Aς πιούμε στην υγειά των τρελών, των απροσάρμοστων, των επαναστατών, των ταραχοποιών.

Σε αυτούς που βλεπουν τα πράγματα διαφορετικά, που δεν τιμούν τους κανόνες, που δεν σέβονται την τάξη…

Μπορεί να τους επαινέσεις, να διαφωνήσεις, να τους τσιτάρεις, να δυσπιστήσεις, να τους δοξάσεις ή να τους κακολογήσεις. 

Αλλα δεν μπορείς να τους αγνοήσεις. Γιατί αλλάζουν πράγματα. Βρίσκουν, φαντάζονται, βοηθάνε, ερευνούν, φτιάχνουν, εμπνέουν. Σπρώχνουν μπροστά τα πάντα.Ίσως, πρέπει να είναι τρελλοί. Πώς αλλιώς θα κοιτάξουν ένα άδειο καμβα και θα δουν έργο τέχνης; Ή θα καθίσουν στη σιωπή και θ’ ακούσουν τραγούδι που δεν έχει γραφτεί;Εκεί που κάποιοι βλέπουν τρελούς, εμεις βλέπουμε μεγαλοφυίες. Γιατί οι άνθρωποι που είναι αρκετά τρελοί για να πιστεύουν οτι μπορούν ν’αλλάξουν τον κόσμο, είναι αυτοί που στο τέλος το κάνουν.

-Τζακ Κέρουακ-

.......

by LEFTI

                                                  Have a nice day!

Thoughts

A clever person solves the problem...
 

A wise person avoids it...

?You

I once asked...

...Kάποιος,κάπου,κάποτε μου είπε...

Α capable person uses both of them to rule...

A capable and responsible person rules wisely...

A capable,responsible and wise person rules by cleverly avoiding the problem...

A capable,responsible, wise and clever person may be the problem that needs tobe solved...

May the power of the circle be with you when the endless of the spiral starts to swallow...

  

 

It's Ours

there is always that space there
just before they get to us
that space
that fine relaxer
the breather
while say
flopping on a bed
thinking of nothing
or say
pouring a glass of water from the
spigot
while entranced by
nothing

that
gentle pure
space

it's worth

centuries of
existence

say

just to scratch your neck
while looking out the window at
a bare branch

that space
there
before they get to us
ensures
that
when they do
they won't
get it all

ever.


Charles Bukowski

Thoughts

Kaινούργια ημέρα,καινούργια αρχή...( every survival kit should include a sense of humour ).
Η κούπα καφέ δίπλα μου,μουσική - αlways - ,τσιγάρα και σκέψεις.
Άλλες εδώ,άλλες εκεί,άλλες παραπέρα.Eίμαι παρανοϊκή τελικά; Ta φαντάζομαι όλα αυτά;Kι όμως έχω αυτή την αίσθηση
κι όταν έχω αυτή την αίσθηση...έτσι είναι... τον άγιο μου Ορτύσιο μέσα.
Τι έγινε;
Γελάτε;Kαλά κάνετε,κι εγώ το κάνω ( ανελλιπώς με μένα ).Καλοί και οι άλλοι άγιοι,αλλά τους έχω βαρεθεί.
Με έκοψες όμως άσχημα.Με έκοβες γενικώς.Γιατί;
Τελικά τα είχες βγάλει νωρίτερα τα συμπεράσματα σου ή ήθελες να πιστεύω κάτι τέτοιο;Πόσο σκόπιμα έπεφταν κάποια σχόλια;
Naι.Ήμουν κάτω από το μικροσκόπιο,συνέχεια,το γνώριζα.Δεν είχα να κρύψω τίποτα.Ατελής,ανθρώπινη,παράξενη και περήφανη.
( Εyes see only light,ears hear only sound but a listening heart perceives meaning ). Πως μου ήρθε αυτό τώρα;Naι, ναι,ναι...σας ακούω.
"Τι παίρνεις και δεν μας δίνεις;" 
"Σαν πολύ θάρρος δεν πήρατε;"
Σκόρπιες σκέψεις...
Όμορφη μέρα ξημέρωσε,ιδανική για περπάτημα στην παραλία.Μετά τη δουλειά...
Χθες ο γιος μου με ρώτησε : "Γιατίιιι πεθαίνουν οι άνθρωποι;" για πολλοστή φορά...
Και του απάντησα  ήρεμα,γλυκά :"Xμ...τζιτζιφρίγκο πεθαίνουν από βαθιά γηρατειά,ή από αρρώστιες,ή από ατυχήματα".
(Και από μαλακία στον εγκέφαλο,αλλά αυτό το άφησα προς επεξεργασία για τα επόμενα χρόνια,όταν μεγαλώσει ).
Kaι ξεκινήσαμε μία μεγάααλη συζήτηση,στο μπάνιο...Ναι σε αυτό το σπίτι οι πιο σοβαρές συζητήσεις έχουν γίνει και γίνονται στο μπάνιο.Συνεχίζεται η παράδοση...
Και μετά για να αλλάξω κλίμα ξεκίνησα να παίζω soul,punk,rock  και ξεβιδωθήκαμε στο χορό.Και ξεκουφάναμε και τους γείτονες,οι οποίοι έχουν συνηθίσει μεν,χαίρονται δε! ( όταν κατεβάζω την ένταση θα έλεγα  χε χε...).
Σκόρπιες λέξεις,σκόρπιες σκέψεις...
Και οι μέρες κυλούν,όμορφα,περίεργα,διαφορετικά.Ηλιόλουστη μέρα εδώ.
Ώρα να φεύγω...Με περιμένουν τα μαθητούδια μου.
Κάθε μέρα μια νέα περιπέτεια μαζί τους. Μου αρέσει!
Και θα κλείσω όλη αυτή τη λογοδιάρροια με τα λόγια της Αναστασίας (μαθήτριας μου) και αυτό που μου έγραψε προχθές στο περιθώριο του βιβλίου  που της έδωσα,γιατί είχε ξεχάσει το δικό της...
Love doesn't make the world go round.Love is what makes the ride worthwhile. ( Γεια σου ρε Αναστασία! )

Kaλή σας μέρα.

This was written a looong time ago.But it fits the circumstances, ( don't they always??? )
Jo ( my friend ) triggered my memory after an-all-night-long discussion and there it is...
For your eyes only and all those souls who wander but are not lost.

Bitter drops
                  ( down your cheek )
Lying hopes
                  (down your heart )
Touching illusions
                  ( in my mind )
Making conclusions
                    with no right.
Stand back for a while
to look at you
before we say goodbye.

Γράφω στο σκοτάδι - κι όμως βλέπω καλύτερα από ποτέ.
Κρύο το δωμάτιο - ζεστή όμως η ανάσα,η ανάσα της ψυχής.
Η κάφτρα του τσιγάρου φωτίζει το τώρα.
Και μπροστά της περνούν χαρές και απογοητεύσεις.
Έχω συνηθίσει πια...
Όσα κι αν έρθουν,όσα κι αν φύγουν.
Πάλι εδώ θα είμαι.
Χαμογελώ...
Για το παιδί που υπάρχει μέσα μας.
Για τη τρελλα που κουβαλάμε όλοι μας.
Για τη δύναμη να κρατάμε ένα κομμάτι μας
Ανέπαφο  -   Ανθρώπινο.
Ότι κι αν σημαίνει αυτό.

George Bernard Shaw:

    You see things; and you say, "Why?" But I dream things that never were; and I say, "Why not?"

Τετάρτη  7/3/2012

Μέρα και η σημερινή!

Το frame πάγωσε στις 6.20, πρωί, 7/3/1995. Πέρασαν τόσα χρόνια...η γη εξακολουθεί να γυρίζει και η ζωή να συνεχίζεται με τα καλά και τα άσχημα,τα ξινά και τα ανέλπιστα,τις  εκπλήξεις της.
Συνεχίζω κι εγώ - as always - κι επιμένω.Κι ας έχω κατασκοτώσει τα γόνατα μου από τα πεσίματα.Καλά, ΔΕΝ  βάζω μυαλό,ακόμη δεν το εμπεδώσατε;

Κάθε μέρα έχει τις δικές της αποχρώσεις,μουσικά ημίτονα,μυρωδιές,αγκαλιές.Ποτέ μια μέρα δεν είναι ίδια με την άλλη.Πόσοι στέκονται να μυρίσουν το αεράκι το ξημέρωμα,να  χαθούνστα χρώματα του ορίζοντα,να ακούσουν τα πουλιά...να απολαύσουν το πρωινό καφέ;
Να ξυπνήσουν τα παιδιά τους με μια γλυκιά αγκαλιά;
Ένα ζεστό  Σε  Αγαπώ;
Eσύ;;;

Είναι από τις  φορές που ξεχειλίζω
                  -όπως- 
ο αφρός στο χείλος του ποτηριού
που δεν μπορεί να κρατηθεί
και νοιώθω τόσο γεμάτη,
ακούγοντας τον ήχο της σιωπής μου
γιατί αυτά που είχα να πω
τα είπα με την ψυχή μου.

Και με δέχθηκα έτσι όπως ήμουν.
-Ατελής -                 -παρανοική-
-Αυτάρκης-     όπως το κερί,
που χρειάζεται μόνο φυτίλι και φωτιά.
Και ξεπήδησα από μέσα μου διπλή,
                                            πολλαπλή.

Και μέσα στην παράνοια μου
και στην παράνοια του κόσμου
αναρωτήθηκα καλή μου-
γιατί δεν μας καταλαβαίνουν...

Κι αν όλα αυτά σου θυμίζουν 
κάτι   -σε σένα τα αφιερώνω-
Κι αν όλα αυτά σε γεμίζουν
-ταπεινά σ'ευχαριστώ-
που στάθηκες δίπλα μου..