Amirsaman's Reviews > پرهیب‌ها

این نمایشنامه در فارسی با نام «ارواح» یا «اشباح» هم شناخته می‌شود.
حرفش این است که یک سری عقاید کهنه از قدیم به ما ارث رسیده و مثل پرهیب در وجودمان رخنه کرده، باید سعی کنیم با روشنگری موضعمان در برابر این سنت‌ها را مشخص کنیم.
ایبسن، پرهیب‌ها را بعد از عروسک‌خانه نوشت. در آن‌جا اگر نورا شوهرش را ترک می‌کرد، در پرهیب‌ها با شوهر خیانت‌کارش می‌ماند (به خاطر فشار جامعه). این زن، قدرت خانه را در دست می‌گیرد و کارهای بزرگی انجام می‌دهد که مردم فکر می‌کنند شوهرش عامل آن‌هاست، ولی در پشت پرده، یک زن دردمند وحود دارد. خانم آل‌وینگ در دلش، علیه «وظیفه» داشتن در قبال خانواده‌ای که فاسد است می‌شورد. اما به هر صورت، در خانه‌اش می‌ماند.
بنظر من نورا و خانم آل‌وینگ در تقابل با هم نیستند. اتفاقا هر دو زنانی جسور و روشنفکر اند (یا دست کم زمانی روشن می‌شوند). ما نمی‌دانیم عاقبت نورایی که می‌رود چه می‌شود، اما عاقبت خانم آل‌وینگی که می‌ماند هم چندان خوشایند نیست؛ با پسری مبتلا به سفلیسِ پدر.
هنریک ایبسن بعد از این نمایشنامه، دشمن مردم را می‌نویسد که آن هم بیانیه‌ای استادانه است در به چالش کشیدن آرای عموم مردم و دورویی انسان‌ها.