Iran - L'arte persiana

The Nordic Journal of Aesthetics

2008

2013

Category: Article Written by Egill Arnarson Lán í óláni-þannig maetti lýsa aeviferli Vicos. En einnig má halda því fram að sagan af slysinu sem sögumaður varð fyrir sem barn geymi kjarnann í heimspeki hans því inntakinu í Hinum nýju vísindum má lýsa sem nokkuð svipuðu: Í gegnum söguna og öll þau skakkaföll sem hún þekkir er að verki guðleg forsjón sem ljaer henni merkingu og-a.m.k. tímabundinn-tilgang. Heimspeki Vicos maetti því lýsa sem heimspeki forsjónarinnar. Líf Vicos var að öðru leyti þó nokkur barningur: Laun hans sem háskólakennara í maelskulist, Nordicum-Mediterraneum [nome.unak.is]

2005

Roberto Bellarmino e l’arte di ben morire: «qui cupit bene mori, bene vivat», in La vita, la morte, la divinità e la magia, «Chronica Mundi», 1 (2011), n. 1, pp. 79-98. , 2011

With the publication in 1620 of the successful pamphlet De arte bene moriendi, it became clear that its author, Roberto Bellarmino, was a mainstay even in the field of ascetical literature. Concerned by the drama of salvation, the Jesuit theologian developed a pedagogy of death in which human life has to be governed in a Christian manner as to have a happy passing away. Dominated by the concept of sin, the teaching of Bellarmino identifies the Church as the only guarantee of salvation. In this context, his De arte bene moriendi, whose immense luck remained intact until Saint Alphonsus’ Apparecchio alla morte and beyond, explains the way to prepare oneself with method to the delicate moment of the passing away : the individual can not redeem himself only at the end of his earthly existence, or convert for fear of divine justice, but he must be ready to the rendezvous with death in a state of grace. Departing from the traditional treatises of the ars moriendi, the work of Bellarmino assimilates the art of well dying to the inner conquest of well living, arising in the post-Tridentine age as an exemplary model and a mature evolution of the change in sensitivity occurred in the mid-sixteenth century and fostered by the Dottrina del ben morire of Pietro da Lucca. According to Bellarmino, those who wish to well die, must live well, as it can be seen by comparing the condition of those who learned the art of well dying, and who will have a happy passing away, and those who ignored the art of living well, and who are doomed to a miserable death.

2019

2011

Netla, 2019

Frá ágúst 2009 til desember 2012 átti sér stað vinna við innleiðingu og þróun faglegs lærdómssamfélags í nýjum grunnskóla í þéttbýli. Samhliða var gerð starfendarannsókn í skólanum, í samstarfi ytri aðila og skólastjórnenda. Þar var rannsakað hvaða þýðingu forysta stjórnenda hafði fyrir þróun starfshátta í nýjum skóla og hvað studdi hana. Stuðst var við ígrundun stjórnenda, vettvangsathuganir, viðtöl og mat ásamt rýni í fyrirliggjandi gögn í skólanum. Í lok rannsóknartímabilsins sýndu niðurstöður að teymisvinna var einkennandi fyrir skólastarfið og kennarar í teymum tóku forystu á ýmsan hátt með stjórnendum. Mörg teymi mátti skilgreina sem lærdómsteymi. Starfið var ekki átakalaust en stjórnendur sinntu forystuhlutverki sínu með seiglu, eftirfylgni og lausnaleit að vopni. Fimm árum síðar, skólaárið 2017–2018, var gerð eftirfylgnirannsókn í skólanum þar sem tekin voru rýnihópaviðtöl við teymi og lagt fyrir matstæki um lærdómssamfélag. Leitað var svara við rannsóknarspurningunum: Hvað ...

2010

2009