In Ricordo di Edmond Bernus

Roberto Bellarmino e l’arte di ben morire: «qui cupit bene mori, bene vivat», in La vita, la morte, la divinità e la magia, «Chronica Mundi», 1 (2011), n. 1, pp. 79-98. , 2011

With the publication in 1620 of the successful pamphlet De arte bene moriendi, it became clear that its author, Roberto Bellarmino, was a mainstay even in the field of ascetical literature. Concerned by the drama of salvation, the Jesuit theologian developed a pedagogy of death in which human life has to be governed in a Christian manner as to have a happy passing away. Dominated by the concept of sin, the teaching of Bellarmino identifies the Church as the only guarantee of salvation. In this context, his De arte bene moriendi, whose immense luck remained intact until Saint Alphonsus’ Apparecchio alla morte and beyond, explains the way to prepare oneself with method to the delicate moment of the passing away : the individual can not redeem himself only at the end of his earthly existence, or convert for fear of divine justice, but he must be ready to the rendezvous with death in a state of grace. Departing from the traditional treatises of the ars moriendi, the work of Bellarmino assimilates the art of well dying to the inner conquest of well living, arising in the post-Tridentine age as an exemplary model and a mature evolution of the change in sensitivity occurred in the mid-sixteenth century and fostered by the Dottrina del ben morire of Pietro da Lucca. According to Bellarmino, those who wish to well die, must live well, as it can be seen by comparing the condition of those who learned the art of well dying, and who will have a happy passing away, and those who ignored the art of living well, and who are doomed to a miserable death.

Linguagem em (Dis)curso, 2011

Neste artigo, pretendeu-se analisar como se produz a identidade de ciência na revista Galileu. Partimos do pressuposto de que a mídia é constitutiva das identidades, as quais não se referem apenas a um produto determinado, mas se constroem na confluência de diferentes elementos de acordo com a historicidade de suas formações discursivas. As nossas questões norteadoras indagam sobre a presença de elementos idem e ipse - da identidade narrativa em Paul Ricoeur (1991) -, e sua relação com as formações discursivas na constituição da identidade de ciência no discurso da revista. O corpus da pesquisa se constitui de quatro reportagens de capa da revista Galileu, das edições de abril, maio, junho e julho de 2010. Analisa-se como a atividade da ciência numa concepção moderna ou pós-moderna colabora para a construção das identidades de ciência na Galileu e constitui a tensão entre mesmidade e ipseidade, entre memória e promessa.

2013

Category: Article Written by Egill Arnarson Lán í óláni-þannig maetti lýsa aeviferli Vicos. En einnig má halda því fram að sagan af slysinu sem sögumaður varð fyrir sem barn geymi kjarnann í heimspeki hans því inntakinu í Hinum nýju vísindum má lýsa sem nokkuð svipuðu: Í gegnum söguna og öll þau skakkaföll sem hún þekkir er að verki guðleg forsjón sem ljaer henni merkingu og-a.m.k. tímabundinn-tilgang. Heimspeki Vicos maetti því lýsa sem heimspeki forsjónarinnar. Líf Vicos var að öðru leyti þó nokkur barningur: Laun hans sem háskólakennara í maelskulist, Nordicum-Mediterraneum [nome.unak.is]

2005

The Nordic Journal of Aesthetics

Projeto Historia Revista Do Programa De Estudos Pos Graduados De Historia E Issn 2176 2767 Issn 0102 4442, 2001

2011

Ritgerðina má ekki afrita nema með leyfi höfundar.

Tímarit um viðskipti og efnahagsmál, 2020

Tilgangur greinarinnar er að skoða virkni endurskoðunarnefnda út frá tíðni funda og gæði fundargagna. Könnun var gerð 2016 meðal nefndarmanna endurskoðunarnefnda hjá einingum tengdum almannahagsmunum. Könnunin veitir ákveðna innsýn í starfsumhverfi endurskoðunarnefnda og skoðanir nefndarmanna. Þessi rannsókn snýr að störfum endurskoðunarnefnda með tilliti til fjölda funda, fundargagna og umræðna. Störf og starfsumhverfi endurskoðunarnefnda hafa lítið verið rannsökuð og er greinin framlag í þá umræðu. Verkefni endurskoðunarnefnda eru á ábyrgð stjórnar samkvæmt lögum um ársreikninga. Stjórnir þurfa m.a. að sjá til þess að gögn og upplýsingar séu til staðar fyrir nefndarmenn og sett fram á réttan hátt. Nefndarmenn hafa einnig ábyrgð á þessum hluta í því formi að kalla eftir nauðsynlegum gögnum hverju sinni, sérstaklega formaður. Umgjörð og fyrirkomulag endurskoðunarnefnda hefur mikið að segja um hvort tilgangur sem þeim er ætlað næst eða ekki. Könnunin var gerð meðal fyrirtækja og stof...

2010

1967