TITLE: My Baby's Father is A Mafia Boss

WRITTEN BY: theNocturnalAssassin

What if one day you accidentaly meet him?

And something happens...

....

"Jill inumin mo to,masarap to pramis!"

Sabi ng mga kaklase niyang nagdala sakanya sa bar.

"A-ayoko."

"Segi na...pramis masarap to."

Pamimilit parin sakanya ng babae.
At siya namang si uto-uto kinuha narin niya ang baso at isahang nilagok ang laman
nito.

"Yown oh!!! Hahaha."

Ilang sandali pa ay parang nakaramdam siya ng init,kaya tumayo siya at nagpaalam na
magccr muna.

"Segi,but make sure na babalik ka pa dito ah! Baka takasan mo kami."

Wala siyang naintindihan sa mga sinabi nila basta tango lang siya ng tango at
naglakad na patungo sa cr ng bar na kanilang pinuntahan.

Pasuray-suray siyang naglakad at dahil nahihilo na siya ay hindi niya napansin na

mayroon palang tao at ito'y kanyang nabangga.

"S-sorry." akmang maglakad na sana siya palayo ng higitin ng lalaki ang kanyang
braso at siya'y sinunggaban ng halik.

Dahil sa alak ay tinugunan niya ang halik ng lalaki at mas lalo pang uminit ang
kanyang pakiramdam. Naging mapusok at mas lumalim pa ang kanilang paghahalikan.
Habol ang kanyang hininga nung naghiwalay ang kanilang mga labi.

Nag-angat siya ng tingin at nung nagtagpo ang kanilang mga mata ay bigla nalang
bumilis ang tibok ng kanyang puso.

"Not here babe."

....

At your first meeting he already set your heart on fire.

.........
AN: pagtyagaan niyo nalang po.
I hope someone will read this until the end.

PLEASE VOTE AND COMMENT...

CHAPTER 1
JILL'S P.O.V

"Here's your choco lattè miss." bumalik ako sa counter pagkatapos kong magserve sa
cutomer.
Out ko narin kasi at may naghihintay pa saakin sa bahay.
"Alis na ako Mich. My son is waiting for me to come home at wala pa namang
nagbabantay sakanya."
Tugon ko sa katrabaho ko na busy rin sa pagserve sa mga customer.

"Okay. Bye. Ingat." sabi niya nang hindi nakatingin saakin.

Pagkatapos kong magbihis ay umalis na agad ako at nagpara ng jeep.

Im still a college student and Im taking Business Ad. I have a son and he is my
source of energy. After my parents died I almost want to end my life. What's the
purpose of living if your alone. But i decided to go on with my life because of my
son. I work as a waitress in a small café for a living. Wala akong katulong sa
pagpapalaki ng anak ko kaya kailangan kong kumayod para may makakain kami araw-
araw. It's difficult but challenging.

Bumaba na ako sa sinasakyan kong jeep. Pumasok ako sa may eskinita na hindi naman
masyadong madilim kasi may ilaw naman na nakasabit sa poste. Natanaw ko na ang
maliit na bahay namin na nakabukas parin ang ilaw.Pagpasok ko bumungad agad saakin
si CJ.

"Mommy your home!" napangiti ako nung tumakbo siya papalapit saakin at niyakap ang
tuhod ko.

"Hi baby boy. How's your day?" lumuhod ako para magkapantay kami and give him a
peck on his cheeks.

"It's fine mom and Im also behave."

I smiled sweetly at him.

"Very good. Come on lets eat and I got a chocolate cake here,your favorite."

"Ok mom! I'll just wash my hands." he runs into the kitchen.

"Be careful!"

Cj is a smart boy. He understand things around him. Everytime na uuwi ako,lahat ng

pagod nawawala pag makita ko lang siyang ngumingiti.
He's just five years old but he thinks like a ten years old child.

I got pregnant at eighteen years old kaya napatigil ako sa pag-aaral. It's a one
night stand. He's father stole my first kiss,my first night with a man and my
virginity.

I shake my head. I should stop thinking about it. Well, partly i dont regret on
having a one night stand with that man because i got a reason to live. If it does
not happen maybe matagal na akong wala sa mundong to.

"Im hungry na mommy!" he said while clutching his stomach.

Dali-dali kong inihanda ang pagkain because the little dragon is hungry. *chuckles*
Aww.. He's so cute.

"Okay, kaya pa bang makapag-antay ang little dragon ko?" I ask while placing the
plates on the table.

"Hmm...Maybe... But make it faster mom." I giggled when put his index finger under
his chin while he acts as if he was thinking the answer of a difficult question.

After we ate our dinner I put him into bed. May pasok pa kasi sila bukas kaya
kailangang maaga siyang matulog.
Tinabihan ko siya sa kama at sinusuklay ang kanyang buhok gamit ang aking kamay.
Hindi kasi siya makakatulog kapag hindi ko to ginagawa.

"Mom,when am i going to meet my dad?" napatigil ako sa pagsuklay ng kanyang buhok.

"My classmates have both mom and dad. They always have a bonding with their dad and
they say it was really fun.Mom, i want to experience those."
He said with almost a teary eyes.

I felt guilty. He did not experience a complete family because my parents died when
i was fifteen. Kaya hindi rin niya naranasang magkaroon ng lola't lolo. I did'nt
know that he feel this way. Wala naman siyang angal sa buhay na mayroon kami
ngayon. He did not complain when sometimes I can't give him the things he wants.

"Myco's dad is cool. He always bring Myco to the amusement park every weekend."I
sighed heavily.

"Don't worry baby. You'll meet him very soon. Just wait,okay? Alam mo naman na
nagwowork si Dad mo para sa future mo hindi ba?" I lied to him.

"Yes po,and I'll wait for him no matter what."

"Segi na baby, sleep ka na kasi may school ka pa bukas."

"Okay po."I hug him.

"Gusto mo kantahan kita?" He just nod at me. I smiled at him at started singing.

-Lavender's Blue
Dilly dilly
Lavenders green,
When I am king
dilly dilly
you shall be queen,
Who told you so?
dilly dilly
Who told you so,
T'was my own heart
dilly dilly
That told me so,

Call up your men

dilly dilly
Set them to work,
Some to the plough
Dilly dilly
Some to the fork,
While you and I,
dilly dilly
Keeps ourselves warm,

Lavenders Green
Dilly dilly
Lavenders Blue,
If you love me
Dilly dilly
I will love you,
Let the birds sin-
Napatigil ako sa pag kanta nung napansin kong nakatulog na pala ang anak ko. I set
the alarm clock and sleep beside him.

...

"Baby come here, let's eat."

He runs into the kitchen and sit beside me.

"Becareful and dont run like that. Okay?"

"Okay po."
I put some rice on his plate and start eating.

"Mommy, kailan po ulit tayo magp-practice ng taekwondo?"

"Later baby, when i got home."

I'm a taekwondo player when I was in higschool. Kaya ko siya tinuturuan, para narin
may self defense. My father was once a secret agent kaya marami din akong alam na
panglaban like, using guns. Im a sharp shooter. Another reason kaya tinuturuan ko
siya is he loves watching action movies at sabi niya ang cool daw kapag matututo
siya.

Nung una ayaw ko, but para sa kanya din naman to. Pero palagi ko siyang
inaalalahanan na huwag gamitin sa masama ang kanyang mga natutunan.

"Basta, do your homework first and behave ka sa school, because I'm not here to
watch over you."

"Ma'am! Yes! Ma'am!" nagsalute siya sa harapan ko.

"*giggles* Your so cute baby."

"Mommy, Im not cute. Im handsome. Gwapo and not cute." I pinch his cheeks and
continued eating.

"Bakit ang hangin? May bagyo ba? Wala namang ibinalita si kuya Kim ah. Sira na
siguro ang mga technology nila."

"*pout* mommy naman eh."

"Segi na ikaw na gwapo. Kumain ka na baka dadating na ang school bus."

Inantay lang namin ang school bus niya at umalis na din ako pagkatapos. Nagjeep
lang ako papunta sa university na pinapasukan ko. It's school for elites but i get
in there because of scholarship.

"Jill! Come here!"

Tawag saakin ni Belle pagkababa ko sa jeep. Scholar din siya tulad ko.

"What is it?"

"Sabay na tayo."

"Okay."

........
(A/N: sorry for the lame update. Wala na kasing maisip si author. Tsaka wala pa
akong experience. By the way, sorry for the typical and grammatical errors.)

Please vote and comment...

CHAPTER 2
JILL'S P.O.V

Pagka-uwian dumiretso na agad ako sa café.

By the way my full name is Jill Villarreal and my son is Christian James Villarreal
that's why his nickname is CJ.Sinasabi ko to kasi nakalimutan ko nga palang
magpakilala.

Pagpasok ko bumati agad saakin ang mga katrabaho ko na busy sa kanilang mga gawain.

"Jill andyan ka na pala. Tulungan mo kami dito kasi andami nating costumer."
tinanguan ko lang siya at dali-dali kong nilagay ang mga gamit ko sa locker at
nagbihis.

"How's school?" Mich ask while placing the tray on the counter.

"Good, nothing new." i replied.

"Okay then." i grab the tray with the orders on it.

"Come on. Marami pang costumer ang naghihintay." i followed her outside.
Tiningnan ko kung anong table ko iseserve ang order.

"Sir, here's your order." nag-angat ito ng tingin.

'Shit! Why is he here?!'

"Thanks miss."
Dali-dali akong tumalikod nung nagtama ang mata namin.

"Wait! You look familiar." hindi ako huminto at nagpatuloy sa paglakad.

Pumasok ako sa kitchen at nakita ko doon si Chef Jhon.

"Ba't ka nandito? Diba dapat andun ka sa labas at tumutulong?"

"Ah, nagkamali lang po ako ng kwarto na napasukan. Segi po, labas na po ako."

Pumasok nalang ako sa comfort room. Shit! Dapat hindi niya ako makita.
Alam ko na siya 'yon. Pero bakit siya nandito? Sa pagkakaalam ko nasa US siya.
Nakakapagtaka.
Napalingon ako sa may pinto nung may pumasok na dalawang babae.

"Girl ang gwapo nung fafabels! Ihhh!" tili nung isang babae na sa sobrang kapal ng
make up na nagmukha nang clown.

"Oo nga girl. Dapat siguro magpunta tayo dito palagi."Napailing nalang ako sa
inasal nila. Lumabas na ako doon. Sana nga lang hindi niya ako mamukhaan.

Ipinagpatuloy ko ang trabaho habang iniiwasan siya at mabuti nalang hindi na din
niya ako pinansin. Tsss.
Tinatanaw ko siya ngayon na may kausap na lalaki. Mukhang ang seryoso ng pinag-
usapan nila.

"Sino ba yang tinitingnan mo?" iniwas ko ang tingin sa kanila.

"Wala."sagot ko at tinalikuran siya.

"Wala daw." aba't inirapan pa ako.

Tsss. Ang chismosa talaga. Tumulong nalang ulit ako sakanila. Napaparanoid lang
siguro ako.

Pauwi na ako ngayon at nag-aabang ng jeep. Medyo nasa madilim na parte ako. Nasira
kasi ang street light nung nakaraang buwan. I dont know kung bakit hindi nila to
pinapaayos. But im not scared, im used to it.
Nabigla ako nung biglang may tumigil na kotse sa harapan ko.

"Get in, I'll drive you home."  napatulala lang ako sa kanya.

"Hey! Are you listening?" natauhan ako at umiling.

"No thanks, I can handle myself." sabi ko sakanya.

"No, Get inside. Ihahatid kita." pagpupumilit niya saakin.

"Thank you Sir, but as I said I can handle myself. At tsaka hindi mo po ako
responsibilidad." pinaningkitan niya ako ng mata.

"Get in or I'll force you? Choose."

Ugh! Tong taong to!

Napasimangot nalang ako at inis na pumasok sa kotse niya.

"Good. Akala ko kailangan pa kitang buhatin papasok dito. Okay.... Buckle up." sabi
niya at pinaandar ang kotse.

Inirapan ko lang siya at naglagay na ng seatbelt. Ano bang kailangan ng lalaking to

saakin? Ni hindi nga niya ako kilala. Tinuro ko nalang sakanya ang daan.

Pinanuod ko nalang ang mga naglalakihang Billboards habang walang nagsasalita

saamin. I did not dare to break the silence between us.
Mukhang uulan pa ata. Wala kasi akong makitang bituin sa langit.

"By the way, what's your name?"

Napa-tsk nalang ako.

Seriously? Ganito ba talaga ang lalaking toh? Nagpapasakay ng hindi niya kakilala
kahit man lang sa pangalan.

"Call me Jill. That's my name." I said, while not even glancing at him.

"Sounds familiar and you also look familiar."

........

Nagpababa nalang ako sa kanya sa may kanto. Para siguradong hindi niya siya makita.
Hindi pa ako handa sa maaring mangyari.

"Are you sure? Hindi ka na magpapahatid sainyo?" tanging tango lang ang naging
sagot ko sa kanya.

"Thank you nga pala sa paghatid."

Tinaguan lang niya ako at pinaandar na ang kotse.
Nung hindi ko na tanaw ang sasakyan ay nagsimula na akong maglakad papasok sa
eskinita.
Almost seven na kaya medyo wala nang tao sa labas. Siguro nanunuod na ang iba sa
mga palabas sa Tv.
Mabuti pa ang iba, pag mayroon silang problema may handang makinig at damayan sila.
Minsan naiinggit ako sa mga masasaya at buo ang pamilya pero tuwing naiisip ko na
may anak ako ay bigla nalang akong nakukuntento sa pamilya at taong meron ako.

CJ is my only family left. Nagsusumikap akong mag-aral para sa kanya. Gusto ko siya
bigyan ng magandang kinabukasan. Sana nga lang na kung sakaling magkakilala sila ng
ama niya ay hindi siya kunin saakin. Pero kung sakali mang gusto siyang kunin ng
kanyang ama ay hinding-hindi ko iyon hahayaan.

Tanaw ko na ang maliit na bahay na tinitirhan namin. Huminga muna ako ng malalim
bago pumasok sa loob.

"Baby? I'm home!"

I flenched nung naramdaman kong may maliit na kamay ang pumulupot sa beywang ko.

"Hi mom." napangiti ako at humarap sakanya.

"Ang sweet naman ng baby ko. Pwede penge ng kiss?" tumango siya kaya lumuhod ako
para magkapantay kami.

"*muahh!* " i smiled sweetly at him and also give him a peck on his cheek.

"Tara na? Let's go inside. Im sure nagwawala na ang  mga dragons sa tummy mo."
nagpout naman siya kaya binuhat ko nalang siya.

Ang cute talaga ng anak ko. Sayang, kasi wala man lang siyang namana saakin except
for his eyes.
We have the same Hazel eyes pero the rest sa ama na niya namana.
Ang matangos na ilong, manipis at mapupulang labi, his eyebrow, his face at ang
makinis na kutis na aakalain mong nakakababad sa bath tub na puno ng gatas araw-
araw. Perfect example of a god.
His father is the hottest bachelor in the philippines but sadly wala itong kaalam-
alam na may anak na pala siya.

I tried to tell him about my pregnancy pero hindi ko siya mahagilap at lalo pa
akong nahirapan nung nagpunta siya sa US. I even stalked him para lang makausap
siya. But instead, I found out something about him that gives me goose bumps and is
very shocking. At first I almost fainted in fear.

I even scold myself.

"Like the hell?!! My baby's father is a Mafia Boss?!!! Holy Shit!!!"
I can't really imagine that I've slept with a Mafia Boss and that made me stop. I
did'nt dare to try to tell him about the baby. Tumigil ako sa paghahanap ng tyempo
para makausap siya. Iniisip ko nalang na, bahala na si destiny. Kung nakatadhana
talaga na magkakilala sila, eh di go!

I am not that selfish na ipagkait sila sa isat-isa. Ang tanging nakapagpigil lang
naman saakin ay ang pagiging Mafia Boss ng ama ni CJ and Im afraid if he would
reject CJ. I dont want him to feel being rejected. Ayaw na ayaw ko siyang masaktan.
He's to young for that.

Nung natapos ko na siyang pakainin ay hinugasan ko naman ang mga plato with the
help of my cute baby.
"Baby, maligo kana kasi amoy pawis ka na oh. Para after you take a bath ay gagawin
na natin ang assignment mo." tumango naman siya at kumuha ng tuwalaya at pumunta na
sa banyo.

Nung tapos na siyang maligo ay binihisan ko agad siya at gumawa na ng assignment.

Madali lang naman yun sagutan and I know easy as a pie lang yun para sa anak ko.
Ikaw ba naman magkaanak ng ganyan ka talino tingnan natin kung hindi ka maging
proud katulad ko.

"Mom, sabi mo po tuturuan mo po ako ng taekwondo when you arrive home." he said
while pouting.

Ay, oo nga pala. Bakit ko ba nakalimutan yun. Haiistt!.

"Baby Im sorry, kasi mama forget about her promise. Pwede tomorrow nalang. Wala
namang pasok bukas hindi ba??" pangungumbinsi ko sakanya.

"Okay po."

..........

(A/N: yow! yow! yow gaiz!!! Musta?!!!

Okay, wag masyado maingay otor...
Hehehe. Guyz sorry nga pala kasi slow update. Wala kasing internet eh. Huhuhu poor
otor. Sana mapagtyagaan niyo 'tong update ko ngayon. ciao!!!)

Don't forget to vote and comment.

CHAPTER 3

THIRD PERSON'S POINT OF VIEW

"WHAT?!!!"

Umalingaw-ngaw ang kanyang boses sa buong mansion dahil sa gulat. Hindi siya
makapaniwala sa sinabi ng kanyang ama at parang gusto na niyang mahimatay.

(A/N: oy grabe naman yan ka OA ha, otor.)

Wag ka nga! Anu ba pakialam mo kung ganito ko'to idescribe ha?!!!.

(A/N: *takip sa tenga* huwag ka nga sumigaw! Pwede ba?! Taena mo!!!)

Aba't!! Minumura mo na ako ngayon?!!! Minumura mo na pala sarili mo? Ha?!!!

(A/N: Oo nga noh? Bakit hindi ko yan naisip? Ay! Antanga ko.)

Buti nga alam mo..... Teka sarili ko sinabihan ng tanga ah? Hoy!! Bawiin mo yon!!!
Hindi ako tanga!!!

(A/N: oo na,,... Segi... K bye...*irap*)

Aba't inirapan pa ako.

(Jill: ahm...excuse me po.... Pwede nyo na po bang ipagpatuloy yung story kasi
naiinip na yung mga readers. Mamaya ka na po makipagtalo sa sarili mo and I'll make
sure po na dadalhin kita sa mental hospital pagkatapos. Segi po. Salamat.)

Grabeh tong batang to makapagsalita ah. Gusto mo away???!

Ay, joke lang pala....hehehe...
Segi ipagpapatuloy ko na ang storya.
Here it goes........

"I'm not going to do it! For Pete's sake Graduate na ako! Then you want me to
attend to school, again?!" inis na bulyaw niya sa kanyang ama.

"You'll going to do it, whether you'll like it or you'll love it." He's father give
him a serious look.

"And why do you want me to go back to school old man? And if I will agree, who will
handle the company? Huh?"
Nakasimangot niyang sabi.

"I want you to investigate on something. And don't worry about the company because
you will still handle it. You're capable of doing that since you're highschool, am
I right? And you're not going to be a student,son. Ipapadala kita doon para mag-
observe sa mga students na andun. That's your role there. Yun lang ang alam nila."

"Tss... And what's my benefits on this?"

"I won't fix an arrange marriage for you." tila nagliwanag ang buong paligid sa
tinuran ng kanyang ama.

"Okay..." walang pag-alinlangan niyang sabi at tinalikuran ang kanyang ama.

"You won't regret it son." bulong niya sakanyang sarili at napangiting mag-isa.

..............

JILL'S P.O.V

Pagpasok ko palang sa classroom mga clowns na agad ang bumungad saakin. Hindi ko
sila nakita kahapon ah. Dumiretso nalang ako sa pinakahuling upuan.

"Hi Bitch!!! How's your boring life while we're not here? Hmmm???"
I let out a deep sigh. Here we go again.

"Good, nothing's new... Still the same ritual." walang gana kong sagot sakanya at
kinuha ang libro sa bag. Mabuti pang magreview nalang ako.

"Oh really??? Do you know what? You don't fit in here. I mean...your age and look
at you." tinignan niya ako mula ulo hanggang paa. Head over heels lang ang peg ni
ate.

"So poor...tsk tsk."

Mga college ba talaga toh? They act like highschoolers. Mga childish...
I pity them, this may be an elite school pero hindi sila naturuan ng good manners
and right conduct.
For pete's sake I am just two years older than them. Wala ba sa vocabulary nila ang
word na respect?

Hindi ko nalang siya pinansin at nagbasa nalang ng libro at baka maging prodigy pa
ako. Hinablot niya saakin ang libro ko at itinapon sa gitna ng room.

"Poeple now'a days, so insecure..." sa inis ko binigyan ko siya ng matalim na

tingin.

"What did you say?!!!" akmang sasabunutan na niya ako mula sa kinau-upuan ko nang
biglang tumili ang mga kaklase kong babae.

Napailing nalang ako nung bigla siyang umalis kasama ang mga alipores niya at
sumali sa kakatili.Dahil curious din ako kung ano ang pinagkakaguluhan nila ay
nagpumilit akong sumiksik para makita kung sino ang taong yun. Baka artista at nang
makapagpapicture. Once in a life time lang to mga dude!!! Hahaha.
Parang wala lang akong anak.

"Don't touch me." cold na pagkasabi nung lalaking pinagkakaguluhan nila.

Wait...parang familiar ang boses nayun ah... Sumiksik pa ako papunta sa harap at
nung medyo nakalapit na ako...

"I said don't touch me!" medyo pasigaw niyang sabi kaya napaatras ang babaeng
nagtangkang hawakan siya.

"Waaahh!!! Nagiging hot siya lalo!!!"

"Oh my god!!! I'm gonna freak out!!! Girl tell me he's real!!!"

"Waaaaahhh!!! He's real!!!"

"Prince Tyrone your hereee!!!!"

"Sheeeeet!!! Tell me I'm not dreaming!!!"

Napanganga ako sa nasaksihan. What the heck is happening to the planet kekok and
pluto?!!! Magcocolide na ba sila at nag-generate ng aliens at clone na maging
Tyrone??!!!
Okay seryoso na'to.

Ano ang ginagawa niya dito???

Sinubukan kong kurutin ang sarili ko baka sakaling panaginip lang toh.
Nung maconfirm na totoo nga ang lahat ay napabuga nalang ako ng hangin at pinulot
ang libro na natapon at bumalik sa upuan.

Nagsibalikan silang lahat nung pumasok ang prof namin.

"Class! settle down!"

"As you can notice, Mr. Frost is here. He's going to observe all of you until you
graduate. Tiis-tiis lang class, five months nalang naman graduate na kayo. By the
way, kung sino man ang may hindi magandang ipapakita. Well, Mr. Frost here will
judge. So be nice to him."
What the heck?!!!
This is a very jaw dropping moment.
Parang gusto ng lumuwa ng mga mata ko sa gulat. Nagsimula na namang mag-ingay ang
mga kaklase ko habang ako, napanganga nalang.

"Class Quiet!!! Mr. Frost, you can seat wherever you want."

Umupo siya sa pinakahulihan tabi sa bintana. Sinundan ko lang siya ng tingin

hanggang sa makaupo na siya. Dali-dali akong umiwas ng tingin nang napatingin siya
sa gawi ko.
Nagsimula na ang klase but i can still feel him staring at my back. It's giving me
chills down to my spine.

Binalewala ko nalang ang naramdaman ko at nagfucos nalang sa pakikinig kay Mr.

Santos.

....

"Oh EM GI!!! Really?! I can't believe this!" Exagerated niyang sabi. Andito kami sa
ground ngayon at kinwento ko kasi sakanya ang nangyari kanina at akalain mo yun???
Isa pala siya sa biggest fan ng lalaking yun.

"Haaayyy... I wish i was you girl. Pero alam mo ba? A-" I cut her off.

"Hindi."

"At kelan ka pa natutong maging pilosopo?Okay, bumalik tayo sa topic."

I rolled my eyes. She's so nosy and noisy you know.

"Kilala mo si Kenneth Lee?"

Hindi ako sumagot sakanya and she give me an unbelievable look.

"Haist! Ikaw na talaga. Hindi ka ba nakahawak ng magazine at nakapanood ng TV?

Believe na ako sayo girl. Kasi ganito yun, katulad mo may mag-oobserve saamin at
yun ay si Kenneth. Ang cool diba???" tinanguan ko nalang siya kahit wala akong
maintindihan sa mga pinagsasabi niya.

Actually nanonood ako ng TV pero yung mga children shows  nga lang kaya sorry
naman.

"Belle anong oras na ba?"

"3:25 palang, bakit ba?" she looked at me with a confuse look.

Dali-dali kong ipinasok ang mga libro ko sa bag at tumayo.

"Bye Belle! I really got'ta go. See you tomorrow!"

Pagkalabas ko sa gate ay agad akong pumara ng jeep. Tutal hindi naman papasok ang
mga prof ko sa next subject mabuti pang sunduin ko nalang si CJ sa school niya at
nang maipasyal ko naman. Matagal narin kaming walang bonding kaya ngayon babawi
ako.

...........
(A/N: Sorry talaga gaiz kasi slow update is me... Huhuhu. Waley talaga kami ng
internet kasi we're so malayo from the city and no signal in the land of nowhere.
Sorry ulit. And me is wishing na susuvayvayan niyo parin ang story ko kazi it's
soooo..jejemon) 😟

Please vote and comment.

CHAPTER 4

JILL'S P.O.V

Nakaabang ako sa waiting area ng school ni CJ. I check my watch and it's already
3:55 pm. Five minutes before sila papalabasin.

While waiting, I intertain myself in playing games on my phone. I flince when a

little hands suddenly sneak from behind.

"Hello mommy." napangiti ako at dali-dali kong isinilid ang celphone sa bulsa.

Agad ko siyang binuhat at hinalikan sa pisngi. I miss him even if it's just eight
hours from being apart from him.

"How's my little boy? Are you behave? Hmm?.." I noticed na nag alinlangan siyang
ngumiti.

"Why do I smell something trouble? Can my baby tell me what actually happened?"

"Mommy, it's not actually a fight and I did'nt hurt anyone." sabi niya habang
nakayuko at umiling-iling.

"CJ... You're not answering my question. Tell mommy kung bakit ka napaaway? And I'm
not asking if you hurt someone because mommy knows you too well." i said in a
warning tone.

"I-it's b-because my classmate is teasing me about me not having a father. So I

tell him that daddy is just far away, working, for my future but he won't believe
me and keeps on teasing me until dumating po si teacher." pangatwiran niya habang
pinipilit na pigilan ang mga luhang nagbabadyang kumawala.

I hugged him closer to me at tuluyan na siyang umiyak.

"Baby,don't listen to them. It's okay, as long as you know the truth there' no need
to be affected. " tumango-tango naman siya.

Totoo nga ba? I suddenly felt guilty because alam ko sa sarili ko na walang
katotohanan ang lahat. Pinahiran ko ang luha niya gamit ang panyo ko.

"Mabuti pa, hmm... Punta tayo ng EK, gusto mo? Wala namang work si mommy ngayon
kasi day-off ko."
Napatigil naman siya sa pag-iyak at tiignan ako habang kumikinang-kinang ang mga
mata.

"Really?" tumango ako at sinukbit ang kanyang maliit na bag.

Pumunta na ako sa sakayan at pumara ng jeep.

....

"Pagod na si Baby ko? Gusto mo uwi na tayo?" tumango siya habang humihikab at
pumikit

I silently chuckle. Kani-kanina lang ang hyper. Halos natry na nga namin lahat ng
rides sa araw na'to kaya ito ngayon drain na drain. Madilim na din ang paligid at
kumain na kami sa isang fast food restaurant.

Tumayo ako mula sa pagkaupo at binuhat siya. Medyo malayo pa ang sakayan mula dito
kasi nasa isang plaza kami nakatambay. Gusto daw kasi niyang makipaglaro sa ibang
mga bata. Habang naglalakad ako ay bahagyang kumilos si CJ.

"Bakit baby?" tanong ko sakanya.

"Mom, put me down. I want to walk." napailing nalang ako at ibinaba siya.

Hinawakan ko siya sa kamay upang makasigurado na hindi siya mawawala. Kailangan pa

naming tahakin ang daan kung saan walang masyadong tao para makapunta sa sakayan.

Habang naglalakad ay nabigla ako ng may biglang yumakap sa amin sa likuran at

dinala kami sa madilim na bahagi. Pilit akong kumawala pero masyado siyang malakas
at nung akma akong sisigaw ay tinakpan naman niya agad ang bibig ko.

"Shhh.. It's me." I felt relieve when I hear his familiar voice and by just that I
already knew who is it.

"Carry the kid and don't make some noise." sinunod ko ang kanyang inutos at binuhat
si CJ.

Lalo pa siyang sumiksik sa may gilid at pati kami ay nadala. Ramdam na ramdam ko
ang bawat paghinga niya dahil yakap-yakap niya ako mula sa likuran habang buhat ko
naman si CJ.

"M-Mommy w-what's going on??" bakas sa mukha ni CJ ang pagkatakot habang tinatanong
niya iyon.

"It's okay baby. Don't talk. There are aliens around us. We need to hide. So be
quiet para hindi nila tayo makita at baka kakainin nila tayo." Tyrone said in
almost a  whisper. The way he explain and talk to CJ melted my heart.

Pinigilan ko ang aking hininga nung may nakita akong mga armadong lalaki.
Nagpapalitan sila ng mga putok ng baril. Pinipilit kong takpan ang tenga ni CJ
dahil alam ko na maaring iiyak siya dahil sa mga tunog ng baril.
Umalingawngaw sa buong paligid ang mga putukan ng baril at marami nang mga
nakahandusay sa sahig at naliligo sa sarili nilang mga dugo.
Dumaan ang ilang minuto at unti-unti naring natigil ang mga putukan.

"Boss mukhang tayo na naman ang nagwagi. Hahaha!" lintaya nung isang lalaki.

"Tama ka bata. Hahaha! Pwe! Mga talunan! Hindi man lang ako pinagpawisan sa
pakikipaglaban sa kanila. Hahaha! Tayo na! Magpapadala nalang tayong ng ibang
lilinis sa mga kalat na'to." isa-isa na silang umalis kasama ang pinuno nila.

Lumabas na kami mula saaming pinagtataguan habang tinatakpan ko naman ang mga mata
ni CJ para wala siyang makita na mga hindi kaaya-ayang bagay.
Nung makalayo na kami mula doon ay tsaka ako muling kinausap ni Tyrone.

"Ihahatid ko na kayo. Sa ayaw at sa gusto mo."

Wala na akong nagawa dahil kahit sa sarili ko ay alam ko na natatakot akong umuwing
kami lang dalawa ni CJ at baka may masama pang mangyari saamin. Pinuntahan namin
kung saan nakaparking ang sasakyan niya at pinagbuksan kami ng pintuan.
Agad niyang pinaandar ang sasakyan pagkapasok.

Napapigil ako ng hininga nang bigla siyang lumapit saakin. Hindi ako nagbabadyang
kumilos dahil ilang centimetro nalang ang layo ng mukha niya saakin. Ramdam ko ang
hininga niya sa aking mukha at kunti nalang mahahalikan ko na talaga siya.
Napahinga ako ng malalim nang lumayo na siya sa akin.

"Fasten your seatbelt." lintaya niya.

Akala ko talaga. Haayy...

Tinuon ko nalang ang atensyon ko kay CJ na tuluyan ng nakatulog sa kandungan ko.

....

"Dito nalang kami, segi, salamat."

Akmang bubuksan ko na ang pintuan ay pinigilan niya ako. Nagtataka ko siyang

tiningnan.

"Ihahatid ko na kayo sainyo at baka mapapahamak pa kayo." seryoso niyang sabi

saakin. Hindi pa ako nakasagot ay lumabas na siya ng kotse at pinagbuksan kami.

Umuna na akong maglakad at naramdaman ko naman siyang sumunod saakin. Medyo

naiilang ako kasi ramdam ko ang titig niya mula sa likod.Nung nasa tapat na kami ng
bahay ay hinarap ko siya.

"Pasok ka muna at nang makapagpahinga mukha ka kasing binugbog ng sampung katao."

totoo ang sinabi ko.

Kung titingnan mo siya, aakalain mong wala siyang tulog ng isang taon pero hindi ko
parin maipagkakaila na ang gwapo parin niya. Haisst anu ba 'tong iniisip ko.
Nabalik ako ng huwisyo ng tumango siya.

"Uhm, pwede bang pakihawak kay CJ hahanapin ko kasi ang susi sa bag."

"Okay." maingat na ibinigay ko

sakanya si CJ na tulog na tulog pa.

Hinalungkat ko ang bag ko at hinanap ang susi. Pagkabukas ko sa pintuan ay nagawi

ang tingin ko kay Tyrone na titig na titig kay CJ.

"Pasok na tayo." sabi ko at binukasan ang ilaw. Pagkapasok ni Tyrone ay sinara ko

agad ang pintuan.

Kinuha ko sakanya si CJ para mailagay na sa kwarto. Binihisan ko siya ng

pangkatulog at kinumutan para maging komportable siya.

"You're really a good mom." bahagya akong napahiyaw nung biglang may nagsalita sa
likuran ko.

"Kailangan eh." maikli kong tugon sakanya.

"He looks like me. Tell me, sino ang ama niya?" nakakunot noong tanong niya saakin.
Nagsimula kumabog ng malakas ang dibdib ko.
Nagdadalawang isip ako kung sasagutin ko ba ang tanong niya pero sa huli ay
nginitian ko nalang siya.
Lumabas ako sa kwarto at dumiretso sa kusina.

"Gusto mo ng maiinom?" tumango naman siya saakin bilang pagtugon.

"Coffee, tea or...me?" kumunot ulit ang noo niya.

"*chuckles* Joke lang, ikaw naman kasi kanina ka pa seryoso. Hindi ka naman
mamamatay kapag ngingiti ka naman ng konti."napailing-iling kong sabi.

"I choose coffee but if all of the choices are available, I prefer the last
alternative." he said with a smirk.

I rolled my eyes at nagtimpla nalang ng kape. Pinalagyan naman niya ng cream.

Tsss... Ang demanding ni kuya.
Pinaupo ko naman siya sa upuan at inilagay sa lamesa ang tinimpla kong kape.

"So, ikaw lang ang nag-aalaga sa anak mo?" I nod at him as an answer.

"How about your parents?" umiling naman ako this time.

"Are you mute?" I shrugged at him and I bet I succeded to make him feel annoyed.

"Tss... Kanina sabi mo ang seryoso ko ngayon naman na nagsasalita na ako na pipi ka
naman. Im trying to make up a conversation here." bahagya naman akong napangiti
dahil para siyang batang nagmamaktol.

Parang naalis ang kaba saaking dibdib na baka makilala niya si CJ. Ngayon sigurado
na ako na handa na ako sa maaaring mangyari.

.......
(A/N: Hi gaiz! *sigh* i wish na patuloy niyo parin tong supurtahan at subaybayan.
But still, thanks guys.)

You can leave vote and comments you know.

CHAPTER 5

JILL'S P.O.V

Napaigtad ako nang biglang kumidlat sa labas at napatakip sa tenga.

Isa sa mga kinakatakutan ko ay ang kulog at kidlat. Hindi ko alam kung bakit pero,
ayaw na ayaw ko talaga sa mga kidlat lalo na 'pag ako lang mag-isa natatakot ako.

Bahagya akong napahiyaw dahil sa lakas ng kulog.

"Shhh... Calm down. I'm here so no need to be afraid." pagpakalma saakin ni Tyrone
sabay hagod sa likuran ko. Medyo kumalma na ako pero nakatakip parin ang mga kamay
ko sa tenga.

Nang timigil na sa pagkidlat ay nakahinga ako ng malalim pero sya namang bumagsak
ang napakalakas na ulan.Napalingon ako kay Tyrone na may pag-aalala.

"Paano na 'yan. Makaka-uwi ka pa kaya? Baka mapa'nu ka sa daan." nag-aalala kong

tugon sa kanya.
"I've been facing so many risk for
many times so this is not new to me."
Sabi niya habang nakatingin sa labas saka hinigop ang kape na tinimpla ko.

Mas lalo pang lumakas ang ulan. Sinara ko ang bintana at nakita kung bumabaha na
naman sa labas.
Napabuntong hininga ako at tiningnan si Tyrone na umiinom ng kape.

"Sa tingin ko, dumito ka muna kasi bumabaha sa labas. Bukas ka nalang sa umaga
umalis." hindi ako napipilitan na sabihin iyon kasi nag-aalala talaga ako sakanya
at baka mapanu pa siya sa daan.

Tinitigan muna niya ako bago sumagot.

"Are you sure?" nag-aalangang tanong niya.

"Oo at anung gusto mong gawin ko? Hahayaan kitang magdrive habang umuulan at kung
may mangyari sayong masama sa daan. Konsensya ko pa." I rolled my eyes.

"Mapilit ka eh. Edi segi."

"Mom...." napalingon ako kay CJ na kakalabas lang sa kwarto habang kinukusot-kusot

pa ang mata.

"Baby, what is it? Gusto mo balik tayo tulog? Hmm?..." malambing na tanong ko sa
kanya habang nilalapitan siya.

Lumuhod ako sa harapan niya at binuhat ko siya at nagtungo sa lamesa saka umupo.
Inupo ko naman si CJ sa kandungan ko.

"Mom, tabi po tayo tulog." sabi niya habang humihikab.

Napalingon siya sa gawi ni Tyrone at kumunot ang noo. Nagpababa siya saakin saka
lumapit dito.
Hinawakan niya si Tyrone sa laylayan ng T-shirt nito.

"You are the Mr. I.dont.know.your.name who help us a few hours ago, am i right?"
bahagyang umawang ang bibig ni Tyrone saka siya tumango.

"Why? Is there any problem little kiddo?" CJ shrugged at lumingon saakin.

"Mom can we sleep beside him?" he turned to him again.

"Mr. Whoever.you.are can you sleep beside us just this time. Pleeeaaseee...
I never experienced na may daddy na katabi matulog kaya pleeeeaassseee. *puppy
eyes*" napanganga naman ako sa sinaad niya.

For pete's sake! Sabi ko lang pwede siyang magstay dito, pero ang matulog ng
magkatabi!?
Godness Gracious!
Aangal na sana ako pero nang makita ko ang nagmamakaawang mukha ni CJ ay napatikom
nalang ako.

"I-if it's okay to your mom." may pag-aalinlangang sabi niya habang nakatingin
saakin.

Wala sa sirili ay napatango ako.

"I-it's o-okay for me." nag-aalangang tugon ko.

Kinuha ko ang tasa kay Tyrone at hinugasan ito. Napalingon ako sa gawi nila Tyrone
at nakita kong buhat-buhat niya si CJ. Kinuha ko si CJ mula sa kanya at pumasok sa
kwarto.
Inihiga ko si CJ sa kama.

"Who is his father?" nakakunot noong tanong ni CJ.

I sighed and seat on the edge of the bed and look at him. I stared at him
straightly in his eyes.

Ayaw kong sagutin ang tanong niya.

"S-sorry if Im too nosy. You don't have to answer that." I gave him a genuine
smile.

Napalingon ako kay CJ na bumangon sa pagkahiga at umupo. Bahagya niyang inabot ang
kamay ni Tyrone at hinila ito pahiga. Napailing nalang ako.

Lumabas ako ng kwarto at nilock ang pinto sa labas. Mahirap na at baka mapasukan pa
kami ng magnanakaw dito, kahit wala naman talagang nanakawin. Sila lang ang
mapapagod. Hahaha.

Pagpasok ko ng kwarto ay nadatnan ko sina Tyrone na magkatabi. Halata talagang mag-

ama sila. Manahin ba daw ni CJ halos lahat ng features ng ama niya. It's really
unfair.

Tumabi ako kay CJ kaya napapagitnaan namin siya ni Tyrone.

Hindi ko namalayan ay kinain na ako ng antok.

.......

Kinabukasan maaga akong nagising at mabuti nalang tumila na ang ulan.

Hindi ko na muna ginising si Tyrone dahil ang himbing ng tulog niya. Dikit na dikit
pa nga silang dalawa ni CJ at parang hindi mo mapaghihiwalay. Nakayakap kasi sila
sa isa't-isa. Dmiretso ako sa banyo para makapagligo. Pagkatapos kong magbihis
nagluto naman ako.

I prepared for a simple breakfast. Bacon, tocino and egg lang naman. We're not rich
na pati umagahan parang nagpapapyesta. Habang naghahain ay nagulat ako nang bigla
nalang may maliit na kamay ang yumakap mula sa likuran.

"Bakit hindi mo ako ginising?" tanong saakin ni Tyrone pagpasok sa kusina.

Magulo pa ang kanyang buhok at nagkakamot sa ulo. Hinarap ko si CJ at ganun din

siya, nagkakamot sa ulo habang humihikab.

"Ang himbing ng tulog niyo eh. Baby, good morning." sabay kiss sa cheek niya.

"Good... mowning..." sabi niya habang kinukusot ang mga mata.

"Papasok kaba ngayon?" I asked him and he just nod as an answer.

Napakibitbalikat nalang ako.

"Maligo muna kayo para kakain na tayo pagkatapos."

"Okay, I'll just get my clothes." sabi niya habang kinukuha ang susi ng kotse niya
na nasa bulsa at lumabas na siya.
"Baby, Take a bath first,okay?" Umiling-iling siya at sumubsub sa mesa.

"Baby, you need to take a bath kasi may school ka pa." I said calmly at
ipinagpatuloy ang ginagawa ko kanina.

"But I want to wait Dad at sabay kami maligo." napanting ang mga tenga ko
pagkarinig ng sinabi niya.

"Baby, why are you caling him Dad?" nag-angat siya ng tingin.

"Mom can he be my Dad? I like him." e di magpakasal kayo. Problema ko ba yun? Okie
jokie lang.
Tinitigan ko lang siya kung sincere ba siya sa sinasabi niya.

"I'm the one who ask him to call me Dad and I also like him as my son. Right kiddo?
At ayaw ko namang matawag na Mr.Whoever you are." I gape at him and gave him an
unbelievable look.

"By the way, where's the bathroom." I point the bathroom. Pumasok siya sa CR habang
bitbit ang mga pamalit niya at sumunod naman si CJ sa kanya.

Napangiwi nalang ako dahil sa inasta ng dalawa. Para silang nasa korte at
ipinaglalaban ang gusto nila. Grabeh sila hindi man lang ako pinagsalita. Hmp.

Pagkatapos nilang maligo ay kumain na kami.

"Hindi ka ba uuwi?" nagtatakang tanong ko sa kanya.

"No, and mamayang 8 pa naman ang unang subject natin diba?" I nod at him at
ipinagpatuloy ang pagkain.

Ay oo nga pala mag-oobserve pala siya sa block ko. Nakakapagtaka....

Pagkatapos naming kumain ay hinanda ko ang mga gamit ni CJ at baka may nakalimutan
pang mga gamit.

"Baby wait muna tayo sa school bus okay?"

"No, I won't." pagtutol niya saakin at umiling-iling.

Nagtataka ko naman siyang tiningnan.

"Ihahatid ko siya." napakunot ang noo ko sa sinaad ni Tyrone.

"H-huh? B-but-" Tyrone cut me off.

"No buts and you will come with us." Sa tingin ko hindi na ako maatanggi pa.

Hinawakan niya ang kamay ni CJ at umabas na. Napabuntong hininga nalang ako at
sumunod sa kanila.

Akmang bubuksan ko na ang passenger seat ay sinita naman ako ni Tyrone.

"Do you want me to look like a driver?" I rolled my eyes in annoyance.

"No." I said firmly.

"Then, you'll seat here in front." Mabagal akong pumasok sa front seat. I was
gawking at him.

"Stop that stare and kiddo fasten your seatbelt." he turned to me.

"Buckle up." binuhay niya ang sasakyan habang ako ay naiinis na sinunod siya.

Bakit puro sunod nalang ako sa kanya ngayon. Haiiiist! Kainis na lalaki. Hmp!

...........
(A/N: mianhe gaiz kasi hantagal kong mag ud. Sowi talaga! Huhuhu. Wag niyo sana
akong ibitay. 😭 ay jokis lang is me. Hekhekhek. Hope you'll like my update.
Salanghe To you readers!)

Vote and comment naman kayo jan gauiz!

CHAPTER 6

SOMEONE'S P.O.V

"Boss hindi parin namin siya nahahanap." nandilim ang paningin ko dahil sa
ibinalita ng isa sa aking mga tauhan.

"What did you say?!" nanlilisik ang mga matang tanong ko.

"H-hindi pa p-po namin siya n-nahahanap."

"Do everything just to find her! At kapag kayo pumalpak, buhay niyo at ng pamilya
niyo ang magiging kabayaran." Pinaalis ko agad ang tauhan ko.

Maghintay ka lang...... Mahahanap din kita......

...

JILL'S P.O.V

Pagkadating namin sa school ni CJ ay agad naman siyang nagpark. Lumingon ako kay CJ
na nasa likod at tinatanggal ang seatbelt.

"Baby, pakiss nga muna si mommy." lumapit siya saakin at binigyan ako ng kiss sa
pisngi.

"How 'bout daddy, baby?" lumapit din si CJ kay Tyrone at binigyan din siya ng halik
sa pisngi.

"Hehehe... I love you mommy and daddy..." sabay labas ng kotse.

"Be careful and behave!" pahabol kong sabi.

"Aye aye captain!" at tumakbo ulit siya kasabay ang iba pang mga bata.
Napalingon ako kay Tyrone na natatawa sa inasal ni CJ.

"He's so energetic *laughs*" napatitig lang ako kay Tyrone nang tumawa siya. Ngayon
ko lang siyang nakita na tumawa ng ganyan. It sounds music to my ears. Kumikislap
pati ang mga mata niya. He's to perfect.

"Let's go." at pinaandar na niya ang makina ng sasakyan.

Nang malapit na kami sa Academy ay pinahinto ko sakanya ang sasakyan.

He look at me confusely.

"Dito nalang ako. Baka may makakita pa saatin at kung ano pa ang isipin nila." sabi
ko habang tinatanggal ang seatbelt.

"Are you sure?" tinanguan ko siya at lumabas na ng kotse.

"By the way, thanks for the ride." I smiled a him at sinara na ang pinto.

Hinintay ko na makaalis kotse niya bago ako naglakad.

Nang malapit na ako sa gate ay may napansin ako.
Isang anino....
Nanginig ako ng makita ko kung kanino ang aninong 'yon.

Dali-dali akong pumasok kahit na nanginginig. Kinalma ko muna ang sarili ko bago
nagpatuloy sa paglakad.

They shouldn't find me.

Ayokong pati ang anak ko madamay... Siya nalang ang meron ako.

Panginoon tulungan niyo po ako...

Natatakot ako, hindi para sa sarili ko kundi para sa anak ko.

...

Pagkatapos ng duty ko sa café ay dumiretso na ako pauwi. Pagbaba ko sa may kanto ay

may napansin akong sasakyan na nakapark. Kumunot ang noo ko at dali-daling naglakad
papunta sa bahay. Miss na miss ko na ang anak ko.

Pagbukas ko ng pinto ay naabutan kong kumukuha ng plato si CJ at may supot ng

Jollibee sa ibabaw ng mesa.

"Mommy's home! Hi baby." nang makita niya ako ay agad na tumakbo siya papunta
saakin.

"Don't run! Becareful!"

"Hi mom! I miss you!" sabay yakap saakin. Lumuhod ako para magkapantay kami.

"I told you not to run. By the way, where's my kiss?" nakangiti kong tanong
sakanya.

He give me a peck on my lips.

"Dad! Mom's home!" sigaw niya at may lumabas mula sa cr.

Lumabas si Tyrone mula sa cr na walang pang-itaas na damit at messy hair. Damn! Six
pack abs bradz!!!
Napalunok ako at natigil lang ang pagpantasya ko sa kanya nang pinitik niya ako sa
noo.

"You're drooling." napakurap ako at dali-daling pinahiran ang bibig ko. Nangunot
ang noo ko ng wala akong nakapa na laway.

"Wala naman ah!" pasigaw kong sabi sakanya.

"*chuckles* Im just joking." sabi niya habang nagbibihis ng T-shirt.

Nanlaki ang mata ko nang nadinig ko siyang tumawa, ulit?! Waaah!

This is the second time na tumawa siya pero nagugulat parin ako.

Eh kanina rin kasi ang seryoso niya sa school. Tahimik lang siya palagi at nag-
ooberve lang saamin.

"Let's eat? Pagkatapos kong sunduin si CJ sa school niya ay nagtake out narin kami
sa Jollibee." sabi ni Tyrone habang pinapaupo si CJ sa upuan. Hindi kasi niya
maabot.

Inilagay ko muna ang bag ko sa sofa at agad na tumabi kay Tyrone. Pabilog kasi ang
mesa namin.
Linagyan ni Tyrone ng kanin at fried chicken ang plato ni CJ.  Napatulala na lang
ako sa kanilang dalawa.

Pa'no kaya if I told Tyrone about CJ noon pa? Ganito kaya siya kaalaga kay CJ o mas
higit o hindi. Nagiguilty ako palagi kapag nakikita ko silang masaya sa isa't isa.

"You're spacing." napasinghap ako dahil sa gulat nang magsalita si Tyrone habang
nilalagyan din ang plato ko.

"Let's eat?" I nod at him at tinu-on nalang ang pansin sa pagkain.

Baka mas lalo lang akong maguilty kapag iisipin ko pa 'yun.

Habang kumakain ay nagk-kwento naman si CJ tungkol sa mga ginawa niya sa school.

Natatawa ako sa kanilang dalawa kasi sinasakyan din ni Tyrone ang kinikwento ni CJ
na ginawa niyang kalukuhan.

"Dad my teacher become angry after I answer her question. She's so weird."
nakangusong sabi niya.

Parehong napakunot ang noo namin ni Tyrone.

"Huh? What is her question?" tanong ni Tyrone.

"Baby baka naman you answer her in a rude way. Bad yan you shouldn't do that."

"Mom of course I answered her politely. You teach me to respect who's older than
me." umiling-iling pa siya habang sinasabi yun.

"What did she ask you son?" asked Tyrone.

"She asked me what's the matter po."

"Then, ano naman ang sinagot mo?" curious kong tanong.

Ano ba naman kasi ang nakakagalit sa magiging sagot diyan sa tanong?

"You don't know?" nagtataka niya kaming tiningnan pareho.

Nagkatinginan kami ni Tyrone at nakibit-balikat lang ako.

"No." si Tyrone ang sumagot.

"Eh? Uhm... I answered...." napataas naman ako ng kilay. May pabitin effect pa eh.

"Matter is anything that occupies space and has mass." plain niyang sabi at tsaka
isunubo ang pagkain.

Pareho kami ni Tyrone na muntikan ng mabilaukan. Kaya naman pala eh.

Napaface palm ni Tyrone.

Pagkatapos naming kumain ay niligpit ko kaagad ang mga pinagkainan namin.

"Uuwi ka ba?" tanong ko kay Tyrone pagkatapos kong patulugin si CJ.

"Can I sleep here? Again?" he looked at me with a pleading eyes.

Nagtaka naman ako kasi parang gustong-gusto niya talaga na dito matulog.

"Why and how about ang pamalit mo? May pasok pa naman tayo bukas."

"I bring an extra clothes incase of emergency."

"Okay." sabay ngiti.

Bigla nalang bumilis ang tibok ng puso ko nang nginitian rin niya ako.

Hanggang sa pagtulog ko ay iniisip ko parin kung bakit bigla nalang bumilis ang
heartbeat ko.

Kinapa ko ang dibdib ko.

Wala naman siguro akong sakit sa puso kasi palagi naman akong kumakain ng gulay.
Pero, what if my sakit nga ako sa puso?

Napasinghap naman ako sa naisip.

Lord, wag naman sana...
Ngayong may anak na ako.

...

Nagising ako ng maaga at agad na nagsaing.  Habang nagsasaing ng kanin ay lumabas

ako ng bahay. Naisipan ko kasing magpahangin at maaga pa naman kaya okay lang.

Paglabas ko ng eskinita ay may naramdaman akong kakaiba. Nakaramdam ako bigla ng

takot.
Luminga-linga ako sa paligid at nakita ko ang isang lalaking nagmamadaling
maglakad. Nakahood siya pero dahil dumaan siya sa sa may poste ay napatapatan ng
ilaw ang kanyang mukha. Nang marealize ko kung sino iyon ay agad akong nagtago.

Kinagat ko ang aking labi para pigilan ang paggawa ng ingay nang dumaan siya sa
harap ng pinagtataguan ko.
Napahinga ako ng malalim ng tuluyan na siyang nakaalis.

Anong ginagawa ng tauhan niya dito?

Baka mahanap nila ako!

Shit!
Mukhang kailangan kung maging mas maingat ngayon. Lalo na at nasa akin parin ang
bagay na 'yun. Kailangan itago ko yun ng mabuti katulad ng ipinangako ko kay Dad.

At alam ko na sa oras na mapasakamay nila ang bagay na'yon, marami ang mapapahamak.

Bumalik ako sa bahay at tinapos ang niluluto ko.

Natapos nalang ako sa pagligo pero hindi parin gumigising ang mag-ama.
Ang sarap pakinggan at sabihin ang salitang yun.

Napabuntong hininga nalang ako at pumasok sa kwarto.

Gigisingin ko na sana sila Tyrone nang napansin kong yakap-yakap na naman nila ang
isa't-isa. Napailing nalang ako at tinapik si Tyrone.

"Hey, wake up."

"Hmmm...."

"Bumangon ka na diyan at may pasok pa tayo." sabi ko at niyugyug siya.

"Five minutes." pagpoprotesta niya.

"Huy! Babangon ka diyan o babangon ka?" I turned to CJ na hindi man lang natinag sa
pagsigaw ko sa ama niya.

"Baby wake up. May pasok karin." sabi ko habang tinatapik siya.

"Five more minutes mom *yawn*."

Aba't ang mag-amang to! Hansarap buhusan ng malamig na tubig na may kasamang yelo.
Tingnan natin if hindi kayo magigising.

"Tyroooooneee.... Waaaaaake uuuuuuup.. Huuuuyyyy...." sabay tapik sa pisngi niya.

Umalis siya sa pagkayakap kay CJ at akala ko babangon na siya.

Napatili ako nang bigla niya akong hinila at yinakap.

"You're so noisy. I still want to sleep. *yawn*" akmang aalisin ko ang kamay niya
na nakayakap saakin pero mas lalo pa niya akong inipit.

"Five more minutes please. *yawn*"

Napatitig ako sa mukha niya. Ang amo niya kapag natutulog pero kapag gising ,ay
ewan ko nalang. Bumilis na naman ang tibok ng puso ko pero binalewala ko nalang.

Hindi ko na mapigilan and I trace his nose. Haaay... He is way to perfect...

And I don't know what is this strange feeling...

...

(A/N: Yow yow yow gauiz! Sino kaya ang misteryosong tao na naghahanap sa sakanya at
ano kaya ang kailangan niya? Nyahahaha! Hulaan niyo!
By the way gaiz, I badly need your kelp. A-ah I mean...
Help.

But seriously, I need your help readers.

Kasi wala akong maisip na name para sa mga idadagdag ko na characters. It takes
more than a week for me to think of a name. Hindi kasi ako magaling sa mga
pangalan. Kaya kayo ang aasashan ko gaiz.

Comment niyo nalang gaiz.

It's either antagonist or protagonist. Basta kahit saan sa dalawa. Thanks in
advance! Muah! Muah! Chup! Chup! )

By the way don't forget to vote and comment.

CHAPTER 7

JILL'S P.O.V

"Mommy, water." nakalabing sabi ni CJ habang pinupunasan ko siya ng bimpo.

Inabot ko ang tubig na nasa mesa.

Katatapos ko lang siyang turuan ng taekwondo at hindi naman ako nahihirapang turuan
siya kasi madali lang siyang matuto.

"Mom when am I going to see dad again? Kailan po ba siya uuwi? I miss him already."
nakasimangot na saad niya.

It's been a week simula noong umalis si Tyrone at hindi parin siya bumalik o
nagpakita man lang kay CJ.

Palagi nalang siyang hinahanap ng bata saakin at palagi nalang akong

nagsisinungaling. Nakakainis na siya ah!

Sarap iuntog ng ulo ko... Asan ba kasi ang lalaking 'yon?! Haist! At bakit ko naman
siya hinahanap?!
Haaaay... Baliw na nga ako.

Bakit ko nga ba siya pinapakialaman.

May sarili rin naman siyang buhay kaya wala akong karapatang maglekramo. We're not
even part of his life. Maybe si CJ mayroon. But i did not told him yet. Im such a
coward because I can't introduce my son to his father.

Pero ayaw ko rin namang manggulo...

What if he already have a girlfriend or a fiance and worse a wife? Ayokong makasira
ng buhay ng mga tao dahil lang sa isang pagkakamali na hanggang ngayon ay hindi ko
pa lubos pinanindigan. Maaaring nakaya kong palakihin ng maayos si CJ ng mag-isa
ngunit hindi ko kayang ipaalam ang buong katotohanan. Anong sasabihin ko kay Tyrone
kapag aamin na ako sa kanya tungkol kay CJ?
Sasabin ko ba na...

'Huy! Lalaki! Alam mo ba na ikaw ang nakabuntis saakin at itong kinahuhumalingan

mong bata ay iyong anak kaya kailangan mo akuin ang responsibilidad mo bilang ama!'

It will appear that I am the one who's bad. Yes,  some part of me is doing this
because of pride. Minsan naisip ko na kapag sasabihin ko na siya ang ama ng anak ko
ay baka sabihin niyabna pinikot ko lang siya at isa akong bayarang babae at gold
digger.
"Mom you're spacing again!" he said while pouting his lips. Hindi ko na napigilan
ang sarili ko at marahang pinisil ang pisngi niya.

"Sorry baby... But you are so cuuuttteee!" nanggigigil kong sabi at paulit-ulit na
hinalikan siya sa pisngi.

"Mom stop! Eeew... You're so disgusting." pinapahiran niya ang laway na nagkalat sa
pisngi niya dahil sa paghalik ko gamit ang likod ng kanyang kamay. Hindi ko
pinansin ang sinabi niya at patuloy parin sa ako sa paglalambing sa kanya.

"I love you baby boy." nakangisi kong sabi na siyang mas lalong ikinabusangot ng
mukha niya.

"Stop calling me baby boy mom. It's gross." sabay kunwaring sumuka.

"Are you being rude?" I narrowed my eyes at him. Tile ba ay nagulat siya at may
pag-aalinlangang ngumiti saakin.

Absent mindedly I shook my head because of his action. Seriously? Where did he
learned that? I mean he, being rude....

Sa totoo lang, madyo nag-alala na ako sa taong yun. Ilang araw ko narin kasi siyang
hindi nakikitang pumasok kahit na isang subject lang.

Napahinga ako ng malalim at napatingin sa anak ko na naglalaro pero makikita mo ang

pagkadismaya sa kanyang mukha. CJ is very linked to Tyron at hindi ko alam kung
makakabuti ba iyon o makakasama.

.........

Nandito ako sa mall ngayon at tumitingin-tingin sa mga mga paninda. Hindi ko kasama
si CJ kasi may pasok sila ngayon at ako naman ay dalawang subjects lang ang meron
ako kaya pagkagaling sa paaralan ay agad akong dumiretso dito para magwindow
shopping. Mamaya pa naman ang duty ko sa café.

May nakita akong batman stuff toy na hindi kalakihan ay naisipan kong bilhin iyon.
Lumabas ako ng mall bitbit ang binili kong stuff toy at nagpara ng jeep.

Habang nasa gitna ng byahe ay biglang huminto ang jeep dahilan para masubsub ang
mukha ko sa katabing pasahero. Tiningnan niya ako ng masama.

"Baba!" napagitla ako nang biglang sumigaw ang tsuper ng jeep.

Pinababa niya lahat kami at ibinalik ang mga pera namin.

Naflat daw kasi ang gulong at buti nalang at natapakan agad ng driver ang brake
kung hindi ay baka nawalan na ng balanse ang sasakyan.

I frowned at that thought.

Napakamot nalang ako sa batok at isa-isang nagsialisan ang ibang pasareho.

Ang layo pa naman ng sakayan dito sa binabaan namin. Kainis naman.

Napabuntong hininga ako at nagsimulang maglakad sa tahimik na kalye. Mabuti nalang

at hindi gabi ngayon kung hindi ay baka naglumpasay na ako sa sahig. Nakakatakot pa
naman kapag gabi na dito. Maraming addict.

After fifteen minutes of walking ay napagod ako at umupo sa isang bench. I was busy
drinking water when something caught my attention from my peripheral vision. A
masked guy and was wearing a black hoodie.

Napatayo ako at sinundan ng tingin ang lalaking nakamaskara na nagmamadaling

pumasok sa isang abandonadong building. Napagtanto ko na mayroon siyang spiral
butterfly tattoo sa kanyang left wrist.

Alam na alam ko kung ano ang tattoong 'yun. Every mafia has a symbol of their
groups and it's either an accessories, logo or a tattoo.

I studied each of them. Kung saan nabibilang ang isang miyembro na ang basihan
lamang ay ang tatlong mapagpipilian.
That's why alam ko kung kaninong tattoo yun galing.
Out of curiosity I followed the masked man and when I step in the building I feel
the fear running through my every nerves.

Hindi ko alam kung anong klaseng  bagay ang nangyayari sa loob at baka may
nagaganap nang ilegal na transaksyon subalit may lakas parin ako ng loob na
mangialam. Nagtago ako sa gilid ng mga drum dahil may nakita akong mga armadong
lalaki. Mayroon silang suot na skull percing kaya masasabi kong galing sila sa
ibang grupo ngunit hindi ko matukoy kung anong mafia dahil hindi ako pamilyar sa
simbolo. Baka bago palang ang grupong 'yun.

Hindi ko alam kung ano pero may narinig akong dumaing. Inilibot ko ang aking tingin
sa buong paligid para mahanap kung saan galing ang boses. May nakita akong madilim
na pathway sa left side ko na natatabunan ng mga drum. Walang pag-aalinlangan na
pumasok ako sa madilim na korridor sa oras na nawala ang mga armadong lalaki sa
aking paningin.

Napasinghap ako at napatakip ng bibig pagdating sa hangganan ng korridor. Nanlaki

ang mga mata ko at isa-isang tiningnan ang mga babaeng nakahimlay sa loob ng
kulungan.

I was trembling and I tried not to make any noise. Mahahalata mong wala pa silang
kain ng ilang araw at hindi ko halos makita ang mukha dahil sa mga alikabok na
nakatakip.
Ano ginawa at gagawin nila sa mga babaeng ito? Naawa ako sa sitwasyon nila ngayon
na nababakas samga mukha nila na nawawalang na sila ng pag-asa.

I panic when I hear footsteps heading this way. Nagtago ako sa ilalim ng nakita
kong plywood na nakatayo sa pader.

"Gumising kayo!" medyo mahina ang boses ng isa sa mga lalaking dumating. My
forehead creased and slightly peek making sure they won't notice me.

Maingat ang mga kilos nila at isa-isang binuksan ang kulungan. Naalimpungutan ng
mga babae dahil sa ingay ng pagbukas ng pinagkakulungan nila. Bumakas sa mukha nila
ang takot pagkakita nila sa mga lalaki.

"A-anong gagawin niyo s-saamin? I-ibebenta niyo na ba kami?" nanginginig ang boses
na tanong ng babae at unti-unting lumalayo sa lalaking pumasok.

"Huwag kayong mat-" hindi natapos ng lalaki ang kanyang sabihin dahil iniwaksi ng
babae ang kanyang kamay nang akmang hahawakan niya ito. Mas lalo pa itong lumayo sa
kanila.

"You excepted me to calm down after what happened to us?!" pabagsak na sabi ng
babae kaya tuluyan nang nagising ang iba. Natataranta silang lahat pagkakita nila
sa mga lalaki.
"Huminahon lang ka-" muli ay naputol ang dapat niyang sasabihin.

"H-huwag po.... *hik* *hik*. Wag niyo po kaming ibenta." umiiyak na sabi nung isa.

"Please calm down... Nandito kami para itakas kayong lahat mula dito kaya huminahon
lang kayo bago nila tayo mapansin dito." natataranta narin ang lalaki. Kumalma ang
mga babae at isa-isa silang pinalabas ng mga lalaki.

Nanatili ako sa pwesto ko hanggang sa nawala na sila sa aking paningin.

Lumabas ako sa aking pinagtataguan at tinahak ang daan palabas pero agad akong
napahinto.

Umalingawngaw ang putok ng baril sa buong paligid. I immediately hid behind the
walls when I hear a raging voice. Familiar sa akin ang tinig na iyon kaya naisipan
kong sumilip.

"Give her to me now!" napasinghap ako habang nakatanaw kay Tyrone na tinututukan ng
baril ang kaharap niyang lalaki na sa tingin ko ay ang lider ng grupong may skull
percing sa tenga kasi nakasuot siya ng skull necklace. Sa tabi ng lalaking mukhang
asong ulol (sorry for being so bad   totoo naman talaga eh.) ay isang babae na
nakagapos at umiiyak.

Iba siya sa ibang babae na nakita ko kanina kasi walang kahit na anong bahid ng
dumi ang mukha niya. Maganda ang babae.
May mahabang buhok , balingkinitan ang katawan , makinis ang kanyang kutis na
mapagkakamalan mo siya na isang modelo at may mala anghel na mukha. Napadako ang
tingin ko kay Tyrone na nag-aalab ang mga mata habang nakatingin sa lalaking
mukhang asong ulol na hinawakan ang buhok ng babaeng nakagapos.

Napaigting ang panga ni Tyrone at muntikan akong napalundag sa bigla niyang

pagsigaw.

"Let go of her! And don't you dare touch my girl or else I will fucking kill
you!!!" dumadagundung ang boses ni Tyrone sa buong building. May naramdaman akong
kaakiba pero ipinagsasawalang bahala ko nalang ito. Lumakas ang paghagulhol ng
babae kaya mas lalong nagtagis ang baga ni Tyrone.

Akmang hahawakan ng asong ulol ang babae pero biglang may balang lumipad patungo
asong ulol at bumulagta sa sahig habang naliligo sa sariling dugo. Umaalingawngaw
ang putukan ng mga baril sa buong paligid. Maingat na inalalayan ng mga tauhan ni
Tyrone ang babaeng nakagapos na tila isa siyang mamahalin na babasaging bagay.

Napakapa ako sa pisngi at may naramdaman akong basa. Napagtanto ko na galing sa

mata ko ang tubig dahilan para mangunot ang noo ko.
Biglang sumikip ang dibdib ko pero binalewala ko lang iyon dahil napansin kong
nakikipaglaban na ang dalawang lalaki na tumulong sa babaeng nakagapos habang ito
ay nakatingin lamang at umiiyak.

Lumapit ako dito pero nanatili lamang ako sa madilim na bahagi.

Kinalagan ko siya at tinulungang makatayo.

"S-salamat." akmang aalis na ako pero bigla niyang hinawakan ang braso ko.

"T-teka....s-sino ka ba?" hindi ko mapigilang humanga sa boses niya na tila isang

anghel na umaawit. Napangiti ako ng mapakla at hindi pinansin ang tanong niya.
Iniwan ko siya doon na nakatanga habang ako ay napakapa sa bandang dibdib.

"Ano ba ang nangyayari saakin? Bakit ganito ang naramdaman ko?"

Umalis akong may malaking katanungan na nakatatak sa isip hanggang sa pag-uwi. I
was really cofused dahil naninibago ako sa nararamdaman ko.

........

(A/N: sorry talaga guys kasi hindi ko nagawa ang promise ko. Pinagawa kasi kami ng
projects sa math namin. (take note, with s so means marami) tsaka pinasayaw kami ng
sinulog kaya eto ako ngayon namomroblema sa kung ano ang isusuot kong costume.
Haaaayyy.... Kung pwede lang sanang mag-uniform nalang.... Tsssss.... Ang chooosy
pa naman ng mga teachers namin.

By the way thanks to MikaVillarino dahil tinulungan niya ako sa paggawa ng

characters. Malaking tulong talaga iyon para saakin. This chappy is dedicated for
you. Thanks ulit!:-) )

Do not forget to vote and comment guys.

CHAPTER 8

JILL'S P.O.V

Napahilot ako sa sintido habang nagrereview dahil may exam ako sa isang subject
bukas pero kahit ni isa ay walang pumapasok sa isip ko. Patuloy parin akong
binabagabag ng nararamdaman ko kahit na apat na araw na ang lumipas.

Oo, tama kayo apat na araw na ang lumipas at nahihirapan na akong mag-explain sa
anak ko dahil oras-oras nalang ay hinahanap niya saakin si Tyrone.

Naalala ko ang nag-aalalang mukha ni Tyrone habang nakatingin sa babaeng hindi ko

kilala.
Muli kong naramdaman ang pagkirot sa may bahagi ng dibdib ko.

May sarili nga pala siyang buhay at alam ko na unti-unti na akong nawawalang ng
lakas ng loob na aminin sa kanya ang totoo tungkol kay CJ.

Ayokong guluhin ang buhay niya dahil lang sa isang pagkakamali. Pero alam ko rin na
may karapatan si Tyrone kay CJ dahil anak niya rin ito kaya kailangan kong umamin.

Marahan kong nasabunutan ang sariling buhok dahil sa inis at lito.

What will be his reaction when I will tell him about CJ....

Magiging masaya ba siya? O magagalit. I know CJ is really wondering about his

father.

Itiniklop ko ng malakas ang libro at nagtungo sa kama kung saan mahimbing na

natutulog si CJ.
I smiled bitterly.

Hindi ko alam kung matatanggap ba ni Tyrone si CJ.

......

Kinuha ko kay Belle ang libro na hiniram ko sa kanya. Nagpatuloy siya sa pagkain
habang ako naman ay binuksan ang baon ko. Kumakain kami sa canteen ngayon kasi
vacant pa namin ngayon.

"Jill musta nga pala ang test niyo kanina." tanong niya saakin pagkatapos lunukin
ang kanyang nginunguya.

"okay lang naman. I survived." walang kaemoemosyon kong sagot sa tanong niya at
iniscan ko ang libro habang kumakain.

"Jill kamusta na nga rin pala si CJ? Matagal ko nang hindi nabibisita ang batang
yun." i shrugged as an answer. Wala ako sa mood magsalita ngayon eh.

"*sigh* magsalita ka nga.Parang bilyun -bilyun ang mga salita mo ah. Kailangan ko
pa bang magbayad para lang makausap kita ng ma-" Jill was cut off by the excited
squeal of the girls in the cafeteria.

My eyes deverted to the entrance. May pumasok na dalawang lalaki at isang babae na
kung makalingkis ay parang linta. Our eyes locked and because I feel awkward I
turned my gaze to Belle whose intently looking at me.

I heaved a deep sigh a continue on scanning the book.

"What waaaas thaaattt?" i rolled my eyes at her. I tried my best para hindi
tumingin sa pwesto nila Tyrone.

I raised my eyebrow at her.

"What?" naiinis kong tanong.

"Huy...Wag kana magkaila! I saw that!" geez.... she is pissing me off.

"Oh? Ano naman ngayon?" she gave me a weird look and start playing with her food.

"Nararamdaman ko eh....May something..." she said while pouting.

Muntik na akong mabilaukan nang muling nagtama ang mga mata namin ni Tyrone.
Napatingin ako sa babaeng hindi ko alam kung nakayakap ba o nakalingkis sa kanya.

Naramdaman ko na naman ang muling pagkirot sa may bahagi ng dibdib ko. How I hate
this feeling.

I avoid his stares and focus my attention to Belle who's seriosly eating.

I almost laugh at her when I notice the smudge on her face. She gave me a confuse
look so I point the smudge.

Kinapa-kapa niya ang kanyang mukha habang nakakunot ang noo. Muntik na akong
mapasuka dahil dinilaan niya ang gilid ng kanyang labi.

"Ewwww...." sabay aktong nasusuka. Inirapan lang niya ako at nagpatuloy na sa

pagkain.

Pagkatapos naming kumain ay naghiwalay na kami para pumunta sa aming mga klase.

Pagliko ko sa hallway ay nabangga ako sa pader dahilan para masapo ko ang aking
noo. Teka....pader nga ba ang nabangga ko? 

Nag-angat ako ng tingin at nakita ang taong pinakaayaw kong makita sa araw na'to.

"Hey miss,watch were you're going!" singhal saakin ng lalaking kasama ni Tyrone.
Napagawi ang tingin ko sa babaeng kasama nila. Kung nakakamatay lang ang tingin ay
baka kanina pa ako naka bulagta dito.
"Are you okay?" may pag-aalalang tanong niya saakin.

Mas lalo naman sumama ang tingin saakin ng dalawa niyang kasama.

"Babe, stop worrying about her. Siya naman ang nakabangga sa'yo eh. Wag na nga lang
natin siyang pansinin." hinila niya si Tyrone at napangisi naman ang lalaking
kasama nila.

Pagkaalis nila ay dumiretso ako sa next subject ko.

Umupo ako sa napili kong upuan sa tabi ng bintana at hinintay ang prof namin.
Magulo... Yan lang ang masasabi ko sa oras na'to. Sumandal ako sa upuan at hinintay
ang propessor namin na kay bagal kumilos. Dumating ang prof namin at binigyan lang
kami ng gawain.

Pagkaalis ng terror prof namin ay isa-isang nagsialisan ang mga kaklase ko.
I stretch my body before I got up from my seat. Ugh! this is what I hate about!
Pagkatapos kong umupo dito ng matagal ay sasakit ang pwet ko pati na ang aking
likod. Nakakamanhid ng katawan eh!

Nagmamadaling lumabas ako sa classroom dahil susunduin ko pa si CJ.

Nag-aabang ako ng bus sa labasan ng

University.

I was silently waiting for a bus when I notice the bunch of girls that are chatting
near to my bench where I am sitting at.

"Girl nakita ko si Papa Tyrone kanina sa cafeteria. He is with a girl. hmp! I'm so
inggit sa kanya." the girl with a brunnette hair said.

"Oo nga girl! Nakita ko rin siya kanina eh! She is with this certain girl na parang
linta. But infairness ah, bagay sila." I felt a sudden wince of pain.

"Yeah you're right! May Chemistry sila! eeeeeehhhh! I will make a fans club for
them." I let out a deep sigh and patiently wait for a bus while hardly ignoring
them.

Tattlers are what I hate the most. They always do their gossiping and betrayal
business. I rolled my eyes secretly.

Napahinga ako ng maluwag nang may humintong bus sa harapan ko. I get in the bus and
watch the girls while they are chatting.

"Sasakay ba kayo o hindi? Iiwan namin kayo dito!" nagulat sila at isa-isang
lumingon kay manong driver na nakabusangot at naghihintay sa mga sagot nila.

"Ay! You are here na pala manong! Sorry na out of space kasi ang mga beauty namin.
hehehe." nagsisakayan sila sa bus at nagbigay naman ng peace sign ang babaeng
nagsalita.

"Sabi sainyo eh! Dapat hindi nalang tayo nagbus! May pa-experience experience pa
kayong nalalaman! Sana pala nagpasundo nalang ako sa driver namin." mahinang sigaw
ng babaeng nakasalamin pagkatapos nilang maupo sa upuang nasa likod ko.

Napailing ako dahil sa sinabi niya.

Tsss.... Mga rich kid nga naman.

I yawned and next time I know, I was falling into a deep slumber.
....

Nagising ako dahil sa marahang pagtapik sa aking pisngi. Mabigat ang loob na
iminulat ko ang aking mata at bumungad saakin ang bus driver na nakatayo sa aking
harapan.

"Miss hanggang dito nalang ang bus namin. Hindi na kami maaaring bumyahe pa ng
malayo kaya bumaba ka na." bigla akong napatayo kaya tumama ang ulo ko sa lalagyan
ng mga bag sa ibabaw.

"P-po?! a-aray..." I groan in pain while clutching my head.

"M-miss?! okay ka lang?! Anong masakit sayo?! M-masakit ba ang ulo mo? A-ano,
nakalimutan mo ba ako? Naalala mo ba na nasa bus ka at nakatulog kaya hindi
napuntahan ang dapat na puntahan?! Ano?! sabihin mo saakin? Nagka-amnisya ka ba?!
Haaaa?! sabihin mo?! Missssss!" my pained reaction put him in a palpable fluster.
Ngunit imbis na ngumiwi ay muntik na akong matawa dahil sa pinagsasabi niya.
Amnesia? agad-agad? pftttt...

Kakaibang driver to ah? Exotic!

"P-pffftt...Manong I'm fine. Don't worry tsaka hindi po ako magkaka-amnesia.

Nabagok lang po ang ulo ko. Wala pong dapat ipag-alala." I was trying to supress my
laughter while saying it to him.

"Yun na nga miss eh! Nakikita ko kasi sa mga drama drama na sa tuwing nababagok ang
ulo ng artista ay nagkaka-amnisya sila. Kaya, ar yuw okiy miss?" tumango nalang
ako.

"Haaay... Thingk godnes. Yuw ar nat hart. I hab may pamili to lib. So ay nid to bi
a gud draybir." tumango lang ako ng tumango sa kanya at bumaba na sa bus.

"Okay lang po talaga ako manong Kaya walang dapat ipag-alala. Segi po manong! mauna
na po ako."

"Bay Missss! tek ker becus it is nayt taym ulredey! Baka yul tek denjer in dir!" he
said while waving his hand at me.

Garbeh si manong magsalita! Alien language ata tawag dun! muntik ko nang hindi
maintindihan. Ang jejemon.

Saka ko lang napansin na madilim na pala. Nabuhay ang kaba sa dibdib ko at

napatingin sa relo. My eyes widen in shock.

"Sheeettt!" tinakbo ko ang madilim na kalye patungo sa paaralan ni CJ na ilang

kanto pa mula sa binabaan ko.

Hinihingal na huminto ako sa harap ng gate at nadatnan ang gaurd na nagroronda.

"Excuse me. Kuya,  m-may bata pa po ba dito? Hindi ko po kasi nasundo ng maaga."
kinakabahan ako sa maaring isasagot niya. Malakas ang kabog ng aking dibdib na
hinintay ko ang sagot niya.

"Wala po. Sinundo na po kasi silang lahat ng mga magulang nila. Ininform po kasi
namin na nasira ang school bus at ipinarepair pa. Bakit po maam?" I shook my head.
Nanghihina akong umalos  at pinigilan ang umiyak.

I am such a bad mother! Mismong sarili kong anak, nakalimutan ko.

Wala akong kwenta!

Humihikbing napasabunot ako sa sarili kong buhok.  Pabaling-baling ang ulo ko

habang naglalakad at nagbabasakaling makita ko siya.

Inabot ako ng isang oras sa paghahanap sa kanya pero nabigo ako.

Nabigo akong hanapin siya.

Hindi pa ako pwedeng lumapit sa mga pulis kasi wala pang twenty-four hours.

Maswerte pa ako kasi may dumaan pang bus sa kinatatayuan ko.

Nagtaka pa nga ang driver saakin kasi namumula ang mga mata ko pero buti nalang at
naka eye glass ako kaya hindi masyadong halata.

Habang nakasakay ng bus ay hindi mawala-wala ang pangamba ko.

Kahit habang nasa bus ay nagpabaling-baling parin ang aking ulo.

Tahimik akong nagdasal para sa kaligtasan niya.

Lord,... please keep my baby safe. Kung nasaan man po siya ngayon, sana ay nasa
mabuti siyang kalagayan. Hindi ko po mapapatawad ang sarili ko kapag may nangyari
mang masama sa kanya.

I did make sure na this time...

Hindi na ako nakatulog sa buong biyahe.

........

Please vote and comment

CHAPTER 9

JILL'S P.O.V

Pigil ang hiningang dahan-dahang pinipihit ko ang doorknob. Nadatnan ko na hindi

nakalock ang pinto at isa lang ang ibig sabihin nun....
May tao sa loob.
Bumilis ang tibok ng puso ko dahil sa namumuong hinala sa isipan ko.
Fifty percent of me was relief but another fifty percent of me was alarmed and
fear.

Baka may naloob na sa bahay ko habang wala ako.

Tuluyan ko nang binuksan ang pinto at natuod sa aking kinatatayuan dahil sa

nadatnan ko.

Tyrone and CJ were lying in the couch and peacefully sleeping. CJ was snuggling his
father while slightly snoring. I was taken aback by the view.

Hindi ko namalayan umiiyak na pala ako habang nakatingin sakanila.

Ang kaninang takot na aking naramdaman ay napalitan ng tuwa.
Napasapo ako sa dibdip at huminga ng malalim.

I wipe my tears away and move towards them without making any noise. I let out a
long sigh of relief.
Inayos ko muna ang aking sarili bago mahinang tinapik si Tyrone.
He moaned in protest and slapped my hand away.

"Tyrone gisiiinngg... lumipat kayo dun sa kwarto. Huuuuyyy.. " i said almost a
whisper making sure that CJ wont be awaken from my noise.

"Tyroooonnneee...." but again, tumagilid lang siya at tinalikuran ako habang yakap-
yakap si CJ.

I scratched the back of my head because of annoyance. I leaned closer and loudly
whispered to his ears.

"Tyrooooooonnneee gising!" nayayamot na ako sa lalaking to ah.

Nanlaki ang mga mata ko nang humarap siya sa akin ng biglaan at hindi sinasadyang
maglapat ang mga labi namin. Tuluyan na siyang nagising at nanigas pagkakita
saakin.
Parehong walang kumikilos sa aming dalawa.

Mukhang natauhan si Tyrone pero akala ko ay itutulak niya ako palayo.

He slowly moves his lips and grip the back of my head. Nagulat ako but I can't
move.

Unconsciously I respond to his kisses and close my eyes. I can't resist the
connection between us.

He is kissing me in a very passionate way. My heart starts beating louder and

faster. Parang nawawala ako sa sarili dahil lang sa mga halik niya.

Impit akong napaungol nang dumako ang mga halik niya sa leeg ko. He was biting and
sucking my neck. Humigpit ang paghawak ko sa buhok niya. Nanginginig ang kalamnan
ko dahil sa halo-halong emosyon na aking nararamdaman.

Bumalik ang mga halik niya sa mga labi ko. Maingat siyang tumayo at sinisigurong
hindi magigising si CJ while not even breaking our kiss.
Our skin contact has a very big effect on me. Nakaramdam ako ng parang dumadaloy ng
kuryente mula sa aming dalawa pero hindi ko alam kung naramdaman rin niya ba iyon.

Binuksan niya ang pinto ng kwarto.

He push me down the small bed at pumaibabaw saakin. I can see lust and desire en
his eyes. Hungry...
He is hungry for more...
He leaned towards me.

"I want you...-" nakatitig lang ako sa mga mata niyang namumungay.

"No let me replace it....I NEED YOU...... I need you Sofia... Big time." Before
he'll kiss me again ay naitulak ko na siya. Dumaing siya pero agad na nakabalik sa
pagtulog.

Naramdaman ko nalang ang pagtulo ng luha na galing saaking mga mata.

Hindi ko alam.... Pero sinasaktan niya ako kahit wala siyang ginagawang nakakasakit
sa akin. Napagawi ang tingin ko kay Tyrone na mahimbing na natutulog pero patuloy
parin siya sa pagbigkas sa pangalang Sofia. Iba ang tinatawag niya miski sa
pagtulog.
Bakit ko nga ba 'to nararamdaman?
Masyadong masakit. Inayos ko nalang sa paghiga si Tyrone at lumabas ng kwarto para
kunin si CJ. I place him next to Tyrone at kinumutan siya.
Muli,ay lumabas ako ng kwarto at umupo sa sofa habang nakatingin sa labas ng
bintana.

Perfect family is not for us...

Masyado lang siguro akong umasa. Kaya ngayon...I am hurting because of
dissapointment. Oo...Tama kayo...
Umaasa ako, Umasa ako na sana balang araw ay mabubuo ang pamilya namin at
matatamasa rin ni CJ ang pagkakaroon ng buong pamilya.

Siguro nga...
Im just hurting because of dissapointment.

I fall asleep while convincing myself with the lies I made up inside my head.

.......

Nagising ako dahil sa ingay ng mga manok na alaga ng kapit bahay namin. Nanghilamos
muna ako bago nagsimulang magluto.

Pagkatapos kong magluto ay agad na akong pumasok sa banyo para maghanda sa eskwela
pagkatapos ay dumiretso na sa kwarto para gisingin sila Tyrone.

Pero napahinto ako nang nakita ko siyang gising at marahang hinahagod ang ulo ni CJ
na natutulog habang nakangiti. Umungol si CJ at mas lalong sumiksik sa ama niya at
ipinatong ang isang binti kay Tyrone. Napatawa si Tyrone. Nang hindi parin niya ako
napansin sa kinatatayuan ko ay mahina ko siyang tinawag.

"Tyrone." i made a hand gesture pointing at CJ. Mukhang nagets naman niya kaya
mahinang niyugyog niya si CJ.

"Hmm..." ilang beses pa niyang niyugyog si CJ at sa wakas ay nagdilat ito ng mata.

Kinusot-kusot muna niya ang kanyang mata at humikab dahilan para matawa si Tyrone
na napakaganda sa pandinig ko.

"D-daddy?"

"Hmmm..?" yumakap si CJ kay Trone ng mahigpit.

"You're not going to leave me again, right?" naluluha na si CJ habang nakatingin

kay Tyrone ng may pagmamakaawa sa kanyang mga mata.

"Of course, I won't leave you son." Tyrone kissed CJ's forehead and gave him a
genuine smile.

Lumabas ako ng kwarto at hinintay nalang silang lumabas. I can't stand seeing them
like that. Naaawa ako sa anak ko. Kasi I know, someday iiwan rin niya ang bata at
magkakaroon na siya ng sariling pamilya kasama ang babaeng pinakakamahal niya.

....

"Punta tayo sa cafe pagkatapos dito Jill!" kumunot ang noo ko

"Why?" she rolled her eyes.

"Like duuhhh... Nakalimutan mo na ba na birthday ni crush ngayon? Kaya pupunta tayo

doon at sasamahan mo ako." hindi na ako nakaangal dahil hinila na niya ako.

Kung nagtataka kayo kung sino ang tinutukoy niyang crush. Well... he's just the
owner of the cafe I am working in. Napailing nalang ako sa tinuran niya. She's
really weird. Pinapakita na nga nung tao na ayaw sa kanya ay hindi parin sumusuko.
Masyadong mataas ang tiwala niya sa sarili na siyang dahilan kaya nasasaktan siya
minsan. Hindi ko alam if makakabuti ba makakasama sa kanya yon. Pero kahit ganun ay
support parin ako sakanya. She's my friend after all. Ang ayaw ko lang talaga ay
ang masaktan siya at lalapit saakin na ngumangawa.

Sumakay kami ng jeep at hindi na nag-abalang mag-ayos. Oo nga at may gusto siya sa
boss ko pero hindi na naman daw niya kailangan mag paganda para magustuhan ng
lalaking gusto niya and that is what I like the most of her. Ayaw niyang maging
ibang tao para lang magustuhan ng iba. She want to be her self. Gusto niya, if
saka-sakali mang mahulog ang boss ko sa kanya. Hindi dahil sa maganda siya, hindi
dahil sa matalino siya. But, because of what she is. She want him to accept and
love her, even her flaws.

Pagdating namin ay nadatnan namin na nagcelebrate na silang lahat. Pero ang

napansin ko. Mayroon pang ibang tao bukod saaaming mga trabahante dito sa cafe.
'Tyrone'

Hindi nila napansin ang pagdating namin. Napansin ko na pinapagitnaan nila si  Mr.
Espeza. Ang boss namin.
Napadako ang tingin ko sa babaeng nakalingkis kay Tyrone. Siya yung babaeng kasama
ni Tyrone noon sa cafeteria at ang babaeng tinulungan ko. Iniwas ko ang tingin
sakanila kaso nakaramdam lang ako ng masakit na pagpiga sa bahagi ng puso ko kapag
titingnan ko sila. I look at Belle who's grinning from ear to ear. Happiness was
plastered on her face while watching the love of her life who is smiling at
everyone. Napansin kami ni boss. He was about to call me pero napatikom siya nang
nakita niya si Belle na nakatayo sa gilid ko.
He gave her a cold stare but Belle exchanged it with a huge smile.

Naawa ako sa kanya. Kahit na nasasaktan na siya deep inside ay nagawa parin niyang
ngumiti.
Napanain narin kami ng iba kaya lumapit ako habang bitbit si Belle. Hindi na bago
sakanila na kasama ko si Belle kasi when we'll talk about our boss palagi siyang
present. Kahit na anong occasion pa yan. Kahit ma pa ribbon cutting. Inaya nila
kaming kumain at walang pag-aalinlangang umupo agad ako dahil kanina pa ako
nagugutom. Pagkaupo ko ay napansin ko na tumabi pala ako kay Tyrone na ngayon ay
nakatitig saakin.
Agad akong nag-iwas ng tingin at ifinocus nalang ang tingin sa pagkain.

Ginawa na naman ni Belle ang kanyang pinunta dito. Ang kulitin at ang inisin si Mr.
Espeza.
Natawa ang mga katrabaho ko sa kanilang dalawa dahil narin sa kakulitan ni Belle.
Nag present pa siya na pakainin si boss pero denedma lang siya. Pero dahil sa
makulit siya ay ginawa pa niyang bata at nag akto na parang earplaine ang kutsara.

Napahilot ako sa sintido dahil sumasakit ang ulo ko kay Belle. Isip bata talaga.

"Hey bro!" napagawi ang tingin ko sa lalaking bagong dating.

Siya yung lalaking kasa-kasama nila Tyrone. Umupo siya sa tabi nung babaeng katabi
ni Tyrone.
I deverted my gaze and focus on the food.

"Hey dude, I didn't know na trabahante mo pala ang stalker ni Ty. Hahaha." alam ko
na ako ang pintatamaan niya kaya hindi ko nalang siya pinansin.
Tsss...Such an attention seeker. I mentally rolled my eyes at him.
Tumawa ang babaeng katabi ni Tyrone na may halong pang-iinsulto pero nanatili
paring nakayuko ang ulo ko and keep on ignoring them.

"Yeah shit...Such a bitch." hindi man ako nakatingin sakanya ay alam ko na

binibigyan niya ako ng matalim na tingin.

"Watch your mouth Sofia. I don't like it when you act like that." Nakakunot noong
pagbabanta ni boss.

"I may be an angel, but I turn into a bitch when she is a bitch. So back off. He's
mine." nagtapaigting ang panga ko dahil sa pagkapikon.

Napahigpit ang paghawak ko sa kutsara para pigilan ang inis na aking naramdaman.
Natahimik ang lahat dahil sa naramdaman nilang tensyon mula saamin. I tilt my head
and looked straightly at her eyes.
She give me a 'Now-what' look and smirk. Sa isipan ko ay pinapatay ko na siya pero
alam ko na hindi ko yun maaaring gawin sa realidad dahil mas mataas siya saakin at
sigurado ako na sa kanya kakampi ang lahat.With that angel face, no doubt she can
decieve everyone.

There is something in her that give me goosebumps. Nang magtama ang aming mga
mata.May nakita akong nakakatakot dahilan para saglit akong nanghina. Nakaramdam
ako ng panganib na nagmumula mula sa kanya na hindi ko maipapaliwanag. She is
hiding something.

She is an angel to everyone yet she's acting like a demon.

CHAPTER 10

JILL'S P.O.V

"Mom! Mom!" i look at my son who suddenly barge in the room while calling my name.

"What is it baby?" nakangiting tanong ko sa kanya.

"Mom!" mahina akong napatawa nang binambahan at hinalikan sa pisngi.

"Do you miss me that much?" lumayo siya ng bahagya saakin at tumango.

"And I'm also excited mom. Tomorrow is our Family day and I can't wait to bring dad
and introduce him to my friends." nanghina ang tuhod ko pagkarinig ko sa sinabi
niya pero hindi ko ito pinakita at nanatiling nakangiti sakanya.

"You know, daddy is busy baby and I don't think he will make it there. Baka hindi
makakaattend si Daddy mo." biglang napalitan ng lungkot ang kaninang masayang mukha
niya.
Nakaramdam ako ng kunsensiya at biglang may kung anong tumusok sa puso ko.

"But, don't worry baby. Andito naman ak-" hindi ko na nagawang tapusin ang dapat
kung sabihin nang may narinig akong nagsalita.

"I will make it there." napatingin kami ni CJ sakanya.

"Hello, son." He carried CJ at hinalikan ito sa pisngi.

"Really ,Daddy? Pupunta ka po?" I can see the glint of happiness in my sons eyes
when Tyrone nodded at him.

"Mommy, see... Dad will be there and he won't be busy."  CJ turn to Tyrone and give
him a tight hug.

"I love you dad!" mariin akong napapikit.

I let out a sigh. Tumayo ako at iniwan silang dalawa sa kwarto.

Sana lang ay hindi masaktan si CJ. Kasi natatakot ako kapag masaktan siya. Iniisip
ko palang ay may kung anong pumipiga sa dibdib ko. Masyado na siyang napalapit kay
Tyrone and I don't know if it is good or bad.

Naghanda nalang ako ng pagkain.

Buong gabi ay nagkukulitan lang silang dalawa ni Tyrone and as usual dito na naman
siya natulog at hindi na umuwi. Dumadami na tuloy ang mga damit niya dito kasi
palagi niyang iniiwan dahil kailangan ko pang labhan.

....

Ngayon na ang gaganapin ang Family Day event sa School ni CJ.

I stare myself at the mirror. Huminga ako ng malalim at lumabas na ng kuwarto.

"Ready?" Tyrone asked me as I got out of the room. I nod at him as an answer. We
are wearing a family shirt.

"Son, your mom's finish so come here already and stop secretly eating those
cookies!" nanlaki ang mata ko at napatingin sa kusina. Nakita ko si CJ  na pilit na
ngumingiti saakin. There's a little smudge left on his face. I give him a death
glare.

"D-dad!" binigyan niya ng masamang tingin si Tyrone.

"What?" natatawang tanong niya. Mas lalo namang napasimangot si CJ.

"You won't stop eating those cookies even if I stop you. That's why. Peace." CJ
rolled his eyes at inangat ang kanyang mga kamay and Tyrone carried him. Lumapit
ako sa kanila at pinunasan ang chocolate na nagkalat sa mukha ni CJ.

"I won't bake cookies for the rest of the month, that s your punishment."
I said in a serious tone. Aside  from the cake, home made cookies are also his
favorite.

"Wait, I can't eat cookies too?" tila natatarantang tanong niya.

My forehead crease at his expression. But I remember something...

Oo nga pala...Naalis sa pagkakunot ang noo ko and answered him.

"Yes, you too." tumalikod ako at iniwan siyang nakanganga.

Pumasok ako sa kotse niya and minutes later ay sumunod siya habang karga si CJ.
Kinandong ko lang si CJ sa buong byahe. Sa totoo lang, I felt comfortable being
with Tyrone. Natatakot ako kasi unti-unti ay nasasanay kami ni CJ na palagi siyang
kasama.

Lumabas ako ng kotse habang karga si CJ na nakatulog dahil sa byahe. Sinabihan ako
ni Tyrone na hintayin siyang dumating kasi ipapark muna niya ang kotse.
"Oh, look who is here." narinig kong sabi ng isa sa mga parent ng mga bata. I know
she's teasing me dahil akala niya wala na namang Daddy na dadating dito para kay
CJ.

"Stop it Driana. We know it is to obvious that she is a single mom and no one
claims to be her son's father so stop manifesting it. Tssss... You know, it's
normal when you're a slut." the rest of them laugh at her sarcastic remark.

"Lets go to our husbands and kids na! We're just wasting our time on a slut."
I ignored them. I jently nudge CJ to wake him up.

"M-mommy? W-where's Daddy?" he looked around and noticed that Tyrone is not with
us. Suddenly his eyes become teary.

"D-did he left?" I silently curse in my mind. Heck! What's taking him so long!

"O-of course not.Silly. He told me to wait him here, he just parked the car so you
don't need to worry baby. Okay?" he nod and rest his head on my shoulder.

A minute later I feel someone behind me. I turn to look at Tyrone who's intently
looking at CJ.

"Hey." he looked at me. His face turned expressionless.

"Give him to me." i hesitated for a moment but I handed CJ to him.

"Daddy you're here! I thought you left."

CJ cheerfully said.

"I won't leave you son." he give him an assuring smile then turns to me.

"Let's go?" I didn't respond immediately so he grabs me by my hands. I feel an

electric from our interwine hands. Awkwardness was what I felt at that moment.

We head towards CJ' s room and I let him lead the way. Entering the room, I was
taken aback. There's a decor every where and the room was filled with those
cheerful laughter. Kids are playing everywhere. Some also have their yaya's with
them.

Some of them notice us and mostly the kids mother and the yayas. Tyrone caught
their attention. I feel gross because all of them are gaping at Tyrone. I felt
annoyed and possesively tug Tyrone's arm. He was surprised by my action as I am. I
don't know why I am acting like this. But I did not mind.

"Miss Villareal , I'm glad you came." CJ's teacher approached us with a welcoming
smile. Napansin niya si Tyrone sa gilid ko at agad na namilog ang kanyang mga mata.

"Is he CJ's father?" there's a glint of excitement in her eyes. I worriedly looked
at Tyrone but he only give me a slight smile.
Binigyan niya ng kiming ngiti ang guro.

"I know it! That's why! he got his looks from you. Kaya rin pala familliar siya
saakin. Wait....Are you the only son of Mr. Tray Vene Frost , right?"

Bago pa man makasagot si Tyrone ay may biglang tumawag sa pangalan niya. Lumingon
kami sa papalapit na babae.

"Teacher! Kailangan ka na doon sa hall. It's your turn na!"

"Ha?"

"Speech. Remember." she said in annoyance.

"Ay! oo nga pala!" Lumingon siya saamin.

"Mauna na muna ako. Mag enjoy kayo, okay?" I give her a nod and she's out from our
sight.

Lumingon ako kay Tyrone na karga ang anak namin. Hinila na naman niya ako papalapit
sa mesa at pinaupo ako habang siya naman ay kinandong si CJ. Naiinis parin ako
dahil hindi matanggal ang mga matang nakasunod saamin. Huminga ako ng malalim at
hindi nalang sila pinansin.

May lumapit saaming mga bata na mukhang mga kaibigan ni CJ. Nagpababa siya kay
Tyrone at excited na sinalubong sila. He has a huge grin on his face.
They make this signature friend handshake that made me almost role my eyes. Mga
kajejehan talaga ng mga bata.

"Hi Tita!" bati saakin ni Jake. I know him kasi palagi kong nakakasabay ang yaya
niya sa paghihintay sa kanila tuwing uwian kapag wala ang school bus.

"Hellow... Sino kasama mo?" I ask him.

"Parents ko po at si Yaya." iginala ko ang paningin ko at nakita si Anne na kausap

ang parents ata ni Jake.

"Guys! Meet my Dad! Dad! they are my friends. Jake and Grey."  magiliw na sabi ni
CJ.

"Hello po! We're CJ's close freinds po! Can we play po ba?"

"Hello rin sainyo kids and yes,you can play."

tumingin ako kay CJ.

"But, please... Wag kayo masyadong malikot. Okay?" nasitanguan silang tatlo at nag-
unahan sa pagtakbo.

"Ang kukulit..." natatawang bulong ko.

"You're right." napatingin ako kay Tyrone na seryoso na naman . Nakatingin lang
siya sa mga bata na naglalaro. Nagtama ang mga mata namin at hindi ko maiwasang
kabahan.

"Do you know that I see myself on him? Nakikita ko ang sarili ko sa kanya. He was a
carbon copy of me, right Miss Villareal?" lumakas ang tibok ng puso ko at napilitan
akong tumango. Parang may nagtatambol sa loob ng dibdib ko.

He smirked.  I absent mindidly bite my lower lip. Parang may pinapahiwatig siya sa
mga titig niya pero sana hindi katulad ng iniisip ko. Hindi pa ako handa sa
maaaring mangyari. I am too weak.

"Good morning everyone! Im glad that everyone here attend this event. Naghanda kami
ng mga games para sa event na'to and I hope na makakapagparticipate ang lahat. We
all know how important the Family Day is for kids. So we put our very effort for
all of us to enjoy and make this day memorable. So now! parents and kids! We'll
start our games but of course, when it says games, there will be prices! Kung sino
ang may pinakamaraming panalo yun rin ang may pinakamalaking prize. And our first
game will be, Paper dance challenge!"
naging maingay ang room at pinaghihila na ng mga bata ang kanilang mga parents para
sumali na siyang nagpatawa saakin.
Nahinto lang ang pagtawa ko ng biglang may humila saakin.

"Mom! Dad! let's join! come on please..." tatanggi na sana ako but he uses his
puppy eyes that I can't resist. Iginawi ko ang tingin kay Tyrone.

"Let's join, son." kinarga niya si CJ. Bahagyang umawang ang bibig ko at nanatiling
nakaupo.

"You'll come with us or what?" natatarantang tumayo ako at sumunod sa kanila.

Pumwesto kami sa gitna at binigyan kami ng isang news paper.

CHAPTER 11

THIRD PERSON'S P.O.V

Kinakabahang tumapak si Jill sa news paper habang si Tyrone naman ay karga si CJ.
Pangdalawahang paa nalang ang maaaring masakto sa papel kaya karga na ni Tyrone si
Jill. Nung una madali lang ang laro dahil malaki-laki ang news paper na ginagamit
nila pero habang patagal ng patagal unti-unting lumiit ang pagkakatiklop ng papel
at unti-unti ding natatalo ang mga pamilyang sumali sa laro hanggang sa tatlong
pamilya nalang ang natira. Parehong mga pamilya ng dalawang kaibigan ni CJ ang
kanilang katunggali. Ang mga bata naman ay labis na nahahamon dahil bago pa man
nagsimula ang laro ay may ginawa silang pustahan.

Pumikit ng mariin si Jill at malalim na napabuntong-hininga dahil sa hindi

pagkakatanggal sa laro. Napakagat siya ng labi ng inutusan sila ng emcee na
tiklopin ulit ang papel. Ngayon isang paa nalang ang pwedeng magkasya sa papel.
Nababahala siyang napatingin kay Tyrone na seryoso ang mukha.

"Paano na'to?" kinakabahang tanong niya. Napagitla siya nang tinugunan lamang siya
ng ngisi. Nakaramdam siya ng inis.

'Bwiset na lalaki to! seryoso akong natatanong dito, but he only answered me with a
smirk?! kainis!'  sa isip niya.

"Carry CJ." nawala ang pagkakunot ng nuo niya nang magsalita ito. Binigyan niya ito
ng nagtatakang tingin.

Kahit na nagtataka ay kinarga nalang niya ang kanyang anak na natutuwa dahil hindi
pa sila natatalo.

Nagsimula na ang tugtog at sinimulan narin nila ang paikot na pagsayaw sa papel.
Saktong paghinto ng tugtog ay nataranta siya. Naunang tumapak si Tyrone sa papel at
dahil wala siyang ibang matapakan ay tinapakan na lang rin niya ang paa ni Tyrone.
Muntikan na siyang mabuwal ngunit bigla na lang hinapit ni Tyrone ang bewang niya.
Napasandal siya sa malapad na dibdib nito.

Napatitig siya sa mga mata nito at nabigla siya dahil nakatingin pala ito sa kanya.
Bigla siyang napayuko at mariing kinagat ang labi para at pinilit na pigilin ang
namumuong emosyon sa dibdib niya.

Umalis siya sa pagkakatapak dito. Dalawa nalang ang makatunggali dahil natanggal
sila Grey dahil sa kulit nito ay natumba sila. Buti nalang at napigilan ito ng ama
niya kaya hindi sila tuluyang bumagsak sa sahig.

Nagsimula na ulit ang laro. Ngayon kailangan mo munang tumiyad para lang makasya ka
sa maliit na papel.
Paghinto ng tugtog ay napapikit na lamang si Jill dahil hindi niya alam ang
gagawin. Karga parin niya si CJ sa kanyang bisig pero bigla siyang napamulat ng may
bumuhat sa kanya nang bridal style.

Natulala siya nang sumalubong sa kanya ang nakakatunaw na mata ni Tyrone. Bumaba
ang kanyang tingin sa mapupulang labi nito. Palihim siyang napalunok at hindi
nalang din pinansin ang malakas na pagtibok ng puso niya.
Napansin niya ang posesyon nila at bigla siyang nailang.
Karga niya si CJ habang karga naman sila ni Tyrone.

"Yes! We win! Mommy! Daddy! we win!"

Nakuha nito ang atensyon nila at pareho silang napatawa. Ibinaba siya ni Tyrone.

"Mom, put me down!" sinundan niya ito ng tingin nang tumakbo ito pagkatapos niyang
maibaba.

TYRONE'S P.O.V

I wacted him as he run to his friends. I can still remember what my hired
investigator told me just a few hours ago. I just find it interesting when he told
me that there is something I need to know but after he lend me the whole
information, I almost lost my sanity. At first, I did not believe it. Of course!
Who would believe him and I don't even remember any single detail that it really
happen. So I ask for a strong evidence and just when I was in the parking lot. He
showed up and gave me the proof that shock me to hell.

I looked at the girl beside me. She interest me when we first meet that's why when
I saw her standing near a post, waiting for a bus, I approached her.  Thinking
after I drove her home, it will be the last time I'll see her, what I thought is
wrong. The day I was taking a walk near the park I saw her and I notice that she
has a little boy with her. They are walking in the secluded area of the place. The
place kung saan namumugad ang mga gangster.

Napansin ko ang mga armadong lalaki sa isang parte and out of my reflexes I dragged
them with me. Naisip ko nga kung bakit ko nga ba sila pinoprotektahan pero may
isang parte rin sa utak ko na nafsasabi na kailangan ko silang protektahan.
Natulog pa nga ako sa bahay niya ng maraming beses and I also played as his son's
father. But, it confuses me because CJ and I have similar features. It creep me out
at first. Pero may palagi akong nararamdaman simula nang makilala ko sila. There is
this feeling and urge to protect them.

Just in the short period of time napalapit na sa akin ang bata. Hindi ko matagalan
na makita siyang umiyak o masaktan dahil dobleng sakit ang nararamdaman ko. Nang
hindi ako nagpakita sa kanila ng ilang araw ay halos hindi na ako makatulog ng
maayos. Palaging sila ang nasa isip ko and I felt like I cheated on my girlfriend.
I love her so much and I can't afford to lose her...

And now, I feel like I betrayed her pero paninindigan ko ang nagawa kong
pagkakamali.

"Hindi ba tayo uupo?" She ask me. I nod at nauna nang naglakad papunta sa upuan.
Nagagalit ako sa kanya dahil hindi niya sinabi saakin.

Nalilito at nagagalit ako pero I need to refrain myself. I need to hear her side,
at least. I let out a sigh and sat next to her. While we are watching the other
parents and children participate on the game, I feel the beep from my phone. Kinuha
ko ang phone ko sa bulsa at binasa ang message ni Sofia.
'Where are you hunny? Im already missing you...'  I feel a pang of conscience as I
read the message. Hindi ko nalang sinagot ang text niya and just focus on the
current players while massaging to lessen the striking pain in my head.

JILL'S P.OV

Napalingon ako kay Tyrone nahinihilot ang sintido niya.

"Okay ka lang ba?" I asked worriedly. Nagtama ang mga mata namin nang mag-angat
siya ng tingin. Saglit na napahanga ako sa mga kulay-abo niyang mga mata.
Parang may nagtatambol sa loob ng puso dahil sa lakas ng tibok nito. Hindi niya ako
sinagot and he just stared at me. Nahihirapan akong putulin ang pagtitigan namin at
nag-iwas ng tingin.

Nanayo ang balahibo ko sa leeg dahil nararamdaman ko parin ang mga titig niya. I
hope that he didn't notice me quivering.

11:15 nang matapos ang mga games at mga palabas. Kumanta rin ang whole class para
sa mga parents for performance narin nila.
They also prepared food for lunch but Tyrone insisted to take us to a restaurant
and skip the closing ceremony, but to take a stroll, instead. Excited na excited si
CJ para mamasyal at halos ayaw na niyang pumayag na kumain muna kami pero buti
nalang at sa huli ay nakumbinsi rin namin.

"Do you have any reservations, Sir?" bigla akong nakaramdam ng inis dahil sa paraan
ng pagtitig ng waitress kay Tyrone. I rolled my eyes secretly.

"No."

"Okay then, this way sir. Maam" tinapunan niya ng nang-aakit na tingin si Tyrone na
siyang nakapag-dagdag ng inis saakin. She lead us to the terace of the restaurant.
May roong table for four at maganda rin ang ambiance dahil medyo mahangin at hindi
mainit ang panahon. Maganda rin ang view ng lugar.

"Mom, Dad, bilisan niyo po!" nayayamot na sabi niya saamin. Ubos na ang pagkain
niya samantalang kami ay nangangalahati pa lang sa steak na inorder namin.

"Too ecxcited, son." natatawang sabi ni Tyrone na siyang nagpasimangot kay CJ.

"Dad! Mom, Eat faster." he said grumpily while crossing his arms. Pareho kaming
natawa at bigla kaming napatigil nang sinamaan niya kami ng tingin.

Tinapos na namin ang aming pagkain. Dinala namin si CJ sa mga booth na ngayon ay
malaking-malaki ang ngiti. May open feild dito sa school ni CJ na ginawang space
para sa mga booths at mga rides.

Gumagaan at sumasaya ang puso ko sa tuwing nakikita ko ang masayang-masayang mukha

ni CJ habang tinatry ang mga rides at naglalaro sa mga booths kasama si Tyrone.
Nasa may isang gilid lang ako habang pinagmamasdan silang dalawa na naglalaro ng
basketball. Yung parang sa arcade na may timer pero ang pagkakaiba ay mas mataas
ang ring ng nandito. Nakasakay si CJ sa leeg niya kaya madali lang para sa kanya
ang mag shoot.

"Yehey! We did a good job Dad!" binaba ni Tyrone si CJ at nilapitan ko silang

dalawa. Pinunasan ko ang namamawis na noo ni CJ gamit ang dala-dala kong towel mula
pa kanina. Napatingin ako kay Tyrone na nakatingin din saamin. I gave him another
towel and carried CJ.

"Put that inside my bag." utos ko sa kanya pagkatapos niyang magpunas tsaka
tumalikod. Medyo nahirapan pa siyang buksan ang zipper ng bag pero nagawa rin naman
niya at nilagay sa loob ang towel.

"Let's go somewhere else." sabi niya at kinuha si CJ saakin. Napansin ko na halos

ayaw na niyang malayo si CJ sa kanya. Siya na nga rin ang bumuhat kay buong araw at
halos ayaw nang ipahawak saakin. I mentally rolled my eyes.

"Where do you want to go son?" CJ answered him with a shrug. Binigyan niya ako ng
nagtatanong na tingin pero binigyan ko lang rin siya ng kibit balikat na sagot.

He frowned and roamned his eyes around. Napansin ko na tumahimik si CJ at

nagmamasid nalang sa paligid.  I caught my breath when Tyrone pulled me and stop in
front of a booth. Maraming stuff toy ang naka display sa booth. Mayroong parang
board na gamit ata para barilan. Ay ewan. Wala akong alam dito.

May ibinulong si Tyrone kay CJ dahilan para kumunot ang noo ko. I gave them a
confusing look but CJ only answered me with his boyish grin. Nagbayad sila para sa
dalawang magasine at tila nag-uunahang magputukan sa board gamit ang laruang baril.

Napanganga ang mga manunuod dahil sa nasaksihan nila. Parehong walang mintis ang
dalawa sa bawat pagpaputok nila sa laruang baril. Pagkatapos nilang maubos ang tig-
iisa nilang magasine. There was a loud tumultuos applause. Parang hindi
makapaniwalang lumapit sakanilang dalawa ang nagmamanage sa booth.

"P-pwede po kayong p-pumili kung ano ang g-gusto niyong prize." nauutal na sabi ng
lalaki. Pinili ni CJ ang life size teddy bear na color brown at ang kay Tyrone
naman ay ang family bears. Mukhang one set siya at malalaki pareho pero buti nalang
at hindi kagaya nung pinili ni CJ. Lumapit sila saakin.

"For you/ Mom! For you." I stared at them with wide eyes and my jaw dropped.

CHAPTER 12
JILL'S P.O.V

Tinanaw ko ang paalis na sasakyan ni Tyrone. I look at my son na naiiyak na

nakatingin din sa sasakyang paalis na at nang hindi na namin ito tanaw ay bumaling
siya saakin.

"Mommy, I miss Dad already." he told me with a teary eyes while hugging the big
size bear. I giggled and ruffled his hear hair.

"Don't worry baby... Your Dad will come back just like what he promised, okay? So,
stop crying na my little boy." I teased him causing him to give me a death glare.

"Let's go! I'll bake but no cookies for a month." marahan ko siyang hinila at
nagpahila rin naman siya.

"But,mommyyyy..." binigayan niya ako ng puppy eyes at muntikan na akong bumigay sa

patibong niya.

"Tsss... Stop that. Hindi mo ako makukuha sa pag puppy eyes-puppy eyes mo diyan!
Hmp..." bumasangot siya at muntik na akong matawa. Hindi ko napigilang kurutin ang
pisngi niya. I just can't resist his cuteness.

.....
Huminga ako ng malalim at nagsimula na namang tumakbo. May humahabol saakin na
tatlong armadong lalaki. Natrap ako sa eskinita at wala na akong ibang madadaan
dahil may nakaharang na malaking pader.

Iginala ko ang tingin sa buong paligid at may nakita akong medyo naka-awang na
pader.

Napakuyom ako ng kamao at lumingon ulit para masigurado na hindi pa nila ako
naabutan. Pumasok ako sa maliit na espasyo sa nakausling na pader at saktong
nakapwesto na ako nang  bigla silang nagsidatingan. Mas marami na sila ngayon.

"Buwiset! Asan na ang babaeng yun?! Hanapin niyo siya!" parang nag-uusok na sa
galit ang parang boss ng grupo nila.

"Wala siya dito, Boss. Baka hindi siya dito lumiko."

"Mga hangal! Edi, hanapin niyo at nang madala na natin siya sa mga Roosevel. Kundi
malilintikan tayo nito!" nag-igtingan ang panga ko pagkarinig ko sa pangalan ng mga
lapastangang gusto akong patayin.

Mariin kong ikinuyom ang aking kamao at hinawakan ang kwentas ko.

"Hindi ko hahayaang makuha nila to mula saakin. Magkamatayan na pero hindi nila to
makukuha." binuksan ko ang locket ng kwentas at tinitigan ko ang litrato nila Dad
at ni Mom. Hindi ko namalayan ay tumulo na pala ang luha ko.

....

I let out a heavy sigh. Hindi parin maalis ang pagtataka ko dahil sa biglang
pagbabago ng pakikitungo at sa mga kilos ni Tyrone kanina.

Pagdating na pagdating niya kanina dito ay si CJ agad ang hinanap niya at hindi man
lang ako tinapunan ng tingin. At mas malala pa ay hiniram niya saakin si CJ.

Wala akong kahit na anong ingay na narinig sa buong paligid kaya mas lalo kong
naramdaman ang pagkainip. Dalawang subject lang kasi ang meron ako sa araw na'to
kaya umuwi agad ako pagkatapos ng klase. Wala rin akong duty sa café ngayon. Kainis
naman! Asan na kaya sila ngayon? Haaay....

FLASHBACK

The door suddenly opened at pumasok si Tyrone. He didn't give me a glance and just
pass through me as if he didn't see me.

"Where is he?" he asked coldy while not facing me.

"In the room."

There's a long silence between us. Magsasalita sana ako.

"Can I borrow him for onw day.? I just want to be with.my.SON." he said sternly.
pinawisan ako sa noo dahil sa pagkadiin ng sinabi niya.

"S-segi l-lang." wala sa sarili kong sagot sa kanya at bigla nalang akong iniwan at
binuksan ang kwarto. Naiwan akong nakatulala.

END OF FLASHBACK
Nagulantang ako nang biglang nabasag ang baso sa may gilid ko. Lumihis ang curtain
ng bintana at sigurado ako na bala ng baril ang dahilan ng pagkabasag ng baso.
Biglang bumukas ang pintuan at may pumasok na limang armadong lalaki. Napatayo ako
sa gulat at naging alerto. I stayed in my defense position at hinintay silang
sumugod. Mabilis akong napatungo nang binaril ako ng lalaking nasa gitna ng apat.
As if it is the cue to attack me dahil pinaputukan na nila ako at mabilis ko namang
naiwasan ang kanilang mga atake. Nang napansin kong ubos na ang magasin ng mga
baril nila ay hindi ko na sila pinagbigyan at agad na sumugod.

Nilapitan ko ang lalaking nasa pinakauna na abala pa sa paghugot ng magasin at

binigyan siya ng malakas na suntok  sa sikmura. Naramdaman ko ang papalapit na
suntok sa may mukha ko kaya agad akong lumihis dahilan para tumama ang kamao ng
lalaki sa lalaking sinuntok ko kanina. I give him a sly grin when I notice that he
was slowly drowsing. Hinarap ko ang lalaki na sumuntok sa kasamahan niya. May
papalapit na bala ng baril at tatama sa ulo ko kaya pinigilan ko ang pwersa nito
gamit ang index at ring finger ko at inilihis ang dereksyon nito. Tumama ang bala
sa lalaki na nasa gilid ko.

Hinawakan ko ang ulo ng lalaking pabagsak at itinabi ito sa kasamahan niyang walang
malay.

Sabay-sabay na sumugod ang dalawang lalaki at pinapuputukan naman ako ng isang

kasamahan nila. Paisa-isa lang ang pagbaril ng lalaki kaya madali ko lang itong
naiiwasan dahil ako ang tinatarget niya at iniiwasan niyang matamaan ang dalawang
kasamahan. Siniko ko silang parehas sa batok ng buong pwersa at agad ailang nawalan
ng malay.

"Ano ang kailangan niyo saakin?" i asked in a cold tone.

Binigyan niya ako ng nakakalokong ngiti.

"Alam mo. Kung ano. Ang kailangan. Namin." I give him a dangerous stre.

"Pwes! Magkamatayan man, hindi niyo makukuha mula saakin ang bagay na tinutukoy
mo." mariin at matigas ang tuno na sabi ko.

Akmang kakalabitin niya ang gatilyo ng baril pero naunahan ko siya at inihagis sa
kanya ang shuriken na itinago ko sa nakasabit na frame sa likod ko. Sinadya ko
itong patamain sa bandang tiyan niya para hindi ito matuluyan. Linapitan ko ang
katawan niya nang para masiguradong wala na siyang malay. Hinila ko ang katawan
niya papalapit sa mga katawan ng kasamahan niya.

I get the phone inside my pocket at in-on ang sim sa phone na matagal ko nang hindi
ginagamit. Tatlo lang ang contacts na nasa sim.

4 F, the first name on the contact list. Pinindut ko ang call button at hintay na
sumagot ang nasa kabilang linya.

"Jill." matabang na sabi ng sa kabilang linya.

"Four."

"It's been a long time, huh?" hindi ako sumagot at nanatiling tahimik.

"Need something? Tumatawag ka lang naman sa tuwing may kailangan ka eh." mariin
akong napahilot sa sintido.

"Four, look...it's not like that...."

"Hahaha! Just joking. Masyado ka kasing seryoso eh. Cheer up dude! Wait.... May
masama bang nangyari kaya ganyan ka kaseryoso?" tila kinakabahang tanong niya.

I let out a deep sigh before I answer him.

"I need a place to hide.... For me and my son..."

"Shit! Alam na nila kung saan ka nakatira ngayon?!" he asked hysterically.

"Yes. That's why I need your help. Inainatake nila ako dito sa bahay ngayon pa lang
and I need your help to clean up the mess."

May narinig akong kumalabog sa background.

"What??! Okay! Okay! Pupunta na ako diyan! Hintayin mo lang ako diyan!" hindi pa
ako nakasagot pero binabaan niya na ako.

Inis kong tinitigan ang cellphone at ipinatong ito sa maliit na mesa.

Umupo ako sa sofa at tinitigan ang limang lalake na nakahandusay sa sahig. Napansin
ko ang maliit na tatoo sa wrist nila at nag-igtingan ang panga ko nang marealize ko
kung saang organisasyon sila galing. Hindi parin sila tumitigil sa paghahanap sa
chip.Pagkalipas ng limang minuto ay dumating si Four na humahangos at nakasunod sa
kanya ang mga nakaitim na lalake.

"Are you okay??? May natamo ka bang sugat at nang maipagamot natin sa healers." he
asked me while panting. Napangiwi ako at tumayo. kumuha ako ng tubig sa reef at
ibinigay ito sa kanya na agd naman niyang kinuha mula sa kamay ko.

"Is the place ready??? we need to move immediately. Ayokong ipahamak ang anak ko
dito sa gulong to,baka madamay siya. Ngayong alam na nila ang lugar nato ay alam ko
na patuloy silang magpapadala ng mga tauhan dito ."

"Handa na ang lilipatan niyo at pati narin ang mga papeles sa pagtransfer niyo at
kayo nalang ang kulang." I nooded and sighed in relief. Medyo gumaan ang pakiramdam
ko sa narinig. But I still have a problem.

Tyrone....

"Where's the little boy by the way???" napahilot ako sa sintido nang maalala ko ang
mag-ama.

"CJ is with his dad." his eyes widened because of what I said.

"You don't mean his real dad ,right?"  I give him a bored look.

"This is not good, I swear."

...........

(A/N: Sorry talagah kasi short lang ng ud ko. wala na kasi akong phone at piso net
lang gamit ko para makapag ud at na short pa kasi walang money.... huhuhu... wawa
si author... Pagpasensyahan niyo nalang talaga guys....bawi nalang ako next ud.)

CHAPTER 13

JILL'S P.O.V

Hinintay ko sila Tyrone sa sala. Four and his men already left and I finished
packing our things. Bumukas ang pintuan at pumasok sila Tyrone habang hawak niya
sa  kamay si CJ. I notice his big smiles that touched my heart. Linapitan ko sila
at lumuhod sa harap ni CJ para magkapantay kami.

"Is my bhaby that happy?" he nod and answer me with a vaery wide smile.

Tumayo ako at sinalubong ang mga blankong tingin ni Tyrone.

"Salamat nga pala sa paghatid sa kanya." sabay kimi siyang nginitian.

"It's my duty to drive him home and keep him safe."

Kahit na nalilito ay nakaramdam parin ako ng pagkainis dahil sa pambabara niya

saakin. I almost roll my eyes at him but I manage to surpress it. Pumasok sila at
umupo si Tyrone sa sofa na halatang napagod sa lakad nilang mag-ama.

"Kumain na ba kayo?"

"Yes we already ate. I take him to a restaurant." napatango nalang ako.

Binalingan ko si CJ.

"Mag half-bath tayo tapos magpapahinga ka na,okay?"

"Maam yes maam!" 

Kinarga ko siya at hinubad ang kanyang sapatos.

"By the way,Ty."

"Hmmm?" pilit na ungol niyang sagot saakin.

"I want to talk yo you after this."

"kay." maikling tugonniya na papikit-pikit na ang mata.

Inasikaso ko muna si CJ then I put him to bed. Medyo nahirapan pa ako kasi ang
likot-likot niya. Nagtataka nga ako kung paano siya nagkaroon ng energy pagkatapos
ng lakad nilang mag-ama.

"Kumain na ba kayo?"

"Yes we already ate. I take him to a restaurant." napatango nalang ako.

Binalingan ko si CJ.

"Mag half-bath tayo tapos magpapahinga ka na,okay?"

"Maam yes maam!"

Kinarga ko siya at hinubad ang kanyang sapatos.

"By the way,Ty."

"Hmmm?" pilit na ungol niyang sagot saakin.

"I want to talk yo you after this."

"kay." maikling tugon niya na papikit-pikit na ang mata.

Inasikaso ko muna si CJ habang naghahanap ng lakas ng loob para sa sasabihin ko

mamaya. Buti nalang hindi napansin ni CJ ang pagiging balisa ko habang pinapaliguan
siya. Binihisan ko na siya and then I put him to bed. Medyo nahirapan pa ako kasi
ang likot-likot niya. Nagtataka nga ako kung paano siya nagkaroon ng energy
pagkatapos ng lakad nilang mag-ama. I look at him lovingly and sighed. Masyado ko
siyang mahal para ilagay sa kapahamakan ang buhay niya.Hinahaplos ko ang buhok ni
CJ habang mahimbing na siyang natutulog. I can't afford to lose him. He is my
everything. Pagkatapos ko siyang kumutan ay lumabas na ako sa kwarto.

Kinakabahan ako sa magiging reaction ni Tyrone sa sasabihin ko. Alam ko na

mahihirapan ako dahil sa closeness nila ni CJ pero hindi ko pinahalata ang kaba ko.
Umupo ako sa katabing sofa at sinusundan lang niya ang mga galaw ko.

"What is it?" walang kahit na anong bahid ng emosyon ang mukha niya na siyang
dahilan ng lalong pagbilis ng tibok ng puso ko dahil sa kaba.

"A-ah...k-kasi,...a-ano....." hindi ko mapigilan ang pag-uutal dahil sa kaba.

"Spill it out. I also badly need a rest and I dont have much energy to wait."
halatang inaantok na rin siya dahil namumungay na ang mga mata niya. Huminga muna
ako ng malalim.

"Wag ka nang pumunta ulit dito dahil hindi mo na kami makikita."

"What??!!!" tila nawala bigla lahat ng antok niya dahil sa narinig.

"You heard me. Hindi mo na kami makikita dahil aalis na kami dito."
TYRONE'S P.O.V

"Shit! You're fucking kidding me!"

I felt a raging fire of anger inside me after I hear those words. No one can detach
me from my son. And hell! Not even her!

"I am telling you this para hindi ka magpabalik-balik dito dahil hindi na kami
babalik pa ulit. Once na lilipat na kami ay hindi mo na kami ulit makikita dito."

"No, I won't let you. Walang aalis." pinipigilan ko ang pagtaas ng boses ko because
CJ might hear me. I clench my fist tightly and nails are digging into my palm just
to refrain myself.

I threw her a dagger look.

"You're not the one who's going to decide. So , either you like it or not. Aalis
parin kami."

Padabog akong tumayo.

"At kukunin mo na naman saakin ang anak ko? I already miss five years of my son's
life tapos ipagkakait mo pa siya saakin? Huh! You're so selfish." nanlaki ang mga
matang nakatingin siya saakin.

"H-how?..." hindi makapaniwalang usal niya.

"You mean, paano ko nalaman?" I give her a stern look.

"So your not planning to tell me? You will keep on hiding him from me? God! How
selfish you are. Hindi ka man lang ba nakukunsensya sa tuwing nagtatanong siya kung
nasaan ang ama niya? Malaki ang pag-aasam niya na magkaroon ng ama. Hindi ka ba
naawa sa anak natin?" I notice her trembling.

JILL'S P.O.V

Nanginginig ang kamay ko at hindi ko na napigilan ang paglandas ng luha na kanina

ko pa pinipigilan. I felt a pang of pain in my chest.

May namumuong pagsisisi sa dibdib ko. Nag-angat ako ng tingin at matapang na

sinalubong ang mga tingin niya.

"I-i d-don't know how to tell you. Sasabihin ko naman talaga s-sayo pero palagi
akong nauunahan ng takot."

"What are you being afraid of? Tell me para malaman ko."

"N-natatakot akong kunin m-mo siya mula saakin." sabi ko habang patuloy parin ang
paglandas ng mga luha ko.

'Tsaka, natatakot ako na mapapahamak siya ng dahil sa pagiging mafia mo.' gusto ko
rin sanang sabihin pero alam ko na pareho lang kami. Kahit kasama ko si CJ ay
mapapahamak parin siya.

"How are you so sure? Nababasa mo ba kung ano ang nasa isip ko?" halatang
nagpipigil lang siya ng galit.

Umiling ako.
"Hindi."

Nakakabinging katahimikan. Kinakabahan ako sa susunod niyang sasabihin. Nakatayo

lang kami at patuloy niya lang akong tinitigan.

"Let's talk about this tomorrow. I am very tired." mas lalong namungay ang mga mata
niya. Halata rin na pagod na pagod na siya.

Tinalikuran niya ako at binuksan ang pinto.

"Expect me tomorrow. Ako ang maghahatid sa kanya sa school." walang akong nagawa
kundi ang tumango at umalis na siya.

Nakatitig lang ako sa nakabukas na pintuan. I bite my lips to prevent sobbing. I

close and locked the door. Pumasok ako sa silid namin ni CJ.

Kung ano man ang mangyari bukas.... Bahala na...

...

Gaya ng sinabi saakin ni Tyrone kagabi ay siya ang naghatid kay CJ sa school niya.
Nasa kwarto lang ako nun hanggang sa umalis na sila.

Ako naman ay mag-isang nagcommute.

Tinawagan ko narin si Four bago pa ako umalis.

"Hey.Yo! What is it bro?!" nilayo ko sa tenga ang cellphone dahil sa lakas ng boses
ni Four.

"I am not deaf so no need to shout. By the way icacancel ko ang paglipat namin ni
CJ. Kaya hindi na matutuloy."

"What? Why? What happened?"

"Matagal na palang alam ni Tyrone na anak niya si CJ at pinipigilan niya kaming

umalis." sagot ko.

"Yun lang ba talaga ang dahilan o may iba pa?" nanunuksong tanong niya.

"Tigil-tigilan mo nga ako. Tsaka, ayaw kong ipagkait ang pagkakataon kay CJ na
makasama ang ama niya. Siguro oras na para malaman ni CJ na si Tyrone ang totoo
niyang ama." I said in a low voice.

"Paano kung ilalayo niya si Tyrone mula sayo? Handa ka bang masaktan uli?"

"Bahala na. I also have to take care of few things first para sa safety ng anak ko.
Masyadong mapanganib ang sitwasyon ko ngayon."

"Then, I won't be able to see my favorite boy again? Matagal ko naring hindi
nakikita si CJ." mayhalong lungkot ang boses niya.

"F-four sana naiintindihan mo ako."

"Yes, I understand.... Yun lang ba ang sasabihin mo?" napapikit ako ng mariin.

"Oo." pagkasabi ko nun ay pinatay na niya ang tawag.

I know na nagtatampo siya saakin. Pero alam ko na ito ang mas makakabuti.

Pagdating ko sa university ay si Belle agad ang nahagip ng mga mata ko. Kumayaw
siya sa akin at kinawayan ko naman siya pabalik.

Nakangiting tumakbo siya papalapit saakin.

"What's with that face?" I give her a cofuse look. She's grinning ear to ear like a
fool.

"Wala lang. Masaya lang ang araw ko. Something just...uhhhmm...you know...
Happened."

"At ano naman yun?" binigyan niya ako ng nakakalokong ngiti.

"Wala! Ayaw ko sabihin."

"Crazy." i rolled my eyes at her.

Natawa naman siya sa reaction ko. Niyaya nalang niya akong pumasok na sa mga
classroom namin. Pareho kasi kaming may subject sa oras na'to.

"Kita nalang tayo later sa cafeteria, okay?"

"Understand maam!"

"Lessen your voice. Nasa hallway tayo." suway ko sa kanya. Parang narealize niya
ang ginawa at napatingin sa paligid. May ilang mga dumaan na napahinto dahil sa
pagtaas ng boses niya. Binigyan niya sila ng peace sign at bumaling ulit saakin.

"Sorry. Segi girl, mamaya nalang ulit." I nod at her at pinanuod ko siyang umalis.

I entered the room and I'm the first one who arrive. Umupo ako tapos kumuha ng book
para narin hindi ma bored and as usual after thirty minutes halos dumating na ang
lahat. Also the bullies and they're heading on my place. I put down my book and
wait them to talk first.

"Hey there weird girl." umupo sila sa upuan na nasa unahan ko ng paharap saakin.

"It's been a while since the last time we greet you. We miss you already."

Miss? Miss i bully?

Ibinalik ko nalang ang tingin ko sa libro.

"Kung wala kayong matinong sasabihin. Umalis nalang kayo." nagsimula na akong
mairita sa kanila.

"Oh come on. Hindi pa nga kami nagsisimulang makipaglaro sayo tapos pinapaalis mo
na kami." hindi ko siya sinagot. Nilaro-laro niya ang buhok ko na siyang
nakapagdagdag ng inis ko.

"You know what, it really doesn't matter if mas matanda ka pa saamin ng ilang
years. Actually it's your get-up,masakit sa mga mata naming mga fashionista. Para
saakin okay lang naman if naka eyeglass ka. You'll look like a cute nerd but the
bangs? Para kang alien na ayaw magpakita ng mata and also, palaging naka-bun ang
hair mo. Which is really irritating." I just answered her a small smile. Alam ko
naman talaga ang dahilan kung bakit palagi nila akong binubully.
"Hayyy, bahala ka na nga. Surrender na ako sayo. Let's go girls! Mabuti pa icheck
natin sa website ang bagong labas na bag ng Prada." sinundan ko sila ng tingin. My
forehead creased. Kulang sila ng isa. Yung babaeng palaging maysuot na green axis
cube pendant.

Last time nakita ko siyang nagtatago sa madilim na parte ng gate at may sinisilip
sa loob. Doon kung napagtanto na kasapi siya ng grupong iyon dahil naanigan ko yung
pendant mula sa kinatatayuan ko. Pero ang nakakapagtaka. Bakit nagpapanggap siya
bilang isang estudyante.

THIRD PERSON'S P.O.V

Kumatok siya ng tatlong beses at marahang binuksan ang pinto ng study ng kanyang
ama. Nadatnan niya itong nakaharap sa laptop.

"Dad." maikling bati niya dito at umupo sa upuang kaharap ng mesa nito.

Nag-angat ito ng tingin.

"Nagawa mo na ang ipinapagawa ko?" tinanguan lang niya ito.

"Bihag na namin ang isa sa kagrupo ng Laelaps."

"Did you get any information?"

"They are trying to hack the system sa university. Nahuli siya sa office ng dean at
pinapakialaman ang laptop niya. Buti nalang dala niya ang usb na naglalaman ng
files."

"Sino ang nagbayad sa kanila?"

"Pxmir." tumayo ang ama niya.

"Gusto siguro nilang makapasok sa main university..... Umalis ang malaking investor
nila at lumipat sa atin." he paused at tiniklop ang laptop.

"You mean..."

"Oo, gusto nilang makaganti." nag-igtingan ang mga panga niya.

'Sumusubra na talaga sila.' sa isip niya.

"Is that all the information you've got?" tumango siya.

"You can go now."

"Bye the way dad. I want you to meet someone later." kumunot ang noo ng ama niya.

"At dinner." pagpapatuloy niya.

Ngumiti ito bilang sagot. Aalis na sana siya pero may bigla siyang naalala. Humarap
ulit siya sa ama.

"Because we already captured the enemy, does that mean hindi na kami papasok?"

"It's up to you." tumango siya at tuluyan na niyang nilisan ang silid.

...
JILL'S P.O.V

Pasilip-silip ako sa mga pumapasok sa café.

Tinawagan ako ni Tyrone kanina at gusto daw niyang makipag-usap saakin at dito
nalang daw kami sa café dahil may duty ako ngayon.

After a few minutes I saw him enter the café.

Simple lang ang suot niya pero agad siyang nakahakot ng pansin lalo na sa mga
babae.

He's wearing a simple v-neck black shirt, his usual faded black jeans and sneakers.
Nakasuot rin siya ng shades.

Tinawag ko si Mich at sinabing may kakausapin lang muna ako.

"Hi." nag-aalinlangang bati ko. Naiilang ako sa mga titig niya at naaasiwa ako sa
mga babaeng kung makatitig saakin ay para akong kakainin. Umupo ako sa upuang nasa
harap niya.

"U-uhm, maaari mong tanungin kung anuman ang gusto mong malaman." sabay pilit
ngumiti.

"Paanong may nangyari sa ating dalawa?" walang paligoy-ligoy niyang tanong habang
nakakunot ang noo.

Napalunok ako sa tanong niya. Hindi ko alam kung paano ko ipapaliwanag sa kanya ang
buong pangyayari. I grip my uniform. Nanlalamig ang mga kamay ko.

"S-sa bar. Nagkita tayo sa bar noon. You we're drunk at nakainom rin ako nung mga
panahong yun. Actually, isang baso lang ang nainom ko nun pero nakaramdam ako ng
init kaya pupunta sana ako ng cr nun kaso nabangga kita." naalis ang pagkakunot ng
noo niya at tila ba may naalala.

"Your that girl from the bar? That explain why you look very familliar. But you
said isang baso lang ang nainom mo ibig sabihin matino ka pa nung nangyari yun.
Pero hinayaan mo lang na mangyari yun?"

Agad akong umiling.

"No, batid ko'y may nilagay silang drug sa baso dahil nakaramdam ako ng init. Kaya
nga nag-excuse ako nun na magccr muna ako."

There was a long silence at tila ba tinitimbang kung nagsasabi ba ako ng totoo.
Nag-iwas ako ng tingin.

"Then why did you hide him from me?" napalingon ako sa kanya.

"Nasa US ka ng ilang taon at wala akong pamasahi papuntang US para lang ipagbigay-
alam sa'yo ang tungkol kay CJ at hindi rin ako sigurado kung tatanggapin mo ang
batang dinadala ko." mukhang natamaan siya sa sinabi ko dahil nag-iwas siya ng
tingin.

It won't hurt kung magsinungaling rin ako diba? Totoo naman na kahit gustuhin ko
mang sabihin sa kanya ay wala akong pera pamasahi pa-US. Hindi ko na sinabi ang
tungkol sa pagiging Mafia Boss niya. At bata pa siya nun, sigurado akong
mahihirapan siyang tanggapin si CJ dahil alam kong gaya ng iba ay gusto muna niyang
ienjoy ang kabataan na walang commitment.
Tumayo siya.

"That's all I wan't to know for now. And also, susunduin ko siya sa school niya. I
want to bring my son to my home. Ipakilala ko siya sa pamilya at sa girlfriend ko."
pagkatapos niyang sabihin iyon ay umalis na siya.

Napabuntong hininga nalang ako. Mas mabuti na'to kaysa sa patuloy akong maglihim.

CHAPTER 14

TYRONE'S P.O.V

I changed my mind yesterday on introducing CJ to my family because I am not yet

ready so I told her na hindi ko masusundo si CJ sa school niya. I already told
Sofia about my son just yesterday when I got home because I can't stand feeling
guilty for a long time and it didn't go well because she freaked out. I am planning
to introduce him to them today and now Im in front of their doorstep because I am
going to fetch CJ. Hesitating to knock or just wait for someone to open the door. I
am not ready to face Jill though I don't know if this is right to feel but I kind
of miss her. It is getting hard for me to sleep every night thinking about my son
and... Okay I'll admit it, Im also thinking about her. She's been running around my
head every single minute for an unknown reason. It's really pissing me off.

May malaking kasalanan pa siya saakin pero hindi ko talaga siya matanggal sa isip
ko. And it is not my only problem. I don't know how to tell my family and
girlfriend about my son.

Nakatayo lang ako at lumipas ang limang minuto ay napagdisesyunan ko ng katokin ang
pinto but my hand stopped mid-air when the door suddenly opened. Nagtatakang mukha
ni Jill ang sumalubong saakin pero sinalubong ko lang ito ng malamig na tingin.

"T-Tyrone... U-Uhm p-pasok ka. Nasa loob si CJ." tinalikuran niya ako kaya sumunod
ako sa kanya at pumasok. Dumiretso siya sa kusina at sinundan ko lang siya ng
tingin.

Smile flash on my face when I see my son playing with his toy truck but when he
notice me. He immediately let go of the toy truck and run to me.

"Dad! You're here!" I pick him up and give him a light kiss on his forehead.

"Of course I am. I am missing my little boy and I can't stand not seeing you even
for a day." I told him with a genuine smile.

"Really?" I nodded and their are sparkle in his eyes when I said those words.
My forehead creased when I notice his silence.

"Son?" tawag ko sa kanya at napatingin naman siya saakin.

"I wish you are my real dad though I already have one pero gusto ko po kayo maging
totoong daddy ko. Gusto ko po rin naman ang real dad ko because he is my father
after all and I love him kahit po hindi ko pa siya nakikita. Mommy said that he is
working hard for my future that's why he is always busy and nasa malayong place po
siya. Pero po you're nice and palagi mo po akong binibilhan ng toys and you also
bring me po sa Enchanted Kingdom." I was surprise because of what he said. I was
delighted by what he said.

Kahit na hindi man niya ako makilala ay mamahalin parin niya ako. Nagpapasalamat
din ako kay Jill dahil magagandang bagay ang sinabi niya sa anak namin tungkol
saakin.

"So you only like me because I am buying you toys and taking you to a theme park?"
kunwaring pagtatampo ko.

Nanlaki ang mata niya which I find adorable and cute.

"No! It's not because of that! I love you because...uhm, I love you? Kailangan po
ba may dahilan kaya mahal mo ang isang tao?" nakakunot noong tanong niya.

Napangiti ako sa tanong niya at umiling.

"No... But I'll explain it to you when you're big enough." agad kong sabi dahil
akmang magtatanong na naman siya.

Napagawi ang tingin ko kay Jill na papasok sa sala. May dala siyang juice at
ipinwesto ito sa ibabaw ng maliit na mesa na nasa harap ng sofa. Binigyan niya ako
ng may pag-alinlangang ngiti. I feel her uneasiness being with me around.

"Uminom ka muna." I nodded and sit on the sofa while CJ don't want to let go of me.

I drinked the juice she served for me while my son is on my lap and already busy
playing with his toy truck.

"So uhm, hihiramin mo si CJ ngayon?" I stayed emotionless while staring at her.

"Yes and also, I want to bring him to my condo. He will live there... permanently
with me and if you'll ask me why. I want my son to be safe and I don't think this
place is good for him and I only want the best for my son. We have a tight security
and more clean and comfortable place. You can visit him there but you have to
inform me. I will hire a nanny to look after him everytime I will be out. So you
don't have to worry anyting."
Her eyes widened in surprise.
Sandaling natahimik siya at halata ang inis sa mukha niya habang nakatingin saakin.

"Paano kung hindi ako papayag?" there's a sternnes in her voice.

"You want to go through the court?" I asked challenging her.

Mukhang natakot siya at may pag-aalinlangan sa mukha niya. She looked at our son na
walang pakialam saamin at patuloy parin sa paglalaro sa laruan niya. There's sudden
sadness place on her face while looking at him. Natahimik ulit siya. Bigla akong
naguilty.

"Bakit pabigla-bigla? Hindi mo ba naisip na gusto ko pang makapiling ang anak ko?
Oo nga't wala ka ng pitong taon sa buhay niya kaya hindi niya natamasa ang
magkaroon ng ama pero ngayon namang nandito ka na, gusto mo naman siyang pagkaitan
ng ina."
Kalma lang ang boses niya pero alam ko na nagtitimpi lang siya.

"I understand your part, but I just want my son to have a better life. Nararamdaman
ko rin na hindi siya ligtas, dito kaya masisisi mo ba ako?"

I am a Mafia Boss and she don't know that. Malabong hindi ko mapapansin ang
panganib na nakapaligid sa isang lugar and she's sometimes very protective of CJ
kaya may paghihinala ako. Palagi siya nakaalarma sa paligid na para bang may
dadating at saktan sila. Kaya hindi ako mapalagay.
"*sigh* I-i don't know. B-but, please... At least give me some time to think." she
said with her pleading eyes.

I let out a deep breath. Maybe she needs some time to think. I know it seems like
I'm taking him away from her but I just want to protect him from any harm.

"Okay... But I want your answer the day after tomorrow. Im very impatient." I told
her seriously.

"Mommy, are you alright? You look so sad?" napatingin ako kay CJ na nagtatakang
nakatingin kay Jill.
Nginitian lang niya ito at umiling.

"Of course baby, I'm fine and I'm not sad. Paano ba ako magiging sad kung may anak
akong kasing gwapo tulad mo"

We left a few minutes after. It's not actually a long ride. The ride was only
thirty minutes. We enter in the biggest and most luxurious village all over the
country, owned by my family. Every mansion we passed by screams luxury and wealth.
I look at my son and his face held confusion all over it when we stop at the most
largest mansion in the whole village.

Im going to tell him...

Right...

This is it.

I breath deeply at hinanda ko ang sarili ko sa magiging reaction niya.

"CJ, do you know why you look like me?" there...nasabi ko rin.

"Yes po." sinabayan pa niya ng pagtango.

"And..??" I said telling him to continue.

"You're my father's brother, right? It's impossible na ikaw ang papa ko po. Kaya
maybe, relative mo po ang papa ko." malaki ang ngiting sabi niya.

I let out a force smile and hold his little hands. I look directly at his eyes.

"No. Your wrong." naalis ang ngiti sa mga labi niya at nagtataka akong tiningnan.

"I am your father, son. And I don't have a brother." He gasp in surprise.

"Y-your mom...she didn't told you because she don't know how to explain it to you
that's why she let me tell you instead." Surprised is obvious on his little
innocent face.
Nakatulalang nakatingin lang siya saakin kaya bigla akong kinabahan. Damn! I didn't
thought this is hard.

"Son?" nataranta ako nang napansin kong bigla siyang umiyak.

"You're not joking,right dad?"

"I am not..." I answered while biting my lower lip. God! I am nervous.

Nakakahiya kapag makita ako ng mga katropa at kabusiness partners ko na kinakabahan

ako dahil lang sa magiging reaction ng isang bata.
Nataranta ako dahil napansin kong tumulo ang kanyang luha.
"Son-" I was cut off because he suddenly hug me and cry on my shoulder.

"You're my f-father *sobs* I h-have a daddy..." he said which made me smile. I hug
him tightly. My eyes turned misty as he cried under my embrace.

"It's okay son... Don't cry. I won't leave you again, okay?" inangat niya ang
kanyang ulo para tingnan ako.

"Promise?" he let out his pinky finger. I saw the hope in his eyes and I am not
planning to remove it.

"Promise." I assuredly said at nakipagpinky swear sa kanya.

Ngumiti siya ng malaki at ibinaling ang tingin sa napakalaking gate at napansin ko

ang pagningning ng kanyang mga mata.
Tonight, they'll meet my son and I hope everything will go well.

"Why are we here dad?" suddenly his amusement was replaced with cofusion.

"We're here to meet your grandparents."

Umawang bigla ang bibig niya dahil sa gulat. Which I find really cute. I laugh
silently inside my mind. Parang bigla siyang tinakasan ng kulay dahil sa
pagkabigla.

"It'll be fine son. They'll not going to eat you and if someone will hurt you
they'll pass through me first." i give him an assurance smile and I pat his head.

"Just...breath...okay?" he nods and I start the engine.

May pinindot akong remote para bumukas ang napakalaking gate namin. Manghang mangha
naman si CJ pagkakita sa buong paligid.
Actually my mother personaly hired a landscape artist and also the best interior
designer.
Beside the wide lawn is our garage and it is full of car collections. My father is
fan of cars. Some of them are from the auctions around the world.

I look at my son who's gaping at the expensive cars.

"I'll buy you one someday but first, are you ready son?" he nod but there's still
hesitation written on his face.

...

(A/N: sorry for the very late update.... Hope you like this chappy...follow me po.)

And also sorry for the wrong grammar and typos

CHAPTER 15

THIRD PERSON'S P.O.V

Hawak ni Tyrone si CJ sa isang kamay na manghang mangha sa buong paligid. Hindi

siya makapaniwala na nakaapak siya sa isang mamahaling marmol na wala man lang
kahit anong dungis.
Mamahalin ang mga kagamitan na makikita mo sa loob ng napakalaking mansyon na halos
maging isa nang palasyo.
Everything is shining and glimmering. Pagkapasok pa lang nila sa mansyon ay binati
na agad sila ng mga nakahilerang maid at pati ang mga uniporme nila ay napakagara
at wari ay napakamahal na tela ang ginamit.

Mas lalo pang namangha ang musmos na mukha ni CJ dahil sa pagbati ng mga maid.

"Dad, is this really your house? Wow... I didn't thought you're this rich." he said
while grinning from ear to ear. Napangiti naman si Tyrone dahil sa tinanong ni CJ.

"Actually this is owned by my parents,son. But I will be inheriting all of these

and also, I am rich on my own. Even without my parents riches and money. Why? Do
you want to live here?" nagningningan ang mga mata ni CJ dahil sa sinabi niya pero
unti-unti rin itong nawala. Biglang lumungkot ang mukha ng bata na siyang
ipinagtaka naman ni Tyrone.

"Son? Is anything wrong? Are you allright?"

"I love to live here dad....but.... I don't want to leave Mommy. She'll be sad and
I am going to miss her." suddenly his cheeks glistened with tears.

Parang may sumuntok sa puso niya dahil sa pag-iyak ng anak at sa malungkot na mukha
nito. Lumuhod siya upang pantayan ang height ni CJ at pinahiran ng kamay niya ang
luha nito. Hindi niya kayang tagalan na makitang umiyak ang kanyang anak.

"It's okay...hush now...you won't leave your Mommy. Stop crying. You want to meet
your grans right?" he said trying to cheer him up at gumana naman dahil bigla itong
napangiti pero napalitan rin ng kaba.

Binuhat niya si CJ at nagtungo na sa dining room kung saan naghihintay ang kanyang
pamilya at ang kanyang girlfriend. Sinundan lang sila ng nagtataka at gulat na
tingin ng mga katulong ngunit binalewala lang ito ni Tyrone.

Una niyang napansin ang kanyang girl friend na nakasuot ng simple pale yellow
sundress at three inches stiletto and a simple make up. She looks like an angel
pero nagsalubong ang kilay ni Tyrone nang napansin niya ang nakakamatay na tingin
ni Sofia sa kanyang anak na halos magtago na sa kanyang leeg.

Hindi maganda ang tabas ng mukha ng kanyang ina samantalang ang kanyang ama naman
ay may malaking ngiti habang sinalubong silang dalawang mag-ama.

"Hi son!" niyakap siya ng kanyang ama kaya pati si CJ ay nadamay sa yakap. Bumaling
ang tingin ni Mr. Frost sa batang nagtatago sa leeg ni Tyrone.

"Is this him?" tinanguan lang siya ng kanyang anak.

"Can I carry him?" bahagyang nginitian ni Tyrone ang kanyang ama.

"CJ, lolo want to carry you." nag-angat ito ng tingin.

"Don't be shy. He just want to meet his cute and handsome grandchild." tinanguan pa
niya ito. Napangiti ito sa sinabi niya at humarap sa kanyang ama. Gulat naman ang
rumihestro sa mukha ng kanyang ama pagkaharap ni CJ.

Hindi makapaniwala si Mr.Frost pagkakita sa kanyang apo. Para siyang nakatingin sa

batang si Tyrone dahil para itong carbon copy maliban sa mata.
Pati narin ang ina ni Tyrone ay ganun din ang naging reaksyon at bigla nalang
nagningningan ang mga mata at napangiti ng malaki.

"Oh my! Oh my! Honey! Akin muna si apo. Ibigay mo muna siya saakin."
naghehestirical na sabi ng kanyang asawa kaya wala siyang ibang nagawa kundi ang
ibigay si CJ sa papalapit na asawa.

"My apo is so handsome! *muah* *muah* Hi apo! I'm your very beautiful gandma!
What's your name?" tanong nito pagkatapos halik halikan ang mukha ni CJ. Mas lalong
sumama ang tingin na ipinupukol ni Sofia kay CJ and this time ang ama naman ni
Tyrone ang nakapansin nito.

"U-uhmmm... I-im Christian James po, but call me CJ instead."

"You have the same name with yor father. Tyrone Christian. *giggles* I love your
eyes." tila nawala ang kabang naramdaman ni CJ.

"Really? My mom also have hazel eyes." proud na sabi ni CJ.

"Your mom must be very beautiful, perhaps? Ohhh, your so cute...*chuckles* I love
you already." she pinch his cheeks that made the child grin.

"And I'm also handsome grandma. Am I right?"

"Tryone, nagmana ata sa'yo ang kahanginan nitong anak mo." nangingiting sabi ng
kanyang ama.

"Nagsasabi lang siya ng totoo dad." sabi niya ng may malaking ngiti.

"Hahaha! Okay, okay." natatawang sabi ng kanyang ama.

Dinala ng kanyang ina sa mahabang mesa ang kanyang anak na ngayon ay nawala na ang
kaba sa mukha. Sumunod naman silang dalawa dito. May nakahain na iba't-ibang
klaseng putahi sa hapag na tila ba ay may fiesta o okasyon na ipagdiriwang.

"Bakit po there's a lot of food?" nakakunot noong tanong ni CJ habang nakatitig sa

mga pagkain.

"Ganito palagi saamin apo, so you need to be used to it." may ngiti sa labi na sabi
ni Tray.

"Really grandpa? Mauubos po 'to lahat? Sabi ni mommy, if you eat too much food you
will gain weight and become fat. Kailangan daw balanced ang mga kinain para po
hindi tataba at maging healthy. Pero bakit hindi po kayo fat kahit marami kayong
kinakain?" inosenting tanong CJ dahilan para matawa ang kanyang lolo't lola while
Tyrone is silently chuckling.

"So innocent apo." natatawang sabi ni Cassandra sa apo.

"Of course we can't finish them all kaya kakainin nalang ng mga maid ang iba. Tsaka
to celebrate narin because we already have a grandchild. Even if it is surprising."
Paliwanag ni Tray.

"Ok po, grandpa."

"Segi na! segi na! Pakakain muna natin 'tong si little apo natin baka nagugutom na
siya." ibinaba ni Cassandra ang si CJ sa upuan at tumabi naman doon si Tyrone.
Katabi ni Tyrone si Sofia na wala paring imik at lumipat naman sa harap si
Cassandra habang sa gitna naman si Tray.

"Apo try this. This one is called stratas. They are egg, cheese, and bread
casseroles
that puff up when baking. It's good." linagyan ni Cassandra pagkain ang plato ni
CJ.

Agad naman itong tinikman ni CJ. Matagal niya itong nginuya at sunod-sunod na ang
pagsubo ng pag-kain.

"You're right grandma. It's good."

There was a small smile plastered on Tyrone's face. Aliw na aliw ang kanyang ina at
ama kay CJ.

Nakahinga siya ng malalim dahil tanggap ng kanyang pamilya si CJ. Pero may isa pa
siyang problema at yun ay ang kanyang kasintahan. Wala itong imik simula nung
dumating silang dalawang mag-ama. Ayaw niyang maramdaman ng anak ang pakiramdam na
hindi tanggap. Hindi niya kanyang makita itong nasasaktan at iniisip palang niya ay
para nang pinunit ang kanyang puso. Napakainosente ng mukha nito.

...

"What is this Ty?! How did this happen? And to think may five years old kanang
anak? My god!" parang mahihimatay na bungad sa kanya ng girlfriend pagkapasok
palang sa loob ng napakalaking silid niya. Hindi siya nagsalita kaya nagpatuloy ito
sa pangbubulyaw sa kanya.

"Why didn't you told me that you have a bastard son?!"

Bigla siyang nakadama ng inis dahil sa mga sinabi nito. Nag-igtingan ang panga niya
at dumilim ang mukha.

"Sofia. I don't like what you've just said." kalmado pero nagtitimping sabi niya.

"Bakit? Isn't it true? Bastardo naman talaga siya di ba? At bakit hindi mo agad to
sinabi saakin Ty?! Ano mo ba ako ha?!" napakuyom ang mga kamao niya. Wala parin
siyang reaksyon sa mukha habang nakatitig dito.

"Peste yang bastardong yan at ngayon nagiging abala na siya sa relasyon natin! Kaya
pala wala ka nang oras saakin! Nasa ina na pala ng  bastardong  yan at sa kanya ang
atensyon mo! At bakit ngayon lang niyan pinakilala ng ina ng batang yan?! Siguro
hinuhuthutan ka lang nun! She maybe a gold digger! My god Ty!" bigla niyang
narealize na hindi ang usual na Sofia ang nakikita niya.

Ngayon lang niya ito narinig na magmura dahil kadalasan ay sobrang hinhin nitong
magsalita at kumilos. Malambing rin ito sa kanya o kahit sa iba. Ngayon ay nakikita
niya ang side na'to na galit na galit mas galit siya.

"Stop calling him a bastard!" nanlaki ang mga mata nito at napasinghap dahil sa
pagsigaw niya. Nauubos na ang pasensya niya.

Bigla itong napayuko at narinig niya itong humikbi. Parang nawalan na siya ng
pakialam kahit umiiyak na ito sa harap niya pero bigla rin siyang nakaramdam ng
konsensya. Tinuruan siya ng kanyang ina kung paano trumato ng babae at respituhin
ang mga ito dahil mas sensetibo ito kaysa sa mga lalaki.

"Sofia...." tawag niya sa pangalan nito pero nanatili itong nakayuko habang
humihikbi at walang imik. Nang hindi parin ito nag-angat ng tingin ay mas lalo
siyang nainis kaya pumihit siya patalikod pero nang akma na siyang umalis ay
hinawakan nito ang braso niya.

"I-im s-sorry..*sobs* I didn't mean to say t-those words. I... I-i am just
overwhelmed..." malalim siyang napabuntong hininga at humarap. Niyakap niya ito.
"Sofia... Please understand the situation." naramdaman niya itong tumango.

"B-but you didn't tell me about him earlier."

"Kakakilala ko lang kay CJ. Kaya, how am I suppose to tell you earlier?" napahilot
siya sa sintido.

"*sigh* As long as you didn't cheat I'm fine with him. His five years old so that
means you bedded the woman six years ago. Maybe she's just one of the flirts you've
met and knowing you. I know no one can ignore your charms." she smiled sweetly at
him pero nag-igtingan ang panga niya dahil sa pagkasabi nito na flirt ang ina ni CJ
pero kinalma nalang niya ang sarili.

"So we're okay now? You're not mad anymore?" tumango ito . Umalis siya mula sa
pagkakayakap dito.

"Let's go downstairs." nauna siyang umalis sa silid at sumunod naman ito. Pinindot
niya agad ang button sa elavator at hinintay si Sofia na kalmado na ang mukha.

Naabutan nila si CJ na nakikipaglaro sa kanyang ama ng snakes and ladder. Lumapit

siya sa mga ito at napansin niya ang pamumula ng ilong ng kanyang ama.

"You wan't to join us son?"  tanong ng kanyang ama sa kanya.

"No thanks, dad. Manonood nalang ako sainyo."

Natatawa siya sa kanyang ama dahil palagi itong talo at agad na may pitik agad sa
ilong galing kay CJ at kapag si CJ naman ang talo ay mahina lang ang ibibigay niya.

"Lolo you already look like a reindeer. Rodolf the red nose reindeer~had a very
shiny nose~ lalala~lalala~" pang-aasar nito. Nagpatuloy lang ito sa pagkanta pero
napahinto dahil natalo siya ng kanyang lolo.

"Look who's the loser." Tray is grinning from ear to ear dahil sa pagkatalo  ng
kanyang apo. Nagkunwari siyang naghahanda sa pagpitik kaya napapikit si CJ at
napalunok. Ilang sandali pa ay mahinang pitik lang ang naramdamn niya kaya agad
siyang napamulat at nakita ang kanyang lolo na tumatawa.

...

CHAPTER 16
JILL'S P.O.V

Nakatitig saakin si Four habang sinisipsip ko ang caffe latte na inorder ko. We are
here in the coffee shop because I want to talk to him. Break ko ngayon kaya ayos
lang if nakatambay lang muna ako.
Habang nasa klase ako buong araw at hindi ko nakasama si CJ ay nakapag-isip-isip
ako.
Masyadong magulo ang buhay ko ngayon at idagdag mo pa ang tungkol sa bagay na iyon.
Mas lalong gumulo ang lahat at hindi ko na alam kung saan ko sisimulan ang pag-
aayos. I want everything to be okay para makakagalaw na ako at makakahinga ng
maayos. Lalong lalo na para sa kaligtasan ni CJ.
Para akong naiiyak na ewan sa tuwing iniisip ko ang mga problema. Malakas man ako
physically pero mahina naman ako emotionally. But even though nahihirapan na ako, I
want to fight. Not for myself but for my son. Ayaw ko siyang palakihin sa
napakagulong buhay dahil alam ko na malilito siya sa maraming bagay. Gusto ko nang
simulan ang pag-ayos sa buhay ko. Bago pa man mahuli ang lahat.

Narinig akong tumikhim si Four kaya nabalik ako sa huwisyo.

"So...what now? Bakit mo ako pinapunta dito?" napabuntong hininga ako at umayos ng
upo.

"I want you to help me,Four. I need your help." nahihirapan kong sabi habang
nakatingin sa mga singkit nitong mata.

"What kind of help?"

"Tulungan mo akong ayusin ang kaguluhang 'to,Four. Please... Kahit anong gusto mong
kapalit gagawin ko basta't kaya ko."
Napailing-iling ito dahil sa sinabi ko at bumuga ng hangin.

There's a silence between us.

Kinakabahan ako sa maaari niyang isagot. Nabasag lang ang katahimikan nang bigla
siyang nagsalita.

"So, where and when do we start?"

He asked which made me smile.

"Gusto kung magsimula sa mga Laelaps."  I said seriously.

Tanging tango lang ang naging sagot niya.

Sana maging maayos ang lahat pagkatapos nito.

...

"Mommy!!!" napangiti ako kay CJ na tumatakbo papunta saakin. Tumawag saakin si

Tyrone kagabi at sinabing sa kanila daw muna si CJ dahil gusto pang makasama ng mga
ito ang anak ko. Buti nalang wala akong pasok ngayon kaya makakasama ko si CJ ng
buong araw.

Sinalubong ko siya at agad na binuhat at hinalikan sa pisngi. Sinubsob niya ang

kanyang mukha sa leeg ko at mahigpit akong niyakap.

"Baby? Is there anything wrong? You're hugging me very tightly." nag-angat siya ng
tingin at napansin ko ang bahagyang pamamasa ng kanyang mga mata.

"I miss you mom.*sobs*"

"Miss mo na 'ko agad. *chuckles* Eh hindi pa nga umabot ng two days na hindi tayo
nagkita."

"But I still miss you. Hindi po ako sanay na 'ndi ka katabi po matulog." napangiti
ako sa sinabi niya but at the same time ay nabahala.

"Ay, naglalambing lang 'tong si baby ko eh."

"I am not." sumimangot siya kaya agad ko siyang kiniliti.

"Hahaha! Mom! Stop that! Daddy! Help! Hahaha." saka ko lang napansin si Tyrone na
nakatayo sa may pintuan nang tinawag siya ni CJ.

Napahinto ako sa pagkiliti kay CJ at pinanuod siyang lumapit saamin. Tinanguan lang
niya ako bilang pagbati nang umabot na siya sa pweto namin.

"W-why don't we eat lunch?... If you haven't eaten yet. I prepared food." sabi ko.

"Hindi pa kami kumain." maikling sabi niya. I nod at tinalikuran siya habang karga
si CJ.

"You cooked sinigang and adobo mom?" Tumango ako at pinaupo siya sa silya. Lumingon
ako kay Tyrone na nakatayo sa likuran namin.

Lumapit siya at humila ng upuan sa tabi ko. Umupo na rin ako kahit na naiilang ako
sa presensya niya.

I told CJ to lead the prayer at nagsimula na kaming kumain. Habang sumusubo ako ng
ulam ay naramdaman ko na may nakatitig saakin. Nahihirapang nilunok ko ang pagkain.
Hindi ko nalang pinansin ang mga titig niya at nagpatuloy nalang sa pagkain.

"Mom, I met grandpa and grandma yesterday. Both of them are cool.Their house is
huge and they also gave me a lot of toys but I forgot to bring it here. I left it
in dad's condo po." he said with a hint of sadness in his voice.

"May toy's ka pa naman dito baby. Kaya ayos lang. Don't be sad na, ok? Im sure
babalik ka pa naman sa condo ni dad mo. Right?" tumango siya at nagpatuloy na sa
pagkain.

Napapitlag ako nang maramdaman ko na may kamay na humawak sa kamay ko na nasa

ilalim ng mesa. Medyo may kahigpitan ang pagkahawak nito kaya napangiwi ako.

"I want to talk to you,later." bulong niya sa gilid ng tenga ko nagpakiliti sa akin
at parang may naramdaman akong kung ano sa tiyan ko.

"O-okay." I mumbled with hesitation.

Lumuwag na ang pagkahawak niya sa kamay mo kaya agad ko itong kinuha at nagpatuloy
na sa pagkain.

...

"Ano ang gusto mong pag-usapan natin?"

Nakaupo ako sa sofa habang siya naman ay nakatayo sa harap ko at nasa bulsa ang mga
kamay. Katatapos lang naming kumain at nasa kwarto si CJ at naglalaro.

"Gusto ko siyang saakin muna siya titira. I want to make it clear to you so I need
your permission." I don't know what to say anything. Parang nalunok ko ang aking
dila dahil tila nakalimutan ko na kung paano magsalita.

I am surprised kasi nakikipag-usap na siya saakin ng maayos at parang ang hirap

para saakin na sagutin ang katanungan niya. I don't want to be apart from CJ.
But... but,...

I need to...
I closed my eyes and slowly nod.

"Okay." I opened my eyes and stared at him.

"You can always visit him." tumango ako.

"So kelan mo siya dadalhin sa inyo?"

"Ayos lang ba sa'yo kapag ngayon ko siya dadalhin. But, not actually saamin pero sa
condo ko. And I can assure you that he will be safe because they have a tight
security there."

"Okay. But, I want to talk to him first." tinanguan niya ako at umalis na sa harap
ko. Lumabas siya ng bahay at baka pupunta siya sa kotse niya.

Huminga ako ng malalim. Hindi ko alam kung paano ko ipapaliwanag sa kanya ang
lahat. Ayoko na sasama ang loob ng anak ko saakin kaya mahihirapan ako. Sana
maiintindihan niya ako kahit na nasa murang edad pa siya.
Nanginginig ang kamay na pinihit ko ang siradura at unti-unting binuksan ang pinto.

Pagbukas ko ay naabutan ko siyang nakatabon ang unan sa mukha siya at parang

sumisinok. Kumunot ang noo ko dahil sa pagtataka at nilapitan siya.
Umupo ako sa gilid niya.

"CJ? Anak?" wala ang narinig na sagot niya at napansin kong hindi siya sumisinok
kundi ay humihikbi dahilan para biglang umusbong ang pag-alala sa dibdib ko.

"CJ what's wrong? Bakit umiiyak ang baby ko?" malambing kong tanong sakanya at
hinagod ang kanyang likod. Hindi siya sumagot at mas lalong siniksik ang mukha sa
unan. Lumakas lalo ang hikbi niya kaya nataranta na ako.

"Baby, bakit ka ba umiiyak? May masakit ba sayo? Tell mommy please." humarap siya
saakin.

"You're going to leave me." napasinghap ako.

"I heard you and dad talking a while ago. *sobs*" huminga ako ng malalim at
linapitan siya.

"Don't cry na, baby pleaseee. Sorry na. Mommy needs to finish something muna kaya
kay daddy ka muna okay? Di naman kita iiwan ehh. Magkikita pa ulit tayo at
pupuntahan kita palagi. Marami lang kasi ang kailaangang ayusin ni Mommy kaya kay
daddy ka muna." I lean closer to him and hug him tightly. Naramdaman ko ang pagtulo
ng mga luha ko dahil sa lungkot na naramdaman ko mula sa aking anak.

"But, I'm going to always miss you and what if you'll completely leave me?" He
asked with a shaking voice.

Just watching how my son is crying right now parang gusto ko nang bawiin ang naging
desisyon ko.

"Hindi kita iiwan anak. Hindi yan mangyayari kahit kailan. Magkalayo man tayo pero
malapit naman ang puso natin sa isa't isa. I love you anak. I really love you.
Always remember that."

Matagal bago ko siya napatahan. Pinatulog ko siya pagkatapos ko siyang palitan ng

damit.
Lumabas ako at hinanap si Tyrone pero wala na siya. Siguro umuwi na siya.

Napahilot ako ng sintido at bumuga ng hangin.

...
Kinuha na ni Tyrone si CJ kanina at dala ang ibang mga gamit ni CJ. Hindi siya
umiyak kanina kaya hindi ako masyadong nag-alala pero at the same time ay nag-alala
parin ako dahil baka kinikimkim lang niya ang kanyang nararamdaman.

Naalis lang ako sa mga iniisip ko nang tumunog ang cellphone ko at dumating na ang
tawag na kanina ko pa hinihintay.

"Four? Any information?"

"Come here. Dito sa bahay ko, may kailangan kang malaman." agad akong pumayag sa
sinabi niya.

Pagkatapos na pagkatapos ng klase ko ay naghanda na ako para pumunta sa bahay ni

Four. Nagtataka ako dahil hindi ko nakita si Tyrone sa academy at pati narin ang
kanyang kaibigan na si Kenneth Lee.

Bago ako dumiretso sa bahay ni Four ay dumaan muna ako sa condo ni Tyrone para
silipin si CJ. Pagdating ko ay nagtanong ako sa receptionist.

"May I know your name Maam?" tanong saakin ng receptionist.

"Jill Villareal." I said plainly.

May bulinuklat-buklat pa siya bago niya ako hinarap.

"I am sorry maam but your name is not listed on Mr. Frost's family and aqquitance's
list. He don't allow any unrelated person to know any of his personal info and
spaces which involve his condo." Nakakaintinding tumango ako at nanlulumong umalis.

Paalis na sana ako ng may narinig akong maliit na tumatawag saakin kaya agad akong
napalingon. Tumakbo papalapit saakin si CJ na may malaking ngiti. Binuhat ko agad
siya pagkalapit niya saakin at hinalik-halikan ang buong mukha. Humagikhik siya at
yumapos saakin.

"How's my baby?" I asked him in a low tone.

"Mom, we visited grandma at grandpa a while ago with dad's girlfriend." agad na
nangunot ang noo ko pagkarinig ko sa word na girlfriend.

"Oh! There they are!" lumingon ako at agad na nakaramdam ng kirot sa puso dahil sa
nakita.

.... 
(A/N: sorry for the slow and short update. Tambak kasi ang mga school works namin
ngayon. Sorry talaga guys. Pagtyagaan niyo nalang ang ud ko ngayon. And for those
who appreciate thank you!😊 hope you like my update. Also pagpasensyahan niyo
nalang ang typo at grammatical errors.)

Btw. Don't forget to Vote and Follow

CHAPTER 17
JILL'S P.O.V

Agad na napalis ang mga ngiti saaking mukha ng makita ko sila.

I can't understand why I am feeling this way. I know this is wrong but I can't stop
it. Ang kirot na aking nadarama dahil sa nakita kong masaya silang nag-uusap habang
nakapulupot ang kamay ni Sofia sa braso ni Tyrone ay hindi ko maintindihan.

Isang napakamalaking mali kung tama ang iniisip ko sa aking nararamdaman dahil sa
nakikita ko ngayon at sa tuwing malapit saakin si Tyrone. As soon as they got near,
a fake smile plaster on my face.

May panghuhusga ang mga matang nakatingin saakin si Sofia. Of course I know her.
She is the only girl na nakakalapit kay Tyrone sa Academy and we met last time nung
nakabanggaan ko si Tyrone that's why I can't forget her. But it seems that she
didn't remember me.

"Hi! You must be Jill, CJ's mom. Nice to meet you." she lively greeted me and
extended her hand. But I know too well that it is just fake.

I look at her hand. Not planning to take it. 'Well, how am I suppose to shake her
hand if I am holding CJ?' said the bratty side of mind.

"Ooh..." pagkarealize niya na karga ko si CJ ay napapahiyang ibinaba niya ang

kanyang kamay.

"So dumb of me." natatawang sabi niya sa kanyang sarili.

"Well, u-uhm... I am Sofia." there goes her fake smile again. I can differentiate
if a smile is fake or genuine because if it is fake it won't reach the eye.

"Jill." I responded and give her a nod. There's an awkward silence between us but I
decided to break it.

I look at Tyrone who's intently looking at me.

"I just stop by to check CJ but I guess there's no problem and he seems to be
enjoying being with you. So aalis na rin ako." I smile slightly.

I turn to CJ and  I notice that he keep burrying his face into my neck.

"Baby, what are you doing?" umiling lang siya.

"You're going to leave." malungkot na sabi niya.

"Don't worry, I'll come back here to visit you alright? So don't be sad. Smile na."
I said with a smile.

Ngumiti siya at niyakap ako. Ang sweet talaga nitong anak ko.

"Go to your daddy na." he nods. I put him down and he rans to his dad who
immediately pick him up.

"Alis na'ko. Please take care of my son-"

"Our." seryoso ang mukha na sabi ni Tyrone. Which made me flinch.

"O-our son." napansin ko ang pagdilim ng mukha ni Sofia. Tumalikod na ako.

Pagkalabas ko ng hotel ay agad akong napahawak sa aking dibdib. Here it is again. I

let out a deep sigh. I wash the thought away. Nagpara nalang ako ng bus.

...

Nagdoorbell ako sa harap ng bahay ni Four. Pagkadaan ng isang minuto ay bumukas ang
gate.

"Hey, come in." sinundan ko siya papasok sa bahay niya. Or mansion. Hindi ko alam
kong anong hangin ang pumasok sa utak nitong lalakeng to at bumili ng mansion eh
siya lang naman ang nakatira at ang ibang tauhan niya. May roon namang main quarter
kaya ang mga tauhan niya ay nandoon pero ang iba nandito.

Pagpasok ko sa living room ay bigla akong natuod sa aking kinatatayuan. I coldly

stared at her face. Parang nag-aalinlangang lumapit siya saakin.

"How are you Jill? I-it's been 2 years."

"Yes, it's been 2 years simula nung nagtaksil ka." matabang kong sabi.

"Stop it girls. Jill, Leah. I want you to fix your issues bago tayo magsimula. Jill
you asked me to help you fix the problems and you need to start with Five." I look
away. I can't even meet her glances. I don't know if I can easily forgive her.

"Iwan ko muna kayo para makapag-usap." iniwan kami ni Four dito sa living room.
Dumaan ang katahimikan saaming dalawa ngunit nabasag ito nang nauutal na nagsalita
si Five.

"J-jill, g-gusto kong m-makipag-ayos sayo. P-please at least give me one last
chance. I know napakalaki ng k-kasalanan na nagawa ko sayo pero sana mabigyan mo pa
ko ng isang pagkakataon para mapatunayan ko sayo na ako ay lubos na nagsisisi."

"Alam mo naman palang malaki ang kasalan mo saakin pero nagtangka ka paring hingin
ang kapatawaran ko. Sa tingin mo ganun lang kadali yun? Sa tingin mo ganun lang
kadali ang patawarin ka? You almost put my son's life in danger. Di bali nang ako
lang ang mapahamak. Wag lang siya." napayuko siya dahil sa mga sinabi ko.

Umalis ako at iniwan siyang parang tuod  sa kinatatayuan niya. Dumiretso ako sa
guest room ni Four na ginagamit ko palagi. I am still angry at her kahit dalawang
taon na ang lumipas at hindi ko alam kung kailan ito huhupa.

I don't want to hold grudge on someone pero hindi ko kaya. Sa tuwing naalala ko ang
mga kataksilan niya bigla nalang bumabangon ang galit ko sa kanya. I tightly close
my eyes. I want to clear my mind bago ko siya patawarin.

Dahil sa pag-iisip ay hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako.

...

Nagising ako mula sa mahimbing na pagtulog dahil sa mahinang katok. Mabigat ang
katawang lumapit ako sa pinto at binuksan ito. Bumungad saakin ang mukha ni Five
kaya agad na kumunot ang aking noo.

"What is it?" I asked coldly.

"Ipinatawag ka ni Four saakin."

"Mauna ka na, susunod nalang ako." umalis siya pagkasabi ko nun. Sinara ko ang
pinto at humarap sa salamin. I stared at my reflection. Napahawak ako sa aking
kwintas.
Bigay saakin ni papa ito noong nabubuhay pa siya. Pero I discovered something
really mysterious about this necklace. Si papa at mama. I really miss them.

Napagdesisyunan ko nang bumaba kaya ay naghilamos muna ako.

Pababa ako ng hagdan nang sinalubong ng dalawa sa mga tauhan ni Four. May
naghihintay pang isang lalake sa ibaba but I think hindi siya tauhan ni Four. Siya
yung lalake na nakita ko noon na malapit sa apartment ko.

'So I suppose tauhan siya ni Five. Probably pinahanap niya ko.' I mentally smirk at
that thought.

"Ms. Jill ihahatid ka na po namin." I just nod at them.

Dumaan pa kami sa kitchen at lumiko ulit sa isa pang pasilyo. Then there's a space
again. Para lang rin itong living room. Sinundan ko lang ang mga lalake at bumaba
sila sa hagdan na kung hindi pa nila ginawa ay hindi ko talaga makita ang hagdan.
Illusion...

May underground na pala dito. Maybe they move the safe room and the system room. Sa
system room nakatago ang mga armas at mga camera na nagmomonitor sa kabahayan and
also the other weird gadgets Four invented.

Iniscan muna ang mata ng lalaking naghatid saakin at bumukas ang pinto. Bumungad
saakin ang maraming monitoring screen. Four is typing something and Five is beside
him. Tumikhim ako dahil hindi nila napansin ang pagdating namin. Itinigil nila ang
kanilang ginagawa at lumingon sila sa gawi ko.

"What is it that you want to tell me?"

"Tyrone is the only son of the leader of Thanatos mafia. You know that, right?"
Four asked.

"Then?"

"It looks like someone ordered Laelaps and the Thanatos are their target." singit
ni Five.

"They have been hacking the school's system for these past few days. Pero hindi
sila madaling makakapasok. Knowing that they've been working for it ng ilang araw
na. Masyadong magaling ang pagkagawa ng system and mahirap lampasan ang trap."

"How can you say so?" tanong ko kay Four.

"That's what I've been doing now. Sinusubukan kung ihack ang system nila. Pero ako
mismo ay hindi ko kaya."

He is right. Four is the best hacker that I know. Walang hindi niya kayang ihack.

"What they are up to this time? Ano ang pinaplano nila?"

"Nalaman kung umalis ang isang big investor mula sa Pxmir at lumipat sa Thanatos.
It has to do something about it." tumango ako.

"Kaya kailangan na nating kumilos. They've been causing a lot of trouble."

napatingin ako kay Five nang siya ay nagsalita.

Can I still trust her? What if she'll betray me again? What if masasaktan na naman
ako? What if this time mapapahamak na talaga ang anak ko?
"Ok. Simulan na natin to." Sagot ko.

Umupo ako sa swivel chair na nasa tabi ni Four.

"May iaambush sila ngayon. Ang sasakyan ng anak ng investor ng Pxmir na lumipat sa
Thanatos. Aalis ang sasakyan mamayang 2 am. Ihohostage nila ang bata."

"Bata?" gulat kong tanong ni Four.

"Yes, a six years old kid. Her father want to sent her to US para ilayo sa Pxmir.
Ang dahilan kasi kung bakit siya umalis sa kompanya ay dahil nalaman niya ang
pagiging Mafia ng Pxmir." nakakaintinding tumango ako.

"But Thanatos is also a Mafia clan." I curiously asked.

"Yes, but they are not as bad as Pxmir. Pxmir uses dirty stunts." sagot ni Five.

...

CHAPTER 18
JILL'S P.O.V

It's been a long time since I held a gun but I know I am still capable of shooting
the enemies. Touching my own sniper riffle carefully. How I miss this one. Ito ang
palagi kong nagagamit noon and I valued this so much dahil si dad mismo ang
nagbigay saakin nito.

Looks like I'm going to use this again...

"Are you ready?" Tanong saakin ni Four pagpasok niya sa kwarto.

"Yes. As always."

"You must miss Snippy."

"Great hunch." I said sarcastically. Well if you're wondering who Snippy is?
Pangalan yan ng riffle ko.

"Let's go? Malapit na ang oras and nandoon na ang iba, nakaabang. They're just
waiting for my signal."

"Great."

A few minutes of ride. Nakarating agad kami sa destinasyon namin at agad akong
pumwesto sa dapat kong pwestohan. Everything is planned at kapag hindi gagana.
There is always a plan B. I check my watch and the time is already 2 am pero dahil
medyo nasa malayo kami at nasa madilim na lugar, just to make sure. Probably
they'll get her after 15 minutes. At ang plano namin ay kikilos na kami kapag
nakuha na ng mga laelaps ang bata sa sasakyan. Dahil may pagkabobo rin pala sila.
Iaambush nila ang sasakyan kung saan may nakatagong mga cctv.

"Four ready na ang lahat?" I ask him through the earpiece.

"Yes. Five already assigned the others."

"Ok." After a 15 minutes of wait.

"Jill, be ready." Paalala saakin ni Four.

"Got that."

Inayos ko ang sniper riffle ko at finucos sa gulong ng paparating na sasakyan. I

concentrated and then I release the trigger and....bang.

Walang kahit na anong ingay ay sunod sunod ko ring binaril ang mga gulong ng
nakasunod na sasakyan. Maliit ang ginamit ko na bala para unti-unting ma flat ang
mga sasakyan at pagdating dito sa may pwesto namin ay tsaka lang titigil. Mahirap
na, dahil may bata ang nakasakay.

As soon as the cars stopped. Four's men immediately make a move. Pinanuod ko lang
sila because I don't want to show my identity yet. Kahit na nakadisguise. Baka may
isa sa kanila ang makatakas. Pero napansin kong mahirap rin palang talunin sa
bakbakan ang Laelaps. Mas mahirap na kesa sa dati. They have improved. But, alam ko
rin na magaling ang mga tauhan ni Four. I know he will only choose those who are
deserving to be his men. Tumagal ang laban ng thirty minutes.

But...

May isa pang natitira. Mahusay siyang makipaglaban. Habang nakikipaglaban siya ay
pinagmasdan ko siya ng mabuti. Then, I notice something in his eyes.
Umalis ako sa aking pinwestuhan at lumapit sa kanila.

"Stop." I ordered coldly.

Napatigil silang lahat sa pakikipaglaban sa lalaki.

"Jill, what are you doing?" Hindi ko pinansin ang tanong ni Four at walang pag-
alinlangang lumapit sa lalaki.

"I want to talk to you." nagulat siya sa sinabi ko pero agad niyang inalis ang
reaction na ito sa kanyang mukha.

"Ano namang itatanong mo saakin? And do you want to die? What if I'll shot you
right now?" He said with a smirk.

"Tsss... as if you'll do that." ibinaba niya ang kanyang baril.

"Feisty aren't we?" I roll my eyes.

"Come with us. Doon nalang tayo mag-usap sa mansion."

"Kapag papayag ako, hindi ka ba mag-alala na kalaban ang dinadala mo sa kuta niyo?"
I just shrug.

"Whatever you'll say."

I look around me. Marami ang mga sugatan sa tauhan ni Four pero wala namang
binawian ng buhay maliban nalang sa Laelaps.

"Okay. I'll come with you."

"Good. James, escort him to the car." tawag ko sa tauhan ni Four.

I close my eyes tightly and turned away. Ayaw ko na pumapatay at lalong-lalo na

ayaw ko sa patayan. Pero sa mundong ginagalawan ko, hindi talaga maiiwasan.
Pumasok na ako sa sasakyan kung saan nakasakay ang lalaki at si Four. Nakatanaw
lang ako sa bintana sa buong biyahe. Five and the others are already cleaning the
mess. Mabuti nalang natunugan agad namin ang pangyayaring ito at naligtas namin ang
bata. Napatingin ako kay Four nang maalala ang bata.

"Four, how about the kid. Where is she?"

"Pinauna ko agad sa mansion. Mahirap na kapag makakita ang bata ng ganoong

karumaldumal na pangyayari. Rerehistro iyon sa batang isip niya at hindi na
makakalimutan. Ayaw ko rin naman dumihan ang isip niya."

I sighed in relief. Akala ko talaga na nakita niya yung kanina. Isa akong ina kaya
hindi ko makakayang may isang bata na makakakita ng ganoon.

"Ano ba ang gusto mong pag-usapan natin?" tanong niya saakin pagkapasok palang sa
mansion. I face Four and Five na nasa likuran namin.

"I want to talk to him privately so don't follow us."

"B-but-" i cut her off.

"No buts and don't worry. I know what I am doing."

Tumalikod na ako at pinasunod ang lalake saakin patungo sa study room ni Four. I
close the door as we get in.

"What is your name?" tanong ko habang nakatanaw lang sa labas ng malaking bintana.

"Why should I tell you?"

"Because you have to." maikli kong sagot.

"Is your voice always that emotionless?"

"I only asked you kung ano ang pangalan mo so why are you answering me with another
question."

Naramdaman kong umupo siya sa sofa na nasa aking gilid.

"Call me Ryker." he simply said.

"Is that your real name?"

"Yes, but I also use it as my code name." I nod as a responce. "at alam ko kung ano
ang  sunod mong itatanong. You want to know why I joined the Laelaps right?"

"Hmm...bakit nga ba?"

"Ganun ka kainteresado tungkol sa buhay ko?"

I mentally smirked at his question. Curious ako tungkol sa buhay niya actually.
Marami ring mga katanungan na nasa isip ko at gusto kong itanong sakanya pero ayaw
kong pumasok sa pribadong buhay ng isang tao.

"Maybe yes, maybe no." Napatahimik siya sa sinabi ko.

"I'll tell you but I need some time. Pero masisigurado ko saiyong hindi ako
kalaban. I was forced kaya napasali ako sa Laelaps."
"I understand."

Nakatanaw lamang ako sa labas at sa mga nakikinangan na bituin. Maraming

nagnininingningang bituin sa labas sa kabila ng hindi magandang nangyari ngayong
gabi. Mayroon talagang mga bagay na kahit ayaw mong mangyari ay hindi mo
mapipigilan.

"Follow me." Lumabas ako sa study at nakasunod siya saakin.

"James lead Ryker to his room. Kakausapin ko muna sina Four at Five." tawag ko sa
tauhan ni Five na nakaabang saamin sa labas ng silid at agad namang sumunod ito
saaking utos.

Matagal bago ako nakababa mula sa third floor na kinalalagyan ng study room ni
Four. Ganito ba naman kalaki at kalawak ang bahay mo. Ay hindi pala bahay. Mansion
pala. Bakit niya ba kasi naisipang magpatayo ng mansion. Buti sana kung saulo ko
ang mga pasikot-sikot dito. Muntik na tuloy akong naligaw. Sana naman matapos
na'tong gulo na'to para wala na akong iisipin sa susunod. Bakit rin ba kasi may mga
taong makikitid ang utak.

Nagpakawala ako ng malalim na buntong hininga. Napansin kong nakababa na pala ako
ng hagdan pero napatulala ako sa aking nakita. A tear fell from my eyes as I make
sure na hindi ako nananaginip. Parang gusto kong samapalin ang sarili ko para
magising dahil ayaw ko madisappoint once na hindi naman pala ito totoo.

"Jill." he mouthed and smiled as he lead his way to me. Niyakap niya ako ng
mahigpit at ang pag-aakala kong panaginip lang ang pakakita ko sa kanya ay nawala.
Napaluha ako at ibinalik ang yakap niya.

"Uncle." bulong ko kasabay ng aking paghikbi.

Hindi ko alam kung paanong buhay pa siya pero masaya ako. Masaya ako at mayroon pa
pala akong isang kapamilya na natitira. Akala ko kasama siya nila mama at papa na
nasawi. Pagkatapos ng pagsabog na nangyari nun. Akala namin kasali siya sa ibang
nasawi kaya hindi namin siya mahanap pero wala din kaming nahanap na bangkay.
Umalis ako mula sa pagkayakap sa kanya.

"Uncle is that really you?" paninigurado ko kasi baka pinaglalaruan lang ako ng mga
mata ko.

"Hindi, hindi. Multo lang ako kaya nga nayakap mo ako eh. Segi iha matakot kana..
Takbo na dahil kakainin ko ang kaluluwa mooo..." natawa ako sa mga pinagsasabi
niya. Still the same old uncle. Walang pinagbago kahit konti.

"Kamusta ka na iha? Ang anak mo? Ayos lang ba kayo nung ilang taong natsugi ako?
Nahirapan ka ba masyado nun sa pagpalaki sa anak mo? Alam ko marami kang katanungan
kaya sasagutin ko lahat ng iyo. Pero bakit hi-" i cut him off.

"Uncle wait lang ok? Hinay-hinay lang mahina ang kalaban. Isa lang ako and it looks
like hindi ako ang may napakaraming katanungan. Ikaw ata eh. Nirakrak mo na ako sa
mga katanungan mo at ni hindi mo man lang ako pinasagot. Tae ka rin Uncle noh?"
muntik na akong napahalakhak nang nasira bigla ang kanyang mukha.

"Tae na naman? Hindi mo parin ako titigilan jan sa katatawag mo saakin na tae no?"
ngumiti lang ako.

"Tsss. Saan ka ba kasi nagsusuot tanda? Tagal mong nawala at ngayob mo lang
naisipang magpakita ulit." pang-iinis ko sa kanya.
"I will answer your questions later. Pero tanggalin mo muna yang kakatawag mo saken
ng tanda at tae! Okay?!" sabay pinandilatan ako ng mata. I grin at the back of my
mind.

"Segi na nga. Basta sabihin mo saken mamaya gurang ha?" tapos tumalikod na para
sana hanapin sina Four at Five. Bumungad saakin ang mga mukha nila na parang kanina
pa nila kami pinagmamasdan.

"Aba't! 'tong ba batang to oh! Wala-" napahinto siya sa sasabihin niya sana nang
napansin niya ang dalawa. "Luke, Leah? Andyan pala kayo? May pagkain ba kayo dito?
'tong magkambal na'to di man lang tinanong kung gutom ba ako at iniwan lang ako
dito. Bad." nakangusong pagmamaktol niya.

Napasapo nalang ako saaking noo. Isip bata talaga. Iwan ko ba. Buti nalang di ako
nagmana sa Uncle kong isip bata. Napangiwi naman ang dalawa dahil sa sinabi ni
Uncle.

"Hehehe Tito di ka pa kumain? Madaling araw na kaya." tanong sa kanya ni Five

habang si Four naman ay napakamot nalang sa ulo.

"Nu ka ba naman Leah. Kanina pa yung kain ko. Ngayon hindi kaya gutom ako. Syah!
Pakainin niyo ko!" walang nagawa si Five at giniya si Uncle sa kusina. Sinundan ko
sila ng tingin.

"Mauubusan ata tayo ng pagkain dito." natingin ako kay Four ng siya ay nagsalita.

"Good Luck nalang. By the way, I want to talk to you."

....
(A/N: sorry for the very late update. Very busy kasi sa school. I'll try to update
sooner. Maybe withen this week I'll publish the next chapter. Thanks for
understanding.)

CHAPTER 19
JILL'S P.O.V

"Do you really trust that man?" he asked.

"Nararamdaman ko na mapagkakatiwalaan siya. I can feel it."

Totoo ang sinabi ko. Sa pagkakita ko palang sa kanya naramdaman ko agad na hindi
siya masamang tao. I encountered the Laelaps twice pero nung panahon nayun wala pa
siguro siya sa grupo nun. Malakas sila at halatang  professionally trained.

"*sigh* I hope hindi mali ang pakiramdam mo. Ayoko na may magt-traydor na naman
mula sa grupo natin." bumalatay sa kanyang mukha ang pag-alala but i only answered
him with an assurring smile.

"Babalik na'ko sa loob at ako nalang magsabi kay Leah tungkol sa sinabi mo. Ikaw?
Di ka pa ba papasok? Malamig dito." sabi niya at nagsimula nang maglakad papunta sa
loob.

"Mamaya pa siguro ako papasok." nang nawala na siya sa akong paningin ay

ipinagpatuloy ko nalang ang panunuod sa mga bituin sa langit.

They are beautiful. I always love to stare at the sky during night because of the
twinkling stars. I love god's work of art. Nakakarelax silang panuorin at minsan
iniisip ko na naging bituin ang parents ko at binabantayan lang nila kaya hindi
dapat ako matakot.

Napalingon ako bigla sa aking likuran nang may biglang tumikhim.

"Hindi ka parin nagsasawa sa kakatitig jan? Baka matunaw sayang naman." si uncle
lang pala.

"Gurang hindi yan matutunaw for your information. Hindi yan mga ice cream, okay?"
pakikisabay ko sa biro niya. Napangiti naman siya sa sinabi ko.

Dumaan ang katahimikan at para bang sinamahan niya akong magstar seeing. Malamig
simoy ng hangin pero baliwa lang yun saakin at sa halip ay mas nag eenjoy pa ako.
Pero bigla ko na namang naalala ang anak ko. I miss him. Nakatulog kaya siya ng
maayos ngayon? Knowing na hinahanap niya ako palagi sa pagtulog. Nasasaktan ako,
para sa aking sarili at sa anak ko. Nahanapan naman siguro ni Tyrone iyon ng
paraan.

Tyrone...

The name that can make my heart beat not in it's normal pace. Pero nanuot bigla ang
dibdib ko pagkaalala sa mukha ng babae na kasama niya. Aaminin ko, nasasaktan ako.

Nasasaktan ako dahil m-mahal ko siya.

I breath deeply. Now that I completely admit it to myself. Mas masakit. Dahil alam
ko na hindi niya masusuklian ang nararamdaman ko dahil may mahal siyang iba. Ngayon
alam ko na ang pakiramdam ng isang unrequited love.

'Mahirap pala ang ganito.' i bitterly smiled to myself. I never thought na aabot sa
punto na mahulog ako sa kanya.

"Iha." mahinang sambit ni Uncle sa aking pangalan.

"Po?" i asked.

"I heard what happened between you and Leah. Sinabi niya saakin but don't get her
wrong kasi ako mismo ang nagtanong sakanya tungkol doon. It is because I noticed
the gap between the two of you. So I ask her dahil alam ko na hindi ka naman
magsasalita at dahil may makulit powers ako. Wala siyang nagawa kundi ang sabihin
saakin ang lahat." mahabang paliwanag niya.

"Aahhh..." sabi ko nalang at napatango-tango. Pero natawa ako sa part nang sinabi
niyang may makulit powers daw siya. Hirap talaga magka-uncle na baliw at isip bata.

"You know, walang mawawala sa'yo kung susubukan mong magpatawad at lalong-lalo na
hindi ka matsutsugi kapag papatawarin mo siya. Anong klaseng pormalin ba kasi ang
itinurok sayo at ganyan ka kamanhid? Kita mo na ngang sising-sisi na yung tao."
panenermon niya saakin.

It's good to feel na maynanenermon na ulit sa'yo pagkalipas ng maraming taon. Pero
naisip ko, sino ba ang pamangkin niya? Ako o si Five? Parang mas kinakampihan pa
niya si Five eh.

"Kung iniisip mong kinakampihan ko si Leah. Nagkakamali ka. Hindi ako bias alam mo
iyon. Sinasabi ko ito dahil mali ang magtanim ng sama ng loob sa kapwa tao." dahil
sa sinabi niya ay para bang gusto kong ilabas ang lahat. Ang nagawang kasalan ni
Five at ang pagtaksil niya saakin.
"Hindi mo kasi nararamdaman 'tong nararamdaman ko ngayon uncle. Because of her
muntik nang mapahamak ang anak ko dahil pumanig siya sa Broken Blood Mafia. Nagawa
niya akong pagtaksilan. Nagpadala siya sa pang-uuto ng boyfriend niya nung panahong
iyon. Nagpalinlang siya uncle, at akong best friend niya ay nagawa niyang talikuran
at pagtaksilan. Nagawa niyang ilagay sa panganib ang buhay ng anak ko. She didn't
listen when I said that her boyfriend was just using her. She even slapped me at
hindi lang yun, nakipagsuntukan pa siya saakin for the first time." hindi ko
namalayan na sa pagk-kwento ko ay may tumulo na palang luha galing saaking mata.

Masakit, masakit pagtaksilan ng pinakamalapit mong kaibigan.  Yung taong tinuring

mong kapatid ay siya mismong tatalikod sayo.

"Pero hindi parin 'yan sapat na dahilan para hindi mo siya magawang patawarin.
Siguro hindi ngayon pero alam kong balang araw mahahanap mo rin ang kapatawaran jan
sa puso mo." he wiped my tears away and ruffled my hair. Napasimangot ako sa ginawa
niya.

"Pero mahirap po kasing kalimutan ang ginawa niya."

"Diyan ka nagkakamali iha." kumunot bigla ang noo ko.

"Huh?" wala namang mali sa sinabi ko ah. Talaga naman kasi na mahirap kalimutan ang
ginawa ni Five.

"You don't need to forget the bad things that happened. You don't need to forget
what Leah did infact, all you need to do is accept." inalis niya ang pagkakunot ng
aking noo gamit ang kanyang hintuturo. "tanggapin mo ang nagawang kasalan ni Leah
sayo. Huwag mong kalimutan dahil sa oras na may makapagtrigger upang pabalikin ang
masasakit na ala-ala na pilit mong binabaon sa limot. Babalik-balik at babalik lang
rin saiyo ang mabigat na pakiramdam at ang sakit." he explained.

Then it striked me. He is right. Tama ang lahat ng sinabi ni uncle. Pilit kong
kinalimutan ang pangyayari na iyon pero nung akala ko nakalimutan ko na. Pagkakita
ko kay Five ay bigla nalang nagsibalikan ang mga masasakit na alaala at tila ba ay
kahapon lang iyon nangyari.

I smiled genuinely at him.

"Uncle, sometimes ang mature-mature mong magasalita pero madalas dinaig mo pa ang
anak ko sa pagka-isip bata. Pero I am very thankful na may tiyuhin ako na katulad
mo. Baliw ka man mag-isip minsan lubos po akong nagpapasalamat kay god. Salamat po
sa paglilinaw sa isip ko. Alam ko na po ang dapat kong gawin." I said as I hug him.

"Well, iha okay na sana ang sinabi mo. Wag lang isali yung isip bata at baliw na
part." natawa ako dahil sa sinabi niya.

"Tama na yang kakayakap mo sakin at baka malagutan ako ng hininga. Mahirap na baka
ma deads ako. Wala ka nang uncle na ubod na gwapo.  Basta kapag may gumugulo sa
isipan mo. Lapit ka lang saakin. Kuha mo?"

"Yeah, yeah, yeah. Simple like one plus one equals two." humiwalay ako sa
pagkakayakap sa kanya.

"Nahawaan na ata kita sa pagkabaliw ko iha."

"'Di inamin mo rin na baliw ka." i said while holding my laughter. Tumakbo ako
papasok sa bahay at baka mabatukan pa ako.

I was half way to the door when  I notice Five. She is leaning to the door.
Napansin ko ang bahagyang pamamasa ng kanyang mata pero agad din siyang nag-iwas ng
tingin. Binalewala ko nalang ang aking nakita at nagpatuloy sa paglakad. Matutulog
muna ako. May pasok pa ako bukas pero buti nalang hapon ang lahat ng subjects ko
kaya maaari akong matulog hanggang sa magtanghali.

Kinabukasan, ang plano kong tanghali na gumising ay hindi natuloy. May biglaan
kasing nangyari. Nagpaimbestiga ang Pxmir  tungkol sa nangyari sa Laelaps at bakit
hindi natuloy ang planong k-kidnappin ang bata. Pero pinaghahanap narin ng ama ang
kanyang anak at kailangan namin iyung ayusin.

May nakuhang impormasyon ang Pxmir tungkol saamin kaya kailangan ako mismo ang
kukuha nu'n. Magaling ang detective nila dahil ilang oras lang ay may nakalap na
agad siyang information tungkol sa grupo nila Four pero nahuli na namin siya. Ang
kaso pinadala na niya ang envelope na naglalaman ng impormasyon. Nakalagay iyon sa
suit ng isang hotel kung saan planong makipagkita ang inutusan ng leader ng Pxmir
na kunin ang envelope.
Because we don't want to give them our identities kaya kailangan makuha namin ang
envelope bago magtwelve.

That is why here I am now. Nakabusangot habang nakasakay sa kotse at ang nagd-drive
ay si Ryker. Siya ang makakasama ko sa pagkuha ng envelope and Five will be our
eye. Kulang ako ng tulog kaya masama ang mood ko.

Pagkapark ni Ryker sa kotse ay agad akong lumabas at pabalibag na isinara ang

pinto. Buti nalang at nahack narin ni Four ang cctv's sa hotel na 'to. Ilang oras
din niyang sinubukan na icrack ang database password dahil nahirapan siya.

Namangha ako sa ganda ng hotel pagkapasok palang namin sa lobby. Maganda ang
interior designs at sumisigaw ng kayamanan ang bawat sulok ng hotel. Halos nasilaw
na ako sa mga buong paligid. The enterior designs of the lobby screams wealth while
the atmosphere is filled with luxury.

Mahigpit ang security nila kaya kailangan naming maging maingat. Dumaan kami sa
fire exit papunta sa tenth floor at hindi ko pa man hinakbang ang paa ko para
simulang akyatin ang hagdan ay napagod na ako.

'Bakit ba kasi kailangang sa tenth floor pa sila magkikita.' i thought. This is

very tiring.

Hapong hapo ako nang marating na namin ang tenth floor. We looked for the number
564. I swipe the card which is the hotel room door key. Gamit namin ang card nung
lalaking investigator.

Well, i thought the room is a presidential suit but I keep my expectations high. It
is just a normal suit. I just shrugged that thought off and roamed my eyes around.
May nakita akong dalawang pinto at binuksan ko ang nasa aking kaliwa. Habang si
Ryker naman ay chineck ang nasa kanan.

The room is just simple. There is a twin size bed on the side and a book shelf.
Mayroon ring study table sa tabi ng kama. Lumapit ako doon at binuksan ang lahat ng
drawer at cabinet pati narin ang cupboard. Then finally nakita ko narin sa wakas.
Tiningnan ko muna ang laman para makasiguro. Lumabas ako sa kwarto at sakto namang
kakalabas lang rin ni Ryker sa silid na kanyang pinasukan. I triumphantly smiled at
him and lifted the envelope. Nagtaka ako bakit parang bigla nalang siyang natulala
pagkangiti ko.

"Hey are you okay?" I wave my hand infront of him. Wala naman akong bungi ah. May
dumi kaya sa mukha ko?
Tila ba nagising siya nang nagsalita ako at parang naiilang na tumango.

"Y-yan na ba yun?" hindi siya makatingin ng diretso sa mata ko at kung saan-saan

nalang tumutingin.

"Yes. Kaya tara na bago pa magtwelve." tinanguan lang niya ako at naunang lumabas
sa suit.

Pagkasara ko sa pinto ay napansin ko na malayo na siya at malapit na sa harap na ng

elevator para lumiko papuntang fire exit kaya mabilis akong tumakbo papalapit sa
kanya. Ang laki ng mga hakbang ng kurimaw. Exactly as I get near to him, napatid ko
bigla ang paa ko. I thought babagsak ang mukha ko sa semento, pero naramdaman ko
nalang na may brasong pumulupot sa bewang ko. Gulat na napatingin ako sa nag-
aalalang mukha ni Ryker. Bigla ring bumukas ang elevator sa harap namin kaya
napalingon ako rito.

Nasalubong ko ang nagbabaga niyang mga titig. Lumipat ang tingin niya sa brasong
nakapulupot sa bewang ko. I noticed how his teeth gritted.

"Tyrone." i mumbled.

...
(A/N: guys if napansin niyo ang typo's pagpasensyahan niyo na ah? Mahirap kasi
gamitin ang keyboard ng phone ko. Tsaka sa wrong grammar narin😅. Anyway... Welcome
to the new characters! Hahaha... Marami pang twist na mangyayari sa story na'to.
Hope na patuloy niyo 'tong subaybayan. Thanks everyone!!!!")

CHAPTER 20
Tyrone..." mahinang sambit niya.

Kung nakakapaso lang ang tingin nito ay kanina pa siya tunaw. Natatarantang tumayo
siya ng maayos at lumayo kay Ryker. Tila ba may nagrarambulan sa dibdib niya dahil
sa malakas na pagkabog nito.

"Find a better place to flirt. Not here." dinaanan lang siya nito at hindi na
lumingon ulit sakanya.

"Do you know that guy? I think he misunderstood us."

"Just let him be." tanging sagot niya kay Ryker at pinagpatuloy ang paglalakad
patungo sa fire exit.

'Guys umalis na kayo diyan dahil papunta na ang kukuha ng envelope jan' biglang
sabi ni Five through the earpiece.

She look at her wrist watch. Eleven fifty na pala. Binilisan nila ang paglakad
papunta sa fire exit para hindi sila maabutan nung tauhan ng Pxmir.

As soon as they got inside the car. Pinaharurot agad ito ni Ryker habang hawak
naman niya ang envelope. Nakatingin lang siya sa labas ng bintana at pinanunuod ang
ibang mga sasakyan na nagdadaanan pati na rin ang mga naglalakihang billboards. She
turned to Ryker.

"Pwede bang ihinto mo ako sa Frost's Condominium?" she asked him.

"Why? What are you going to do there?" nagtatakang tanong nito pero nasa kalsada
parin ang tingin.

"I want to visit my son." nagulat ito sa sinabi niya at muntik nang apakan ang
break.

Nanlalaki ang mga matang napatingin ito sa kanya.

"You have a son?" tila hindi makapaniwalang tanong ni Ryker sakanya.

"Yes. Got a problem with that? Teka, tumungin ka nga sa daan!" binalik nito ang
tingin sa daan dahil sa biglang pagsinghal niya.

"N-no. It's just that... H-hindi kapani-paniwala."

"It's up to you if you'll believe me or what. lt does not matter to me anyway."

balewalang sabi niya at ibinalik ang tingin sa mga naglalakihang billboards.

Walang nagawa si Ryker kundi ang ihatid nalang siya sa Condominium na sinabi niya.
Sa isip niya kahit hindi siya aasikasuhin ng receptionist ay hihintayin nalang niya
sa lobby ang kanyang anak at baka makita niya ito bago magsimula ang kanyang klase.

Naalala niya bigla ang nakakamatay na tingin kay Tyrone sa kanya at lalo na kay
Ryker.

"Ano kaya problema nun." naisambit niya sa sarili.

Para kasing may ginagawa siyang masama dahil sa mga tingin nito. Bigla siyang
kinalibutan. Hindi dahil sa natakot siya, kundi dahil kahit nakakamatay man ang mga
titig nito. Iba parin ang nagiging reaksyon ng puso niya. Baliw na talaga ata siya.

'Guys, sorry for the interuption but I just want to tell you that the kid has been
sent to her father already and we told him about the situation except for our
identities. That's why he need to give her daughter a tight security. Even though
he is suspicious about us, he understand it well and hired a professional
bodygaurds to protect her daughter.' napahinga siya ng maluwag dahil nasa poder na
ng ama nito ang bata.

"Mabuti naman at nakauwi na ang bata." she said in delight.

Nakakakonsenyang isali ang bata sa gulo kaya masaya siya at mapoprotektahn ito ng
ama nito.

"*sigh* nakakabawas ng kabigatan ng loob ang sinabi mo." sabi nito nang may ngiti
sa labi.

Sa totoo lang, may hitsura si Ryker. Masabi niyang pwede itong maging isang modelo.
He has a good built of body. Medyo soft ang kagwapohan nito at ang mga ngiti ay
talagang nakakahalina. Mahahalatang habulin ito ng mga babae. Kaso nga lang, mas
lamang parin si Tyrone dito. He is more manly at isang tingin lang mula dito ay
mahihimatay ka na. Sabihin nang OA siya. Pero wala eh. Tuluyan na siyang nahulog sa
ulupong at hindi niya alam kung makakabangon pa ba siya mula sa pagkakahulog.
Inihinto siya ni Ryker sa sinabi niyang lugar at bago siya lumabas. She said her
thanks. Pinanuod niyang umalis ang sasakyan hanggang sa mawala na ito sa paningin
niya. Pumasok siya sa loob ng condominium. Malaki ito at mga elite lamang ang
makakabili ng unit mula dito.

Dahil alam niyang hindi sasabihin ng receptionist kung nasaan ang unit ni Tyrone ay
naupo nalang siya sa isa sa mga upuan sa lobby. Chineck niya ang oras sa wrist
watch niya and it is already twelve-twenty. One hour and fourty minutes nalang bago
ang first subject niya ngayong araw.

Hinintay niya na makita ang kanyang anak. Kahit masilayan lamang niya ito at hindi
malapitan dahil sisiguraduhin niyang sa susunod na pagdalaw niya dito ay
malalapitan na niya ito. Umabot ng isang oras pero hindi parin niya nakitang
lumabas o pumasok ang kanyang anak.

She bow her head defeatedly and look at the ground. She let out a deep sigh and
decided to stand up. Kailangan na niyang umalis dahil sasakay pa siya ng jeep para
makauwi sa apartment niya at kunin ang kanyang gamit. Pero bago pa man siya
makatayo ay biglang may nagsalita sa likod niya.

"What are you doing there?" lumingon siya at nakita ang nagsalita.

Karga nito ang kanilang anak na may malaking ngiti sa labi. Kumislap bigla ang mata
ng kanyang anak pagkakita sa kanya.

"Mom!" he spread his arms widely. Kinuha niya ito mula sa mga braso ni Tyrone.

"Gusto ko lang sana bisitahin si CJ bago pumasok." mahinang sabi niya at iniwasang
magkasalubong ang mga mata nila. Hindi parin niya nakalimutan ang mga titig nito na
kabaliktaran ang naging resulta sakanya. Dahil imbes na matakot ay para bang may
kumiliti sa kanyang puso.

"What I mean is, bakit hindi ka tumuloy sa condo ko?" may inis ang tinig ng boses
na sabi nito. Ano na naman kaya problema nito?

"Hindi ka daw nagpapapasok ng hindi mo kaano-ano." maikling paliwanag niya bago

hinalikan ang pisngi ng kanyang anak.

"T-then, why didn't you call me?!" napapitlag si CJ sa biglaang paglakas ng boses
nito.

"Dad a-are you m-mad at mom?" She look at Tyrone na tila ngayon lang narealise ang
ginawa.

"N-no son. I-m just... Im just..." paranghindi nito alam kung ano ang sasabihin sa
anak. "Don't mind me. It's just that, I'm not in good mood." tumango si CJ at
ngumiti na ulit. Binaling nito ang tingin sa kanya.

"I miss you mom." at yumapos sa leeg niya.

"And I miss you too son." natatawang sagot niya sa kanyang anak na naglalambing na
naman.

"*cough* *cough*" she turn around. Umubo ito na tila ba ay pinutol ag moment nilang
mag-ina.

"Doon nalang kayo maglambingan sa condo unit ko at baka makasabagal pa tayo sa

ibang mga tao dito."
"May klase pa kasi ako kaya hindi dapat ako magtagal." napansin niya ang biglang
paglungkot ng mga mata ni CJ na sinabi niya ang mga kataga na iyon.

"But maybe I can skip class this time." nagliwanag bigla ang mukha ng kanyang anak
at nginitian siya ng pagkalaki-laki.

"Really?" nakikita niya ang kasiyahan sa mata ng kanyang anak pero bigla itong
nawala at napalitan ng lungkot. "Isn't it bad to skip your classes mom?"

"Hmm... Mas gusto kitang kasama ngayon." hinalik-halikan niya ang buong mukha ng
kanyang anak dahilan para humagikhik ito.

Sumakay sila sa elevator pero wari niya ay isa itong private elevator na para
lamang sa lalaki dahil ito ang may-ari ng condominium na kinatatayuan nila.
Pinindot ni Tyrone ang button para sa top floor. Mataas ang building kaya inabot
sila ng limang minuto bago maabot ang top floor. Pagdating nila ay namangha siya
dahil hindi niya inaakala na buong floor ang na occupy ng unit ni Tyrone.
Sumalubong sa kanya ang malaking living room.

Nagpababa ang kanyang anak at ginawa naman niya ito. Inilibot niya ang tingin sa
buong paligid. Nakakamangha dahil kahit na manly ang theme ng buong kabahayan ay
comfortable ang atmosphere.

Pinanuod niya ang kanyang anak na tumakbo sa silid na batid niya ay sarili nitong
kwarto.

"Why are you here anyway. Pinagpatuloy mo na lang sana ang pakikipaglandian mo sa
lalaking iyon." madilim ang mukha na biglang sabi ni Tyrone.

Her forehead creased because of what she heard.

'Huh? Landi? Kanino?' nagtatakang tanong niya sa kanyang sarili.

"Flirt with who?"

"Tsk. And you're denying it and pretend to be innocent. I clearly saw it with my
own eyes. How you flirt with that man infront of the elevator. Eh mas lamang pa nga
ako ng isang daang paligo dun. Are you blind." naalala niya bigla ang tagpo na 'yon
at pati narin kung gaano kalakas ang tibok ng kanyang puso dahil sa mga titig nito

"Hindi ako nakipaglandian kay Ryker." tanggi niya.

He walked to her and she walks backward dahil bumalik na naman ang kakaibang
nararamdaman niya sa tuwing malapit ito. Narealize niya na couch na pala ang nasa
kanyang likuran at bigla siyang napaupo doon.

He leaned closer to her until their faces are two inch far from each other.
Ipinatong nito ang mga kamay sa sandalan ng couch at sa gilid ng kanyang ulo.
Kinakabahang naipikit niya ang kanyang mata. Naramdaman niya itong inilapit ang
bibig sa kanyang tenga.

"Try to flirt with other man aside from me. And that man will be dead." napalunok
siya sa sinabi nito. Gusto ba nitong siya lang ang landiin niya.

"W-why are you demanding me such thing? At sa tingin mo susundin kita?" muntik na
siyang mapamura dahil sa pagka-utal niya.

"Susundin mo ang gusto ko or else." pagpuputol nito sa sasabihin na mas lalong

nagpakaba sa kanya.
"Or else what?" sa wakas hindi narin siya nauutal.

"Hmm... I'll punish you. But let's see kung anong parusa ang ibibigay ko sayo." and
he gave her a devilish grin and it sends chills down to her spines.

"T-teka. Ano ba sayo kung makipaglandian ako sa ibang lalaki? Mamamatay ka ba?"
naniningkit ang matang tanong niya rito.

"Yes, I'll die out of jealousy." mahinang bulong nito na hindi niya narinig.

"Ano?" tanong niya.

"Nothing." pagkatapos ay bigla nalang nitong inalis ang eyeglass niya. Aabutin niya
sana ito nang may biglang nagsalita.

"Mom? Dad? What are you doing?" biglang tanong ng kanilang anak habang may bitbit
ito na laruan.

"Nothing son. Just don't mind us. Iinom muna ako ng tubig." umalis ito sa harap
niya at pumasok na sa tingin niya ay kusina na dala ang kanyang eyeglass.

Frustrated na hinipan niya ang kanyang bangs at ibinaling ang tingin sa kanyang
anak na nagtatakang nakatingin sa kanya.

"Come here, wag mo nalang pansinin ang topakin mong ama." lumapit ito sa kanya at
umupo sa kanyang kandungan.

"Look what I've got mom." pinakita nito ang laruang robot.

"Wow. Sino nag buy sayo niyan."

"Dad bought this yesterday. Marami pa po akong toys! Yung bigay nila grandma at
grandpa." napangiti siya sa sinabi ni CJ . At least tanggap ng mga ito ang kanyang
anak masaya na siya. Kahit ang anak lang niya ang tanggap ng mga ito.

...
(A/N: napansin niyo siguro na hindi first person ang gamit ko. Trip ko lang.
Hahaha. Anyway highway. Andyan nah. Nagsimula na ang inaabangan niyong love story
nilang dalawa. Comments naman kayo dyan! By the way... Singit ko lang...

HAPPY BIRTHDAY JUNGKOOK MY LOVES! 22 ka na! Yeheeyy! Party-party! Kahit madami kang
kabit mahal parin kita. Ako naman ang original mong wife. Chaar. Andaldal ko.
Hahaha. Feeler ko talaga. Paramdam naman kung may armys dito para di ako lonely.
Hahaha.

Lonely lonely whale~ ireoke heonja nareul bolae~

Saeng il chukha hamnida~

😂 happy birthday ulit Kookie! Love you forever!

Amen...😂 )

Don't forget to vote and comment. Kamsa!!!

CHAPTER 21
JILL'S P.O.V

I watched CJ while he is playing his toys. Natatawa nalang ako dahil palaging may
sound effects kapag binabangga niya ang kanyang laruan. Nag-eenjoy talaga siya sa
pags-stay niya rito. Maybe nadidistract rin sa pakikipagbonding sa kanyang
grandparents kaya minsan nakakalimutan niya ako. May parte saakin na nalulungkot
but there is also a part of me na naaat ease because he won't cry and miss me.

Napagawi ang tingin ko sa kusina at napagitla nang napansin kong nakatitig pala
siya saakin. I feel uncomfortable because of his stares. Parang tinititigan niya
pati kaluluwa ko. I looked away and put my attention to CJ instead.

"Staring is rude." sabi ko nang hindi parin siya tumitigil sa pagtitig saakin.

Ibinalik ko ang tingin sa kanya pero tila ba ay ngayon pa lang niya narealize na
nakatitig siya saakin at agad na nag-iwas ng tingin. Totoo ba ang nakita ko or I am
just imagining? Namula ata siya. Or maybe niloloko lang ako ng aking mga mata. Si
Tyrone? Magb-blush? Imposible.

Lumingon ako kay CJ nang naramdaman kong may humihila sa aking damit na suot. I
chuckled when I notice his cuteness.

"Hmmm?"

"Mom, can you cook me something? Please." hindi pa man ako nakatango ay hinila na
niya ako sa kitchen at dahil isa lamang siyang bata ay nagpatianud nalang rin ako.

Nabangga ko bigla si Tyrone dahil nakaharang siya sa daanan. Nagtama ang aming mata
ngunit ako rin ang unang umiwas dahil nakakaramdam na naman ako ng pagka-ilang.
Pagkapwesto ko sa harap ay agad na kinuha niya ang mga gamit at ingredients at
nilapag ang mga ito sa aking harapan. Hindi ko alam kung paano niya nakuha lahat ng
mga iyon agad-agad. Gusto ko nalang mapakamot sa ulo dahil sa pagiging atat ni CJ.

"What do you want me to cook?" na tanong ko nalang dahil sa kakulitan niya kaya
wala na akong nagawa.

Nag-isip pa siya ngunit ilang sandali ay tinawag lang rin niya si Tyrone.

"Dad what do you think?" gusto ko na talagang mapakamot sa ulo. Hindi naman talaga
seryoso ang tanong ko. Base sa kinuha niyang ingredients halatang mapapaluto sila
ng tinola.

May manok na, green papaya, sibuyas, may luya na at ewan ko sa iba dahil di ko na
tiningnan. Teka, saan sila kumuha ng green papaya? Tiningnan ko lang silang dalawa.

"It's up to you son." natatawang sagot ni Tyrone sa kanyang anak.

"Then-" pinutol niya ang kayang sasabihin at humarap ulit saakin. "Mom I want
tinolang manok!" hyper niyang pagkasabi. Natawa nalang rin ako sa kanyang
kinikilos.

"Okay. Can you wait till your tinola will be cooked sir?" pagbibiro ko sa kanya.

"And who said I am going to wait? No way!" napataas ang kilay ko dahil sa paraan ng
pagsalita niya.

"What do you want then? I can't immediately make your order." isang nakakalokong
ngiti lamang ang kanyang sinagot.
"Daddy and I are going to help you!" malaki ang mga ngiting lumapit siya saakin at
nagpakarga.

Nagpababa siya sa ibabaw ng counter which I hesitated dahil baka mahulog.  Pero
dahil sa kakulitan ng aking anak ay wala akong nagawa. Nang lumapit si Tyrone sa
aking pwesto at busy si CJ sa pagtitingin sa mga ingredients ay bumulong ako sa
kanya.

"Ano ba ang pinakain mo sa anak natin at ganyan siya ka hyper ngayon?" nakakunot
noong tanong ko sa kanya.

Napansin kong bigla siya natigilan sa sinabi ko. Tila ba ay natuod siya sa kanyang
kinatatayuan. May mali ba sa sinabi ko? Wala naman akong nasabing masama ah.

"May nasabi ba akong mali?" nagtataka kong tanong.

"Repeat what you said just now." mas lalo akong nagtaka.

"Ano ang pinakain mo kay CJ at ganyan siya ka hyper ngayon? Yun ba an-" he cut me
off.

"No. Not that one. What I mean is, repeat what you exactly said a while ago."

Yun naman ang sinabi ko kanina ahh. Napaisip ako bigla. Repeat what I exactly said
daw.

"Ano ba ang pinakain mo sa a-anak n-natin a-" bigla kong narealize ang aking
sinabi. Naramdaman kong uminit ang buo kong mukha.

Napayuko ako bigla dahil sa kahihiyan. Hindi ko napansin ang mga salitang lumabas
sa aking bibig kanina kaya hiyang hiya tuloy ako. I bite my lower lip and cover my
face with my hands. I bet para na akong kamatis sa pagkapula ngayon.

"I-i mean... A-ano-" i don't know what to say.

Nanatili parin akong nakayuko pero naramdaman ko nalang ang daliri niya sa aking
baba at inangat ang aking mukha. Nagkasalubong ang aming tingin ngunit agad rin
akong nag-iwas. Hindi ko kayang titigan ang kanyang mga mata dahil nawawala ako sa
aking isip at isa pa ay naiilang ako sa paraan ng pagtitig niya saakin.

"What are you ashamed of? It is true that he is our son. So why are you bowing your
head because of what you've said?" natatawang sabi niya saakin na mas lalong
nakapagpapula saaking mukha.

"Look at me and dont avoid my glances. You kept on doing that and I hate it."

Nang dahil sa sinabi niya ay kahit na nahihiya ay napilitang sinalubong ko ang

kanyang tingin. I swallowed the lump in my throat as I meet his glances. Napatitig
ako sa kanyang mga mata habang nanatili parin ang kanyang daliri sa aking baba.
Unti-unting kumilos ang kanyang daliri at naglakbay sa aking mukha. Tila ba ay
tinitrace niya ang hugis ng aking mukha dahilan para ako ay napapikit. Hindi ko
alam, pero gusto ko ang pagkahawak niya saakin. I feel him slowly leaning to me
kaya mas lalo akong napapikit. Hindi ko siya tinitignan pero ramdam ko ang kanyang
hininga. I am wondering how many times did he brushes his teeth in a day. Dinaig pa
niya ang nakacandy na menthol ang flavor sa pagkabango ng kanyang hininga.

"Mom? Dad? What are you doing?" napamulat ako sa aking mata dahil sa biglang
pagsalita ng aming anak at napansin ko ring biglang natigilan si Tyrone.
I looked at my son's confused face. I can see question marks around his head.
Binalik ko ang tingin ko kay Tyrone na nakatitig parin saakin.

"Dad is there something on mommy's face?" tanong ulit niya.

"No. It's just that, your mom is really beautiful when she's not wearing her
glasses. I can't help it when there's such a beauty in front of me and it isn't
enough to just look at her. " namula na naman ulit ang buo kong mukha dahil sa
sinabi at pagpupuri niya na hindi ko alam kung ito ba ay makatotohanan. Baka kasi
nasabi lang niya ang mga katagang iyon para mayroong maisagot kay CJ.

"You're right dad! Mom is lovely when she's not wearing her eye glasses. But she's
more beautiful if you'll look at her without those bangs." proud na proud ang aking
anak sa kanya dahil sa paraan ng pagkasabi niya.

Biglang may nakakalokong ngiti sa mukha ni Tyrone habang nakatingin saakin.

Napaatras ako bigla.

"Hmm... You just give me an idea son. Wait here mommy. Okay?" umalis siya saaking
harapan at parang may hinahanap sa cabinet na nasa living room.

Nagulat ako sa tinawag niya saakin. Sinampal ko pa ang aking sarili para lang
magising ako kung sakaling nag ha-hallucinate man ako. Bumalik siya na may dalang
itim na pantali sa buhok. Binigyan ko siya ng nagtatakang tingin.

"Come here mommy. Lets do your hair." nakangising sabi niya saakin. Nakakunot ang
noong lumapit nalang ako sa kanya.

Nang nakalapit na ako ay inalis niya mula sa pagkabun ang buhok ko kaya lumugay ang
napakahaba kong buhok. Hindi ko na ito nagugupitan dahil tinatamad ako at minsan ay
nakakalimutan ko nalang rin.
Pero nagulat ako dahil tinalian niya ang parte kung saan nandoon ang bangs ko. 
Maingat siya sa pagtatali sa aking buhok at parang ayaw niyang may isang hibla man
ng buhok ko ang kanyang mahila. Hindi ko alam na magaling pala siyang magtali ng
buhok.

Pagkatapos niya sa pagtali ng buhok ko ay inilagay niya sa likod ng aking tenga ang
buhok na nakatabing saaking mukha. All through out the time na ginagawa niya iyon
ay nakatitig lamang ako sa kanyang mukha.

How can this guy make me fall inlove with him over and over again?

"Done." then he smiled and it warmed my heart.

"Bakit mo tinanggal sa pagkabun ang buhok ko? Magluluto pa 'ko." dahil sa sinabi ko
ay biglang nawala ang ngiti sa kanyang labi.

"Tsss." sabay simangot. Napahagikhik ako sa reaction niya.

"Joke lang." sabay peace sign.

Pero hindi parin siya bumalik sa kanyang pagkangiti. I place my two index finger on
the both side of his lips forcing him to smile.  Inangat ko pa ang daliri ko ngunit
hindi talaga siya ngumiti kaya napabusangot ako. I don't even know why I am like
this. Hindi ganito ang ugali ko na namimilit ng tao.

"Joke lang naman yun eh." humaba ang nguso ko at akmang tatalikuran siya.

Ngunit nahigit ko ang aking hininga nang hinarap niya ako sa kanya. Sandali niya
akong tinitigan at naramdaman ko nalang ang labi niya sa labi ko. My eyes went
wide. I can't believe that he is kissing me. Sinisigaw ng utak ko na itulak siya
ngunit hindi ko magawa. Nagsimulang gumalaw ang labi niya at hindi ko alam kung ano
ang gagawin. Para lang akong tuod. Because I don't know what to do, I just
responded to his kiss.

"Mom, Dad, why are you eating each others lips? Are you both hungry? Come on, stop
that and let's start cooking so that we can eat already and not eating each others
lips." napahinto kami sa ginagawa at nahihiyang humiwalay sa isa't-isa.

Nakakahiya. Hindi ko man lang naalala ang anak namin. Napayuko ako dahil sa
kahihiyan. But then I heared Tyrone chuckle.

"Blame your mom."

"Bakit ako?!" nagtataka at gulat kong tanong. Lumapit siya sa tenga ko.

"That's why you should stop pouting because I can't refrain myself from kissing
you." umalis na siya sa harapan ko. Nang nagsink in saakin ang sinabi niya ay
nakagat ko bigla ang aking labi.

"Mom! Help me cook my tinola now!" lumapit ako sa kanya.

Hinanda ko muna ang mga ingredients at tinulungan naman ako ng dalawa. Ngunit iwas
ako ng iwas kay Tyrone dahil nahihiya parin ako sa kanya.

Hinuhugasan ng mag-ama ang mga sangkap habang hinahanda ko ang lutuanan. Pagkatapos
nilang mahugasan ang mga iluluto ay kinuha ko ito mula sa kanila. Iniiwasan ko
parin si Tyrone.

I am peeling the papaya nang may naramdaman akong braso na pumulupot saaking
bewang.

"Stop avoiding me." kinilabutan ako dahil tumama ang kanyang hininga saaking leeg.

Napalunok ako. Bakit ang landi landi niya ngayon? Pag ako madala. Bahala ka talaga.

...

(A/N: ngayon lang ko nakapag-update kasi busy. Then hindi pa maganda ang pakiramdam
ko nung mga nagdaang araw kaya pagpasensyahan niyo na guys. )

Don't forget to vote and comment.

CHAPTER 22
Masaya si Jill dahil nakasama niya ang kanyang anak at nakapagbonding pa dito. A
one day of absence in her school is worth it.
Ngunit kahit ayaw man niyang aminin, masayang masaya siya dahil nakasama rin niya
si Tyrone. Ang simpleng pagluluto nila na hinahaluan ng kanilang mga tawanan ang
bumuo ng kaniyang araw.

Nakabusangot si CJ dahil hindi niya ito binigyan ng kutsilyo para sana tumulong sa
kanyang maghiwa. Hindi niya ito binigyan ng kutsilyo dahil baka masugatan lamang
nito ang sarili at mahiwa ang daliri imbes na ang dapat hiwain. Nakatungtong ito sa
island counter at naluluhang pinanuod siyang maghiwa dahil sa hindi niya ito
pinagbigyan. Bumaling ito kay Tyrone na busy kakapanood sa kanila.

"Daddy." naluluhang pagtawag ni CJ dito. He raise his hands telling his dad to
carry him. Agad naman itong binuhat ni Tyrone. Tuluyan na itong umiyak.

"Hmm? Did your mommy made you cry?" hindi ito sumagot.

"Si mommy ba umaway sa'yo?" malambing na tanong nito sa anak. Nag-angat ito ng
tingin.

"Mom don't want me to help." naluluhang sumbong nito sa ama.

"Son your mom is right. You'll just cut your self if you'll help her. Ako nalang
ang tutulong. Manuod ka nalang okay?" he chukled and ruffled his son's hair.

Kahit naiilang si Jill dahil sa presenya ni Tyrone ay pinagtuloy nalang niya ang
pagluluto.

...

"You will go home after this mom?" malungkot na tanong ng kanyang anak sa kanya.
Napahinto siya at tiningnan ang anak niyang nakayuko. Kakatapos lang nilang kumain

She bite her lips and let out a deep sigh. Even though she don't want to leave,
kailangan. Masakit panuorin na malungkot ang anak mo. Pero wala siyang magagawa.

"Let's watch sponge bob!" sumingit bigla si Tyrone na galing sa kusina at umupo sa
tabi ni Jill at inakbayan ito.

Jill looked at him with eyes full of confusion but all she got is a wink. Tila ay
naintindihan naman ni Jill ang gustong sabihin ni Tyrone. Gusto lang siya nitong
tulungang iwasan ang tanong na iyon.

Umalis si Tyrone sa tabi niya at isinalang ang spongebob. She hold her laughter as
soon as the movie started. Sinasabayan kasi ng mag-ama ang opening song ng
spongebob.

May kalokohan siyang biglang naisip. She get her phone from her pocket and open the
video recorder. She also captured a picture of Tyrone holding a remote control
imagining it as a microphone.

She stared at the photo. Napangiti siya habang tinitigan niya ito. Tyrone looks so
cute.

"What are you smiling at?" tanong bigla ni Tyrone sa kanya. She automatically hide
her cellphone inside her pocket. She shook her head as an answer.

"Patingin nga." pamimilit nito sa kanya. Lumapit pa si Tyrone sa kanya at pilit na

kinukuha ang cellphone niya na nasa bulsa, pero hindi niya ito hinayaang makuha ang
phone.

"Ah ganyan pala ha. Ayaw mo ipakita sa akin." he grin evily and the next thing she
know. Tyrone is already tickling her. Napalayo agad siya ngunit hinabol siya
nito.  

"S-stop. T-tyrone stop it!" tawa siya nang tawa. Sa kabila ng pagsigaw niya ay
hindi parin siya tinigilan nito. Bigla siyang nakarinig ng pagclick pero hindi
nalang niya ito pinansin.
"O-okay! Okay! S-suko na 'ko. I'll g-give you the phone already!" huminto agad ito
pagkasabi niya sa mga katagang iyon.

Pagkalayo ni Tyrone ay tsaka lang siya nakahinga. Mabuti nalang at hindi siya
nahulog sa couch. Umayos siya ng upo.
Wala siyang nagawa kundi ang ibigay kay Tyrone ang cellphone niya.

Pagkakita na pagkakita nito sa sarili nitong picture ay napangiti ito ng malaki.

"So it's my photo that makes you smile." he said with a smirk.

Pakiramdam niya ay sumaka ang lahat ng dugo niya sa kanyang mukha. Tumikhim siya at
nag-iwas ng tingin.

"Sana kanina mo pa sinabi. I'll give you more photos of me." sasagot sana siya pero
biglang sumingit ang anak niya at lumapit kay Tyrone.

May ibinulong ito kay Tyrone at ibinigay ang cellphone na sa tingin niya ay kay
Tyrone dahil wala namang cellphone ang anak niya. Nagtaka siya kung ano ang pinag-
usapan ng dalawa dahil sa biglang paghagikhik ni CJ. Tumango-tango ang kanyang anak
nang si Tyrone naman ang may ibinulong dito.

"Make a popcorn mom! Please." he pleaded with a cute gesture and even blink his
eyes.

She hesitated first dahil baka may gagawing kalokohan ang mag-ama base sa napansin
niyang kinikilos ng mga ito. Naglakad siya papasok sa kusina per saglit na
napahinto. Lumingon siya at nakita niya ang dalawang nakatuon ang pansin sa
dalawang cellphone. Nakibit-balikat nalang siya at pumasok na sa kusina.

Madali lang siyang nakapagluto ng popcorn kaya agad siyang bumalik habang may
dalang dalawang bowl sa tig-iisang kamay.
Naabutan niya ang mag-amang nanunuod na ng spongebob. Inilapag niya sa harap ng mga
ito ang dala at tumabi kay Tyrone.

Naramdaman niya ang braso ni Tyrone sa ibabaw ng sandalan ng couch sa likod niya.
Ngunit hindi na lamang niya ito pinagtuunan ng pansin.

Abala sila sa panunuod ngunit naputol ito nang biglang tumunog ang door bell.
Napalingon sila sa pinto.

"Ako na." pagpepresenta niya.

Tumayo siya at tinungo ag pintuan. Pinihit niya ang dahon ng pinto pero agad niyang
nahigit ang hininga pagkabukas dito. Bumungad sa kanya ang sopistikadang babae na
kamukha ni Tyrone. Nasa likod nito si Sofia na nagulat nang makita siya.

JILL'S P.O.V

Nagulat siya dahil sa dalawang panauhin na  dumating pero hindi niya ito
pinahalata.
"Who are you? And what are you doing here in Tyrone's condo?" she asked
suspiciously.

Para bang nalunok niya ang kayang dila at hindi nakasagot sa magandang babae na
nasa harapan niya.

"Can you speak? Why is it that you are not ansering my question. Are you a theft?"
napalunok siya dahil sa sinabi nito.

"Mama stop that." lumapit sa kanila si Tyrone habang karga si CJ at nilakihan ang
pagkabukas ng pinto.

"Son!" lumapit siya kay Tyrone at agad na niyakap ito. Mas lalong nagulat ako dahil
sa tinawag niya kay Tyrone.

"How are you apo?" baling nito sa aking anak at hinalikan sa pisngi.

"I am fine grandma." he smiled at his grandma.

"Why are you letting any other woman in here son?! Hindi ka man lang nahiya sa
girlfriend mo!" pinalo nito sa braso si Tyrone tsaka kinuha si CJ sa bisig ni
Tyrone.

I looked away but I immediately refretted it because it is a wrong move. 

Nagsalubong ang mga mata namin ni Sofia. She smiled devily. Nilampasan siya nito
pero bago pa siya makapasok ay may ibinulong siya sa akin.

"I am telling you, he is mine. So stay away from him. Ms. Any other woman." she
whispered with a smirk.

"Mom." tawag bigla sa kanya ng kanyang anak na walang kamalay-malay sa pangyayari.

Itinaas nito ang kamay. Lumapit ako sa mama ni Tyrone at kinuha si CJ.

Napasinghap at nanlaki ang mga mata niya dahil sa narinig. Akmang magsasalita siya
pero hindi natuloy dahil biglang nagsalita si CJ.

"You'll stay for the night mom?"

"M-mom need to d-do something kasi. So i can't stay. But I'll visit you tomorrow
and I'l call you later. Okay?" sumimangot siya bigla dahil sa sinabi ko.

"Little boy, come to Tita. Let your mom go because I'm here naman to watch over 
you.   I can also be your mommy." nakangiting sabi niya at lumapit saakin para
kunin si CJ.

Napatiim baga nalang ako at napilitang ibigay si CJ sa kanya dahil biglang tumunog
ang aking cellphone.

"Excuse me. I'll just answer this call." nang nakalabas na ako ay agad kong sinagot
ang tawag.

"Bakit?" tanong ko sa nasa kabilang linya.

"Wala man lang bang hello jan ija?" natatawang tanong ni uncle. Nilayo ko sa aking
tenga ang cellphone at tiningnan ang pangalan ng caller. Napakunot ang noo ko dahil
pangalan ni Four ang nakalagay.

"Uncle, bakit na sa'yo ang telepono ni Four?"

"Ipapahatid daw niya sana sa'yo ang files doon sa main quarter. Masyado siyang
abala ngayon kaya ako nalang ang tumawag sa'yo."

"Bakit kailangan ako pa ang maghahatid?" nayayamot na tanong ko.

"Parusa mo daw dahil hindi ka pumasok." pagkatapos niyang sabihin iyon ay pinatayan
na niya agad ako.

I guess I can't do anything about it. He is starting to act like my big brother
again. Ganito palagi ang ginagawa niya noon saaming dalawa ni Five sa tuwing may
kalokohan kaming ginagawa.

Sinilid ko ang cellphone ko sa aking bulsa at bumalik na sa loob. As I got inside,

CJ is already smiling.

"Uhmm.. Alis na po ako." lumapit ako kay CJ at hinalikan siya sa pisngi.

"I need to go because something came up. But I'll call later okay? I love you."
sabi ko and wait for his responce.

"I l-love you to mom. But make sure to call later po." he pouted. Natatawang
hinalikan ko nalang ang ulo niya.
Pagkaalis na pagkaalis ko sa condo ni Tyrone ay agad akong pumara ng taxi. Kukunin
ko sana agad ang files na inutos ni Four pero may nakita akong coffee shop so I
decided to stop by.

As soon as I got inside the shop I can already feel the calming ambiance and I
smelled the aroma of the coffee. I want to relax for a bit and this is the good
place.

"Café Crema please." "One Frappuccino."

Napalingon ako sa tabi ko nang sabay kaming nag-order. Dalawa ang cashier kaya
dalawang linya rin ang mapoporma.

"Leah! Good to see you here!" I smiled at her. Gulat na gulat siyang nakatingin
saakin. Now that I finally get over it. The feeling is just wonderful.

"Hindi mo man lang ako babatiin?" natatawa kong tanong. Magsasalita pa sana siya
pero may biglang sumingit.
"Here's your order ma'am." kinuha ko na ito at naghanap ng bakanteng mesa. Napili
ko ay ang nasa tabi ng glass wall. Magndang pagmasdan ang mga sasakyan kaya
seguradong makakapagrelax ako.

Napansin kong nakuha na ni Leah ang order niya. I raise my hand. Lumapit siya sa
pwesto ko at nilagay ang order niya sa mesa.

"You are not calling me by my codename." agad niyang sabi pagkaupo niya. But I only
answered her a genuine smile.

(A/N: medyo tinatamad akong mag-ud. Sorry sa typos at grammatical error. Hehehe.
Sareh. Ngayong nagkita na si Jill at ang mama ni Tyrone. Ano kaya ang mangyayari?
Abangan! Charr ko talaga. Anyway, comment naman kayo jan.)

CHAPTER 23
JILL'S P.O.V

"Does this mean...A-are you f-forgiving me?" she look at me with eyes full of hope.

I didn't speak and then the hope that is plastered on her face vanished and
replaced with dissapointment.

"Silly me. Paano mo nga ba ako mapapatawad? Ang laki ng kasala-"

"I already forgive you Leah. Uncle's words wake some sense on me." i said with a
chuckle and suddenly her face lit up.

"I-I... I don't know what to say. I.... This is so overwhelming." she said with
tears building up in her eyes.

"I also want to say sorry for being so harsh and mean to you. I knew you're also a
victim here." i said in a low voice. Ngayon nahihiya na ako dahil sa pagkaisip-
bata. It's still not right na magtanim ng sama ng loob sa kapwa.

"I-it still hurts Jill. He fooled me. I thought his words a true and his affection
towards me are real. Yun pala niloloko lang niya ako. I love him Jill and it hurts.
Mas lalo pa akong nasaktan dahil muntik nang mapahamak si CJ nang dahil saakin at
nawalan ako ng kaibigan." sabay tawa ng pagak.

"Mahal mo parin siya untill now?" gulat na tanong ko.

She nodded and drink her coffee. Nag-iwas siya ng tingin at pinagmasdan ang mga
sasakyan sa labas.

"Ayaw parin eh. Kahit anong pilit kong kalimutan siya hindi talaga. Ayaw sumunod ng
puso ko sa inuutos ng utak ko." she's hurting all along and I've been so selfish.

Pagkatapos naming mag-usap ay nauna na akong umalis dahil kailangan ko pang ihatid
ang inutos sa akin ni Four. But before I left, binalik ko sa dating ayos ang aking
buhok at nagsuot ng salamin.
...

Natapos ko nang ihatid ang files na inutos saakin ni Four. Nakatulalang naglakad
ako sa kalsada pagkatapos ko manggaling sa main quarter. I am bothered because of
Leah. Nag-alala ako sa kanya dahil hindi parin siya nakamove-on sa walang hiya
niyang ex-boyfriend. Pagnakita ko yun hindi ko alam kong ano ang magagawa ko sa
kanya. I closed my fists tightly controling the emotion that is building up inside
me. I let out a sigh.

Bigla akong nakaramdam ng gutom kaya napatingin ako sa hotdog stand na nasa gilid.
Naramdaman kong kumalam ang aking sikmura. Ngayon ko lang naalala na hindi pa pala
ako kumain ng dinner. I look at my wrist watch and it is already eight in the
evening. Nag-order ako ng hotdog at pagkatapos kong magbayad ay umupo ako sa bench
na nakita ko.

Abala ako sa pagkain ng hotdog nang may naramdaman akong presensya sa aking
likuran. I feel a hand coming from my back but I immediately block it using my free
hand. I face them and notice the guy holding a handkerchief. So they planned to
make me sleep. As if they can.
Nakatayo lang ako at tinatapos ang pagkain sa hotdog. Buti nalang malayo ang bench
na inupuan ko sa hotdog stand at sa mga tao. Pagkatapos kong kainin ang hotdog ay
naiinis na tiningnan ko sila isa-isa. Naghihintay ako sa gagawin nila.

"Ano ang kailangan niyo sa akin?" hindi ko napigilang itanong nang wala paring ni
isa sa kanila ang nagsalita o kumilos.

"We want the chip." one of them answered.

I noticed the small badge on the shirt of the man. It has Roosevel written in a
calligraphy style. Nakuyom ko ang aking kamao.

"Try to get it from me." I said with a smirk.

Sumugod ang isa sa kanila sa aking and it is a wrong move. I throw the can that is
on the bench to him. Mga pasaway na bata. Hindi man lang tinapon sa basurahan.
Pagkatira ko sa lata sa mukha ng lalake ay nashot ito sa trash can. I grin and it
annoyed them.

Sabay-sabay silang sumugod. Mabilis akong umakyat sa puno na nasa tabi ng bench.
Hindi agad sila nakahinto kaya nadapa silang lahat sa bench. Ang iba nauntog sa
sandalan ng bench dahil dumagan ang iba sa kanilang likod. Hindi ko alam kung
matatawa ba ako sa hitsura nila o madidisappoint.

Bumaba ako mula sa puno at mabilis na tumakbo papalayo. Malayo na ako sa kanila
pero hindi parin nila naayos ang kanilang mga sarili at bago nila ako hinabol ay
pinagalitan pa sila ng isa sa kanila.

"Mga hangal! Habulin niyo!" maybe it is their leader.

I ran as they chase after me. Pumasok ako sa madilim na eskinita. Pakiramdam ko
nangyari na ito dati. I roamed my eyes at napansin na wala na itong lalabasan. I am
trapped. I heared their steps coming from my back.

May biglang humigit sa akin at mabilis na tinakpan ang aking bibig bago pa man ako
makasigaw.

"Nawala!" sigaw ng isa sa kanila dahil sa pagkabigo.

"Mga inutil talaga kayo! Sinamahan ko na nga kayo para hulihin ang babaeng iyon.
Palpak parin!" isa-isang nagsialisan ang mga lalaking humabol sa akin.

Nang makasiguro na akong wala na sila ay mabilis na umalis ako mula sa aking
pinagtataguan. I look at the guy behind me.

"You should be careful next time." sabay alis ng kamay niya mula sa aking bibig.

"Pwe! Ang pait ng kamay mo!" nakangiwi kong singhal sa kanya.

"Natural. Nagtatanim ako ng mga bulaklak kanina at hindi ko pa hinugasan ang kamay
ko. Alangan namang matamis ang lasa ng lupa." mas lalo akong napangiwi dahil sa
sinabi niya.

"Kadiri." My forehead creased in disgust.

Pagkalabas namin sa eskinita ay may nakita akong tubigan na kailangan mo pang

maghulog ng piso. Mabuti nalang at may sukli ang bente na pinambili ko sa hotdog
kanina, kaya yun ang hinulog ako.
I gargled the water, then spit it out.

Pagkatapos kong magmumog ay hinarap ko siya.

"May tatawagan muna ako." di pa man siya makasagot ay tumalikod na ako at pumwesto
ng medyo malayo sa kanya.

I dialed Tyrone's number and wait for him to pick the phone up. Nakatatlong ulit pa
ako bago may sumagot sa tawag ko.

"Mom?" I inwardly smiled when I heared my son's voice.

"Good evening baby." I greeted him cheerfully.

"Mommy! Good evening too."

"How's your evening?"

"I am sad when you left but daddy's girlfriend played with me."

"Oh."

"She is fun to play with mom! Naglaro po kami ng xbox kanina." I felt a pang of
jealousy. Mukhang nakuha na niya amg loob ng aking anak.

Nakukwentuhan pa kaming dalawa ngunit nagpaalam narin siya dahil tinawag siya ng
kanyang lola na uminom ng gatas. Nalulungkot na ibinaba ko ang cellphone at lumapit
sa pwesto ni Ryker.

"How come that you're planting flowers a while ago? Anong meron." natanong ko
nalang paglapit ko para kunin ang kanyang atensyon.

"Inutusan ako nung matanda sa kabilang kanto. Wala man lang suhol." napakamot siya
sa kanyang ulo.

"Buti nga sayo." binigyan niya ako ng masamang tingin dahil sa sinabi ko.

"Ano nga pala ang nangyari kanina at hinahabol ka ng mga yun?"

"Nothing." mabilis kong sagot at agad na naglakad palayo.

Ayoko muna pag-usapan ang nagyari kanina. I'm tired and I badly want to rest.
Alam kong hindi siya kumbinsido sa aking sagot ngunit hindi na siya nagpumilit.
Marahil ay alam niyang pagod ako.

"Sumabay ka na sa akin. Nandu'n lang ang kotse ko." dumiretso gad ako kung saan
nakapwesto ang kanyang kotse nang itinuro niya ito.

As soon as I got inside the car, I immediately fastened my seatbelt. Pinatutog ko

ang radio ng kotse bago pa man siya nakapasok sa loob. I closed my eyes and slowly
drifted to my slumber.

Marami ang nangyari ngayong araw and I am mentally stressed. Rest is what I really
need. May dumagdag na naman sa iisipin ko.
Nagising ako dahil sa matinding liwanag na tumatama sa aking mukha. I blink a few
times para makaadjust sa liwanag ang aking  mga mata. I roamed my eyes at namangha
dahil nasa kwarto na ako. Paanong napunta ako rito?

Baka dinala ako dito ni Ryker kagabi.

Nakakahiya naman

Kahit na tinatamad ay pinilit kong umalis sa aking higaanan. May pasok pa ako kaya
kailangan ko nang kumilos or else malelate ako. Parang akong zombie na pumasok sa
cr. I did my daily routine.

Pagkatapos kong maligo ay nagbihis agad ako. Simpleng damit lamang ang aking pinili
kahit na madaming mapagpipilian sa walk-in closet ko. Hindi rin ako nag-aksaya ng
panahon para humarap sa salamin at maglagay ng kolorete.

I put my glasses on and bun my hair. Sinuklay ko rin ang bangs na nakaharang sa
aking mga mata. I grab my bag at agad na lumabas.

I descended from the stairs. Pagdating ko sa kusina ay tiningna ko ang aking wrist
watch. Laki talaga ng pakinabang ng relo na 'to. I only have fifty minutes left
bago magsimula ang first subject ko, kaya nagmamadali akong lumapit sa mesa kung
saan nagbabasa ng dyaryo si uncle habang umiinom ng tsaa.

"Good morning uncle." i kissed his right cheek and sat next to him.

"Good morning too. How's your sleep." tanong niya. Ibinaba niya ang dyaryong hawak
at uminom ng tsaa.

"Nakatulog naman ako ng maayos." maikling sagot ko at sunod-sunod ang subo.

"Dahil ba sa ganda ng tulog mo kaya late ka nang nagising?" he asked with a

chuckle.

"Siguro." nakibit-balikat kong sagot at pinagpatuloy ang pagsubo.

Inabot ko ang tubig at agad na tumayo. Kinuha ko ang aking bag na nilagay ko sa
tabing upuan.

"Alis na'ko uncle." lakad takbo akong nagtungo sa pintuan nang napahinto dahil sa
pagtawag sa akin ni uncle.

"Magpahatid ka na sa driver." tatanggi sana ako ngunit bigla kong naalala ang oras
kaya agad akong tumango.
CHAPTER 24
JILL'S P.O.V

"Dito mo nalang ako ihinto kuya." utos ko sa driver na agad naman niyang sinunod.
Agad akong bumaba at tinahak ang daan papunta sa paaralan.

Nagpababa ako sa eskinita malapit sa academy para walang makakita sa aking lulan ng
isang mamahaling sasakyan. Mabilis akong naglakad at huminto sa tapat ng gate.
Kinuha ko ang aking ID na nakasilid sa aking bag at ipinakita iyon sa guwardiya.

Tumakbo agad ako nang pinapasok na ako nito habang tinitingnan ang oras sa aking
relo. Hindi ako huminto sa pagtakbo at nang dumating ako sa hallway, hindi ko
napansin ang paang nakaharang sa aking dinadaanan dahilan para ako ay madapa.

I groaned lightly because of my sudden fall. Medyo masakit ang aking tuhod ngunit
ininda ko lamang ito. Nakaramdam ako ng presensiya na nakatayo sa aking likuran.
May huminto rin sa aking harapan kaya agad akong tumingala. Nakasalubong ang
kanyang mga mata na may nakakamatay na titig. Pinilit kong tumayo at siya ay
matapang na hinarap.

"Apologise for what you did." I sternly demanded an apology from her.

"Why should I? It just serves you right." she answered with an evil grin.

Nakaramdam ako bigla ng inis dahil sa mga salitang lumabas mula sa kanyang bibig.
Hindi ko nagustuhan ang kanyang ginawa at lalo na ang kanyang mga nasabi. Para bang
iniinsulto niya ako kahit na wala akong ginagawang masama sa kanya.

At talagang tinama pa niya sa oras na walang tao sa hallway ang ginagawa niya
ngayon.

"How can you say that I deserve that stupid action of yours?" I gave her a wintry
look.

"Becuse you are a slut. Alam kong ikaw yung babaeng nasa condo ni Tyrone kahapon.
Kahit nagmumukhang tao ka kapag tinanggal ang salimin mo ay hindi ka parin niya
magugustuhan." may mapanuyang ngiti ang kanyang mga labi habang may nakakalokong
tingin sa akin.

"Stop flirting my boyfriend and you need to know your position. Isa ka lamang hamak
na ordinaryong babae na kanyang nabuntis at wala kang karapatang hawakan ang aking
teritoryo. Tyrone is mine, so you better back off because you won't like it when
I'm mad." nag-igtingan ang kanyang panga nang sinabi niya ang mga katagang iyon.
This is the second time that she is trying to threaten me and as if she can.

Gusto kong matawa dahil sa kanyang mapang-angking salita. She is so possessive at

hindi niya nagawang pigilan ang kanyang emosyon dahilan para lumabas ang ugaling
kanyang tinatago. She is showing it to me but hiding it from other people. She is
very easy to beat.

"I am not flirting your boyfriend, if that's what keep on bothering you. Ang gusto
ko lang ay ang makasama ang aking anak at wala akong intensiyon na landiin ang
iyong nobyo." kalmado kong sabi.
"Anak mo lang ba talaga o pati si Tyrone. You can't fool me. Binabalaan kita. Stay.
Away. From. Him. Understand?" ngunit hindi ko siya sinagot.

"Bakit ayaw mong sumagot? Mana ka nga sa nanay mong malandi. She's a whore and
you're a wanton woman." nakuyom ko ng mas mariin.

"That's too much." walang emosyon ang aking mga mata ngunit malamig ang boses na
sabi ko sa kanya.

"Natamaan ka?"

"You are dragging my mom on this at hindi ko iyon nagustuhan. Kung wala kang
maipanlaban sa akin huwag mong idamay ang aking ina dahil pinapakita mo lang ang
iyong pagiging mahina." pang-iinsulto ko sa kanya.

She rolled her eyes and look at the person behind me.

"Let's go girls. I'm done with this useless woman." sumunod sa kanya ang dalawa
niyang kasamahan.

Nang mawala na sila sa aking paningin ay nagpakawala ako ng malalim na buntong-

hininga. I look at my wrist watch. Huling-huli na ako sa aking klase kaya naisipan
ko nalang natumambay sa likod ng Academy. Umupo ako sa ilalim ng puno at hinintay
ang susunod kong subject. Hindi ko namalayan na sa aking paghihintay ay unti-unti
akong dinadalaw ng antok.

Nagising ako nang tumunog ang aking cellphone senyales na kailangan ko nang pumasok
sa susunod na subject. Nakarating ako sa aking classroom ng maayos dahil wala nang
asungot ang humarang sa aking dinadaanan. As much as possible, gusto kong iwasan
ang grupo ni Sofia. Ayaw ko ng away kaya ako na mismo ang iiwas.

...

"She did what?!" para akong nabingi dahil sa pagsigaw ni Belle. This girl is over
acting sometimes.

"Please stop shrieking." sabay takip ng aking tenga.

Kinuwento ko sa kanya ang nangyari kanina sa hallway at ngayon ay nagh-hyterical

tuloy siya and now I am regretting it. She became furious about what happened.

"Yung babaeng 'yun! Nako! Kapag hindi ako makapagpigil, sasabunutan ko talaga yun."
napakislot ako nang naramdaman ko ang kamay niyang gigil na gigil na humawak
saakin.

"Akala ko ba siya ang sasabunutan mo? Eh ako ata ang minumurder mo!" at doon lang
siya bumitaw saakin.

"Ay! Sorry. Hehehe. Nakakagigil kasi siya eh." sabay peace sign saakin. Napasapo
nalang ako sa aking noo.

"Ewan ko sa'yo." komento ko nalang.

"Nga pala, pupunta ka ngayon sa café? Guguluhin ko kasi si my labs." may

nakakalokong ngiti ang nakapaskil sa kanyang mukha.

"Buti alam mong nanggugulo ka lamang doon sa cafè."

"Sama nito sa akin. Sumbong kita kay my labs eh." nakangusong sabi niya saakin.

Napailing ako dahil sa kabaliwan niya. Saksi ako sa lahat ng kabaliwan ng babaeng
'to. Lalo na pagdating sa kanyang my labs kuno kaya bakit hindi pa ako nasanay.

"Nga pala, bakit hindi ko na nakikita si baby CJ? Yung anak mong ubod ng gwapo?"
nakakunot noong tanong niya. My heart stopped a beat when she asked me that
question.

"He's with his father." i answered shortly.

Napatigil siya at hindi makapaniwalang nakatingin saakin. Nang tila ay nagsink-in

na sa kanya ang aking sinabi ay bigla siyang napanganga.

"Nabingi ata ako. Pacheck-up na kaya ako sa doctor. Kung ano-anu nalang kasi ang
naririnig ko eh."

"CJ is with his father at hindi ka nagkamali ng narinig." tumawa siya ng malakas
dahil sa sinabi ko.

"Galing mong magjoke Jill. Dami kong tawa." natatawang sabi niya.

"I am not joking, Belle." siya ay muling natahimik dahil sa seryoso kong pagkasabi
niyon. Alam niya, this time ay talagang hindi ako nagbibiro.

"I don't believe you. You said his father is already dead. Ano yun?! Bumangon sa
hukay?!"

"It is just my excuse dahil hindi ko alam kung ano ang isasagot ko sayo noong
tinanong mo ako tungkol sa ama ni CJ." mahina kong sabi. Alam kong sumama ang
kanyang loob sa akin dahil sa pagsisinungaling ko.

"Y-you lied." i nod and averted my eyes. I can't meet her accusing and slightly
hurt gaze.

"Are we even friends? You don't trust me with your secrets." there's an awkward
atmosphere between the two of us. She mistook my intentions. I am really a bad
friend.

"I-it's not like that, Belle. Kaibigan kita ngunit nung mga panahong iyon ay hindi
pa ako handang sabihin saiyo ang tungkol doon." she let out a heavy sigh and smile.

She is trying to hide the hurt in her eyes through smiling. She is very tough and
that is one of her personalities that I like.

Pero ang ugaling 'to rin ang pinaka-ayaw ko sa kanya dahil kahit na nasasaktan na
siya ay nagagawa parin niyang itago. Kahit kailan ay hindi ko siya nakitang umiyak.

"Anyway, sino ang ama ni CJ? Gwapo siguro noh? Sabi kasi, 'kung ano ang puno, siya
rin ang bunga'. Ibig sabihin, dahil gwapings ang anak mo. Gwapo rin ang ama."

"You don't have any idea. Pero ayaw ko munang sabi-." she cut me off.

"Ayaw mo munang sabihin ngayon but you'll share it to me sooner. Am I right."

napangiti ako at tinanguan siya.
"Alright then. Naiintindihan ko naman. Kaya no need to worry." medyo nahimigan ko
ang lungkot sa kanyang boses .

I stared at her intently.

"Pe-" akmang magsasalita ulit ako.

"Basta ha! Siguraduhin mong makikita ko pa ang gwapo mong anak. Kung hindi. Naku!
Makakatikim ka talaga sa akin." I give her a sincere smile and nodded.

Tumayo na ako at kinuha ang libro na nakapatong sa mesa. Aalis na ako, tutal wala
na naman akong subject na susunod.

"Alis na'ko. Una na lang ako saiyo dahil may isang subject ka pa. Kung
nakakalimutan mo." napasinghap siya nang narinig niya ang sinabi ko.

"Oo nga pala! Muntik ko nang makalimutan. Alis narin ako." mabilis siyang nawala sa
aking harapan.

Bago ako pumasok sa trabaho ay tinawagan ko muna si Tyrone para maka-usap si CJ

dahil kakatapos lang ng kanilang klase. Sigurado akong sinundo na siya ni Tyrone.

At tama ang hinala ko nang narinig ko ang tunog ng sasakyan sa kabilang linya nang
sagutin ni Tyrone ang telepono.

"Hello." he answered in a husky voice. Napalunok ako at parang may biglang

nagrambulan sa loob ng aking dibdib.

Not again.

"U-uhm hi."

"You want to talk to CJ? He is with me."

Naglakad na ako palabas ng Academy habang kausap siya.

"Huwag nalang. You're driving kaya mamaya tatawag nalang ulit ako. Pasensya na sa
disturbo." narinig kong huminto ang sasakyan sa kabilang linya kaya napakunot ang
noo ko.

"I parked the car so you can chat with us." i can imagine him grinning.

I cleared my throat.

"Si CJ lang kakausapin ko noh."

"You are already talking to me." natatawang sabi niya. Bigla akong namula dahil sa
pagkapahiya.

"Sabi ko nga." he chuckled and it made me feel something warm inside my heart.

"Hi Mom!" i heared CJ greeted me from the background.

"Your son can't wait to talk to you kaya ibibigay ko na'to sa kanya."

"Okay." pinasa ni Tyrone ang cellphone kay CJ.

"I am glad you called mom!" he cheerfully said.

Lumampas na ako sa gate at may napansin akong kotse na nakaparada sa labas ng

Academy. Hindi ko masyadong naaninag dahil medyo may kalayuan ang pagkaparada ng
kotse. Though my parking lot ang Academy ay mas pinili ng may-ari ng kotse amg
magpark sa harap ng Academy.

"Actually I am heading to my work. How's your school today, baby? Did you behaved
in school?" i asked him. Huminto ako sa paglalakad para mas makausap siya ng
mabuti.

"Just like what I promised mom. I behaved in school but stop calling me baby."
natawa naman ako sa paglekramo niya.

"Why?"

"I am a big boy already mom! I sleeped early last night so i did grow up. Kaya
hindi na po ako baby kasi malaki na ako." narinig ko ang pagtawa ni Tyrone sa
kabilang linya.

"Okay, okay. Kunwari naniwala ako."

"Mom!"

CHAPTER 25
JILL'S P.O.V

Pagkatapos naming mag-usap ni CJ ay nagpaalam na siya saakin at ibinalik kay Tyrone

ang cellphone.

"Ang tagal niyong natapos mag-usap." bigla na naman akong tinamaan ng hiya.
Pasensya naman. Namiss ko lang talaga ang anak ko.

"S-sorry."

"I'm just kidding. You can take all the time to talk. Tutal tapos narin naman ang
trabaho ko ngayon." aniya.
"You're not home yet kaya mas mabuti kung umuwi muna kayo."

"Okay, ikaw ang masusunod."

"Pupunta narin ako sa trabaho ko. Bye. Mag-ingat kayo and please take care of CJ."
pagpapa-alam ko.

"Aalagaan ko ng mabuti ang anak natin. I can assure you that." hindi ko na naman
maintindihan ang sarili. Pagkarinig ko sa sinabi niya ay bumilis na naman ang tibok
ng aking puso.

"Aasahan ko iyan. Segi na. Bye." i bid my final goodbye.

Pero bago ko pa man tinapos ang tawag ay narinig ko biglang nagsalita ang aking
anak. Sa aking palagay ay kinuha niya ang cellphone mula sa kanyang ama.

"See you mom. I love you." i smiled.

"I love you too." i murmured to myself because Tyrone already turned off the call.

I put my phone inside my bag. I checked the time and immediately waited for a bus
in the bus stop. Nagmunimuni muna ako sa wala pang dumating na bus. Bigla na namang
pumasok sa isip ko ang tagpo namin ni Sofia kanina sa hallway. I am really bothered
about it. Ano nalang kung dahil sa inis niya saakin ang anak ko ang gagawan niya ng
hindi maganda.

Bumangon bigla ang kaba sa aking dibdib. Yumuko ako at napahilot sa sintido. Then I
suddenly remembered Tyrone's word earlier. I drew a deep breath. I will stick on
his words. I know that he will take care and protect our son so I don't need to
worry.

I rose my head up when I notice a car that suddenly stopped in front of me. The car
is kind of familliar to me. My forehead creased when the window opened.

"Ma'am, pinapasundo ka po ni Sir Luke saakin." i know him. Siya yung tauhan ni Four
na naghatid saakin dito kanina.

Nawala sa pagkakunot ang noo ko nang makilala siya. I looked away.

"Sorry but I can't. Pupunta pa ako sa trabaho ko ngayon. Pakisabi nalang sa kanya
na uuwi rin ako pagkatapos." i firmly told him.

"Masusunod po. Sasabihin ko nalang po kay sir Luke. Aalis na po ako." he said and
started the engine. Sinundan ko ng tingin ang kotse nang pinaandar na niya ito at
unti-unting nawala sa paningin ko. I sighed in relief when he's already gone.

Medyo mahirap ang naging duty ko sa café dahil marami ang costumers na dumating.
Umuulan kasi kaya marami ang costumer na dumating para magkape. Good thing nandoon
ang amo ko para tumulong.  Even though he is a wealthy business man ay nagagawa
parin niyang personal na asikasuhin minsan ang kanyang maliit na café. Nagtataka
nga kami sa kanya noon kung bakit sa kabila ng kanyang pagiging mayaman ay
nagpatayo siya ng maliit na café.

Sabi niya ay libangan niya ang paggawa ng iba't-ibang klase ng coffee. Kung gusto
niyang tumakas at makapagrelax mula sa pagiging business man ay gumagawa siya ng
coffee. That's why an idea popped up inside his head and decided to build little
café at siya na mismo ang nagmamanage.

I arrived home at eight dahil sa pagiging busy doon sa café. Sa mansyon na ako ni
Four ngayon umuuwi at pinatransfer ko narin ang mga gamit ko kahapon. Habang nasa
condo ako ni Tyrone ay tinawagan ko si Luke na kunin ang mga gamit ko sa apartment.
Mas mainam narin dahil kung may susugod na naman ay nasa tabi ko lang ang mga
tauhan ni Luke at Leah. Lalo na at pati si Uncle ay nasa mansyon narin nakatambay.
Pagkapasok ko sa mansyon ay binati agad ako ng mga maid. I paused the music and
removed the headset. Tinanguan ko sila. I am wearing headset all the time dahil
takot ako sa kulog at kidlat.

"Ma'am. Pinapatawag po kayo ni sir Luke sa study room niya." nakayukong pahayag
niya.

"Tell him that I'll be there in a minute. I need to get change first." i waved my
hand dismissing them.

Tumaas ako at pumasok sa aking kwarto. I change my clothes and choose a comfortable
shorts and black shirt that is inside my walk-in closet. Pagkatapos kong magbihis
ay hindi ko kinalimutang dalhin ang aking cellphone.

Binaybay ko ang pasilyo papunta sa study room ni Luke. I am wondering kung ano ang
kailangan niya saakin. I hope he have a good news. Pinihit ko ang siradura at
mahinang itinulak ang pinto. Hinanap agad siya ng aking mata pagkabukas ng pinto
and I saw him busy with the paper works.

Hindi niya napansin ang aking presensya kaya tumikhim ako para makuha ang kanyang
atensyon.

"Pinatawag mo raw ako. May sasabihin ka saakin?" huminto siya sa ginagawa at nag-
angat ng tingin.

Umupo ako sa upuang nasa harap ng kanyang study table. He smiled at me and he
remove his eyeglass.

"Tungkol sa trabaho mo ang gusto kong pag-usapan natin." he said in a serious tone.

"What about my work?" i curiously ask.

"I suggest tumigil ka nalang sa trabaho mo and help us here. We are rich Jill and
you don't need to work at isa pa, matututukan natin ang mga bagay na mas
importante. Pero desisyon mo parin kung pipiliin mong tumigil nalang sa
pagtatrabaho sa café." mahabang lintaya niya. Napatigil ako. I hate it when he has
a point.

Kahit na mahal ko ang ginagawa ko ay mas mainam kung titigil muna ako at pagtuonan
ng pansin ang mas mahalaga. I am going to miss my coworkers when I'll quit. I am
going to miss them a lot. But do I have choice?

"Don't stress yourself to much. Huwag mong madaliin and besides, marami ka pang
oras na mag-isip. Hindi pa naman end of the world." napalingon kami sa bagong
dating.

I smiled and nodded at him. He took the sit on my side. Kumuha siya ng cigar from
his pocket and lit it. Sabay kaming napangiwi ni Luke dahil sa kanyang ginawa.

"Are you trying to kill yourself, Uncle? Stop smoking please. That is not good for
your health." nag-aalalang saway ni Luke sa kanya. Bumuga lang siya ng usok at
mahina tumawa.

"Stop over acting you two. Minsan nalang akong nagsisigarilyo pipigilan niya pa
ako." he said with a chuckle.
"You are impossible uncle. Gusto mo ata talagang mamatay ng maaga." i muttered in
disbelief.

"You're right! I am impossible but incredible. But please, aking pamangkin. Stop
worrying because I won't die that easily. Hindi agad ako mat-tsugi."

I shook my head dahil sa pagiging matigas ng kanyang ulo. I removed my eyeglass and
massage my forehead. Sumasakit ang ulo ko sa kanya.

"Don't underestimate me young lad. Mas malakas pa ako sa kalabaw. Nga pala, ang
sarap ng ulam kanina. Kumain ka na ba iha? Hindi ka namin nahintay."

"Nag sabihin mo uncle. Matakaw ka lang talaga that's why you kept on insisting that
we should eat first." napasimangot bigla si uncle dahil sa sinabi ni Luke.

"Manlalaglag tayo. Ganun?" he frowned at Luke who's averting his eyes.

I laughed at Uncle's behavior. When it comes to food he's always like this.

"By the way, About the Roosevel's you encountered yesterday. Tauhan iyon ng Black
Blood."

"Untill now hinahanap parin pala nila ang evidence. Nasa'yo parin ba iyon Jill."
tumango ako bilang sagot sa tanong ni Uncle.

"I hid it somewhere dahil may tamang panahon para gamitin ko iyon." iyon lang ang
maarin kong ipanlaban sa kanila. Kaya maingat ko iyong itinago.

I got the video of the Black Blood Mafia's largest transaction. Nakunan ko ng video
ang araw nung benebenta nila ang mga babae, drugs and weapons. I don't know kung
coincidence lang ba nung napadpad ako sa lumang bodiga kung saan naganap ang
transaction. Highschool palang ako noon nung nagkaroon ng camping ang buong school.

We are exploring the place pero nahiwalay ako sa mga kasamahan ko. May nakita akong
bodega at mga armadong lalake sa labas and out of curiousity ay pumasok ako sa
loob. May mga kaawa-awang babae akong nakita. Lahat sila nakatali at umiiyak. They
are also wearing a very provocative outfit. Nagtago ako nu'n at kinuhanan ng video
ang buong transaction. Ngunit may nakakita sa akin, buti na lamang ay nakatakas ako
mula sa mga humahabol sa akin. That's the reason why I ended with this kind of get-
up.

I am wearing eye glasses para itago ang mga mata ko dahil ang mga mata ko lang ang
nakita nila. Not untill Leah's boyfriend happened. The Black Blood hired him para
kunin sa akin ang ebidensya. He decieved Leah to get to me. Nung mga panahon na
'yon rin ay muntik nang napahamak si CJ. Hindi ko alam kung paanong nakilala nila
ako dahil apat tao lamang ang nakakita ng aking hitsura kung walang salamin.
Napahinto ako nang may biglang narealize.

Pito na pala. The twins, Uncle, CJ, Tyrone, Tyrone's mother and Sofia.

"Jill are you listening?" nagising ako mula sa pag-iisip.

"Huh?"

"I said, the Black Blood and Pxmir are allies." I am surprised because of what I
heared.
This is bad. Sa aking palagay ay dahil sa Pxmir kaya nahanap ako ng Black Bloods.
Sumugod sa apartment ko nuong nakaraan ang tauhan ng Pxmir.

...
(A/N: Four is Luke while Five is Leah. Code name lang po nila ang Four at Five.
Huwag po tayong malito. Kasi nalilito rin ako minsan.😅)

CHAPTER 26
JILL'S P.O.V

Kakatapos ko lang kumain kaya nandito ako saaking kwarto.

I am staring at the ceiling while lying down on my bed. The Black Blood and the
Pxmir are both my enemies, and now that they are already allies. Mahihirapan ako.

Hindi ko pa nakita ang mga nagpapatakbo at lider nang dalawang kampo. Bakit ba kasi
hindi parin tumitigil ang mga iyon sa kakahanap sa mga bagay na hindi ko kailanman
ipapakita at ibibigay sa kanila.

Hinahanap ng Pxmir ang chip na ipinagkakatiwala ni papa sa akin bago pa man siya
malagutan ng hininga. Ang chip ang susi para maactivate nila ang weapon na nilikha
nila ni papa. Isa iyong weapon na sekretong ginawa ng M.Y.S organization.

Ang M.Y.S organization ay isang organisasyon kung saan sila ang humuhuli ng mga
kriminal at mga problema na hindi kayang hawakan ng gobyerno at ang namumuno dito
ay ang aking ama na si Edmund Schwender. Magkaiba ang apelyido namin dahil
nagtatago ako gamit ang apelyido ni mama. Gumawa sila ng armas na mas makapag-
padali ng kanilang trabaho at mas makatulong sa mga maraming tao. Ngunit ang
kanyang kanang kamay ay tumiwalag sa grupo at pumanig sa kaaway. Isinaliwalat niya
ang impormasyon sa kabilang panig. At doon nagsimula ang lahat.

Dahil sa nangyari ay naglaban ang M.Y.S at ang Pxmir dahil gusto nilang mapasakamay
ang armas. Bumagsak ang M.Y.S ngunit nagawa parin ni papa na itago ang hinahanap ng
kalaban at ibinigay sa akin ang chip. Ang mga rank S agents na nakaligtas ay muling
itinayo ang organisasyon but now it is already Hemlock Oganization.

Nawala ako mula sa aking malalim na pag-iisip nang tumunog ang aking cellphone.
Kinuha ko ito mula sa night stand at sinagot ang tawag.

"Hello?" tanong ko sa kabilang linya.

I heared someone sneeze from the other line.

"I-i n-need you h-here." nanginginig na sabi niya. Biglang bumangon ang pag-aalala
sa aking dibdib.

"Bakit? Anong nangyari?" puno ng pag-aalalang tanong ko.

"I-I am f-freezing to death. I am s-sick and I need you h-here." nanghihinang sabi
niya. Napaupo ako mula sa pagkahiga.

"Kaya mo pa ba? Pupunta na ako riyan. Si CJ nga pala?" tumayo na ako at dali-daling
tumakbo papalabas habang kausap parin siya sa telepono. Hindi na ako nag-abalang
magbihis dahil sa pagmamadali ko.

"CJ is with m-mama and dad. Hiniram nila siya sa akin and t-they'll be back
tomorrow morning. I-I'll wait for you but please make it f-faster."

"Okay." pinutol ko na ang tawag namin.

"Ate pakisabi nalang kila Uncle na may pinuntahan ako." I told one of the maids.

"Segi po ma'am." i give her a smile and head to the door.

Pagkalabas ko ng masyon ay nakahinga ako nang maluwag dahil hindi na umuulan. Agad
kong tinawag ang tauhan ni Luke para ihatid ako sa condo ni Tyrone. After a few
minutes, I am already standing in front of the huge building. Pumasok na ako sa
loob. Nagdadalawang isip pa ako kung pupunta ba ako o hindi dahil bawal ang hindi
pamilya at kaibigan ni Tyrone na pumunta sa condo niya. Baka kaladkarin pa ako ng
security.

Papasok na sana ako sa elevatir nang may dalawang guard ang lumapit sa kinaroroonan
ko. I swallowed the lump in my throat and face them. Binigyan ko sila ng pilit na
ngiti.

"Bakit po?" tanong ko sakanila.

"Ihahatid ka po namin sa unit ni Sir Tyrone." nawala ang kaba na aking nararamdaman
pagkarinig ko sa kanyang sinabi.

Iginiya nila ako sa private elevator na ginamit namin ni Tyrone noon. Pinindot nila
ang numero ng floor kung saan ang suite ni Tyrone. Pagkalabas ko ng elevator ay
iniwan na nila ako at bumalik sa kani-kanilang pwesto.

Nagdoorbell ako at hinintay na pagbuksan. Matagal bago may nagbukas ng pinto kaya
bigla na naman akong nag-alala.

"C-come in." he opened the door. I get inside and noticed the blanket that is
wrapped around him.

Lumapit ako sa kanya at cheneck ang kanyang temperature. His temperature is very
high. I look at him with eyes full of worry.

"You're so hot!" I blurted.

"I already knew that. I am aware how girls drool over me."

Aba't? May gana pa pala 'tong magbiro?

"You know that's not what I meant." i huffed.

Tinulak ko siya papasok sa kanyang silid at pinahiga. Pumasok ako sa banyo niya
para tingnan kung mayroon bang first aid kit. Nang makita kong meron ay kumuha ako
ng gamot at thermometer. Lumabas na ako ng banyo at itinabi muna ang gamot. Muli
kong cheneck ang kanyang temperature gamit ang thermometer.
"Paanong nilagnat ka? Kausap ko pa kayo kanina ah." i asked him while looking at
the number. Napabuntong hininga ako dahil sa taas ng kanyang lagnat.

"N-naulanan ako." maikling sagot niya and it's not enough answer to me but I did
not asked further. Kumuha ako ng kumot sa nakita kong malaking cabinet at kinumutan
ko siya.

"Kumain ka na?" tumayo ako at ibinaba ko ang thermometer sa side table malapit sa
pintuan. Pinatay ko muna ang aircon dahil sa panlalamig niya.

"Not yet." he answered in a low voice.

"Magluluto lang ako." lumabas ako sa kanyang kwarto at pumunta sa kusina.

Binuksan ko ang fridge, nagbabasakaling may pwedeng mailuluto. May nakita akong
gulay at karne kaya naisipan ko nalang na gumawa ng sopas. Madali lang rin naman
lutuin ang sopas kaya mapapainom ko rin agad siya ng gamot pagkatapos ko siyang
mapakain. Hinanda ko na ang lahat ng ingredients at ang mga gagamitin ko sa
pagluluto.

Habang hinihintay na maluto ang pagkain ay tinitingnan ko rin si Tyrone sa kanyang

silid. Huminto ako sa bungad ng pinto ng kanyang silid at pinagmasdan ang maamo
niyang mukha. I smiled at his sleeping figure. Pabaling-baling siya sa kanyang ulo
at wari ko ay hindi siya komportable sa kanyang pagkahiga. Hindi na siya masyadong
nanginginig dahil nakapatay na ang aircon. Lumapit ako at inayos siya sa kanyang
pagkahiga. Nang maayos ko na siya ay hindi siya nagising. I set on his bed and
unconsciously combed his hair with my hand.

My heart was beating very fast while staring at his face. Hindi ko alam kung ano
nga bang minahal ko sa kanya, basta nagising nalang akong tumitibok ang puso ko
dahil sa kanya. This is scary and I can't stop this.

Pagkatapos kong maluto ang sopas ay nagdala ako sa kanyang silid pati tubig. I
place the food on the night stand. I gently pat his arm to wake him up. Nang hindi
pa siya nagising ay tinawag ko na ang pangalan niya.

"Tyrone." medyo nilakasan ko ang boses ko para magising siya.

Naalimpungatan siya at unti-unting dumilat.

"Kumain ka muna." tumango siya at nanghihinang umupo.

Inabot ko sa kanya ang pagkain na nakalagay sa tray. Kinuha niya ang kutsara at
sinubukang sumubo. Napansin kong nahihirapan siyang isubo ang pagkain kaya
pinatigil ko siya. Nagtataka niya akong tiningnan.

Kinuha ko sa kanya ang kutsara at itinapat muli ito sa kanya na may laman nang
pagkain. Nakakunot noo lang niya akong tiningnan. Akmang ilalayo ko ang kutsara
nang agad niya itong sinubo.

Natawa ako sa mukha niya nang ngumiwi siya dahil sa init ng sopas. Tinapunan niya
ako ng nakakamatay na tingin. Pinigilan kong mas matawa dahil sa nakasimangot
niyang mukha. He's kinda cute when he does that.

Itinapat ko ulit ang kutsara sa kanya and this time hinipan ko muna ito bago ito
sinubo sa kanya. Nakalimang subo palang pero umayaw agad siya.
"A-ayoko na." sabay tulak palapit saakin ang pinggan. Akmang hihiga siya pero agad
kong pinigilan.

"W-what?" nanghihinang tanong niya.

"Kaunti palang ang nakain mo."

"Sabi ko, ayoko ko na." ang tigas ng ulo.

"Isa, kapag hindi mo 'to uubusin ihahampas ko sa mukha mo tong pagkain." may
pagbabantang sabi ko.

"Are you serious?"

"I am deadly serious." napalunok siya at agad na sinubo ang pagkain. Sunod-sunod
ang naging subo niya at natuwa naman ako kahit alam kong napipilitan lang siya.

Agad niyang naubos ang pagkain kaya pinainom ko na siya ng gamot. Tinulungan ko
siyang humiga at kinumutan ng maayos. Nang maayo na siya sa kanyang pagkahiga ay
lumabas ako sa kanyang silid at hinugasan ang kanyang pinagkainan.

Bumalik ako sa kanyang silid nang naayos ko na sa pagkalagay ang hinugasan kong
pinggan. Naabutan ko siyang nakapikit pero alam kong hindi pa siya tulog.

"Tyrone, aalis na ako. Kaya mo naman na siguro na mag-isa?" agad siya napadilat
dahil sa sinabi ko.

"You're already leaving?" i nod as an answer.

"Matulog ka nalang ulit." tumalikod na ako ngunit bago pa man ako makaalis sa tabi
niya ay hinawakan niya ang aking kamay dahilan kaya napalingon ako sa kanya.

"Don't leave me." nagulat ako dahil sa winika niya at parang siya rin ay nagulat sa
salitang lumabas mula sa kanyang bibig.

"I-I mean, don't leave me here alone. I am sick." he cleared his throat and avoided
my gaze.

"O-okay." maikling sagot ko.

...

(A/N: what can you say about this chapter? But don't mind typos and wrong grammar
😅. Sorry for the short chapter.)

CHAPTER 27
JILL'S P.O.V

"Lay beside me." sabay hila saakin kaya agad akong napahiga sa tabi niya. Nagtataka
ako kung saan siya kumuha ng lakas kahit nanghihina na siya.

"A-ano?"

"Don't worry, I won't do anything. Malaki ang kama kaya kakasya tayo dito. You
can't stay up the whole night right?" may pag-aalinlangang tumango siya.

"Oo pero di ba pwedeng sa guest room mo nalang ako papatulugin?" tumigas bigla ang
tabas ng kanyang mukha.

"No! Stay here. I want to make sure that you wont leave."

Hindi ko naman naisip yun dahil kakasabi lang niya na may sakit siya. Nakakonsensya
naman kung iiwanan ko siya dito na mag-isa. Ganun pa man ay wala akong nagawa kundi
tumango.

"Can I call Luke first? Gusto ko munang magpaalam na hindi ako makakauwi." kumunot
ang noo niya.

"Luke? Who is he?" malamig ang boses na tanong niya.

"A friend." nag-iwas ako ng tingin dahil hindi ko kayang salubungin ang kanyang
titig na nakakapanghina ng tuhod.

"Okay." malamig parin ang boses niya.

Tumalikod ako sa kanya at lumabas ng kwarto. Tinawagan ko kaagad si Luke upang mag-
paalam.

"Yow pamangkin. Anong atin?" nakakunot noong tiningnan ko ulit ang screen.

"Bakit nasa sayo na naman ang cellphone ni Luke, uncle?" mahina siyang tumawa sa
kabilang linya.

"Hiniram ko 'to sa kanya dahil papasahan ko ng mobile leged ang cellphone ko.
Bakit? May mali ba doon?" napakamot nalang ako sa ulo dahil sa sinabi niya.

"Mobile Legends, uncle. Hindi legeds. Bakit ka naman biglang naging interesado sa
laro na 'yan?"

"Gusto ko lang. May angal ka?" masungit na tanong niya.

"Wala. Uncle magpapaalam na hindi ako uuwi ngayon." napa-aahh siya bigla.

"Segi sasabihin ko nalang kina Luke. Hindi na ako magtatanong kung saang lupalop ka
ngayon. Bye na. Disturbo ka eh nagpapasa pa ako. Labidabs pamangkin ingats!"
napailing napang ako.

"Love you too." sabi ko bago niya pinutol ang tawag.

Binulsa ko na ang aking cellphone at humarap sa pintuan ngunit nagulat ako nang
pagharap ko ay nasa bungad ng pintoan si Tyrone. Tuluyan nang naging madilim ang
kayang mukha.

"Bakit ka lumabas?" tanong ko sakanya at hindi pinansin ang madilim niyang mukha.

"Ang tagal mong natapos. Kaya lumabas na ako."

"Matagal ba 'yun? Let's just go inside. You still need to rest." lumapit ako sa
kanya at inakay siya papasok.

Pinahiga ko siya at kinumutan ng maayos. Madilim paein ang kanyang mukha at

nakakunot ang noo. Kaya hindi na ko napigilang tanungin siya.

"Is there any problem?" nag-iwas siya ng tingin. Napabuntong hininga nalang ako at
umalis na sa kama.

Kumuha ako ng comforter sa cabinet na kinuhan ko ng kumot kanina. Nagtataka niya

akong sinundan ng tingin. Nilapag ko ito sa sahig at kumuha ng isang unan.

"What are you doing?"

"Hinahanda ko ang aking higaan?" naiilang kasi akong tumabi sa kanya dahil wala si
CJ.

"No! Sleep beside me and no buts." masungit at naiinis na wika niya.

Wala na naman akong naggawa kundi ang sumunod. I fold the comforter and put it back
in the cabinet. Tinanggal ko muna ng aking eyeglass at ipinatong ito sa night
stand. Bitbit ang unan, lumapit ako sa kama at maingat na humiga sa tabi niya.
Nakatagilid na humarap ako sakanya. Medyo malaki ang distansiya sa pagitan naming
dalawa. Malaki naman ang kama kaya hindi ako naiilang.

"Satisfied?" gusto kong ikutan siya ng mata dahil kanina pa niya ako inuutusan.

Ngunit nabigla ako nang hapitin niya ako bigla at dahil hindi ko inasahan na
gagawin niya iyon ay hindi ko agad naiharang ang aking kamay kaya tumama ang ilong
ko sa parang bato niyang dibdib. Napaaray ako sa aking isipan.

"Much better. Now , let's sleep." naniningkit ang matang tumingala ako habang hawak
ang nasasaktang ilong. Aangal sana ako ngunit agad akong napahinto nang nakita
siyang nakapikit.

Napatitig ako sa kanyang maamong mukha.

Ganito ba siya lagi kapag may sakit? Pakiramdam ko may nagbago sa mga kinikilos
niya. Hindi ko namalayan na napatagal na pala ang pagtitig ko sa kanya.
Bigla siyang nagmulat ng mata at nahuli akong nakatitig ako sa kanya. "Am I that
handsome and you can't stop staring?" he said with a smirk.

Namumula ang mukha nag-iwas ako ng tingin.

"Hindi kita tinitigan." pagtatanggi ko at tiningnn siya.

"Yes you are." biglang nawala ang nakakalokong ngisi sa kanyang labi na ipinagtaka
ko.

"Who's that guy you called earlier again?" madilim na naman ang mukhang taong niya.
Napalunok ako.

"A friend, but my uncle answered the call." kinakabahang sagot ko dahil sa kanyang
madilim na aura.

"Good." sabay hapit saakin ng mas malapit sa kanya at ipinikit ang mata. Nanatiling
nakapulupot ang kanyang mga braso sa aking bewang. Nagtaka ako dahil sa biglang
pagbago ng kanyang mood.

Pinagsawalang bahala ko nalang ang kanyang naging kilos at hindi ko namalayang

hinila na pala ako ng antok. Pero bago pa man ako tuluyang makatulog ay may
naramdaman akong parang humalik sa aking noo.

...

Naamlimpungutan ako dahil sa mabigat na bagay na nakapatong saakin. I groaned

forced to open my eyes. Bumungad saakin ang mukha ni Tyrone pagkamulat ko. Una ay
nagulat pa ako ngunit naalala ko bigla na magkatabi nga pala kaming natulog kagabi.
I rub my eyes and slowly got away from his embrace. Nahirapan ako dahil baka
magising siya ngunit mabuti nalang ay hindi ko siya nagising.

Umupo ako sa kama at inayos ang aking buhok. Kinuha ko ang aking eyeglass at
isinuot ito. I leaned closer to him and gently put the back of my hand on his
forehead. Hindi na siya mainit at sa tingin ko ay maayos na ang kayang pakiramdam.

Mahina siyang umungol kaya bigla kong naalis ang kamay ko mula sa kanyang noo.
Akala ko ay nagising ko siya pero tumagilid lang pala siya. I sighed.

Tumayo ako at tinungo ang cr. I washed my face at balak ko sanang magtooth brush
butcI remebered wala nga pala akong toothbrush dito. Pagkatapos kong ayusin ang
aking sarili ay lumabas na ako sa silid ni Tyrone. Naisipan kong maghanda ng
simpleng almusal para pagkagising niya ay makakain na agad kami. Gusto ko sanang
hihintayin si CJ pero may pasok pa ako at ngayon ako magpapaalam sa aking amo.

Habang nagluluto ay maynaramdaman akong presensya sa aking likuran.

"What are you cooking?" he asked in a husky voice.

"Hotdog." a replied in a monosyllable.

Humila siya ng upuan at ipinwesto ito malapit saakin. Naiilang ako dahil
pinagmamasdan niya ang bawat galaw ko.

"Maayos na ba ang pakiramdam mo?" natanong ko nalang.

In the corner of my eyes I saw him nodded his head. Binalewala ko nalang ang
patuloy niyang pagsunod sa aking mga galaw. Hanggang sa natapos ko na ang aking
niluluto ay nakaupo parin siya at pinapanuod ako.
Hotdog, egg and bacon lang ang niluto ko kaya madali ko lamang itong natapos.
Inayos ko na ang hapag upang makakain na kami. Sumunod siya sa akin habang hila-
hila ang upuan na kanyang ginamit. Ibinalik niya sa kinuhanan niya rito kanina.

"Kumain na tayo?" tumango lang siya at umupo sa tabi ko.

Pagkatapos naming kumain ay tinulungan niya akong iligpit ang aming pinagkainan. 
Akmang huhugasan na niya ang pinggan ngunit agad ko siyang pinigilan.

"Ako na diyan." pagpigil ko sa kanya.

"But-" napahinto siya dahil sinamaan ko siya ng titig.

"Okay, okay. Sabi ko nga eh. I'm just going to watch you." pagsusuko niya.

Mabuti naman at sumunod siya. Binaling ko nalang ang aking atensyon sa mga
huhugasan. Kinuha niya ulit ang upuan na ginamit niya kanina at umupo rito. Ipinag
kibit-balikat ko na lamang ito.

Matapos kong hugasan ang aming pinagkainan ay sakto namang may nagdoorbell kaya
agad akong napalingon kay Tyrone.

"I'll get it. Maybe sila mom na 'yon." biglang bumangon ang kaba sa aking dibdib
dahil sa sinabi niya. I swallowed the lump in my throat amd tried to calm myself.

I am not expecting this. Hindi siya nagsabi na pupunta rito ang kanyang ina. I am
uncomfortable with the idea of facing his mother again. Base on her reaction the
first time we meet, she doesn't like me. And that's my problem. I just hope that
Sofia is not with her.

"Hello son. Mom." narinig kong sabi niya sa kanyang ina. Hindi pa ako lumabas sa
kusina dahil kinakabahan ako.

"Dad good morning!" hyper na pagbati ni CJ sa kanyang ama.

Napailing nalang ako dahil alam kong nag-enjoy siya sa bonding niya sa kanyang
grandparents. I smiled at that thought.

Ngunit agad na napalis ang ngiti sa aking mukha nang bigla akong tinawag ni CJ,
dahilan para bumaling sa akin ang tingin ng ina ni Tyrone.

Lumapit sa akin si CJ at yumakap sa binti ko. Napalunok ako dahil sa malamig na

titig sa akin ng ina ni Tyrone. Nag-iwas nalang ako ng tingin at yumukod nginitian
si CJ. I smiled and pick him up.
"What is this woman doing here again? Care to explain Tyrone?" tanging kibit-
balikat lamang ang naging sagot niya sa kanyang ina.

"Kung gumagawa ka ng kagaguhan, hindi ako magdadalawang isip na sabihin saiyong ama
na tanggalan ka ng mana." pagkatapos itong sabihin ng ginang ay mabilis itong
umalis nang walang paalam.

Parang wala lang sakanyan ang pagbabanta ng kanyang ina at lumapit sa kanila.
Sumilay ang ngiti sa kanyang mga labi.

"Sorry about that." tila nahihiyang paghihingi nito ng paumanhin.

"Ayos lang." pilit na ngumiti siya rito at nag-iwas ng tingin.

CHAPTER 28
JILL'S P.O.V

Nakatitig lamang ako sa mga numero na umiilaw ng pula sa tuwing lumalagpas ang
elevator sa bawat floor ng building. Huminga ako nga malalim bago lumabas
pagkabukas ng elevator door.
Pagkalabas ko sa private elevator ay bigla akong nilapitan ng dalawang malalaking
tao. Pareho silang nakasuot ng suit at may ear transmitter na nakakabit sa kanilang
tenga.

"Ikaw ba si Jill Villareal?" tanong nung isa pagkalapit saakin. My forehead creased
when they suddenly approached me.

"Oo. Bakit? Ano ang kailangan niyo saakin?" nagtatakang tanong ko.

Ano naman ang kailangan nila saakin at bigla nila akong nilapitan? Wala naman akong
natatandaan na may atraso ako sa mga lalaking ito.

"Kailangan mong sumama saamin. Kakausapin ka ni madaam." kumunot muli ang noo ko
dahil hindi ko naman kilala ang tinutukoy nila.

Malalaki silang tao at halata ang kanilang nakakatakot na aura ngunit hindi ako
nagpatinag.

"Hindi ko alam ang pinagsasabi niyo kaya aalis na ako." napapailing na tinalikuran
ko sila pero bago pa man ako makahakbang ay dinakma agad nung isang lalaki ang
braso ko.
I winch in pain. His grip is very tight. What's they're problem? I doubt they're
Pxmir's men or another enemies' underling.

"Kailangan mong sumama saamin." aangal pa sana ako ngunit kinaladkad agad nila ako.

Nagpupumiglas ako at binabalewala ang sakit nang pagkahigpit ng pagkakahawak nila

sa mga braso ko.

Nakalabas na kami ng building at patuloy parin nila akong kinakaladkad patungo sa

maitim na sasakyan na nakaparada sa harap ng building. Huminto kami sa harap ng
kotse at akmang sisikmurahin ko ang dalawang lalaki nang bumaba ang bintana ng itim
na sasakyan.

Madilim sa loob ng sasakyan kaya nahirapan akong makita ang tao sa loob.
Nang tuluyan nang bumaba ang bintana ay nagulat ako nang masilayan ko ang mukha ng
ina ni Tyrone. Seryoso itong nakatingin saakin at walang bahid na anong emosyon ang
kanyang mukha.

"Ipasok niyo siya dito sa loob." umusbong ang kaba sa aking dibdib dahil sa paraan
ng pagbigkas niya sa bawat salita.

Hinila nila ako papalapit sa kabilang pinto ng sasakyan. Binuksan ng isa sa kanila
ang pinto at tiningnan ako na para bang sinasabing 'pumasok ako, kung hindi ay
makakatikim ako mula sa kanila' kaya hindi na ako pumalag at pumasok nalang. Hindi
ako takot sa kanila ngunit ayaw ko na ng marami pang satsat.

Pagkaupo ko sa loob ng sasakyan ay agad nilang sinara ang pinto mula sa labas.
Nagdadalawang isip pa ako kung lilingunin ko ba ang ina ni Tyrone. Pero hindi ko
nalang tinuloy ang balak. Lumipas ang ilang sandali nang sa wakas ay binasag na
niya ang katahimikan sa pagitan namin.

"I don't want to beat around the bush. Hindi kita gusto para sa anak ko. Hindi kita
kilala kaya hindi ko alam kung malinis ba ang intensyon mo kay Tyrone." napayuko
ako dahil sa sinabi niya.

"Naiintindihan ko po kayo. Alam ko pong isa lamang akong estranghero para sainyo na
biglang sumulpot sa buhay ng inyong anak. Pero matitiyak ko po sainyo na wala po
akong masamang hangarin sa inyong anak. Gusto ko lamang ipakilala ang aking anak sa
kanyang ama." nakatuon lamang ang aking mga mata sa aking mga daliri na nasa ibabaw
ng aking binti.

Huminga siya ng malalim at marahang hinawakan ang aking kamay na kanina ko pa

tinitigan. Ako ay napagitla sa biglang paghawak niya sa aking kamay.

"Iha,look at me." nabawasan ang kabang kanina ko pa nararamdaman dahil sa biglang

pagbago ng tono ng kanyang boses.

Naguluhan ako dahil sa pagbago ng kanyang kilos. Nawala bigla ang kanyang pagiging
malamig at mataray. Nag-aalangan pa akong mag-angat ng tingin at tingnan siya sa
mata. Ngunit sa huli ay nagawa ko parin.

"Alam ko ang iyong nararamdaman dahil isa rin akong ina. I know you only want to do
anything for your child. Isa kang mabuting ina at nakikita ko iyon dahil sa labis
na pagmamahal sa iyo ng iyong anak. Gusto mo lamang siyang bigyan ng ama.
Napakabuti mong ina dahil maayos mo siyang napalaki na mag isa lang. Isa kang
mabuting tao iha at nararamdaman ko iyon." parang bigla nalang akong mabunutan ng
tinik dahil sa kanyang sinabi.
"Pero," napalunok ako nang muli siyang nagsalita. "kahit na alam ko na isa kang
mabuting tao o ina sa iying anak ay hindi parin kita pinagkakatiwalaan." she told
me in a very solemn way.

Tumango-tango ako upang ipakita na naiintindihan ko siya. Kahit hindi tanong ang
kanyang mga sinabi ay pakiramdam ko kailangan ko itong sagutin. Nakagat ko ang
ibaba kong labi dahil parang bigla kong nalunok ang aking dila.

"P-papatunayan ko po sa inyo na wala po talaga akong masamang balak sa inyong anak.

Paghihirapan ko rin na makuha ang iyong tiwala kung bibigyan mo ako ng pagkakataon.
Sana po ay pagbigyan mo ako." mahina kong minura ang aking sarili sa aking isip
,dahil sa mga salitang bigla na lamang lumabas sa aking bibig.

'Now what? You're going to gain her trust. Eh madami ka pa ngang issue sa buhay
tapos ngayon dadagdagan mo pa? Sa tingin mo rin magagawa mong makuha ang kanyang
loob? Nahihibang ka na!' sabi ng kabilang bahagi ng utak ko.

Parang gusto kong batukan ang sarili dahil nababaliw na ako.

Nabalik ako sa realidad nang may naramdaman akong kamay na humawak sa aking
balikat. Lumingon ako sa nagmamay-ari ng kamay na ngayon ay nakatitig saakin.

"Segi. I'll give you a chance to prove yourself to me and gain my trust. Ngunit,
sana hindi mo sasayangin ang pagkakataong ibibigay ko saiyo. Nagkakaintindihan ba
tayo?" pinigilan kong sumilay ang ngiti sa aking labi dahil sa kanyang mga sinabi.
Hindi naman pala siya gaya ng aking iniisip. 'Don't judge the book by it's cover' 
ika nga.

"Maraming salamat po. Makakaasa po kayo na hindi ko sasayangin ang pagkakataon na

ito." tuluyan na akong napangiti.

She genuinely smiled back and gently placed her right hand on my left cheek.
Napahinto ako at napatitig sa kanyang mukha.

"Ihahatid na kita sa pupuntahan mo. Saan ka nga pala pupunta ngayon?" ibinaba na
niya ang kanyang kamay mula sa aking mukha at tumingin sa harap.

Napaisip ako sandali nang bigla niya akong tinanong. Hindi ako pwede magpahatid sa
bahay nu Tyrone, at mamaya pa ang klase ko kaya hindi rin ako pwedeng magpahatid sa
academy. Hindi agad ako nakasagot kaya lumingon siya saakin at tinapunan ako ng
nagtatakang tingin. An idea suddenly popped inside my head.

Kimi ko siyang nginitian.

"Ihatid niyo nalang po ako sa café ni Mr. Ezpeza." ngumiti siya at binuksan ang car
window.

May tinawag siya sa labas na sa tingin ko ay ang kanyang driver. Pumasok ito sa
drivers seat at pinaadar ang sasakyan.

"Ihatid mo kami sa café ni Ash. Am I right Ms. Villareal?" i nod in responce.

I feel uncomfortable when she called me formally. Nakakailang at ayaw ko ng

masyadong pormal.

"Uhmm, tawagin niyo po akong Jill. Kung ayos lang sainyo." she let out a light
chuckle when I requested it.

"Okay lang naman saakin. Naiilang ka ba?" she questioned and as if she was teasing
me.
"Masyado po kasing pormal." heat crept on my face.

...

Nang sa wakas ay nakarating na kami sa destinasyon, agad akong nagpasalamat sa

kanya. Lumabas ako sa sasakyan at pinanuod ito na unti-unting mawala sa aking
paningin.

Nang tuluyan na itong umalis ay agad akong pumasok sa loob ng café. Nalanghap ko
agad ang mabangong aroma sa loob. Ngumiti ako sa aking dating mga katrabaho na
kanila namang sinuklian. Nag-order ako ng cake at naghanap ng bakanteng lamesa.
Nang nakaupo na ako ay napansin ko na hindi masyadong marami ang mga tao sa loob na
hindi naman madalas na nangyayari.

Minsan rin kasi ay hindi marami ang mga customer kaya makakapagpahinga pa ang mga
trabahante sa ganitong mga oras. Pero sa pagpatak ng gabi aasahan ko nang marami
ang mga customer na hihinto rito at oorder ng mainit na kape. Mas dodoble pa nga
kapag tag-ulan.

I took a sip from my coffee while watching the busy street outside. May naramdaman
akong presensya sa aking harapan kaya lumingon ako rito. I smiled at her ngunit
inirapan lang ako nito. Umupo siya sa harap ko at binigyan ako ng matalim na
tingin.

"Hindi mo sinabi saakin na titigil ka na pala sa pagt-trabaho dito. Hindi ka man

lang nagpaalam saakin. Nakakatampo ka, parang wala tayong pinagsamahan." guilt
suddenly plastered on my face.

Nakalimutan kong magpaalam sa kanya nang araw na iyon at talagang umusbong ang
pagsisi saakin ngayon. Si Mich ang pinakamalapit na katrabaho ko dito sa café at
hindi man lang ako nakapagpaalam sa kanya. Nahihiyang ngumiti ako sa kanya at
nagbaba ng tingin.

"Ewan ko sa'yo." muli ay inirapan niya ako at pinagcross ang kanyang dalawang
braso.

"Im sorry. Hindi ako nakapagpaalam saiyo nung araw na iyon dahil nawala sa isip ko
at marami rin akong inaalala nung araw na yun." pag-aamin ko.

Hindi ko alam kung matatawag pa ba ako na isang kaibigan gayong hindi ko man lang
nagawang magpaalam sa kanya.

"Haay, ano pa nga ba ang magagawa ko. Nangyari na eh. Nakalimutan mo ang iyong
pinakamagandang kaibigan." napalitan ng nakakalokong ngiti ang kaninang
nagtatampong mukha niya.

"Humangin." pang-aasar ko.

Mabuti ba lamang at hindi siya marunong magtampo ng matagal. Iyon ang isa sa
kanyang katangian na nagustuhan ko at dahil narin madali lang siyang suyuin.

"Bakit ka nga pala tumigil sa pagt-trabaho rito? Nakahanap ka ba ng mas magandang

trabaho? Mas mataas ba ang sahod?" sunod-sunod na tanong niya.

Binigyan ko lamang siya ng ngiti at hindi sinagot ang kanyang naging tanong. Agad
siyang napasimangot dahil sa hindi ko pagsagot.

"Napakamalihim mo talaga Jill." napapailing na komento niya na sinagot ko lang ng

mahinang tawa.

"Ang totoo niyan, tumigil muna ako dahil may mga bagay na dapat kong pagtuonan ng
pansin." maikli at hindi malimaw na paliwanag ko.

"Paano ang anak mo? Saan ka kumukuha na pera para sa anak mo at sa mga gastos mo
rin sa bahay?" may pag-aalalang tanong niya na siyang ikinangiti ko.

Napakaalalahanin niya talaga na kahit hindi naman kami masyadong malapit sa isa't-
isa ay nagawa niya parin kaming isipin.

"Ang totoo niyan," i breathe deeply before telling her the truth. "just recently,
CJ met his father. Remember the guy i waited here in the café last time?"

Tumango siya at biglang nagkislapan ang kanyang mga mata pagka-alala niya sa
lalaking tinutukoy ko.

"That hot guy? Of course! Paano ko ba naman makalimutan ang isang lalaking parang
diyos na bumaba sa kalangitan dahil sa kanyang angking kakisigan." then she sighed
dreamily after the compliments she uttered.

"He is CJ father." nanlaki bigka ang mga mata nito at hindi makapaniwalang
tiningnan ako sa mga mata.

"Weeeh? Nabingi ata ako." di makapaniwalang bulalas niya.

Her jaw dropped after I nodded, her eyes almost want to get out of their socket and
she's really hilarious but I  hold my laughter because of her reaction.

"Nakadawit ka ng ma-la-king isda, iha." sa wakas ay nakapagsalita na siya.

Napailing na lamang ako at binalik ang aking atensyon sa kape na medyo malamig-
lamig na.
CHAPTER 29
JILL'S P.O.V

Everyone was busy on their own tasks inside the mansion and almost all are very
occupied. A big event is happening today that we are going to celebrate. Lahat ng
mga tauhan ni Luke ay may ginagawa. May mga  bago ring kawani ang dumating upang
tumulong sa magiging malaking okasyon na magaganap mamayang gabi.

Mamayang gabi ipagdidiriwang ang ika-dalawampu't tatlong kaarawan ng kambal. Kaya

lahat ng tao sa mansion ay may sari-sariling ginagawa. Mayroon kasing mga bisitang
dadating na kakilala ni Luke at Leah sa larangan ng negosyo. May-ari rin kasi ang
kambal ng isang kilalang kompanya at  si Leah ay isa sa mga board members na may
malaking share sa kompanya. Namana nila iyon sa kanilang mga magulang at iyon ay
minamanage ngayon ni Luke.

I am not surprised that the event would turn really pretentious. It is inevitable
when you're in the business world.

Gusto ko rin sanang dalhin dito si CJ pero sinama raw siya ng kanyang lolo sa Cebu
at bukas pa ang uwi nila. Hindi na kami palaging nagkakasama ng anak ko simula
noong napunta siya sa poder ni Tyrone. The thought saddened me, but what can I do.
Ipinagkait ko siya sa kanyang ama pati narin sa lolo at lola niya ng limang taon.

Ngumiti ako ng mapait at pinagmasdan ang mga abalang tao sa baba mula sa teresa ng
aking silid. Hinahanda na nila ngayon ang lawn kung saan gaganapin ang party nina
Luke at Leah. Halatang magarbo ang magiging pagdiriwang dahil sa mga palamuti na
nabagay sa tema ng party. Tumulong ako sa kusina kanina ngunit sinita lamang ako ng
mga katulong at ng mga nakatuka sa kusina. Pero hindi ako nagpapigil dahil lubos
akong naiinip dahil wala akong ginagawa. Lalo't wala akong pasok ngayon kaya sa
huli ay hinayaan na lamang nila ako. Nang natapos na naming lutuin ang mga main
dishes ay umalis na ako roon at pinabayaan na sila na lamang ang magluto sa iba
pang putahe dahil madali na lamang ang mga iyon. Tumaas ako sa aking silid at
napagdesisyunang maligo dahil pakiramdam ko ay nanlalagkit ako. Kaya heto ako
ngayon at nakamasid sa mga abalang tao sa ibaba dahil kakatapos ko lang maligo at
nakapagbihis narin ako ng komportableng damit.

Bumaba ako nang makita ang sasakyan ni uncle na kakarating lang. Hindi ko alam kung
saan na naman ang isang iyon naglakwatsa. Nitong mga nakaraang araw ay napansin ko
ang palagi niyang pag-alis sa mansyon at hindi man lang ito nagsabi kung saan ito
pupunta.

Nang tuluyan na akong makababa ay nadatnan ko siya sa kusina ng mansyon at

tumitikim ng mga pagkain. O tumitikim nga lang ba. Ang dami na kasing sinusubo.
Sumandal ako sa bungad ng kusina at pinagcross ang aking mga braso. Pinaningkitan
ko siya ng mata at pinanood siya. Makukonsimisyon ako sa isang to. Panlabas na anyo
lang ang tumanda pero ang isip nanatili paring isip bata. Kulang nalang maisipan ko
nang ipasok to sa mental.

Nagsalubong ang kilay ko nang nagpasubo siya kay aling Marta na tagaluto dito sa
mansyon. Biyuda na siya at walang anak. Ngumiti-ngiti pa siya dito sabay kindat. Si
alling Marta naman ay talagang namula ang buong mukha. Hindi ko alam kong matatawa
ba ako o mandiri. Nang hindi ko makaya ang kalandian nila sa harapan ko ay agad
akong tumikhim.
Sabay silang napalingon sa gawi ko. Nanlaki ang mata nilang dalawa.

"Pamangkin! Kanina ka pa riyan?" bulalas nito nang makita ako. Hindi ko siya
sinagot at tumingin sa kanyang tabi.

Nakayuko si aling Marta at para bang nahihiyang salubungin ang aking mga mata.
Pilit nitong tinatago ang mukha na patuloy parin ang pamumula dahil sa hiya.

Bumaling ako sa pwesto ni uncle at ngumiti sa kanya ng may bahid ng panunukso.

Tumalikod ako at mabagal na naglakad paalis.

"Buti pa yung iba, may love life.  Samantalang ako, kawawa. Single habang buhay."
paparinig ko.

"Pamangkin!" naiinis na sigaw ni uncle. Anumang oras ay handa na niya akong

batukan, pero buti na lamang ay nakalayo na ako. Tamatawang muli akong tumaas sa
aking silid. Nagtatakang tiningnan ako ng mga katulong na aking nadaraanan dahil sa
pagsigaw ni uncle mula sa kusina. Ngumiti lamang ako sa kanila at nagpatuloy sa
pag-akyat. Nakasalubong ko si Luke at agad akong huminto.

"Happy birthday nga pala."

Ngumiti siya ng malapad at inilahad ang kanyang palad sa harap ko. Nagtataka ko
itong tiningnan.

"Regalo ko?" nag-guilty ko lamang siyang tiningnan at alangang ngumiti.

"Hmp! Di kita bati." sabay alis sa harap ko.

Natawa ako dahil sa inakto niya. May kinuha ako saglit sa aking silid at nagtungo
sa kwartong katabi ng kay Luke. Huminga muna ako ng malalim bago kumatok.

'Sana nandito siya.'  mahinang usal ko.

"Sino 'yan?" tanong ng tao mula sa loob.

"Ako 'to. Maaari ba akong pumasok?" walang sumagot ngunit agad na bumukas ang pinto
at bumungad saakin kanyang mukha.

Ngumiti siya saakin ng malaki at binuksan ng maigi ang pnito upang ako ay
papasukin. Umupo siya sa kama na nasa gitna ng malaking kwarto.

Nakasuot siya ng blue tube gown na pinarisan niya ng itim na stilettoes. Her hair
was tied into a messy bun and she looked great. She also put a smoky make-up which
it complemented with her out fit and white skin.

Senenyasan niya akong tumabi sa kanya na agad ko namang sinunod. I handed her the
box na kanina ko pa hawak. Kinuha niya ito saakin at ngumiti.

"Thank you!" she hugged me and I gladly hugged her back.

"Happy Birthday Leah." I murmured.

Hindi ko akalain na namiss ko pala ang ganitong pagkakataon. Noong nga panahon na
wala pang alitan na nangyari sa pagitan namin. Yung mga panahon na magkasama kami
sa aming mga kalokohan at magkasama ring napapagalitan.

"Thank you again, Jill." my eyes turned misty as the tears are making their down
from my eyes.

Ngumiti ako ng maluwag at binigyan siya ng tango. Pinahid ko ang aking mga luha.

"Alis muna ako at ibibigay ko pa itong regalo ko sa kanya. Nagtatampo pa naman iyon
dahil akala niya wala siyang regalo mula saakin." pagpapaalam ko.

Natawa siya dahil sa sinabi ko. Bago ako umalis ay pinaalala niya saakin ang
magbihis para sumali sa magaganap na pagdiriwang.

Sumapit ang gabi at ilang minuto nalang ay magsisimula na ang pagdiriwang. Hindi ko
pa naibigay ka Luke ang kanyang regalo dahil hindi ko na ito nahagilap kaya naisip
ko na mamayang pagkatapos nalang ng party ko ito ibigay sa kanya. Handa na ang
lahat at nagsidatingan na rin ang ibang mga bisita.

May kumatok sa pinto kaya natigil ako sa pagmuni-muni.

"Maam, ipinadala po ni maam Leah ang susuotin mo."

Binuksan ko ang pinto at kinuha mula sa kanya ang box na naglalaman ng aking
susuotin. Nagpasalamat ako at hinintay siyang makaalis bago ko isinara ang pinto.
Binuksan ko ang kahon, inilabas ko ang dress na nasa loob nito pati narin ang cone
heels na kasama ng dress.

Pinagmasdan ko ang damit na nakabalandara sa aking harapan. I scowled at it. I'm

not planning on wearing this kind of clothe. The outfit is provocative and it shows
too much skin. Nakalitaw ang cleavage nito kaya there's no way that I'm going to
wear it. Akmang tatalikod ako nang mahagip ng aking mata ang tila papel na nakaipit
sa dress. Kinuha ko ito at binasa ang nakasulat.

'Wear this dress for me please. You'll look good on this. If you would not wear
this I'm going to tell uncle to bring you in a mall and he'll be removing every
clothes you have inside your closet and replace it with daring ones.'  napapikit
ako dahil sa nabasa. Nakilala ko ang sulat kamay nito. Damn Leah.

Naalala ko noong teenager pa kami at sinunog lahat ni uncle ang damit ko at

pinalitan lahat ng skirt dahil mukha na daw akong lalaki. Napahilot ako sa sintido.
Napabaling ang tingin ko sa pinto nang may kumatok.

"Maam kami po ang nakaassign sa pagm-make-up sa'yo." pinapasok ko sila at umupo ako
sa harap ng vanity mirror.

I sighed in defeat and let them do their job but I told them that I'm not going to
wear contact lenses and remove my eyeglasses. Agad naman nila akong pinagbigyan sa
aking hiling.

Pagkatapos ng tatlumpung minuto ay natapos na nila akong ayusan kasama narin ang
aking buhok. Sinabihan nila ako na isuot ang aking damit. Nang nakalabas na ako ng
banyo ay hinila nila ako sa harap ng salamin. Sumalubong sa aking tingin ang
babaeng masasabi mong maganda kahit nakasuot ng salamin. Hindi ako makapaniwala sa
aking naging itsura. Ganito pala talaga ang epekto ng kapangyarihan kolorete.

"There maam, mas nadagdagan po ang iyong kagandahan. I hoped you are pleased."
sabay ngiti nito ng malaki na sinagot ko rin ng matamis na ngiti.

"Thanks for your help. I am very much pleased."

Nang narinig nila ang komento ko ay lumiwanag ang kanilang mukha. Niligpit nila ang
kanilang mga gamit bago nagpaalam at nagsialisan. Napangiti ako dahil sa aking
repleksyon. Hindi ko inaasahan na ganito ang magiging resulta ng kanilang pag-aayos
saakin.

Muli ay nagtungo ako sa terrace upang pagmasdan ang mga bisitang nagsidatingan.
Lahat sila ay nakasuot ng magagarang damit lalo na ang mga kakabaehan na ang mga
damit ay nagsikislapan, kasabay ang kanilang mga alahas na nakasabit sa kanilang
katawan. Hindi ako sanay na makihalubilo sa mga taong nasa matataas na antas.

Biglang kumabog ng malakas ang aking puso nang matanaw ang pamilyar na mukha.
Ngunit agad ring naging blanko ang aking mukha nang makita ang taong nakalingkis sa
kanyang braso. Simple lang rin ang suot nito, ngunit kahit simple lang ang kanyang
suot ay talagang lumitaw parin ang kanyang anking kagandahan. Napaismid ako dahil
pinuri ko pa siya.

Huminga muna ako ng malalim at lumabas sa aking silid. Naawa ako sa mga katulong
dahil sa kanilang pagiging abala sa pag-asikaso ng mga bisita at sa palagay ko ay
hindi pa sila nakapagpahinga simula kanina. Dumiretso ako sa lawn at nginitian ang
mga bisitang aking nakakasalubong. Pumwesto ako malayo kay Tyrone at sa babaeng
kasama niya. Hangga't maaari ay iiwas muna ako sa kanila dahil baka mamukhaan ako
ni Sofia at magkaroon pa ng gulo. Knowing her, kahit na pademure pa siya ay kakaiba
rin siya kung aatake. Baka sa pagkakataon na ito ay hindi na ako makapagpigil.
Kahit gusto pa siya ng karamihan ay wala akong pakealam.

Kinuha ng emcee ang atensyon ng mga bisita dahilan upang matahimik ang lahat.

"Good evening everyone! I hope you're enjoying the party and of course the food."
natawa kami dahil sa sinabi niya. Yung matatakaw, talagang mag-eenjoy sa pagkain.

"Today is one of the most awaited event of the year. The birthday of the CEO slash
president and the vice president of L&L company. Let us welcome Mr. Luke Valdez and
Ms. Leah Valdez!" nagsipalakpakan ang mga bisita nang tinawag na ang pangalan ng
birthday celebrants.

Umakyat sila sa flatform na nagpangiti sa akin. Naalis ang tingin ko sa kambal na

ngayon ay nagsasalita sa harapan upang magpasalamat at batiin ang mga bisita nang
may humawak sa aking balikat.

"Ang laki na ninyo pamangkin at ito namang dalawa ay malaki na rin. Nagagawa niyo
nang tumayo sa sarili ninyong mga paa. Naalala ko pa noong bata pa kayo at
naghahabulan sa putik kaya pingot palagi ang nakukuha niyo." sabay tawa nito ng
mahina. Napansin ko ang luhang nagbabadyang tumulo mula sa kanyang mga mata.
"Wag kang iyakin uncle. Para kang bakla, baka hindi ka sagutin ni aling Marta
niyan."

Natawa siya dahil sa sinabi ko at pinikit ang mata upang pigilin ang kanyang luha.

May naramdaman akong mata na matalim na nakatitig sa aking likod. Inilibot ko ang
aking tingin at di sinasadyang nagsalubong ang aming mga mata ng taong kanina pa
ako tinitigan. May bigla akong naramdamang kakaiba sa aking tiyan. Pakiramdam ko ay
parang may nagsisiliparang paru-paro sa loob ng aking tiyan dahil sa mga titig
niyang nakakapanghina ng tuhod. Naputol ang aming pagtitigan nang bigla akong
inakbayan ni uncle.

Ngunit bago ko naialis ang aking tingin sa kanya ay napansin ko ang biglang
pagdilim ng kanyang mukha.

CHAPTER 30
JILL'S P.O.V

Dali-daling nagpaalam ako kay uncle na pupunta muna ako sa restroom dahil hindi ko
na kinaya ang kanyang mga titig. Mayroong malaking restroom sa loob ng mansyon nina
Luke at Leah na hindi ko alam kung para saan. Kagaya lang siya ng sa mga mamalaking
hotels.

Nanghihinang itinukod ko ang aking mga kamay sa sink at tinitigan ang aking
repleksyon. Nakakapanghina ang kanyang mga titig, pati narin ang aking katawan ay
may mga kakaibang reaksyon dahil lamang sa titig niya.

"Ano na naman ba 'tong nangyayari saakin?"

Mahina kong ipinilig ang aking ulo at naghugas ng kamay. Napalingon ako nang may
pumasok sa loob. My face expression changed and my eyes turned cold. She is
throwing daggers at me through her eyes. Tumabi siya saakin at may inilabas na
pouch pula sa kanyang bag. Naglabas siya ng make-up at nagsimula nang magretouch.
Akmang tatalikuran ko siya at aalis nang bigla siyang nagsalita.

"So you're a gold digger now? You made it here with an old man and that old man is
your victim. Am I right?" she suddenly said while putting a lipstick on her lips.

I grimaced at her when she said those words.

She didn't even know that I live here, in this house. This place is not even her
territory but she has the guts to insult me.

"Don't push me to my limits, Sofia. Hindi mo magugustuhan pag galit ako." i warned
her coldly.

Itinigil niya ang ginagawa at humarap sa akin. There's an evil smile plastered on
her face and it only made me more annoyed.

"Kaya ba malakas ang loob mo na labanan ako dahil sa matandang 'yon? I didn't know
you're this cheap Ms. Villareal. I didn't expected you'll go this low." may
panunuya ang mga matang sabi niya.
I gritted my teeth and clench my fist to prevent my temper. Masasayang lamang ng
babaeng ito ang oras ko kung lalabanan ko pa siya.

Pareho kaming napalingon sa dalawang babaeng kakapasok lang at nag-uusap.

Nag-iwas ako ng tingin at tuluyan nang lumabas sa restroom. Naramdaman ko siyang
sumunod sa akin palabas. Nagulat ako dahil nadatnan ko sina uncle at Tyrone sa
labas ng restroom at parang may hinihintay. Bago ko pa man matawag si uncle ay agad
nilagpasan ako ni Sofia at kumapit sa braso ni Tyrone na mariing nakatitig saakin.

"Nagagalak ako't nagkita tayo rito Jill at nagkausap narin." sabay ngiti ng matamis
ni Sofia saakin.

Namangha ako dahil napagaling niyang itago ang kanyang ugaling hindi pa nakikita ng
iba. Tanging tango lang ang isinagot ko.

"Alis na tayo babe at baka maistorbo pa natin sila ng kanyang kasintahan."

malumanay na sabi niya kay Tyrone. Nanatili paring nakapako ang kanyang mata saakin

"May kasintahan ka pamangkin? Bakit hindi mo man lang ipinaalam saakin? Nakakatampo
ka." lumabi pa ito sa harap ko na parang teenager na nagpapacute.

"Tigilan mo nga ko uncle. Ano ba kaialngan mo saakin at napunta ka rito?" tanong ko

sa kanya at binaybay ang daan papunta sa lawn. Sumunod saakin si uncle at
nilagpasan namin sina Sofia na halatang nagulat dahil sa narinig.

"Kailangan daw nila babe ang tulong mo."

"Babe?" nakakunot noong tanong ko.

"Babe Marta." muntik na akong matapilok nang sabihin niya ang mga kataga.

"Uncle, wag mo ka ngang malandi! Tanda-tanda mo na, pati si aling Marta dinadamay
mo pa sa mga kalokohan mo." pabirong singhal ko sa kanya.

"Seryoso ako sa kanya. Pwede pa naman kaming mga matatanda mag lovelife ah. Hindi
naman nagababase sa edad ang salitang pagmamahal." pangatwiran niya na nagpangiti
saakin.

Nadatnan ko sila sa kusina na abala sa paghahanda ng mga pagkain samantalang ang

iba ay abala sa paghatid ng mga pagkain at inumin sa maraming bisita. Nakita ko si
aling Marta na may tinitikman ang putaheng kakaluto palang. Hinila ako ni uncle
papalapit sa pwesto ni aling Marta.

Nag-angat siya ng tingin at ngumiti pagkakita saakin. Nginitian ko rin siya

pabalik.

"Ano po ang maitutulong ko rito?" tanong ko sa kanya.

"Gusto ko lang po sanang magpatulong sa pagtikim sa mga bagong hain na pagkain.

Baka po kasi mali ang pagtimpla."

Ibinigay niya saakin ang kutsara at kiming ngumiti saakin. Magiliw akong lumapit sa
mga putaheng kakahain pa lamang na nakahanay sa malaking mesa. Tinikman ko isa-isa
ang mga pagkain at ninamnam ang lasa ng mga ito.

"Ayos lang po ba ang pagkatimpla? May kulang po ba?" nahimigan ko ang pag-alala sa
boses ni aling Marta. Ngumiti ako sa kanya.

"Don't worry po, wala naman kasing kulang sa timpla. Masarap po. Kahit si uncle pa
patikimin mo."

Sumimangot siya kay uncle at inirapan ito dahilan para matawa ako ng mahina.

"Kapag papatikimin ko ang isang 'yan. Baka maubos lang niya at wala na tayong
maipakain sa mga bisita." sabay irap niya ulit rito. Lumapit si uncle kay aling
Martha at yinakap ito mula sa likod. Hinalikan pa niya ito sa pisngi dahilan para
ako ay mapangiwi.

"Babe naman. Walang ganyanan." lumapit si uncle kay aling Marta at kinulit ito.

"Tigilan mo 'ko at baka magbago ang isip ko at hindi na kita sasagutin." masungit
na sabi nito sabay balik sa ginagawa.

"Teka, sasagutin mo na dapat ako?" namamanghang tanong ni uncle. Napansin ko ang

pamumula ng mukha ni aling Marta. Dali-daling yumuko ito at hindi pinansin ang
naging tanong ni uncle.

Tumalikod at umalis na ako sa kusina upang hindi ko sila maistorbo.  Nagtungo ako
sa garden ng mansyon upang makalanghap ng hangin dahil pakiramdam ko ay nas-
suffocate ako sa party at sa dalawang magkasintahan na parang wala ako kung
maglumpungan.

Nang nakarating na ako sa garden ay napangiti ako dahil sa sumalubong saakin na

malamig at sariwang hangin. Talagang napakaganda ng garden dito sa mansyon nina
Luke at Leah. Mayroon ring gazebo sa gitna ng garden kaya mas lalong nakakatuwa ang
tumambay rito.

Lumapit ako sa swing na katabi ng gazebo at umupo rito. I closed and eyes and feel
the air that is gently touching my face. I can hear the sound of the leaves and the
soft chirps of the birds.

Sa totoo lang, nakaramdam ako ng kirot sa aking dibdib dahil sa nakita kong
magkasama sina Sofia at Tyrone. Bigla ko kasing naalala ang katotohanan na may
ibang nagpapatibok sa puso ni Tyrone at 'yon ay hindi ako. Minsan nakakalimutan ko
na ang katotohanang iyon at hindi ko namamalayang masyado na pala akong nagpapadala
sa sinisigaw ng aking puso.

Mahal ko siya. Subalit, walang kasiguraduhan kung masasagot ba niya pabalik ang
aking nararamdaman para sa kanya at sa aking palagay ay malabong mangyaring gusto
rin niya ako.

Naramdaman kong may umupo sa katabi kong swing kaya napalingon ako rito.

"Nagpapahangin ka rin?" tanong niya saakin. Tumango ako at pinagmasdan ang kanyang
mukha.

Nakasuot siya ngayon ng itim na tuxedo at may ear transmitter na nakasabit sa

kanyang tenga. His hair is neatly combed and he looked really repectful with his
get-up. Kumunot ang kanyang noo at bumaling saakin.

"Why are you looking at me like that? Alam ko kong gwapo ako pero wag mong
masyadong ipahalata. Baka kasi pagtutulungan ka sa mga babaeng nagkakagusto rin
saakin." sabay kindat pa niya saakin. I scowled at him which made him let out a
chuckle.

"I'm just curious about your real identity. Sino ka nga ba talaga." i said with a
very solemn expression.
Natawa ito bigla dahilan kaya kumunot ang aking noo. Wala namang nakakatawa sa
sinabi ko, pero bakit siya tumatawa?

"I thought you'll never ask me about that. Akala mo nakalimutan mo na ang tungkol
diyan." mahina ang boses na usal niya habang nakayuko at nasa lupa ang mga mata.

"Hihintay ko lang kong kailan ka magkukusang sabihin saakin ang tungkol sa iyong
pagkatao."

Hindi ko siya gustong pilitin kung hindi niya kusang sasabihin saakin kung sino ba
talaga siya. Ayaw ko siyang pilitin sa bagay na hindi niya gusto kaya hinihintay ko
kung kailan siya magkukusang sabihin saakin kung sino ba talaga siya.
Napakamisteryoso ng kanyang pagkatao at pakiramdam ko ay napakalalim niya. Sa
palagay ko ay napakarami niyang hindi pa sinasabi saakin at mas nadagdagan ang
kagustuhan ko na makilala siya.

"Noong unang panahon," kumunot ang aking noo. May balak ata ang lalaking 'to na
magstory telling. "sa isang malayong kaharian. Nakatira ang isang magandang dilag
na bumibihag sa puso ng maraming kalalakihan. Kasama ang hari ng kaharian ang
nabihag ng dilag dahil sa kanyang angking kagandahan. Dahil ang hari ay
makapangyarihan, nagagawa niya ang lahat na kanyang naisin. Gusto niyang
mapasakanya ang dilag at hindi siya nabigo dahil ang dilag ang may pagtingin rin
sakanya. Inalok siya ng hari na maging kanyang kerida at ang dilag naman ay walang
pag-aalinlangang pumayag. Ngunit may kondisyon ang hari sa magandang dilag. Dapat
walang makakaalam na kahit sino tungkol sa kanilang relasyon maliban sakanila. Ayaw
ng hari na makarating sa kanyang reyna ang relasyon nilang dalawa. Nalungkot ang
dilag ngunit agad niya itong ipinagsawalang bahala at pumayag sa kundisyon ng
hari." huminto siya sa pagsasalita at tumingala sa langit. Pinagmasdan ko ang
kanyang mukha na may bakas ng kalungkutan.

"Nagpatuloy ang kanilang patagong relasyon. Hanggang isang araw, nalaman ng hari na
ang dilag ay nagdadalang tao. Sa takot na sila ay mabuko at malaman ng kanyang
reyna na siya ay mayroong ibang babae, itinaboy niya ang dilag. Itinaboy niya ito
kasama ang kanilang anak. Nagmakaawa ang dilaag ngunit hindi ito pinakinggan ng
hari. Walang nagawa ang dilag kundi ang tanggapin ang desisyon ng hari. Pinalaki
niya ng mag-isa ang kanyang anak. Tahimik na namuhay ang dilag kasama ang kanyang
sampung taong gulang na anak. Ngunit, isang araw binawian ng buhay ang ina ng bata.
Nawasak ang puso ng bata dahil sa pagkawala ng buhay ng kanyang nag-iisang
minamahal." habang nagsasalita siya ay inobserbahan ko ang kanyang kilos.

Nakakuyom ang kanyang kamao habang siya ay nagkukwento. This must be hard for him.

"Umabot sa hari ang balita tungkol sa pagkamatay ng kanyang dating babae. Inutusan
niya ang kanyang mga kawal na dalhin ang anak ng babae sa kanyang palasyo at agad
naman nila itong sinunod. Habang nasa burol ng kanyang ina pa lamang ang bata ay
nagulat siya nang may biglang dumating na mga kawal. Sapilitan siya nitong dinala
sa palasyo ng hari. Hindi lingid sa kaalaman ng bata kung bakit siya ng mga ito
dinala sa palasyo. Alam ng bata na ang kanyang ama ay ang hari dahil hindi siya
pinagkaitan ng kanyang ina na malaman kung sino ang kanyang ama. Nagkita sila ng
hari na alam niyang kanyang ama at mayroong kaunting pag-aasa ang umusbong sa
kanyang dibdib. Nais niya na magkaroon ng ama simula pa lang nung una. Akala niya
ay magiging maganda ang takbo ng kanyang buhay sa poder ng kanyang ama. Subalit
nagkamali siya. Ginawa siyang alipin sa loob ng palasyo ng sarili niyang ama. Doon,
tuluyang nawasak ang kanyang puso. Limang taon niyang ininda ang hirap na kanyang
dinanas. Sa isang araw, isang beses lamang siyang makakain at sa kuwadra ng mga
kabayo siya natutulog sa gabi. Tiniis niya ang ginaw at gutom dahil kahit ganu'n
mayroon pa rin siyang kagustuhan na mabuhay," huminga siya ng malalim at ipinikit
ang mata. "Isang gabi, may kawal na ipinadala ang hari upang imungkahi sa kanya ang
isang balita. Nais ng hari na siya ay ibigay bilang alipin ng pamilyang naging
matapat sa hari. Inaakala ng bata na doon magtatapos lahat ng kanyang paghihirap.
Habang naglalakbay papunta sa pamilyang kanyang pagsisilbihan, isang grupo ng
magnanakaw ang dumating. Kinuha lahat ng mga gamit na maaaring ibenta mula sa
kanya. Sapilitan din siyang isinali ng mga ito sa grupo. At doon nagsimula ang
buhay ng bata kasama ang mga magnanakaw." huminga siya ng malalim bago lumingon
saakin.

"Sino yung bata?" i asked him even though it's vivid that the child is him.

"Me," ngumisi siya saakin. "Ngunit sa palagay ko ay ang dapat mong itanong, ay kung
sino ang hari sa kuwento." may kakaiba akong naramdaman dahil sa tono ng kanyang
boses.

"Sino?" malamig at maikli kong tanong.

Lumapit siya saakin at itinapat ang kanyang bibig saaking tenga.

"The man whom you loathed the most, Leonardo Suarez." bulong niya.

Automatikong kumilos ang aking kamay, hinugot ko ang dagger na nakatago sa ilalim
ng aking damit. I grip the collar of his suit and put the point of the blade
against his throat.

"I think I should kill you." I said menacingly.

...
(A/N: pagpasensyahan niyo na sana ang wrong grammars and typos. Hope you enjoyed
reading this chapter.😊 Kindly correct me if may mali. Thank you very much.)

CHAPTER 31
JILL'S P.O.V

"I think I should kill you." I said menacingly.

Natahimik siya dahil sa sinabi ko. Pero kumunot bigla ang aking noo dahil mahinang
yumuyugyog ang kanyang balikat at kinakagat niya ang kanyang labi. I stared
confusely at him and suddenly, he bursted out laughing.

"Hahaha! G-grabe nakakatakot ka." and then he continued laughing.

Umismid ako at inilayo ang dagger mula sa kanyang leeg. Ibinalik ko ito sa ilalim
ng aking damit. Humalukipkip ako at hinintay ko siyang matapos kakatawa. May
natatakot bang tumatawa na parang wala nang bukas?

Nang sa wakas ay tuluyan na siyang natapos kakatawa ay napailing ako. He composed

himself and took a deep breath before uttering a word again.

"Damn your reflexes. I should have known, baka dahil kung ano-ano nalang ang
pinagsasabi ko ay bawian ako bigla ng buhay." biro pa niya bago muling bumaling
saakin.

Sa napakahaba ng mga pinagsasabi niya kanina tungkol sa sarili niya ay nalinawan na

nang tuluyan ang aking isip. He's dangerous and even though he's already with us, I
still need to keep my guards up. Because of that name, I'm starting to think that I
can't actually fully trust this guy beside me.

Natahimik ako at tinitigan ang aking mga paa na tila ba ay ito ang pinakamaganda at
pinaka-interasadong bagay sa mundo. Natahimik din siya sa aking tabi. Iginalaw ko
ng mahina ang aking mga paa upang pakilusin ang inuupuan kong swing. I closed my
eyes while trying to solve the equation that keeps on running around my head. I am
trying to analize the situation but, it's hard.

After listening to his story, the situation worsen and got more complicated. I have
someone whom I don't know if he's actually an ally or enemy. Pagkarinig ko rin sa
storya ng kanyang buhay, mas napatunayan na ang taong iyon ay totoong masama dahil
maging sarili nitong anak ay nagawang alipinin.

Napa-angat ako ng tingin dahil may narinig akong papalapit ng yapak. Bumungad sa
akin ang kanyang mga matang parang may nais ipahiwatig. Tinitigan ko lamang siya
dahil pakiramdam ko ay ni isang salita ay 'di ko magawang iusal.

"I want to speak with you," lumingon siya sa aking tabi. "Alone." he said coldly.
Even the surrounding doesn't have any lamps or lights but the light coming from the
moon is enough for me to notice the sudden deadly stare in his eyes.

Kumunot ang aking noo dahil wala naman kaming dapat pag-uusapan. But maybe, it has
something to do with CJ.

Lumingon ako kay Ryker na nanatiling nakaupo sa swing na nasa aking tabi.
Nagulat ako dahil maging ito ay may nakakamatay na tingin kay Tyrone. Dahil sa
kanilang titigan ay parang domuble ang lamig ng paligid. Nailang ako bigla dahil
pakiramdam ko ay may hindi magandang mangyayari kapag magpapatuloy sila sa kanilang
ginagawa.

Tumikhim ako bago nagsalita.

"Pwede mo ba kaming iwan muna para mag-usap." napatingin siya saakin at napansin ko
ang pag-alala sa kanyang mga mata.

I smiled at him to assure that I'll be fine. Mag-uusap lang rin naman kami ni
Tyrone. Nag-aalinlangan siya pero sa huli ay wala siyang nagawa kun'di ang tumayo.

"I will be with Luke and if you'll need me. You already know where to look for me."
he uttered seriously before completely leaving. Hindi ko lubusang naintindihan ang
kanyang ibig ipahiwatig kaya ipinagsawalang bahala ko na lamang ito.

Bumaling ako kay Tyrone na nakapamulsang naglakad papalapit sa akin. Yumuko siya at
tinitigan ang aking mga mata. Kumabog ng malakas ang aking dibdib dahil sa sobrang
lapit ng mukha niya sa akin. Para bang sinusuri niya ng mabuti ang aking mukha.
Nakatulalang tinitigan ko lamang siya nang hindi kumukurap.  Inilapit niya ang
kanyang mukha malapit sa aking tenga at bumulong.

"Breathe." tumama ang kanyang hininga sa aking batok na nagdala ng kiliti sa akin.

Nang lumayo na siya sa akin at tumayo ng maayos ay agad akong nakahinga ng maluwag.
Hindi namalayan na hindi na pala ako humihinga dahil sa sobrang lapit niya.

Bigla akong nahiya at nag-iwas ng tingin. Yumuko ako upang itago ang aking mukha
dahil bigla akong nakaramdam ng pagkailang. Nag-iinit ang aking mukha, pumikit ako
ng mariin dahil nararamdaman ko na naman ang epekto kapag malapit siya sa akin.
Napakalakas ng kabog sa aking dibdib at sa tingin ko ay isa itong parusa. Parusa na
gugustuhin kong palaging nararansan kaysa sa hindi ko na ito mararamdaman.

"Anong pinag-uusapan niyo ng lalaking 'yun? And who is he? Why do I always see you
with him?" sunod-sunod na tanong niya.

Hindi ko alam kung bakit siya interesadong malaman ang kaugnayan ko kay Ryker.
Simpleng pag-uusap lang naman ang ginawa namin ni Ryker ngunit ang tono ng kanyang
pagbigkas ay parang may masama akong ginawa at pakiramdam ko naman ay nagtaksil
ako.

"His name is Ryker at kaibigan ko siya." maikling sagot ko habang nanatiling

nakayuko.

Hindi siya nagsalita at naramdaman ko ang kanyang kamay sa aking baba at itinaas
ito. Nagkasalubong ang aming mga mata.

"Don't hide your face from me because I want to see your face." seryosong usal
niya.

"Ano naman sayo ku-" napahinto ako sa pagsalita nang may bigla akong naalala.
Mariin kong itinikom ang aking bibig at tinabig ang kanyang kamay na nakahawak
parin sa aking baba.

Tumayo ako at akmang aalis. Ngunit bago pa man ako makatalikod ay nahawakan niya
agad ang aking kamay. Tinabig ko ulit ito gamit ang isa kong kamay but he tightened
his grip on my wrist, which made me winch.

"Bakit ka aalis? I still want to talk to you. Is there any problem?" nahimigan ko
ang pagtataka sa boses niya pero binalewala ko lamang ito.

"Kailangan ko nang bumalik, baka kasi hinahanap na ako nina uncle. Pasensya ka na,
sa susunod nalang siguro tayo muling mag-usap.  At isa pa'y baka hinahanap ka na
rin ni Sofia. Hindi mo dapat iniiwan ang date mo. Segi, pupunta na ako sa loob."
sabay pilit na ngumiti.

Pagkasabi ko ay tinitigan niya ng ilang segudo ang aking mukha at tila ba ay

mayro'ng hinahanap sa aking mga mata.

"Gano'n ba? O-okay, maybe we can talk some other time." may pag-aalinlangang sabi
niya at hindi ko alam kung bakit.

Kiming ngumiti lang ako bilang sagot at nanatiling nakatayo sa kanyang harapan.
Kumunot ang kanyang noo at nagtataka akong tiningnan.

"Bakit hindi ka pa umaalis?" nagsasalubong ang kilay na tanong niya. Gusto kong
matawa dahil hindi niya napansin.

"Kamay ko." sabay tingin sa kamay niyang mahigpit pa ring nakahawak sa akin. Gusto
kong matawa pero pinipigilan ko dahil ayaw ko siyang mapahiya.

"A-ahhh." unti-unti na niyang binitawan ang aking kamay. Bago ako muling tumalikod
ay napansin ko ang pamumula ng kanyang tainga dahil sa sinag ng buwan.

Hindi pa man ako nakalayo ay bigla ko na naman siyang naramdaman. Ngunit ngayon ay
hindi na niya hinawakan ang aking kamay at sa halip ay nakayapos siya sa aking
bewang. He hugged me from the behind . Bigla akong naging estatwa dahil sa pagyakap
niya sa akin.
Mahigpit niya akong niyakap at isiniksik ang kanyang ulo sa aking leeg.

Nakikiliti ako sa kanyang ginawa. Gusto ko siyang harapin at tanungin kung bakit.
Pero hindi ko maigalaw ang aking katawan.

"Let me hug you for a while please. I want to calm down." nakagat ko ang aking labi
dahil sa pagtama ng kanyang hininga sa aking balikat.

"Ikaw 'ata ang mayroong problema sa ating dalawa." I stated. Sa wakas ay

nakapagsalita na ako and I want to give myself a reward for the success. Gusto kong
matawa sa aking sarili. Simpleng pagsalita, nahihirapan pa ako.

"I want to calm down before I can slit someone's neck for being close to you." he
mumbled kaya hindi ko ito narinig.

"Huh?" tanong ko dahil hindi ko narinig ang kanyang sinabi.

"Wala."
Ano kaya ang binubulong-bulong ng lalakeng 'to? Hindi ko talaga siya naiintindihan
dahil sa kanyang mga kinikilos.

Nanatili lang kaming nakatayo habang siya ay nakayakap sa akin mula sa likuran.
Nais kong ikilos ang aking kamay at alisin ang kanyang kamay sa aking bewang pero
hindi talaga sumusunod ang aking katawan.

Gusto kong manatili kami sa ganitong posisyon ng matagal pero mayroong ibang tao
ang dapat niyang puntahan at iyon ay hindi ako. Hindi maaaring puso ko ang palaging
manaig kaya hindi ko man gusto ay pinilit ko ang aking sarili. Inangat ko ang aking
kamay at unti-unting kinalas ang kanyang kamay. I stepped forward and turn to face
him.

"Aalis na 'ko. Bibisitahin ko nga pala si CJ bukas. Bukas nalang ulit." I uttered
softly and finally turn my back.

Before I got away, I slightly heared him said something. But maybe it's just all in
my imaginations. Tuluyan na akong pumasok sa loob ng mansyon. Sa palagay ko ay tama
pang ang aking ginawa. Ayokong makasira ng relasyon ng dalawang taong nagmamahalan
at kung maaari ay pipilitin ko ang aking sarili na pigilin ang aking nararamdaman.

TYRONE'S P.O.V

I watch her back as she get inside the mansion. I don't know but when she turned
away, loneliness suddenly creeped in my heart. I'm getting weird every passing day.

Suddenly, I remember my son, our son. Just thinking of his face always made my day.
He really looked like me when I was just a kid like him. Another proof that he is
really my son. Never in my whole life I expected that I would have a child of my
own blood in this age. But, look where I am now. A father of a young man.

Rumbling sound of a stelitto pulled me out of my thoughts. I look at the source of

the sound and saw Sofia coming to my way. She looks furious but trying to hide it
and I notice that she's struggling to hold it by tightly clutching her purse. I
didn't move rather, waited for her to reach my place.

"What's the matter?" I asked shortly. Suddenly, I feel like I don't have the
spirit.

"You said babalik ka kaagad. What took you so long?" she abruptly but softly asked.

"I have been away for only ten minutes. Is it that long?" I said while looking at
my watch.

"But you still made me wait." she softly said and pursed her lips.

"Sorry about that. Let's get back?" she finally smiled and clung her hand to my
arm.

I almost frowned but I immediately stopped myself. This is not my supposed to be

reaction.
I am really getting weird and probably I should ask a friend for help and advice.

"So, ano nga pala ang ginagawa mo rito?"  tanong niya.

Naalala ko bigla ang tunay na dahilan kung bakit ako napunta sa parteng 'to ng
venue. But I know better that I can't tell her anything about that.

"Nagpahangin lang."
...
(A/N: Advance  Update.)

CHAPTER 32
TYRONE'S P.O.V

Nagising ako dahil sa tunog ng kumakatok sa pinto. I still wanted to sleep a little
longer but it seems that I can't.

"Young Master, pinapatawag ka ng inyong ama sa kanyang opisina." pagsalita ni

butler Julian.

Nagmulat ako ng mata at tumitig sa kisame bago ako sumagot.

"Tell him that I'll be there within thirty minutes." usal ko at unti-unting
bumangon mula sa pagkakahiga.

"Segi po, Young Master." mahinang sabi niya bago ko narinig ang tunog ng kanyang
papalayong yapak.

Tumayo ako at nag-inat ng katawan. I took a shower  and put on my usual clothes. 
Lumabas ako at lumabas ng kwarto.

Hindi muna ako pumunta sa opisina ni dad at sa halip ay nilakad ko ang kwarto na
katabi ng sa akin. Pinihit ko ang siradura ng pinto at binuksan ito ng kaunti. 
Sinilip ko ang anak kong nakahiga parin sa kanyang kama at mahimbing na natutulog.
Pumasok ako at maingat na umupo sa kanyang higaan. A smile appeared on my face as I
watched  him peacefully sleeping. I carefully stroke his hair and leaned down to
kiss his forhead. Tiningnan ko ang orasan na nasa ibabaw ng side table. The time is
still five thirty and I'll be a bad father if I'll wake him from his peaceful sleep
at this hour.

"Mommy." 

Even in his sleep, he's mumbling his mother's name. Since from the start, I already
know that she raised our son well. The way he respect his elders and care for
others is enough as a proof. I wonder how's that woman doing right now. It's been
one week since the last time we saw each other. I shrugged those thoughts away and
sat up. I don't even know why I am behaving this way. Hindi ko pa natanong ang 
kaibigan kong ugok kung ano ang nangyayari sa akin. 

Lumabas na ako ng kwarto at tinungo ang opisina ni dad. I knocked three times
before slowly opening he door. I wonder what he was going to tell me. I saw him
facing his laptop probably doing something. I can tell that he is frustrated with
what he's doing because it's evident whenever he rub his forehead roughly.

"Dad? What is it? Ang aga-aga pa pero pinatawag mo kaagad ako. May problema ba?" I
asked as I sit on the chair in front of him.

Inalis niya ang tingin mula sa laptop at tiningnan ako ng seryoso.  Ipinatong niya
ang dalawang siko sa mesa bago nagsalita. 

"I want you to go and take care of our business in LA. There's a big problem there
that needed to be solve by you personally. Don't worry about your son because you
can take him to his mother for the mean time. Would you go there for me." kumunot
ng noo ko.

Napaisip ako. If I'll go there to help him, Jill and CJ would have some time alone.
Which is not a problem to me. I also want CJ to be with his mother because even he
is not telling me, I know that he's missing his mom.

"I'll go. Knowing that this never happened before, this must be a serious problem.
And I think this is not just a coincidence. Someone is behind this." 

"Maybe you are right son, or maybe not. We'll figure it out soon when you'll go
there and check it out."

I nodded my head and got up from the chair.

"By the way, dad. What's up with mom? She's been acting strange lately. Palagi
nalang siyang umaalis ng bahay which is not really her." I said while frowning.

"Oh, about that. She's preparing your tita Alex's surprise wedding. This would be
her second wedding and your mother is taking it seriously. I told her to also be
prepared for our wedding, but she just smacked my head." he said while chuckling
and both of his eyes are twinkling as if he's imagining something.

"Stop being a lovesick dad. Your gross." I acted like I am throwing up. He hissed
at ibinalik ang tingin sa laptop.

"How about you, ijo? Kailan kayo magpapakasal ni Sofia? Kailan mo ba siya yayayaing
magpakasal?" nag-iwas ako ng tingin.

"I am not yet ready to take our relationship to the next level. I also have CJ
right now. Gusto ko muna siyang pagtuonan ng pansin." narinig ko ang mahinang
pagtawa niya.

"So ayaw mo pa palang magpasakal? Este... Magpakasal? Pero segi, ikaw bahala.
Desisyon mo 'yan." napailing nalang ako dahil sa mga pinagsasabi niya.

"Alis na ako, dad" akmang aalis na ako nang muli na naman siyang nagsalita.

"Malapit na nga palang matapos ang condo mo sa pagparenovate. Pupunta ako doon ha?
Titingnan ko." I just shrug and finally got out from his office.

Pumunta ako pabalik sa room ni CJ at naabutan ko siyang kinukusot-kusot ang mata.

Napatawa pa ako dahil nakakunot ang kanyang noo. Nilapitan ko siya at tinabihan.

"Good morning, son." nakangiting bati ko sa kanya at saka lang ako napansin.

"Daddy." ngumiti siya yumakap sa leeg ko. Sinubsob niya ang kanyang mukha sa aking
leeg.

"Antok pa po 'ko." napatawa ako dahil sa sinabi niya.

"Why don't you sleep back again?" natatawa kong tanong sa kanya. Pero umiling
lamang siya habang nakasubsob parin ang kanyang mukha sa aking leeg.

"Why? What's the matter?" seryosong tanong ko.

Inangat niya ang kanyang ulo mula sa pagkasubsob sa aking leeg. Naiiyak niya akong
tiningnan pero napansin kong pinipilit lamang niyang huwag umiyak.

"I dreamed about mom, she being is chased by monsters. She run really fast to
escape but they still catched her and I saw them slowly dragging her away from me.
They told me that she would never come back again because she don't love me
anymore. I am afraid but I know it's just a dream and it won't ever happen. Right
daddy? Because all of it is just a dream." I notice how smart and brave he is. Nasa
dugo talaga niya ang pagiging matapang. Nagawa niyang huwag umiyak habang nagk-
kwento.

"Of course because all of it is not real. But if ever you and your mother is in
danger,always remember that I'll be there to protect both of you. Even if it means
risking my life, I'll be there to save and protect you." pagkatapos ko yung so
sabihin ay sa wakas ay sumilay na ang ngiti sa kanyang labi.

" Baba na po tayo? 'di na po 'ko inaantok." nakangiting sabi niya.

Tumayo na ako habang karga siya.

"Bakit mo ba ang gagawin mo sa baba?" nagtataka kong tanong.

"Sabi po kasi ni kuya Dawin tuturuan niya akong magride po ng bike." excited na
excited niyang pagkasabi. Naglilikot pa siya kaya medyo nahirapan ako dahil baka
mahulog siya.

"Okay, okay. But do it later. Eat and take a bath first. Alright?"

"Okay!" napailing nalang ako dahil sa kakulitan niya.

Minsan naitanong ko sa aking sarili. Paano nakaya ni Jill na alagaan at palakihin

ang anak namin 'to na mag-isa?

JILL'S P.O.V

Kasabay ko si Belle na kumakain ngayon sa cafeteria. Kanina pa nga sumasakit ang

tenga ko dahil sa nakakarindi niyang boses dahil sa pagputak niya nang pagputak.
Kwento siya nang kwento tungkol sa sinisinta niyang si Ash.

"At alam mo ba? Ang gwapo niya kahapon. Nakita ko siyang nakasuot ng tuxedo doon sa
pinagtatrabahuan kong restaurant. Hindi ko aakalain na palagi palang kumakain doon
si my labs sa bago kong pinagtrabahuang restaurant. Grabe... ang gwapo niya
talaga." nagniningning ang mga matang kwento niya.

Heto na naman tayo. Sumasakit ang ulo ko sa babaeng 'to.

"Belle, pwede bang tapusin mo muna yang pagkain mo bago ka magkwento. I am almost
done samantalang sayo halos hindi pa nabawasan. Akin nalang yan kung ayaw mong
kumain." agad niyang tinakpan ang plato niya gamit ang kamay at iniwas ito sa akin.

"No way! I won't let you steal my kare-kare! Pagginawa mo, friendship over na tayo!
Hmp!"  hindi siya nakaiwas nang binatukan ko siya.

"Araw naman Jill. Nagkaroon ka lang ng CJ's hottie father  at yumaman, naging
sadista ka na." she said while pouting.

Naiiyak na hinaplos niya ang parteng binatukan ko.

"Sino ba ang hindi maiinis sa'yo?! Eh, kanina pa kita pinagsabihan diyan kaya akala
ko hindi ka na kakain." nakangiwing usal ko.

Mas lalo pa kong napangiwi dahil sa inaasta niyang parang bata. Sinusumpong na
naman ata tong babaeng 'to. Tinitigan niya ako ng kanyang naiiyak na mga mata.
Inangat ko ang kamao ko at pinandilatan siya.

"Sabi nga aayusin ko ang mukha ko eh. Hihihi, ikaw naman Jill parang hindi ka
mabiro." sabay subo ng pagkain.

"Jinojoke time mo pala ko. Bakit di ko alam? At hindi rin ako natawa sa biro mo?" I
said with a hint of sarcasm.

This girl is crazy sometimes. Pati si sir Espeza nakakatikim rin sa mga kabaliwan
ng babaeng 'to. Kawawang lalake. Pero di ko rin talaga maintindihan ang babaeng
'to. Tinataboy na nga siya nung tao pero patuloy parin siya sa paglapit dito. I
never saw her shed a tear despite of being neglected by her family and by the
person she love ever since.

Kahit sabihin niyang crush niya ito, alam kong hindi lamang simpleng crush ang
nararamdaman niya doon sa tao. Hindi siya aabot sa punto na nagmumukha na siyang
tanga kung hindi niya mahal si sir.

"Tapusin mo na yan. May isang subject pa tayong papasukan." paalala ko sa kanya

bago inabot ang water bottle at uminom ng tubig.

"Nga pala Jill. Bakit wala na atang nambubully sayo? Pinagsawaaan ka na ba nila?
Hindi ka ba katanggap-tanggap? Kapalit-palit ka ba? Pangit ka ba? B-" napatigil
siya sa pagsalita nang akmang babatukin ko siya ng water bottle.

"Lubayan mo ko pwede ba?" pagsisita ko sa kanya habang nakasimangot.

Benelatan lang niya 'ko at pinagpatuloy ang pagkain. Sarap niyang itapon sa ilalim
ng dagat at ipakain sa mga pating.

"Pero seryoso Jill. Napansin kong palaging kulang ng isa ang grupong palaging
sumisira sa araw mo." I swallowed the lump in my throat because of what she said.

"Hindi ko rin alam Belle. Matagal ko na yang napansin pero hindi ko nalang
pinakialaman."

I don't know that person but I have some possible reasons why she's suddenly went
missing.

"Sabagay. Di naman natin yun problema." nakibit-balikat na lamang siya at muling

nilantakan ang pagkain.

Pinagmasdan ko lang siya habang kumakain nang may biglang maalala.

"Belle, later I'll tell who's CJ's father." pagkasabi ko nun ay muntik na siyang
mabilaukan.

Inabutan ko siya nang tubig na agad naman niyang ininom.

"Totoo?!" nanlalaki ang mga matang tanong niya.

Tinanguan ko lang siya habang nakangiti.

CHAPTER 33
JILL'S P.O.V
"Oh ano na? Sabihin mo na, bilis!"

Paglabas ko ng room, mukha kaagad ni Belle ang bumungad sa harap ko pati narin ang
nakakarindi niyang boses. Tinakpan ko ng bahagya ang aking tenga habang nagpatuloy
sa paglakad at hindi siya pinansin. Nagsisisi tuloy ako kung bakit ko pa naisipang
ipaalam sa kanya kung sino ang ama ni CJ.

"Ay! Hindi ako pinansin! Kainis!" sinamaan ko siya ng tingin dahil sa lakas ng
kanyang boses.

"Kakalabas ko lang kaya sa room. Pwede bang pumunta muna tayo sa garden at huwag
kang atat diyan." walang siyang nagawa kun'di ang tumango.

Sabay kaming nagtungo sa garden at naghanap ng bench na mauupuan. Inilibot ko ang

aking paningin sa buong paligid. Namangha ako sa aking mga nakita. Mas lalong
dumami ang bulaklak at mas naging kulay berde ang buong paligid. Naisipan yata ng
dean na pagandahin ang garden dito na siyang kinatuwa naman namin. May mga dinagdag
silang iba't-ibang uri ng mga halaman't bulaklak. Ang iba ay bago sa aking paningin
kaya hindi ko matukoy ang mga pangalan. Narinig ko ang pagsinghap nitong aking
katabi. But before I know it, kumaripas na siya ng takbo at hinabol ang mga paru-
parong payapang nagsisiliparan.

"Butterfly! Waaah!" tili niya sabay pilit na inaabot ang mga paru-parong lumipad ng
mataas dahil sa paghabol niya.

Natatawa ako habang siya ay pinagmasdan. Nababaliw na nga ng tuluyan ang kaibigan
ko. Kaunti nalang maisipan ko na talaga siyang dalhin sa mental hospital.
Nakakamangha ang dami ng nga paru-paro. Siguro ay dinagdagan ng paaralan ang mga
paru-paro dito. Mas patutuonan na ito ng pansin dahil mas dumami ang dapat
aalagaang pananim. Sa palagay ko'y maghi-hire muli ang paaralan ng mga bagong
hardinero.

Napailing na lamang ako sa naisip. Mga mayayaman nga naman.

Hinila ko si Belle na abala parin sa kakatingin sa mga paru-paro. Naghanap ako ng

bakanteng bench na maaari naming upuan. Nang makaupo na kami ay hindi nagsalita si
Belle at tinitigan lang ako.

"Belle, kilala mo naman si Tyrone. Hindi ba?" pagsisimula ko habang kinukuha ang
libro ko sa bag.

Magrereview kasi ako ngayon para sa ispang subject ko bukas. Nang makuha ko ito'y
nagbuklat-buklat pa ako at hinanap ang pahina ng kailangan kong pag-aralan.

"Oo, kilala ko siya siyempre. Ang gwapo kaya ni Tyrone at Kenneth. Idol ko rin kaya
si Tyrone. Oh Tapos? 'wag mong sabihing siya ang ama ni CJ..." napatigil siya sa
pagsalita at nanlalaki ang mga matang tiningnan ako.

"Wait... Siya ang ama ni CJ?!" tinampal ko siya ng mahina gamit ang hawak kong
libro.

"Do you really need to shout?"

Nahihiyang yumuko ako para mas lalong matabunan ang aking mukha ng bangs ko. Dahil
kasi sa lakas ng boses niya ay nagsilingunan ang ibang mga nakatambay rin dito sa
garden sa dereksyon namin. Napatakip siya bigla ng kanyang bibig. Napansin yata
niya ang katangahang ginawa. Sinamaan ko siya ng tingin pero nag-iwas lamang siya
ng tingin.
"Paanong..." I figure out that she can't find the right words to say. I started
explaining and didn't give her the chance to speak again.

I let out a heavy breath and look at her eyes intently.

"It was five years ago when I first met him. My classmates invited me in a bar
hopping and me being innocent and just want to fit, I didn't contemplated. I
immidiately go with them because I thought they're my friends. They dressed up with
their best outfits while I'm only wearing my baggy jeans and tee shirt. That alone,
proved that I'm an outcast. Sa unang bar na pinuntahan namin, they offered me a
drink. At first I hesitated but they kept on pushing me to drink, so I accepted it.
It's just a one glass anyway. Little did I know, they put something in my drink
causing me to feel something weird. I excused myself to the restroom. But on my way
I bumped into Tyrone, and I forgot the rest that happened." mahabang katahimikan
ang dumaan pagkatapos kong ipaliwanag ang pangyayari.

It was five years ago, but the events that day was engraved on my mind. Even though
some are vague, I still remember it. That day was a blessing because CJ was then
given to me. I am still young and naive that time but bearing CJ urged me to be
strong. Anyway, It never come to my mind abborting the child.

"So...that's what...happend." parang wala sa isip na usal niya.

I sweetly smiled at her as realization hit her.

...

After giving Belle an explanation, we parted ways and bid our good byes. Thankfully
Belle did not make it that hard for me. Though she's still a little bit confused
she accepted my explanation without any questions asked.

Hence, I feel that a hundred pounds of weight was lifted upon my chest. After that
not so long talk with her, I can now breathe without anything to think.

While standing near the school waiting for the driver, Luke assigned to me I notice
a newly opened shop nearby. It was a cake shop and I heard from Belle that their
cakes are really delicious. I can help but chuckle silently as I remember our
conversation last week when she told me about the cake. She explained the taste of
their cake and how delicious it is in almost a thousand word.

I don't really believe her knowing how much she loves food and almost everything is
delicious to her. But, after seeing the shop I decided to look and have a taste of
their cakes. I want to gift CJ a chocolate cake if the cake will be good just like
how Belle describe it. Today's their exams day and I want to gift his hardworks
with a cake.

I look at my watch to check the time. Thirty minutes pa before ako susunduin ng
driver. Kaya imbes na maghintay at manatili ako dito mas mabuting aliwin ko muna
ang aking sarili.

Napangiti ako dahil sa naisip. I heard from Tyrone the other day how much hardwork
and effort he inserted in studying just to make me proud with his test results.
Sinabihan ko ngang magiging proud parin ako sa kanya kahit ano pang numero ang
nakasulat sa test paper niya. His will and efforts alone made me so proud of him.

As I enter the shop, I was greeted by an unfamiliar atmosphere. The atmosphere

inside was different from the café where I once work in. But even with the
difference both still had their similarity which is how comfortable the atmosphere
was. The shop's interior was cozy and the smell was warm. There are some lighting
that added to the warm vibe of the shop. Napangiti ako ng palihim at nagtungo sa
counter. Iginala ko ang aking paningin sa mga cake na nakadisplay sa loob ng
salaming lalagyan. Lahat sila ay mukhang masasarap but there's only one cake I am
looking for. A chocolate cake.

There are many types of cake and after I spotted the cake I smiled triumphantly.
Just as I was about to call the person incharge I saw a lady coming to my way. She
was wearing a hat with a little veil on it making it hard to see her face.

My back ran cold after having a full glimpse of her face. She stopped just in front
of me. She look at me for a while with a slight smile on her lips and turned her
head to the girl on the counter.

"Please get a slice of strawberry cake and a creame coffee for me, thank you." she
then turned towards me after spoking to the girl. "How 'bout you, ija? Do you want
to order anything?"

"Ano po, chocolate cake po sana. Gusto ko sanang tikman."kiming ngumiti rin ako
pabalik sa kanya. I almost stumbled my words. Buti nalang napigilan ko cause it'll
be embarassing.

"Heard that? Include it to my orders. And ija, what do you want to drink?"

"Same nalang po." after ordering she ushered me to the nearest table. Sumunod agad
ako at tuwid na tuwid ang likod na umupo. My body was very stiff because of the
woman seated right in front of me.

After our last talk, hindi na yun nasundan ang pagkikita namin. Ngayon pa lang ulit
and still, I am not comfortable with her new attitude. The chance she give me was a
ray of hope but I actually don't know where to start. I mean, I need to prove to
her that I am not a bad person and taking advantage of my status as CJ's mother was
not on my mind.

I know that being CJ's mother and the person who raised him for five years has an
advantage. I know that I can ask whatever I want from them because they owe me of
raising their grandson and they can give me my desires. Wealth, fame and more. I
can even demand marraige from Tyrone because of the fact that I am his son's
mother.

But I won't. Because just after seeing how happy my son is with them made me feel
contented and satisfied. All I want in this life is seeing the smile that's
plastered on my son's face. Not just temporarily but permanently.

CHAPTER 34
JILL'S P.O.V

"Don't feel uncomfortable towards me, ija. I'll feel bad. Knowing that I said cruel
words to you and treating you unfairly the other time made me feel guilty."
nalulungkot niya sabi.
Napalunok ako at mabilis na kinalma ang sarili. I can't help it. Mahirap maging
komportable kasama siya at isa pa'y mayroon kaming hindi pagkaka-unawaan noon.

I change the way how I sit and struggled familiarizing her. I need to get
comfortable daw eh. After kong umayos ng upo ay dumating narin ang orders namin.
Nakahinga ako ng maluwag dahil medyo nawala ng kaunti ang awkward na atmosphere.

The girl settled our orders on the table. Nalanghap ko kaagad ang mabangong amoy ng
kape na nasa aking harapan.

"Ma'am, miss, if there's anything you need just call me and I'll be there right
away. Enjoy your cake and coffee." yumuko siya at nakangiting umalis.

Napangiti ako dahil sa hospitality na ipinapakita ng bawat staff dito. Kinuha ko

ang kutsara at tinikman ang chocolate cake. It looks delicious but I don't know if
the taste is delicious. There's a huge difference on the foods apperance and taste.
Sometimes you'll encounter food with a very delicous and palatable plating but the
taste is awful.

"Masarap yan and especially made for my apo." nakangiting wika niya habang kinakain
rin ang strawberry cake na kanyang inorder.

My stopper mid-air and throw her a confuse look. 'Made for my apo'. Para kay CJ?
"Oh, you must be confused. But yes that is a new cake I made with a complicated
ingredients. Hahaha. After this new branch of my cake shop opened I put it in the
menu, an hour after perfecting the cake."

"S-sayo po 'tong cake shop?" gulat kong tanong.

"Yes. If you're oblivious about it, I am a pastry chief. So, how's the taste?" she
excitedly asked. Napatango ako dahil sa realisation.

I smiled and took another bite. Silence occupied as I devoured the mixture of
ingredients and indeed, Belle's right. Her thousand words just fit correctly like
the feeling, flavor and the taste as I eat the cake. The chocolate flavor
complements with the other ingredients and didn't dominate.

"Your a great cheif ma'am! Paano pong nakagawa ka ng gan'tong kasarap na pagkain?"
malaki ang ngiting papuri ko sa kanya.

"Really? Hahaha. Sabi nga rin ni Tray at Tyrone eh. CJ haven't taste it yet kaya
mas mabuting ikaw ang magbigay sa kanya ng ganyan para narin we'll know kung ano
ang masasabi niya sa cake na ginawa ko para sa kanya." she said laughing heartily.
Napatitig ako sa kanyang mukha habang siya'y tumatawa.

There are crease on some corner of her face but the beauty of her youth didn't
disappear. At her age she still manage to look beautiful and elegant. Eh, ako kaya.
Ganyan rin kaya ako kaganda pagkatanda ko? I sighed silently.

"Yun nga rin po sana ang gagawin ko kaya ako pumunta dito. Titikman ko sana kung
masarap ba para bigyan ko si CJ." I smiled while informing her. Napapadalas na ata
ng pagngiti ko habang kasama ko siya.

Tumango siya habang ako naman ay pinagpatuloy ang pagkain. Siguro bibili ako ng
tatlong box nitong cake para mabigyan ko rin sila Uncle. I'm sure isang box lang,
hindi parin enough para sa kanya dahil alam kong makukulangan pa siya.

Nag-angat ako ng tingin nang narinig siyang tumatawa. Nakatakip ang kanyang kanang
kamay sa kanyang bibig.

"You're almost done with the cake but you haven't tried the coffee yet." she said
after noticing my untouched coffee. Nagkatinginin kami at sabay na natawa.

After we finished eating she offered driving me home but I declined. Pagkalabas ko
habang bitbit ang tatlong box ng nabili kong cake ay napansin ko kaagad ang
sasakyan na nakaparada sa madalas kong tinatayuan kapag hinihintay ang sundo.

"Mauna na po ako." i bid my goodbye.

Binuksan ko ang backseat ng sasakyan ngunit bago pa man ako makapasok ay muli niya
akong tinawag. Lumingon ako sa gawi niya.

"Ija, can you accompany me tomorrow, only if you're free." sabi niya habang
lumalapit sa akin.

"Isang subject lang po meron ako bcukas at eight am siya matatapos. Saan po ba tayo
pupunta?" nagtataka kong tanong.

"I'm organizing my close friend's wedding and I need your help. If that's fine with
you."

Nag-isip ako sandali at naalalang wala akong gagawin kahit ni isa. Ang plano ko
lang bukas ay bisitahin si CJ pero hindi ko naman alam ang daan papunta sa manyon
nila Tyrone.

"Don't worry because we'll bring my apo along with us."  singit niya kaya agad
akong tumango bilang pagpayag.

"Segi po. Mauna na po ako, ma'am. Where are we going to meet nga po pala?" 

"I'll be here tomorrow." I nodded and finally got in the car.

Kasalukuyan akong nakahiga sa kama ng biglang tumunog ang aking cellphone na nasa
night stand. Sinagot ko ito nang makitang si Tyrone ang nakaregister na tumatawag.

"Hello?" bati ko.

"Natutulog ka na o patulog palang?" napalunok ako dahil sa husky niyang pagsalita.

"Matutulog palang. Bakit? You need something?"

Umalis ako mula sa pagkakahiga sa kama at nagtungo sa balkonahe.

"Im heading to LA the next day so CJ will be with you for a while." nakaramdam ako
bigla ng lungkot dahil sa sinabi niya.

"Aalis ka?" mahina ang boses na tanong ko pero hindi ko pinahalata na dissapointed
ako dahil sa sinabi niya.

"Yes."

"Why? And for how many days?" hindi siya kaagad sumagot kaya naisip ko na hindi
niya nagustuhan ang mga tanong ko.

"S-sorry for prying. You don't need to answer tha-"

"No, you have all the rights to know because you're my son's mother." pagputol niya
sa sasabihin ko.

"Hindi. Mali ka, because Im just your son's mother. Our only connection is CJ and
probably without CJ baka nga hindi man lang tayo nagkakilala."

He is giving me hopes and I don't like it even if it's not intentional. Ayaw kong
bigyan ng mga kahulugan ang mga salitang lumalabas galing sa kanya. Ayokong umaasa
na mahalaga ako sa kanya dahil masasaktan lang ako. Hindi siya o ang mga salita
niya ang makakasakit sa akin, kun'di ang sarili ko mismo dahil sa pagbibigay ko
nito ng mga kahulugan na hindi naman nararapat. Papaasahin ko lang ang sarili ko.
But the next words he uttered strucked directly to me.

"Yes, but no. You're not just my son's mother to me. You're also one of the person
I want to protect. That's why even if you don't like it, I am giving you the
rights." as he said those words my heart began to palpitate but at the same time I
got confuse. Hindi ko masyadong narinig ang sunod niyang sinabi pagkatapos nung
person.

I heard him frustratedly sighed on the other line. "I have some business matters to
attend. CJ will be with you until the day I'll come back. Susunduin ko siya sa
inyo."

"Okay." I mumbled defeated before asking, "Mayroon ka pang ibang sasabihin?"

"No, that's all."

"Okay." sagot ko nalang. I hesitated for a while sa susunod kong sasabihin.

"Be careful on your way there."

"I will. Bye." paalam niya.

"Hmmm." I hummed in response before hanging up.

Pagkatapos ng tawag ay bumalik na ako sa loob. Sinarhan ko ang pinto sa balkonahe

bago pinatay ang mga ilaw sa loob ng aking kwarto. The only light left was the one
emitting from the bedside lamp.

Hindi kaagad ako nakatulog at nakatulala lang sa kisame. Naisip ko kung makakaya
kaya ni CJ ang ganitong sitwasyon hanggang sa paglaki niya. Hindi nagsasama ang
kanyang mga magulang at hati ang kanyang oras sa aming dalawa ni Tyrone. I just
hope na pag magka-asawa si Tyrone ay tatratuhin niya ng maayos si CJ. Pero iisipin
ko palang na magkaka-asawa na si Tyrone at magkakaroon na ng bagong maituturing na
ina si CJ ay nasasaktan kaagad ako. Siguro mas mabuting nang ganito.

One thing that also kept on bugging me is Tyrone's current girlfriend, Sofia. I
don't kniw kung sa bandang huli ay sila ba talaga ang magkatuluyan. Pero kahit
masama mang pakinggan, ayos lang saakin kahit sino basta ituturing lang ang anak ko
ng tama huwag lang si Sofia. I have a bad feeling about her.

I don't want my own son being mistreated  by some women or anyone. Masakit makita
ang sarili mong anak na inaapi ng iba. I just hope that it won't happen one day.
Nakatulog akong iniisip ang kalagayan ng aking anak.

Kinabukas ay maaga akong nagising. Pagkatapos kong maligo at magbihis ay bitbit ko

ang aking bag na bumaba papuntang kusina upang kumain. Nakahain na sa mahabang mesa
ang mga pagkain pero wala naman akong kasama.

Tinawag ko ang isang katulong na nakatayo lang sa aking harapan at hinihintay akong
matapos kumain. "Nasaan sina Luke at Uncle?"

"Nag-uusap po yata sa office. Seryoso po yata ang pinag-uusapan nila at maging si

Ms. Leah ay nandoon rin po." tumango ako pagkatapos niyang magpaliwanag.

Nakakunot noo pinagpatuloy ang pagkain. Mabilis lamang akong natapos nang dumating
ang isa sa mga tauhan ni Luke.

"Ms. Jill, pinapatawag ka ng lolo mo sa office." seryoso ang pagkasabi nito kaya
may kabang biglang umusbong sa dibdib ko.

Tumayo ako mula sa pagkaka-upo at nagtungo sa office ni uncle. Kumatok ako ng

tatlong beses bago pinihit ang sinadura at pumasok. Naabotan ko si uncle na
mayroong tinitingnan sa harap ng kanyang laptop habang sina Luke at Leah ay tahimik
at seryosong naka-upo sa harap niya.

Lumingon sila sa kinaroroonan at inutusan ako ni uncle na umupo.

"Take a seat. We need to discuss on something."

May masamang kutob ako dahil sa pagpapatawag sa akin ni uncle sa kanyang opisina
isama mo pang napakaseryoso nila. There must be something big.

Umupo ako sa sofang inuupuan ni Leah. "Ano pong meron?"

Hindi siya sumagot saakin at sa halip ay inabot sa akin ang kahon na nasa ibabaw ng
kanyang mesa.
Nagtatakang tiningnan ko ito at binuksan. May nakita akong sulat sa loob at nagulat
dahil may kasama itong patay na daga.

Nanlalaki ang mga matang binalingan ko si uncle na ino-obserbahan ang aking

magiging reaksyon. Ibinalik ko ang aking tingin sa loob ng kahon at nanginginig at
mga kamay na kinuha ang sulat. Inilayo ko kaagad sa akin ang kahon pagkakuha ko sa
sulat dahil kinikilabotan ako sa patay na daga.

Malakas ang kabog ng aking dibdib nang unti-unti ko itong binuksan. Pagkabukas ko'y
agad kong binasa ang mga nakasulat.

'Give us what we wanted or else we'll use life as a compensation. The life your
dearest.'
Simple at kaunti lamang ang mga salita pero malakas ang naging impact nito sa akin.
Hindi pa doon nagtatapos dahil may nakapa akong parang papel sa likod ng sulat. I
flipped the letter and saw something pasted on the back of it. It made my heart
palpitate even more out of terror.A photo.

A photo of my son in school.

Which means my son's life is in danger.

CHAPTER 35
JILL'S P.O.V

"Mommy!" malakas na sigaw ni CJ habang tumatakbo papalapit sa akin.

I also run towards him while spreading both of my arms slightly and holding a box
of cake. Umupo ako para magkapantay kami bago niya ako mahigpit na niyakap at
binigyan ako ng isang malutong na halik.

I smiled widely as he kiss my cheeks. Pinaulanan ko rin siya ng halik sa buong

mukha and I recieve a giggle from him.

"It seems like both of you're enjoying the floor." ani ng mama ni Tyrone habang
pababa sa hagdan.

I felt ashamed as she elegantly decendend from the stairs. Napakaganda ng kanyang
suot na damit at maihahalintulad ko siya sa isang reyna samantalang ako naman ay
isang aliping nakasuot ng ng simpleng jeans at t-shirt.Tumayo't hiwakan ko ang
kamay ng aking anak habang bitbit parin ang hindi kalakihang box ng cake sa
kabilang kamay.

"Magandang umaga po maam." bati ko pagkababa niya sa hagdan.

"Likewise. Come on take a seat."

Sinunod ko ang kanyang inutos at umupo sa couch na malapit sa akin samantalang

siya'y nagpaalam dahil may saglit na aasikasuhin daw siya. Iginala ko ang aking
paningin sa kabuoan ng mansiyon na aking kinatayuan. Namangha ako sa mga muwebles
sa kabahayan. Everything in this house cost a fortune and I can tell that even a
spoon cost more than my monthly salary from the café.
Napunta ako sa mansyong 'to ngayon dahil hindi sumipot ang ina ni Tyrone sa shop at
sa halip ay pinasundo na lamang niya ako sa kaniyang personal driver at dinala
rito. Marahil ay sobrang abala siya sa pag-organise sa kasal.

Tumabi sa akin si CJ at curious na tumingin sa hawak kong box. Tinanong niya ako,
"What's that, mom?"

"Chocolate cake made. Gusto mo?" nakangiting tanong ko sa kanya. He nodded many
times which made me laugh.

I gestured a maid nearby to come over. She eyed at me curiously maybe wondering who
was I.
Nang makalapit na siya't nakatayo sa harap naming mag-ina ay tinapunan ko siya mg
ngiti bago nag tanong. "Can you help me with this?"

Napansin ko ang pagtaas ng kanyang kanang kilay dahil sa pag-utos ko sa kanya. She
eyed me suspiciously and give me a scrutinizing look from head to toe. "Amo ba
kita? 'Wag mo akong utos-utosan. Kasambahay ka lang din naman dito at hindi ibig
sabihin na dahil ikaw ang yaya ng little master ay ganyan ka na kung makapagutos,"
inirapan niya ako bago nagpatuloy. "May paa't kamay ka. So should use you it." at
ako'y tinapikuran na nakacross ang braso sa harap ng dibdib.

Napangiwi ako dahil may alien na naman yata akong nakasalamuha. Hindi ko talaga
sila maintindihan. Binalingan ko nalang muli si CJ na ngayon ay masamang nakatingin
sa nilabasan ng katulong na kanina'y tinawag ko.

Napapa-iling at napabuntong hininga nalang ako. "Baby can you lead the way to the
kitchen. I'll prepare the cake so you can already eat." agaw ko sa kanyang
atensyon.

Nang marinig ang ainabi ko ay siya na mismo ang humila sa akin papunta sa kusina.
Natatawang nagpahila nalang ako sa kanya. Namangha ako nang masilaya ang kusina sa
mansyong 'to. Kumpleto lahat sa gamit at maging ang oven ay three times na mas
malaki compared sa normal. Sa masyon kasi ni Luke ay wala masyadong nagpupunta sa
kusina maliban nalang kung kakain. Ang chef rin kasi ni Luke ang nag-aasikaso sa
mga gawain sa kusina.

Inilapag ko ang box ng cake sa ibabaw ng mesa at naghanap ng cake slicer at platong
mapaglalagyan. Nang makahanap ay binigyan ko kaagad siya ng isang slice. Tuwang
tuwa ako nang makita siyang malakas na kumain.
Paminsan-minsan ay sinusubuan rin niya ako. Nakangiting pinagmasdan ko lang siyang
kumain nang may bigla na namang sumulpot.

"Ngayon lang ako nakakita ng katulong na umupo katabi ang little master. Hindi ka
ba tinuruan na kapag pinagsisilbihan ang mga amo ay dapat nasa gillid ka lang nila
habang nakatayo pero hinding hindi ka tatabi.And what doing are you? Eating with
the master?" napangiwi ako dahil sa pangsesermon niya.
Tatayo na sana ako upang magpaliwanag pero may biglang tumawag sa kanya mula sa
malayo na sa palagay ko'y pinababalik na siya sa pagtatrabaho. Napasimangot siya't
umismid bago umalis.

Naramdaman kong may humila sa suot kong damit kaya napalingon ako dito. I hold my
laughter when I saw CJ pouting. Halos magkatagpo na ang dalawang kilay niya.

"I hate her." usal nito.

"No, don't hate her. Hate is a big word, baby. You're still too young to feel
hate." pagpapaliwanag ko.

"But she's insulting you!" mas lumalim ang pagkakunot ng kanyang nuo.

"But still, that's not enough reason to hate someone. Maybe you don't like her but
you don't hate her. Tapusin mo nalang yang pagkain, okay?" na pilitang tumango siya
at muli hinarap ang pagkain.

Nang matapos na siya sa pagkain ay hinintay namin ang kanyang lola na siyang
dumating rin.

"What did I miss?" tumabi siya ng upo kay CJ. "Did you like the cake, apo?"

"Yes po grandma!" napangiti ako nang bumalik muli ang sigla niya.

Tumayo ako at akmang liligpitin ang pinagkainan ni CJ nang bigla niya akong
pinigilan. "Let the maids do that. We still have business to do. How 'bout you apo?
Are you ready for a tiring day?"

Nakangiting tumango si CJ sa kanyang lola at nagpakarga sa akin. Iginiya niya kami

palabas ng masion at mayroon nang nakakaagaw pasin na sasakyang nakaparada sa
harap.

Inside the car we discuss a few things about the wedding. She told me that the
wedding and reception venue was already taken care of. As well as the photographer,
videographer, the invitations and etc. Ang kulang nalang ay ang foods, florist,
bride's gown, at ang pagsend sa mga invitations.

The wedding gown is not going to be a problem dahil alam niya ang size ng bride
kaya our first stop is the wedding gown. She told me the likes and dislikes of the
bride para maiwasang magkamali sa pagpili. We arrived at a huge commercial
building. Familliar sa akin ang building na ito. Pumasok kami sa loob at namangha
ako sa aking paligid. Natawa ako sa kaloob-looban ko dahil lahat ng mga
nakakasalubong ko'y nakasuot ng mamahaling damit samantalang ako'y nakajeans at t-
shirt lang. Talagang mas lalo akong nagmukhang yaya ng anak ko.

Napatingin ako kay CJ na hawak hawak ang kamay ko. Pumasok kami sa isang silid na
nasa pangalawang palapag ng building. Sinalubong kami ng may edad na babae.
Pamilyar siya sa akin at doon ko lang napagtanto kung saan ko siya nakita. Nakita
ko siya sa isang sikat na magazine kung saan nafeature siya at ang kanyang mga
designs. Isa siya sa mga highest paid designer sa buong mundo. Her clothing line
cost a millions of money. Sa katunayan ay isa ako sa mga taong humahanga sa talento
niya. She also designed a wedding gown for Queens, princesses and duchesses.

"Cassy! Oh dear, look at you. You look more gorgeous! Mana ka nga sa big sister
mo." lumapit siya sa ina ni Tyrone at nagbeso.

Natatawang sumagot ito, "Ate Lucy hindi ka parin nagbago kahit natapon ka na sa
Itally. Speaking Itally, how's your stay there? Sorry kung hindi kita nasalubong sa
airport kahapon."

Naghiwalay sila at iginiya ng babae ang lola ni CJ. Wait... Nabanggit ng babae ang
pangalan ng lola ni CJ. Cassy raw? Grabe, palagi kaming nagkikita at noong
nakaraang araw ay nagkausap pa kami pero hindi ko man lang alam ang kanyang
pangalan. Parang gusto kong batukan ang aking sarili.

"Dear, after staying there for almost eight months, I still don't know how to speak
in Itallian." nakangusong pahayag nito habang iginigiya si ma'am Cassy paupo.

"It takes time, ate. I'm sure there some words you learned while staying there."

"That's the problem! I brought five English to Italian dictionary to study but
still it didn't do anything. I can't even improve my accent and everytime I speak
in Itallian, I sounded like a goat being strangled. The worst part is that the only
Itallian words I remember are, Signore, Signorina and B-boun -girnu? Gourna? G-
giorno? Whatever. That's the only words I remember and I am not sure of the other
one." malungkot na sabi niya. Hindi ko rin alam kung matatawa ba ako o malulungkot
para sa kanya.

"You brought five dictionaries with you but that are the only words you learn.
Seriously, ate? Then that's your fault. Wala ka na talagang pag-asa sa mga
lingwahe. Alicia's lucky because she did not become like her mother na mahina
pagdating sa linggwage." naiiling na saad niya.

"It's not my fault! You should blame Andrew for making me stay in Itally that long.
Palibhasa naroon ang business niya." umaangal na sabi niya at kumunot ang kanyang
mukha.

"It's not brother-in-law's fault for having a wife with a defective brain." nang-
aasar na wika ni ma'am na mas lalong nagpakunot ng nuo ng babae.

"Me? Defective?! Sin-" napahinto siya sa pagsasalita nang magawi ang kanyang
paningin sa pwesto naming mag-iina.

Nanlaki ang kanyang dalawang mga mata nang masilayan si CJ na nakahawak parin sa
kamay ko. Titig na titig siya dito na parang hindi makapaniwala sa nakikita.
Nakakunot nuong bumaling siya kay ma'am.

"Bakit di ko nabalitaan na nag-anak pala ulit kayo ni Tray? At ang laki na ng anak
niyo ah! Bakit di ko alam? Ganyan ka na ba sa ate mo? You're so cruel towards your
own sibling. Mama did not raise you to be like that. She raised into a good person.
But you've change." naiiyak niyang sabi.

"Don't be to childish, ate. You're thinking too much. Of course this child is my
apo. Come here apo, introduce your self to this childish old lady." sumunod siya sa
utos ng kanyang lola.

"Hello po! I'm Christian James Villareal Frost. Call me po, CJ. Nice to meet you
po." he introduced himself in a childish manner and ended with a toothy grin.

"Oh my! I think I am going to faint. Hooh! Calm down, Lucy. Calm down. Huwag kang
mahihimatay just because kaharap mo ang apo ni Cassandra na kamukhang kamukha ni
Tyrone noong bata pa siya." pagpapakalma niya sa kanyang sarili habang hapo-hapo
ang dibdib at pinapaypayan ang sarili gamit ang kamay.

"Stop over acting ate." napapaikot ang mata na sabi ni ma'am.

Inis na tumingin ito sa kanya, "Madali lang sabihin para sayo dahil may apo ka nang
sa palagay ko'y nasa apat o limang taong gulang samantalang ako ay wala pa kahit
isa. Ang anak ko ay malapit nang lalagpas sa kalendaryo ang edad pero wala man lang
boyfriend na naipapakilala sa akin. Nah-high blood ako pag naalala ko."

Tawa ng tawa si ma'am dahil sa kasawian ng kanyang kapatid. Kinandong niya si CJ at

hinarap ito. Ipinaliwanag ni ma'am ang buong pangyayari dahilan para ako'y
mapayuko. Manghang mangha naman ang reaction ng kanyang kausap dahil sa ikwenento
ni ma'am kung paano biglang sumulpot ang kanyang apo sa buhay nila. Tuwang tuwa ito
kay CJ at walang sawang nilakumos ang mukha.

Sa buong pag-uusap nila ay nanatili lang akong nakatayo sa tabi at walang imik.
Pakiramdam ko ay may itinatagong galit parin si ma'am sa akin dahil kanina pa
nangangawit ang mga paa ko pero hindi nalang ako umangal. Napa-igting ako nang
bumaling sa akin ang babae.

"Bakit kayo naghire ng yaya na mala Dora the explorer? Ang weird naman ng taste
niyo and are you sure she's reliable and trusted?" puno nang panghuhusga ang mga
mata nito kaya bigla akong nailang.

"Ija!" gulat na gulat na usal nito, "Andyan ka pa pala. Halika umupo ka dito. I
apologize for forgetting you. Bakit di ka nagsasalita? Nakalimutan tuloy kita. I
forgot about you after seeing this sister of mine. Matagal kasi kaming hindi
nagkita." pagpapaliwanag niya.

"Ayos lang po. Naiintindihan ko." ani ko habang umuupo.

"By the way ija, this is my older sister. Her name is Lucinda but call her Lucy
dahil magwawala 'yan. Ate, this is Jill. My grandson's mother."

...
(A/N: this is unedetid. Please bear with the errors.)

CHAPTER 36
JILL'S P.O.V

"Ma'am, I think this will suit the bride. Based on your descriptions, this one will
suit her better than the other designs. What do you think?" I said while eyeing the
designs placed on the table.

"I like your suggestion. I am thinking the same but contemplating because I still
need someones opinion. Ate, we'll go with this. The others are also extravagant.
Infact whoever wear your designs will look ten times better."

Napagawi ang tingin ko sa kapatid ni ma'am at may pag-alinlangang ngumiti nang

makita siyang sa akin nakatingin. Muntik nang tumabingi ang ngiti ko sa mga titig
niya. Inalis niya ang tingin sa akin at bumaling kay ma'am.

"Allright, but no need for your complement because I am confident with my ability.
When I'm done, I'll personally send this to your home." tumayo siya at kinulekta
ang mga designs na nakalapag. Ibinalik niya ito sa folder na kinalalagyan ng mga
ito pero hindi isinali ang design na napili namin. Sa ibang lalagyan niya ito
inilagay.

Nagpaalam na si ma'am sa kanyang kapatid na aalis na kami. Tinanguan siya nito at

tumayo upang ihatid kami palabas ng pinto. “Mag-iingat kayo sa daan. Hanggang dito
ko nalang kayo ihahatid. Marami pa kasi akong trabaho.” humingi ito ng paumanhin at
bago kami nito talikuran ay tumingin muna ito sa akin.

Ngumiti ako sa kanya at nagpaalam din. "Bye ma'am Lucy. Until next time."

"Ba-bye po grandma Lucy!" nakingiting paalam ng anak ko. Kumakaway-kaway pa ito

bilang pamamaalam.

"Bye-bye rin sayo apo! I'll visit you next time okay? I'll bring you a gift. Ano ba
ang gusto mo?" umupo ito sa harap ni CJ.

"Hmmm... Cookies po."

"Allright, I'll remember that." she ruffled my sons hair. Lumingon ito sa mesang
kinaupuan ng kanyang sekretarya. "Ihatid mo sila pababa." utos nito.

Nang marating namin ang sasakyan ni ma'am ay muli na naman kaming bumyahe. Sunod
naming pinuntahan ay ang florist para sa mga bulaklak sa wedding. Hindi masyadong
malayo ang shop na pinuntahan namin dahil inabot lamang ng sampong minuto ang
byahe.

Tumingin tingin din ako sa mga bulaklak at paminsan minsan ay tinatanong ni maam
ang opinyon ko. Maraming klase ng mga bulaklak akong nakita kaya mahirap pumili. Sa
huli ay pink rose ang napili namin. As for the bouquet, pink rose siya na
napapalibutan ng puting mga bulaklak.

Nang matapos ay inasikaso narin namin ang iba. Sa foods ay madali lang namin
natapos dahil kabisado ni ma'am ang gusto ng bride. Pero sa invitations kami
natagalan dahil kahit hindi ganoon kadami ang invited, sobrang layo naman ng
kanilang mga tinitirhan. Ang iba ay nasa overseas at pinadala nalang daw niya ito,
sabi ni ma'am.
Gabi na nang matapos namin ang pagbigay sa mga invitations kaya nang pauwi na kami
sa mansyon ay bagsak na bagsak na si CJ. Nakakalong siya sa akin habang nakasandig
sa dibdib ko. Sinusuklay ko ang kanyang buhok tulad ng nakagawian nang napagawi ang
tingin ko sa labas ng bintana.

Nahigit ko ang aking hininga nang may nakita akong lalaking nakamotorsiklo at may
hawak na baril. Nakasentro ang baril sa gawi ko. Awtomatikong hinarang ko ang aking
sarili sa bintana para protektahan si CJ nang makitang pinihit niya ang trigger.
Pero sa halip ay may narinig lamang akong isang malakas na pagsabog sa may bintana.
Lumingon ako dito at napansin ang maliit na gasgas sa bintana. Hinanap ng mga mata
ko ang lalaking nakamotorsiklo at napansing walana ito.

"Oh my... What was that for? Manong bilis bilisan mo ang pag maneho! Baka maabotan
tayo nun!" naghehestirikal na utos ni ma'am sa driver.

"Huwag po kayong mag-alala ma'am. Umalis na po iyon pagkatira nung bala."

Huminga ako nang malalim at pinakalma ang sarili. Naramdaman ko ang bahagyang
paggalaw ni CJ marahil ay muntik nang magusing dahil sa malakas na pagsabog. Mabuti
nalang at bullet proof ang sasakyang 'to.

"Oh my... I am going to call Trey." kinuha niya ang kanyang Iphone sa loob ng dala-
dalang pouch at idinial ang number ni Sir Trey.

"H-honey... Someone aimed a shot at us." nanginginig ang boses na sabi niya sa
taong nasa kabilang linya.

Nagsusumbong lang si maam kay sir Trey sa buong byahe. Habang si sir naman ay
namomroblema kung paano ito pakalmahin.

Pagdating namin sa masyon nila ay kaagad kong dinala si CJ sa silid niya. Maingat
ko itong ibinaba at umupo sa tabi niya. I stared at his face for a long time. I
bent down my head and kiss his forhead.

"Baby, good night and have a sweet dream." I whispered through his ear.

Hinaplos ko ng isang beses ang kanyang buhok bago tuluyang tumayo. Lumabas ako sa
silid at sumakay sa elevator. I pressed the down button but as the door almost
closed, a hand stopped it. Ang taong pinakahuling gusto kong makita ay biglang
tumambad. She went inside and to my relief, she stood at the other side of the
elevator. Away from me.

"Bakit kaya nagpapasok ng gala sina tita." she murmured but enough for me to hear
and I am sure na sinadya niya 'yun.

Hindi nalang ako nagsalita at nanatiling nakatitig sa pinto ng elevator nang sa

gayong makalabas agad ako pagkabukas nito. Nakahinga ako ng maluwag nang tumunog
ang elevator at inunahan siya sa paglabas.

Nang makarating ako sa sala ng mansyon ay naabitan ko sina maam at sir na

masinsinang nag-uusap,  napahinto na makita akong papalapit sa pwesto nila. I was
about to tell them that I need to go but Sofia suddenly interrupted me.

"Tita! You finally arrived. I'll cook our dinner po tonight. Do you have any
request po ba?" bumeso ito kay maam at nakangiting nagtanong.

"Anything will do, dear. I still need to discuss about something with your tito.
Doon muna kami sa office and just do your work sa kitchen. Ask manang to assist you
if you need anything, allright?" nakangiting sabi nito kay Sofia.

She turned to my direction and asked, "Aalis ka na ija?"

"Opo."

"How 'bout CJ? Natulog na?" muli ay tumango ako sa tanong niya.

"Gisingin mo nalang po siya pagkakain na."

Nang makapag-paalam ay umalis na ako at nagpara ng cab pabalik sa masyon ni Luke.

Pagkarating ko palang ay kaagad akong sinalubong ni Leah ng nag-alalang tanong.

"How's CJ? How 'bout you? Are you hurt?" nagtaka ako bigla dahil sa naging tanong
niya.

"Why? What happend?" I asked while heading my way inside.

"We got another letter." I unconsciously halted and stared at her.

"Another...letter... What's inside the letter?"

"Tingnan mo nalang."

Sumunod ako sa kanya nang  lumiko siya pamunta sa safe room. Pagkatapos niyang mag-
scan sa mata ay bumukas kaagad ang pinto. Naabotan kong nakaharap sina uncle at
Luke sa mga monitor at may tinatype sa keyboard.

"She's already here." anunsiyo ni Leah sa dalawa.

"Come here." utos ni uncle habang hindi inaalis ang mga mata sa monitor. Lumapit
ako sa kanila at tiningnan ang kanilang ginagawa.

"We're tracing the sender of the letter and it lead us to this place." umikot si
Luke paharap sa akin at ipinakita sa akin ang litrato ng isang kuweba.

Nothings weird about the cave but when you look closely, you'll notice several shoe
marks on the ground. Lahat papunta sa loob ng kweba pero wala namang kakakibang
makikita sa loob ng kweba.

"If my speculation is right, they installed a hallucinating device para madecieve

ang mga outsider. But inside the hallucinating border, there are actually tons of
people doing their works." pagpapaliwanag ni uncle.

Base on the photo and the shoe marks that are heading in, the side of the cave must
be the entrance. There must be another place that will be the exit.

"Nahanap niyo na po ang exit?"

"We're still working on it. It's possible that the exit is also a cave, a building
or anywhere na kapag lalabas ay madaling mahahalo sa mga tao o sasakyan para hindi
mahahalata."

Umupo ako sa tabi nila nang bigla kong naalala ang sulat. Lumingon ako kay Leah.

"Akala ko ba ipapakita mo sa akin ang sulat?" tanong ko.

I noticed how she hesitated and looked at uncle.

"Let her see it. Siya ang ina kaya kailangan niya iyong makita." seryosong sabi
nito.

Tumango si Leah at may kinuha sa drawer na nasa gilid lang ni Luke na hanggang
ngayon ay seryoso parin sa ginagawa at hindi kami pinapansin. Sinundan ko lang ang
mga galaw niya habang kinukuha ang bagay sa loob ng drawer. She handed it to me at
kinuha ko ito.

Nang nabuksan ko na ang letter ay saka ko lang naintindihan ang pag-aalangan niya
kanina. Malakas akong napasinghap at nabitawan ang papel dahil sa panginginig ng
aking kamay.

"Do you have a lighter?" wala sa sariling tanong ko. Kumuha si Leah ng lighter at
nagmamadali ko itong inabot.

Sinindihan ko kaagad ang papel kahit nanginginig parin ang aking mga kamay.

Hindi ko halos malunok ang aking laway dahil sa nakapaloob sa papel. Edited picture
ng anak ko na pinutol putol ang katawan. May sulat kamay pa sa ibaba na nagsasabing
'your son will die this way'.

Nangangamba ako dahil baka hindi maprotektahan nina Tyrone si CJ. Ayokong mangyari
ang bagay na kinakatakutan ko. All I want is my son, safe and sound.

...
(A/N: Please bare with the errors. )

CHAPTER 37
JILL'S P.O.V

Magkasabay kaming lumabas ni Belle sa campus habang pinag-uusapan ang mga projects
na kailangan naming ipasa bago matapos ang buwan na 'to. Namo-mroblema siya sa
project na kailangan niyang ipresent na ibinigay ng prof niya sa isang subject.

"Nakakainis rin eh! Waahh!!! Jill my dear, please help me! Jebalyo." tapos na
papacute pa siya sa harap ko.

"Naadik ka na sa koreans na 'yan. Bago ka mag-aral mag korean, mag-aral ka muna ng

tagalog. Eh hindi ka nga marunong magsulat ng baybayin eh." sita ko sa kanya.

Narinig ko itong parang may binubulong habang nakasimangot. Tinawanan ko lang siya
dahil sa inasal niya. She bid her goodbye and head to the opposite way. She
informed awhile ago that she applied as a waitress in a small restaurant. Luckily 
she got a job with a night shift.

Sumakay ako ng bus para puntahan ang anak ko. Ilang minuto lang ang naging byahe
dahil walang traffic. Pagbaba ko sa bus ay lumapit ako sa mga gaurd na nakabantay
sa gate ng village. Ito talaga ang pinakaayaw ko dahil kailangan ko pang lakarin
ang entrance ng village hanggang sa masyon nila Tyrone.
Napakalayo pa naman ng agwat ng bawat bahay dito tapos ang mansyon nila Tyrone ay
nasa pinakadulo.
Pinapasok ako ng mga gwardiya dahil nagkaroon na ako ng access dito simula noong
nakaraang araw. Sisimulan ko na sana ang paglalakad nang may sasakyang biglang
huminto sa harap ko. Bumungad sa akin ang nakangiting mukha ni maam pagkabukas ng
bintana ng kotse.

"Sumabay ka na sa akin. Susunduin natin si CJ." nakangiting sabi nito pagkatapos ay

binuksan ang pinto ng sasakyan.

Pumasok ako at tumabi sa kanya sa backseat. Binati ko siya pati narin ang driver.
Kinausap ako ni maam tungkol sa wedding ng kaibigan niya at nagpasalamat narin.

"Is there anything I can give you as an exchange sa pagtulong mo, ija?"

"Wala po. Ang gusto ko lang ay ang kaligtasan ni CJ."

Pagkarating namin sa paaralan ni CJ ay kasama na niya ang kanyang yaya sa labas ng

school. Binuksan ko ang pinto pero bago pa man ako makalabas sa kotse ay mayroong
van na biglang pumarada sa harap ng sasakyan. Tatlong armado at nakaitim na lalake
ang nagsibabaan. Nahigit ko ang aking hininga pagkakitang lumapit sila sa pwesto na
kinatayuan nila CJ.

Dali-dali akong lumabas at tumakbo papunta sa pwesto nila, pero mayroong dalawang
panibagong lalake ang sumulpot at hinarangan ako. Sumulyap ako kay CJ at nakita
kung paano siya hinila ng mga lalakeng nakaitim mula sa kanyang yaya. Sinuntok ng
isa sa kanila ang tiyan ng yaya ni CJ. Madali kong pinatumba ang isang lalakeng
nakaharang sa daraanan ko. Umatras ako ng kaunti bago sumipa gamit lahat ng pwersa
sa tiyan ng isa pang lalakeng akma akong sasapakin.

"Mommy!!!" narinig ko ang malakas na pagsigaw ng anak ko.

Nang muli akong lumingon sa pwesto ni CJ ay nakita kong bitbit na siya ng mga ito
at ipinasok sa sasakyan. Umandar ang sasakyan kaya natatarantang tumakbo ako
papunta rito. Naramdaman kong may sumunod sa akin pero hindi ko ito pinansin.
Binuhos ko ang lahat ng aking lakas para maabotan ang van na dumukot kay CJ pero
unti-unti na itong lumalayo sa paningin ko. Sinulyapan ko ang plate number ng van
at sinaulo bago pa ito tuluyang lumayo sa paningin ko.

Naghahabol-hiningang napasalampak ako sa kalsada.

"H-ha.. Haa.. Maam, ayos ka lang?" tanong sa akin ng driver nang makahabol na ito.

"A-ang anak ko." mahina kong usal bago ako nagsimulang umiyak.

Humahagulhol ako nang malakas at walang pakialam sa paligid, kahit pinagtinginan na

ako ng mga taong dumadaan. This is what I feared the most. This is also my fault,
because I let my gaurd down. I expected too much on the Frost's ability of
protecting him. I am such an awefull mother.

"I-ija..." naramdaman ko ang mahigpit na pagyakap ni ma'am sa akin.

Humagulhol rin siya kagaya ko. Nanatili kami sa ganoong pwesto ng ilang minuto nang
tuluyan na akong nakapag-isip nang maayos. Nahihirapang tumayo ako dahil sa
bahagyang pagnginginig ng aking mga paa. Sinuportahan ako ng driver nina maam para
tulungang makatayo.

Kinuha ko ang aking cellphone mula sa pagkakasuksok sa bulsa ng aking pantalon. I

dialled uncle's number and it answered with one ring.

"Unc-cle... S-si CJ. Dinukot n-nila." I informed them with a trembling voice.

"My grandson has been kidnapped... He's bee- Wait... What?!" tumango ako at
pinigilang maiyak kahit hindi niya ako nakikita.

"Ano daw?! Nakidnap si CJ?! Teka-teka! Ano plate number ng sinasakyan nilang van?
Baka matrace pa natin?!" narinig ko ang malakas na boses ni Luke sa background at
gulat na gulat.

I told them the plate number and also the some informations na maaaring makatulong.
Malakas ang kabog ng aking dibdib at umaasa akong mahanap kaagad nila ang
sinasakyang van ng dumukot sa anak ko.

Nagpaalam na ako sa kanila at pinatay ang tawag. Sinabihan ko rin silang tawagan
ako pag nakita na nila ang van. Bumaling ako kay maam na pinapatahan ni kuya
driver.

"Aalis po muna ako. Pupunta ako sa presinto at may ibang aasikasuhin na rin." sabi
ko nalang kahit ang totoo'y hindi naman talaga iyon ang gagawin ko.

Hindi ito nagsalita kaya nang ikinumpas ni kuya ang kanyang kamay ay tumalikod ako.
Mabilis akong naglakad at naghanap ng public cr. Nang makahanap ay pumasok ako at
humarap sa salamin. I frustratedly splashed water on my face and look back on the
mirror. I watched my reflection as tears came streaming down from my eyes.

Many thoughts came inside my head. Some are filled with hopelessness and regret.
Hindi kaagad nakalapit sa pwesto nila kaya nadukot siya ng mga lalake. Ayaw ko man
manisi ng kahit sino but I can't help blaming myself. It is I who made a mistake.
If only I reached their spot on time. Hindi siguro nila makukuha si CJ.

Muli akong naghilamos at pinunasan ang aking mukha gamit ang sleeves ng aking
damit. Wala akong pake kahit magmukha pa akong dugyot, basta makuha ko lang pabalik
si CJ mula sa kanila. That's my top priority for now.

Umalis ako at pumara ng taxi. Tinanong pa ako ng driver kung maayos lang daw ba ako
pero hindi ko ito sinagot. I am not in the mood to be kind right now. Paulit-ulit
akong tumingin sa aking relo dahil baka nauubosan na ako ng oras. Hinihintay ko rin
ang tawag nina uncle tungkol sa sasakyan. Pinagdadasal ko na sana'y makita na nila
ito.

I closed my eyes and prayed silently for my son's welfare over a over again. I
didn't notice the cab stop until the driver woke me up from my reverie. I paid my
fare and without any word I exited the cab not even minding the change.
Tumayo ako sa harap ng mataas at bakal na gate. Matagal na simula noong bumalik ako
sa lugar na ito. This place is my safe haven before, when I was still young. But
ever since I changed my  identity hindi na ako muling bumalik pa rito. This place
is what they called a haunted house dahil sa luma nitong itsura at sira-sira narin
ang mga pintura. Nakadagdag pa na puti ang lahat ng kulay ng buong kabahayan. Hindi
ito masyadong maliit at malaki. Sakto lang.

Hinanap ko ang nakatagong voice detector at pinindot ito.

"Name?" it asked asked me in a robotic tone.

"It's me."

Hindi ko nalang sinabi ang aking pangalan dahil ang boses lang naman ang denedetect
nito. Kaya kahit anong salita ang imumutawi mo basta may access ka ay madedetect
nito.

Bumukas ito at mabilis akong pumasok sa loob nang walang katakot-takot. When
everyone call this a haunted house, I call this place a home. Because this is where
I once live with my parents.

Sinubukan kong buksan ang bahay gamit ang aking finger print pero bigla itong nag-
error. I found out that the finger print scanner was broken kaya nag-isip ako ng
ibang paraan. Inikot ko ang aking mata sa paligid at nahagip ko ang bintana sa
second floor. Lumapit ako rito at naghanap ng makakapitan. Ipinatong ko ang isa
kong paa sa nakauslong pako na may kalakihan at kumapit sa makakapitan.

Medyo nahirapan ako sa paghila sa aking sarili at hindi sinasadyang nagkamali ako
sa pag-apak kaya muntik na akong mahulog. Pero mabuti nalang ay napakapit kaagad
ako ng mahigpit. Buong pwersang inaangat ko ang aking sarili at binuksan ang
bintana. Pumasok ako sa loob na hinihingal.

Magaling ako sa barilan at physical fighting pero hindi ako marunong umakyat nang
pader. Iginala ko ang aking paningin sa pamilyar paligid at naalalang nasa library
nga pala ako ng bahay. Lumabas ako sa napasukang silid at tinahak ang daan papunta
sa dati kong silid. Medyo kinalibutan ako dahil sa dilim ng buong paligid.

Naglakad ako papalapit sa sirang-sirang lamp na nakadikit sa pader. Maingat ko

itong inikot at may blankong screen na lumabas mula sa pader. Pilit kong inalala
ang komplekadong password na ako lang ang nakakaintindi at itinype sa screen. Hindi
madaling ifigure out ang password dahil bukod sa walang keyboard na makikita ay
jumble lahat ang letters. Some letter were accompanied with numbers. Kaya maging
ako'y nahirapan din dahil hindi ko na masyadong nafamiliarize ang position ng bawat
character ng password.

Nang sa wakas ay nabuksan ko na ito ay unti-unting bumukas ang pader. Pagkabukas

naman nito ay may isa pang bakal na pinto ang bumungad at may body scanner rin na
nag-scan sa akin. Nagsi-bukas lahat ng mga ilaw sa loob. Pumasok ako at linapitan
ang dalawang bagay na nasa gitna ng silid.

Hinay-hinay kong kinuha ang mga ito para mascan naman ang kamay ko. Dahil kapag
hindi kilala ng system ang owner ng kamay ay mayroong mga daggers at iba-iba pang
mga bala ang tatama sayo.
...
(A/N: please bare with the errors. )

CHAPTER 38
JILL'S P.O.V

Nakaharap ako sa monitor at mabilis ngunit walang ingay na nagt-type sa keyboard.

Kasama ko sina Luke at Leah sa loob ng silid at hinack lahat ng mga surveillance
camera sa buong bansa. Kahapon ay natingnan na nina uncle ang lahat ng surveillance
sa buong manila pero wala paring naging lead kung saan tumungo ang van kaya
napilitan kaming icheck lahat ng camera sa buong buong bansa. Maging ang mga
airports ay natingnan narin namin kung sakaling lumabas sila ng bansa. Pero wala.
Wala lang ring silbi.

Ang lugar rin kung saan ang pinagmulan ng letter ay minanmanan narin namin. Pero
wala kaming nakuhang makakapagturo sa amin sa kinaroroonan ni CJ.
We are serching for almost seven hours. Tiningnan ko ang aking wrist watch at
nalaman malapit na pang mag ala-una. Inutusan narin ni Luke ang kanyang mga tauhan
na tulungan kami sa paghahanap. Ryker is also with Luke's men, tracking CJ. Kanina
pa ako may naisip na paraan pero hindi ako sigurado kung magiging tagumpay ba ang
gagawin ko. Delikado dahil maaaring malagay sa kapahamakan ang buhay ng ibang tao.

Huminto ako sa pagt-type sa keyboard at kagat labing napasandig sa swevel chair. "I
have a way kung paano natin makuha si CJ." mahina kong usal.

Parehong nawala ang tunog ng dalawang keyboard. They eyed me curiously. Lumapit sa
akin si Luke at tinanong ako.

"Ano 'yun? Bakit ngayon mo lang sinabi?" frustrated na tanong nito.

"The chip... Yun ang paraan ko."

Narinig ko ang pagsinghap ng dalawa kaya ako'y napayuko. I know, it's not right.
Using the chip that I promised to hide  for my son. Damn...
I sound like a worse person.

"I am not sure if it'll work."

Ayoko 'tong gawin. But, do I have a choice?… Kahit sino naman sigurong ina ay
gagawin ang lahat para sa kapakanan ng anak niya. Many lives would be at risk with
this move.

Pareho kaming napalingon nang bumukas ang pinto at pumasok si uncle. Tumayo si Luke
mula sa pagkakaupo at lumapit kay uncle.

"Bakit ka pumunta dito, uncle? You should rest." nag-alalang wika nito.

"Don't treat like a very old fart. Matanda lang ako pero di naman ako sobrang tanda
na." walang emosyong sabi nito.

Simula kanina ay malamig ang naging pakikitungo sa amin. Alam kong kahit hindi man
niya sabihin galit ito at wala sa modo.
Sa naging sagot ni uncle ay napatahimik si Luke at hinayaan nalang ito. May pag-
aalinlangang hinila niya ito ng upuan sa tabi niya.

Sandali itong tumitig sa monitor sa harap at parang may malalim na iniisip.

Lumingon ito bigla sa akin.

"It will work. We just need a really perfect imitation of the chip."

"How? We don't have much time." nagtatakang tanong ni Leah.

"When we created the chip, it was not perfect at first. So we need to try and try
until the chip was already completed and perfected. And I kept the failed
expirements with me. Yun ang gagamitin natin."

Dahil sa sinabi ni uncle ay nabuhayan kami ng pag-asa. Sumang-ayon kami sa kanya at

hinanda ang mga kailanganing bagay. Nang nakapagplano na kami ng maayos ay
pinatulog muli ni Luke si uncle bago bumalik sa ginagawa.

Napatingin ako sa dalawang chip na nakalagay sa magkaibang kahon. Magkatulad na

magkatulad ang hitsura ng dalawa kaya mahirap matukoy kung alin ang totoo at hindi.
The appearance is identical but when you use it, there's a huge difference. The
fake one would eventually explode after you'll use it for fifty minutes.

While the real one, is perfect and enough to destroy humanity when fallen to the
wrong hands. The organization who're after this thing has already found the weapon.
The only missing piece is the chip. We need to destroy it before anything else.

Ang plano namin ay pagkatapos naming maibigay sa kanila ang chip, paniguradong
hindi nila papalayain si CJ at susubukan nilang isaksak ang chip sa weapon. We
installed a virus inside the chip para after fifty minutes ay malakas ang magiging
imapact ng pagsabog nito at tama lang para tuluyang masira ang weapon.

Sapat na ang limampung minuto para makuha namin si CJ at makatakas mula sa kanilang
kampo. Yun ang plano... Pero hindi parin namin mahanap-hanap ang pinagdalhan kay
CJ. We're also waiting for a call, a letter or anything that could lead us to CJ.
But nothing arrived and I can't wait any longer.

"Jill, we got it!" nawala ako mula sa pag-iisip nang narinig ko ang aking pangalan.

Lumapit ako kay Luke at tiningnan ang monitor. Pero nadismaya ako nang makita ang
napakaraming trap ang nag-appear. Their defense is strong and I can see Luke
struggling. One wrong move and he'll be caught.

"Tutulungan kita." ani Leah.

Lumapit siya kay Luke at in-on ang computer na nasa tabi nito. May in-eject itong
falsh drive sa usb port. Tinulungan niya kaagad si Luke nang mairun na niya ito.
Uupo rin sana ako para matulungan sila nang pinigilan ako ni Leah.

"Kaya na namin tong dalawa. No need to worry but we still need time. Magpahinga ka
muna aabotin pa 'to hanggang umaga. By then, we'll give you the full details of his
whereabouts.Huwag kang masyadong mag-isip dahil kukunin pa natin ang anak mo."
seryosong sabi ni Leah.

Aangak pa sana ako nang biglang nagvibrate ang cellphone ko na nakalagay sa bulsa
ng aking pantalon. Naalala kong hindi pa pala ako nakapagpalit ng damit dahil sa
pag-alala kay CJ.
Kumabog ng malakas ang aking dibdib nang makita ko ang caller. Senenyasan ko si
Leah na lalabas ako para sagutin ang tawag at tumango ito bilang sagot. Nang
makalabas ay pinindot ko ang answer button at itinapat ang cellphone sa aking
tenga.

"I heard about what happend." bungad niya sa akin sa kabilang linya.

"I-I'm sorry. I know, it's my fault." huminto ako sa pag-akyat ng hagdan. Napayuko
ako dahil sa nararamdamang pagkakunsensya.

"Let's talk about that later in my unit. I'll arrive within thirty minutes. I'll
see you there." hindi na niya hinintay ang sagot ko at pinatay ang tawag.

Nais kong mapaiyak dahil sa bigat ng aking pakiramdam pero hindi ko magawa. Huminga
ako ng malalim at tinapik-tapik ang aking dibdib.

Nagpalit ako nang damit at nagpaalam kay Luke at Leah na aalis ako bago gumayak
papunta sa Frost Condominium.

Hindi na ako nagpahatid sa driver papunta sa dapat kong pupuntahan katulad ng

nakagawian. Nakaabang sa pagdating ko ang apat sa mga tauhan ni Tyron at iginiya
ako sa condo unit.

Pagkapasok ko ay iniwan na ako ng mga tauhan niya. Umupo ako sa couch at nakatulala
lang sa harap ng tv. Umabot ng tatlompung minuto at hindi parin dumating si Tyrone.
Kumalam bigla ang aking sikmura at naalalang hindi pa pala ako kumakain simula
kanina. Ibig kong sabihin... Kahapon pala. The time is already one in the midnight
and I am famished.

Tumayo ako mula sa pagkaka-upo at pumasok sa kusina. Binuksan ko ang malaking

fridge at naghanap ng makakain. I scanned raw foods in the fridge when my eyes
spotted a bottle of beverage. Kinuha ko ito mula sa kinalalagyan at muling isinara
ang fridge. Umupo ako sa stool at linagay ang bote sa ibabaw ng mesa. I stared at
it for a while and opened the cover. I didn't bother looking at the name of the
alcohol.

Tinungga ko ang bote at lumagok sa marami. Biglang nawala ang aking pagkagutom at
sunod sunod na nilagok ang laman ng bote. I want to forget everything even just for
a minute. I want to get away from reality.

Medyo marami-rami narin ang nainom ko at paglipas ng tatlong minuto ay nakaramdam

ako ng pagkahilo. Ganun pa man ay ipinagpatuloy ko parin ang pag-inom, tila ba'y
walang pakealam sa mangyayari. Wala akong pake kung sasakit ang ulo ko o magsusuka
ako bukas.

May presensiya akong naramdaman sa aking likod kaya ko ito hinarap. Nakatayo ito sa
bungad ng kusina. Nagtama ang aming mga mata at napansin ko na napakagulo ng
kanyang buhok. Nakasuot rin siya ng suit at mukhang haggard na haggard pero hindi
nito natabunan ang kanyang pagkagwapo.

Lumapit siya sa akin at seryosong nakatitig sa akin. Nang isang dangkal nalang ang
layo namin sa isa't-isa ay saka siya huminto. He gently removed the bottle in my
hand and put it back inside the fridge. I was slightly disappointed because I still
want to drink.

"Why are you drinking? Your son is in grave danger but you're here. Trying to get
wasted." nakatiim bagang sabi niya.

Hindi ko siya sinagot dahil naramdaman ko na naman muli ang pagkahilo. Pero kasabay
ng aking pagkahilo ay siyang pagbangon ng init sa aking katawan. Para akong
ipinasok sa oven nang hinawakan niya ang aking balikat at tinitigan ako ng maigi.
Kaagad kong inalis ang kanyang mga kamay dahil biglang kumalat sa buong katawan ko
ang init at mas lalong tumindi pa ito. Tumayo ako at pasuray-suray na lumabas sa
kusina. Kailangan kong lumayo sa kanya dahil baka kung ano pa ang magawa ko.

Napahinto ako sa paglakad dahil naramdaman ko bigla ang malakas na pag-ikot ng

buong paligid. Sinubukan ko muling humakbang pero biglang nawalan naman ako ng
balanse. Namalayan ko nalang na may dalawang makisig na braso ang pumulupot sa
aking bewang upang mapigilan na ako'y tuluyang mahulog.

Naramdaman ko pagbuhat niya sa akin at pinahiga niya ako sa couch. Pagkapahiga niya
sa akin ay inalis na niya ang kanyang makikisig na bisig mula sa pagkapulupot sa
aking bewang. Dahilan para ako'y makaramdam ng pagkahinayang. Hindi siya umalis at
sa halip ay umupo sa lapag habang nakapatong ang siko sa natitirang espasyo ng
couch sa ilalim ng aking baba.

Nailang ako sa klase ng kanyang pagtingin kaya pumikit nalang ako. Sa tuwing
tinitigan ko ang kanyang mga mata ay lumalala ang init na aking nararamdaman.

Parang may sariling isip ang aking mga kamay at bigla nalang nitong hinala ang ulo
ni Tyrone. Gulat na gulat ito dahil sa ginawa ko. Limang segundo bago ko mamamayan
ang aking ginawa kaya nahihiyang binitawan ko ang kanyang ulo at akmang itutulak
siya palayo. Pero pinigilan niya ako at sa halip ay ginalaw ang kanyang mga labi.

I was stunned but followed his lips movement later on. I am drunk and without
thinking clearly, I let my body and heart over take my mind. I let my feelings rule
even just for now.

Then, the next day I found myself lying on bed with him by my side and we don't
have any clothes underneath the covers. I silently panicked.

CHAPTER 39
JILL'S P.O.V

Malakas ang kabog ng aking dibdib na napatingin sa aking katabi. His arms were
wrapped on me. My heart beat palpitated very fast. Maingat na tumagilid ako ng higa
at pinagmasdan ang kanyang maamong mukha. Kailan man ay hindi ako magsasawa na
tumitig sa kanya. Every corner of his being is perfect.

I vividly remember every detail of what we did last night. Just with his touch made
me explode in pleasure. I remembered how his lips and trailed on my body. He made
me a woman for the second time.

I was about to trace the bridge of his nose when my phone suddenly vibrated. It
wake me up from my reverie. I retracted my hand and slowly got up. My son's still
in danger and I almost forgot about that. I collected my clothes that was scattered
on the floor.

My phone continued vibrating so I fished it out from my jean's pocket. Luke's name
sa registered on the screen. Without looking back, lumabas ako sa kwarto at condo
ni Tyrone habang sinasagot ang tawag.

"Jill, we got it! Come back immediately! We found the location!" I ended the call
without answering back.

I sprinted my way to the elevator. Nagmamadaling pumasok ako sa loob ng elevator

pagkabukas na pagkabukas nito. Pero bago tuluyang magsara ang pinto ng elevator ay
nagkasalubong ang mga mata namin ni Tyrone na kakagising pa lang at parang
hinahanap ako.

...

We are now fully equipped. All of us. Ang kailangan nalang naging gawin ay ang
pumunta sa kanilang lungga. I can't wait to see my son and any minute now, I am
afraid he need to witness a bloodbath.

Ang plano namin ay aabangan ang isa sa sasakyang papasok sa kuta ng kalaban. And
that's what we are doing right now. Hinihintay namin ang sasakyan na naka-schedule
ngayong araw. We are going to hitch hide but the difference it that, it's a secret.
Kapag makakapasok na kami sa loob ay bibigyan nila ako ng oras para makapasok sa
loob. Kasama ang ilan sa mga rank S agent ng Memlock organization na ngayon ko lang
rin nalaman na pinamamahalaan pala ni uncle. 

We are going to have an imposter pretending as me. She will show them and offer the
chip's imitation as an exchange for CJ. As their attention was centered to the
impostor and the chip, I will sneak in. I have a map that will show me the way. It
was stolen of by Luke from them as he hacked their system. The map would make my
life easier.

Some of the S agents will also sneak in to look for the weapon and destroy it. We
already have a plan, all we need to do is to perform it. If our plan will fail, we
still have plan B. Kahit ubusin pa namin ang lahat ng letra sa alpabeto ay gagawin
ko mailigtas lang ang aking anak.

Napatayo ako ng maayos nang namataan ko na ang paparating na sasakyan mula sa aking
pinagtatatguan. I looked at the others and signed them to be ready.

Hinawakan ko ang kwentas na nakasabit sa aking leeg at humugot ng lakas mula dito.
'Mom, dad, help me." I silently uttered.

I composed myself nang nakita kong malapit na ang sasakyan sa aming pwesto. Bago pa
man ito lumampas sa pinagtataguan namin ay walang ingay na tumalon ako sa ibabaw ng
sasakyan.
Sumunod narin isa-isa ang mga kasama kong S agent. Lumingon ako kay Ryker at
sumenyas ito sa akin na mag-ingat. Tumango ako at kinuha ang Special Knife na
nakasabit sa aking paa. Gumawa kami ng butas sa itaas at isa-isang pumasok sa loob
ng sasakyan. We made sure na maingat ang aming kilos upang hindi mapansin ng driver
at ng kasama nito.

Nang lahat kami ay tuluyan nang nakapasok ay muli naming isinara ang takip. Anim
kami lahat at ang tatlo ay nakatalaga na sumira sa weapon. Samantalang ang
natitirang dalawa ay magiging kasama ko sa paghanap kay CJ sa loob.

Umupo ako at sumandal sa kahong malapit sa akin. Pagkalipas ng tatlongpu't limang

minuto ay naramdaman ko ang pagtigil ng sasakyan.

"Agents, get ready. You are going to enter their headquarters. Ikabit niyo na ang
Chameleon para hindi kayo makita kapag bubuksan na ang sasakyan upang inpeksyonin.
The rest, alam nito na ang gagawin. Be safe everyone." salita ni uncle sa earpiece
na nakakabit sa mga tenga namin.

Nakapatingin ako sa kay Amber nang lumapit ito sa akin. Tinulungan niya ako sa
pagkabit at pag-on sa device. Nginitian ko siya ng maliit bilang pagpapasalamat.
Ilang segundo ay isa-isa silang nawala sa aking paningin na siyang nagpamangha sa
akin. The Chameleon is an invisibility device. It's inspired from a lizard's
ability to survive from it's predator which is a chameleon. I pressed the button on
my eyeglasses to see them.

"Marami ba ang nasa loob?" narinig kong pagsalita ng tao mula sa labas. Ang
tinutukoy nito ay ang cocaine at marijuana na nakasilid sa bawat kahon.

"Dalawang klase lang 'tong sa akin. Yung nakasunod tingnan mo." sabi ng driver ng
truck sa kausap nitong may dala dalang armas.

"Huy, bilisan niyo jan! Ano ba-..." nahinto nito ang sasabihin. "may hindi ba yan
sealed." may biglang sumulpot na armado ring lalaki.

"Oo mayroon. Teka kukunin ko lang. Basta kapag nahuli kayo ni Boss na kumukubit na
naman, maghuhugas ako ng kamay." nahigit ko ang aking hininga nang pumasok ito sa
sasakyan at lumapit sa gawi ko. Nag-aalalang lumingon sa akin ang aking mga
kasamahan.

May inabot itong kahon na nasa aking tabi. Nakahinga lang ako ng maluwag nang
nakalayo't nakuha na niya ito. Nang pababa na ito ay bigla itong huminto at
tumingin sa aking kinauupuan. Nakakunot noo ito kaya bigla akong kinabahan.

"May problema ba, pre?" tanong ng isa sa kanila.

"Wala. Ang weirdo lang kasi. May presensya akong naramdaman kanina. May narinig
akong parang humihinga. Pero baka sa isip ko lang 'yun." at tuluyan na itong
bumababa.

"Gago nakahithit ka na 'no?" ngumisi lang ito sa kausap.

Naglakad papalayo ang driver ng truck bitbit ang kahon at sumunod naman dito ang
dalawa. Isa-isa kaming nagsilabasan nang makaalis na sila. Walang ingay na tumakbo
ako at nagtago sa naglalakihang mga kahon.

"Agent Spike and agent Flash, protect Jill. The rest, make sure the weapon is
destroyed. Wait until five minutes bago kayo pumasok sa loob. We'll get their
attention first." paalala ni Luke. Ang tinutukoy nitong sina agent Spike at Flash
ay si Amber at ang si Red na nakakasama ko.

I looked at the small entrance. Mayroong dalawang armadong mga lalake ang
nakabantay.

THIRD PERSON'S P.O.V

Lumapit ang isa sa mga guwardiyang na nakabantay sa labas ng headquarters sa

papasok at hindi pamilyar na sasakyan. Kumatok ito sa bintana ng sasakyan at yumuko
upang tingnan ang mga sakay.

Mayroon ring ibang mga guwardiyang nagsilapitan dahil sa kahina-hinalang sasakyan.

"Sino kayo?" diretsong tanong ng guwardiya.

"Ako si Jill Villarreal. Nandito ako para kunin ang aking anak. Sabihin mo sa iyong
amo na ibibigay ko sa kanya ang chip kapalit ang aking anak." seryosong sagot naman
nito.

Nang makita ng guwardiya ang itsura ng babaeng nagsalita ay binigyan lang niya ito
ng mapang-uyam na tingin.
"Wala akong alam sa mga pinag-sasabi mo. Pinagloloko mo yata ako miss. Mabuting
pang umalis na kayo bago ko pa maisipang ireport sa boss." inis na usal nito bago
itinaas ang malaking armas na hawak.

Hindi nagsalita ang babae at sa halip ay lumingon sa lalakeng kasama. Nainis ang
guwardiya dahil sa pag ignora sa kanya ng babae.

"Talk to your boss and let us in." malamig ang boses na utos ni Luke sa guwardiya.

"Gago pala kayo eh! Lumabas ka-"

"Teka! Jill Villarreal ba-kamo?" may lumapit na isa guwardiya sa sasakyan at

tiningnan ang mukha ng babae upang ikumperma ang hinala.

"Ako nga." malamig na sagot ng babae.

"Tatawagin ko muna ang boss. Dito muna kayo. Digong bantayan mo sila at huwag mong
iwala sa iyong paningin." utos nito sa kasamahang guwardiya. Lumalim ang pagkakunot
ng noo nito.

"Aba't inuutos-utosan mo pa ako ha!" singhal nito.

"Makinig ka na nga lang! Huwag kang panganak." walang nagawa ang guwardiyang nag-
ngangalang Digong kun'di ay ang sumunod sa sinabi ng kasama.

Tinawanan naman kaagad ng guwardiya ang kanyang boss upang ipaalam ang sitwasyon.
Nang bumalik na ang guwardiyang tumawag sa boss nito ay inayos na ng upo ang babae.

"Papasukin na raw sila, utos ni boss." nagdadalawang isip pa ang guwardiyang si

Digong pero katulad kanina ay sinunod nalang niya muli ito.

Nang nakapasok na sa loob ang sasakyan, sila'y kaagad na malapitan at pinababa ng

nga armadong lalaki. Pagkababa nila ay itinutok ng nga ito ang kani-kanilang mga
baril sa kanila. Biglang nataranta ang babae sa kaloob-looban nito.

"Put your weapons down." napalingon silang lahat sa pinagmulan ng boses.

Nakatutok ang kanilang mga mata sa mga bagong dating.

"Boss! M-master!" bulalas ng isa sa mga armadong lalaki na para bang gulat na
gulat.

...
(A/N: do remember that this is not edited. Please bear with the errors. )

CHAPTER 40
THIRD PERSON'S P.O.V
Hindi inaasahan ng mga guwardiya ang biglang pagdating ng kanilang master kaya
lahat sila'y natahimik. Naisip nilang napaka-importante siguro ng identidad ng
babae upang kusa at personal na nakipagkita dito ang kanilang master.

Samantalang sa loob ng sasakyan ay biglang lumamig ang hangin. Nagngingit-ngit ang

mga ngipin ni Luke dahil sa pagkamuhi sa taong biglang dumating. Maging si Ryker na
kanina naka-upo sa backseat ng sasakyan ay mas lalong lumamig ang mga mata nang
makita ito.

"Why are you treating our visitors awfully?  Let's welcome them instead. Ms.
Schwender, why don't you step out from the car and let's talk while eating. I'm a
little bit famished and want to eat steak. What do you think?" palakaibigan ang
tono ng pagyaya ng lalake na tila ba'y wala itong kinidnap na bata.

Lumabas si Luke ng sasakyan habang pinipigilan ang inis na kanina pa gustong

kumawala. Malamig ang boses na nagsalita ito.
"We don't have to watch you eat. We're here for the kid."

"Pasensya't hindi ko batid ang inyong pagmamadali. Hahaha... pero ano ba ang
pinagmamadalian niyo? We have all the time." natatawang sabi nito sa mga bisita.

Nakuyom ni Luke ang kanyang kamao dahil sa sinabi nito. Parang gusto niyang
manuntok at ipalabas ang inis na kanyang nararamdaman. Napalingon siya sa katabi
nang bigla nitong hinawakan ang kamay niya.

"Luke you should calm down. You don't want to spoil our plan, won't you?" bulong
nito.

Wala siyang nagawa kun'di ang pakalmahin ang sarili bago muling humarap sa lalakeng
kanina pa niya kinaiinisan.

"Pero kung talagang nagmamadali kayo. Maybe I can grant your request. But you all
know that I need something in return. Sadly I'm sure you're not ready to hand it to
me." matapos nitong magsalita ay nakangiting bumaling ito sa tauhang kasama nitong
dumating.

"Tell the chef to prepare food. I'll eat after talking to them."

Mabilis na umalis ang tauhan nito at sinunod ang inutos ng kanyang master. Muling
nitong ibinaling ang tingin sa mga bisitang kanina pa niya inaasahang dumating.

"We have the chip and we will gladly give it to you basta ibibigay mo saamin ang
bata." sa unang pagkakataon ang nagsalita si Ryker.

Malamig nitong tiningnan ang lalaking ilang taon niyang kinilala bilang ama. Si
Leonardo Suarez, the person who destroyed his and his mother's life. He became a
thief because of this person. Nagsimulang nawasak ang kanyang buhay dahil sa taong
kanyang kaharap.

Malaki ang kanyang hinanakit dito at habang nasa harapan niya ito'y maraming mga
katanungan ang biglang pumasok sa kanyang isipan. Gusto niyang lapitan ito at
itanong kung bakit ganoon ito kalupit sa kanya at sa kanyang ina. Kung bakit nito
ipinagtabuyan ang kanyang ina. Nais niyang isumbat rito ang lahat ng kanyang
pinagdaanan.

He's throwing menacing glare to Leonardo but all he got is a smile which irritated
him. He felt someone patted his shoulder kaya liningon niya ito.

"Don't let your emotions control you. Let me handle this." wala siyang nagawa't
napilitang tumango at ipinaubaya kay Luke ang sitwasyon.

"Are you sure? Sa pagka-alala ko'y ilan taon tayong naghahabulan Ms. Schwender para
lang sa pinakamamahal mong chip. I never thought your son is your weakest point.
Kung noon ko lang pala 'to ginawa tapos na sana ako sa dapat kong gawin." he
chuckled lightly feeling a bit skeptical.

"I am more than willing to exchange that thing for the life of my son." wika ng
babae na siyang nagpatawang muli ng lalake.

"Oh ano pa ang hinihintay natin? Halina kayo at pumasok sa aking...palasyo." pag-
aaya nito sa mga bisita.

JILL'S P.O.V

Nakikinig lang ako sa buo nilang pag-uusap habang naghihintay na umalis ang mga
nakabantay sa pintuan. Everything's already planned kaya ako siguradong aalis ang
dalawang nakabantay sa pintuan.

I counted one to ten at isa sa kanilang kasamahan ang lumapit sa kanila at sinabing
ipinapatawag sila. Nang nagsi-alis na silang tatlong ay mabilis at maingat akong
pumasok sa loob. Nakasunod saakin sina Amber at Red. Alertong tumingin-tingin ako
sa paligid humihiling na sana'y walang kalaban kaming makakasalubong.

Nang may nakita kaming hagdan pataas ay senenyasan ko silang dalawa na umakyat at
maghiwa-hiwalay kami upang mapapadali kami sa paghahanap. Sa una'y nagdadalawang-
isip sila kung susundin ba nila ako pero sa huli ay sumunod rin. Samantalang
naglakad naman ako pakaliwa at ipagpatuloy ang paghahanap. Naalala ko sa mapa na
mayroong dungeon qng headquarters nila kaya pinili kong humiwalay at tingnan at
baka naroon si CJ.

Mabilis akong napatago nang may narinig akong mga papalapit na yapak. May tatlong
naka-armadong lalake ang nag-uusap habang bitbit ang kanilang naglalakihang mga
armas at papunta sa kinaroroonan ko. Kaya hinanda ko ang aking sarili.

When they finally reached my place, sinapak ko ng malakas ang lalaking na-una at
sinikmuraan. Bago pa man mahugot ng natitirang dalawang lalake ang kanilang mga
armas ay naunahan ko sila. Malakas na inihampas ko sa kanilang mga batok ang aking
baril na kanina'y nakasabit sa aking beywang.

May kinuha akong spray sa aking bulsa at inispray iyon sa kanila. Ilang segundo
lang ay nakahandusay na sila sa sahig at walang malay. May nakita akong madilim na
sulok kaya doon ko sila hinila at itinago. Nakatulog lang sila dahil sa inispray ko
at pagkalipas ng tatlong oras ay tsaka lang sila magigising. I am not comfortable
taking someones life that's why I requested this spray from Luke. Hindi ko rin
naman gustong kumitil ng buhay because I am well aware that it's a sin,
unforgivable sin.

Nang masiguro kong hindi sila kaagad mapapansin dahil sa pwestong pinaglagyan ko sa
kanila ay saka lang ako umalis.

I resume checking the place and raised my guard higher. Unti-unti ay nababawasan
ang liwanag sa paligid dahil medyo dim ang mga sumusunid na ilaw kaya mas tinalasan
ko ang aking pandinig. May nakita akong pintuan sa dulo ng pasilyo. Medyo nakaawang
ito kaya madali lang akong nakapasok. Madilim ang loob at tanging kandila lamang
ang ilaw. Pababa ang hagdan at umaalingasaw ang amoy ng dugo sa buong paligid.

Ito na siguro ang dungeon na hinahanap ko.

Dalawang boses ang narinig kong nag-uusap sa loob. Boses ng babae at ng lalaki.
Napaka-pamilyar ng boses ng dalawang magka-usap kaya maingat na sinilip ko ang
pinanggagalingan ng boses. As I caught sight of their faces my breath hitched and
anger rose from me.

"What we're doing is not right at all. We are dragging an innocent child in this
mess. Damn!" the man curses as he frustratedly comb his hair.

"That bastard is just a son of a bitch. No need to feel guilty. I thought you don't
have any conscience in you since you help and go on with the plan I thought alam mo
na ang pinasok mo. " she said annoyed.

"But he's still a child."

"Tss. Stop thinking about that. I thought your helping us because you want me?
Don't you want me anymore? It seems like you're having a second thought." she
hissed in dismay and thrown him an exasperated look.

The man enhaled deeply and slid both his hands on the woman's waist. He gripped her
waist and I grimaced at the next thing they did. While they are busy eating each
other's mouths I took the opportunity to turn my Chameleon on. When the Chameleon
adopted the place where I was standing, they are already heading my way. I glared
at the both of them as they pass through the place where I was standing.

"Both of you are not going away with this." I whispered but made sure that they can
still hear my very soft whisper.

Both of them flinched and halted as my words reached their ears. Magkasabay nilang
iginala ang kanilang mga mata upang hanapin ako na kailan may hindi nila makikita.
Unless I'll show myself to them. The man pull out his gun from his back as well as
the woman who already had two guns in her filthy hands.

"Who's there?! You better show yourself this instance." the man commanded as he
aimed his gun but everywhere.

"Ipakita mo ang sarili mo or else I'll shoot everywhere." this time it's the woman
who's talking with a commanding voice.

I watched their anxious figure unafraid even after the man started shooting.
Luckily they've got the wrong spot and here I almost laugh because of their
stupidity. I can't believe playing fun with them feels actually good. That's what
they've got for being a scoundrel.

Napahinto silang dalawa nang may biglang tumunog. The woman fished out the phone
from her pocket and answered the call.

"Hello dad?" she greeted the caller whom I assumed her father. Biglang nanlaki ang
mga mata niya at bumaling sa lalaki.

"Yes po. We'll be there right away." malaki ang ngiting ibinaba niya ang kanyang
cellphone.

"What did he say?" the man curiously asked.

"They're here to claim the child. Let's go! I can't wait to see that whores
downfall. The show's going to be really exciting." hinila na nito ang lalaki
papalabas sa dungeon.

"B-but-" he was about to protest but she cut him off.

"No buts! I am sure it's just some prank by daddy's men again." naiinis na wika
nito sabay sapilitang hinila ang lalaki.

When they're finally out, I walked to where they were standing a while ago and
picked up a key. The woman didn't notice it fall from her pocket as she get her
guns. Napansin kong iisa lang ang lock ng lahat ng selda kaya paniguradong ito lang
rin ang susi.

Mabilis ang kilos na hinanap ko ang kwarto kung saan nila ikinulong ang aking anak.
I called out his name for him to hear me while knocking on each door that I passed.
I am too despirate to see my son. I miss him so much that I would do anything just
to see him safe. Seeing him safe would be enough for me.
I found out that there are no sign of prisoners inside each cell. But the blood the
are scattered on the floor and wall are evident. There are also fresh blood stain
on some cell and they stinks causing me to cover my nose with my hands.

I stop knocking when I hear a muffle of sound and listen to it. Hinanap ko ang
pinanggalingan ng boses at napunta ako sa isang selda na wala rin namang tao. The
sound was closer this time.
I am confident CJ's just around here. Somewhere...

Iginala ko ang aking paningin at napansin ko ang napakaliit na siwang sa sahig.

Mabilis akong napadapa at kinapa-kapa ito. Nang napagtanto ko na isang maliit na
sara ito ay kaagad ko ito inaangat at bumungad sa akin ang madilim na daanan
pababa.

Binuksan ko ang aking flashlight at maingat na tumapak sa hagdan. Nang makababa na

ako ay nakita ko kaagad si CJ na nakagapos ang mga kamay at paa sa isang upuan.
Tumakbo ako sa kanya at yinakap. I did not tried to stop my tears in relief. I
hugged him tightly. I can't believe my son is now in my arms.

Humiwalay ako sa kanya tinanggal ang tape na nakatapal sa kanyang bibig pati na rin
ang mga tali.

"Mission accomplished. The weapon's now destroyed." salita ng aking mga kasama.

Naka-hinga ako ng maluwag sa pag-iisip na makakaalis na kami rito ilang minuto

nalang.

"Agent Spike and agent Flash, meet me at the first floor towards south. I already
found CJ." pagkasabi ko nun ay kaagad kong binuhat si CJ at nagtungo sa hagdan
palabas.

"Makaka-akyat ka ba nito anak?" I asked him while tucking few strands of his hair.

"Opo." he eagerly nod and it made chuckle.

Pinaulanan ko ng halik ang buo niyang mukha at muli siyang yinakap.

"Tandaan mo mahal na mahal ka ni mommy. Kahit anong mangyari wag mong kalimutan
kong gaano kita kamahal."

"I love you too, mommy." and he kissed me ln the cheek.

Pinaakyat ko na siya sa hagdan habang nakaalalay naman ako sa kanya. Nang makalabas
na siya ay kaagad akong sumunod.
Kinarga ko siya ulit at magkasabay kaming lumabas ng dungeon. Nakahintay na sa amin
sina Amber at Red nang makalabas na kami.
I smiled to both of them.

Nang akala ko'y madali lang kaming makakalabas ay nagkamali pala ako. Dahil
nakaabang pala sa amin ang mga armadong kalaban. Sampo silang lahat at tatlo lamang
kami habang may kasama pang bata. Bumaling ako kay Amber.

"Itakas mo ang anak ko while Read and I are distracting them. Use the Chameleon."
sabi ko habang ikinakabit kay CJ ang sarili kong Chameleon. I kissed him lpnger on
the forhead and whispered I love you to him for the last time.

...
(A/N:  sorry for the errors.)

EPILOGUE
JILL'S P.O.V

Sinenyasan ko si Amber na humanda bago ko itinapon ang smoke bomb sa mga lalaking
armado. Ang buong paligid ay sinakop ng usok na siyang nagbigay ng pagkakataon para
kay Amber na tumakbo dala-dala si CJ. Habang hindi pa sila makakakita ay sabay
kaming sumugod ni Red at isa-isa namin silang pinatumba.

Binaril ko ang dalawang lalaking una kong nalapitan. Mayroong mga silencer ang
aming mga baril kaya hindi narinig ng kanilang kasamahan ang pagputok ng baril. Si
Red naman ay katulad ko ring pinagbabaril sila.  Hinablot ko ang lalaking kinusot-
kusot pa ang kanyang mga mata upang maka-adjust sa makapal na usok. Malakas na
tinuhod ko siya at iniumpog sa dingding. Wala itong malay nang binitawan ko kaya
dumausdos ito sa sahig.

I kick and punch every person na mahahablot ko. I shoot them but made sure na hindi
ko matatamaan si Red. Luckily, I have excelent mark man ship. I didn't care anymore
even if makapatay ako. Ang iniisip ko nalang ay ang makaalis sa lugar na 'to.

Nang nawala na ang mga usok at nakikita ko na ng malinaw ang paligid ay tumambad sa
amin ang kanilang mga nakahandusay na katawan.

The floor was covered with blood and their lifeless bodies laid on it. I look away
and gulp. I am not used to this kind of violence.

The last time I did something like this was when five men tresspassed in my house
and tried to kill me. Pero hindi ko sila binawian ng buhay. I just let Four
interrogate them.

I was drenched with sweat and blood's dripping from my hands. Red tugged my left
hand and I looked at him.

"Let's go." he said while putting his guns back to it's resting place.

Nagsimula na siyang maglakad palabas kaya kaagad ko ring ininlagay ang aking mga
baril sa lalagyan. Akmang hahakbang na sana ako nang bigla akong napatid dahil sa
nakahandusay na katawang nakaharang. Sumubsob ang aking mukha sa dugo sa sahig.
Napangiwi ako dahil sa impak ng aking pagkapatid.

Hinanap ko si Red upang sana'y magpatulong pero hindi ko na siya nakita. I was
about to get up when I heard a strage beeping sound.

Nahagip ng aking mga mata ang isang hugis parisukat at medyo may kalakihang bagay.
Nag-iilaw ito ng pula at doon nanggagaling ang tunog. I leaned closer to it to take
a good look pero doon ko napagtanto kung ano ang bagay na 'yon.

Natatarantang tumayo ako pagkatapos kong makita ang natitirang oras. Eight seconds
left.
My whole body tensed up. Biglang nanlamig ang aking mga kamay.

Seven...

Ipinalibot ko ang aking paningin sa buong paligid.

Six...

Tumakbo ako sa nakitang bintana at sinubukan ko itong buksan pero ayaw bumukas.
Umatras ng ilang metro at tumakbo deretso sa bintana.

Five... Four...

The glass shattered and I can the pain I felt as the shattered glass pierced
through my skin was unbearable. I close my eyes really tight and let myself fall.

Three... Two...

Maybe this is the end. Pero kahit sa katotohanang ito na ang katapusan ko, ako'y
napangiti parin. Because I know my son is already safe. That's all what I want.

One...
THIRD PERSON P.O.V

BOOOMMM!!!

In the dead silent night, the disturbing sound of a sudden big explosion woke every
person near the vicinity. The headquarters was on fire.

Walang nakakaalam kung ilan at sinu-sino ang mga taong kasama sa malakas na
pagsabog. No one knows. No one...

"Mommy...."

...

MBFMB SEQUEL

Prologue

I stared at the man standing in front of me. Everything about him screams power and
perfection. I can't find any flaws from him.

My heart start beating fast and loud, making me doubt whether he can hear my heart
beat from where he is standing or not.

He strode slowly towards my direction and when we are only five meters apart he
stopped. He leaned his unfamilliar face towards my face making me close my eyes and
stop breathing.

This god like man in front has a weird effect on me. Is it even possible to find
someone unfamilliar and familliar at the same time? I can't seem to recognize his
face but my heart was making me feel that I know him.

I can feel his breath againts my neck as he whispered,

"We meet again, Ms. Villareal."

................
(A/N: Kamusta? You must be wondering why did I ended this book like this. I did
this kasi po madali akong malito at makalimot. That's why I divided this book into
two and through this way hindi na ako gaano malito. The next book will be published
as soon as possible. Please don't get confused. Check my profile for the second
book the day after tomorrow (tuesday). Love you guys😊.)