Lazar Kaganovič
Lazar Kaganovič | |
| |
Biografija | |
---|---|
Datum rođenja | 22. novembar 1893. |
Mesto rođenja | Kabanj, kod Kijeva, Ruska Imperija |
Datum smrti | 25. jul 1991. |
Mesto smrti | Moskva, SSSR ({{{država_smrti}}}) |
Državljanstvo | Sovjetsko |
Narodnost | Jevrej |
Politička partija | Komunistička partija Sovjetskog Saveza |
Profesija | političar |
Potpis | |
Mandat(i) | |
Zamenik predsednika Veća ministara Sovjetskog Saveza | |
5. mart 1953. — 29. jun 1957. | |
Prethodnik | Lavrentij Berija |
Naslednik | Anastas Mikojan |
Prvi sekretar CK KP Ukrajine (1. termin) | |
7. april 1925. — 14. jul 1928. | |
Prethodnik | Emanuel Kviring |
Naslednik | Stanislav Kosior |
Prvi sekretar CK KP Ukrajine (2. termin) | |
3. mart 1947. — 26. decembar 1947. | |
Prethodnik | Nikita Hruščov |
Naslednik | Nikita Hruščov |
uredi |
Lazar Mojsejevič Kaganovič (rus. Lázarь Moiséevič Kaganóvič; 22. novembar 1893 — 25. jul 1991) bio je sovjetski revolucionar i političar.
Rođen je u blizini Kijeva, u jevrejskoj porodici. Godine 1911, postao je član boljševičke partije. Maja 1917, postao je vođa vojne organizacije boljševika u Saratovu. Tokom Oktobarske revolucije, rukovodio je ustaničkim snagama u Gomelju. Posle revolucije, od 1918. do 1922. godine, vršio je mnoge funkcije širom sovjetske Rusije, od Nižnjeg Novgoroda do Turkmenistana.
Tokom jačanja sopstvenog uticaja, Josif Staljin ga je priključio svojoj interesnoj grupi. Kaganovič je 1924. postao član Centralnog komiteta SKP(b), a od 1925. do 1928. bio je skeretar CK Komunističke partije Ukrajine. Godine 1930, postao je član Politbiroa CK SKP(b). U to je vreme bio jedan od provodilaca masovne industrijalizacije i kolektivizacije u SSSR-u.
Zbog lošeg vođenja kolektivizacije u Ukrajini, smatra se jednim od odgovornih za izbijanje velike ukrajinske epidemije gladi 1932-1933. godine[1]. Tokom trajanja velikih čistki unutar SKP(b), Kaganovič je organizovao hapšenja hiljada železničkih radnika i službenika.
Tokom Velikog otadžbinskog rata, bio je komesar za Severnokavkaski i Zakavkaski front. Godine 1943, dobio je titulu heroja socijalističkog rada. Ostatak rata je proveo na funkciji komesara za železnice.
Godine 1947, nakratko je ponovno bio sekretar CK KP Ukrajine, a od 1952. do 1957. godine predsednik Veća ministara Sovjetskog Saveza (premijer). Iako je bio staljinista, Kaganovič je nakon Staljinove smrti još uvek imao određenog uticaja. Međutim, 1957. godine je prisiljen da istupi iz Centralnog komiteta i Prezidijuma SSSR-a. Dobio je posao direktora male fabrike kalijuma na Uralu. Do 1961. je u potpunosti isključen iz partije, te je živeo kao penzioner u Moskvi.
Umro je 1991. godine Moskvi, u svojoj 97. godini života. Sahranjen je na groblju Novodjeviči.