Novembarska revolucija
Novembarska revolucija (nem. Novemberrevolution) ili Njemačka revolucija 1918-1919. godine je izraz kojim se opisuje niz pobuna, oružanih sukoba i političkih događaja koji su se zbili u Njemačkoj na samom kraju i neposredno iza Prvog svjetskog rata, te za posljedicu imali promjenu državno-političkog uređenja, odnosno ustavne monarhije (Njemačko Carstvo) u parlamentarnu republiku. Do nje je došlo uslijed ekonomske krize i sveopće oskudice izazvane pomorskom blokadom država Antante, političke krize izazvano nastojanjem carske vojske da civilnim političarima svali odgovornost za poraz u ratu, ali i agitacijom radikalne ljevice potaknute nedavnim uspjehom Ruske revolucije. Poticaj za izbijanje revolucije je bila pobuna mornara u Kielu 4. novembra 1918. godine, koja je potakla niz sličnih događaja širom Njemačke, odnosno stvaranje paralelnih organa vlasti po uzoru na ruske sovjete, prisilne abdikacije monarha njemačkih država koje je kulminiralo sa bijegom cara Wilhlema II 9. novembra 1918. u Nizozemsku, odnosno proglašenja republike od strane civilnih političara pod vodstvom Socijaldemokratske partije (SPD) u tadašnjem carskom Reichstagu. Dva dana kasnije je Njemačka potpisala primirje sa Antantom i okončala rat, ali su u međuvremenu počeli izbijati sukobi između socijaldemokratske vlade i radikalnih ljevičara, koji su tokom decembra eskalirali u ulične borbe u Berlinu. Kako bi ugušili ljevičarsku pobunu, socijaldemokratska vlada se počela oslanjati ne samo na vojsku, nego i na desničarsku miliciju Freikorps; uz njihovu pomoć su radikalni ljevičari u Berlinu, a poslije i po pokrajinama eliminirani. U januaru 1919. je bila izabrana tzv. Nacionalna skupština koja se sastala u Weimaru i izradila novi ustav poznat koa Weimarski ustav. 11. august 1919. kada je Weimarski ustav službeno prihvaćen, se tradicionalno smatra krajem revolucije, odnosno početkom režima poznatog kao Weimarska republika.