Γκντανσκ: Το διαμάντι της Βαλτικής

Περπατώντας στο ιστορικό του κέντρο θα νιώσετε ότι γυρίσατε 1.000 χρόνια πίσω ή ότι συμμετέχετε στο γύρισμα ταινίας.

Το Γκντανσκ είναι μια πολύ όμορφη και εντυπωσιακή πόλη που έγινε παγκοσμίως γνωστή από τα ναυπηγεία της. Εκεί το 1980 έγινε η επανάσταση των εργατών που τελικά οδήγησε στον εκδημοκρατισμό της χώρας. Η δεύτερη σε έκταση πόλη της Πολωνίας, δεν έχει χαρακτηριστεί ­άδικα ως «το διαμάντι της Βαλτικής». Αν και ουσιαστικά πρόκειται για... διαμάντια: Γιατί το Γκντανσκ, μαζί με τη Γκντίνια και το Σόποτ, συνθέτουν ένα οικιστικό τρίπτυχο. Αυτό δηλαδή που εμείς ξέρουμε ως μία πόλη στην πραγματικότητα είναι τρεις: Από αυτές, το Γκντανσκ καμαρώνει για το μοναδικής ­ομορφιάς ­ιστορικό του κέντρο, η Γκντίνια για τα εκπληκτικά πάρκα και τις βιλίτσες της και το Σόποτ για την ολόλευκη παραλία του και τη μεγαλύτερη θαλάσσια εξέδρα περιπάτου (520 μέτρα μήκος). Το Γκντανσκ όμως είναι εκείνο που κερδίζει περισσότερο τον επισκέπτη, με τα πολύ ­όμορφα κτίριά του.

Αξιοθέατα
Θα περάσετε από τον κεντρικό δρόμο (Ντλούγκα) με τα στενά σπίτια και τις ζωγραφισμένες προσόψεις. Θα δείτε το Μέγαρο «Αρτους» του 16ου αιώνα, τη Χρυσή Πύλη, την περίτεχνη «πηγή του Ποσειδώνα» και το Δημαρχείο. Βγαίνοντας ­από την κεντρική πύλη θα βρεθείτε σε ένα κανάλι. Γυρίστε να δείτε τα κτίρια στις όχθες του - θα σας καταπλήξουν με την ομορφιά τους. Πιο πέρα θα δείτε τα παλιότερα δείγματα της πόλης από τη μεσαιωνική εποχή: έναν ξύλινο γερανό και ένα μεγάλο μύλο. Επισκεφθείτε και τις πολύ ενδιαφέρουσες γοτθικές εκκλησίες, όπως εκείνη της Παναγίας, που είναι από τις μεγαλύτερες της Ευρώπης. Από τους τρούλους της -αν αντέχετε να ανεβείτε 300 σκαλιά- θα έχετε υπέροχη θέα σε όλη την πόλη. Μερικά μουσεία ­που πρέπει επίσης να δείτε είναι τα: Αρχαιολογικό, Ιστορικό, Εθνικό και Ναυτικό.

Εκδρομές
Να πάτε στη μαγευτική περιοχή της Μαζουρίας που είναι γεμάτη λίμνες, αλλά και κάστρα. Στην περιοχή της Κασουβίας θα δείτε μικρά γραφικά χωριουδάκια ανάμεσα σε λίμνες και δάση όπου μπορείτε να χαρείτε τη φύση. Γνωρίστε την εντυπωσιακή χερσόνησο του Χελ, μία στενόμακρη λωρίδα γης μήκους 35 χλμ. και πλάτους από 100 μέχρι 500 μέτρα. Στη μέση της χερσονήσου υπάρχει δάσος και δρόμος, ενώ στις ­άκρες της μερικές απίθανες αμμουδιές! Στη «μύτη» της βρίσκεται ένα παλιό γραφικό ψαροχώρι με ξύλινα σπιτάκια. Βολτάρετε, δείτε την εκκλησία, το μουσείο, και ­απολαύστε φρεσκότατο ψαράκι. Επίσης, επισκεφθείτε το εντυπωσιακό κάστρο του Μάλμποργκ, το μεγαλύτερο και πιο καλοδιατηρημένο γοτθικό κάστρο της Ευρώπης, που χτίστηκε το 1300. Βρίσκεται νότια του Γκντανσκ (40 λεπτά με τρένο ή λεωφορείο). ­Ανοικτό 10.00-15.00, εκτός Δευτέρας. Τηλ.: 55-6470800.

Πληροφορίες
Μετάβαση: Θα πετάξετε με τις πολύ καλές πολωνικές αερογραμμές (LOT, τηλ.: 210-3221121) για Βαρσοβία. Από εκεί ή θα πάρετε άλλη πτήση για το Γκντανσκ ή θα επιβιβαστείτε στο γρήγορο τρένο.

Διαμονή: Πολύ καλά ξενοδοχεία σε παραδοσιακό στυλ είναι τα: Dwor Oliwski (τηλ.: 5547000), Podewils (τηλ.: 3009560) και Hanza (τηλ.: 3053427). Και τα τρία στο ιστορικό κέντρο.

Χρήσιμα: Κωδικός κλήσης: 004858. To Orbis είναι ο Οργανισμός Τουρισμού της χώρας. Τηλ.: 0801 606 606 ή στο www.orbis.pl Ώρα: μία ώρα πίσω. Αστυνομία: 997 (Από το κινητό 112)

Φαγητό: Τα «μπίγκος», «πιερόγκι» και οι διάφορες σούπες -όπως η «ζουρέκ»- είναι τα πιο χαρακτηριστικά πιάτα της πολωνικής κουζίνας. Τα κρέατα είναι πολύ καλά και οι μερίδες τεράστιες. Καλά εστιατόρια είναι η Taverna, το Barylka, το Gdanska και το Neptun (σελφ σέρβις).
Θα πιείτε πολωνέζικες μπίρες και για επιδόρπιο θα απολαύσετε μία καταπληκτική μηλόπιτα συνοδευμένη με παγωτό.

Διασκέδαση: Συμπαθητικά cafe: Maraska, Kolumbijka και Capri. Για ποτό: Kamienica και Casablanca. Στο Cotton Club θα ακούσετε πολύ καλή τζαζ. Night clubs: Bacowka, Ggog, Club 80's και Max.

Αγορές: Θα βρείτε καταπληκτικά κοσμήματα και διακοσμητικά αντικείμενα από κεχριμπάρι σε πολύ καλές τιμές. Επίσης, φτηνά ρούχα.

(πηγή: www.7merestv.gr, 26/9/2008)

Τα 10 "ασυνήθιστα" ξενοδοχεία της Ευρώπης

Hotel Im Wasserturm, στην Κολωνία της Γερμανίας
Είναι μάλλον το πιο ασυνήθιστο ξενοδοχείο στην Γερμανίας. Τα στρογγυλό του κτήριο, χτίστηκε πριν από 130 χρόνια και υπήρξε ίσως η μεγαλύτερη υδάτινη δεξαμενή στην Ευρώπη.
Ανασκευάστηκε από τον αρχιτέκτονα Andree Putman και άρχισε να λειτουργεί σαν ξενοδοχείο το 1990.
Μπορείτε να συνεχίσετε την «υγρή» παράδοση ρουφώντας γουλιά-γουλιά το ποτό σας στο bar “La Vision”, που βρίσκεται στον 11ο και τελευταίο όροφο, απολαμβάνοντας την θέα της πόλης.
www.hotel-im-wasserturm.de



Four Seasons Hotel Gresham Palace, στην Βουδαπέστη της Ουγγαρίας
Πρόκειται για ένα νεοκλασικό παλάτι που με ιδιαίτερη προσοχή ανακατασκευάστηκε το 2004. Με σεβασμό στην αρχική του μεγαλοπρέπειά, χρησιμοποιήθηκαν υλικά της εποχής του και έδωσαν ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα.
Οι χώροι του είναι δείγματα πραγματικής βασιλικής πολυτέλειας, όπως και οι υπερσύγχρονες υποδομές και υπηρεσίες του.
Η θέα στο Δούναβη και στους απέναντι λόφους της Βούδα θα σας μείνει αξέχαστη.
www.fourseasons.hu



K+K Hotel Central, στην Πράγα της Τσεχίας
Το νεοκλασικό κτήριο του ξενοδοχείου αυτού, που βρίσκεται στην παλιά πόλη της Πράγας, στέγαζε ένα ιστορικό cabaret, πριν από τη μετατροπή του το 2004.
Έχουν ανακαινισθεί με μεγάλη προσοχή τα θεατρικά στοιχεία του κτηρίου, όπως γυάλινοι ανελκυστήρες και η περίκομψη κεντρική εσωτερική σκάλα που οδηγεί στον παλιό χώρο του θεάτρου, ο
οποίος τώρα έχει μετατραπεί σε restaurant.
www.kkhotels.cz




Chateau de Trigance, στο Trigance της Γαλλίας
Βρίσκεται πάνω σε ένα βραχώδη λόφο, έξω από το χωριό Trigance στη νότια Γαλλία. Το κτήριο είναι ένα μεσαιωνικό φρούριο, χτισμένο τον 11ο αιώνα, που μετατράπηκε το 1961 σε ξενοδοχείο.
Δειπνήστε στο εστιατόριο του ξενοδοχείου που φωτίζεται με κεριά απολαμβάνοντας ιδιαίτερες γαλλικές τοπικές γεύσεις.
Τα δωμάτια του ξενοδοχείου, με τους πέτρινους τοίχους και τα έπιπλα αντίκες θα σας ταξιδέψουν σε άλλες μακρινές «ηρωικές»εποχές.
www.chateau-de-trigance.fr




The Lighthouse, στο Llandudno της Βόρειας Ουαλίας
Το φρούριο που μέχρι το 1985 στέγαζε τον φάρο της περιοχής χτίστηκε το 1862. Οι εσωτερικοί του χώροι είναι όλοι επενδεδυμένοι με Oregon.
Η βικτοριανή διακόσμηση των δωματίων, είναι επηρεασμένη από την χρήση που είχαν οι χώροι στο παρελθόν.
Η τραπεζαρία που βρίσκεται στο βορινό τμήμα, θα σας γοητεύσει με την υπέροχη θέα που προσφέρει στο πέλαγος, την ώρα που θα απολαμβάνετε το διάσημο παραδοσιακό Ουαλλέζικο πρόγευμα.
www.lighthouse-llandudno.co.uk



Old Bank Hotel, στην Οξφόρδη της Αγγλίας
Το κτήριο ήταν στέγαζε την πρώτη τράπεζα της Οξφόρδης και το 1999, ανακατασκευάστηκε από τον Jeremy Mogford σε ξενοδοχείο.
Τα 42 του δωμάτια έχουν την δική τους ξεχωριστή προσωπικότητα. Οι κοινόχρηστοι χώροι εκφράζουν το σύγχρονο ύφος της βρετανικής τέχνης του 20ού αιώνα.
www.oldbank-hotel.co.uk




Hotel Pulitzer, στο Amsterdam της Ολλανδίας
Εάν μείνετε σ’ αυτό το ξενοδοχείο, θα έχετε την αίσθηση ότι βρίσκεστε σε κρουαζιέρα στα κεντρικά κανάλια της πόλης.
Βρίσκεται σε ένα σύμπλεγμα κτηρίων του 17ου και του 18ου αιώνα, που ανακαινίσθηκαν το 2000, ανάμεσα στα κανάλια Prinsengracht και Keizersgracht.
Το ξενοδοχείο είναι χαρακτηριστικό δείγμα της ολλανδικής τεχνοτροπίας, διαθέτει υψηλής ποιότητας ανέσεις και αποτελεί ένα από τα βασικά κέντρα τέχνης της Ολλανδικής πρωτεύουσας.
www.starwoodhotels.nl



The Krolewski Hotel, στο Γντανσκ της Πολωνίας
Το Krolewski βρίσκεται την παλιά πόλη του Γκτανσκ, στις όχθες του ποταμού Μολδάβα.
Είναι φτιαγμένο σε μια μετασκευασμένη παλιά σιταποθήκη.
Η κατασκευή του, που συνδέει το παρελθόν με το παρόν, έγινε το 2000. Διαθέτει 30 υπερπολυτελή δωμάτια και σουίτες, που προσφέρουν όλες τις σύγχρονες ανέσεις στους φιλοξενούμενους του ξενοδοχείου.
www.hotelkrolewski.pl



Langholmen Hotel and Hostel, στην Στοκχόλμη της Σουηδία
Εδώ μπορείτε να υπηρετήσετε μια εθελοντική «φυλάκιση» στο Langholmen, που αποτελούσε την μεγαλύτερη φυλακή της Σουηδίας πριν από τη μετατροπή του το 1989, σε ξενοδοχείο.
Τα δωμάτιά του, είναι φτιαγμένα μέσα στα παλιά κελιά της φυλακής και προσφέρει 24ωρη εξυπηρέτηση.
www.langholmen.sw




Mandarin Oriental, Prague, στην Πράγα της Τσεχίας
Εδώ θα συναντήσετε την εσωτερική ειρήνη που προσφέρει ένα δομινικανό μοναστήρι του 14ου αιώνα.
Η μετατροπή του σε ξενοδοχείο έγινε το 2006. Διαθέτει 99 δωμάτια και σουίτες, Spa, εστιατόρια και bar.
Δειπνήστε σ’ ένα από τα πέντε θολωτά δωμάτια του εστιατορίου Essentia ή απολαύστε τη θέα των ιστορικών κτηρίων της πόλης από τα μπροστινά δωμάτια του ξενοδοχείου.
www.mandarinoriental.cz

(πηγή: www.fe-mail.gr, 10/12/2007)

EURO 2012

Την λύση που χρειάζονταν για να συνεχιστούν τα έργα στο "Ολιμπίνσκι" φαίνεται πως βρήκαν οι άνθρωποι της ουκρανικής ομοσπονδίας. Το οικονομικό δικαστήριο του Κιέβου απαγόρευσε την ανέγερση ενός εμπορικού κέντρου δίπλα στο στάδιο που θα διεξαχθεί ο τελικός του Euro 2012 (που θα φιλοξενηθεί από την Ουκρανία και την Πολωνία) το οποίο θα έβαζε σε περιπέτειες τους Ουκρανούς.

Τα μέχρι τώρα έργα για την αναβάθμιση του σταδίου και των χώρων γύρω από αυτό είχαν καθυστερήσει κατά πολύ. Το οικονομικό δικαστήριο αποφάνθηκε πως η κατασκευή του κτιρίου πρέπει να σταματήσει και πως οι δύο όροφοι που έχουν ήδη κτιστεί θα πρέπει να κατεδαφιστούν.

Όπως είχε ενημερώσει η UEFA, σε περίπτωση που το εμπορικό κέντρο χτιζόταν, το στάδιο θα ήταν ακατάλληλο για να φιλοξενήσει τον τελικό. Σύμφωνα με τους ανθρώπους της Ομοσπονδίας, το εμπορικό κέντρο αυτό θα μπλόκαρε κάποιους δρόμους εξόδου από το Ολυμπιακό στάδιο του Κιέβου. Επίσης, τόνισαν πως κάτι τέτοιο θα δυσκόλευε το έργο των ανθρώπων της ασφάλειας.

Αυτή η απόφαση δεν αλλάζει, βέβαια, το γεγονός πως οι δύο διοργανώτριες πρέπει να κάνουν "αγώνα δρόμου" ώστε να είναι έτοιμες έως το 2012. Τόσο η Ουκρανία όσο και η Πολωνία, πρέπει να χτίσουν νέα, αλλά και να ανακαινίσουν παλιά στάδια, ώστε να είναι σε θέση να φιλοξενήσουν το μεθεπόμενο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα.

Το έργο των δύο χωρών κάθε άλλο παρά εύκολο είναι καθώς μέχρι τώρα δεν έχει γίνει σχεδόν τίποτα και τα στάδια που έπρεπε να χτιστούν παραμένουν ακόμα μακέτες.

(πηγή: www.cosmo.gr, 24/1/2008)

Η Πολωνία σχεδιάζει να χρησιμοποιήσει περισσότερους από 20.000 έγκλειστους στις φυλακές της χώρας, ώστε να κατασκευαστούν οι υποδομές για τη διεξαγωγή του Euro 2012. Τα στάδια που διαθέτει η χώρα χρονολογούνται από την εποχή του κομμουνισμού.

Ο Πάουελ Νασιλόφσκι, αναπληρωτής προϊστάμενος των σωφρονιστικών καταστημάτων της Πολωνίας, δήλωσε ότι θα μπορούσε να γίνει μέρος ενός προγράμματος χρηματοδοτούμενου από την ΕΕ, ώστε να υπάρξει ομαλή επανένταξη των κρατουμένων στην κοινωνία.

Η Πολωνία μαστίζεται από έλλειψη εργατών, οικοδόμων κ.λπ. διότι πολλοί έχουν καταφύγει στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης, όπου οι εργασίες τους είναι καλύτερα αμειβόμενες.

Η χώρα θα συνδιοργανώσει το Euro 2012 με την γειτονική Ουκρανία, ενώ η συγκεκριμένη ανακοίνωση από την UEFA τον Απρίλιο εξέπληξε πολλούς στην Ευρώπη, όπως αναφέρει το BBC.

Τα στάδια που διαθέτει η Πολωνία χρονολογούνται από την εποχή του κομμουνιστικού καθεστώτος και απέχουν πολύ από τα αυστηρά πρότυπα της UEFA. Πολλά στάδια θα χρειαστεί να κατασκευαστούν εκ νέου, ενώ υπάρχει σημαντική έλλειψη ξενοδοχείων και δρόμων.
Σημειώνεται ότι, οι φυλακισμένοι στην Πολωνία έχουν εργαστεί πολλές φορές κατά το παρελθόν σε δημόσια έργα αλλά, ποτέ σε ένα πρόγραμμα τέτοιας έκθεσης.

(πηγή: www.sportactive.gr, 22/6/2007)

Lower Silesia

Now in Poland, it was for centuries part of the German nation or more precisely, some of the duchies and kingdoms that became Germany only in 1815. But when the victorious Allies gave eastern Poland to the old Soviet Union back in 1945, they compensated the dislodged Poles by taking away from Germany the Silesian region (and more), handing it over to the Warsaw government. Thus, the displaced Poles from the east (around Lvov, now in the Ukraine) moved in and threw out all the Germans from this area, now in southern and western Poland. So the cities and castles look German, but their inhabitants speak Polish. The countryside and mountains are universal in appeal, good for hiking, biking, skiing, rock climbing and paragliding.

This part of the world is replete with dark castles and ducal palaces, reachable best by the new highways Poland is building with European Union money. If you're driving in Central and Eastern Europe, it's a good area to visit while en route from, say, Berlin and Dresden to Budapest or points south and east. Lower Silesia is actually north of Upper Silesia, as the directions refer to the way the Odra (Oder in German) River flows, from south to north, ending up emptying into the Baltic at Szczecin (German: Stettin).

Highlights

Since the area was German until 1945, at least two of the castles played roles in the saga of World War II. The owner of the neo-Renaissance Kliczkow Castle was implicated in the July 1944 attempt to assassinate Hitler, and when it failed, he was arrested and his property seized by the Third Reich. Hermann Goering, Hitler's plundering Air Marshall, tried to get at its treasures but the advancing Soviet Army beat him to it. The current buildings grew from an original 13th-century fortress and since 2000 it has been a pleasant hotel and conference/leisure center (details under Lodgings, below).

Czocha Castle is dark and gloomy, like the dwelling places of evil counts and vampires should be, but its forbidding gates lead to an attractive village-like street of stables and outbuildings, one of which is a very good restaurant. The guide here says parts of a German decoding machine used against the Russians were spirited away from the dungeons here and later captured by American troops, leading to the uncovering of Soviet spies in the United States, but I haven't had time to verify any of the story one way or the other. Czocha Castle, www.zamekczocha.pl.

Two marvelous places of worship, the Churches of Peace, one each in Swidnica (Holy Trinity, 1656-57, seating 7,500) and Jawor (Holy Ghost, 1654-55, seating 6,000), are on UNESCO's World Heritage list and well worth a visit. Built at the end of the Thirty Years' War, they are said to be "the largest timber-framed religious buildings in Europe" (though a church in Finland argues on a a technicality to say it is "the world's largest wooden church"). Built in 1652, the Churches of Peace resulted from Catholic Austrian Emperor Ferdinand II allowing their construction in a rare show of religious tolerance toward Lutherans. Even so, the emperor allowed only three churches to be built (the third burned down in 1758) and they had to be outside the town walls and to be constructed in just one year using only wood, without nails. And yet they still stand after more than 350 years. Incidentally, the Lutheran owners say these were the first churches in the world that were built by Protestants for Protestants, earlier churches that Protestants took over having been Roman Catholic beforehand. Services take place at 10am on Sundays and church holidays in the Swindica edifice. Churches of Peace, http://whc.unesco.org/en/list/1054.

The highlight in the town of Boleslawiec is the Manufaktura ceramic factory, with a dazzling array of pottery in every shape and form. When I visited there in October, two busloads of American military wives from a US base in Germany were buying boxes of dinner sets and other wares while many of their husbands were off fighting in Iraq and Afghanistan, one woman told me. "It's a way of keeping our minds occupied with something other than just plain all-day worrying," she said. Much of the work is sponge-stamped, not hand painted, keeping the prices lower than otherwise. Blue is the predominant color, and ceramics have been the town's raison d'etre since at least 1511. Russian Marshall Kutuzov, who vanquished Napoleon, died here in 1813. Manufaktura, ul. Gdanska 30, 59-700 Boleslawiec, tel. 011 48 75/732-2062, www.polish-pottery.com.pl.

In Ksiaz, pride of place is takenby its castle, often called "the pearl of lower Silesia," dating back to the 13th century. At its peak during the period 1509 and 1941, when owned by the house of Hochberg, the owners replaced many fortifications with beautiful terraces. The Soviet Red Army occupied the castle after 1945 and the contents were lost or destroyed at that time. But from 1952, restoration work has been underway, with results that are gorgeous to behold. It's one of Europe's largest castles, third biggest in Poland and the largest in Lower Silesia, with more than 400 rooms. Check out the magnificent 18th-century Maksymilian Hall. There's a pretty good restaurant here, too, as well as the Zamkowy Hotel with 73 rooms. Ksiaz Castle, www.ksiaz.walbrzych.pl.

Jelenia Gora is perhaps Lower Silesia's prettiest town, with an attractive Old Market, knightly tournaments on occasion in Chojnik Castle, and two international festivals, one of Street Theater, the other of Organ Music. The Old Town Hall and its square are quite pretty. The town is 900 years old and was relatively undamaged during World War II. German name: Hirschberg im Risengebirge. Jelenia Gora Town Office, tel. 011 48 75/754-6100, www.jeleniagora.pl.

Students of architecture (or oddities) might enjoy visiting the Wang Church, a 12th-century Norwegian wooden church on Lake Vang there, moved from Norway when German museum curators thought it needed saving, and given to the Lutherans living here in the Karkonosze Mountains in 1841 because they had no church of their own. (The idea was that of the Countess Frederica von Reden, a local girl from Bukowiec, who persuaded the Prussian king at the time to give it to her.) Originally scheduled for Museum Island in Berlin, the church was more or less hijacked by the Countess. It was transported here by ship, barge and wagon, and still serves as a Lutheran church for regular worship. Wang Church, ul. Na Sniezke 8, 58-540 Karpacz, tel. 011 48 75/761-9228, www.wang.com.pl.

Dining Out

I suggest the restaurants at both the Kliczkow and Czocha castles, in that order (see Lodgings, below). The Kliczkow venue serves all three meals, the Czocha only lunch and dinner.

Lodgings

The most pleasant of many castles and palaces here now relying on tourism for income is Kliczkow Castle, where you can indulge in the spa's indoor pool (the spa new in 2007), or check out the facilities for tennis, horse riding, bicycling or hiking, as well as canoeing or fishing. There are 89 rooms, each with satellite TV, phone and bath. There is a very good restaurant and a so-so lobby café, outdoor seating in the courtyard. Said to be the largest hotel in an historical building in Poland, it is undeniably attractive. Double rooms start at 390 zlotys ($156), breakfast and use of pool and fitness club included. Kliczkow Castle, Kliczkow 8, 59-724 Osiecznica, tel. 011 48 75/734-0700; www.kliczkow.com.pl.

The Hotel Bornit (opened 1999) is an ideal ski resort in one of Poland's most interesting mountain sports areas, and its town is the nation's best-known center of cross-country skiing. There's an international race here every March for about 4,000 skiers on two runs, 25 and 40 kilometers, respectively. Double rooms start at 320 Zlotys ($128) in season, 280 zlotys ($112) off season, prices including breakfast, VAT, use of indoor pool, bowling, etc. Hotel Bornit, ul. Mickiewicza 21, 58-580 Szklarska Poreba, tel. 011 48 75/647-2503, www.bornit.interferie.pl.

Contacts

Any and all information on Lower Silesia is available at Lower Silesia Tourist Organization, ul. Igielna 13, 50-116 Wroclaw, tel. 011 48 71/344-1109; www.dot.org.pl (Polish-language only).

(πηγή: www.frommers.com, 15/1/2008)

Ρεκόρ επισκεπτών στο Άουσβιτς

Περίπου 1,22 εκατομμύριο άνθρωποι επισκέφθηκαν το 2007 το ναζιστικό στρατόπεδο «Άουσβιτς - Μπιρκενάου» στο πολωνικό έδαφος, ενώ το 2006 ο αντίστοιχος αριθμός ήταν περίπου ένα εκατομμύριο επισκεπτών.

Ο Πολωνός εκπρόσωπος του Μουσείου του στρατοπέδου, Γιάροσλαβ Μένσεφτ διευκρίνισε ότι «στην πλειοψηφία τους οι επισκέπτες προέρχονται από το εξωτερικό, συνολικά περίπου 755 χιλιάδες, από τους οποίους 91 χιλιάδες επισκέπτες έρχονται από τις ΗΠΑ, 101 χιλιάδες από τη Βρετανία, και 60 χιλιάδες από την Γερμανία.

Ο ίδιος επισήμανε ότι, αφότου η Πολωνία είναι κράτος - μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αεροπορικές εταιρείες με χαμηλό ναύλο εξυπηρετούν το διεθνές αεροδρόμιο στην Κρακοβία, το «ρεύμα» επισκεπτών προς το ναζιστικό στρατόπεδο, «έχει σαφέστατα ενισχυθεί». Στο «Αουσβιτς - Μπιρκενάου», όπου τα κρεματόρια λειτουργούσαν νυχθημερόν, θανατώθηκαν επίσης από τους Ναζιστές, Τσιγγάνοι, Σοβιετικοί και Πολωνοί. Ο ακριβής συνολικός αριθμός των θυμάτων δεν διαμορφώθηκε ποτέ.

Το ανωτέρω στρατόπεδο «Σύμβολο του «Ολοκαυτώματος», στο έδαφος της νότιας Πολωνίας, επισκέφθηκαν πέρυσι και 456 χιλιάδες Πολωνοί. Εκτός Αμερικανών, Βρετανών και Γερμανών, το «Άουσβιτς - Μπιρκενάου», που απελευθερώθηκε αρχές του 1945, όλο το 2006 επισκέφθηκαν περίπου 4.5 χιλιάδες Κινέζοι, 6.8 χιλιάδες Ιάπωνες και 38 χιλιάδες Νοτιοκορεάτες.

(πηγή: www.kathimerini.gr, 7/1/2008)

Διευρύνεται ο ευρωπαϊκός χώρος Σένγκεν

Από σήμερα (21/12/2007) η Εσθονία, η Τσεχική Δημοκρατία, η Λιθουανία, η Ουγγαρία, η Λετονία, η Μάλτα, η Πολωνία, η Σλοβακία και η Σλοβενία θα ανήκουν επίσημα στο χώρο Σένγκεν. Οι έλεγχοι στα εσωτερικά χερσαία και θαλάσσια σύνορα μεταξύ αυτών των χωρών και των 15 σημερινών κρατών-μελών θα αρθούν. Με αυτόν τον τρόπο θα υλοποιηθεί το ιδανικό της ελεύθερης κυκλοφορίας στην ΕΕ. Η τελευταία διεύρυνση σημαίνει ότι τα ανατολικά σύνορα του χώρου Σένγκεν φθάνουν τα 4.278 χμ. Εκτός ζώνης Σένγκεν παραμένει η Κύπρος, η οποία θέλει να διατηρήσει τον έλεγχο στα σύνορά της για ακόμη ένα χρόνο. Ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ο Χοσέ Μανουέλ Μπαρόσο, δήλωσε χθες ότι «από τις 21 Δεκεμβρίου οι πολίτες θα μπορούν να ταξιδεύουν ανεμπόδιστα στις 24 χώρες του χώρου Σένγκεν -από την Πορτογαλία μέχρι την Πολωνία και από την Ελλάδα μέχρι τη Φινλανδία- χωρίς ελέγχους στα εσωτερικά χερσαία και θαλάσσια σύνορα. Επιθυμώ να συγχαρώ τα εννέα νέα μέλη του Σένγκεν, την πορτογαλική προεδρία και όλα τα κράτη-μέλη της Ένωσης για τις προσπάθειες που κατέβαλαν. Μαζί καταργήσαμε τους ελέγχους στα σύνορα -αυτά τα εμπόδια για την ειρήνη, την ελευθερία και την ενότητα στην Ευρώπη- δημιουργώντας παράλληλα τις προϋποθέσεις για μεγαλύτερη ασφάλεια». Η συμφωνία για τη Συνθήκη Σένγκεν, που υπογράφηκε στις 14 Ιουνίου 1985 μεταξύ της Γερμανίας, του Βελγίου, της Γαλλίας, του Λουξεμβούργου και των Κάτω Χωρών, θεσπίζει καθεστώς ελεύθερης κυκλοφορίας όλων των υπηκόων των κρατών τα οποία την έχουν υπογράψει, των άλλων κρατών της κοινότητας ή τρίτων χωρών. Η Ιρλανδία και η Βρετανία συμμετέχουν μόνον εν μέρει στο κεκτημένο, ενώ μέρος του χώρου αποτελούν δύο τρίτες χώρες, η Ισλανδία και η Νορβηγία.
(πηγή: www.simerini.com.cy, 21/12/2007)



Kυκλοφοριακό στα σύνορα Πολωνίας-Ουκρανίας μετά την ένταξη στη ζώνη Σένγκεν
(πηγή: news.pathfinder.gr)



Ο Τσέχος Πρωθυπουργός Mirek Topolanek, ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Hans-Gert Poettering, ο Πολωνός Πρωθυπουργός Donald Tusk, η Γερμανίδα Καγκελάριος Angela Merkel, ο Πρωθυπουργός της Πορτογαλίας και Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Jose Socrates και ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Jose Manuel Barroso παρευρέθηκαν στην τελετή για το άνοιγμα των συνόρων, στην πόλη Porajow της Πολωνίας, που συνορεύει με τη Γερμανία και την Τσεχία. Εννέα νέα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης - η Τσεχία, η Εσθονία, η Ουγγαρία, η Λετονία, η Λιθουανία, η Μάλτα, η Πολωνία, η Σλοβενία και η Σλοβακία - εντάχθηκαν στις 21 Δεκέμβρη στη ζώνη Σένγκεν, όπου οι πολίτες των ανωτέρω χωρών μπορούν να παιρνούν ελεύθερα τα σύνορα των χωρών εντός της ζώνης χωρίς να χρειάζεται να επιδεικνύουν διαβατήριο.
(πηγή: news.pathfinder.gr)

«Η κατάργηση των ελέγχων στα εσωτερικά σύνορα της ΕΕ σημαίνει ταυτόχρονα και αποτελεσματική διασφάλιση των εξωτερικών συνόρων των χωρών του Σένγκεν» γράφει η γαλλική εφημερίδα Le Monde για την σημερινή είσοδο στην αποκαλούμενη ζώνη του Σένγκεν εννέα εκ των δέκα χωρών της διεύρυνσης του 2004: «ήδη υπάρχουν φωνές που προειδοποιούν για τον κίνδυνο παράνομης μετανάστευσης εξ Ανατολών, αυτή η ανησυχία είναι κατανοητή, διότι το οργανωμένο έγκλημα και οι δουλέμποροι κάθε είδους θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν τη νέα κατάσταση προς όφελός τους.» «Τώρα εναπόκεινται στις ευρωπαϊκές υπηρεσίες να επιδείξουν αποτελεσματικότητα στη δίωξη του εγκλήματος και ταυτόχρονα σεβασμό έναντι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Πρόκειται για μια τεράστια πρόκληση.»
Τελεσίδικη η κατάργηση των συνόρων του Ψυχρού Πολέμου
«Από τα μεσάνυχτα μπορεί να περάσει κανείς χωρίς ελέγχους τα πιο τραγικά σύνορα της Ευρώπης, εκείνα μεταξύ Γερμανίας και Πολωνίας, που πέθαναν πολεμώντας εκατομμύρια άνθρωποι,» παρατηρεί η ιταλική εφημερίδα Corriere della Sera: «σήμερα η Πολωνία και η Γερμανία κερδίζουν έναν πόλεμο. Σήμερα πέφτουν σύνορα αιώνων.
Αυτή είναι η τελεσίδικη πτώση του σιδηρού παραπετάσματος που κάποτε καθόριζε από τη Βαλτική μέχρι την Αδριατική τα σύνορα του Ψυχρού Πολέμου». «Στην εποχή της παγκόσμιας τρομοκρατίας, του μαζικού προσφυγικού κύματος και της μαφίας των δουλεμπόρων φαίνεται ότι η συνθήκη του Σένγκεν είναι η κατάλληλη απάντηση στις νέες προκλήσεις του αιώνα μας» υπογραμμίζει η ισπανική εφημερίδα El Periodico de Catalunya και καταλήγει: «Γι’ αυτό έχει πια πολύ λίγη σημασία το γεγονός ότι η Μ. Βρετανία και η Ιρλανδία λάμπουν δια της απουσίας τους, διότι επιβεβαιώνουν ότι είναι θιασώτες της παρωχημένης μορφής κρατικής κυριαρχίας και αποδεικνύουν ότι δυσπιστούν έναντι της πολιτικής ένωσης της Ευρώπης και προτιμούν να υποκύπτουν στις υπαγορεύσεις των ΗΠΑ.» Στην τροχιά προς τη δημοκρατία, την ελευθερία και τον καπιταλισμό «Η ένταξη της Πολωνίας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ ή η πολιτική άνοιξη του 1989 είναι ουσιαστικές τομές στην ιστορία μας, αλλά η σημερινή ένταξη της Πολωνίας στη ζώνη του Σένγκεν ξεπερνάει σε σημασία τις παραπάνω ιστορικές στιγμές» διαπιστώνει η πολωνική εφημερίδα Rzeczpospolita: «το γεγονός της ένταξης στη ζώνη Σένγκεν σηματοδοτεί την τελεσίδικη απομάκρυνση από τη σκοτεινή εποχή του σοβιετικού ολοκληρωτισμού και την τροχιά προς τη δημοκρατία, την ελευθερία και τον καπιταλισμό.»
(πηγή: www.deutsche-welle.de, 21/12/2007)

Σημειώσεις από την Πολωνία

Η Πολωνία είναι μια χώρα που περιλαμβάνει απίστευτες ομορφιές, αλλά δεν αποτελεί trendy τουριστικό προορισμό.

Η Βαρσοβία είναι μια πόλη που καταστράφηκε ολοσχερώς μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Στην συνέχεια, ξαναχτίστηκε από την αρχή. Από το Εβραϊκό Γκέτο δεν έχει μείνει παρά μόνο μια στήλη προς τιμήν των θυμάτων, η παλιά πόλη ξανακατασκευάστηκε από την αρχή, όπως ήταν πριν (όπως η Δρέσδη), ενώ παράλληλα το υπόλοιπο εμπλουτίστηκε με κτήρια - κουτιά, εκείνα τα χαρακτηριστικά σοβιετικού τύπου boxes, που θυμίζουν εργατικές κατοικίες.

Τα κτήρια αυτά κάλυψαν κάποιες ανάγκες στέγασης πληθυσμών που δεν είχαν πού την κεφαλήν κλίναι μετά την ολοσχερή καταστροφή των πόλεών τους από τις μπόμπες των συμμάχων (όλων των συμμάχων), και ακολούθησαν την αρχιτεκτονική μόδα, τόσο στις πρώην κομμουνιστικές χώρες, όσο και αλλού. Το αξιοθαύμαστο στην περίπτωση της Βαρσοβίας, είναι πως (ίσως επειδή οι Πολωνοί ήταν τα κακά παιδιά του Πατερούλη και δεν έλεγε να τους κοντράρουμε πολύ σε εκείνη την συγκυρία -άλλο τι τους κάναμε μετά-, ίσως από μια θαυμαστή έκλαμψη ευαισθησίας), το ιστορικό κέντρο της πόλης αναδημιουργήθηκε ακολουθώντας πιστά την αρχιτεκτονική της Μεσαιωνικής πόλης. Φαίνεται, βέβαια, πως τα κτήρια είναι νεότερα, φαίνεται όμως κι ο σεβασμός στην ιστορία.

Περπατώντας στην πόλη, τόσο εκείνη την ημέρα, όσο και τις επόμενες, έκανε μεγάλή εντύπωση η εμφανέστατη και καθόλου διακριτική παρουσία της αστυνομίας. Για μερικές στιγμές, αναρωτιόμασταν μήπως είμασταν στην Λευκορωσία, αλλά όχι, η καπιταλιστική περίοδος της Πολωνίας είναι αστυνομοκρατούμενη, όσο και μια οποιαδήποτε δικτατορία...
Zubrowska: εξαιρετική πολωνέζικη βότκα. Τυπικό είναι τα "ruskie pirogi" (ρώσικα πιροσκί)
Η Βαρσοβία γενικώς έχει πάρα πολλές εκκλησίες κια πάρα πολλά πάρκα.

Η Κρακοβία, συναγωνίζεται σε ομορφιά την Πράγα. Έχει το δεύτερο αρχαιότερο Πανεπιστήμιο της Κεντρικής Ευρώπης (το πρώτο είναι της Πράγας), δύο μοναστήρια (Δομηνικανούς και Φραγκισκανούς), άπειρες εκκλησίες (πιο πολλές κι από την Θεσσαλονίκη!), και τον τεθνεώτα Πάπα (ο οποίος καταγόταν από εκεί), τοιχοκολλημένο, αφισοκολλημένο και ζωγραφισμένο... ΠΑΝΤΟΥ! Οι εκκλησίες είναι όλες γεμάτες (και όχι μόνο από τουρίστες, αλλά και από ανθρώπους που προσεύχονται κανονικα).
Έχει, όμως κι άλλη μια ομοιότητα με τη Θεσσαλονίκη, τα prezle (όπως bretzel) που είναι ίδια με τα κουλουράκια Θεσσαλονίκης!

Επίσης, στην Κρακοβία υπάρχει ένα πολύ όμορφο Κάστρο, το κεντρικό κτήριο του οποίου μοιάζει με αυθαίρετο, γιατί έχουν κοτσάρει σε κάθε γωνιά κι από έναν τρούλο διαφορετικής τεχνοτροπίας... Ακόμα, το Κάστρο έχει πανέμορφους κήπους.

Τέλος, την εποχή που η Κρακοβία ανήκε στην Αυστρουγγαρία προκειμένου να αναχαιτήσουν τους Τούρκους, έχτισαν αναχώματα και τείχη γύρω από την πόλη, τα οποία σώζονται ακόμα. Ένας από τους πύργους τους είναι αραβικής τεχνοτροπίας, εξού και ονομάζεται Μπαρμπακάν.

(πηγή: krotkaya.blogspot.com)

Κρακοβία

Ρομαντική ατμόσφαιρα και έντονη πολιτιστική ζωή σ' ένα φαντασμαγορικό σκηνικό από παραδοσιακά κτίρια και ιστορικά μνημεία. Παλιά πρωτεύουσα της Πολωνίας και προστατευόμενη πόλη της Ουνέσκο, η Κρακοβία είναι το τελευταίο must των Ευρωπαίων γουικέντερ.

Μπορεί το χειμώνα το κρύο να είναι τσουχτερό, αλλά η πόλη διατηρεί αμείωτη τη ζωντάνια της στα ιστορικά καφέ όπου συχνάζει ο φοιτητόκοσμος. Επιπλέον, δεν παραλείπει ποτέ να ζει έντονα και τις νύχτες της, στα ατμοσφαιρικά τζαζ μπαρ του κέντρου -γι' αυτό και θα ακούσετε συχνά τους Πολωνούς να λένε ότι "στη Βαρσοβία δουλεύουμε, στην Κρακοβία διασκεδάζουμε"). Χτισμένη στο νότιο τμήμα της Πολωνίας, κοντά στα σύνορα με τη Σλοβακία, η Κρακοβία είναι η μοναδική πόλη της Πολωνίας που δεν βομβαρδίστηκε στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, και διατηρεί ανέπαφη την πολιτιστική κληρονομιά της. Το ιστορικό κέντρο της πόλης, που σήμερα προστατεύεται από την Ουνέσκο, απλώνεται γύρω από την Πλατεία της Αγοράς, τη μεγαλύτερη μεσαιωνική πλατεία της Ευρώπης, και όταν το χιόνι απλώνει το λευκό του σεντόνι, η ατμόσφαιρα πραγματικά θυμίζει χριστουγεννιάτικο παραμύθι.

Θα ξεκινήσετε τη γνωριμία σας με την πόλη με έναν περίπατο στη Rynek Glowny, την κεντρική πλατεία της παλιάς πόλης και τους γύρω πεζόδρομους, γεμάτους με όμορφα μαγαζάκια, τζαζ μπαρ κι εστιατόρια, που εναλλάσσονται με εκκλησίες και ιστορικά μνημεία. Εξαιρετικά δείγματα τέχνης -μεσαιωνικής, αναγεννησιακής, μπαρόκ και αρ νουβό- στολίζουν τις προσόψεις των κτιρίων και φανερώνουν πως αυτή εδώ η πόλη ήταν πάντα καταφύγιο καλλιτεχνών και ανθρώπων του πνεύματος. 'Αλλωστε, εδώ βρίσκεται και το παλαιότερο πανεπιστήμιο της Κεντρικής Ευρώπης. Θα ανεβείτε επίσης στο λόφο Wawel, με το παραμυθένιο κάστρο, όπου είναι θαμμένοι οι Πολωνοί βασιλιάδες, και θα γνωρίσετε το γοτθικό καθεδρικό ναό με τους καλλιτεχνικούς θησαυρούς του.
Μην πείτε όχι σε μια περιπλάνηση στην εβραϊκή συνοικία Kazimierz, σπαρμένη με συναγωγές, μουσεία, αλλά και με πολύχρωμα εστιατόρια και μπαρ. Μπείτε στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Wyspianski, το πιο χαρακτηριστικό της πόλης.

Ο Stanislaw Wyspianski υπήρξε ποιητής, δραματουργός, ζωγράφος και θεωρείται ο δάσκαλος της πολωνικής αρ νουβό, ο Γκαουντί του Βορρά. Οργανώστε όμως και μια εκδρομή στα αλατορυχεία, λίγα χιλιόμετρα έξω από την Κρακοβία, διότι κρύβουν συναρπαστικές εκπλήξεις: σε μια εντυπωσιακή υπόγεια διαδρομή τριών χιλιομέτρων θα συναντήσετε στοές, δωμάτια και παρεκκλήσια με ανάγλυφες διακοσμήσεις σκαλισμένες σε τοίχους από αλάτι (!) και θα πάρετε μια πρώτη γεύση από τον ορυκτό πλούτο της χώρας, αλλά και από την πατροπαράδοτη συνήθεια των Πολωνών να κατασκευάζουν υπόγειες κατοικίες.
Θα ξετρελαθείτε στα παλαιοπωλεία της παλιάς πόλης, όπου θα βρείτε πορσελάνες, κρύσταλλα και σουβενίρ από το πολωνικό και εβραϊκό παρελθόν της χώρας. Αξίζει επίσης να επισκεφθείτε τις υπαίθριες αγορές που στήνονται τα Σαββατοκύριακα στο Rynek και στη Hala Targowa, εκεί όπου οι πλανόδιοι παλαιοπώλες απλώνουν την πραμάτεια τους.

Κάθε Δεκέμβριο πραγματοποιείται διαγωνισμός χριστουγεννιάτικης φάτνης στο Ιστορικό Μουσείο Κρακοβίας, και τα βραβευμένα έργα εκτίθενται μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου στην κεντρική πλατεία της παλιάς πόλης, γύρω από το άγαλμα του ποιητή του 19ου αιώνα Adam Mickiewicz, φτιάχνοντας μια πανέμορφη ατμόσφαιρα.

Πού θα φάτε: Στο Havelka, ένα από τα παλαιότερα εστιατόρια της πόλης (1820) και στο "χωριάτικου στυλ" Chlopskie Jadlo, στο οποίο ζωντανεύει η πολωνέζικη παράδοση (σε γεύση, μουσική και διακόσμηση)

(πηγή: www.athinorama.gr)

Σούπες στον κόσμο

Τα ψάρια είναι για τους μούτσους και το ζουμί για τους καπεταναίους

Στη μαγειρική η σούπα είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση, καθώς μια μέτρια σούπα ως πρώτο πιάτο μπορεί να καταστρέψει εντελώς ένα άψογο μενού που ακολουθεί. Ο ζωμός είναι απαραίτητο στοιχείο για οποιαδήποτε σούπα, είτε βράζουμε κόκαλα, είτε ψάρια ή λαχανικά. Σημαντικός από τον αρχαίο σπαρτιατικό «Μέλαν ζωμόν» ως τη σούπα από σέλινο που επινόησε η μαντάμ ντε Πομπαντούρ, για να ξυπνήσει το πάθος του Λουδοβίκου του ΙΔ', με θλιβερά όμως αποτελέσματα.

Οι διάσημοι σεφ ισχυρίζονται ότι η εκτίμηση της απλότητας είναι το πρώτο μεγάλο μάθημα και το μετέπειτα σημαντικό η απλή τεχνική, δηλαδή βράσιμο και πολτοποίηση. Τα λαχανικά βρασμένα, πολτοποιημένα και αραιωμένα με ζωμό ή κρέμα είναι τελικά ένα από τα καλύτερα παραδείγματα της απλής μαγειρικής. Και όπως ξέρετε μια ζεστή σούπα είναι ό,τι πρέπει για το κρύο.

Το αγαπημένο φαγητό του Ηρακλή ήταν ζωμός από μπιζέλια. Ο πρόγονος Αθήναιος ο Δειπνοσοφιστής στο τρίτο βιβλίο των "Δειπνοσοφιστών" (κεφ. Ι 437-443) παρωδεί μια ολόκληρη σκηνή στην οποία ο μάγειρας δημιουργεί θέμα στο δούλο βοηθό του επειδή δεν έχει καταφέρει να εκτελέσει το πιάτο (ψάρι με γάρο) με την ακρίβεια που απαιτεί η συνταγή. Στην Αθήνα ένα γεύμα δεν άρχιζε ποτέ με σούπα. Αν και οι σούπες θεωρούνταν υγιεινά και θρεπτικά φαγητά ήταν ταυτόχρονα "φαγητό των φτωχών" και γι' αυτό σ' ένα τραπέζι με καλεσμένους δεν ταίριαζε να προσφέρεις ζωμό. Στο πρώτο μέρος του γεύματος σέρβιραν χορταστικά φαγητά, και ειδικά ψάρια και πουλερικά. Έτρωγαν σχετικά λίγο κρέας.

Όσο απλή και να είναι σούπα, το τελικό αποτέλεσμα πάντα περιέχει και κάτι εκτός από την πρώτη ύλη. Τα μπαχαρικά και τα ενισχυτικά της γεύσης λαχανικά, όπως τα κρεμμύδια, τα πράσα και το σκόρδο, παίζουν σημαντικό ρόλο στις πιο απλές σουπίτσες. Πολλές φορές προσθέτουν όχι μόνο θρεπτικές και γευστικές ουσίες, αλλά και θεραπευτικές. Για παράδειγμα το σκόρδο που έχει θεραπευτικά στοιχεία και είναι γνωστό ότι οι αρχαίοι Έλληνες το κατανάλωναν σαν «φάρμακο» για διάφορες μολύνσεις, για αρρώστιες του αίματος και των πνευμόνων. Ο περίφημος Γάλλος επιστήμονας Λουί Παστέρ (μέσα 19 ου ) απέδειξε ότι το σκόρδο σκοτώνει τα μικρόβια και ο περίφημος γιατρός Άλμπερτ Σβάιτζερ στην αρχή του 20ού αιώνα χρησιμοποιούσε το σκόρδο για να θεραπεύει τον τύφο στην Αφρική. Τα κρεμμύδια και τα πράσα προσθέτουν γεύση, αλλά και θεραπευτικά και θρεπτικά στοιχεία στις σούπες.

Σούπα τραχανά ή αλλιώς η τραγανή σούπα
Μια φορά και έναν καιρό, σε κάποια πόλη της Ανατολής, ένας πασάς μαζί με τον καλύτερο του φίλο, αποφάσισαν να μεταμφιεστούν σε απλούς ανθρώπους και να απολαύσουν μια απογευματινή βόλτα στην πόλη τους. Εκείνη την περίοδο γιόρταζαν το Ραμαζάνι και καθώς γνωρίζετε, στον ένα μήνα που διαρκεί, οι Μουσουλμάνοι νηστεύουν κατά τη διάρκεια της ημέρας και τρώνε μετά τη δύση του ήλιου. Καθώς περπατούσαν, επειδή στο μεταξύ είχαν πεινάσει, συμφώνησαν ότι με τη δύση του ήλιου, θα έμπαιναν στο πρώτο σπίτι που θα συναντούσαν και θα κατέλυαν τη νηστεία, κατά το έθιμο. Πράγματι, μόλις άκουσαν τον ήχο από τον πυροβολισμό που σήμανε τη δύση του ηλίου και τη διακοπή της νηστείας, μπήκαν σε ένα σπίτι. Ο οικοδεσπότης, εάν και ήταν πολύ φτωχός, τους καλοδέχτηκε, χωρίς να γνωρίζει ότι το τραπέζι του, που ήταν κιόλας στρωμένο, θα φιλοξενούσε έναν πασά. «Καθίστε», τους προέτρεψε ευγενικά. Πάνω στο τραπέζι βρίσκονταν ένα μεγάλο μπωλ με μια σούπα που έμοιαζε με χυλό και ψωμί. Τίποτε άλλο. Μόλις ο πασάς και ο φίλος του δοκίμασαν τη σούπα αυτή, έμειναν έκπληκτοι από τη νοστιμιά της. «Πασά μου» αναφώνησε ο ακόλουθος «δεν έχω ξαναφάει τόσο νόστιμη σούπα». Μόλις ο οικοδεσπότης κατάλαβε ότι στο τραπέζι του καθόταν ένα υψηλό πρόσωπο, αμέσως σηκώθηκε από τη θέση του και του είπε: «Πασά μου ήρθες σε φτωχό σπίτι γι΄ αυτό και τρως τη σούπα του φτωχού, τη σούπα του darhane ». Από τότε, μπορεί να άλλαξε το όνομα της σούπας από νταρχανέ σε τραχανάς, αλλά παραμένει μια από τις πιο αγαπητές σούπας των λαών που κατοικούν από τα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή έως το Ιράκ.

Τραχανάς ή ταρχανάς στα τουρκικά, λέξη με αβέβαιη ετυμολογική προέλευση. Το ελληνικό τραχανάς ίσως προέρχεται από το τραγανός με την επίδραση του τραχύς. Όπως και να έχει, ο τραχανάς πρέπει να είναι ένα από τα αρχαιότερα ζυμαρικά, τα οποία όπως είδαμε ανακαλύφθηκαν από τους Άραβες. Η παρασκευή του ζυμαρικού αυτού αποσκοπούσε όχι τόσο στη συντήρηση του αλευριού, αλλά του γάλακτος που είναι ένα βασικό συστατικό. Eπίσης η σούπα τραχανά αποτελούσε ένα πολύ εύκολο και θρεπτικό γεύμα για τους βοσκούς που μετακινούνταν συνέχεια.

Υπάρχουν δύο είδη τραχανά. Ο ξυνός και ο γλυκός, με πιο δημοφιλή, τον πρώτο. Ο ξυνός τραχανάς είναι ζύμη από αλεύρι και γάλα ή γιαούρτι η οποία πρέπει να μείνει για μια μέρα για να «ξυνίσει». Στη συνέχεια τον στεγνώνουν στον ήλιο και τον σπάζουν σε μικρά κομμάτια. Αφού πάρει την τελική του μορφή, τον στεγνώνουν για λίγες μέρες ακόμη κάτω από τον ήλιο. Ο ξυνός τραχανάς μαγειρεύεται ως σούπα Ο γλυκός τραχανάς παρασκευάζεται από κοπανισμένο καλαμπόκι βρασμένο σε γάλα. Μόλις το καλαμπόκι «πιει» όλο το γάλα και γίνει μια μάζα πρέπει να στεγνώσει. Όταν στεγνώσει, τρίβεται όπως και ο ξυνός. Ο γλυκός τραχανάς χρησιμοποιείται ως γέμιση και ως συνοδευτικό κρέατος, κυρίως κοτόπουλου.

Η σούπα ως πρώτο πιάτο, είναι αυτή που δημιουργεί την πρώτη εντύπωση για τις ικανότητες του μάγειρα.

Τις σούπες τις χωρίζουμε σε δύο μεγάλες κατηγορίες: τους αραιούς ζωμούς (κυρίως από κρέας) και τις πηχτές (δεμένες) σούπες.

Ακόμη ανάλογα με τον τρόπο δεσίματός τους οι σούπες χωρίζονται σε διάφορες κατηγορίες:

- Σούπες-πουρέ λαχανικών : δένουν από το άμυλο που περιέχουν τα λαχανικά που πολτοποιούμε.

- Σούπες Bisque: σούπες που δένονται από πουρέ από πολτοποιημένα κελύφη από οστρακόδερμα (γαρίδες, καραβίδες, αστακούς) και κρέμα γάλακτος.

- Σούπες-κρέμα: δένονται είτε με μπεσαμέλ είτε μ' ένα λευκό roux (αυτό προφέρεται ρου)

- Σούπες βελουτέ : δένονται με κρόκους αυγών, βούτυρο και κρέμα γάλακτος.

Τα κυβάκια ζωμού έχουν επικρατήσει στην κουζίνα. Ποια η ιστορία των γευστικών κύβων που νοστιμίζουν τις σούπες μας; Ο Justus Liebig , γερμανός επιστήμονας του 19ου αιώνα, τα δημιούργησε. Στον ίδιο χρωστάμε την εφεύρεση των λιπαντικών, του βρεφικού γάλακτος, του μπέικιν πάουντερ, της δίαιτας Άτκινς και της γενικότερης άποψης περί μαγειρικής κρέατος, που μας καθοδηγεί στο σοτάρισμα και το ρόδισμα της επιφάνειας για να «εγκλωβίζουμε» τον ζωμό. Ενώ η φήμη του ήταν μεγάλη, δεν είχε βγάλει ούτε μια πατέντα για τις εφευρέσεις του.

Για τους κύβους, όλα λένε ότι άρχισαν από μια μοιραία επικοινωνία στα μέσα του 19ου αιώνα, όταν ένας Ευρωπαίος μηχανικός, ο οποίος δούλευε στη Αργεντινή, θέλησε να αξιοποιήσει το κρέας από τα εκατοντάδες χιλιάδες ζώα που σφάζονταν τότε μόνο και μόνο για το δέρμα τους. Το κρέας και τα κόκαλά τους τα πετούσαν, ενώ από την άλλη πλευρά του Ωκεανού η Ευρώπη πεινούσε. H ιδέα του ήταν να διατηρήσει την ουσία του κρέατος και έτσι επικοινώνησε με τον κορυφαίο χημικό της εποχής, τον κ. Liebig. Χρησιμοποιώντας την τεχνική της αφυδάτωσης, την οποία τότε χρησιμοποιούσαν στην παραγωγή της ζάχαρης, βρήκε τρόπο να πολτοποιήσει τα κόκαλα των αγελάδων, να τα μαγειρέψει με ατμό και κατόπιν να «σώζει» τον πολτό. Τα τεχνικά του πειράματα άνοιξαν τον δρόμο κι έτσι βρήκε τρόπο να «παγιδεύσει» τις γευστικές ουσίες του κρέατος μέσα σε ένα μικρό κυβάκι. Σήμερα, σχεδόν σε όλο τον πλανήτη, τα κυβάκια είναι από τα πιο κοινά και καθημερινά «μπαχαρικά» στην κουζίνα.

Διάφορα μπαχαρικά ενισχύουν τις σούπες, προσθέτοντας γεύση, θρεπτικά και θεραπευτικά στοιχεία. Ένα από αυτά είναι ο κουρκουμάς, που δίνει μια χρυσαφένια χροιά και γήινη γεύση σε πάμπολλες σούπες (ταιριάζει εξαιρετικά με καρότα και κολοκύθα). Το μπαχαρικό αυτό έχει αντιφλεγμονώδη στοιχεία, όπως έχει επίσης και το τζίντζερ, ένα μπαχαρικό με αρκετές θεραπευτικές αρετές.

Η γαλλική κουζίνα έχει να δείξει πολλά, είτε ως potage parmentier είτε ως κλασική vichyssoise, προσθέτοντας ζωμό κότας και κρέμα, βάζοντας τη σούπα να κρυώσει στο ψυγείο. Για παράδειγμα προσθέτοντας στην ίδια βάση μια χούφτα σπανάκι και λίγη κρέμα μετατρέπεται σε σπανακόσουπα. Μια κλασική, απλή γαλλική σούπα είναι η potage St. Germain, από φρέσκα μπιζέλια και τρυφερό μαρούλι, μαγειρεμένα με λίγο βούτυρο, κατόπιν βρασμένα και τέλος πολτοποιημένα. Η σούπα αγκινάρας με τρούφα είναι ένα από τα πιάτα που προτείνει ο γκραν σεφ του Guy Savoy στο κομψό του εστιατόριο. Μια από τις καλύτερες γευστικές εμπειρίες που έχει να προσφέρει το Παρίσι

Στη Λισαβόνα της Πορτογαλίας θα απολαύσετε μεγάλη ποικιλία θαλασσινών. Η Πορτογαλική κουζίνα φημίζεται κυρίως για τα ψάρια, τα οστρακοειδή και γενικώς τα θαλασσινά της. Το Caldo Verde είναι η τυπική σούπα της Λισαβόνας με διάφορα λαχανικά και το Acorda σούπα από ψωμί και σκόρδο. Εξέχουσα θέση έχουν και το φίνο ελαιόλαδο, το σκόρδο και τα διάφορα αρωματικά μπαχαρικά. Αξίζει να αναφέρουμε ότι ο μπακαλιάρος είναι το εθνικό ψάρι και μαγειρεύεται με 365 διαφορετικούς τρόπους.

Η Ισπανία έχει τη παραδοσιακή σούπα γκασπάτσο. Κατά τη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου και επειδή τα τρόφιμα ήταν λιγοστά, οι Ισπανοί επινόησαν έναν πρωτότυπο τρόπο για να ανακυκλώνουν τα περισσευούμενα τρόφιμα: τα άλεθαν και τα έριχναν σε μια κατσαρόλα μαζί με πολτό ντομάτας και μπαχαρικά και έτσι έφτιαχναν τη σούπα gazpacho. Με αυτό τον τρόπο πετύχαιναν δύο στόχους: και τίποτα δεν πήγαινε χαμένο (ειδικά σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς) και τα στομάχια τους γέμιζαν. Η gazpacho είναι μεν παραδοσιακή συνταγή, αλλά πρακτικά μπορεί να περιέχει τα πάντα, από ψάρι και κρέας, μέχρι φακές, λαχανικά και μακαρόνια. Και το σημαντικότερο: συχνά όλα αυτά μαζί... Η περιοχή της Ανδαλουσίας φημίζεται ιδιαίτερα για το γκασπάτσο, μια περίφημη κρύα ντοματόσουπα.

Η μινεστρόνε είναι χορτόσουπα της Ιταλίας. Από τη λέξη minestra (σούπα), η minestrone, σημαίνει πηχτή σούπα, είναι φτιαγμένη από κομμάτια λαχανικών με κοφτό μακαρονάκι ή κόκκινα ξερά φασόλια. Σερβίρεται με τριμμένο τυρί, ζεστή αλλά και κρύα.

Στην Ουγγαρία έχουμε τη παραδοσιακή σούπα «Γκούλας» σε μπόγρατς και τη κοτόσουπα «Ούϊχαζι». Το κύριο γεύμα τρώγεται μεταξύ 12.00 και 14.00 και αποτελείται από τρία πιάτα. Το πρώτο είναι η σούπα εντράδα , ακολουθεί το κύριο πιάτο, συνήθως με κάποιο κρέας με λαχανικά γιαχνί. Γνωστά πιάτα της Πολωνίας είναι οι πίτες από σπόρους παπαρούνας, αλλά και το borshch σούπα από παντζάρια. Στη Γερμανία μαγειρεύουν πρωτότυπες σούπες όπως τη σούπα με σκόρδο και αμύγδαλα που γαρνίρεται με σταφύλια.

Η Κίνα έχει τα νουντλς όπου σε κάθε μπολ, πίνονται σαν σούπα. Τα νουντλς και τα λαχανικά ρίχνονται μέσα στον ζωμό, είτε από κρέας, ψάρι ή θαλασσινά και αφήνονται να βράσουν.

Στην Ιαπωνία τα καφέ θαλασσινά φύκια υπάρχουν σε διάφορες ποικιλίες και προσφέρονται για κατανάλωση. Χρησιμοποιούνται σε διάφορα φαγητά όπως το σούσι, αλλά και στη γνωστή σούπα Miso , μαζί με βραστά λαχανικά.

(πηγή: www.cucina.gr)

Bαρσοβία Κρακοβία

Tα ταμπού δεν καταδυναστεύουν πλέον την ψυχή τους, η ελευθερία βρίσκει το αληθινό της νόημα και οι δύο αυτές πόλεις συμφιλιωμένες απόλυτα με το γεμάτο δάκρυα παρελθόν τους αναζητούν μια θέση στην καρδιά της Eυρώπης. Kαι στη δική σας.

Mε τον Όλεγκ είχαμε να τα πούμε πολλά χρόνια, από τότε που άνθρωποι παράταιροι από όλα τα μήκη της γης είχαμε τελείως τυχαία, βρεθεί σε ένα μικρό, ξεχασμένο, αιγαιοπελαγίτικο νησί παρακολουθώντας ''ανατολίτικα'' περί ''τσάκρας'' σεμινάρια, πολύ πριν όλο αυτό το παραμύθι γίνει χυδαία της ''μοδός''. O Όλεγκ μου είχε προξενήσει αμέσως μεγάλη εντύπωση. Όχι μόνο σε μένα, δηλαδή. Σε όλους. Δεν ξέρω, δεν είμαι σίγουρος τι ακριβώς ήταν αυτό που μας ιντριγκάρισε. Aλλά είχε ένα βλέμμα που έλεγε πολλά. Σαν κάτι να κουβαλούσε βαθιά μέσα του. Kάτι συνάμα βαρύ και λυτρωτικό. Kάτι τόσο μεγάλο που ξεπερνούσε τα ατομικά του όρια. Kάτι σαν κληρονομιά, ένα δάκρυ, μια πίκρα που δημιουργούσε, ωστόσο, μια τέλεια αντίστιξη με την ευγενική, αρχοντική, ήρεμη κοψιά του, κοψιά που όπως κατάλαβα αργότερα αφορούσε όλους τους συμπατριώτες του. Tον θυμάμαι σαν τώρα, όσο εμείς επιδιδόμαστε σε ανατολίτικες ''αμπελοφιλοσοφίες'' κάτω από τον καυτό ελληνικό ήλιο προσπαθώντας να ''βρούμε'' τον εαυτό μας, εκείνος όμορφα αποτραβηγμένος σε ένα βράχο ή μια σκιά, καθότι το λευκό του δέρμα παραήταν ευαίσθητο για τέτοια υπερέκθεση, διάβαζε ή ακόμα ακόμα έγραφε ποίηση ακούγοντας στα κολλημένα στα αυτιά του ακουστικά Chopin, σίγουρος ότι το δικό του ''ανατολίτικο φορτίο'' ήταν πολύ σημαντικό και πλούσιο και κουβαλούσε μάλιστα και τη συγκεντρωμένη σοφία της πιο παλιάς ηπείρου στον κόσμο. ακέραιη μέσα στις τόσες κακουχίες. Nαι, με μια λεβεντιά. Aγαπήσαμε τον Όλεγκ και μαζί του μέσα στο μυαλό και την καρδιά μας βάλαμε και τη χώρα του, την Πολωνία.

Mαθήματα Zωής στη Bαρσοβία
Bαρσοβία, Παλαιά Πόλη. Tο γράμμα του Όλεγκ μετά από τόσο καιρό πολύ με χαροποίησε. Kαι μου προσέφερε απλόχερα μια αφορμή-λες και έψαχνα για άλλοθι να επισκεφτώ την πατρίδα του...-να κανονίσω ένα ταξίδι σε μια ξεχασμένη χώρα. Δυστυχώς κάτι προέκυψε τελευταία στιγμή στη δουλειά του φίλου μου και οικοδεσπότη-ο ευγενικός Όλεγκ είναι, τι άλλο, μουσικός!-και εκείνος έπρεπε να λείψει σε περιοδεία με τους συναδέρφους του και την Oρχήστρα Δωματίου στο Λονδίνο. Kαθήμενος, όμως, σε ένα γλυκό καφέ στην Παλαιά Πόλη και κρατώντας στα χέρια μου το e-mail του, τη ''Λίστα του Όλεγκ''(!), με όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για το πού να πάω και τι να κάνω, επιβεβαίωσα για μια ακόμη φορά πως είναι μεγάλη τύχη να έρχεσαι ως ταξιδευτής σε έναν προορισμό και εκεί να σε περιμένει η φιλόξενη προσοχή ενός ντόπιου που θα σου δείξει το μέρος έτσι όπως μόνο αυτός το γνωρίζει. Eκ των έσω.

H Bαρσοβία είναι περίεργη πόλη. Σχεδόν άγνωστη στους περισσότερους, διαθέτει μια μοναδική μαγεία, ένα charme ιδιαίτερο και εξαιρετικά ενδιαφέρον. Mακριά από την ξέφρενη ενέργεια μιας μητρόπολης σαν τη Nέα Yόρκη, καμιά σχέση με την εκκεντρικότητα ενός life-style Λονδίνου, η πολωνική πρωτεύουσα αρκείται στα δικά της ξεχωριστά ''ερωτικά'' αρώματα. H ίδια η ίδρυσή της, άλλωστε, όπως το θέλει ο μύθος έχει να κάνει με την πράξη του έρωτα δύο παιδιών, του Bαρς και της Σάβα, που ξεπήδησαν μέσα από τα παγωμένα νερά του Bίστουλα για να ενωθούν σε μια θερμή δημιουργία, τη Bαρσοβία. Tον 13ο αιώνα η πόλη γνωρίζει τη μεγαλύτερή της αίγλη, αίγλη που οφείλεται κατά πολύ μεγάλο μέρος στην προνομιακή της θέση στο κέντρο της Eυρώπης. Tα επόμενα χρόνια θα είναι, όμως ''πέτρινα''. Eισβολές και κατοχές στο ημερήσιο πρόγραμμα των δύστυχων Bαρσοβέζων, με πιο σκληρή περίοδο εκείνη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, όταν το Σεπτέμβριο του 1939 μεμιάς ο ουρανός της πόλης συννεφιάζει . Kαταδικασμένη να εξαφανιστεί από το χάρτη, η Bαρσοβία απελευθερώνεται τελικά το 1945 για να ανακαλυφθούν οι χιλιάδες των νεκρών και το 84% των σπιτιών, το 90% των παλιών συνοικιών και το 100% του Eβραικού Γκέτο απολύτως κατεστραμμένα!

Kάτι έπρεπε να γίνει και γρήγορα. Γρήγορα μεν, με πρόγραμμα δε. Όλη η απίθανη κληρονομιά των μπαρόκ κτιρίων, της Aναγέννησης, των μοναδικών στιλ του 15 ως τον 18ο αιώνα ήταν συντρίμμια. Ένα με τη γη. Kαι εδώ ακριβώς συντελέστηκε ένα απίστευτο θαύμα, που φωτογραφίζει έκδηλα όλη την μεγάλη ψυχή αυτού του λαού, έτσι όπως προσπάθησα κι εγώ να την καταλάβω και να σας τη μεταφέρω με τον τρόπο μου μέσω της σχέσης μου με τον Όλεγκ. Ένα θαύμα Mάθημα Zωής για όλους. Λίγα χρόνια μόνο μετά τον Πόλεμο-14 στο σύνολο- και όλος ο πληθυσμός προσφέρει ανιδιοτελώς το χρόνο και την ενέργειά του στη μεγαλύτερη και πιο προσεγμένη ανοικοδόμηση που έφερε πίσω στην πόλη, μα και στις καρδιές του κόσμου, τη χαμένη αξιοπρέπεια και τα παλαιά μεγαλεία. 1981 και η UNESCO ανακηρύσσει περίτρανα τη Bαρσοβία σε ένα από τα πιο σημαντικά αρχιτεκτονικά μέρη του κόσμου! H ρεβάνς πάρθηκε , και έτσι όπως κάθομαι και απολαμβάνω μια μπίρα στο ρεστοράν Pod Samsonem, από τα πρώτα στη ''Λίστα'', συνειδητοποιώ πως πρόκειται για ένα από τα πιο συμβολικά και σημαίνοντα δείγματα του πώς οι Bαρσοβέζοι υποδέχονται τον 21ο αιώνα. Mινιμαλιστικό ντεκόρ στα καλύτερά του, που έχει κρατήσει και μια περίοπτη θέση για κάποιες ασπρόμαυρες φωτογραφίες από την ιστορία των Γκέτο... Aγκάλιασμα στο μέλλον με μια κρυφή ματιά προς τα πίσω. Aυτό είναι σεβασμός.

Bγαίνω από το εστιατόριο και κατευθύνομαι στο Royal Castle, που το 1971 στήθηκε και πάλι όρθιο και ακμαίο με όλα τα αντικείμενα τέχνης μέσα του για να θυμίζει στους παλαιοτέρους και να διδάσκει στους νεότερους τη λαμπρή Iστορία. Περνάω το αυτοκρατορικό Ballroom με την τέλεια αποδοσμένη reproduction τοιχογραφία του Bacciarelli, The Dissolution of Chaos, προχωρώ στην Aίθουσα των Iπποτών με τα έξι τεραστίων διαστάσεων έργα του ίδιου ζωγράφου, που αναπαριστούν σπουδαίες στιγμές από την πολωνική πορεία και φτάνω στον τελικό μου προορισμό. Tο Δωμάτιο του Canaletto με 23 πίνακες του Bernardo Bellotto, ο οποίος χρησιμοποιούσε στην καριέρα του το γνωστό και ήδη επιτυχημένο επίθετο του θείου του, και ο οποίος με τα πινέλα του απεικονίζει τέλεια όλη την αρχιτεκτονική ματιά της Bαρσοβίας κατά τον 18ο αιώνα. Oι πίνακες αυτοί έμειναν κατά ένα μαγικό τρόπο άθικτοι στην μεγάλη καταστροφή της πόλης και της ιστορίας της και έτσι αποτέλεσαν το θεόσταλτο ''μπούσουλα'' για την φοβερή ανοικοδόμηση. Mια απαραίτητη στάση προτού ξεχυθείτε στα στενά της πόλης για να μπορείτε ιδίοις όμασι να θαυμάσετε και να κρίνετε.

Aπό την Plac Zamkowy ''εισβάλλω'' στην Παλαιά Πόλη, χάνομαι και ''τα χάνω''. O Kαθεδρικός του Aγίου Nικολάου, η παλαιότερη εκκλησία της Bαρσοβίας έχει ανακτήσει στο έπακρο τον αυθεντικό γοτθικό του χαρακτήρα. Λίγο πιο πέρα η Old Town Square, η πιο γλυκιά πλατεία της πόλης, αλλά και ολόκληρης της Πολωνίας, σε τίποτα δε θυμίζει τη φρικιαστική εικόνα του '45 των θρυλικών πλέον σπιτιών με τα νούμερα 34 και 36, των οποίων οι τοίχοι ξεχώριζαν μέσα από ένα βουνό μπάζα και συμφορά. Ένα εξαίσιο μείγμα μπαρόκ στοιχείων και νεοκλασσικής διάθεσης είναι η Old Town Square και το σύμβολο της Bαρσοβίας, η Σειρήνα, να στέκει στο κέντρο εκεί που κάποτε υπήρχε το Δημαρχείο.

H Πλατεία διαθέτει μια αρμονία και ταυτόχρονα μια ποικιλία στα στιλ και το ντεκόρ που διόλου δε μοιάζει με φτηνή ρέπλικα. Eίναι ζωντανή, νεανική, ατμοσφαιρική ιδίως το καλοκαίρι, όταν γεμίζει με μικρά καφέ και τραπεζάκια έξω και με πλανόδιους καλλιτέχνες που πουλούν την ''πραμάτεια τους''. Όλη η βορινή πλευρά της Rynek, το πολωνικό όνομα της Πλατείας, καταλαμβάνεται από το πολύ ενδιαφέρον και καλοστημένο Iστορικό Mουσείο της πόλης, το οποίο θα σας συμβούλευα ασυζητητί να επισκεφτείτε, καθότι όπως είπαμε εδώ μιλάμε για μια πολύ ιδιαίτερη ιστορία μιας πολύ ιδιαίτερης πόλης. Tο μεσημεράκι θα έχετε την ευκαιρία να παρακολουθήσετε στα αγγλικά ένα γλαφυρότατο ντοκιμαντέρ που εξηγεί με εικόνες που λένε πολλά όλη τη διαδικασία χτισίματος.

Παίρνοντας το Royal Way από το κέντρο της Παλαιάς Πόλης για να πάμε στο Lazienski, τις θερινές κατοικίες των Bασιλέων, όπου και απολαύσαμε τον ήλιο σε αυτό το τεράστιο συγκρότημα οικιών και πάρκου και όπου μαγευτήκαμε από μια συναυλία στο Chopin Monument με έργα του μεγάλου μουσουργού-τι κρίμα που στην ορχήστρα δεν ήταν και ο καλός μας Όλεγκ!- έπρεπε οπωσδήποτε να κάνουμε έστω και ένα γρήγορο πέρασμα από τη Nέα Πόλη. Xτισμένη τον 14ο αιώνα, όχι πολύ αργότερα δηλαδή από την ''αντίπαλό της'' Παλαιά, ετύγχανε πάντα μιας διαφορετικής κυβέρνησης και αυτοδιοίκησης με πηθυσμό μάλλον τις πιο χαμηλές κοινωνικές τάξεις. Tα κτίρια εδώ είναι πιο απλά, πιο λιτά, πιο ξύλινα. H Nέα Πόλη μπορεί να μη διαθέτει το ''glam'' της σε μόλις ένα χιλιόμετρο απόσταση Παλαιάς, έχει ''στο τσεπάκι της'', όμως, ένα μοναδικό άσσο... Στον κεντρικό της δρόμο και συγκεκριμένα στο Nο 16 γεννήθηκε μεγάλωσε και έζησε η εξίσου διάσημη συμπατριώτισσα του Chopin, η Mαρία Kιουρί, που κατόπιν σκληρών και επιβλαβών για την προσωπική της υγεία πειραμάτων-πέθανε από λευχαιμία σε σανατόριο το 1934-, ανακάλυψε το ράδιο και το πολώνιο και η οποία έγινε η μόνη γυναίκα στην Iστορία που της απονεμήθηκαν δύο Nόμπελ Eπιστήμης, Φυσικής το 1903 και Xημείας το 1911!

Mε τους κατευναστικούς ήχους του πιάνου του Chopin ακόμα στο μυαλό και αφού έχω περιπλανηθεί στις πρώην Eβραικές συνοικίες του Mirow και Muranow, που απλώνονται βορειοδυτικά ενός άλλου not to be missed συμβόλου της Bαρσοβίας, του Palace of Culture and Science, αυτού του ''τερατώδους'' κτιρίου στο κέντρο της Nέας Πόλης, δώρο του Στάλιν στον πολωνικό λαό το 1951, που τόσα αντιφατικά σχόλια έχει προκαλέσει, αλλά ακόμα μέχρι σήμερα η τύχη του παραμένει άγνωστη, αφήνω την πρωτεύουσα και κατευθύνομαι νότια στη χώρα, για να δω από κοντά ένα άλλο ''θαύμα'', επίσης Πολιτιστική Kληρονομιά της UNESCO, που αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους ταξιδιώτες που επιθυμούν μια αληθινή βουτιά στο παρελθόν.

Kρακοβία, η άθικτη
Eίναι απίστευτο, αλλά η Kρακοβία έμεινε εντελώς άθικτη από το μένος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου και έχει διατηρήσει στην εντέλεια όλα τα αρχιτεκτονικά της στοιχεία, τόσο που ο ουρανός της να μην καρφώνεται από αυστηρούς ουρανοξύστες, αλλά από τις υψιπετείς αντένες των τρούλων των παλαιών εκκλησιών! Bασιλική πρωτεύουσα για παραπάνω από μισή χιλιετία, η πόλη έχει ζήσει και καταγράψει περισσότερη ιστορία από οποιαδήποτε άλλη. 6000 κτίρια και μνημεία αυξημένου ενδιαφέροντος, 2,5 εκατομμύρια έργα τέχνης και, όμως, όλα αυτά δεν αφαιρούν καθόλου από το μοντέρνο, νεανικό, ζωντανό πρόσωπό της. Kέντρο κουλτούρας και γενέτειρα σπουδαίων εκπροσώπων όπως ο Πολάνσκι, ο Bάιντα και ο Πεντερέσκι, σπίτι για 70.000 φοιτητές του αρχαιότατου Jagiellonian Πανεπιστημίου και φυσικά η πόλη που έδωσε στον κόσμο τον πρώτο Πολωνό Πάπα, η Mαγική, παραμυθένια Kρακοβία σίγουρα θα αποτελέσει καθεαυτό προορισμό στον οποίο θα αφιερώσουμε παραπάνω από μόλις δυο μέρες.

Bρίσκομαι στην Παλαιά Πόλη που ιδρύθηκε το 1257 και δημιουργήθηκε σταδιακά στους αιώνες. Kαι νιώθω όλη αυτή την αρχοντική, αρμονική, κομψή ατμόσφαιρα του απολύτως ανέπαφου παρελθόντος. H Rynek Glowny, η κεντρική πλατεία με διαστάσεις 200Χ 200 λέγεται πως είναι η πιο μεγάλη σε όλη την Eυρώπη, ίσως μεγαλύτερη και από εκείνη της Σιένα. ''Busy'' ζωή σε όλες τις ώρες της ημέρας, παντελής απουσία αυτοκινήτων, άρα παράδεισος για τους περιπατητές, ''φίσκα'' σε γκαλερί, trendy μπουτίκ, cosy καφέ και φασαριόζικα μπαρ που στέκουν ανενόχλητα κάτω από τα άγρυπνα μάτια της Eκκλησίας της Aγίας 'Αννας, αλλά και υπό τους ήχους του hejnal, αυτής της απλοικής μελωδίας τρομπέτας, που αποτελεί το αγαπημένο σύμβολο των Kρακοβέζων. Mπορώ να σας το επιβεβαιώσω. Tρεις ώρες καθόμουν στο πιο διάσημο καφέ της πόλης, το υπέροχο γεμάτο αυθεντικά έργα τέχνης Jama Micchalika, και τρεις φορές πάνω στην ώρα ήχησε ως συνήθως η τρομπέτα από τον πιο ψηλό Πύργο της Eκκλησίας. Tρεις φορές, λοιπόν, είδα και τους παρακαθήμενους-όχι τουρίστες-να κορδώνονται και δικαίως, από υπερηφάνεια και να στήνουν αυτί μήπως χάσουν μία από τις 5 νότες!

Eίναι γεγονός! Oι Kρακοβέζοι έχουν πολλούς λόγους να είναι υπερήφανοι για τη σαν κόσμημα άψογα διατηρημένη κούκλα πόλη τους. Kι αν το hejnal δεν είναι το πιο αγαπημένο δικό τους σύμβολο, η επόμενή μου στάση σίγουρα είναι. Πρέπει να σταθώ ειλικρινής. Mε είχε ιντριγκάρει τόσο από τις αφηγήσεις του ο φίλος Όλεγκ τότε στο νησί, που ήθελα ''όπως και δήποτε'' να το δω από κοντά. Wawel και ο γύρω λόφος του με το Kάστρο, τον Kαθεδρικό, την Σπηλιά του Δράκου. Tο κέντρο της πολιτικής ζωής της Πολωνίας, ένα από τα πλέον επισκέψιμα μέρη στη χώρα, κορεσμένο από την ιστορία της. Eδώ ήταν η έδρα των Bασιλέων για 500 χρόνια, εδώ κείται η πολωνική εθνική ταυτότητα, εδώ λαμβάνει ''σάρκα και οστά'' και ο μύθος περί Δράκου και ίδρυσης της πόλης της Kρακοβίας στη Σπηλιά που καλό είναι να επισκεφτείτε και εσείς παρέα με τους υπόλοιπους χιλιάδες περίεργους και διψασμένους για θρύλους και Iππότες... Eδώ και τα ''τσάκρας'' της εισαγωγής και του Όλεγκ, αφορμής για όλο αυτό το καταπληκτικό ταξίδι. Kαι εξηγούμαι. Kάποτε, λέει, ο Σίβας έριξε 7 μαγικές πέτρες προς 7 ξεχωριστές περιοχές του κόσμου. Tα περίφημα ''7 τσάκρας''. Ένα από αυτά προσγειώθηκε εδώ, στην Kρακοβία και στο λόφο του Wawel προσδίδοντάς του υπερφυσικές δυνάμεις, ακτινοβολώντας την θετική ενέργεια του Θεού Σίβα και ανοίγοντας ένα ''Kουτί της Πανδώρας'' γεμάτο με συζητήσεις, μελετητές, διαφωνίες και πολλούς, πολλούς επισκέπτες. Kάποιοι λένε πως γι' αυτό ακριβώς η πόλη σώθηκε από τις ολοσχερείς καταστροφές του Πολέμου. Kάποιοι συσχετίζουν την εσωτερικότητα του χώρου με εκείνη της δικής μας Aκρόπολης. Kάποιοι πιστεύουν πως καθόλου τυχαίο δεν ήταν το ότι ο Πρωθυπουργός Nεχρού ζήτησε να συμπεριληφθεί στο πρόγραμμα της επίσκεψής του το Wawel και μάλιστα να αφεθεί ο ίδιος εκεί μόνος του για να διαλογιστεί, παρότι επισήμως οι Aρχές δεν παραδέχονται την ύπαρξη οιουδήποτε ''τσάκρα''! Πατριώτης του Σίβα ήταν, κάτι παραπάνω θα ήξερε...

Δεν ξέρω τι να πω. Kοιτάζω τον κόσμο στη μικρή αυλίτσα να στέκεται ακίνητος και αμίλητος για ώρες, κοιτάζω και κάποιους περαστικούς που μάλλον δεν πολυπιστεύουν στα θέματα του πνεύματος να χαμογελούν κοροιδευτικά. Eτοιμάζομαι να φύγω από την Πολωνία και θυμάμαι και πάλι τον Όλεγκ. "Nα βρούμε τον εαυτό μας", λέγαμε τότε στο νησί. Mεγάλη κουβέντα; Πάντως αν πιστεύετε πως με κάθε ταξίδι μπορείτε να γίνετε καλύτεροι, τότε δοκιμάστε μια βόλτα στη Bαρσοβία και την Kρακοβία. Mαζί με τη δική τους καινούρια ζωή, μπορεί να ανακαλύψετε και εσείς κάτι νέο. Πιστεύετε δε πιστεύετε στα "τσάκρας"...

(πηγή: www.dinerscosmosclub.gr)

Υπέροχα κάστρα σε όλον τον κόσμο (2)

Bojnice Castle
Located in Slovakia, it is also one of the oldest and most distinguished of Slovak fortresses. The first written records of its existence come from 1113 in a document from the Zobor abbey. In this Latin written document King Koloman confirmed the property as belonging to the Benedictine monastery of St. Hypolita in the upper Nitra. Originally the fortress was made from wood and grew out of the older fortress. Gradually over the 13th century it was built up from stone as property of the Poznanovec family. The outer walls of the fortress were shaped according to the uneven rocky terrain, so creating the irregular outline with extended fortification.




















Castle Doorwerth (Holland)
Doorwerth Castle was known, in earlier times, as Dorenweerd Castle. The present spelling of its name dates from around 1800. The first, probably wooden, castle is first mentioned in 1260 when it was besieged and burned to the ground as a result. The castle was rebuilt then left in ruins 2 more times. The castle suffered heavily in 1944 when it was transformed into a cheerless ruin as a result of German destructiveness and Allied shelling. Directly after WW II a lengthy restoration followed that lasted until 1983. The Doorwerth Castle is now back to it’s 18th century state.






















Lednice Castle
The present appearance of Lednice is a result of the Neo-Gothic reconstruction of 1846 - 1858, designed by Georg Wingelmuller. However, the constructional development of the present Romantic building began as early as the Middle Ages in connection with the noted House of Liechtenstein, which utilized Lednice for representation purposes since the 18th century.






















Bodiam Castle
Bodiam Castle is a quadrangular castle located in East Sussex, England. It was built in 1385 by Sir Edward Dalyngrigge, a former knight of Edward III, supposedly at the request of Richard II in order to defend the surrounding area from French invasion.






















Chateau de Chenonceau
The Chateau de Chenonceau, near the small village of Chenonceaux, Loire Valley in France, was built on the site of an old mill on the River Cher, sometime before its first mention in writing in the 11th century. The current manor was designed by the French Renaissance architect Philibert Delorme in the 1500’s which was the third castle constructed on the site.




















Belsay Castle
Belsay Castle is a 14th century medieval castle situated at Belsay, Northumberland, England. The main structure, a substantial three storey rectangular pele tower with rounded turretts and battlements was constructed about 1370, and was the home of the Middleton family.





















Upper Belvedere Palace
The Belvedere is a baroque palace complex built by Prince Eugene of Savoy in the 3rd district of Vienna, Austria, south-east of the city centre. In 1717, the decision was made to build the Upper Belvedere. Construction took place between 1721 and 1722 and the interior decoration was completed the following year.




















Lulworth Castle
Located in Dorset, England, the Lulworth Castle is a dramatic early-17th century hunting lodge. The mock castle was built in 1607 - 10 by Thomas Howard, 3rd Viscount Blindon. He was a member of the huge Howard clan who were in great favour at the court of James I and had his principal seat at nearby Blindon Abbey.




















Chateau de Vaux-le-Vicomte
The Chateau de Vaux le Vicomte is a French Baroque chateau located in Maincy, near Melun, in France. It was built from 1658 to 1661 for Nicolas Fouquet, Marquis de Belle-Isle (Belle-Ile-en-Mer), Viscount of Melun and Vaux, the superintendent of finances of Louis XIV




















Eilean Donan Castle
Located on the small island of Eilean Donan in Scotland. The original castle was built in 1220 for Alexander II as a defence against the Vikings. In April 1719 the castle was occupied by Spanish troops attempting to start another Jacobite Rising. The castle was recaptured, and then demolished, by three Royal Navy frigates on 10–13 May 1719. The castle was restored in the years between 1919 and 1932 by Lt. Col. John MacRae-Gilstrap























Craigdarroch Castle
Craigdarroch Castle in Victoria, British Columbia, Canada is a historic, Victorian-era mansion. It was constructed in the 1890s as a family residence for the wife of wealthy coal baron Robert Dunsmuir.




















Goluchow Castle
Located in Poland, the Goluchow Castle was originally a defence structure built for Rafal Leszczynski around 1650. Later, to be turned into a stately magnate residence by Rafal’s son, Waclaw, one of the Republic of Poland - Lithuania’s most prominent citizens. Two and a half centuries later Izabela of the Czartoryskis Dzialynska, who then owned the Castle, had it restored in the style of the French Renaissance.




















Matsumoto Castle
Matsumoto Castle is one of Japan’s historic castles. Located in the city of Matsumoto, in Nagano Prefecture. It is believed much of the castle was completed in 1593-4. This castle is also called Crow Castle because of its black walls and spreading wings. It is an example of a flatland castle, not being built on a hilltop or amid rivers.

(πηγή: 1nf0rmat10n.com)

Έθιμα του γάμου στον κόσμο

Ιταλία
Σύμφωνα με την Ιταλική λαογραφία, ο γαμπρός πρέπει να έχει μαζί του, στην τσέπη του σακακιού του, ένα κομμάτι σίδερο για να τον φυλάει από το κακό μάτι. Κατά την διάρκεια της τελετής, η γραβάτα του κόβεται σε κομμάτια και πωλείται στους προσκεκλημένους για να συγκεντρωθούν τα χρήματα για το γαμήλιο ταξίδι.

Ταϊλάνδη
Στην Ταϊλάνδη οι μητέρες του γαμπρού και της νύφης, περπατάνε προς το ιερό πριν αρχίσει η τελετή και περνάνε στο λαιμό του ζευγαριού γιρλάντες με λουλούδια. Με αυτό τον τρόπο τους εύχονται καλή τύχη στην κοινή τους ζωή.

Κίνα
Το χρώμα της αγάπης και της ευτυχίας στη Κίνα είναι το κόκκινο και γι’ αυτό κατά την διάρκεια της τελετής το ζευγάρι πίνει κρασί και μέλι από κούπες ενωμένες μεταξύ τους με κόκκινη κορδέλα.

Γαλλία
Το ζευγάρι συχνά πίνει κάνοντας πρόποση, από μια χαραγμένη κούπα με δύο χερούλια. Την Κούπα του Γάμου.

Γερμανία
Η νύφη κουβαλάει αλάτι και ψωμί για να εξασφαλίσει την δέσμευση. Ο γαμπρός κουβαλάει σπόρους, για πλούτο και καλοτυχία.

Ινδία
Ο αδερφός του γαμπρού ραντίζει με ροδοπέταλα το ζευγάρι στο τέλος της τελετής για να διώξει τα κακά πνεύματα.

Ιαπωνία
Το ζευγάρι πίνει εννέα γουλιές σάκε (Γιαπωνέζικο ποτό), έχοντας όμως γίνει επίσημα ζευγάρι από την πρώτη γουλιά.

Πολωνία
Στους γάμους στα χωριά, οι φίλοι πλέκουν για τη νύφη, μια κορώνα από κλαδιά δεντρολίβανου, που συμβολίζουν την “ανάμνηση του γάμου”.

Συμβολισμοί

Το λευκό χρώμα
Οι Αρχαίοι Ρωμαίοι πριν 2000 χρόνια, επέλεξαν το λευκό ως το επίσημο γιορταστικό τους χρώμα. Όσο δύσκολο και αν είναι να το πιστέψει κανείς, δεν ήταν πάντα το χρώμα που φοριόταν στους γάμους. Η μόδα αυτή ξεκίνησε την Βικτοριανή εποχή, όταν η βασίλισσα Βικτόρια επέλεξε το λευκό για χρώμα του νυφικού της, στον γάμο της με τον Πρίγκιπα Αλβέρτο. Εκείνα τα χρόνια, το λευκό συμβόλιζε την αγνότητα και την παρθενία. Σήμερα είναι το χρώμα της χαράς και της γιορτής-που σημαίνει ότι κάθε νύφη μπορεί να το φορέσει είτε είναι ο πρώτος της γάμος είτε ο πέμπτος!

Το δαχτυλίδι
Το κυκλικό σχήμα του δαχτυλιδιού, συμβολίζει την ατέλειωτη αγάπη...Ο χρυσός αντιπροσωπεύει την ομορφιά που αντέχει στο χρόνο, την αγνότητα και την δύναμη. Τη βέρα τη φοράμε στο τρίτο δάχτυλο του αριστερούς μας χεριού γιατί οι αρχαίοι Αιγύπτιοι πίστευαν πως η φλέβα σε αυτό το δάχτυλο πήγαινε κατ’ ευθείαν στην καρδιά. Όσον δε αφορά τη μεγάλη πέτρα που διακοσμεί το δαχτυλίδι των αρραβώνων, υπεύθυνος είναι ο βασιλιάς της Γερμανίας. Το 1477 προσέφερε στην αγαπημένη του ένα διαμαντένιο δαχτυλίδι ως επισφραγίσει των αρραβώνων τους-το πρώτο καταγεγραμμένο διαμαντένιο δαχτυλίδι αρραβώνων που δόθηκε ποτέ.

Το πέπλο
Οι νύφες αρχικά φορούσαν τα πέπλα με στόχο να κρατήσουν μακριά τα διαβολικά πνεύματα. Συχνά τα πέπλα έβγαιναν σε κόκκινο χρώμα για να έχουν μεγαλύτερη αντίσταση στο σατανά. Η κόρη της Μάρθα Ουάσιγκτον, λέγεται ότι ήταν η πρώτη νύφη που φόρεσε πέπλο από λευκή δαντέλα που κάλυπτε το πρόσωπό της. Ο αρραβωνιαστικός της, της είχε κάνει κομπλιμέντο για την ομορφιά της, ενώ αυτή στεκόταν πίσω από μια λευκή δαντελένια κουρτίνα και έτσι το αποφάσισε!

Τα λουλούδια
Στην Αρχαία Ρώμη οι νύφες κρατούσαν μπουκέτα από βότανα, συνήθως δεντρολίβανο που συμβόλιζε την πίστη, την γονιμότητα και έδιωχνε τα κακά πνεύματα. Οι Αρχαίες Ελληνίδες κρατούσαν κισσό, που συμβολίζει την ατελείωτη αγάπη. Στη Βικτοριανή περίοδο η μόδα επέβαλε το τριαντάφυλλο, που αντιπροσωπεύει την αληθινή αγάπη.

Η νύφη στα αριστερά του γαμπρού
Την εποχή των γάμων από αιχμαλωσία, ο γαμπρός έπρεπε συνέχεια να βρίσκεται σε άμυνα απέναντι στους επαναστατημένους μνηστήρες-ακόμα και όταν το ζευγάρι ήταν στον ιερό ναό και ετοιμαζόταν να πει τους όρκους του. Για αυτό το λόγο ο γαμπρός έπρεπε να έχει ελεύθερο το δεξί του χέρι (το χέρι που κρατούσε το σπαθί) ώστε να είναι έτοιμος να επιτεθεί εάν η κατάσταση το επέβαλε! Αυτό είναι Χριστιανικό έθιμο. Στους Εβραϊκούς γάμους, η νύφη στέκεται δεξιά από το γαμπρό.

Η τούρτα
Οι Ρωμαίοι έσπαγαν έναν κουλουράκι πάνω από το κεφάλι της νύφης. Το σιτάρι υποσχόταν γονιμότητα...
Τον 17ο αιώνα, ένας Γάλλος φούρναρης αποφάσισε να παγώσει μια στοίβα κουλουριών, δημιουργώντας έτσι την πρώτη γαμήλια τούρτα στον κόσμο!

Το κατώφλι
Ο γαμπρός σύμφωνα με την παράδοση, σηκώνει τη νύφη στα χέρια και περνάνε μαζί το κατώφλι του νέου τους σπιτιού ή του ξενοδοχείου την νύχτα του γάμου τους. Με αυτό τον τρόπο τα διαβολικά πνεύματα που καραδοκούν κάτω από τις σανίδες του πατώματος δεν θα μπορέσουν να την πιάσουν! Οι Ρωμαίες νύφες αφηνόταν να τις σύρουν στο κατώφλι για να επιδείξουν την απροθυμία τους να εγκαταλείψουν το πατρικό τους σπίτι.

Το φιλί
Στην Αρχαία Ρώμη το φιλί σφράγιζε ένα συμβόλαιο, έτσι το φιλί στην εκκλησία κατά κάποιον τρόπο νομιμοποιεί το δέσιμο. Υπάρχει βέβαια και μια πολύ ρομαντικότερη εκδοχή (την οποία και προτιμούμε) : Ότι όταν το ζευγάρι φιλιέται, ένα μέρος από την ψυχή του καθενός μπαίνει στην ψυχή του άλλου.

Το γαμήλιο ταξίδι
Το Μεσαίωνα οι νιόπαντροι περνούσαν ένα μήνα μόνοι τους, απολαμβάνοντας ένα ποτό φτιαγμένο από μέλι, το υδρόμελι (το μέλι συμβολίζει τη ζωή, την υγεία και τη γονιμότητα). Αυτό γινόταν μέχρι το φεγγάρι να βρεθεί σε χάση, έτσι βγήκε και ο όρος Μήνας του Μέλητος.

Τυχερά αξεσουάρ

Κάτι παλιό κάτι καινούριο, κάτι δανεικό κάτι γαλάζιο. Η παράδοση θέλει τη νύφη να φοράει την ημέρα του γάμου της, κάτι παλιό (για την συνέχιση των παλιών αξιών), κάτι καινούριο ( αισιοδοξία για το μέλλον), κάτι δανεικό (δανεική ευτυχία) και κάτι γαλάζιο (πίστη, καλοτυχία και αγάπη).

Το μπουκέτο και το πέταγμα της ζαρτιέρας. Η νύφη αρχικά πέταγε το μπουκέτο της σε κάποια φίλη της, για να την κρατάει ασφαλή (τα λουλούδια του μπουκέτου έδιωχναν τα κακά πνεύματα) και να έχει την τύχη με το μέρος της (μια και εκείνη την εποχή το να είσαι τυχερή σήμαινε να μπορέσεις να παντρευτείς). Αυτό λοιπόν σήμαινε πως η ανύπανδρη γυναίκα που έπινε το μπουκέτο θα ήταν η επόμενη που θα παντρευόταν.

Το πέταγμα της ζαρτιέρας έχει μία αρκετά αστεία προέλευση. Οι καλεσμένοι έσκιζαν κυριολεκτικά κομμάτια από το νυφικό για καλή τύχη, οπότε για να προστατεύσει τον εαυτό της άρχισε να τους πετάει την ζαρτιέρα της. Στις μέρες μας ο γαμπρός την βγάζει από το πόδι της με τα χέρια, με τα δόντια και με όποιον άλλο (απόλυτα αθώο) τρόπο βρει και την πετάει στους εργένηδες φίλους του!

(πηγή: www.olatougamoueukola.gr)