Mary Bookitsa's Reviews > Ο τρόφιμος

Λοιπόν...
Θέλω να μιλήσουμε λίγο για τον Φιτζεκ.
Καλος χρυσός και άγιος... Με πολύ συμπαθητική φατσα, ευγενικός, με χιούμορ, χαρούμενος, γελαστός, και ένα σωρό αλλα γλυκούλικα.
Και πέφτει στα χέρια σου ο τρόφιμος και οπως είσαι και συ σχεδόν σαν τρόφιμος εν μέσω καραντίνας λες ωραία. Και ξεκινάς... Και το βιβλίο είναι σούπερ. Και σε βουτάει από την αρχή στο ζουμί χωρίς πολλα πολλα.
Και χαιρεσαι, και έχεις αγωνία, και αμαν Παναγία μου πάει το παιδάκι, και αχ αυτός ο δολιος πατέρας τι τραβηξε και τι θα τραβήξει ακόμα.
Ο Μαξ εξαφανιστηκε λίγα μέτρα από το σπίτι και είναι σαν να άνοιξε η γη και τον κατάπιε.
Ο πατέρας του παλεύει να βρει ενα σημάδι. Ο φερόμενος ως απαγωγεας βρίσκεται εσώκλειστος σε ίδρυμα. Και τι κάνει ο πατέρας; Σου λεει θα τρυπώσω και γω εκεί. Και τρυπώσε. Και η περιπέτεια του δεν έχει τέλος. Και πονάει. Και πονάς και συ μαζι του. Και λυπασαι. Και θυμωνεις. Και τραβάς τα μαλλιά σου! Και έχεις ενθουσιαστεί και όποιον βρίσκεις στο διάβα σου (λέμε τώρα) γιατί διάβα με καραντίνα λίγο δύσκολο, του λες: Ασε ότι κάνεις και διαβασε τον τρόφιμο. Και ξενυχτάς και φτάνει 5 το πρωί. Και έχουν μείνει λίγες σελίδες. Και κει που πανε όλα πρίμα και η αγωνία έχει βαρέσει ταβανι, εμφανίζεται ο χαχανουλης από τα στρουμφακια με ενα δωρο 🎁
Το οποιο σου σκάει στα μουτρα σαν ένας κουβάς παγωμένο νερό.
Γιατί Φιτζεκ αγορι μου;
Τι σου έχουμε κάνει; 😂
Αν αντέχετε την ψυχρολουσία διαβάστε το.
Αν τα νευρα σας είναι κορδόνια αφήστε το για άλλη ώρα.
Το σημείωμα 📝 στο τέλος του βιβλίου ήταν υπέροχο.
Αυτα από μένα και εις αλλα με υγεια.