She always had
that about her, that                                                    
 look of otherness, of
eyes that see things
much too far, and of
thoughts that wander
off the edge of the 
world. 


Joanne Harris

And those who were seen

dancing

were thought to be insane

by those

who could not hear

the music

Friedrich Nietzsche

We are mosaics--

pieces of light

love,

history,

stars--

glued together

with

magic

and music

and words

Annita Krizzan

Photos by artist unknown

Καλή Χρονιά

Υγεία

Αγάπη

Eσωτερική Ηρεμία

Bury My Heart  At Wounded Knee - Kyle Fosburgh

Inside each and every human being there is an abundant reservoir of divine individuality, and potential personal expression. We are all created equal, and we are all created with different directions and different purposes. There is no greater gift you can give to the world than simply being yourself. This power cannot be exaggerated, nor it’s possibilities, exhausted. Don’t let an inclination towards mediocrity or palatability inhibit your personal potential as a creator on this planet. 

– Kyle Fosburgh 

http://grasstopsrecording.bandcamp.com/album/one-night

I’ve learned that no matter what happens, or how bad it seems today, life does go on, and it will be better tomorrow. I’ve learned that you can tell a lot about a person by the way he/she handles these three things: a rainy day, lost luggage, and tangled Christmas tree lights. I’ve learned that regardless of your relationship with your parents, you’ll miss them when they’re gone from your life. I’ve learned that making a “living” is not the same thing as making a “life.” I’ve learned that life sometimes gives you a second chance. I’ve learned that you shouldn’t go through life with a catcher’s mitt on both hands; you need to be able to throw something back. I’ve learned that whenever I decide something with an open heart, I usually make the right decision. I’ve learned that even when I have pains, I don’t have to be one. I’ve learned that every day you should reach out and touch someone. People love a warm hug, or just a friendly pat on the back. I’ve learned that I still have a lot to learn. I’ve learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.”

— Maya Angelou

Deviation

ahead

you feel

all things 

considered

take

place

in a ride

Nov 2015

-''Ηell is empty and all the devils are here."

-" There's no heaven or hell.

Just people. 

Living their lives the best they can."

Για την Δ.  την Τ.  τον  Κ.  τον Π.  τον Γ. την Ο.  τον Κ. 

και μερικούς ακόμη φωτεινούς ανθρώπους. Αν και στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα αφαιρώντας εντελώς το προσωπικό στοιχείο οι ιστορίες, οι ζωές έχουν κοινές αναφορές.Και το τραγούδι γιατί το χόρευες τρελά, όπως μου είπε πρόσφατα ο Κ.

Και χάρηκα.

Midnight





Ο wild and wondrous night
There is a might in thee
To make the charmed body
Almost like spirit be
And give it some faint glimpses
Of immortality

James Russell Lowell

Photographer Unknown

''It was the best of times, it was the worst of times, it was the age of wisdom, it was the age of foolishness, it was the epoch of belief, it was the epoch of incredulity, it was the season of Light, it was the season of Darkness, it was the spring of hope, it was the winter of despair, we had everything before us, we had nothing before us, we were all going direct to Heaven, we were all going direct the other way-in short, the period was so far like the present period, that some of its noisiest authorities insisted on its being received, for good or for evil, in the superlative degree of comparison only".

The Tale of  Two Cities

Charles Dickens

Photo by David Terrazas

*******

Josephine Foster - My Wandering Heart

"how can the dead be truly dead

  when they still live on

 in the souls of those who are

  left behind?"

Curson Mccullers

The Heart is a Lonely Hunter

********

...Αλλά κανείς δεν θέλει να πιστέψει, πως βασικό μας αίτημα, υπήρξε πάντα και είναι ο Ουρανός. Πάντα επιμένουν να μας διδάσκουν, αυτό το κάπως ύποπτο:<<επιστροφή στη Γη>>. Μας αποκρύπτουν πως το φυσικό μας αίτημα είναι να πετάμε. Πως στην τελειωτική μορφή μας θα 'χουμε φτερα...
Ονειρευόμαστε μια εποχή...που απελευθερωμένοι και ενταγμένοι σ'ένα αστρικό σύστημα θα 'χουμε ένα τραγούδι για οδηγό και για επαφή μας με τους άλλους φίλους μας πλανήτες...

Μάνος  Χατζιδάκις

Μίμηση αγάπης




Δεν είναι δυνατό να αγαπάς κάποιον και να μην ενδιαφέρεσαι να καταλάβεις τι είναι εκείνο που χρειάζεται, τι είναι εκείνο που δε χρειάζεται, τι είναι εκείνο που αντέχει.
Ευαίσθητος είναι όποιος είναι ευαίσθητος και προς τις ευαισθησίες των άλλων. Ο τρόπος που προσεγγίζουμε είναι η απόδειξη των αισθημάτων που έχουμε. Ο τρόπος! Η καλλιτεχνία εκείνου που συμβαίνει στ' αλήθεια και επιζητά να εκφραστεί.
Σπάνια αγαπάμε ένα πλάσμα όπως είναι, αγαπάμε εκείνο που επιθυμούμε να ήταν. Η πραγματική του προσωπικότητα φτάνει μέχρι εμάς, έτσι κι αλλιώς, αποσπασματικά, επιλέγουμε τα αποσπάσματα που μας είναι ποθητά, που μας είναι βολικά, κολακευτικά, όλο το υπόλοιπο το πετάμε στο κενό ή το χτίζουμε μόνοι μας όπως ο σκηνοθέτης σε μία ταινία. Το παραγεμίζουμε με δικές μας ιδέες. Το όλον του άλλου σχεδόν ποτέ δεν το μαθαίνουμε, όχι μονάχα επειδή δύσκολα κατανοείται το όλον, αλλά - και αυτό συζητάμε σήμερα - επειδή δεν το θέλουμε, δε μας χρειάζεται, αδιαφορούμε. Οι γονείς τα παιδιά τους τα θέλουν να είναι καταπώς οι ίδιοι τα ονειρεύτηκαν, καταπώς ονειρεύτηκαν κάποτε τον εαυτό τους, δεν αντέχουν να ακούσουν αλήθειες που ακυρώνουν τις προσδοκίες τους.
Στον έρωτα βέβαια γίνεται πανδαιμόνιο!
Ο έρωτας μπορεί να έχει τα χίλια μύρια καλά, όμως αγάπη απαραιτήτως δεν έχει. Μπορεί να προέρχεται κι από μια πονηριά της φύσης για τη διαιώνισή της και γι' αυτό να είναι πρωτίστως ένστικτο, ένστικτο εξιδανικευμένο όσο και ισχυρότατο για να επιτελέσει το ρόλο του. Η φύση βιάζεται να παγιδεύσει με μαγείες ένα ζευγάρι στη γονιμοποίηση. Ελάχιστοι είναι οι ευλογημένοι εραστές που τους χαρίστηκε αγάπη μαζί με τον έρωτά τους.
Τους χαρίστηκε; To κατόρθωσαν; Είναι μια απορία που θα διαρκεί για πάντα. Τείνω πάντως στην προσωπική μας ευθύνη εδώ.
[..] Κι έτσι παρά τα χιλιάδες σ΄αγαπώ που την παραγεμίζουν, καμιά ανθρώπινη σχέση δεν είναι τόσο ευμετάβλητη, τόσο αναξιόπιστη, ικανή να μεταστραφεί από τη μια μέρα στην άλλη στην αντίθετή της. Εκείνος που δίχως του δεν ζούσες, σου γίνεται τώρα βαρετός εκείνη, που της εμπιστευόσουν τη ζωή σου, σε προδίδει, σε λίγο θα προφέρεις τα ίδια λόγια, με την ίδια φλόγα, σε κάποιον ή κάποια που μέχρι χθες δε γνώριζες πως ζει κάπου στη γη. 
Αν η αληθινή, αγνή αγάπη, έτσι και γεννηθεί μέσα σε μια καρδιά, παραμένει παντοτινή, τι καλύτερο επιχείρημα απ' αυτό για τη θεωρία που ισχυρίζεται ότι ο έρωτας δεν είναι αγάπη.
Διάβαζα κάπου πως σε μια χώρα, σε μια γλώσσα, δεν μπορώ τώρα να θυμηθώ σε ποια, στην ερωτική ορολογία δεν υπάρχει το σ' αγαπώ. Στη θέση του οι εραστές  λένε και ξαναλένε:<<σε θέλω>>. Θα πρόκειται για λαό τουλάχιστον ειλικρινή και θαρραλέο.

Είναι δεν είναι αγάπη ο έρωτας, μπορεί να μιμείται θαυμάσια την αγάπη όσο διαρκεί. Είναι το μέγιστο του άλλοθι. Και μια και μιμείται την αγάπη,οφείλει να τηρεί τους όρους της.Η αγάπη λοιπόν έχει πρώτο μέλημα την επιθυμία και την ανάγκη του αγαπημένου.Την επιθυμία του και τη δυνατότητα για το πόσες προσφορές αντέχει να δέχεται. Σημασία

 έχει ο άλλος πράγματι να χαίρεται. Όχι να τον βιάζεις να χαίρεται - διότι επικρατεί το κλισέ πως τα <<δώρα δίνουν χαρά>>. Η υπερ-δόση φέρνει τα εντελώς αντίθετα από τη δόση αποτελέσματα, κάνει το φάρμακο φαρμάκι, την ευφροσύνη του οίνου αλκοολισμό, την έκπληξη, πλήξη. Μόνο στο μέτρο ισορροπεί και ανθεί η ουσία, στο κέντρο του κονταριού, που μας βοηθά να προχωράμε σχοινοβάτες στους δεσμούς, στα άκρα γέρνει και γκρεμίζεται.

Δεν είναι τεχνική η διακριτικότητα, είναι καλλιτεχνία, είναι καλοσύνη, ευγένεια ψυχής, γενναιότητα και αρχοντική αγάπη. Γυρεύει την άνεση της ψυχής του αγαπημένου, τιμάει την ελευθερία του, προσέχει να μην του εκβιάζει το φιλότιμο.
Η υπερπροσφορά είναι στο βάθος πολύ μεγάλος εγωισμός, το ίδιο μίζερη όσο και η τσιγκουνιά.


[..] Αν αξίζεις ν'αγαπηθείς, θα σ'αγαπήσουν θες δε θες, θέλουν δε θέλουν θα σ΄αγαπήσουν. Πάντα θα το λέω σε όσους δε βρίσκουν να ζευγαρώσουν και ρίχνουν το φταίξιμο στην εποχή, στη σημερινή κοινωνία, στους σημερινούς άντρες, στις σημερινές γυναίκες,στο άγχος, στους ρυθμούς της καθημερινότητας, στην υλόφρονα γενική τάση.
Ο μόνος τρόπος, η μοναδική συνταγή που υπάρχει είναι να ομορφύνεις τον εαυτό σου, να γίνεις ελκυστικός, εφόσον έχεις μέσα σου ομορφιά και ελευθερία και περιεχόμενο, κυρίως είσαι έτοιμος στην αγάπη, ώριμος για κάτι τέτοιο. Όλα τ'άλλα τεχνάσματα θα σε ρίχνουν, αργά ή γρήγορα, από απογοήτευση σε απογοήτευση. 
Και ώριμος στην αγάπη είναι εκείνος που μπορεί να ενδιαφέρεται για την ανάγκη του αγαπημένου του, που μοιράζεται ευθύνη, που δεν ασχολείται μόνο με τις δικές του ευαισθησίες αλλά αναρωτιέται για τις ευαισθησίες εκείνου με τον οποίο σχετίζεται. 
Και όταν του ζητάει αλλά και όταν του δίνει, το δεύτερο είναι το λεπτότερο.
Όχι, δε στέρεψε η αγάπη σήμερα, ποτέ όσο υπάρχει ζωή δε στερεύει. Ακόμα κι αν ο κανόνας είναι πως <<οι άντρες στον καιρό μας δεν αξίζουν>> ή <<οι γυναίκες χάλασαν>>, εσύ να γυρεύεις το εξαιρετικό, γιατί έρωτας είναι η ανακάλυψη του εξαιρετικού. Η αποκάλυψη του εξαιρετικού, λένε κάποιοι, και ίσως να είναι το ίδιο, η πρώτη να πείθει τη δεύτερη να δεχθεί να συμβεί. Του εξαιρετικού λοιπόν,εκείνου που θα ανατρέψει με χάρη τον άχαρο κανόνα.


Πάντα οι άνθρωποι, στους αιώνες των αιώνων, διψούν να αγαπήσουν, είναι στη φύση τους, είναι στην καταγωγή τους να αναζητούν να δώσουν την αξόδευτη αγάπη τους ακόμη κι αν το ρίσκο είναι ριψοκίνδυνο.
Η αγάπη νικάει και την παντοδυναμία του Δημιουργού και του λυγίζει τη δύναμη σε αδυναμία. Ο Νίτσε στον Ζαρατούστρα βάζει τον διάβολο να λέει:<<ακόμη κι ο Θεός έχει την κόλαση του, κι αυτή η κόλαση είναι η αγάπη του για τον ίδιο τον άνθρωπο>>.

Μάρω Βαμβουνάκη

Κυριακή απόγευμα στη Βιέννη

Photo by Hengki Koentjoro - Ethereal

Αφιερωμένο σε καλό μου φίλο και τις κουβέντες που κάναμε το προηγούμενο ΣΚ

“Human beings do not grow in perfect symmetry. They oscillate, expand, contract, back track, arrest themselves, retrogress, mobilize, atrophy in part, proceed erratically according to experience and traumas. Some aspects of the personality mature, others do not. Some live in the past, some in the present. Some people are futuristic characters, some are cubistic, some are hard-edged, some geometric, some abstract, some impressionistic, some surrealistic! Some of their insights remain relative, and we can no longer think of a character as good or bad, but a combination of characteristics which vary according to relationship and the point in time. We know now that we are composites in reality, collages of our fathers and mothers, of what we read, of television influences and films, of friends and associates, and we know we often play roles quite removed from our genuine selves.”

 

 

 

— Anaïs Nin, from The Novel of the Future 
Photo by Monika  Ekiert   Jezusek 

"Memory is the seamstress, and a capricious one at that. Memory runs her needle in and out, up and down, hither and tither.

We know not what comes next, or what follows after. Thus the most ordinary movement in the world, such as sitting down at a table and pulling the inkstand towards one, may agigatate a thousand odd, disconnected fragments, now bright, now dim, hanging and bobbing and deeping and flaunting like the underlinen of a family of fourteen on a line in a gale of wind."

Virginia Wolf

Orlando

Underground Railroad - Phillip Henry

In the end, only three things matter

how much you loved

how gently you lived

and

how gracefully you let go of things

not meant for you

Buddha

Sunshine On My Mind

by amamak photography

Photos by Willoughby  Owen

She says nothing at all,
but simply stares upward into the dark sky and watches,
with sad eyes,
the slow dance of the infinite stars.

                                                                                                              

 — Neil Gaiman

 Stardust

Photo by Mark Gee

photo by Gianni Ranati - Il Palloscino Rosco 1957

Τρομερή Ανάγκη



μερικοί άνθρωποι έχουν ανάγκη να
είναι δυστυχισμένοι, σώνει και καλά θα την βρουν τη 
δυστυχία
σε οποιαδήποτε κατάσταση
θα εκμεταλλευτούν κάθε ευκαιρία
να επισημάνουν
ακόμη και το παραμικρό λάθος
την απειροελάχιστη έλλειψη
κι ύστερα θα γεμίσουν από μίσος 
κι εκδικητικότητα

δεν καταλαβαίνουν ότι 
είναι τόσος λίγος 
ο χρόνος
για τον καθένα μας
σ' αυτήν την παράξενη 
ζωή για να προλάβουμε
να ολοκληρωθούμε;

κι ότι το να σπαταλάμε 
τη ζωή μας
έτσι
είναι σχεδόν ασυγχώρητο;
κι ότι 
δεν υπάρχει 
ποτέ 
τρόπος
να ανακτήσουμε
όσα θα 
χαθούν με αυτόν τον τρόπο
για πάντα;

Τσαρλς  Μπουκόφσκι

Η λάμψη της αστραπής πίσω από το βουνό

μετάφραση Σώτη Τριανταφύλλου

A  Terrible Need




some people simply need to
be unhappy, they'll scrounge it out
of any given situation
taking every opportunity
to point out
every simple error
or oversight
and then become
hateful
dissatisfied
vengeful.

don't they realise
there's so little time
for each of us
in this strange
life to make things 
whole?
and to squander
our lives living
like that
is nearly
unforgivable?

and that
there's never
ever
any way 
then
to recover
all that which will be
thus lost
forever?

Charles Bukowski

http://youtu.be/N-jokerRv7o

για τα είκοσι χρόνια

που κλείνεις

σήμερα

The Marketts - Out of  Limits
http://youtu.be/ZXyeb8ND89M

ΕΝΙΑΙΑ ΚΙΝΗΣΗ BLOGGERS ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΕΚΒΙΑΣΜΟ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ

Για την πείνα των παιδιών μας ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!

Για τους άστεγους του δρόμου ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!

Για τις αυτοκτονίες των συνανθρώπων μας ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!

Για τους πολίτες που παθαίνουν από τη φτώχεια ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!

Για τις παραγωγικές ή μη ηλικίες που είναι στα αζήτητα ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!

Για τα παιδιά μας που φεύγουν στο εξωτερικό μετανάστες ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!

Για την τρίτη ηλικία που δεν έχει φάρμακα και περίθαλψη ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!

Για τα δυσβάσταχτα χρέη που μας φόρτωσαν χωρίς να φταίμε ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!


  

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΤΕ ΤΟ

ΕΝΙΑΙΑ ΚΙΝΗΣΗ BLOGGERS ENΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΕΚΒΙΑΣΜΟ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ