Books by Łukasz Fijałkowski
Celem publikacji jest wyjaśnienie dynamiki wewnętrznych uwarunkowań
bezpieczeństwa militarnego w ... more Celem publikacji jest wyjaśnienie dynamiki wewnętrznych uwarunkowań
bezpieczeństwa militarnego w Azji poprzez analizę studiów przypadku czterech krajów: Indonezji, Iranu, Jordanii i Singapuru. Przedmiotem badań jest bezpieczeństwo tych państw, rozpatrywane przy wykorzystaniu teorii sekurytyzacji i próbie jej przełożenia na realia wewnętrznych uwarunkowań bezpieczeństwa militarnego. Hipoteza Autorów zakłada, że to percepcja wewnętrznych zagrożeń i własnych słabości w największym stopniu determinuje podejście do bezpieczeństwa militarnego. W badanych krajach percepcja zagrożeń o charakterze militarnym uwarunkowana jest specyfiką wewnętrznych sporów politycznych i jest silnie osadzona w kontekście społecznym. W efekcie wszędzie tam występuje bądź występowało do niedawna zjawisko sekurytyzowania zagadnień bezpieczeństwa, które powinny być elementem rutynowej polityki państwa.
Papers by Łukasz Fijałkowski
Problemy bezpieczeństwa Bliskiego Wschodu i Północnej Afryki (MENA), 2016
Specyfika bezpieczeństwa państw bliskowschodnich podkreśla niemożność jasnego rozdzielenia zagroż... more Specyfika bezpieczeństwa państw bliskowschodnich podkreśla niemożność jasnego rozdzielenia zagrożeń wewnętrznych od zewnętrznych. Choć podział taki ma charakter zazwyczaj czysto analityczny oraz funkcjonalny, w omawianym przypadku tego typu rozróżnienie jest wyjątkowo dyskusyjne. Jest to cecha specyficzna dla większości państw rozwijających się 2 , w których procesy państwo-i narodotwórcze nie zostały jeszcze w pełni zakończone. Jednym ze zjawisk, które wymykają się temu wyraźnemu podziałowi, jest problem uchodźców w Jordanii. Od początku niepodległego bytu państwowego przemożny wpływ na charakter tego kraju (w sferze politycznej, ekonomicznej, społecznej i kulturowej) ma jego struktura etniczna, tzn. podział społeczeństwa na rdzenną ludność jordańsko-beduińską oraz napływową ludność palestyńską. Pod wpływem czynników zewnętrznych (konfliktów i napięć w krajach sąsiednich) w Jordanii znalazły się liczne grupy uchodźców (przede wszystkim Palestyńczyków, Irakijczyków i Syryjczyków), co potencjalnie może destabilizować sytuację w tym kraju. Z tego też powodu problematyka uchodźców stanowi jedno z głównych wyzwań, z którym muszą się mierzyć władze jordańskie. Tym samym można oczekiwać, że kwestia ta będzie zajmowała ważną pozycję w polityce bezpieczeństwa Jordanii. W celu przeanalizowania, czy tak jest w rzeczywistości, jako narzędzie analityczne zastosowana zostanie teoria sekurytyzacji. Powinna 1 Artykuł to wynik badań prowadzonych w ramach projektu "Dylematy bezpieczeństwa militarnego państw azjatyckich-wewnętrzne uwarunkowania sekurytyzacji". Projekt został sfinansowany z środków Narodowego Centrum Nauki, przyznanych na podstawie decyzji numer DEC-2013/09/D/HS5/00071. 2 Coraz częściej zamazanie wyraźnych granic pomiędzy zagrożeniami wewnętrznymi i zewnętrznymi występuje też w państwach wysoko rozwiniętych, lecz tu zjawisko to ma inny charakter i konsekwencje, co związane jest m.in. z odmienną sytuacją socjopolityczną, ekonomiczną itp.
Вступ. У програмах з фізичного виховання особ ливу увагу приділяють розвитку координаційних здібн... more Вступ. У програмах з фізичного виховання особ ливу увагу приділяють розвитку координаційних здібностей, які є важливою частиною освітнього процесу. Їх потрібно розглядати як базу, що формує фонд нових рухових умінь та навичок, пе-редумову й основу успішного розвитку інших фізичних можливостей. Термін «координація» означає об'єднання, узгодженість та впорядкування. Його часто використовують для характеристики рухової активнос-© Сергій Вавренюк, 2018 Анотація. Цілеспрямована підготовка й виховання курсантів-складний процес, ефективність якого залежить від багатьох факторів, одними з яких вважають розвиток координаційних здібностей та визначення більш успішних способів, засобів і методів, за допомогою яких можна досягати хороших результатів. У програмах фізичного виховання особливу увагу приділяють розвитку координаційних здібностей, які є важливою складовою освітнього процесу. Їх розглядають як базис, який формує фонд нових рухових умінь і навичок, передумову й основу успішного розвитку інших фізичних здібностей. Програми фізичного виховання профільних закладів вищої освіти зосереджують увагу на розвитку координаційних здібностей. Одним із методів, який сприятиме ефективному розвитку цієї фізичної якості, є спортивні ігри, тому автор припускає, що елементи гри в баскетбол будуть чинити позитивний вплив на удосконалення координаційних здібностей курсантів. Мета. Довести вплив занять баскетболом на розвиток координаційних здібностей курсантів профільних навчальних закладів. Методи. Аналіз наукової літератури, педагогічний експеримент, узагальнення. Результати. Емпіричне дослідження проводили на базі Національного університету цивільного захисту України. В ньому взяли участь 98 курсантів першого курсу, яких було розподілено на дві групи. Для перевірки поставленої мети використано спеціально розроблену методику, яка базується на грі в баскетбол. Достовірність даних перевірено математичною статистикою за t-критерієм Стьюдента. За результатами пропонованої методики розвитку координаційних здібностей курсантів виявлено, що елементи гри в баскетбол сприяють розвитку функціональних та рухових якостей. Це підтверджується позитивними показниками статичної та динамічної рівноваги. Автор наголошує, що вправи з елементами гри в баскетбол ефективно впливають на розвиток координаційних здібностей курсантів. Ключові слова: координаційні здібності, рухові якості, курсанти, засоби баскетболу, фізична підготовка, фізичне виховання. Аbstract. Purposeful training and education of cadets is a complex process, the effectiveness of which depends on many factors, among them the development of coordination abilities and determination of more successful ways, means and methods by which it is possible to achieve good results. In physical education programs, special attention is paid to the development of coordination abilities, which are an important component of the educational process. They are considered as a basis, which forms the foundation of new motor skills and preconditions and the grounds for the successful development of other physical abilities. The programs of physical education of specialized higher education institutions focus on the development of coordination abilities. One of the methods that will contribute to the effective development of this physical quality is sports games, so the author suggests that the elements of the basketball game will have a positive effect on improving the coordination abilities of the students. Objective. To prove the influence of basketball training on the development of coordination abilities of cadets of specialized educational institutions. Methods. Analysis of scientific literature, pedagogical experiment, generalization. Results. An empirical study was conducted on the basis of the National University of Civil Defense of Ukraine. It involved 98 cadets of the first course, who were divided into two groups. To test the objective set, a specially designed methodology based on a basketball game was used. The reliability of the data was verified by mathematical statistics according to the Student's t-criterion. According to the results of the proposed methodology for developing cadets' coordination skills, it has been found that elements of basketball play contributes to the development of functional and motor qualities. This is confirmed by positive indices of static and dynamic equilibrium. The author stresses that exercises with elements of the game of basketball effectively influence the development of coordination skills of cadets. Кeywords: coordination abilities, motor qualities, cadets, basketball means, physical preparation, physical education.
Third World Quarterly, 2019
The aim of this article is to explain the internal conditions of military security in a non-Europ... more The aim of this article is to explain the internal conditions of military security in a non-European context. It utilises securitisation as the theoretical perspective and investigates Iranian and Indonesian case studies to explore how the perception of internal threats and vulnerabilities determines the approaches to military security. It begins with a reiteration of securitisation theory assumptions, followed by clarifying the understanding of security in non-Western contexts. The case studies focus on the conditions which facilitate securitisation, including the nature of securitising actors, assumed concepts of security, and securitisation processes and their outcomes. The analysis indicates a necessity for several alterations in securitisation theory to realise its full potential. Civil-military relations in Asian states differ from those in the West, as both Iran and Indonesia show a high degree of military involvement in political affairs. Military security also becomes securitised as a result of internal political rivalries. The perception of threats is a tool in the struggle to extend the capabilities of security agencies or retain influences.
Third World Quarterly, 2019
The aim of this article is to explain the internal conditions of military security in a non-Europ... more The aim of this article is to explain the internal conditions of military security in a non-European context. It utilises securitisation as the theoretical perspective and investigates Iranian and Indonesian case studies to explore how the perception of internal threats and vulnerabilities determines the approaches to military security. It begins with a reiter-ation of securitisation theory assumptions, followed by clarifying the understanding of security in non-Western contexts. The case studies focus on the conditions which facilitate securitisation, including the nature of securitising actors, assumed concepts of security, and securi-tisation processes and their outcomes. The analysis indicates a necessity for several alterations in securitisation theory to realise its full potential. Civil-military relations in Asian states differ from those in the West, as both Iran and Indonesia show a high degree of military involvement in political affairs. Military security also becomes securitised as a result of internal political rivalries. The perception of threats is a tool in the struggle to extend the capabilities of security agencies or retain influences.
Celem artykułu jest przedstawienie wstępnych założeń związanych z projektem badawczym dotyczącym ... more Celem artykułu jest przedstawienie wstępnych założeń związanych z projektem badawczym dotyczącym wewnętrznych uwarunkowań bezpieczeństwa militarnego państw azjatyckich. Uwaga autorów skupi się na Indonezji oraz Iranie jako dwóch studiach przypadku. Za podstawę teoretyczną posłuży teoria sekurytyzacji, która pozwoli wskazać głównych aktorów zaangażowanych w proces konstruowania bezpieczeństwa, jak i kwestie włączane do tej problematyki.
Przemiany zachodzące w sferze bezpieczeństwa zaprezentowane zostaną ze szczególnym uwzględnieniem zróżnicowanej pozycji niektórych aktorów w ramach systemu politycznego i społecznego współczesnej Indonezji i Iranu, a także na tle toczącej się w tych krajach debaty wokół zagadnienia bezpieczeństwa. W założeniu badawczym proces konstruowania bezpieczeństwa przebiega odmiennie w obu przypadkach i jest uwarunkowany odmiennymi czynnikami. W przypadku Indonezji pierwszorzędną rolę odgrywają uwarunkowania wewnętrzne. Chodzi tutaj m.in. o zmianę pozycji i roli danych aktorów bezpieczeństwa w sytuacji transformacji ustrojowej, istniejące konflikty i napięcia wewnętrzne pomiędzy różnymi grupami, uzasadnienia ideologiczne i koncepcyjne mające wyjaśniać rolę danych aktorów oraz ich sposób postrzegania bezpieczeństwa. W przypadku Iranu natomiast proces konstruowania bezpieczeństwa uwarunkowany jest w głównej mierze czynnikami zewnętrznymi w postaci obiektywnie istniejących zagrożeń militarnych. Spory i konflikty wewnętrzne pomiędzy poszczególnymi siłami politycznymi i grupami społecznymi występują, są one jednak desekurytyzowane przez głównych aktorów. Ważną rolę w tej sytuacji odgrywać będzie właściwa ocena skali zagrożeń i poziomu sekurytyzacji w kwestiach bezpieczeństwa zewnętrznego i wewnętrznego.
Szkoła kopenhaska i związana z nią teoria sekurytyzacji łączona jest zazwyczaj z konstruktywizmem... more Szkoła kopenhaska i związana z nią teoria sekurytyzacji łączona jest zazwyczaj z konstruktywizmem społecznym i poststrukturalizmem. Tymczasem można w jej ramach odnaleźć intelektualne i koncepcyjne nawiązania do szeregu innych teorii i reprezentujących je badaczy oraz myślicieli, w tym m.in. do realizmu oraz do Kennetha Waltza. Nawiązania te są widoczne przede wszystkim w szerszym, ogólnoteoretycznym wymiarze, jak też w elementach składowych samej teorii sekurytyzacji, np. w specyficznym powiązaniu bezpieczeństwa z przetrwaniem, czy też dominującej w całym procesie pozycji państwa. Stąd celem artykułu jest przeanalizowanie tych elementów teorii, które wykazują pewną zbieżność w myśleniu o bezpieczeństwie z tym, które obecne jest w ramach podejścia realistycznego.
Teoria sekurytyzacji zajmuje istotne miejsce we współczesnych studiach nad bezpieczeństwem. Dosta... more Teoria sekurytyzacji zajmuje istotne miejsce we współczesnych studiach nad bezpieczeństwem. Dostarcza ona narzędzi do badań nad procesem konstruowania zagrożeń dla bezpieczeństwa, uznając iż ma ono charakter intersubiektywny, a szczególna rola w całym procesie przypada tzw. aktorowi sekurytyzującemu (securitizing actor) oraz odbiorcy (audience). W centrum teorii sekurytyzacji znajduje się akt mowy, poprzez który dane kwestie zostają przesunięte z obszaru debaty politycznej i standardowej polityki w sferę polityki nadzwyczajnej, czyli w obszar bezpieczeństwa. Niemniej można zaobserwować, iż w obrębie teorii część badaczy odchodzi od koncentrowania się wyłącznie na jej lingwistycznym wymiarze, podkreślając iż współcześnie komunikacja polityczna jest w coraz większym stopniu oparta również na przekazie wizualnym. Wychodzą oni z założenia, iż współczesne media są centralnym elementem relacji powiązanych z bezpieczeństwem przynajmniej od wojny w Zatoce Perskiej. Jak zauważa Michael C. Williams (2003, 524), nie można uniknąć rozważań nad rolą komunikacyjną współczesnych mediów w kształtowaniu stosunków bezpieczeństwa. Kwestia powiązana z działaniami komunikacyjnymi, a szczególnie pytanie o adekwatność aktu mowy jako głównego punktu wyjaśniania działań społecznych, stanowi wyzwanie dla tradycyjnie pojmowanej teorii sekurytyzacji. W centrum wyzwania jest sposób w jaki skupienie się wyłącznie na mowie i tekście ogranicza zrozumienie procesu współczesnej komunikacji politycznej w momencie, gdy odbywa się ona coraz bardziej m.in. poprzez media elektroniczne (Williams, 2003, 525).
Przegląd Strategiczny, 2012
Jeoeli wa¿nooeae teorii mierzyae jej popularnooeci¹ woeród badaczy, to kluczowa dla tzw. szko³y k... more Jeoeli wa¿nooeae teorii mierzyae jej popularnooeci¹ woeród badaczy, to kluczowa dla tzw. szko³y kopenhaskiej teoria sekurytyzacji (ang. securitization) 1 stanowi wspó³czeoenie jedno z wa¿niejszych podejoeae teoretycznych w studiach nad bezpieczeñstwem miêdzynarodowym. Od lat dziewiêaedziesi¹tych XX wieku teoria ta zdobywa coraz wiêksz¹ popularnooeae, dziêki czemu poszerzony zosta³ jej zakres o nowe zagadnienia, pocz¹tkowo wcale lub w niewielkim stopniu rozpatrywane. Nale¿y równie¿ zauwa¿yae, i¿ sama koncepcja nie ogranicza siê wy³¹cznie do grupy badaczy wi¹zanych ze szko³¹ kopen-hask¹, i jest sta³ym elementem dyskusji na temat bezpieczeñstwa miêdzynarodowego w jej teoretycznym i praktycznym wymiarze. Generalnie, debatê wokó³ sekurytyzacji mo¿na wpisaae w trzy nurty kszta³tuj¹ce siê od pocz¹tku lat 2000 (czyli od momentu ¿y-wio³owego wzrostu zainteresowania t¹ koncepcj¹), które skupiaj¹ siê na rozwijaniu, udoskonalaniu i/lub krytycznym wykorzystaniu teorii sekurytyzacji 2 . W pierwszym przypadku mamy do czynienia z d¹¿eniem do nadania wiêkszej mocy eksplanacyjnej samej teorii. Czêoeae badaczy d¹¿y zatem do rewizji teorii w celu uzyskania bardziej analitycznie u¿ytecznych kryteriów s³u¿¹cych osi¹gniêciu udanej sekurytyzacji 3 , podczas gdy inni skupiaj¹ siê na mocy eksplanacyjnej teorii poza obszarem Zachodu 4 . W drugim przypadku debata toczy siê wokó³ znaczenia i preferencji skierowanych na tzw. desekurytyzacjê, d¹¿¹c do ukazania normatywnych i politycznych implikacji tej kon-Przegl¹d Strategiczny 2012, nr 1 1 W dalszej czêoeci tekstu bêdê siê pos³ugiwa³ terminem "sekurytyzacja" wobec braku odpowiednika tego pojêcia w jêzyku polskim. Próba prze³o¿enia na j. polski i stosowanie np. terminu "ubezpieczenie" (na zasadzie analogii do terminu politicisation t³umaczonego przeze mnie jako "upolitycznienie") brzmi dooeae niezrêcznie. Nie nale¿y w tym wypadku zatem myliae sekurytyzacji w studiach nad bezpieczeñstwem z pojêciem sekurytyzacji z zakresu finansów. Jednoczeoenie, obok sekurytyzacji, u¿ywane bêd¹ pojêcia takie jak: aktor sekurytyzuj¹cy lub ruch sekurytyzuj¹cy, co wynika z tej samej przes³anki jak w przypadku sekurytyzacji, a tak¿e dla unikniêcia niejasnooeci odnooenie stosowanych terminów.
Journal of Contemporary African Studies, 2011
Beijing's political ‘charm offensive’ in Africa has ostensibly made China a major player on the c... more Beijing's political ‘charm offensive’ in Africa has ostensibly made China a major player on the continent. The source of this success in China's African policy is sometimes seen in China's political and economic ‘attractiveness’. It is true that China is building a positive image targeted to the audience in Africa, promoting for example the vision of ‘win-win’ mutual economic benefits from cooperation. This endeavour is close to the concept of ‘soft power’. However, soft power is about dynamic relationships between an agent and the subject of attraction. Hence, the general growth of Chinese soft power and its success depends not only on whether China can sell its image to African states, but also whether African states are willing to buy this.
Uploads
Books by Łukasz Fijałkowski
bezpieczeństwa militarnego w Azji poprzez analizę studiów przypadku czterech krajów: Indonezji, Iranu, Jordanii i Singapuru. Przedmiotem badań jest bezpieczeństwo tych państw, rozpatrywane przy wykorzystaniu teorii sekurytyzacji i próbie jej przełożenia na realia wewnętrznych uwarunkowań bezpieczeństwa militarnego. Hipoteza Autorów zakłada, że to percepcja wewnętrznych zagrożeń i własnych słabości w największym stopniu determinuje podejście do bezpieczeństwa militarnego. W badanych krajach percepcja zagrożeń o charakterze militarnym uwarunkowana jest specyfiką wewnętrznych sporów politycznych i jest silnie osadzona w kontekście społecznym. W efekcie wszędzie tam występuje bądź występowało do niedawna zjawisko sekurytyzowania zagadnień bezpieczeństwa, które powinny być elementem rutynowej polityki państwa.
Papers by Łukasz Fijałkowski
Przemiany zachodzące w sferze bezpieczeństwa zaprezentowane zostaną ze szczególnym uwzględnieniem zróżnicowanej pozycji niektórych aktorów w ramach systemu politycznego i społecznego współczesnej Indonezji i Iranu, a także na tle toczącej się w tych krajach debaty wokół zagadnienia bezpieczeństwa. W założeniu badawczym proces konstruowania bezpieczeństwa przebiega odmiennie w obu przypadkach i jest uwarunkowany odmiennymi czynnikami. W przypadku Indonezji pierwszorzędną rolę odgrywają uwarunkowania wewnętrzne. Chodzi tutaj m.in. o zmianę pozycji i roli danych aktorów bezpieczeństwa w sytuacji transformacji ustrojowej, istniejące konflikty i napięcia wewnętrzne pomiędzy różnymi grupami, uzasadnienia ideologiczne i koncepcyjne mające wyjaśniać rolę danych aktorów oraz ich sposób postrzegania bezpieczeństwa. W przypadku Iranu natomiast proces konstruowania bezpieczeństwa uwarunkowany jest w głównej mierze czynnikami zewnętrznymi w postaci obiektywnie istniejących zagrożeń militarnych. Spory i konflikty wewnętrzne pomiędzy poszczególnymi siłami politycznymi i grupami społecznymi występują, są one jednak desekurytyzowane przez głównych aktorów. Ważną rolę w tej sytuacji odgrywać będzie właściwa ocena skali zagrożeń i poziomu sekurytyzacji w kwestiach bezpieczeństwa zewnętrznego i wewnętrznego.
bezpieczeństwa militarnego w Azji poprzez analizę studiów przypadku czterech krajów: Indonezji, Iranu, Jordanii i Singapuru. Przedmiotem badań jest bezpieczeństwo tych państw, rozpatrywane przy wykorzystaniu teorii sekurytyzacji i próbie jej przełożenia na realia wewnętrznych uwarunkowań bezpieczeństwa militarnego. Hipoteza Autorów zakłada, że to percepcja wewnętrznych zagrożeń i własnych słabości w największym stopniu determinuje podejście do bezpieczeństwa militarnego. W badanych krajach percepcja zagrożeń o charakterze militarnym uwarunkowana jest specyfiką wewnętrznych sporów politycznych i jest silnie osadzona w kontekście społecznym. W efekcie wszędzie tam występuje bądź występowało do niedawna zjawisko sekurytyzowania zagadnień bezpieczeństwa, które powinny być elementem rutynowej polityki państwa.
Przemiany zachodzące w sferze bezpieczeństwa zaprezentowane zostaną ze szczególnym uwzględnieniem zróżnicowanej pozycji niektórych aktorów w ramach systemu politycznego i społecznego współczesnej Indonezji i Iranu, a także na tle toczącej się w tych krajach debaty wokół zagadnienia bezpieczeństwa. W założeniu badawczym proces konstruowania bezpieczeństwa przebiega odmiennie w obu przypadkach i jest uwarunkowany odmiennymi czynnikami. W przypadku Indonezji pierwszorzędną rolę odgrywają uwarunkowania wewnętrzne. Chodzi tutaj m.in. o zmianę pozycji i roli danych aktorów bezpieczeństwa w sytuacji transformacji ustrojowej, istniejące konflikty i napięcia wewnętrzne pomiędzy różnymi grupami, uzasadnienia ideologiczne i koncepcyjne mające wyjaśniać rolę danych aktorów oraz ich sposób postrzegania bezpieczeństwa. W przypadku Iranu natomiast proces konstruowania bezpieczeństwa uwarunkowany jest w głównej mierze czynnikami zewnętrznymi w postaci obiektywnie istniejących zagrożeń militarnych. Spory i konflikty wewnętrzne pomiędzy poszczególnymi siłami politycznymi i grupami społecznymi występują, są one jednak desekurytyzowane przez głównych aktorów. Ważną rolę w tej sytuacji odgrywać będzie właściwa ocena skali zagrożeń i poziomu sekurytyzacji w kwestiach bezpieczeństwa zewnętrznego i wewnętrznego.