Konferencja: "Komiks niepokorny"

Białostockie Studia Literaturoznawcze

Zarówno zagadnienie przestrzeni komicznej, jak i poddanego komicznym deformacjom świata emocji należą bez wątpienia do najmniej rozpoznanych obszarów współczesnej refleksji humorologicznej. O ile zatem nietypowy wygląd postaci oraz odbiegający od normy styl jej zachowań traktowane są jako jedne z najbardziej podstawowych źródeł śmieszności, o tyle wykazujący podobne cechy kod przestrzenny, niejednokrotnie w równym stopniu eksponujący gatunkowe cechy przedstawienia, czyli-w tym wypadku-jego komediowy charakter, nie zyskał rangi odrębnego przedmiotu badań, mimo wyraźnych w ostatnich latach postępów poetyki "spacjalnej" 1. Tak zatem dostępna w katalogu bibliotecznym pod obiecującym tytułem Przestrzeń komiczna publikacja Karola Ferstera (pseud. Charlie) 2 to je-1 O popularności tej perspektywy badawczej świadczy cały szereg wydanych w ostatnich latach publikacji, podejmujących różne aspekty przestrzennej organizacji ludzkiego (w tymartystycznego) doświadczenia.

2017

2013

Chociaż jestem zwolenniczką ustaleń i diagnoz socjologicznych Anthony'ego Giddensa, który nie bez powodu zaliczany jest dzisiaj do najwybitniejszych przedstawicieli nauk społecznych, postanowiłam rozpocząć swój wywód od sformułowania tego badacza, z którym akurat zupełnie się nie zgadzam. Brzmi ono następująco: "Demokratyzacja życia osobistego przebiega w sposób mniej widoczny, po części właśnie dlatego, że nie odbywa się publicznie, ale ma równie potężne konsekwencje" (Giddens 2007: 217). Na czym wspiera się moja niezgoda z powyższym twierdzeniem Giddensa? Wynika ona z analiz i obserwacji, przeczących niepublicznemu przebiegowi demokratyzacji życia osobistego, nie tylko życia osobistego polityków, różnego autoramentu celebrytów, postaci show-biznesu, sportu, nauki, literatury i sztuki. Ich życie osobiste, ale też życie osobiste nieporównanie większej rzeszy nieznanych osób, anonimowych internautów, gospodyń domowych, młodzieży szkolnej, dzieci, nauczycieli, młodych matek, singli, zarażonych chlamydią, amatorów podróży, sympatyków Pałacu Kultury…, a nawet naszych zwierząt domowych stało się dzisiaj w naszym kraju przedmiotem roztrząsań publicznych, trudno bowiem uznawać za prywatne fora, blogi, strony domowe czy portale internetowe, na których wszelkie formy "obnażania" (od werbalnych do wizualnych) święcą triumfy, a które są dostępne dla każdego. Prowadzone na ulicy, w środkach komunikacji miejskiej, w sklepach, restauracjach, szpitalach,

Inscription. Periodical on Occasional and Applied Literature, 2008

Wielka awantura, czy o "monidło"? Jana Himilsbacha semiotyka groteski i dyskurs humanistyczny J an Himilsbach (1931-1988) wydał swoją pierwszą książkę-zbiór opowiadań Monidło-w 1967 roku. Trzeba koniecznie dodać, że poprzedziło ten akt 16 lat prób i prac pisar skich autora, jeśli zważyć debiutancki wiersz-Będę poetą-opublikowany w 1951 roku1. Trzeba o tym pomyśleć, kiedy czyta się dzisiaj, po przeszło czterdziestu latach, ówczesne recenzje Monidła, w których krytycy bardzo niepewnie próbowali określić zapowiadający się właśnie charakter pisarski autora. A to z powodu, po pierwsze, jego iście lumpenproletariackiego pochodzenia i braku formalnego wykształcenia inteligenckiego, następnie zaś z powodu przeczącego tym uwarunkowaniom i determinizmom poziomu sprawności warsztatowej początkującego prozaika oraz literackiej atrakcyjności jego opowiadań. Zawodowi krytycy jakby zaniemówili, nie bardzo wiedząc, jakie stanowisko zająć na przyszłość. Wahali się, czy w ogóle można się odważyć na otwartą pochwalę autora tej niecodziennej dawki hiperrealizmu, opatrzonej w dodatku tyleż intrygującym, co nie zrozumiałym tytułem, do dnia dzisiejszego zresztą kłopotliwego, bo wywodzącego się z bardzo specyficznych, od dawna już zapomnianych rejonów kultury "oddolnej", popu larnej, ba! dosłownie jarmarcznej, niskiej, kiczowatej, szerzej nieznanej, peryferyjnej. Jacek Kajtoch bardzo ekspresywnie i wartościująco zatytułował swoją recenzję książki Himilsbacha-Pisarz dnia siódmego1 2. Zauważył, że autor jest "ewenementem jako osobowość" i stwierdził, że:

Katowice : Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego eBooks, 2019

Forum Socjologiczne

Nonheteronormativity and culture of psychotherapyCulture has a paramount impact on every aspect of psychotherapy, its conceptualizations, clas­sifications, diagnostic procedures, use of psychometric tools, implementation of therapeutic ap­proaches and outcome expectations. Cultural changes evoke psychotherapeutic permutations, they may be subtle but at times shifts are radical. Nonheteronormativity serves as an interesting example of struggles between forces of sexual liberation and social control. This article objective is to present selected aspects, dynamics of changes as well as relatively stable tendencies regarding capricious re­lations between homosexuality and psychotherapy, which could be perceived as vehicle of self-real­ization and/or agency of control.

Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza, 2015

12 października 2010 roku odbyła się kolejna cykliczna konferencja organizowana przez Zakład Gramatyki Współczesnego Języka Polskiego i Onomastyki UAM oraz Wydział Filologiczno-Filozoficzny Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk z okazji Dnia Papieskiego, której tytułem było hasło Jan Paweł II-Odwaga Świętości. Podczas konferencji referenci skupili się na przedstawieniu sylwetki Jana Pawła II przez pokazanie nie tylko jego tekstów, lecz również jego działania jako człowieka i głowy Kościoła zarazem. Z tej perspektywy niezwykle istotne wydają się wystąpienia ks. prof. dra hab. Pawła Bortkiewicza (Jan Paweł II-świadek Boga. Rola doświadczenia i świadectwa u Jana Pawła II), a także prof. dra hab. Bogdana Walczaka dotyczące recepcji nauczania Jana Pawła II oraz dr Jolanty Hajdasz (Etyka dziennikarska w nauczaniu Jana Pawła II). Do wystąpień tych dodać można referat dra Damiana Pałki o dialogu Jana Pawła II z Żydami, a także teksty mgr Anny Nawrot (Odwaga w tekstach Jana Pawła II) i mgr Barbary Buk (Symfonia S-anto Subito. Pontyfikat Jana Pawła II pontyfikatem Wirtuoza Odważnej Świętości). Ponadto wystąpienia uczestników odnosiły się do przesłań i analizy językoznawczej oraz literaturoznawczej różnych tekstów Ojca Świętego-w tym teks tów literackich-dr Mateusz Bourkane przedstawił Narodziny wyznawców Karola Wojtyły w aspekcie problemu rytuału jako epifanii. Homilie i przemówienia stały się materiałem badawczym dr Małgorzaty Rybki i dr Jolanty Sławek, które w tekście "Obejmuję spojrzeniem duszy całą Ojczyznę umiłowaną" ukazały ojczyznę jako wartość i przybliżyły jej rozumienie występujące w homiliach Jana Pawła II. Teksty przemówień do młodzieży zawarte w katechizmie Pokolenia JP2 analizowały dr Karolina Ruta i dr Marta Poznańskie Studia Polonistyczne Seria językoznawcza t. 18 (38), z. 1

2013

For years, Czech (and Czechoslovak) cinema has been associated with excellent traditions and a trusty brand. Apart from outstanding feature films, which have always been welcomed by cinema- -goers, Czech documentaries are increasingly gaining popularity. In this field a new generation of documentary filmmakers is rising to fame. In recent years, nobody has been more provoking and irritating, as well as prompting the average Czech to reflect upon his or her behaviour, than Vít Klusák and Filip Remunda. These two talented Czech documentary filmmakers, alumni of the renowned FAMU – Film and TV School of the Academy of Performing Arts in Prague, are controversial scandalmongers and at the same time original cult artists. They have created their own style of reality show and a specific kind of documentary – the so called ‘documentary comedy’. Not only do they watch and record human behaviour, but – just to get to the heart of the matter – they also spontaneously document Czech reality, p...

2007

Scenariusz zajêae integracyjnych No to co? Cele:-akceptacja swojej sytuacji i otaczaj¹cej rzeczywistoci-uwiadomienie uczestnikowi zajêae, ¿e niepe³nosprawnoae-to normalna sprawa-podkrelenie, ¿e tak naprawdê wszyscy jestemy do siebie podobni-integracja grupy-wzmocnienie poczucia w³asnej wartoci Uczestnicy: uczniowie klas I-IV szko³y podstawowej (szczególnie w klasach integracyjnych na pocz¹tku roku szkolnego). Miejsce: sala lekcyjna lub czytelnia (krzese³ka ustawione w krêgu) Czas: dwie godziny lekcyjne Metody pracy: pogadanka, praca z tekstem, elementy dramy, pedagogika zabawy Formy pracy: praca indywidualna, praca w grupach, praca zbiorowa rodki: teksty wierszyków, woreczki, szary papier, flamastry, kredki, zdjêcia postaci, tekst opowiadania No to co? Ireny Landau i Wandy Orliñskiej, p³yta CD piew s³owika Tok zajêae: 1. Zabawa na powitanie Warkocz Dzi bêdziemy warkocz pleae, lew¹ rêkê wyci¹gamy, na ni¹ praw¹ zak³adamy, do warkocza zapraszamy (podajemy imiê osoby). Osoba zaproszona powtarza wier-brought to you by CORE View metadata, citation and similar papers at core.ac.uk

2010

Z punktu widzenia badacza kultury i językoznawcy opis komunikacji międzykulturowej w terminach gier, realizowanych w określonych sytuacjach i na określonych zasadach, pozwala na ujawnienie celów i metod ich osiągania, jakie obowiązują w określonym środowisku komunikacyjnym. Tak cele, jak i metody mogą się istotnie różnić w środowisku docelowym, co czyni zadanie badacza trudnym, acz możliwym do przeprowadzenia, przy zachowaniu minimalnej konsekwencji i obiektywizmu opisowego. Nie należy zapominać, że gry posiadają nie tylko aspekty konstruktywne, ale także i destruktywne. Gra może funkcjonować jako oręż, także na scenie komunikacji międzykulturowej. Charakterystycznym przykładem takiego podejścia jest powieść Nothomb wydana w Polsce pod znamiennym tytułem Z pokorą i uniżeniem, a opisująca rzekomo „z dystansem i humorem” przygody autorki w trakcie jej pracy w japońskim biurze. Opis dwulicowych gier, jakimi naszpikowano tekst, może być pouczający ze względu na wyjątkowo skondensowany zestaw technik, które mogą skutecznie uniemożliwić porozumienie międzykulturowe, mimo że stosujący je narrator deklaruje na zewnątrz otwartość, obiektywizm i gotowość do porozumienia. Swoistego rodzaju ksenofobia i orientalizm, jakimi cechuje się tekst Nothomb, obnażają liczne zjawiska obecne w sposób nieunikniony w tle komunikacji międzykulturowej, a rzadko podlegające opisowi naukowemu. Być może niniejsza próba opisu przybliży je choć w części polskiemu odbiorcy.