İçeriğe atla

Nikiforos Hanedanı

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Bizans imparatoriçesi İrini'nin tahttan indirilmesinden sonra, taht ismini kurucusu I. Nikiforos'tan alan kısa ömürlü Nikiforos Hanedanı'na geçmiştir. İmparatorluk, uzun zamandır olduğundan daha zayıf ve daha istikrarsız bir konumdaydı ve mali sorunlar ile boğuşuyordu.[1]

Bu dönemde Bizans neredeyse sürekli olarak kaynaklarını tüketen Arap ve Bulgar cephelerinde savaş halindeydi ve seleflerinin birçoğu gibi, Nikiforos'un (802-811) kendisi de Bulgarlar arasına kuzeye doğru sefere çıktı. Bunun yanında, 800 yılında Roma'daki Eski Aziz Petrus Bazilikası'nda Papa III. Leo tarafından Şarlman'ın (800-814) Kutsal Roma imparatoru olarak taç giydirilmesi ve evrensel Roma monarşisine hak iddia eden Batı'da yeni bir imparatorluğun kurulması ile Bizans'ın nüfuzu batıda azalmaya devam etti.

I. Nikiforos, 802-811

[değiştir | kaynağı değiştir]

İmparatorluğun Maliye Bakanlığı yapan I. Nikiforos tahta gelir gelmez bir dizi mali reform başlattı. İdari reformları, themaların yeniden düzenlenmesini de içeriyordu. 803 yılında birçok Bizans imparatoru gibi bir iç ayaklanma ile karşılaştı ve kendisini üç cephede savaşırken buldu. 805 yılında Frigya'da Krasos Muharebesi'nde büyük bir mağlubiyet aldı ve Bulgarlara karşı seferde öldü.

Nikiforos'un ardılları, 811-813

[değiştir | kaynağı değiştir]

Nikiforos'un yerine oğlu ve ortak imparator Stavrakios (811) geçti. Ancak babasını öldüğü savaşta ağır şekilde yaralanmıştı, ardılı ile ilgili birçok tartışmadan sonra bir yıl sonra kız kardeşi Prokopia'nın kocası I. Mihail'in (811-813) yerine geçmesi ile tahtı bıraktı.

I. Mihail, askeriden ziyade diplomatik çözümleri sürdürdü. Fakat iki ondan öncülünün hayatlarını alan Bulgar Hanı Krum ile çatışmaya girdi ve kendisi de mağlup olması durumunu ağır şekilde zayıflattı. Daha önce devrilmiş çok sayıda imparatorun ürkütücü kaderi ile olası bir başkaldırının farkındaydı, kısa Nikiforos Hanedanı'na son vererek tahttan çekildi.

  1. ^ Jenkins. Byzantium The Imperial Centuries AD 610-1071. p. 117