TAWID BANSANG PAG-AARAL NG

CSSH-ABFIL
FILIPINO
Republic of the Philippines
Fatima, General Santos City
KOLEHIYO NG AGHAM PANLIPUNAN AT HUMANIDADES
DEPARTAMENTO NG FILIPINO
Unang Semestre - Akademikong Taon 2020-2021

PANGALAN: UNANG GRUPO SEKSYON: K30-3

PAMAGAT NG GAWAIN: MODYUL PETSA:

Lingguwistikong Dibersidad:
Komparatibong Pagsusuri ng Pagpaplanong Pangwika ng India at Filipinas
Florencia C. Victor, Ph.D.

Sa development ng isang bansa, importanteng instrumento ang wika at importante

rin ito sa pagkilala ng identidad ng isang indibidwal, ng isang pangkat o ng isang bansa
(Candin, 1989). Maaaring makatulong o makahadlang, sa pangkabuhayan at
panlipunang pagsulong ng isang bansa ang paggamit o di paggamit ng wika (Kennedy,
1989). Mahalaga sa isang komunidad ang pagkakaroon ng isang komon na wika para sa
isang normal, magaan, at episyenteng komunikasyon (Tauli, 1974). Marami na sa mga
iskolar at mga mag-aaral o mga sosyolingguwista ang nagbuhos ng panahon upang pag-
aralan kung paano magagampanan ng isang bansa ang pagpili ng wikang magsisilbing
behikulo ng pagkakaunawaan ng lahat ng mga mamamayan. Ang wika ay napaplano
(Rubin at Jernudd 1971) at napagtatagumpayan ang plano.

Naniniwala ang maraming awtor na ang pokus ng pagpaplanong pangwika ay ang

pagtiyak at paghanap ng mga solusyon sa mga problemang pangwika ng isang bansa.
Malimit na ang katawagang pagpaplanong pangwika ay nagsasangkot sa lingguwistikong
patakaran ng pamahalaan (Tauli, 1974). Ito’y isang pampolitikal at pang-administrasyong
proseso sa pagdedesisyon para sa nasyonal na level sa paglutas ng mga problemang
pangwika ng lipunan. (Jernudd at Das Gupta, 1975; nasa Moeliono, 1986; at Rubin at
Jernudd, 1975).

Batayan sa pag-aaral na ito ang paniniwala na political ang paglapat ng solusyon sa

mga problema sa wika ng mga umuunlad na bansa sa Timog at Timog-Silangang Asya.
Partikular dito ang karanasan ng India at Filipinas sa pagpaplanong pangwika.

Ang paglaya ng mga bansang sa Timog at Timog-Silangang Asya ay isang tagumpay

sa kanilang pakikipaglaban mula sa mga dayuhang mananakop. Adhikain ng mga
bansang ito, tulad ng India at Filipinas, na makapagsarili ng pamunuan at magkaroon ng
wikang komon na magpapakilala sa kanila sa pagiging miyembro ng bansang
kinagisnan. Puspusang pinagsikapan ng kanilang mga politikong lider na mabigyan ng
lunas ang mga problemang bunga ng kolonisasyon sa kani-kanilang bansa. Ang ilan sa
mga problemang ito ay ang dibersidad ng wika bunga ng pagkakaroon ng iba’t ibang
etnikong grupo sa lipunan at ang pagpili ng pambansang wika.

LINGGUWISTIKONG KASAYSAYAN NG INDIA

Ang India ay itinuturing na isa sa pinakamatandang sibilisasyon sa buong mundo na

multienik, multirelihiyon, multilingguwal at multicultural. Isa itong sabkontinente sa Timog
Asya na pampito sa pinakamalaking bansa at pangalawa sa populasyon sa buong
mundo na may 1.027 bilyon katao batay sa sensus ng 2001 (The Philippines Star 2004).
Isa itong federal multiparty demokratibong republika na binubuo ng 25 estado at pitong
teritoryo. Ito ay ang capital ng buong sabkontinente at sentro ng pamahalaan. Binubuo
 TAWID BANSANG PAG-AARAL NG
CSSH-ABFIL
FILIPINO

ng apat na mas popular na pamilya na pamilya ng mga wika, ang dalawang pinakamalaki
ay ang Indo-Aryan (Indo-Europeo) sa hilaga at sa sentro ng bansa at ang Dravidian na
ginagamit sa Katimugang India. May ilan din sa mga mamamayan ang nagsasalita ng
wika mula sa pamilyang Austro-Asiatic (kasama ang Munda) at Tibeto-Burman.

MULTILINGGUWAL NA BANSA

Noong panahon bago ang British Raj, ang India ay isa nang multilingguwal na
bansa. Pinamumunuan ito ng iba’t ibang imperyo na nahahati sa iba’t ibang maliliit na
kaharian kaalinsabay ang pagkalat ng iba’t ibang wika dala ng mga namumuno sa
kahariang ito. Ang may pinakamahabang pananakop ay ang mga Indo-Aryan na nagdala
ng relihiyong Hinduismo at pananalitang Vedic Sanskrit. Naging mga wikang rehiyonal
ang Sanskrit, Suaraseni Prakrit, Suaraseni Aphabhrama (Baldridge 2000). Nagkalat ang
mga wika nila sa buong hilaga at sa bahaging sentral ng India hanggang sa pagdating ng
mga imperyong Moghul o Mughal hanggang sa pamumuno ng huling emperor Akbar
noong siglo 13. Sa panahong ito, wikang Persiyano ang ginamit na opisyal na wika at sa
pamahalaan. Habang patuloy itong naging prestihiyosong wika sa Norte, nadevelop rin
ang mga wikang Hindi at Urdu bilang mga wikang interrehiyonal noong siglo 17-18. Hindi
maiiwasan ang pagkakaroon ng alitan ng mga kaharian hanggang sa huling pananakop
ng mga Muslim (Nayar 1969). Ang mga taong ito’y may mga etnikong pinagmulan at may
iba’t ibang diyalekto at wika (Nayar 1969, at Baldrige 2000). Ang Urdu na nahaluang ng
wikang Persiyano ang naging pangunahing wika ng administrasyon at ng korte sa huling
pamumuno ni Akbar.

Patuloy na ginagamit sa katimugang bahagi ng India ang wikang Dravidian.

sinasabing nauna pa itong dumating sa India kaysa Indo-Aryan. Ngunit hindi kailanman
nagkaroon ang India ng wikang komon na maiintindihan ng buong sabkontinente at wala
ring pamahalaaang sentral na mamumuno upang magkaisa sa iisang mithiin ang bansa.
Pinakahuling dumating na wika sa India ang Ingles na dala ng British East India
Company. Dahil sa hidwaan ng mga umiiral na kaharian at kakulangan ng sentro ng
kapangyarihang political, naging madali para sa British East India Company na magmay-
ari ng mga teritoryo sa India hanggang sa maging makapangyarihan na sila rito
kaalinsabay ang pag-iral ng wikang Ingles sa mga lugar na nasasakupan. Nang
magkaroon ng pag-aalsa laban sa kapangyarihan ng British East India Company, inilipat
sa kaharian ng Britanya ang pamumuno sa buong sabkontinente sa panahon ni Reyna
Victoria. Ingles ang pumalit sa wikang Persiyano bilang opisyal na wika ng pamahalaan
at ng korte noong 1837 (Rangila et.al., internet 2001 at Baldrige, internet 2000).

HINDI BILANG WIKANG OPISYAL AT PROBLEMA NG REHIYONALISMO

Nang mabigyan na ng kalayaan ang India noong 1947 ng British Raj, napili ang Hindi
bilang wikang opisyal ng India sa pag-asang ito’y mapapadali sa komunikasyong
panrehiyon at nakatutulong sa pambansang pagkakaisa. Ngunit nakalikha lamang ito ng
panliligalig sa mga oposisyon sapagkat patuloy ang pagdedepensa ng bawat
etnolingguwistikong grupo na ang kanilang wika ay kapantay kundi man mas mahusay
pa ang literatura sa Hindi. Umusbong ang rehiyonalismong damdamin at iginiit na gawing
opisyal na wika ang kanilang mga wika sa rehiyon. Papalitan ng Hindi ang Ingles
matapos ang labinlimang palugit, subalit, ang Hindi at Ingles sa kasalukuyan ay
magkapareho ng istatus bilang mga wikang opisyal ng India. Kahit na ang Ingles ay
sinasalita ng 3% o 4% lamang ng populasyon ng India, itinuturing pa rin itong pinakaelit
at maimpluwensiyang minoryang wika sa buong India (Baldrige 2000).

Sa kasalukuyan, may 18 na wika na ang India batay sa konstitusyon at 96 na

mga wikang di-opisyal. Makikita sa Pigura 1, ang talahanayan ng mga pangunahing wika
sa India. Sa Pigura 2, makikita sa mapa ang mga estado at teritoryo ng India kasama
 TAWID BANSANG PAG-AARAL NG
CSSH-ABFIL
FILIPINO

ang mga pangunahing wika nito.

MGA OPISYAL NA WIKA SA BUONG BANSA

Batay sa paliwanag ni Grierson (nasa Rangila, et al. 2001), ang pokus ng pag-aaral
ng ilang iskolar at mga nagkainteres sa wika ng India ay ang pagtingin sa kaibahan ng
Urdu, Hindi, at Hindustani. Mula nang hindi na nabigyan ng importansiya ang wikang
Persiyano sa bansa, nagkaroon ng kompetensiya ang Urdu at Hindi sa kahalagahan
bilang kapalit ng wikang Persiyano. Iminungkahi ni Mahatma Ghandi noon na Hindustani
ang gawing opisyal na wika sa buong India subalit ito'y hindi natupad. Ito'y isang
bernakular na magkahalong Urdu at Hindi. Ang Hindi ay mula sa Sanskrit sa Devanagari
iskrip at ginagamit ng mga nakararaming tagapagsalita sa sentral at hilagang India. Ang
Urdu naman, bagama't di malayong kahawig ng Hindi dahil sa may pagka-Sanskrit ito.
Gayunman, pinakamaraming salita nito'y mula sa wikang Persiyano at sinasalita ng mga
Muslim.

Batay sa Konstitusyong 1965 ng India, ang Hindi na isinusulat sa Devanagari iskrip

ang wikang opisyal ng buong bansa at ang Ingles ay mananatiling wika para sa espesyal
na gamit (D.D. Karve, 1960).

Pigura 1. Ang Apat na Mas Popular na mga Wika sa India

 TAWID BANSANG PAG-AARAL NG
CSSH-ABFIL
FILIPINO

Pigura 2. Mapa ng mga Pangunahing Wika sa India

ANG HINDI BILANG OPISYAL NA WIKA AT DI WIKANG PAMBANSA

May mga argumento mula sa mga pabor sa wikang Hindi bilang opisyal na wika
batay sa naging pagtalakay ni D.D Karve noong 1960. Una, isang paghamak sa sarili ng
mga Indian ang paggamit ng Ingles bilang wikang federal, lalo pa’t ang Ingles ay wika ng
mga dating mananakop. Dapat lang mapalitan kaagad ito ayon sa Konstitusyong 1965.
Pangalawa, ang Hindi ay sinasalita ng pinakamaraming Indian. Pangatlo, ang mga
wikang sentral at hilagang India ay mga kahawig ng wikang Hindi sapagkat lahat ay
nagmula sa Sanskrit at hindi mahirap para sa mga tagapagsalita ng mga wika sa
hilagang India na pag-aralan ang Hindi at gamitin ito sa mga layuning federal. Bagamat
mahihirapan ang mga nagsasalita ng mga wikang Dravidian, kailangan nila ang kaunting
pagsisikap na matutunan ito para sa pagkakaisa at dignidad ng mga Indian. Pang-apat,
ang Ingles ay naiintindihan lamang ng 3% ng buong populasyon at ang paggamit ng
wikang ito ng maliit na grupo bilang wikang federal ay labag sa prisipyong demokratiko.
Gayunpaman, sinasabi na ang isang dahilan kung bakit ayaw ng mga Indian sa
katimugan ang paggamit ng wikang Hindi bilang wika ng pederasyon ay ang
pamumuwersa sa pagpapagamit nito sa mga hindi tagapagsalita ng Hindi.

INDIA AT FILIPINAS SA PAGPAPLANONG PANGWIKA

Ang apat na paraan nina Jerrnudd et al. (1974) ang ginamit sa pagkokompara ng
pagpaplanong pangwika ng India at Filipinas. Ito ay ang pormulasyon ng patakaran,
kodipikasyon, elaborasyon at implementasyon.
 TAWID BANSANG PAG-AARAL NG
CSSH-ABFIL
FILIPINO

PORMULASYON NG PATAKARAN
Kapwa ang India at Filipinas ay sinakop ng mga kolonyalista. Gaya na ang
Britanya sa India at Amerika sa Filipinas. Batay sa lingguwistikong sitwasyon, kapwa
wikang Ingles ang ginamit ng mga bansang ito sa pamahalaan at korte. Dahil sa
sitwasyong politikal, sinasabi na kapwa nabuo o napagkaisa ng dalawang bansang
pinagkokompara ang kanilang teritotyo. Sa pagpili ng wikang komon, napili ng India ang
Hindi sa Devanagari iskrip na wikang opisyal ngunit nananatili ang mga panrehiyong wika
para sa gamit ng rehiyon. Hindi naging wikang pambansa ang wikang Hindi dahil
tinutulan ito sa bahaging katimugan. Samantalang sa Filipinas naman, naging wikang
opisyal at wikang Pambansa ang Filipino. Kapwa ginamit ang Ingles sa sistema ng
edukasyon sa panahon ng mga mananakop. Subalit nang mabigyan ng kalayaan ang
bansang ito, parehong pinairal ang opisyal o ang pambansa at rehiyonal na wika para sa
malawakang gamit sa edukasyon. Sa Filipinas, Filipino at Ingles ang ginagamit sa mga
eskuwelahan.

KODIPIKASYON AT ELABORASYON
Kapwa ang kodipikasyon at elaborasyon sa bansang India at Filipinas ay nasa ilalim
ng pangangalaga at kontrol ng gobyerno. Kapwa may motibasyong politikal. Sa India,
may ibat-ibang paraan sa pagpapalaganap at pagdevelop sa Sanskrit at iba pang mga
wikang klasikal. Samantalang sa Filipinas naman, pinagsusumikapan ng ibat-ibang
organisasyon ang malawakang paggamit ng Filipino para sa komunikasyong pangmadla
sa pamamagitan ng preparasyon o paghahanda ng mga libro, publikasyon ng mga
diksyunaryo, gabay sa ortograpiya at gramatika. Dagdag pa nga rito, sa India ay
hinikayat ng gobyerno ang pagpapaunlad ng lahat ng mga wikang Indian kasama ang
mga wikang klasikal, modern at katutubong wika. May tulong pinansiyal para sa mga
boluntaryong organisasyon at mga indibidwal na makapagpapalabas ng mga publiksayon
gaya ng encyclopedia, mga diksyunaryo, mga aklat ng kaalaman, mga orihinal na mga
sulatin, mga kritikal na edisyon ng mga lumang manuskrito at iba pa para sa
development ng mga modernong wikang Indian. May mga grant o tulong pinansiyal lalo
na para sa pangangasiwan ng kumperensiyang pampanitikan, mga seminar at short-term
na mga pag-aaral. Samantala sa Filipinas naman, mayroon na ring iskolarsyip na
ibinibigay ang gobyerno at mga pribadong sektor para sa mga kumukuha ng digri na
pangmaster at pangdoktorado sa Filipino.

IMPLEMENTASYON
Sa ibang bansa tulad ng Malaysia, madaling natanggap at naipatupad ang Bahasa
Malaysia sa tangkang paunlarin ito nang mabilisan ng taumbayan. Sa India,
magpahanggang ngayon, ang wikang Hindi ay di pa rin natatanggap ng mga nagsasalita
ng wikang Dravidian. Maliban sa rehiyonal na wika, mas pinananaig pa ang paggamit ng
Ingles kaysa sa Hindi sa lugar na ito sa katimugan. Sa edukasyon, upang maging
epektibo ang implementasyon ng tatlong lengguwaheng formula, may suporta sa mga
pasilidad para sa pagtuturo ng wikang Hindi sa mga estado o teritoryong hindi
gumagamit ng wikang ito. Nagbibigay ng tulong pinansiyal para sa apoyntment ng mga
titser ng wikang Hindi sa mga eskuwelahan at nagtayo ng mga Hindi teacher training
college sa mga estado at teritoryo sa ilalim ng centralized sponsored scheme. Binibigyan
rin ng tulong ang mga organisasyong boluntaryong nagtuturo ng Hindi sa mga klase,
yaong mga nangangasiwa ng mga riserts ukol sa mtodolohiya ng pagtutur at pagbibigay
ng mga librong Hindi sa iba’t ibang organisasyon. Isinusulong ng gobyerno ng India ang
development ng pinagbuting pamamaraan ng pagtuturo ng Hindi sa mga estudynteng
hindi ispiker nito sa pamamagitan ng Kendriya Hindi Sansthan, Agra at mga rehiyonal na
sentro sa Delhi, Mysore, Hyderbad, Guwahati, at Shillong.
 TAWID BANSANG PAG-AARAL NG
CSSH-ABFIL
FILIPINO

Ang Ingles na dayuhang minoryang wika ay patuloy pa ring ginagamit sa mataas na

hukuman (Hayes, Ornstein at Gage 1988, sa Ocampo 1992) at sa mga kolehiyo at
unibersidad sa larangan ng siyensiya at teknolohiya. Sa Pilipinas, malawakan na ang
paggamait ng Filipino sa buong bansa, bata man o matanda. Malaki ang naitulong ng
iba’t ibang organisasyon sa Filipino sa patuloy na pagpapaunlad dito sa pamamagitan ng
mga seminar-workshop, kumperensiya, teacher training, at iba pa. Pinagsikapan din ng
mga pribadong sector at mga indibidwal ang pagsusulat at pagbuo ng mga libro,
diksiyunaryo, iba wika tungo sa Filipino, at iba pa para sa patuloy na pagpapalaganap ng
Filipino.

Ngunit hindi pa rin natin maipagkakaila na kahit sa pamahalaan: executive,

legislative, at judiciary, Ingles pa rin ang nananaig.

MGA IMPLIKASYON SA FILIPINAS

Batay sa pag-aaral ng mga iskolar sa wika at mga awtor tungkol sa lingguwistikong

sitwasyon sa iba’t ibang bansa, mas marami ang pumipiling gamitin ang sariling wika
bilang instrument ng pagkakaunawaan at pagkakakilanlan. Batay sa napag-alaman
tungkol sa lingguwistikong sitwasyon sa India, may mga bahagi rin sa Filipinas na
katumbas ng sa katimugang bahagi ng India. Sa mga lugarna ito’y pinananaig ang
paggamit ng kani-kanilang katutubong wika tulad ng sa Cordillera, Sentral Visayas lalo
ang Cebu, at Kamindanawan.

Maaaring ang implementasyon sa paggamit ng wikang Filipino ngayon ay may

kahinaan o kabagalan. Sa darating na mga henerasyon, maaari nang magkaroon ng
mabilis at malawakang implementasyon sa paggamit ng Filipino sa mga dahil sa tulong
ng mass media tulad ng radyo, telebisyon, pelikula at iba pa sa pagpapaunlad,
pagpapalaganap, at intelektuwalisasyon ng Filipino sa mga eskuwelahan.
Nangangahulugang ang kasalukuyang administrasyon ay dapat nang tumulong sa
paggamit ng Filipino sa mga opisyal na pagpupulong maging sa senado, konggreso,
korte, at maging sa pagharap sa mga dayuhang bisita.

BIBLIYOGRAPIYA: