foteini_dl's Reviews > Στον κήπο με τα θηρία: Ένα συναρπαστικό χρονικό της ανόδου του Τρίτου Ράιχ
Στον κήπο με τα θηρία: Ένα συναρπαστικό χρονικό της ανόδου του Τρίτου Ράιχ
by
by
Εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο που καταπιάνεται με τα πρώτα χρόνια της εξουσίας του Χίτλερ (ο οποίος ας θυμηθούμε ότι ανέβηκε κοινοβουλευτικά στην εξουσία και όχι με πραξικόπημα) και της ανόδου του φασισμού στη χώρα του Γκαίτε και του Μπετόβεν, όπως τονίζεται και προς το τέλος. Εκείνα τα χρόνια που όλα φαίνονταν φυσιολογικά και ήρεμα, αρκεί να μην έβλεπες τι συνέβαινε «από πίσω».
Ο συγγραφέας προσπαθεί να απαντήσει σε δύο ερωτήματα, που έχουν «βασανίσει» κόσμο (ειδικούς και μη) εδώ και πολλά χρόνια. Πρώτον, πώς γίνεται ένας ολόκληρος λαός να «παρασύρθηκε» από τον Χίτλερ και στο όνομά του να σκότωσε άλλους ανθρώπους, είτε αυτοί ήταν Εβραίοι είτε κομμουνιστές είτε ομοφυλόφιλοι είτε γενικά άνθρωποι με διαφορετική άποψη; Δεύτερον, γιατί οι άλλες χώρες που έβλεπαν τη Γερμανία να «ξεφεύγει» και να καταπατά οτιδήποτε δημοκρατικό (καλά, μεγάλη κουβέντα η δημοκρατία και αν πραγματικά είχαμε ποτέ), δεν αντέδρασαν ποτέ, και με τη σιωπή τους έγιναν μάλλον συνένοχοι μιας κτηνωδίας; Στο τελευταίο ερώτημα, για την Αμερική τα πράγματα είναι απλά: δεν αντέδρασε ποτέ, όχι γιατί δεν ήθελε ν’ αναμειχθεί σε ευρωπαϊκά ζητήματα («επίσημη δικαιολογία» ήταν αυτή, αλλά αναιρείται και μέσα στο βιβλίο που διαφαίνεται ότι δεν υπήρχε περίπτωση να μην εμπλέκονταν οι ΗΠΑ, αν και αργά), αλλά γιατί το μόνο που την ενδιέφερε ήταν να εισπράττει τόκους από γερμανικά δάνεια.
Θα έλεγα πως αυτό το βιβλίο ΠΡΕΠΕΙ να διαβαστεί για μια πιο σφαιρική άποψη σχετικά με τα πρώτα χρόνια της ανόδου του φασισμού, αυτά που φαινομενικά δεν προμήνυαν τη φρίκη που θα ακολουθούσε. Στα συν του βιβλίου, η πολύ καλή μεταφραστική δουλειά που φαίνεται να έχει γίνει.
Για να κρατήσω τον πυρήνα από κάτι που είχε πει ο Μπρεχτ και στο οποίο έχω καταλήξει έπειτα απ’ ό,τι κι αν έχω διαβάσει σχετικά με αυτή την περίοδο και μιλώντας με Γερμανούς, το μεγαλύτερο κακό ο Χίτλερ το έκανε πρωτίστως στην ίδια τη Γερμανία.
Ο συγγραφέας προσπαθεί να απαντήσει σε δύο ερωτήματα, που έχουν «βασανίσει» κόσμο (ειδικούς και μη) εδώ και πολλά χρόνια. Πρώτον, πώς γίνεται ένας ολόκληρος λαός να «παρασύρθηκε» από τον Χίτλερ και στο όνομά του να σκότωσε άλλους ανθρώπους, είτε αυτοί ήταν Εβραίοι είτε κομμουνιστές είτε ομοφυλόφιλοι είτε γενικά άνθρωποι με διαφορετική άποψη; Δεύτερον, γιατί οι άλλες χώρες που έβλεπαν τη Γερμανία να «ξεφεύγει» και να καταπατά οτιδήποτε δημοκρατικό (καλά, μεγάλη κουβέντα η δημοκρατία και αν πραγματικά είχαμε ποτέ), δεν αντέδρασαν ποτέ, και με τη σιωπή τους έγιναν μάλλον συνένοχοι μιας κτηνωδίας; Στο τελευταίο ερώτημα, για την Αμερική τα πράγματα είναι απλά: δεν αντέδρασε ποτέ, όχι γιατί δεν ήθελε ν’ αναμειχθεί σε ευρωπαϊκά ζητήματα («επίσημη δικαιολογία» ήταν αυτή, αλλά αναιρείται και μέσα στο βιβλίο που διαφαίνεται ότι δεν υπήρχε περίπτωση να μην εμπλέκονταν οι ΗΠΑ, αν και αργά), αλλά γιατί το μόνο που την ενδιέφερε ήταν να εισπράττει τόκους από γερμανικά δάνεια.
Θα έλεγα πως αυτό το βιβλίο ΠΡΕΠΕΙ να διαβαστεί για μια πιο σφαιρική άποψη σχετικά με τα πρώτα χρόνια της ανόδου του φασισμού, αυτά που φαινομενικά δεν προμήνυαν τη φρίκη που θα ακολουθούσε. Στα συν του βιβλίου, η πολύ καλή μεταφραστική δουλειά που φαίνεται να έχει γίνει.
Για να κρατήσω τον πυρήνα από κάτι που είχε πει ο Μπρεχτ και στο οποίο έχω καταλήξει έπειτα απ’ ό,τι κι αν έχω διαβάσει σχετικά με αυτή την περίοδο και μιλώντας με Γερμανούς, το μεγαλύτερο κακό ο Χίτλερ το έκανε πρωτίστως στην ίδια τη Γερμανία.
Sign into Goodreads to see if any of your friends have read
Στον κήπο με τα θηρία.
Sign In »
Reading Progress
January 16, 2017
–
Started Reading
January 16, 2017
– Shelved
January 22, 2017
–
Finished Reading
September 22, 2024
– Shelved as:
history
Comments Showing 1-3 of 3 (3 new)
date
newest »
message 1:
by
Lazaros
(new)
-
rated it 4 stars
Aug 27, 2019 06:53AM
Ωραία η κριτική σου, αλλά παρόλα αυτά του βάζεις 3.
reply
|
flag
η αλήθεια είναι ότι στα non fiction συνήθως έτσι τα βαθμολογώ, γιατί δεν συμφωνώ απόλυτα με τον εκάστοτε συγγραφέα, αλλά πιο πολύ είναι μια καλή ευκαιρία για ένα άνοιγμα οριζόντων. αν συμφωνώ, τότε εδώ μιλάμε για κάτι παραπάνω.
στη συγκεκριμένη περίπτωση, νομίζω ότι έπαιξε ρόλο το ότι δεν μου πρόσφερε κάτι παραπάνω στις όποιες γνώσεις έχω για την περίοδο, χωρίς να σημαίνει ότι είναι κακό.
στη συγκεκριμένη περίπτωση, νομίζω ότι έπαιξε ρόλο το ότι δεν μου πρόσφερε κάτι παραπάνω στις όποιες γνώσεις έχω για την περίοδο, χωρίς να σημαίνει ότι είναι κακό.
foteini_dl wrote: "η αλήθεια είναι ότι στα non fiction συνήθως έτσι τα βαθμολογώ, γιατί δεν συμφωνώ απόλυτα με τον εκάστοτε συγγραφέα, αλλά πιο πολύ είναι μια καλή ευκαιρία για ένα άνοιγμα οριζόντων. αν συμφωνώ, τότε..."
Ναι, η αλήθεια είναι πως δίνει μια διαφορετική οπτική γωνία από αντίστοιχες αναλύσεις, πιο αμερικανοκεντρική.
Ναι, η αλήθεια είναι πως δίνει μια διαφορετική οπτική γωνία από αντίστοιχες αναλύσεις, πιο αμερικανοκεντρική.