayag na patayin niya. I know, walang tutulong sa akin dito
kundi
sarili ko lang, hindi naman puwedeng umakyat si Cole dito para tulungan ako dahil
mahigpit na
ipinagbabawal ng RG ang pakikialam ng mga hindi kasali sa laban. Ang pagkakaalam ko
kasi
kapag makialam ay hindi na makalabas pa ng buhay dito sa teritoryo nila dahil
pinapapatay
nila kahit na makapangyarihan na Mafia Boss pa, isa 'yun sa kanilang rules.
"Scared?" the man asked me with a devilish grin.
"Tsk. Dream on." | smirked.
Wala na akong inaksaya pang oras at mabilis na dinampot ang sword ko, pero kung
gaano
ako kabilis ay siya ring kabilis ng lalaki sa pagsugod sa akin, kaya naman imbes na
damputin
ang sword ko ay nag-slide na lang ako sa dugo para makaiwas at hindi tamaan ng
kanyang
espada. Kaya lang nagkamali ako sa pag-slide dahil bigla na lang natapilok ang isa
kong paa
dahil sa suot stiletto heels. Hindi ko mapigilan ang mapangiwi sa sakit, pero
naging alisto pa rin
naman ako, bago pa makalapit ang lalaki ay mabilis ko nang inalis ang dalavwa kong
suot na
stiletto at malakas iyon ibinato papunta sa kanya na siyang dahilan ng kanyang pag-
iwas at
hindi agad ako nasugod; sinamantala ko ang pagkakataon at mabilis na dinampot ang
espada
ng patay sa tabi ko sabay tayo. Tiniis ko ang sakit ng paa ko at sinalubong na ang
pagsugod ng
lalaki, nagbanggaan na ang mga espada namin, nagpabilisan na kaming dalawa.
Napakabilis ng
lalaki, halos hindi ko masabayan sa sobrang bilis at lakas, basta nanlaki na lang
ang mga mata
ko nang maputol ang espada kong hawak.
Para akong tinakasan ng dugo na napatingin sa lalaki, kitang-kita ko ang pagngisi
nito at
muli nang tinaas ang kanyang sword para tapusin na ako, pero mabilis akong
tumalikod para at
sana tumakbo papunta sa isang espada at damputin ito, pero napahinto ang akmang
pagtakbo
ko nang maramdaman ang pagdaan ng espada ng lalaki sa buhok ko na kung hindi ako
nakaiwas ay tinamaan na ang ulo ko, pero dahil nakaiwas ako ay konting hibla ng
mahaba kong
buhok ang natamaan at sa kasamaang palad ay pati tali ng suot kong maskara ay
ramdam kong
naputol.
Parang tumigil ang mundo ko nang maramdaman ang pagkalaglag ng suot kong maskara
mula sa mukha ko. Awtomatiko akong napalingon napaharap sa lalaki, at sa aking
pagharap ay
siyang pagtaas ng espada nito sa akin para ibaon na sa katawan ko. Pinikit ko na
lang ang mga

mata ko at hinintay ang aking kamatayan.

Akala ko ay mararamdaman ko na ang pagbaon ng mahabang espada sa tiyan ko, pero
katahimikan ang biglang namayani sa loob ng ring, hanggang sa narinig ko na lang
ang tunog ng
pagkahulog ng espada.
"Ayshelle..."
Natigilan ako nang marinig ang pagbanggit sa pangalan na 'yun. Nakailang beses ko
na nga
ba 'yun narinig sa mga taong hindi ko naman kilala.
I slowly opened my eyes.
7/8
At sa aking pagmulat ay siyang pagkagulat ko nang makita ang kalaban kong lalaki na
nakatayo sa harap ko at wala nang suot na maskara, wala na rin itong hawak na
espada. Hindi
ko na namalayan ang pagtitig ko sa mukha nito at parang nakalimutan na ang
sitwasyon ko.
Hindi ko maintindihan pero parang bigla na lang lumakas ang t***k ng puso ko.
What's wrong
with my heart? Bakit ganito na lang kabilis ang pintig?
He was very handsome, napakatangos din ng kanyang ilong, medyo makapal ang kilay,
napakaganda ng labi at mga mata, at napaka-perfect ng hubog ng kanyang mukha, and
his
jawline was perfect. Tingin ko ay hindi siya pure Filipino base sa kanyang guwapong
mukha.
Pero bakit parang naiiyak ang kanyang mga mata habang nakatingin sa akin, tila ba
punong-puno ng pangungulila.
"l was looking for you for seven long years, dito lang pala kita makikita," he
said, his voice
cracking a little.
What?
Teka lang, umiiyak ba siya? What's wrong with him?
Bahagya pa akong napalingon sa likuran ko na baka sakaling may iba at doon siya
nakatingin, pero wala, dahil kaming dalawa na lang ang natira sa loob ng ring,
patay na ang mga
kasama namin sa ramble.
Napaatras na ako nang ihakbang nito ang mga palapit sa akin. Pasimple akong
napatingin
sa espada, malapit lang sa tabi ko, tamang-tama lang kung dadamputin ko at maging
mabilis
ang kilos ko, mapapatay ko siya agad dahil wala na siyang hawak na espada.
Pero nang akmang dadamputin ko na ang espada ay nagulat ako nang mabilis itong
nakalapit sa akin at naikulong ang mukha ko sa kanyang mga kamay. Para naman akong
natuod

at bahagya pang napasinghap dahil sa pagkabigla.

8/8
"Ayshelle baby" mahina nitong usal habang nanunubig ang mga mata at pinagmasdan ang
buong mukha ko; punong-puno ng emosyon ang kanyang brown russian eyes. "It's you.
It's
really you, asawa ko!" I was stunned when he suddenly hugged me tightly.

Chapter 38 - part 1
Parang may kung ano ang bigla na lang nagwala sa loob ng dibdib ko dahil sa sobrang
lakas ng pintig ng puso ko. What's happening to me?
And what the heck is going on? Why did this man hug me?
Akmang itutulak ko na ito, pero bumitaw na ito ng yakap sa akin at ikinulong na ang
mukha
ko sa kanyang mga malapad na kamay.
"Let's go home; our son is waiting for us," he said to me in a raspy voice, tears
of joy rolling
down his face; nginitian niya pa ako, 'yung ngiti na halo-halong emosyon, pero mas
nangingibabaw ang saya, nakikita ko sa kanyang mga mata.
Hindi ko alam kung ano ang ire-react ko, hanggang sa hinila na nito ang kamay ko na
para
bang dadalhin na ako palabas ng ring. Nagpahila naman ako na parang ewan, na freeze
ang
utak ko ng ilang sandali. Pero nang mapadaan kami sa isang sword ay para akong
natauhan na
malakas na sinipa ang kamay nitong nakahawak sa akin at mabilis kong dinampot ang
sword
sabay atake sa kanya. Pero mabilis itong nakaiwas at parang nagulat.
"What the heck, baby!" he said surprisingly.
"Don't call me baby! l'm not your baby! And I don't know you!" sagot ko at muli
siyang
sinugod gamit ang sword.
1/6
Pero talagang napakabilis niya at nakaiwas pa rin, hanggang sa nakadampot din ito
ng
sword at sinalag na ang mga atake ko. Nagbanggaan na ang sword namin dalawa at
nagpalakasan na kami; face to face na ang nangyari habang nag-cross na ang mga
sword
namin.
"Baby, what's wrong? It's me!" wika niya sa akin na parang nalilito ang ekspresyon
habang
nakatingin sa mukha ko, sa mga mata ko.
"I don't know you! And I don't care who you are! I will kill you!" sagot ko at
malakas siyang
sinipa sa hita. Hindi niya naiwasan ang sipa ko dahil tila kulang sa focus kaya
natamaan.
Sa pagsipa ko ay napaatras ang lalaki, pero ang tingin nito sa akin ay tila ba
hindi pa rin
makapaniwala; salubong ang mga kilay, nakakunot ang noo, nagtatanong ang mga mata;

halatang litong- lito. Hanggang sa pareho kaming napatingin sa orasan at nagulat

nang makitang
fifteen seconds na lang ang natitirang oras para matapos ang laro.
2/6
Magkasabay kaming umatake; nagpabilisan ng sword, pero tamang salag lang sa akin
ang
kanyang ginawa na para bang wala siyang balak na labanan ako o patayin. Hanggang sa
hindi ko
inaasahan ang lakas ng kanyang pag- atake, dahilan para mabitiwan ko muli ang sword
ko, pero
kasabay ng pagbitaw ko sword ay siyang paghampas ng kanyang kamay sa leeg ko-na
hindi ko
na naiwasan pa dahil sa kanyang bilis, kaya naman bumagsak ako sa kanyang mga bisig
at
tuluyang nawalan ng malay.
NAGISING ako nang maramdaman ang marahan na paghaplos sa aking ulo, pagmulat ko ay
guwapong mukha ng lalaki ang bumungad sa akin; kinurap ko pa ang mga mata ko sa
pag-aakalang namamalikmata lang ako, pero talagang hindi dahil gano'n pa rin.
"Hi baby," nakangiti niyang wika sa akin nang makita ang pagmulat ko at ginawaran
pa ako
ng halik sa noo.
Tuluyan nang nanlaki ang mga mata ko nang ma-realize na totoong mukha nga ng
lalaki,
mabilis akong napabalikwas ng bangon.
"N-Nasaan ako?" gulat kong tanong at nagpalinga-linga na sa paligid; wala na ako sa
loob
ng ring kundi nasa loob na ng isang unfamiliar room. What the heck! Nasa VIP room
ba ako ng
RG or what? Saan 'to? Saan na kami?
"We're going home," sagot sa akin ng lalaki na muli kong kinatingin dito.
Hindi ko mapigilan ang mapalunok. Natalo ba ako ng lalaking 'to at napanalunan sa
laro
kaya ako nandito? Pero hindi maaari, paano ako nabuhay kung natalo niya ako? Hindi
naman
ako bihag sa laro na 'yun para mapanalunan niya kung sakaling nagwagi man siya;
dapat
pinatay niya ako, dahil ang isa sa mga rules ng laro.
"A-Anong... balak mo sa akin?" tanong na lumabas sa bibig ko at pasimpleng nilibot
muli
ang tingin sa paligid; naghahanap ng maaaring gawing weapon kapag may masamang
ginagawa siya sa akin.
Pero napaiktad na lang ako nang haplosin ng lalaki ang pisngi ko. "You're safe now.
I'm
sorry kung ngayon lang kita nahanap. I'm really sorry, baby-"
"Don't touch me!" malakas kong pagtabig sa kamay nito. Mabilis na akong tumalon
pababa
ng kama sabay kuha sa isang malit na glass wine na nakalagay sa ibabaw ng bedside
table at

malakas iyon ibinato papunta sa lalaki.

He was shocked, dahil tumama ang pagbato ko sa noo nito at nabasag ang glass.
Sinamantala ko naman ang pagkakataon at tumakbo na ako palabas ng room.
"Babe! Babe!" I called my husband.
Pero paglabas ko ay siyang paglaki ng mga mata ko nang ma-realize na wala na ako sa
RG
kundi nasa na ako ng yate na sa kasalukuyan nang tumatakbo sa gitna ng madilim na
karagatan.
lbig sabihin ay wala na kami sa isla!
"Colel Cole, I'm here!" malakas kong sigaw habang palinga-linga sa paligid at hindi
na alam
kung saan na ba dapat tumakbo. Hanggang sa mabilis akong lumapit sa may railing at
aakyat
na sana para tumalon na lang sa dagat, pero may mabilis na bisig ang yumapos sa
baywang ko
mula sa likuran.
"Hey, baby, don't run away from me."
3/6
"No! Bitiwan mo ako!" Mabilis kong binaklas ang braso nito sa katawan ko at
pilipitin na
sana, pero mabilis nitong nahuli ang mga braso ko at pinaharap ako sa kanya.
Sa aking pagharap ay para akong nagulat at natigil bigla ang pagpupumiglas nang
bumungad sa akin ang mukha ng lalaki na may dugo nang dumadaloy mula sa noo nito na
siyang binato ko kanina ng glass.
Hindi ko alam pero para akong biglang nakaramdam ng nakonsensya, nakaramdam ng awa
sa kanya. Itataas ko na sana ang kamay ko para punasan ang dugo, pero para akong
bumalik na
sa aking sarili, kaya naman imbes na punasan ay pinalipad ko ang kamao ko papunta
sa mukha
nito. Hindi tumama ang kamao ko dahil mabilis nitong nasalag, kaya naman sinipa ko
na lang
ito, kaya lang naiwasan pa rin. Hanggang sa hindi ako nakapalag nang magapos nito
ang mga
kamay ko at naisandal ako sa railings ng yacht.
"Stop, baby, please. Ganyan na ba kalaki ang galit mo sa akin, ha? Inakala mo
siguro na
wala akong ginawa nung nawala ka, na hindi kita hinanap? No, you're wrong, dahil
halos
nahalughog ko na ang buong Pilipinas sa paghahanap sa 'yo, gano'n din sa ibang mga
bansa.
Butl couldn't find you," he said to me, tila nangungusap ang boses at mga mata sa
akin.
"Ano bang pinagsasabi mo! ibalik mo ako sa Isla at baka hinahanap na ako ng asawa
ko!"
Muli akong nagpumiglas, pero hindi ako nito binitiwan.

"Huwag ka nang magpanggap pa na hindi mo ako kilala. I know, you're just mad at me;
galit ka sa akin dahil inakala mong pinabayaan na kita sa lalaking 'yun."
Hindi ko mapigilan ang pagak na matawa; wala akong maintindihan sa pinagsasabi ng
lalaking 'to.
ko
"Talagang hindi kita kilala dahil ngayon ko lang nakita ang pagmumukha mo!" sigaw
Pero nagulat ako nang bigla na lang ako nitong siniil ng halik sa labi. Nagulat
ako;
natigalgal sa aking kinatatayuan, para akong nanigas na hindi na makagalaw. Ang
puso ko ay
biglang lumakas ang t*k, parang may bigla na lang nagwala sa loob ng dibdib ko.
Ramdam na
ramdam ko kung gaano kalambot ang kanyang labi, langhap na langhap ko kung gaano
kapresko ang kanyang hininga.
"1 missed you so much, baby!" he said while kissing me softly. Hanggang sa
pinakawalan
niya na ang mga kamay ko at hinapit na ako sa baywang, doon ako natauhan at malakas
siyang
tinulak sa dibdib sabay sampal ng malakas sa kanyang pisngi.
"How dare you kiss me!" sigaw ko matapos siyang sampalin at lalampasan na sana pero
mabilis nitong nahaklit ang braso ko at muli akong pinaharap sa kanya.
"Kilala mo ako o hindi?" he asked, may din na sa boses.
"Hindi! Bitiwan mo ako!"
"Anong ginawa sa 'yo ni Morozov at nagkakaganyan ka?"
Napakurap ako; nagulat sa kanyang tanong. "You know my husband?"
Sa tanong o ay parang biglang bumangis ang kanyang mukha dahil pansin ko ang
pag-igting ng kanyang panga.
4/6
"He's not your husband, dahil ako ang totoong asawa mo. Hindi ang gago na 'yun!" he
shouted at me.
Nagulat naman ako sa kanyang pagsigaw, pero hindi naman ako nagpatalo.
"How can you say that! I don't even know you!" I shouted back.
Napabuga na ito sa hangin na tila suko na sa pakikipag-usap sa akin. "Okay. Let's
just talk
later, kumalma ka muna."
Hindi na ako nakaiwas pa nang hampasin nito ng kamay ang leeg ko, dahilan para muli
akong mawalan ng malay at sinalo ulit ng kanyang mga matipunong bisig.

NANG Muli akong magising ay nakahiga ulit ako sa malambot na kama, pero sa ibang
room
na. Marahan akong bumangon at ilang sandali pa akong napaisip kung panaginip lang
ba lahat
ng mga nangyaring labanan namin ng lalaking 'yun.
"Saang kuwarto 'to?" mahina kong tanong nang mag-isa habang nagtataka, saglit ko
pang
nilibot ang tingin sa loob ng room. Hanggang sa ang tingin ko ay napahinto sa mga
picture
frame. Mabilis akong bumaba ng kama at lumapit sa mga nakasabit na frame.
H-How Come..
Na-speechless ako nang makita ako sa litrato na nakasuot ng wedding gown kasama ng
isang lalaki na naka-black tuxedo naman, walang iba kundi 'yung lalaking nakalaban
ko.
Hanggang sa ang tingin kO ay lumipat sa isa pang frame kung saan tatlo naman kami;
nakaupo ako sa couch at nakahiga naman ang lalaki sa mga hita ko habang nakadapa sa
dibdib
nito ang isang natutulog na sanggol. Nakangiti ang lalaki sa sanggol habang
nakahawak pa ang
isang kamay nito sa likod ng bata, at ako naman ay nakangiti sa camera.
5/6
Hindi ko maintindihan pero parang bigla na lang humapdi ang mga mata ko habang
nakatitig sa litrato naming tatlo, hanggang sa namalayan ko na lang ang paghaplos
ng kamay ko
sa litrato.
"B-Bakit? Bakit ako nandito?" tanong na kumawala sa bibig ko kasabay ng pagtulo ng
luha
ko na hindi ko na namalayan.
Hanggang sa hindi ko na napigilan ang paghikbi ko.
"H-Hindi, hindi maaari na ako 'yan. B-Baka panaginip lang ito, nasa isang panaginip
lang
ako," marahas kong pag-iling habang naiiyak. Hanggang sa napaatras na ako at
tuluyan nang
tumakbo palabas ng kuwarto.
Nagulat pa ako nang paglabas ko ng kuwarto ay na-realize ko na nasa isang mansyon
ako.
Nang makita ko ang stairs ay patakbo akong bumaba. Pero pagbaba ko ay siyang
paghinto ko
nang bigla na lang may isang batang lalaki ang tumakbo papunta sa akin nang makita
ako.
"Mommy!" masaya nitong pagtawag at bigla na lang yumakap sa mga baywang ko. "Daddy!
Gising na si mommy! Daddy, come here!"
Para akong natuod sa aking kinatatayuan.
Hanggang sa may isa pang boses ang tumawag sa akin.
"Atel" pagtawag naman ng isang dalagita at tumakbo rin papunta sa akin sabay yakap
ng
mahigpit.
6/6

Chapter 38 - part 2
Hindi ako nakagalaw habang niyayakap ng dalagita at batang lalaki. Hindi ko alam
kung
ano ang ire-react ko, basta natahimik lang ako at parang natulala.
"Mommy, I missed you so much!" wika ng batang lalaki na tumingala sa akin habang
nakayakap sa baywang ko. Napakaguwapong bata, kamukhang-kamukha ng lalaking
nakalaban
ko
"Ate, kumusta ka na? Ayos ka naman ba? Hindi ka ba sinaktan ni Kuya Cole?" tanong
naman
ng babae matapos akong yakapin at parang naluluha ang mga mata nito habang
nakatingin sa
akin.
Kumunot naman ang noo ko. Si Cole? At bakit naman akO sasaktan ng asawa ko.
1/5
"1...Idon't understand what you're talking about. And I don't know you," usal ko
habang
litong-lito.
Bakit ganito, parang ang gulo. Naguguluhan ako sa mga pangyayari. Kilala nila si
Cole? At
bakit may mga picture ako sa bahay na 'to? Bakit ako tinawag na mommy ng batang
lalaki na
ito? At bakit ako tinawag na ate ng dalagitang ito? At higit sa lahat... yung
lalaking nakalaban
ko, bakit niya sinasabi na asawa niya ako? At parang kilala niya rin si Cole.
"Ate, kapatid mo ako. At ito naman si Seus, anak niyo ni Kuya Oliver."
Napabalik ang tingin ko sa dalagita nang marinig ang sinabi nito.
Pero hindi ko mapigilan ang mapangiwi nang biglang kumirot ang ulo ko dahil sa dami
ng
katanungan na pumasok sa utak ko.
"Mommy, are you okay?" tanong sa akin ng bata na napahawak sa braso ko nang
mapansin
ang pagngiwi ko.
"Ate, may problema ba?"
Napahawak na akO sa ulo ko at napapikit dahil sa biglang pagkahilo, muntik pa akong
matumba sa aking kinatatayuan kundi lang may mabilis na humawak sa akin. Nang
mapatingin
ako kung sino ay bumungad sa akin ang gwapong mukha ng lalaking nakalaban ko sa RG.
"Aya, dalhin mo muna si Seus sa labas, mag-usap lang kami saglit ng ate mo," wika
nito sa

dalagita.
"Sige po, kuya."
"But, daddy, baka mawala si mommy ulit. Dito na lang ako sa tabi niya," angal ng
bata na
agad na sumimangot kumapit pa rin sa braso ko.
"Come on, son, huwag na matigas ang ulo. Sumama ka na sa tita mo sa labas,
kakausapin
ko lang ang mommy mo para hindi na siya umalis at hindi na tayo iwan pa."
Napilitan sumunod ang bata nang hilahin na ito ng dalagita palabas ng mansyon."
Naiwan naman kaming dalawa ng lalaki, at mabilis ko nang hinawi ang kamay nitong
nakahawak sa akin.
"S-Sino ka ba talaga? Bakit may mga litrato sa bahay na 'to na kamukhang-kamukha
ko?"
tanong ko at bahagya pang napaatras dahil sobrang lapit namin sa isa't isa.
Napahinto naman ang lalaki sa paglapit pa sa akin nang mapansin ang distansya ko sa
kanya.
2/5
"Hindi mo 'yun kamukha lang, kundi ikaw, ikaw ang babae sa mga litrato sa bahay na
'to.
Because you're my wife, Ayshelle. And this is our house. Ninakaw ka lang sa akin ni
Morozov at
itinago."
Napalunok ako at natigilan. Napatitig ako sa mga mata ng lalaki; pero mukhang hindi
naman ito nagsisinungaling.
"'m not lying, kung ayaw mong maniwala na totoo ang mga sinabi ko at hindi sapat sa
'yo
ang mga picture natin bilang ebidensya para paniwalaan mo, may iba pang way,
magpa-paternity test kayo at ng anak natin, o kaya sa dalawa mong kapatid, kina Aya
at Jordan,
siguradong isa lang ang magiging resulta: positive."
Hindi ako nakasagot, parang nawalan ako ng salita dahil litong-lito na ako. Pilit
kong
hinahanap sa utak ko ang kanyang mga sinabi pero wala akong mahanap na sagot.
Hanggang sa humakbang ang lalaki at huminto ulit sa harap ko, marahan nitong
hinaplos
ang pisngi ko at pinakatitigan ang buong mukha ko, 'yung klase ng titig na tila
puno ng
pangungulila.
"Alam mo bang halos mabaliw ako sa kakahanap sa 'yo sa loob ng pitong taon. Pero
ngayon nahanap na kita, hindi ko alam kung ano ang ginawa sa 'yo ng lalaking 'yun
at hindi mo
na kami maalala pa; ako, ang anak natin, at mga kapatid mo, kami ang totoong
pamilya mo,

baby. I'm your husband; ako ang tunay mong asawa, hindi ang lalaking 'yun,;'
nangungusap
nitong wika sa akin habang nakatingin sa mga mata ko at haplos ang pisngi ko.
Walang lumabas na sagot mula sa akin at napatitig na lang ako sa nagsusumamo nitong
mga mata; kung si Cole blue ocean eyes, ito namang lalaki ay russian brown eyes.
Napakaganda
rin ng kanyang mga mata, pero para akong hinihigop sa pagsusumamo ng mga 'yun,
'yung
kanyang tingin kasi ay para bang... couldn't explain, pero parang napakapamilyar ng
kanyang
mga mata at titig sa akin, na para bang pakiramdam ko ay dati na akong
nakipagtitigan sa mga
matang 'yun.
"Kung ikaw ang tunay kong asawa, bakit ka pumayag na makuha niya ako mula sa 'yo?"
salita na kumawala sa bibig ko, mahina lang, tama lang para marinig niya dahil
halos
magkadikit lang naman ang mukha namin sa sobrang lapit. Nlalanghap ko nga ang
kanyang
napakapreskong hininga.
"It's because... I couldn't fight him anymore, hindi dahil sa natatakot ako sa
kanya o hindi
ko siya kayang labanan, kundi dahil ayokong mapahamak ang anak natin at mga kapatid
mo,"
sagot nito sa akin sa mahinang boses habang haplos pa rin ang pisngi ko at hindi
inaalis ang
nagsusumamong titig sa mga mata ko."Kasal natin nung araw na 'yun, at gusto niyang
pasabugin ang buong simbahan kung hindi ka sasama sa kanya; buong pamilya at mga
guest ay
nasa loob ng simbahan na 'yun. Ikaw na mismo ang humiling sa akin na hayaan ka na
lang
sumama sa kanya pansamantala, pero gusto mong bawiin pa rin kita. Kaya lang hindi
na kita
mahanap pa. Seven years akong halos mabaliw sa kakahanap sa 'yo, alam mo ba 'yun.
Sinisisi
ko ang sarili ko dahil wala akong magawa nung araw na 'yun, hindi ko napaghandaan
ang
kanyang pagsugod.!
3/5
Napakurap ako at bahagyang bumuka-sara ang bibig pero walang lumabas na salita.
Hindi
ako makapaniwala. Nagawa ni Cole ang gano'n? Pero hindi naman siya gano'n kasama.
Sa
seven years naming pagsasama ay ni minsan hindi ko naalala na pinagbuhatan niya ako
ng
kamay o kaya nasigawan, in fact; lahat ng gusto ko ay sinusunod niya, he spoiled me
a lot.
Masasabi kong best husband siya kung pagbabasehan ang seven years naming
pagsasama.
"Imposibleng magagawani Cole ang gano'n." Mahina akong umiling sa lalaking nakatayo
sa harap ko. "Hindi niya magagawa 'yun." Tinabig ko na ang kamay nito sa pisngi ko.
"Pero nagawa na niya, katunayan ay heto ka, hindi mo na kami maalala pa."

"He loves me!" Parang nag-umpisa nang manubig ang sulok ng mga mata ko.
"How about you, do you love him?" he asked me.
Natigilan ako at napaiwas na ng tingin. "Asawa ko siya. Yes, I love him."
Hindi ito nakasagot at biglang natahimik, kaya muli akong napaangat ng tingin.
4/5
Parang may kung anong emosyon ang dumaan sa mata ng lalaki na parang nasaktan.
Hanggang sa nabigla ako nang mabilis nitong ikinulong ang mukha ko sa kanyang mga
malapad
na kamay at pinaharap ako sa kanya.
"Tumitig ka sa mga mata ko ng limang segundo at sabihin mo sa akin na mas mahal mo
siya kaysa sa akin."
Napalunok naman ako sa pagkabigla, pero napatitig ako sa mga mata nito. Hanggang sa
nagtitigan na kaming dalawa. At parang may kung ano ang nagwala sa loob ng dibdib
ko dahil
sa biglang pagbilis ng t***kng puso ko.
"B-Bakit.." 'yun ang lumabas sa bibig ko habang nakatitig sa mga mata ng lalaki sa
harap
ko at may hawak sa mukha ko.
Parang magigiba na ang dibdib ko sa sobrang lakas ng t***k ng puso ko, at ang mga
mata
ko ay tila sumabay dahil ramdam ko ang paghapdi na tila ano mang sandali ay maaari
nang
maglabas ng tubig.
"I love you so damn much, Ayshelle my wife. And I missed you so much." His voice
cracked.
"Maniwala ka mano sa hindi... sa pitong taon na pagkawala mo, gabi-gabi akong
nagdurusa,
hindi makatulog ng maayos dahil sa kakaisip sa 'yo kung saan ita mahahanap para
mabawi.
Masyado akong nakampanti na mababawi kita mula sa Morozov na 'yun. But it wasn't as
easy as
lexpected. I did everything I could, pero hindi pala sapat ang mga koneksyon ko at
kapangyarihan para mahanap ka. Pitong taon man ang lumipas, pero ni isang gabi ay
hindi ka
naglaho sa isipan ko, nakaukit ka pa rin dito sa puso ko, bawat araw na lumilipas
ay mas lalo
lang lumalalim ang pagmamahal ko sa 'yo. Call me weak, but, baby, you're my
weakness. Ikaw
ang kahinaan ko. Ako 'yung lalaking walang pakialam sa paligid ko, o kahit
makapanakit pa ako
ng iba; kahit pumatay pa ng tao, hindi ako nakakaramdam ng awa kapag ginusto ko,
Pero
pagdating sa 'yo, nagiging mahina ako.. Durog na durog ako sa pitong na wala ka sa
tabi ko,
dahil bawat minuto ay ikawpa rin ang sinisigaw ng puso at utak ko, ikaw pa rin ang
hinahanap-hanap ng buong sistema ko."

Na-speechless ulit ako sa mga narinig at nakatitig lang sa mga mata ng lalaki na
parang
nanubig na rin, punong-puno ng emosyon, ng pangungulila ang tingin sa akin, tila
bawat kataga
na lumalabas sa bibig nito ay totoo dahil 'yun ang sinasabi ng naluluha nitong mga
mata na
ngayo'y nakatingin pa rin sa akin.
"Ang sabi nila, maaari raw makalimot ang isipan, pero ang puso hindi. Sana totoo
ang
kasabihang'yun." And he claimed my lips.
5/5
Para akong natuod sa aking kinatatayuan nang tuluyan na nitong sinakop ang
nakaawang
kong labi.
"Mahal na mahal kita, baby. Ikaw lang ang babaeng mahal ko at mamahalin pa ng
sobra,
asawa ko.." he whispered as he kissed me.
Buong ingat ang kanyang paghalik sa aking labi, napakamarahan na para bang
iniingatan
niyang huwag akong masaktan. Para naman akong robot na hindi nakagalaw pa sa aking
kinatatayuan. Pero makalipas ang ilang sandali ay hindi ko na namalayan ang
pagpikit ng mga
mata ko at ang pagtugon sa kanyang marahan na halik. Ramdam ko ang kanyang
pagkagulat,
pero gayunpaman ay hindi pa rin tumigil at pinagpatuloy lang ang paghalik sa akin,
at mas lalo
pang nagkaroon ng buhay ang galaw ng kanyang malambot na labi sa labi ko.
Hanggang sa binuhat na ako nito sa aking pang-upo habang hindi pinapakawalan ang
labi
ko, at ganoon din ako, para akong hinihila ng kanyang halik na tuluyan nang
nakalimot sa
paligid ko.
Basta naramdaman ko na lang ang pagdampi ng likod ko sa malambot na kama.

Chapter 39
KATAHIMIKAN ang namayani sa loob ng kuwarto; wala akong imik habang hawak ang
kumot na nakabalot sa hubad kong katawan at nakatalikod ng higa sa katabi kong
lalaki na
hubo't hubad din tulad ko.
Oliver pala ang kanyang pangalan, at sinisigaw ko ang pangalan na 'yun kanina
habang
inaangkin niya ang katawan ko.
What happened to me? Hindi ako makapaniwala na ibinigay ko ang sarili ko nang
gano'n
kabilis sa lalaking'to. Samantalang nung nasa ring kami ay para akong galit na lion
na gusto na
siyang lamunin ng buhay para mapatay agad. Pero ngayon ay para akong basang sisiw.
Bakit
ako nadala sa kanyang halik? Bakit ako bumigay nang walang alinlangan?
Pero bakit wala akong naramdaman na kahit konting pagsisisi man lang? Ang
naramdaman
ko lang ngayon ay konsensya, at hiya dahil bumigay ako nang gano'n na lang kahit
hindi ko pa
napapatunayan na totoo ang kanyang mga sinabi na mag-asawa kaming dalawa.
1/6
Ngayon ay hindi na ako maharap sa kanya, hindi na makatingin ng diretso dahil
namumula
ako sa hiya; talagang ang lakas ko pang umungol kanina habang sinasabunutan ang
kanya
buhok.
"Baby..." Naramdaman ko ang pagyakap nito sa baywang ko. At halos mapasinghap ako
nang maramdaman ang pagtama ng kanyang matigas na p******ti sa likod ko na tila
tayong-tayo pa, hindi pa yata humuhupa. "Thank you for trusting me. Ngayon ay
naniniwala na
ako sa kasabihang'yun; na maaaring makalimot ang isipan pero ang puso hindi.
Nakalimutan
man ako ng isipan mo, pero ramdam na ramdam ko na naalala pa rin ako ng puso mo."
Hindi ako umimik at nanatili lang nakatalikod ng higa sa kanya, dahil sa totoo lang
ay hindi
ko alam ang isasagot.
Naramdaman ko na lang ang kanyang paghalik sa pisngi ko.
"Pupunta tayo ng ospital mamaya para malaman kung anong ginamit sa 'yo ng Morozov
na
'yun at hindi mo kaming maalalang mga pamilya mo."
Hindi pa rin ako umimik at humigpit lang ang hawak sa kumot.

Hanggang sa hindi ito nakatiis at sinilip na ang mukha ko. And he was surprised
when he
saw my face.
"Hey, baby, why are you crying?" He caressed my cheek softly. "Is there something
wrong?"
I looked at him. "H-Hindi mo naman ako niloloko lang 'di ba? M-Mag-asawa talaga
tayo?" |
couldn't help but ask.
"of course, yes, you're my wife; we're married. Look at the pictures around us;
that's the
evidence that we're married, we're legally married, arnd we have Seus." He wiped my
tears
softly.
2/6
"Pero bakit ganito? No matter how hard I try, I still can't remember anything. I
still can't
recognize you."
"It's okay, don't force yourself to remember me. l can wait. What's important now
is that
you're here with us. Magiging ligtas ka na, dahil pinapangako kong hinding-hindi ka
na
makukuha pa ni Morozov mula sa akin. lll make him pay dearly for what he did to
you."
"But Cole is a nice guy; he's a good husband to me."
"That man is just pretending to make you believe and keep you away from us."
Natahimik ako, hanggang sa ginawaran ni oliver ng halik ang noo ko. Parang may kung
anong humaplos sa puso ko dahil sa kanyang paghalik sa noo ko. I feel the love,
ramdam na
ramdam ko ang pagmamahal at pagiging totoo, parang nakakagaan ng pakiramdam.
"Mahal na mahal kita, patawad kung hindi kita nahanap agad. Ginawa ko naman ang
lahat,
pero hindi sapat para mahanap ka at mabawi. But now you're finally here, sobrang
saya ko.
Hindi ko na hahayaan pang mawala ka muli sa akin."
Natahimik ako at hindi na nakasagot pa, dahil wala na akong mahanap pa na puwede
kong
isagot; naguguluhan pa rin ako sa mga pangyayari. Hindi pa rin ako makapaniwala.
Pero
gayunpaman, kailangan ko pa rin kumpirmahin kung totoo ba ang lahat ng ito.
"Let's go downstairs, asawa ko. Baka nagutom ka na, it's lunch time," aya sa akin
ni Oliver
makalipas ang ilang sandaling katahimikan; hinaplos-haplos pa rin nito ang buhok ko
habang
tinititigan ang mukha ko, 'yung klase ng titig na para bang ayaw na niya akong
mawala pa sa
kanyang paningin.
"S-Sige mauna ka na lang, susunod na lang ako," mahinang sagot ko at hindi na ulit

makatingin sa kanya ng diretso dahil sa pagka-ilang; nahihiya pa rin ako.

"Okay. I'll just wait for you outside. Don't be shy:" He kissed my forehead.
Matapos akong
halikan sa noo ay bumaba na ng kama at dinampot na ang kanyang mga nagkalat na
damit.
Binaling ko na lang ang tingin ko sa ibang direksyon para hindi ako mapatingin sa
kanyang
hubad na katawan.
Matapos magbihis ay umalis na si Oliver, at naiwan naman akong mag-isa sa loob ng
room.
Bumangon na rin ako at nagbihis.
Ilang sandali pa akong naupo sa gilid ng kama at natulala ng ilang minuto nang
pumasok
sa isip sa ko ang naiwan kong mag-ama; si Cole at Cally. Bigla akong nakaramdam ng
konsensya.
"Hindi maaari ang ganito, kailangan kong bumalik sa mag-ama ko at kausapin si Cole
kung
totoo ang lahat ng ito." I shook my head weakly.
Naisip kong lumabas na ng room.
Pero pagbaba ko ng stairs ay agad akong napatingin sa bagong pasok na lalaki na
hindi
magkalayo ang edad sa akin. Kitang-kita ko ang paglaki ng mga mata nito nang makita
ako,
hanggang sa tumakbo na papunta sa akin at bigla akong sinalubong ng yakap.
3/6
"Ate! Ikaw nga! Akala ko nagbibiro lang si Kuya Oliver! Totoo pala na bumalik ka
na!"
Mahigpit ako nitong niyakap. "1 love you, ate. I'm so happy that you're finally
back. Sobrang
na-miss ka namin!" Gumaralgal pa ang boses nito.
Hindi naman ako nakagalaw dahil sa pagkabigla.
Nang bumitaw na ito ng yakap sa akin ay agad akong nginitian.
"Sinabi na sa akin ni kuya na wala ka raw maalala, ate. Kaya magpapakilala na lang
ako. I'm
Jordan, ang nag-iisang pogi mong kapatid."
Hindi mo naman mapigilan ang matawa ng konti at tinanggap ang nakalahad nitong"Nice
to meet you, Jordan. Masaya akong makita ka muli kahit na hindi kita maalala."
Napabuntong hininga ito. "Hindi ko aakalain na napaka-selfish ni Kuya Cole at
nagawa
niyang itago ng ilang taon"
Natigilan ako at nawalan ng sasabihin. Lahat sila kilala si Cole. Mukhang totoo nga
na
Ayshelle talaga ang pangalan ko. Pero hindi pa rin matanggap ng isip ko na gano'n
nga kasama

si Cole.
"Tama na muna 'yan, Jordan, naguguluhan pa ang ate mo sa mga nangyari sa kanya,"
wika
ni Oliver na agad na lumapit sa akin at pinulupot ang isang braso sa baywang ko.
"Mag-lunch na
muna tayo. Let's go, nakahanda na ang pagkain at baka lumamig na."
Sumunod na lang ako.
Pagpasok ng dining room ay nakita kong nakaupo na ang isang dalagita na
nagpakilalang
kapatid ko, at kasama ang batang lalaki na siyang anak ko pala.
"Mommy, puwedeng tumabi ako sa 'yo?" tanong ng batang lalaki.
Nakangiti naman akong tumango. "Sure, a-anak, come here."
Parang lumiwanag ang mukha nito na agad na lumipat sa tabi ko, at naupo rin ang
kanyang
ama sa kabila kong tabi, kaya bale nakapagitna ako sa kanilang mag-ama. Habang ang
dalawa
kong kapatid ay sa kabila naman nakaupo paharap sa amin.
Nagsimula kaming kumain at nilagyan ko ng pagkain sa kanyang plato ang anak ko;
kitang-kita ko naman ang saya sa mukha nito dahil sa ginawa ko.
"Thank you, mommy. I love you!"
"I love you too, anak." I smiled.
4/6
Pero hindi ko inaasahan na ipaglalagay rin ako ng pagkain ni Oliver sa plato ko.
Hindi na
lang ako umangal at tipid lang ngumiti rito dahil nahihiya pa rin ako.
Inumpisahan ko na lang kumain. Ramdam na ramdam ko ang saya ng mga tao sa paligid
ko
habang kumakain, tila ba masaya talaga sila na kasama ako sa kanilang lunch. At
aaminin ko,
oo, masaya rin ako kahit naguguluhan at inaalala pa rin ang mag-ama kong naiwan.
"Ate, alam mo bang isa na akong gamap na Architect ngayon. Nakabili na rin ako ng
sarili
kong bahay at lupa, pero 'yun nga lang hindi gaano kalaki. Maybe next time, mansyon
na ang
ipapatayo ko, ate," wika ni Jordan habang kumakain kami.
Napangiti naman ako. "Wow, congratulations. I'm so happy for your success."
"Napakapormal mo naman bumati, ate." Bahagyang natawa si Jordan. "May girlfriend na
rin pala ako, ate. Bukas na bukas dadalhin ko siya rito para makilala mo."
"S-Sige." Tumango na lang ako.
Hanggang sa magsalita naman ang isa kong kapatid na babae.

"Ate, naka-graduate na rin ako ng highschool. Nasa first year college na ako ngayon
sa
kursong criminology. Gusto kong magpulis, ate."
"Thank you, ate. At salamat din kay Kuya Oliver dahil siya ang nagpapaaral sa akin
at
tumulong kay Kuya Jordan para makapagtapos at maging ganap na architect."
Muli akong ngumiti. "Masaya ako para sa 'yo, bunso."
Unti-unting napabaling ang tingin ko kay Oliver, pero nakatingin pala ito sa akin,
mukhang
kanina pa yata ako pinagmamasdan dahil pansin ko na wala pang pagkain sa plato
nito.
nito.
5/6
"B-Bakit hindi ka pa kumakain?" Naiilang kong tanong.
"I'm not yet hungry, asawa ko. Kumain ka lang, mas gusto kitang pagmasdan."
Nginitian
ako nito at marahan pang hinawi ang kumalat na buhok sa mukha ko.
ko
Hindi na lang ako umimik at pinagpatuloy na lang ang kain kahit na naiilang dahil
sa titig
Nang matapos mag-lunch ay niyaya akong umalis ni oliver, gusto pa sanang sumama ni
Carl na siyang anak namin, pero hindi nito pinasama at pinabantayan na lang sa
kapatid
Dumating kami ng ospital at kinausap ni Oliver ang babaeng doctor na kaibigan nito.
Matapos mag-usap tinawag na ako at pinapasok sa room. Ipinasok ako sa x-ray at
kinunan ng
blood sample, tinanong din ng konting katanungan tungkol sa mga naaalala ko o kung
may mga
nararamdaman ba akong sakit sa katawan o kakaiba bukod sa wala akong maalala.
Nasagot ko
naman ang mga tanong nito.
"Next week pa raw mabibigyan ng result kung ano ang itinurok sa 'yo at kung bakit
nawala
ang alaala mo," wika ni Oliver sa akin pagkalabas namin ng ospital.
Tanging pagtango lang ang sinagot ko. Hanggang sa muli na kaming pumasok ng kotse
para umuwi na.
"May gusto ka bang bilhin? Kainin? Just tell me, para nakabili tayo bago umuwi"
wika ni
Oliver nang nasa biyahe na kami at tahimik lang ako.
"Wala naman," simpleng sagot ko habang nakatanaw sa bintana at malalim ang iniisip.
Hanggang sa bumaling na ako ng tingin kay Oliver. "Kailangan kong bumalik kay Cole
para
malaman ang totoo. I need to talk to him. Gusto kong itanong sa kanya lahat."
Dahil sa sinabi ko ay bigla na lang napapreno si Oliver at hindi makapaniwala na
agad na

napabaling ang tingin sa akin.

"No! Hindi ako makakapayag na bumalik ka pa sa lalaking 'yun! Seven years ka niyang
nagawang nakawin at itago sa akin, tingin mo ba hahayaan pa kitang bumalik? It's a
big no,
Ayshelle! Hayaan mo ako ang humarap sa kanya at nang makita niya kung ginawa niya
sa 'yo!"
galit nitong sagot sa akin sa mataas na boses.
Medyo nabigla naman ako.
"'m sorry, hindi ko sinasadyang masigawan ka. Ayoko lang na makipagkita ka pa sa
Cole
na 'yun. Hindi ko na hahayaan pa na makuha ka niya muli sa akin at mailayo."
"P-Pero hindi puwedeng hindi ako umuwi sa kanya, siguradong hinahanap na ako ni
Cally!"
"Cally?" Kumunot ang noo nito, nagsalubong ang mga kilay sa akin.
6/6
"Cally is ny daughter. Anak namin siya ni Cole."
Pansin ko ang pagkagulat sa guwapong mukha ni Oliver nang marinig ang sinabi ko.
"N-Nagkaanak kayo?"

Chapter 40
1/5
IT'S BEEN TWO DAYS, Sa loob ng dalawang araw ay naging masaya ako sa piling ng bago
kong pamilya. Pero gayunpaman ay hindi ko pa rin mapigilang isipin ang naiwan kong
mag-ama. I missed my daughter Cally, and Cole, I missed him too- yes, hindi ko
puwedeng
itanggi 'yun. Ipagpalagay nang totoo nga na may ginawa siya sa akin kaya nabura ang
alaala ko,
pero tuwing iniisip ko ang seven years na pinagsamahan namin, hindi ko kayang
magalit sa
kanya. Napakabuti niyang asawa sa akin, at ama sa anak namin, kaya paano ako
magagalit. Ang
totoo ay gusto ko nang umuwi sa kanilang mag-ama, I want to talk to Cole, but
Oliver didn't let
me go. Nangako ito sa akin na kukunin niya ang anak kong si Cally para makasama ko
pa rin
kahit narito ako sa puder niya. Nagtalo pa kami, pero at the end, wala pa rin akong
nagawa
kundi pumayag dahil talagang ayaw niya kahit anong pagpumilit ko.
Naging kumportable naman ako sa kanila sa loob ng dalawang araw, may dumating pang
isang babae at nagpakilala sa akin na kaibigan ko, her name is Mia, at talagang
napakadaldal
niya. She told me everything about Cole na penerahan lang namin ito nung una. At
nang marinig
ko ang kwento ay nakonsensya ako; talaga bang gano'n ako kasama at nagawa kong
manloko
ng tao para lang sa pera? Gold Digger pala ako dati kung gano'n, kaya siguro
nagalit si Cole at
binura ang alaala ko dahil din sa akin, dahil sa panloloko ko sa kanya. Sa isipin
na gano'n nga ay
hindi ko mapigilang sisihin ang sarili ko. Ang gusto ko na lang ay magkaharap
kaming tatlo para
mapag-usapan at magkaayos dahil pareho akong may anak sa kanilang dalawa, pareho
silang
ama ng mga anak ko. At kung ako ang papipiliin kung sino ang pipiliin ko sa
kanilang dalawa?
Ang sagot ko ay hindi ko alam. Siguro ang mahalaga sa akin ngayon ay ang dalawa ko
na lang
anak, kailangan kong unahin ang kapakanan nila.
"Mommy, I will introduce you to my teachers and to all my classmates," excited na
wika ng
anak kong si Seus habang lulan kami ng kotse para ihatid ito sa school. Si Oliver
ang
nagmamaneho at nakaupo rin ako sa front seat katabi nito, habang ang anak namin ay
nasa
backseat at suot ang school uniform nito.
"Sure anak, excited din si mommy na ma-meet ang mga teachers at classmates mo,"
malambing kong sagot nang may ngiti.

"My classmates bulied me because l don't have a mom. But now you're here, I'm
really
happy, mommy! I love you!"
Sandali akong natigilan, tila biglang nakonsensya. Pero ngumiti pa rin ako sa anak
ko nang
lingunin ko ito. "l love you too, sweetie. And I'm sorry...sorry kung ngayon lang
si mommy.
Naramdaman ko naman ang pagkuha ni Oliver sa kamay ko at dinala sa kanyang labi.
"It's
okay, ang mahalaga ngayon ay narito ka na at hinding-hindi na mawawala pa sa amin.
And
don't worry about Cally, bukas na bukas, makakasama mo na siya, makakasama na
natin.
Naihanda ko na ang mga tauhan ko at mamayang gabi na kaming lulusob sa address na
binigay
mo. I promise, kukunin ko si Cally ano man ang mangyari."
Hindi ko mapigilan ang mapalunok. Pero tumango na lang ako.
Dumating kami sa school, and my son was very happy introducing me to his teachers
and
classmates.
Matapos ihatid ang anak namin sa school nito ay hinatid naman ako ni Oliver pabalik
ng
kanyang mansyon.
"Pupuntahan ko na ang mga tauhan ko ngayon para mapaghandaan ang paglusob
mamayang gabi. Kukunin ko si Cally ano man ang mangyari. Hindi mo na kailangan pang
bumalik sa lalaking 'yun, dahil hinding-hindi kita pahihintulutan," wika ni Oliver
pagdating
namin ng mansyon.
"S-Sige, hinihintay na lang kita rito. Susunduin ko na lang din mamaya si Seus-"
2/5
"No need, sinabi ko na kay Jordan na daanan niya. Manatili ka na lang dito sa bahay
at
'wag na 'wag aalis."
Tumango na lang ako, pero nang akmang bababa na ako ng sasakyan ay siya namang
paghawak ni Oliver sa braso ko, at saktong paglingon ko ay agad ako nitong siniil
ng halik. Hindi
ako agad nakagalaw dahil sa pagkagulat. Hanggang sa pinakawalan na nito ang labi ko
at
hinaplos na ang mukha ko.
"Mahal kita..." he whispered.
"T-Thank you..." Napaiwas ako ng tingin dahil sa pagka-ilang, hindi na makatingin
ng
diretso sa kanyang mga mata.
Pero hinabol niya pa rin ng silip ang mukha ko. "Ako ba? Mahal mo?" he asked.

"1...Idon't know," mahinang sagot ko at iniwas naman sa kabila ang mukha ko. Pero
hinawakan na niya ako, ikinulong na sa kanyang mga kamay ang buong mukha ko.
"Of course you love me. Mananatili ka ba ngayon sa akin ngayon kung hindi mo ako
mahal?
" He chuckled and caressed my cheek softly. "You're just confused now because you
don't
remember anything yet. Napakamahinhin mo na nga ngayon at napakatahimik, kumpara
dati
na napakapasaway mo at sakit sa ulo."
Napataas bigla ang kilay ko. "Sakit sa ulo?"
3/5
"Hmm. He nodded with a smile. "Hindi lang sakit sa ulo kundi pati sakit sa puso.
Pinasakit
mo ang ulo ko nung una, at sinunod mo naman ang puso ko, until I was completely
crazy about
you. And now you're my weakness... but you're also my strength." Hindi na ako
nakaiwas pa
nang sakupin niya ang labi ko.
Hindi ako tumugon nung una, pero kalaunan ay namalayan ko na lang na sinabayan ko
na
ang galaw ng kanyang labi. Hindi rin nagtagal at pinakawalan niya ang labi ko bago
ngumiti sa
akin habang haplos ang pisngi ko.
"Let's get out of here, sa kuwarto tayo; mas mabuti sigurong pagurin muna kita bago
iwan
para maging mapasarap ang pahinga mo pag-alis ko."
Hindi na lang ako umangal nang buhatin na niya ako palabas ng kotse at dinala na
papasok
ng mansyon.
Pagdating sa kuwarto ay inihiga na niya ako sa kama at muli akong siniil ng halik.
And Ijust
kissed him back, hanggang sa pareho na kanming hubo't hubad at inaangkin na niya
ang
katawan ko.
It was almost two hours bago niya ako tinigilan at kinumutan ang hubad kong
katawan.
"Pagbalik ko kasama ko na si Cally, just wait for me here. Okay? Magpahinga ka
lang. I
promise, dadalhin ko si Cally ano man ang mangyari." Isang halik ang ginawad niya
sa noo ko
bago ako iniwan sa loob ng kuwarto.
Pero imbes na magpahinga ay dali-dali akong bumangon at nagbihis. Hinintay ko lang
makaalis ang kanyang sasakyan at makalayo bago ako lumabas ng mansyon; pero ayaw
naman
akong payagan ng mga lalaking nakabantay sa mansyon, kaya naman nakipagsuntukan na
lang
ako, hanggang sa napatumba ko silang lahat bago ako nakaalis.

Habang sakay ng taxi ay hindi naman ako mapakali. Kinakabahan ako sa lahat at
natatakot
at the same time dahil sa sitwasyon.
Ngayon ay gusto kong bumalik kay Cole para alamin ang lahat kung ano ba talaga ang
totoo. Nagsinungaling lang ako kay Oliver tungkol sa address na hiningi nito sa
akin.
Ang totoo ay hindi naman address ni Cole ang binigay ko kundi address ng bagong
mansyon ng ama nito. 'Yung dati kasi nitong mansyon ay abandonado na dahil ang alam
ko ay
pinasabog ito dati ng kalaban nito na siyang kinasawi ng asawa nito at kabit, iyon
ang
pagkakarinig ko na kwento ng mga katulong. Hindi naman kasi nagkukwento masyado si
Cole
tungkol sa kanyang ama.
"Ma'am, narito na po tayo," anunsyo ng taxi driver pagkahinto ng taxi sa harap ng
gate ng
hacienda.
Para naman akong natauhan.
"Salamat po, manong."
Matapos magbayad sa driver ay bumaba na ako ng taxi at pumasok ng malaking gate
nang
pagbuksan ako ng dalawang security guard na nagbabantay, at parang gulat na gulat
pagkakita
sa akin.
"Ma'am, pinaghahanap po kayo ni Sir Cole nung isang araw pa," halos magkasabay
nilang
wika sa akin.
"I know" walang Buhay kong sagot at dumiretso na ng mansyon.
4/5
Pagkapasok ko ng mansyon ay nagulat din ang mga katulong pagkakita sa akin na agad
na
nanlaki ang mga mata.
"Manang, please call Leandro, magpapahatid ako sa kanya sa isla" wika ko sa
mayodorma.
"Sir! Sir, narito na po si ma'am!" sigaw ng isang katulong.
"Narito po si Cole?"
"Yes po, ma'am, nasa taas kasama si Cally," pagtango sa akin ng mayodorma.
Kaya naman dali-dali na akong umakyat ng stairs. Pero nasa kalagitnaan pa lang ako
ay
nang makasalubong ko na si Cole na tumakbo pababa lalo na nang makita ako.
"Babe!" magkasabay naming pagtawag sa isa't isa. Hindi na ako nakaakyat pa nang
tuluyan
dahil nagsalubong na kami sa kalagitnaan ng stairs at agad niya akong niyakap ng

mahigpit.
Tjust let him hug me.
Pero halos hindi ako makahinga sa sobrang higpit ng kanyang yakap.
me.
Nang matapos akong yakapin ay agad na kinulong ang mukha ko sa kanyang mga kamay at
tiningnan ako na puno ng pag-aalala.
"Where have you been? I was looking for you; I almost went crazy trying to find
you! What
happened, huh? Please tel me, bakit ngayon ka lang? Where did you go? Are you okay?
What
happened to you?"
5/5
Napalunok ako sa kanyang sunod-sunod na tanong. Obviously, he was worried about
"C-Can we talk, Cole?"

Chapter 41 - part 1
1/6
COLE asked me everything, bawat detalye yata ay tinanong sa akin kung ano ang
nangyari
sa laro at kung saan ako napadpad pagkatapos. Pero imbes na sabihin ang totoo ay
mas pinili
kong magsinungaling. Ang paliwanag ko ay nagising ako sa isang ospital na masakit
ang buong
katawan, at halos hindi ako makabangon, pero nang maka-recover ay agad din akong
tumakas
sa ospital na 'yun at umuwi sa kanya. It's just a simple explanation, dahil sa
totoo lang ay wala
na akong maisip na iba pa na puwede niyang paniwalaan, at baka mahala pa akong
nagsisinungaling lang. He even asked me about the hospital, pero sinabi ko na lang
na hindi ko
na maalala pa kung anong ospital 'yun at kung saan banda dahil nagmamadali na akong
umalis.
Gayunpaman ay halata pa rin sa kanyang gwapong mukha ang pag-aalangan, tila ba
hindi
kumbinsido sa mga paliwanag ko; katunayan ay pinahigpit lalo ang pagbabantay ng
kanyang
mga tauhan sa hacienda. Nang yayain kong umuwi na ng Isla ay ayaw pumayag, ang
sagot sa
akin ay mas marami ang kanyang mga tauhan sa hacienda, kaya kung sakaling may
lulusob
nang hindi inaasahan ay nasisiguro niyang gagawin niyang abo. Natigilan ako sa
kanyang sagot
na 'yun na para bang may gustong iparating, parang iba ang ibig sabihin, para bang
nakahanda siya sa ano mang laban.
Pero kinabukasan matapos kong makabalik ay nabalitaan ko na lang na nagkaroon ng
kaguluhan sa mansyon ng kanyang ama dahil may mga armadong kalalakihan daw ang
lumusob, at marami ang namatay sa mga tauhan nito, pero kahit papaano ay nakaligtas
naman
ang senyor. Hindi ko alam kung sino ang lumusob pero may kutob na ako, malamang ay
si
Oliver 'yun at mga tauhan nito, alam ko na dahil ako lang naman ang nagbigay ng
address sa
kanya.
Makalipas ang halos isang buwan, sa wakas ay pumayag na rin si Cole na bumalik na
kami
ng Isla. Pansin ko na parang nawala na ang kanyang mga pagdududa sa akin, siguro ay
dahil sa
isang buwan niyang pag-o-observe ay wala namang nangyaring kakaiba.
Sa pagbabalik namin sa Isla ay naging mapagmatyag na ako ng palihim para malaman
kung ano ba ang katotohanan tungkol sa amin ni Oliver. Bumili ako ng maliit na
hidden camera

at nilagyan ang buong paligid ng mansyon. At sa aking pagmamatyag ay napag-alaman

kong
may secret room si Cole sa basement kung saan naroon din ang gym na palagi namin
pinagpa-praktisan kapag tinuruan niya akong makipaglaban. Kaya lang hindi basta-
basta
makakapasok sa room na 'yun dahil kailangan ng kanyang fingerprint at passcode.
Tingin ko ay
naroon sa secret room na 'yun ang sagot sa mga katanungan ko.
Sa mahigit isang buwan na lumipas ay hindi ako mapakali dahil gusto ko nang malaman
ang katotohanan, ang totoo ay gusto ko nang tanungin si Cole kung ano ba ang
totoong
nangyari at kung bakit nawala ang alaala ko, pero napangunahan ako ng takot ko na
baka
magduda na naman ito at magalit. Kung maaari ay ayoko munang malaman niya na
nagkita
kami ni oliver. Gusto ko munang malaman ang katotohanan.
"Nag-enjoy ba sa pag-swim ang baby princess ko?"
2/6
Yes po, daddy! Ang galing mo po lumangoy! You are the best swimmer in the world! I
love
you, daddy ko!"
Cole let out a sweet laugh. "Oh, I love you too, my princess!" Napahagikhik naman
si Cally
nang paulanan nito ng halik sa pisngi ng ama. Hanggang sa mapatingin sa akin si
Cole. "Babe!
Hindi ka ba maliligo?"
Para naman akong natauhan sa malalim kong iniisip at agad na umiling. "H-Hindi,
babe,
ayoko munang mag-swimming ngayon,' sagot ko at tipid na ngumiti. "Mas gusto ko na
lang
kayo panoorin."
"okay." Cole just shrugged. Pinagpatuloy na lang nito ang paglublob sa swimming
pool
kasama ang anak na nakaupo sa balikat nito at nakahawak sa ulo.
Nanatili lang akong nakaupo sa gilid ng pool. Narito kami sa rooftop ng mansyon
dahil
gustong gusto ni Cally mag-swimming kasama ang kanyang daddy. Masasabi kong daddy's
girl
itong anak ko dahil gusto ay palagi na lang nakadikit sa kanyang daddy. At
sinusunod naman ni
Cole ang gusto ng anak.
Pero habang pinapanood ko ang mag- ama ko ngayon, hindi ko naman mapigilang isipin
si
oliver at ang pinakilala nitong anak namin, si Seus, Sa kabilang banda ng puso ko
ay ramdam
ko na parang nangungulila ako sa kanila. Isang buwan na ang lumipas, at sa lumipas
na isang
buwan ay palagi ko silang naiisip. Kumusta na kaya sila? Nagalit kaya sa akin si
Oliver dahil sa
pagbigay ko ng maling address sa kanya? Inaasahan niya pa kaya na babalik ako? Na-
miss niya

rin kaya ako? Hinahanap din kaya akoni Seus? Yung mga nagpakilalang kapatid ko at
kaibigan,
kumusta na kaya sila?
Bawat araw na lumilipas ay napupuno ng katanungan ang utak ko at hindi na mapakali
ang
isip ko. Pero kailangan ko munang malaman ang katotohanan, hindi ako puwedeng
magpadalos-dalos sa mga kilos at desisyon ko. Pero ewan ko ba, kinakabahan din ako
malaman
kung ano ba talaga ang katotohanan.
"Babe, are you okay? Bakit parang napakalalim naman yata ng iniisip mo?"
Mula sa pagtitig sa plato ko ay napaangat ako ng tingin. "H-huh? Ah w-wala, babe."
Kasalukuyan na kaming kumakain ng lunch ni Cole dito sa dining room. Nasa
pangangalaga naman ng kanyang Nanny si Cally na tapos ko nang pakainin.
Tell me, ano ba 'yun? Pansin ko na parang madalas ka yata matulala ngayon. What's
the
matter, babe? May dinaramdam ka ba?" Cole asked me worriedly, bahagya pang kumunot
ang
noo nito sa akin.
I forced myself to smile and shook my head weakly. "No, babe, I'm okay. And by the
way,
aren't you leaving the Island today?"
"No. Why?"
"P.Paano ang mga business mo sa lungsod? Hindi mo ba bibisitahin?" tanong ko na
bahagya pang nautal.
3/6
He chuckled. "My business runs without me, babe. My employees are there."
Tumango-tango naman ako at ngumiti. "Yeah, you're right." Muli ko nang binalik ang
atensyon ko sa pagkain ko.
Paano ba 'to? Anong gagawin ko para umalis siya ng Isla at mapasok ko ang secret
room.
Kailangan ko siyang paalisin para makakilos ako ng mabuti.
"oh bakit ganyan ang mukha mo, babe? Pakiramdam ko ay parang ayaw mo akong
nananatili rito ah. May problema ba?" Cole asked again.
I shook my head. "No, hindi gano'n. May gusto sana akong ipabili sa 'yo sa labas.
"Yes, ano 'yun?"
Muli akong nag-angat ng tingin sa kanya. "Uhmm.. ano kasl... ang totoo niyan ay
masama
ang pakiramdam ko. Parang nararamdaman ko na may nagbabago sa katawan ko. I'm
afraid na
baka may sakit na pala ako. So, puwede bang pakisundo ng doctor, babe? Gusto kong

magpa-check-up para malaman kung may sakit ba ako." Hindi ko mapigilan ang
mapalunok sa
sinabi ko.
4/6
Bigla namang napatayo si Cole at binitiwan ang hawak na kubyertos bago mabilis na
lumapit sa akin, at pagkalapit ay agad nitong kinapa ang noo at leeg ko. "Bakit
hindi mo sinabi
na masanma pala ang pakiramdam mo?" Matapos kapain ang noo ko ay hinawakan ang
mukha
ko at hinaplos ang pisngi ko na may pag-aalala. "Sige, magpapasundo ako ng doctor
sa tauhan
ko"
"No, babe. lkaw na lang ang sumundo para mabilis."
He sighed worriedly and nodded at me. "Alright, just eat and then rest in the room.
Ako na
ang susundo ng doktor."
Para naman akong biglang nabuhayan. "S-Sige, babe. But before you go, I want you to
finish your meal."
Kaya naman pagkatapos kumain ay agad nga umalis ng Isla si Cole para magsundo ng
doctor. Pero pagkaalis nito ay para naman akong inapuyan na mabilis na kumilos;
kinuha ko ang
fingerprint sa kanyang hinawakan na baso. Nang makuha ko ay dali-dali akong pumasok
ng
basement at tinungo ang secret room. Matagumpay ko itong nabuksan gamit ang kanyang
fingerprint at passcode na nakita kong in-input niya nung panoorin ko sa hidden
camera na
nilagay ko.
Pagkapasok ko ng secret room ay puro puting paligid ang bumungad sa akin at konting
mga equipment sa loob na parang ginagamit sa pag-e-experiment. Para akong pumasok
sa
isang laboratory room, pero parang hindi dahil napakalawak ng room at konti lang
ang mga
gamit; may isang automatic bed na kulay puti ang nasa gitna ng room. Sandali pa
akong
natigilan habang nalilibot ang tingin sa buong paligid. Pakiramdam ko ay parang
nakapasok na
ako minsan pero hindi ko lang maalala, siguro ay dahil may amnesia ako.
Wala na akong inaksaya pang oras at agad akong naghalughog sa loob. Hanggang sa
nakita
ko ang isang safe, nabuksan ko ito gamit ang passcode na pinagbukas ko sa pinto
kanina.
Nang mabuksan ko ang safe ay mga papeles ang tumambad sa akin at isang malit na
suitcase. Nang buksan ko ang suitcase ay bumungad sa akin ang pitong piraso ng
malit na bote
na naglalaman ng kulay green na likido. Kumunot ang noo ko sa pagtataka at
sandaling
pinagmasdan ito, pero dahil hindi ko naman alam kung ano ay agad kong binalik at
kinuha na

lang ang mga papeles at tatlong piraso ng USB flash drive. Nang makuha ay
nagmamadali na
akong lumabas ng secret room at umalis ng basement.
"Ma'am."
Nagulat pa ako nang sumalubong sa akin ang isang katulong paglabas ko ng elevator
mula
basement.
"Oh, manang, b-bakit po?" Pasimple ko pang tinago sa likuran ko ang dala kong mga
papeles.
"Ah si Cally po, ma'am, nasa kuwarto na po pinatulog ko na."
"s-Sige, manang, papunta na rin ako roon. Ako na ang bahalang magbantay sa anak
ko."
Nagmamadali na akong umalis.
5/6
Pagkapasok ko ng bedroom ay nakita kong mahimbing na nga ang tulog ng anak ko sa
kama. Walang ingay na lang akong kumilos, kinuha ko ang laptop at saka naupo sa
kama, sa
tabi ng anak kong natutulog. Nagmamadali kong sinaksak sa laptop ang flash drive at
tiningnan
kung ano ang laman; mga audio at at files ang bumungad sa akin. Nang pakinggan ko
ang audio
ay narinig ko ang boses ng mga nag-uusap about sa illegal na negosyo at
transaction.
Pinag-forward ko na lang ang ibang audio hanggang sa natapos ko lahat, puro mga
illegal na
Usapan lang, Hindi ko alam kung bakit naka-record pa ang mga ganito, pero tingin ko
ay
ginagamit ni Cole pang-blackmail.
Nang matapos ko ang isang flash drive ay kinuha ko naman ang isa at sinaksak din sa
laptop. Bumungad naman sa akin ang pitong video. Hindi ko mapigilan ang mapalunok
dahil
bigla na lang akong kinabahan. Pero nang akmang iki-click ko na ang video para
mapanood ay
narinig ko naman ang tunog ng paparating na chopper. Kaya naman imbes na panoorin
ay
dali-dali ko na lang tinago ang flash drive kasama ng mga papeles sa ilalim ng kama
at nahiga
na lang ako sa tabi ng anak ko.
Hindi nagtagal ay bumukas ang pinto ng kuwarto at pumasok si Cole kasama na ang
isang
babaeng doctor, ang doctor na palaging tumitingin kay Cally kapag may sakit.
"Hi doc," bati ko at muling bumangon.
Ngumiti naman sa akin ang nasa mid-40s na doctor at naupo sa gilid ng kama.
"Tatanungin
muna kita, ano ang nararamdaman mo? Headache? Stomachache? Sweating? Or what? Tell
me."

"Ah kasi, doc, nitong mga nakaraang araw kasi ay parang madalas akong mahilo, at
minsan
ay nasusuka rin ako pagkagising sa umaga. Pero wala naman akong naramdaman na sakit
sa
katawan. Medyo weird lang ang pakiramdam ko at pati mga panlasa ko pagdating sa
pagkain ay
parang nagbabago."
Napatango-tango ang doctor sa sinabi ko at tiningnan ako. "Base sa mga paliwanag mo
ay
mukhang buntis ka. Gumamit ka na ba ng pregnancy test?"
Natigilan ako sa narinig, Buntis? Possible bang buntis ako?
"H-Hindi pa ako gumagamit ng PT"
That's impossible, doc" sabat ni Cole na nakatayo sa isang tabi. Nang mapatingin
ako rito
ay bahagyang salubong ang mga kilay at napakaseryoso na ng gwapong mukha.
"Ang mas mabuti pa ay tumayo ka saglit," utos sa akin ng doktora.
out.
6/6
Agad naman akong sumunod at tumayo nga. Nang utusan ako nitong itaas ang suot kong
sweatshirt ay agad kong tinaas. Kinapa-kapa ng doktora ang tiyan ko, hanggang sa
muli itong
ngumiti sa akin nang at binuksan na ang kanyang bag.
"Here, use it first so we can confirm if you're pregnant. But l can't be wrong; I
think you're
really pregnant,"' wika nito sa akin at binigay ang isang pregnancy test kit.
"O-Okay, doc."
Wala na akong nagawa kundi pumasok ng bathroom at ginamit ang PT. But when I came
out, the doctor was no longer in the room, only Cole was still standing, waiting
for me to come
"So what's the result?" agad nitong sa akin at marahan na humakbang palapit,
hanggang
sa huminto sa harap ko habang nakapamulsa ang mga kamay sa suot nitong shorts.
"Babe..." Unti-unti naman akong ngumiti at pinakita sa kanya ang resulta ng hawak
kong
pregnancy test. "It's positive. I'm pregnant!"
ThelnvisibleMind
3 chapters na lang po at tapos na ito.

Chapter 41 - part 2
Hindi sumagot si Cole, bagkus ay walang emosyon lang ako nitong tiningnan. Hindi ko
alam
kung nilinlang lang ba ako ng aking paningin pero pansin ko na parang umigting ang
kanyang
panga.
"B-Babe, aren't you happy that I'm pregnant?" mahinang tanong na kumawala sa bibig
ko
habang alanganin na ang ngiti.
lang sandali niya pa akong tinitigan ng seryoso, hanggang sa muli na namang
umigting ang
panga at bigla na lang akong hinawakan ng mariin sa balikat na siyang kinabigla ko.
"At sino ang nakabuntis sa 'yo?" he asked me with emphasis.
1/8
Hindi ko inaasahan ang kanyang tanong.
«H-huh?" I was confused. “W-What do you mean, babe? Anong klaseng tanong ba 'yan?
Syempre ikaw..."
Napangiwi na lang ako nang maramdaman ang kanyang marin na pagpisil sa balikat ko
na
para bang nanggigil.
"Umamin ka nga sa akin, nagkita ba kayo ng lalaking 'yun, ha? Sa kanya ka ba
nanatili ng
ilang araw? Siya ba ang kumuha sa 'yo? Sumagot ka, mahal kong asawa," he said,
dangerously
looking into my eyes; mahinahon man ang kanyang boses, pero napakadiin ng
pagkakabigkas
niya ng bawat salita na para bang pilit na nagtitimpi sa galit.
"A-Ano bang... p-pinagsasabi mo?" Hindi ko na mapigilan ang mapalunok. Bigla akong
dinambol ng kaba lalo na nang salubungin ko ang kanyang mga mata na parang bumagsik
na
talaga ang tingin sa akin. "S-Sino ba ang tinutukoy mo?" l asked, swallowing with
fear.
"Huwag mo akong ginagago, Ayshelle. Anong sinabi niya sa yo, ha? Sinabi mo ba sa
kanya
kung saan ka mahahanap?"
Muli akong napalunok habang kunot na ang noo, litong-lito sa kanyang mga tanong.
Bakit
ganito ang reaksyon niya? Sinong tinutukoy niya? Hindi kaya.. si Oliver?
"B-Bakit ka ba nagkakaganyan? Pinagdududahan mo ba ang pagbubuntis ko, babe?"
His jaw clenched again because of my question. Sinalubong niya ako ng tingin bago
ako

sinagot ng puno ng diin. "Yang pinagbubuntis mo ngayon, hindi ako ang ama niyan,
Ayshelle."
I froze.
"A-Ano"
"Let's just talk later, baka hindi ako makapagtimpi at kung ano pa ang magawa ko sa
'yo."
He let go of my shoulder and warned me, "Ihahatid ko muna si Doktora, at ihanda mo
ang sarili
mo pagbalik ko."
Naiwan akong natigagal sa aking kinatatayuan at nakatingin lang sa pinto na kanyang
pinaglabasan.
Hindi mo mapigilan ang malito at maguluhan. Si Oliver kaya ang nakabuntis sa akin?
Oo
nga pala at may nangyari din sa amin ng lalaking 'yun. Hindi kaya siya nga talaga?
2/8
Pero bakit? Bakit gano'n si Cole? Bakit niya inisip agad na hindi siya ang
nakabuntis sa
akin? Nalaman na niya kaya ang tungkol kay Oliver? Nalaman niya na kaya na
kasinungalingan
lang ang mga paliwanag ko sa kanya? Ngunit hindi maaari..
Sa isipin na nalaman na ni Cole ay hindi ko mapigilan ang kabahan ng sobra.
Natauhan lang ako sa aking kinatatayuan nang marinig ang pag-alis ng chopper.
Dali-dali na akong lumapit sa kama at muling nilabas ang mga kinuha ko sa secret
room.
Naisip kong basahin muna ang mga documents kung ano nga ba ang mga nakasulat. Pero
nang
tingnan ko para basahin ay agad akong napahinto nang makitang russian language,
hindi ko
kayang basahin. Kaya naman para mabasa at maintindihan ay agad kong kinuha ang
phone ko
at isa-isang pinicturan bawat pahina bago in-scan sa google translate.
Nang mabasa ko na ay parang nanginig ang katawan ko sa gulat.
Nakasulat sa mga documents kung anong klaseng likido ang nakita ko kanina sa loob
ng
secret room na 'yun.
Ang likido ay tinawag na 'peace of mind liquid' at ito ay puwedeng gamitin ng mga
taong
stress na sa buhay na gusto nang makalimot sa lahat ng mga dinadalang problema;
kapag
naiturok sa tao ang likido, mawawala ang lahat ng kanyang alaala. Gayunpaman, kahit
hindi
niya maalala ang isang bagay na kasanayan niyang gawin, kapag ito ay ginawa niya ay
agad din
niyang matututunan, katulad ng pagmamaneho at iba pa. Ang gamot ay epektibo lamang
sa
loob ng tatlong taon, dahil may possible nang bumalik ang alaala ng taong naturukan
nito. Pero

3/8
dapat pa rin mag-ingat sa paggamit nito, dahil kapag nasobrahan sa dosage, maaaring
mabaliw

o mamatay ang taong tinurukan nito at hindi na babalik pa sa normal. Ang likidong
ito ay
ginawa sa Morozov's Laboratory na naka-base sa Russia noong 1995, at ito ay
nadiskubre ni Dr.
Vladimir Gorbachev.
"Oh my god." Napatakip ako sa aking bibig dahil sa nabasa. Bigla akong kinilabutan.
Para akong nanlamig at natulala ng ilang sandali.
Hindi kaya... 'yung green liquid na 'yun ang ginamit ni Cole sa akin para mawala
ang lahat
ng aking alaala? So ibig sabihin ay posi bleng totoo ang lahat ng mga sinabi ni
Oliver.
Parang nanginig ang mga kamay ko na binuksan naman ang laptop at sinaksak ang isang
USB flash drive. Nang makita ang mga video ay inumpisahan ko na itong panoorin.
Pero sa unang video pa lang ay naumpisa na akong maiyak nang mapanood ang sarili kO
na
nakahiga sa bed na nasa loob ng secret room at naka-belt ang mga kamay at paa ko.
Panay ang
pumiglas ko sa video, habang si Cole naman ay chill lang nakaupo sa isang white
chair at
pinapanood ako sa aking pagpupumiglas, talagang nakangisi pa ito sa akin.
Sandali kong itinigil muna ang aking panood at kumuha ng headphone para mapakinggan
ang aking mga sinabi sa video.
Pero nang mapakinggan ko ang pag-uusap namin ni Cole sa video ay naluha na lang ako
nang marinig ang pagmamakaawa ko sa kanya na huwag niyang İ-inject sa akin 'yung
injection
na may green liquid. Pero naging balewala ang pagmamakaaw ko nang sa huli ay
itinurokpa rin
sa akin ng isang doctor ang green liquid.
Sa isang video naman ay gano'n din, pero hindi na doctor ang nagturok sa akin kundi
si
Cole na. At hindi na ako nagpumiglas pa dahil kusa ang nagpaturok sa kanya sa pag-
aakalang
gamot sa sakit ko ang ituturok niya. Nang tingnan ko ang date ay three years ang
nakalipas sa
unang video. Then sa pangatlong video ay ganoon din, tatlong taon din ang nakalipas
sa
pangalawang video, which is last year lang naganap.
Parang sumikip ang dibdib kO sa mga napanood. Hindi akomakapaniwala na nagawa sa
akin ni Cole ang gano'n.
"Mommy."
Natauhan ako mula sa aking pag-iyak nang marinig ang pagtawag ng anak kong si Cally
na
gising na pala.

Pero dahil sa sinabi ko ay hindi ko inaasahan ang biglang pagsimangot ng anak ko at

pag-iling nito. "No! Ayoko po, mommylI want my daddyl"
"Sweetheart, bibigyan na lang kita ng ibang daddy, 'yung mas mabait pa kaysa sa
daddy
Cole mo. Siguradong magugustuhan mo rin siya, anak"
"Ayokong iwan ang daddy kol Bumalik na lang po tayo, mommyl Kawawa naman si daddy
ko!" Hindi ko inaasahan ang pag-iyak nito.
Napabuntong hininga na lang ako at marahan na pinunasan ang luha nito. "Stop
crying,
nagbibiro lang si mommy. Hindi natin iiwan ang daddy mo, pupuntahan natin siya." I
lied.
Saka lang tumigil ang anak ko sa pag-iyak. Napabuga na lang ako ng hangin itinuon
na lang
ang atensyon sa pagmamaneho ng boat.
5/8
Hindi ko alam kung saan ba ako dadaong dapat, dahil ang totoo ay isa lang ang alam
ko na
puwedeng daungan, at 'yun ay ang resort sa batangas na pag-aari rin ni Cole. Siguro
naman ay
wala naman ito roon dahil chopper naman ang sinakyan nito, kaya tingin ko ay ayos
lang, bago
siya dumating ay natakasan na namin siya ni Cally.
Pagabi na nang marating ng motorboat ang resort. Dumaong kami sa villa kung saan
nakahilira sa may malalim na parte ng dagat ang mga cottage. Matagumpay ko naman
nabuhat
ang anak ko paalis ng motorboat. Pero hindi pa ako nakakatatlong hakbang sa bridge
ng villa
nang mapahinto na ako nang makita kung sino ang lalaking lumabas mula sa isang
cottage at
nakapamulsa na naglakad palapit kasama ng kanyang ilang mga tauhan na nakasunod sa
kanyang likuran.
"Daddy!" tuwang-tuwa naman pagtawag ni Cally.
Pero ako, bigla akong napaatras. Hanggang sa hindi na ako nakakilos pa nang
makalapit na
si Cole at napalibutan na ako ng kanyang mga tauhan.
"C-Cole."
Pansin ko ang madilim nitong anyo nang saglit akong tingnan, pero nang ibaling ang
tingin
sa anak ay agad din ngumiti.
"Come to daddy, my princess."
Wala akong nagawa kundi pakawalan ang anak ko nang kunin ito ni Cole mula sa aking
pagkakabuhat.
"Daddy, sabi po ni mommny iiwan ka na namin at bibigyan na lang niya ako ng ibang
daddy;

umiyak po ako kasi akala ko totoo."

Napapikit na lang ako nang marinig ang pagsumbong ng anak ko. Damn!
Cole's jaw clenched, pero sumilay pa rin ang magandang ngiti sa anak. "Syempre
hindi
papayag ang daddy na maiwan nang mag-isa. Ikaw ba, prinsesa ko, papayag ka bang
ipagpalit
ang daddy sa iba?"
"Ayoko po, daddy. Gusto ko ikaw lang ang daddy ko forever," malumanay na sagot ni
Cally
at isinandal na ang ulo sa balikat ng ama.
That's my princess." Isang halik naman ang iginawad ni Cole sa ulo ng anak bago ito
humarap sa kanyang isang tauhan. "Pedro, dalhin mo muna ang anak ko kay manager
Lopez,
sabihin mo sa kanya ihatid sa mansyon."
"Yes, sir."
Pero nang kukunin na ng lalaking si Pedro si Cally ay mas lalo itong yumakap sa
leeg ng
ama. "Ayoko po, daddy. Dito lang ako sa 'yo."
"Come on, princess, just go with Pedro. Ill just talk to your mom. Gusto mo bang
palitan ni
mommy si daddy? Gusto mo ng ibang daddy?"
"No, daddy, Ayoko po!"
"Then go with Pedro, sweetheart."
6/8
"Okay po." Nakasimangot man ay wala nang nagawa si Cally kundi ang sumama sa tauhan
ng ama.
Hanggang sa nagulat na lang ako nang hablutin ako ni Cole sa braso at marahas akong
hinila pasakay ng motorboat. Nang makasakay ay agad ako nitong hìnarap.
"Ano, tatakas ka? liwanan mo ako?"
"A-Ano bang pinagsasabi mo, babe? At bakit naman kita iwan? Yung sinabi ni Cally
kanina,
it was just a joke. Binibiro ko lang ang anak natin dahil napakakulit kanina, gusto
kang makita,
kaya nga dinala ko rito."
"You're lying, Ayshelle."
"B-Babe"
"Ngayon sagutin mo ang tanong ko, sinong lalaki ang nakabuntis sa 'yo?"
Sandali akong natigilan at napatitig sa kanyang mabagsik na mga mata. Ngayon ko
lang

siya nakita na ganito, parang galit na galit. Nakakatakot siyang tingnan.

"Nakakapagtaka at nagdududa ka. Ikaw ba talaga ang ama ni Cally at ganyan na lang
kung
pagdudahan mo ako?" sagot na kumawala sa bibig ko na siyang kinabigla ko.
Pero bigla na lang akong niyugyog ni Cole sa balikat. "Huwag mong idamay ang anak
ko!
Kapag tinatanong kita, sumagot ka ng maayos! Sino ang nakabuntis sa 'yo!" galit na
galit nitong
sigaw na tanong sa akin.
Halos mahilo ako sa lakas ng pagyugyog sa akin.
7/8
"Kung sa tingin mo hindi ikaw, malamang si Oliver! Siya ang nakabuntis sa akin!"
pabalik
kong sigaw, dahilan para manlaki ang mga mata ni Cole.
Pero nagulat na lang ako ng isang malakas na sampal ang biglang tumama sa pisngi
ko.
Cole slapped me.
Pero hindi pa ako nakakabawi sa kanyang malakas na sampal, nang mariin na naman
niyang hinawakan ang panga ko at pinaharap sa kanya.
"So nakipagkita ka sa lalaking 'yun? Ano? May binabalak kayo? liwanan mo ako at
sasama
ka ulit sa gagong 'yun, ha? Answer me!"
"Alam ko na kung bakit nawala ang alaala ko, kagagawan mo lahat! Paano mo nagawa sa
akin ang gano'n? Nakaya mong iturok sa akin ang napakamapanganib na likidong 'yun.
Napakasama mo, Cole! I hate you!" sigaw ko imbes na sagutin ang kanyang sinabi.
Hindi ko na
napigilan ang maluha, dahil hindi ko inaasahan na magagawa niya akong sampalin
dahil lang sa
kanyang galit. Ngayon niya lang ako napagbuhatan ng kamay.
"You cheated on me again, for the second time, with him." A painful smile appeared
on his
lips as he stared at me dangerously. "Akin ka, Ayshelle, ako ang nauna sa 'yo. Pero
bakit siya pa
rin? Ginawa ko naman lahat pero bakit hanggang ngayon siya pa rin?! Why? May kulang
ba sa
akin na sa kanya mo lang nakita? Anong nakita mo sa lalaking 'yun at kahit anong
gawin ko sa
'yo ay siya pa rin ang gusto mo!" he shouted at me again at mas lalong dumiin ang
hawak sa
panga ko.
At dahil nasaktan na ako ay malakas ko nang tinabig ang kanyang kamay.
"Pakawalan mo na lang ako, Cole. Patatawarin kita sa nagawa mong pagbura sa alaala
ko
at sa paglayo mo sa akin sa pamilya ko. Babalik na ako sa totoo kong pamilya."
Pero isang demonyong ngisi lang ang sumilay sa kanyang labi at bigla na lang hinila
ang

batok ko palapit sa kanya sabay bulong sa puno ng tanga ko,

"Kung hindi ka rin lang naman magiging akin.. pwes, itong tandaan mo, mahal kong
asawa. Papatayin na lang kita. Mamamatay tayong dalawa at doon tayo magsasama sa
kabilang
buhay."
Hindi na ako nakaiwas pa sa malakas na paghampas ni Cole sa leeg ko, dahilan para
bumagsak ako sa kanyang mga bisig at tuluyang nawalan ng malay.

Chapter 42
1/10
NAGISING akong mag-isang nakahiga sa kama. Nang mapatingin ako sa paligid ay hindi
ko
inaasahan na nasa loob na pala ako ng secret room kung saan nakatago ang mga green
liquid
na nakita ko.
Bigla akong nataranta at babalikwas na sana ng bangon, perogano'n na lang ang
pagkagulat ko nang mapagtantong naka-belt pala ang mga paa at braso ko sa bed na
aking
kinahihigaan.
Nilukob na ako ng takot. Bigla kong naalala ang napanood kong footage kung saan
tinuruan
ako ng likidong 'yun, ganitong-ganito rin ang posisyon ko nu'n, nakatali sa kama.
"Cole? Cole! Pakawala mo ako rito!" malakas kong sigaw at agad na nagpumiglas. Pero
talagang mahigpit ang pagkaka-belt sa akin dahil kahit anong pumiglas ko ay hindi
pa rin ako
makawala, ni hindi ako makabangon kahit anong pilit ko.
"Cole babe! Babe, please, pakawalan mo ako rito!" muli kong pagtawag sa malakas na
boses kahit na wala akong kasiguraduhan kung maririnig ba ako nito sa labas.
Hindi nagtagal ay bumukas naman ang pinto ng secret room at pumasok si Cole na may
hila-hilang food cart.
"Kumusta ang gising mo, babe? Are you comfortable in your new bed?" ngising tanong
nito
sa akin at agad na lumakad papalapit. "Heto, pinagdala kita ng pagkain at baka
nagutom ka na.
"Ano bang balak mo sa akin! Bakit kailangan mo akong itali! Pakawalan mo ako rito,
Cole!"
galit kong sigaw at muling nagpumiglas.
But he just chuckled calmly. "Relax, babe. Huwag ka masyadong magpumiglas at baka
masaktan ka lang." Pagkahinto nito sa tabi ko ay binitiwan na ang food cart at
naupo sa gilid ng
kamang kinahihigaan ko bago marahan na hinaplos-haplos ang ulo ko. "Hindi pa kita
puwedeng
turukan ng gamot mo dahil wala pang tatlong taon at baka ma-overdose ka. Pero bago
ko
burahin muli ang alaala mo, ipapakita ko muna sa 'yo kung paano ko patayin ang
lalaking 'yun.
Masasaksihan mo kung paano ko siya pugutan ng ulo sa loob ng ring."

Nanlaki bigla ang mata ko sa narinig; bigla akong nabahala. "A-Anong ibig mong
sabihin?"
And again, he grinned dangerously. "Kapag pinakawalan kita sa kuwartong 'to, alam
kong
tatakas at tatakas ka para puntahan ang gagong 'yun. Pero hindi ako makakapayag na
iwan mo.
Makakalaya ka lang sa kuwartong 'to kapag napatay ko na ang lalaking 'yun, para
wala na akong
kaagaw pa sa 'yo. And don't worry, dahil malapit na mangyari ang aking
pinakahihintay;
gumawa na ako ng paraan, at pumayag na ang majesty sa request ko na special match
para sa
amin dalawa ng lalaking 'yun. I will kill him tomorrow night, Ayshelle. Papatayin
ko ang kabit mo
sa pinakamalupit na paraan."
Napalunok ako sa takot. "H-Hindi ko siya kabit, he's my husband. Legal kaming
kinasal
bago mo pa akO makuha!"
Cole's jaw clenched as he heard what I said and he stopped caressing my hair.
"Legal
kayong kasal?" He smirked and clenched his fist, hanggang sa mahigpit na hinawakan
ang
panga ko. "Ginagago mo ba ako? Baka nakakalimutan mo, pag-aari na kita bago ka pa
niya
pakialaman. Yung Oliver na 'yun, ginagamit ka lang niya laban sa akin dahil inakala
ng gagong
'yun na ako ang pumatay sa lintik niyang kapatid!" he shouted at me, patapon nang
bitiwan ang
panga ko at tumayo na.
"What? So pinatay mo ang kapatid niya?" Tila hindi ako makapaniwala.
'yun.
"Hindi ako ang pumatay kundi si dad dahil kinailangan kong pakasalan ang kanyang
kabit
para maitago ang kanyang kataksilan kay mommy. Kaya pinatay niya ang babaeng pilit
niyang
pinakasal sa akin for the sake of his business, and that's no other than Oliver's
sister. He
poisoned her and forced me to get married with his damn mistress!"
2/10
Natigilan ako. I couldn't believe it. Napakasama naman pala talaga ng matandang
So ibig sabihin ay 'yun ang ugat ng kanilang away ni Oliver. At ngayon ay mas
lalong
lumalim ang kanilang hidwaan dahil sa akin.
"Kumain ka na, may dinala akong pagkain sa 'yo. Huwag mo nang isipin pa ang Oliver
na
'yun, dahil kahit anong gawin niya, akin ka pa rin at hinding-hindi na mapupunta pa
sa
kanya."
"Paano naman ako makakain kung nakatali ako ng ganito!"

Lumapit naman si Cole sa may paahan ko at inalis ang pagkaka-belt doon, ganoon din
sa
mga braso ko. Matapos alisin ay inalalayan na akong bumangon at kinuha ang pagkain
sa cart,
nilagay na sa harap ko.
"Do you want me to feed you, babe?" he asked me softly.
"No need, kaya ko nang subuan ang sarili ko."
"Alright, as you wish."
Tahimik na lang akong kumain, at pinanood niya lang ako habang nakaupo rin sa kama
paharap sa akin.
3/10
Namayani ang katahimikan sa amin dalawa, hanggang sa hindi ako nakatiis at tinigil
ko ang
pagkain ko.
I looked at him again. "Cole, please pakawalan mo na lang ako. May anak na kami ni
Oliver.
Siguradong makakahanap ka rin ng babaeng magmamahal sa 'yo...ng babaeng mas higit
pa sa
akin. You don't deserve me, kasal na ako sa iba at may anak na. In fact; I'm
pregnant again.
Magkakaanak na ulit kami ni Oli"
"Shut up!" He glared at me. "May anak din tayo, Ayshelle! May Cally tayo baka
nakakalimutan mo!"
"Si Cally, anak mo ba talaga siya?" Hindi ko mapigilan ang mapalunok sa tanong ko.
Kumunot naman ang noo sa akin ni Cole at mas lalong sumeryoso ang mukha.
"What? And why are you asking that? Of course, Cally is my daughter! And I can't
allow you
to leave us just to go back to that man! Kung hindi pa siya titigil sa pagpakialam
sa 'yo, pwes
tatapusin ko na lang ang buhay niya, at nang sa gano'n, hindi na kita kailangan
pang turukan ng
gamot para lang makalimot sa lahat! Akin ka, Ayshelle. Mula nang ipakilala mo ang
sarili mo sa
akin ay akin ka na... pag- aari na kita. Ngayon pa ba kita pakakawalan kung kailan
may anak na
tayo at kasal na? It's a big no, at hindi na magbabago pa ang desisyon ko kahit
magmakaawa ka
pa sa akin na pakawalan na lang kita. Hinding-hindi ako makakapayag na makuha ka ng
iba sa
akin. Mamamatay muna ako bago ka maagaw ng hayop na Oliver na 'yun, tandaan mo
'yan.
Tumahimik na lang ako at humigpit ang hawak sa kubyertos.
Hindi maaari ang ganito. Hindi niya ako puwedeng ikulong dito hangga't gusto niya.
Pero
paano ako makakalabas kung ang hirap niyang pakiusapan.

Kailangan kong gumawa ng ibang paraan para makalabas.

Mabilis akong bumaba ng kama, pero mabilis din akong ni Cole.
"And where do you think you're going?"
"You know what, Cole, kung hindi naman kita madala sa pakiusap. Then lalabanan na
lang
kita!" Malakas ko siyang sinipa sa tiyan, dahilan para mapaatras at mapangiwi.
"Ayshelle!" He glared at me. "Huwag mong subukan ang galit ko!"
4/10
Hindi ako sumagot at muli ng umatake sa kanya, mabilis naman niyang nasalo ang mga
suntok ko at naiwasan ang mga sipa; kung gaano ako kabilis sa pagsuntok at sipa,
gano'n din
siya kabilis sa pag-iwas. Pero dahil sa pakikipaglaban namin dalawa at natapon na
ang kanyang
dalang pagkain at nabasag ang plato sa loob sa matigas na sahig, nagkandalulog na
rin ang
ibang mga equipment sa loob ng room. Pero hindi nagtagal at mabilis akong nagapos
sa braso
ni Cole at namalayan ko na lang ang paglagay ng posas sa mga kamay ko.
"l am your master; hindi mo ako matatalo. Lahat ng natutunan mo sa pakikipaglaban,
sa
akin galing, ako ang nagturo sa 'yo!" he said angrily to me before dragging me to
the bed and
forcing me to lie down.
"Cole, stop please! Don't do this to me! Hindi naman ako tatakas, so please just
let me get
out of this room!"
Pero tinali pa rin ako nito sa kama. Matapos lagyan ng belt ang mga paa ko ay
sinunod
naman ang mga kamay ko, inalis ang posas sa bìnalik sa pagkaka-belt.
"Bakit ka ba ganito sa akin, Cole? Bakit kailangan mo akong itali ng ganito? Hindi
mo ba
ako mahal2"
Sa tanong ko ay umigting muli ang panga ni Cole at matapang akong tiningnan.
"Ako ang dapat magtanong sa 'yo niyan. Hindi mo ba ako mahal? Sa pitong taon na
pagsasama natin, hindi mo ba ako natutunang mahalin?"
"I love you! But nowl hate youl Napaka-selfish mo!" I shouted angrily.
But Cole just grinned. "Selfish talaga ang pag-ibig, babe. Ang totoo ay ngayon ko
rin lang
din nalaman na nakakabaliw pala talaga ang pag-ibig. And I'm crazy in love with
you, kaya kung
sino man ang magtatangkang umagaw sa 'yo mula sa akin, sinisiguro kong mananagot ng
mahal. And that Oliver Spassion, tingnan na lang natin kung hanggang saan ang lakas
niya para
labanan ako. But no matter how powerful he is, there is only one thing I know for
sure: Ill

behead him tonight at RG. And after that, saka lang tayo magiging masaya."
"No, Cole! Please don't kill him! May anak kami, hayaan mo na lang siya! Narito
naman ako,
hindi na ako tatakas pa sa 'yo!"
Isang masamang tingin lang ang binigay sa akin ni Cole at lumakad na ito papunta sa
pinto
para lumabas na, pero nang may maalala ay agad na huminto at sandali akong
nilingon.
5/10
"Tomorrow night at exactly 8 p.m., buhayin mo lang 'yang TV para mapanood mo kung
paano ko patayin ang lalaking 'yun."
"No, Cole! No!" Ishook my head harshly. "Please don't do this!"
Pero lumabas hindi pa rin ako pinakinggan ni Cole at lumabas na ito.
Naiwan akong mag-isang nakata-belt sa bed at hindi na mapigilan ang maiyak. Nag-
aalala
ako para kay Oliver at sa anak namin, pati sa kapatid ko, baka idamay sila ni Cole.
Hindi ko
inaasahan na ganito siya kahirap kumbinsihin. Ni hindi na mapakiusapan pa. Pero ano
nga ba
ang inaasahan ko sa kanya, eh nagawa nga niya akong turukan ng likidong 'yun kahit
alam
niyang maaari kong ikamatay.
Hours later, nakatulugan ko na lang ang tahimik na pag-iyak. Nang magising ako ay
nagulat
ako nang hindi na ako nakatali at may bago nang pagkain ang nakalagay sa loob ng
room,
malinis na rin, wala nang mga kalat. Dali-dali akong lumapit sa pinto at pinilit
itong buksan,
pero napagod lang ako ako sa pag-input ng passcode, mali pa rin, ayaw pa rin
bumukas.
"Babel Babe, please, let me get out of here!" malakas ko pa rin pagtawag at
kinalabog ang
bakal na pinto. Pero nanakit lang ang kamay ko, wala man lang sumagot, at hindi man
lang
bumukas ang pinto.
Nang mapatingin ako sa aking wristwatch ay 09: 45 AM na. lbig sabihin ay umaga na,
lumipas na ang isang gabi.
Ramdam ko ang paghilab ng tiyan ko kaya itinigil ko ang pagsigaw ko at pilit na
pagbukas
sa pinto.
Lumipas pa ang ilang oras, hanggang sumapit ang 6 PM. Kinain ko na lang ang pagkain
dahil ramdam na ramdam ko na ang panghihina dahil sa gutom, at baka may mangyari pa
sa
pinagbubuntis ko. Pero sa kalagitnaan ng pagkain ko, nagulat ako nang biglang
bumukas ang
pinto. Akala ko si Cole, pero paglingon ko ay İsang hindi pamilyar na lalaki ang
pumasok na may
hawak na sniper rifle gun.

"W-Who are you?" Napatayo ako at biglang nabahala, mabilis kong dinampot ang
tinidor
para ihanda ang sarili ko.
Pero tumaas lang ang isang kilay ng lalaki sa akin at ngumisi.
"Relax. I'm Larco Zayn, oliver's business partner. And I'm here to help you. Come
on, let's
get out of here."
6/10
Sa narinig ay naglaho naman ang kaba ko at agad na tumango. Sumunod ako sa lalaki
palabas ng room. Pero paglabas ko ng basement ay nagulat ako sa aking nabungaran;
patay na
lahat ng mga tauhan ni Cole mapalabas at loob man ng mansyon. Dali-dali akong
umakyat sa
kuwarto, at nakita ko ang anak ko na umiiyak sa takot kasama ng dalawang katulong.
"Daddy! Mommy!" umiyak na pagtawag ng anak ko habang nakahiga sa kama, at pilit na
pinapatahan ng katulong.
Mabilis naman akong lumapit.
"Don't cry, sweetheart, mommy is here" Agad ong binuhat si Cally.
"Ma'am, ayos lang ba kayo? Tingin ko po ay nilulusob tayo ng mga kalaban ni Sir
Cole.
Pinatay nila ang mga bantay natin," wika ng nanginginig sa takot na katulong. Pero
hindi ko na
ito pinansin pa at binuhat na ang anak ko palabas ng mansyon.
Nagsikalat ang mga patay sa puting buhangin, at maraming mga armadong lalaki ang
nakatayo, pero hindi na sila mga tauhan ni Cole.
"Mommy, are they dead? Bakit po may mga blood sila?" naiiyak na tanong ng anak ko
nang
makita ang mga nakahandusay na lalaki na wala nang buhay.
"Just close your eyes, sweetie. Don't worry, they are not dead, they are just
playing,"
pagsisinungaling ko sa anak ko para hindi na ito matakot pa.
Pinasakay kami ng lalaking Larco Zayn ang pangalan sa kanyang chopper, at ang mga
tauhan naman nito ay nagsilisan na rin sakay ng mga boat.
Nang lumapag ang chopper ay sa isang landingan sumakay kami sa isang black car.
Hanggang sa hindi na ako nakatiis pa.
"N-Nasaan pala si Oliver? Bakit hindi niyo kasama?" tanong ko kay Larco habang
lulan kami
ng kotse.
"He is busy for his match tonight with Morozov. Binigay niya lang sa akin ang plano
at
sinabing iligtas ka namin ngayong gabi habang wala si Morozov sa Isla."

Parang nabahala ako sa narinig, So ibig sabihin ay totoo nga ang sinabi ni Cole na
makikipaglaban siya kay Oliver sa RG para mapatay niya ito. Nol
"Puwede bang ihatid mo na lang ako sa RG, please? Ngayon na ang gusto ko, bumalik
tayo
sa chopper at baka maubusan na tayo ng oras. Malayo pa ang mansyon ni Oliver,"
pakiusap ko
kay Larco.
"What about your daughter?"
Napatingin naman ako sa anak ko na yakap-yakap ko, tuluyan na itong nakatulog
habang
may tuyong luha pa sa pisngi.
"Okay, I will help you," Larco sighed, binilisan na nito ang pagmamaneho, hanggang
sa
iniliko ang sasakyan sa kabilang highway.
RG."
Five minutes later, huminto na ang kotse sa isang malawak na property kung saan
nakatayo ang isang castle house.
"B-Bakit tayo nandito?" I asked.
7/10
This is my house, iwan mo muna sa asawa ko ang anak mo kung gusto mong pumunta ng
Sa narinig ay agad akong tumango at bumaba na ng sasakyan nang pagbuksan ako ng
pinto ng isang security guard sa labas.
Sumunod ako kay Larco papasok sa kastilyo nitong bahay.
Pagkapasok namin ay rinig ko ang ingay sa na parang may tumatakbo pababa ng stairs.
Nang mapatingala ako ay isang magandang babae na nakasuot ng red silk nightdress
ang
nagmamadaling bumaba.
"Larco, ba't ngayon ka lang? Mula kanina pa ako tawag nang tawag sa 'yo pero hindi
mo
sinasa-"
Natigil ang pagsasalita ng babae nang agad nitong siniilni Larco ng halik. Agad
naman
tumugon ang babae, tingin ko ay asawa nga nito.
Nanatili naman ako sa aking kinatatayuan habang buhat ang anak ko na malalim na ang
tulog sa balikat ko.
Nang matapos maghalikan ang dalawa ay saka lang ako napansin ng asawa ni Larco at
parang saglit pang namilog ang mata na tila nagulat pagkakita sa akin. Pinasadahan
pa ako nito
ng tingin bago tumingin sa asawa, kay Larco.

"Who's that woman? Babae mo?" gulat nitong tanong.

Larco chuckled, niyapos naman nito ang mga braso sa baywang ng asawa. "Come on,
baby,
she's not my woman. She's my friend's wife, and she's here to ask you for a favor
if she can
leave her child here with us for a while. Kukunin niya rin naman bukas kapag
nakabalik na ang
asawa niya. May emergency problem kasing kinakaharap ang asawa niya, and they need
our
help."
Napatingin muli sa akin ang babae at sa tulog kong anak, hanggang sa marahan na
itong
tumango at ngumiti na sa akin. "Sure, no problem. And by the way, I'm Kierra."
"Ayshelle." | smiled at her.
"Sige, Ayshelle, halika, sumunod ka sa akin," agad nitong aya.
Tumango naman ako at sumunod na paakyat ng mataas na stairs. Pagdating namin sa
taas
ay binuksan ni Kierra ang isang room sa akin at pinapasok ako. Pumasok naman ako at
marahan nang nilapag ang anak ko sa kama.
"May kapansanan siya, hindi niya kayang tumayo o kahit maupo. Kaya sana, pabantayan
mo sana siya kahit sa mga katulong niyo," pakiusap ko.
8/10
Kierra smiled, hinawakan ang mga kamay ko. "Huwag kang mag-alala akong bahala sa
kanya, makakaasa ka na safe at maaalagaan ang anak mo. I will take care of her."
Kahit papaano ay nakampanti ako, mukhang mabait naman ito.
Thank you, Kierra. Tatanawin ko 'tong isang malaking utang na loob sa inyo ng asawa
mo.
Maraming salamat talaga.'"
"No worries, you're welcome."
Matapos ihatid sa kuwarto ang anak ko ay kinumutan ko lang ito at hinalikan sa noo
bago
ako muling bumaba.
"oliver wants to talk to you,' salubong sa akin ni Larco at inabot sa akin ang
hawak nitong
cell phone.
Mabilis ko namang tinanggap at agad na nilapit sa aking tainga. "H-Hello, Oliver?"
"Hi baby, are you okay?"
Natigilan na ako.
Hindi ako nakasagot sa malambing nitong bungad sa akin. I don't know. pero parang
humahapdi bigla ang sulok ng mga mata ko; mny heart is telling me that I miss him
so much
Parang bigla akong nangulila nang marinig muli ang kanyang boses, parang gusto kong
tumakbo at yumakap sa kanya kung malapit lang sana.
"Ayshelle baby, are you still there?"
I bit my lip to stop sobbing. "Oliver, alam ko na lahat, nalaman ko na kung bakit
hindi ko
kayo maalala. And l'm sorry, sorry kung umalis ako ng walang paalam sa 'yo"
"Hey, stop saying sorry, wala kang kasalanan. Talagang babalik ka sa kanya dahil
bukod sa
wala kang maalala ay may anak kayo. And I understand, basta ang mahalaga ngayon ay
nabawi
na ulit kita. And please, sa akin ka na lang. Si Cally, mamahalin ko siya na parang
tunay kong
anak."
ko.
9/10
Sandali akong hindi nakapagsalita, pero pumatak na ang butil ng luha sa mga mata
"Saan ka pala ngayon? Nasa Isla ka ba?"
"Yes, kakarating ko lang ng RG ngayon. And don't about everything, tatapusin ko sa
gabing
'to. I will kill him, at nang sa gano'n ay matahimik na tayo."
"Nol Please huwag mong ituloy!" Mabilis akong umiling kahit hindi nito nakikita.
"Hayaan
mo na lang siyang maghintay sa 'yo, please huwag ka nang makipaglaban pa kay Cole.
Nakapagdesisyon na ako, sa 'yo na lang ako sasama. At may sasabihin pala ako sayo
importante, pero saka ko na sasabihin kapag nagkaharap na tayo. Basta huwag ka nang
makipagkita pa kay Cole. Takasan na lang natin siya. Please, Oliver...baby..."
"No, baby, hindi matatapos ang lahat hangga't walang namamatay sa amin dalawa. Isa
lang ang pwedeng mabuhay sa amin dalawa para matapos na lahat ng problema. Pero
hindi
ako makakapayag na patayin niya; ako ang tatapos sa kanya, papatayin ko siya, at
pagkatapos
nu'n... saka lang tayo matatahimik at tuluyang magiging masaya. Hindi ako
makampanti
hangga't buhay ang lalaking 'yun, baby. Alam kong hindi niya tayo tatantanan,
aagawin at
aagawin ka niya sa akin. And I can't let that happen again, ayoko nang mawala ka
pa. Asawa
kita, Ina ka ng anak ko, responsibilidad kita, at higit sa lahat, akin ka.
Kinagat ko na lang ang labi ko para hindi mapahikbi. "Anong oras pala ang laban
niyo?
Pupunta ako riyan ngayon-
No baby, don't come. Masasaktan ka lang kapag pinanood mo pa kami. Just stay in our
house with the kids, bukas na bukas din ay uuwi ako. Just wait for me in the house,
okay?

"B-But
"Please, baby, just trust me on this. Makinig ka sa akin kahit ngayong gabi lang.
Please?"
"S-Sige.. " Nanghihina akong binaba ang phone at binalik na kay Larco.
Ano na Ang gagawin ko ngayon? Hahayaan ko na lang ba silang magpatayan dahil sa
akin?
Pero paano ang mga anak namin?
Hindi ko aakalain na hahantong kami sa ganito. Pero hindi ko yata matatanggap kung
may
mamatay man sa kanilang dalawa dahil lang sa akin, hindi maaari.
10/10
"Dito ka na lang magpalipas ng gabi, ipapahatid na lang kita bukas sa mga tauhan
ko"
wika sa akin ni Larco at ibinulsa na ang phone nito.
Pero mabilis akong umiling at hinawakan ang braso nito. "Hindi. Hindi ako puwedeng
manahimik lang dito at walang gawin. Kailangan ko silang pigilan. Hindi ako
makakapayag na
may mamatay na isa sa kanila, hindi ko yata kakayanin 'yun...dahil... ama sila ng
mga anak ko.
At hindi ko hahayaan na ako ang maging dahilan ng kamatayan ng isa sa kanila. So
please,
ihatid mo ako sa isla ngayon din. Please, Larco, please. Mauubusan na tayo ng
oras."
"No, sinabi na ni oliver na huwag kitang ihatid sa islang 'yun ano man ang
mangyari. At isa
pa, wala kang invitation para makapasok ng RG. So just stay here; hintayin mo na
lang ang
pagbalik ng asawa mo. Pero kung ayaw mong manatili rito, ipapahatid na lang kita sa
mga
tauhan ko papunta sa mansyon niyo."

Chapter 43
1/10
Nahirapan ako sa pagkumbinsi kay Larco na ihatid ako sa Dynasty Island, pero mabuti
na
lang isang sabi lang ng asawa nitong si Kierra na ihatid na lang ako, ayon, pumayag
at pinahatid
nga ako agad sa kanyang kanang kamay na tauhan at binigyan pa ng invitation card
para
makapasok ng Isla ng walang problema.
Dumating ako sa Isla nang nakamaskara at suot pa rin ang aking black jumpsuit dahil
hindi
pa rin ako nakakapagpalit, bukod kasi sa wala akong pamalit ay wala na rin akong
oras para
ayusan pa ang sarili ko.
Around 10 PM na nang dumating ako, akala ko tapos na ang laban sa RG, pero pagpasok
ko
ng arena ay saktong anunsyo ng emcee na magsisimula na ang special match.
Medyo may kadiliman sa loob ng arena dahil hindi nakabuhay ang mga ilaw, kaya kung
hindi mo pagmamasdan ng mabuti ang bawat upuan ay hindi mo malalaman na may mga
nakaupong tao. Pero madilim man ang paligid, sobrang liwanag naman sa loob ng
malaking
ring.
Mula sa aking kinatatayuan ay kitang-kita ko ang pagpasok ng maraming lalaking
nakamaskara sa loob ng ring. I couldn't help but wonder; I was expecting only Cole
and Oliver to
fight in the ring due to the special match. So, what was the reason behind this
sudden influx of
participants? Ang daming naka-ninja costume na purO may mga hawak na katana ang
pumasok
ng ring
Nang tuluyan na silang makapasok lahat ay agad kong nakita si Cole at Oliver na
parehong
walang suot na maskara; nakasuot ng black kimono haori si Cole at may hawak ding
katana. Si
Oliver naman ay naka-black suit at broadsword naman ang hawak nito.
Tahimik lang ang lahat ng mga audience sa kanilang mga upuan, wala akong marinig na
sigawan kahit konting ingay. Hanggang sa may umilaw na ang kulay pula sa gilid ng
ring, hudyat
na puwede nang simulan angp*****n ng mga manlalaro.
Pero nagulat ako nang bigla na lang pinalibutan si Oliver ng mga nasa mahigit
biente na
naka-ninja ang suot. Nang mapatingin ako kay Cole ay agad itong dumistansya, tumayo
sa isang
tabi at sumandal lang sa ring habang hawak ang kanyang katana, pero makikita ang
ngisi nito

sa labi.
"Kill him," Cole mouthed. Hindi ko man marinig dahil malayo, pero alam kong gano'n
ang
binigkas ng bibig nito, dahil matapos nitong bigkasin 'yun ay sinugod na si Oliver
ng mga
ninja.
Marahas na akong napailing habang nanlalaki ang mata sa pagkabahala. "No! This is
unfair!
" Dali-dali na akong bumaba mula sa mga audience at tumakbo papunta sa bakal na
pinto ng
ring kung saan may dalawang lalaking bantay ang nakatayo.
2/10
"You can't enter the ring without RG's permission." Agad akong hinarangan ng
dalawang
lalaki.
"Please just let me in; they are my husband! I need to stop them before they kill
each other!
Pero ayaw pa rin akong papasukin ng dalawang lalaki, bagkus ay binunutan ako ng
baril at
tinutukan bago sinenyasan na bumalik na lang sa pwesto ko.
Kaya naman napilitan akong makipaglaban para lang makapasok.
Napatumba ko ang dalawa lalaki gamit ang aking mabilis na sipa at suntok. Nang
napabagsak ko ay mabilis ko nang binuksan ang bakal na pinto at pumasok na sa loob
ng ring.
Pero pagkapasok na pagkapasok ko pa lang ay napakurap na lang ako nang may tumalsik
na
dugo sa suot kong maskara, natalsikan pa ang mata ko. Nang mapatingin ako kay
Oliver ay
napapalibutan pa rin ng mga ninja at pinagtutulungan, hindi lang'yun dahil
napakabilis pa ng
mga ito sa paggamit ng espada. Dalawa pa lang sa kanila ang napatay ni Oliver.
Hindi na ako nag-aksaya pa ng oras at mabilis ko nang dinampot ang katana mula sa
isang
patay na ninja at bago sumugod. Sa pagsugod ko ay agad na nahati ang mga ninja; sa
akin ang
kalahati, at nanatili naman kay Oliver ang iba. Naka-slash ako ng tatlong lalaki,
pero napunit
naman ang tagiliran ng suot kong jumpsuit nang matamaan ito ng katana ng aking
nakalaban.
Hanggang sa pagharap ko ay agad na nagtama ang katana namin ni Cole na siyang hindi
ko
inaasahan na nakatayo na pala ito sa likod ko. His eyes widened when he recognized
me, even
though I was wearing a mask.
akin.
"What the f "k, Ayshelle! What the hell are you doing here?!" gulat nitong bulalas
sa
"Narito ako para pigilan kayo. Please, Cole, itigil niyo na 'to. Isipin mo ang anak
natin, si

Cally. Siguradong hahanapin ka niya kapag may nangyaring masama sa 'yo, iiyak'yun.
Please,
tama na. Naging sa 'yo naman ako ng pitong taon, 'di ba? Minahal naman kita ng
totoo kahit
wala akong maalala. Nagpakaasawa naman ako sa 'yo, 'di ba? So please, enough!"
"No! Kaya nga ako narito para sa anak natin, dahil alam kong ilalayo mo siya sa
akin para
lang sumama sa lalaki mo!" pabalik nitong sigaw sa akin at malakas na pinuwersa ang
katana sa
katana ko, dahilan para mabitawan ko ang akin.
"Guard my wife! I'll deal with that bastard!" Cole's command resonated among his
ninja
subordinates. Some of them left Oliver and came to guard me. "Watch how I behead
your
beloved," ngising wika sa akin ni Cole bago sumugod kay Oliver kung saan apat na
lang ang
kalaban.
Naglabanan na silang dalawa gamit ang kanilang mga sword. Sa pagsimula ng kanilang
paglaban ay umingay na ang loob ng arena, narinig ko na ang malakas na sigawan
galing sa
mga audience.
3/10
Napatingin naman ako sa mga ninja na nakapalibot sa akin. Hanggang sa mabilis kong
dinampot ang mabitawan kong sword at nilabanan sila. Parang wala naman balak ang
mga ito
na patayin ako dahil tamang salag lang sa mga ataki ko. Pero wala na akong pakialam
pa at
in-slash lahat ng mga humarang sa akin. Hindi nagtagal ay nakawala ako sa kanilang
pagharang
at nakalapit sa dalawang lalaking naglalaban.
"Baby!"
sinalo ang kanilang atake gamit ang aking katana.
"Babe!" gulat nilang bulalas sa akin nang pumagitna ako sa kanilang dalawa at
parehong
"Stop! I don't want this anymore! Please!" I pleaded.
ako.
"Why are you here? Hindi ba sinabi ko nang huwag kang pumunta!" galit na sermon sa
akin
ni Oliver, pero hindi ko ito nasagot nang may tatlong natitirang ninja na ang
umatake rito.
Hinarangan ko naman si Cole sa pagsugod at tinutukan ng katana. "Stop, Cole.
Sumusobra
ka na!"
"Talagang ako pa ang sumubra, huh?" Bumangis ang mukha nito at nilabanan ako. llang
sandaling nagbanggaan ang aming katana, pero dahil mabilis at malakas siyang
umatake ay
naputol ang hawak kong katana, at natutukan niya ako sa leeg, dahilan para
mapahinto

"Baka nakakalimutan mo, Ayshelle, you started all this, ikaw ang unang lumapit sa
akin;
kung tutuusin ay biktima lang ako. Niloko mo nga ako, 'di ba? Pinakinabangan mo
lang ako, at
iba naman ang nakinabang sa 'yo. But I won't let myself be your victim forever.
You'll be mine,
whether you like it or not; even if you shed tears of blood, begging me to let you
go, my mind
won't change. At pagkatapos ng gabing ito, nasisiguro kong magdurusa ka na habang
buhay sa
piling ko." Hinaklit na ako nito at itinali sa ang mga kamay ko sa bakal ng ring
gamit ang pinutol
na tali ng kanyang kimono.
"Cole, please! Pakiusap, tumigil na kayo!" I shook my head, tears streaming down my
face.
"Si Cally, maawa ka sa kanya!"
4/10
Pero Isang ngising demonyo lang ang binigay nito sa akin. "Mas kawawa ang anak ko
kung
hahayaan kitang mapunta sa iba, mawawalan siya ng ina, Ayshelle. Kawawa naman ang
mahal
kong anak, ayokong magdusa siya katulad ko na kailangarn pang manlimos ng
pagmamahal sa
'yo." After saying that, he turned his back on me while holding his katana.
Sakto naman natapos ni oliver ang lahat ng kalaban na ninja, kaya nang sumugod si
Cole
ay agad itong nasalag ang katana na muntik nang tumama sa braso nito.
Punong-puno na ng talsik ng dugo ang suot na suit ni Oliver at kitang-kita ko na
ang pagod
sa mukha nito, hapong-hapo na; sa dami ba namang nakalaban.
Wala akong nagawa kundi ang umiyak at pinanood na lang silang dalawa.
The inside of the ring was filled with blood, lifeless bodies of the ninja clad in
their suits
Scattered around. Everyone who wore a ninja garb was now dead. The commotion within
the
arena surged, leaving Cole and Oliver as the sole contenders, entwined in battle.
Surprisingly, oliver found himself taking a forceful step in reverse as Cole's
potent kick
struck him. Pinned within the confines of the ring's corner, oliver tightly gripped
the embedded
sWord that had etched a mark on the steel floor due to the impact.
"Mukhang pagod na pagod ka na, Spassion. Ano, kaya mo pa bang lumaban?" Cole asked
with a dangerous grin, slowly stepping closer while holding his katana, nakabukas
na ang suot
nitong kimono dahil wala ng tali, kung kaya kitang-kita ang mabati nitong katawan
at itim na
boxer na suot nitong panloob.
Isang nakakainsultong pagtawa naman ang kumawala kay Oliver habang nakaluhod ang
isang tuhod at hawak pa rin ang nakatukod na espada. "You're so full of yourself,
Morozov. But

you can revel in your triumph when I'm no longer breathing; that's when you can
claim your
victory. But that's just in your dreams, because I'll put an end to your arrogance
tonight!" He got
up and rushed ahead quickly.
They came face to face once more, and their swords clashed again. oliver's moves
got
faster, landing a hit on Cole's arm that ripped through his kimono and made him
bleed. Yet, as
fast as Oliver was, Cole's hand was equally quick. He cut Oliver's left leg with
his katana. hey
separated briefly, both hurt and still holding their swords. When they attacked
again, their
blades clashed hard.
Cole initially moved back, but in the end, oliver stumbled and Cole seized the
chance. He
thrust his katana at Oliver's shoulder, making Oliver crash into the ring's edge
with a pained
expression. Oliver reacted fast, yanking the blade out of his shoulder. Then he
kicked Cole,
making him stagger backwards. I could clearly see the blood dripping from Oliver's
shoulder
and hand as he picked up his dropped sword.
"Please, your majesty, let me go!" naiiyak kong sigaw sa cctv na nakatutok sa loob
ng ring.
Pinilit ko pa ng magpumiglas, pero talagang mahigpit ang pagkakatali sa akin ni
Cole, ang hirap
makawala.
My tears flowed even more as I saw the back of Cole's kimono get slashed, blood
dripping
from his wounded back. Meanwhile, Oliver was struck again in the leg with a swift
swing of the
katana, causing him to lose his balance and support on one foot. I couldn't bear to
watch the
two of them any longer, so I lowered my head in despair. In the midst of my silent
weeping, an
arrow suddenly flew towards me and struck my tied hand, freeing me in an instant.
As I looked back at the two of them, Oliver was pushed back to the corner of the
ring,
leaning against the metal barrier. His injured leg seemed to have lost its balance
due to Cole's
powerful attack, and he almost dropped his sword.
Without wasting any time, I quickly grabbed a katana and rushed towards them. Just
as I
reached them, my katana intercepted Cole's attempted strike against Oliver.
"What the f**kl How did you escape!" Cole exclaimed in frustration.
"Please stop! Please!" | pleaded desperately, shaking my head at Cole with all the
force I
could muster. My eyes were filled with a mix of fear and desperation, hoping that
he would
listen to me, but his determination seemed unshakeable.

"Tumabi ka!" Cole shouted at me. Sinipa na nito ang kamay kong may hawak sa katana
bago ako itinulak sa isang tabi.
6/10
Malakas akong bumagsak sa matigas na sahig; hindi ko mapigilan ang mapangiwi sa
sakit
dahil sa pagbagsak ko.
Kahit papaano ay nasalubong naman ni Oliver ng malakas na sipa si Cole na
kinabagsak
nito. Hanggang sa pareho na nilang binitiwan ang kanilang mga sword at nagpabilisan
na lang
ng suntok at sipa. Dalawa suntok ang tumama sa mukha ni Cole at isa sa dibdib.
Habang si
Oliver ay puro sipa ang natanggap kay Cole at lahat 'yun ay tumama sa sugatan
nitong paa,
hanggang sa hindi ito nakayanan at bumagsak na ng paluhod ang isang tuhod.
Ngumisi si Cole at dinampot na ang binitiwang katana.
Nanlaki naman ang mga mata ko at mabilis na tumakbo, wala na akong pakialam pa kung
naapakan ko na ang mga patay basta tumakbo ako ng mabilis papunta kay Oliver at um-
slide sa
madulas na dugo para maging mabilis ang aking kilos.
Pero paghinto ko nang nakaluhod sa harap ni Oliver ay bigla ko na lang nahigit ang
aking
paghinga nang may kung ano akong naramdaman na lumagpas sa aking katawan, kasabay
nito
ay ang pagkahulog ng suot kong maskara; kung ako napasinghap, si oliver ay nanlaki
ang mga
mata sa akin.
S**t. It hurts!
Mula sa pagkabigla ay unti-unti kong ibinaba ang tingin ko para makita kung ano ba
ang
tumusok sa katawan ko, pero pagbaba ko ng tingin ko ay nakita ko ang dulo ng
matulis na
katana na nakalabas mula sa tiyan ko. Nagulat ako sa aking nakita, hanggang sa muli
akong
napasinghap kasabay ng paglabas ng dugo sa bibig ko nang bigla na lang binunot ang
nakatarak na katana mula sa likuran ko.
Parang biglang hinigop lahat ng lakas ko sa katawan at agad akong bumagsak, pero
mabilis akong nasalo ng mga bisig ng tao sa aking likuran. At sa pagbagsak ko sa
mga bisig ay
bumungad sa akin ang mukha ni Cole.
"B-Babel Bakit ka biglang humarang! Babe ko, I'm sorry! 'm really sorry! Hindi ko
sinasadya, mahal kol Hindi!" His words tumbled out in a rush, his voice laced with
panic and
regret. His eyes were wide and filled with shock as he held me, his grip tight and
desperate.

Pero nang hahawakan na ni Cole ang mukha ko ay agad na nalipat ako sa ibang bisig
nang
may umagaw sa akin; bumungad naman ang mukha ni Oliver.
"A-Ayshelle baby, asawa ko!" taranta na wika ni Oliver na tila puno ng takot ang
mukha at
napaiyak na lalo na nang mapatingin sa aking tiyan kung saan patuloy ang paglabas
ng dugo. "I
need a doctor! Right now please!" malakas na sigaw nito bago ibinalik ang tingin sa
akin.
J-Just hold on, baby. Just hold on. Oh god, baby, I'm sorry! I'm sorry, mahal ko!
Please! Please!
Oh god! Please, Ayshelle baby! Don't close your eyes!" He sobbed, tila hindi na
alam ang
gagawin kung tatakpan ba ng kamay ang tiyan ko para pigilan ang paglabas ng dugo o
hahaplosin ang mukha ko, nanginig pa ang kamay na may mga talsik ng dugo dahil sa
pakikipaglaban.
Bahagya naman akong napaubo, tila hindi ko na kaya pang maigalaw ang aking katawan
at
pati mata ko ay tila gusto nang pumikit, pero gayon pa man ay pinilit ko pa rin
itong
imulat.
7/10
"0-0liver..."
Even though I was weak, I tried to raise my trembling hand to touch his cheek, but
he
didn't wait any longer, and he took my hand and brought it to his cheek while he
was in
tears
Yes, baby? What is it, mahal ko?"
"P-Patawad kung... h-hindi pa rin kita maalala... p-pero... n-nararamdaman ko sa
puso ko
na m-mahal kita... mahal... na mahal... kita.." Imanaged to whisper weakly, my
words
accompanied by a trickle of blood from my mouth.
oliver's tears flowed freely as he held my hand against his face, his heartache
evident in his
crying, "And I love you too; I love you more than myself. I love you more than
anything in this
world-to the moon and back. And I can't.. l can't imagine my life without you; you
are my
world, my everything. So please, stay with me. Stay with me, baby! Naghihintay ang
anak natin
at mga kapatid mo." His voice cracked as he repeated those words.
Kahit nanginginig ang kamay ko ay marahan kong pinunasan ang kanyang luha. "M-May.
may sa... sa... bihin.." hindi ko na matapos ang pagsasalita ko dahil parang
kinakapos na ako
ng hininga.
"No, baby, don't talk anymore." oliver shook his head at me. He shouted once more,

desperation evident in his tone, "I need a doctor right now! Please, your majesty!
Give me a
damn doctor! Please! Please! Please!"
But no one answered; no doctor came in; instead, the whole arena just remained
silent.
Napatingin naman ako kay Cole, tulala lang itong nakatingin sa akin habang
nakaluhod ang
mga tuhod sa kabilang tabi ko at panay ang tulo ng luha sa mga mata.
Hanggang sa napabalik ang tingin ko kay Oliver nang binuhat na ako nito at itinakbo
papunta sa pinto ng ring para sana ilabas. Pero bigla na lang may mga red laser ang
tumama sa
katawan namin dalawa.
8/10
"The game isn't over yet; until you kill your opponent, you can't leave. It's one
of the rules
of RG, and anyone who violates it may be riddled with bullets," a voice echoed from
the speaker,
emphasizing the dire consequences of breaking the rule.
Oliver stopped, his tear-filled eyes turning back to me.
"It's okay... I-I'm okay.." I whispered weakly, forcing a reassuring smile. "Si
Cally, t-tingin
ko... anak natin siya.. H-Huwag mo sana siyang... p-pabayaan... H-Huwag mong p-
pababayaan
ang mga anak n-natin.."
Tiningnan niya lang ako at sige lang ang pagtulo ng masaganang luha sa kanyang mga
mata
habang buhat pa rin ako sa kanyang mga bisig.
In my final moments, my trembling hand gently caressed his handsome face.
"Oliver...
I-I'm... pregnant... and y-you're the.. fa.ther..."
After sharing that news with him, I couldn't fight the weakness any longer. My eyes
closed
on their own, and my hand fell from caressing his cheek.
THIRD PERSON'S POV
"Ayshelle baby? Mahal ko? Asawa ko!" oliver called out to his wife, but she didn't
respond
anymore.
The world seemed to stop for oliver, and his knees gave way, causing him to kneel
while
still holding his lifeless wife in his arms.
"Hindi!!! Asawa kol!" sigaw ni oliver sabay hagulgol ng malakas at niyakap na lang
ng
mahigpit ang walang buhay na asawa.

9/10
Mula naman sa pagkatulala habang nakaluhod sa kabilang banda ng ring ay tuluyan
nang
yumugyog ang balikat ni Cole nang makita ang pagbagsak ng kamay ng babaeng
minamahal.
Parang wala sa sarili na tumayo na si Cole at pasuray-suray na nagpalakad-lakad sa
loob
ring habang hilam ng luha ang mga mata, hanggang sa huminto at tumingala sa taas.
Aahhhh!!!" he screamed loudly, as if he was losing himself.
"llabas niyo lahat ng pinakamagaling na doctor dito sa RG! Handa akong magbayad
kahit
magkano, buhayin lang nila ang asawa ko!" Oliver's voice echoed throughout the
arena, but
there was no response, no doctor came in.
Hanggang sa nagtama ang kanilang luhaan na mga mata ni Cole. Sumiklab ang galit sa
dibdib ni Oliver.
"Sandali lang, mahal ko. Pagbabayarin ko lang ang may gawa nito sa 'yo," wika ni
oliver sa
walang buhay na asawa at narahan na itong inilapag sa sahig bago hinubad ang
kanyang coat at
kinumutan ito.
oliver took up his sword, and Cole did the same. They confronted each other, their
swords
clashing. Naiwasan ni Oliver ang katana ni Cole at nahiwa niya ito sa bandang
dibdib. Sa
pangalawang atake ay pareho silang nakatama sa isa't isa at sa bandang paa pareho,
kaya
naman nang maghiwalay ay pareho silang napaluhod ang isang paa sa sahig habang
nakatu kod
ang espada.
Hindi mo na ako kailangan pang ihatid, Spassion, dahil kusa na akong susunod sa
mahal
kong asawa." Cole suddenly plunged his sword into his own abdomen, the blade
piercing
through to his back. Blood spurted from his mouth, but he managed to smile at
Oliver. "See?
She's still with me, even in the afterlife. You'll be left here, and we'll be
reunited there" he
laughed in defiance and pulled the sword from his abdomen.
"Huwag ka nang mangarap pa, dahil kahit sa kabilang buhay, nasisiguro kong hindi ka
pa
rin niya pipilin. Dahil ako pa rin ang mahal niya. Hindi ikaw!" sigaw ni Oliver at
sumugod muli.
Pero bago pa makalapit kay Cole ay bumagsak na ito nang tuluyan.
"Handa akong magpakamatay para sa kanya. That's how deep my love is, Spassion. How
about you? Could you even end your own life just to be with her? Pero tingin ko
hindi, because
you're a coward!" Cole grinned and laughed mockingly, blood spilling from his
mouth.

oliver's anger seemed to intensify. "Shut up!" He stabbed Cole repeated ly with his
sword."
We're different, don't compare me to you. I'm not as self-centered as you are. We
have kids, and
you don't. So sticking around in this world is meaningless for you because there
won't be any
children who will love you in your old age!" He clenched his teeth as he persisted
in plunging his
sword into Cole's chest, hanggang sa tuluyan na itong nalagutan habang ang tingin
ay papunta
sa walang buhay na babae, kay Ayshelle.
laro.
Muling nagsigawan ang mga audience nang inanunsyo na kung sino ang nanalo sa
Tumayo na si Oliver at binitiwan na ang hawak na espada papunta sa duguan na
katawan
ni Cole na wala ng buhay.
Kusa namang bumukas ang bakal na pinto ng ring.
10/10
Duguan man at hindi na makalakad ng maayos dahil sa mga natamong sugat, muling
binalikan ni Oliver ang walang buhay na asawa at binuhat na ito palabas ng ring.
"Umuwi na tayo, mahal ko. Hinihintay na tayo ng anak natin.." he said as he cradled
his
lifeless wife, tears flowing down his cheeks.

THE END
Sixty One Years Later
ISANG masayang pagdiriwang ang kasalukuyang ginaganap sa loob ng isang malaking
mansyon; malumanay na tunog ng musika ng violin ang maririnig habang sumasayaw ang
mga
mayayamang negosyante kasama ng kanilang mga partner.
"Happy birthday, Don Oliver!" isa-isang pagbati naman ng mga bagong dating.
Isang pagtango lang itinugon ng matandang naka-wheelchair- na ngayo'y puro puti na
ang
buhok dahil sa sobrang katandaan.
"Inaantok na ako, son. Ipatigil mo na ang party; dalhin mo na ako sa mommy mo at
kapatid, gusto ko nang makita ang mga mahal ko at nang mabati nila ako sa aking
kaarawan."
wika ng matanda sa anak na si Odysseus Spassion na nakaupo sa tabi nito habang
nakatingin
lang sa mga bisita.
"Sige, dad. Ipapatigil ko na ngayon din." Tumayo na si Seus at agad na inanunsyo
ang
pagpatigil sa party.
1/4
Isa-isa namang nagsiuwian ang mga guest.
Nang matapos ang party ay isinakay na ni Seus ang naka-wheelchair na ama sa kotse,
at
buong pamilya silang dumating sa isang malawak at tahimik na lugar.
Tulak-tulak ni Seus ang wheelchair ng ama, habang nakasunod naman ang buong pamilya
sa kanilang hulihan. Hanggang sa huminto sila sa tatlong puntod kung saan may
nakasulat na
pangalan sa tatlong lapida: Ayshelle Santillan Spassion, Cally Spassion, and JC
Spassion.
JC Spassion ang pangalan ng kanilang panganay na anak na naagas. At dahil hindi
matukoy kung babae ba o lalaki, kaya JC na lang ang ipinangalan para puwede sa
babae at
lalaki kung alin man sa dalawa.
Napangiti ang matandang si Oliver pagkahinto ng wheelchair sa tatlong puntod.
"Hi mommy and princess!" bati ni Seus sa dalawang kapatid at Ina.
Oliver smiled. "Kumusta na ang mahal kong asawa at prinsesa?" malumanay nitong
tanong
sa tatlong lapida.

Kahit ilang taon na ang lumipas at matanda na ay kumikirot pa rin ang puso ni
Oliver kapag
nakikita ang lapida ng kanyang mag-ina.
2/4
Matapos ang pangyayari sa isla nung araw na 'yun ay nilusob siya ng ama ni Cole
para
gumanti, pero hindi ito nagtagumpay dahil natalo ng kanyang mga tauhan ang mga
tauhan nito
at napatay niya ang matanda nang mabaril niya ito sa ulo.
Pero sa kabila ng kanyang pagkapanalo ay kapalit naman niyon ang labis na pighati
at
pasakit; wala nang mas sasakit pa sa pagkawala ng kanyang mag-ina na hindi niya
nagawang
mailigtas. Nabawi nga niya ito pero wala nang buhay at pati ang walang kamuwang-
muwang na
pinagbubuntis nito ay hindi nakaligtas.
Matagumpay rin niyang nabawi si Cally, pero araw-gabi itong umiiyak sa paghahanap
kay
Cole at Ayshelle, at kahit anong suyo niya ay wala pa rin siyang nagawa, ni ayaw sa
kanya ng
bata nang magpakilala siyang ama nito, hanggang sa nakasakit ito tatlong buwan
matapos
niyang mabawi, at 'yun ang naging sanhi ng pagkamatay nito. Namatay sa lungkot ang
kanyang
mahal na anak dahil sa paghahanap sa Ina at ama, at walang nagawa ang pagiging ama
niya.
Napakasakit, parang gumuho ang mundo niya. Ilang araw at gabi rin niyang iniyakan
ang
pagkawala ng kanyang mag-ina, talagang dalawang anak pa niya ang nawala sa kanya;
kung
alam lang niya na gano'n ang kahahantungan ng lahat, nagpaubaya na lang sana siya.
Kung
maibabalik lang ang oras ay mas pipiliin na lang niya sigurong ipaubaya ito kay
Cole, at nang sa
gano'n ay buhay pa sana ito at pati ang kanyang dalawang anak. Pero dahil sa
pagpupumilit
niyang mabawi ito ay 'yun pa ang naging dahilan ng pagkawala nito. Para siyang
dinurog,
winasak sa sobrang sakit. Pero sa kabila ng lahat ng sakit na dulot ng pagkawala ng
kanyang
mag-ina ay pinilit niya pa rin magpakatatag para sa naiwan niyang anak na si Seus,
para kahit
papaano ay mapanindigan niya ang pagiging ama. And yes, he did.
Ngayon ay matanda na siya at matagumpay na niyang nagawa ang tungkulin niya bilang
ama. Ang naiwan na pagmamahal at alaala ng mahal niyang asawa ay matagumpay niyang
napalaki at naparami.
"Son, para sa 'yo ano ba ang pagmamahal?"
Bahagyang natawa si Seus sa tanong ng ama. "Ngayon mo lang natanong sa akin 'yan,
dad.
Pero para sa akin, ang pagmamahal ay maaaring maihalintulad sa salitang sakripisyo.
Katulad

mo, dad, alam ko kung gaano mo kamahal si mommy. Pero sa kabila ng lahat ay mas
pinili mo
pa ring manatili para sa akin, dahil ako ang pagmamahal na una niyong nabuo ni
mommy at
tanging naiwan niya sa 'yo. Kaya kahit na gusto mo nang sumuko, mas pinili mo pa
ring manatili
dahil narito pa ako na kailangan ka bilang ama. Hindi ka naging makasarili, dad.
Nagampanan
mo ang salitang pagmamahal, hindi lang para sa akin na anak mo kundi para kay mommy
na
asawa mo. Ni hindi mo inintindi ang sarili mo, sabi ko pa nga sa 'yo na mag-asawa
ka para
maging masaya ka muli kahit papaano. Pero ayaw mo dahil para sa 'yo ay si mommy
lang ang
gusto mo, siya lang nag-iisa sa puso mo na hindi mahihigitan at mapapalitan nino
man. And I'm
so proud of you, dad. At alam kong proud din sa 'yo si mommy kung nasaan man siya
ngayon.
You sacrificed a lot. Look, dati dalawa lang tayong mag-ama, pero ngayon, pareho na
tayong
may mga apo."
Napatawa na rin si Oliver sa sagot ng anak at nakangiti na pinagmamasdan ang mga
apo sa
tuhod na masayang naghahabul-habulan.
3/4
"I have done my mission in this world, my love. Tingnan mo, napakarami na nating
mga
apo," usal ni Oliver habang nakatingin sa nagtatakbuhan na mga apo, hanggang sa
nakangiti na
itong tumingala sa maaliwalas na kalangitan. "Pasensya na kung pinaghintay kita ng
matagal.
Pero ngayon... masaya ako– na sa wakas ay magkakasama na rin tayo. Dumating na ang
aking
pinakahihintay, ang makita kang muli at makasama ... nang walang hanggan...
Matapos banggitin ang mga katagang iyon ay siyang pagpikit ng mga mata ni Oliver at
kasabay na ng paglaylay ng mga kamay sa wheelchair nito.
The grandchildren standing in the back, the children of Seus with their wives,
sobbed.
"I love you, grandpa. Happy birthday again. Hanggang sa muli... sana ikaw pa rin
ang
maging Lolo namin sa susunod nating buhay..."
"D-Dad, sana maging masaya kayo ni Mommy sa kabilang buhay. Masakit man na lilisan
ka
na, pero masaya ako para sa 'yo, sa inyong dalawa ni Mommy. Happy 100th birthday,
dad. I love
you. And thank you for everything; you are the best dad in the world" said Seus,
who was also
in tears while holding his father's wheelchair.
WAKAS

THE END
ThelnvisibleMind
4/4
Thank you so much po sa lahat ng bumasa nito. Pasensya na rin kayo kung ganito ang
ending, hindi kasi lahat nagtatapos sa masayang pangyayari. Pero for me, this is
one of the
best ending na nagawa ko sa mga stories ko. Isipin niyo na happy ending pa rin ito.
Magkikita pa rin si Oliver at Ayshelle sa kabilang buhay. Pero di lang ako sure
kung ano ang
mangyayari sa pagkikita nila kasi naroon pa rin si Cole. Haha