Cartesian Mechanicism

Η διδακτορική διατριβή πραγματεύεται το ζήτημα της σχέσης ανθρώπου και μηχανής μέσα από την επιστημολογική σκέψη του Ζορζ Κανγκιλέμ. Παρουσιάζονται οι βασικές του θέσεις σχετικά με το οργανικό, την ειδικότητα της ζωής και το βιολογικό φαινόμενο ευρύτερα. Το σύνολο του έργου διατρέχει μια πολεμική προς τον μηχανικισμό μέσα από την οποία γίνεται μια προσπάθεια να διαφανεί τόσο η διαφορετικότητα όσο και η ειδοποιός διαφορά, η ειδικότητα, της ζωής. Έννοιες φαινομενικά παρωχημένες όπως η τελεολογία και ο βιταλισμός τίθεται υπό φιλοσοφική επαναδιαπραγμάτευση καθώς αν απογυμνωθούν από οιεσδήποτε αντι-επιστημονικές συνυποδηλώσεις και τροποποιηθούν είναι ικανές να καταστούν διαχειρίσιμες και ίσως να βελτιώσουν την ερμηνευτική επάρκεια της θεώρησης του βιολογικού φαινομένου. Η επιστημολογική σκέψη του Κανγκιλέμ σχετικά με τη θεώρηση του οργανικού ως ολότητας και της κομβικής σημασίας που έχει η σχέση οργανισμού και περιβάλλοντος-κέντρου παρουσιάζεται λεπτομερώς. Επιπλέον, έρχεται να αναμετρηθεί σε φιλοσοφικό επίπεδο με σύγχρονες θεωρίες από τον επιστημονικό χώρο σε ένα γόνιμο διάλογο που αποσκοπεί στο να δείξει τους περιορισμούς μια αυστηρά μηχανιστικής προσέγγισης. Πράγματι, όλο το έργο μπορεί να ιδωθεί ως μια κριτική θεώρηση του τρόπου με τον οποίο προσεγγίζεται τόσο επιστημολογικά αλλά και οντολογικά, ίσως, το βιολογικό φαινόμενο. Γίνεται συζήτηση γύρω από τα διάφορα είδη δυισμού και αναλύεται το πώς ο Κανγκιλέμ επιχειρεί να άρει τον υποστασιακό δυισμό. Τέλος, γίνεται μια σύνοψη των βασικών θέσεων του φιλοσόφου που μπορούν να επικαιροποιηθούν, να επηρεάσουν και να διανθίσουν το σύγχρονο διάλογο γύρω από θέματα του έμβιου και της σχέσης του με το μηχανικό.

Conventional approaches to consciousness assume that our current science tells us within tolerable limits what physical nature is. Because nature so understood cannot explain consciousness as we seem to experience it ourselves, explaining consciousness becomes a problem. One solution is to rethink what consciousness is so that it becomes the sort of thing our current natural science could in principle explain. Whitehead takes the opposite approach, using the existence of consciousness as a clue to what nature must be if it can generate something like consciousness. The justification for this approach can be found in Whitehead’s implicit indictment of descriptive phenomenology. According to Whitehead, the seemingly insoluble problem of explaining consciousness naturalistically is an artifact created by the assumption that consciousness faithfully samples the world, when in fact it obscures the very aspects of nature that are indispensable to understanding how anything, including consciousness itself, could emerge through a physical process.