Articles by "Συρία"

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Συρία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
19 Δεκεμβρίου 2024

Όπως υποστηρίξαμε στο τελευταίο άρθρο μας ο θρίαμβος Νετανιάχου με την ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ, τη σχεδόν πλήρη από αέρος καταστροφή των συριακών ενόπλων δυνάμεων, την εκμηδένιση της ιρανικής και ρωσικής επιρροής και τον επί θύραις διαμελισμό της ιστορικής αυτής αραβικής χώρας, άνοιξε τον δρόμο για το Ιράν.

Ήδη, από τότε που δημοσιεύτηκε το προηγούμενο άρθρο ο Νετανιάχου επικοινώνησε με τον Τραμπ. Σε ανακοίνωση που εξέδωσε μετά το τηλεφώνημα, ο πρωθυπουργός του Ισραήλ δήλωσε ότι «ένα χρόνο πριν, είπα κάτι απλό: «Θα αλλάξουμε το πρόσωπο της Μέσης Ανατολής και όντως το κάνουμε. Η Συρία δεν είναι η ίδια Συρία. Ο Λίβανος δεν είναι ο ίδιος Λίβανος. Η Γάζα δεν είναι η ίδια Γάζα. Και ο ηγέτης του άξονα (της αντίστασης), το Ιράν, δεν είναι το ίδιο Ιράν. Έχει κι αυτό νιώσει την ισχύ του στρατού μας». Την έχει νιώσει, αλλά δεν φτάνει, χρειάζεται και η δύναμη των ΗΠΑ. Εξ ου και, όπως προσέθεσε, «τα συζήτησα όλα αυτά με τον φίλο μου, τον εκλεγμένο πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ. Είχαμε μια πολύ φιλική, ζεστή και σημαντική συζήτηση. Συζητήσαμε για την ανάγκη να συμπληρώσουμε τη νίκη του Ισραήλ…».

Εξηγήσαμε στο προηγούμενο άρθρο τις δυσκολίες που έχει ο Τραμπ για να εξαπολύσει επίθεση κατά του Ιράν. Μία από αυτές είναι να σιγουρευτεί ότι η Ρωσία και η Κίνα δεν θα προσφέρουν αποφασιστική βοήθεια στην Τεχεράνη. Για να πετύχει αυτή την επιδίωξη έχει επιλέξει μια τακτική «μπαστούνι στην Τεχεράνη, καρότο στη Μόσχα».

Σε συνέντευξη προς το περιοδικό «Τime» ο Τραμπ αποδοκίμασε τα πλήγματα με δυτικούς πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς βαθιά στο έδαφος της Ρωσίας και τόνισε την ανάγκη να διακοπεί η σύρραξη στην Ουκρανία, λέγοντας μάλιστα κάπου ότι το Κίεβο πρέπει να κάνει λίγο πίσω, αποφεύγοντας όμως να γίνει έστω και ελάχιστα συγκεκριμένος για το είδος της συμφωνίας που επιδιώκει και θεωρεί δυνατή. Βέβαια η αποδοκιμασία των πληγμάτων έγινε με πάνω από ένα μήνα καθυστέρηση και αφού η Μόσχα απάντησε με προειδοποιητική στρατιωτική κλιμάκωση. Είναι άλλωστε απίθανο ο Μπάιντεν να μην είχε ενημερώσει τον Τραμπ στη συνάντηση που έκανε μαζί του πριν την εξαπόλυση των πληγμάτων ή να είχε διαφωνήσει έντονα ο Τραμπ και να μην είχε δημοσιοποιήσει εγκαίρως τη διαφωνία του.

Βεβαίως το τι θα κάνει ο Τραμπ για το Ουκρανικό μετά την ανάληψη της προεδρίας του παραμένει εντελώς αβέβαιο. Προς το παρόν το βέβαιο είναι αυτό που συμβαίνει στη Μέση Ανατολή.

Ο πυρήνας της Αυτοκρατορίας, η πραγματική εξουσία του κόσμου μας πίσω από δυτικές κυβερνήσεις που στελεχώνονται, όλο και περισσότερο, από γελοίες μαριονέττες, μοιάζει τώρα διασπασμένος σε διάφορες «παρατάξεις». Στη μεγάλη πλειοψηφία τους όμως συμφωνούν στη στρατηγική επιδίωξη να κρατήσουν με όλα τα μέσα την παγκόσμια κυριαρχία της Δύσης, που σημαίνει να εξαπολύσουν έναν παγκόσμιο πόλεμο, προσέχοντας όμως να μην γίνει πυρηνικός και καταστραφούν οι πάντες, κάτι μάλλον απίθανο μακροπρόθεσμα.

Μεταξύ όμως των διαφόρων μερίδων της άρχουσας ολιγαρχίας της Δύσης υπάρχουν σοβαρές διαφορές τακτικής, εκτός των άλλων και επιλογής στόχων. Άλλοι δίνουν προτεραιότητα στη Ρωσία, άλλοι στο Ιράν, άλλοι στην Κίνα, άλλοι στο Ιράν και την Κίνα. Όσοι ενδεχομένως αντιλαμβάνονται ότι όλα αυτά είναι επικίνδυνος και αδιέξοδος τυχοδιωκτισμός, μάλλον συνιστούν μικρή και περιθωριοποιημένη μειοψηφία. Ορισμένες δυνάμεις συνειδητοποιούν ότι το ΝΑΤΟ είναι αδύνατο να πραγματοποιήσει τις επιδιώξεις του, έχει ήδη ηττηθεί, καλό είναι να αναγνωρίσει την πραγματικότητα και να πάει στα άλλα μέτωπα, απερίσπαστο από την Ουκρανία. Ακόμα κι αυτοί όμως θέλουν να αποσπάσουν από τη Ρωσία ότι μπορούν πριν αποδεχθούν την ήττα στο Ουκρανικό. Άλλοι πάλι θεωρούν καταστροφή την αναγνώριση της πραγματικότητας, της ήττας δηλαδή στην Ουκρανία. Δεν μπορούμε να ξέρουμε τώρα ποια μερίδα θα επικρατήσει ή και αν τελικά ενοποιηθούν σε μια διπλή επίθεση κατά της Ρωσίας, εκ Δυσμών και εκ Νότου.
Το Ιράν, κλειδί της παγκόσμιας κατάστασης

Η ταχύτητα με την οποία κινείται ο Νετανιάχου -Παλαιστίνη, Λίβανος, Συρία, Ιράν, με παράλληλα χτυπήματα σε Ιράκ και Υεμένη- θυμίζει κάπως τους «αστραπιαίους πολέμους» που έκανε η Γερμανία την περίοδο 1939 έως 1941, καταλαμβάνοντας τη μία μετά την άλλη τις ευρωπαϊκές χώρες προτού αιφνιδιάσει τη Σοβιετική Ένωση, που νόμιζε ότι είχε συμμαχία μαζί της, τον Ιούνιο του 1941.

Θυμίζει επίσης την περίοδο 1989 έως 1991, όταν κατέρρεαν το ένα μετά το άλλο τα ανατολικά καθεστώτα, προτού προλάβουν οι παίκτες να συνειδητοποιήσουν πλήρως το διακύβευμα και να οργανώσουν την άμυνά τους.

Η καταστροφή της Συρίας συνιστά ασφαλώς ένα σοβαρό χτύπημα στις δυνάμεις παγκοσμίως που ανθίστανται στον αμερικανοϊσραηλινό ηγεμονισμό και στην επιδίωξη ανασύστασης ενός μονοπολικού κόσμου, μιας παγκόσμιας και ολοκληρωτικής δικτατορίας του Χρηματιστικού Κεφαλαίου. Συνιστά μεγάλη νίκη των δυνάμεων του Χάους και του Πολέμου (κατά) των Πολιτισμών. Δεν θα είχε νόημα να αρνηθεί κανείς την πραγματικότητα. Όμως η ανατροπή του ιρανικού καθεστώτος και η διάλυση του Ιράν θα ήταν μια παγκόσμιας τάξης καταστροφή. Θα βύθιζε όλη τη Μέση Ανατολή στο χάος, θα τορπίλιζε όλα τα κινεζικά σχέδια και την πρόσβαση του Πεκίνου σε απαραίτητους ενεργειακούς πόρους και θα μετέβαλε την ευρεία Μέση Ανατολή σε προνομιακή βάση εξορμήσεων προς όλη την πρώην ΕΣΣΔ και την Κίνα και αλλού, ενώ θα ενθάρρυνε ακόμα περισσότερο μια δυτική επιθετικότητα που ήδη εκδηλώνεται έντονα και ταυτόχρονα από τη Μολδαβία, τη Ρουμανία και τη Γεωργία, έως τη Νότιο Κορέα, τη Βενεζουέλα και την Κούβα. Ακόμα και στην Ευρώπη θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί η δήθεν ισλαμική, καθοδηγούμενη τρομοκρατία, προς πρόκληση πολιτικών ανατροπών.

Μια τέτοια εξέλιξη θα κλιμάκωνε τις συγκρούσεις διεθνώς και θα αύξαινε δραματικά την πιθανότητα παγκόσμιου πυρηνικού ολοκαυτώματος, γιατί η Δύση έχει μεν πολλές δυνατότητες να προκαλεί χάος, δεν έχει στην πραγματικότητα πλέον τη δυνατότητα να καταβάλει όλον τον πλανήτη. Δεν γίνεται να έχουμε στην εποχή μας, εποχή παραγωγικών δυνάμεων και τεχνολογιών που μπορούν να καταστρέψουν τη ζωή πάνω στη Γη, τη νοοτροπία του Μεγαλέξανδρου, των Ρωμαίων Αυτοκρατόρων, του Ναπολέοντα ή του Χίτλερ. Δεν το λέμε μόνο για λόγους ηθικής, το λέμε εδώ πρωτίστως για λόγους ρεαλισμού. Αν θέλουμε να σώσουμε την ανθρωπότητα πρέπει να κινητοποιηθούμε όλοι για να αλλάξει αυτή η σελίδα.

Η ανθρωπότητα βρίσκεται ενδεχομένως ξανά σε ένα ακόμα κρίσιμο σημείο της ιστορικής της διαδρομής, ίσως συγκρίσιμης σημασίας με αυτό το 1989, ή, εν πάσει περιπτώσει πολύ μεγάλης σημασίας.

ΥΓ. Απορεί κανείς με τη «θορυβώδη απουσία» της Κίνας σε όλο το διάστημα της μεσανατολικής κρίσης. Δεν θα μπορούσε αίφνης το Πεκίνο να βοηθήσει οικονομικά τη Συρία, επί της οποίας έπεσαν οι πάντες με κυρώσεις, κλοπή των πετρελαίων της και βομβαρδισμούς, ακόμα και βοήθεια στους σεισμούς της αρνήθηκαν, να βοηθήσει τη Δαμασκό έστω και με λίγη οικονομική βοήθεια; Τι εκτιμούν στο Πεκίνο ότι θα συμβεί αν αφήνουν όλους τους άλλους, ακόμα και τόσες μικρές χώρες, να συντρίβονται αβοήθητες από τη μαζική χρήση δυτικής στρατιωτικής, οικονομικής και πολιτικής πίεσης κι αυτοί να κάθονται στο περιθώριο κοιτάζοντας απλώς να συσσωρεύουν πλούτη και μάλιστα σε δολάρια; Περιμένουν άραγε να φτάσουν οι Αμερικανοί στα στενά της Ταϊβάν και τη χερσόνησο της Κορέας για να αντιδράσουν; Θα είναι αργά τότε και το κόστος που θα καταβληθεί πολύ μεγαλύτερο από όσο αν αντισταθούν τώρα.

Πηγή: kosmodromio.gr

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

από τον Alastair Crooke

Οι Ισραηλινοί γιορτάζουν τις «νίκες» τους. Αυτή η ευφορία θα βαρύνει τις αμερικανικές οικονομικές ελίτ;

Η Συρία έχει μπει στην άβυσσο – οι δαίμονες της Αλ Κάιντα, του ISIS και τα πιο αδιάλλακτα στοιχεία της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στροβιλίζονται στον ουρανό. Είναι το χάος, η λεηλασία, ο φόβος και το τρομερό πάθος για εκδίκηση που καίει το αίμα. Οι εκτελέσεις στο δρόμο είναι συνηθισμένο φαινόμενο.

Ίσως η Hayat Tahrir al-Sham (HTS) και ο αρχηγός της, Al-Joulani, (ακολουθώντας τουρκικές οδηγίες) νόμιζαν ότι έλεγχαν τα πράγματα. Αλλά το HTS είναι μια ετικέτα-ομπρέλα όπως η Αλ Κάιντα, το ISIS και η Al-Nusra, και οι φατρίες του έχουν ήδη καταρρεύσει σε μάχες φατριών. Το συριακό «κράτος» διαλύθηκε μέσα στη νύχτα. η αστυνομία και ο στρατός επέστρεψαν στα σπίτια τους, αφήνοντας τις αποθήκες όπλων ανοιχτές στη λεηλασία από τη Σεμπάμπ. Οι πόρτες της φυλακής άνοιξαν (ή εξαναγκάστηκαν). Κάποιοι ήταν αναμφίβολα πολιτικοί κρατούμενοι, πολλοί όμως όχι. Μερικοί από τους πιο μοχθηρούς κρατούμενους κυκλοφορούν τώρα στους δρόμους.

Μέσα σε λίγες μέρες, οι Ισραηλινοί εκτόξευσαν εντελώς την αμυντική υποδομή του κράτους πραγματοποιώντας περισσότερες από 450 αεροπορικές επιδρομές: πυραυλικές άμυνες, ελικόπτερα και αεροπλάνα της Συριακής Πολεμικής Αεροπορίας, ναυτικό και οπλοστάσια – όλα καταστράφηκαν στη « μεγαλύτερη αεροπορική επιχείρηση στην ιστορία του Ισραήλ ».

Η Συρία δεν υπάρχει πλέον ως γεωπολιτική οντότητα. Στα ανατολικά, οι κουρδικές δυνάμεις (με στρατιωτική υποστήριξη από τις Ηνωμένες Πολιτείες) καταλαμβάνουν τους πετρελαϊκούς και γεωργικούς πόρους του πρώην κράτους. Οι δυνάμεις του Ερντογάν και οι πληρεξούσιοί του προσπαθούν να συντρίψουν πλήρως τον κουρδικό θύλακα (αν και οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν τώρα μεσολαβήσει σε μια κατάπαυση του πυρός). Στα νοτιοδυτικά, ισραηλινά τανκς κατέλαβαν το Γκολάν και εδάφη πέρα, λιγότερο από 20 χιλιόμετρα από τη Δαμασκό. Το 2015, το περιοδικό The Economist έγραψε : « Μαύρος χρυσός κάτω από το Γκολάν: Οι Ισραηλινοί γεωλόγοι πιστεύουν ότι βρήκαν πετρέλαιο - σε πολύ ευαίσθητο έδαφος ». Ισραηλινές και αμερικανικές εταιρείες πετρελαίου πιστεύουν ότι ανακάλυψαν ένα χρυσωρυχείο σε αυτήν την πιο άβολη τοποθεσία.

Και ένα σημαντικό εμπόδιο –η Συρία– στις ενεργειακές φιλοδοξίες της Δύσης μόλις εξαφανίστηκε.

Το στρατηγικό πολιτικό αντίβαρο στο Ισραήλ που ήταν η Συρία από το 1948 έχει εξαφανιστεί. Και η άμβλυνση των εντάσεων μεταξύ της σουνιτικής σφαίρας και του Ιράν διαταράχθηκε από τη βάναυση επέμβαση του ISIS και από τον οθωμανικό ρεβανσισμό που συνεργαζόταν με το Ισραήλ, μέσω Αμερικανών (και Βρετανών) μεσαζόντων. Οι Τούρκοι ποτέ δεν συμβιβάστηκαν πραγματικά με τη συνθήκη του 1923 που ολοκλήρωσε τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, με την οποία παραχώρησαν τη σημερινή βόρεια Συρία στο νέο συριακό κράτος.

Μέσα σε λίγες μέρες η Συρία διαμελίστηκε, διαμελίστηκε και βαλκανοποιήθηκε. Γιατί λοιπόν το Ισραήλ και η Τουρκία συνεχίζουν να βομβαρδίζουν; Ο βομβαρδισμός ξεκίνησε μόλις ο Μπασάρ αλ Άσαντ άφησε την εξουσία – γιατί η Τουρκία και το Ισραήλ φοβούνται ότι οι σημερινοί κατακτητές θα αποδειχθούν βραχύβιοι και σύντομα θα εκτοπιστούν οι ίδιοι. Δεν χρειάζεται να κατέχετε κάτι για να το ελέγξετε. Ως ισχυρά κράτη στην περιοχή, το Ισραήλ και η Τουρκία θα θέλουν να ασκήσουν έλεγχο όχι μόνο στους πόρους, αλλά και στο ζωτικό περιφερειακό σταυροδρόμι και διάβαση που ήταν η Συρία.

Αναπόφευκτα, το «Μεγάλο Ισραήλ» είναι πιθανό, κάποια στιγμή, να αντιμετωπίσει τον οθωμανικό ρεβανσισμό του Ερντογάν. Ομοίως, το μέτωπο Σαουδικής Αιγύπτου και Εμιράτων δεν θα καλωσορίσει την αναβίωση των νέων σημάτων του ISIS, ούτε αυτό της Μουσουλμανικής Αδελφότητας Τουρκικής και Οθωμανικής έμπνευσης. Τα τελευταία αντιπροσωπεύουν μια άμεση απειλή για την Ιορδανία, η οποία πλέον συνορεύει με τη νέα επαναστατική οντότητα.

Αυτές οι ανησυχίες θα μπορούσαν να ωθήσουν αυτά τα κράτη του Κόλπου πιο κοντά στο Ιράν. Το Κατάρ, το οποίο προμηθεύει όπλα και κεφάλαια στο καρτέλ HTS, θα μπορούσε και πάλι να εξοστρακιστεί από άλλους ηγέτες του Κόλπου.

Ο νέος γεωπολιτικός χάρτης θέτει πολλές άμεσες ερωτήσεις για το Ιράν, τη Ρωσία, την Κίνα και τους BRICS. Η Ρωσία έχει διαδραματίσει έναν περίπλοκο ρόλο στη Μέση Ανατολή: από τη μία πλευρά, επιδιώκει έναν ολοένα και πιο έντονο αμυντικό πόλεμο κατά των δυνάμεων του ΝΑΤΟ και διαχειρίζεται βασικά ενεργειακά συμφέροντα. Αφετέρου, επιχειρεί να μετριάσει τις αμυντικές επιχειρήσεις σε σχέση με το Ισραήλ προκειμένου να αποτρέψει την πλήρη επιδείνωση των σχέσεων με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Μόσχα ελπίζει –χωρίς μεγάλη πεποίθηση– ότι θα μπορούσε να προκύψει διάλογος με τον νέο Αμερικανό πρόεδρο, κάποια στιγμή.

Η Μόσχα πιθανότατα θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι «συμφωνίες» κατάπαυσης του πυρός, όπως η συμφωνία της Αστάνα για τον περιορισμό των τζιχαντιστών εντός των ορίων της αυτόνομης ζώνης του Ιντλίμπ της Συρίας, δεν αξίζουν το χαρτί στο οποίο γράφτηκαν. Η Τουρκία, εγγυήτρια της συμφωνίας της Αστάνα, μαχαίρωσε πισώπλατα τη Μόσχα. Αυτό είναι πιθανό να κάνει τους Ρώσους ηγέτες πιο αδιάλλακτους απέναντι στην Ουκρανία και σε οποιαδήποτε δυτική συζήτηση για κατάπαυση του πυρός.

Στις 11 Δεκεμβρίου, ο Ανώτατος Ηγέτης του Ιράν είπε : « Δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία ότι αυτό που συνέβη στη Συρία σχεδιάστηκε στα δωμάτια διοίκησης των Ηνωμένων Πολιτειών και άλλων χωρών». Έχουμε αποδείξεις. Μια από τις γειτονικές χώρες της Συρίας έπαιξε επίσης ρόλο, αλλά οι κύριοι σχεδιαστές είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Σιωνιστικό καθεστώς .» Σε αυτό το πλαίσιο, ο Αγιατολάχ Χαμενεΐ διέψευσε τις εικασίες για οποιαδήποτε αποδυνάμωση της βούλησης για αντίσταση.

Η νίκη με πληρεξούσιο της Τουρκίας στη Συρία θα μπορούσε ωστόσο να αποδειχθεί μια νίκη του Πύρρεου. Ο υπουργός Εξωτερικών του Ερντογάν Χακάν Φιντάν είπε ψέματα στη Ρωσία, τα κράτη του Κόλπου και το Ιράν σχετικά με τη φύση αυτού που παρασκευάζεται στη Συρία. Αλλά είναι ο Ερντογάν που είναι η πηγή αυτού του χάους. Όσοι διπλοσταύρωσε, κάποια στιγμή θα εκδικηθούν.

Το Ιράν, φαίνεται, θα επιστρέψει στην προηγούμενη θέση του να συγκεντρώσει τα ανόμοια σκέλη της περιφερειακής αντίστασης για την καταπολέμηση της μετενσάρκωσης της Αλ Κάιντα. Δεν θα γυρίσει την πλάτη του στην Κίνα ή στο σχέδιο BRICS. Το Ιράκ –ενθυμούμενο τις φρικαλεότητες που διέπραξε το ISIS κατά τη διάρκεια του εμφυλίου του– θα ενταχθεί στο Ιράν, όπως και η Υεμένη. Το Ιράν θα γνωρίζει ότι οι εναπομείναντες κόμβοι του πρώην συριακού στρατού μπορεί κάλλιστα, κάποια στιγμή, να μπουν στη μάχη ενάντια στο καρτέλ HTS. Ο Μαχέρ αλ Άσαντ εξόρισε στο Ιράκ ολόκληρο το τεθωρακισμένο τμήμα του τη νύχτα που έφυγε ο Μπασάρ αλ Άσαντ.

Η Κίνα δεν θα είναι ευχαριστημένη με τα γεγονότα στη Συρία. Οι Ουιγούροι έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην εξέγερση της Συρίας (υπολογίζεται ότι υπάρχουν περίπου 30.000 Ουιγούροι στο Idlib, εκπαιδευμένοι από την Τουρκία (η οποία θεωρεί ότι οι Ουιγούροι είναι το αρχικό συστατικό της τουρκικής χώρας). Η Κίνα, επίσης, πιθανότατα θα θεωρήσει ότι η ανατροπή της Συρίας υπογραμμίζει υποτιθέμενες δυτικές απειλές για τις δικές της γραμμές ενεργειακής ασφάλειας που διασχίζουν το Ιράν, τη Σαουδική Αραβία και το Ιράκ.

Τέλος, τα δυτικά συμφέροντα ανταγωνίζονται για τους πόρους της Μέσης Ανατολής εδώ και αιώνες – και αυτό είναι τελικά που βασίζεται στον σημερινό πόλεμο.

Είναι ή δεν είναι υπέρ του πολέμου , οι άνθρωποι ρωτούν για τον Τραμπ, αφού έχει ήδη σηματοδοτήσει ότι η ενεργειακή κυριαρχία θα είναι βασική στρατηγική της κυβέρνησής του.

Οι δυτικές χώρες είναι υπερχρεωμένες, ο δημοσιονομικός τους χώρος συρρικνώνεται ραγδαία και οι κάτοχοι ομολόγων αρχίζουν να ανταράζονται. Ένας αγώνας δρόμου βρίσκεται σε εξέλιξη για να βρεθεί μια νέα εγγύηση για τα νομίσματα fiat. Στο παρελθόν, ήταν χρυσός. από τη δεκαετία του 1970 ήταν πετρέλαιο, αλλά το πετροδολάριο έχει υποχωρήσει. Οι Αγγλοαμερικανοί θα ήθελαν να ανακτήσουν το ιρανικό πετρέλαιο –όπως έκαναν μέχρι τη δεκαετία του 1970– για να εγγυηθούν και να οικοδομήσουν ένα νέο νομισματικό σύστημα που θα συνδέεται με την πραγματική αξία που είναι εγγενής στις πρώτες ύλες.

Αλλά ο Τραμπ λέει ότι θέλει να «τερματίσει τους πολέμους», όχι να τους ξεκινήσει. Η επανασχεδίαση του γεωπολιτικού χάρτη καθιστά περισσότερο ή λιγότερο πιθανή μια παγκόσμια συνεννόηση μεταξύ Ανατολής και Δύσης;

Παρ' όλη τη συζήτηση για πιθανές «συμφωνίες» του Τραμπ με το Ιράν και τη Ρωσία, είναι μάλλον πολύ νωρίς για να πούμε αν θα υλοποιηθούν - ή αν μπορούν να υλοποιηθούν.

Φαίνεται ότι ο Τραμπ πρέπει πρώτα να κάνει μια εσωτερική «συμφωνία» προτού καταλάβει αν έχει τη δυνατότητα να κάνει οποιεσδήποτε συμφωνίες εξωτερικής πολιτικής.

Φαίνεται ότι οι κυβερνητικές δομές (ιδίως το στοιχείο "Ποτέ-Τραμπ" στη Γερουσία) θα δώσουν στον Τραμπ σημαντικό περιθώριο όσον αφορά τους βασικούς διορισμούς για εσωτερικά τμήματα και υπηρεσίες που διαχειρίζονται τις πολιτικές και οικονομικές υποθέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών (το οποίο είναι (το κύριο μέλημα του Τραμπ ) — και θα επιτρέψει επίσης κάποια διακριτική ευχέρεια για, ας πούμε, τα τμήματα «πολέμου» που έχουν βάλει στο στόχαστρο τον Τραμπ τα τελευταία χρόνια, όπως το FBI και το Υπουργείο Δικαιοσύνης.

Η υποτιθέμενη «συμφωνία» φαίνεται να είναι ότι οι διορισμοί του θα πρέπει ακόμα να επιβεβαιωθούν από τη Γερουσία και ότι θα πρέπει να είναι σε γενικές γραμμές συνεπείς με την εξωτερική πολιτική της Διοργανικής Υπηρεσίας (ιδίως για το Ισραήλ).

Ωστόσο, οι ηγέτες της Διοργανικής Υπηρεσίας θα επιμείνουν στο δικαίωμα αρνησικυρίας τους σε διορισμούς που επηρεάζουν τις βαθύτερες δομές της εξωτερικής πολιτικής. Και εκεί βρίσκεται η ουσία του προβλήματος.

Οι Ισραηλινοί γενικά γιορτάζουν τις «νίκες» τους. Αυτή η ευφορία θα βαρύνει τις αμερικανικές οικονομικές ελίτ; Η Χεζμπολάχ έχει περιοριστεί, η Συρία είναι αποστρατιωτικοποιημένη και το Ιράν δεν βρίσκεται στα σύνορα του Ισραήλ. Η απειλή που αντιμετωπίζει σήμερα το Ισραήλ είναι ποιοτικά κατώτερης τάξης. Είναι αυτό από μόνο του αρκετό για να εκτονωθούν οι εντάσεις ή για να προκύψει ευρύτερη κατανόηση; Η πολιτική κατάσταση του Νετανιάχου θα είναι καθοριστική. Εάν ο Πρωθυπουργός βγει σχετικά αλώβητος από την ποινική του δίκη, θα πρέπει να κάνει το μεγάλο «στοίχημα» της στρατιωτικής δράσης κατά του Ιράν, όταν ο γεωπολιτικός χάρτης έχει αλλάξει τόσο ξαφνικά;

Alastair Crooke

πηγή: Strategic Culture Foundation



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Βασίλειου Τσάμη

Τους επόμενους μήνες εκ των πραγμάτων φαίνεται ότι οι περιφερειακές εξελίξεις στην Συρία με επίκεντρο το κουρδικό ζήτημα θα «τρέξουν» πιο γρήγορα από το αναμενόμενο .

Όπως δήλωσε ο Τούρκος υπουργός εξωτερικών Χακάν Φιντάν, η εξάλειψη των Κουρδικών Μονάδων Προστασίας του Λαού(YPG) είναι« στρατηγικός στόχος» της Τουρκίας κ σε περίπτωση πού δεν καταθέσουν τα όπλα η Τουρκία θα τούς πολεμήσει για να διαλυθούν. Όπως είπε « τα ηγετικά στελέχη του YPG με ξένη υπηκοότητα θα πρέπει να εγκαταλείψουν τη Συρία άμεσα και οι Σύριοι του YPG να καταθέσουν τα όπλα τους»

Εν τω μεταξύ, ο Τούρκος πρόεδρος Ρ. Τ. Ερντογάν μιλώντας στο 8ο Συνέδριο του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) στη Σακαρύα, υποστήριξε τον νεοθωμανισμό λέγοντας ότι οι συριακές πόλεις ήταν μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και αν οι συνθήκες ήταν διαφορετικές, τότε «είναι πολύ πιθανό οι πόλεις που ονομάζουμε Χαλέπι, Ιντλίμπ , Χάμα, η Δαμασκός και η Ράκα θα γίνονταν απλώς οι επαρχίες μας, όπως το Αντεπ, το Χατάι και η Ούρφα».

Παράλληλα, ο Ερντογάν είχε συνάντηση με τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Άντονι Μπλίνκεν στην Άγκυρα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα δώσουν στην Τουρκία το συριακό πετρέλαιο κ δεν κατέστη δυνατή η επίτευξη συμφωνίας για το κουρδικό ζήτημα, ούτε επίσης φαίνεται ότι οι ΗΠΑ θα κάνουν δεκτό το αίτημα τής Τουρκίας για να βγουν από τη λίστα κυρώσεων των ΗΠΑ σχετικά με την Gazprombank.
Ως συνέχεια, οι φιλότουρκοι μαχητές συνέχισαν την επίθεσή τους στις κουρδικές δυνάμεις που υποστηρίζονται από τους Αμερικανούς. Την ίδια στιγμή, η Ιορδανία έχει αρχίσει να ενισχύει με στρατιωτικές δυνάμεις τα σύνορα τής με την Συρία καθώς φοβάται «φαινόμενο ντόμινο» στην περιοχή.

Όλα τα δεδομένα δείχνουν ότι ο πλήρης πόλεμος Τουρκίας - Κούρδων έρχεται πιο κοντά ως ενδεχόμενο και αυτό πρακτικά σημαίνει,(μεταξύ άλλων), πλήρη κατάρρευση τής Συρίας.
Αν οι Κούρδοι της Συρίας ηττηθούν από την Τουρκία, τότε ανοίγει ο δρόμος κ για την αμφισβήτηση τής εδαφικής ακεραιότητας του Ισραήλ, δεδομένου ότι θα φανεί ότι οι ΗΠΑ δεν μπορούν να εξασφαλίσουν την ασφάλεια των συμμάχων τους, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Προσωπικά δεν αποκλείω το ενδεχόμενο επιθετικών ενεργειών τής Τουρκίας σε Ελλάδα και Κύπρο για να διαπραγματευτεί το κουρδικό με τίς ΗΠΑ.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Ρούντι Ρινάλντι

Η είδηση ήταν «βαριά». Μέσα σε λίγες μέρες μια κρατική οντότητα, η Συρία, κατέρρευσε και πέρασε στα χέρια δυνάμεων οπισθοδρομικών, αντιδραστικών, φιλοϊμπεριαλιστικών. Η απότομη, ραγδαία κατάρρευση ήταν σοκαριστική και έχει τεράστιο βάρος, αφού αλλάζει τον συσχετισμό δυνάμεων στην πολύπαθη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Σοκαριστικό ήταν και το πώς εγκαταλείφθηκε από συμμάχους – γεγονός αποκαλυπτικό για τη μεταβλητή γεωμετρία συμμαχιών και αντιπαραθέσεων στην περιοχή αυτή.

Το αισθητήριο των απλών ανθρώπων κατανοεί αμέσως: Ισραήλ, Τουρκία και ΗΠΑ μεθόδευσαν αυτήν την «αιφνιδιαστική» κίνηση, αμέσως μετά την εκεχειρία στα πεδία του Λιβάνου. Δηλαδή ο πόλεμος συνεχίζεται, ο διαμοιρασμός είναι σε εξέλιξη. Οι «καλοί» τζιχαντιστές (οποία υποκρισία της Δύσης!) «απελευθερώνουν» τη Συρία, διαμοιράζουν τα ιμάτιά της (κοινώς επιδίδονται σε εκτεταμένο κατσαπλιαδισμό), ενώ ανενόχλητο το Ισραήλ μέσα σε 48 ώρες καταστρέφει όλες τις στρατιωτικές υποδομές της (αεροδρόμια, λιμάνια, αεροσκάφη, πλοία, πολεμοφόδια κ.ο.κ.). Η Τουρκία έχει αναλάβει την ολόπλευρη στήριξη των τζιχαντιστικών ομάδων και διευρύνει την επεκτατική της δύναμη, προβάλλοντας τον εαυτό της ως κύρια δύναμη της «ανοικοδόμησης της νέας Συρίας».

Το αισθητήριο των απλών ανθρώπων απορεί: Τι και πώς συζητήθηκε, και κυρίως τι αποφασίστηκε κατά τη συνάντηση Τουρκίας-Ιράν-Ρωσίας; Διότι αυτή η συνάντηση έλαβε χώρα λίγο πριν επέλθει η πτώση της Συρίας. Μένει να εκτιμηθεί το μέγεθος της σημασίας της πτώσης, επειδή είναι ένα κομβικό σημείο στον ευρύτερο γεωπολιτικό συσχετισμό και την πορεία των εν εξελίξει πολέμων. Έρχεται λίγο πριν αναλάβει ο «ειρηνοποιός» (τάχα) Τραμπ· έρχεται αφού ουκρανικά drones και Ουκρανοί εκπαιδευτές είχαν τελειώσει την «αναβάθμιση» των τζιχαντιστών, σε πλήρη συνεργασία Δύσης-Τουρκίας· έρχεται ως αποτέλεσμα προσπαθειών ελέγχου της κλιμάκωσης των πολέμων και παζαριών για ευρύτερους γεωπολιτικούς αναδασμούς.

Το αισθητήριο των απλών ανθρώπων δεν λαθεύει: Στην περιοχή της Ν.Α. Μεσογείου η πτώση της Συρίας αλλάζει σε μεγάλο βαθμό τον συσχετισμό δύναμης, με κεντρικό στοιχείο την εκθετική αναβάθμιση της Τουρκίας. Ο τουρκικός επεκτατισμός διευρύνει την επιρροή του, κατακτά δια της ισχύος και των όπλων θέσεις και εδάφη, απειλεί την ακεραιότητα κυρίαρχων χωρών (Ελλάδα, Κύπρος) αλλά και κατακτά άλλες χώρες (τμήμα της Λιβύης, τμήμα της Κύπρου, ολόκληρη τη Β. Συρία), προβάλλοντας ως επίδοξος επικυρίαρχος σε μια μεγάλη περιοχή, από Βαλκάνια ως Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική.

Το αισθητήριο των απλών ανθρώπων σωστά διαισθάνεται πιο άμεσα τους κινδύνους που εκκολάπτονται για τον ελληνισμό σε Ελλάδα-Κύπρο, για τους χριστιανικούς πληθυσμούς στη Μέση Ανατολή, για την πτώση μιας χώρας που αντικειμενικά αλλά και ιστορικά είχε στενούς δεσμούς με την Ελλάδα (υποστηρίζοντας την Κυπριακή υπόθεση και τηρώντας μια στάση εχθρική προς την Τουρκία στην περιοχή). Κι αυτό παρά την ανοικτά φιλοϊσραηλινή στάση των ελληνικών κυβερνήσεων, παρά την εχθρική στάση τους προς το καθεστώς Άσαντ. Τώρα το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών έφτασε να χαιρετίζει την πτώση του. «Ξεχνά» πως αυτή η πτώση θα μετατρέψει τη Συρία ξανά σε προτεκτοράτο ιμπεριαλιστικών και επεκτατικών δυνάμεων, με πρωτοστατούσες το σιωνιστικό Ισραήλ και τη νεο-οθωμανική Τουρκία (κι από πίσω όλη την «πολιτισμένη» Δύση). Βέβαια όλοι οι κολαούζοι που χαιρέτιζαν το «δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα», στην περίπτωση της Συρίας μουγγάθηκαν …

Το αισθητήριο των απλών ανθρώπων αντιλαμβάνεται πιο καθαρά μετά από τις εξελίξεις αυτές πόσο επιζήμια είναι για την ειρήνη και τη σταθερότητα μιας μεγάλης περιοχής (στην οποία περιλαμβάνεται και η Ελλάδα) η συμπόρευση και ενίσχυση με όλους τους τρόπους των εμπρηστών του πολέμου: ΗΠΑ, Κομισιόν, Ισραήλ, Τουρκία. Ο ενδοτισμός, ο ραγιαδισμός, η υποτέλεια, τα παρακάλια και η εθελοδουλία ποτέ δεν υπολογίστηκαν σοβαρά από τους κάθε φορά επικυρίαρχους, τις μεγάλες δυνάμεις, τους κατακτητές. Ολοένα και περισσότερο η «γεωπολιτική μοίρα» της χώρας μας προμηνύει καταστάσεις που θα μοιάζουν με το πώς παίζονται οι συσχετισμοί και οι τύχες χωρών της ευρύτερης περιοχής. Η Ελλάδα δεν είναι προχωρημένο φυλάκιο του δυτικού κόσμου, χώρα πρώτης γραμμής που στηρίζεται από τη Δύση, ούτε σύνορο της Ευρώπης (ποιας αλήθεια Ευρώπης;). Έπρεπε να είναι κυρίαρχη χώρα, όμως μοιάζει με χώρο, οικόπεδο, ορμητήριο, με τόπο που μπορεί να χάσει κυριαρχία σε Αιγαίο, νησιά και Κύπρο. Μοιάζει χώρα εξασθενημένη και περικυκλωμένη, με «άρχοντες» που δεν κάνουν τίποτα για να προετοιμαστεί ώστε να αποτρέψει εθνικούς και κοινωνικούς ακρωτηριασμούς.

Το αισθητήριο των απλών ανθρώπων θυμάται τους δεσμούς του ελληνικού κόσμου αλλά και της σύγχρονης Ελλάδας με τη Συρία, την ιστορία της, τον πολιτισμό της.

Η δυτική και τζιχαντιστική βαρβαρότητα είναι απειλή για την Ελευθερία, την Ανεξαρτησία, την Ειρήνη.

Υπερ-αναγκαίος ένας πόλος ελεύθερων λαών και χωρών για αντιστροφή της «γυμνής μετάβασης» που επιβάλλει ο Δυτικός-ιμπεριαλιστικός-ολοκληρωτικός πολεμικός οδοστρωτήρας!


(Δρόμος, φύλλο 710, 14/12/24)



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

από το The Cradle

Οι νέοι ηγέτες στη Δαμασκό λαμβάνουν μέτρα για να εμποδίσουν τους Παλαιστίνιους να αμυνθούν ή να αντισταθούν στο Ισραήλ.

Οι εκπρόσωποι της Hayat Tahrir al-Sham (HTS), της νέας εξτρεμιστικής οργάνωσης που βρίσκεται στην εξουσία στη Δαμασκό, ενημέρωσαν τους εκπροσώπους των παλαιστινιακών φατριών στη Συρία ότι δεν θα τους επιτρέπεται πλέον να διατηρούν όπλα ή να έχουν στρατόπεδα εκπαίδευσης ή στρατηγεία, ο Ibrahim Amin του Αλ -Το Akhbar ανέφερε στις 13 Δεκεμβρίου.

Ο Ιμπραήμ Αμίν προσθέτει ότι οι φατρίες πρέπει να διαλύσουν τους στρατιωτικούς τους σχηματισμούς το συντομότερο δυνατό με αντάλλαγμα την πολιτική και φιλανθρωπική δέσμευση υπό τη σημαία του νέου συριακού κράτους.

Παλαιστινιακές φατρίες, όπως η Φατάχ, το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP) και το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης-Γενική Διοίκηση (PFLP-CG), είναι παρούσες στη Συρία ως φιλοξενούμενοι της κυβέρνησης από τη Νάκμπα του 1948. .

Εκείνο το έτος, οι προ-κρατικές σιωνιστικές πολιτοφυλακές εκκαθάρισαν εθνοτικά περίπου 750.000 Παλαιστίνιους από το έδαφος που έγινε το κράτος του Ισραήλ, καθιστώντας τους πρόσφυγες σε γειτονικές χώρες.

Πολλοί Παλαιστίνιοι πρόσφυγες έχουν εγκατασταθεί στη Συρία στον παλαιστινιακό καταυλισμό Yarmouk, στα νότια προάστια της Δαμασκού. Το στρατόπεδο έχει γίνει η πρωτεύουσα της παλαιστινιακής διασποράς.

Οι παλαιστινιακές φατρίες σχημάτισαν ένοπλες ομάδες αντίστασης και παρείχαν ανθρώπινο δυναμικό στον Απελευθερωτικό Στρατό της Παλαιστίνης (PLA), ο οποίος έδρασε ως βοηθητικός φορέας του συριακού στρατού.

Ο Amin παρατηρεί ότι το συγκεκριμένο αποτέλεσμα αυτών των μέτρων που έλαβε το HTS, με επικεφαλής τον πρώην ηγέτη της Αλ Κάιντα Abu Mohammed al-Joulani, ο οποίος αυτοαποκαλείται τώρα με το πραγματικό του όνομα Ahmad al-Sharaa, είναι η απαγόρευση για τους Παλαιστίνιους να χρησιμοποιούν τη Συρία ως αρχηγείο ή χώρο οργάνωσης για οποιαδήποτε δραστηριότητα στρέφεται κατά του Ισραήλ.

Το 2012, ο προκάτοχος του HTS, Al-Nusra, εισέβαλε και κατέλαβε το Yarmouk, επιδιώκοντας να το χρησιμοποιήσει ως σημείο διέλευσης για να κατακτήσει τη Δαμασκό. Το στρατόπεδο καταστράφηκε σε μεγάλο βαθμό τα επόμενα χρόνια κατά τη διάρκεια των μαχών. Το Ισλαμικό Κράτος κατέλαβε επίσης το στρατόπεδο και πολέμησε εναντίον του συριακού στρατού και των παλαιστινιακών φατριών εκεί.

Σύμφωνα με τον Amin, αν και η νέα συριακή κυβέρνηση δεν μιλά για τη σύναψη σχέσεων με το Ισραήλ, οι εκπρόσωποί της μιλούν για λήψη πρακτικών μέτρων για να αποτρέψουν οποιαδήποτε υπάρχουσα ή πιθανή αντίσταση κατά του Ισραήλ από το συριακό έδαφος.

Γράφει ότι το Ισραήλ θα μπορούσε να επιδιώξει να αναγκάσει την κυβέρνηση του Λιβάνου να λάβει παρόμοια μέτρα εναντίον παλαιστινιακών φατριών σε προσφυγικούς καταυλισμούς στο Λίβανο.

πηγή: The Cradle via Spirit of Free Speech




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Το τι σανό μας ταΐζουν τα δυτικά ΜΜΕ για τον “δικτάτορα” Άσαντ και τους “επαναστάτες μαχητές” δεν έχει άλλο προηγούμενο

Το Moufa News έχει εντοπίσει αρκετές “ειδήσεις” και “αποκαλύψεις” που βρίθουν ψευδών, ανακριβειών και προπαγάνδας, και θα κάνει ειδικό αφιέρωμα.

Στο πρόσφατο “επεισόδιο” αφορά σε μια ιστορία που υποτίθεται ότι έγινε κατά τη διάρκεια ρεπορτάζ του CNN στη Συρία, όπου η δημοσιογράφος Κλαρίσα Γουάρντ έψαχνε μαζί με τους αντάρτες σε μια μυστική φυλακή για τον αμερικανό συνάδελφό της, Οστιν Τάις, ο οποίος -σύμφωνα με το αφήγημα- είχε συλληφθεί από το καθεστώς Άσαντ το 2012. Δηλαδή, σχεδόν 13 χρόνια πριν κι ακόμα δεν είχε λυθεί το θέμα διπλωματικά.

Εκεί, λοιπόν, που αναζητούσε τον δημοσιογράφο, η ανταποκρίτρια του CNN στη Συρία, όλως τυχαίως αντίκρισε μέσα σε ένα κελί έναν κρατούμενο από την πόλη Χομς, ο οποίος δεν γνώριζε ακόμα την ανατροπή του Άσαντ. Όλη η άλλη φυλακή άδεια, γιατί οι άλλοι γνώριζαν.

Ο κρατούμενος ήταν κρυμμένος κάτω από κουβέρτες, όταν οι αντάρτες άρχισαν να ρωτούν αν «είναι κανείς εκεί». Τελικά, ο άνδρας, τάχα έντρομος, βγήκε κάτω από τις κουβέρτες με τα χέρια ψηλά.

Η Γουάρντ και οι αντάρτες προσπάθησαν να τον ηρεμήσουν, λέγοντάς του ότι δεν κινδυνεύει πια και ότι είναι ελεύθερος. Η οικογένειά του υποτίθεται ότι δεν γνώριζε πού βρισκόταν εδώ και τρεις μήνες. Εκείνος, κρατώντας συνεχώς το χέρι της δημοσιογράφου σφικτά, προσπαθούσε να συνειδητοποιήσει τι έχει συμβεί, ενώ εκείνη του έδωσε νερό.

Μετά, παρακάτω στο βίντεο, ο κρατούμενος οδηγείται έξω από τη φυλακή υποβασταζόμενος και αναφωνεί: «Θεέ μου, έχει φως! Έχει φως!».
Αυτός μπορεί να είδε το Φως το Αληθινό, εμείς όμως μάλλον είδαμε το βίντεο το ψεύτικο και στημένο

Ο εν λόγω κρατούμενος βρίσκεται ξαπλωμένος σε ένα κατάμαυρο ύφασμα, με το κορμί ωστόσο πάνω στο τσιμέντο. Ο λόγος; Μόνο ο σκηνοθέτης τον γνωρίζει. Είναι επίσης κουκουλωμένος με μια μαύρη κουβέρτα. Και τα δυο κατάμαυρα υφάσματα, είναι ελάχιστα λερωμένο από τη σκόνη που προφανώς υπάρχει σε τσιμέντο και μπουντρούμι, τόσο όσο στις άκρες όσο για να λερωθούν στη διάρκεια ενός γυρίσματος:




Φρεσκοπλυμένος, με μανικιούρ και πρόσφατο κούρεμα!

Στη συνέχεια όταν σηκώνεται κι αρχίζει να συνομιλεί όσο η αμερικανίδα δημοσιογράφος παίζει το θέατρό της, βλέπουμε ότι είναι και ο ίδιος πεντακάθαρος -πρόσωπο, χέρια και ρούχα- μετά από τρεις μήνες διαμονής σε βρόμικο μουντρούμι. Για να μην πούμε ότι καθόλου “κομμένος” στο πρόσωπο από την αφαγία, αφού κανείς δεν τον έχει πάρει χαμπάρι μετά από τόσες μέρες από τότε που άδειασαν οι καλοί επαναστάτες τις φυλακές, κι αυτός… απλώς κοιμόταν.

Και στο έτερο βίντεο που πλέον έχουμε καλύτερα πλάνα, βλέπουμε ότι το “σέρβις” στο μπουντρούμι μπορεί να μην είχε νερό και φαγητό, αλλά… από μανικιούρ και κούρεμα… 5άστερο!

Εκτός κι αν από την τρομάρα που είχε για το καθεστώς Άσαντ ο καημένος, δεν του φύτρωσαν τίποτα – ούτε νύχια, ούτε και μαλλιά!








Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

από τη Vanessa Beeley / reseauinternational.net

Περισσότερες από 350 ισραηλινές αεροπορικές επιδρομές στόχευσαν συριακό έδαφος τις τελευταίες ώρες. Ο ισραηλινός εχθρός καταλαμβάνει έδαφος στη Συρία διπλάσιο από τη Λωρίδα της Γάζας και ο στρατός του απέχει λιγότερο από 40 χιλιόμετρα από τη Δαμασκό, την πρωτεύουσα.

Μετά από 48 ώρες, είμαι ασφαλής και σύντομα θα επανέλθω στις κανονικές μου δραστηριότητες γραφής και διάδοσης. Είχα μια ώρα για να ετοιμάσω μια βαλίτσα, να πάρω ένα σκύλο και να περάσω τα σύνορα με ένοπλους ληστές που λεηλατούν και πολεμούν μεταξύ τους για τη λεία. Το προηγούμενο βράδυ, είχα πολιορκηθεί από ένοπλες ομάδες που πυροβολούσαν στον αέρα για να γιορτάσουν τη «νίκη» τους, ενώ το Ισραήλ άρχισε να χρησιμοποιεί βόμβες «bunker buster» στις στρατιωτικές εγκαταστάσεις της Συρίας και την αεράμυνα κοντά στο σπίτι. Στις 10 το πρωί, φορτηγά γεμάτα ένοπλους ληστές έφτασαν και χτύπησαν την πόρτα εισόδου μου. Ήμουν στο τηλέφωνο με έναν φίλο που με παρακάλεσε να βρω ένα όπλο – προφανώς δεν έχω. Τους φώναξα από μέσα και τα σκυλιά τρελάθηκαν. Μετά από τρία χτυπήματα έφυγαν.

Έχω να μιλήσω για πολλά ακόμα τις επόμενες μέρες. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι ένα χάος από ψέματα, παραπληροφόρηση και ξεκάθαρη υποκρισία. Ευχαριστώ όλους όσους έστειλαν email και μηνύματα, πραγματικά ανέβασαν το ηθικό μου που ήταν στο χαμηλότερο επίπεδο.

Έγραψα αυτό το σημείωμα σήμερα το πρωί. Χρειάζομαι πολύ χρόνο για να χωνέψω αυτή την απώλεια για όλο τον κόσμο και για μένα, ως άνθρωπο, που είδα το μέλλον μου στην αγαπημένη μου Συρία.

Όποιος μπορεί να εξηγήσει γιατί η προηχογραφημένη αποχαιρετιστήρια ομιλία του Άσαντ και η πιθανή εξήγηση για αυτά τα καταστροφικά γεγονότα δεν μεταδόθηκαν, όπως είχε προγραμματιστεί, μετά την αναχώρησή του από τη χώρα, παρακαλείται να επικοινωνήσει μαζί μας.

Όλοι οι προδότες που τώρα στρέφονται εναντίον του Άσαντ για να προστατεύσουν τα συμφέροντά τους – μπορούσατε να πείτε κάτι για 14 χρόνια. Γιατί δεν το κάνατε;

Δεν κατηγορώ κανέναν που αγκάλιασε τη νέα εποχή. Οι άνθρωποι στη Συρία είναι απομονωμένοι και φοβισμένοι, κάποιοι είναι τρομοκρατημένοι.

Οι κυρίαρχοι γύπες των μέσων ενημέρωσης συρρέουν για να ρίξουν νύχια στο πτώμα ενός από τους παλαιότερους πολιτισμούς του κόσμου. Η ιστορία θα αναθεωρηθεί, όπως πάντα, από τον νικητή. Αν ο νικητής ήταν πραγματικά Σύρος και από τη βάση, και όχι μια τρομοκρατική δύναμη που επωάστηκε σε μαύρες τοποθεσίες της #CIA και εξουσιοδοτήθηκε από το Ισραήλ και τη δυτική συλλογική συμμαχία αδίστακτη ηγεμονίας.

Η Συρία θα γίνει το τυφλό χωνευτήρι ξένων συμφερόντων, λεηλασίας πόρων και νέων αρπαγών γης από τους Σιωνιστές. Ένα έθνος χωρίς στρατό και χωρίς στρατιωτική υποδομή δεν είναι έθνος. Είναι παιδική χαρά για αρπακτικά.

Ακολουθεί η αξιολόγηση των ισραηλινών επιδρομών που έχουν πραγματοποιηθεί μέχρι στιγμής κατά της συριακής στρατιωτικής και αμυντικής υποδομής:

Μια μοίρα 30 ισραηλινών αεροπλάνων που πετούν πάνω από τη Συρία χτυπά στρατιωτικές εγκαταστάσεις και εγκαταστάσεις αεράμυνας.

– Η ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία στόχευσε το αρχηγείο της Διοίκησης Ηλεκτρονικού Πολέμου κοντά στο Al-Bahdaliyah, κοντά στην πόλη Sayyida Zeinab στην ύπαιθρο της Δαμασκού.

– Το Ισραήλ βομβαρδίζει επιστημονικά ερευνητικά κέντρα στο Barzeh (Δαμασκό), την 47η ταξιαρχία στη Hama και το αεροδρόμιο ελικοπτέρων στην Aqraba.

– Ισραηλινές αεροπορικές επιδρομές στην περιοχή Γιαφούρ, στην ύπαιθρο της Δαμασκού.

– Ισραηλινά πολεμικά αεροσκάφη βομβαρδίζουν το λιμάνι της Λαττάκειας. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι επιθέσεις είχαν στόχο στρατιωτικά πλοία που ήταν αγκυροβολημένα στο λιμάνι.

Το Ισραήλ εκμεταλλεύεται την κατάρρευση του κράτους στη Συρία και καταστρέφει όλες τις στρατηγικές δυνατότητες του συριακού στρατού προκειμένου να αποτρέψει οποιονδήποτε από το να τις εκμεταλλευτεί στο μέλλον για να ξαναχτίσει έναν ισχυρό στρατό.

Τα ισραηλινά πολεμικά αεροσκάφη είναι πλέον ικανά να εισέλθουν στον εναέριο χώρο της Συρίας και να χρησιμοποιούν βόμβες που καταστρέφουν αποθήκες.

Το Ισραήλ έχει καταστρέψει όλες τις βάσεις αεράμυνας της Συρίας και τα στρατιωτικά αεροδρόμια και τώρα επιτίθεται εντατικά σε αποθήκες βαλλιστικών πυραύλων και εργοστάσια όπλων.

Τρέμουν σπίτια στη Δαμασκό από την ένταση των αλλεπάλληλων ισραηλινών αεροπορικών επιδρομών.

Δεκάδες ισραηλινές αεροπορικές επιδρομές πραγματοποιούνται αυτή τη στιγμή σε διάφορες περιοχές της Συρίας.

Ισραηλινές επιδρομές στο αεροδρόμιο Qamishli στη βορειοανατολική Συρία.

Ισραηλινές αεροπορικές επιδρομές στη Τζάμπλε, στη συριακή ακτή.

Το Ισραήλ ανανέωσε τις αεροπορικές επιδρομές του στο στρατιωτικό αεροδρόμιο Aqraba στην αγροτική Δαμασκό και στην περιοχή Shinshar νότια της Χομς.

Ισραηλινές αεροπορικές επιδρομές στο στρατιωτικό αεροδρόμιο Basil Al-Assad στη Jableh.


Μετάφραση Olivier Demeulenaere

πηγή: Olivier Demeulenaere



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Andrew Korybko *

Σε τελική ανάλυση, αυτό που συνέβη είναι μια καταστροφή και κανένας ειλικρινής παρατηρητής δεν μπορεί να το αρνηθεί, αλλά επίσης δεν πρέπει να προσπαθήσουν να το περιστρέψουν σαν να έφταιγε η Ρωσία όπως έκανε ο Τραμπ στα μηνύματά του.

Την εποχή που δημοσιεύτηκε αυτή η ανάλυση, ο Τραμπ εξέδωσε δύο μηνύματα για τη Ρωσία και τη Συρία. Ολόκληρα τα μηνύματά του μπορείτε να διαβάσετε εδώ και εδώ , αλλά τα παρακάτω αποσπάσματα αφορούν και τα δύο αυτά θέματα. Αυτά έγραψε στο πρώτο του μήνυμα:

« Η Ρωσία, λόγω των δεσμών της με την Ουκρανία και της απώλειας περισσότερων από 600.000 στρατιωτών εκεί, φαίνεται ανίκανη να σταματήσει αυτή την κυριολεκτική πορεία μέσα από τη Συρία, μια χώρα που προστατεύει εδώ και χρόνια. Εκεί ήταν που ο πρώην πρόεδρος Ομπάμα αρνήθηκε να τιμήσει τη δέσμευσή του να προστατεύσει την ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ, και όλη η κόλαση λύθηκε, με τη Ρωσία να παρεμβαίνει. Αλλά σήμερα, όπως ίσως και ο ίδιος ο Άσαντ, αναγκάζονται να φύγουν, και αυτό μπορεί στην πραγματικότητα να είναι το καλύτερο πράγμα που θα μπορούσε να τους συμβεί. Ποτέ δεν υπήρχε μεγάλο όφελος για τη Ρωσία στη Συρία εκτός από το να κάνει τον Ομπάμα να φαίνεται πραγματικά ηλίθιος ».

Και να τι έγραψε στο δεύτερο μήνυμά του:

« Ο Άσαντ έφυγε. Έφυγε από τη χώρα του. Ο προστάτης του, η Ρωσία, η Ρωσία, η Ρωσία, με επικεφαλής τον Βλαντιμίρ Πούτιν, δεν ενδιαφερόταν πλέον να τον προστατεύσει. Η Ρωσία δεν είχε εξαρχής λόγο να είναι εκεί. Έχει χάσει το ενδιαφέρον της για τη Συρία εξαιτίας της Ουκρανίας, όπου σχεδόν 600.000 Ρώσοι στρατιώτες τραυματίζονται ή νεκροί, σε έναν πόλεμο που δεν έπρεπε να είχε ξεκινήσει ποτέ και θα μπορούσε να διαρκέσει για πάντα. Η Ρωσία και το Ιράν είναι αυτή τη στιγμή αποδυναμωμένα, το ένα λόγω της Ουκρανίας και της κακής οικονομίας του, το άλλο λόγω του Ισραήλ και των πολεμικών του επιτυχιών ».

Όπως φαίνεται, και οι δύο αναφέρονται σε ισχυρισμούς της Ουκρανίας ότι η Ρωσία υπέστη περισσότερες από 600.000 απώλειες, κάτι που είναι απλώς ένα φτηνό επιχείρημα προπαγάνδας σε αυτό το πλαίσιο για να τονιστεί η δέσμευση της Ρωσίας στην ειδική επιχείρηση. Σε κάθε μήνυμα αναφέρεται επίσης η προτεραιότητα της Ρωσίας στις στρατιωτικές της επιχειρήσεις κατά της Ουκρανίας έναντι των αντιτρομοκρατικών επιχειρήσεων στη Συρία. Σε αντίθεση με τα στοιχεία για τα θύματα που ανέφερε ο Τραμπ, αυτό είναι σε μεγάλο βαθμό ακριβές, αλλά παρόλα αυτά το έβαλε αρνητικά ισχυριζόμενος ότι η Ρωσία ήταν ανίκανη να σταματήσει την πορεία των τρομοκρατών.

Στην πραγματικότητα, η Ρωσία θα μπορούσε υποθετικά να εκτρέψει ορισμένες από τις αεροδιαστημικές δυνάμεις της από το ουκρανικό μέτωπο στο μέτωπο της Συρίας, αλλά αυτό θα ήταν σπατάλη πόρων αφού ο Συριακός Αραβικός Στρατός (SAA) παρέδωσε ολόκληρες πόλεις χωρίς να πολεμήσει. Οι βόμβες δεν μπορούν να κάνουν τα πάντα σε μια σύγκρουση όπως αυτή, γιατί οι χερσαίες δυνάμεις είναι απαραίτητες για να κερδίσουν τον πόλεμο και να διατηρήσουν την ειρήνη. Εάν η SAA δεν σκόπευε να πολεμήσει για να σώσει τη Συρία, η Ρωσία δεν σκόπευε να δαπανήσει επιπλέον πόρους για αυτό.

Αν και είναι αλήθεια ότι η Ρωσία προστάτευε τη Συρία για χρόνια, ενθάρρυνε επίσης τον Άσαντ να εφαρμόσει το ψήφισμα 2254 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ του Δεκεμβρίου 2015, το οποίο ζητούσε ευρείες πολιτικές μεταρρυθμίσεις, όπως η δημοσίευση ενός νέου συντάγματος και η διεξαγωγή εκλογών υπό επιτήρηση. από τα Ηνωμένα Έθνη. Όσον αφορά την πρώτη επιταγή, η Ρωσία συνέταξε ακόμη και ένα σύνταγμα για τη Συρία για να βοηθήσει στην επίτευξη αυτού, αν και ο Άσαντ το απέρριψε προκλητικά λόγω των πολλών παραχωρήσεων που περιείχε. Εκ των υστέρων, η τελευταία καταστροφή θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί αν είχε ακολουθήσει αυτό το σχέδιο.

Ως εκ τούτου, ενώ η Συρία ήταν αναμφίβολα θύμα επιθετικότητας που υποστηριζόταν από ξένες χώρες, η οποία ενορχηστρώθηκε κυρίως από την Τουρκία, το πραξικόπημα που έβαλε τέλος στην Αραβική Δημοκρατία της Συρίας διευκολύνθηκε, σε μεγάλο βαθμό, από ακούσια κανέναν άλλον από τον ίδιο τον Άσαντ. Η Ρωσία έσωσε τη Συρία στα τέλη του 2015 επειδή ήθελε να αποτρέψει τη δημιουργία μιας μαύρης τρύπας αστάθειας από την οποία οι τρομοκράτες θα μπορούσαν να την απειλήσουν. Η παρέμβαση δεν είχε ποτέ σκοπό να σώσει τον Άσαντ προσωπικά και να τον κρατήσει στην εξουσία επ' αόριστον.

Εκείνη την εποχή, η ASA εξακολουθούσε να μάχεται για τη χώρα, γι' αυτό και η Ρωσία τη βοήθησε με τις αεροδιαστημικές της δυνάμεις να υποστηρίξει τις χερσαίες επιχειρήσεις της. Η Ρωσία υπέθεσε επίσης ότι ο Άσαντ θα ανταποκρινόταν κάνοντας οποιουσδήποτε πολιτικούς συμβιβασμούς απαιτούνταν στη συνέχεια από αυτόν, όπως αυτοί που εμπλέκονται στο σχέδιο συντάγματος για τη Συρία που αναφέρθηκε παραπάνω, ακόμη κι αν ήταν επώδυνοι. Αυτό που συνέβη τελικά ήταν πολύ διαφορετικό από αυτό που περίμενε η Ρωσία.

Αντί να ενισχυθεί κατά τη διάρκεια των εκεχειριών που βοήθησε η Ρωσία να μεσολαβήσει και να προετοιμάσει επαρκείς άμυνες γύρω από τις μεγάλες πόλεις της χώρας σε περίπτωση που αυτές οι παύσεις των εχθροπραξιών διακόπηκαν απότομα, η ASA αποδυναμώθηκε, ατροφούσε και μετατράπηκε σε ένα άδειο κέλυφος του προηγούμενου προσώπου της . Όσο για τον Άσαντ, έγινε πιο αλαζονικός και αναμφισβήτητα βασίστηκε περισσότερο στην υποστήριξη του Ιράν για να προφυλαχθεί από το σενάριο ότι η Ρωσία θα μείωνε μέρος της δικής της υποστήριξης προκειμένου να τον παρακινήσει να κάνει πολιτικές παραχωρήσεις.

Το τελικό αποτέλεσμα ήταν η καταστροφή που μόλις συνέβη: ο Άσαντ και η SAA εγκατέλειψαν τη χώρα στους τρομοκράτες χωρίς μάχη, αφήνοντας πίσω τους ρωσικό εξοπλισμό που κατέλαβαν και πιθανότατα θα παραδώσουν στον Τούρκο προστάτη τους, ο οποίος πιθανότατα θα τους δώσει στις Ηνωμένες Πολιτείες κράτη για μελέτη. Ο Άσαντ δεν απευθύνθηκε ούτε μία φορά στο έθνος του και έφυγε από την πρωτεύουσα χωρίς να μιλήσει. Αυτός και οι ένοπλες δυνάμεις του συμπεριφέρθηκαν επαίσχυντα, αλλά η Ρωσία του παρέσχε άσυλο επειδή δεν προδίδει τους φίλους της, όπως είπε ένας ανώτερος διπλωμάτης .

Όσον αφορά τη στρατιωτική παρουσία της Ρωσίας στη Συρία, δεν είναι ακόμη σαφές εάν το μήνυμα Τραμπ για «αναγκαστική αποχώρηση» θα πραγματοποιηθεί, αν και ορισμένες αναφορές από εξέχοντες Ρώσους στρατιωτικούς μπλόγκερ έχουν προτείνει ότι θα μπορούσε να εξεταστεί η σταδιακή αποχώρηση αλλά με αξιοπρέπεια. Σε αυτή την περίπτωση, αυτό θα μπορούσε να περιπλέξει τη στρατιωτική επιμελητεία των ρωσικών PMC στην Αφρική, δεδομένου ότι οι βάσεις της Συρίας θα είχαν χρησιμοποιηθεί για το σκοπό αυτό, αλλά θα μπορούσαν να εμφανιστούν εναλλακτικές στη Βόρεια Αφρική ( Λιβύη ) ή/και στη Βορειοανατολική Αφρική ( Σουδάν ).

Αυτό το Σαββατοκύριακο, αυτή η ανάλυση έδειξε ότι η Ρωσία θα μπορούσε να παραμείνει στη Συρία ακόμη και αν οι νέες αρχές της ζητούσαν να φύγει, και ότι θα μπορούσε να φτάσει στο σημείο να υποστηρίξει τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου παράκτιου κράτους. Από τότε, ωστόσο, ομάδες που χαρακτηρίζονται ως τρομοκρατικές έχουν εισέλθει στην ακτή χωρίς να συναντήσουν τοπική αντίσταση. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε πολύ σοβαρές απειλές για τον ρωσικό στρατό εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες αναθέσουν σε αυτές τις ομάδες να απομακρύνουν τη Ρωσία με τη βία προκειμένου να αντικαταστήσουν τη ναυτική της βάση με μια αμερικανική βάση .

Θα ήταν επομένως καλύτερο για τη Ρωσία να περιορίσει τις απώλειές της, να αφήσει τη Συρία σε άλλους και να αποφύγει τις στρατιωτικές υλικοτεχνικές επιπλοκές που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν η Τουρκία και η μετά τον Άσαντ Συρία εάν αρνούνταν να επιτρέψουν στις ρωσικές αεροδιαστημικές δυνάμεις να διασχίσουν τον εναέριο χώρο τους και απειλούσαν να τους καταρρίψουν. αεροπλάνα. Μένει φυσικά να δούμε τι θα συμβεί, αλλά αυτή θα ήταν η πιο συναρπαστική εξήγηση αν συμβεί παρά το αίμα και τον θησαυρό που έχει επενδύσει η Ρωσία στη Συρία από το 2015 έως σήμερα.

Το Ιράν έχει επενδύσει πολύ περισσότερο αίμα και οι σύμμαχοί του της Χεζμπολάχ είναι γνωστό ότι έχουν πολύ μεγαλύτερη στρατιωτική παρουσία στο έδαφος, επομένως η φαινομενικά αναπόφευκτη αποχώρησή τους από τη Συρία μετά τον Άσαντ (αν δεν έχει ήδη γίνει) θα ήταν πολύ πιο επιζήμια για τα συμφέροντά τους και κύρος. Είναι επίσης αμφισβητήσιμο ότι θα μπορούσαν να είχαν κάνει περισσότερα από τη Ρωσία για να σώσουν τη Συρία, εάν η SAA είχε όντως πολεμήσει για να υπερασπιστεί τη χώρα τους και αν ο Άσαντ δεν είχε παρανομήσει λόγω της παρουσίας τους στο έδαφος πολύ πιο σημαντικό.

Ωστόσο, ακόμη και σε αυτό το σενάριο, οι δυνατότητές τους θα ήταν πολύ περιορισμένες λόγω της αποδυνάμωσης που προκλήθηκε από τους πολέμους τους στη Δυτική Ασία με το Ισραήλ. Σε τελική ανάλυση, αυτό που συνέβη είναι μια καταστροφή και κανένας ειλικρινής παρατηρητής δεν μπορεί να το αρνηθεί, αλλά δεν πρέπει επίσης να προσπαθήσει να το περιγράψει ως λάθος της Ρωσίας όπως έκανε ο Τραμπ στα μηνύματά του. Η ASA φταίει κυρίως που απέτυχε να αντισταθεί στους τρομοκράτες γιατί θα μπορούσε να είχε ανατρέψει τον Άσαντ αν της είχε δώσει εντολές να υποχωρήσει που δεν ενέκρινε.

Ο Άσαντ αποδείχθηκε ένας πολύ αναξιόπιστος σύμμαχος και φαίνεται αναδρομικά ότι εκμεταλλεύτηκε τη Ρωσία και το Ιράν για να παραμείνει στην εξουσία επ' αόριστον, χωρίς να κάνει τους συμβιβασμούς που ήταν νομικά υποχρεωμένος να κάνει σύμφωνα με την απόφαση 2254 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Πρέπει να αναλάβει την πλήρη ευθύνη για ό,τι συνέβη ως αρχηγός κράτους, αλλά πιθανότατα θα αναπτύξει μια θεωρία συνωμοσίας για να απαλλαγεί από κάθε ευθύνη, όπως θα κάνουν και οι υποστηρικτές του στην κοινότητα των εναλλακτικών μέσων ενημέρωσης, των οποίων τα ψέματα για τον ίδιο και για την ASA μόλις αποκαλύφθηκαν.


* Ο Andrew Korybko είναι πολιτικός αναλυτής, δημοσιογράφος και τακτικός συνεργάτης σε πολλά διαδικτυακά περιοδικά, καθώς και μέλος του συμβουλίου εμπειρογνωμόνων για το Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών και Προβλέψεων στο Πανεπιστήμιο Φιλίας των Λαών της Ρωσίας. Έχει δημοσιεύσει διάφορα έργα στον τομέα των Υβριδικών Πολέμων, συμπεριλαμβανομένων των «Hybrid Wars: The Indirect Adaptive Approach to Regime Change» και «The Law of Hybrid War: Eastern Hemisphere».




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

από το Al-Manar / reseauinternational.net 

Σήμερα Δευτέρα, η ισραηλινή κατοχή εξαπέλυσε μαζική επίθεση κατά της Συρίας. Τα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι η κατοχική αεροπορία " επιτέθηκε σε περισσότερους από 150 στρατιωτικούς στόχους στη Συρία, στο πλαίσιο των προσπαθειών καταστροφής του συριακού στρατού ".

Σύμφωνα με τον ανταποκριτή του ραδιοφώνου του κατοχικού στρατού, δεκάδες στόχοι που δέχθηκαν επίθεση στη Συρία είναι στρατιωτικά τανκς, αεροπλάνα και ελικόπτερα του συριακού στρατού.

Ο ισραηλινός στρατός κατοχής έχει εξαπολύσει τις πιο μαζικές επιδρομές κατά της Συρίας από τον πόλεμο του Οκτωβρίου 1973, σύμφωνα με ισραηλινά μέσα ενημέρωσης που επικαλούνται πηγές της πολεμικής αεροπορίας.

Αναλυτικά, το Παρατηρητήριο της Συριακής Αντιπολίτευσης αποκάλυψε ισραηλινές επιδρομές που στόχευαν αποθήκες του συριακού στρατού στην Al-Sumaria στη Δαμασκό, εκτός από το Corniche, το Al-Mushairfa και το Ras Shamra στην ύπαιθρο της Λατάκια.

Το Παρατηρητήριο τόνισε: « Το Ισραήλ έχει καταστρέψει όλες τις μοίρες πολεμικών αεροσκαφών στα αεροδρόμια, εκτός από τα ραντάρ και τις αποθήκες όπλων ».

Ο ανταποκριτής του Al-Manar ανέφερε το βράδυ της Δευτέρας για ισραηλινή επίθεση με στόχο το λιμάνι της Λατάκια, στη συριακή ακτή.

Είπε ότι ο στρατός κατοχής στόχευσε την περιοχή Barzeh, κοντά στη Δαμασκό, εκτός από το αεροδρόμιο ελικοπτέρων στην περιοχή Aqraba της Δαμασκού, και το αεροδρόμιο Qamichli, στη βορειοανατολική Συρία.

Ισραηλινοί μαχητές κατοχής κατέστρεψαν στρατιωτικά ελικόπτερα στο αεροδρόμιο Aqraba στην ύπαιθρο της Δαμασκού και στόχευσαν επίσης τα περίχωρα της πόλης Χομς και την περιοχή Τσιντσάρ στα νότια, σύμφωνα με τον ανταποκριτή μας.

Η κατάληψη στόχευε επίσης επιστημονικά ερευνητικά κέντρα στις περιοχές Jamraya, Barzeh και Masyaf της επαρχίας Hama της Συρίας.

Σύμφωνα με τον ανταποκριτή μας, η ισραηλινή οντότητα στόχευσε το αρχηγείο του τμήματος ηλεκτρονικού πολέμου κοντά στην Αλ Μπαχντάλια, δίπλα στη Σαγιέντα Ζεϊνάμπ (Π) στη Δαμασκό.

Στην περιοχή Tartab της πόλης Qamishli, στη βόρεια ύπαιθρο της Hasakah, ο στρατός κατοχής εξαπέλυσε επιδρομές κατά του 54ου συντάγματος του συριακού στρατού.

Ο ανταποκριτής του Al-Manar τόνισε ότι η εκτεταμένη ισραηλινή αεροπορική επίθεση συνοδεύεται από συνεχή πρόοδο στην κατεχόμενη από το Ισραήλ περιοχή της Κουνέιτρα.

Ισραηλινός αξιωματούχος ασφαλείας αποκάλυψε « ότι το Ισραήλ πήρε την απόφαση να καταστρέψει τα όπλα του συριακού στρατού μετά την πτώση του καθεστώτος ».

Εν τω μεταξύ, το κανάλι 12 του Ισραήλ ανέφερε: « Η αεροπορία εργάζεται σε πολύ μεγάλη κλίμακα σε ολόκληρη τη Συρία για να καταστρέψει ό,τι έχει απομείνει από τον συριακό στρατό ».

Το Ισραηλινό Channel 12 τόνισε ότι « αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή για να απαλλαγούμε από όλες τις δυνατότητες του συριακού στρατού, ώστε να μην πέσουν στα χέρια κανενός και δεν έχει σημασία ποιος θα είναι στην εξουσία αργότερα ».

Το Kan TV ανέφερε έναν Ισραηλινό αξιωματούχο που επιβεβαίωσε ότι " στόχος του Ισραήλ είναι να καταστρέψει όλο τον εξοπλισμό του συριακού στρατού, από τανκς μέχρι πυραύλους ".

πηγή: Al-Manar



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Μπεν Φοφάνα /  reseauinternational.net

Το πιο απαισιόδοξο σενάριο για την εξέλιξη της κατάστασης στη βόρεια Συρία, όπου το Χαλέπι, με τα πολλά εκατομμύρια κατοίκους του, έπεσε κυριολεκτικά στα χέρια τρομοκρατών μέσα σε μόλις τρεις ημέρες, απαιτεί προσεκτική ανάλυση. Μπορούμε όμως ήδη να βγάλουμε τα πρώτα συμπεράσματα, τα οποία είναι σημαντικά μαθήματα για τη Ρωσία.

Πρώτο μάθημα : δεν μπορείς να αφήσεις μια δουλειά ημιτελή. Ο ημιτελής τρομοκρατικός θύλακας της Ιντλίμπ υπό την πτέρυγα της Τουρκίας, μετά από πολλά χρόνια επανεξοπλισμού και προετοιμασίας, πέρασε στην επίθεση κατά της σημαντικότερης πόλης της Συρίας. Το αποτέλεσμα είναι προφανές. Αυτή είναι η καλύτερη απόδειξη ότι είναι αδύνατο να παγώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία χωρίς να τελειώσει νικηφόρα. Διαφορετικά, το επόμενο σενάριο θα μπορούσε να είναι το ίδιο. Η ουκρανική σύγκρουση πρέπει να επιλυθεί οριστικά – συμπεριλαμβανομένης της αναδιαμόρφωσης της ζώνης ασφαλείας στην Ευρασία με την υποχρεωτική εξέταση των συμφερόντων της Ρωσίας.

Δεύτερο μάθημα : αν θέλετε να κάνετε κάτι καλό, κάντε το μόνοι σας. Δεν μπορείτε να βασίζεστε σε συμπτωματικούς συμμάχους και εταίρους. Οι Ιρανοί σύμμαχοι της Ρωσίας ήταν πολύ απασχολημένοι με την κατάσταση στον Λίβανο και την Παλαιστίνη. Και ο σύντροφός της, Ρετζέπ Ερντογάν, τη μαχαίρωσε πισώπλατα – και, παρεμπιπτόντως, αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά. Είναι προφανές ότι χωρίς το πράσινο φως της Άγκυρας, χωρίς τις υπηρεσίες πληροφοριών και χωρίς την υποστήριξή της, η τρομοκρατική επίθεση κατά του Χαλεπίου θα ήταν αδύνατη. Την ίδια στιγμή, ο Ερντογάν δεν είναι η χειρότερη επιλογή: η τουρκική αντιπολίτευση είναι φιλοαμερικανική και αν έρθει στην εξουσία, θα είναι χειρότερα.

Τρίτο μάθημα : οι συμφωνίες είναι άχρηστες εάν δεν υποστηρίζονται με τη βία. Η κρίση γύρω από το Χαλέπι είναι ένα άμεσο πλήγμα για τη «μορφή της Αστάνα», σύμφωνα με την οποία η Ρωσία, το Ιράν και η Τουρκία ορίστηκαν ως χώρες εγγυήτριες. Πριν από λίγες ημέρες, στις 11-12 Νοεμβρίου, πραγματοποιήθηκε στην Αστάνα η 22η διεθνής συνάντηση για τη Συρία σε «μορφή Αστάνα» και με βάση τα αποτελέσματά της εκδόθηκε κοινή δήλωση. Τώρα είναι πατημένη στη λάσπη. Μεταξύ άλλων, γιατί η απλή επίδειξη της σημαίας μας στη Συρία δεν ήταν αρκετή για να αποτρέψει.

Τέταρτο μάθημα : Η Ρωσία χρειάζεται το SMERSH (οργάνωση-ομπρέλα που συγκεντρώνει τρεις ανεξάρτητες αντικατασκοπευτικές υπηρεσίες την εποχή του Ιωσήφ Στάλιν). Από τις μέχρι τώρα πληροφορίες, φαίνεται ότι η παράδοση του Χαλεπίου δεν έγινε χωρίς την προδοσία των Σύριων στρατηγών, χωρίς τη φυγή των υφισταμένων τους, χωρίς να εκτεθεί το μέτωπο, χωρίς πολλά όπλα να παραδοθούν στον εχθρό. Είναι απίθανο ότι αυτό θα ήταν δυνατό αν η Δαμασκός είχε πλήρη επίγνωση της κατάστασης, συμπεριλαμβανομένης της πίστης και του επαγγελματισμού των ανώτερων αξιωματικών. Αλλά για να το γνωρίζουν αυτό οι ηγέτες, πρέπει να έχουν διπλά κανάλια πληροφόρησης στο έδαφος – και ένα ειδικό όργανο ικανό να τα συλλέγει και να τα μεταδίδει έγκαιρα.

Πέμπτο μάθημα : εάν η Ρωσία υποκύψει σε αδυναμία σε έναν τομέα, θα καταρρεύσει παντού. Η χρονική σύμπτωση γεγονότων όπως η κλιμάκωση γύρω από την Ουκρανία, με μακροπρόθεσμα χτυπήματα στη Ρωσία, η επίθεση στο ρωσικό τραπεζικό σύστημα, η κρίση στην Αμπχαζία, η απόπειρα Μαϊντάν στη Γεωργία, η κρίση γύρω από το Χαλέπι κ.λπ. φαίνονται τυχαία. Πίσω από όλα αυτά μπορεί να κρύβεται μια προσπάθεια του παγκόσμιου αντιπάλου της, ο οποίος δεν έχει εντυπωσιαστεί ακόμη από τη μεμονωμένη διαδήλωση του Oreshnik ούτε από τη ρητορική της Μόσχας, να εντείνει σημαντικά τις προσπάθειές της να ασκήσει πίεση στη Ρωσία σε όλα τα μέτωπα – ενώ η «αλλαγή πορείας» βρίσκεται σε εξέλιξη στην Ουάσιγκτον. Και η επιτυχία σε έναν τομέα μπορεί να τον παρακινήσει να χτυπήσει σε άλλα προβληματικά σημεία. Η Ρωσία πρέπει να κρατήσει όλες τις γραμμές της και να είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει νέες προκλήσεις.

Εάν οι ρωσικές αρχές εξακολουθούσαν να έχουν αμφιβολίες για τη συνάφεια των διαπραγματεύσεων, η τρέχουσα κατάσταση στη Συρία πρέπει να τις έπεισε ότι το ουκρανικό ζήτημα πρέπει να αντιμετωπιστεί οριστικά. Έκαναν αρκετά λάθη, κυρίως από αμέλεια. Ωστόσο, υπάρχει λόγος να ελπίζουμε ότι η έγκαιρη εργασία για τα λάθη θα βοηθήσει να αποτραπεί η επανεμφάνισή τους.




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Πέπε Εσκομπάρ

Η Παγκόσμια Πλειοψηφία θα πρέπει να είναι σε εγρήγορση. Η επίθεση στο Greater Idiblistan είναι μέρος μιας πολύπλοκης και αλληλένδετης επιχείρησης.

Το χρονοδιάγραμμα λέει την ιστορία.

18 Νοεμβρίου: Ο Ronen Bar, επικεφαλής της ισραηλινής Shin Bet, συναντά τους επικεφαλής της MIT, της τουρκικής υπηρεσίας πληροφοριών.

25 Νοεμβρίου: Ο Μαρκ Ρούτε, επικεφαλής του ΝΑΤΟ, συναντά τον Τούρκο Σουλτάνο Ερντογάν.

26 Νοεμβρίου: Σαλαφιστές-τζιχαντιστές που συγκεντρώθηκαν από τη Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ (HTS), πρώην Μέτωπο αλ Νούσρα, με την υποστήριξη των τουρκικών υπηρεσιών πληροφοριών, καθώς και από έναν μεγάλο συνασπισμό τζιχαντιστών προς μίσθωση, εξαπολύουν μια εκθαμβωτική επίθεση κατά του Χαλεπίου.

Η επίθεση των Τζιχαντιστών για ενοικίαση έχει τις ρίζες της στο Μεγάλο Ιντλιμπιστάν. Εδώ κρύβονταν δεκάδες χιλιάδες τζιχαντιστές, σύμφωνα με τη στρατηγική Δαμασκού-Μόσχας του 2020 –η αποτυχία της οποίας είναι πλέον αποδεδειγμένη– την οποία η Τουρκία έπρεπε να αποδεχθεί απρόθυμα. Το στρατό των Τζιχαντιστών προς ενοικίαση αποτελείται από δεκάδες μισθοφόρους που πέρασαν τα σύνορα από –όπου αλλού– Τουρκία: Ουιγούροι, Ουζμπέκοι, Τατζίκοι, Ουκρανοί, ακόμη και εισαγωγές του ISIS.

Ο εκπρόσωπος του ιρανικού υπουργείου Εξωτερικών Esmail Baghaei επιβεβαίωσε νωρίτερα αυτή την εβδομάδα ότι η επίθεση σαλαφιστών-τζιχαντιστών συντονίστηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες/Ισραήλ.

Ο Μπαγκάι δεν ανέφερε την Τουρκία, αν και τόνισε ότι η τρομοκρατική επίθεση σημειώθηκε αμέσως μετά τη συμφωνία του Ισραήλ σε κατάπαυση του πυρός με τη Χεζμπολάχ –ήδη παραβιάστηκε από το Τελ Αβίβ δεκάδες φορές– και αφού ο Νετανιάχου κατηγόρησε δημόσια τον Πρόεδρο της Συρίας Μπασάρ αλ Άσαντ ότι «παίζει με τη φωτιά». επιτρέποντας τη διέλευση σύγχρονων ιρανικών πυραύλων και στρατιωτικού εξοπλισμού μέσω της Συρίας στη Χεζμπολάχ.

Λίγο πριν την κατάπαυση του πυρός, το Τελ Αβίβ κατέστρεψε σχεδόν όλες τις γραμμές επικοινωνίας μεταξύ Συρίας και Λιβάνου. Στη συνέχεια, ο Νετανιάχου τόνισε ότι το επίκεντρο είναι πλέον «η ιρανική απειλή», απαραίτητη για το σπάσιμο του Άξονα της Αντίστασης.

Σύμφωνα με μια πηγή στις συριακές ειδικές υπηρεσίες που μίλησε στο RIA Novosti , οι Ουκρανοί σύμβουλοι έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην κατάληψη του Χαλεπίου παρέχοντας drones και αμερικανικά συστήματα δορυφορικής πλοήγησης και ηλεκτρονικού πολέμου και μαθαίνοντας για Σύρους συνεργάτες και πράκτορες του Ισλαμικού Τουρκεστάν. Κόμμα για να το χρησιμοποιήσετε.

Οι επικοινωνίες του Συριακού Αραβικού Στρατού (SAA) μπλοκαρίστηκαν εντελώς από αυτά τα συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου: « Ομάδες επίθεσης και drones εξοπλίστηκαν με κρυπτογραφημένες συσκευές GPS και έκαναν εκτεταμένη χρήση τεχνητής νοημοσύνης, έτσι ώστε η χρήση και η πλοήγηση drones επίθεσης και drones καμικάζι πραγματοποιήθηκε σε μεγάλες αποστάσεις .

Ο μηχανισμός τέθηκε σε εφαρμογή πριν από αρκετούς μήνες. Το Κίεβο έκλεισε μια άμεση συμφωνία με σαλαφιστές-τζιχαντιστές: drones σε αντάλλαγμα για παρτίδες τακφίρι που θα χρησιμοποιηθούν ως όπλα κατά της Ρωσίας στον πόλεμο πληρεξουσίων ΗΠΑ-ΝΑΤΟ στην Ουκρανία.

Τι πραγματικά κάνει η Τουρκία;

Ο πρακτικός ρόλος της Τουρκίας στην επίθεση σαλαφιστών-τζιχαντιστών στο Μεγάλο Ιντλιμπιστάν δεν θα μπορούσε να είναι πιο σκοτεινός.

Το περασμένο Σαββατοκύριακο, ο υπουργός Εξωτερικών Χακάν Φιντάν, ο οποίος είναι επίσης πρώην επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών, αρνήθηκε κάθε τουρκικό ρόλο. Κανείς – εκτός από τη σφαίρα του ΝΑΤΟ – δεν το πιστεύει αυτό. Κανένας σαλαφιστής-τζιχαντιστής από τη βορειοδυτική Συρία δεν μπορεί να ανάψει ένα σπίρτο χωρίς το πράσινο φως από τις τουρκικές υπηρεσίες πληροφοριών, γιατί το σύστημα της Άγκυρας τους χρηματοδοτεί και τους εξοπλίζει.

Η επίσημη γραμμή της Τουρκίας είναι να υποστηρίξει τη συριακή «αντιπολίτευση» –σαλαφιστές-τζιχαντιστές– στο σύνολό της, ενώ αποδοκιμάζει ελαφρώς την επίθεση στο Μεγάλο Ιντλιμπιστάν. Για άλλη μια φορά, αυτό είναι ένα κλασικό εξώφυλλο. Ωστόσο, το λογικό συμπέρασμα είναι ότι η Άγκυρα μπορεί να έχει μόλις θάψει τη διαδικασία της Αστάνα – προδίδοντας τους πολιτικούς της εταίρους Ρωσία και Ιράν.

Ο Ερντογάν και ο Χακάν Φιντάν, μέχρι στιγμής, δεν έχουν καταφέρει να εξηγήσουν σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή –καθώς και στον παγκόσμιο Νότο– πώς θα μπορούσε να είχε στηθεί αυτή η εξελιγμένη επιχείρηση τζιχαντιστών για ενοικίαση από τις Ηνωμένες Πολιτείες/Ισραήλ χωρίς η Τουρκία να έχει το παραμικρό γνώση του.

Και σε περίπτωση που πρόκειται για παγίδα, η Άγκυρα απλά δεν έχει την κυριαρχία να την καταγγείλει.

Αυτό που δείχνουν ξεκάθαρα τα γεγονότα είναι ότι ένα νέο μέτωπο έχει ανοίξει de facto εναντίον του Ιράν. ΗΠΑ/Ισραήλ «Διαίρει και βασίλευε» έχει τη δυνατότητα να διαλύσει τελείως τη συνεννόηση Τεχεράνης-Άγκυρας. και βασικοί ρωσικοί πόροι - κυρίως η αεροδιαστημική - θα πρέπει να εκτραπούν από την Ουκρανία για να στηρίξουν τη Δαμασκό.

Δεν υπάρχει μυστήριο: εδώ και χρόνια, η Άγκυρα πεθαίνει για να ελέγξει το Χαλέπι – έστω και έμμεσα, για να το «σταθεροποιήσει» για επαγγελματικούς λόγους (προς όφελος των τουρκικών εταιρειών) και επίσης για να επιτρέψει την επιστροφή μεγάλου αριθμού σχετικά πλούσιων προσφύγων από το Χαλέπι αυτή τη στιγμή. στην Τουρκία. Ταυτόχρονα, η κατάληψη του Χαλεπίου είναι και ένα αμερικανικό εγχείρημα: στην προκειμένη περίπτωση, πρόκειται για σοβαρή υπονόμευση του Άξονα της Αντίστασης προς όφελος του Τελ Αβίβ.

Ένα άλλο νέο χαρακτηριστικό: ο Σουλτάνος ​​Ερντογάν –πλέον εταίρος των BRICS– βρίσκεται για άλλη μια φορά στην καυτή έδρα. Χειρότερα: απέναντι σε δύο βασικά μέλη των BRICS. Η Μόσχα και η Τεχεράνη αναμένουν λεπτομερείς εξηγήσεις.

Δεν υπάρχει τίποτα που μισεί ο Πούτιν περισσότερο από την καθαρή προδοσία.

Ο Ερντογάν πήρε την πρωτοβουλία να τηλεφωνήσει στον Πούτιν – εισάγοντας ένα νέο στοιχείο: εστίασε στις οικονομικές σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας. Μετά το τσουνάμι των κυρώσεων κατά της Ρωσίας, η Τουρκία έγινε η βασική και προνομιακή γέφυρα μεταξύ Μόσχας και Δύσης. Επιπλέον, οι ρωσικές επενδύσεις στην Τουρκία είναι σημαντικές: φυσικό αέριο, πυρηνική ενέργεια, εισαγωγές τροφίμων. Οι δύο ηθοποιοί πάντα προσέγγιζαν τον πόλεμο στη Συρία από τη σκοπιά της γεωοικονομίας.


Πλήθη τζιχαντιστών ασύστολα

Στο μεταξύ, τα γεγονότα είναι και πάλι αμείλικτα. Το HTS, το πρώην Μέτωπο Al-Nusra, μπορεί να μην είναι το ISIS αυστηρά. μάλλον είναι τουρκικό ISIS. Ο διοικητής Abu Mohammed al-Joulani, de facto εμίρης αυτής της μετονομαζόμενης ομάδας, εγκατέλειψε όλες τις παραλλαγές της Αλ Κάιντα και του ISIS για να σχηματίσει το HTS. Είναι επικεφαλής μιας ολόκληρης σύνθεσης Τζιχαντιστών προς μίσθωση, κυρίως από το Heartland. Και είναι αγαπημένος του τουρκικού MIT. Λοιπόν, αγαπημένη του Ισραήλ και του ΝΑΤΟ.

Η CIA/Πεντάγωνο, το καθένα λειτουργώντας το δικό του δίκτυο, εξόπλισε 21 από τους 28 Συριακούς Σαλαφίτες και άλλες πολιτοφυλακές που οργανώθηκαν από την MIT της Τουρκίας σε ένα είδος μισθοφόρου «εθνικού στρατού» στο Μεγάλο Ιντλιμπιστάν, σύμφωνα με την τουρκική οργάνωση SETA.

Ο Σύρος αναλυτής Kevork Almassian έδειξε πώς οι παροιμιώδεις «πρώην Ισραηλινοί αξιωματούχοι» παραδέχθηκαν ότι παρείχαν στη συμμορία του Greater Idlibistan κεφάλαια, όπλα, πυρομαχικά και ακόμη και ιατρική περίθαλψη.

Ο πρώην συνταγματάρχης του ισραηλινού στρατού Mordechai Kedar παραδέχτηκε ανοιχτά ότι υποστήριξε τους «αντάρτες» για «εξάλειψη του τριγώνου της Χεζμπολάχ, του Ιράν και του Άσαντ». Οι « αντάρτες », είπε, εξέφρασαν ακόμη και την επιθυμία τους « να ανοίξουν ισραηλινές πρεσβείες στη Δαμασκό και τη Βηρυτό ».

Το HTS είναι η πιο πρόσφατη ενσάρκωση ενός από τα αγαπημένα παιχνίδια της συλλογικής Δύσης: του «μετριοπαθούς επαναστάτη» (θυμάστε τον Ομπάμα/Χίλαρι;) Η πίστη είναι σχεδόν 100% στην Άγκυρα. Μισούν τους Σιίτες και τους Αλαουίτες και λειτουργούν ένα τεράστιο δίκτυο φυλακών.

Ήταν οι σαλαφιστές-τζιχαντιστές του HTS που ανάγκασαν την πλήρη παράδοση του Χαλεπίου –χωρίς μάχη– και κινηματογραφήθηκαν μπροστά στη θρυλική Ακρόπολη. Από το 2012 έως το 2016, μόνο μερικές δεκάδες στρατιώτες του Συριακού Αραβικού Στρατού κατάφεραν να υπερασπιστούν την ακρόπολη, ακόμη και όταν ήταν εντελώς περικυκλωμένοι.

Από την έναρξη του πολέμου το 2011, η Δαμασκός δεν γνώρισε ποτέ μια ήττα τόσο καταστροφική όσο η πτώση του Χαλεπίου. Το Ιράκ γνώρισε κάτι τραγικά παρόμοιο με την πτώση της Μοσούλης το 2014. Μπορεί να υποστηριχθεί ότι η απόλυτη πλειοψηφία των Σύριων είναι αντίθετη στη συμφωνία Ρωσίας-Τουρκίας-Ιράν του 2020, η οποία ουσιαστικά απέτρεψε την απελευθέρωση του Idlib: ένα μεγάλο στρατηγικό λάθος.

Επιδεινώνεται – γιατί το πρόβλημα ξεκίνησε ουσιαστικά το 2018, όταν οι Τούρκοι δεν βρίσκονταν καν στο Αφρίν και η απελευθέρωση της Χάμα/Ιντλίμπ διεκόπη προς όφελος της απελευθέρωσης των προαστίων της Δαμασκού. Από εκεί μεταφέρθηκαν δεκάδες χιλιάδες τζιχαντιστές στην Ιντλίμπ.

Το 2020, ήταν ήδη πολύ αργά: το Ιντλίμπ υπερασπιζόταν ο τουρκικός στρατός.

Ο Συριακός Αραβικός Στρατός, όσον αφορά την Ιντλίμπ, έχει αποδειχτεί ότι είναι μια υπνική καταστροφή. Δεν αναβάθμισαν τις άμυνές τους, δεν ενσωμάτωσαν τη χρήση drones, δεν προετοίμασαν τακτική άμυνα έναντι drones kamizake FPV και drones παρατήρησης, δεν έδωσαν σημασία σε σημειώσεις για ξένους κατασκόπους. Δεν είναι περίεργο που το στρατό των Τζιχαντιστών δεν βρήκε αντίσταση καταλαμβάνοντας το μεγαλύτερο μέρος του Χαλεπίου σε 48 ώρες.

Μετά τη συμφωνία του 2020, το Ιράν και οι φιλοϊρανικές δυνάμεις εγκατέλειψαν τη Συρία, ιδιαίτερα στις επαρχίες του Χαλεπίου και της Ιντλίμπ. Αυτοί οι τομείς μεταβιβάστηκαν στον Συριακό Αραβικό Στρατό. Όσο για τις ρωσικές εταιρείες, οι οποίες ήδη δεν ήθελαν πραγματικά να επιβληθούν κυρώσεις με το να αντιταχθούν στον δυτικό αποκλεισμό κατά της Δαμασκού, σνομπάρθηκαν από τοπικές φυλές, φυλές και οικογένειες.

Αυτή τη φορά, ήταν ξεκάθαρο εδώ και μήνες ότι το HTS ετοίμαζε επίθεση. Απεστάλησαν προειδοποιήσεις στη Δαμασκό. Όμως οι Σύροι εμπιστεύτηκαν τη συμφωνία με την Τουρκία και την αποκατάσταση των σχέσεων με τις αραβικές χώρες. Σοβαρό λάθος.

Όλα αυτά μας επιτρέπουν να αντλήσουμε τουλάχιστον δύο σημαντικά μαθήματα για τη Ρωσία. Από εδώ και πέρα, ό,τι κι αν συμβεί, η Μόσχα θα πρέπει να βασιλεύει πάνω σε αυτά τα αιμομιξικά –και διεφθαρμένα– συριακά δίκτυα για να συμβάλει πραγματικά στην υπεράσπιση της κυριαρχίας της χώρας. Και αυτό που συνέβη στην Ιντλίμπ δείχνει ότι ο πόλεμος κατά των Μπαντεριστών του Κιέβου θα πρέπει να πάει στο Δνείστερο και να μην σταματήσει στα σύνορα της Δημοκρατίας του Ντονέτσκ.


Ο πόλεμος στο δρόμο – στο σταυροδρόμι της συνδεσιμότητας

Μέχρι στιγμής, το HTS και τα στρατεύματα τζιχαντιστών δεν κάνουν πολλά λάθη. Προσπαθούν να καταλάβουν όλους τους δρόμους που τροφοδοτούν το Χαλέπι για να αναγκάσουν περαιτέρω μάχες όσο το δυνατόν πιο μακριά από την πόλη, ώστε να έχουν χρόνο να το πάρουν εντελώς.

Ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή είναι θέμα δρόμου. Είτε με άλογα στην έρημο είτε με Toyota. Ελάχιστα ορυχεία γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης και δεν υπάρχει λάσπη όπως στην Ουκρανία. Ως εκ τούτου, ο πόλεμος στη Συρία εξελίσσεται συνεχώς – και πάντα στο δρόμο. Η HTS χρησιμοποιεί ήδη τον αυτοκινητόδρομο Μ4 από την Ιντλίμπ και προχωρά σε τομείς του κρίσιμου αυτοκινητόδρομου Μ5 που συνδέει το Χαλέπι με τη Δαμασκό.

Εν τω μεταξύ, τα στοιχεία μιας αντεπίθεσης μπαίνουν στη θέση τους. Από το Ιράκ, δεκάδες χιλιάδες Σιίτες, Γιαζίντι και Χριστιανοί πολιτοφύλακες από τη Χεζμπολάχ Καταΐμπ, την ταξιαρχία Fatemiyoun και τους Hashd al-Shaabi (οι Μονάδες Λαϊκής Κινητοποίησης, UMP, πολύ έμπειροι στον αγώνα κατά του ISIS) εισέρχονται στη Συρία στα βορειοανατολικά μέσω της διάβασης al-Bukamal.

Η 25η Μεραρχία/Δυνάμεις Τίγρης του αξιοσέβαστου διοικητή Suhail Al-Hassan, ουσιαστικά οι καλύτερες δυνάμεις της Συρίας, βρίσκονται σε κίνηση μαζί με τις φυλετικές πολιτοφυλακές.

Η Συρία είναι ένας απολύτως απαραίτητος κόμβος συνδεσιμότητας, που θυμίζει τους αρχαίους Δρόμους του Μεταξιού. Εάν ο συνδυασμός ΗΠΑ/Ισραήλ πραγματοποιήσει το αιώνιο όνειρό του για αλλαγή καθεστώτος στη Δαμασκό, θα μπλοκάρει το κρίσιμο σημείο διέλευσης του Ιράν προς την Ανατολική Μεσόγειο.

Θα επέτρεπαν επίσης στο Κατάρ να κατασκευάσει επιτέλους έναν αγωγό για την παροχή φυσικού αερίου στην Ευρώπη μέσω της Συρίας, ένα από τα κόλπα του Μπρεζίνσκι να αντικαταστήσει το ρωσικό φυσικό αέριο – μια περίπτωση που εξέτασα λεπτομερώς πριν από 12 χρόνια.

Η τακτική του αμερικανικού βαθέος κράτους δεν είναι ακριβώς καινούργια: προσπαθεί να αποσπάσει την προσοχή της Ρωσίας εστιάζοντας στη Συρία, επεκτείνοντας τη Μόσχα και εκτονώνοντας την πίεση στην Ουκρανία, λίγο πριν την υπογραφή της πολύ σοβαρής συνολικής στρατηγικής εταιρικής σχέσης μεταξύ Ρωσίας και Ιράν.

Υπάρχουν όμως παράγοντες που περιπλέκουν τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Σαουδική Αραβία, η οποία ήταν ένθερμος υποστηρικτής της τρομοκρατίας στην αρχή του πολέμου κατά της Συρίας, άλλαξε την πολιτική της μετά την εμπλοκή της Ρωσίας το 2015. Και τώρα το Ριάντ είναι επίσης εταίρος των BRICS – ο οποίος εξακολουθεί να πεινάει. Η Σαουδική Αραβία, η Αίγυπτος και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα υποστηρίζουν σημαντικά τον Άσαντ ενάντια στους κολλητούς του HTS.

Η Συρία είναι απολύτως κρίσιμη για τη συνολική στρατηγική της Ρωσίας στη Μέση Ανατολή και την Αφρική. Η Δαμασκός είναι ένας βασικός σύνδεσμος μεταξύ Ρωσίας και Αφρικής, όπου η Μόσχα αναπτύσσει de facto όλη της την παγκόσμια ισχύ, όπως είδα πρόσφατα στη Νότια Αφρική , με μερικές ενδιαφέρουσες προσθήκες με τη μορφή de facto αντικυρώσεων κατά των δυτικών ολιγαρχών, των οποίων οι θέσεις σε όλη την Αφρική είναι ταρακουνήθηκε σοβαρά.

Η Ρωσία και το Ιράν, μέλη των BRICS, δεν έχουν άλλη επιλογή: πρέπει να διορθώσουν, με όλα τα απαραίτητα μέσα, την ανικανότητα που επιδεικνύουν η Δαμασκός και ο Συριακός Αραβικός Στρατός, προκειμένου να διατηρήσουν την πρόσβασή τους στην Ανατολική Μεσόγειο, τον Λίβανο, το Ιράκ και όχι μόνο. Αυτό συνεπάγεται μια πολύ σοβαρή κίνηση: η Ρωσία εκτρέπει βασικά περιουσιακά στοιχεία από τη μάχη της Novorossiya για να διατηρήσει μια σχετικά κυρίαρχη Συρία.


Υπνοβασία προς τον πρώτο πόλεμο BRICS

Επί του παρόντος, ο Συριακός Αραβικός Στρατός φαίνεται να έχει δημιουργήσει μια ακόμη εύθραυστη αμυντική γραμμή στα χωριά βόρεια της Χάμα. Ο ισχυρός στρατηγός Τζαβάντ Γκαφάρι, πρώην νούμερο δύο του στρατηγού Σουλεϊμανί, ειδικός σε όλους τους φορείς του πολέμου κατά της τρομοκρατίας, έφτασε από το Ιράν για να βοηθήσει. Επιπλέον, το 2020 ήθελε να φτάσει μέχρι την Ιντλίμπ. Αυτός είναι ο λόγος που ο Άσαντ απαίτησε να φύγει. Η Δαμασκός επέλεξε να παγώσει τον πόλεμο. Σήμερα η κατάσταση είναι τελείως διαφορετική.

Οι στρατιώτες του ΝΑΤΟ για τους τζιχαντιστές του Greater Idlibistan δεν διαθέτουν αεράμυνα. Τώρα χτυπιούνται σχεδόν ασταμάτητα από ρωσικά/συριακά μαχητικά αεροσκάφη.

Η κατάσταση στο Χαλέπι είναι δραματική. Τρομοκρατικές συμμορίες υπό την ηγεσία του HTS ελέγχουν σχεδόν ολόκληρη την Κόκκινη Ζώνη και οι λίγες περιοχές που δεν έχουν ακόμη εισβληθεί είναι υπό πολιορκία. Προχωρούν επίσης στο μέτωπο Χαλέπι-Ράκα, αλλά οι Κούρδοι, που υποστηρίζονται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, προχωρούν επίσης: αυτό σημαίνει προέλαση του ΝΑΤΟ. Στην έρημο όλα είναι παράξενα σιωπηλά.

Ο ρωσικός στρατός είχε μόνο 120 άτομα στο Χαλέπι. Όσοι επέζησαν έχουν φύγει. Τι περιμένει λοιπόν τη Ρωσία; Το καλύτερο δυνατό σενάριο μεσοπρόθεσμα θα ήταν να επικεντρωθούμε στη Λατάκια. να διδάξει τους Σύρους στρατιώτες πώς να πολεμούν με τον ρωσικό τρόπο. και να τους κατευθύνει στο πώς να απελευθερώσουν σωστά τη χώρα τους.

Το άμεσο βήμα είναι να συνειδητοποιήσουμε τις τρομερές συνέπειες της παροχής καταφυγίου σε δεκάδες χιλιάδες τρομοκράτες στο Μεγάλο Ιντλιμπιστάν το 2020.

Το επόμενο βήμα είναι να κατανοήσουμε πλήρως ότι εάν η Μόσχα διαπραγματευτεί ένα είδος Μινσκ-3 με το ΝΑΤΟ – κάτι που ουσιαστικά θα υποστήριζε ο Τραμπ – το Κιέβο θα γίνει Idlib 2.0. Και οι συμμορίες των Μπαντεριστών θα φροντίσουν να υπάρξει νέο – πεσμένο – Χαλέπι μέσα στη Ρωσική Ομοσπονδία.

Η Παγκόσμια Πλειοψηφία θα πρέπει να είναι σε εγρήγορση. Η επίθεση στο Greater Idiblistan είναι μέρος μιας πολύπλοκης, αλληλένδετης επιχείρησης – με το χάος να χρησιμοποιείται ως προτιμώμενο εργαλείο – με στόχο να αναποδογυρίσει τη Δυτική Ασία και να βάλει κυριολεκτικά φωτιά. Αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να δώσει μετάσταση στον Πρώτο Πόλεμο των BRICS.

Πέπε Εσκομπάρ

πηγή: Strategic Culture Foundation


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Λίγες μέρες μετά τη σύναψη εκεχειρίας στον Λίβανο, αν υποθέσουμε ότι πρόκειται όντως περί εκεχειρίας και ενώ συνεχίζεται, προσλαμβάνοντας όλο και πιο άγριες μορφές, η γενοκτονία των Παλαιστινίων, μια νέα φωτιά πολέμου άναψε στη Μέση Ανατολή.

Στις 18 Νοεμβρίου ο αρχηγός της Ισραηλινής υπηρεσίας κατασκοπείας Σιν Μπετ πραγματοποίησε μυστική συνάντηση με την ηγεσία της τουρκικής ΜΙΤ. Στις 25 Νοεμβρίου ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Ρούτε συναντήθηκε με τον Ταγίπ Ερντογάν. Στις 26 Νοεμβρίου, τρομοκράτες της ISIS και της Αλ Κάιντα πραγματοποίησαν μεγάλη αιφνιδιαστική επίθεση κατά της Συρίας, που συνεχίζεται καθώς γράφονται αυτές οι γραμμές.

Η επίθεση αυτή θα ήταν αδύνατο να γίνει χωρίς την υποστήριξη της Τουρκίας, αφού η μόνη πρόσβαση των Ισλαμιστών ανταρτών της Συρίας προς τον έξω κόσμο είναι μέσω Τουρκίας. Η χρηματοδότησή τους από ορισμένες αραβικές χώρες διοχετεύεται μέσω Τουρκίας και μέσω Τουρκίας επίσης εξοπλίζονται. Σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων AFP οι μαχητές της συνδεόμενης με την Αl-Qaeda οργάνωση Hayat Tahrir al-Sham (HTS) δρουν στο Χαλέπι υπό τις διαταγές της τουρκικής μυστικής υπηρεσίας. Κατά τη συνήθως καλά πληροφορημένη ρωσική Izvestia, την επίθεση των τζιχαντιστών στο Χαλέπι συντόνισαν οι τουρκικές, ουκρανικές και γαλλικές υπηρεσίες, με την υποστήριξη των Ισραηλινών και την έγκριση των Αμερικανών. Σχεδιαζόταν εδώ και δύο μήνες και επρόκειτο να εκδηλωθεί τον Μάρτιο, αλλά οι εξελίξεις στον Λίβανο την επιτάχυναν.

Δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι και γιατί συμβαίνει τώρα στη Συρία αν δεν εντάξουμε τη σύγκρουση στο γενικότερο πλαίσιο εντός του οποίου διεξάγεται.

Η Συρία συνδέει τον Λίβανο με το Ιράκ και το Ιράν και είναι χώρα κλειδί, το γεωγραφικό κέντρο του «Άξονα της Αντίστασης» στη Μέση Ανατολή. Τυχόν νίκη των συγκεκριμένων Ισλαμιστών και ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ, θα σήμαινε μια πολύ μεγάλη στρατηγική νίκη του άξονα Ισραήλ και ΗΠΑ επί του «Άξονα της Αντίστασης». Η Χεζμπολάχ θα βρισκόταν εντελώς απομονωμένη στον Λίβανο και το Ιράν πολύ πιο τρωτό σε επίθεση εναντίον του.

Η πολεμική επιχείρηση του Ισραήλ στον Λίβανο προετοίμασε τη σημερινή επιδρομή των τζιχαντιστών στη Συρία, υποχρεώνοντας τη Χεζμπολάχ να αποσύρει από τη χώρα αυτή τις πολύ αξιόμαχες δυνάμεις της. Επιπλέον, το Ισραήλ συνέχισε το τελευταίο διάστημα τους διαρκείς βομβαρδισμούς κατά της Συρίας. Σημειωτέον ότι οι ισλαμιστές της Αλ Κάιντα και του ISIS είναι αρκετά παράδοξοι ως ισλαμιστές, με δεδομένο ότι επιτίθενται κυρίως εναντίον άλλων μουσουλμάνων και ποτέ κατά του εβραϊκού κράτους, ενώ και αρκετές από τις επιθέσεις τους στη Δύση μοιάζουν πολύ ύποπτες ως προς τις πραγματικές τους επιδιώξεις. Πολλά έχουν γραφεί για τον ρόλο των Αμερικανικών, Βρετανικών, Τουρκικών και Ισραηλινών υπηρεσιών και τους δεσμούς που ανέπτυξαν με τους τζιχαντιστές στην αρχική φάση δημιουργίας και ανάπτυξης του ISIS, προτού η ίδια η Δύση τρομάξει και αρχίσει να τους καταπολεμά. Το Ισραήλ περιέθαλψε τραυματίες μαχητές του ISIS στα νοσοκομεία του για «ανθρωπιστικούς λόγους» (!!!), όπως ισχυρίστηκε πρώην αρχηγός της Μοσάντ. Κατά τον Εφρέμ Ινμπάρ, επικεφαλής του Ισραηλινού Ινστιτούτου Ειρήνης (sic) Μπεγκίν Σαντάτ και έναν από τους θεωρητικούς του ισραηλινού «Διαρκούς Πολέμου»: «Η Δύση πρέπει να αποδυναμώσει περαιτέρω το Ισλαμικό Κράτος, όχι όμως και να το καταστρέψει…Το να αφήνουμε κακούς ανθρώπους να σκοτώνουν κακούς ανθρώπους ακούγεται πολύ κυνικό, αλλά είναι χρήσιμο, ακόμα και ηθικό να το κάνουμε, αν κρατάει απασχολημένους τους κακούς ανθρώπους και λιγότερο ικανούς να βλάψουν τους καλούς. Επιπλέον, η αστάθεια και οι κρίσεις, μερικές φορές περιέχουν φορείς θετικών αλλαγών».

Εκτός από γεωγραφικό κέντρο του Άξονα της Αντίστασης, η Συρία είναι κρίσιμης σημασίας σύμμαχος της Ρωσίας που διαθέτει στη Λατάκεια τη μόνη ναυτική βάση της στη Μεσόγειο. Η επίθεση των τζιχαντιστών στη Συρία συμπίπτει με γενικότερη ταυτόχρονη δυτική επίθεση από πολλές πλευρές κατά της Ρωσίας και των ρωσικών συμφερόντων (σε Ουκρανία, Μολδαβία, Γεωργία αλλά και Κύπρο). Τυχόν «απώλεια» της Συρίας θα ήταν καταστροφική για ζωτικά ρωσικά συμφέροντα.

Εκτός από το backing της Τουρκίας, οι ισλαμιστές αντάρτες είχαν εκπαίδευση και τεχνική υποστήριξη από τις ουκρανικές μυστικές υπηρεσίες και ειδικές δυνάμεις, που έσπευσαν να πανηγυρίσουν για τον ρόλο τους, πιθανώς θέλοντας να αποδείξουν την αξία τους ως δύναμης κρούσης της «συλλογικής Δύσης» οπουδήποτε στον πλανήτη. Καλά πληροφορημένες πηγές εκτιμούν ότι είναι επίσης και στο κέντρο των προσπαθειών να φτιαχτεί ένα νέο Gladio στη Δύση.

Να σημειώσουμε στο σημείο αυτό, ότι παρά τις προσπάθειες του Ισραήλ να εμφανισθεί ως φίλος της Ρωσίας, γίνεται ακόμα μια φορά σαφής η στρατηγική ενότητα των πολέμων που έχει εξαπολύσει η «συλλογική Δύση» σε Ευρώπη και Μέση Ανατολή.

Ειρήσθω εν παρόδω, η Συρία των Άσαντ ήταν στο παρελθόν πολύ σημαντικός σύμμαχος της Ελλάδας και της Κύπρου, ο δε πατήρ Άσαντ είχε δηλώσει ότι επίθεση κατά της Ελλάδας θα θεωρηθεί επίθεση κατά της Συρίας, ενώ είχε συνομολογήσει με τον υπουργό Άμυνας Γεράσιμο Αρσένη συμφωνία μεταστάθμευσης ελληνικών αεροσκαφών που θα επιχειρούσαν στην Κύπρο, συμφωνία που υπονομεύτηκε στη συνέχεια και δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Εν συνεχεία βέβαια η τυφλή πρόσδεση Αθήνας και Λευκωσίας στις εντολές που έπαιρναν από την Ουάσιγκτον και η τυφλή πρόσδεσή τους στο άρμα του Ισραήλ, κατέστρεψε τις ελληνοσυριακές και κυπροσυριακές σχέσεις, αφαιρώντας στρατηγικό πλεονέκτημα από Ελλάδα και Κύπρο. Παραμένει βέβαια, όπως και σε όλο τον αραβικό κόσμο, ένα μεγάλο ρεύμα συμπάθειας προς την Ελλάδα, με βαθιές ρίζες στην ιστορία, που προσπαθούμε όμως κι αυτό να το καταστρέψουμε όσο είναι δυνατό.

Το ερώτημα που τίθεται τώρα είναι γιατί ο Ερντογάν ανέτρεψε (για πολλοστή φορά) την πολιτική του έναντι της Συρίας, γιατί βοηθάει το Ισραήλ και γιατί διακινδυνεύει τις σχέσεις του με τη Ρωσία.

Πιθανώς είναι το αποτέλεσμα και απειλών που δέχεται, σχετικά με το κουρδικό, αλλά και αναμονής πλεονεκτημάτων από μια επαναπροσέγγιση με την άξονα ΗΠΑ και Ισραήλ. Ήδη, όπως δήλωσε ο Τούρκος Υπουργός Άμυνας Γιασάρ Γκιουλέρ, οι Αμερικανοί δεν έχουν πλέον αντιρρήσεις για το θέμα των S400. Μόλις δοθεί η εντολή, οι S400 μπορούν, εντός 12 ωρών, να εγκατασταθούν στις περιοχές τους και να είναι έτοιμη για χρήση.

Ο Ερντογάν τα έχει κάνει αυτά και στο παρελθόν, καταρρίπτοντας το ρωσικό αεροσκάφος και μετά προσεγγίζοντας τη Ρωσία, ενώ και με τον Άσαντ έχει μεταβάλλει άρδην την πολιτική του τέσσερις φορές (μαζί με την τελευταία), χωρίς να υποστεί συνέπειες. Ίσως πιστεύει ότι μπορεί να συνεχίζει τέτοιες πρακτικές χωρίς να καταβάλλει κόστος, ιδίως καθώς η Μόσχα έχει συγκεντρώσει τις δυνάμεις της στο ουκρανικό.

Ίσως πιστεύει ότι θα διαπραγματευθεί από καλύτερες θέσεις με τη Ρωσία, που θα αναγκαστεί να ζητήσει τη συνδρομή του για να σταθεροποιηθεί η κατάσταση στη Συρία.

Μόνο που μπορεί να έχει δίκιο, μπορεί όμως να κάνει και λάθος εκτίμηση. Η Ρωσία δεν έχει κανένα περιθώριο να υποστεί στρατηγική ήττα ούτε στη Συρία, ούτε στο Ιράν. Και το πολιτικό κεφάλαιο που ο Τούρκος Πρόεδρος συσσώρευσε με την έντονη αντίθεσή του στις γενοκτονικές πρακτικές του Ισραήλ θα κινδυνεύσει επίσης να εξανεμισθεί καθώς γίνεται αντιληπτός ως συνδράμων το Ισραήλ κατά της Συρίας.

Είναι πολύ νωρίς για να κάνουμε ασφαλείς προβλέψεις για τη συνέχεια της συριακής κρίσης. Ούτε γνωρίζουμε τι μπορεί να έχει συμφωνηθεί μεταξύ Τουρκίας και ΗΠΑ και για τη Μέση Ανατολή (ίσως όμως και για Ελλάδα και Κύπρο).

Το βέβαιο είναι ότι η θεωρητική δικαιολόγηση όλης της εξωτερικής πολιτικής Ελλάδας και Κύπρου των τελευταίων δεκαπέντε χρόνων, δηλαδή ότι η Τουρκία βρίσκεται σε ασυμφιλίωτη αντίθεση με το Ισραήλ και ότι επομένως εμείς ισχυροποιούμαστε αν κάνουμε ότι μας λένε οι Αμερικανοί και οι Ισραηλινοί και διακόψουμε κάθε σχέση με οποιονδήποτε αντίπαλό τους, μια πολιτική που ήδη έχει προκαλέσει αρκετές καταστροφές για τα ελληνικά συμφέροντα και μας κατέστησε άβουλους δορυφόρους, «χρήσιμους ηλίθιους» αυτών των δυνάμεων καταρρέει πανηγυρικά, προτού καν το ταμείο βγάλει τον τελικό λογαριασμό για το Αιγαίο και την Κύπρο!

Σε ποιόν άραγε θα στηριχτούμε αύριο για να αποκρούσουμε τυχόν συνδυασμένες δυτικές και τουρκικές πιέσεις;

Και γιατί εμείς, δύο μικρές και τόσο προβληματικές χώρες, εμπλεκόμαστε με πολλούς και διάφορους, άμεσους και έμμεσους τρόπους, και ιδίως με την πολιτική μας στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή, σε μια παγκόσμια σύγκρουση που κινδυνεύει να μας κάνει παρανάλωμα, αντί να προσπαθούμε με κάθε τρόπο να μείνουμε έξω από αυτή;

Πηγή: kosmodromio.gr




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)