Hrabia Monte Christo - Aleksander Dumas

Le Comte de Monte-Cristo

Wydawnictwo MG, 2017

O zemście, odkupieniu i wszystkim pomiędzy

Rok 1815, Marsylia. Młodziutki Edmund Dantes, zostaje wtrącony do więzienia na zbrodnię, której nie popełnił i to akurat w momencie, gdy jego życie, romans i kariera kwitną w najlepsze. Odpowiadający za podstępną intrygę zazdrośnicy triumfują, podczas gdy młodzieniec uczy się, że w ludziach tkwi parszywość, o jakiej wcześniej nie miał pojęcia. Czternaście lat spędzonych w celi, to jednak mnóstwo czasu na uknucie planu zemsty, tak na wszelki wypadek...

Mistrz i Małgorzata - Michaił Bułhakow

Wydawnictwo De Agostini, 2001

546 str.

Pewnego dnia, do Moskwy przybywa Szatan we własnej osobie. Jego pojawienie się w mieście, jak można było przypuszczać, wywołuje chaos. Osoby padające ofiarą działań i sztuczek przedziwnej świty piekielnego władcy, dostaną od życia lekcję, na którą zdecydowanie nie byli gotowi. Czytelnik tymczasem pozna imponującą historię miłosną, potrzebującą odrobiny ingerencji diabła.

Dracula - Bram Stoker

 Wydawnictwo Zielona Sowa, 2005

448 str.

Czające się w mroku zło

Jonathan Harker nigdy nie przypuszczał, że jego służbowy wyjazd do Transylwanii skończy się odkryciem mrocznej tajemnicy hrabiego Draculi. Teraz jednak, gdy niebezpieczna, krwiożercza istota postanowiła rozpocząć swój żer w ojczyźnie Harkera, w historię zostanie wplątanych więcej osób, na czele z profesorem Van Helsingiem, który nie spocznie dopóki nie powstrzyma bestii. Komu jednak przyjdzie zapłacić ostateczną cenę?

Północ i Południe - Elizabeth Gaskell

North and South

Świat Książki, 2014

576 str.

Tysiące możliwości i dwie zagubione dusze

Młodziutka Margaret Hale nigdy nie przypuszczała, że będzie zmuszona opuścić ukochane, spokojne Południe Anglii na rzecz zapracowanej, chaotycznej Północy. Osiedlenie się w przemysłowym, zakurzonym Milton nie tylko zmusi niewinne dziewczę do zmierzenia się z odmiennym od jej własnych, poglądów na świat, ludzi i kupiectwo, ale także skrzyżuje ścieżki rodziny bohaterki z Johnem Thorntonem, kierującym się w życiu zasadami będącymi, niemal w zupełności, przeciwieństwem zasad panny Hale. Jak potoczą się losy tej dwójki? I gdzie zakończy się wspaniała, lecz bolesna historia, zapoczątkowana ich spotkaniem?

Małe kobietki - Louisa May Alcott

Little Women

Wydawnictwo Olesiejuk, 2015

322 str.

"Miłość odpędza strach, a wdzięczność przezwycięża dumę."

Radzenie sobie z nagłą i nieprzewidzianą stratą majątku to jedno, natomiast przyzwyczajanie się do codzienności, w której brak bardzo ważnej osoby... to jest dopiero wyzwanie. Cztery siostry March, pod nieobecność ojca, walczącego w wojnie secesyjnej, zmagają się z trudami dorastania, gdzie za przewodniczkę mają ciepłą, kochającą matkę, która zawsze zdaje się mieć dla nich dobrą radę. Jeśli jesteście ciekawi jak wygląda codzienność, dziewczynek... zapraszam do lektury.

Targowisko próżności. Vanity Fair - William Makepeace Thackeray

Vanity Fair

Wydawnictwo Repika, 2018

896 str.

Becky Sharp i Amelia Sedley właśnie wkraczają w dorosłe życie. Opuściwszy szkołę, stają się częścią ówczesnego, angielskiego, zepsutego społeczeństwa, w którym nie brakuje gry pozorów, kłamstw i nieszczerych pochlebstw. Uboga lecz zdeterminowana Becky marzy o bogactwie i uznaniu towarzystwa, ckliwa, mająca wszystkiego pod dostatkiem Amelia po prostu potrzebuje miłości. Co będą musiały poświęcić, by sięgnąć po to czego pragną?

Piknik pod Wiszącą Skałą - Joan Lindsay

Picnic at Hanging Rock

Wydawnictwo Replika, 2018

Tajemnica Pensji pani Appleyard

Słoneczny 14 luty 1900 roku. Czyż nie jest to idealny dzień na odrobinę tragedii? Grupa uczennic z Pensji pani Appleyard ginie w tajemniczych okolicznościach - jakby tego było mało, znika również jedna z nauczycielek. Od tej pory, cienie zaczynają gromadzić się nad elitarną szkołą. 

Nawiedzony Dom na Wzgórzu - Shirley Jackson

The Haunting of Hill House

Wydawnictwo Replika, 2018

305 str.

Miejsce unikane przez lokalnych jak ogień, miejsce, o którym poprzedni najemcy milczą, miejsce najwyraźniej przepełnione siłami nieczystymi. Tym właśnie jest Dom na Wzgórzu, do którego pewnego dnia przyjeżdża doktor Montague i parę innych, zwerbowanych przez niego osób, które mają mu pomóc udokumentować działanie sił nadprzyrodzonych. Budynek ma jednak wobec nich własne plany...

Doktor Jekyll i Pan Hyde [ze słownikiem] - Robert Louis Stevenson

źr.

Strange Case of Dr Jekyll and Mr Hyde

Wydawnictwo Ze Słownikiem, 2016

192 str.

Zbrodnie Hyde'a, grzechy Jekylla

Każdy człowiek ma w sobie dobro i zło - chyba większość rozumnych istot zdaje sobie z tego sprawę. Doktor Henry Jekyll jednak, postanowił przyjrzeć się tej tezie nieco bliżej, tworząc niezwykły eliksir, a tym samym wywołując efekt domina, który może prowadzić do dramatycznego końca. Skutkom jego działań przyjrzy się bliski przyjaciel Jekylla - Pan Utterson, wraz z którym czytelnik wyjdzie na spowite cieniem ulice Londynu, gdzie panoszy się okrutny Edmund Hyde...

“If he be Mr. Hyde" he had thought, "I shall be Mr. Seek.” 

Mansfield Park - Jane Austen

Mansfield Park

Świat Książki, 2015

432 str.

źr.

Dziesięcioletnia Fanny Price, niespodziewanie trafia na dwór wujostwa Bertramów. Nieśmiała, zlękniona dziewczynka, która dotąd żyła w hałaśliwym domu, wraz z siedmiorgiem rodzeństwa, jest oszołomiona majątkiem krewnych, dworem Mansfield Park, okolicami i wytwornością, do której będzie musiała przywyknąć, gdyż wuj i ciotki, przysięgły jej matce, że wychowają ją na elegancką, młodą, wyedukowaną pannę. W Mansfield Park, nie będzie jednak tak przyjemnie, jak mogłaby sobie tego życzyć Fanny, bo mieszkają tam osobnicy, którzy skorzystają z każdej okazji, by potraktować ją z góry, przypomnieć jak biedna jest i ile zawdzięcza wujostwu. Jaśniejszą stroną, z pewnością okaże się kuzyn Edmund, troskliwy, inteligentny, szesnastoletni chłopiec, który weźmie w opiekę, małą kuzyneczkę. Parę lat później, w okolicach, zamieszka zmanierowane rodzeństwo, które zburzy spokój w Mansfield Park, wprowadzając mieszkających tam państwo, w tym również dobrotliwą, skromną, posłuszną Fanny, w wielki świat.

"Ludzie, którzy czekają, źle mierzą czas i wydaje im się, że pół minuty to już z górą pięć."

Opactwo Northanger - Jane Austen

Northanger Abbey

Świat Książki, 2014

240 str.

"Każdy, czy to dżentelmen, czy dama, kto nie znajduje przyjemności w dobrej powieści, musi być nie do wytrzymania głupi."

źr.

Siedemnastoletnia Katarzyna Mortland jest miłą, uczynną, naiwną panienką, która ponad wszystko, upodobała sobie gotyckie powieści. Zaczytuje się w rozmaitych tytułach, odnajdując w świecie słów, wszystko to, czego brak jej w rzeczywistym życiu, a więc intrygi, tajemnice, namiętności i grozę. Czytanie tego typu książek, mimo że nie jest pochwalane w czasach, w których przyszło żyć naszej bohaterce, sprawia jej wiele radości, nie ma więc ochoty, rezygnować z tej przyjemności. Wraz z sąsiadami, udaje się do miejscowości Bath, by zaznać rozrywek i zawrzeć nowe znajomości. Gdy wkrótce potem zostaje zaproszona, przez nowych znajomych, do opactwa Northanger, nie może być bardziej szczęśliwa. Toż to okazja na zaznanie przygody! Nie od dziś wiadomo, że mury gotyckich budowli, skrywają wiele tajemnic. Co przyniosą pannie Mortland?

"Nie potrafię tak dobrze mówić, żeby mnie nie można było zrozumieć."

Przeminęło z wiatrem - Margaret Mitchell

źr.

Gone with the Wind

Wydawnictwo Albatros, 2011

880 str.

"Niepowodzenia tworzą ludzi albo ich łamią."

źr.

Scarlett O'Hara ma szesnaście lat, kiedy jej miłość - Ashley Wilkes, zaręcza się z inną dziewczyną - niewinną, dobrotliwą Melanią. Aby odegrać się na swoim wymarzonym mężczyźnie, Scarlett, córka zamożnego plantatora bawełny, wychodzi za mąż za niczego nieświadomego, zauroczonego nią, Charlesa. Chłopak nie ma pojęcia, że został wplątany w dramat miłosny, a jego żona wcale go nie kocha. Ich małżeństwo jednak nie trwa długo, ponieważ Charles wyrusza na wojnę i... ginie. Trwa bowiem wojna secesyjna, a rzeczywistość, którą znali mieszkańcy Georgii, powoli uchodzi w niebyt. Rozpoczyna się także historia Scarlett, przed którą czekają wyzwania, czekają miłosne zawody i wiele prób, które mogą, acz nie muszą, jej czegoś nauczyć. 

"- Pan nie jest gentlemanem! 

- A pani nie jest damą."

Zabić drozda - Harper Lee

To Kill a Mockingbird

Rebis, 2014

424 str.

"Pamiętaj, że grzechem jest zabić drozda."

Lata trzydzieste XX wieku. W małym miasteczku na południu USA - Maycomb, mieszka Atticus Finch, adwokat i ojciec Jema, oraz młodszej od niego o cztery lata - Jean Louis, znanej także jako Skaut. To właśnie z perspektywy dziewczynki przyjdzie nam obserwować zdarzenia, jakie wkrótce zdarzą się w mieście, a także poczynania ludzi wokół rodziny Finchów.

Rozważna i romantyczna - Jane Austen

Sense and Sensibility

Świat Książki, 2014

350 str.

Odwieczna walka serca z rozumem

źr.

Mąż pani Dashwood umiera, a wdowa z trzema córkami, jest zmuszona opuścić dotychczasowe miejsce zamieszkania, na rzecz posiadłości Barton. Pozostawienie za sobą dworu, gdzie dziewczęta miały tyle wspomnień, nie tylko z ojcem, ale i swoim dzieciństwem, jest wystarczająco trudne, ale wieś okazuje się szansą na ułożenie wszystkiego od nowa, zwłaszcza że przedstawicielki nazwiska Dashwood zostaką ulokowane w sąsiedztwie, w którym ciągle musi się coś dziać. Eleonora jest najstarszą z sióstr, a przy tym, najbardziej rozważną osobą w całej rodzinie. Nawet gdy jej matka, poczciwa pani Dashwood, pozostaje wierna swemu sercu, u Eleonory rządzi rozum, chłodna kalkulacja i logika. Nie dla niej porywy serca, nie dla niej nadmierne zachwyty. Jeśli Eleonora coś przeżywa, przeżywa to w ciszy. Druga z kolei, siedemnastoletnia Marianna, jest przeciwieństwem siostry. Urocza, czarująca, piękna panna, w życiu kieruje się uczuciami. Jest emocjonalna, a jeśli czymś się zachwyca, zachwycają się też inni. Jeśli jest smutna, wszyscy o tym wiedzą i w mig dążą do poprawienia jej humoru. Wkrótce, na dwie panny Dashwood spadnie ogrom wydarzeń, a one będą miały nieszczęście znaleźć się w samym centrum zawirowań miłosnych.

"Zmuszona za młodu do rozwagi, z wiekiem dojrzała do romantyczności: to naturalne konsekwencje nienaturalnego początku."

Duma i uprzedzenie - Jane Austen

Pride & Prejudice

Wydawnictwo: Świat Książki

Data wydania: 30 kwietnia 2014

Liczba stron: 368

My, czytelnicy jesteśmy jak poszukiwacze skarbów. Nie zadowolą nas pośrednie kamienie, błoto i glina. Dążymy wytrwale po wielkiej jaskini zwanej "literaturą", szukając najpiękniejszych okazów, które zdolne by były, zapełnić nasz czytelniczy świat swym pięknem. Często jest tak, że będąc już u celu, widząc piękno kryształu, wątpimy. Czy okaże się on skarbem? Brylantem? Diamentem? Czy też z pozoru błyszcząca, kusząca powłoka, nie skrywa nic ciekawego? Nieoszlifowany kamień potrzebuje naszej uwagi - to samo się tyczy klasyki powieści. Nie wszyscy ją tolerują, nie wszyscy lubią. A jednak "Duma i uprzedzenie" to książka, którą trzeba przeczytać, nie tylko po to, by zobaczyć, że słowo "klasyka" nie równa się "ciężkiej lekturze", a powieść Jane Austen nie bez przyczyny jest kochana przez miliony. Zdradzę wam bowiem moi kochani, że "Duma i uprzedzenie" to czysty diament, bez żadnej skazy. Musicie go zatem przyjąć do waszych serc. Musicie wziąć go do rąk. I nigdy nie puszczać. Zresztą, on sam wam na to nie pozwoli, gdy już go zakosztujecie.

"Duma związana jest z tym, co co sami o sobie myślimy, próżność zaś z tym, co chcielibyśmy, żeby inni o nas myśleli."

źródło

Państwo Bennet mają pięć córek, które ich matka, poprzysięga wydać za mąż. Nie jest to jednak tak prosta misja jak się wydaje, zwłaszcza że odpowiednich kandydatów chwilowo brakuje, a każda Bennetówna, to zupełnie inny charakter. Mamy najstarszą Jane, piękną, uroczą, czarującą, której nikt nie może się oprzeć. Mamy Mary, która przeświadczona o swej brzydocie, cały czas przeznacza książkom i nauce. By chociaż intelektem dorównać starszym siostrom. Mamy najmłodsze: Lydię i Kitty, naiwne, młode dziewczęta, którym w głowie tylko bale i przystojni oficerowie. I na końcu mamy ją. Elizabeth, alias Lizzy. Inteligentną, śliczną, wygadaną. To ona stanie się niedługo osobą, która poprowadzi nas w świat miłości, dramatów, intryg, kłamstw, balów, uniesień, dumy i uprzedzenia...

Jane Austen to moja mistrzyni pióra klasycznego. Jej humor, trafne, psychologiczne spostrzeżenia o naturze człowieka, nienachalne filozoficzne przemyślenia w dialogach i historie romansów to tylko kilka plusów absolutnie fenomenalnej całości. Czytanie tej książki było jak zanurzenie się w rwącym strumieniu, nie pozwalającym nam się wynurzyć, zanim nie nastąpi spokojny, wyczekiwany koniec. "Duma i uprzedzenie" zajmuje nasze myśli, wbija się w serca, wyzwala uczucia. A ponadto, daje nam posmak życia ówczesnej Anglii, będącej na pograniczu rewolucji przemysłowej i nastania epoki wiktoriańskiej. Klimat jest wprost obezwładniający. Począwszy od sąsiedzkiej atmosfery wiejskiej, gdzie wszyscy się znają, wszyscy wymieniają się plotkami i ulegają pierwszym wrażeniom jakie pozostawiają na nich obcy, poprzez niespokojne, pełne tańców i swatania bale, kończąc na istnej podróży przez tradycje tamtejszej Anglii i bogatych rodzin.

"Jak przyjemnie jest spędzać wieczór w podobny sposób. Nie ma jak lektura, to moje święte przekonanie. Książka nigdy człowieka nie męczy. Kiedy będę miała własny dom nie zaznam spokoju bez wybornej biblioteki."

źródło

Nie da się zapomnieć o bohaterach, którzy są tak namacalni, że czujemy, jakby nas otaczali. Czujemy, jak gdybyśmy brali udział w tej urzekającej historii, która toczy się na łamach stron powieści. Gdyby ta opowieść była przedstawieniem w teatrze, siedzielibyście na widowni, nie mając odwagi i chęci na mruganie oczami, by przypadkiem nie przegapić jakiegoś gestu, jakiegoś drobnego elementu. Gdyby ta opowieść była piosenką, zamknęlibyście oczy pod wpływem ciepła i pozytywnych uczuć jakie ze sobą niesie. Rodzina Bennetów, na czele z Elizabeth czy przesławny pan Darcy, graliby bowiem pierwsze skrzypce, a ich wzajemne złośliwości wobec siebie nawzajem i rozwijająca się fascynacja podszyta obrzydzeniem, spędziłaby wam sen z powiek. Tak jak zrobiła to ze mną.

Długo czekałam na książkę, która porwie mnie w swoje objęcia, tak jak to zrobiła "Duma i uprzedzenie". Okazała się ona istnym przełomem w moim czytelniczym życiu. Nie ma słów, którymi mogłabym wyrazić swoje uwielbienie zarówno do pana Darcy'ego i Elizabeth, pani Jane Austen jak i całej historii, którą nam ofiarowała. Dawno nie byłam tak usatysfakcjonowana z lektury, jak sprawa ma się teraz. Nie istnieje zatem możliwość, bym jej wam nie poleciła. Nie ważcie się powiedzieć, że się boicie klasyki. Po prostu spróbujcie - proszę. Romans, kwitnąca miłość i piękno tej historii, odwdzięczą wam się za czas, który im podarujecie.

10/10

+ tytuł arcydzieła od Sherry

Pozdrawiam,

Sherry

"Lecz choć nie mogła patrzeć, mogła słuchać, on zaś mówił jej, ile dla niego znaczyła, co z każdą chwilą czyniło jego uczucie coraz cenniejszym."

Inne książki Jane Austen, zrecenzowane na Feniksie:

Rozważna i romantyczna | Opactwo Northanger | Mansfield Park

"Buszujący w zbożu" - Jerome David Salinger

źródło

Buszujący w zbożu

Autor: J.D. Salinger

Oryginał: Catcher in the rye

Wydawnictwo: ISKRY

Rok wydania: 1998

Ilość stron: 256

źródło

Holden Caulfield to szesnastolatek, którego właśnie, po raz kolejny wyrzucono ze szkoły. Pomimo tego, że chłopak jest inteligentny i naprawdę zaradny, lenistwo wygrywa z nikłą chęcią nauki i w ten sposób, po raz kolejny, musi pożegnać się ze szkołą. Nie żeby to było dla niego bolesne czy trudne. Caulfield uczęszczał już do wielu szkół, a przygoda w każdej kończyła się podobnie. Holden wyznaje bowiem bardzo krytyczny pogląd na świat. Krytykuje wszystkich i wszystko, ludzi na świecie uważa za idiotów, a w ich zachowaniu nawet nie stara się dostrzegać zalet. Skupia się na wadach otaczających go osób, oszczędzając jedynie swoją młodszą siostrę, którą uważa za wcielenie doskonałości. Nie mogąc pogodzić się z podłością, pogardą i kłamstwem, chłopak ucieka ze szkoły, z której został wylany i postanawia spędzić kilka dni sam w Nowym Jorku (nie myśleć mi tutaj o Kevinie!). Jego pobyt w mieście przyniesie kolejne rozważania i refleksje...

„Stale muszę powtarzać: „Bardzo mi przyjemnie...” facetom, z którymi spotkanie wcale mi nie robi przyjemności. Ale jeżeli chcesz, bracie, żyć, musisz te komedie odgrywać.” 

źródło

"Buszujący w zbożu" to kolejny tytuł, po "Wichrowych Wzgórzach", który postanowiłam poznać, chcąc wprowadzić do swojej listy książek przeczytanych, choć szczyptę klasyki. Od początku rzuciło mi się w oczy, jak łatwo i przyjemnie czyta mi się tą książkę. Pierwszoosobowa narracja sprawiła, że mogłam poznać myśli głównego bohatera, a brnięcie w jego psychikę i poznawanie jego toku rozumowania było niemałą przyjemnością. Z czasem jednak okazało się, że z pozoru prosta książka, nie operująca jakimś wybitnym językiem, pisana wręcz kolokwialnym stylem, to źródło refleksji i choćby człowiek chciał, nie może czytać "Buszującego w zbożu" rozdział po rozdziale. Po każdym z nich, musiałam sobie zrobić kilka godzin, lub dni przerwy by przemyśleć, porozważać. Zastanowić się nad podłością świata. Negatywne poglądy na rzeczywistość Holdena, także i mnie zaczęły dawać się we znaki i często zastanawiałam się, czy aby na pewno Salinger pisał swoją powieść w XX wieku, gdyż okazuje się, że jego twór porusza problematykę także naszych czasów.

„Dla człowieka niedojrzałego znamienne jest, że pragnie on wzniośle umrzeć za jakąś sprawę; dla dojrzałego natomiast - że pragnie skromnie dla niej żyć.”

źródło

Próżno nam dopatrywać się w książce kulminacyjnego momentu, do którego, zdawałoby się - powieść zmierza. Akcja utworu obejmuje kilka dni, w czasie których Holden buszuje po Nowym Jorku, stykając się z nowymi osobistościami, czerpiąc z każdego spotkania kolejne tematy do przemyśleń. Książka nie jest też jednoznaczna. Nie od razu człowiek orientuje się, co autor chciał przekazać poprzez zachowanie Holdena, do jakich refleksji pragnął zmusić czytelnika. Dzięki temu wszystkiemu, widz jeszcze uporczywiej wgłębia się w treść, szukając jej ukrytego sensu. Niestabilny emocjonalnie, egoistyczny, skłonny do fantazjowania Holden prowadzi nas przez swoją historię, przedstawiając świat dorosłych jako zakłamany, sztuczny i pełen fałszu, dzieciństwo zaś traktując jako idylliczny czas, w którym panuje naturalność i autentyzm. Poruszany tu jest także wątek wyobcowania jednostki od społeczeństwa na przykładzie głównego bohatera, który pragnie uciec przed wszystkimi i wszystkim. 

„Lepiej nikomu nic nie opowiadajcie. Bo jak opowiecie – zaczniecie tęsknić”

źródło

Swego czasu, "Buszujący w zbożu" był bardzo kontrowersyjną książką. Jak mówi nam nasza ciocia Wikipedia, po opublikowaniu, twór ten został napiętnowany. Wzbudzał oburzenie ze względu na poruszanie wątków związanych z seksualnością nieletnich, czy używania wulgaryzmów przez głównego bohatera. Dziś, Holden jest postacią literacką utożsamianą z buntowniczą, prowokacyjną naturą. Opinii o powieści Salingera jest wiele. Sporo osób nie znosi "Buszującego w zbożu", ponieważ irytujący im się wydaje tok myślenia głównego bohatera, który siebie samego uważa za pępek wszechświata, a innych wyzywa od kretynów. Dlatego myślę, że to czy książka wam się spodoba, zależy wyłącznie od tego, w jaki sposób postanowicie potraktować Holdena. Osobiście, bardzo go polubiłam. Był arogancki, inteligentny i błyskotliwy i mimo sposobu w jaki traktował wszystkich wokół, poczułam między nim a sobą, swego rodzaju więź. Skłamałabym mówiąc, że mnie nie irytował w niektórych momentach, na przykład kiedy mówił, że każda kobieta jest głupia, ale... Myślę, że fakt, iż był takim buntownikiem, jakim i ja jestem, połączył nasze losy ze sobą i sprawił, że chętnie powrócę do tego dzieła w przyszłości. 

„Nie powinno się być ani trochę tchórzem. Jeżeli sytuacja tak wygląda, że należy komuś dać w szczękę i jeżeli czujesz po temu ochotę - powinieneś, bracie, walić i nie pytać.” 

źródło

Kiedyś cenzurowano "Buszującego w zbożu", gdyż uważano, że główny bohater zachęca młodych do buntu, bluźnierstwa, kłamstwa, swobody seksualnej, sięgania po alkohol i papierosy. Ja natomiast uważam, że książka dostarcza powodów do rozmyślań, podejmuje problematykę także współczesnych czasów i młodzieży, a także pomaga spojrzeć na świat z całkiem nowej perspektywy. To czy sięgnięcie po utwór Salingera, to już wasza sprawa, ja natomiast, serdecznie do tego zachęcam. Sposób w jaki odbierzecie książkę, zależy tylko i wyłącznie od was. 

„Wszystko mi jedno, niech pożegnanie będzie smutne albo nieprzyjazne, ale niech wiem, że się żegnam.”

8/10

Pozdrawiam!

Sherry

_________________

Tak swoją drogą. Sherry napisała wszystkie egzaminy, zdała matmę i w końcu zaczęła wakacje! Yeey! A to oznacza, że teraz ostro wezmę się za nadrabianie zaległości książkowych (Mundial trochę to będzie utrudniać, ale co tam. Vamos España!) i może być szalony napływ recenzji, więc... tak tylko ostrzegam. :) See ya!

Wichrowe Wzgórza - Emily Jane Brontë

Wuthering Heights

"Wichrowe Wzgórza" zostały wydane w 1847 roku i nie od razu stały się fenomenem. Ówcześni krytycy oskarżali Emily Brontë o epatowanie brutalności. Uważali ponadto, iż proza wiktoriańskiej pisarki jest ekscentryczna oraz posępna. Obecnie, historia niszczycielskiej miłości Heathcliffa oraz Cathy, zalicza się do kanionu literatury anglojęzycznej i już od lat, zadziwia czytelników na całym świecie. 

„Kocham ciebie, choć mnie zabijasz, lecz czy mogę wybaczyć ci to, że zabijasz siebie?”

źródło

Stary Earnshaw, podczas pobytu w Liverpoorze, spotyka cygańskiego przybłędę - Heathcliffa, którego to postanawia przygarnąć. Syn Earnshawa - Hindley szczerze nienawidzi przybranego brata, za to jego siostra - Katarzyna, po początkowej niechęci, nawiązuje więź z ciemnookim chłopcem o nieznanej przeszłości. Z wiekiem, uczucie między nimi się pogłębia, lecz nie jest powodem szczęścia we "Wichrowych Wzgórzach" czyli posiadłości rodziny Earnshaw. Katy poznaje bowiem Edgara Lintona i oczarowana jego niezwykłą urodą, majątkiem i pozycją społeczną, zgadza się wyjść za niego za mąż, nie bacząc tym samym na uczucia przyjaciela. Namiętność wygrywa z rozsądkiem, a zraniony Heathcliff, poprzysięga zemstę, która z czasem, staje się sensem jego życia. Zemstę, która kładzie cień na mroczne wrzosowiska Yorkshire.

„Nie umiem tego wyrazić, ale z pewności każdy człowiek zdaje sobie sprawę, że istnieje cześć nas samych gdzieś całkowicie poza nami...”

źródło

"Wichrowe Wzgórza" to powieść, której fenomen dostrzegłam dopiero po przeczytaniu ostatniego zdania, w kontekście którego, cała historia nabrała ostrości. Twór Emily Brontë, to nie jedna z tych łatwych do przyswojenia książek, podczas których czytelnik może się zrelaksować i odpocząć. Osobiście uważam, że powieść tę trzeba czytać w samotności i w ciszy, by w pełni poczuć przygnębiającą, pesymistyczną, dramatyczną aurę wrzosowisk. Przez pierwszych kilka rozdziałów nie mogłam się odnaleźć w treści. Zastanawiałam się nad sensem wprowadzonych bohaterów, nad ich związkiem z historią Heathcliffa i Katy. Z czasem jednak, kiedy stara pani Dean, snuła opowieść o mieszkańcach Wichrowych Wzgórz i okolic, dałam się ponieść magnetycznej treści książki i poczułam na własnej skórze wszechogarniający, ponury, posępny klimat powieści. 

„Dobre serce upiększy twoją twarz, mój chłopcze, nawet jeśli będziesz całkiem czarny. A złość oszpeca i zohydza najpiękniejsze oblicza.”

źródło

Książkę czyta się powoli, smakując każde zdanie, zwracając uwagę na wszystkie drobne elementy, nie pozostawiając żadnego bohatera bez uczuć. Czytelnik, wkraczając na wrzosowiska, zaczyna dostrzegać piętno pozostawione przez niszczycielską miłość Heathcliffa i Katy, która stała się przekleństwem mieszkańców Wichrowych Wzgórz i Drozdowego Gniazda, czyli posiadłości Lintonów. Uczucie bohaterów przynosi bowiem tylko ból, cierpienie i zazdrość, których skutkiem są straszliwe wydarzenia. Nad okolicą, w której toczy się akcja, zaczyna ciążyć fatum niespełnionej, rozpaczliwej, desperackiej miłości. Autorka przedstawiania zło w najczystszej postaci. Zło, które narodziło się z dobroci i ponurej przeszłości. Pisarka odważnie pisze także o namiętności, tak bardzo wszechpotężnej i pożerającej, że z czasem klimat powieści, zaczyna wsiąkać w czytelnika, wyciągając i z niego wszystkie możliwe uczucia, od skrajnej rozpaczy, po niedowierzanie. Ale wszystkiemu temu, towarzyszy podziw, do pozornie skomplikowanej, bogatej w emocje i aspekty psychologiczne opowieści.

„Nie mogę żyć bez mego życia! Nie mogę żyć bez mojej duszy!” 

źródło

Po skończeniu lektury, absolutnie nie dziwię się, iż "Wichrowe Wzgórza" zaliczane są do arcydzieł. To nie jest kolejna powieść o szczęśliwej miłości, lecz żywa, brutalna historia i uczuciu raniącym do łez. Równie pięknym co negatywnym, w swej intensywności. Opowieść Emily Brontë gwałtownie wbija się w psychikę i serce czytelnika, tym samym, zapisując się w jego pamięć, już na zawsze. Uważam, że "Wichrowe Wzgórza" powinien przeczytać każdy, kto choć trochę ceni sobie siłę uczuć, ponieważ ta powieść, daje nam obraz negatywnej strony miłości, która to rzadko przedstawiana jest w takim świetle. Książka pozostawia czytelnika pełnego o nowe doświadczenie, przekonanego o wielkości dzieła pani Brontë, zmuszonego do rozmyślań o dziele przypadku, jak i o przewrotności losu. 

Nie ma innej oceny, którą mogłabym wystawić.

10/10

Pozdrawiam,

Sherry

„Przewodnią myślą mego życia jest on. Gdyby wszystko przepadło, a on jeden pozostał, to i ja istniałabym nadal. Ale gdyby wszystko zostało, a on zniknął, wszechświat byłby dla mnie obcy i straszny, nie miałabym z nim po porostu nic wspólnego.”