Mark Kurlansky "Hawana. Podzwrotnikowe delirium" [RECENZJA]

Taka zawsze była Hawana - ozdobna, ale zaniedbana, trochę jak nieogolony mężczyzna w postrzępionym smokingu[1].

Susana López Rubio "Wstąp do El Encanto" [RECENZJA]

Pucybut bez najmniejszego talentu do zamszu i pasty. Nadrabiałem zaraźliwym uśmiechem i tupetem, które zjednały mi sporą grupę klientów.

- Jak by to panu powiedzieć... Czyściłem kiedyś buty Errolowi Flynnowi. Ależ biedak miał halluksy... Raz obsługiwałem też Clarka Gable'a, któremu nogi śmierdziały nawet przez założone buty. To nie były buty, raczej kopyta...

Ogólnie życie czyścibuta było męczące, ale warte zachodu. Przynajmniej tak sobie wtedy myślałem. Nie wiedziałem jeszcze, że może się okazać również bardzo niebezpieczne. Że za złe wypolerowanie obuwia niewłaściwej osobie można zarobić kulkę[1].

Yasmina Khadra "Bóg nie mieszka w Hawanie" [RECENZJA]

Świat nie musi być doskonały, do nas jednak należy znalezienie w nim sensu, który pomoże nam osiągnąć jakąś cząstkę szczęścia. Z każdej złej passy niezawodnie jest wyjście. Wystarczy w to wierzyć. Ja wierzę. Uprawiam ten swój optymizm we własnym ogródku[1].

Armando Lucas Correa "Niemka" [RECENZJA]

Byli razem pięć lat, ale nigdy nie udało jej się wyciągnąć z niego opowieści o latach na Kubie ani o rodzinie.

- Oni wszyscy już nie żyją - powiedział tylko.

Nawet teraz, po tylu latach, nie dawało to mamie spokoju.

- Twój ojciec to wielka zagadka, ale zagadka, która była moją wielką miłością.

Próba rozwiązania tej zagadki stała się jej sposobem, by ulżyć sobie w cierpieniu. Szukanie odpowiedzi stanowił karę[1].

Filmowa Kuba: "Hawana - miasto utracone"

Kolejne poszukiwania Kuby w filmach doprowadziły mnie do produkcji, którą wyreżyserował Andy García, z urodzenia hawańczyk, choć od piątego roku życia mieszkaniec USA. Obraz Hawana - miasto utracone powstał na podstawie scenariusza kubańskiego powieściopisarza Guillermo Cabrera Infante (jakiś czas temu pisałam wam o jednej z jego książek  - Ona śpiewała bolera). W tle mamy kubańską rewolucję, na pierwszym planie historię trzech braci 

Lea Aschkenas "To właśnie Kuba" [RECENZJA]

Tutaj, gdy masz na coś ochotę, musisz natychmiast po to sięgnąć, bo nigdy nie wiadomo, kiedy to coś zniknie jak bańka mydlana[1].

Filmowa Kuba: "Dzień kwiatów"

Nie gustuję w lekkich komediach ani ckliwych dramatach, zwykle wolę cięższe klimaty. Ale czego się nie robi dla filmu z Hawaną w tle. Na wszelki wypadek pod ręką wylądowała butelka ze śliwkową nalewką, żeby łatwiej było przetrwać seans. Okazała się niepotrzebna (co nie znaczy, że pełną trzeba było odłożyć do barku - sobotnie seanse mają swoje prawa). Dzień kwiatów (reż. John Roberts) okazał się wprawdzie filmem dość płytkim i niezbyt zaskakującym, ale idealnie się sprawdził jako trochę zabawny, trochę ckliwy "odmóżdżacz".

Filmowa Kuba: "Buena Vista Social Club"

Moje pierwsze skojarzenia z Kubą? Rum, cygara i Buena Vista Social Club. Dopiero gdzieś dalej są stare samochody, salsa, sklepy z żywnością na kartki, Che, Fidel i Dirty Dancing 2 (który wcale na Kubie kręcony nie był!). 

A więc muzyka. 

A więc Buena Vista Social Club.

Muzyczna wizytówka Kuby. Zapomniana, odkurzona, bliska tym, którzy kochają kubańskie klimaty.

Filmowa Kuba: "Dirty Dancing 2"

Dawno, dawno temu, zachęcona licznymi zachwytami, obejrzałam Dirty Dancing. Nie zaiskrzyło. Nudziłam się w trakcie seansu jak mops. Może teraz bardziej bym ten film doceniła, może nie. Faktem jest, że przez tamto rozczarowanie odpuściłam oglądanie drugiej części i pewnie długo bym tę produkcję omijała, gdyby nie moje poszukiwania kubańskich tropów w filmie.

Yoss "Siedem grzechów kubańskich" [RECENZJA]

Ta książka nigdy nie została wydana na Kubie. Dlaczego? Chyba nikt, kto ją przeczytał, nie będzie miał wątpliwości, że treść nie spodobałaby się tamtejszej władzy, która nie doceniłaby ani zmysłu obserwacyjnego autora, ani jego poczucia humoru, ani umiejętności trafiania krótką formą w samo sedno kubańskich problemów.

Filmowa Kuba: "Viva"

Szukałam czegoś z Hawaną w tle. Mój wybór padł na stosunkowo nową produkcję. Vivę w reżyserii Paddy'ego Breathnacha nakręcono w 2015 roku m.in. w stolicy Kuby (a częściowo także w Dublinie, skąd pochodzi reżyser).

Guillermo Cabrera Infante "Ona śpiewała bolera" Kobiety, Hawana, obsesje

Guillermo Cabrera Infante
Ona śpiewała bolera
Wyd. Muza
2008
240 stron

Półki uginają się od książek, więc do biblioteki zaglądam niezbyt często, a jeśli już, to wpadam tam nie po to, by snuć się między regałami i dopiero na miejscu dać się zauroczyć któremuś ze znajdujących się tam tytułów (zdarzało się tak, oj, zdarzało), ale w jasno sprecyzowanym celu.

Celem ostatniej wizyty był powrót z książką kubańską. Najlepiej taką, która oprócz fabuły będzie też zawierała opisy miejsc.

Wróciłam z niewielką książeczką Guillermo Cabrera Infante, Ona śpiewała bolera.