İçeriğe atla

Sol popülizm

Vikipedi, özgür ansiklopedi
21.25, 13 Temmuz 2024 tarihinde Teacher0691 Bot (mesaj | katkılar) tarafından oluşturulmuş 33494146 numaralı sürüm (bakım kategorilerine girmemesi için)
(fark) ← Önceki hali | Güncel sürüm (fark) | Sonraki hali → (fark)

Sol popülizm, solculuğun ve popülizmin birleştiği bir siyasi ideolojidir.[1] Söylemleri sıklıkla anti-elitist duyguların açığa çıkarılması, sisteme muhalefet ve "geniş halk kitleleri" adına konuşmaktır. Sol popülistlerin genellikle sahip oldukları fikirler antikapitalizm, sosyal adalet, pasifizm ve küreselleşme karşıtlığı iken sınıf bilinci ve sosyalist teoriler geleneksel sol partilerde olduğu kadar önemli değildir. Sol popülizmin eşitlikçi fikirlere dayandığı ve ötekileştirmeye karşı olduğu kabul edilir. Bazı sol popülist hareketler, sosyal demokrasinin içinde kabul edilir.[2][3][4]

Kapitalizm ve küreselleşme eleştirisi ABD ordusunun özellikle Orta Doğu'ya müdahaleleri ve bu bölgede gerçekleştirdikleri eylemleri nedeniyle sol popülist hareketler içerisinde artan Amerikan karşıtlığı ile bağlantılıdır.

Ülkelerine göre

[değiştir | kaynağı değiştir]

Evo Morales ve Hernán Siles Zuazo gibi liderler ve iktidarları sol popülist deneyimlerdendir.

Rafael Correa popülist söylemlerin önemini vurguladı ve bu bağlamda çalışmak için Ekvador halkı adına teknokratlar entegre etti. Yerli halklar ile hükûmet arasındaki çatışma sırasında Correa yabancı sivil toplum kuruluşlarını yerli halkları sömürmekle suçladı.

Demokratik Sosyalizm Partisi özellikle Alman akademisyenler tarafından sol popülizm altında incelendi.[5] Parti, Almanya'nın yeniden birleşmesi sonrasında kuruldu ve anti-elitizm ve medyanın ilgisi karizmatik liderlik ile elde edilir düşüncesinde olan sağ popülistler ile benzerlik gösteriyordu. Parti Doğu Almanya'da daha güçlü bir platforma sahip olmasına rağmen sağ popülistler ile hemen hemen aynı seçmen kitlesi için yarıştı. Demokratik Sosyalizm Partisi 2007'de Sol Parti ile birleşti ve yeni popülist fikirler Almanya'da sağa göre solda gelişmek için çok daha uygun bir ortam buldu.[6]

Sosyalist Parti 1991'de komünist rotasını kaybedince sol popülist rotada ilerlemeye başladı. Bazıları partinin yıllar içinde popülist özelliğini kaybettiğini söylemesine rağmen parti güncel seçim söylemlerinde hala anti-elitizmi barındırmaktadır.

Hugo Chavez iktidarı halk egemenliği ve etkileyici liderliğin sosyalist doktrinler ile kombine edilmesinin temsiliydi.

Ayrıca bakınız

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ Miller, David (2003). Political philosophy: a very short introduction. Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0192803955. 
  2. ^ "Are Elizabeth Warren and Bernie Sanders the same? The debate, explained". Vox. 18 Haziran 2019. 16 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2022. Warren is a social democrat. Sanders is a democratic socialist. The difference between the two is best explained by how Warren and Sanders convey their skepticism toward capitalism, said Sheri Berman, a political scientist with Barnard College, who has written extensively on the history of the left. 
  3. ^ "What an Elizabeth Warren Presidency Would Look Like". In These Times. 7 Ocak 2020. 16 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2022. Sanders, like Warren, clearly appreciates that movements are the motor that drives change, and a Sanders administration, like a Warren administration, would partner with movements to achieve change. Both candidates offer a compelling vision that can inspire people, and both share the goal of orienting America closer to social democracy. 
  4. ^ "Democratic socialist Bernie Sanders is too far left for Sweden's ruling Social Democrats, official says". The Week. 20 Şubat 2020. 16 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2022. 
  5. ^ Lewis, Derek (2016). Historical dictionary of contemporary Germany (2. bas.). Lanham, Md.: Rowman & Littlefield Publishers. ISBN 978-1442269569. 
  6. ^ Smith, Helmut Walser (2011). The Oxford handbook of modern German history. Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0199237395.