Pređi na sadržaj

Бетел (биљка)

S Vikipedije, slobodne enciklopedije

Betel
Naučna klasifikacija
Carstvo:
(nerangirano):
(nerangirano):
Red:
Porodica:
Rod:
Vrsta:
P. betle
Binomno ime
Piper betle
Sinonimi
  • Piper betle var. densum (Blume) C. DC.
  • Piper betle var. marianum (Opiz) C. DC.
  • Piper betle var. psilocarpum C. DC.

Betel (Piper betle) zeljasta je vreža koja pripada rodu bibera iz porodice Piperaceae. Autohtona je biljka južne i jugoistočne Azije, a listovi ove biljke imaju veliki značaj u kulturi i narodnoj medicini indo-malajskih naroda.

Ime vrste potiče od tamilsko-malajalamske reči „vettila” koja je u naučnu literaturu dospela preko portugalskog jezika.[1]

Opis taksona

[uredi | uredi izvor]
Plantaža betela

Betel je zeljasta puzavica koja raste u tropskim područjima južne i jugoistočne Azije, od Pakistana do Papue Nove Gvineje. Najbolje uspeva na dobro dreniranom i plodnom tlu, a iako zahteva dosta vlage ne podnosi stajaću vodu. Biljka naraste od jednog do dva metra u dužinu, ima srcolike i jako sjajne listove i bele klasaste cvasti.

Upotreba

[uredi | uredi izvor]

U komercijalne svrhe koriste se listovi betela koji imaju široku primenu na području gde se uzgajaju. Najčešća upotreba betelovog lišća je u kombinaciji sa sjemenkama areka palme (Areca cathecu) i krečom. Na svež list betelase stavlja sloj kreča, a na njega komadići areka semena i eventualno đumbir ili duvan, sve se zamota i tako žvaće. Žvakanjem betela u ustima se oslobađa veoma intenzivna sluz crvene boje koja ima manja narkotička svojstva.

Iako je naučno dokazano da dugotrajno žvakanje betelovog lišća imma veoma negativne posledice po konzumente u zdravstvenom smislu, istraživanja pokazuju da preko 200 miliona ljudi širom sveta (a najviše u Aziji) konzumira ovu biljku. Dugotrajno žvakanje betela u kombinaciji sa areka semenom jedan je od glavnih uzročnika nastanka raka grla i usne duplje.[2]

Betelovo lišće ima široku upotrebu u narodnoj medicini kod naroda južne i jugoistočne Azije gde se koristi kao analgetik, antiseptik, a čak i kao afrodizijak (u ajurvedskoj medicini).

Osušene loze betela koriste se kod izrade korpi, a sveži listovi zbog svog biberastog ukusa imaju primenu u kulinarstvu kao začinska biljka.

Vidi još

[uredi | uredi izvor]

Reference

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ Portuguese Vocables in Asiatic Languages: From the Portuguese Original of M S R Dalgado. New Delhi: Asian Educational Services. 1988. ISBN 978-81-206-0413-1. 
  2. ^ IARC Monographs on the Evaluation of Carcinogenic Risks to Humans. Vol. 85. Betel-quid and Areca-nut Chewing and Some Areca-nut-derived Nitrosamines. Lyon, France, 2004.

Literatura

[uredi | uredi izvor]
  • Portuguese Vocables in Asiatic Languages: From the Portuguese Original of M S R Dalgado. New Delhi: Asian Educational Services. 1988. ISBN 978-81-206-0413-1. 

Spoljašnje veze

[uredi | uredi izvor]