Verizm

Verizm (italyancha il verismo soʻzidan vero—rost, rostgoʻy) —XIX asr oxiridagi italyan sanʼatidagi realistik yoʻnalish. Bu atama XVII asrda paydo boʻlgan va tasviriy sanʼatda qoʻllangan va barokko rasmidagi realistik harakatni bildirgan. Keyinchalik bu atama XIX asrning ikkinchi yarmida italyan sanʼatida realistik va tabiatshunoslik yoʻnalishining belgisi sifatida qayta tiklandi.^[1]

Telemako Signorini tomonidan koʻcha sahnasi (1881)

Silvestro Lega, Ish joyidagi avtoportret (1867)

Asosiy fikr

Verizm tamoyillari asosan fransuz naturalizmi taʼsirida shakllangan. E.Zolaniki,G.Flober va Gi de Mopassan asarlariga asoslanib, veristlar zamonaviy Italiya jamiyati hayoti va iqtisodiyotini, oddiy odamlar psixologiyasini tasvirlashda asosiy vazifa sifatida xolislik va ilmiy yondashuvga rioya qilishga qaror qildilar. Bu oqimning milliy xarakteri mazlum mehnatkash aholi hayotiga hamdardlik tufayli vujudga kelgan, bu esa verizm nazariyotchilarining roman va hikoyalarining asosiy mazmunini tashkil etgan.

Tasviriy sanʼatdagi veristlarning toʻgʻridan-toʻgʻri salaflari Florentsiya maktabining „Machiaioli“ rassomlari guruhi boʻlib, ular oʻz ishlarida italiyaliklarning milliy ozodlik kurashi, shahar va qishloq hayoti mavzulariga murojaat qilganlar. Tasviriy sanʼatdagi verizm asosan ijtimoiy va tanqidiy oqimlarni (ishchilar sinfining oʻz huquqlari uchun kurashi, ogʻir dehqonlar hayoti) rivojlantirgan va Italiya tarixining koʻzga koʻringan shaxslari tasvirlarining butun galereyasini yaratgan neapollik ustalar tomonidan ifodalangan

Shunga qaramay, veristlar ijtimoiy adolatsizlikni bartaraf etish yoʻllari va imkoniyatlarini koʻra olmadilar; Ularning ijodida pessimizm va melanxolik kayfiyat, voqelikni passiv-naturalistik idrok etish (adabiyot va sanʼatda) yoki melodramatizm, yuzaki illyustrativlik, bo‘rttirilgan emotsionallik (musiqada) ustunlik qilgan.Italiya tasviriy sanʼatida keng tarqalmaganiga qaramay, verizm jahon sanʼatida realistik oqimlarning rivojlanishiga katta hissa qoʻshdi.^[2]

Musiqa va opera bilan aloqa

Musiqiy verizm adabiy verizm taʼsirida vujudga kelgan va uni asosan P.Mascagni, R.Leonkavallo va J.Puchchini operalari namoyish etiladi. Opera verizmining paydo boʻlishining zaruriy shartlarini XIX asrning ikkinchi yarmidagi fransuz va italyan kompozitorlarining realistik operalarida topish mumkin.

Italiya verist operalarida anʼanaviy qahramonlik romantikasidan sezilarli darajada voz kechish va keng koʻlamli xalq xor sahnalaridan voz kechish kuzatiladi. Bastakorlarni adabiy adabiyot vakillari kabi, asosan, personajlarning psixologik kechinmalari, kundalik hayot obrazlari qiziqtirardi.Veristik operalar dramasi baʼzan naturalistik oqimlarga yaqin boʻladi: unda keskin toʻqnashuvlar va keskinlik hukm suradi, harakat koʻpincha oddiy va prozaik muhitda sodir boʻladi.^[3]

Oddiy odamlar-dehqonlar, hunarmandlar, ziyolilar hayotini aks ettiruvchi, tasviriy sanʼatda verizmga xos boʻlgan mavzular Italiya operasida ham topilgan.

Mashhur rassomlar

Jovanni Fattori
Silvestro Lega
Telemaco Signorini
Odoardo Borrani
Juzeppe Abbati

Manbalar

↑ Stili i napravleniya jivopisi
↑ „Verizm“. 2020-yil 24-noyabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2022-yil 5-avgust.
↑ Techeniya v iskusstve: Verizm (Wayback Machine saytida 2021-01-20 sanasida arxivlangan)

[1] Stili i napravleniya jivopisi

[2] „Verizm“. 2020-yil 24-noyabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2022-yil 5-avgust.

[3] Techeniya v iskusstve: Verizm (Wayback Machine saytida 2021-01-20 sanasida arxivlangan)

[1]

[2]

[3]