Publications (peer-reviewed) by Mantzanaris Konstantinos
Διάλογος: «Σπουδές στην Θεολογία», τόμ. 11ος της Επιστημονικής Επιθεώρησης του Μεταπτυχιακού Προγράμματος του Ε.Α.Π. «Ορθόδοξη Χριστιανική Θεολογία και Θρησκευτικός Πλουραλισμός» (2020),194-224.
Στην μελέτη αυτή, εξετάζουμε τον τρόπο με τον οποίο δύο, κατά βάση, υπαρξιστές στοχαστές επιχειρο... more Στην μελέτη αυτή, εξετάζουμε τον τρόπο με τον οποίο δύο, κατά βάση, υπαρξιστές στοχαστές επιχειρούν να ορίσουν την έννοια της προσωπικής ελευθερίας και της συνακόλουθης ευθύνης του εαυτού έναντι των κοινωνικών και των πολιτικών καταστάσεων τις οποίες βιώνουν. Πρόκειται για δύο πνευματικές προσωπικότητες οι οποίες δηλαδή ορθώνουν ως αντίσωμα των καιρών τους μία υποκειμενική ανάγνωση, με την οποία αξιώνουν να εισέλθουν στην σφαίρα του αντικειμενικού. Προκειμένου να αναδείξουμε τους όρους οι οποίοι διαμορφώνονται εκ των προτάσεών τους, επιχειρούμε έναν διάλογο με τα έργα τους. Κατά βάση, κινούμεθα στον αφηγηματικό άξονα. Η μελέτη μας διαρθρώνεται σε τέσσερις θεματικές ενότητες, στις οποίες προσεγγίζουμε τις ειδικές οπτικές τους, οι οποίες όμως φαίνεται να συγκλίνουν ως προς το οικουμενικό αίτημα το οποίο κομίζουν. Ο κύριος προσανατολισμός μας είναι να προσφέρουμε στον αναγνώστη τούς θεωρητικούς όρους υπό τους οποίους συντελείται εμμέσως και η μεταξύ τους διαλεκτική. Το κατεξοχήν στο οποίο θα μπορούσαμε να καταλήξουμε, είναι ότι αμφότεροι απορρίπτουν τον ντετερμινισμό και τις εξουσιαστικές αυθεντίες και υψώνουν ως λύση την δυναμική του προσώπου, η οποία θα οδηγήσει στο κοινωνικά και στο πολιτικά καινόν.
Πάπυροι - Επιστημονικό Περιοδικό 9 (2020), 105-124.
Title in English: Plato's Moral and Political Philosophy as a foundation of freedom according to ... more Title in English: Plato's Moral and Political Philosophy as a foundation of freedom according to Camus
Η φιλοσοφία και η λογοτεχνία αποτελούν τους όρους ανάγνωσης της ύπαρξης, καθώς διαμορφώνουν έναν τρόπο και έναν τόπο μιας ιδιότυπης συνάντησης ανά τους αιώνες. Στην ανά χείρας μελέτη επιχειρούμε να αναζητήσουμε αυτόν τον τρόπο και τόπο στο έργο του Πλάτωνα και του Camus, προκειμένου να διαλεχθούμε με τις επιμέρους προκείμενες των θεωρητικών προσεγγίσεών τους. Ειδικότερα, επιχειρούμε να προσεγγίσουμε την έννοια της «ελευθερίας» εκκινώντας από την ηθική και πολιτική φιλοσοφία του ιδρυτή της Ακαδημίας και καταλήγοντας στον τρόπο με τον οποίο πρωταγωνιστεί στον στοχασμό του Camus. Οι όροι φιλοσοφίας και λογοτεχνίας μας οδηγούν στο βασίλειο ελευθερίας τους, θέτοντας εκ παραλλήλου ζητήματα υπαρξιακών διερωτήσεων κατά την πορεία μας προς τον άνθρωπο. Η μελέτη μας διαρθρώνεται σε τρεις θεματικές ενότητες. Στην πρώτη εξ αυτών, επιχειρούμε να ορίσουμε το γενικό περίγραμμα των όρων οι οποίοι υποδηλώνουν την φιλοσοφική σύγκλιση των δύο στοχαστών. Λαμβάνουμε, βεβαίως, υπόψη την χρονική απόστασή τους και, κατ’ επέκταση, τις ειδικές πολιτισμικές συνθήκες εντός των οποίων διαβιούν. Ωστόσο, καταλήγουμε στην υπερχρονικότητα του αιτήματός τους. Στην δεύτερη ενότητα, υπεισερχόμεθα σε έναν ιδιαίτερο διάλογο μεταξύ των δύο στοχαστών, φωτίζοντας επιμέρους όψεις της υπαρξιακής εξέγερσης απέναντι στις συμβάσεις του βίου. Εδώ επιχειρούμε να εστιάσουμε στις ειδικές λεπτομέρειες του στοχασμού τους και σε αποσπάσματα εκ των οποίων μπορεί να δομηθεί μία θεωρία περί του ηθικού χρέους του ανθρώπου ως πολίτη. Στην τρίτη ενότητα, κινούμεθα στο να παρουσιάσουμε την πορεία των δυο φιλοσόφων προς τον άνθρωπο, ανιχνεύοντας τον κόσμο της σιωπής τους. Ένας εκ των βασικών στόχων μας εδώ είναι να αναδείξουμε και τον ρόλο των αρετών, των κατά τον Πλάτωνα μεταφυσικώς θεμελιωμένων, στην διαδικασία διαμόρφωσης του εαυτού, με τις γνωσιολογικές προεκτάσεις να πλαισιώνουν γόνιμα το ανθρωπολογικό ζήτημα. Σημειωτέον ότι η μελέτη μας, αν και κινείται συχνά με αφηγηματικούς όρους, θεωρούμε ότι αποτελεί μία συστηματική διείσδυση στον τρόπο με τον οποίο οι δύο στοχαστές κορυφώνουν την αγωνία τους για την πνευματική απελευθέρωση του ελλόγου υποκειμένου και την αναγωγή του στην αλήθεια, την οποία ερμηνεύουμε ως αποδέσμευση από τα περιρρέοντα δεσμά. Το κατεξοχήν συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουμε, είναι ότι το ζήτημα της ελευθερίας τόσο στον Πλάτωνα όσο και στον Camus δεν παραμένει στα όρια της θεωρίας, αλλά ανάγεται σε μία πραγματική απαίτηση η οποία ίσταται διαχρονικώς, ανεξάρτητα δηλαδή από τον χρόνο αλλά και τον τόπο. Σε αυτή την διαδρομή η δυνατότητα του ανθρώπου αποκαλύπτεται μέσω της νόησης, διά της οποίας το προσωπικό εντάσσεται στο συλλογικό, οπότε και αναδύεται η προοπτική της ύπαρξης, η οποία, ως έλλογο υποκείμενο, καλείται να εστιάσει στην ενέργειά της.
Conference Presentations by Mantzanaris Konstantinos
1st Conference of the ESREA Transformative and Emancipatory Adult Education Network, 2023
Uploads
Publications (peer-reviewed) by Mantzanaris Konstantinos
Η φιλοσοφία και η λογοτεχνία αποτελούν τους όρους ανάγνωσης της ύπαρξης, καθώς διαμορφώνουν έναν τρόπο και έναν τόπο μιας ιδιότυπης συνάντησης ανά τους αιώνες. Στην ανά χείρας μελέτη επιχειρούμε να αναζητήσουμε αυτόν τον τρόπο και τόπο στο έργο του Πλάτωνα και του Camus, προκειμένου να διαλεχθούμε με τις επιμέρους προκείμενες των θεωρητικών προσεγγίσεών τους. Ειδικότερα, επιχειρούμε να προσεγγίσουμε την έννοια της «ελευθερίας» εκκινώντας από την ηθική και πολιτική φιλοσοφία του ιδρυτή της Ακαδημίας και καταλήγοντας στον τρόπο με τον οποίο πρωταγωνιστεί στον στοχασμό του Camus. Οι όροι φιλοσοφίας και λογοτεχνίας μας οδηγούν στο βασίλειο ελευθερίας τους, θέτοντας εκ παραλλήλου ζητήματα υπαρξιακών διερωτήσεων κατά την πορεία μας προς τον άνθρωπο. Η μελέτη μας διαρθρώνεται σε τρεις θεματικές ενότητες. Στην πρώτη εξ αυτών, επιχειρούμε να ορίσουμε το γενικό περίγραμμα των όρων οι οποίοι υποδηλώνουν την φιλοσοφική σύγκλιση των δύο στοχαστών. Λαμβάνουμε, βεβαίως, υπόψη την χρονική απόστασή τους και, κατ’ επέκταση, τις ειδικές πολιτισμικές συνθήκες εντός των οποίων διαβιούν. Ωστόσο, καταλήγουμε στην υπερχρονικότητα του αιτήματός τους. Στην δεύτερη ενότητα, υπεισερχόμεθα σε έναν ιδιαίτερο διάλογο μεταξύ των δύο στοχαστών, φωτίζοντας επιμέρους όψεις της υπαρξιακής εξέγερσης απέναντι στις συμβάσεις του βίου. Εδώ επιχειρούμε να εστιάσουμε στις ειδικές λεπτομέρειες του στοχασμού τους και σε αποσπάσματα εκ των οποίων μπορεί να δομηθεί μία θεωρία περί του ηθικού χρέους του ανθρώπου ως πολίτη. Στην τρίτη ενότητα, κινούμεθα στο να παρουσιάσουμε την πορεία των δυο φιλοσόφων προς τον άνθρωπο, ανιχνεύοντας τον κόσμο της σιωπής τους. Ένας εκ των βασικών στόχων μας εδώ είναι να αναδείξουμε και τον ρόλο των αρετών, των κατά τον Πλάτωνα μεταφυσικώς θεμελιωμένων, στην διαδικασία διαμόρφωσης του εαυτού, με τις γνωσιολογικές προεκτάσεις να πλαισιώνουν γόνιμα το ανθρωπολογικό ζήτημα. Σημειωτέον ότι η μελέτη μας, αν και κινείται συχνά με αφηγηματικούς όρους, θεωρούμε ότι αποτελεί μία συστηματική διείσδυση στον τρόπο με τον οποίο οι δύο στοχαστές κορυφώνουν την αγωνία τους για την πνευματική απελευθέρωση του ελλόγου υποκειμένου και την αναγωγή του στην αλήθεια, την οποία ερμηνεύουμε ως αποδέσμευση από τα περιρρέοντα δεσμά. Το κατεξοχήν συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουμε, είναι ότι το ζήτημα της ελευθερίας τόσο στον Πλάτωνα όσο και στον Camus δεν παραμένει στα όρια της θεωρίας, αλλά ανάγεται σε μία πραγματική απαίτηση η οποία ίσταται διαχρονικώς, ανεξάρτητα δηλαδή από τον χρόνο αλλά και τον τόπο. Σε αυτή την διαδρομή η δυνατότητα του ανθρώπου αποκαλύπτεται μέσω της νόησης, διά της οποίας το προσωπικό εντάσσεται στο συλλογικό, οπότε και αναδύεται η προοπτική της ύπαρξης, η οποία, ως έλλογο υποκείμενο, καλείται να εστιάσει στην ενέργειά της.
Conference Presentations by Mantzanaris Konstantinos
Η φιλοσοφία και η λογοτεχνία αποτελούν τους όρους ανάγνωσης της ύπαρξης, καθώς διαμορφώνουν έναν τρόπο και έναν τόπο μιας ιδιότυπης συνάντησης ανά τους αιώνες. Στην ανά χείρας μελέτη επιχειρούμε να αναζητήσουμε αυτόν τον τρόπο και τόπο στο έργο του Πλάτωνα και του Camus, προκειμένου να διαλεχθούμε με τις επιμέρους προκείμενες των θεωρητικών προσεγγίσεών τους. Ειδικότερα, επιχειρούμε να προσεγγίσουμε την έννοια της «ελευθερίας» εκκινώντας από την ηθική και πολιτική φιλοσοφία του ιδρυτή της Ακαδημίας και καταλήγοντας στον τρόπο με τον οποίο πρωταγωνιστεί στον στοχασμό του Camus. Οι όροι φιλοσοφίας και λογοτεχνίας μας οδηγούν στο βασίλειο ελευθερίας τους, θέτοντας εκ παραλλήλου ζητήματα υπαρξιακών διερωτήσεων κατά την πορεία μας προς τον άνθρωπο. Η μελέτη μας διαρθρώνεται σε τρεις θεματικές ενότητες. Στην πρώτη εξ αυτών, επιχειρούμε να ορίσουμε το γενικό περίγραμμα των όρων οι οποίοι υποδηλώνουν την φιλοσοφική σύγκλιση των δύο στοχαστών. Λαμβάνουμε, βεβαίως, υπόψη την χρονική απόστασή τους και, κατ’ επέκταση, τις ειδικές πολιτισμικές συνθήκες εντός των οποίων διαβιούν. Ωστόσο, καταλήγουμε στην υπερχρονικότητα του αιτήματός τους. Στην δεύτερη ενότητα, υπεισερχόμεθα σε έναν ιδιαίτερο διάλογο μεταξύ των δύο στοχαστών, φωτίζοντας επιμέρους όψεις της υπαρξιακής εξέγερσης απέναντι στις συμβάσεις του βίου. Εδώ επιχειρούμε να εστιάσουμε στις ειδικές λεπτομέρειες του στοχασμού τους και σε αποσπάσματα εκ των οποίων μπορεί να δομηθεί μία θεωρία περί του ηθικού χρέους του ανθρώπου ως πολίτη. Στην τρίτη ενότητα, κινούμεθα στο να παρουσιάσουμε την πορεία των δυο φιλοσόφων προς τον άνθρωπο, ανιχνεύοντας τον κόσμο της σιωπής τους. Ένας εκ των βασικών στόχων μας εδώ είναι να αναδείξουμε και τον ρόλο των αρετών, των κατά τον Πλάτωνα μεταφυσικώς θεμελιωμένων, στην διαδικασία διαμόρφωσης του εαυτού, με τις γνωσιολογικές προεκτάσεις να πλαισιώνουν γόνιμα το ανθρωπολογικό ζήτημα. Σημειωτέον ότι η μελέτη μας, αν και κινείται συχνά με αφηγηματικούς όρους, θεωρούμε ότι αποτελεί μία συστηματική διείσδυση στον τρόπο με τον οποίο οι δύο στοχαστές κορυφώνουν την αγωνία τους για την πνευματική απελευθέρωση του ελλόγου υποκειμένου και την αναγωγή του στην αλήθεια, την οποία ερμηνεύουμε ως αποδέσμευση από τα περιρρέοντα δεσμά. Το κατεξοχήν συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουμε, είναι ότι το ζήτημα της ελευθερίας τόσο στον Πλάτωνα όσο και στον Camus δεν παραμένει στα όρια της θεωρίας, αλλά ανάγεται σε μία πραγματική απαίτηση η οποία ίσταται διαχρονικώς, ανεξάρτητα δηλαδή από τον χρόνο αλλά και τον τόπο. Σε αυτή την διαδρομή η δυνατότητα του ανθρώπου αποκαλύπτεται μέσω της νόησης, διά της οποίας το προσωπικό εντάσσεται στο συλλογικό, οπότε και αναδύεται η προοπτική της ύπαρξης, η οποία, ως έλλογο υποκείμενο, καλείται να εστιάσει στην ενέργειά της.